De kunst van het loslaten van je ex. - deel 107

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 16:47 schreef MOD het volgende:
Weet je.. Het voelt gewoon zo ontzettend kut als je weet dat de persoon bij wie je je zo enorm fijn voelt, die persoon die je alles kan geven dat je wilt, er gewoon niet meer voor je is. Als je gewoon weet dat dat de persoon is waarmee je echt oud wilt worden.

Ik heb nog nooit zo iemand mee gemaakt als het meisje die ik de afgelopen jaren heb mee gemaakt. Ik heb geleerd om van iemand te houden en geleerd wat liefde is. Ik heb het zo enorm verkloot omdat ik onzeker was.

Dan kan je wel zeggen dat het ooit weer goed komt en dat je er om kan lachen. Het is zo enorm cliche allemaal. Maar het slaat gewoon nergens op om te horen dat je alles dat je heb opgebouwd, je liefde, de vriendschap, de band, dan maar gewoon over boord moet flikkeren als of het allemaal geen hol voor stelt.

Maar als dat is wat ze van me vraagt. So be it. Ik zie haar ooit nog wel. Dat weet ik zeker. Of het dan nog zo leuk en gezellig wordt, weet ik niet. Maar het fuckt me niet meer.

Het doet gewoon pijn na alles wat ik gedaan heb. Maar ja. Ik ben nu inmiddels een gevaar voor haar. Dus goed komen zal het nooit meer.

Tja, ik wilde ook oud worden met mijn ex, ik dacht ook dat ik met hem oud zou worden, dat hij de ware was, de perfecte man voor mij. Maar soms lopen dingen nou eenmaal zoals ze moeten lopen en zijn relaties niet meant to be. Het is ook heel gevaarlijk om te denken dat je ex echt diegene is die je alles kan geven. En misschien dat hij bij jullie meer door jou kwam dat het is uitgegaan, maar it takes two to tango.

Aan de andere kant kan ik ook wel weer begrijpen dat mensen echt vechten voor hun relatie. Dat heb ik ook gedaan, maar ik was niet realistisch, mijn ex veranderde namelijk niet.

Hoezo ben je nu een gevaar voor haar trouwens?

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 16:54 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Haha, graag gedaan hoor. Ik wil het ook wel in Berlijn doen hoor, ben een beetje uitgekeken op Nederland... Maar in augustus in Spanje tomaten gooien teken ik voor!

En nog niet klaar zijn voor normaal contact met haar? Ik wil gewoon geen contact meer. Daarvoor heeft ze toch echt iets te hard op m'n hart getrapt.
Tijd voor mezelf nu dus, met 'n biertje in een Amsterdamse kroeg! Oh, finally a pint of bitter without her constant whining how much she hates pints of bitter!

Haha. Berlijn kan natuurlijk ook. Kom je? Neem je een koffer vol tomaten mee. Ik ben ook wel op NL uitgekeken, vandaar dat ik nu ook lekker in Berlijn zit. Alhoewel, nu... ik ben nu voor een weekendje in Nederland. En na mijn stage Berlijn/minor/afstuderen zit ik vol plannen om wederom naar het buitenland te gaan. Lekker veel weg en een baan vinden in het buitenland. Liefst een land waar het altijd warm is.

Nou, geen contact dan! Ik heb hetzelfde met mijn ex. Ik vind iemand die mij zoveel verdriet heeft aangedaan niet mijn aandacht waard, en ook niet mijn vriendschap. Ja, klinkt lekker bitter, maar zo voelt het gewoon. Hahaha eindelijk ontspannen een biertje drinken dan. Woon je in Amsterdam?

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 17:06 schreef Faerie het volgende:

[..]

Haha. Berlijn kan natuurlijk ook. Kom je? Neem je een koffer vol tomaten mee. Ik ben ook wel op NL uitgekeken, vandaar dat ik nu ook lekker in Berlijn zit. Alhoewel, nu... ik ben nu voor een weekendje in Nederland. En na mijn stage Berlijn/minor/afstuderen zit ik vol plannen om wederom naar het buitenland te gaan. Lekker veel weg en een baan vinden in het buitenland. Liefst een land waar het altijd warm is.

Nou, geen contact dan! Ik heb hetzelfde met mijn ex. Ik vind iemand die mij zoveel verdriet heeft aangedaan niet mijn aandacht waard, en ook niet mijn vriendschap. Ja, klinkt lekker bitter, maar zo voelt het gewoon. Hahaha eindelijk ontspannen een biertje drinken dan. Woon je in Amsterdam?

