abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_84121476
15-07-2010

Alle sterren ontstaan op dezelfde manier



Europese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de materieschijf rond een zware babyster in beeld te brengen. Daarmee is het directe bewijs geleverd dat zware sterren op dezelfde manier ontstaan als hun kleinere soortgenoten (Nature, 15 juli).

De astronomen hebben een object onderzocht dat bekendstaat onder de cryptische naam IRAS 13481-6124 - een 20 zonsmassa's wegende, jonge ster op een afstand van ongeveer tienduizend lichtjaar. Uit eerdere waarnemingen was al gebleken dat de ster een jet vertoont - een straalstoom van materie. Zo'n jet wijst doorgaans op de aanwezigheid van een schijf van gas en stof, van waaruit materie naar een nog in 'aanbouw' zijnde ster toe stroomt.

Om vast de stellen of dat ook bij deze ster het geval is, hebben de astronomen ESO's Very Large Telescope Interferometer (VLTI) ingezet - een instrument met een beeldscherpte die meer dan tien keer zo groot is als die van de huidige optische telescopen in de ruimte. Met de VLTI kon inderdaad worden vastgesteld dat IRAS 13481-6124 is omringd door een materieschijf.

Bij lichte sterren zijn zulke schijven al veel vaker in beeld gebracht. Maar bij zo'n zware ster is nu voor het eerst gelukt. Daaruit blijkt dat de vorming voor alle sterren op dezelfde manier verloopt, ongeacht hun massa.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesverserrenkuinde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84161580
16-07-2010

Kijk, hier ontstaan de sterren



Deze fantastische foto van NASA toont waar sterren geboren worden en groot worden. Deze galactische nevel, de NGC 2467, is een enorme gaswolk die vooral bestaat uit waterstof en allerlei stofwolken met vreemde vormen. Het gebied, waar sterren gevormd worden, is gelegen in de zuidelijke constellatie van Puppis en is op zo'n 13.000 lichtjaren van de Aarde verwijderd. Eén lichtjaar is ongeveer 9,46 biljoen kilometer.

Gigantische gaswolken met waterstof zijn ontstaansoorden voor sterren. Dat bevestigt dit beeld van NASA's Hubble-ruimtetelescoop in detail. Voedingsbodems voor sterren zoals deze NGC 2467 zijn volgens wetenschappers belangrijk om de afstand en chemische samenstelling te bepalen van andere melkwegstelsels. Sommige van die melkwegen bevatten enorme sterrenvormende gebieden zoals de NGC 2467, dat zelf tienduizenden sterren kan bevatten, terwijl andere dan weer nauwelijks productief zijn.

Jonge sterren
De heldere, blauwe stippen op de foto zijn de jonge, hete sterren, die recent gevormd werden uit stof en uit de gaswolken die de meeste waterstof bevatten. Nog veel meer jonge sterren worden verhuld door de waterstofwolken.

Volgens experten zijn de gaswolken met waterstof binnenin NGC 2467 amper een paar miljoen jaar oud. De meeste straling komt van één hete en heldere massieve ster die HD 64315 genoemd wordt. De hevige straling belicht mooi de contouren en helpt de structuur van het hele nevelgebied vorm te geven. (jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84161608
16-07-2010

Bijzondere kosmische lens ontdekt



Amerikaanse, Zwitserse en Duitse sterrenkundigen hebben voor het eerst een zogeheten quasar waargenomen die als 'lens' fungeert. Deze kosmische lens maakt een dubbele afbeelding van een nog verder weg gelegen quasar.

Quasars zijn de buitengewoon heldere kernen van actieve sterrenstelsels, die hun energie ontlenen aan een superzwaar zwart gat. Zo'n quasar produceert soms duizend keer zo veel licht als het sterrenstelsel waar het deel van uitmaakt.

Met hun enorme zwaartekracht kunnen sterrenstelsels het licht van verder weg gelegen objecten zodanig afbuigen, dat er lenswerking optreedt. De afgelopen dertig jaar zijn honderden van die 'zwaartekrachtlensen' ontdekt. Maar daarbij ging het steeds om normale sterrenstelsels die een meervoudige afbeelding van een verre quasar maakten. Nu is er met de 10-meter Keck-telescoop een 1,6 miljard lichtjaar verre quasar ontdekt die als zwaartekrachtlens een dubbele afbeelding maakt van een 7,5 miljard lichtjaar verre quasar.

Het zwaartekrachtlenseffect kan worden gebruikt om de massa van het als lens fungerende object te meten. In dit geval dus van het voorgrondstelsel dat door zijn extreem heldere kern moeilijk waarneembaar is.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84261872
Komen er nog interessante missies aan de komende tijd?

Kan me herinneren dat in de serie Space gesproken werd over 5 satellieten die samen zouden vliegen in "laser-guided formation" en elke satelliet was vele malen krachtiger dan Hubble. Komt hier nog iets van? Of zijn er andere interessante missies voor de komende tijd? Zou iemand me een update kunnen geven?
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
pi_84298272
New horizons is nog onderweg naar Pluto... aankomst 2014


En volgend jaar wordt Juno gelanceerd

Key things to know about Juno Spacecraft launches in August 2011 Five-year cruise to Jupiter, arriving July 2016 One year at Jupiter will complete the mission (orbiting the planet 32 times) Juno will improve our understanding of our solar system’s beginnings by revealing the origin and evolution of Jupiter.

Specifically, Juno will… Determine how much water is in Jupiter’s atmosphere, which helps determine which planet formation theory is correct (or if new theories are needed) Look deep into Jupiter’s atmosphere to measure composition, temperature, cloud motions and other properties Map Jupiter’s magnetic and gravity fields, revealing the planet’s deep structure Explore and study Jupiter’s magnetosphere near the planet’s poles, especially the auroras – Jupiter’s northern and southern lights – providing new insights about how the planet’s enormous magnetic force field affects its atmosphere.

--------------------------------------------------------------------------------
2010 Launches
--------------------------------------------------------------------------------

Date: Nov. 1 +
Mission: STS-133
Launch Vehicle: Space Shuttle Discovery
Launch Site: Kennedy Space Center - Launch Pad 39A
Launch Time: 4:33 p.m. EDT
STS-133 Description: Space shuttle Discovery will deliver the Express Logistics Carrier 4 (ELC4), a Multi-Purpose Logistics Module (MLPM) and critical spare components to the International Space Station.

Date: Nov. 22
Mission: Glory
Launch Vehicle: Orbital Sciences Taurus Rocket
Launch Site: Vandenberg Air Force Base - Launch Pad SLC 576-E
Launch Time: 2:09 a.m. PST/5:09 a.m. EST
Description: The Glory Mission will help increase our understanding of the Earth's energy balance by collecting data on the properties of aerosols and black carbon in the Earth's atmosphere and how the Sun's irradiance affects the Earth's climate.


--------------------------------------------------------------------------------
2011 Launches
--------------------------------------------------------------------------------

Date: Feb. 26 +
Mission: STS-134
Launch Vehicle: Space Shuttle Endeavour
Launch Site: Kennedy Space Center - Launch Pad 39A
Launch Time: 4:19 p.m. EST
STS-134 Description: Space shuttle Endeavour will deliver an EXPRESS Logistics Carrier-3 (ELC-3) and an Alpha Magnetic Spectrometer (AMS) to the International Space Station.

Date: **
Mission: Aquarius
Launch Vehicle: United Launch Alliance Delta II 7320
Launch Site: Vandenberg Air Force Base - SLC 2
Description: The Aquarius mission will provide the first-ever global maps of salt concentrations in the ocean surface needed to understand heat transport and storage in the ocean.

Date: Aug. 5
Mission: Juno
Launch Vehicle: United Launch Alliance Atlas V
Launch Site: Cape Canaveral Air Force Station, Fla.
Description: The solar-powered Juno spacecraft is to orbit Jupiter's poles 33 times to find out more about the gas giant's origins, structure, atmosphere and magnetosphere.

Date: Sept. 8
Mission: GRAIL
Launch Vehicle: ULA Delta II Heavy
Launch Site: Cape Canaveral Air Force Station, Fla.
Description: The Gravity Recovery and Interior Laboratory mission's primary science objectives will be to determine the structure of the lunar interior from crust to core and to advance understanding of the thermal evolution of the moon.

Date: Oct. 18
Mission: NPP
Launch Vehicle: ULA Delta II
Launch Site: Vandenberg Air Force Base, Calif.
Description: The National Polar-orbiting Operational Environmental Satellite System Preparatory Project (NPP) mission for NASA and NOAA is to measure Earth's atmospheric and sea surface temperatures, humidity sounding, land and ocean biological activity and cloud and aerosol properties.

Date: Nov. 25 *
Mission: Mars Science Laboratory
Launch Vehicle: United Launch Alliance Atlas V
Launch Site: Cape Canaveral Air Force Station
Description: The Mars Science Laboratory is a rover that will assess whether Mars ever was, or is still today, an environment able to support microbial life and to determine the planet's habitability.


http://www.nasa.gov/missions/index.html

[ Bericht 55% gewijzigd door -CRASH- op 21-07-2010 00:02:48 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_84299956
quote:
Op dinsdag 20 juli 2010 23:50 schreef -CRASH- het volgende:
New horizons is nog onderweg naar Pluto... aankomst 2014


En volgend jaar wordt Juno gelanceerd

...........

http://www.nasa.gov/missions/index.html
Dank je!

Dit staat dus allemaal op de NASA site? Betekent dat dat er nog meer missies zijn van de ESA en vanuit andere landen zoals China en Japan?
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
pi_84300805
quote:
Op woensdag 21 juli 2010 00:39 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Dank je!

Dit staat dus allemaal op de NASA site? Betekent dat dat er nog meer missies zijn van de ESA en vanuit andere landen zoals China en Japan?
Zekers
ESA

worldwide launch schedule

Dus gewoon zoeken op xxxxx future launch schedule/dates

[ Bericht 1% gewijzigd door -CRASH- op 21-07-2010 01:29:53 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_84303329
quote:
Op dinsdag 20 juli 2010 23:50 schreef -CRASH- het volgende:
New horizons is nog onderweg naar Pluto... aankomst 2014


En volgend jaar wordt Juno gelanceerd

Key things to know about Juno Spacecraft launches in August 2011 Five-year cruise to Jupiter, arriving July 2016 One year at Jupiter will complete the mission (orbiting the planet 32 times) Juno will improve our understanding of our solar system’s beginnings by revealing the origin and evolution of Jupiter.

Specifically, Juno will… Determine how much water is in Jupiter’s atmosphere, which helps determine which planet formation theory is correct (or if new theories are needed) Look deep into Jupiter’s atmosphere to measure composition, temperature, cloud motions and other properties Map Jupiter’s magnetic and gravity fields, revealing the planet’s deep structure Explore and study Jupiter’s magnetosphere near the planet’s poles, especially the auroras – Jupiter’s northern and southern lights – providing new insights about how the planet’s enormous magnetic force field affects its atmosphere.

--------------------------------------------------------------------------------
2010 Launches
--------------------------------------------------------------------------------

Date: Nov. 1 +
Mission: STS-133
Launch Vehicle: Space Shuttle Discovery
Launch Site: Kennedy Space Center - Launch Pad 39A
Launch Time: 4:33 p.m. EDT
STS-133 Description: Space shuttle Discovery will deliver the Express Logistics Carrier 4 (ELC4), a Multi-Purpose Logistics Module (MLPM) and critical spare components to the International Space Station.

Date: Nov. 22
Mission: Glory
Launch Vehicle: Orbital Sciences Taurus Rocket
Launch Site: Vandenberg Air Force Base - Launch Pad SLC 576-E
Launch Time: 2:09 a.m. PST/5:09 a.m. EST
Description: The Glory Mission will help increase our understanding of the Earth's energy balance by collecting data on the properties of aerosols and black carbon in the Earth's atmosphere and how the Sun's irradiance affects the Earth's climate.


--------------------------------------------------------------------------------
2011 Launches
--------------------------------------------------------------------------------

Date: Feb. 26 +
Mission: STS-134
Launch Vehicle: Space Shuttle Endeavour
Launch Site: Kennedy Space Center - Launch Pad 39A
Launch Time: 4:19 p.m. EST
STS-134 Description: Space shuttle Endeavour will deliver an EXPRESS Logistics Carrier-3 (ELC-3) and an Alpha Magnetic Spectrometer (AMS) to the International Space Station.

Date: **
Mission: Aquarius
Launch Vehicle: United Launch Alliance Delta II 7320
Launch Site: Vandenberg Air Force Base - SLC 2
Description: The Aquarius mission will provide the first-ever global maps of salt concentrations in the ocean surface needed to understand heat transport and storage in the ocean.

Date: Aug. 5
Mission: Juno
Launch Vehicle: United Launch Alliance Atlas V
Launch Site: Cape Canaveral Air Force Station, Fla.
Description: The solar-powered Juno spacecraft is to orbit Jupiter's poles 33 times to find out more about the gas giant's origins, structure, atmosphere and magnetosphere.

Date: Sept. 8
Mission: GRAIL
Launch Vehicle: ULA Delta II Heavy
Launch Site: Cape Canaveral Air Force Station, Fla.
Description: The Gravity Recovery and Interior Laboratory mission's primary science objectives will be to determine the structure of the lunar interior from crust to core and to advance understanding of the thermal evolution of the moon.

Date: Oct. 18
Mission: NPP
Launch Vehicle: ULA Delta II
Launch Site: Vandenberg Air Force Base, Calif.
Description: The National Polar-orbiting Operational Environmental Satellite System Preparatory Project (NPP) mission for NASA and NOAA is to measure Earth's atmospheric and sea surface temperatures, humidity sounding, land and ocean biological activity and cloud and aerosol properties.

Date: Nov. 25 *
Mission: Mars Science Laboratory
Launch Vehicle: United Launch Alliance Atlas V
Launch Site: Cape Canaveral Air Force Station
Description: The Mars Science Laboratory is a rover that will assess whether Mars ever was, or is still today, an environment able to support microbial life and to determine the planet's habitability.


http://www.nasa.gov/missions/index.html
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84303345
20-07-2010

Structuur van 450 jaar oude kosmische bom ontrafeld



Astronomen van de Universiteit Utrecht zijn er in geslaagd de vorming van een supernova te reconstrueren. Supernova's behoren tot de krachtigste explosies in het heelal. Dit soort kosmische bommen is zo krachtig dat de schokgolf nog eeuwenlang met duizenden kilometers per seconde door de ruimte reist. De astronomen slaagden erin de structuur van supernova 0519-69.0, die zich op een afstand van 150.000 lichtjaar in de Grote Magelhaense Wolk bevindt, te ontrafelen aan de hand van de röntgenstraling van de explosie.

Met behulp van een spectrometer van de Europese XMM-Newton-satelliet zijn de sterrenkundigen, onder leiding van Daria Kosenko (UU), er in geslaagd nauwkeurige vingerafdrukken te maken van de restanten van de supernova. Op die manier konden zij niet alleen de structuur van de 'bom' reconstrueren, maar ook de snelheid van de schokgolf meten. Bovendien konden ze vaststellen dat de supernova zo'n 450 jaar geleden ontplofte (dat is zonder correctie voor de 150.000 jaar die het licht erover deed om de aarde te bereiken).

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84344854
21-07-2010

Astronomen ontdekken zwaarste ster ooit



Een internationaal team van astronomen heeft vandaag de ontdekking meegedeeld van de grootste ooit waargenomen ster. De ster is 265 tot 320 maal groter dan onze zon, en miljoenen keer helderder. De ontdekking is te danken aan de in Chili opgestelde Zeer Grote Telescoop (VLT) en aan de ruimtetelescoop Hubble.

Miljoen jaar
De iets meer dan een miljoen jaar geleden geboren ster kreeg de wat moeilijk in de mond liggende naam R136a1. Zij maakt deel uit van een stelsel gigantische sterren dat onlangs is ontdekt door een team onder leiding van professor Paul Crowther, astrofysicus van de Britse universiteit van Sheffield.

Vijfde verloren
Mocht deze ster de plaats innemen van onze zon, zou de uv-straling zo intens zijn dat alle leven op de blauwe planeet onmogelijk was.
Volgens Crowther is R136a1 al een ster op leeftijd: "zij heeft al een vijfde van haar oorspronkelijke massa verloren". In tegenstelling tot mensen worden sterren groot geboren en neemt hun grootte af met het verstrijken van de jaren. (belga/ep)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84345215
21-07-2010

Nieuw techniek ontwikkeld voor onderzoek donkere energie



Radiosterrenkundigen hebben een nieuwe techniek ontwikkeld om grote kosmische structuren in kaart te brengen. Met deze techniek hopen zij meer te weten komen over de geheimzinnige 'donkere energie' in het heelal (Nature, 22 juli).

'Donkere energie' is de naam die sterrenkundigen hebben gegeven aan de nog onbegrepen oorzaak van de versnellende uitdijing van het heelal. Er zijn verschillende theorieën bedacht om die versnellende uitdijing te verklaren, maar tot nog toe is het niet gelukt om de verschillende kandidaten te toetsen. De sleutel wordt gezocht bij metingen van de grootschalige verdeling van sterrenstelsels in het heelal.

Het meten van de afstanden en snelheden van vele miljoenen sterrenstelsels is een tijdrovende klus. Bij de nieuwe techniek, die intensity mapping wordt genoemd, wordt echter niet naar afzonderlijke sterrenstelsels gekeken, maar naar de radiostraling die afkomstig is van neutraal waterstofgas uit een groot gebied dat grote aantallen stelsels omvat. Op die manier wordt een flink stuk heelal in één keer gemeten en kan veel sneller inzicht worden verkregen in de wijze waarop grote kosmische structuren zich de afgelopen miljarden jaren hebben ontwikkeld. En met die informatie kan dan weer de 'beste' theorie voor de verklaring van de donkere energie worden geselecteerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84386534
22-07-2010

Hogesnelheidsster is uit het Melkwegcentrum geslingerd



Honderd miljoen jaar geleden baande een drievoudige ster zich een weg door het drukke centrum van ons Melkwegstelsel. Daarbij kwam het trio sterren zó dicht bij het zwarte gat dat zich daar schuilhoudt, dat één van hen werd opgeslokt. De beide andere sterren werden het Melkwegstelsel uit geslingerd en zijn uiteindelijk tot één zware ster gefuseerd.

