Wat ik aan mezelf merk is dat het mijn doen en laten best wel beinvloedt. In onze familie is het altijd zaak om die ene persoon maar niet boos/gekwetst te maken want anders explodeert de hele zaak weer en krijgen "wij" er weer de schuld van. Tevens had ik op jonge leeftijd een vriendje die achteraf gezien dezelfde nare trekjes vertoonde (bij het minste of geringste dreigen met het uitmaken van de relatie, altijd medelijden en aandacht nodig hebben, dreigen met zelfmoord, liegen etc). Ik merk dat dit me toch wel heeft gevormd. Ik ben nu snel bang om mensen te kwetsen en dit leidt er toe dat ik vaak maar toegeef aan mensen om de lieve vrede te bewaren. Zo zou ik niet snel tegen mensen ingaan omdat ik bang ben ze te kwetsen en zo een ruzie te veroorzaken (zoals dat altijd gebeurt bij die persoon met borderline). Ik doe hiermee mezelf tekort, denk bijvoorbeeld aan het moeilijk kunnen afwijzen van mannen (in de zin van telefoonnummer geven terwijl ik daar eigenlijk helemaal geen zin in heb) of zelfs hele domme dingen zoals in het vliegtuig altijd luisteren naar het veiligheidspraatje van stewardessen, ook al heb ik al zo vaak gevlogen dat ik dat praatje uit mijn hoofd ken. Ik vind het anders zielig voor de stewardessen dat niemand naar ze luistert en vind het onbeleefd om niet te luisteren
Of dit allemaal directe gevolgen zijn van omgaan met iemand met borderline weet ik niet, maar ik zou wel eens van mijn extreme voorzichtigheid met mensen af willen.Hoe gaan anderen om met borderline?
quote:Vroegah heette het nog aanstelleritus. Ik vertel deze vervelende figuren ook dat sociale contacten met hen te vermoeiend zijn en dat ze maar eens om hen heen moeten kijken hoe anderen omgaan met hun moodswings en andere BS.Hoe gaan anderen om met borderline?
Dus TS verbreek het contact met dit soort figuren. Niet alles is leuk en aardig moeten ze maar leren via de harde weg....
quote:Zo min mogelijk.
quote:Ik heb ook het idee dat de term borderline steeds meer als excuus wordt gebruikt om je maar als een egocentrische mongool te kunnen gedragen.Op maandag 1 februari 2010 13:16 schreef Buschetta het volgende:
[..]
Vroegah heette het nog aanstelleritus. Ik vertel deze vervelende figuren ook dat sociale contacten met hen te vermoeiend zijn en dat ze maar eens om hen heen moeten kijken hoe anderen omgaan met hun moodswings en andere BS.
Dus TS verbreek het contact met dit soort figuren. Niet alles is leuk en aardig moeten ze maar leren via de harde weg....
Ik denk echter niet dat dat me beinvloed heeft, tegenover andere mensen ben ik recht door zee en eerlijk. (Tegen mijn zus ook wel, maar dan heel genuanceerd). Dat je luistert naar de stewardess heeft meer met beleefdheid te maken denk ik, ik ervaarde dat vroeger ook heel erg, maar ben er nu wel overheen, ik weet nu ook echt wel wat ik moet doen in een 737. Dat met die telefoonnummers lijkt me wel lastig, maar ik weet niet of dat gedrag toe te schrijven is aan de borderline van dat familielid of aan je eigen tekortkoming, namelijk dat je gewoon moeilijk nee kan zeggen.
Tot zover mijn ervaringen!
quote:Op maandag 1 februari 2010 13:18 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
[..]
Ik heb ook het idee dat de term borderline steeds meer als excuus wordt gebruikt om je maar als een egocentrische mongool te kunnen gedragen.
Ik kan me voorstellen dat een relatie onderhouden met iemand met borderline erg zwaar zal zijn, maar daar gaat dit topic niet over
Mensen die zeggen dat je zulke figuren maar gewoon moet negeren: zo makkelijk is het niet, vooral als het een familielid is waar je ook gewoon van houdt.
Ook als je van dit familielid houdt zou ik toch afstand nemen totdat degene besluit om de borderline aan te pakken. Zie het als een sociaal pressiemiddel om het probleem bij de wortel aan te pakken ipv aan symptoombestrijding te doen, zoals jouw gedrag aanpassen zodat de borderliner maar niet boos wordt. je doet net of het jullie fout is dat diegene boos wordt.
quote:Wie zegt dat het familielid van TS dat niet doet? Het is geen ziekte waar je van gaat genezen of zo, je leert er alleen beter mee omgaan. Zelfs na rond de 20 uur therapie per week betekent dat echt niet dat ze niet af en toe uit hun slof kunnen schieten.Ook als je van dit familielid houdt zou ik toch afstand nemen totdat degene besluit om de borderline aan te pakken.
Maar goed, de vraag is valide, probeert je familielid er iets aan te doen of erkent ze/hij niet dat hij een probleem heeft?
quote:Volgens mij is borderline niet echt aan te pakken? Die persoon zit al jarenlang in de medische molen maar de artsen weten het ook niet meer; geen enkel medicijn werkt echt.Op maandag 1 februari 2010 13:29 schreef Deetch het volgende:
Ik zou zeggen zo weinig mogelijk. Het voegt aan jouw leven niks toe en de borderliner heeft er ook niets aan want hoe meer contact met mensen hoe meer kans dat ie zich weer ergens over opwind.
Ook als je van dit familielid houdt zou ik toch afstand nemen totdat degene besluit om de borderline aan te pakken. Zie het als een sociaal pressiemiddel om het probleem bij de wortel aan te pakken ipv aan symptoombestrijding te doen, zoals jouw gedrag aanpassen zodat de borderliner maar niet boos wordt. je doet net of het jullie fout is dat diegene boos wordt.
Afstand houden probeer ik sowieso wel te doen. Ook jaknikken werkt goed: gewoon meegaan in alles wat die persoon zegt, ook al wil je eigenlijk iets anders zeggen. Natuurlijk is het niet onze fout als diegene boos wordt, maar daar komt het vanuit haar optiek wel altijd op neer (en ook de optiek van mijn oma die altijd haar kant kiest, dit is best kwetsend voor ons en vooral voor mijn moeder die op deze manier altijd door haar eigen moeder wordt afgewezen).
quote:Doe ik persoonlijk niet. Klinkt alsof jouw familielid nog een slagje moeilijker kan zijn dan de mijne. Als ik gewoon nuanceer wat ik bedoel, dan kan ik gewoon mijn mening geven. Guess I'm lucky!Ook jaknikken werkt goed: gewoon meegaan in alles wat die persoon zegt, ook al wil je eigenlijk iets anders zeggen.
quote:Ze komen in vele gradaties, geloof ikOp maandag 1 februari 2010 13:35 schreef Xtinction het volgende:
[..]
Doe ik persoonlijk niet. Klinkt alsof jouw familielid nog een slagje moeilijker kan zijn dan de mijne. Als ik gewoon nuanceer wat ik bedoel, dan kan ik gewoon mijn mening geven. Guess I'm lucky!
Deze persoon is ook nog eens manisch-depressief, misschien versterkt dat de boel. Ik moet zeggen dat het wel in vlagen komt, sommige periodes is het beter te doen dan andere (zoals nu).quote:Dat moet helemaal niet... Door mensen zoals jij die "rekening" houden met anderen door hun zelf te verloochenen zijn de pest van deze wereld. Je moet juist duidelijk zijn en oprecht. Alleen dan zullen deze verwarde geesten inzien dat ze niet het alleenrecht op moraal hebben. En wellicht hun visies bijstellen als ze erachter komen dat er inderdaad andersdenkenden zijn.Op maandag 1 februari 2010 13:22 schreef Xtinction het volgende: maar dat moet je met sommige Christenen of Moslims ook, en die ga ik ook niet vermijden
quote:Aub niet het topic verpesten met een eindeloze discussie over islam.Op maandag 1 februari 2010 15:05 schreef Buschetta het volgende:
[..]
Dat moet helemaal niet... Door mensen zoals jij die "rekening" houden met anderen door hun zelf te verloochenen zijn de pest van deze wereld. Je moet juist duidelijk zijn en oprecht. Alleen dan zullen deze verwarde geesten inzien dat ze niet het alleenrecht op moraal hebben. En wellicht hun visies bijstellen als ze erachter komen dat er inderdaad andersdenkenden zijn.
quote:Op maandag 1 februari 2010 15:15 schreef gifkwal het volgende:
[..]
Aub niet het topic verpesten met een eindeloze discussie over islam.
Die reactie gaat daar helemaal niet over. Als je dat niet ziet dan zul je ook tot aan de dood het moeten stellen met een verziekte familiesituatie en dus een Oma die ook nooit de waarheid hoort over haar kind.
Wees maar lief en vreet jezelf maar op van binnen beter dan een paar keer een goed gesprek te hebben met de betrokkenen en dan een betere relatie te ontwikkelen toch ?
quote:Sorry, dan had ik je reactie verkeerd begepen. Ik dacht dat je doelde op de opmerking over moslims.Op maandag 1 februari 2010 15:47 schreef Buschetta het volgende:
[..]
Die reactie gaat daar helemaal niet over. Als je dat niet ziet dan zul je ook tot aan de dood het moeten stellen met een verziekte familiesituatie en dus een Oma die ook nooit de waarheid hoort over haar kind.
Wees maar lief en vreet jezelf maar op van binnen beter dan een paar keer een goed gesprek te hebben met de betrokkenen en dan een betere relatie te ontwikkelen toch ?
Het probleem met borderliners is echter dat een goed gesprek niet bestaat.
quote:Nee maar als je met de familie bij elkaar komt en het als een probleem oppert en dan je Oma kan overtuigen dat het probleem inderdaad ligt bij dat ene familielid kan je wellicht op een eerlijkere manier met elkaar omgaan. En ja de borderliner zal een "iedereen is tegen mij" idee krijgen. Maar dat moet dan maar als zo'n persoon de verhoudingen tussen de overige familieleden beschadigt.Op maandag 1 februari 2010 15:51 schreef gifkwal het volgende:
[..]
Sorry, dan had ik je reactie verkeerd begepen. Ik dacht dat je doelde op de opmerking over moslims.
Het probleem met borderliners is echter dat een goed gesprek niet bestaat.
quote:Daar heb je een punt. Helaas zijn deze problemen al jarenlang gaande en wil mijn oma niks weten van wat het werkelijke probleem is. Ze wil er niks van horen als je zegt dat die persoon ziek is. Maar ja... ondertussen zijn wij nu zover dat we er ons maar proberen zo weinig mogelijk van aan te trekken. Misschien is dat de enige echte 'oplossing' in het omgaan met borderliners. Je kan ze toch onmogelijk veranderen.Op maandag 1 februari 2010 16:13 schreef Buschetta het volgende:
[..]
Nee maar als je met de familie bij elkaar komt en het als een probleem oppert en dan je Oma kan overtuigen dat het probleem inderdaad ligt bij dat ene familielid kan je wellicht op een eerlijkere manier met elkaar omgaan. En ja de borderliner zal een "iedereen is tegen mij" idee krijgen. Maar dat moet dan maar als zo'n persoon de verhoudingen tussen de overige familieleden beschadigt.
Vanuit jezelf dat je moeite hebt met bewaken van je eigen grenzen en voor jezelf op komen
en dan nog die persoon met borderline... In mijn ogen heeft het geen zin om om iemand met bps heen te draaien en op je tenen te lopen
Laat maar ontploffen zou ik zeggen
Misschien gaat hij of zij dan in therapie, want met de juiste hulpmiddelen is er met borderline echt prima om te gaan maar dan moet die persoon in kwestie dat wel willen en er aan werken
quote:wat een onzin er is prima mee te pratenOp maandag 1 februari 2010 15:51 schreef gifkwal het volgende:
[..]
Sorry, dan had ik je reactie verkeerd begepen. Ik dacht dat je doelde op de opmerking over moslims.
Het probleem met borderliners is echter dat een goed gesprek niet bestaat.
Probeer niet te denken vanuit het beeld dat je hebt bij een borderliner uit een boekje of vanuit eerdere discussies die je hebt gehad met die persoon....
Ik denk dat ervaringen met borderliners wel erg verschillen. Misschien zijn sommigen inderdaad tot een goed gesprek in staat, anderen helaas niet.
Op mijn 15e heb ik besloten dat ik haar niet meer zo vaak wilde zien, dat is nu uitgelopen op dat ik haar al 8 jaar écht niet meer heb gezien. Was voor mij op dat moment verstandig, omdat ik er zelf ook aan onderdoor ging.
Nu echter had ik gewild dat ik sterker was geweest, of meer steun had gehad in mijn omgeving. Ik weet vrij veel van borderline door ervaring, maar ook omdat ik Psychologie studeer. Als je echt van die persoon houdt, en die persoon van jou, dan moet je eerlijk kunnen zijn tegen die persoon. Wanneer de diagnose Borderline Stoornis is gesteld, weet die persoon dus wat er aan de hand is. Op moeilijke momenten moet jij gewoon kunnen zeggen, en die ander dat accepteren 'het is nu genoeg'. Het is een beetje alsof je met een driftig kind omgaat. Zomaar iemand uit je leven bannen, zoals hier wel geopperd wordt, lijkt me niet altijd een optie. Heb het zelf dus wel gedaan (bij mijn eigen moeder zelfs), maar zal niet zeggen dat ik hier geen spijt van heb. Met mij is het nu wel beter dan ooit, maar had dit liever gehad mét moeder.
Je moet elkaar steunen binnen de familie, en met die persoon praten. Soort van afspraken maken van 'wat te doen als het te ver gaat'.
Verder kan het je zeker beinvloeden. Ik ben ook iemand die conflicten vermijd etc. Maar het hoeft natuurlijk niet. En aan dat soort persoonlijkheidstrekken valt best te werken natuurlijk.
Succes ermee!
Jammer voor je dat je het contact met je moeder hierdoor bent kwijtgeraakt. Zie je het weer hersteld worden in de toekomst? Ben wel blij voor je dat het met jou zelf nu beter gaat.
Het is inderdaad goed als die persoon zelf weet heeft van zijn/haar ziekte en dat je dat op zulke momenten gewoon kan benoemen ("wat je nu doet is niet jouw schuld maar de schuld van je ziekte, maar je gaat nu bij mij een grens over"). Het zal denk ik een eeuwige oefening blijven. Lastig hoor. Het ergste is het natuurlijk nog voor de persoon in kwestie zelf, in elk geval de persoon die ik ken heeft er zo veel last van dat het hele persoonlijke leven erdoor beperkt (of eigenlijk: verpest) wordt
quote:Het schuldgevoel spreekt wel door de regels heen.Op maandag 1 februari 2010 16:55 schreef gifkwal het volgende:
Bedankt voor je verhaal Fantasma!
Jammer voor je dat je het contact met je moeder hierdoor bent kwijtgeraakt. Zie je het weer hersteld worden in de toekomst? Ben wel blij voor je dat het met jou zelf nu beter gaat.
Het is inderdaad goed als die persoon zelf weet heeft van zijn/haar ziekte en dat je dat op zulke momenten gewoon kan benoemen ("wat je nu doet is niet jouw schuld maar de schuld van je ziekte, maar je gaat nu bij mij een grens over"). Het zal denk ik een eeuwige oefening blijven. Lastig hoor. Het ergste is het natuurlijk nog voor de persoon in kwestie zelf, in elk geval de persoon die ik ken heeft er zo veel last van dat het hele persoonlijke leven erdoor beperkt (of eigenlijk: verpest) wordt
Wat kan helpen is oorzaken en gevolgen scheiden.
Als je de persoon in kwestie serieus neemt, is diegene dus geen willoos instrument van zijn/haar emoties. Sterker nog, bij een borderliner zie je juist dat die héél goed kan kiezen bij wie hij zich laat gaan en bij wie niet.
Als je dat beseft is het ook mogelijk om te zeggen dat de gevolgen horen bij degene die de keuzes maakt.
Ik ben het daarom niet eens met je stelling 'het is natuurlijk het ergste voor de persoon in kwestie'. Want dan degradeer je die persoon tot een willoos voertuig van zijn borderline.
Je kunt ook zeggen: Jij doet dit bewust. Je weet wat je hebt, je weet wat je doet en je kiest er bewust voor.
quote:Nou, als "ex-borderliner" kan ik je vertellen dat dat absoluut niet waar is. Ik hoop dat ik ooit nog een keer een boek kan schrijven over alle verschrikkelijke dingen die ik ervaren heb en dat er in de toekomst meer bewustwording zal komen voor dit soort persoonlijkheidsproblematiek. Ik begrijp overigens wel dat mensen wantrouwig zijn, maar men gaat er dan ook zo makkelijk van uit dat de psychosomatische voorwaarden voor iedereen hetzelfde zijn.Op maandag 1 februari 2010 13:18 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
[..]
Ik heb ook het idee dat de term borderline steeds meer als excuus wordt gebruikt om je maar als een egocentrische mongool te kunnen gedragen.
quote:Nou, het kan wel, zodra er vertrouwen is, maar daar gaat heel veel tijd en moeite inzitten. Ik weet niet of het bij iedereen even erg is, maar naar mijn eigen problemen terugkijkende, denk ik dat het beter geweest was als ik direct een tijdje in dagbehandeling was gegaan, want van vrienden kun je zoiets eigenlijk niet vragen, laat staan van een partner. Je hebt namelijk zo'n warped view of reality.Op maandag 1 februari 2010 15:51 schreef gifkwal het volgende:
Het probleem met borderliners is echter dat een goed gesprek niet bestaat.
quote:Ik ben tot 3 keer toe mensen tegengekomen met dezelfde interesses in hetzelfde "vriendengroepje" waar het eigenlijk wel mee zou moeten klikken.
Maar uiteindelijk kwam het altijd op het punt wat ik gequote heb aangezien ze borderliner waren. Doe het jezelf alsjeblieft niet aan, verbreek het contact.
