De kunst van het loslaten van je ex. - deel 107

Zo zal het nog wel een maandje doorgaan denk ik
Succes er mee!

Dat denk je nu ja.. over een paar dagen denk je er weer anders over en het gaat maar door en door tot je op een gegeven moment er helemaal klaar mee ben.

Hee, everlong, het komt wel goed hoor. Het is sneller over dan je denkt.

Ik merk net dat het totaal de verkeerde kant op gaat met mn gedachte.
Ik ben eigenlijk behoorlijk pissed over wat er is gebeurd met hoe we het hebben afgesloten en ik haat het echt. Het contact zal dan wel nooit meer goed worden, de vriendschap misschien ook niet, het maakt me niet uit, maar ik wil niet in mijn hoofd hebben dat als ik over 20 jaar er aan terug denk, dat het zo een stom wuuf is omdat we nu met ruzie uit elkaar zijn gegaan.

Ik haal me geen illusies in het hoofd dat het ooit weer goed komt, ik heb totaal geen hoop meer, maar ik wil het conflict uit praten. Op een goede manier. Maar ik zie niet in dat zij dat ook wil en volgens mij wilt ze het zo snel mogelijk vergeten. En dan zie ik haar sowieso over weet ik veel hoe lang, en dan kijkt ze naar me en vind ze me de grootste eikel die er bestaat. Ik haat het echt.

Waarom moeten sommige dingen nou zo kut lopen. Ik heb niks meer dan lof en sympathie voor dat mens en ze stampt me volledig de grond in.

Weet je, ik heb een redelijk vermogen om te relativeren, ik ben realistisch en een nuchter persoon.
Dus ik weet gewoon dat het ooit weer goed met me komt, dat ik haar compleet zal los laten, de pijn verdwijnt. En dat alles zal nog wel even duren.

Maar hoe plaats je het als je boos bent? Dan ga je die persoon alleen maar zwart maken in je gedachten en dat wil ik niet omdat ik weet dat het gewoon een goed persoon is en we beide geen slechte bedoelingen hebben...

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 03:35 schreef MOD het volgende:
<knip>

Maar hoe plaats je het als je boos bent? Dan ga je die persoon alleen maar zwart maken in je gedachten en dat wil ik niet omdat ik weet dat het gewoon een goed persoon is en we beide geen slechte bedoelingen hebben...

Als je in je gedachtes niet vrij kan zijn, waar dan wel...? Gevoelens zijn niet de menselijke maat van rechtvaardig, maar instinctief. Je bent nuchter genoeg om te weten dat je ondanks je gedachtes haar niet in het echt zal verguizen, dus laat je lekker los gaan in je hoofd. Blijkbaar heb je dat emotioneel nodig, en dergelijke gedachtes horen bij het mens-zijn.

Het ging -en gaat- goed met me. Maar nu hoor ik net dat m'n ex écht nog gevoelens voor me heeft en daarmee zit. Hij heeft me zó als stront behandeld dat ik niet weet of ik het moet geloven, maar het wordt me steeds vaker gezegd en ergens denk ik dus wel dat 't misschien zo is.

Maar het gaat goed met me, en ik wil niet wééééér alles overhoop laten halen door hem (hoe graag ik ook nogsteeds met hem samen zou willen zijn). Ik hoop dat ik sterk genoeg ben de komende tijd, want het gaat goed met me en dat wil ik graag zo houden, dus ik weet waar ik 't voor doe.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 16:50 schreef maartjeh het volgende:
Het ging -en gaat- goed met me. Maar nu hoor ik net dat m'n ex écht nog gevoelens voor me heeft en daarmee zit. Hij heeft me zó als stront behandeld dat ik niet weet of ik het moet geloven, maar het wordt me steeds vaker gezegd en ergens denk ik dus wel dat 't misschien zo is.

Maar het gaat goed met me, en ik wil niet wééééér alles overhoop laten halen door hem (hoe graag ik ook nogsteeds met hem samen zou willen zijn). Ik hoop dat ik sterk genoeg ben de komende tijd, want het gaat goed met me en dat wil ik graag zo houden, dus ik weet waar ik 't voor doe.

