PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] deel 35 - Structuur

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 17:48 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

niet toewens

&

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 18:02 schreef francis998 het volgende:

[..]

dankje wel zeg.

Blijkbaar wat opgehoopte emoties...gooi ze er maar uit

Klopt, fout van mij, aangepast.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 18:21 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

&
[..]

Klopt, fout van mij, aangepast.

oke..foutje is vergeten

quote:

Op maandag 8 februari 2010 21:58 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik kan niet begrijpen, wat jouw ouders daar nou op tegen hebben

Acceptatieprobleem

Mijn moeder gelooft niet in labeltjes enzo. Verder heeft zij het niet zo op psychologen door haar eigen verleden. Als ik haar cliënt was geweest dan had ze dat inderdaad beamt dat ik PDD-NOS heb. Voor problemen van haar eigen kinderen is ze blind.
Ik haar ook al lang niet meer als mijn moeder, maar als de vrouw die mij heeft opgevoed. Mijn moeder is dood. Ik heb alleen nog een vrouw die mij heeft opgevoed en die ook nog familie is van mij.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:31 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Om op zijn tijnbreins te zeggen: Ik ben niet gek, de wereld is gek

Helemaal mee eens.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 16:26 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik heb later van een vrouw gehoord, wier vader bij het Pieter Baan centrum werkte (tenminste, dat vertelde ze), dat Volkert van der Graaf geen Asperger had. Maar eigenlijk mocht ze dat niet vertellen.

Dat vermoeden is toentertijd gewoon in de media terecht gekomen. Maar ja, heel veel mensen hebben dat onthouden.

Ik snap niet dat ze zulke berichten überhaupt naar buiten brengen. Net zoals de afkomst van daders. Dat werkt alleen maar stigmatiseerd.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 19:01 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik snap niet dat ze zulke berichten überhaupt naar buiten brengen. Net zoals de afkomst van daders. Dat werkt alleen maar stigmatiseerd.

idd. Zowieso miss ben ik heel erg privacy gericht ofzo. Maar dat valt toch onder vertrouwelijke info..die je dus niet zomaar mag vertellen..
Dus sowiezo waren ze verkeerd bezig

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 19:06 schreef francis998 het volgende:

[..]

idd. Zowieso miss ben ik heel erg privacy gericht ofzo. Maar dat valt toch onder vertrouwelijke info..die je dus niet zomaar mag vertellen..
Dus sowiezo waren ze verkeerd bezig

Dat en het feit dat het een vermoeden was.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 17:45 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Kinderen worden je gegeven of niet (of door een god of de natuur, you name it)
Een partner die geen ass heeft is absoluut géén garantie dat je kind(eren) het niet kunnen krijgen. Hoe je daar mee om gaat weet je/weten jullie pas als het zover is.
_{(Voor hetzelfde geld krijgen ze iets anders, wat ik overigens jou/jullie of wie dan ook NIET toewens.)}

edit: zie laatste regel

Stupendous dat dit een gegeven is, weet ik als geen ander. Dit valt onder de hoop ellende, trust me, ik zal de laatste zijn die het (bewust) over kinderen nemen heeft.
Maar desondanks begin je er wel aan met je partner, of dit nou gegunt is of niet.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 19:16 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Stupendous dat dit een gegeven is, weet ik als geen ander. Dit valt onder de hoop ellende, trust me, ik zal de laatste zijn die het (bewust) over kinderen nemen heeft.
Maar desondanks begin je er wel aan met je partner, of dit nou gegunt is of niet.

Als je die zin letterlijk neemt staat er iets heel anders (autisten hebben soms de neiging om dingen letterlijk te nemen)

Je moet ook echt alleen kinderen nemen als je dat zelf wilt. En niemand omdat iemand anders dat wilt dat je dat doet.

Ik wil zelf geen kinderen. Niet omdat ik bang ben voor erfelijke ziektes ofzo. Maar gewoon omdat ik kinderen opvoeden niet als iets leuks zie. Eventueel een rol gaan spelen in de opvoeding van kind(eren) van een partner zou ik in goed overleg wel willen.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 18:20 schreef francis998 het volgende:
oke, mag ik vragen wat je bedoeld met typische bindweefsel wildgroei in gewrichten?
Ik ben totaal niet medisch ingesteld

Er is breedschalig wetenschappelijk onderzoek dat recent heeft getoond dat veel autisten grote oren hebben bijvoorbeeld en dat ze in de eerste maand van de zwangerschap een explosieve groei hebben van met name elastisch bindweefsel.