De rest van dat vriendengroepje wist uiteindelijk ook niet meer wat ze ermee aanmoesten.
quote:Dan heb je nog nooit iemand meegemaakt met een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis. Ik heb het niet direct gezien, maar wel van een afstandje bekeken op een forum en wel mee gemaakt met het forum behorende feesten waar die persoon kwam. Je staat versteld wat zo iemand kan uitkramen.Op maandag 1 februari 2010 13:18 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
[..]
Ik heb ook het idee dat de term borderline steeds meer als excuus wordt gebruikt om je maar als een egocentrische mongool te kunnen gedragen.
Edit: nu moet ik wel zeggen dat ik geen Borderliners in m'n nabije omgeving heb, dus ik heb misschien makkelijk praten.
Het is misschien waar dat je zo'n persoon tot slachtoffer degradeerd door te zeggen dat het voor die persoon zelf nog het ergst is, maar toch geloof ik dat dit zo is. Als ik zie wat zij allemaal moet doormaken, het is zo erg dat ze eigenlijk haast geen leven meer heeft (afgekeurd om te werken, zeer moeizame vriendschapsrelaties, constante depressies). Maar misschien komt dat ook omdat ze er nog een andere psychische ziekte bij heeft. Wel ben ik het eens met de aansprakelijkheid die zo'n persoon toch nog steeds heeft wat betreft zijn woorden en daden. Je hoeft niet alles te vergeven of alles maar te slikken vanwege iemands ziekte en zieligheid.
En verder ben ik het dus eens met Viking. Het is heel makkelijk gezegd om iemand maar te laten stikken omdat dat makkelijker voor jou is, maar als die persoon familie is dan doe je dat echt niet zomaar (zou het ook niet willen doen). In het geval van een beginnende relatie (liefde of vriendschap) waarin blijkt dat met die persoon echt niet is om te gaan vind ik het misschien een ander verhaal, dan kan je nog voor jezelf kiezen en de boel een beetje afhouden.
Wat ik eigenlijk nog in de OP was vergeten te zetten was 1 van de dingen die ik het moeilijkst vind aan het omgaan met deze mensen: dat ze vaak mensen tegen elkaar uitspelen. Natuurlijk niet bewust kwaadwillig, maar ze proberen onderlinge relaties tussen andere mensen ook kapot te maken. Als je hier niet goed tegen bestand bent (mijn oma misschien) kan dat echt veel narigheid opleveren.
quote:Hoeveel borderliners ken je eigenlijk dat je zo'n overkoepelende uitspaak doet?omgaan met deze mensen: dat ze vaak mensen tegen elkaar uitspelen
quote:Ok, persoonlijk ken ik er 1 (waarvan ik het weet). Maar dit is wel 1 van de officiele kenmerken waaraan borderliners gediagnosticeerd worden, dus mag je er denk ik wel vanuit gaan dat dit voor velen geldt?Op dinsdag 2 februari 2010 10:16 schreef Xtinction het volgende:
[..]
Hoeveel borderliners ken je eigenlijk dat je zo'n overkoepelende uitspaak doet?
quote:+1
Ik heb sinds kort veel en intensief contact met een borderliner.
In eerste instantie wist ik heel niet dat hij borderline heeft, ik dacht dat hij gewoon een beetje "lomp" was.
Nou heb ik hem van wat dichterbij meegemaakt, maar ik weet nog niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik weet niet hoe ik er mee moet omgaan op een manier die voor mij en voor hem prettig is.
Ik behandel die mensen net zoals alle andere mensen.
Zij hebben een probleem en alles wat ze fout doen gooien ze op de borderline. Lekker makkelijk. Daar ga ik geen rekening mee houden.
Als iemand een probleem heeft dan moet diegene dat zelf oplossen.
quote:Dat is wel één van de kenmerken van borderliners, ook in de hulpverlening gebeurt dat vaak.Op dinsdag 2 februari 2010 10:16 schreef Xtinction het volgende:
[..]
Hoeveel borderliners ken je eigenlijk dat je zo'n overkoepelende uitspaak doet?
quote:Op dinsdag 2 februari 2010 14:13 schreef HugoBaas het volgende:
90% is aanstellerij en een excuus om je bot en lomp te gedragen.
Ik behandel die mensen net zoals alle andere mensen.
Zij hebben een probleem en alles wat ze fout doen gooien ze op de borderline. Lekker makkelijk. Daar ga ik geen rekening mee houden.
Als iemand een probleem heeft dan moet diegene dat zelf oplossen.
_!Ik hoop maar dat je omgeving een iets andere instelling heeft op het moment dat je in een rolstoel eindigt, blind of gehandicapt raakt.
quote:Dat is een rare vergelijking.Op dinsdag 2 februari 2010 14:40 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Dat is wel één van de kenmerken van borderliners, ook in de hulpverlening gebeurt dat vaak.
[..]
Ik hoop maar dat je omgeving een iets andere instelling heeft op het moment dat je in een rolstoel eindigt, blind of gehandicapt raakt.
Een lichamelijke afwijking is heel iets anders dan een beetje bordeline gejank.
quote:Orly? Want?
quote:Misschien moet je je dan maar eens een beetje in gaan lezen voordat je hier komt janken als een kortzichtige 15-jarige puber.Een lichamelijke afwijking is heel iets anders dan een beetje bordeline gejank.
quote:Frappant dat het geen grenzen kunnen stellen en geen nee kunnen zeggen een oorsprong vindt in de opvoeding?Op maandag 1 februari 2010 16:48 schreef Fantasma het volgende:
Mijn moeder heeft een borderline stoornis. Heeft mijn hele jeugd beinvloed, want ben enigst kind en ouders gescheiden. Ik was één van de personen waar ze vaak heel hard tegen aan schopte. Heb veel mensen in mijn moeder's leven zien komen en gaan, vooral gaan om altijd dezelfde redenen.
Op mijn 15e heb ik besloten dat ik haar niet meer zo vaak wilde zien, dat is nu uitgelopen op dat ik haar al 8 jaar écht niet meer heb gezien. Was voor mij op dat moment verstandig, omdat ik er zelf ook aan onderdoor ging.
Nu echter had ik gewild dat ik sterker was geweest, of meer steun had gehad in mijn omgeving. Ik weet vrij veel van borderline door ervaring, maar ook omdat ik Psychologie studeer. Als je echt van die persoon houdt, en die persoon van jou, dan moet je eerlijk kunnen zijn tegen die persoon. Wanneer de diagnose Borderline Stoornis is gesteld, weet die persoon dus wat er aan de hand is. Op moeilijke momenten moet jij gewoon kunnen zeggen, en die ander dat accepteren 'het is nu genoeg'. Het is een beetje alsof je met een driftig kind omgaat. Zomaar iemand uit je leven bannen, zoals hier wel geopperd wordt, lijkt me niet altijd een optie. Heb het zelf dus wel gedaan (bij mijn eigen moeder zelfs), maar zal niet zeggen dat ik hier geen spijt van heb. Met mij is het nu wel beter dan ooit, maar had dit liever gehad mét moeder.
Je moet elkaar steunen binnen de familie, en met die persoon praten. Soort van afspraken maken van 'wat te doen als het te ver gaat'.
Verder kan het je zeker beinvloeden. Ik ben ook iemand die conflicten vermijd etc. Maar het hoeft natuurlijk niet. En aan dat soort persoonlijkheidstrekken valt best te werken natuurlijk.
Succes ermee!
Heb er ook behoorlijk last van gehad, en nu nog, heb ik er soms best moeite mee om nee te zeggen tegen een ander, terwijl ik dat wel zo voel!
Maar je trammelant voor komen etc dat soort dingen.
quote:Mijn ex was een borderliner dus vertel me niet dat ik eerst eens wat moet lezen, want geloof me ik weet er alles van.Op dinsdag 2 februari 2010 14:51 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Orly? Want?
[..]
Misschien moet je je dan maar eens een beetje in gaan lezen voordat je hier komt janken als een kortzichtige 15-jarige puber.
Tevens ken ik nog een meisje dat het heeft en het is elke keer hetzelfde gezeik.
Misschien moet jij je eens inlezen.
quote:Ah, er speelt een stukje persoonlijke frustratie mee wat je maar projecteert op alle borderliners.Op dinsdag 2 februari 2010 14:56 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Mijn ex was een borderliner dus vertel me niet dat ik eerst eens wat moet lezen, want geloof me ik weet er alles van.
quote:Dat ongetwijfeld, daarvoor zijn het ook borderliners. Ik ontken niet dat het vervelend is, maar beweren dat het aanstelleritis eerstegraads is gaat me dan weer een brug te ver. Het gaat om een persoonlijkheidsstoornis, d.w.z.: een psychische aandoening. Daar kiezen die mensen niet voor, dus kun je het ze ook moeilijk kwalijk nemen. Dat het vervelend is om zo iemand in je sociale omgeving mee te maken geloof ik graag.Tevens ken ik nog een meisje dat het heeft en het is elke keer hetzelfde gezeik.
quote:Je bedoelt: wacht maar totdat je zelf een keer een borderliner meemaakt en zo gefrustreerd raakt dat je alle nuance kwijt bent? Neuh, dank je.Misschien moet jij je eens inlezen.
quote:Je begrijpt me verkeerd.Op dinsdag 2 februari 2010 15:01 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Ah, er speelt een stukje persoonlijke frustratie mee wat je maar projecteert op alle borderliners.
[..]
Dat ongetwijfeld, daarvoor zijn het ook borderliners. Ik ontken niet dat het vervelend is, maar beweren dat het aanstelleritis eerstegraads is gaat me dan weer een brug te ver. Het gaat om een persoonlijkheidsstoornis, d.w.z.: een psychische aandoening. Daar kiezen die mensen niet voor, dus kun je het ze ook moeilijk kwalijk nemen. Dat het vervelend is om zo iemand in je sociale omgeving mee te maken geloof ik graag.
[..]
Je bedoelt: wacht maar totdat je zelf een keer een borderliner meemaakt en zo gefrustreerd raakt dat je alle nuance kwijt bent? Neuh, dank je.
Tuurlijk is het een aandoening, maar ik weet uit ervaring dat alles dat die mensen doen of wat fout gaat maar op de borderline wordt gegooid.
Dit is ook bewezen.
Daarom zei ik al: 90% is aanstellerij. Er zal vast een probleem kunnen ontstaan door de borderline, maar dat is hooguit 10%.
quote:waar is dat bewezenOp dinsdag 2 februari 2010 15:04 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Je begrijpt me verkeerd.
Tuurlijk is het een aandoening, maar ik weet uit ervaring dat alles dat die mensen doen of wat fout gaat maar op de borderline wordt gegooid.
Dit is ook bewezen.
Daarom zei ik al: 90% is aanstellerij. Er zal vast een probleem kunnen ontstaan door de borderline, maar dat is hooguit 10%.
dat is echt toaal niet zo
quote:Ah, dus 10% van hun gedrag is daadwerkelijk aan de persoonlijkheidsstoornis te wijten, de rest doen ze gewoon om hun omgeving te pesten terwijl ze geniepig in hun vuistje lachen omdat iedereen denkt dat het borderline is, ofzo?Op dinsdag 2 februari 2010 15:04 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Je begrijpt me verkeerd.
Tuurlijk is het een aandoening, maar ik weet uit ervaring dat alles dat die mensen doen of wat fout gaat maar op de borderline wordt gegooid.
Dit is ook bewezen.
Daarom zei ik al: 90% is aanstellerij. Er zal vast een probleem kunnen ontstaan door de borderline, maar dat is hooguit 10%.
Wat voor materiaal is aan te raden?
Ik ben echt een totale leek, dus hoogdravende psychologische pillen zijn niet voor mij weggelegd.
En is het überhaupt wel verstandig?
Want de ene borderliner is de andere niet. Ik ben bang dat er een extreem scenario in die boeken geschetst wordt waardoor ik die vriend van me misschien wel in een heel ander daglicht ga zetten
quote:ik zou gewon met hem in gesprek gaanOp dinsdag 2 februari 2010 15:17 schreef GimmeGore het volgende:
Over inlezen gesproken.
Wat voor materiaal is aan te raden?
Ik ben echt een totale leek, dus hoogdravende psychologische pillen zijn niet voor mij weggelegd.
En is het überhaupt wel verstandig?
Want de ene borderliner is de andere niet. Ik ben bang dat er een extreem scenario in die boeken geschetst wordt waardoor ik die vriend van me misschien wel in een heel ander daglicht ga zetten
de een is de ander niet en hij kan je het best uitleggen wat zich bij hem vooral uit en hoe je daar het best mee om kunt gaan en zo
ik zou hem vooral niet te veel gaan zien als die borderliner of zo
"normale" mensen hebben ook zo hun dingetjes waar je mee om moet leren gaan.
mensen met borderline ook maar dan net wat meer dingetjes
quote:Op Wikipedia staat wat algemene info.Op dinsdag 2 februari 2010 15:17 schreef GimmeGore het volgende:
Over inlezen gesproken.
Wat voor materiaal is aan te raden?
SPOILEREn desnoods kan ik je wat college-materiaal linken.
quote:Dat is het gevaar inderdaad. Iedereen heeft wel trekken van een persoonlijkheidsstoornis in zich, politici kunnen bijvoorbeeld wat narcistische trekjes hebben. Maar zolang er geen officiële diagnose is vastgesteld en mensen niet vastlopen in hun omgeving en onbehandelbaar worden voldoet het misschien om deze trekjes voor lief te nemen en duidelijk je eigen grenzen aan te geven.Ik ben echt een totale leek, dus hoogdravende psychologische pillen zijn niet voor mij weggelegd.
En is het überhaupt wel verstandig?
Want de ene borderliner is de andere niet. Ik ben bang dat er een extreem scenario in die boeken geschetst wordt waardoor ik die vriend van me misschien wel in een heel ander daglicht ga zetten
quote:De verschijnselen van borderline komen ook voor bij andere psychische stoornissen. Het kan moeilijk zijn om een borderline stoornis te onderscheiden van bijvoorbeeld depressie, een angststoornis of ADHD. Borderline gaat ook vaak samen met andere aandoeningen.Op dinsdag 2 februari 2010 15:08 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
waar is dat bewezen
dat is echt toaal niet zo
Dus de schuld ligt al snel bij borderline.
net deed je net alsof die dingen met opzet zo gedaan worden door mensen met bps
quote:+1Op dinsdag 2 februari 2010 16:13 schreef rhubarbje het volgende:
nu zeg je het op een heel andere manier
net deed je net alsof die dingen met opzet zo gedaan worden door mensen met bps
quote:Dat was een voorbeeld.Op dinsdag 2 februari 2010 16:13 schreef rhubarbje het volgende:
nu zeg je het op een heel andere manier
net deed je net alsof die dingen met opzet zo gedaan worden door mensen met bps
Mensen met borderline gooien altijd alles op borderline. En dat is dus vaak onterecht.
quote:Hoe je het ook wendt of keert: in zekere zin overmacht dus.Op dinsdag 2 februari 2010 16:21 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Dat was een voorbeeld.
Mensen met borderline gooien altijd alles op borderline. En dat is dus vaak onterecht.
Daarnaast ben ik wel benieuwd hoe je dit dan concreet bedoelt:
quote:Welke verschijnselen zijn bijvoorbeeld moeilijk te onderscheiden van een depressie, angststoornis of ADHD?Op dinsdag 2 februari 2010 16:09 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
De verschijnselen van borderline komen ook voor bij andere psychische stoornissen. Het kan moeilijk zijn om een borderline stoornis te onderscheiden van bijvoorbeeld depressie, een angststoornis of ADHD. Borderline gaat ook vaak samen met andere aandoeningen.
Dus de schuld ligt al snel bij borderline.
quote:nou dan hadden ze het op een ander labeltje moeten gooienOp dinsdag 2 februari 2010 16:21 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Dat was een voorbeeld.
Mensen met borderline gooien altijd alles op borderline. En dat is dus vaak onterecht.
doet dat er toe?
het komt door een "afwijking" die ze hebben en niet omdat ze met het verkeerde been uit bed zijn gestapt of zo
quote:Ja maar niet alles komt door die afwijking.Op dinsdag 2 februari 2010 16:36 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
nou dan hadden ze het op een ander labeltje moeten gooien
doet dat er toe?
het komt door een "afwijking" die ze hebben en niet omdat ze met het verkeerde been uit bed zijn gestapt of zo
Ik vind het nogal makkelijk om alles wat ze fout doen of als ze bijvoorbeeld uitvallen tegen mensen om dan maar meteen te zeggen sorry ik heb borderline.
Normale mensen vallen ook wel eens uit...
probeer om te gaan met de persoon die je tegenover je hebt en niet de borderliner die je tegen over je hebt
verder ben ik het wel met je oneens geloof ik want jij doet alsof de meerderheid van de dingen die mis zijn/gaan voortkomen uit iets anders komt terwijl het in mijn ogen andersom is
Als je zo'n stoornis hebt is alles in je leven daarmee verweven... Je hele karakter en persoonlijkheid zou waarschijnlijk anders zijn als dit je al niet je hele leven beinvloed had
Vooral als je nooit hebt geleerd er mee om te gaan
Daarmee wil ik het niet goedpraten dat je "slachtoffer gedrag" gaat vertonen hoor, maar het is niet realistisch om te zeggen dat het er niets mee te maken heeft
quote:Dat zal zeker wel eens voor kunnen komen, maar je moet ook begrijpen dat het voor die mensen zelf vaak niet duidelijk is welke gevoelens wel en niet normaal zijn en wanneer ze wantrouwig of boos moeten zijn en wanneer niet.Op dinsdag 2 februari 2010 16:43 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Ja maar niet alles komt door die afwijking.
Ik vind het nogal makkelijk om alles wat ze fout doen of als ze bijvoorbeeld uitvallen tegen mensen om dan maar meteen te zeggen sorry ik heb borderline.