Dit is komt op het zelfde neer dat wat mn ex tegen me gezegd heeft.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 18:03 schreef MOD het volgende:

[..]

Dit is komt op het zelfde neer dat wat mn ex tegen me gezegd heeft.

Zij heeft zelf tegen jou gezegd dat ze nog gevoelens voor je heeft?

Die gevoelens zijn niet sterk genoeg. Ze heeft het inmiddels zo erg naar haar zin in haar nieuwe huidige situatie dat ze dat niet wilt opgeven. Dat er gevoelens zijn, oke. Van beide kanten. Het is gewoon zo dat je elkaar al zo lang kent dat het meer gewenning is geworden en het daarom moeilijk kan los laten. We kunnen niet in deze situatie blijven steken omdat ik voor haar te veel kapot heb gemaakt, ook al doe ik zo mijn best.

Zij heeft zo veel van me gehouden dat elke keer als ze met mij geconfronteerd wordt er weer nare gevoelens naar boven komen van wat ik gedaan heb naar haar toe. Dat mensen je in de steek laten, en dat ik dat ben. Ik ben echt boos geweest, maar begin steeds meer te begrijpen waarom ze niet meer voor mij kiest en ik heb het geaccepteerd, dat het nooit meer wat wordt. Ik kan alleen moeilijk mijn eigen verdriet verkroppen omdat ik degene ben geweest die het heeft kapot gemaakt en dat ik het moeilijk vind om op dit moment iets nieuws voor me zelf op te bouwen.

En daarom mis ik haar. Omdat ook ik met haar een leven heb opgebouwd dat ik niet kwijt wil. Ik maak me echt zorgen, maar ik weet dat ik het alleen moet doen. Met wie moet ik nog die dingen doen die ik met haar altijd deed? Zoals grappige dingetjes delen, je verhaal van de dag vertellen, gezellig zijn, ons verheugen op een concert of festival waar we samen altijd heen gingen.... Zeg maar.

Ik ken jullie achtergrond niet echt, wel heb ik in eerdere topics wat van je gelezen, maar om dat wat jij vertelt overeen komt met wat mijn ex gezegd heeft, kan ik me wel voorstellen hoe je ex er bij zit.

Het is gewoon de vraag.. Wat denk jij nog aan hem te hebben? Is het echt een aanvulling op je leven? En in welke situatie? Is dat alleen vriendschap of in een relatie? Denk je echt dat jij hem toe kan laten in je nieuwe leven met het gevoel dat hij het niet weer overhoop haalt?

Jij bent gewoon gesteld op je nieuwe ding, dus dat moet je koesteren.

Wat mijn verwachting is van mijn ex, is dat ze zo gesteld is op haar nieuwe leven, dat ze mij nog wel zo leuk kan vinden, maar mij niet wilt toelaten en langzaam maar zeker geen behoefte meer aan me heeft, ook niet als vriend, omdat ze alles al kan krijgen in de vriendschappen die ze heeft. En ik als relatiemateriaal zit er niet meer in, omdat ik het een en ander behoorlijk naar de klote geholpen heb. En ik kan er zo veel spijt van hebben, het vertrouwen is weg.

[ Bericht 1% gewijzigd door MOD op 16-02-2010 18:39:52 ]

Haha jeetje, no offence, maar jij maakt je echt over honderden dingen druk... Hoe lang is het al uit? Je moet je leven op jezelf gaan richten, en niet meer zoveel bezig zijn met haar. Wat ik hier zie is dat je eigenlijk constant op dit forum zit, je bent er bij iedere reactie van iemand anders weer bij en zet er heel veel berichtjes op. Ik snap heel erg goed dat dit je steunt, maar een van de kunsten van het loslaten van je ex is toch wel afleiding, en dat zul je hier niet vinden..