Verkopen ze in Berlijn geen tomaten? Wat een pauperstad.

Ik ben ook aan het kijken naar een baan in het buitenland, als het kan ook waar het warm is. Het voordeel van een relatiebreuk, je bent vrij om te doen wat je wil en te gaan waar je wil! Maar Berlijn lijkt me ook werelds! Weet je daar nog een leuke baan voor me?
En fuck de ex, dit is jouw leven, leef het op jouw wijze!

Oh, en ik woon niet in Amsterdam, had gewoon zijn om hier even rond te rennen.

2e oh; typen op je mobiel met bier op is ruk.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 17:25 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Verkopen ze in Berlijn geen tomaten? Wat een pauperstad.

Ik ben ook aan het kijken naar een baan in het buitenland, als het kan ook waar het warm is. Het voordeel van een relatiebreuk, je bent vrij om te doen wat je wil en te gaan waar je wil! Maar Berlijn lijkt me ook werelds! Weet je daar nog een leuke baan voor me?
En fuck de ex, dit is jouw leven, leef het op jouw wijze!

Oh, en ik woon niet in Amsterdam, had gewoon zijn om hier even rond te rennen.

2e oh; typen op je mobiel met bier op is ruk.

Was dan naar het zuiden gegaan in plaats van naar het noorden
Hier is het te doen

Ik merk trouwens echt op dagen dat je alleen bent en niet veel te doen hebt dat ik vaak aan m'n ex denk.
SF is dus blijkbaar ook nog niet helemaal eroverheen Hoewel het wel een plaatsje heeft ergens, maar ik blijf denken van....waar is het misgegaan.

IK BEN ZO SLAP.

heb vandaag op z'n schoot gezeten.en we deden alsof er niks was,ik vraag me af hoe hij zich voelde op dat moment..

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 16:47 schreef MOD het volgende:
Weet je.. Het voelt gewoon zo ontzettend kut als je weet dat de persoon bij wie je je zo enorm fijn voelt, die persoon die je alles kan geven dat je wilt, er gewoon niet meer voor je is. Als je gewoon weet dat dat de persoon is waarmee je echt oud wilt worden.

Ik heb nog nooit zo iemand mee gemaakt als het meisje die ik de afgelopen jaren heb mee gemaakt. Ik heb geleerd om van iemand te houden en geleerd wat liefde is. Ik heb het zo enorm verkloot omdat ik onzeker was.

Dan kan je wel zeggen dat het ooit weer goed komt en dat je er om kan lachen. Het is zo enorm cliche allemaal. Maar het slaat gewoon nergens op om te horen dat je alles dat je heb opgebouwd, je liefde, de vriendschap, de band, dan maar gewoon over boord moet flikkeren als of het allemaal geen hol voor stelt.

Maar als dat is wat ze van me vraagt. So be it. Ik zie haar ooit nog wel. Dat weet ik zeker. Of het dan nog zo leuk en gezellig wordt, weet ik niet. Maar het fuckt me niet meer.

Het doet gewoon pijn na alles wat ik gedaan heb. Maar ja. Ik ben nu inmiddels een gevaar voor haar. Dus goed komen zal het nooit meer.

En hier exact hetzelfde... Alleen eerst werd zij heel erg onzeker, waardoor ik minder interesse in haar kreeg en het bijna uitmaakte. Uiteindelijk niet gedaan en juist weer erg verliefd op haar geworden. Daarna werd ik zelf onzeker en toen is er behoorlijk wat schade gedaan...

Maar ja, ze had me ook nooit echt vetrouwd en was niet geheel duideljik over had me gedurende de hele relatie nooit verteld dat ze aandoeningen in het autistische spectrum heeft en daar jaren voor behandeld is.... Het bleef bij de tekst:"Ik ben erg gevoelig"

Ik weet dat ik beter af ben zonder haar. Jammer dat ik het zo vaak tegen mezelf moet zeggen. Mijn vrienden zeggen ook dat ik zo veel mogelijk uit haar buurt moet blijven en dat ze niet gezond voor me is. (ongetwijfeld zeggen haar vriendinnen hetzelfde over mij...)

