De kunst van het loslaten van je ex. - deel 107

Nooit geweten dat ik in een halve week zo een omslag kan maken.
Van compleet para, angstig, verdrietig.. Naar tevreden, relaxed en redelijk happy..

Ik realiseer me wat ik niet meer heb.. Maar de gedachte dat ze beter af en gelukkiger is zonder mij en misschien wel met iemand anders maakt me blij. Want ik wilde dat ze zich weer blij ging voelen. En dat kon niet bij mij, ondanks dat ik er zo voor gevochten heb.

Ik heb sommige dingen misschien niet goed aangepakt, maar de gedachte dat ze nu gelukkiger is maakt mij tevreden. Ik heb geen hoop meer dat het goed komt, ik hoop alleen dat we zo nu en dan eens kunnen afspreken, omdat het toch wel gewoon een leuke meid is.

Goede morgen verder

Hee MOD

Hier precies dezelfde gevoelens... wees maar niet bang, ze slaan nog wel een paar keer over

Ik ziet hier ook weer met moeite niet op haar hyves/facebook te kijken, wetende dat de neiging daartoe ok zal slijten,,,

Uiteindelijk is het belangerijkste dat je/we ervan geleed hebben en dezelfde fouten niet weer maken. Het is alleen even oppassen om niet de ander kant op door te slaan...

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 06:10 schreef MOD het volgende:
Nooit geweten dat ik in een halve week zo een omslag kan maken.
Van compleet para, angstig, verdrietig.. Naar tevreden, relaxed en redelijk happy..

Ik realiseer me wat ik niet meer heb.. Maar de gedachte dat ze beter af en gelukkiger is zonder mij en misschien wel met iemand anders maakt me blij. Want ik wilde dat ze zich weer blij ging voelen. En dat kon niet bij mij, ondanks dat ik er zo voor gevochten heb.

Ik heb sommige dingen misschien niet goed aangepakt, maar de gedachte dat ze nu gelukkiger is maakt mij tevreden. Ik heb geen hoop meer dat het goed komt, ik hoop alleen dat we zo nu en dan eens kunnen afspreken, omdat het toch wel gewoon een leuke meid is.

Goede morgen verder

Fijn om te lezen MOD. Soms denk ik echt dat jij mijn ex bént. Zo raar.

Ik heb gister wéér te horen gekregen, van wéér een ander persoon die mijn ex en mij beiden kent, dat mijn ex een opmerking gemaakt heeft over dat hij nog gevoelens voor me heeft. Ik weet zo onderhand niet meer goed wat ik ermee moet.
De eerste keer dat ik het hoorde deed 't me weinig, dacht er niet teveel over na en negeerde het verder. Maar dit is al de derde keer en gister heb ik in een zwak moment bijna m'n ex gesmst zo van 'wat is dit nou allemaal? '.

Hee maartje... Soms denk ik ook van jou dat jij mn ex ben maar dat is onmogelijk. Maar toch, ik lees zo veel herkenbare dingen dat ik van andere ook denk "je had mn ex kunnen zijn"..

Waarschijnlijk is liefde dan toch een universele taal die je niet kan spreken maar ervaart.

Mijn tip aan jou.. Wacht maar af tot hij naar je toe komt. Je moet je niet zo maar gewonnen geven, laat hem maar lekker moeite doen en ga voor je zelf na of hij echt voor je wilt gaan, of dat het een tijdelijke opwelling is ofzo. Kijk de kat uit de boom, ik ben zeer benieuwd

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 09:57 schreef MOD het volgende:
Hee maartje... Soms denk ik ook van jou dat jij mn ex ben maar dat is onmogelijk. Maar toch, ik lees zo veel herkenbare dingen dat ik van andere ook denk "je had mn ex kunnen zijn"..

Waarschijnlijk is liefde dan toch een universele taal die je niet kan spreken maar ervaart.

Mijn tip aan jou.. Wacht maar af tot hij naar je toe komt. Je moet je niet zo maar gewonnen geven, laat hem maar lekker moeite doen en ga voor je zelf na of hij echt voor je wilt gaan, of dat het een tijdelijke opwelling is ofzo. Kijk de kat uit de boom, ik ben zeer benieuwd

Haha ja dat is echt onmogelijk, maar toch schiet die gedachte soms heel even door m'n hoofd. Inderdaad als ik herkenbare dingen lees. We vertellen eigenlijk deels hetzelfde verhaal maar dan compleet van de andere kant/partij.