Het lijkt vergezocht, maar dat is het scenario dat sterrenkundigen voor ogen hebben om de eigenschappen van de supersnelle ster HE 0437-5439 te kunnen verklaren. Uit waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop blijkt dat deze ster, die met een snelheid van 2,5 miljoen kilometer per uur door de ruimte scheurt, zich inderdaad van het melkwegcentrum verwijdert.

Alles bij elkaar zijn de afgelopen vijf jaar een stuk of zestien van die supersnelle sterren ontdekt. En van allemaal werd al vermoed dat zij uit de kern van ons sterrenstelsel afkomstig zijn. Maar nu is dat voor één van die sterren ook met metingen bevestigd. Geschat wordt dat er op deze manier gemiddeld eens in de honderdduizend jaar een ster uit ons Melkwegstelsel wordt verbannen.

De ster bevindt zich inmiddels al in de verre buitenwijken van het Melkwegstelsel, op ongeveer 200.000 lichtjaar van het centrum. Ondanks zijn grote snelheid moet HE 0437-5439 er honderd miljoen jaar over hebben gedaan om zo ver te komen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84428406
23-07-2010

Belg ontdekt grootste moleculen ooit in het heelal



Een Belgische wetenschapper heeft een belangwekkende ontdekking gedaan in het heelal.
Een in Canada werkende Belgische professor ontdekte de grootste moleculen ooit in het heelal. Het gaat om grote koolstofmoleculen met 60 en 70 atomen die in een voetbalachtige vorm geordend zijn. Het bericht staat in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Science.

De ontdekking gebeurde door een internationaal team onder leiding van Jan Cami, een 38-jarige Belgische professor verbonden aan de Universiteit van London in Ontario (Canada). Cami is daarnaast ook verbonden aan het SETI-instituut van de NASA.

Infrarood ruimtetelescoop
Met behulp van de NASA Spitzer infrarood ruimtetelescoop werden in een planetaire nevel moleculen ontdekt die bestaan uit zestig of zeventig koolstofatomen gerangschikt in een driedimensionele bol. De atomen zijn in wisselende patronen van vijfhoeken en zeshoeken die op een moleculaire schaal er precies als een voetbal uitzien. "Vijfentwintig jaar geleden werd het bestaan van dergelijke voetbalachtige structuren per toeval in een laboratorium ontdekt toen men lange kettingen van koolstofatomen maakte", verduidelijkt Bart Vandenbussche van het Instituut voor Sterrenkunde aan de KULeuven. "Het bestaan van dergelijke complexe moleculen was ook theoretisch voorspeld."

Nobelprijswinnaard lovend
Harry Kroto, Nobelprijswinnaar Chemie (1996), reageerde op BBC vol lof op de ontdekking. "Dit levert het overtuigende bewijs dat dergelijke structuren sinds mensenheugenis in de verste uithoeken van ons melkwegstelsel bestaan".

De ontdekking van de grote moleculen draagt bij tot de kennis hoe het leven gevormd wordt. Naar toepassingen bijvoorbeeld worden dergelijke stevige en sterke stabiele structuren gebruikt voor de ontwikkeling van smeerstoffen in fijne mechaniek.

Professor Jan Cami is afkomstig uit Aalst en studeerde fysica aan de KULeuven, doctoreerde in Nederland en deed onderzoek in Californië vooraleer in Ontario aan de slag te gaan. (belga/vsv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84428630
24-07-2010

In 2014 de ruimte in vanaf Curaçao

WILLEMSTAD - Over vier jaar moet het mogelijk zijn om commerciële ruimtevluchten te maken vanaf Curaçao. Het Nederlandse bedrijf Space Experience Curaçao (SXC) heeft vrijdagmiddag (lokale tijd) een intentieverklaring getekend met Curaçao Airport Holding (CAH).

Daardoor wordt het mogelijk vluchten te maken vanaf de Curaçaose luchthaven.

Het bedrijf wil over vier jaar vanaf Hato International Airport de ruimte in met een eigen ruimtevaartuig. Per vlucht kan, zoals het er nu naar uitziet, een passagier de ruimte in.

De vlucht duurt een half uur en kost tienduizenden euro's.

Onderzoek

Naast de inzet voor ruimtevaarttoerisme kan het ruimtevaartuig ook gebruikt worden voor wetenschappelijk onderzoek. Directeur van CAH Maurice Adriaens is enthousiast over het plan en denkt dat de vluchten goed zijn voor het toerisme en de industriële ontwikkeling van het eiland.

SXC is opgericht door oud-bevelhebber der luchtstrijdkrachten Ben Droste en F-16 piloot Harry van Hulten.

© ANP

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator maandag 26 juli 2010 @ 16:47:20 #215
8781 crew  Frutsel
pi_84510054
quote:

Nasa Discoveries Spark Hopes Of Alien Life


Nasa's planet-hunting deep space observatory has found hundreds of new potential planets, sparking hopes of finding other worlds similar to Earth.]

The objects were found in Nasa's Kepler Mission, a space observatory designed to discover Earth-like planets orbiting other stars.

Its massive telescope monitors the brightness of over 145,000 stars in a fixed field of view in three constellations in the Milky Way.

A 95-megapixel camera records and analyses the passage of planets around those stars by measuring the changes in light radiation.

The findings show 140 of the new discoveries could be similar in size to Earth.

"From the orbital size and the temperature of the star, the planet's characteristic temperature can be calculated," Nasa explains on the mission's website.

"From this the question of whether or not the planet is habitable (not necessarily inhabited) can be answered."

Scientists say the results contradict older theories that had suggested small and Earth-like planets would be less frequent.

An astronomer on the Kepler mission, Dimitar Sasselov, professor of astronomy at Harvard University, revealed the findings in a conference in Oxford earlier this month.

He said the next step would be to determine whether the suspected planets would indeed be habitable.

"The figures suggest our galaxy, the Milky Way, will contain 100 million habitable planets," he said.

"With our own little telescope just in the next two years we will able to identify at least 60 of them.

"There is a lot more work we need to do with this, but the statistical result is loud and clear, and it is that planets like our own Earth are out there."
100 habitable planets alleen al in de MilkyWay? Je zou toch haast moeten gaan geloven dat er een planeet elders moet zijn die leven bevat :Y We komen langzaaaaaaaaaam tot dat punt :Y
pi_84511620
Niet 100, maar 100 miljoen. :s)
pi_84536526
27-07-010

NASA-satelliet vindt planeten 'zoals de Aarde'


Dit NASA-beeld toont de radius van 'planetenjager' Kepler om bewoonbare werelden op te sporen.

Amper zes weken nadat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA een nieuwe observatiesatelliet in gebruik nam, heeft het ruimtetuig al zo'n 700 vermoedelijke planeten ontdekt. 140 daarvan zouden qua grootte overeenkomsten met de Aarde vertonen.

Volgens de vroegste resultaten van planetenzoeker Kepler, een kleine NASA-satelliet die de ruimte in kaart helpt brengen, komen planeten zoals de onze veel vaker voor dan tot op heden werd aangenomen.

Kans op 'nieuwe Aardes' neemt toe
Voorbije onderzoeken gingen ervan uit dat de meeste planeten buiten ons zonnestelsel gasreuzen zijn, zoals Jupiter en Saturnus. De nieuwe informatie die planetenjager Kepler doorspeelt, wijst er op dat er ook heel wat 'vaste' werelden bestaan. Astronomen zeggen dat met deze ontdekking de kans sterk toeneemt dat we ooit werkelijk Aarde-achtige planeten zullen vinden.

Tot nu toe kondigde de NASA formaal nog maar vijf nieuwe exoplaneten - buiten ons zonnestelsel - aan op basis van de Kepler-missie. De betrokken onderzoeksteams moeten de Kepler-data nog verder onderzoeken vooraleer officieel kan worden bevestigd dat het wel degelijk om planeten gaat.

Identificeren
Maar hoopgevend zijn de data hoe dan ook. "De informatie wijst erop dat onze Melkweg (die meer dan 100 miljard sterren telt) meer dan 100 miljoen bewoonbare planeten bevat, en dat we binnen afzienbare tijd de eerste van deze planeten kunnen identificeren", zegt Dimitar Sasselov, astronomieprof aan de Amerikaanse Harvard University en betrokken bij de Kepler-missie. "Er is nog veel werk aan de winkel, maar de statistische resultaten zijn duidelijk: er zijn planeten zoals onze eigen Aarde." (hlnsydney/tw)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84577613
27-07-2010

Boeing stuurt toeristen ruimte in met futuristische capsule


Op dit computerbeeld zoekt de ruimtecapsule van Boeing aansluiting bij het Orbital Space Complex.

Vieren we binnenkort onze vakantie in de ruimte? Daar lijkt het wel steeds meer op nu enkele bedrijven de race naar de ruimte hebben ingezet. Na Richard Branson, de grote baas van Virgin, toont nu ook Boeing stevige interesse. De Amerikaanse vliegtuigbouwer ontvouwde zelfs reële plannen tijdens de vliegshow in het Britse Farnborough.



De capsule zal plaats bieden aan zeven ruimtetoeristen.In de toekomst moet je dus geen astronaut zijn om de ruimte te verkennen. Een paar weken geleden voerde Virgin Galactic succesvol een eerste proefvlucht uit en dit weekend kondigde het eiland Curaçao aan dat een heuse luchthaven voor ruimtevluchten zal gebouwd worden. In het Britse Farnborough verklaarde Boeing dat het tegen 2014 commerciële ruimtevluchten wil uitvoeren met een futuristische capsule 'CST-100', waar zeven passagiers zouden kunnen in plaatsnemen.

Het is de bedoeling dat de ruimtecapsule zal vliegen naar het Internationaal ruimestation ISS. Vandaar dat de NASA 14 miljoen euro veil heeft voor de ontwikkeling van het ruimtetuig. Bovendien werkt Boeing eveneens samen met het bedrijf Bigelow Aerospace, dat plannen smeedt om tegen 2015 een eigen ruimtestation te hebben, Orbital Space Complex genaamd. Dat station zal dan de toeristen in de ruimte opvangen. Een prijskaartje van dergelijke ruimtevlucht en verblijf is niet gekend maar wellicht is de omschrijving duizelingwekkend wel op zijn plaats. (kve)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84841883
02-08-2010

Bron kosmische infraroodgloed gevonden



Dertig jaar geleden ontdekten sterrenkundigen dat ons Melkwegstelsel en andere sterrenstelsels in het heelal een mysterieuze gloed van infraroodstraling uitzenden. Door laboratoriumonderzoek hebben NASA-wetenschappers nu ontdekt waar die gloed vandaan komt. De bron blijkt te bestaan uit roetachtige deeltjes in de ruimte - zogeheten polycyclische aromatische koolwaterstoffen of PAK's.

Voor dit onderzoek zijn in het laboratorium de omstandigheden van de ruimte nagebootst. Daarbij is gekeken naar de soorten licht die PAK's in het luchtledige bij temperaturen van -270 tot +1000 graden Celsius uitzenden. Dat heeft geresulteerd in een database van bijna zevenhonderd spectra, waaruit blijkt dat de ruimte wemelt van de PAK's. Veelal betreft het exotische soorten die op aarde niet worden aangetroffen.

De roetachtige deeltjes zijn waarschijnlijk afkomstig van koele, koolstofrijke sterren. De deeltjes, die ongeveer ontstaan zoals in de uitlaatgassen van een verbrandingsmotor, worden door de sterrenwind de ruimte in geblazen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoverserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84868717
laten we hopen dat het goed weer is met de Perseïden
Werewolf
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
pi_84883689
04-08-2010

Astronomen maken 3D-reconstructie van ontplofte ster



Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope, voor het eerst een driedimensionaal beeld verkregen van het materiaal dat door een recent ontplofte ster is uitgestoten. Volgens de nieuwe onderzoeksresultaten was de ontploffing niet alleen krachtig, maar ook in één bepaalde richting geconcentreerd. Dat wijst er sterk op dat de supernova heel turbulent moet zijn geweest, zoals ook de meest recente computermodellen laten zien.

Anders dan de zon, die tamelijk rustig zal sterven, sluiten zware sterren hun korte bestaan af met een ontploffing. Bij zo'n supernova-explosie worden enorme hoeveelheden materie weggeblazen. Supernova 1987A in de betrekkelijk nabije Grote Magelhaense Wolk was een bijzonder geval. Deze supernova, die in 1987 verscheen, was de eerste in 383 jaar die met het blote oog waarneembaar was. Door zijn relatieve nabijheid konden astronomen de ontploffing van de zware ster en de nasleep ervan ongekend gedetailleerd onderzoeken.

Het is nu voor het eerst gelukt om een driedimensionale reconstructie van de centrale delen van het uitgestoten materiaal te maken. Daaruit blijkt dat de explosie in sommige richtingen krachtiger en sneller verliep dan in andere. Hierdoor is een onregelmatig gevormde materieverdeling ontstaan die zich op de ene plek verder uitstrekt dan op de andere. Zulk asymmetrisch gedrag is door sommige recente computermodellen van supernova-explosies voorspeld. Volgens die modellen ontstaan tijdens de explosie grootschalige instabiliteiten, en de nieuwe waarnemingen vormen het eerste directe bewijs daarvan.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

3D-beeld van een ontplofte ster
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_84967364
05-08-2010

Maangesteente is mogelijk toch kurkdroog



De afgelopen jaren maakten diverse onderzoeksteams bekend dat zij water hadden aangetroffen in maangesteenten. Nieuw onderzoek door wetenschappers van vier Amerikaanse instituten roept echter twijfel op over deze resultaten (Science Express, 5 augustus).

Dat er water is op de maan staat zo goed als vast. Door inslagen van kometen is ijs op de maan terechtgekomen, dat in donkere, diepe kraters lang houdbaar is. Maar hoe zit het met het eigenlijke maangesteente?

Om daar achter te komen, onderzochten de Amerikaanse onderzoekers een aantal maanmonsters van de Apollo-missies met een uiterst gevoelige gasmassaspectrometer. Daarbij werd gekeken naar de aanwezigheid van twee isotopen van het element chloor: chloor-35 en het zwaardere chloor-37. En daarbij bleek dat het maangesteente relatief rijk is aan de zwaardere variant. Dat is opmerkelijk omdat deze zich gemakkelijk met de waterstofatomen in water verbindt en vervolgens als gas ontsnapt. Als het maangesteente redelijke hoeveelheden water bevat, zou er juist relatief veel chloor-35 in moeten zijn achtergebleven.

Uit de chloormetingen volgt dat het inwendige van de maan altijd extreem droog is geweest. Het bevat tienduizend tot honderdduizend keer zo weinig water als het inwendige van de aarde.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85038243
05-08-2010

Sterrenclusters scherp in beeld

Het gedrag van sterrenclusters in het drukke centrum van de Melkweg is lastig te bestuderen. Ruimtetelescopen kunnen geen heel cluster in beeld krijgen, terwijl telescopen op aarde gehinderd worden door de atmosfeer. Astronomen verzonnen een list om de storende atmosfeer buitenspel te zetten.

In het centrale deel van ons Melkwegstelsel zitten bijzondere sterrenclusters. Sterren worden in die groepen aan de lopende band geboren, maar onder zulke extreme omstandigheden dat het nauwelijks vergelijkbaar is met stergeboorte aan de rand van het sterrenstelsel. Als we die clusters goed kunnen bestuderen, zo denken astronomen, kunnen we erachter komen wat voor invloed de omgeving van een geboortegebied heeft op de vorming van sterren daarin. Dat zou helpen bij het begrijpen van stergeboorte, een proces dat ondanks jarenlang onderzoek nog erg raadselachtig blijft.


Onze Melkweg, hier in infrarood gefotografeerd door de Spitzer-telescoop, is een grotendeels platte schijf met spiraalarmen. In het middel van de Melkweg zit een enorm zwart gat. Bovendien is de dichtheid van sterren daar het grootst. Afbeelding: © NASA/Spitzer

Helaas laten de sterrenclusters in het midden van de Melkweg zich lastig bestuderen. Het zichtbare licht dat ze uitstralen bereikt de aarde nauwelijks doordat gas en stof het absorbeert, dus ze zijn alleen in infrarood te zien. De bewegingen binnen de clusters zijn zo klein dat er een heel hoge resolutie nodig is om ze te bepalen. Bovendien zijn de clusters enorm – als je een sterrencluster volledig in beeld wilt krijgen, heb je een telescoop met een flinke kijkhoek nodig. Het ligt voor de hand om de clusters met ruimtetelescopen te bestuderen. In de ruimte heb je namelijk geen last hebt van de aardatmosfeer, een extra verstorende factor bij het waarnemen van de sterren. Maar er zijn geen ruimtetelescopen die met een grote kijkhoek en resolutie infrarood licht kunnen waarnemen. Voorlopig moeten we het dus doen met telescopen op aarde. Gelukkig bereikten Amerikaanse astronomen van het Steward Observatory in Arizona een doorbraak waarmee de verstoring van het beeld door de aardatmosfeer een stuk minder problematisch wordt.


Afbeelding: © University of Arizona

Namaakster
Hun oplossing voor het probleem is eigenlijk een uitbreiding van een manier die al langer gebruikt wordt om ongestoord door de atmosfeer heen te kijken. Met behulp van een sterke laserstraal wordt een ‘namaakster’ op de nachthemel geprojecteerd. De beweging van die namaakster kan dan gebruikt worden om de plaats van echte sterren te corrigeren. Zo wordt de resolutie van de opnamen van de nachthemel al langer met wel vijftig procent verbeterd. Het lukte de Amerikaanse onderzoekers nu om niet één, maar wel vijf namaaksterren te projecteren. Dat levert veel lastiger rekenwerk op, maar de foto’s die na dat rekenwerk gemaakt kunnen worden zijn scherper dan ooit tevoren.

Met behulp van de nieuwe meet- en rekentechniek kunnen vanaf de aarde superscherpe opnames gemaakt worden van complete sterrenclusters in het centrum van de Melkweg. Door na precies een jaar dezelfde opname nog een keer te maken, is zelfs van elke afzonderlijke ster te bepalen of ze tot het cluster behoren. Dankzij deze doorbraak zal de komende jaren meer duidelijk worden over de verschillen tussen clusters in het centrum van de Melkweg en die in de uithoeken daarvan.