Ik denk dat ik komende week ga proberen om mijn laatste spulletjes op te halen. Ik dacht er niet om te geven, maar doordat ze zei dat het spul in haar kledingkast in d'r slaapkamer ligt blijf ik hoop houden. tegen beter weten in, zeker nu ze al aan het rebounden is...

Wat vandaag hielp... elke keer als ik pijn en gemis voel denk is:"Die liefde is van mij om te geven en ik zal hem op een gegeven moment aan een ander leuk iemand geven, maar eerst blijft hij bij mij!!!"

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 17:31 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Was dan naar het zuiden gegaan in plaats van naar het noorden
Hier is het te doen

Ik merk trouwens echt op dagen dat je alleen bent en niet veel te doen hebt dat ik vaak aan m'n ex denk.
SF is dus blijkbaar ook nog niet helemaal eroverheen Hoewel het wel een plaatsje heeft ergens, maar ik blijf denken van....waar is het misgegaan.

Ik hou niet van carnaval. Tenzij het in Rio is.

En denken aan je ex op stille momenten is normaal, ga je zorgen maken als je juist nooit aan haar zou denken. Maar zoals je al zei; het moet een plaatsje vinden. Komt wel, kan in sommige situaties alleen wel even wat tijd kosten.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 17:25 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Verkopen ze in Berlijn geen tomaten? Wat een pauperstad.

Ik ben ook aan het kijken naar een baan in het buitenland, als het kan ook waar het warm is. Het voordeel van een relatiebreuk, je bent vrij om te doen wat je wil en te gaan waar je wil! Maar Berlijn lijkt me ook werelds! Weet je daar nog een leuke baan voor me?
En fuck de ex, dit is jouw leven, leef het op jouw wijze!

Oh, en ik woon niet in Amsterdam, had gewoon zijn om hier even rond te rennen.

2e oh; typen op je mobiel met bier op is ruk.

Hahaha tuurlijk verkopen ze daar wel tomaten! Maar om zoveel mogelijk tomaten te hebben...

Spreek je Duits? Dan kun je sowieso wel iets vinden. Daarnaast zijn hier zoveel bedrijven die internationaal gericht zijn, dus dat betekent ook meer mogelijkheden! Ik werk nu samen met een Italiaan, die misschien in totaal 3 woorden Duits kan spreken, en die heeft hier toch een stage gevonden.

Misschien kom ik wel een charmante spaanse tegen volgende week

Ik hoop het eigenlijk niet.
Dan zou ik dat probleem weer hebben ... hahahahaha

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 16:58 schreef Faerie het volgende:

[..]

Tja, ik wilde ook oud worden met mijn ex, ik dacht ook dat ik met hem oud zou worden, dat hij de ware was, de perfecte man voor mij. Maar soms lopen dingen nou eenmaal zoals ze moeten lopen en zijn relaties niet meant to be. Het is ook heel gevaarlijk om te denken dat je ex echt diegene is die je alles kan geven. En misschien dat hij bij jullie meer door jou kwam dat het is uitgegaan, maar it takes two to tango.

Aan de andere kant kan ik ook wel weer begrijpen dat mensen echt vechten voor hun relatie. Dat heb ik ook gedaan, maar ik was niet realistisch, mijn ex veranderde namelijk niet.

Hoezo ben je nu een gevaar voor haar trouwens?

Nou ik weet op dit moment dat het het beste meisje ever is. Maar ja, koop je weinig voor. Het zou zo tof zijn om weer eens naar een hotel te gaan ofzo weetje wel.. Leuke dingen doen. Maar elke keer als ik een stap zet in haar richting wordt ze bang. Bang dat ik haar weer laat vallen of dat ik de grond onder haar voeten vandaan trek. Ik ben immers niet zo slim geweest om met een andere meid te zoenen. Gadverdamme. Alleen al als ik er aan terug denk.

Wat nog het meest kutte is van alles. Ik heb geen zin om hier (na een jaar ja) nog langer me zelf kut over te gaan voelen. Klaar is klaar, ik heb mn best gedaan. En daarom is afstand voor nu beter. Maar ik ben zo ontzettend bezig om me aan te melden voor een nieuwe opleiding. En dat is de school waar zij ook rond loopt. Ik weet dat gevoelens na lange tijd weer boven kunnen komen, maar daar heb ik werkelijk schijt aan omdat ik voor die opleiding kies. Maar zij gaat er drama van maken omdat zij nu weer denk dat ik alles van haar af pak. Het is oneerlijk, maar ik ga er niet om malen.