Ik weet niet goed hoe het bij andere borderliners is, maar ik heb totaal geen neiging om mensen voor te liegen, laat staan dat ik graag afhankelijk van ze wil zijn of hen tot last wil zijn. Zodra ik begon te ontdekken dat ik op een verkeerde manier dacht, schaamde ik me vooral voor mijn egocentrische gedrag en wilde ik graag socialer worden. Echter: ik heb ontzettend veel gehad aan mijn vrienden - bijna niemand heeft me in de steek gelaten - en ik denk dat het stukken moeilijker is om meer bewust te worden wanneer er geen goede feedback is uit de omgeving.
Juist om die reden is maatschappelijke openheid en bewustwording erg belangrijk en het zou natuurlijk helemaal mooi zijn als het gewoon neurologisch vastgesteld kan worden, dan hoef je niet continu op te boksen tegen het wantrouwen van anderen. Al moet ik zeggen dat het me verbaasde hoeveel begrip er voor kan zijn als men er eindelijk over durft te praten.
quote:Ik neem aan dat ze zelf ook niet altijd weten wanneer iets door Borderline komt of niet en er zelf ook ontzettend mee worstelen. Ik denk dat jij onderschat hoe het is om Borderline te hebben.Op dinsdag 2 februari 2010 16:43 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Ja maar niet alles komt door die afwijking.
Ik vind het nogal makkelijk om alles wat ze fout doen of als ze bijvoorbeeld uitvallen tegen mensen om dan maar meteen te zeggen sorry ik heb borderline.
Zij had gelijk zoiets van: Ja maar die mensen zijn zo raar en zo ben ik helemaal niet en die zie je op internet altijd stoer doen enzo (die 15 jarige kindjes die zeggen het te hebben, zo kende zij het)
Maar voor ons is ze gewoon nog zichzelf zeg maar. Zo kennen we haar. Als ze te ver door is met stressigheid ofzo moet je haar doordrijven dat alles eruit komt en anders kun je het nog sussen enzo... dat soort dingen maarja ik ken haar gewoon als zij en niet als iemand met borderline en zo bekijk ik het eigenlijk ook helemaal niet
quote:Ach ja, het is ook niet altijd even erg en bovendien hebben mensen meer elementen in hun persoonlijkheid dan de "borderline-elementen". De één schaamt zich er ook wat meer voor dan de ander, de één herkent het sneller bij zichzelf dan de ander.Op dinsdag 2 februari 2010 16:58 schreef Pingwingei het volgende:
Zij had gelijk zoiets van: Ja maar die mensen zijn zo raar en zo ben ik helemaal niet en die zie je op internet altijd stoer doen enzo (die 15 jarige kindjes die zeggen het te hebben, zo kende zij het)
Maar voor ons is ze gewoon nog zichzelf zeg maar. Zo kennen we haar. Als ze te ver door is met stressigheid ofzo moet je haar doordrijven dat alles eruit komt en anders kun je het nog sussen enzo... dat soort dingen maarja ik ken haar gewoon als zij en niet als iemand met borderline en zo bekijk ik het eigenlijk ook helemaal niet
quote:En je moet haar ook niet anders gaan bekijkenOp dinsdag 2 februari 2010 16:58 schreef Pingwingei het volgende:
mijn vriendin heeft dit "stempel" 2 jaar geleden ook gekregen, dit omdat ze psychologisch onderzoek moest ondergaan blablabla teveel extra informatie.
Zij had gelijk zoiets van: Ja maar die mensen zijn zo raar en zo ben ik helemaal niet en die zie je op internet altijd stoer doen enzo (die 15 jarige kindjes die zeggen het te hebben, zo kende zij het)
Maar voor ons is ze gewoon nog zichzelf zeg maar. Zo kennen we haar. Als ze te ver door is met stressigheid ofzo moet je haar doordrijven dat alles eruit komt en anders kun je het nog sussen enzo... dat soort dingen maarja ik ken haar gewoon als zij en niet als iemand met borderline en zo bekijk ik het eigenlijk ook helemaal niet
. Ze is in de eerste plaats nog gewoon een mens natuurlijk. Borderline bestaat ook in verschillende gradaties, dat maakt het leven met de ene Borderliner ook gemakkelijker dan met de ander .quote:mja bnou zo zie ik het dus totaal niet. van die borderline punten sloeg er 1 of 2 niet op haar, de rest wel, dus zij had zoiets van: Dan heb ik het zeker heel erg en kom ik er nooit vanafOp dinsdag 2 februari 2010 17:01 schreef Viking84 het volgende:
[..]
En je moet haar ook niet anders gaan bekijken
Maar ik had zoiets van: ja in een verhaaltje kan ook 90% op jou slaan maar dan hoeft dat nog niet gelijk te zeggen dat je gek bent ofzo of dat jij eigenlijk de persoon in het verhaaltje bent Dus ja ik ben er zeg maar aan gewend al nog voordat ze dat stempel kreeg, en dat stempel deed meer met haar dan met haar ongeving
"normale" mensen mogen wel slachtofferig zeiken maar mensen waarmee aantoonbaar iets aan de hand is mogen dat niet?
hmmm nu ben je me ff kwijt hoor...
Zelf probeer ik afstand te bewaren. Dat is voor mijzelf beter, ik voel me niet op m'n gemak bij haar thuis, mede ook door de onrust van m'n broertje en zusje erbij.
quote:Nouja, het is niet zo dat de slachtoffers van borderliners niet gehoord worden, toch? Heb je slechte ervaringen ermee?Op dinsdag 2 februari 2010 17:30 schreef antonwachter het volgende:
Ooh wat zijn de borderlinertjes weer zielig, is er wel iemand die stil staat bij de slachtoffers die deze egocentrische verwende psychopaatjes maken? In de egocentrische belevingswereld zijn de slachtoffers weer niet belangrijk.
quote:Ik heb geen slechte ervaring met borderliners want ik pak ze gewoon keihard aan. Wel heb ik ze andere mensen op gruwelijke manieren kapot zien maken, dit is ook een van de redenen voor mij om ze keihard aan te pakken. Het ergste van borderliners is dat ze zichzelf als slachtoffers zien terwijl het meestal alleen maar zielige verhalen zijn die nergens op gebaseerd zijn.Op dinsdag 2 februari 2010 18:26 schreef lightbearer het volgende:
[..]
Nouja, het is niet zo dat de slachtoffers van borderliners niet gehoord worden, toch? Heb je slechte ervaringen ermee?
quote:Nou, gelukkig maar dat jij de situatie dan weet te verbeteren heh, en de ideale oplossing hebt gevonden....Op dinsdag 2 februari 2010 18:37 schreef antonwachter het volgende:
[..]
Ik heb geen slechte ervaring met borderliners want ik pak ze gewoon keihard aan. Wel heb ik ze andere mensen op gruwelijke manieren kapot zien maken, dit is ook een van de redenen voor mij om ze keihard aan te pakken. Het ergste van borderliners is dat ze zichzelf als slachtoffers zien terwijl het meestal alleen maar zielige verhalen zijn die nergens op gebaseerd zijn.
quote:Ligt de werkelijkheid anders dan?Op dinsdag 2 februari 2010 18:37 schreef antonwachter het volgende:
Het ergste van borderliners is dat ze zichzelf als slachtoffers zien terwijl het meestal alleen maar zielige verhalen zijn die nergens op gebaseerd zijn.
quote:En wat is het effect van dat keihard aanpakken? Positief uitgepakt (voor jou, die persoon, of allebei)?Op dinsdag 2 februari 2010 18:37 schreef antonwachter het volgende:
[..]
Ik heb geen slechte ervaring met borderliners want ik pak ze gewoon keihard aan. Wel heb ik ze andere mensen op gruwelijke manieren kapot zien maken, dit is ook een van de redenen voor mij om ze keihard aan te pakken. Het ergste van borderliners is dat ze zichzelf als slachtoffers zien terwijl het meestal alleen maar zielige verhalen zijn die nergens op gebaseerd zijn.
quote:Voor de maatschappij pakt het wel positief uit. Ik word niet blij als ik zo met mensen om moet gaan en de egocentrische borderlinertjes willen ook niet zo behandeld worden. Maar misschien stopt het hun onzinnige acties , ik zie het ook niet als een integrale oplossing maar het is een belangrijke bouwsteen. Het is in ieder geval een constructieve actie.Op dinsdag 2 februari 2010 18:47 schreef gifkwal het volgende:
[..]
En wat is het effect van dat keihard aanpakken? Positief uitgepakt (voor jou, die persoon, of allebei)?
k studeer psy.
quote:Wat een VRESELIJK onwetend slap gelul!!Op dinsdag 2 februari 2010 19:32 schreef antonwachter het volgende:
[..]
Voor de maatschappij pakt het wel positief uit. Ik word niet blij als ik zo met mensen om moet gaan en de egocentrische borderlinertjes willen ook niet zo behandeld worden. Maar misschien stopt het hun onzinnige acties , ik zie het ook niet als een integrale oplossing maar het is een belangrijke bouwsteen. Het is in ieder geval een constructieve actie.
Je sympathiseert met slachtoffers, vind het allemaal zo zielig voor de slachtoffers. Maar in plaats van meewerken aan het genezingsproces of een goede oplossing te bieden ga je een borderliner KEIHARD aanpakken.. Triggeren dus.. Met dus JUIST als gevolg dat die borderliner slachtoffers gaat maken/zoeken.
Heel goed van jou!!
Ook bedankt namens de slachtoffers en betrokkenen. En dat borderliners niet geholpen willen worden is de grootste onzin van allemaal.
Het grootste probleem met borderline, is het onbegrip en het treiteren daardoor door mensen zoals jij!
quote:Misschien hangt het van de persoon af, maar ik betwijfel in hoeverre zulke acties echt helpen. Natuurlijk zal het af en toe goed zijn om niet altijd mee te gaan in de zieligheid/zelfmedelijden van die personen en af en toe te zeggen waar het op staat (of eigenlijk: wat jouw gevoelens zijn of wat het gedrag van die persoon bij jou teweeg brengt). Maar of het ook echt het hele gedrag stopt weet ik niet. Zoals al eerder gezegd, die mensen doen het niet expres, ze kunnen er in feite niks aan doen. Je kan iemand met Down Syndroom toch ook niet streng toespreken in de hoop dat zo iemand ineens "normaal" wordt (of is dit een hele kromme vergelijking?)Op dinsdag 2 februari 2010 19:32 schreef antonwachter het volgende:
[..]
Voor de maatschappij pakt het wel positief uit. Ik word niet blij als ik zo met mensen om moet gaan en de egocentrische borderlinertjes willen ook niet zo behandeld worden. Maar misschien stopt het hun onzinnige acties , ik zie het ook niet als een integrale oplossing maar het is een belangrijke bouwsteen. Het is in ieder geval een constructieve actie.
quote:je hoeft ook niet mee te gaan borderlinersOp dinsdag 2 februari 2010 20:12 schreef gifkwal het volgende:
[..]
Misschien hangt het van de persoon af, maar ik betwijfel in hoeverre zulke acties echt helpen. Natuurlijk zal het af en toe goed zijn om niet altijd mee te gaan in de zieligheid/zelfmedelijden van die personen en af en toe te zeggen waar het op staat (of eigenlijk: wat jouw gevoelens zijn of wat het gedrag van die persoon bij jou teweeg brengt). Maar of het ook echt het hele gedrag stopt weet ik niet. Zoals al eerder gezegd, die mensen doen het niet expres, ze kunnen er in feite niks aan doen. Je kan iemand met Down Syndroom toch ook niet streng toespreken in de hoop dat zo iemand ineens "normaal" wordt (of is dit een hele kromme vergelijking?)
je kunt ook op een constructieve manier aangeven dat ze te ver gaan of buiten proportioneel reageren
Ik snap niet waarom iedereen maar denkt dat je alleen maar met ze mee kan gaan of bot en gemeen tegen ze kunt doen
quote:Borderliners zijn alleen maar op zoek naar de roes die ze uit hun prikkels krijgen. Slachtoffers maken ze alleen maar om hun roes te krijgen. Verder interesseert ze gewoon helemaal niks alleen hun eigen roes.Op dinsdag 2 februari 2010 20:11 schreef Autidude het volgende:
[..]
Wat een VRESELIJK onwetend slap gelul!!
Je sympathiseert met slachtoffers, vind het allemaal zo zielig voor de slachtoffers. Maar in plaats van meewerken aan het genezingsproces of een goede oplossing te bieden ga je een borderliner KEIHARD aanpakken.. Triggeren dus.. Met dus JUIST als gevolg dat die borderliner slachtoffers gaat maken/zoeken.
Heel goed van jou!!
En dat borderliners niet geholpen willen worden is de grootste onzin van allemaal.
Het grootste probleem met borderline, is het onbegrip en het treiteren daardoor door mensen zoals jij!
Genezingsproces is gewoon keihard aanpakken net zolang ze zien dat ze met dit soort gedrag niet weg kunnen komen.
quote:Tja ik weet niet, uit eigen ervaring weet ik gewoon dat die persoon dan compleet ontploft en er geen land mee te bezeilen en geen goed gesprek meer mee te voeren is. Maar zoals gezegd, misschien ligt dat aan de degradatie van "mijn"Op dinsdag 2 februari 2010 20:32 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
je hoeft ook niet mee te gaan borderliners
je kunt ook op een constructieve manier aangeven dat ze te ver gaan of buiten proportioneel reageren
Ik snap niet waarom iedereen maar denkt dat je alleen maar met ze mee kan gaan of bot en gemeen tegen ze kunt doen
borderliner en kan het bij anderen wel heel goed?ik denk, dat als je zo zeker weet dat wat je ook doet die persoon ontploft, het wel mee weegt hoe jij het aan hebt gepakt
als je een botte lul bent zal die persoon (als ie klaar is met razen) ook niet snel weer vertrouwen in je stellen
als je gewoon netjes en redelijk bent dan heeft de rest van de relatie meer kans om goed te blijven
Als die persoon door ervaring leert dat elke keer als jij tegen hem of haar in gaat dat is vanuit goede intenties en op een integere manier dit doet dan heeft jullie band meer kans van overleven en weer terug komen zeg maar....
Borderliners hebben moeite met vertrouwen en mensen dichtbij laten komen
en als je dan als iemand met lepra behandeld word geef ik ze geen ongelijk
quote:Precies, dat is nu wel duidelijkOp dinsdag 2 februari 2010 21:01 schreef rhubarbje het volgende:
je weet echt zo niet waar je het over hebt
Jammer dat dit soort mensen bestaan, en dan zeggen dat Bordy's slecht zijn voor de maatschappij 
Kan een heel verhaal hier neer gaan plempen over wat BPS precies inhoud en wat nu de juiste karaktereigenschappen zijn en nog veel meer.. zoals het feitje dat heel veel borderliners eigenlijk super aardig zijn, type wereldverbeteraar etc (maar met een stoornis, die verholpen kan worden) Maar ik heb daar nu even helemaal geen zin in.. en al helemaal niet voor zo'n vaatdoekje..
Morgen zal ik misschien eens een kwalitatieve post neerplempen met info en feiten waar TS en eventuele andere écht wat aan hebben, maar daar heb ik nu even geen zin in want daar gaat ook wel even wat moeite in zitten en daar staat mijn hoofd nu helemaal niet naar. En anders stuur ik TS morgen een PM met nuttige info.
Ik weet wél waar ik over praat want naast dat ik zelf BPS heb, ken ik daardoor ook 100'en hele goede lotgenoten online.. want borderliners kunnen elkaar heel vaak ook goed helpen. Ik zou eigenlijk die "heksenketel" hier open moeten trekken door dit topic door te linken
Krijgt Fok! er misschien nog een paar leuke dames bij ook! 
quote:Daar heb je misschien gelijk in. Tot nu toe heb ik steeds het idee dat zo'n ontploffing nadelig is voor zowel mij (ik word er niet vrolijker van, brengt veel stress met zich mee) als voor die persoon (wordt boos/verdrietig, zakt verder weg in depressie). Het zou wel fijn zijn om een evenwichtiger relatie te hebben waarin je inderdaad gewoon makkelijk kan zeggen dat iemand te ver gaat. Ik heb er verder niet heel veel ervaring mee, maar geven borderliners je over het algemeen wel gelijk als je dat tegen ze zegt? Ik bedoel, zien ze het zelf eigenlijk ook wel in? Want mijn idee was altijd dat zij juist niet kunnen zien dat ze fout zitten of anderen pijn doen, daarom is het ook zo'n vervelende ziekte.Op dinsdag 2 februari 2010 21:12 schreef rhubarbje het volgende:
dat iemand ontploft wil het niet zeggen dat hij of zij er niets van mee neemt?
ik denk, dat als je zo zeker weet dat wat je ook doet die persoon ontploft, het wel mee weegt hoe jij het aan hebt gepakt
als je een botte lul bent zal die persoon (als ie klaar is met razen) ook niet snel weer vertrouwen in je stellen
als je gewoon netjes en redelijk bent dan heeft de rest van de relatie meer kans om goed te blijven
Als die persoon door ervaring leert dat elke keer als jij tegen hem of haar in gaat dat is vanuit goede intenties en op een integere manier dit doet dan heeft jullie band meer kans van overleven en weer terug komen zeg maar....
Borderliners hebben moeite met vertrouwen en mensen dichtbij laten komen
en als je dan als iemand met lepra behandeld word geef ik ze geen ongelijk
quote:Het zou fijn zijn als je je ervaringen zou willen delen, ik denk dat velen er iets aan hebben (niet alleen degenen die totaal geen idee hebben wat BPS inhoudt maar ook degenen zoals ik die moeite hebben er mee om te gaan). Maar neem de tijd of voel je niet gedwongen.Op dinsdag 2 februari 2010 21:16 schreef Autidude het volgende:
[..]
Precies, dat is nu wel duidelijk
Kan een heel verhaal hier neer gaan plempen over wat BPS precies inhoud en wat nu de juiste karaktereigenschappen zijn en nog veel meer.. zoals het feitje dat heel veel borderliners eigenlijk super aardig zijn, type wereldverbeteraar etc (maar met een stoornis, die verholpen kan worden) Maar ik heb daar nu even helemaal geen zin in.. en al helemaal niet voor zo'n vaatdoekje..