Je hebt gelijk. Je wilt niet weten wat ik gedaan heb om haar terug te krijgen. Ze betekent echt zo ontzettend veel voor me. Het zal wel aan "het leven" liggen, maar ik ondervind op dit moment nergens meer vreugde aan om eerlijk te zijn. Dat ligt niet aan mn ex. Dat ligt gewoon aan me zelf. Er hebben zich meer dingen voor gedaan dan alleen zij. Maar hoe moeilijk is het te accepteren dat je dit alles zelf in de hand had? Ja fok steunt me enorm, en ik weet dat ik er ooit weer boven op kom, maar de gedachte dat ik dit helemaal zelf verkloot heb... Het maakt me zo ontzettend useless in dit leven. Al deze gevoelens zijn nieuw voor me, omdat ik met de gedachte rond loop dat ik echt oud zou willen worden met haar. Niets in onze relatie duidde er op dat het slecht ging, nooit ruzies, altijd lachen met elkaar, dikke pret, de beste maatjes. Het is uit gegaan zonder dat het nodig was. Ik heb moedwillig de beste tijd en vriendschap van mijn leven om zeep geholpen.

Ik weet dat ik verder moet, en ik doe echt hard mijn best door af te spreken met mensen en dingen zonder haar te doen, maar het doet me zo veel pijn ook omdat ik haar zo gekwetst heb.
Ik wil niet over komen als een zwakkeling, maar ik voel me wel zo.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 18:30 schreef MOD het volgende:
Die gevoelens zijn niet sterk genoeg. Ze heeft het inmiddels zo erg naar haar zin in haar nieuwe huidige situatie dat ze dat niet wilt opgeven. Dat er gevoelens zijn, oke. Van beide kanten. Het is gewoon zo dat je elkaar al zo lang kent dat het meer gewenning is geworden en het daarom moeilijk kan los laten. We kunnen niet in deze situatie blijven steken omdat ik voor haar te veel kapot heb gemaakt, ook al doe ik zo mijn best.

Zij heeft zo veel van me gehouden dat elke keer als ze met mij geconfronteerd wordt er weer nare gevoelens naar boven komen van wat ik gedaan heb naar haar toe. Dat mensen je in de steek laten, en dat ik dat ben. Ik ben echt boos geweest, maar begin steeds meer te begrijpen waarom ze niet meer voor mij kiest en ik heb het geaccepteerd, dat het nooit meer wat wordt. Ik kan alleen moeilijk mijn eigen verdriet verkroppen omdat ik degene ben geweest die het heeft kapot gemaakt en dat ik het moeilijk vind om op dit moment iets nieuws voor me zelf op te bouwen.

En daarom mis ik haar. Omdat ook ik met haar een leven heb opgebouwd dat ik niet kwijt wil. Ik maak me echt zorgen, maar ik weet dat ik het alleen moet doen. Met wie moet ik nog die dingen doen die ik met haar altijd deed? Zoals grappige dingetjes delen, je verhaal van de dag vertellen, gezellig zijn, ons verheugen op een concert of festival waar we samen altijd heen gingen.... Zeg maar.

Ik ken jullie achtergrond niet echt, wel heb ik in eerdere topics wat van je gelezen, maar om dat wat jij vertelt overeen komt met wat mijn ex gezegd heeft, kan ik me wel voorstellen hoe je ex er bij zit.

Het is gewoon de vraag.. Wat denk jij nog aan hem te hebben? Is het echt een aanvulling op je leven? En in welke situatie? Is dat alleen vriendschap of in een relatie? Denk je echt dat jij hem toe kan laten in je nieuwe leven met het gevoel dat hij het niet weer overhoop haalt?

Jij bent gewoon gesteld op je nieuwe ding, dus dat moet je koesteren.

Wat mijn verwachting is van mijn ex, is dat ze zo gesteld is op haar nieuwe leven, dat ze mij nog wel zo leuk kan vinden, maar mij niet wilt toelaten en langzaam maar zeker geen behoefte meer aan me heeft, ook niet als vriend, omdat ze alles al kan krijgen in de vriendschappen die ze heeft. En ik als relatiemateriaal zit er niet meer in, omdat ik het een en ander behoorlijk naar de klote geholpen heb. En ik kan er zo veel spijt van hebben, het vertrouwen is weg.