Alleen dat dat we na lange tijd weer elkaar tegen gaan komen dat zij zich daarom weer kut gaat voelen. Als ze dat nog echt denk na alles wat ik de afgelopen tijd gegeven heeft. Het hoeft geen verkering meer te worden. Maar laat het alsjeblieft gaan zeg.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 21:32 schreef MOD het volgende:

[..]

Nou ik weet op dit moment dat het het beste meisje ever is. Maar ja, koop je weinig voor. Het zou zo tof zijn om weer eens naar een hotel te gaan ofzo weetje wel.. Leuke dingen doen. Maar elke keer als ik een stap zet in haar richting wordt ze bang. Bang dat ik haar weer laat vallen of dat ik de grond onder haar voeten vandaan trek. Ik ben immers niet zo slim geweest om met een andere meid te zoenen. Gadverdamme. Alleen al als ik er aan terug denk.

Wat nog het meest kutte is van alles. Ik heb geen zin om hier (na een jaar ja) nog langer me zelf kut over te gaan voelen. Klaar is klaar, ik heb mn best gedaan. En daarom is afstand voor nu beter. Maar ik ben zo ontzettend bezig om me aan te melden voor een nieuwe opleiding. En dat is de school waar zij ook rond loopt. Ik weet dat gevoelens na lange tijd weer boven kunnen komen, maar daar heb ik werkelijk schijt aan omdat ik voor die opleiding kies. Maar zij gaat er drama van maken omdat zij nu weer denk dat ik alles van haar af pak. Het is oneerlijk, maar ik ga er niet om malen.

Alleen dat dat we na lange tijd weer elkaar tegen gaan komen dat zij zich daarom weer kut gaat voelen. Als ze dat nog echt denk na alles wat ik de afgelopen tijd gegeven heeft. Het hoeft geen verkering meer te worden. Maar laat het alsjeblieft gaan zeg.

Jow gast....of je bent in de war...of je hebt heel veel biertjes op....maar ik kan er zelfs na 25 bier geen goed verhaal van maken,

En dat is niet lullig bedoelt als sommige dat weer denken

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 04:12 schreef SuperFokker het volgende:
En dat is niet lullig bedoelt als sommige dat weer denken

Duizend gedachtes.. Je kent het wel, of niet?

Wat precies begrijp je niet?

Ik vind haar de beste, wil oud worden met haar, wil nog leuke dingen doen. Maar ain't gonna happen.
Zij ziet me als een bedreiging, omdat ik haar gekwetst heb door met een ander te zoenen. Daardoor heb ik haar wereld in duigen doen laten vallen. Als ik weer bij haar in de buurt kom, is ze bang dat ik dat weer doe. Dus ze moet los komen van mij zodat ze mij niet meer als gevaar ziet. Dus afstand is beter.

Het grote punt is. Het is beter om haar dan maar voor altijd te mijden, omdat opnieuw contact opnemen na lange tijd toch weer (nare) gevoelens naar boven haalt.

Nu zit het zo:
Ik heb het niet naar mijn zin op mijn huidige opleiding. Ik wil een nieuwe school gaan doen. Ik heb al een tijd geleden bedacht dat ik de zelfde opleiding wil doen als dat zij doet op de zelfde school.
Omdat ik vind dat ik daar wel op mijn plek zit.

Maar omdat zij op haar nieuwe school, een nieuw leven zonder mij heeft opgebouwd, is ze (in mijn ogen onterecht) bang dat ik dat ook al van haar af pak.

Omdat ik dan weer in haar omgeving zit.

Ik kan haar echter niet duidelijk maken dat ik alleen nog maar het goede voor haar over heb en dat ik helemaal niks van plan ben.

Duidelijker?

----

Ik ben helemaal niks van plan. Ik trek mijn lijn zonder haar nu. Maar zij moet maar gewoon even aan het idee wennen.

Anyfuck. Het doet mij het meeste pijn dat ze mij als bedreiging ziet. Ik hoef geen verkering, relatie, whatever. Zelfs geen contact meer. Maar het is zo kut om te horen dat iemand je als een bedreiging ziet. Ik heb mij zelf de afgelopen tijd enorm gegeven en laten zien dat ik alles voor haar over heb. Maar ze accepteert het niet meer.

