Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #75

quote:

Op maandag 8 februari 2010 13:16 schreef Ahava het volgende:
Goed om af en toe even afstand te nemen he, Sunshine?

Sterkte met wachten, Hobbesje! Ik duim dat ze lekker bij je blijven plakken.

Mijsje, neem inderdaad je tijd, dender niet meteen door als je voelt dat het je te zwaar wordt. Als de poging lukt en je bent zwanger, wil je er wel van kunnen genieten, toch? Niet dat je dan alsnog instort omdat het je allemaal te veel is geweest.

PZE, zei die gyneacoloog echt dat het soms een kwestie is van "het te graag willen"?

Isla, ik heb de kijkoperatie ook gehad en weinig last gehad van de narcose. Wel van mijn buik maar dat kwam vermoedelijk door een toch al zeer gevoelige darm die al dat gerommel in mijn buik niet op prijs stelde. Toch heb ik zeker geen spijt dat ik de operatie heb laten doen. Dan weet je maar hoe of wat, vond ik.

dat heb ik ook zo ervaren! vervelend dat het moest, maar qua gevoel fijn dat ik het heb laten doen.

Ik heb vandaag m'n eerste follikelecho ook weer gehad. ik mag woensdag weer terugkomen. (ik verwacht ook woensdag de pregnyl en dan vrijdag weer een inseminatie.) ook hebben we het kort gehad over IVF. er is dus GEEN wachtlijst in het AMC als je van Den Helder vandaan komt. (afspraken tussen ziekenhuizen ofzo...) dus ik kan in principe gewoon door. nu vindt mijn man het verstandig om inderdaad gewoon door te gaan, want we zitten nu in dat ritme en in een eventuele pauze zal ik er toch niet makkelijk afstand van kunnen nemen. op zich ben ik het daarin wel met hem eens. kortom: ik ben dus nu aan het nadenken wat ik nou eigenlijk wil. (daar heb ik dus 2,5 weken nog voor, tot ik weer ongesteld word. (als ik ongesteld wordt dus... ) ) want, wat ik wil, ik heb nu eigenlijk geen idee...

Moeilijk Mijsje om zo snel een beslissing te moeten nemen. Hoop dat je die keuze niet hoeft te maken en straks zwanger bent... Maar je hebt nog even om er over na te denken!

Lastig Mijsje, maar het is wel een goed argument van je man natuurlijk. Gewoon doorgaan, verstand op nul. Maar als je gevoel zegt dat je een pauze nodig hebt... Succes met kiezen, hopelijk hoeft het uiteindelijk niet.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 13:16 schreef Ahava het volgende:
PZE, zei die gyneacoloog echt dat het soms een kwestie is van "het te graag willen"?

Ja, ik denk dat hij daarmee wilde aangeven hoe lastig het is om een oorzaak te vinden soms. Bij ons is namelijk alles in orde, zo lijkt het. En toch wil het niet lukken, tsja dan weet de gyn het zo af en toe ook niet meer.
Ik had vandaag een positieve ovutest verwacht/gehoopt, maar helaas pindakaas. Nu zijn mijn testen op, dus morgen maar een keer een dure ovutest van de drogist...

Ehm man in kwestie hier :

Ik hoop van harte dat IVF niet nodig is , maar nu ons de "kans" wordt geboden om vloeiend door te gaan naar IVF zonder wachttijd denk ik persoonlijk als mijn vrouw(mijsje) het kan volhouden dat dat de beste oplossing is omdat je zoals ze inderdaad aangeeft toch in de flow zit , ik ben een beetje bang / terughoudend als je er mee stopt voor 3 maanden dat IVF nog eeen keer zo zwaar is / voelt dan dat het eigenlijk al is omdat je 3 maanden "niks" doet maar in je hoofd maar wacht op 1 ding.

En Verder respect voor alle dames en hun vriend/man met dezelfde of gelijksoortige problemen , het zuigt big time.

Mijsje moeilijk keuze dus.. Ik hoop dat het niet nodig is om straks een keuze te maken. Wat Joene zegt is ook wel waar, je zit nu in die flow, aan de andere kant is het begrijpelijk dat je even een adempauze wil hebben. Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe, ook voor Joene

@pze dat lijkt me ook wel moeilijk zeg, dat er geen duidelijk oorzaak is van het weg blijven van een zwangerschap, en je hoort idd vaker mensen zeggen dat je het te graag wilt en het daardoor tegenhoud, ik vraag me echt af of dat wel zo is?? Zeker als je in de MMM zit, lijkt me nogal logisch dat je er dan veel mee bezig bent.