Hierdoor krijg je onder meer die grotere oren maar ook soepele of dubbele gewrichten. Zelf heb ik hele grote oren, maar ook grote skelethanden met dubbele gewrichten. Zo kan ik mijn duim bijvoorbeeld helemaal achterover buigen, en als mijn vingers plat op tafel liggen kan de rest van de hand nog in een hoek van 90 graden buigen.

Het zoontje van mijn broer heeft bijvoorbeeld soepele gewrichten, waardoor hij met 2 jaar nog niet kan lopen omdat hij geen steun heeft van zijn kniegewrichten. Dus vandaar dat ik mede dacht dat hij ook wellicht autistisch is, omdat het echt heel veel voorkomt onder autisten volgens dat onderzoek.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:08 schreef Perico het volgende:

[..]

Er is breedschalig wetenschappelijk onderzoek dat recent heeft getoond dat veel autisten grote oren hebben bijvoorbeeld en dat ze in de eerste maand van de zwangerschap een explosieve groei hebben van met name elastisch bindweefsel.

Hierdoor krijg je onder meer die grotere oren maar ook soepele of dubbele gewrichten. Zelf heb ik hele grote oren, maar ook grote skelethanden met dubbele gewrichten. Zo kan ik mijn duim bijvoorbeeld helemaal achterover buigen, en als mijn vingers plat op tafel liggen kan de rest van de hand nog in een hoek van 90 graden buigen.

Het zoontje van mijn broer heeft bijvoorbeeld soepele gewrichten, waardoor hij met 2 jaar nog niet kan lopen omdat hij geen steun heeft van zijn kniegewrichten. Dus vandaar dat ik mede dacht dat hij ook wellicht autistisch is, omdat het echt heel veel voorkomt onder autisten volgens dat onderzoek.

Als het alleen die soepele gewrichten zijn hoeft het nog niet te betekenen dat hij autisme heeft. Zijn er ook andere aanwijzingen? Want dit is wel heel erg kort door de bocht.

ben het wel met tijn eens, het is wel kort door de bocht, maar ja hij/zij is pas 2. Dus taalgebruik enzo kan je niet echt testen.
Maar zoals perico zegt, in de rest van de familie sppokt autisme rond..dus tja..de kans is wel reel iig.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:26 schreef francis998 het volgende:
ben het wel met tijn eens, het is wel kort door de bocht, maar ja hij/zij is pas 2. Dus taalgebruik enzo kan je niet echt testen.
Maar zoals perico zegt, in de rest van de familie sppokt autisme rond..dus tja..de kans is wel reel iig.

Dan zijn er nog steeds kenmerken die je kan detecteren bij een 2 jarige. Contact maken bijvoorbeeld. Het uitblijven van oogcontact zou een teken kunnen zijn.
Dus perico zijn er andere tekenen die mogelijk op autisme kunnen duiden?

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 18:57 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Mijn moeder gelooft niet in labeltjes enzo. Verder heeft zij het niet zo op psychologen door haar eigen verleden. Als ik haar cliënt was geweest dan had ze dat inderdaad beamt dat ik PDD-NOS heb. Voor problemen van haar eigen kinderen is ze blind.
Ik haar ook al lang niet meer als mijn moeder, maar als de vrouw die mij heeft opgevoed. Mijn moeder is dood. Ik heb alleen nog een vrouw die mij heeft opgevoed en die ook nog familie is van mij.
[..]

Dat lijkt me toch heel ingewikkeld. Hoe heb je dan afscheid kunnen nemen van je "echte"moeder ?

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 19:01 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik snap niet dat ze zulke berichten überhaupt naar buiten brengen. Net zoals de afkomst van daders. Dat werkt alleen maar stigmatiseerd.

Precies.