Probeer ik ook te doen. Ik ga niet zitten wachten op hem, het gaat goed met me en ik doe m'n eigen ding en dat vind ik belangrijk. Dat is ook de reden waarom ik probeer geen contact met hem te zoeken. Ik wil niet dat ik me straks weer rot voel door hem ofzo. Ik ben ook zeer benieuwd, ik ben bang dat hij zelf niet naar me toe durft te komen om dat soort dingen uit te spreken, en dat vind ik echt heel erg jammer na alles..

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 00:13 schreef MOD het volgende:
Maak nie uit, gewoon kappen met analyseren. Heb ik ook gehad.. Elk mailtje, elk smsje... Alles. Tis gewoon attent van je dat je hebt wat laten horen en dat hij het waardeert door dat te sturen. That's it.

Stukje achtergrond dan maar:

Half November - hij maakt t uit
Begin December - oorlog; hij wil me nooit meer zien en meer van dat soort kreten

Eind December (dag voor kerst) - Hij wil me terug. Hij heeft een grote fout gemaakt, hij mist me zo, vindt dat we nog een kans verdienen. Ik wijs dit, met heel veel moeite, af. Er is teveel gebeurd, ik kan het niet.

Half januari - weer contact, op vriendschappelijke basis. Het voelt goed dat we toch normaal met elkaar om kunnen gaan, zonder dat er iets achter zit. Well, guess again. Binnen een week stuurt hij weer aan op een relatie. Andere meisjes halen het niet bij mij. Hij mist me zo. En schopt zo wéér mijn gevoel in de war. Hij maakt me zelfs verwijten, omdat ik het niet wil proberen. Ik leg hem uit dat ik ook wel zo mijn twijfels heb, dat ik hem ook mis... Maar dat er enerzijds teveel gebeurd is in de periode na de break up en dat ik anderzijds teveel met mezelf in de knoop zit om een relatie aan te gaan. Dat zou vantevoren al garantie zijn voor mislukking.
Ben helemaal eerlijk tegen 'm geweest. Nu zit het er niet in. Hoe dat over een paar maanden is, weet ik niet. Maar nu kan ik niets beloven. Alleen vriendschap, verder niets. HIj geeft aan dat hij niet alleen vrienden wil/kan zijn. En dat hij zich niet wil binden aan de onzekerheid die ik hem bied (prima, dat vraag ik ook niet van m). Hij kan hier echter niet mee leven. Een vriendschap zou te moeilijk voor hem zijn. Hij zou het niet aan kunnen zien dat ik op den duur een andere relatie krijg. Daarnaast voelt hij teveel voor me. En toen kwam zijn vreemde conclusie: als ik op tijd bedenk dat ik toch nog iets met hem wil, dan is hij er. Maar als hij intussen een leuker meisje ontmoet... Dan kan ik het schudden.
In de tussentijd wil hij het contact niet kwijt. Het moet alleen misschien iets minder zijn, om misverstanden te voorkomen.

Prima. Duidelijk. Oppervlakkig, vriendschappelijk contact. Will do.

4 weken later is hij jarig. En in al die tijd heb ik niets van hem gehoord.
Ook prima. Hij gaf eerder al aan dat hij moeite had om mij als gewone vriendin te zien. Blijkbaar is contact als gewone vrienden dus ook te lastig.
Intussen ben ik er helemaal uit. Van mij hoeft het niet meer. Ten eerste om de redenen die ik eerder al had om geen relatie meer met hem aan te gaan. We hebben een moeilijk verleden en ik wil eerst aan mezelf werken, voor er weer plek is voor een relatie. Ik kan hem nu sowieso niet genoeg bieden. Daarnaast stak zijn opmerking me ook wel. Eerst geeft hij allemaal verkapte liefdesverklaringen, over hoe bijzonder ik wel niet voor hem ben. Dat andere meisjes het niet bij mij halen. Maar zodra ik duidelijk maak dat het er voor mij niet inzit, geeft hij ineens aan dat hij ook best iets met een ander meisje kan beginnen. Als ik te laat kom, heb ik pech.
Nou prima. Het is over. Klaar.