PZE dat is toch echt bullshit hoor, denk je ook niet? Heb ergens ooit gelezen dat je niet zwanger raakt door stress alleen als je dus door zoveel stress geen eisprong hebt... maar als je dat dus wel hebt is stress dus niet de reden dat je niet zwanger raakt. En er teveel mee bezig zijn of het te graag willen dus ook niet!
Ik denk dat sommige mensen het gewoon soms even niet meer weten en dan dit soort onzin uit gaan kramen...

Joene en Mijsje, ik zou er ook voor gaan. Maar ik ben dan ook mega mega ongeduldig. En je bent er toch wel mee bezig, of je nou wilt of niet, dat is waar. En dan duren drie maanden errug lang... Dit zeg ik niet om je over te halen, Mijsje, want het blijft jouw (jullie) beslissing, en doe waar je je goed bij voelt. Leuk dat jij ook nog even langs komt Joene!

PZE bedoeld de gyn niet dat het punt is dat je heel graag wilt en dat dan elke maand telt en zwaarder gaat voelen? Kan me niet voorstellen dat ie het bedoeld als: je bent er teveel mee bezig daarom lukt het niet? Want het is bewezen dat dat niet zo is. Anders worden mensen met vruchtbaarheidsbehandelingen nooit zwanger. Dan ben je er namelijk dagelijks mee bezig...

Joene en Mijsje, doe wat je gevoel je ingeeft. Ik heb 3 jaar over 3 ivf-en en 5 terugplaatsingen gedaan. Puur om tussendoor genoeg ruimte te hebben om alles op een rij te zetten, tot rust te komen en even afstand te nemen. Er midden in ga je soms sneller en verder over je grenzen heen. Zonder er bij stil te staan en dat kan later voor veel spanning zorgen. Af en toe even een stap terug kan juist ook de rust geven om weer met volle moed de nieuwe poging in te stappen. En even van een afstand alles rustig te bekijken om er dan weer in te stappen.

Ik had het persoonlijk niet gekund, achter elkaar door. Ook de hormonen straks bij ivf kunnen een grote aanslag op je lichaam zijn. Ik hoop dat de ivf niet nodig gaat zijn!!

Orea, ik weet ook eigenlijk niet waar ik het over heb, ik zit er nog niet middenin dus kan ik er eigenlijk niets over zeggen...
Joene en Mijsje: luister naar de ervarinsdeskundige!

Isla, het is inmiddels al een paar keer gezegd, maar als ik jou was, zou ik me ook laten onderzoeken... dan kun je gewoon het 1 en ander uitsluiten en zeg je later niet 'hadden we toch maar...'. Het kan gewoon een hoop duidelijkheid geven. Is het goed, dan is het goed... is de uitslag niet goed, dan kun je in ieder geval snel een behandeling gaan volgen.

Wat ik me afvroeg; jouw man heeft zóveel zaadjes.. is er niet een klein deel wel van (redelijk) normale beweeglijkheid (sorry als ik in de herhaling val... 't is al laat )?

[ Bericht 40% gewijzigd door Jose81 op 08-02-2010 23:01:13 ]

Dat maakt toch helemaal niet uit je moet doen wat je op dat moment het beste vind. Als dat nu doorgaan is, prima. Als je daar straks van terug komt, ook prima no worries!! het is ook heel persoonlijk, de een kan het wel, de ander niet...

Als ik veel cryo's had gehad bij poging 1 had ik wellicht wel achter elkaar door gegaan. (ticoo heeft dat destijds wel achter elkaar gedaan geloof ik ) Maar die had ik niet en ik reageerde heel slecht op de hormonen en moest de maximale dosering... dan geef je je lichaam liever wat rust om daarna weer opgeknapt en al een nieuwe poging in te gaan (gevoelsmatig meer kans voor mezelf)

En daarbij, ik heb/had mijn leeftijd mee.... dat zal ook zeker meewerken, ik had de tijd (ondanks dat je direct zwanger wilt worden als je eraan begint! 'gelukkig' wist ik dat het lastig zou gaan..). Ben op mijn 23e begonnen en nu zwanger, bijna 29...

wat zijn jullie allemaal lief hier! ik zit zo in twijfel. het ene moment denk ik inderdaad: ik ben er zo helemaal klaar mee en ik wil stoppen voor een tijdje, en het andere moment ben ik daar ook weer heel bang voor, omdat het dan misschien zo zwaar valt dat ik er nooit meer aan wil beginnen... ik probeer maar te kijken welke kant m'n gevoel opgaat en hoe deze poging afloopt. Ik ben er nog niet uit, maar dat hoeft gelukkig ook nog niet nu...

