PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] deel 35 - Structuur

quote:

Op maandag 8 februari 2010 14:00 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]


Ik ben eigenlijk toch wel blij met mijn diagnose. Er zijn maar zo'n 5 personen die er vanaf weten en dat hou ik voorlopig zo. Geeft mij de tijd meer te leren, meer 'mijzelf te ontdekken'. Binnenkort zullen een aantal mensen er wel achter komen (door een subtiele hint mijnerzijds probeer ik )
Belangrijkste voor mij is dat mijn diagnose bevestigde waar ik zelf al een vermoeden van had. En dat ik die diagnose zelf kan laten terecht komen waar ik wil (het is verdomme míjn diagnose )

Het is altijd een duivels dilemma: wie vertel je het en wie niet

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:06 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is altijd een duivels dilemma: wie vertel je het en wie niet

Erg herkenbaar

Ik ben nu wat opener mbt mijn autisme, maar een paar jaar geleden vertelde ik het tegen bijna niemand. TOhc een beetje de angst van hoe ze er op zullen reageren.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:17 schreef Bos81 het volgende:

[..]

Erg herkenbaar

Ik ben nu wat opener mbt mijn autisme, maar een paar jaar geleden vertelde ik het tegen bijna niemand. TOhc een beetje de angst van hoe ze er op zullen reageren.

Ja, maar dat niet alleen. Ook vanwege het stempel kunnen ze je dan anders gaan benaderen

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:06 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is altijd een duivels dilemma: wie vertel je het en wie niet

Niet vertellen kan ook nadelig werken.

Er zitten zeer zeker 2 kanten aan t verhaal. een beetje begrip is de belangrijkste positieve, alsmede het gevoel dat niet alles aan jou ligt (zoals al beschreven, sociale onbeholpenheid die met reden wordt veroorzaakt)
Ik kan me niet indenken of ik een diagnose zou willen of niet, maar als je handvatten wilt is het zeer zeker handig

Met t risico offtopic te gaan.. Ik ben een beetje leeg. Door en door koud, moest naar utrecht voor school, kreeg een ingeving, op t station een klasgenoot gebeld en jawel we hadden dus géén les, leuk dat dat gemeld wordt. Vervolgens een trein met vertrging, heb 3 kwartier op utrecht cs staan blauwbekken en vervolgens nog een kwartier in amsterdam. Ik ben echt een muts.. De bus stond open maar ik ben gewend dat er niemand mag instappen, of iig nooit instapt dus ik bleef heel braaf op de chauffeur wachten. Die zei vervolgens (na een kwartier kleumen) waarom ik niet was ingestapt in de kou. Tsja.. Braaf meiske he.. Zucht.
Dus ik ga nu ff onder de hete douche en dan zie ik wel weer verder.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 21:33 schreef Cassandra87 het volgende:
Er zitten zeer zeker 2 kanten aan t verhaal. een beetje begrip is de belangrijkste positieve, alsmede het gevoel dat niet alles aan jou ligt (zoals al beschreven, sociale onbeholpenheid die met reden wordt veroorzaakt)
Ik kan me niet indenken of ik een diagnose zou willen of niet, maar als je handvatten wilt is het zeer zeker handig

Met t risico offtopic te gaan.. Ik ben een beetje leeg. Door en door koud, moest naar utrecht voor school, kreeg een ingeving, op t station een klasgenoot gebeld en jawel we hadden dus géén les, leuk dat dat gemeld wordt. Vervolgens een trein met vertrging, heb 3 kwartier op utrecht cs staan blauwbekken en vervolgens nog een kwartier in amsterdam. Ik ben echt een muts.. De bus stond open maar ik ben gewend dat er niemand mag instappen, of iig nooit instapt dus ik bleef heel braaf op de chauffeur wachten. Die zei vervolgens (na een kwartier kleumen) waarom ik niet was ingestapt in de kou. Tsja.. Braaf meiske he.. Zucht.
Dus ik ga nu ff onder de hete douche en dan zie ik wel weer verder.

Arm meisje

Bij mij ging het vooral om de handvatten de diagnose was bijzaak. Alleen jammer dat mijn ouders er anders over denken.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 21:37 schreef tijnbrein het volgende:

[..]


Bij mij ging het vooral om de handvatten de diagnose was bijzaak. Alleen jammer dat mijn ouders er anders over denken.