Nu kan het wishfull thinking zijn, of omdat ik in een roes zit. Maar ik laat het wel van haar komen. Ik hoop alleen dat als ik haar binnenkort weer zie (dat sowieso gaat gebeuren ivm geplande dingen..) Dat ik kan laten zien dat ik mijn mannetje sta. Dat ik kan laten zien dat ik er grotendeels overheen ben. Dat ik niet als een labiel persoon over kom. Dat ik daardoor weer een beetje vertrouwen kweek en zo met een beter naar me kan kijken.

Misschien dat we daarna een keer kunnen afspreken om wat leuks te gaan doen zodat we nog eens kunnen bijkletsen... en weer eens wat leuks kunnen doen...

Ik vraag me echt ten zeerste af of dat ook het geval gaat worden.

Over drie weken is het zo ver.

[ Bericht 12% gewijzigd door MOD op 13-02-2010 04:35:08 ]

Kut...

ik kom terug van sporten... ex online op msn... vergeten haar te blocken....

tegen beter weten in meteen aangesproken... krijg natuurlijk geen antwoord
Wil nu graag het gesprek sturen naar mijn spullen bij haar ophalen en haar daarna blokkeren...

gadverdamme... hoe kon ik zo stom zijn toch haar meteen aan te spreken....

Ik lijk wel.... menselijk....

Nou ja... gedaan is gedaan.. nu maar weer proberen afstand te nemen


pffewww... 30 minuten laten ging ze offline zonder ook maar enigszins te reageren... Zegt deels wel weer voldoende, maar is ook enigszins onbevredigend omdat ik nu het geheel nog niet goed kan afsluiten...

Gelukkig kan ik ondertussen naar haar foto kijken en vindt ik haar al een minder aantrekkeljik en klopt mijn hart niet meteen veel sneller... Rechtstreeks contact zal alleen nog wel een probleem zijn... maar dat zien we tzt wel...

[ Bericht 32% gewijzigd door GoedeMan76 op 13-02-2010 14:23:18 ]

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 13:29 schreef GoedeMan76 het volgende:
Kut...

ik kom terug van sporten... ex online op msn... vergeten haar te blocken....

tegen beter weten in meteen aangesproken... krijg natuurlijk geen antwoord
Wil nu graag het gesprek sturen naar mijn spullen bij haar ophalen en haar daarna blokkeren...

gadverdamme... hoe kon ik zo stom zijn toch haar meteen aan te spreken....

Ik lijk wel.... menselijk....

Nou ja... gedaan is gedaan.. nu maar weer proberen afstand te nemen


pffewww... 30 minuten laten ging ze offline zonder ook maar enigszins te reageren... Zegt deels wel weer voldoende, maar is ook enigszins onbevredigend omdat ik nu het geheel nog niet goed kan afsluiten...

Gelukkig kan ik ondertussen naar haar foto kijken en vindt ik haar al een minder aantrekkeljik en klopt mijn hart niet meteen veel sneller... Rechtstreeks contact zal alleen nog wel een probleem zijn... maar dat zien we tzt wel...

Haha, ja toch doe je dat dan he. Ook al weet je heeel goed dat je het niet moet doen. Vergt veel wilskracht. Maar blokkeren hielp bij mij ook niks, soms unblockte ik hem dan expres, en zette ik een stukje uit een liedje in mijn naam zodat hij dat kon zien. En hij zoekt dat altijd op, dat weet ik. Maar dat was een beetje om hem jaloers te maken, denk ik. en om te kijken of hij me misschien terugwilde. Dus ik heb hem nu zelfs verwijderd, en dat helpt.

Ik vind het overigens wel raar dat je haar minder aantrekkelijk vindt, je bent toch niet voor niets met haar samen geweest en verliefd op elkaar geweest? Die dingen moet je niet verloochenen vind ik... alhoewel liefde vaak ook wel blind maakt natuurlijk, en als het uit is zie je de negatieve dingen veel meer.

Misschien is minder aantrekkelijk niet de goede woordkeuze. Ik vindt nog steeds wel dat ze er leuk uitziet, maar de aantrekkingskracht die ze op me had lijkt af te nemen. Zeker nadat ze me nu net even hard genegeerd heeft.

en ja, ik zie de negatieve dingen steeds duidelijker en duidelijker... Mijn gevoel wil haar nog wel terug, maar rationeel gezien zijn we gewoon geen goede combinatie. Haar autistische problemen hebben uiteindelijk mij behoorlijk genekt... Voornamelijk omdat ze er zelf nooit echt voor uit durfde te komen. Maar ja, dat is ook weer een typisch symptoom...