Morgen zal ik misschien eens een kwalitatieve post neerplempen met info en feiten waar TS en eventuele andere écht wat aan hebben, maar daar heb ik nu even geen zin in want daar gaat ook wel even wat moeite in zitten en daar staat mijn hoofd nu helemaal niet naar. En anders stuur ik TS morgen een PM met nuttige info.
Ik weet wél waar ik over praat want naast dat ik zelf BPS heb, ken ik daardoor ook 100'en hele goede lotgenoten online.. want borderliners kunnen elkaar heel vaak ook goed helpen. Ik zou eigenlijk die "heksenketel" hier open moeten trekken door dit topic door te linken
quote:Graag en mocht je hoofd er morgen niet naar staan of wil je het toch niet zo openbaar hier neer plempen, mag je mij wel een kopietje sturen van de PM naar TSOp dinsdag 2 februari 2010 21:16 schreef Autidude het volgende:
[..]
Morgen zal ik misschien eens een kwalitatieve post neerplempen met info en feiten waar TS en eventuele andere écht wat aan hebben, maar daar heb ik nu even geen zin in want daar gaat ook wel even wat moeite in zitten en daar staat mijn hoofd nu helemaal niet naar.
Ik heb vandaag met die vriend afgesproken dat ik alles wat ik wil vragen op schrijf en dat hij alles waarvan hij denkt dat ik het moet weten op een rijtje zet.
(meer omdat we allebei van die chaotische types zijn die anders misschien iets vergeten)
Want we willen de relatie wel een beetje open houden
quote:Op donderdag 31 oktober 2002 22:19 schreef Moonah het volgende:
Borderline is vooral een stoornis op emotioneel vlak. Er is geen goede balans tussen ratio en emotie, waardoor er vaak geen adequaat gedrag wordt vertoond.
Door traumatische ervaringen kan de emotionele ontwikkeling van een kind stil komen te staan of een scheefgroei vertonen. Het gedrag van mensen met borderline kun je ook vaak wel met dat van een jong kind vergelijken.
Het impulsieve, gewoon doen, zonder eerst allerlei consequenties af te wegen. Dingen zeggen, eruit flappen zonder erover na te denken. Jonge kinderen zijn ook zelden tactisch.
Het zwart/wit denken. Kinderen kunnen moeilijk met ambivalenties omgaan. Als mama boos is is het: "Stomme mama."
Dat iemand die van je houdt ook wel eens lullig (of chagrijnig, whatever) tegen je kan doen, is in de beleving van een borderlinepatient niet mogelijk. Diegene houdt dan niet meer van je, anders zou hij niet lullig doen
Andersom geldt dat ook: Als iemand stom is, dan kan daar ook niets leuks aan ontdekt worden. Of iemand die je juist (waanzinnig) bewondert , die kan niets fout doen.
Nuanceren is voor kinderen ook vaak moeilijk.
Stemmingswisselingen: Bij kinderen (en bij mensen met borderline)is het vaak Jantje lacht , Jantje huilt . En dat kan soms best snel op en neer gaan.
Ook kan iemand met borderline overspoeld worden door zijn/haar emoties. Vergelijk het met kinderen, die kunnen om iets kleins een onbedaarlijk verdriet hebben, maar dat kan ook weer snel over zijn. Van de andere kant kan er ook sprake zijn van een tomeloos enthousiasme, een ontembare vrolijkheid.
Verlatingsangst: Een klein kind kan niet bevatten dat als mama even boodschappen doen is , dat ze dan ook echt weer terug komt. Een kind moet daarop leren vertrouwen door ervaring.
Hetzelfde bij een bordelinepatient. Het is heel moeilijk om in een relatie erop te vertrouwen dat iemand echt bij je wil blijven, dat iemand nog steeds van je houdt , je heus niet zal verlaten, ook al heeft hij/zij ook zo zijn/haar eigen bezigheden.
Ook in vriendschappen werkt het zo. Het is bv moeilijk te accepteren dat je beste vriendin ook andere vriendinnen heeft.
Je kunt je mss voorstellen dat emotioneel gedrag op het niveau van een jong kind, voor zowel degene met borderline als ook voor de omgeving, voor veel problemen kan zorgen. Immers, je bent toch volwassen, je kunt je toch wel bedenken dat je je in een bepaalde situatie niet zus of zo kunt gedragen. Je bent toch oud en wijs genoeg om je emoties onder controle te houden
Maar dat is nou juist het lastige als je borderline hebt. Je kunt wel beredeneren dat bepaalde zaken niet kloppen, of dat jij anders reageert dan anderen, maar omdat je emotionele ontwikkeling niet parallel loopt met je rationele ontwikkeling kun je je vaak niet adequaat gedragen. En dat zorgt voor heel veel interne frustratie, waardoor weer afwijkend gedrag kan ontstaan (dissociatie, automutilatie, eetstoornissen, depressie etc).
quote:Zeer herkenbaar! Thanks.Op dinsdag 2 februari 2010 22:13 schreef Moonah het volgende:
Ter info, een hele oude post van mij. Wellicht heeft iemand er iets aan.
[..]
quote:De enige correcte reactie, zeer vervelende mensen en nauwelijks te veranderen.
quote:Hey, je verhaaltje over dat vriendje met die kenmerken komt erg bekend voor
In mijn familie hebben we iemand met borderline en het is best beangstigend om te zien wat voor een stempel dit op de familierelaties kan drukken. De persoon in kwestie woont nog niet eens dicht in de buurt, maar toch beinvloedt de ziekte van die persoon ons nog redelijk vaak. Ik wil niet teveel in details treden ivm herkenbaarheid, maar ben benieuwd hoe andere mensen omgaan met een persoon met borderline in hun direkte omgeving.
Wat ik aan mezelf merk is dat het mijn doen en laten best wel beinvloedt. In onze familie is het altijd zaak om die ene persoon maar niet boos/gekwetst te maken want anders explodeert de hele zaak weer en krijgen "wij" er weer de schuld van. Tevens had ik op jonge leeftijd een vriendje die achteraf gezien dezelfde nare trekjes vertoonde (bij het minste of geringste dreigen met het uitmaken van de relatie, altijd medelijden en aandacht nodig hebben, dreigen met zelfmoord, liegen etc). Ik merk dat dit me toch wel heeft gevormd. Ik ben nu snel bang om mensen te kwetsen en dit leidt er toe dat ik vaak maar toegeef aan mensen om de lieve vrede te bewaren. Zo zou ik niet snel tegen mensen ingaan omdat ik bang ben ze te kwetsen en zo een ruzie te veroorzaken (zoals dat altijd gebeurt bij die persoon met borderline). Ik doe hiermee mezelf tekort, denk bijvoorbeeld aan het moeilijk kunnen afwijzen van mannen (in de zin van telefoonnummer geven terwijl ik daar eigenlijk helemaal geen zin in heb) of zelfs hele domme dingen zoals in het vliegtuig altijd luisteren naar het veiligheidspraatje van stewardessen, ook al heb ik al zo vaak gevlogen dat ik dat praatje uit mijn hoofd ken. Ik vind het anders zielig voor de stewardessen dat niemand naar ze luistert en vind het onbeleefd om niet te luisteren
Hoe gaan anderen om met borderline?
dat heb ik ook gehad! Ik heb het altijd genegeerd en de relatie was ook al vrij snel uit.Ik denk dat er zeker wel een gevaar schuilt in het zielig maken van iemand met Borderline of zeggen dat diegene er niks aan kan doen. Het is immens moeilijk om er iets aan te doen, en het is ook niet diegenes schuld dat diegene dat heeft, maar voor zowel iemand met borderline als zijn naaste omgeving lijkt het mij belangrijk dat beide hun verantwoordelijkheid nemen. Bepaald gedrag kan door Borderline komen maar dat wil niet zeggen dat diegene er niks aan kan doen. Met zo´n houding kom je nergens.
maar dat wil dus niet zeggen dat borderliners zich aanstellen.
Deze tekst haalde ik van watwiljijweten.nl.
De borderliner in mijn omgeving vond mij eerst waardeloos toen geweldig en nu weer waardeloos. Dit ging zover dat ze geprobeerd heeft mijn relatie te saboteren en toen dat niet lukte heeft ze geprobeerd om op mijn werk me zwart te maken.
Ik heb besloten, iom een maatschappelijk werkster om helemaal geen contact meer te hebben met deze persoon. Jammer genoeg blijft ze zijdelings altijd aanwezig maar ik ben een stuk rustiger wetende dat ik geen contact meer hoef te hebben.
Ik heb dit duidelijk haar verteld dat ik geen contact meer wil, meerdere keren, en ze lijkt het nu te accepteren. Ik probeer me altijd te bedenken dat ze ziek is en er ook zelf weinig aan kan doen (psychische hulp wordt mondjesmaat aangenomen) maar het liegen en de duidelijke haat tegen mij heeft me toch doen besluiten geen contact meer te willen.
quote:Bij mij helaas 4 jaarOp woensdag 3 februari 2010 00:45 schreef RavvennaLatina het volgende:
[..]
Hey, je verhaaltje over dat vriendje met die kenmerken komt erg bekend voor
Weet ook niet zeker of hij Borderline had, maar het kwam er in elk geval erg mee overeen. In elk geval had hij ERGENS last van, haha. Uiteindelijk is het ook bij mij hierop stuk gelopen.Interessante berichten verder. Misschien dat ik in het geval van een ander soort relatie (dus geen familie, maar iemand die ik nog maar net heb leren kennen) ook afstand zou houden... Voelt wel lullig maar als je toch nog niet echt iets met die persoon hebt opgebouwd is het misschien beter om geen intense relatie te ontwikkelen. Of misschien wel, maar dan moet je er wel met een zekere houding in gaan en je borst natmaken
quote:Hmm, het lijkt er op dat je generaliseert op basis van een enkele situatie. Daarenboven is je bewering dat de verhalen nergens op gebaseerd zijn een misvatting. Op zich begrijp ik je boosheid wel, als je iemand eraan kapot hebt zien gaan, maar je lost er niets mee op. Heeft je "keiharde aanpak" al veel vruchten afgeworpen?Op dinsdag 2 februari 2010 18:37 schreef antonwachter het volgende:
[..]
Ik heb geen slechte ervaring met borderliners want ik pak ze gewoon keihard aan. Wel heb ik ze andere mensen op gruwelijke manieren kapot zien maken, dit is ook een van de redenen voor mij om ze keihard aan te pakken. Het ergste van borderliners is dat ze zichzelf als slachtoffers zien terwijl het meestal alleen maar zielige verhalen zijn die nergens op gebaseerd zijn.
quote:Haha, mijn ervaring wijst anders op precies het tegenovergestelde. Jouw aanpak leidt hen ertoe zich te isoleren, wanhopig te worden en zelfmoord te plegen, maar gezien je haat tegen hen, zul je dat waarschijnlijk als "constructief" ervaren, niet waar?Op dinsdag 2 februari 2010 19:32 schreef antonwachter het volgende:
[..]
Voor de maatschappij pakt het wel positief uit. Ik word niet blij als ik zo met mensen om moet gaan en de egocentrische borderlinertjes willen ook niet zo behandeld worden. Maar misschien stopt het hun onzinnige acties , ik zie het ook niet als een integrale oplossing maar het is een belangrijke bouwsteen. Het is in ieder geval een constructieve actie.
De therapeutische weg die vaak wordt voorgeschreven is één op één gesprekken, waarbij de patient langzaam een band leert op te bouwen met de therapeut. Op die manier wordt het vertrouwen hersteld en zien ze in dat hun visie egocentrisch en wantrouwig is. Daarna kan iemand vaak best redelijk functioneren in de maatschappij.
quote:Prachtige omschrijving!Op dinsdag 2 februari 2010 22:13 schreef Moonah het volgende:
Ter info, een hele oude post van mij. Wellicht heeft iemand er iets aan.
[..]
Ik ben zelf iemand die 8 jaar terug in therapie zat voor borderline en dat heeft geholpen, maar ik moet ook zeggen dat bij mij juist was dat ik heel veel zelf inzicht heb en dat schijnen juist een boel mensen met borderline niet te hebben.
Zelf ging ik ook een poos om met een ander meisje die ook borderline had maar bepaalde dingen herkende ik maar er was ook een wereld van verschil.
Zij was veel agressiever en vond ook als zij ruzie had met iemand dat dan partijen moest kiezen en dat soort drama en ik heb juist zoiets van ruzie is onderling we praten het uit , en als ik te overhit ben zorg ik dat ik even een time-out kan nemen om als het bedaard is toch uit te praten. Wat ik wel merk is dat ik wat gevoeliger ben en wat heftiger kan reageren (mijn emoties komen er versterkt uit)
Ik ben ook niet echt eens dat je als iemand borderline heeft , je alles maar moet pikken , want dan krijg je ook het gevaar dat zo iemand juist alles kan doen omdat die borderline heeft .
Een borderliner heeft ook zijn eigen verantwoordingen en kan ook niet alles maken.
Je moet juist bij hun goed hun grenzen aangeven en gaan ze daar overheen dan kunnen er consequenties aan zitten.
Ik denk meer dat de borderliner vaak geen inzicht in zichzelf heeft en dus soms slachtoffer van de omgeving voelt maar een boel doen ze toch zelf en moet echt gewoon leren zelfinzicht te krijgen, juist als je die zelfinzicht krijgt kan je ook veel beter met de stoornis werken dan dat het overheerst.
Trouwens is het niet verstandig om eens naar een cursus te gaan , voor familieleden en vrienden zodat ze via professionele begeleiding inzicht kunnen krijgen in de stoornis en hoe hun er mee om kunnen gaan ???
Mijn vader heeft dat toen gedaan en dat heeft ook juist ons contact verbeterd.
Ik heb wel eens van dat soort groepen gehoord, ja. Lijkt me erg nuttig, maar niet voor mij op dit moment omdat ik nu heel ver weg woon van die persoon en er minder mee te maken heb. Het effect op de rest van mijn familie (die er meer mee te maken heeft) is wat me op dit moment het meest verontrust.
Voor de therapie overheerste de borderline en nu veel minder en is het hanteerbaar geworden.
Ik wil het ook niet als excuus gebruiken, ben nog altijd verantwoordelijk voor mezelf en sommige hebben wel echt de houding dat het als excuus gebruikt kan worden maar dat is toch niet zo.
Bij mijn diagnose werd meteen al gesteld je hebt een behandelbare diagnose en dat is juist bij een boel niet omdat er vaak ook meer bij komt kijken als verslavingen, zelfmoordneigingen, eetsstoornissen en dan is inzicht in jezelf vaak heel moeilijk.
Ze zeiden tegen mij dat het al redelijk uitzonderlijk is dat ik dat zelfinzicht had, bij een boel borderliners is dat echt gewoon niet.
Misschien dat veel borderliners het wel inzien op momenten dat het goed met ze gaat, maar wanneer ze worden getriggerd en het slecht gaat, dat ze het dan niet meer kunnen bevatten.
Dat zou best een kunnen wat je zegt. Gelukkig herken ik zelf door de therapie wanneer het minder gaat en neem ik er zelf stappen voor zoals naar begeleider gaan, afleiding zoeken en je rust erin houden , dat soort dingen helpen dan juist , maar dat is het ook he dat moet je echt zelf inzien.
quote:Het heeft bij mij ook best lang geduurd voordat ik erkend heb dat die "buien" onderdeel van een stoornis zijn. Toen ik erachter kwam dat het toch echt aan mij lag en niet aan de anderen, heb ik me een hele tijd schuldig gevoeld en mezelf veroordeeld. Soms zag ik in dat wat ik ervoer toch wel erg op borderline (en andere stoornissen) leek, maar de volgende dag kon ik het dan weer allemaal naast me neerleggen, alsof het allemaal een hersenspinsel was. Pas toen er een psychodiagnostisch onderzoek was gedaan begon het tot me door te dringen wat er aan de hand was en toen begreep ik de bizarre ideeën die ik vroeger had wat beter.Op woensdag 3 februari 2010 19:59 schreef gifkwal het volgende:
Jammer... maar ja, des te beter voor jou!
Misschien dat veel borderliners het wel inzien op momenten dat het goed met ze gaat, maar wanneer ze worden getriggerd en het slecht gaat, dat ze het dan niet meer kunnen bevatten.
quote:Wel knap als je jezelf erin kan corrigeren. Is het nu min of meer verdwenen of kan dat niet?Op woensdag 3 februari 2010 20:03 schreef formerjellybean het volgende:
ja gelukkig voor mij wel.
Dat zou best een kunnen wat je zegt. Gelukkig herken ik zelf door de therapie wanneer het minder gaat en neem ik er zelf stappen voor zoals naar begeleider gaan, afleiding zoeken en je rust erin houden , dat soort dingen helpen dan juist , maar dat is het ook he dat moet je echt zelf inzien.
Recentelijk even moeilijke periode gehad na aanleiding van zelfmoord in omgeving , maar dat is ook goed gegaan door juist emoties toe te laten, mezelf de ruimte te geven om het te verwerken en dag bij dag bekijken .
Een boel is bij mij over gegaan, het is er nog wel maar veel milder . Ik accepteer dat gedeelte van mezelf ook want juist door het te accepteren ging het veel minder worden.
Ik leer meer te relativeren, en ook juist gevoelens toe te staan en dat was het vroeger ook , ik stond het niet toe en dan werd het gewoon steeds minder omdat ik mijn eigen emoties af keurde.
Het heeft me een poos geduurd en het is nog steeds wel aan blijven werken , maar het is niet meer zoals voor de therapie geworden.
Voor mij heeft het dus heel erg geholpen.
Ik ben blij dat er wel mogelijkheden zijn om de effecten te verminderen, want als je daar midden in zit kan het zo uitzichtloos lijken. Acceptatie maakt dingen inderdaad milder en ook meer informatie over hoe zoiets werkt zorgt dat je dingen leert herkennen. Schuld en zelfveroordeling kunnen zorgen dat je er diep in wegzinkt.
Weten veel mensen in je omgeving ervan of heb je het zoveel mogelijk geheim gehouden?