Het was in dat geval al helemaal een aanfluiting dat ze een diagnose op afstand deden. Ik begrijp niet dat ze toen niet uit hun functie zijn gezet.

Heel schadelijk voor de beeldvorming.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:38 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Dat lijkt me toch heel ingewikkeld. Hoe heb je dan afscheid kunnen nemen van je "echte"moeder ?

Het is ook mijn echte (biologische) moeder. Maar voor mijn gevoel is zij niet meer dan mijn biologische moeder. Ik heb afstand van mijn ouders genomen. Als ik bij mijn ouders ben heb ik meer het gevoel dat ik op familiebezoek ben dan bij mijn ouders.
Hoe ik dat gedaan heb? Geen idee. Ik denk dat het een vorm van zelfbehoud was. Door haar als opvoedster te zien in plaats van moeder.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:42 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Het is ook mijn echte (biologische) moeder. Maar voor mijn gevoel is zij niet meer dan mijn biologische moeder. Ik heb afstand van mijn ouders genomen. Als ik bij mijn ouders ben heb ik meer het gevoel dat ik op familiebezoek ben dan bij mijn ouders.
Hoe ik dat gedaan heb? Geen idee. Ik denk dat het een vorm van zelfbehoud was. Door haar als opvoedster te zien in plaats van moeder.

Maar hoelang is die "spitsing" al voor gevoel? Toch lijkt me het heel moeilijk om afscheid te nemen?

Het lijkt mij inderdaad een soort overlevingsstrategie. Een verwijdering. Niet geaccepteerd voelen.

Maar heb je dat gevoel sinds je diagnose? Wanneer is dat begonnen?

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:48 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Maar hoelang is die "spitsing" al voor gevoel? Toch lijkt me het heel moeilijk om afscheid te nemen?

Het lijkt mij inderdaad een soort overlevingsstrategie. Een verwijdering. Niet geaccepteerd voelen.

Maar heb je dat gevoel sinds je diagnose? Wanneer is dat begonnen?

Vanaf mijn pubertijd ongeveer. Dus zo'n 10 jaar ofzo. Ik heb het niet als afscheid gezien. Maar als een logische stap. Dat ik met die stap mensen steeds meer op een afstand ben gaan houden is helaas een vervelende bijkomstigheid. Gelukkig heb ik nu wat meer toen nadering gezocht naar andere waar onder mijn ouders. Alleen zal ik ze waarschijnlijk nooit echt meer als mijn ouders zien.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:57 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Vanaf mijn pubertijd ongeveer. Dus zo'n 10 jaar ofzo. Ik heb het niet als afscheid gezien. Maar als een logische stap. Dat ik met die stap mensen steeds meer op een afstand ben gaan houden is helaas een vervelende bijkomstigheid. Gelukkig heb ik nu wat meer toen nadering gezocht naar andere waar onder mijn ouders. Alleen zal ik ze waarschijnlijk nooit echt meer als mijn ouders zien.

Je bent het vertrouwen een beetje kwijt ? Misschien ook wel het gevoel dat je niet goed weet wat je aan anderen hebt. Als dat zo is, dan is het best wel herkenbaar

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 22:01 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Je bent het vertrouwen een beetje kwijt ? Misschien ook wel het gevoel dat je niet goed weet wat je aan anderen hebt. Als dat zo is, dan is het best wel herkenbaar

Een gebrek aan vertrouwen speelt inderdaad mee. Maar gelukkig zijn er meer mensen dan mijn ouders en familie. Dus het gaat goed komen. Of zij nu wel of geen rol in mijn leven spelen.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 22:05 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Een gebrek aan vertrouwen speelt inderdaad mee.

Maar gelukkig zijn er meer mensen dan mijn ouders en familie. Dus het gaat goed komen. Of zij nu wel of geen rol in mijn leven spelen.

Dat klinkt alsof je een aardige backup als het gaat om sociale netwerk. Weet je, het is alsof je net stikt als je eenzaam bent..

Zo voelt het bij mij. echt vreselijk als ik dat gevoel heb...

Gelukkig heb ik ook familie. Maar zeer beperkt als het gaat om sociaal contact..