Mijn vrienden maken me allemaal erg duidelijk dat ik het beste nooit meer contact met haar kan opnemen... maar ja, zo makkelijk is dat allemaal nog niet...

Vanochtend was mijn ex hier.
Ik had wat papieren nodig voor mijn aangifte (belastingdienst) en zij had een nieuwe laptop waar het een en ander aan gewijzigd moest worden (config).
Ondanks dat het vertrouwd en gezellig was, was het voor mij toch lastig.
Het afscheid ging van beide kanten gepaard met tranen.
Duidelijk is dat we allebei nog niet over elkaar heen zijn ....

Mijn verstand is er wel uit.
Mijn gevoel nog niet helemaal.
Ik hoop dat dat ook spoedig komt.
1 ding is wel zeker.
Mijn ex wil ik niet kwijt, ze zal een vriendin van mij blijven (en ik een vriend voor haar).
In de toekomst gaat dat gewoon goed werken, alleen nu eventjes niet.

Pffff, wat een herkenbare verhalen hier....

MIjn verhaal is de volgende.

Iets meer dan zeven jaar geleden mijn inmiddels ex leren kennen, eigenlijk van meet af aan die 'klik' gehad en een overklaarbaar gevoel dat allerlei dingen in ons leven er op gewezen hadden dat wij moesten samenkomen (ook al woonden we zo'n 100 km uiteen....ja een relatie na een chatvriendschap dus)
In de jaren dat we samen zijn geweest hebben we ontzettende mooie dingen gehad, maar zijn we als koppel ook heel diep gezonken geweest. We hebben alletwee gevochten voor de relatie, maar nu gezamenlijk het besluit genomen dat we elkaar moeten loslaten, omdat we geen van twee gelukkig zijn..
Afgelopen dinsdag is de knoop doorgehakt, ondertussen wonen we nog onder een dak, in een huis dat ws verkocht moet worden samen met onze twee kindjes, en mijn oudste dochter uit een vorige relatie.
Volgende week zondag vertrekt hij normaal gezien (nu ist verlof voor de kindjes....en dat overbrugt hij nog hier, mede om nog een week echt met de kindjes te kunnen hebben, en ik gewoon moet gaan werken.
Aan de ene kant hoop ik dat de week rap voorbij is omdat het te pijnlijk aan het worden is voor allebei. We hebben ook allebei uitgesproken elkaar nog altijd graag te zien, maar dat wij samen gewoon niet gaat. Het idiote is ook dat nu de relatie voorbij is we ineens weer kunnen praten met elkaar en echt kunnen luisteren...wat dan weer de nodige twijfel opwekt natuurlijk....maar nee, weet zeker dat dit de juiste keuze is, alleen mn hart moet ik nog zien te overtuigen...
Goed, ik ga maar weer eens proberen te slapen.......alleen.....

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 21:29 schreef Sjechov het volgende:
Mijn verstand is er wel uit.
Mijn gevoel nog niet helemaal.
Ik hoop dat dat ook spoedig komt.
1 ding is wel zeker.
Mijn ex wil ik niet kwijt, ze zal een vriendin van mij blijven (en ik een vriend voor haar).
In de toekomst gaat dat gewoon goed werken, alleen nu eventjes niet.

Is dat bij haar ook zo?
Weet je wat ik niet snap? Dat je zo veel van elkaar houdt, om elkaar geeft etc, toch er voor kiest om er niks met mee te doen en het maar over boord te gooien.
Je houden verdorie toch van elkaar?
Waarom die fucking drama toch altijd...

Misschien dat iemand hier wat raad mee weet.
Het is uit, ik voel me kut, verdrietig, ellendig en alles, jullie kennen het allemaal.
Het is relatief vers dat het definitief is.
Ze wilt heeeeelemaal geen contact meer.
En nu dit:

Ik blader wat door mijn oude mails heen en lees dat gene wat we de afgelopen drie jaar naar elkaar gestuurd hebben, en dat maakt me zo ontzettend blij.
Ik weet dat het niet meer goed kom, ik heb geen hoop meer, ik voel me er echt kut over. Maar het maakt me zo blij. Toch wel redelijk ironisch..
Is dit herkenbaar?