De nieuwe techniek van de Amerikaanse onderzoekers verscherpt infraroodopnamen van de nachthemel. Uit de opname links zijn twee regio’s uitgelicht (b en d). De plaatjes daarnaast zijn verbeterd met behulp van de vijf namaaksterren (c en e). Afbeelding: © University of Arizona

Bron
M. Hart e.a., A ground-layer adaptive optics system with multiple
laser guide stars, Nature, augustus 2010

Zie verder:
Infrarood: De kleur van babysterren

De geboorte van sterren vindt plaats achter ondoorzichtige gas- en stofwolken. Maar infrarood licht komt daar wel doorheen, en door dat licht te bestuderen kunnen we dus een kijkje nemen in de kraamkamers van het heelal. Ruimtetelescoop Herschel gaat ons daar een handje bij helpen.



Zware donkere wolken in de Melkweg
Grote, zware sterren zijn spectaculair. Ze ontploffen als supernova, eindigen als zwart gat – maar hoe ontstaan reuzensterren van dertig tot honderd keer zo zwaar als de zon? Sterrenkundige Wilfred Frieswijk spoorde de kraamkamers van reuzensterren op, gigantische gaswolken waar hele zwermen van sterren tegelijk ontstaan. Zulke infrarode wolken waren al gevonden in de kern van de Melkweg, maar komen volgens Frieswijk ook verder van het centrum voor.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85079001
Complete zonnestelsel in 1 giga-plaatje

http://www.flabber.nl/lin(...)-1-giga-plaatje-5849

_O_ _O_ _O_
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85079925
quote:
Op dinsdag 10 augustus 2010 00:49 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Complete zonnestelsel in 1 giga-plaatje

http://www.flabber.nl/lin(...)-1-giga-plaatje-5849

_O_ _O_ _O_
Mooi plaatje voor aan de muur...
Orion IV en Discoery II :?


Die relatieve groottes _O_
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_85174061
12-08-2010

Langeafstandsrelatie Aarde en Venus

De Aarde zou een zodanige invloed uitoefenen op de kern van Venus dat onze planeet ook de controle over de rotatie van Venus beheerst. Wanneer de Aarde en Venus in hun baan rond de zon op hun dichtste punt ten opzichte van elkaar staan - de eerstvolgende keer is op 29 oktober 2010 - laat Venus steeds haar zelfde kant zien. Deze eigenaardigheid zou het gevolg kunnen zijn van de subtiele invloed van de aantrekkingskracht van de aarde op Venus waardoor de rotatiesnelheid van de tweede planeet van ons zonnestelsel beïnvloed wordt.



Toen deze veronderstelling decennia geleden het daglicht zag werd ze genegeerd toen bleek dat Venus te snel roteerde om een dergelijke zwaartekrachtresonantie te ontwikkelen. Maar volgens de berekeningen van Gérard Caudal van de Universiteit van Versailles-Saint Quentin kan de Aarde (nog steeds) een invloed uitoefenen op de kern van Venus en zo mede de rotatiesnelheid controleren.

Om de hypothese van Caudal enige geloofwaardigheid aan te meten zou Venus, net als de Aarde, een vaste kern in een vloeibare toestand moeten hebben. Deze samenstelling moet de kern toelaten langzamer te roteren dan de rest van de planeet. De kern zou ook nog asymmetrisch of homogeen moeten zijn zodat de aantrekkingskracht van de Aarde een variabele trekkracht op een roterende Venus uitoefent.



Het is net deze laatste vereiste die volgens Jean-Luc Margot van de Universiteit van Californië de hypothese van Caudal voor een probleem stelt: "Om een resonantie te handhaven moet de kern van Venus zich serieus uit het centrum bevinden." En volgens David Stevenson van het California Institute of Technology in Pasadena neigen onvolmaaktheden in planetaire kernen te verdwijnen omdat kernen heet zijn en onder hoge druk staan.

Toch vinden zowel Margot als Stevenson de resonantietheorie van Caudal het onderzoeken waard: "De veranderingen in de rotatie van Venus door middel van radarobservaties in de gaten houden zou kunnen onthullen wat er binnenin de planeet gaande is."

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85218303
12-08-2010

Ontplofte ster ontdekt met gewone thuiscomputers



Drie amateurwetenschappers uit de VS en Duitsland hebben met hun eigen thuiscomputer een nieuwe neutronenster ontdekt, die nog 'verstopt' zat in signalen uit het heelal (Science Express, 12 augustus). Zulke neutronensterren, of pulsars, ontstaan als zware sterren aan het einde van hun leven ontploffen. Net als 250.000 andere vrijwilligers uit 192 landen stellen deze drie amateurwetenschappers iedere dag hun thuis- of werkcomputer beschikbaar voor sterrenkundige zoektochten met het project Einstein@Home. Dit internationale project maakt het voor iedereen mogelijk nieuwe sterren te ontdekken.

Jason Hessels en Joeri van Leeuwen van het Nederlandse instituut voor radioastronomie ASTRON voeren, met een internationaal team van astronomen, een zoektocht naar zulke neutronensterren uit met de Arecibo-radiotelescoop in de Verenigde Staten. Deze zoektocht wordt door de honderdduizenden thuiscomputers geanalyseerd. Met de Westerbork Synthese Radio Telescoop van ASTRON werd de nieuw ontdekte ster daarna precies gelokaliseerd. Dit is de eerste sterrenkundige ontdekking die gedaan is door 'computervrijwilligers'.

De neutronenster, PSR J2007+2722 genaamd, tolt 41 keer per seconde om zijn as. De meeste snel draaiende neutronensterren worden vergezeld door een tweede ster, die de snelle draaiing van de neutronenster veroorzaakt. De net ontdekte pulsar is echter alleen. Dat maakt de ster extra interessant: waarschijnlijk is de andere ster weggelanceerd.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85218310
11-08-010

Sommige sterrenstelsels hebben ultraviolette ring



Astronomen hebben een aantal zware sterrenstelsels ontdekt die omgeven zijn door een reusachtige ring van materie die ultraviolette straling uitzendt. Op de een of andere manier zijn deze volgroeide stelsels voorzien van nieuw gas, waaruit nieuwe sterren ontstaan.

De onderzochte stelsels zijn zogeheten elliptische sterrenstelsels. Tot nog toe gingen astronomen er vanuit dat zulke stelsels geen nieuwe sterren meer kunnen produceren, omdat hun voorraad waterstof gas tot vrijwel nul is gereduceerd. Maar uit deze nieuwe ontdekking, die gedaan is met de satelliet GALEX en de Hubble-ruimtetelescoop, blijkt dat er uitzonderingen zijn. Op de een of andere manier kunnen deze uitgeputte sterrenstelsels toch weer worden geactiveerd.

Waar het gas vandaan komt dat de ringen heeft doen ontstaan, is vooralsnog onduidelijk. De meest voor de hand liggende verklaring is dat de stelsels in botsing zijn gekomen met een kleinere soortgenoot, maar dat scenario wordt toch niet zo waarschijnlijk geacht. Om een ringvormige structuur te veroorzaken, zou die botsing precies het hart van het grote sterrenstelsel moeten treffen, en die kans is niet groot. Vooralsnog gaan de onderzoekers er vanuit dat het benodigde gas gewoon afkomstig is uit de ruimte rond de stelsels.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85271746
12-08-2010

Bescheiden sterexplosie produceerde energierijke gammastraling



Astronomen hebben met behulp van de Amerikaanse satelliet Fermi gammastraling waargenomen van een zogeheten nova (Science, 13 augustus). Dat is verrassend, omdat tot nog toe werd aangenomen dat deze sterexplosies niet krachtig genoeg zijn om zulke energierijke straling te produceren.

Een nova is een ster die plotseling en kortstondig helderder wordt. De uitbarsting ontstaat als een onopvallende witte dwergster zo veel materie van een begeleidende ster heeft aangezogen, dat er aan zijn oppervlak een thermonucleaire explosie optreedt.

Vergeleken met supernova-explosies, waarbij de ontploffende ster compleet aan flarden wordt geblazen, zijn nova-explosies van bescheiden omvang. Toch was de nova V407 Cygni, die op 11 maart verscheen, een krachtige bron van gammastraling - de meest energierijke vorm van straling die we kennen. De astronomen denken dat het ontstaan ervan op een toevalligheid berust: de begeleidende ster van de witte dwerg van V407 is een rode reuzenster die momenteel veel gas de ruimte in blaast. Hierdoor zou het tot een ongewoon harde botsing zijn gekomen tussen de schokgolf van de nova-explosie en het gas in de omgeving.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85271760
12-08-2010

Saturnusmaan verschrompelt als een rozijn



Op de grote Saturnusmaan Titan wemelt het van de bergketens die evenwijdig aan elkaar lopen. Volgens wetenschappers ontstaan deze 'rimpels' in het landschap doordat het inwendige van Titan afkoelt en krimpt.

Titan koelt langzaam af, doordat hij geleidelijk de warmte uitstraalt die hij bij zijn ontstaan heeft verkregen en door het natuurlijke verval van de radioactieve isotopen in zijn gesteenten. Modelberekeningen laten zien dat zich onder het ijsoppervlak van de Saturnusmaan nog vloeibaar water moet bevinden, dat door de afkoeling steeds meer bevriest. Hierdoor krimpt het inwendige van Titan en verschrompelt de (steeds dikker wordende) buitenste ijskorst als een rozijn.

Door dit proces zijn op Titan gebergten ontstaan die hoogten van twee kilometer kunnen bereiken. Sinds zijn ontstaan, meer dan vier miljard jaar geleden, is de Saturnusmaan al een kilometer of zeven gekrompen. Maar er is nog voldoende warmte over om deze geologische activiteit nog een hele tijd door te laten gaan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85271790
12-08-2010

Langdurig zonneminimum was gevolg van veranderde plasmastromen



Een nieuwe analyse van de ongewoon lange zonnecyclus die in 2008 ten einde kwam, wijst er op dat de oorzaak gezocht moet worden bij de 'lopende band' in het inwendige van de zon. Dit omvangrijke circulatiesysteem, dat heet plasma van de evenaar richting polen transporteert, kwam bij de laatste zonnecyclus dichter bij de polen uit dan voorheen.

De activiteit van de zon volgt een cyclus die ruwweg elf jaar duurt. Op het hoogtepunt van deze cyclus zijn er meer zonnevlekken en uitbarstingen op de zon. De 'motor' achter dit proces bestaat uit plasmastromen in het inwendige van de zon die magnetische velden meevoeren.

Uit onderzoek door Amerikaanse wetenschappers blijkt dat het plasma dat van de evenaar naar de polen stroomt bij de afgelopen zonnecyclus verder kwam dan bij eerdere zonnecycli. Bovendien had de retourstroom van plasma, die zich op grotere diepte afspeelt, een lagere snelheid. Modelberekeningen laten zien dat de combinatie van deze beide factoren de oorzaak kan zijn van de lange duur van de afgelopen zonnecyclus.

Volgens de wetenschappers benadrukt dit onderzoek het belang van metingen van de plasmacirculatie in de zon. Om het verloop van komende zonnecycli te kunnen voorspellen, moeten de grootschalige plasmastromen in de zon beter begrepen worden.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85424418
17-08-2010

Eerste eclipserende röntgenpulsar ontdekt



Sterrenkundigen van de Universiteit van Amsterdam en van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA hebben een snel rondtollende neutronenster ontdekt die pulsen van röntgenstraling uitzendt en een baan beschrijft rond een gewone ster, waardoor hij met de regelmaat van de klok aan het zicht wordt onttrokken. De ontdekking van de eclipserende röntgenpulsaar maakt het binnenkort hopelijk mogelijk om de middellijn en de massa van de neutronenster heel nauwkeurig te bepalen. Daardoor komen astronomen meer te weten over de inwendige opbouw van deze bizarre sterren.

Neutronensterren zijn de compacte overblijfselen van zware sterren die hun leven hebben beëindigd in een supernova-explosie. Ze zijn zwaarder dan de zon, maar niet groter dan een kilometer of twintig. De nieuw ontdekte ster (J1749 geheten) zuigt gas op van zijn begeleider. Dat gas wordt sterk verhit en zendt röntgenstraling uit. Doordat de neutronenster 518 keer per seconde (!) om zijn as draait, zien sterrenkundigen die röntgenstraling in de vorm van heel korte pulsen.

Tijdens een röntgenuitbarsting op 10 april werd de ster waargenomen door de Amerikaanse Rossi X-ray Timing Explorer. Uit de precisiemetingen blijkt dat de neutronenster en de begeleider eens in de 8,8 uur om elkaar heen bewegen. Daarbij wordt de neutronenster regelmatig door de begeleider bedekt - vanaf de aarde kijken we kennelijk vrijwel exact 'van opzij' tegen de baan van de dubbelster aan.

Door in de toekomst met een gewone telescoop ook nauwkeurige metingen te verrichten aan de beweging van de begeleider, is het mogelijk om de massa van de neutronenster te bepalen. Uit de waarnemingen van de onderlinge bedekkingen kan ook de middellijn worden afgeleid. Op die manier zal het mogelijk zijn om informatie te verkrijgen over de dichtheid en de inwendige structuur van de neutronenster.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85424464
17-08-2010

Amerikaanse astronomie stelt prioriteitenlijstje op



Amerikaanse sterrenkundigen hebben hun prioriteitenlijstje voor de komende tien jaar opgesteld. Astro2010, een onderzoekscommissie van de National Research Council onder voorzitterschap van Stanford-astronoom Roger Blandford, presenteerde afgelopen vrijdag het rapport 'New Worlds, New Horizons in Astronomy and Astrophysics', waarin aanbevelingen staan voor overheidsinvesteringen in het komende decennium.
Het is de zesde keer dat een dergelijke 'Decadal Survey' is uitgevoerd.

Op het gebied van sterrenkundig onderzoek vanuit de ruimte staat de Wide Field Infra-Red Survey Telescope (WFIRST) op nummer één in het wensenlijstje; voor onderzoek vanaf het aardoppervlak gaat de nummer één-positie naar de Large Synoptic Survey Telescope - een telescoop met een spiegel van 8,4 meter in middellijn die wordt uitgerust met een kolossale digitale camera van 3,2 gigapixels. Ook de 25-meter CCAT-telescoop voor submillimeterstraling, die op 5200 meter hoogte in Noord-Chili gebouwd moet gaan worden, krijgt in het rapport een sterke aanbeveling.

De afgelopen decennia zijn de aanbevelingen van de Decadal Surveys doorgaans in grote lijnen opgevolgd door de Amerikaanse National Academy of Sciences.

© Govert Schilling

Astro2010-rapport

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501189
19-08-2010

Maan met 100 meter gekrompen



De straal van de Maan is het voorbije miljard jaren met zowat 100 meter gekrompen, schrijven wetenschappers in de jongste uitgave van het vakblad Science. Die inkrimping heeft vermoedelijk te maken met de algemene afkoeling van de Wachter van de Aarde.

Het team wetenschappers onderzocht duizenden foto's van het Maanoppervlak en zag zo sporen van een inkrimingsproces op de Maankorst. Beslissend is dat de Maan maar één tektonische plaat heeft, aldus Carolyn van der Bogert van de Universiteit van Münster. Op onze planeet zijn er veel platen die tegen elkaar schuiven, zich opnieuw gaan vormen en ook vernietigd worden. Door deze tektonische dynamiek is het onmogelijk de inkrimping van de hele planeet te bestuderen. (belga/kh)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501221
19-08-2010

Zwaartekrachtlens levert informatie over donkere energie



Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om meer te weten te komen over de mysterieuze donkere energie in het heelal, door metingen te verrichten aan een zwaartekrachtlens. De nieuwe resultaten, die donderdag gepubliceerd worden in het wetenschappelijke weekblad Science, leveren een 30% nauwkeuriger waarde op voor de zogeheten toestandsvergelijking van de donkere energie. Donkere energie is de weinig zeggende naam voor een mysterieuze 'anti-zwaartekracht' in het heelal, die ervoor zorgt dat de uitdijing van de lege ruimte in de loop van de tijd steeds sneller gaat. Niemand kent de ware aard van deze mysterieuze kracht; de 'toestandsvergelijking' is een maat voor de verhoiuding tussen de druk en de dichtheid van de donkere energie.

Met behulp van de Hubble Space Telescope is de zwaartekrachtlenswerking in kaart gebracht van Abell 1689, een ver verwijderde cluster van sterrenstelsels. De zwaartekracht van de zichtbare en de donkere materie in deze cluster buigt de lichtstralen van sterrenstelsels op de achtergrond af. De afstanden en vluchtsnelheden (als gevolg van de uitdijing van het heelal) van die extreem ver verwijderde achtergrondstelsels zijn nauwkeurig opgemeten met grote telescopen op aarde. Uit die informatie, en uit de waargenomen vervormingen van de verre stelsels door de lenswerking van de cluster, kon niet alleen de materieverdeling in Abell 1689 worden afgeleid, maar ook informatie worden verkregen over de toestandsvergelijking van de donkere energie. Soortgelijke maar preciezere metingen in de toekomst zullen naar verwachting nog veel nauwkeuriger informatie opleveren over de donkere energie, waardoor het uiteindelijk misschien mogelijk is om de ware aard van de 'anti-zwaartekracht' te achterhalen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501226
18-08-2010

Sterrenstelsel M87 is kosmische supervulkaan



Amerikaanse astronomen hebben ontdekt dat een actief sterrenstelsel in de Virgo-cluster, op 50 miljoen lichtjaar afstand, zich net zo gedraagt als de Eyjafjallajokull-vulkaan op IJsland. Uitbarstingen in de kern van het sterrenstelsel, waar zich een groot zwart gat bevindt, blazen elektrisch geladen deeltjes de ruimte in. Die wolken van geladen deeltjes creëren openingen in het hete gas dat zich tussen de sterrenstelsels in de cluster bevindt, en in hun kielzog zuigen ze koel gas uit de omgeving van het exploderende stelsel mee naar buiten. Op vergelijkbare manier werden tijdens de uitbarsting van de Eyjafjallajokull koele aswolken mee naar buiten gezogen door heet gas dat zich een weg baande door de donkere rookwolken van de vulkaan.

