Ik vlucht voor het leven

Hoe ben ik nu zo geworden? En hoe word ik weer de oude? Wat wil ik nu eigenlijk?

[/quote]

Je vlucht niet voor het leven, je vlucht voor jezelf.
Misschien moet je niet de oude jij worden maar een nieuwe jij.
Wat wil je nu eigenlijk? Je sluit jezelf op van binnen en beperkt jezelf enorm.
Kijk meer naar mogelijkheden, kijk naar wat je wel hebt en neem het leven niet zo letterlijk maar leef wat losser.

Je kijkt veels te ver vooruit en hebt een drang naar een stabiel leven, begrijpelijk, maar neem eens wat stappen terug. Het feit dat je dit al neer hebt gezet is een teken dat je het allemaal wel doorhebt en beseft, alleen je loopt te hard van stapel...

Doe rustig aan, je leven heeft geen haast...

Kennelijk heb je moeite met het (veilige) studenten leven los te laten en ben je bang dat je op de werkvloer niet voldoende zal presteren. Niet meer de duidelijke structuur van toetsen en cijfers, een docent die je beoordeelt en medestudenten waar je niet mee hoeft te concurren, het risico je huis te verliezen als je een keer een minder cijfer behaalt.

quote:

Mijn ouders maken zich veel zorgen ("hoe moet het nou verder met onze Guin"), mijn vrienden kijken me meewarig aan, ik durf me eigenlijk niet meer te vertonen op de uni omdat ik de priemende blikken voel van de docenten, en ik wil vooral geen leuke man tegenkomen, want leuke mannen zijn geslaagd in het leven, en ik maak er niets van. Sla ik daar even een modderfiguur als ik met een leuk iemand sta te praten.

Niet iedereen rekent een ander af op zijn of haar functie/werk/carriere in partnerkeuze. Het lijkt alsof je het niet erg vind om de huisvrouw te worden als je het idee dat de geslaagde, leuke man enkel voor een ambitieuze carrieretijger zal kiezen kan loslaten. Misschien heb je een paar jaar de tijd nodig om je oude veilige studentenleven los te laten en je voor te bereiden op een functie die meer van je vraagt met de bijkomende risico's.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 06:42 schreef keesjeislief het volgende:
TS, misschien vind je dit filmpje interessant, Barry Schwartz (een psycholoog) legt kort gezegd uit waarom hij denkt dat een van de steunpilaren van de huidige Westerse maatschappij, nl. meer keuzevrijheid als consument impliceert meer welvaart, helemaal niet zo'n triviale waarheid is. Sterker nog, hij betoogt dat (te) veel keuze tot een vorm van verlamming kan leiden en vervelende psychologische effecten kan hebben. Als je dit in wat bredere context ziet herken je misschien wat van je gevoelens erin?

Barry Schwartz: The paradox of choice

Tvp voor dit filmpje.

ook een beetje last van (gehad).

Geen relatie, vrienden zijn wel redelijk positief. Familie maakt zich zorgen (maar jah, ik ben wel de eerste die een studie doet)

p glansrijk in 1ste jaar gehaald maar onderhand al een mooi tijdje de studie biologie, ongeveer elke richting. uiteindelijk nu bezig met moleculair/biotech afronden.

Motivatie is het grote struikeblok (of niet intesant genoege zaken of juist teveel)
stampen voor tentamens en schrijven van verslagen istotaal niet intersant.
Onderzoeken is wel weer cool. of sommige projecten doen zoals IGEM

Straks.. eens kijken wie mij als phd student wil hebben en of ik het daar ook wel wil doen.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:52 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Tvp voor dit filmpje.

hoezo tvp, wil je nog een filmpje?

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 23:30 schreef kless het volgende:
ook een beetje last van (gehad).

Geen relatie, vrienden zijn wel redelijk positief. Familie maakt zich zorgen (maar jah, ik ben wel de eerste die een studie doet)

p glansrijk in 1ste jaar gehaald maar onderhand al een mooi tijdje de studie biologie, ongeveer elke richting. uiteindelijk nu bezig met moleculair/biotech afronden.

Motivatie is het grote struikeblok (of niet intesant genoege zaken of juist teveel)
stampen voor tentamens en schrijven van verslagen istotaal niet intersant.
Onderzoeken is wel weer cool. of sommige projecten doen zoals IGEM

Straks.. eens kijken wie mij als phd student wil hebben en of ik het daar ook wel wil doen.