Ik vind het wel leuk eigenlijk. Beter dan foto's terug kijken en in janken uitbarsten..

quote:

Op zondag 14 februari 2010 06:14 schreef MOD het volgende:
Misschien dat iemand hier wat raad mee weet.
Het is uit, ik voel me kut, verdrietig, ellendig en alles, jullie kennen het allemaal.
Het is relatief vers dat het definitief is.
Ze wilt heeeeelemaal geen contact meer.
En nu dit:

Ik blader wat door mijn oude mails heen en lees dat gene wat we de afgelopen drie jaar naar elkaar gestuurd hebben, en dat maakt me zo ontzettend blij.
Ik weet dat het niet meer goed kom, ik heb geen hoop meer, ik voel me er echt kut over. Maar het maakt me zo blij. Toch wel redelijk ironisch..
Is dit herkenbaar?

Ik vind het wel leuk eigenlijk. Beter dan foto's terug kijken en in janken uitbarsten..

Toen het bij mij net uit was had ik hetzelfde. Het is dan net alsof het toch nog niet helemaal is doorgedrongen. Over een iets langere tijd zullen die mails pijn gaan doen, en weer een lange tijd daarna kun je ze met plezier lezen. Overigens kan het de verwerking enorm helpen wanneer je contact verbreekt!

quote:

Op zondag 14 februari 2010 06:14 schreef MOD het volgende:
Misschien dat iemand hier wat raad mee weet.
Het is uit, ik voel me kut, verdrietig, ellendig en alles, jullie kennen het allemaal.
Het is relatief vers dat het definitief is.
Ze wilt heeeeelemaal geen contact meer.
En nu dit:

Ik blader wat door mijn oude mails heen en lees dat gene wat we de afgelopen drie jaar naar elkaar gestuurd hebben, en dat maakt me zo ontzettend blij.
Ik weet dat het niet meer goed kom, ik heb geen hoop meer, ik voel me er echt kut over. Maar het maakt me zo blij. Toch wel redelijk ironisch..
Is dit herkenbaar?

Ik vind het wel leuk eigenlijk. Beter dan foto's terug kijken en in janken uitbarsten..

Heel herkenbaar...


Elke keer als ik zoveel mogelijk contact verbreek gaat het beter, maar er is ook steeds weer terugval na kleine dingen zoals haar online zien op msn... Dus heb ik haar daar ook maar geblokkeerd...

Ik weet dat ik zo min mogelijk contact moet zoeken/houden... maar het is zo moeilijk. Ik merk dat ik haar gangen nog steeds volg en niets liever wil dan haar wil ontmoeten. Zelfs terwijl ik weet dat we (blijkbaar) niet voor elkaar gemaakt zijn.

Ik kan ook niet genieten van andere mensen en vriendschappen. het is gewoon niet hetzelfde... Nou ja, tijd heel de wonden zegt men...

Ik had eigenlijk gehoopt hier niet meer te posten, maar ik vind het toch ok om nog even de discussie te joinen.

Zelf merk ik dat ik mn ex nog steeds erg mis. Het is ongeveer n half jaar uit nu en ik heb een paar maanden na het uit gegaan was, nog gepoogd om haar terug te krijgen.
Ik realiseerde me dat ik wel voor haar kon en wilde kiezen en ik heb dat aan haar verteld.
Echter was het gevoel bij haar al weg, iets waar ik eigenlijk al wel rekening mee had gehouden.

Nu, een paar maanden nadat ik de definitieve, laatste nee heb gekregen, merk ik dat ik nog steeds veel aan haar denk. Alle (sociale media) banden zijn verbroken, ik heb "gelukkig" geen contact meer met haar en ik kom haar in principe ook nergens meer tegen.

Maar man..het is soms zo moeilijk om jezelf te vergeven. Te vergeven dat je blind was in die lange periode en de dingen maar liet gaan. Te vergeven dat je het pas inzag toen het al te laat was en je nu niet meer terug kan..
Ik weet dat zij mij heeft vergeven en verder is gegaan met haar leven, maar ik wil het zelf ook.

Het is nog steeds moeilijk te realiseren dat ik elke dag nog wel aan haar denk. Niet eens perse omdat ik haar terugwil, maar omdat ze nog wel in mijn gedachten zit..

Ik las een post van een mod hier, ik weet niet meer precies wie, waarin ze zei dat ze pas over haar ex heen was gekomen, toen ze haar nieuwe vriend ontmoette..
Om eerlijk te zijn kijk ik er nu al niet naar uit om er zolang over te moeten doen..

Zucht..