Terug naar zijn verjaardag. Ik moest er best veel aan denken, al een paar dagen vantevoren. Omdat ik niet kon ontkennen dat ik eraan dacht, heb ik hem die e-card gestuurd. Als gewoon, vriendschappelijk gebaar. Ik ben gewoon iemand die heel erg aan dat soort dingen denkt, bij iedereen overigens. Ik ben nogal van kaartjes sturen voor verjaardagen, bijzondere gebeurtenissen, om succes te wensen, enzovoorts.
Na twee dagen komt hij met een reactie die ABSOLUUT niet bij zijn normale gedrag past.
Bij gewone vrienden is hij altijd nogal uitgebreid in zijn reacties. Niet alleen "bedankt he" maar ook meteen vragen hoe het gaat. Mailtjes van 1 zin heb ik nooit van hem gehad, tenzij we via mail aan het slowchatten waren. Daarnaast is hij altijd razendsnel. Hij checkt bijna doorlopend zijn mail en reageert normaal gesproken direct. Hooguit een paar uur later, als hij niet meteen tijd heeft om er iets mee te doen.

Dus ja. Ik denk na over wat dit kan betekenen. Ik ken zijn gedrag als hij niet weet wat hij met een mailtje aanmoet. Dan duurt het wel lang. Gaat hij er eindeloos over na zitten denken, omdat hij niet weet wat hij moet schrijven. En als ie dan ook maar komt tot 1 zin... Het past in t patroon.

Misschien overanalyseer ik de boel. Kan ook. Maar ik ken hem, en dit is voor hem niet normaal... Tenzij hij er mee zit. Dat wil ik alleen maar zeggen.
Overigens helpt het ook wel om dit allemaal een keer op te schrijven. Maakt dat ik weer wat sterker sta in mijn besluit om geen relatie aan te gaan

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 11:24 schreef Yuki het volgende:
-knip-

Maar meid, als jij er over uit bent dat je niks meer met hem wil, en jullie hebben hem 4 weken voor zijn verjaardag niet gesproken, waarom houd dit je dan zo bezig?
Zelfs al heeft het wat te betekenen dat hij je zo'n mailtje stuurt, 2 dagen na ontvangst, wat dan nog?
Waarom ben je daar zo over aan het nadenken? Je wilt hem immers niet terug..?

Yuki, weet jij zéker dat 't voor jouzelf over is? Zo klink je niet namelijk..

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 11:32 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Maar meid, als jij er over uit bent dat je niks meer met hem wil, en jullie hebben hem 4 weken voor zijn verjaardag niet gesproken, waarom houd dit je dan zo bezig?
Zelfs al heeft het wat te betekenen dat hij je zo'n mailtje stuurt, 2 dagen na ontvangst, wat dan nog?
Waarom ben je daar zo over aan het nadenken? Je wilt hem immers niet terug..?

Ik wil hem ook niet terug, ik vind het alleen wel jammer dat we geen vrienden zijn gebleven. En daarnaast houd het me sowieso nog wel bezig. We hebben ruim een jaar een relatie gehad, ontzettend veel meegemaakt en zijn op een hele nare manier uit elkaar gegaan. Daar ben ik niet 1,2,3 mee klaar

Ik hou ook nog steeds van mijn laatste ex ... onze relatie heb ik opgegeven omdat het niet meer lekker liep. Ze was ongelukkig vóór mij, werd gelukkig mét mij, maar na verloop weer ongelukkiger over zichzelf. We wisten dat we enorm van elkaar verschillen, maar het ging al die jaren gewoon goed. Maar de laatste maanden kregen we méér en méér ruzies. Of in elk geval, zij had meer problemen met mij en ik wilde te weinig veranderen voor haar. Ik kon haar niet meer gelukkig maken.... maar ze wilde het niet opgeven. Uiteindelijk werd ik ook nog eens verliefd op een ander meisje en realiseerde dat we het zo niet verder kon. Dit leek mij uitgerekend het moment dat ze aan d'r eigen geluk kon werken, onafhankelijk van iemand anders.