Ik weet zelf wie ik ben ,en hoe ik ermee omga ,en bij de mensen bij wie ik echt dichtbij sta is het soms wel nodig om te weten omdat ik gewoon toch weleens time-outs in moet lassen omdat draagkracht soms wat minder is.
Maar dan is het ook meer dat ik niet echt hulp of gesprekken wil hebben want daar heb ik 1 iemand voor , maar meer van ok dit is er aan hand als ik wat emotioneler reageer is het even daardoor en laat het daarbij.
Hoe ik er zelf mee omga is mijn eigen verantwoordelijkheid, en ja soms is er onbegrip over borderline (juist ook door hele extreme verhalen etc ) maar vaak zegt het meer over de ander dan over mij.
quote:Volgens mij heeft Oma het ook, en onmogelijk is niets, met een beetje(veel) goede wil en stamina...Op maandag 1 februari 2010 16:23 schreef gifkwal het volgende:
[..]
Daar heb je een punt. Helaas zijn deze problemen al jarenlang gaande en wil mijn oma niks weten van wat het werkelijke probleem is. Ze wil er niks van horen als je zegt dat die persoon ziek is. Maar ja... ondertussen zijn wij nu zover dat we er ons maar proberen zo weinig mogelijk van aan te trekken. Misschien is dat de enige echte 'oplossing' in het omgaan met borderliners. Je kan ze toch onmogelijk veranderen.
deze personen zijn vooral slachtoffer van zichzelf. seks voor aandacht ruilen, niet nadenken over mogelijke gevolgen van daden. jaloezie (verlatingsangst)
quote:Nee, mijn oma is gewoon zo koppig als een ezelOp woensdag 10 februari 2010 23:03 schreef Aristoo het volgende:
[..]
Volgens mij heeft Oma het ook, en onmogelijk is niets, met een beetje(veel) goede wil en stamina...
quote:Nogmaals, het gaat hier om FAMILIE, waar ik mee om WIL gaan omdat ik er van hou. Hoe zij jij het vinden als jij borderline zou hebben en iedereen je maar dumpt omdat dat het makkelijkste is om te doen? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar ik wil er juist mee leren omgaan ipv het maar lekker makkelijk te vermijden.Op woensdag 10 februari 2010 23:23 schreef Synthesist het volgende:
met borderliners hoef je niet om te gaan, je moet ze vooral zoveel mogelijk vermijden. vooral in relaties. probeer het niet, ze zijn impulsief, kunnen dus ook niet budgetteren (met alle mogelijke problemen tot gevolg) en hebben weinig concentratievermogen.
deze personen zijn vooral slachtoffer van zichzelf. seks voor aandacht ruilen, niet nadenken over mogelijke gevolgen van daden. jaloezie (verlatingsangst)
quote:Niet alleen omdat het gemakkelijk is hoor. Gewoon, omdat het kán!Op donderdag 11 februari 2010 13:27 schreef gifkwal het volgende:
[..]
Nee, mijn oma is gewoon zo koppig als een ezel
[..]
Nogmaals, het gaat hier om FAMILIE, waar ik mee om WIL gaan omdat ik er van hou. Hoe zij jij het vinden als jij borderline zou hebben en iedereen je maar dumpt omdat dat het makkelijkste is om te doen? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar ik wil er juist mee leren omgaan ipv het maar lekker makkelijk te vermijden.
quote:
Als ik al die reacties (dus niet alleen die van Synthesist, maar alle reacties in de trant van: niet mee omgaan) lees zou ik ook vanzelf verlatingsangst krijgen.
quote:Alsof therapie heilig is. Dat soort type mensen moet gewoon eens op hardhandige wijze een spiegel voorgehouden worden. Zelfreflectie kun je leren. Zij zijn niet de koning of de koningin waar alles om draait.Op maandag 1 februari 2010 13:32 schreef Xtinction het volgende:
[..]
Wie zegt dat het familielid van TS dat niet doet? Het is geen ziekte waar je van gaat genezen of zo, je leert er alleen beter mee omgaan. Zelfs na rond de 20 uur therapie per week betekent dat echt niet dat ze niet af en toe uit hun slof kunnen schieten.
Maar goed, de vraag is valide, probeert je familielid er iets aan te doen of erkent ze/hij niet dat hij een probleem heeft?
Een nichtje van mij is een borderliner, de meeste problemen die daarbij komen kijken worden veroorzaakt door keuzes die psychische quick-wins teweegbrengen. Ze moet haar zin hebben en ze moet dat nu. Daar moet je geduld mee hebben, uiteraard, maar je moet ook duidelijk maken dat er grenzen zijn. Mensen psychisch pijn doen is niet erg, als je ze op dat moment maar overal bij blijft betrekken. Ze moeten niet het gevoel krijgen dat ze en pijn gedaan worden en nergens bijhoren.
Overigens, mij is ook verteld dat ik 100% zeker borderliner ben. Buiten dat ik het er 100% niet mee eens ben, heb ik daardoor wel een stuk mentaliteit drastisch kunnen veranderen. Mijn leven draait nog steeds om de snelle kick, egocentrisme en dergelijke, maar er is echt niemand die er een moment last van heeft. Vooral het accepteren dat niet altijd alles zo is zoals jij wilt dat het is is erg goed om aan te leren. En dat kun je. Dat kan iedereen. Maar nogmaals, geduld is het sleutelwoord.
PS: TS, Dood Meisje van Geerten Meijsing is n erg leuk boek om eens te zien hoe het niet moet.
Ik kan uit ervaring zeggen dat geen borderliner hetzelfde is. De ene variant kan zorgen voor agressief en manipulatief gedrag. De andere variant gaat meer gepaard met allerlei angsten en onzekerheden. Daar tussen heb je een hele regenboog aan combinaties van allerlei borderlinetrekken.
De enige tip die ik kan geven: als je om een borderliner geeft en wilt investeren in de omgang, dan begin met vertrouwen winnen, praten, afspraken maken (en eraan houden en dat geldt voor beide partijen!). Een borderliner met enig zelfinzicht is vaak best in staat om aan te geven waardoor bepaalde zaken voelen zoals ze voelen ook al kunnen deze gevoelens niet altijd gereguleerd worden. Probeer een situatie van wederzijds begrip te creeeren. Jij vindt bepaalde dingen niet tof, dat mag je gerust uitleggen. En omgekeerd mag de borderliner uitleggen waar hij mee zit.
En als de situatie echt onhoudbaar is en je zelf dreigt eraan onderdoor te gaan, ja dan is het je goed recht om voor jezelf te kiezen. Maar dat geldt voor alle psychische aandoeningen, die zullen allemaal zorgen voor bepaalde problemen in de omgang.
Het zou echt fijn zijn als er vanuit de maatschappij eens wat meer open minded zou worden gekeken naar borderline. Niet alles over een kam scheren want op die manier wordt een hoop mensen tekort gedaan.
quote:Nee, je moet juist zorgen dat ze onderdeel uitmaken van iets sociaals. Maar het is bullshit om je altijd aan te passen. Beide kanten moeten zich aanpassen.Op donderdag 11 februari 2010 15:46 schreef Chanty het volgende:
Altijd leuk de topics over borderliners. Van sommige reacties kan ik echt kotsen, nog even en er wordt voorgesteld alle borderliners maar in een concentratiekamp weg te stoppen.
Absoluut totaal onzin dat je met borderliners geen goed gesprek kunt hebben.Niet elke borderliner is hetzelfde.Je hebt mensen die veel last hebben van de borderline en mensen die minder last hebben van de borderline.Je kan niet ALLE mensen met borderline over een kam scheren
quote:Met het knopje waar helemaal rechts, met dat aanhalingstekentjeOp donderdag 11 februari 2010 17:36 schreef Eleentje86 het volgende:
Sorry er stond een bericht op pagina 1 maar weet niet hoe ik dat bericht bij mijn bericht moet zetten.Ben nieuw
quote:Maar heb je het contact verbroken omdat het toch eigenlijk al niet zo'n goeie vriendin was, of heb je het contact verbroken omdat ze borderline heeft?Op donderdag 11 februari 2010 17:39 schreef leukvoorlater het volgende:
Een vriendin van me heeft borderline. Nou ja, het was een vriendin van me want ik heb het contact verbroken. Ik ben echt blij dat ik van dat mens af ben.
quote:Als je de rest van mijn reactie leest dan zie je ook dat ik aangeef dat er van beide kanten aan het contact moet worden gewerkt.Op donderdag 11 februari 2010 16:28 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Nee, je moet juist zorgen dat ze onderdeel uitmaken van iets sociaals. Maar het is bullshit om je altijd aan te passen. Beide kanten moeten zich aanpassen.
Er is veel gezegd, ik wil voornamelijk nog benadrukken dat er ontzettend veel verschillende soorten borderliners zijn. Er zijn 9 kenmerken in de DSM, waaraan je aan minimaal 5 moet voldoen om de borderline stempel te kunnen krijgen. Reken maar uit hoeveel verschillende borderliners er dus zijn. Daarom is het ook niet even makkelijk te zeggen hoe je het best met ze om kan gaan. Bij de een zal het contact makkelijker gaan dan bij de ander. Mede doordat een ander kenmerk net wat meer naar voren komt dan het andere.
Wat ik merk (vanuit contact met vriendinnen die de stoornis hebben, maar ook vanuit cliënten met de stoornis, ik ben bijna afgestudeerd muziektherapeut), is dat duidelijk zijn, en niet afhankelijk worden van de persoon in kwestie het best werkt. Wel het verhaal aanhoren, maar zeker ook relativeren. Grenzen (en vooral je eigen grens!) zijn daar super belangrijk bij!
Zover ik weet is borderline niet te genezen, maar mensen die deze stoornis hebben kunnen er wel mee om leren gaan. Ook komt de stoornis voornamelijk voor bij mensen die in hun jonge jaren een traumatische ervaring (rondom hechting) hebben meegemaakt.
quote:Mede door haar borderline werd het contact helaas onmogelijk. Het werd steeds erger, zeg maar. Ik heb het contact moeten verbreken omdat het niet meer goed voor mij was. Ik had dat echt veel eerder moeten doen.Op donderdag 11 februari 2010 17:41 schreef GimmeGore het volgende:
Maar heb je het contact verbroken omdat het toch eigenlijk al niet zo'n goeie vriendin was, of heb je het contact verbroken omdat ze borderline heeft?
quote:Kan ik me wat bij indenken. Als ik zo de criteria lees (waarvan je er dus aan 5 moet voldoen) zou mijn ex vriend ook best wel eens een vorm van borderline kunnen hebben.Op donderdag 11 februari 2010 21:19 schreef leukvoorlater het volgende:
[..]
Mede door haar borderline werd het contact helaas onmogelijk. Het werd steeds erger, zeg maar. Ik heb het contact moeten verbreken omdat het niet meer goed voor mij was. Ik had dat echt veel eerder moeten doen.
Hij voldoet er nl aan minstens 6 (en tis niet dat ik een maandje wat met die gozer gehad heb, het gaat over 3 jaar)
En toen ik van hem af was, voelde ik zo n gevoel van opluchting. Ik had het er wel moeilijk mee, maar die opluchting was overweldigend.
quote:Ja, ik reageerde dan ook op de stelling dat het er bijna op neerkwam dat men borderliners in concentratiekampen wil stoppen. In zekere mate ga ik dus met de rest van je verhaal meeOp donderdag 11 februari 2010 20:08 schreef Chanty het volgende:
[..]
Als je de rest van mijn reactie leest dan zie je ook dat ik aangeef dat er van beide kanten aan het contact moet worden gewerkt.
.quote:Dat dus. Ik heb een tijdje gescharreld met een borderliner, werd helemaal gek van die doos. Op een geveven moment zei ik 't ook tegen haar. Dat ze zich niet zo moest aanstellen etc en dat ze alleen maar liep te zeuren om niets. Toen was ik er wel van af.Op maandag 1 februari 2010 13:16 schreef Buschetta het volgende:
[..]
Vroegah heette het nog aanstelleritus. Ik vertel deze vervelende figuren ook dat sociale contacten met hen te vermoeiend zijn en dat ze maar eens om hen heen moeten kijken hoe anderen omgaan met hun moodswings en andere BS.
Dus TS verbreek het contact met dit soort figuren. Niet alles is leuk en aardig moeten ze maar leren via de harde weg....
2.Buitengewoon impulsief (vreetbuien, seks, geld verkwisten, drank en/of drugs)
3.Extreme stemmingswisselingen (meestal van korte duur)
4.Gevoel van leegte
5.Instabiele relaties (overmatig idealiseren en kleineren)
6.Identiteitsstoornis (instabiel zelfbeeld of zelfgevoel)
7.Suïcidale neigingen (dreigingen of zelfverminking)
8.Intense woede (vechtpartijen, driftbuiten of aanhoudende woede)
9.Dissociatie en paranoïde ideeen (voorbijgaand en stressgebonden)
En volgens mij hoort liegen er ook bij!
Het schijnt dat ze er wel van kunnen genezen,...Zei men tijdje terug...?
En deze opsomming houdt dus in dat zij dat echt in extreme mate hebben.
Ik ken er nu 3....valt niet mee!
Maar geduld is een goede zaak om dingen uit te leggen etc...etc etc
gebed zonder eind etc etc..blablie
quote:Genezen niet. Het is een stoornis die je moet overleven. Als je de 40 gepasseerd bent wordt het in de meeste gevallen rustiger in je leven (huisje, boompje, beestje) en krijgen mensen met borderline ook consistentie in het leven. De symptomen kunnen hierna afzwakken, maar blijven aanwezig net als alle littekens van de wonden die in de loop der jaren zijn aangebracht.Op vrijdag 12 februari 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Het schijnt dat ze er wel van kunnen genezen,...Zei men tijdje terug...?
Ik heb ontzettend te doen met deze personen, aangezien ze er in de meeste gevallen niets aan kunnen doen dat ze het ontwikkeld hebben (hoewel er een gedeelte erfelijk is). Het blijft een bijna onmogelijke taak om fatsoenlijk om te gaan met deze mensen.
heb altijd een idee dat het een mode-term is voor een hele rits mega-algemene symptomen die onverwerkte ervaringen weergeven, gelinkt aan een bepaald (emotioneel en instabiel) karakter
- dat die symptomen eigenlijk een manier zijn om aandacht of erkenning te vragen voor het feit dat iemand zijn kopje te vol wordt, kantje boord van wat nog aan kan zeg maar
vraag me af: is het niet een fase ipv een ziekte? is een verslaafde of iemand in een depressie niet bijna altijd een borderliner? als een jonge soldaat terug komt uit de oorlog en hij kan maar niet wennen omdat hij hoofden heeft afgehakt lijdt hij ook aan borderline-symptomen? zeg je toch niet hij heeft 'borderline', dan noem je dat trauma..
wat ik bedoel: is borderline niet gewoon een cop-out system? als uiting van iets anders?
maar goede site om alles te lezen: http://wrongdiagnosis.com(...)y_disorder/intro.htm
quote:Ik zie veel dingen voorbijkomen die je met ADHD ook hebt, (2, 3, 5, 8) terwijl de andere punten daar zeker een gevolg van zijn. Ik weet nu dat ik wel ADHD heb en geen borderline, maar die scheidslijn is heel erg klein, als je van die punten uitgaat. Praktisch gezien herken ik ze alle 9, maar buiten de 4 hierboven en nr.6 nooit zo heftig dat ik op de borderline-manier mensen het leven zuur kan maken. Geenszins zelfs.Op vrijdag 12 februari 2010 00:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
1.Extreme verlatingsangst
2.Buitengewoon impulsief (vreetbuien, seks, geld verkwisten, drank en/of drugs)
3.Extreme stemmingswisselingen (meestal van korte duur)
4.Gevoel van leegte
5.Instabiele relaties (overmatig idealiseren en kleineren)
6.Identiteitsstoornis (instabiel zelfbeeld of zelfgevoel)
7.Suïcidale neigingen (dreigingen of zelfverminking)
8.Intense woede (vechtpartijen, driftbuiten of aanhoudende woede)
9.Dissociatie en paranoïde ideeen (voorbijgaand en stressgebonden)
En volgens mij hoort liegen er ook bij!
Het schijnt dat ze er wel van kunnen genezen,...Zei men tijdje terug...?
En deze opsomming houdt dus in dat zij dat echt in extreme mate hebben.
Ik ken er nu 3....valt niet mee!
Maar geduld is een goede zaak om dingen uit te leggen etc...etc etc
gebed zonder eind etc etc..blablie
Wat ik wil zeggen is dat het me niets verbaast als deze twee zaken toch ergens eenzelfde oorsprong zouden hebben.
quote:Zoals ik al vaker heb opgemerkt stond er een jaar geleden een interessant artikel in de Volkskrant, waarin onderzoekers aan het woord kwamen die bezig waren bewijs te vinden voor het vermoeden dat elke erfelijke geestesziekte een andere, persoonlijke, uiting is van precies dezelfde aandoening, namelijk een missend half chromosoom. Het zou wel lachen zijn als men daar in de toekomst vooraf rekening mee kan houden.Op vrijdag 12 februari 2010 11:31 schreef Manono het volgende:
wat ik bedoel: is borderline niet gewoon een cop-out system? als uiting van iets anders?
Daarbuiten is borderline dan wel weer niet specifiek aangeboren, maar ook vaak door omgevingsfactoren beïnvloed, toch? Trauma <-> borderline... ja, wat is wat.
quote:Maar wel heel vervelend als het in een officieel dossier terecht komt, en niet terecht is. Bij mij is het echt gebruikt om me voorgoed de WAO in te krijgen.Op vrijdag 12 februari 2010 11:38 schreef Re het volgende:
de diagnose borderliner personality disorder is wel een echte, en dan is er inderdaad nog een rits mensen die het daarop afschuiven
Niet altijd even makkelijk, vooral als je je snel laat leiden door emoties en gevoel en dat kun je (mijn ervaring) het beste naar achter schuiven op bepaalde momenten.