De vulkaanwerking van het actieve sterrenstelsel in de Virgo-cluster (M87 geheten) is ontdekt met behulp van het Amerikaanse Chandra X-ray Observatory, een grote vliegende sterrenwacht voor röntgenstraling. Het 'vulkaan-effect' zuigt zó veel koel gas uit de omgeving van M87 mee naar buiten dat de vorming van nieuwe sterren in het stelsel vrijwel volledig tot stilstand is gekomen. Normaalgesproken zouden uit het koele gas honderden miljoenen nieuwe sterren kunnen zijn ontstaan. De uitbarstingen van het stelsel, waarbij krachtige straalstromen van elektrisch geladen deeltjes de ruimte in schieten, ontstaan in de directe omgeving van het superzware zwarte gat dat zich in de kern van het stelsel bevindt. Kennelijk zijn zulke superzware zwarte gaten van grote invloed op de stervormingsactiviteit van een sterrenstelsel.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501231
19-08-2010

'Lange ruimtereis verzwakt spieren met 40 procent'

AMSTERDAM – De spieren van astronauten verzwakken tijdens lange ruimtereizen zo erg dat hun kracht tijdens een reis naar Mars mogelijk zal halveren. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers vastgesteld in een nieuwe studie.

© AFP
De verzwakking van de spieren van astronauten die 180 dagen in de ruimte verblijven is vergelijkbaar met de achteruitgang van het spiergestel die mensen op aarde tussen hun 30e en 80e levensjaar meemaken. Dat schrijven wetenschappers van de Universiteit van Marquette in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Physiology.

De achteruitgang van de spieren kan oplopen tot 40 procent. Het effect wordt veroorzaakt door de invloed van gewichtsloosheid op het menselijk lichaam.

Mars

Bij eventuele reizen naar Mars zou de spierkracht van astronauten zelfs met 50 procent kunnen aftakelen, zo hebben de onderzoekers berekend. Een reis naar Mars (heen en terug) zou volgens de huidige schattingen ongeveer drie jaar duren.

De studie van de Amerikaanse wetenschappers is het eerste gedetailleerde onderzoek naar de invloed van ruimtereizen op menselijke spieren. De wetenschappers onderzochten spierweefsel van negen astronauten vlak voor en vlak na hun verblijf van 180 dagen in het Internationaal Ruimtestation ISS.


Conditie

Een goede conditie voor vertrek bleek niet te helpen om het verlies aan spierkracht te beperken. Opvallend genoeg vertoonden de astronauten met de grootste spierbundels ook de meeste achteruitgang tijdens hun verblijf in de ruimte.

Volgens hoofdonderzoeker Robert Fitts zal een eventuele reis naar Mars extra gevaarlijk worden door de voorspelde aftakeling van de spieren. Zo zullen astronauten bij de terugreis naar de aarde mogelijk te zwak zijn om zichzelf in veiligheid te brengen tijdens een noodsituatie.


Oefeningen

Volgens Fitts moeten er dan ook nieuwe trainingsprogramma’s worden ontwikkeld voor astronauten in de ruimte. Specifieke oefeningen kunnen de verzwakking van hun spieren mogelijk beperken.

De onderzoeker vindt wel dat ruimtereizen naar Mars in de toekomst doorgang moeten vinden. “Bemande reizen naar Mars zijn de toekomst”, verklaart Fitts op nieuwssite ScienceDaily. “Zonder die ontdekkingsreizen zullen we nooit in staat zijn om het heelal volledig te begrijpen.”

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85596110
22-8-2010

Zonnestelsel ouder dan gedacht



Het zonnestelsel zou weleens bijna twee miljoen jaar ouder kunnen zijn dan tot nu toe werd aangenomen. Dat schrijven onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience, dat zondag is gepubliceerd.

De onderzoekers van de universiteit van de Amerikaanse staat Arizona baseren zich op een 1,5 kilo zware meteoriet die in 2004 in de Marokkaanse woestijn is gevonden. Het brok steen bevat sporen van een mineraal dat werd gevormd na het ontstaan van de zon.

Volgens de wetenschappers is het mineraal 4.45682 miljard jaar oud. Daardoor is de meteoriet het oudste object dat ooit is gevonden. Uit de bevindingen concluderen de wetenschappers verder dat het zonnestelsel tussen de 300.000 en 1,9 miljoen jaar ouder is dan eerder werd geschat. (anp/sps)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85596150
22-08-2010

Het heelal zal eeuwig uitdijen

In een nieuwe studie openbaart een internationaal team van wetenschappers, onder leiding van professor Eric Jullo van het Jet Propulsion Laboratory van NASA, dat door de verspreiding van de mysterieuze donkere energie het heelal nooit zal stoppen met groeien en uiteindelijk een koude - met een temperatuur die het absolute nulpunt zal benaderen - en dode woestenij zal worden. De studie werpt ook een nieuw licht op donkere energie zelf, nog steeds één van de grootste astronomische raadsels.



De astronomen bij het Amerikaanse ruimteagentschap maakten gebruik van de Hubble telescoop en de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht om in te zoomen op de reusachtige galactische cluster Abell 1689 in het sterrenbeeld Maagd, die dienst deed als een galactische lens, een kosmisch vergrootglas zeg maar.

Door de manier waarop het licht van omringende sterren door Abell 1689 vervormd wordt kregen de onderzoekers een idee over de hoeveelheid donkere energie die aanwezig is in het universum. De vervorming van het licht van sterren door Abell 1689 hangt af van drie factoren: de afstand tot de ster, de massa van Abell 1689 en de verspreiding van donkere energie. De astronomen konden de eerste twee variabele factoren opmeten zodat ze de essentiële derde factor konden berekenen.


(Abell 1689 Warps Space - Fotobron: NASA)

Donkere energie is een geheimzinnige kracht die de uitdijing van het heelal versnelt. Donkere energie werd in 1998 ontdekt en sindsdien weten astronomen nog steeds niet wat deze geheimzinnige kracht inhoudt. We weten enkel dat donkere energie onzichtbaar is en een zeer groot deel van het heelal uitmaakt: 72 procent, om er een getal op te plakken.

Van de 28 procent die overblijft, denkt men dat 24 procent uit donkere materie bestaat. Donkere materie is net als donkere energie een mysterieus gegeven, maar is gemakkelijker te bestuderen door zijn invloed op de zwaartekracht. De resterende 4 procent bestaat uit atomen waar sterren, planeten, gassen, mensen en nog veel andere substantiële dingen uit bestaan.

Jullo vindt het belangrijk om verschillende methodes te hebben om donkere energie te meten: "We hebben nu een nieuwe, zeer krachtige methode. Deze nieuwe methode is enorm visueel, men kan de zwaartekracht en de donkere energie letterlijk in bogen zien buigen op de beelden van de melkwegstelsels op de achtergrond."

Professor Priyamvada Natarajan, een belangrijk kosmoloog en mede-auteur van de studie zegt dat de bevindingen definitief bewijzen welk lot ons universum beschoren is. De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het vakblad Science.

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85676395
24-08-2010

Denen bouwen raket voor toeristische ruimtereizen



Wil je naar de ruimte? Dan moet je als toerist miljoenen neertellen om mee te mogen met het ruimteschip van bijvoorbeeld Richard Branson. Deense ingenieurs verkozen een andere piste. Ze bouwden hun eigen raket.

De Denen Peter Madsen en Kristian von Bengston richtten het bedrijfje Copenhagen Suborbitals op om de bijzondere raket annex ruimteschip te ontwikken. Het ding lijkt wel uit een stripverhaal te komen maar toch is het de ingenieurs menens. Het plan van de genieën kreeg reeds de nodige media-aandacht en Discovery Channel maakte er een reportage over.

De raket zal het bijhorende ruimteschip vanop een sloep in de zee honderd kilometer de ruimte inschieten. Het biedt slechts plaats aan één persoon.

Het project wordt gefinancierd door sponsorbijdragen en donaties van 'fans'. Als alles goed gaat, wordt de raket dit weekend voor de eerste maal gelanceerd. (kve)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85700123
Die vlucht van Richard Branson kost toch maar een paar ton? En dat ding lijkt me wel verschrikkelijk link zeg :P
Beneath the gold, the bitter steel
pi_85760197
27-08-2010

Zonlicht produceert planetoïden-paren



Planetoïden - kleine, rotsachtige objecten die tussen de banen van Mars en Jupiter om de zon heen draaien - kunnen zich 'vermeningvuldigen', en zonlicht staat aan de basis van dat voortplantingsproces. Tot die opzienbarende conclusie komt een internationaal team van astronomen in een artikel dat deze week in Nature verschijnt.

De sterrenkundigen deden onderzoek aan zogeheten planetoïden-paren: twee kleine planetoïden die in vergelijkbare banen rond de zon bewegen. Baanberekeningen wijzen uit dat de twee objecten in zo'n paar zich enkele honderdduizenden jaren geleden heel dicht bij elkaar bevonden. Bovendien is de kleinste van de twee altijd kleiner dan 60% van de middellijn van de grootste. Dat doet vermoeden dat ze ooit een dubbelplanetoïde vormden, zoals er inmiddels vele bekend zijn.

Dubbelplanetoïden ontstaan wanneer een klein object onder invloed van de stralignsdruk van zonlicht steeds sneller om zijn as gaat draaien, en uiteindelijk in twee stukken uiteenvalt. Dat proces treedt alleen op bij planetoïden die kleiner zijn dan een kilometer of tien, en vermoedelijk ook alleen bij planetoïden die een poreuze structuur hebben.

Het nieuwe onderzoek, waarvoor onder andere metingen zijn verricht met een telescoop op de Europese sterrenwacht op La Silla in Chili, maakt duidelijk dat planetoïden geen statische, saaie steenklompen zijn, maar dat ze in de loop van de tijd ingrijpende veranderingen ondergaan.

© Govert Schilling
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85861353
16-08-2010

Korte cyclus ontdekt bij grote, hete ster



Sterrenkundigen hebben ontdekt dat de ster HD 49933 een activiteitscyclus vertoont zoals de zon, maar dan veel korter. De activiteitscyclus van de zon duurt ongeveer 11 jaar: tijdens elk maximum zijn er veel meer zonnevlekken en zonnevlammen zichtbaar dan tijdens het minimum. De cyclus van HD 49933, op 100 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Eenhoorn, duurt echter minder dan één jaar, waarschijnlijk doordat de ster aanzienlijk groter en heter is dan de zon.

De ontdekking van de cyclus werd gedaan met behulp van de Franse satelliet CoRoT, die stertrillingen opmeet. Het is voor het eerst dat de activiteitscyclus van een ster is ontdekt op basis van deze asteroseismologie-techniek.

Onderzoek aan de cycli van andere sterren biedt mogelijk ook een beter inzicht in de cyclus van onze eigen zon. De nieuwe resultaten zijn deze week gepubliceerd in Science .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85938134
30-08-2010

Historische NASA-beelden te zien op foto-site Flickr



De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een deel van zijn historisch foto-archief op de interactieve website Flickr Commons geplaatst.

De foto's waren al langer toegankelijk voor publiek op NASA's eigen website, maar via Flickr Commons krijgen bezoekers nu de gelegenheid om er korte beschrijvingen ('tags') en ander commentaar bij te plaatsen.

Daardoor zijn specifieke foto's in de NASA-archieven in de toekomst gemakkelijker terug te vinden.

© Govert Schilling

NASA-foto's op Flickr Commons

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85975081
01-09-2010

Vlaamse wetenschappers ontdekken waterdamp in oude ster



CW Leonis.
Een team wetenschappers verbonden aan de K.U.Leuven heeft waterdamp en koolstof in een oude ster ontdekt. Net die twee elementen zijn de basisvoorwaarden voor de vorming van leven zoals op de aarde. De spectaculaire ontdekking wordt morgen gepubliceerd in het tijdschrift Nature.

Met behulp van spectrometers op de Herscheltelescoop, de in 2009 gelanceerde satelliet van het European Space Agency (ESA), ontdekten wetenschappers grote hoeveelheden waterdamp in de atmosfeer van de koolstofrijke CW Leonis. Dat is een "rode reus" (oude ster) in het sterrenbeeld Leo.

Basiselementen voor leven
"Waterdamp en koolstof zijn de basiselementen voor de vorming van leven zoals op aarde. We gingen er van uit dat de vorming van waterdamp in CW Leonis niet mogelijk was", aldus Leen Decin van het Instituut voor Sterrenkunde van de K.U.Leuven.

Rode reuzen
"Koofstof en waterdamp worden in grote hoeveelheden gevormd door sterren van het type zoals onze zon. Die stoten hun atmosfeer uit wanneer ze aan het einde van hun leven komen (rode reuzen). Voorheen werden ofwel watermoleculen ofwel koolstofmoleculen in dergelijke rode reuzen gevonden."

Dichtste oude ster bij de aarde
CW Leonis is een koolstofster die op 500 lichtjaren afstand, de dichtste oude ster bij de aarde is. Met de grootste telescopen is de ster nauwelijks te detecteren in het zichtbare licht. "In het infrarood, waarbij de golflengtes tien keer langer zijn dan het zichtbare licht, is het de helderste ster aan de hemel. De enorme hoeveelheid stofdeeltjes die haar omringen, absorberen bijna al het zichtbare licht en stralen zelf infrarood licht uit."

Kernfusiereacties diep in de ster zetten helium om naar koolstof, die in de buitenste lagen van de atsmosfeer van de ster terecht kwam. In sterrenwinden vonden astronomen grote hoeveelheden koofstofmoleculen. "Daardoor zou zowat alle zuurstof gebonden moeten zijn in koofstofmonoxide, wat betekent dat er geen water aanwezig kan zijn."

Tot 1000 graden
In 2001 al werd van CW Leonis straling opgemeten die op de aanwezigheid van waterdamp wees. "Er werd toen gedacht dat de sterrenwind watermoleculen losmaakte uit een wolk ijskometen rondom de ster. Maar die verklaring bleef niet overeind omdat de Herscheltelescoop waterdamp bij temperaturen tot 1000 graden over de hele sterrenwind terugvond."

Ultraviolet licht kan koolstofmonoxide afbreken en zuurstofatomen vrijgeven, die met waterstof kunnen reageren en watermolecules vormen. "De sterrenwind rond CW Lewis bestaat uit 'klonters' en laat vermoeden dat bepaalde gebieden rondom de ster bijna leeg zijn. Via die lege zones kan ultraviolet licht doordringen tot de diepste lagen van de steratmosfeer en die chemische reacties in gang zetten die water produceren."

Atmosfeer
De aarde wordt beschermd tegen de ultraviolette straling van de zon door de atmosfeer. Die atmosfeer was echter nog niet aanwezig rondom de primitieve aarde. "Mogelijk heeft ultraviolet licht een cruciale rol gespeeld bij de chemische processen die geleid hebben tot het ontstaan van de bouwstenen van het leven. De nieuwe resultaten tonen aan dat gelijkaardige processen ook gebeuren rond rode reuzen en materiaal leveren voor nieuwe generaties sterren en planeten." (belga/lb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85975127
01-09-2010

ESO fotografeert 'superwind-sterrenstelsel'



De Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) heeft een foto gepubliceerd van het 'superwind-sterrenstelsel' NGC 4666, die gemaakt is met de Wide Field Imager op de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op de La Silla-sterrenwacht in Noord-Chili.

NGC 4666 staat op 80 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Maagd. Het is een zogeheten 'starburst-stelsel', waarin een enorme geboortegolf van nieuwe sterren heeft plaatsgevonden. In de kern van het stelsel bevinden zich daardoor veel extreem hete, heldere sterren, en vinden bovendien veel energierijke supernova-explosies plaats.

De sterrenwinden van de reuzensterren en de supernova's blazen gezamelijk grote hoeveelheden ijl maar zeer heet gas de ruimte in: de zogeheten 'superwind' van het stelsel. Het hete gas is alleen met röntgentelescopen te zien.

© Govert Schilling





(allesversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86051243
Solar Probe+ to Plunge Directly into Sun's Atmosphere

Sept. 2, 2010: NASA's daring plan to visit the sun took a giant leap forward today with the selection of five key science investigations for the Solar Probe+ spacecraft.

Slated to launch no later than 2018, the smart car-sized spacecraft will plunge directly into the atmosphere of the sun, aiming to solve some of the biggest mysteries of solar physics. Today's announcement means that researchers can begin building sensors for unprecedented in situ measurements of the solar system's innermost frontier.

"Solar Probe+ is going where no spacecraft has gone before," says Lika Guhathakurta, Solar Probe+ program scientist at NASA HQ. "For the first time, we'll be able to 'touch, taste and smell' the sun."



Last year, NASA invited top researchers around the world to submit proposals detailing possible science investigations for the pioneering spacecraft. Thirteen proposals were received and five have been selected:

--SWEAP,
the Solar Wind Electrons Alphas and Protons Investigation: The most abundant particles in the solar wind are electrons, protons and helium ions. SWEAP will count these particles and measure their properties, even "sweeping up" some of them in a special Solar Probe Cup for direct analysis. The principal investigator is Justin C. Kasper of the Smithsonian Astrophysical Observatory in Cambridge, Mass.


An artist's concept of Solar Probe+, heat shield up and solar panels folded. [more] --WISPR, the Wide-field Imager for Solar Probe Plus: WISPR is a telescope that will make 3D images of the sun's atmosphere similar to medical CAT scans. WISPR can actually see the solar wind, allowing it to image clouds and shock waves as they approach and pass the spacecraft. This telescope is an important complement to the spacecraft's in situ instruments, which sample the plasmas that WISPR images. The principal investigator is Russell Howard of the Naval Research Laboratory in Washington, DC.

--FIELDS,
The Fields Investigation for Solar Probe Plus: This instrument will make direct measurements of electric and magnetic fields, radio emissions, and shock waves which course through the sun's atmospheric plasma. FIELDS also turns Solar Probe Plus into a giant dust detector, registering voltage signatures when specks of space dust hit the spacecraft’s antenna. The principal investigator is Stuart Bale of the University of California in Berkeley.

--ISIS,
Integrated Science Investigation of the Sun: The ISIS EPI-Hi and EPI-Lo instruments will monitor electrons, protons and ions which are accelerated to high energies by shock waves in the sun's atmosphere. These are the very same particles that pose a threat to astronauts in space, disable satellites, and ionize Earth's upper atmosphere.