Ik kan niet begrijpen, wat jouw ouders daar nou op tegen hebben

Acceptatieprobleem

Wat ik van mijn ouders weet is dat zj gewoon de perfecte kinderen wilden afleveren of iig naar de buitenwereld toe dat enig falen niet aan hun te wijten valt. Opvoeding was dan ook een plicht met lasten en geen geschenk vol 'lusten'. Waarom dat veranderd is, geen idee.. vermoedelijk omdat ik volwassen ben en zelf trots

Hoe dan ook toen bij mij t vermoeden van borderline werd uitgesproken was ook de eerste gedachte, ik ben dus níet gek. Enige tijd later vond ik die uitspraak juist erg gek en inmiddels heb ik zoiets van, ik wens níet gelabeld te worden en mensen die mij niet accepteren.. dikke vinger..
Maar met die gedachte ben ik sowieso stukken assertiever en ineens wel normaal ??? Waar ik nog wél moeite mee heb is het feit dat er nu snerende opmerkingen worden gemaakt, dat ik niet klaar sta voor anderen met mijn werk, dat ik alleen mijn eigen ding doe, dat ik mensen laat vallen. Terwijl ik niets anders doe dan voor het eerst in 22 jaar voor mijzelf kiezen.
Is dit nu volwassen worden?
Hoe wordt t 'volwassen worden' en assertiever worden nu door anderen ervaren? Kan mij voorstellen dat dit echt heel moeilijk is.

Ben weer een beetje opgewarmd, maar denk dat ik snel mn bed in duik als mijn vriend thuis is. Ben vrij uitgeput. Overigens werd ik wel blij van mijn volgende schoolopdracht die ik per mail kreeg; ik mag namelijk portretten doen!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:03 schreef Cassandra87 het volgende:


Hoe dan ook toen bij mij t vermoeden van borderline werd uitgesproken was ook de eerste gedachte, ik ben dus níet gek.

Ben jij niet gek? Da's gek

Mijn ouders doen net alsof er niets aan de hand is (wat in principe ook zo is want ik kan er mee leven), en als ik hun wijs op mijn ASS dan doen ze het af als "iedereen heeft wel wat" en geven naar anderen toe verder sociaal aanvaardbare antwoorden.
Ik heb dus ook geheel niets aan hun en heb ook geen contact meer met hun op hun eigen initiatief.

Fijn zulke ouders

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:03 schreef Cassandra87 het volgende:
Wat ik van mijn ouders weet is dat zj gewoon de perfecte kinderen wilden afleveren of iig naar de buitenwereld toe dat enig falen niet aan hun te wijten valt.

Ik vrees dat je hier de spijker aardig op zijn kop slaat

quote:

Hoe dan ook toen bij mij t vermoeden van borderline werd uitgesproken was ook de eerste gedachte, ik ben dus níet gek. Enige tijd later vond ik die uitspraak juist erg gek en inmiddels heb ik zoiets van, ik wens níet gelabeld te worden en mensen die mij niet accepteren.. dikke vinger..
Maar met die gedachte ben ik sowieso stukken assertiever en ineens wel normaal ??? Waar ik nog wél moeite mee heb is het feit dat er nu snerende opmerkingen worden gemaakt, dat ik niet klaar sta voor anderen met mijn werk, dat ik alleen mijn eigen ding doe, dat ik mensen laat vallen. Terwijl ik niets anders doe dan voor het eerst in 22 jaar voor mijzelf kiezen.
Is dit nu volwassen worden?
Hoe wordt t 'volwassen worden' en assertiever worden nu door anderen ervaren? Kan mij voorstellen dat dit echt heel moeilijk is.

Ik denk ook wel dat het bij het ouder worden past. Meer ervaring in situaties.

quote:

Ben weer een beetje opgewarmd, maar denk dat ik snel mn bed in duik als mijn vriend thuis is. Ben vrij uitgeput. Overigens werd ik wel blij van mijn volgende schoolopdracht die ik per mail kreeg; ik mag namelijk portretten doen!

Het is ook akelig koud. Ik denk dat we snel naar de zomer moeten. Ik heb het allang gehad met de winter.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:07 schreef Juup© het volgende:

[..]