Hm, ik herken mijn ex wel een beetje in jouw verhaal. Alleen heeft mijn ex nog niet gezegd dat hij nog gevoelens voor me heeft, tenminste, niet tegen mijzelf. Verschillende mensen (die wij beiden kennen) zijn al naar me toegekomen dat hij nog gek op me is enzo, maar dat is zó moeilijk aan te nemen als iemand je zó geraakt heeft. Ik geloof ook gewoon niet dat hij beseft hoe diep het bij mij zit en heeft gezeten, en zo lang hij dát niet beseft is er sowieso niets mogelijk wat mij betreft. Hij kan me wel missen e.d., maar dat zegt niets.

Ik heb nog niet echt een 'nieuw ding', maar ik probeer me gewoon zo veel mogelijk op werk en andere dingen te richten zónder hem. En ik denk ook niet dat het ooit nog goed komt tussen ons. Inderdaad, wanneer ik hem zie dan komen die rotgevoelens weer naar boven en hij sprak na 1,5 week alweer af met andere meisjes, al zeggen 'de mensen' dat hij niets voor hen voelt/met hen doet en dat ik echt 'zijn enige' ben. Maar zolang hij dat zelf niet uitspreekt naar mij doe ik alsof ik nergens iets van af weet. Is voor mijzelf ook het makkelijkste. Gewoon niet over nadenken en doorgaan.


Had vandaag wel een zwak moment, nu ook. Voel me ontzettend rond om iets anders en dan wil ik gewoon het liefste bij hem zijn. Maarja.

[ Bericht 0% gewijzigd door maartjeh op 16-02-2010 20:54:46 ]

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 21:54 schreef Sjechov het volgende:
In gedachten blijf ik er maar druk mee.
Met een beetje mazzel zit ik volgende week rond deze tijd in spanje aan de wijn ...

Helaas.
Kreeg vanmiddag een telefoontje.
Het ging plots erg slecht met de moeder van mijn ex.
Dusdanig dat ze nu aangegeven heeft niet meer te willen leven.
Ze gaat nu zoveel morfine krijgen dat het nu voor haar ophoud.
Gevolg is wel dat ik niet naar Spanje vertrek.
Aparte tijd zo ...

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 19:42 schreef MOD het volgende:
Je hebt gelijk. Je wilt niet weten wat ik gedaan heb om haar terug te krijgen. Ze betekent echt zo ontzettend veel voor me. Het zal wel aan "het leven" liggen, maar ik ondervind op dit moment nergens meer vreugde aan om eerlijk te zijn. Dat ligt niet aan mn ex. Dat ligt gewoon aan me zelf. Er hebben zich meer dingen voor gedaan dan alleen zij. Maar hoe moeilijk is het te accepteren dat je dit alles zelf in de hand had? Ja fok steunt me enorm, en ik weet dat ik er ooit weer boven op kom, maar de gedachte dat ik dit helemaal zelf verkloot heb... Het maakt me zo ontzettend useless in dit leven. Al deze gevoelens zijn nieuw voor me, omdat ik met de gedachte rond loop dat ik echt oud zou willen worden met haar. Niets in onze relatie duidde er op dat het slecht ging, nooit ruzies, altijd lachen met elkaar, dikke pret, de beste maatjes. Het is uit gegaan zonder dat het nodig was. Ik heb moedwillig de beste tijd en vriendschap van mijn leven om zeep geholpen.

Ik weet dat ik verder moet, en ik doe echt hard mijn best door af te spreken met mensen en dingen zonder haar te doen, maar het doet me zo veel pijn ook omdat ik haar zo gekwetst heb.
Ik wil niet over komen als een zwakkeling, maar ik voel me wel zo.

Dit herken ik ook wel, dat eerste zie ergens zelfs als steun. Ik weet dat ik mezelf gewoon even "gelukkig" moet krijgen. Ben ik ook hard mee bezig en lukt nog wel.

Dat tweede, tsja, ook dat ken ik, al had ik ten tijde van, nooit echt het idee oud met haar te worden, dat gebeurde pas daarna.