--Solar Probe+ Observatory Scientist:
This was a proposal not for an instrument, but for a person. The principal investigator, Marco Velli, becomes the mission's Observatory Scientist. In the years ahead, he will become deeply familiar with the spacecraft and its construction, helping to ensure that adjacent in situ instruments do not interfere with one another as they sample the solar environment. He will also guide the mission's "big picture" science investigations after Solar Probe+ enters the sun's atmosphere.

"The sensors we've selected to ride aboard Solar Probe+ are designed to solve some of the biggest mysteries of solar physics," says Dick Fisher, head of NASA's Heliophysics Division in Washington DC.

Solar Probe+ passes Venus en route to the sun. [animations] Why is the sun's atmosphere is so much hotter than its surface? And what propels the solar wind?

"We've been struggling with these questions for decades," says Fisher. "Solar Probe+ should finally provide some answers."

Solar Probe+ will likely discover new mysteries, too, in a realm that no other spacecraft has dared enter. At closest approach, Solar Probe+ will be 7 million km or 9 solar radii from the sun. There, the spacecraft's carbon-composite heat shield must withstand temperatures as high as 2000 degrees C and survive blasts of radiation that would quickly disable other missions. From these near distances inside the sun’s atmosphere, the solar disk will loom 23 times wider than it does in the skies of Earth.

"What will we find there?" wonders Guhathakurta. "This is truly unexplored territory." By design, Solar Probe's winning instruments are sufficiently versatile to investigate many different kinds of phenomena. Whatever comes along--be it electric or magnetic, high- or low-energy, wavy or turbulent--they should be able to measure it.

"The possibilities for discovery," she says, "are off the charts."


Author: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA

[/quote]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_86053146
02-09-2010

UV-straling is cruciaal voor het ontstaan van water



Onderzoek met de Europese infraroodsatelliet Herschel wijst uit dat de ultraviolette straling van sterren een belangrijke factor is bij het ontstaan van water in de ruimte. Dat is althans de enige manier waarop sterrenkundigen de aanwezigheid van een kolossale wolk waterdamp rond een stervende ster kunnen verklaren.

De waterdamp bevindt zich rond de rode reuzenster IRC+10216. Omdat sterren als deze voor zover bekend zelf geen waterdamp produceren, bestond aanvankelijk het vermoeden dat de bron ervan gezocht moest worden bij kometen of planeten die om de ster cirkelen. Maar daarvoor was de waargenomen waterdamp, met temperaturen tot 800°C, eigenlijk veel te heet.

Uit waarnemingen met de Herschel-satelliet blijkt nu dat de waterdamp waarschijnlijk is ontstaan onder invloed van de ultraviolette straling van sterren in de omgeving van IRC+10216. De moleculen die de rode reuzenster uitstoot, zoals koolmonoxide en siliciumoxide, worden door deze straling afgebroken, waardoor zuurstofatomen vrijkomen. Deze zuurstofatomen verbinden zich vervolgens met waterstofmoleculen tot water.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86053153
02-09-2010

'Ingewanden' van ontplofte ster geanalyseerd



Dankzij waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop weten sterrenkundigen nu precies met welke snelheid de 'ingewanden' van een in 1987 ontplofte ster de ruimte in werden geblazen. Ook zijn zij de chemische samenstelling van het sterinwendige te weten gekomen (Science Express, 2 september).

De sterrenkundigen hebben gekeken naar de straling die afkomstig is van een kolossale ring van gas die de ster, ongeveer 20.000 jaar voordat hij uiteindelijk als supernova explodeerde, heeft uitgestoten. Onder invloed van de schokgolven die bij de supernova-explosie vrijkwamen zijn in de gasring de afgelopen jaren steeds meer heldere plekken ontstaan. Uit analyse van de straling van deze hot spots blijkt dat de ontploffende ster materie met een snelheid van 12.000 kilometer per seconde de ruimte in blies. Behalve het alom aanwezige waterstof bevatte deze materie helium, zuurstof, stikstof en schaarsere elementen zoals zwavel, silicium en ijzer.

Supernova 1987A bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk, een relatief nabij sterrenstelsel. Hij is verreweg de meest nabije supernova die met moderne waarnemingsinstrumenten is onderzocht.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86053173
quote:
Op zaterdag 4 september 2010 02:27 schreef -CRASH- het volgende:
Solar Probe+ to Plunge Directly into Sun's Atmosphere

Sept. 2, 2010: NASA's daring plan to visit the sun took a giant leap forward today with the selection of five key science investigations for the Solar Probe+ spacecraft.

Slated to launch no later than 2018, the smart car-sized spacecraft will plunge directly into the atmosphere of the sun, aiming to solve some of the biggest mysteries of solar physics. Today's announcement means that researchers can begin building sensors for unprecedented in situ measurements of the solar system's innermost frontier.

"Solar Probe+ is going where no spacecraft has gone before," says Lika Guhathakurta, Solar Probe+ program scientist at NASA HQ. "For the first time, we'll be able to 'touch, taste and smell' the sun."

[ afbeelding ]

Last year, NASA invited top researchers around the world to submit proposals detailing possible science investigations for the pioneering spacecraft. Thirteen proposals were received and five have been selected:

--SWEAP,
the Solar Wind Electrons Alphas and Protons Investigation: The most abundant particles in the solar wind are electrons, protons and helium ions. SWEAP will count these particles and measure their properties, even "sweeping up" some of them in a special Solar Probe Cup for direct analysis. The principal investigator is Justin C. Kasper of the Smithsonian Astrophysical Observatory in Cambridge, Mass.


An artist's concept of Solar Probe+, heat shield up and solar panels folded. [more] --WISPR, the Wide-field Imager for Solar Probe Plus: WISPR is a telescope that will make 3D images of the sun's atmosphere similar to medical CAT scans. WISPR can actually see the solar wind, allowing it to image clouds and shock waves as they approach and pass the spacecraft. This telescope is an important complement to the spacecraft's in situ instruments, which sample the plasmas that WISPR images. The principal investigator is Russell Howard of the Naval Research Laboratory in Washington, DC.

--FIELDS,
The Fields Investigation for Solar Probe Plus: This instrument will make direct measurements of electric and magnetic fields, radio emissions, and shock waves which course through the sun's atmospheric plasma. FIELDS also turns Solar Probe Plus into a giant dust detector, registering voltage signatures when specks of space dust hit the spacecraft’s antenna. The principal investigator is Stuart Bale of the University of California in Berkeley.

--ISIS,
Integrated Science Investigation of the Sun: The ISIS EPI-Hi and EPI-Lo instruments will monitor electrons, protons and ions which are accelerated to high energies by shock waves in the sun's atmosphere. These are the very same particles that pose a threat to astronauts in space, disable satellites, and ionize Earth's upper atmosphere.

--Solar Probe+ Observatory Scientist:
This was a proposal not for an instrument, but for a person. The principal investigator, Marco Velli, becomes the mission's Observatory Scientist. In the years ahead, he will become deeply familiar with the spacecraft and its construction, helping to ensure that adjacent in situ instruments do not interfere with one another as they sample the solar environment. He will also guide the mission's "big picture" science investigations after Solar Probe+ enters the sun's atmosphere.

"The sensors we've selected to ride aboard Solar Probe+ are designed to solve some of the biggest mysteries of solar physics," says Dick Fisher, head of NASA's Heliophysics Division in Washington DC.

Solar Probe+ passes Venus en route to the sun. [animations] Why is the sun's atmosphere is so much hotter than its surface? And what propels the solar wind?

"We've been struggling with these questions for decades," says Fisher. "Solar Probe+ should finally provide some answers."

Solar Probe+ will likely discover new mysteries, too, in a realm that no other spacecraft has dared enter. At closest approach, Solar Probe+ will be 7 million km or 9 solar radii from the sun. There, the spacecraft's carbon-composite heat shield must withstand temperatures as high as 2000 degrees C and survive blasts of radiation that would quickly disable other missions. From these near distances inside the sun’s atmosphere, the solar disk will loom 23 times wider than it does in the skies of Earth.

"What will we find there?" wonders Guhathakurta. "This is truly unexplored territory." By design, Solar Probe's winning instruments are sufficiently versatile to investigate many different kinds of phenomena. Whatever comes along--be it electric or magnetic, high- or low-energy, wavy or turbulent--they should be able to measure it.

"The possibilities for discovery," she says, "are off the charts."


Author: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA

[/quote]

03-09-2010

NASA wil de zon 'aanraken'


AMSTERDAM – De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA gaat een ruimtesonde lanceren die onderzoek moet doen naar de hitte van de zon en het ontstaan van zonnestormen.

© NASA
De ruimtesonde met de naam Solar Probe Plus is ongeveer even groot als een auto en moet doordringen tot de atmosfeer van de zon. Het vaartuig zal nog voor 2018 worden gelanceerd, zo heeft de NASA bekend gemaakt.

Het is de bedoeling dat de ruimtesonde diverse experimenten gaat uitvoeren waarmee wetenschappers meer te weten kunnen komen over de warmte van de zon en het ontstaan van zonnestormen die invloed uitoefenen op de aarde.

Proeven

“Dit project stelt het menselijk vernuft in staat plaatsen te bereiken die nog nooit zijn bereikt door een ruimtevoertuig”, verklaart projectleidster Lika Guhathakurta op nieuwssite Space.com. “Voor het eerst zullen we in staat zijn om de zon aan te raken, te proeven en te ruiken.”

De Solar Probe Plus zal verschillende geavanceerde instrumenten bevatten, waarmee informatie kan worden verzameld. Zo moet de ruimtesonde het magnetisch veld van de zon in kaart brengen. Ook worden er tijdens de missie 3D-foto’s van de atmosfeer gemaakt en zullen de kleinste deeltjes in zonnestormen worden gedetecteerd.


Vragen

“De experimenten die zijn geselecteerd voor de Solar Probe Plus zijn speciaal ontworpen om twee belangrijke vragen te beantwoorden,” verklaart Dick Fisher van NASA. “Waarom is de atmosfeer van de zon zo veel warmer dan het oppervlak van de zon? En hoe onstaat de zonnewind die de aarde en ons zonnestelsel beïnvloedt?"

"We worstelen al decennialang met deze vragen en deze missie zou de antwoorden moeten kunnen opleveren”, aldus Fisher.


Temperatuur

De Solar Probe Plus zal tijdens de missie worden blootgesteld aan intense straling. Ook moet de ruimtesonde temperaturen weerstaan van rond de 1400 graden Celsius.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86053188
03-09-2010

Tweede bewijs supersnelle poolverschuiving

De magnetische polen van de aarde wisselen ongeveer iedere 300.000 jaar over een periode van 5.000 jaar van plaats. Circa 16 miljoen jaar geleden werden over een periode van amper enkele jaren de aardse magnetische polen gekeerd. Volgens de bestaande modellen is zo'n snelle poolverschuiving onmogelijk, maar voor de tweede keer werd het bewijs gevonden dat het wél mogelijk is.



In 1995 ontdekte men in Oregon een oude lavastroom met een ongebruikelijk magnetisch patroon. Uit onderzoek bleek dat het magnetisch veld van de lavastroom zo'n 6 graden per dag verschoof, en dat is 10.000 keer sneller dan normaal. Er was niemand die deze uiterst vreemde vaststelling wou geloven.

Bogue Scott (Occidental College in Los Angeles) en Jonathan Glen (United States Geological Survey in Menlo Park, Californië) zeggen in het vakblad Geophysical Research Letters dat ze een tweede voorbeeld van supersnelle magnetische verschuiving gevonden hebben. Onderzoek van lavarotsen in Nevada tonen aan dat het aardse magnetische veld zich in 1 jaar tijd met 53 graden verplaatste. Aan dat tempo zou een volledige poolverschuiving minder dan vier jaar in beslag nemen.

Op dit ogenblik loopt de aarde achter op zijn volgende poolverschuiving. Een supersnelle poolverschuiving zou een wereldwijde chaos kunnen veroorzaken, en niet in het minst voor de navigatie en migratie van vogels.

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 6 september 2010 @ 12:27:51 #252
98593 KlappernootatWork
Tot mijn strot in het genot..
pi_86122232
quote:
Op dinsdag 25 mei 2010 08:49 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
24-05-2010

Rare planeetbanen maken 'leefbare' planeten onleefbaar

[ afbeelding ]

Kleine 'leefbare' planeten bij andere sterren hebben het niet altijd gemakkelijk. Hun banen zijn gevoelig voor verstoringen door naburige reuzenplaneten. Dat melden Amerikaanse en Franse sterrenkundigen.

De zoektocht naar leefbare planeten bij andere sterren is vooral gericht op kleine, vaste planeten zoals onze aarde, waar gematigde temperaturen heersen en vloeibaar water aanwezig kan zijn. Nieuwe computermodellen laten echter zien dat die 'leefbaarheid' van tijdelijke aard kan zijn.

Een eenzame aarde-achtige planeet die in een cirkelbaan op de geschikte afstand rond zijn moederster draait, is en blijft leefbaar. Maar als er rond dezelfde ster ook een zware, Jupiterachtige planeet in een langgerekte baan beweegt - zoals die al veel zijn waargenomen - heeft dat grote gevolgen voor de kleine planeet.

De interactie tussen de beide hemellichamen zorgt voor sterke variaties in de baan van de aarde-achtige planeet. Daardoor kan een planeet die op het ene moment nog leefbaar is, duizend jaar later al dodelijk heet of koud zijn geworden. Lang niet elke 'leefbare' planeet is dus een goede broedplaats voor het ontstaan van leven.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
wie zegt dat er geen leven mogelijk is in dit soort stelsels? Als je naar de aarde kijkt zie je dat aarde en maan rond het zelfde zwaartepunt draaien. Dan zou dit ook mogelijk kunnen zijn met middelgrote planeten met hun kleinere metgezellen (die hebben dan een stuk minder last van extreme orbits dan in een standaard model.) Het zou best kunnen zijn dat manen in dergelijke stelsels krioelen van het leven.. ;)
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
pi_86193691
07-09-2010

Kannibalistische sterrenstelsels opgespoord



Bij een kleine, experimentele hemelsurvey hebben astronomen duidelijke bewijzen gevonden voor het kannibalistische gedrag van sterrenstelsels. Daarbij zijn voor het eerst bij stelsels buiten onze directe kosmische omgeving de restanten van opgeslokte dwergstelsels waargenomen.

Volgens de meest gangbare theorie hebben spiraalvormige sterrenstelsels zoals ons Melkwegstelsel hun forse omvang bereikt door kleine sterrenstelsels te verorberen. Terwijl zij worden verslonden, worden deze dwergstelsels letterlijk aan flarden getrokken. De verwachting is dan ook dat in de omgeving van veel spiraalstelsels nog restanten van dwergstelsels te vinden moeten zijn.

Om dat te onderzoeken heeft een internationaal team van astronomen een achttal spiraalstelsels nader bekeken. Deze stelsels waren geselecteerd op basis van 'verdacht' ogende opnamen die door amateurastronomen op internet waren gezet. Bij nadere inspectie bleken de acht inderdaad omgeven te zijn door de restanten van reeds opgeslokte dwergstelsels.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86193709
07-09-2010

Natuurwetten lijken niet overal gelijk



De elektromagnetische kracht is niet overal in het heelal even sterk. Dat concludeert een team astronomen van de universiteit van New South Wales (Australië) na nieuw onderzoek, dat vandaag tijdens een grote bijeenkomst van Europese astronomen in Lissabon wordt gepresenteerd.

Bij hun onderzoek hebben de astronomen gekeken naar zogeheten quasars: extreem verre sterrenstelsels met een superzwaar zwart gat in hun kern die enorme hoeveelheden licht uitzenden. Tijdens zijn reis door het heelal wordt dit licht deels geabsorbeerd door de wolken van gas die het onderweg tegenkomt. En uit dat absorptieproces kunnen astronomen afleiden hoe de natuurwetten zich op miljarden lichtjaren afstand van de aarde gedragen.

De resultaten van het onderzoek wijzen er op dat de zogeheten fijnstructuurconstante, die de sterkte van de elektromagnetische kracht karakteriseert, niet in alle richtingen waarin gekeken wordt gelijk is. De wetten van de natuurkunde lijken dus niet zo onwrikbaar vast te liggen als doorgaans wordt aangenomen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86231507
08-09-2010

Ruimtesonde begint aan onderzoek komeet



Ruim vijf jaar na zijn ontmoeting met komeet Tempel 1 is de Amerikaanse ruimtesonde Deep Impact begonnen met het maken van opnamen van zijn tweede reisdoel: komeet Hartley 2. Daarmee zal hij doorgaan tot na de dichtste nadering van dit kleine, ijsachtige hemellichaam op 4 november. Ditmaal zal er overigens geen projectiel op de komeet worden afgeschoten, zoals eerder bij Tempel 1.

De ontmoeting met Hartley 2 is eigenlijk een toegift. Deep Impact heeft zijn bezoek aan Tempel 1 destijds dermate goed doorstaan, dat al snel werd besloten om zijn missie te verlengen. De komende 79 dagen zullen de beide camera's en de spectrometer aan boord van de ruimtesonde vrijwel continu op de komeet gericht zijn.

Het onderzoek van Hartley 2 moet meer inzicht geven in de aard van de compacte kern van de komeet. Uit eerder onderzoek is gebleken dat kometen nogal grote onderlinge verschillen vertonen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allsoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86275466
Deep Impact zou toch ook weer terug gaan naar Temple 1
om te kijken hoe de impact krater er nu bij ligt?
Dat zeiden ze op NGC een paar dagen geleden....
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_86449995
14-09-2010

Kannibalistische ster ondergaat verjongingskuur



Er zijn aanwijzingen gevonden dat de zonachtige ster BP Piscium in recente tijden een soortgenoot of een forse gasplaneet heeft opgeslokt. Dat blijkt uit het feit dat de ster, ondanks zijn gevorderde leeftijd, is omgeven door een schijf van gas en stof, en twee materiestromen of jets uitstoot.

De combinatie van gasschijf en jets is kenmerkend voor een jonge ster. Maar er zijn sterke aanwijzingen dat BP Piscium eigenlijk een oude ster is. Zo produceert hij, anders dan jonge sterren, maar weinig röntgenstraling. Bovendien bevat zijn atmosfeer slechts weinig lithium, wat karakteristiek is voor een oude ster.