Ben jij niet gek? Da's gek

Mijn ouders doen net alsof er niets aan de hand is (wat in principe ook zo is want ik kan er mee leven), en als ik hun wijs op mijn ASS dan doen ze het af als "iedereen heeft wel wat" en geven naar anderen toe verder sociaal aanvaardbare antwoorden.
Ik heb dus ook geheel niets aan hun en heb ook geen contact meer met hun op hun eigen initiatief.

Fijn zulke ouders

Ik kan het er ook niet over hebben. Gek toch eigenlijk.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:03 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
Hoe wordt t 'volwassen worden' en assertiever worden nu door anderen ervaren? Kan mij voorstellen dat dit echt heel moeilijk is.
[..]

Heel lang voordat er uberhaupt ergens sprake van was zei ik al dat ik nooit volwassen zou worden. Dat geloof ik nog steeds

Assertiever, dat wel. Maar ik merk gewoon dat er een heel groot verschil is en zal blijven. Die kloof zal kleiner worden, maar er wel altijd blijven.
Echt volwassen worden zoals 'normalen' geloof ik ook niet echt in: ieder mens is anders. Ik merk gewoon dat ik op heel veel vlakken ver voor loop, maar er zijn er ook waar ik achterop zit. En de rest zal redelijk opgaan met het gemiddelde (but who am I to judge)

zo..jeetje weer een hoop gemist.
@ cassandra..opgroeien, volwassen worden enz. Is geen prettige zaak en niet makkelijk. Ik heb het idee dat ik daar zelf middenin zit..en als dat zo is..iig geen pretje.

En een diagnose..is niet altijd prettig of leuk, want dan is er zeker dat er iets mis is waar soms niks aan te doen is. Maar aan de andere kant, zoals besproken je kan ermee leren omgaanen dingen begrijpen.

Verder..snap ik mezelf niet..ik krijg 't idee dat ik weer omlaag zak kwa stemming..iig gaat er iets neit helemaal oke..ik zat rustig lassie te kijken..begon mijn ma over of ik morgen thuisbleef..ik heb niks te doen..dus ik ja..ik denk 't wel. Ik was van plan te stofzuigen enzo. Oke..mijn moeder is het er niet mee eens, dat ik inmiddels sinds woensdag of donderdag ofzo thuis zit...en niet naar buiten ga. Dus weer lichtelijk gezeur..oke..dat was voorbij
Verder lassie kijken..mept een of andere vent in de film een hondje dood en raak ik helemaal overstuur..(nu nog)..echt niet normaal...opeens zit ik met zo'n woede...uit het niets..miss wat opgehoopte frustraties...ik weet niet. Maar het begon al eerder..toen een van de personages die hond liet optreden..
Maar ik wilde het gewoon ff kwijt..want volgens mij is dat niet normaal..
Nou ik ben weg..

als normalen zal ik niet zo snel zeggen. Maar ik kan mij goed voorstellen dat als je al een (sociale) achterstand hebt opgelopen, dan wel door een andere opvoeding, gepest worden, autisme of welke andere reden dan ook, dat dit sowieso anders ligt. Niet volwassen wíllen worden, subassertiviteit, in een bepaald patroon 'gedwongen' worden.

Als ik naar mijzelf kijk ben ik door mijn opvoeding een enorme pleaser. En heb ik een hele grote drang naar bevestiging. Ik wilde echt normaal gevonden worden en waarschijnlijk ook aardig gevonden worden. Nu ben ik sowieso echt een ontzettend makkelijk persoon en word ik ook makkelijk aardig gevonden. Maar leren nee zeggen is een van mijn grootste struikelblok. Moet zeggen dat ik nu met sprongen vooruit schiet omdat ik eindelijk iemand die me ook nee laat zeggen en me doet inzien dat hier niets mis mee is.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:07 schreef Juup© het volgende:

[..]

Ben jij niet gek? Da's gek

Om op zijn tijnbreins te zeggen: Ik ben niet gek, de wereld is gek

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:30 schreef francis998 het volgende:
zo..jeetje weer een hoop gemist.
@ cassandra..opgroeien, volwassen worden enz. Is geen prettige zaak en niet makkelijk. Ik heb het idee dat ik daar zelf middenin zit..en als dat zo is..iig geen pretje.