Het probleem is dat ik nu geen verschil voel in mijn gevoel voor mijn ex. Het is nu 4 maanden geleden, maar ik hou nog steeds van haar ... ik wil haar nog steeds vasthouden zoals ik dat daarvoor deed, maar ik wil haar niet terug. Ik kan die liefde niet loslaten. Dat heb ik nooit gekund.... één ex (zie mijn reacties van 6 jaar terug) waarin ik de liefde van mijn leven kwijtraakte. En dat zelfde heb ik met nog een andere meid. Zodra ik mij hecht aan iemand, gaat dat gevoel niet meer weg. Ik eindig altijd als degene die in de steek wordt gelaten. Ik geef nooit genoeg, maar heb mijn gevoel voor iemand nog nooit zelf in de steek kunnen laten.

Heel vreemd...

Ik heb zonet mijn ex nog gesproken omdat ik wou afspreken om mijn laatste spullen op te halen... ik merkte namelijk dat die me nog enigzinds terghielden met haar vergeten. Dus... ik bel en ze neemt zowaar op. Ze klonkt zelfs vrolijk en het gesprek ging vrij goed. maar enfin..

Nu gaat ze komende dinsdag mijn spullen langsbrengen.

Het meeste vreemde... ik voelde meteen dat ik een stuk rustiger werd toen ik haar sprak en het voelde vertrouwd. Maar mogelijk vreemder... Waar ik merk dat het me enigzinds (Stomme) hoop geeft dat ze langs komt, is er een deel van dat zich juist relaxt voelt met het idee:"mooi, dan zit dat er ook op"

Ik heb niet eens zin om dit te analyseren... terwijl ik net drie dagen niet anders dan dat gedaan heb..

Heel apart...

Kan ik daarna haar dan echt achter me laten? Het zou wel fijn zijn... Awel... we zien wel, heeft eigenlijk geen nut om het er meer over te hebben, dan ga ik alleen maar er over nadenken... Zo lekker met mijn broertje eten en iets anders doen... Poolen..?

Hoi allemaal,

Tijdje geleden weer...

Wat een gekke twist en toeval mij gebeurd is pff...

Ik ben een maandje(eens per week) nu aan het daten met een leuke meid, of het serieus genoeg is weet ik niet, maar ben voorzichtig aan wel een klein beetje verlieft geworden.

Ik wat leuks voor haar besteld via internet, en het zou vanavond bezorgt worden, dus ik thuis wachten, de deurbel gaat, en raad eens wie hem bij me komt bezorgen in de regen en kou?

Mijn ex damn.. eerst heel zakelijk, toen stapte ze weer in haar auto, ben ik er even heen gelopen om te vragen hoe het ging, goed, ze gaf me een complimentje dat ik was afgevallen en zei toen dat ze weer moest gaan.

Vette huilbui gehad, enorme ontlading, dit kan toch niet waar zijn.. ruim een jaar niet gezien en dan dit.
Gaat 10 min later wel weer goed met me, wat een raar iets zeg .

Allemaal rare dingen in mijn hoofd, niet dat ik haar terug wil gelukkig, maar meer beetje beduusd, en m'n date komt zondag dus weer.
Lekker hoor...

Laat ik hier maar ook weer eens iets schrijven. Ik zit namelijk ook nog in het proces van mijn ex loslaten. Vandaag is het precies 2 maanden geleden dat het uitging. Gaat echt zo snel, gelukkig. Het is een week geleden dat ik hem voor het laatst gesproken heb. En ik wil dat dit ook nog een hele tijd zo doorgaat. Het leven gaat door, je bouwt een nieuw leven op en je went eraan. Toch doet het nog echt wel veel pijn. Ik huil niet meer en uit het niet meer zoals eerst, het is een leeg en rottig gevoel dat diep in me zit, omdat mijn liefde voor hem ook zo ontzettend diep zat. Ik zie nu nog meer in dat mijn liefde voor hem puur en echt was, dat ik bij hem wilde zijn omdat ik hem zo leuk vond, zijn persoonlijkheid en alles. Hij vulde me in veel dingen aan.

Daarom is het zo kut dat ik dat niet heb teruggekregen. Erg oneerlijk. Liefde is natuurlijk geweldig, maar ik ben best wel kieskeurig en vind niet snel iemand écht écht leuk. Ik heb geen zin in die oppervlakkige contacten, waar op het eind toch blijkt dat het niks is. Weer zoveel moeite doen om zoiets op te bouwen. Het moeilijkste nu vind ik om weer vertrouwen te krijgen in liefde.