Ik ga er vanuit de basis hetzelfde mee om als met anderen, alleen leer je bepaalde eigenschappen op waarde te schatten en weet je wat je aan sommige woorden, beloften en andere zaken hebt.
quote:Ik denk dat tegenwoordig soms veel te veel op een diagnose wordt afgeschoven, bijv bij autisme/Asperger...het wordt er voor mensen die écht iets hebben (borderline bijv) niet makkelijker op, helaas.Op vrijdag 12 februari 2010 11:31 schreef Manono het volgende:
terecht of onterecht, weet er niet genoeg van maar neem het stempel borderline als aandoening nooit zo serieus eerlijk gezegd
heb altijd een idee dat het een mode-term is voor een hele rits mega-algemene symptomen die onverwerkte ervaringen weergeven, gelinkt aan een bepaald (emotioneel en instabiel) karakter
- dat die symptomen eigenlijk een manier zijn om aandacht of erkenning te vragen voor het feit dat iemand zijn kopje te vol wordt, kantje boord van wat nog aan kan zeg maar
vraag me af: is het niet een fase ipv een ziekte? is een verslaafde of iemand in een depressie niet bijna altijd een borderliner? als een jonge soldaat terug komt uit de oorlog en hij kan maar niet wennen omdat hij hoofden heeft afgehakt lijdt hij ook aan borderline-symptomen? zeg je toch niet hij heeft 'borderline', dan noem je dat trauma..
wat ik bedoel: is borderline niet gewoon een cop-out system? als uiting van iets anders?
.............................
Valt er een kwartje? Thnks!
Alles is nml bedacht door mensen...bestaan stoornissen?
Wat zijn stoornissen eigenlijk? Puur door mensen bedacht, ok die persoon doet zo, ok er zijn er meer die zo doen, weet je wat dan geven wij dat een naam!
Men schrijft er een proefschrift over en slaagt cum laude!
Hoezee een nieuwe stoornis is ontstaan!!!!!!
Ik zie de mens graag als uniek, jij bent jij zoals jij bent en niet ik!
Dus hoe iemand dan ook is, of er een kaartje aan hangt of niet het is aan mij, de vraag, ga ik ermee om?
Of niet.
Maar stoornissen zie ik vaak als een leidraad, meer niet.
Ik heb behoorlijk veel ontdekt inzake voeding en bepaalde problemen die men hierdoor kan ondervinden.
Zo raar is het niet dat de mensheid reageert op allerlei chemische toevoegingen, en zoetstof troep.
Als men zuiver eet, scheelt dat al enorm.
En meer zeg ik niet.
quote:Als je het zo stelt valt er niks meer te roddelen en discrimineren op al die fijne, oneigenlijke grondenOp zaterdag 13 februari 2010 00:20 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Ik zie de mens graag als uniek, jij bent jij zoals jij bent en niet ik!.
quote:Klopt. Dat is overduidelijk. Ook de onnatuurlijke werk- en stresspatronen die door mensen zijn bedacht zijn abnormaal en niet door iedereen zomaar te volgen. Maar zo moet je het ook bekijken.Op zaterdag 13 februari 2010 00:20 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Ok in den beginne viel er een appel van een boom, iemand schilde de appel en gooide de schil op de grond en zag daar een letter in.
.............................
Valt er een kwartje? Thnks!
Alles is nml bedacht door mensen...bestaan stoornissen?
Wat zijn stoornissen eigenlijk? Puur door mensen bedacht, ok die persoon doet zo, ok er zijn er meer die zo doen, weet je wat dan geven wij dat een naam!
Men schrijft er een proefschrift over en slaagt cum laude!
Hoezee een nieuwe stoornis is ontstaan!!!!!!
Ik zie de mens graag als uniek, jij bent jij zoals jij bent en niet ik!
Dus hoe iemand dan ook is, of er een kaartje aan hangt of niet het is aan mij, de vraag, ga ik ermee om?
Of niet.
Maar stoornissen zie ik vaak als een leidraad, meer niet.
Ik heb behoorlijk veel ontdekt inzake voeding en bepaalde problemen die men hierdoor kan ondervinden.
Zo raar is het niet dat de mensheid reageert op allerlei chemische toevoegingen, en zoetstof troep.
Als men zuiver eet, scheelt dat al enorm.
En meer zeg ik niet.
quote:Wat is genezen? Iedereen moet met zichzelf leren omgaan. Ook onder de 'normale' mensen is de één wat labieler dan de ander. Alleen is het bij hen niet zo heftig. Sommige mensen met borderline kunnen heel veel bereiken door hun sterke karaktereigenschappen te gebruiken. Anderen zullen niet veranderen.Op donderdag 11 februari 2010 20:17 schreef Dupje het volgende:
Zover ik weet is borderline niet te genezen, maar mensen die deze stoornis hebben kunnen er wel mee om leren gaan. Ook komt de stoornis voornamelijk voor bij mensen die in hun jonge jaren een traumatische ervaring (rondom hechting) hebben meegemaakt.
Laat ik zeggen dat ik precies weet wat je bedoelt.
Helaas ben ik, wat ze noemen een " ervaringsdeskundige", ik hoor graag van je.
Wellicht dat we interessante tips kunnen uitwisselen?
quote:Bullshit, dat is het probleem met de specifieke persoon waar jij nu over spreekt.Op maandag 1 februari 2010 15:51 schreef gifkwal het volgende:
Het probleem met borderliners is echter dat een goed gesprek niet bestaat.
quote:Ik ben gestopt met 'inlezen' om die reden. Ik vraag haar dingen als ik ze weten wil en alle kromme zaken of opmerkingen (die voor zover ik kan zien nooit uit het niets komen, er is altijd een reden voor) worden uitgesproken.Op dinsdag 2 februari 2010 15:17 schreef GimmeGore het volgende:
Over inlezen gesproken.
Wat voor materiaal is aan te raden?
Ik ben echt een totale leek, dus hoogdravende psychologische pillen zijn niet voor mij weggelegd.
En is het überhaupt wel verstandig?
Want de ene borderliner is de andere niet. Ik ben bang dat er een extreem scenario in die boeken geschetst wordt waardoor ik die vriend van me misschien wel in een heel ander daglicht ga zetten
Misschien krijg ik ook nog een berg ellende voor mn kiezen, tsja... Dat zie ik dan wel. Maar als ik mezelf gek ga maken met alle extreme voorbeelden, dan weet ik zeker dat het ellende wordt.
Tot nu toe is het een prettige ervaring allemaal. Wellicht helpt het dat ik de meeste dingen aardig kan plaatsen en dat we goed kunnen praten. Ben zelf ook niet de makkelijkste geweest
quote:8'en en 9's op de Uni, aantekeningen boekwerkjes waar je U tegen zegtOp woensdag 10 februari 2010 23:23 schreef Synthesist het volgende:
met borderliners hoef je niet om te gaan, je moet ze vooral zoveel mogelijk vermijden. vooral in relaties. probeer het niet, ze zijn impulsief, kunnen dus ook niet budgetteren (met alle mogelijke problemen tot gevolg) en hebben weinig concentratievermogen.
deze personen zijn vooral slachtoffer van zichzelf. seks voor aandacht ruilen, niet nadenken over mogelijke gevolgen van daden. jaloezie (verlatingsangst)
Spannende tijden dan
quote:Ik heb wel eens gehoord dat men borderline, althans jaren terug, gebruikte als men geen diagnose kon stellen.Op vrijdag 12 februari 2010 11:31 schreef Manono het volgende:
terecht of onterecht, weet er niet genoeg van maar neem het stempel borderline als aandoening nooit zo serieus eerlijk gezegd
heb altijd een idee dat het een mode-term is voor een hele rits mega-algemene symptomen die onverwerkte ervaringen weergeven, gelinkt aan een bepaald (emotioneel en instabiel) karakter
- dat die symptomen eigenlijk een manier zijn om aandacht of erkenning te vragen voor het feit dat iemand zijn kopje te vol wordt, kantje boord van wat nog aan kan zeg maar
vraag me af: is het niet een fase ipv een ziekte? is een verslaafde of iemand in een depressie niet bijna altijd een borderliner? als een jonge soldaat terug komt uit de oorlog en hij kan maar niet wennen omdat hij hoofden heeft afgehakt lijdt hij ook aan borderline-symptomen? zeg je toch niet hij heeft 'borderline', dan noem je dat trauma..
wat ik bedoel: is borderline niet gewoon een cop-out system? als uiting van iets anders?
En dan maar deze aanduiding gebruikte. Tegenwoordig is Borderline wel meer omlijnt zeg maar.
Ik ken iemand die heeft borderline, adhd en is nog eens narcist ook.
quote:Ik had het niet beter kunnen verwoorden.Op dinsdag 17 augustus 2010 21:52 schreef -Strawberry- het volgende:
Best erg hoeveel vooroordelen er zijn over borderliners. Ik snap wel dat de meest extreme gevallen vaker gehoord worden door de mensen, en dat het daarom lijkt alsof alle bordies zo zijn, maar dat is dus echt niet het geval.
quote:Klopt inderdaad in de jaren 60 was het als men geen diagnose kon stellen borderline, en later bleek het toch veel meer te zijn.Op dinsdag 17 augustus 2010 21:49 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
[..]
Ik heb wel eens gehoord dat men borderline, althans jaren terug, gebruikte als men geen diagnose kon stellen.
En dan maar deze aanduiding gebruikte. Tegenwoordig is Borderline wel meer omlijnt zeg maar.
Ik ken iemand die heeft borderline, adhd en is nog eens narcist ook.
Lijkt me moeilijk als je dan ook nog allerlei andere diagnoses erbij heb.
Ikzelf heb Borderline en add wat dus redelijk behandelbaar was, maar een vriendin van mij had borderline , en manisch depressie erbij en dat maakt behandelen dan ook moeilijker , want is nou het meest nodig om te behandelen.
quote:wat ik van mijn nieuwe vlammetje begreep zijn veel (niet alle) dingen wel hetzelfde, maar de heftigheid zeer varierend.Op dinsdag 17 augustus 2010 21:52 schreef -Strawberry- het volgende:
Best erg hoeveel vooroordelen er zijn over borderliners. Ik snap wel dat de meest extreme gevallen vaker gehoord worden door de mensen, en dat het daarom lijkt alsof alle bordies zo zijn, maar dat is dus echt niet het geval.
Tot nog toe valt het me allemaal mee. Maar we gaan nu langzaam de wat serieuzere kant op. Ik ben benieuwd. Er zit wel een zekere intensiteit in die wellicht niet helemaal gebruikelijk is, maar we hebben elkaar op bepaalde punten dan ook wel gevonden zeg maar.
Ik zie het allemaal wel.
quote:Dat op bepaalde punten gevonden is een kenmerk van relatie met een borderliner. Dat gaat allemaal veel intenser omhoog, maar dus ook intenser omlaag. Hou daar rekening mee! (been there, done that)Op dinsdag 17 augustus 2010 22:41 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
wat ik van mijn nieuwe vlammetje begreep zijn veel (niet alle) dingen wel hetzelfde, maar de heftigheid zeer varierend.
Tot nog toe valt het me allemaal mee. Maar we gaan nu langzaam de wat serieuzere kant op. Ik ben benieuwd. Er zit wel een zekere intensiteit in die wellicht niet helemaal gebruikelijk is, maar we hebben elkaar op bepaalde punten dan ook wel gevonden zeg maar.
Ik zie het allemaal wel.
quote:Dat klopt , het ligt heel erg aan de gradatie, en het kan ook milder worden naar mate je ouder word en of de behandeling ook aanslaat.Op dinsdag 17 augustus 2010 22:41 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
wat ik van mijn nieuwe vlammetje begreep zijn veel (niet alle) dingen wel hetzelfde, maar de heftigheid zeer varierend.
Tot nog toe valt het me allemaal mee. Maar we gaan nu langzaam de wat serieuzere kant op. Ik ben benieuwd. Er zit wel een zekere intensiteit in die wellicht niet helemaal gebruikelijk is, maar we hebben elkaar op bepaalde punten dan ook wel gevonden zeg maar.
Ik zie het allemaal wel.
Het punt is wel dat wanneer iemand vaak het verhaal Borderline hoort , ze vaak glenn close ideeen krijgen met het konijn.
Ik had het laatst ook met de broer van degene die ik leuk vind en die heeft ook met iemand gehad die nogal radicaal was.
Hij zag zijn broer met andere meiden praten en hield mij even in de gaten omdat die bang was dat ik juist scene zou gaan trappen, terwijl ik mezelf daarin ken en daar niet echt moeilijk in doe.
quote:Voor mij was 2 maanden de magische grens.Op dinsdag 17 augustus 2010 17:32 schreef Fortune_Cookie het volgende:
3 maanden? is dat de magische grens?
Spannende tijden dan
Toen was ik 't goed zat
Wat een gek wijf was dat. Ik kon ontzettend met haar lachen en gek doen, maar die wispelturigheid en alle rare verhalen was ik wel zat.
als je er te lang mee omgaat kun je daar verslaafd aan raken die spanning immer und immer..
maar gezond nee dat niet
quote:Had ik ook al vanalles over gehoord inderdaad... Maar ik weet niet of het feit dat iemand intelligent is en er dus goed mee te praten valt daar nu direct onder valt.Op woensdag 18 augustus 2010 00:07 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Dat op bepaalde punten gevonden is een kenmerk van relatie met een borderliner. Dat gaat allemaal veel intenser omhoog, maar dus ook intenser omlaag. Hou daar rekening mee! (been there, done that)
Maar ik hou overal rekening mee
quote:Over een weekje ken ik haar 2 maanden. Tot nog toe lijken dingen iedere week wat makkelijker te gaan eigenlijk.Op woensdag 18 augustus 2010 02:15 schreef Tommeke het volgende:
[..]
Voor mij was 2 maanden de magische grens.
Toen was ik 't goed zat
Wat een gek wijf was dat. Ik kon ontzettend met haar lachen en gek doen, maar die wispelturigheid en alle rare verhalen was ik wel zat.
Zekerheid heb je nooit he?
quote:Konijn?Op woensdag 18 augustus 2010 00:15 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Dat klopt , het ligt heel erg aan de gradatie, en het kan ook milder worden naar mate je ouder word en of de behandeling ook aanslaat.
Het punt is wel dat wanneer iemand vaak het verhaal Borderline hoort , ze vaak glenn close ideeen krijgen met het konijn.
Ik had het laatst ook met de broer van degene die ik leuk vind en die heeft ook met iemand gehad die nogal radicaal was.
Hij zag zijn broer met andere meiden praten en hield mij even in de gaten omdat die bang was dat ik juist scene zou gaan trappen, terwijl ik mezelf daarin ken en daar niet echt moeilijk in doe.
Ze zit wel in de moeilijke leeftijd geloof ik (23). Maar goed... Ik zie het allemaal wel. In m'n achterhoofd hou ik overal rekening mee, maar ik laat me niet gek maken. Het moet wel iets leuks zijn/blijven namelijk.
quote:Waar doel je dan precies op?Op woensdag 18 augustus 2010 02:21 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Het zijn wel enerverende mensen...
als je er te lang mee omgaat kun je daar verslaafd aan raken die spanning immer und immer..
maar gezond nee dat niet
quote:daar komt inderdaad de benaming van omdat het toen niet paste binnen de toen bekende psychopathologieOp dinsdag 17 augustus 2010 21:49 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
[..]
Ik heb wel eens gehoord dat men borderline, althans jaren terug, gebruikte als men geen diagnose kon stellen.
En dan maar deze aanduiding gebruikte.
en ja er is een grote zogenaamde co-morbiditeit, waarbij vaak andere psychiatrische aandoeningen aanwezig zijn zoals bipolaire stoornissen en andere persoonlijkheidsstoornissen
hier nog en stukje achtergrond: http://epicasus.homestead.com/files/artikel_borderline_arnzt.htm
quote:Het probleem bij mensen met borderline kan zijn dat ze naast Borderline, soms ook grote verslavingsproblematiek kunnen krijgen of eetstoornissen en dat maakt ook juist soms nog moeilijker om te behandelen , want wat moet nou eerst behandeld worden....Op woensdag 18 augustus 2010 07:56 schreef Re het volgende:
[..]
daar komt inderdaad de benaming van omdat het toen niet paste binnen de toen bekende psychopathologie
en ja er is een grote zogenaamde co-morbiditeit, waarbij vaak andere psychiatrische aandoeningen aanwezig zijn zoals bipolaire stoornissen en andere persoonlijkheidsstoornissen
hier nog en stukje achtergrond: http://epicasus.homestead.com/files/artikel_borderline_arnzt.htm
Bij mij is het gelukkig allemaal redelijk beperkt geweest en daardoor was ik makkelijker behandelbaar.
Misschien een idee voor omstanders hier...? Je kunt er trouwens ook voor andere stoornissen terecht!
Dus ja, dat wilde ik even delen
.quote:Mijn vader was naar een cursus speciaal gericht voor familie en partners van mensen met Borderline.Op woensdag 18 augustus 2010 18:20 schreef C-Politan het volgende:
Ben vandaag naar een "familie spreekuur" van GGZ inGeest gegaan, gericht op familieleden van iemand met een psychiatrische achtergrond. Je krijgt 3 gesprekken van een uur waarin je over je ervaringen kunt praten, inzicht krijgen in het ziektebeeld, tips/advies over hoe je met die persoon kunt omgaan. Vond het een erg prettig gesprek.
Misschien een idee voor omstanders hier...? Je kunt er trouwens ook voor andere stoornissen terecht!
Dus ja, dat wilde ik even delen
Er zijn dus inderdaad cursussen en spreekuren voor. Dat is omdat het toch wel wat energie kan vreten bij mensen.
quote:Hoe was de cursus? Heeft hij er veel aan gehad?Op woensdag 18 augustus 2010 18:41 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Mijn vader was naar een cursus speciaal gericht voor familie en partners van mensen met Borderline.