En een diagnose..is niet altijd prettig of leuk, want dan is er zeker dat er iets mis is waar soms niks aan te doen is. Maar aan de andere kant, zoals besproken je kan ermee leren omgaanen dingen begrijpen.

Verder..snap ik mezelf niet..ik krijg 't idee dat ik weer omlaag zak kwa stemming..iig gaat er iets neit helemaal oke..ik zat rustig lassie te kijken..begon mijn ma over of ik morgen thuisbleef..ik heb niks te doen..dus ik ja..ik denk 't wel. Ik was van plan te stofzuigen enzo. Oke..mijn moeder is het er niet mee eens, dat ik inmiddels sinds woensdag of donderdag ofzo thuis zit...en niet naar buiten ga. Dus weer lichtelijk gezeur..oke..dat was voorbij
Verder lassie kijken..mept een of andere vent in de film een hondje dood en raak ik helemaal overstuur..(nu nog)..echt niet normaal...opeens zit ik met zo'n woede...uit het niets..miss wat opgehoopte frustraties...ik weet niet. Maar het begon al eerder..toen een van de personages die hond liet optreden..
Maar ik wilde het gewoon ff kwijt..want volgens mij is dat niet normaal..
Nou ik ben weg..

Niet om t een of ander. Maar ik vind jouw buien en wisselvalligheden niet geheel 'gezond' (ik hoop echt dat ik hiermee niemand voor het zere been stoot want ik bedoel het ab-so-luut niet!! lullig) krijg je nog wel begeleiding nu je diagnose op 'niets' is uitgelopen?
Wil je wel veel sterkte wensen meis, en een dikke knuffel

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:33 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Niet om t een of ander. Maar ik vind jouw buien en wisselvalligheden niet geheel 'gezond' (ik hoop echt dat ik hiermee niemand voor het zere been stoot want ik bedoel het ab-so-luut niet!! lullig) krijg je nog wel begeleiding nu je diagnose op 'niets' is uitgelopen?
Wil je wel veel sterkte wensen meis, en een dikke knuffel

Altijd gedacht dat francis998 een man was

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:30 schreef Cassandra87 het volgende:
als normalen zal ik niet zo snel zeggen. Maar ik kan mij goed voorstellen dat als je al een (sociale) achterstand hebt opgelopen, dan wel door een andere opvoeding, gepest worden, autisme of welke andere reden dan ook, dat dit sowieso anders ligt. Niet volwassen wíllen worden, subassertiviteit, in een bepaald patroon 'gedwongen' worden.

Normalen is bedoeld als scheldwoord ofzo, maar om onderscheid te maken.
En ik heb een hele goede jeugd gehad dankzij mijn ouders en anderen om mij heen, lang voordat er sprake was iets als pdd-nos. Wat an sich wel raar is, want men gaat er van uit dat je het altijd hebt en ook altijd de kenmerken. Voor mijzelf herken ik die wel, kan ik alles plaatsen, maar volgens de normen zou dat niet kunnen.

quote:

Als ik naar mijzelf kijk ben ik door mijn opvoeding een enorme pleaser. En heb ik een hele grote drang naar bevestiging. Ik wilde echt normaal gevonden worden en waarschijnlijk ook aardig gevonden worden. Nu ben ik sowieso echt een ontzettend makkelijk persoon en word ik ook makkelijk aardig gevonden. Maar leren nee zeggen is een van mijn grootste struikelblok. Moet zeggen dat ik nu met sprongen vooruit schiet omdat ik eindelijk iemand die me ook nee laat zeggen en me doet inzien dat hier niets mis mee is.

Dat ook, mijn plezier ligt in het plezier van anderen.
Nee zeggen is inderdaad erg zwaar, maar verandert steeds meer.
En men vind mij ook 'gemakkelijk' (maar, als zij een wisten )
_{Serieus, daar ben ik nog lang niet over uit. Als je normaal doet kan je heel gemakkelijk contact met mij krijgen, maar ik krijg geen 'klik', zie gewoon dat er een barrière blijft staan die zij niet zien en ook niet zullen zien.}

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:36 schreef Juup© het volgende:

[..]