Sterren zoals onze zon zwellen op zodra de voorraad brandstof in hun kern opraakt. Het heeft er alle schijn van dat BP Piscium bij dat opzwellen een forse planeet of een begeleidende ster heeft verzwolgen. Hierdoor is hij als het ware weer opgeleefd en zich als een veel jongere ster gaan gedragen. De omringende gasschijf zou dan het overblijfsel zijn van de onfortuinlijke planeet of ster.

Volgens de astronomen die de ster hebben onderzocht, hoeft het hier niet bij te blijven. Volgens hen is het denkbaar dat uit de gasschijf rond BP Piscium een nieuwe generatie planeten ontstaat.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86450019
14-09-2010

UvA heeft primeur met experimenten in ruimte

AMSTERDAM – De Universiteit van Amsterdam (UvA) gaat als eerste universiteit ter wereld experimenten uitvoeren in de ruimte vanaf de aarde.

© EPA
De onderdelen van de proeven zijn afgelopen vrijdag met een Russische Sojoezraket de ruimte in geschoten richting het internationale ruimtestation ISS.

Dit meldt het Parool dinsdag. Daarmee heeft de universiteit een primeur, want het is voor het eerst dat onderzoekers vanaf de aarde experimenten uitvoeren in de ruimte. Normaliter zijn het astronauten die dergelijke proeven uitvoeren, nu gebeurt dit voor het eerst op afstand.

Internet

Dit wordt mogelijk gemaakt door een internetverbinding, zo vertelt Peter Schall van de UvA aan de krant. “We kunnen het experiment via een internetverbing en video-beelden niet alleen vanaf de aarde volgen, maar we kunnen het experiment nu ook aanpassen."

"De bediening gaat via het European Space Astronomy Centre bij Madrid, waardoor we goed kunnen overleggen met onze collega’s daar”, aldus Schall.

Het team wetenschappers doet het bijzondere onderzoek naar microscopisch kleine deeltjes. Volgens Schall is nog niet eerder een dergelijk experiment gedaan zonder zwaartekracht. “De resultaten kunnen verrassend zijn.”

De wetenschappers gaan het onderzoek deze week uitvoeren.


© NU.nl

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86486580
15-09-010

Europese satellieten ontdekken nieuwe supercluster



De Europese satelliet Planck, die sinds augustus vorig jaar de hemel op microgolflengten onderzoekt, heeft zijn eerste beelden van clusters van sterrenstelsels afgeleverd. Uit vervolgonderzoek met de röntgensatelliet XMM-Newton is gebleken dat een van die grote verzamelingen van sterrenstelsels zelfs een tot nog toe onbekende supercluster is.

De materie in het heelal is niet gelijkmatig verdeeld. Sterren hebben zich verzameld in sterrenstelsels die, vaak in groepen van enkele honderden, op hun beurt enorme clusters vormen. Nog groter van schaal zijn de superclusters: kolossale samenscholingen van groepjes en clusters van sterrenstelsels.

De Planck-satelliet is niet gelanceerd om clusters of superclusters op te sporen. Hij brengt de kosmische achtergrondstraling - het afgekoelde restant van de straling die vrijkwam bij de oerknal - in kaart. Waar die straling onderweg een cluster passeert, neemt haar energie in waarneembare mate toe. Hierdoor kan Planck indirect toch vaststellen waar zich clusters van sterrenstelsels moeten bevinden.

De meeste clusters die Planck aldus heeft waargenomen, waren al bekend. Maar nu is met behulp van deze indirecte detectiemethode voor het eerst ook een verzameling van ten minste drie afzonderlijke clusters ontdekt - een supercluster dus. De komende maanden zullen de gegevens van de Planck-satelliet verder onderzocht worden op sporen van clusters van sterrenstelsels.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86525123
16-09-2010

Oerbombardement op de maan begon groots



Amerikaanse planeetwetenschappers hebben met behulp van de Lunar Reconnaissance Orbiter een catalogus gemaakt van alle kraters op de maan die groter zijn dan twintig kilometer. Dankzij dit overzicht van 5185 maankraters hebben zij een beter beeld gekregen van de chaotische begintijd van ons zonnestelsel, toen manen en planeten het doelwit waren van ontelbare inslagen (Science, 17 september).

Het pokdalige uiterlijk van de maan is grotendeels het gevolg van het spervuur van kometen en planetoïden, dat zich kort na het ontstaan van het zonnestelsel (4,5 miljard jaar geleden) heeft voltrokken. Omdat de sporen van de inslagen op de maan goeddeels intact zijn gebleven, is het mogelijk om hieruit het verloop van dit grote bombardement te reconstrueren.

Jarenlang zijn wetenschappers ervan uitgegaan dat de relatieve aantallen kleine en grote objecten in de loop van het 'oerbombardement' ruwweg gelijk zijn gebleven. Maar in 2005 opperde de Amerikaanse geoloog Robert Strom dat deze voorstelling van zaken wel eens te simplistisch kon zijn. De nieuwe inventarisatie van maankraters lijkt zijn hypothese te bevestigen: tot 3,8 miljard jaar geleden was er waarschijnlijk een overschot aan grote projectielen.

Wat de oorzaak is van het plotseling 'opraken' van grote inslaande objecten is nog onduidelijk. Het is denkbaar dat de planetoïdengordel voorbij de baan van Mars tot rust is gekomen nadat de grote buitenplaneten Jupiter en Saturnus eenmaal hun definitieve omloopbaan hadden ingenomen. Ook is het mogelijk dat er in de begintijd van het zonnestelsel een tijdelijk overschot aan kometen was.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86525135
16-09-2010

Nieuwe 3D-computersimulatie geeft beter beeld van supernova-explosies



Onderzoekers van de Princeton-universiteit zijn er in geslaagd om driedimensionale computermodellen te maken die meer inzicht geven in het verloop van een supernova-explosie. De simulaties zijn gebaseerd op het idee dat zo'n explosie niet de symmetrie van een bol vertoont, maar duidelijk asymmetrisch verloopt.

Bij een supernova-explosie stort de kern van een zware ster die zonder brandstof is komen te zitten ineen. Op een zeker moment komt die instorting echter abrupt ten einde, wat wordt gevolgd door een naar buiten gerichte schokgolf die de buitenlagen van de ster de ruimte in blaast. In één klap komt daarbij net zo veel energie vrij als onze zon in de loop van haar hele leven produceert. Na afloop blijft alleen het uiterst compact restant van de kern over: een neutronenster of, in extreme gevallen, een zwart gat.

In grote lijnen wordt de aanleiding tot de supernova-explosie wel goed begrepen. Maar wat er precies gebeurt zodra de ineenstorting van de kern tot stilstand komt, is nog onduidelijk. Omdat het verschijnsel zich nu eenmaal niet direct laat bestuderen, kan alleen worden geprobeerd om het proces met behulp van een computermodel zo goed mogelijk na te bootsen.

Tot nog toe werd daarbij veelal gebruik gemaakt van één- of tweedimensionale modellen, die doorgaans echter geen realistische weergave van het verloop van de explosie opleverden. De Princeton-onderzoekers zeggen er, dankzij het inzetten van nog krachtigere supercomputers, echter in te zijn geslaagd om computersimulaties te maken die het waargenomen gedrag van supernova-explosies dicht benaderen. Daarbij hebben zij gebruik gemaakt van dezelfde wiskundige vergelijkingen die het gedrag van stromende vloeistoffen beschrijven - in feite dezelfde vergelijkingen die ook worden gebruikt bij het opstellen van weersverwachtingen en klimaatmodellen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86525322
Een verbluffend filmje

In deze tien minuten durende film zien we wat er met de Aarde gebeurt als er een enorme asteroïde in zee stort

Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86625857
19-09-2010

Astronoom van de paus: "Ja, ik zou aliens dopen"



"Een buitenaards wezen, ongeacht hoeveel tentakels het heeft, kan een ziel hebben", zo meent de astronoom in dienst van het Vaticaan, "en desgevraagd zou ik hen ook dopen".


Guy Consolmagno, astronoom in dienst van het Vatikaan, raakte in wetenschap geïnteresseerd door science fiction te lezen.



Guy Consolmagno zou naar eigen zeggen "verheugd" zijn mochten we intelligent leven aantreffen in het zwerk. Mocht de mens - gods creatie in Consolmagno's overtuiging - dan ook nog in staat zijn te communiceren met aliens, zou hij die buitenaardsen ook nog bekeren.

"Elke entiteit heeft een ziel"
Consolmagno is naast astronoom en wetenschapper ook de bewaarder van de meteorietencollectie van de paus en werkt op de sterrenwacht van het Vaticaan. Hij was het voorbije weekend gastspreker op het British Science Festival in Birmingham. "De traditionele definitie van een ziel is dat je intelligentie hebt, vrije wil en de vrijheid om lief te hebben en beslissingen te nemen. Elke entiteit, hoeveel tentakels die ook heeft, heeft een ziel", verklaarde hij.

Niet echt realistisch
Of hij een buitenaards wezen zou dopen, werd hem gevraagd. "Enkel als ze erom zouden vragen. Maar de kans dat we ze vinden, dat ze intelligent zijn en dat we in staat zijn ermee te communiceren maakt dat dit wellicht niet echt een realistische vraag is".

Stephen Hawking
Consolmagno raakte geboeid in wetenschap door science fiction te lezen. Hij beklemtoont dat het Vatikaan goed op de hoogte is van de jongste ontwikkelingen in wetenschappelijk onderzoek. De Pontificale Wetenschappelijke Academie, waarvan Stephen Hawking lid is, houdt de kardinalen en de paus op de hoogte. Hawking merkte recent op dat de wetten van de fysica de behoefte aan een god tenietdoen. Consolmagno daarover: "Stephen Hawking is een briljant fysicus en als het over theologie gaat, kan ik enkel zeggen dat hij een briljant fysicus is". (lb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86699992
21-09-2010

Maanwater hindert sterrenkundig onderzoek



De recente ontdekking van kleine hoeveelheden water in de maanbodem kan gevolgen hebben voor de plannen die astronomen met de maan hebben. Chinese wetenschappers hebben berekend dat de verstrooiende werking van de afbraakproducten van waterdamp de beeldkwaliteit van bepaalde telescopen op de maan sterk kan verminderen.

Tijdens de koude nachten ontstaat er als het ware een flinterdun laagje dauw op de maan, dat na zonsopkomst verdampt. Door de ultraviolette straling van de zon wordt de waterdamp afgebroken tot waterstof- en hydroxylmoleculen. De Chinese berekeningen laten zien dat de hoeveelheden hydroxyl in de uiterst ijle maanatmosfeer hierdoor mogelijk vele malen hoger zijn dan tot nu toe werd gedacht.

Die conclusie is in het bijzonder van belang voor de Chinese maanlander Chang'e 3, die in 2013 gelanceerd moet worden. Deze maanlander wordt uitgerust met een UV-telescoop, en met name op bepaalde ultraviolette golflengten is de verstrooiende werking van hydroxyl zeer hinderlijk. Gewone optische telescopen en radiotelescopen hebben overigens geen last van het hydroxyl.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86819128
14-09-2010

Storm op de Zon kan in 2013 voor chaos op Aarde zorgen



In 2013 zou een enorme zonnevlam op de hele planeet voor chaos kunnen zorgen. Blackouts en verstoorde satellieten zouden een gevolg van het fenomeen kunnen zijn. Daarvoor hebben wetenschappers van NASA op een conferentie gewaarschuwd.



Rond 2013 zullen het magnetische veld van de Zon en het aantal zonnevlekken een piek bereiken. Dat zou voor enorme straling kunnen zorgen. De daaropvolgende storm zou tot een geomagnetische storm op Aarde kunnen leiden. Dan kunnen elektriciteitsnetwerken op onze planeet voor enkele uren uitvallen, maar in het slechtste geval kan het probleem zelfs dagen tot maanden duren.



Cyclus
Op een conferentie waarschuwden experts voor een mogelijke storm op de Zon. Aangezien de ontwikkelde wereld sterk afhankelijk is van elektriciteit zou het leven tot stilstand kunnen komen. De Zon maakt een cyclus van ongeveer elf jaar door waarin de zonneactiviteit lager of hoger ligt. Nu komt er een einde aan een relatief rustige periode. Wetenschappers voorspellen een ongezien niveau van magnetische energie.

Schade
De enorme vuurringen zouden op onze planeet een economische schade kunnen veroorzaken die twintig keer hoger ligt dan deze van orkaan Katrina. NASA onderzoekt de bedreiging met tientallen satellieten. Het probleem werd twee jaar geleden al eens onderzocht in een studie die de impact op de bevolking berekende. Elektriciteitsnetwerken, gps, luchtverkeer, radiocommunicatie,... dreigen door de enorme activiteit op de zon uit te vallen.

Op de conferentie waarschuwden wetenschappers ook voor het gebruik van atoombommen. Als een atoombom in de bovenste atmosfeer zou ontploffen, zou die explosie op Aarde een gelijkaardig effect kunnen hebben. (gb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86819137
23-09-2010

Opzienbarende megabotsing in heelal



De grootste botsing ooit tussen clusters van sterrenstelsels is momenteel aan de gang. Met deze extreme botsing is een dertig jaar geleden geopperde theorie eindelijk bevestigd: clusterbotsingen veroorzaken gigantische schokgolven, in dit geval met een lengte van honderd keer onze eigen Melkweg. Astronomen van de Sterrewacht Leiden hebben dat ontdekt, zo heeft de Nederlandse Onderzoekschool voor Astronomie bekendgemaakt.

De botsing is overigens een vrij langdradige aangelegenheid. "Het duurt nog wel een miljard jaar voordat de clusters uitgebotst zijn", aldus Reinout van Weeren van de Sterrenwacht Leiden. De ontdekking is volgens hem wetenschappelijk van groot belang. "Wij weten nu meer over het ontstaan van sterrenstelsels. Met de botsing smelten de stelsels samen tot een groot sterrenstelsel."

Het grote cluster in wording, dat de naam 'CIZAJ2242.8+5301' heeft gekregen, bevindt zich zo'n 2400 miljoen lichtjaar hiervandaan. Door de betere apparatuur is de botsing nu wel waarneembaar, wat vroeger niet het geval was.

De ontdekking werd een jaar geleden gedaan met onder meer de Westerbork-radiotelescoop in Drenthe. "We hadden toen meteen al een idee wat er aan de hand was, maar voordat alles is nagerekend en gecheckt, gaat daar wel wat tijd overheen", aldus Van Weeren.
Clusters van sterrenstelsels behoren tot de grootste structuren in het heelal. De clusters bevatten, naast de sterrenstelsels, ook enorme hoeveelheden ijl en heet gas. (belga/mvl)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86819153
24-09-2010

Ruimtevaart centraal tijdens Spaceweek 2010



Nederland is in de ban van ruimtevaart tijdens de Spaceweek 2010. Van 1 tot 10 oktober zetten ruimtevaartinstellingen in het hele land hun deuren open. Er zijn symposia, filmpremières en space classes speciaal voor jongeren. Spaceweek 2010 maakt deel uit van de Oktober Kennismaand en is een initiatief van Netherlands Space Office (NSO) in samenwerking met partners uit de Nederlandse ruimtevaart.

De World Space Week is een internationaal feest dat sinds 1999 jaarlijks in tientallen landen wordt gevierd. De Verenigde Naties namen het initiatief. Ze riepen de World Space Week in het leven als 'internationale viering van wetenschap en technologie'. Volgens de VN moest het feest beginnen op 4 oktober, de dag waarop - in 1957 - de allereerste satelliet werd gelanceerd.

Nederland heeft veel te bieden als het gaat om ruimtevaart. Daarom is de Spaceweek hier van 1-10 oktober. Negen dagen waarin mensen uit de ruimtevaart hun passie delen met het brede publiek. Ingenieurs die dag in dag uit werken aan nieuwe technieken om het heelal te doorgronden. Wetenschappers die zich voorbereiden op de volgende ruimtemissie van André Kuipers in 2011. En medewerkers uit de industrie die raket- en satellietonderdelen bouwen, op Nederlandse bodem.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

http://www.spaceweek.nl/

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86819157
24-09-2010

Lichtshow op Saturnus gefilmd



Nieuwe videobeelden van Saturnus moeten meer inzicht geven in het poollicht dat zich hoog in de atmosfeer van de planeet afspeelt. De beelden laten zien hoe het lichtschijnsel in de loop van twee dagen varieert.

Net als bij de aarde ontstaat het poollicht op Saturnus doordat geladen deeltjes van de zon door het magnetische veld van de planeet naar de polen worden geleid. Hoog in de atmosfeer komen de deeltjes in botsing met gasmoleculen, waardoor deze laatste licht gaan uitzenden. Bij Saturnus spelen daarnaast ook enkele manen een rol bij het optreden van poollicht.

Uit de videobeelden blijkt dat de intensiteit van het poollicht in de loop van een Saturnusdag, die bijna elf uur duurt, aanzienlijk varieert. Aan de middag- en middernachtzijde van de polen is het schijnsel enkele uren lang duidelijk helderder dan elders. Dat wijst er op dat de variaties verband houden met de richting van de zon. Andere structuren in het poollicht zijn de volgende dag op hetzelfde tijdstip weer op dezelfde plek te zien, wat er op kan wijzen dat in dit geval de richting van het magnetische veld van Saturnus bepalend is.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

Two Days In The Life Of Saturn's Aurora - The Movie


(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86819175
24-09-2010

Ontbrekend stof kan planeten verraden



Nieuwe supercomputermodellen waarmee de interacties tussen stofdeeltjes worden nagebootst, laten zien hoe ons zonnestelsel er wellicht uitziet voor buitenaardse astronomen. De modellen geven ook aan hoe het voorkomen van ons planetenstelsel in de loop van de tijd is veranderd.

De planeten van ons zonnestelsel zijn van grote afstand waarschijnlijk te lichtzwak om waarneembaar te zijn. Toch zouden buitenaardse waarnemers Neptunus, de buitenste planeet, gemakkelijk kunnen ontdekken: deze heeft namelijk een smalle zone schoongeveegd in het stof dat uit de zogeheten Kuipergordel afkomstig is. De Kuipergordel is een uitgestrekt gebied buiten de baan van Neptunus waar zich miljoenen ijsachtige hemellichamen bevinden, die door onderlinge botsingen veel stof produceren.