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:55 schreef Joene het volgende:
Ehm man in kwestie hier :

Ik hoop van harte dat IVF niet nodig is , maar nu ons de "kans" wordt geboden om vloeiend door te gaan naar IVF zonder wachttijd denk ik persoonlijk als mijn vrouw(mijsje) het kan volhouden dat dat de beste oplossing is omdat je zoals ze inderdaad aangeeft toch in de flow zit , ik ben een beetje bang / terughoudend als je er mee stopt voor 3 maanden dat IVF nog eeen keer zo zwaar is / voelt dan dat het eigenlijk al is omdat je 3 maanden "niks" doet maar in je hoofd maar wacht op 1 ding.

En Verder respect voor alle dames en hun vriend/man met dezelfde of gelijksoortige problemen , het zuigt big time.

Orea, ik heb veel respect voor de lange tijd dat jullie ermee bezig zijn geweest, dat je toch iedere keer weer positief begon! Ik begrijp wel waarom je meer rustperiodes hebt ingelast. misschien dat mijn lijf straks ook aangeeft dat ik meer rust MOET hebben, en dan zal ik daar ook naar luisteren, want stel dat het daarop anders mis zou gaan... wat dat betreft gaat het nu lichamelijk wel prima, dus kan ik wel door... alleen af en toe twijfel ik aan m'n emotionele kant, zowel om door te gaan als om te stoppen in een rustpauze...

Mijsje en Joene...Als ik jullie was, zou ik gelijk doorgaan met IVF.. al is dat voor mij natuurlijk makkelijk praten... ík heb nooit in die situatie gezeten... _{en ik blijf erbij... wat zal het lastig en moeilijk voor je gevoel zijn als er gewoon geen oorzaak is voor het uitblijven van een zwangerschap..}
Ik kan niet meer zeggen dan; heel veel succes...! Hopelijk is die hele IVF op de valreep niet nodig...

Dat is wat de rust bij mij deed, soort van opladen voor de nieuwe poging en ik was dan vaak zo relaxed dat het allemaal ook weer positief te doen was en ik er weer 'zin' in had om ervoor te gaan Als ik achter elkaar was doorgaan was ik er denk ik zelf aan onderdoor gegaan.

Keerzijde van het geheel is dat om je heen iedereen zwanger blijft worden en daar kreeg ik het steeds moeilijker mee. Ik kon op het laatst soms echt niet meer blij zijn voor mensen. Dat vond ik echt vreselijk. Wij, de eerste in onze groep vrienden die een kind wilde en ervoor gingen, de laatste die er nu 1 gaan krijgen (en zij zijn inmniddels allemaal al praktisch klaar met 1, 2 of 3 kinderen)....

Psychisch is overigens ook niet te onderschatten... Als je voelt dat je daar rust voor nodig hebt, zou ik dat zeker overwegen.. Misschien nog wel belangrijker dan het lichamelijke....

Hoe dan ook, ik weet zeker dat jullie het voor jullie juiste doen

Je bent lekker bezig Jose _{voor de anderen, met edits en verplaatsen enzo}

jullie zijn lief!
we praten er in ieder geval veel over, dat we allebei van elkaar weten en begrijpen hoe we ons voelen en hoe we denken... dat is heel fijn!


en Jose, ik kan daar inderdaad ook maar moeilijk mee omgaan, ik weet dat het helemaal bij mij ligt, want de zaadonderzoeken per IUI waren heel goed, keurig gemiddeld. misschien is het wel dat het al niet tot bevruchting komt, dat we niet bij elkaar passen... maar toch, dat zullen we misschien wel nooit weten... en ik blijf met de waaromvraag achter. waarom mag ik niet mama worden, waarom mag ik niet mijn eigen kleine kindje in m'n buik voelen en laten groeien... waarom is het mij niet gegund van bovenaf? (zo lijkt het in ieder geval...) en dat zijn vragen waarmee ik niet wil blijven zitten, omdat het zo negatief is en voelt...


winterstorm... zwaar is het...

quote:

Op maandag 8 februari 2010 23:06 schreef Orea het volgende:
Dat is wat de rust bij mij deed, soort van opladen voor de nieuwe poging en ik was dan vaak zo relaxed dat het allemaal ook weer positief te doen was en ik er weer 'zin' in had om ervoor te gaan Als ik achter elkaar was doorgaan was ik er denk ik zelf aan onderdoor gegaan.