En hoe moet je weer vertrouwen krijgen in je eigen gevoelens? Mijn gevoelens zeiden me dat hij echt de ware voor me was. Dat had ik nog nooit eerder gehad, met hem voelde ik echt een speciale band. Mijn gevoel klopte dus niet. Hij is niet de ware.

Hoe kan je weer vertrouwen in je eigen gevoel? en hoe weet je dat die kloppen?

Een kleine situatie schets van mijn kant dan toch

zomer 2008
Ik ben een jongen 22 jaar hbo bijna afgerond, woon nog thuis bij ouders. Ontmoet in de zomer een meisje
van 15 jaar, Whaaaaat hoor ik de meeste al denken. Ook ik dacht natuurlijk.. "dat kan nooit goed gaan."

Echter na wat afspreken blijken we vind ik zelf erg goed bij elkaar te passen. Zelfde interesse's muziek,festivals, eten, films etc. Echt een geschenk uit de hemel. Zij is vrij volwassen voor haar leeftijd gescheiden ouders dus ook wat meegemaakt. Ik ben zelf een laatbloeier en ging vroeger niet veel uit. En nu steeds meer feesten e.d. Nou ja ik werd smoor verliefd op haar en zij op mij.


Nu valentijns weekend 2010
We hebben 18 maanden zo'n beetje (1,5 jaar) En na een paar ruzies ging het weer een kleine periode
goed sinds nieuwjaar

zaterdag weer ruzie gehad, probleem is niet de inhoud van de ruzie, maar de ruzie opzich. Het kan soms gaan om kleine dingen die helemaal niet zo dramatisch zijn. We zijn behoorlijk koppig allebei.
Het komt er opneer dat ze vind dat ik haar niet genoeg respecteer en niet serieus ben wanneer we ruzie hebben. Dat klopt ook, ik wil graag mijn gelijk hebben en wordt erg emotioneel bij ruzies. Punt is dat we het niet kunnen uitpraten en dat het van kwaad naar erger gaat totdat we dingen zeggen waarvan we spijt krijgen.

zondag: meest fantastische dag gehad ze had ontbijt voor mij gemaakt wat ik normaal altijd voor haar doe. Zijn gaan wandelen, film gekeken en heb haar toen weer thuis afgezet. Perfecte avond eigenlijk.

maaandag: Na het werken kom ik op msn, en ze zegt dat ze het moeilijk heeft met wat er zaterdag is gebeurd. Ze twijfelt aan onze relatie en weet niet of ze verder moet.. Ze wil dat ik verander haar meer respecteer. Ik stel zelf voor om een een periode rustig aan te doen en kijken wat we willen.

dinsdag: belt ze om het goed te maken, ik zelf ben nog een beetje in de war. Ze komt die middag langs
en we praten en ze wil ut wel proberen opnieuw. Twijfelt ze weer, ik heb haar mijn mening verteld dat ik wil veranderen en er echt aan wil werken om haar meer respect te tonen. Ik vertel haar wel dat ze mij tijd moet geven daarvoor.


woensdag. kijken we film, en wil ze definitief uitmaken vol tranen en snotterend, gelijk wat spullen meegenomen enzo. Heel emotionele toestand ook voor mij.

vandaag: heel kil op msn, beetje negeren denk ik zelfs..

Ik weet ut gewoon niet meer, ben eerder in deze positie geweest en toen kwam ut goed. Ik heb vaker aan mezelf gewerkt met succes het lijkt alleen of er steeds meer dingen bij komen.. Maargoed dat heb ik ver voor haar. Hou nog geweldig veel van haar.

Nu zie ik haar zaterdag weer voor een concert met wat vrienden van ons.
Ik weet niet hoe ik me daar op moet voor bereiden. Moet ik haar vertellen wat ik nog voor haar voel?
Of me groot houden en doen alsof ik verder ben gegaan.

quote:

Op donderdag 18 februari 2010 20:50 schreef Everlong het volgende:

[..]

Wow, dat is wel super toevallig??

Yup one in a million, zal haar komende jaar vast niet weer zien

hè gaat weer een stuk beter hier, net een lang prettig en vrolijk telefoongesprek gehad met een onbekende dame waar ik het telefoonnummer van gehad had voor een eventuele blind date, en had belooft te bellen dus waarom nu niet, best grappig.