Er zijn dus inderdaad cursussen en spreekuren voor. Dat is omdat het toch wel wat energie kan vreten bij mensen.
quote:Toch wel watOp woensdag 18 augustus 2010 18:41 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Mijn vader was naar een cursus speciaal gericht voor familie en partners van mensen met Borderline.
Er zijn dus inderdaad cursussen en spreekuren voor. Dat is omdat het toch wel wat energie kan vreten bij mensen.
Ik denk dat je stapelgek wordt van zown labiel mokkel als zus/dochter vriend/manquote:Hij heeft er erg veel aan gehad, alleen was het wel dat ik een lichtere gradatie heb en de hele zware problematiek zoals mislukte zelfmoordpogingen bespaard was gebleven en dat kwam best wel bij andere voor.Op woensdag 18 augustus 2010 18:42 schreef C-Politan het volgende:
[..]
Hoe was de cursus? Heeft hij er veel aan gehad?
Er is toen vanuit de ouders iniatief een 2e cursus opgestart omdat ze toch wel behoefte hadden aan de verhalen van mensen met de zelfde situatie.
Mijn vader had die behoefte niet omdat het voor hem gelukkig niet zo radicaal was. We zijn wel stuk opener over geworden , zoals een poosje terug was in Baantjer een aflevering van iemand die aan zelfverwonding deed en dat in haar gezicht deed en pa vroeg toen aan mij of dat wel vaker voorkwam.
Sommige dingen zijn dus makkelijker bespreekbaar , maar ik heb ook zoiets van bepaalde dingen bespreek ik liever met begeleider dan met ouders of partner omdat die er voor geleerd hebben en ook minder dichtbij staan.
quote:Op die eerste foto in je fotoboek zie je er trouwerns erg vaag uit Net als of je 5 jaar aan de ketamine hebt gezetenOp woensdag 18 augustus 2010 18:51 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Hij heeft er erg veel aan gehad, alleen was het wel dat ik een lichtere gradatie heb en de hele zware problematiek zoals mislukte zelfmoordpogingen bespaard was gebleven en dat kwam best wel bij andere voor.
Er is toen vanuit de ouders iniatief een 2e cursus opgestart omdat ze toch wel behoefte hadden aan de verhalen van mensen met de zelfde situatie.
Mijn vader had die behoefte niet omdat het voor hem gelukkig niet zo radicaal was. We zijn wel stuk opener over geworden , zoals een poosje terug was in Baantjer een aflevering van iemand die aan zelfverwonding deed en dat in haar gezicht deed en pa vroeg toen aan mij of dat wel vaker voorkwam.
Sommige dingen zijn dus makkelijker bespreekbaar , maar ik heb ook zoiets van bepaalde dingen bespreek ik liever met begeleider dan met ouders of partner omdat die er voor geleerd hebben en ook minder dichtbij staan.
quote:Nooit medicatie gehadOp woensdag 18 augustus 2010 18:55 schreef skippy22 het volgende:
[..]
Op die eerste foto in je fotoboek zie je er trouwerns erg vaag uit Net als of je 5 jaar aan de ketamine hebt gezeten
is gewoon een vage telefoonfotoHier kunnen familie en partners hun verhaal kwijt of elkaar handige tips geven.
ik heb 2jaar een relatie gehad met iemand met deze persoonlijkheids stoornis en weet ook dat wat ze soms weleens zeggen(houden van is soms niet genoeg)waar is.
Wij zijn inmiddels nu 2jaar uitelkaar,omdat wij samen een kindje hebben probeer ik steeds naar een goede manier van omgang te zoeken,wat niet altijd makkelijk is.
Wie wil er nou 25 jaar bij hetzelfde bedrijf werken, 40 jaar bij dezelfde vrouw blijven, altijd weer naar dat leuke hotel op Tenerife gaan? Al die zekerheidjes.
Nou ik dus niet, maar ik ben dan ook een borderliner.
hoe ik met der omging, heel wisselend was dat.
ik zag 2 kanten van haar, de "normale"kant en dan merkte je nouwelijks wat van de bordeline en de kant als ze weer een slechte periode had en weer rare dingen zei en teveel bezig was met bordeline.
soms was je aan het praten en dan begon ze inneens weer dwanggedachtes te krijgen of gedrag te vertonen wat bij de bordeline hoorde en dan zei ik altijd zoiets van: heej M doe die mw bordeline is ff achter de trekhaak van de auto binden
dan ging er iets in der hoofd om en dan merkte ze van: owja ik praat weer "onzin"
helaas heeft de bordeline het toch gewonnen en is ze overleden.
was allemaal erg pittig maar we hebben ook leuke momenten gehad, we deden vaak leuke dingen.
ook al zat ze weer eens opgenomen dan gingen we ook nog wel eens naar buiten om te wandelen.
dus kort samengevat: ik confronteerde haar met haar gedrag en dat was soms heel moeilijk maar we hadden een hele hechte vriendschap en van mij accepteerde ze dat.
net als van nog een paar mensen van ons vriendengroepje.
quote:Ik ken ook iemand met borderline en ik word gek van deze persoon in kwestie. BPS'ers zijn nog erger als ze weten dat ze borderline hebben. Dan gaan ze zich idd aanstellen en voor al hun fouten, buitjes borderline de schuld geven. Ik kots ze echt uit ongeacht of het familie is, als ze mij er van te weerhouden lol te hebben met hun kuurtjes moet ze echt opflikkeren.Op maandag 1 februari 2010 13:16 schreef Buschetta het volgende:
[..]
Vroegah heette het nog aanstelleritus. Ik vertel deze vervelende figuren ook dat sociale contacten met hen te vermoeiend zijn en dat ze maar eens om hen heen moeten kijken hoe anderen omgaan met hun moodswings en andere BS.
Dus TS verbreek het contact met dit soort figuren. Niet alles is leuk en aardig moeten ze maar leren via de harde weg....
quote:ahhh wat een leuke generalisaties... je kent iemand met BPS
[..]
Ik ken ook iemand met borderline en ik word gek van deze persoon in kwestie. BPS'ers zijn nog erger als ze weten dat ze borderline hebben. Dan gaan ze zich idd aanstellen en voor al hun fouten, buitjes borderline de schuld geven. Ik kots ze echt uit ongeacht of het familie is, als ze mij er van te weerhouden lol te hebben met hun kuurtjes moet ze echt opflikkeren.
quote:Helaas welOp zondag 22 augustus 2010 09:39 schreef Re het volgende:
[..]
ahhh wat een leuke generalisaties... je kent iemand met BPS
Dat wil dan niet zeggen dat alle BPS'ers verschrikkelijke mensen zijn.quote:Ben der zelf een schat, en wat is tegenwoordig de defenitie van een buitenlander.Op zondag 22 augustus 2010 10:46 schreef GimmeGore het volgende:
Jij hebt ook vast een hekel aan "buitenlanders"
quote:Ja ik zal het even anders formuleren, mijn reactie klinkt idd bot. Ik heb sowieso moeite met aanstellers(bek dicht houden en doorbijten). Maar dat er mensen zijn die misbruik maken van hun situatie ,hun leed of het nou een ziekte is of dat ze al 100 x bedonderd zijn door iemand. Daar kan ik echt niet tegen...mensen die anderen belemmeren lol te hebben zoals ik al zei.Op zondag 22 augustus 2010 13:47 schreef Captain_Maximum het volgende:
Toch zou ik meer moeite hebben met iemand die een Antisociale PS heeft.
Het is enorm moeilijk om altijd maar weer vriendelijk te zijn, je te verontschuldigen voor dingen die je eigenlijk niet wil, maar anders ben je hem kwijt. We hebben eigenlijk constant door ruzie... maar ik kan hem niet loslaten want eigenlijk ben ik een stukje verliefd op hem en ik heb het al altijd moeilijk gehad om mensen los te laten
quote:Gewoon proberen te vergeten. Sommige mensen houden alleen van zichzelf.Op zondag 22 augustus 2010 22:01 schreef mishmash het volgende:
Een van mn vrienden heeft ook last van dit soort gedrag. Alles wat ik doe, is in zijn ogen altijd verkeerd. Dat hij dezelfde dingen ook doet, ziet hij niet of maakt voor hem niet uit want volgens hem is hij de belangrijkste persoon ter wereld.
Het is enorm moeilijk om altijd maar weer vriendelijk te zijn, je te verontschuldigen voor dingen die je eigenlijk niet wil, maar anders ben je hem kwijt. We hebben eigenlijk constant door ruzie... maar ik kan hem niet loslaten want eigenlijk ben ik een stukje verliefd op hem en ik heb het al altijd moeilijk gehad om mensen los te laten
Al heeft dit niet veel met BPS te maken.
quote:Ik had een lastige buurman die vanalles "samen" wilde doen (want hij had geen auto en kon slecht lezen). Toen ben ik hem zo veel mogelijk gaan negeren. Nu is ie altijd vriendelijk, haalt voor mij de post en ik heb geen last van hem.
Een van mn vrienden heeft ook last van dit soort gedrag. Alles wat ik doe, is in zijn ogen altijd verkeerd. Dat hij dezelfde dingen ook doet, ziet hij niet of maakt voor hem niet uit want volgens hem is hij de belangrijkste persoon ter wereld.
Het is enorm moeilijk om altijd maar weer vriendelijk te zijn, je te verontschuldigen voor dingen die je eigenlijk niet wil, maar anders ben je hem kwijt. We hebben eigenlijk constant door ruzie... maar ik kan hem niet loslaten want eigenlijk ben ik een stukje verliefd op hem en ik heb het al altijd moeilijk gehad om mensen los te laten
Je laat je gewoon vet misbruiken door die "vriend" van je. Hij heeft totaal geen respect voor je en als je je omdraait lacht ie je uit.
Paar kleine hiccups gehad, maar voor zover ik kan zien is het grootste probleem de gedachten die ze in haar hoofd haalt. Dat valt dan weer samen met, zoals ze zelf al aangeeft, verlatingsangst. Eerste foute opmerking heb ik in het begin al gemaakt, en daar komen we eigenlijk nog vrij regelmatig op terug. Maar geen extreme uitbarstingen ofzo, al windt ze zich er wel over op.
Ik heb het idee dat er grote mogelijkheden liggen. Onze gedachtenwerelden liggen helemaal niet ver uit elkaar eigenlijk. De gesprekken en gespreksstof gaan diep en zijn enorm breed en ze wordt steeds opener en eerlijker over allerlei zaken. Er zit tot op heden progressie in.
Ik ben benieuwd hoe het zal gaan verder allemaal... Maarja, zekerheid heb nooit he? We maken er het beste van en we zien wel waar het schip strandt.
quote:Alles wordt uitgesproken, soms wel 5 keer. Voel direct aan wanneer er iets niet goed zit tot nu toe, dus daar haak ik op in. Maar ruzie moet nog komen.Op maandag 23 augustus 2010 15:39 schreef goofy_goober het volgende:
Pas wel op met wat je zegt, want alles wordt onthouden en kan tegen je worden gebruikt bij een ruzie.
Mocht zoiets terugkomen, dan zie ik dat dan wel.
quote:Leg maar eens uit dan, met voorbeelden en al, wat je bedoelt met 'dat denk je'.
Bijzonder impulsief en ondoordacht, bij de kleinste ruzies direct allerlei foto's verscheuren, mails verwijderen en kaartjes in het vuilnis en uitspraken doen die nogal hard zijn en je hoeft maar een keer met ze te praten of op ze in te praten en de sorry's, tranen en excuses komen alweer uit hun mond.
quote:Dat zijn de punten die kunnen veranderen door therapie.Op maandag 23 augustus 2010 16:05 schreef Lastpost het volgende:
Wat ik vooral heb gemerkt is dat ze nogal een vreemds soort 'wraakgevoel' hebben, je hoeft maar iets verkeerds te doen of te zeggen en het is direct raak en je lijkt wel in het rijtje ergste vijand gezet te worden en een week later kun je ineens weer best friends zijn.
Bijzonder impulsief en ondoordacht, bij de kleinste ruzies direct allerlei foto's verscheuren, mails verwijderen en kaartjes in het vuilnis en uitspraken doen die nogal hard zijn en je hoeft maar een keer met ze te praten of op ze in te praten en de sorry's, tranen en excuses komen alweer uit hun mond.
Zelf merk ik namelijk dat ik na de therapie toch minder radicaal en minder impulsief ben.
In de therapie leerde ik doelen stellen en daardoor ben ik toch meer op lang termijn gaan leren denken.
Die woedebuien heb ik gelukkig niet zo erg gehad en als ik een bui heb kan ik mezelf corrigeren.
Wraakgevoelens heb ik gelukkig ook niet echt last van gehad.
Wel heb ik momenten dat ik even klaar ben met bepaalde mensen , maar het is dan ook niet meer dan dat.
Het klinkt ook wel alsof jij iemand heb gekend die heel erg heftig is daarin.
quote:hmmm ja da's wel een lastige lijkt me, want een relatie met iemand die borderline heeft is zo verbroken.. maar hoe ga je er mee om als het je kind of broer of zus oid is? .. dan kun je niet zomaar geen contact meer hebben..Op zondag 22 augustus 2010 00:39 schreef m2007 het volgende:
In september starten er bij verschillende ggz instanties ondersteunings groepen voor familie en partners van borderliners.
Hier kunnen familie en partners hun verhaal kwijt of elkaar handige tips geven.
ik heb 2jaar een relatie gehad met iemand met deze persoonlijkheids stoornis en weet ook dat wat ze soms weleens zeggen(houden van is soms niet genoeg)waar is.
Wij zijn inmiddels nu 2jaar uitelkaar,omdat wij samen een kindje hebben probeer ik steeds naar een goede manier van omgang te zoeken,wat niet altijd makkelijk is.
quote:Degene waar ik het meest mee omging jarenlang had het inderdaad nogal heftig, ze heeft zelf ook al jaren therapie, zat het gehele middelbare schooltraject op een speciale school, heeft een tijdje elders moeten wonen door haar gedrag en met de jaren is het wel iets milder geworden over de gehele linie, maar de pieken en dalen zijn nog steeds bizar.Op maandag 23 augustus 2010 16:15 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Dat zijn de punten die kunnen veranderen door therapie.
Zelf merk ik namelijk dat ik na de therapie toch minder radicaal en minder impulsief ben.
In de therapie leerde ik doelen stellen en daardoor ben ik toch meer op lang termijn gaan leren denken.
Die woedebuien heb ik gelukkig niet zo erg gehad en als ik een bui heb kan ik mezelf corrigeren.
Wraakgevoelens heb ik gelukkig ook niet echt last van gehad.
Wel heb ik momenten dat ik even klaar ben met bepaalde mensen , maar het is dan ook niet meer dan dat.
Het klinkt ook wel alsof jij iemand heb gekend die heel erg heftig is daarin.
Ik had er zelf op een gegeven moment genoeg van, maar dat was wel lastig door alles dat we hebben meegemaakt samen door de jaren heen, vooral als ze een relatie heeft veranderd ze als sneeuw voor de zon, totaal geen kijk meer naar vrienden en die ineens wel nodig hebben als de zoveelste relatie weer niets geworden is, veelal door een of andere kutreden dat het uitging en dan de mooiste uitspraken van haar kant die niet kloppen en het zelfs mooi vinden als het slecht gaat met diegene, dat vond ik toch wel beangstigend.
Op een gegeven moment was het in ieder geval zeker niet gelijkwaardig meer, ik leek meer hulpverlener op de momenten die zij verlangde en vriendschapsgevoelens (leuke dingen doen, samen lachen enz.) waren er steeds minder en vriendschap moet niet van 1 kant komen.
Ik had er ook geen vertrouwen meer in dat een goed en eerlijk gesprek de boel zou oplossen, heb nog gedacht om haar een brief te sturen maar toen kreeg ik via een gezamelijke vriendin alweer te horen dat ze van alles over me had verteld dat niet klopte en toen had ik daar al helemaal geen trek meer in.
Wens d'r het beste, hoop dat ze uiteindelijk goed terecht komt, maar ik vrees dat ze van de vele pieken naar de zoveelste dalen gaat en die lijken altijd zwaarder te vallen en meer impact mee te brengen.
quote:Dat uitspreken alleen niet genoeg is.Op maandag 23 augustus 2010 15:47 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
Leg maar eens uit dan, met voorbeelden en al, wat je bedoelt met 'dat denk je'.
quote:Daar zijn die cursussen dus voor , zodat je leert omgaan met Borderliners.Op maandag 23 augustus 2010 16:20 schreef Maanvis het volgende:
[..]
hmmm ja da's wel een lastige lijkt me, want een relatie met iemand die borderline heeft is zo verbroken.. maar hoe ga je er mee om als het je kind of broer of zus oid is? .. dan kun je niet zomaar geen contact meer hebben..
Dat je juist ook leert hoe ze te benaderen en grenzen aangeven en soms als het echt nodig is toch het contact te beeindigen.
Er zijn zat kinderen of broers en zussen die geen contact meer met elkaar hebben , familieband is ook niet altijd heilig.
En denk ook juist dat in situaties waar bijvoorbeeld dochter of zus aan mutilatie doet ook het beste is dat men daarin hoe je moet reageren, want bepaalde reacties kunnen juist ook weer versterken dat de ander het vaker doet of niet .
Dus echt de trucjes dus in dat soort situaties.
Bepaalde dingen kan je gerust bespreken maar je moet juist heel erg oppassen dat je niet in hulpverlener rol komt juist in situaties met zelfverwonding want het kan ook wel eens heel verkeerd uitpakken.
quote:Wat jij hier opsomt heb ik ook meegemaakt met mijn ex. Van die overdreven reacties waarvan jij denkt: 'Wtf gebeurt me hier nou??? Doe even relaxed. Mug, olifant.'Op maandag 23 augustus 2010 16:05 schreef Lastpost het volgende:
Wat ik vooral heb gemerkt is dat ze nogal een vreemds soort 'wraakgevoel' hebben, je hoeft maar iets verkeerds te doen of te zeggen en het is direct raak en je lijkt wel in het rijtje ergste vijand gezet te worden en een week later kun je ineens weer best friends zijn.