Altijd gedacht dat francis998 een man was

PDD [Autisme, Asperger & PDD-NOS] deel 36, waar Re een man is en Francis een vrouw.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:33 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Niet om t een of ander. Maar ik vind jouw buien en wisselvalligheden niet geheel 'gezond' (ik hoop echt dat ik hiermee niemand voor het zere been stoot want ik bedoel het ab-so-luut niet!! lullig) krijg je nog wel begeleiding nu je diagnose op 'niets' is uitgelopen?
Wil je wel veel sterkte wensen meis, en een dikke knuffel

tja..dat die buien niet helemaal gezond zijn begrijp ik..zijn ze ook niet. En begeleiding had/heb ik. Ik ging/ga naar de psych als eerste vanwege een depressie en dat het niet helemaal vlot loopt..sinds terugkeer.
Met de psych is er dus een pauze ingelast van 6 weken(mag 17 maart weer)om te kijken wat er gedaan word, omdat ik het nut niet helemaal inzag/zie van de behandeling..bestaande uit wat gesprekken..ik loop daar al meer dan 3 maanden..en merk dat het eigenlijk niks doet/veranderd.
Dus heb ik dat aan de psych gezegd..zat al in een vage bui..en toen maar 6 weken "pauze".
En heb ook veel moeite met mijn ma..anderzijds..ze is iets te verzorgend enzo..en tja..zij neemt dingen snel als kritiek op haar opvoedstijl/persoon/keuzes op..en kan dus ook niet rustig ff praten met haar.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:36 schreef Juup© het volgende:

[..]



Altijd gedacht dat francis998 een man was

nee dus..ben dus van het vrouwelijke geslacht.

En ja hoor...we zijn weer begonnen hier thuis. Weer een hele leuke discussie met mijn moeder..die ik al 2 dagen voelde/zag aankomen...en waardoor ik het nog meer zat begin te raken. En blijkbaar is mijn (niet)leven het probleem..omdat ik in een isolement zit, en niet echt veel doe om eruit te raken. En tja..ik wil toch een studie gaan doen..maar ja door omstandigheden zit ik nu de hele dag thuis..en heb ik niks te doen..en met niemand contact(omdat ik niemand echt ken..maar ook niet de drang voel om wel mensen te leren kennen)..maar nee...hoor..het is allemaal niet genoeg.

Kortom ik ben het probleem!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 23:04 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

PDD [Autisme, Asperger & PDD-NOS] deel 36, waar Re een man is en Francis een vrouw.

ik snap hoezo iedereen altijd denkt dat ik een man ben? mag ik dat ff vragen hier? Want ik heb nooit gezegd een man te zijn...en voor zover ik weet mijn profiel ook niet..

quote:

Op maandag 8 februari 2010 23:16 schreef francis998 het volgende:

[..]

ik snap hoezo iedereen altijd denkt dat ik een man ben? mag ik dat ff vragen hier? Want ik heb nooit gezegd een man te zijn...en voor zover ik weet mijn profiel ook niet..

Ik denk omdat francis vaak als mannennaam gezien wordt.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 23:18 schreef Juup© het volgende:

[..]

Ik denk omdat francis vaak als mannennaam gezien wordt.

nee hoor..het kan ook een afkorting zijn ..en trouwens het is een nick..en niet mijn naam

quote:

Op maandag 8 februari 2010 23:16 schreef francis998 het volgende:

[..]

ik snap hoezo iedereen altijd denkt dat ik een man ben? mag ik dat ff vragen hier? Want ik heb nooit gezegd een man te zijn...en voor zover ik weet mijn profiel ook niet..

Ik heb geen moment gedacht, dat je een man kon zijn. Ik snap het dus niet.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 10:30 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik heb geen moment gedacht, dat je een man kon zijn. Ik snap het dus niet.

gelukkig nog iemand die me niet van geslacht verwisseld had..


Verder ga ik zo ff brood halen..en na de hele episode hier thuis gisteravond met mijn ma(van dat gedoe rondom lassie eindigden we in een zeer onprettige discussie) ga ik de psych bellen op aanvraag van mijn ma en een gezamelijke afspraak vragen omdat mijn ma graag wilt weten wat ze nou met me aanmoet..en wat ze nou wel kan/moet doen en wat niet..enzo. Dus ga later maar ff bellen.
(verder is dit miss totaal niet autisme gerelateerd maar ik ben een beetje gewend geraakt mijn eitje hier kwijt te kunnen) en aangezien ik toch aardig wat raakvlakken met jullie heb...voel ik me hier gewoon thuis