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 22:20 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Dat klinkt alsof je een aardige backup als het gaat om sociale netwerk. Weet je, het is alsof je net stikt als je eenzaam bent..

Zo voelt het bij mij. echt vreselijk als ik dat gevoel heb...

Gelukkig heb ik ook familie. Maar zeer beperkt als het gaat om sociaal contact..

Dat heb ik eigenlijk niet echt. Maar ik bezig om er een eentje op te bouwen.

Zonder aandacht en liefde ga je dood. Je hebt gewoon mensen nodig die om je geven anders ga je dood. Ook al geef je zelf niet om die mensen.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 22:20 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Dat klinkt alsof je een aardige backup als het gaat om sociale netwerk. Weet je, het is alsof je net stikt als je eenzaam bent..

Zo voelt het bij mij. echt vreselijk als ik dat gevoel heb...

Gelukkig heb ik ook familie. Maar zeer beperkt als het gaat om sociaal contact..

geloof me, ik snap je. Alleen dan heb ik geen autisme.

Ik heb ook een redelijke hechte familie(tenminste een deel ervan) en kan het wel goed met iedereen vinden..bepaalde nichten..kan ik goed me stappen enzo. En ene oom waarmee ik kan/kon praten.
Maar dat is nu weggevallen, door o.a. de afstand, tijdzones, enz. En heb amper contact met ze..nu. Dus heb mijn ma over..en verder niemand.
Maar ach..het leven gaat verder..en zoek gewoon mijn weg.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 22:25 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat heb ik eigenlijk niet echt. Maar ik bezig om er een eentje op te bouwen.

Zonder aandacht en liefde ga je dood. Je hebt gewoon mensen nodig die om je geven anders ga je dood. Ook al geef je zelf niet om die mensen.

helemaal waar tijn

En tijn...liep/loopt het dan zo stroef..dat je gewoon "geen ouders" meer hebt?/

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 21:30 schreef tijnbrein het volgende:
Dan zijn er nog steeds kenmerken die je kan detecteren bij een 2 jarige. Contact maken bijvoorbeeld. Het uitblijven van oogcontact zou een teken kunnen zijn.
Dus perico zijn er andere tekenen die mogelijk op autisme kunnen duiden?

Hij kan niet tegen harde geluiden, plotselinge muziek, etc. dan raakt hij overstuur. Hij is erg passief, onder andere.

Natuurlijk is het kort door de bocht, maar ja dan moet je nog jaren wachten voor uitsluitsel. Zijn ouders zouden er sowieso nooit aanwillen. Dus dan denk ik het maar in mezelf een beetje.

Tijn dikke knuffel voor jou. Lijkt me echt rot om zo'n besluit te nemen. Heb in t verleden op t punt gestaan maar was (gelukkig) nooit dapper genoeg om dat door te zetten.

Laatste tijd is de relatie met mijn ouders goed. Ben er nog verbaasd over. Zou gisteren bijv thuis slapen maar ben toch weer naar Amsterdam gegaan. Voelde me rete-schuldig en kwam met allemaal excuses maar mijn vader zei doodleuk, je bent bijna 23, je hoeft je niet te verantwoorden, ga maar lekker hoor. Ben ik best wel verbaasd over. Vind t hoe dan ook fijn dat we met regelmaat bij mijn ouders eten.

Qua sociale omgeving, ik ben nog steeds zelf asociaal. Begint echter beetje bij beetje bij te trekken (ik zelf ook)
Vind t wel lastig, mijn collega's zijn allemaal stukken ouder, hebben kinderen bijv. vragen om een borrel te doen gaat niet zo makkelijk. Gelukkig heb ik een band opgebouwd met een aantal en de afspraak staat om wat te eten met elkaar. Maar verder valt het (her)aantrekken van de banden mij alleszins mee. Wellicht omdat we t zelf druk zat hebben zodat ik/we hier niet druk om hoeven te maken.

Over sociale contacten gesproken Heb er een beetje de balen van dat een van mijn 'goeie' vrienden blijkbaar niets terugsmst, niet omdat ie continu on the road is maar omdat ie continu bij zijn nieuwe vriendinnetje zit. Allemaal prima

Verder zit ik er over te denken om mijn auto te verkopen.. Dilemma..