Volgens astronomen is de Kuipergordel een oude, afgeslankte versie van de puinschijf die rond sterren als Wega en Fomalhaut is waargenomen. De computermodellen laten zien hoe zo'n puinschijf in de loop van de miljoenen jaren evolueert, en welke invloed eventuele planeten op die ontwikkeling hebben. Aan de hand van de resultaten van de modellen hebben de onderzoekers infraroodbeelden nagebootst die tonen hoe ons zonnestelsel er van grote afstand uitziet.

Het onderzoek zal worden gebruikt om de stofringen rond andere sterren te interpreteren. Mogelijk dat op die manier ook nieuwe planeten kunnen worden opgespoord.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86889211
26-09-2010

Sterrenhoop slokt al een miljard jaar zijn hete reuzenplaneten op


De sterrenhoop 47 Tucanae in het sterrenbeeld Toekan: honderdduizenden sterren, maar geen enkele hete reuzenplaneet. foto ESO/VLT

Astronomen hebben ontdekt waarom in de op één na grootste sterrenhoop in ons melkwegstelsel, 47 Tucanae, nog geen enkele ‘hete Jupiter’ is gevonden, geen enkele reuzenplaneet die dicht rond zijn ster draait. Dit komt doordat vrijwel alle planeten van dit type weer door hun sterren zijn opgeslokt. Dat concluderen de Amerikaanse astronomen John Debes en Brian Jackson in een artikel dat binnenkort in de Astrophysical Journal verschijnt. Sterrenhopen zijn niet altijd de beste objecten voor het zoeken naar exoplaneten.

Hete Jupiters verraden hun aanwezigheid als hun baanvlak naar de aarde is gericht en ze dus tijdens iedere omloop voor hun ster langs bewegen. Het sterlicht vertoont dan periodiek een ‘dipje’. Van de sterren in de buurt van de zon heeft 1 procent zo’n reuzenplaneet en daarom werd verwacht dat in 47 Tucanae – een opeenhoping van honderdduizenden sterren – gemakkelijk vele van zulke planeten te vinden zouden zijn. Men kan er immers vele sterren tegelijk in de gaten houden. Maar niet één van de bestudeerde sterren vertoont de periodieke dipjes van een planeet.

Nu is bekend dat grote planeten die op korte afstand rond een ster draaien een getijdenbult in het sterlichaam veroorzaken. Door de omloopbeweging van de planeet golft deze bult door de ster heen (net zoals een getijdengolf door de oceanen), maar hij loopt wel wat op de planeet achter. De planeet wordt hierdoor geleidelijk afgeremd en gaat in een steeds kleinere baan draaien. Uiteindelijk komt hij zo dicht bij de ster dat hij wordt opgeslokt.

Debes en Jackson hebben met behulp van een computermodel onderzocht wat er als gevolg van deze afremming in een sterrenhoop gebeurt. Daaruit blijkt dat al na een miljard jaar eenderde van alle hete reuzenplaneten is opgeslokt. Na 10 miljard jaar zou nog maar een paar procent van dit soort planeten over zijn. Dit verklaart waarom in 47 Tucanae, die ruim 11 miljard jaar oud is, geen hete reuzenplaneten zijn gevonden. Het afremeffect treedt niet op bij koelere planeten die in veel grotere banen om hun ster draaien. Die zijn echter veel moeilijker te vinden omdat daarvoor iedere ster afzonderlijk – en op een andere manier – moet worden waargenomen.

(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86930631
27-09-2010

Nieuwe telescoop ontdekt eerste 'riskante' planetoïde



Met de eerste telescoop van het Panoramic Survey Telescope & Rapid Response System (Pan-STARRS) is een planetoïde ontdekt die de aarde half oktober op een veilige afstand van ongeveer 6,5 miljoen kilometer zal passeren. Het bijzondere aan de ontdekking is dat de planetoïde, die slechts ongeveer dertig meter meet, is opgespoord toen hij meer dan 30 miljoen kilometer van de aarde verwijderd was.

Volgens de wetenschappers van Pan-STARRS is hun surveytelescoop momenteel het meest gevoelige instrument is voor het opsporen van nieuwe planetoïden die de aarde (ooit) dicht kunnen naderen. Weliswaar zijn de meeste grote planetoïden die in de buurt van onze planeet komen inmiddels wel bekend, maar het vermoeden bestaat dat er nog vele exemplaren kleiner dan anderhalve kilometer op ontdekking wachten. Ook die 'kleine' ruimterotsen kunnen bij inslag een verwoestende uitwerking hebben.

De kans dat de nu ontdekte planetoïde, die de aanduiding 2010 ST3 draagt, binnen afzienbare tijd frontaal op de aarde afstevent, is overigens gering. Maar de verwachting is dat met Pan-STARRS de komende jaren nog meer dan een miljoen kleine planetoïden worden opgespoord.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86969679
28-09-2010

Opgepoetste film over eerste stap op de maan in première



Volgende week gaat in Sydney een film van enkele minuten over de eerste stappen van Neil Armstrong op de Maan in première, zo heeft astronoom John Sarkissian tegenover het Franse persbureau AFP gezegd. De beelden vertoefden lange tijd in de vergetelheid en zijn na het terug opduiken opgepoetst.

Volgens de sterrenkundige omvat de film de meest duidelijke beelden van de eerste stappen die de Mens op de Maan heeft gezet. Die eer viel Neil Armstrong te beurt op 21 juli 1969.

De Australische film was in archieven verzeild geraakt en is kortelings teruggevonden, zij het zwaar beschadigd. Beeld voor beeld diende opgepoetst te worden, vooraleer de film werd gedigitaliseerd.

Betere kwaliteit
De beelden van de Apollo-11 missie werden opgevangen door drie grondstations op Aarde: Goldstone in Californië, Honeysuckle Creek en het Parkes-observatorium in Australië. De NASA gebruikte het door Goldstone opgevangen signaal, maar dit station was slecht ingesteld voor de vroeger dan gepland begonnen historische ruimtewandeling, aldus Sarkissian. Op de Australische beelden is Armstrong echt te zien.

In wat men tot nu toe kon zien van de afdaling van Armstrong langs de ladder van de Maanlander Eagle, kon men nauwelijks Armstrong zien, legt Sarkissian uit. "Men ziet iets zwarts, het was zijn been". De teruggevonden beelden zijn van veel betere kwaliteit.

De film gaat op 6 oktober in première, op een awardavond van het magazine Australian Geographic, in aanwezigheid van Buzz Aldrin, de tweede mens op de Maan. (afp/ka)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 30 september 2010 @ 09:19:44 #273
98593 KlappernootatWork
Tot mijn strot in het genot..
pi_87010846
ExperimentalFrentalMental , heb je dit al gelezen? :)

http://www.standaard.be/a(...)03NOI&subsection=173
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
pi_87017903
quote:
Op donderdag 30 september 2010 09:19 schreef KlappernootatWork het volgende:
ExperimentalFrentalMental , heb je dit al gelezen? :)

http://www.standaard.be/a(...)03NOI&subsection=173


Je loopt een beetje achter beste KlappernootatWork :)
Centraal Exo-Planeten Topic
Blijkbaar ken je dat topic nog niet?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 30 september 2010 @ 13:21:07 #275
98593 KlappernootatWork
Tot mijn strot in het genot..
pi_87018195
quote:
Op donderdag 30 september 2010 13:12 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Je loopt een beetje achter beste KlappernootatWork :)
Centraal Exo-Planeten Topic
Blijkbaar ken je dat topic nog niet?
uhh ja :@
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
pi_87045594
.

[ Bericht 99% gewijzigd door -CRASH- op 01-10-2010 00:26:49 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_87049776
.30-09-2010

Nieuwe dubbelganger van de zon opgespoord



Zweedse en Canadese astronomen hebben een ster opgespoord die als twee druppels water op de zon lijkt. De ster bevindt zich in de open sterrenhoop M67, op een afstand van 3000 lichtjaar.

Dat M67 qua chemische samenstelling en leeftijd veel op de zon lijkt, was al langer bekend. Het onderzoek van de afzonderlijke sterren van deze sterrenhoop is echter een tijdrovend en moeizaam proces. Bij een voorselectie, die in 2008 plaatsvond, werden uiteindelijk tien kandidaten uitgekozen die op het eerste gezicht het meest op de zon leken.

Een van die sterren, M67-1194, is in het eerste kwartaal van 2009 nauwkeurig onderzocht met de Europese Very Large Telescope in Chili. Uit de analyse van de metingen blijkt dat de chemische samenstelling van de ster verbluffend veel op die van de zon lijkt - meer nog dan die van zonachtige sterren die veel minder ver van ons verwijderd zijn.

Volgens de onderzoekers zijn de overeenkomsten tussen M67-1194 en de zon zelfs dermate treffend, dat je haast zou denken dat de zon bij haar ontstaan, 4,5 miljard jaar geleden, tot M67 heeft behoord. Helemaal onmogelijk is dat niet: uit computersimulaties blijkt dat tachtig procent van de sterren van M67 in de loop van de tijd uit de sterrenhoop is ontsnapt. Maar gezien de nogal verschillende banen die M67 en de zon in het Melkwegstelsel volgen, lijkt het niet erg waarschijnlijk dat onze zon dit scenario heeft gevolgd. Wel lijkt het aannemelijk dat de zon is ontstaan in een omgeving die veel op die van sterrenhoop M67 lijkt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87049781
quote:
Op donderdag 30 september 2010 13:21 schreef KlappernootatWork het volgende:

[..]

uhh ja :@
Oei
ff doorlezen zou ik zeggen ;)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87062744
APPROACHING COMET:
Green comet 103P/Hartley 2 is approaching Earth for a close encounter on Oct. 20th. At that time, the comet will be only 11 million miles from Earth and should be dimly visible to the naked eye from dark sky sites. It already looks great through backyard telescopes. Italian amateur astronomer Toni Scarmato took this picture on Sept. 29th using a 10-inch reflector:



He caught the comet gliding by lambda Cassiopeia, a 6th magnitude double star. "In 7x50 binoculars, the comet is diffuse and very large," says Scarmato. "I estimate its size around 20-arcminutes and brightness at magnitude +7.5."

Two weeks after Comet Hartley has its close encounter with Earth, NASA will have a close encounter with the comet. The EPOXI spacecraft (formerly known as Deep Impact) is hurtling toward Comet Hartley now, and on Nov. 4th it will fly 435 miles from the comet's active icy nucleus. The encounter will mark only the fifth time in history that a spacecraft has been close enough to image a comet's core.

Until then, amateur astronomers can monitor the comet as it glides through the constellation Cassiopeia in the evening sky. A finder chart from Sky and Telescope shows the comet passing by a variety of stars and deep-sky objects, offering many photo-ops in the nights ahead.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_87197270
04-10-2010

IJskoude Jupitermaan is chemisch actief



De ijskorst van de Jupitermaan Europa verbergt misschien niet alleen een oceaan. Waarschijnlijk vinden er, ondanks de extreem lage temperaturen, ook opmerkelijk snelle chemische reacties plaats tussen bevroren water en zwavel. Dat stellen wetenschappers van NASA's Goddard Space Flight Center, die de omstandigheden op Europa in het laboratorium hebben nagebootst.

De temperaturen in het ijs van Europa liggen dicht bij de 300 graden onder nul. Doorgaans wordt aangenomen dat chemische reacties onder deze omstandigheden alleen kunnen optreden als er energie beschikbaar is in de vorm van (deeltjes)straling of licht. En dat is alleen het geval in het toplaagje van de dikke ijskorst van de Jupitermaan.

Als er zwavel in het ijs zit, en dat is op Europa het geval, blijkt die extra energiebron echter niet nodig te zijn. Ook diep in de ijskorst van deze en andere Jupitermanen kunnen dus chemische reacties plaatsvinden.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87236097
05-10-2010

Saturnusmaan heeft mogelijk oceaan van bronwater



De befaamde ijsfonteinen van de Saturnusmaan Enceladus worden mogelijk aangedreven door een oceaan van zout bronwater die schuilgaat onder zijn ijskorst. Dat opperden Amerikaanse wetenschappers gisteren tijdens een bijeenkomst van planeetdeskundigen die deze week in Pasadena (Californië) wordt gehouden.

Het idee van een 'onderijse' oceaan op Enceladus is niet nieuw. Maar tot nog toe kon geen enkel model alle waargenomen eigenschappen van de Saturnusmaan verklaren. Het grootste knelpunt was het ogenschijnlijk ontbreken van zout (natriumchloride) in de ijsfonteinen, dat in strijd lijkt met het vermoeden dat Enceladus de bron is van het natrium dat in de buitenste ringen van Saturnus aanwezig is.

Volgens de wetenschappers is het ontbreken van zout verklaarbaar als de oceaan van Enceladus gasbelletjes bevat. Dit zoute bronwater heeft een geringere dichtheid dan ijs en kan dus via barsten in de ijskorst gemakkelijk naar de oppervlakte stijgen. Daar aangekomen, zouden de gasbelletjes uit elkaar spatten en een fijne mist van zout verspreiden, terwijl de eigenlijke ijsfontein zoutvrij blijft.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87236138
05-10-2010

Veel stikstof op oppervlak van dwergplaneet Eris



Een team Amerikaanse wetenschappers heeft vastgesteld dat het bevroren oppervlak van Eris, voor zover bekend de grootste dwergplaneet van ons zonnestelsel, voornamelijk uit stikstofijs bestaat. In dat opzicht lijkt hij sterk op de langst bekende dwergplaneet, Pluto.

De ontdekking is niet alleen gebaseerd op waarnemingen van Eris en Pluto, maar ook op onderzoek in het nieuwe 'ijslaboratorium' van Northern Arizona University. In dat lab worden de ijzige omstandigheden op de verre dwergplaneten (-390 graden Fahrenheit oftewel -234 graden Celsius) nagebootst. Vervolgens worden ijsmonsters gemaakt door mengsels van gassen zoals stikstof, methaan en argon te laten bevriezen.

Door de ijsmonsters met licht te beschijnen, kan worden vastgesteld welke 'chemische vingerafdrukken' (spectraallijnen) de diverse gasmengsels in het licht achterlaten. Deze vingerafdrukken worden ten slotte vergeleken met telescoopwaarnemingen van Eris en Pluto. De conclusie is dat het ijsoppervlak van Eris voor negentig procent uit bevroren stikstof en voor tien procent uit bevroren methaan bestaat.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87236260
05-10-2010

Groningse astronomen brengen gigantische kosmische rivier in kaart



De Groningse astronomen Seyit Höçük en Peter Barthel hebben met de Amerikaanse Very Large Array radiotelescoop gedetailleerde radio-opnamen gemaakt van de verre quasar 4C34.47. Op die 'radiofoto's' ontdekten de astronomen een radiobundel ('jet') van ruim een miljoen lichtjaar lang. Die bundel ontstaat in het hart van de quasar, vlak buiten een superzwaar zwart gat, en transporteert als een gigantische kosmische rivier geladen kosmische deeltjes tot over een afstand van ruim een miljoen lichtjaar buiten het object, waar ze in een enorme radiowolk terecht komen.

In de kernen van veel sterrenstelsels bevinden zich zware zwarte gaten en soms worden die zwarte gaten actief. Gedurende een periode van tientallen miljoenen jaren zuigen ze materie op uit de omgeving. De materie wordt door dit proces verhit tot temperaturen van miljoenen graden en die verhitting leidt tot felle straling vanuit de omgeving van het zwarte gat. Omdat die felle straling uit een zeer klein gebied komt en het licht van het omringende sterrenstelsel volledig overstraalt, lijkt het alsof er een felle ster aan de hemel staat - vandaar de naam quasi-ster of quasar. In werkelijkheid is een quasar dus helemaal geen ster.

Sommige quasars hebben gigantische radiostructuren, bestaande uit twee 'radiowolken' aan weerszijden van het sterrenstelsel. Deze wolken worden gedurende de actieve fase van de quasar gevoed door bundels vanuit de kern, maar die bundels zijn lang niet altijd waarneembaar. 4C34.47 is zo'n radio-quasar - en geen gewone maar een extreem grote. De twee radiowolken staan zo'n miljoen lichtjaar buiten het sterrenstelsel. De nu waargenomen voedingsbundel is de langste die ooit bij een quasar waargenomen.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87273131
06-10-2010

IMAX-film Hubble geeft publiek unieke kijk op de ruimte



Een ruimtewandeling is van zichzelf al spectaculair. Maar geprojecteerd op een bioscoopscherm zo groot als een half voetbalveld is het net of je er zelf bij bent. Dat ervoeren honderden bezoekers afgelopen maandag bij de première van de nieuwe IMAX-film Hubble in het Omniversum in Den Haag.

De film gaat over de ruimtetelescoop die onze blik op het heelal rigoureus veranderde. Hubble werd gelanceerd in 1990 en in totaal vijf keer bezocht door astronauten voor reparaties en onderhoud. Stuk voor stuk uitdagende en kostbare missies waarbij vaak een IMAX-filmcamera aan boord was. Behalve beelden van de missies bevat de film ook materiaal dat de telescoop verzamelde. Van kleurrijke nevels waar op dit moment sterren en planeten worden geboren tot waarnemingen van de verste uithoeken van het heelal.

De film Hubble draait dagelijks op verschillende tijden in het Omniversum.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 7 oktober 2010 @ 16:52:07 #285
98593 KlappernootatWork
Tot mijn strot in het genot..
pi_87290382
quote:
Op vrijdag 16 juli 2010 08:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
15-07-2010

Alle sterren ontstaan op dezelfde manier

[ afbeelding ]

Europese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de materieschijf rond een zware babyster in beeld te brengen. Daarmee is het directe bewijs geleverd dat zware sterren op dezelfde manier ontstaan als hun kleinere soortgenoten (Nature, 15 juli).

De astronomen hebben een object onderzocht dat bekendstaat onder de cryptische naam IRAS 13481-6124 - een 20 zonsmassa's wegende, jonge ster op een afstand van ongeveer tienduizend lichtjaar. Uit eerdere waarnemingen was al gebleken dat de ster een jet vertoont - een straalstoom van materie. Zo'n jet wijst doorgaans op de aanwezigheid van een schijf van gas en stof, van waaruit materie naar een nog in 'aanbouw' zijnde ster toe stroomt.

Om vast de stellen of dat ook bij deze ster het geval is, hebben de astronomen ESO's Very Large Telescope Interferometer (VLTI) ingezet - een instrument met een beeldscherpte die meer dan tien keer zo groot is als die van de huidige optische telescopen in de ruimte. Met de VLTI kon inderdaad worden vastgesteld dat IRAS 13481-6124 is omringd door een materieschijf.