Ergens is die gedachte ook wel fijn. Tis misschien vervelend om nog zo geregeld aan haar te denken, maar ik weet wel dat ik mn tijd niet "verspild" heb en echt van haar hield.
Schrale troost, maar toch.

Uiteindelijk moet je jezelf zien te vergeven, naar haar toe en jezelf. je hebt haar gekwetst en daarmee jezelf verkloot.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 23:35 schreef Everlong het volgende:
Wat ontzettend rot voor je Sjechov!! Sterkte...
Kan je misschien niet alsnog later naar Spanje gaan? Het is namelijk wel goed voor je!

Ligt er natuurlijk maar net aan.
Ik hoop van wel, maargoed ligt aan de factor tijd.

Doorbraak...

Ik zit hier nu te typen en er komt meer besef binnen
Ik hou nog steeds van mijn ex en geef nog steeds om haar
Ik neem haar veel dingen niet kwalijk
Ik zou haar graag gelukkig gemaakt hebben...
maar ik wil haar (op dit moment) niet terug

Ik voel me namelijk gebruikt door haar....

Ik zal dit toch even wat beter uitleggen...

Mijn ex is noot goed over al haar eerdere exen heen gekomen. Erger nog, ze heeft hun vaardigheden en problemen vaak genoeg gemeld en heeft ze netjes verwerkt in onze tijd samen en ook met allen contact opgenomen.

Ze kon intimiteit alleen aan, als ze zelf de initierende factor was.

Ze stond niet voor me klaar toen ik haar (letterlijk) zei dat ik dat nodig had, maar nam het mij kwalijk toen ik er niet voor haar was toen ze me nodig had (maar zelf niets zei).

Ze heeft de hele tijd aandacht geeist, maar niet echt gegeven.

Ze heeft haar problemen de hele tijd op mij geprojecteerd.

Ze is het meest boos geweest op een aantal opmerkingen van me die ze zelf uitlokte. Vervolgens waren dit dingen die ze me nooit kon vergeven..

Ach... het is goed dat het mis gegaan is voordat we in de samenwoon/trouwen/kindertjes fases gekomen zijn...

Ik weet steeds beter dat afstand van haar houden belangerijk is, want ik zou zo weer voor haar smelten. Ik kan mezelf namelijk wel... Jammer, want goede vrienden blijven is iets dat ik anders graag had willen zien...

quote:

Op maandag 15 februari 2010 17:45 schreef Yuki het volgende:

[..]

Hij heeft m gelezen... en geen reactie.
Beetje jammer

Update: Oh was was ik lekker vrij en rustig. Oh wat had ik goed voor mezelf gekozen. Oh wat had ik hem goed losgelaten...

Oh, wat moet ik nu weer denken nu hij toch reageert
Hoewel ik wel een beetje teleurgesteld ben. Hij heeft er twee dagen over gedaan om het volgende te schrijven:

quote:

Hey hey, nog bedankt voor je felicitatie Groetjes!

Klinkt heel neutraal... Maar ik ken m langer dan vandaag. Hij reageert altijd heel snel. Tenzij hij niet weet wat ie ermee moet. Dan zet ie een sterretje in zn gmail en denkt ie erover na. Malen, malen, malen. En dan uiteindelijk proberen iets goeds te formuleren.
Na 2 dagen komt ie met deze reactie. En ik geloof, op basis van bovenstaande, niet dat het helemaal neutraal is.

En dat maakt dan wel weer iets bij mij los.
Bah Tot zover vrij, rustig, voor mezelf kiezen en loslaten...

Je moet hoognodig kappen met dat analyseren. Het is neutraal, klaar.

quote:

Op woensdag 17 februari 2010 22:46 schreef Coco98 het volgende:
Je moet hoognodig kappen met dat analyseren. Het is neutraal, klaar.

Je kent mn ex niet

Maak nie uit, gewoon kappen met analyseren. Heb ik ook gehad.. Elk mailtje, elk smsje... Alles. Tis gewoon attent van je dat je hebt wat laten horen en dat hij het waardeert door dat te sturen. That's it.