Eerlijk gezegd dat ik al aan het daten ben hoor beide niet op zoek maar wel gezellig, daar knapt een mens van op

Denk dat ik even een nachtje goed moet slapen om alles even te laten bezinken

Ik kom weer even meelezen .

Ik sla het volgende topic even over. Ben er wel even klaar mee om over mijn ex te posten en heb het ook niet zo meer nodig Misschien dat ik anderen nog kan helpen, maar dan niet in het komende topic.
Het is nu 5 weken uit, even een zojuist zelfgeschreven gedicht tot besluit

Vogelvrij
Een vallend jong vogeltje
Uit het warme nest
Waar we samen aan bouwden.
Opeens ver weg van het vertrouwde,
Dromen verpest.

Alles proberen om zacht terecht te komen.
Maar onverwacht met een klap
Belandde ik op de grond.
Niemand die me ving.
Niemand die daar stond.
Gewond en gebroken,
Diep ondergedoken,
Huilde ik mezelf in slaap.

Weer vogelvrij
En zij,
Nu de jager met de kogel,
Te gevaarlijk voor deze vogel.
Dus bleef uit haar buurt,

Het heeft even geduurd,
Alles verkennen,
Het begon te wennen,
Zij niet van mij,
Ik vogelvrij

Langzaam groeide ik tot een adelaar,
In mezelf geloven,
Helemaal klaar voor een nieuwe vlucht.
Cirkelend door de lucht naar boven.
Tot naar een hoogtepunt zweven,

Duikend naar beneden,
Om een ander te vertrouwen,
Mijn liefde te geven,
En een nieuw nestje te bouwen.



[ Bericht 25% gewijzigd door SuperFokker op 19-02-2010 16:12:40 ]

Goedemorgen,

The day after.. wou dat ik niet had gezien gisteravond, onbewust denk ik nu weer aan haar grr.. had haar net uit mijn systeem, is stresend, storend en vervelend

Blijkbaar doet ze me toch nog wat na 1 1/2 jaar, niet zo gek natuurlijk heb 4 jaar van haar gehouden , achja verheug me wel op m'n date zondag

quote:

Op vrijdag 19 februari 2010 01:53 schreef SuperFokker het volgende:
Ik sla het volgende topic even over. Ben er wel even klaar mee om over mijn ex te posten en heb het ook niet zo meer nodig Misschien dat ik anderen nog kan helpen, maar dan niet in het komende topic.
Het is nu 5 weken uit, even een zojuist zelfgeschreven gedicht tot besluit

[gedicht]

Op een forum als dit ben je toch altijd welkom
Mooi gedicht overigens.
Denk alleen niet dat je er in 1x overheen kan komen, tenmiste dat heb ik uit eigen ervaring

Pfffff.. dan wil je niet malen, maar gebeurt het toch...

5 keer zwaar bezweet wakker geworden... En dat alleen maar omdat we weer even contact gehad hebben... Ik ben er ondertussen ook achter dat een groot deel van waarom ik nog zo in de knoop zit, het feit is dat ik mezelf moeilijk kan vergeven wat er allemaal tussen ons gebeurt is, maar haar wel heel makkelijk alles kan vergeven. Daardoor blijf ik me de hele tijd verantwoordelijk voor de situatie voelen, terwijl er echt twee mensen schuldig aan waren...

Dat inzicht helpt wel een beetje, maar ik kan het nog steeds niet makkelijk los laten..

Nou ja, komend weekend lekker naar een toernooi toe en met vrienden op stap

Ik zit mezelf vandaag heerlijk in de weg.
Eigenlijk zou ik afgelopen donderdag naar Spanje vliegen, maar door de kriieke toestand van de moeder van me ex ben ik thuis gebleven.
Mijn band met haar is dusdanig dat ik het voor mezelf niet kan verkopen om niet bij de "laatste loodjes" en de uitvaart aanwezig te zijn.
Het is hard maar tis niet anders.

Nu zit ik mezelf thuis een beetje te vermaken om de dagen door te komen.
Wachten op het ene belletje ....

quote:

Op vrijdag 19 februari 2010 15:59 schreef Everlong het volgende:
Ben bezig met inpakken voor de verhuizing...echt klote en confronterend Maar ja, als het goed is kan het alleen maar beter worden. En dat is dan een schrale troost.

Da's gesproken.