Bijzonder impulsief en ondoordacht, bij de kleinste ruzies direct allerlei foto's verscheuren, mails verwijderen en kaartjes in het vuilnis en uitspraken doen die nogal hard zijn en je hoeft maar een keer met ze te praten of op ze in te praten en de sorry's, tranen en excuses komen alweer uit hun mond.
quote:Kun je iets meer vertellen dan, zoals ik net ook al vroeg?Op maandag 23 augustus 2010 16:28 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
Dat uitspreken alleen niet genoeg is.
Voorbeeld ofzo? Want met dit soort antwoorden kan niemand iets.
quote:Dan is het inderdaad het beste geweest en dat is vaak een valkuil bij bordeliners dat je meer een hulpverlener gaat voelen .Op maandag 23 augustus 2010 16:24 schreef Lastpost het volgende:
[..]
Degene waar ik het meest mee omging jarenlang had het inderdaad nogal heftig, ze heeft zelf ook al jaren therapie, zat het gehele middelbare schooltraject op een speciale school, heeft een tijdje elders moeten wonen door haar gedrag en met de jaren is het wel iets milder geworden over de gehele linie, maar de pieken en dalen zijn nog steeds bizar.
Ik had er zelf op een gegeven moment genoeg van, maar dat was wel lastig door alles dat we hebben meegemaakt samen door de jaren heen, vooral als ze een relatie heeft veranderd ze als sneeuw voor de zon, totaal geen kijk meer naar vrienden en die ineens wel nodig hebben als de zoveelste relatie weer niets geworden is, veelal door een of andere kutreden dat het uitging en dan de mooiste uitspraken van haar kant die niet kloppen en het zelfs mooi vinden als het slecht gaat met diegene, dat vond ik toch wel beangstigend.
Op een gegeven moment was het in ieder geval zeker niet gelijkwaardig meer, ik leek meer hulpverlener op de momenten die zij verlangde en vriendschapsgevoelens (leuke dingen doen, samen lachen enz.) waren er steeds minder en vriendschap moet niet van 1 kant komen.
Ik had er ook geen vertrouwen meer in dat een goed en eerlijk gesprek de boel zou oplossen, heb nog gedacht om haar een brief te sturen maar toen kreeg ik via een gezamelijke vriendin alweer te horen dat ze van alles over me had verteld dat niet klopte en toen had ik daar al helemaal geen trek meer in.
Wens d'r het beste, hoop dat ze uiteindelijk goed terecht komt, maar ik vrees dat ze van de vele pieken naar de zoveelste dalen gaat en die lijken altijd zwaarder te vallen en meer impact mee te brengen.
Gelukkig heb ik juist voor de moeilijke momenten de hulpverleners en dan kan ik juist daardoor de vriendschappen in balans houden.
Denk aan de andere kant ook dat het ouder worden me ook milder heeft gemaakt.
quote:Dat jij een spiegel bent voor haar problemen en op den duur alleen nog maar bezig bent met het oplossen van haar onzekerheden en issues.Op maandag 23 augustus 2010 16:36 schreef Fortune_Cookie het volgende:
Wat moet ik me voorstellen bij hulpverlener voelen?
quote:Wat is er niet duidelijk aan? In the heat of an argument wordt zoiets heel makkelijk weer op tafel gegooid. Het zal altijd als reden worden gebruikt om haar gelijk te krijgen, ook al is het volgens jou al lang uitgepraat.Op maandag 23 augustus 2010 16:32 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
Kun je iets meer vertellen dan, zoals ik net ook al vroeg?
Voorbeeld ofzo? Want met dit soort antwoorden kan niemand iets.
quote:En hoe moet ik dat voor me zien dan? Het oplossen van haar issues? Hoe gaat zoiets in z'n werk?Op maandag 23 augustus 2010 16:38 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
Dat jij een spiegel bent voor haar problemen en op den duur alleen nog maar bezig bent met het oplossen van haar onzekerheden en issues.
Ik mag niet praten over dingen die haar en mij bezig houden? Ik wil niet lullig zijn, maar ik kan echt niets met algemeenheden. En je blijft heel erg aan de oppervlakte, snap je?
Hoe zoiets in zijn werk gaat kun je zelf ook wel bedenken.
quote:Dat ze heel veel aan haar problemen steeds aan je gaat vertellen en jij je steeds meer verantwoordelijk gaat voelen voor haar problemen.Op maandag 23 augustus 2010 16:36 schreef Fortune_Cookie het volgende:
Wat moet ik me voorstellen bij hulpverlener voelen?
Eerlijk gezegd probeerde ik dat ook een beetje in topic van zelfverwonding aan te geven, het enige wat in relatie met jou kan doen is aangeven van ok ik heb een mindere periode en ben een beetje bezig met de gedachtes en doe even rustig aan , in plaats van met jou bespreken het hoe en waarom want daarin zet je jezelf al in de rol van hulpverlener.
Je kan op dat soort momenten beter aangeven hier ben ik niet de juiste persoon voor om het nu over te hebben en neem even extra contact op met je hulpverlener.
Het gevaar schuilt namelijk dat als je er vaak met haar over dat soort dingen hebt , zij je juist steeds meer voor dat soort situaties nodig heeft en uiteindelijk meer de negatieve dan de positieve overheersen.
quote:Ik zie heel goed in waar ik in stap. Maar ik laat me idd niet door de eerste de beste wildvreemde overtuigen hoe twee mensen die die persoon niet kent in elkaar stekenOp maandag 23 augustus 2010 16:40 schreef goofy_goober het volgende:
Of je wil gewoon zien wat je wil zien.
quote:Nee, dat kan ik niet. Jij wel, jij hebt er ervaring mee. Dus leg het me aub uit.Hoe zoiets in zijn werk gaat kun je zelf ook wel bedenken.
quote:Relatie met borderliner voorbeeld:Op maandag 23 augustus 2010 16:32 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
Kun je iets meer vertellen dan, zoals ik net ook al vroeg?
Voorbeeld ofzo? Want met dit soort antwoorden kan niemand iets.
Relatie was nog pril na wat daten (kende haar al uit m'n vriendenkring), ik was toevallig in de stad voor een voetbaltraining en dacht, weet je wat ik pak de trein en ga even langs.
Nou bad idea kan ik je vertellen, niet dat ik dat ter plekke te horen kreeg hoor, toen was het telefoontje dat ik in de buurt was nog een gevalletje "Awhh cool, ik lag nog te slapen maar kom er gelijk aan!" met opgewekte stem.
Heerlijke middag gehad, ik weer richting huis en eenmaal thuis aangekomen een mailtje.
"Tsja ik weet niet of dit wel werkt", "Ik wil m'n vrijheid" en "Ik heb liever dat je van te voren even afspreekt", lekker spontaan dacht ik.
Uitgepraat en wel, een dag (!) later, stond ze ineens midden in de nacht op de stoep of ik wilde stappen.
Dus ik zeg een beetje sarcastisch, "Joh kon je niet eerst even een afspraak maken" gevolgd met een lach en direct de grootste ruzie en ze ging weer naar huis en moest er niets meer van horen, ging natuurlijk nergens over.
En zo kun je af en toe echt om de stomste redenen ruzies krijgen.
Waarmee ik niet zeg dat dat niet zo kan zijn in een 'normale' relatie.
quote:Ik voel me er niet verantwoordelijk voor. Ze heeft therapie voor dat soort dingen. Maar ik hoor het wel graag wanneer ík iets doe wat voor problemen zorgt.Op maandag 23 augustus 2010 16:44 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Dat ze heel veel aan haar problemen steeds aan je gaat vertellen en jij je steeds meer verantwoordelijk gaat voelen voor haar problemen.
quote:Dus ik kan niet met haar bespreken wat haar bezig houdt? In ieder geval in relatie tot ons?Eerlijk gezegd probeerde ik dat ook een beetje in topic van zelfverwonding aan te geven, het enige wat in relatie met jou kan doen is aangeven van ok ik heb een mindere periode en ben een beetje bezig met de gedachtes en doe even rustig aan , in plaats van met jou bespreken het hoe en waarom want daarin zet je jezelf al in de rol van hulpverlener.
Of doel je specifiek op diepere problemen?
quote:Duidelijk.Je kan op dat soort momenten beter aangeven hier ben ik niet de juiste persoon voor om het nu over te hebben en neem even extra contact op met je hulpverlener.
Het gevaar schuilt namelijk dat als je er vaak met haar over dat soort dingen hebt , zij je juist steeds meer voor dat soort situaties nodig heeft en uiteindelijk meer de negatieve dan de positieve overheersen.
En natuurlijk zal dat eerst voor onzekerheid zorgen en angst om verlaten te worden. Neem de tijd om het vertrouwen van je partner te winnen, maar buig je niet helemaal krom.
Volgens mij is het sleutelwoord "normaliseren".
quote:In relatie tot jullie wel maar de diepere problemen , die ze heeft die kan ze beter met begeleider doen dan met jou.Op maandag 23 augustus 2010 16:47 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
Ik voel me er niet verantwoordelijk voor. Ze heeft therapie voor dat soort dingen. Maar ik hoor het wel graag wanneer ík iets doe wat voor problemen zorgt.
[..]
Dus ik kan niet met haar bespreken wat haar bezig houdt? In ieder geval in relatie tot ons?
Of doel je specifiek op diepere problemen?
[..]
Duidelijk.
Ook omdat borderliners heel manipulerend kunnen zijn en ook juist kunnen gaan dreigen met zelfmoord , of zelfverwonding om hun zin te krijgen , voor dat soort situaties moet je gewoon oppassen .
Ten tweede niet alleen dat maar hoe zou jij het vinden als je in een relatie zat waar je partner alleen maar problemen bij je legt , en jij daar steeds mee doorgaat.
Sommige problemen kunnen voorkomen maar niet constant en daarin moet je ook heel erg waken.
quote:Okee...Op maandag 23 augustus 2010 16:46 schreef Lastpost het volgende:
[..]
Relatie met borderliner voorbeeld:
Relatie was nog pril na wat daten (kende haar al uit m'n vriendenkring), ik was toevallig in de stad voor een voetbaltraining en dacht, weet je wat ik pak de trein en ga even langs.
Nou bad idea kan ik je vertellen, niet dat ik dat ter plekke te horen kreeg hoor, toen was het telefoontje dat ik in de buurt was nog een gevalletje "Awhh cool, ik lag nog te slapen maar kom er gelijk aan!" met opgewekte stem.
Heerlijke middag gehad, ik weer richting huis en eenmaal thuis aangekomen een mailtje.
"Tsja ik weet niet of dit wel werkt", "Ik wil m'n vrijheid" en "Ik heb liever dat je van te voren even afspreekt", lekker spontaan dacht ik.
Uitgepraat en wel, een dag (!) later, stond ze ineens midden in de nacht op de stoep of ik wilde stappen.
Dus ik zeg een beetje sarcastisch, "Joh kon je niet eerst even een afspraak maken" gevolgd met een lach en direct de grootste ruzie en ze ging weer naar huis en moest er niets meer van horen, ging natuurlijk nergens over.
En zo kun je af en toe echt om de stomste redenen ruzies krijgen.
Waarmee ik niet zeg dat dat niet zo kan zijn in een 'normale' relatie.
Zo erg is het bij mij dan weer niet gelukkig tot nu toe. Heb ook nog geen ruzie gehad. Enige wat wel echt een no-go is, is dingen zeggen waardoor ze zich minderwaardig voelt. Maar dat zijn dingen die eigenlijk ook een beetje lomp zijn. Is één keer gebeurd, in een hele dronken bui... Lesje geleerd
Maar echt boos worden ofzo, nee. Ze heeft wel een keer het contact verbroken, helemaal in het begin... Ik had nog een vriendin (officieel), en na onze eerste afspraak zei ze (uit zelbescherming zei ze gisteren) dat we beter geen contact meer konden hebben.
Maar dat duurde niet zo heel lang. Pakweg een werkdag.
quote:Herkenbaar... dat zei ze ook... het is een kwestie van vertrouwen winnen. Maar andersom is dat het óók! In dat opzicht zit er progressie in tot nu toe.Op maandag 23 augustus 2010 16:49 schreef little-miss-sunshine het volgende:
Mijn ervaring met borderliners is dat het helpt om net zoals in iedere "gezonde" relatie je eigen leven te blijven leiden naast het leven met je partner.
En natuurlijk zal dat eerst voor onzekerheid zorgen en angst om verlaten te worden. Neem de tijd om het vertrouwen van je partner te winnen, maar buig je niet helemaal krom.
Volgens mij is het sleutelwoord "normaliseren".
quote:Okee, duidelijk. Nee, er zijn me wel dingen verteld, maar ik zie niet in hoe ik haar daar bij zou kunnen helpen en ik geloof niet dat zij de illusie heeft dat ik dat zou kunnen.Op maandag 23 augustus 2010 16:54 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
In relatie tot jullie wel maar de diepere problemen , die ze heeft die kan ze beter met begeleider doen dan met jou.
Ook omdat borderliners heel manipulerend kunnen zijn en ook juist kunnen gaan dreigen met zelfmoord , of zelfverwonding om hun zin te krijgen , voor dat soort situaties moet je gewoon oppassen .
Ten tweede niet alleen dat maar hoe zou jij het vinden als je in een relatie zat waar je partner alleen maar problemen bij je legt , en jij daar steeds mee doorgaat.
Sommige problemen kunnen voorkomen maar niet constant en daarin moet je ook heel erg waken.
quote:Ik denk als je dat vertrouwen eenmaal hebt het enorm veel scheelt. Was bij mij ook zo.Op maandag 23 augustus 2010 17:01 schreef Fortune_Cookie het volgende:
[..]
Herkenbaar... dat zei ze ook... het is een kwestie van vertrouwen winnen. Maar andersom is dat het óók! In dat opzicht zit er progressie in tot nu toe.
quote:Ik hoop en vermoed het... Maar merk wel dat ze het moeilijk heeft na een lang weekend, wanneer ik de deur weer uit ben. Ze doet niet raar tegen me dan, maar geeft wel aan dat er allerlei gedachten door haar hoofd spoken.Op maandag 23 augustus 2010 17:04 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ik denk als je dat vertrouwen eenmaal hebt het enorm veel scheelt. Was bij mij ook zo.
Heb d'r een teddybeer gegeven met een persoonlijke tekst erop, voor de leuk, maar ook in de hoop dat het misschien een beetje helpt te kalmeren... Dat het echt niet 'uit het oog, uit het hart' is.
Ik heb ook nog goed contact met borderliners, geen enkel probleem, vrijwel altijd lol en zeker niet meer pratend over problemen (al dan niet m.b.t borderline) als met een ander die ergens anders mee zit.
Het ligt er maar net aan in welk stadium diegene is, of je bij elkaar past (je zou het haast vergeten hehe) en in hoeverre je kunt leven met de problemen van de ander.
Ik moet zeggen, de periode (een half jaar zo'n beetje) dat ik een relatie heb gehad met een borderliner was af en toe frustrerend en van woede gevoelens tot aan wanhoop, maar globaal was het geweldig en daar draait het uiteindelijk allemaal om, gewoon lekker verliefd zijn op elkaar en 2 personen zonder labeltjes en 'problemen' kunnen evengoed uit elkaar gaan natuurlijk.
Mocht zich ellende aandienen, zijn jullie de eersten die het horen
quote:Ze betrekt alles voornamelijk op zichzelf, ik blijf aardig buiten schot. Ze geeft wel aan dat ze soms dingen denkt in de richting van "zijn schuld", maar dat wordt besproken. Ongetwijfeld zal het wel terug komen, maar ze doet duidelijk haar best daar niet aan toe te geven. Ik heb ook al lang aangegeven dat ik het niet accepteer als ik word aangevallen.Op maandag 23 augustus 2010 16:54 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
In relatie tot jullie wel maar de diepere problemen , die ze heeft die kan ze beter met begeleider doen dan met jou.
Ook omdat borderliners heel manipulerend kunnen zijn en ook juist kunnen gaan dreigen met zelfmoord , of zelfverwonding om hun zin te krijgen , voor dat soort situaties moet je gewoon oppassen .
Ten tweede niet alleen dat maar hoe zou jij het vinden als je in een relatie zat waar je partner alleen maar problemen bij je legt , en jij daar steeds mee doorgaat.
Sommige problemen kunnen voorkomen maar niet constant en daarin moet je ook heel erg waken.
Ze zit deze week in een aardige dip gaf ze gisteren aan. Ze voelt zich lelijk en krijgt het idee niet uit haar hoofd dat ze niet goed genoeg is voor me. Ik ben er niet zozeer van geschrokken, maar confronterend is het wel natuurlijk. Ze gaat vandaag ook vragen om meer therapie, bij voorkeur dat linnehan gebeuren, omdat het nu gewoon effe echt niet goed gaat. Ze geeft wel aan dat ze hoopt dat er ergens een punt komt waarop er genoeg vertrouwen is om dergelijke ideeen te verlichten... Het kloterige is dat ik het punt voorbij ben waarop ik nog kan denken: weet je wat, laat maar. Dat wil ik ook helemaal niet, en zij ook niet. Toch heb ik een klein beetje het idee dat ik haar leven een beetje in de war schop. Niet als in "schuld aan", maar wel als in "aanleiding tot". Ook dat hebben we eerder al besproken, en toen gaf ze ook aan dat ze er alles aan wil doen om goed met de bijkomende problemen om te gaan en dat dat misschien wel goed zou zijn voor haar.
Nou ja, ik wist dat het niet makkelijk ging worden allemaal, dus wat dat betreft is er niets veranderd. Maar toch is het confronterend. We hebben afgesproken dat als ze zich vandaag wat beter zou voelen, ik daarheen ga. Anders staat er voor morgen nog een etentje gepland, maar misschien is dat dan ook niet zo'n goed plan, dat moet ze zelf maar aangeven denk ik. En anders is er het weekend nog... Want het gekke is dat er door de tijd echt progressie waarneembaar was, en ze geeft aan dat ook zo te ervaren.
Nou ja... Ik moest het eigenlijk ff kwijt. Spannende tijden dus