Keerzijde van het geheel is dat om je heen iedereen zwanger blijft worden en daar kreeg ik het steeds moeilijker mee. Ik kon op het laatst soms echt niet meer blij zijn voor mensen. Dat vond ik echt vreselijk. Wij, de eerste in onze groep vrienden die een kind wilde en ervoor gingen, de laatste die er nu 1 gaan krijgen (en zij zijn inmniddels allemaal al praktisch klaar met 1, 2 of 3 kinderen)....

Psychisch is overigens ook niet te onderschatten... Als je voelt dat je daar rust voor nodig hebt, zou ik dat zeker overwegen.. Misschien nog wel belangrijker dan het lichamelijke....

Hoe dan ook, ik weet zeker dat jullie het voor jullie juiste doen

Dit is precies zoals ik het heb ervaren. Ik heb (samen met mijn vriend natuurlijk) steeds heel bewust gekeken of ik er die maand voor wilde gaan of juist rust en afstand nodig had. 6 IUI's achter elkaar en dan gelijk door met IVF, dat zou ik niet hebben gekund, mentaal niet. Ik heb tijd nodig om al die emoties (hoop, spanning, verwachting, teleurstelling en verdriet) een plek te geven.
Mijn doel is steeds geweest (en nog): ik wil zwanger worden maar niet ten koste van mezelf of mijn relatie. Daarom hebben we steeds bewust tijd ingeruimd voor onszelf, even geen ziekenhuisgedoe maar alleen aandacht voor mezelf en voor elkaar.
Juist na zo'n periode had ik het gevoel dat ik er weer helemaal tegenaan kon, dan had ik echt weer zin in de volgende poging!

Succes met het maken van een keuze hierin, mijsje en Joene.

Je schrijft trouwens dat je weet dat het aan jou ligt, mijsje, omdat de zaadonderzoeken goed zijn. Dat zegt echter niet alles. Bij jou is toch ook alles onderzocht en goed bevonden? De artsen weten gewoon nog heel veel niet van hoe het allemaal werkt in het menselijk lichaam. Het zou dus kunnen dat bij jou of bij Joene toch iets niet functioneert zoals zou moeten maar dat artsen dat niet kunnen ontdekken omdat ze niet weten waar ze naar moeten zoeken bijvoorbeeld.
Ik hoop zo dat je dat gevoel dat het aan jou ligt een beetje kunt loslaten. Dat lijkt me zo'n naar gevoel!

Jose, eerlijk gezegd weet ik niet meer precies wat het percentage beweeglijkheid was. Het gesprek ging heel snel en ik werd overdonderd door die zaad-aantallen die nu ineens wél goed bleken te zijn-heb maanden gedacht dat die slecht waren-en toen ineens ging het over zijn en mijn operatie, er is dus wel wat langs me heen gegaan, maar ik zal het vanavond nog eens aan m'n vent vragen, misschien weet hij het nog. Ik vind het ook apart, wél genoeg zaad, maar geen beweeglijkheid. Misschien is dat dus toch die spatader.

Mijsje die gedachtes heb ik ook, en ik ben vergeleken met jullie nog maar zo kort bezig. Ik en mijn vriend hebben de afgelopen jaren veel pech en moeilijke tijden gehad (ziekte, problemen met verbouwing van ons huis, problemen met familie, relatiecrisis, baan verliezen, sterfgeval, etc) en ik vraag me wel eens af, kan er nou nooit eens iets makkelijk gaan voor ons? Mijn vriend en ik, we zijn allebei zo begaan met iedereen, we hebben zoveel voor anderen over, waarom verdienen we dit nou niet? Je hebt gelijk, negatieve gevoelens helpen niet. Maar soms mag je jezelf wel even zielig voelen hoor. En dan diep ademhalen, dat helpt uiteindelijk om weer door te gaan.