Bij lichte sterren zijn zulke schijven al veel vaker in beeld gebracht. Maar bij zo'n zware ster is nu voor het eerst gelukt. Daaruit blijkt dat de vorming voor alle sterren op dezelfde manier verloopt, ongeacht hun massa.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesverserrenkuinde)
okee, sterren ontstaan dus op dezelfde manier.

Maar hoe komt dat er zo'n verscheidenheid is in de samenstelling/grootte van de ontstane planeten, als je er van uit gaat dat bij een gelijk onstaansmanier ook de accretieschijf waar planten in ontstaan gelijk moet zijn?
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
pi_87312499
07-10-2010

Jonge kosmos was een tijd oververhit



Astronomen hebben met de Hubble Ruimtetelescoop (HST) ontdekt dat de kosmos 11 miljard jaar geleden oververhit is geraakt, zo heeft de NASA, vooruitlopend op een publicatie in het wetenschappelijke vakblad Astrophysical Letters meegedeeld. Tijdens die periode hebben quasars als de heldere kern van actieve sterrenstelsels zo veel straling geproduceerd dat de groei van sommige dwergstelsels gedurende bijna 500 miljoen jaar werd geremd.

Tussen 11,7 en 11,3 miljard jaar geleden ontdeed het ultraviolette licht van actieve sterrenstelsels heliumatomen van hun elektronen. Door dit ionisatieproces werd het intergalactisch helium van zowat 10.000 graden celsius tot meer dan het dubbele verhit. Dit verhinderde dat het gas gravitationeel in elkaar klapte om in kleine sterrenstelsels nieuwe generaties sterren te doen ontstaan. (belga/gb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87312584
07-10-2010

Nog een planetoïde met water ontdekt



In april maakten Amerikaanse astronomen bekend dat zij aanwijzingen hadden gevonden voor de aanwezigheid van bevroren water op de tweehonderd kilometer grote planetoïde Themis. Dat lijkt geen toevalstreffer te zijn geweest, want hetzelfde onderzoeksteam heeft nu ook een dun laagje waterijs, vermengd met organische moleculen, opgespoord op de 290 kilometer grote planetoïde Cybele.

Deze tweede ontdekking wijst er op dat de talrijke objecten in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter meer water bevatten dan tot nog toe werd aangenomen. Ook steunt zij de theorie dat inslaande planetoïden belangrijke leveranciers zijn geweest van het water en de bouwstenen van het leven op aarde.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87312601
07-10-2010

Groei sterrenstelsels werd geremd door quasars



Er was een periode, ruim elf miljard jaar geleden, dat quasars - de heldere kernen van actieve sterrenstelsels - zo veel straling produceerden, dat het heelal 'oververhit' raakte. Hierdoor werd de groei van sommige dwergstelsels gedurende bijna 500 miljoen jaar geremd.

Dat is de conclusie die astronomen trekken uit onderzoek met de Cosmic Origins Spectrograph (COS), één van de nieuwe instrumenten van de Hubble-ruimtetelescoop. Met COS is gekeken naar het ultraviolette licht van een verre quasar. Dat licht is onderweg door een aantal gaswolken van anderszins onzichtbaar gas gegaan, die hun chemische 'vingerafdrukken' in het spectrum van de quasar hebben achtergelaten. Eén van die vingerafdrukken is afkomstig van geïoniseerde heliumatomen - atomen die elektronen zijn kwijtgeraakt.

Daaruit kan worden geconcludeerd dat de temperatuur van het heelal tijdens de genoemde periode steeg van ruwweg 10.000 tot ruim 20.000 graden. Hierdoor konden de gaswolken in kleine sterrenstelsels niet meer tot nieuwe sterren samentrekken en stokte de ontwikkeling van deze stelsels.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87312627
06-10-2010

'Fossiele' turbulente sterrenstelsels bestaan nog steeds



Australische astronomen hebben in het betrekkelijk nabije heelal een soort sterrenstelsels ontdekt, waarvan werd aangenomen dat het alleen in de begintijd van het heelal voorkwam. De stelsels lijken qua vorm op ons eigen Melkwegstelsel, maar zijn veel turbulenter en produceren veel meer sterren (Nature, 7 oktober).

Sterren ontstaan uit samentrekkende gaswolken. Om in hoog tempo te produceren is dus een gestage aanvoer van gas nodig. Tot nog toe dachten astronomen dat hevige stervorming in sterrenstelsels werd veroorzaakt door koude gaswolken die van buitenaf naar de stelsels toe stroomden. Maar dit mechanisme kan alleen in het jonge heelal hebben gewerkt, toen de gasvoorraden veel groter waren dan nu. De ontdekking van nabije sterrenstelsels van dit type trekt deze voorstelling van zaken dus in twijfel.

Volgens de astronomen lijkt het waarschijnlijker dat sterrenstelsels aan nieuw gas komen door 'fusies en overnames'. Oftewel: door met soortgenoten van vergelijkbare afmetingen samen te smelten of door kleinere stelsels op te slokken. De hevige stervorming die daardoor ontstaat, zou de oorzaak zijn van de turbulentie die in de stelsels wordt waargenomen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(alleoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87349691
07-10-2010

Oorsprong van komeet/planetoïde Phaethon gevonden?



Sterrenkundigen weten zich nog steeds niet goed raad met het kleine hemellichaam Phaethon. Komt uit het ene onderzoek dat hij nog het meest op een komeet lijkt, stellen andere sterrenkundigen weer vast dat het waarschijnlijk toch een planetoïde betreft.

Net als een komeet laat Phaethon een spoor van deeltjes achter, dat op aarde een jaarlijks terugkerende 'meteorenregen' veroorzaakt. Maar sterrenkundigen uit Spanje, Griekenland, Frankrijk en de VS hebben nu vastgesteld dat zijn samenstelling opvallend sterke overeenkomsten vertoont met Pallas, een grote planetoïde die tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter om de zon draait.

Ook de baaneigenschappen van Phaethon laten de mogelijkheid open dat hij een brokstuk is dat zich van Pallas heeft losgemaakt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87408516
08-10-2010

Planetoïdensonde krijgt hulp van ruimtetelescoop



Met de Hubble-ruimtetelescoop zijn opnamen gemaakt van de grote planetoïde Vesta, die in juli 2011 bezoek krijgt van de ruimtesonde Dawn. De beelden zijn bedoeld om de ruimtesonde straks zodanig te kunnen aansturen dat hij in een polaire baan om Vesta komt.

Alles bij elkaar heeft de ruimtetelescoop in de loop van de jaren 446 opnamen van Vesta gemaakt. Deze geven nu een goede indruk van de vorm van de planetoïde en de manier waarop deze om zijn as draait.

Uit analyse van de Hubble-opnamen blijkt dat de rotatie-as van Vesta onder een iets andere hoek draait dan tot nog toe werd aangenomen. Dat betekent niet alleen dat de polen van het ruim vijfhonderd kilometer grote hemellichaam op een iets andere plek liggen, maar ook dat de seizoensveranderingen ongeveer een maand opschuiven. Dat is van belang om te weten, omdat Dawn zonlicht nodig heeft om zijn onderzoek te kunnen doen.

Zodra Dawn een beetje in de buurt van Vesta komt, zal hij ook zelf de rotatie van de planetoïde nog eens meten. De ruimtesonde, die in 2015 tevens de dwergplaneet Ceres zal bezoeken, is nu nog ruim 200 miljoen kilometer van zijn eerste reisdoel verwijderd.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 11 oktober 2010 @ 10:05:53 #292
98593 KlappernootatWork
Tot mijn strot in het genot..
pi_87410156
Oudste hemellichaam in engeland ontdekt:


Sir Patrick Moore


hij moet zo langzamerhand zo oud als een planetoide zijn..

Check zijn programma op de BBC, altijd het kijken waard. :P

[ Bericht 0% gewijzigd door KlappernootatWork op 12-10-2010 08:32:00 ]
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
pi_87446822
10-10-2010

Mini-planetoïde nadert aarde tot op 60.000 kilometer



Dinsdag (12 oktober) zal, om 13.14 uur onze tijd, de kleine planetoïde 2010 TD5 rakelings langs de aarde scheren. Rakelings naar astronomische maatstaven dan. De kleinste afstand zal ergens tussen de 50.000 en 65.000 kilometer liggen. De afmetingen van het kosmische rotsblok zijn onbekend, maar schattingen komen uit op een meter of tien.

Eigenlijk zijn zulke langs scherende mini-planetoïden al nauwelijks nieuws meer. Dankzij geautomatiseerde zoekprogramma's worden steeds meer van deze objecten ontdekt. 2010 TD5 is opgespoord met de 1,8-meter telescoop van Spacewatch, een project dat al meer dan 33.000 planetoïden op zijn naam heeft staan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87476059
quote:
Op maandag 11 oktober 2010 10:05 schreef KlappernootatWork het volgende:
Oudste hemellichaam in engeland ontdekt:


Sir Patrick Moore
[ afbeelding ]

hij moet zo langzamerhand zo oud als een planetoide zijn..

Check zijn programma op de BBC, altijd het kijken waard. :P
Moet je ook ff het programma noemen....
Want er zijn altijd nieuwe hobbyisten die het programma nog niet kennen.

Bij deze:
The Sky At Night
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
pi_87485396
12-10-2010

Stof houdt supernova verborgen



Amerikaanse astronomen hebben in een ver sterrenstelsel een reuzenster ontdekt die explosief aan zijn einde is gekomen. Daar was echter weinig van te zien, omdat de ster in dichte stofwolken was gehuld.

De stiekeme supernova-explosie kwam aan het licht bij het doorspitten van gegevens die zijn verzameld bij een systematische inventarisatie van sterrenstelsels met een actieve kern met de infraroodsatelliet Spitzer. Daarbij werd met name gelet op compacte, hete objecten in het heelal die temperatuurvariaties vertoonden. Normaal gesproken worden op die manier geen exploderende sterren opgespoord, omdat deze doorgaans veel meer licht en andere energierijke vormen van straling produceren dan warmte. Maar één zeer hete plek in een sterrenstelsel op drie miljard lichtjaar van de aarde zag er duidelijk anders uit dan de actieve kern van een sterrenstelsel.

Uit vervolgonderzoek met de Keck-telescoop op Hawaï bleek dat het object in de loop van zes maanden enorm veel warmtestraling produceerde, om vervolgens af te zwakken. Alles bij elkaar kwam in die periode meer energie vrij dan onze zon in de loop van haar hele bestaan produceert - een sterke aanwijzing dat het een supernova-explosie betrof. Het stof waardoor de supernova-explosie aan het zicht onttrokken werd, is waarschijnlijk kort voor de explosie door de ster zelf uitgestoten. Uit berekeningen volgt dat de geëxplodeerde ster zeker vijftig keer zo zwaar is geweest als onze zon.

De verwachting is overigens dat astronomen over een jaar of tien alsnog een glimp van de explosie kunnen opvangen. De schokgolf die door de explosie werd veroorzaakt zal dan namelijk de stofwolken rond de ster bereiken en deze doen oplichten.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87485414
10-10-2010

Spiraalstelsels als het onze ontstaan gemakkelijk



Sterrenstelsels ter grootte van het Melkwegstelsel ontstaan gemakkelijk en zijn al ruim drie miljard jaar lang de grootste spiraalstelsels in het heelal. Dat blijkt uit nieuw onderzoek door astronoom Kambiz Fathi van de universiteit van Stockholm.

Astronomen denken dat sterrenstelsels ontstaan door een ingewikkelde combinatie van processen waarbij niet alleen sterren en gaswolken zijn betrokken, maar ook superzware zwarte gaten en de mysterieuze donkere materie waarin elk sterrenstelsel gehuld is. Grote sterrenstelsels zoals ons Melkwegstelsel zwemmen in een zee van vele kleinere stelsels en groeien door zo nu en dan een van die kleintjes op te slokken.

Sinds de jaren zeventig is bekend dat het aantal sterren in het deel van een spiraalstelsel waar de spiraalstructuur het duidelijkst is, nooit veel groter is dan in het Melkwegstelsel. Dat wordt ook wel de wet van Freeman genoemd, naar de Australische astronoom die dit gegeven ontdekte. Tot nog toe was de wet van Freeman slechts voor enkele tientallen stelsels geverifieerd. Fathi heeft dat aantal nu opgevoerd tot dertigduizend.

Deze veel grotere steekproef bevestigt de door Freeman ontdekte wetmatigheid niet alleen voor nabije spiraalstelsels. Hij blijkt ook te gelden voor stelsels op afstanden tot 3,4 miljard lichtjaar, die we dus zien zoals ze 3,4 miljard jaar geleden waren.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 13 oktober 2010 @ 09:14:36 #297
98593 KlappernootatWork
Tot mijn strot in het genot..
pi_87486215
quote:
Op dinsdag 12 oktober 2010 22:19 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Moet je ook ff het programma noemen....
Want er zijn altijd nieuwe hobbyisten die het programma nog niet kennen.

Bij deze:
The Sky At Night
^O^
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
pi_87522368
13-10-2010

Alternatief groeiscenario voor sterrenstelsels waargenomen



Nieuwe waarnemingen met ESO's Very Large Telescope hebben het eerste directe bewijs opgeleverd dat jonge sterrenstelsels kunnen groeien door koel gas uit hun omgeving aan te zuigen, en dit gas als grondstof voor de vorming van vele nieuwe sterren te gebruiken (Nature, 14 oktober). In de eerste miljarden jaren na de oerknal nam de massa van het gemiddelde sterrenstelsel dramatisch toe, en de manier waarop dit gebeurde vormt een van de belangrijkste vraagstukken in de moderne astrofysica.

De eerste sterrenstelsels ontstonden toen het heelal nog geen miljard jaar oud was. Ze waren veel kleiner dan de reusachtige stelsels - waartoe ook de Melkweg behoord - van nu. Op de een of andere manier is de grootte van het gemiddelde sterrenstelsel in de loop van de kosmische geschiedenis dus toegenomen. Dat komt voor een belangrijk deel doordat sterrenstelsels vaak met elkaar in botsing komen en zo grotere stelsels vormen.

Volgens een alternatief scenario konden jonge sterrenstelsels echter ook groeien door aantrekking van de koele stromen van waterstof- en heliumgas waarmee het jonge heelal gevuld was, om uit dat oermateriaal vervolgens sterren te vormen. Italiaanse onderzoekers hebben nu drie zeer verre sterrenstelsels onderzocht, om te zien of er aanwijzingen konden worden gevonden voor de toevloed van oergas uit de omringende ruimte. Toen zij de geselecteerde verre sterrenstelsels met de SINFONI-spectrograaf van de VLT in kaart brachten, bleek tot hun grote verrassing dat er bij alle drie in de buurt van het centrum een plek met minder zware elementen te vinden was, waar hevige stervorming plaatsvond. Dat wijst er op dat het materiaal dat daar voor de vorming van nieuwe sterren wordt gebruikt, inderdaad afkomstig is uit het maagdelijke gas uit de omringende ruimte, dat weinig zware elementen bevat.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87522377
13-10-2010

Stofspoor van planetoïdenbotsing is ouder dan gedacht



Omstreeks 10 februari 2009 zijn buiten de baan van de planeet Mars twee voorheen onbekende planetoïden met elkaar in botsing gekomen. Die conclusie trekken wetenschappers uit nader onderzoek van het merkwaardige object P/2010 A2, dat afgelopen januari door de geautomatiseerde LINEAR-telescoop werd ontdekt. Het is voor het eerst dat de gevolgen van een botsing tussen planetoïden zo kort na dato is waargenomen (Nature, 14 oktober 2010).

De plek van het kosmische onheil is met verschillende instrumenten onderzocht. Met de Hubble-ruimtetelescoop zijn gedetailleerde beelden van het door de botsing veroorzaakte stofspoor gemaakt. Maar ook de camera van de Europese ruimtesonde Rosetta, die zich dicht bij de planetoïdengordel bevond, heeft zijn steentje bijgedragen.

Dat er tussen de miljoenen rotsblokken die de planetoïdengordel tussen de banen van Mars en Jupiter vormen geregeld botsingen plaatsvinden, is welhaast onvermijdelijk. Door de reusachtige afmetingen van de gordel blijven zulke gebeurtenissen doorgaans echter onopgemerkt. De ontdekking van planetoïde P/2010 A2, die aanvankelijk voor een komeet werd aangezien, moet dus als een toevalstreffer worden gezien.

Om te bepalen wanneer deze ruim honderd meter grote planetoïde door een veel kleinere soortgenoot is getroffen, is gekeken naar de ontwikkeling van zijn stofspoor. Uit de trage veranderingen die dat inmiddels 200.000 kilometer lange spoor vertoont, kan worden afgeleid dat de botsing bijna elf maanden voor de ontdekking van P/2010 A2 moet hebben plaatsgevonden. Dat is aanzienlijk langer dan de 'enkele weken' waar kort na ontdekking nog van werd uitgegaan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

[ Bericht 69% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-10-2010 08:01:07 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_87522414
13-10-2010

Zuidpooltelescoop ontdekt verre sterrenstelsels



Astronomen hebben met de South Pole Telescope een grote cluster van sterrenstelsels ontdekt op een afstand van 7 miljard lichtjaar. De cluster, die de aanduiding SPT-CL J0546-5345 draagt, telt honderden afzonderlijke stelsels en bevat ruwweg 800 biljoen zonsmassa's aan materie. Daarmee is het een van de zwaarste clusters die op deze afstand zijn ontdekt.

Doordat het licht van de cluster er 7 miljard over doet om ons te bereiken, zien we de sterrenstelsels dus zoals ze 7 miljard jaar geleden waren. Het heelal was toen ongeveer half zo oud als nu: ons zonnestelsel bestond nog niet eens. Toch was de verre cluster op dat moment al zo zwaar en omvangrijk als de grote clusters die we in onze omgeving waarnemen. Geschat wordt dat hij inmiddels al vier keer zo groot geworden is, maar vanaf de aarde kan dat pas in de verre toekomst worden vastgesteld.

Cluster SPT-CL J0546-5345 bestaat uit volgroeide sterrenstelsels. Dat betekent dat zijn vorming al in de eerste twee miljard jaar na de oerknal moet zijn begonnen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')