Dus motivatie is een struikelblok maar je bent wel van plan een phd te doen? Dat klinkt behoorlijk gemotiveerd.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 06:42 schreef keesjeislief het volgende:
TS, misschien vind je dit filmpje interessant, Barry Schwartz (een psycholoog) legt kort gezegd uit waarom hij denkt dat een van de steunpilaren van de huidige Westerse maatschappij, nl. meer keuzevrijheid als consument impliceert meer welvaart, helemaal niet zo'n triviale waarheid is. Sterker nog, hij betoogt dat (te) veel keuze tot een vorm van verlamming kan leiden en vervelende psychologische effecten kan hebben. Als je dit in wat bredere context ziet herken je misschien wat van je gevoelens erin?

Barry Schwartz: The paradox of choice

Ik denk dat zoiets als te veel keus in de buitenwereld niet bestaat

wel een (beleving van) te weinig eigen keus hebben van binnen uit, waardoor het aanbod van mogelijkheden als verlammend kan worden ervaren - omdat je dan inderdaad niet je eigen innerlijke stem volgt maar doelen externaliseert

alleen denk ik niet dat met het aanbod te maken heeft maar met een gevoel van onvermogen om je eigen leven vorm te geven zoals jij het wilt

[ Bericht 3% gewijzigd door Manono op 10-02-2010 07:38:37 ]

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 02:52 schreef Manono het volgende:

[..]

Ik denk zoiets dat te veel keus in de buitenwereld niet bestaat

wel een (beleving van) te weinig eigen keus hebben van binnenuit, waardoor het aanbod van mogelijkheden als verlammend kan worden ervaren - omdat je dan inderdaad niet je eigen innerlijke stem volgt maar doelen externaliseert

alleen denk ik niet dat met het aanbod te maken heeft maar met een gevoel van onvermogen om je eigen leven vorm te geven zoals jij het wilt

Het probleem is niet de keuzevrijheid, maar dat een hoop mensen daar niet mee om kunnen gaan en/of geen relativeringsvermogen hebben.

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 03:16 schreef heiden6 het volgende:

[..]

Het probleem is niet de keuzevrijheid, maar dat een hoop mensen daar niet mee om kunnen gaan en/of geen relativeringsvermogen hebben.

Ja, of ze zijn niet eerlijk tegen zichzelf.

Bang om alleen te zijn, laten zich te veel leiden door vrienden, ouders, de buren, TV, trends, the voice of control, reason, greed, jelousy acceptance, whatever. In plaats van binnenuit, hier en nu, gevoel, karakter, behoefte. Dan ontmoet je weinig mensen die bij je passen. Vroeg of laat loopt het vast, ben je alsnog alleen en beland je op een punt waar het allemaal niets meer te maken heeft met hart en ziel. Of je haalt je in een vlaag van verstandsverbijstering dingen op de hals die je emotioneel of financieel niet aan kan, omdat je van voren niet weet hoe je van achteren leeft..

Hebben mensen dan minder keus nodig, volgens mij niet - dat is als een kind vertellen dat hij geen baantje moet nemen omdat hij niet met geld om kan gaan? Het leven moet ook rollen, er kunnen nooit te veel mogelijkheden zijn! Ben je moedig genoeg om te voelen wie je bent, om je van prikkels af te sluiten die irrelevant voor jou zijn, dan bevestig je bij elke keus alleen maar je eigen doelen. denk ik.

Ambitie kan ook een zeer bedenkelijk iets zijn. Als er compensatiegedrag achter zit.

Tvp.

Voegt later iets toe.

TVP

vooral niet teveel nadenken als jongvolwassene. voor je het weet kom je tot de conclusie dat je geen kinderen wilt (talloze redenen) , je trouwen maar grote bullshit vindt en liever leeft in vrijheid dan te worden gecontroleerd door een partner. op zo'n moment ga je jezelf afvragen wat voor nut het leven heeft. waarom zou je carrière maken voor dat grote inkomen, je leeft toch maar op jezelf. waarom een dure auto en een groot huis, vrije tijd is toch veel leuker dan je half uit de naad werken voor de belastingdienst

ik heb een zelfde soort mentaliteit. misschien moet TS een jaartje ertussenuit, in een boeddhistisch klooster tot bezinning komen.