Winterstormpje even een hele dikke knuffel voor jou!
Lekker vrij vandaag, rust maar even goed uit!

quote:

Op dinsdag 9 februari 2010 09:59 schreef Ahava het volgende:

Je schrijft trouwens dat je weet dat het aan jou ligt, mijsje, omdat de zaadonderzoeken goed zijn. Dat zegt echter niet alles. Bij jou is toch ook alles onderzocht en goed bevonden? De artsen weten gewoon nog heel veel niet van hoe het allemaal werkt in het menselijk lichaam. Het zou dus kunnen dat bij jou of bij Joene toch iets niet functioneert zoals zou moeten maar dat artsen dat niet kunnen ontdekken omdat ze niet weten waar ze naar moeten zoeken bijvoorbeeld.
Ik hoop zo dat je dat gevoel dat het aan jou ligt een beetje kunt loslaten. Dat lijkt me zo'n naar gevoel!

Dit!!! wilde ik ook gaan posten... Ik herken het gevoel wel hoor Mijsje, bij mij waren het 'alleen' mijn eileiders, maar toch lukte het steeds niet. En ik wijtte dat aan mij, het lag aan mij. Ik werd maar niet zwanger, terwijl wij verder beide helemaal gezond waren en er verder geen rare dingen waren gevonden.. oke het ging hier wat omslachtiger door die eileiders, maar verder was er geen enkele aanwijziging dat het niet zou gaan lukken. Nu is het uiteindelijk ook gelukt, maar dat weet je pas als het zover is. Tijdens de behandelingen had ik echt het idee dat dat nooit meer ging gebeuren...

Het is soms ook gewoon echt dat lucky shot!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:47 schreef prinseszondererwt het volgende:
Lastig Mijsje, maar het is wel een goed argument van je man natuurlijk. Gewoon doorgaan, verstand op nul. Maar als je gevoel zegt dat je een pauze nodig hebt... Succes met kiezen, hopelijk hoeft het uiteindelijk niet.
[..]

Ja, ik denk dat hij daarmee wilde aangeven hoe lastig het is om een oorzaak te vinden soms. Bij ons is namelijk alles in orde, zo lijkt het. En toch wil het niet lukken, tsja dan weet de gyn het zo af en toe ook niet meer.
Ik had vandaag een positieve ovutest verwacht/gehoopt, maar helaas pindakaas. Nu zijn mijn testen op, dus morgen maar een keer een dure ovutest van de drogist...

Bij ons is er ook geen aanwijsbare oorzaak gevonden, maar ik zou toch niet blij zijn als mijn arts zo'n opmerking zou maken. Ik vind dat soort uitspraken van leken al tamelijk irritant maar als dan een arts ook nog eens zoiets zou zeggen... Precies om de reden die Orea noemt (wat zijn we het weer eens he? ): het is bewezen dat "het te veel willen" geen invloed heeft op het wel of niet ontstaan van een zwangerschap. Zo'n arts houdt dat fabeltje dan in stand, naar mijn idee.

Droomvrouwtje, hoe is het inmiddels met jou? Je hebt nogal heftig nieuws gekregen. Lukt het je om daarmee om te gaan?

Winterstorm

Ja het wordt wel eng Ahava

En wat Ahava zegt, is zo belangrijk, Mijsje!

Jullie hebben samen een vruchtbaarheidsprobleem, niet jij alleen! Misschien dat jullie "systemen" niet goed matchen, er hoeft niet eens iets mis te zijn met één van jullie of beiden. Met een andere man zou jij misschien wél zwanger raken (uhm..niet dat je dat wilt natuurlijk, maar je begrijpt wat ik bedoel ) dus het ligt misschien aan de combinatie van jullie twee. En nee, dat is niet eerlijk. Da's gewoon pech hebben, en heeft niets te maken met of het jullie wel of niet gegund is. Want het is iedereen gegund. Zo ik heb gesproken.

Dames, ik blijf jullie volgen...

Welgemeend

Soms zou ik willen dat ik jullie allemaal eens even lekker kon knuffelen en een kusje erop kon geven en daarmee alles op kon lossen...

Mijsje, waarom laat je je niet nu (al) doorsturen?
Als je wordt doorverwezen en ze vinden nog reden om de laatste pogingen van de iui af te maken, zullen ze dat daar ook doen voordat ze met de rest (IVF0 zullen beginnen.
De uitslagen waren bij ons echt anders dan in het ziekenhuis waar we eerst liepen. Er wordt ineens heel anders over uitslagen gepraat (morfologie en beweeglijkheid van de zaadcellen wordt daar heel anders beoordeeld) en er wordt anders gekeken naar alles wat er op tafel ligt. Succes!