Door Patrick
Het is niet druk in de late Greyhound bus van San Francisco naar Portland. Ik kijk om me heen, de stoelen voor en achter me zijn vrij, aan de andere kant van het gangpad zit een jonge brunette naar haar laptop te staren. Ze heeft haar bruine haren in een staartje, maar dat zit kennelijk niet lekker, want ze frunnikt er voortdurend aan. Ik pak mijn map met de agenda van het congres, waar ik naar toe gaat, maar na een tijdje valt langzaam de duisternis in. Nog slechts het gezoem van de bus te horen is; buiten is er bijna niets meer te zien. In de spiegeling van het raam, alleen het interieur van de bus. Mijn buurvrouw heeft de laptop dicht geslagen en in een tasje naast haar op de stoel gelegd. Ze trekt weer aan haar haar en maakt de staart los, zodat de bruine lokken langs haar gezicht vallen.
In het raam zie ik hoe ze haar schoenen uitschopt, haar lange benen op de bank trekt en haar hoofd op de tas van de laptop legt. Ze draagt een strakke zwarte broek met daarboven een lichtblauwe gestreepte blouse met een diepe V-hals. Ze heeft kleine, maar zo te zien stevige borstjes. Doordat ze op haar zij ligt, schuift de bovenste borst iets naar beneden en ik zie de rand van haar kleine beha. Alsof ze merken dat ik ernaar kijk, worden de tepels harder en harder; ik zie ze bijna groeien.
Ik heb mijn stukken weggelegd en leunt met mijn rug half tegen het raam. Mijn hoofd knikt naar beneden en het lijkt of ik slaap, maar door mijn oogharen blijf ik naar het meisje kijken. Ze intrigeert me, hoewel ze zeker 20 jaar jonger is dan mijn 50 jaar. Ik heb al jaren een vriendin en natuurlijk kijk ik wel eens naar andere vrouwen, maar nooit heb ik de intentie gehad verder te gaan, dan alleen kijken. Maar deze heeft iets, waardoor ik het niet kan laten haar te volgen met mijn ogen.
De vrouw ligt niet lekker en probeert een andere houding. Ze heeft haar benen nu op de laptop gelegd en met haar hoofd ligt ze deels tegen de rugleuning, deels tegen het raam. Haar tepels steken nu recht vooruit en drukken tegen de stof van haar blouse. Haar hoofd valt nog iets verder achterover en langzaam zakt ze in een onrustige slaap. Even sluit ik ook mijn ogen, maar na een paar minuten kan ik het niet laten haar weer te begluren. Ze slaapt nu echt en haar mond is open gevallen. Ondanks de rare houding, vind ik dat ze er zeer aantrekkelijk uitziet. De open mond accentueert haar fijne gezichtje en ik kijk haar nu openlijk en strak aan. Voor het eerst sinds jaren voel ik weer iets in mijn buik, geen erotische prikkels, meer een soort kinderverliefdheid, die ik eigenlijk niet kan plaatsen. Ik zoek naar de oorzaken en hoewel ik haar nog aanstaar, is mijn gedachte niet bij wat ik voor me zie. Daardoor merk ik te laat dat ze haar ogen heeft geopend en terugkijkt. Even meen ik een glimlach om haar lippen te zien, maar ze reageert verder niet en probeert weer een andere houding. Nu heeft ze haar rugzak achter zich gezet om meer steun te krijgen, maar ook in deze pose komt ze niet echt tot slapen. Ze kijkt weer op en glimlacht nu werkelijk: "Het lukt niet echt, zo'n kussen is toch te hard." Waarom weet ik niet, maar ik hoort mezelf ineens zeggen: "Kom dan hier liggen met je hoofd op mijn schoot, dat is veel comfortabeler." Ik voel me rood worden en schaam me voor de opmerking, maar tot mijn verbazing staat ze op, schuift haar rugzak en laptop bij elkaar op de stoel en steekt het gangpad over.
Ik sta op en laat haar langs me heen naar de raamplaats. Ze gaat zitten en zegt: "Ik heet Jennifer." "Patrick", kan ik nog net, bijna stamelend, uitbrengen. Ik ga ook zitten en zet mijn benen zo neer, dat er een redelijk grote ruimte ontstaat, waar haar hoofd op kan rusten. Ze trekt haar benen weer op de bank, gaat op haar rug liggen en legt haar hoofd zijdelings op mijn schoot. Ik zit klem, ik weet niet goed, waar mijn rechterarm moet blijven en voor mijn gevoel heb ik nog steeds een rood hoofd. Binnen de minuut valt Jennifer in slaap, en weer valt haar mond open en ben ik verkocht door dat leuke gezichtje. Mijn ogen glijden over haar borst, waar de tepels weer hard geworden zijn, naar het raam. Heel in de verte zie ik een lichte gloed, die ongetwijfeld duidt op het bruisende San Francisco. Het is doodstil in de bus; iedereen lijkt te slapen, her en der klinkt zelfs een licht gesnurk. De ademhaling van Jennifer heeft het gelijkmatige van een slapend mens aangenomen.
Mijn eerst beknelde rechterarm schuift van de rugleuning naar een plekje naast haar lichaam, mijn handen reiken tot haar heupen. Ik tril en krijg weer dat gevoel in mijn buik, ik heb mezelf niet meer in de hand. Langzaam schuift mijn arm naar boven, mijn hand streelt nu haar stevige kleine borsten over de dunne stof van de blouse. De tepeltjes prikken als spijkers tegen mijn vingers. Mijn linkerhand streelt nu haar lange donkere haar en mijn rechterhand kruipt via de V-hals naar binnen; ik kan er niets meer tegen doen. Jennifer blijft gewoon door ademen, ze vertoont geen enkel spoor van weerstand. Ook niet als zijn hand de rand van de beha bereikt en mijn vingers zich een weg er onder zoeken. Heel zachtjes kneed ik haar linkerborst en strelen mijn vingers haar gezwollen tepel. Dan verplaatsten mijn vingers zich naar de rechterkant en wordt het ritueel herhaald. Jennifer lijkt iets sneller te gaan ademen, maar ze beweegt niet, alleen haar benen strekken zich iets, voor zover dat kan. Haar mond ligt nog steeds wagenwijd open en toont een mooie rij hagelwitte tanden, waarvan de voorste iets naar buiten staan.
Ik heb mijn rechterhand onder de blouse vandaan getrokken en mijn arm glijdt nu over haar buik naar beneden. Mijn vingers voelen de gladde stof van haar broek en op het moment dat mijn hand haar kruis bereikt, lijkt het of ze haar benen iets uit elkaar schuift. Voorzichtig strelen mijn wijs- en middelvinger het plekje tussen haar dijen. De broek zit zo strak dat ik duidelijk het spleetje voelt, dat daartussen zit. Ik kijk naar Jennifers gezicht, maar dat vertoont geen enkele reactie. De mond is open, de ogen zijn dicht. Nog steeds handel ik zonder er iets tegen te kunnen doen, zonder me echt te realiseren waar ik mee bezig ben, alles lijkt automatisch te gaan. Mijn linkerhand ligt nog steeds op haar hoofd en streelt beurtelings de lange haren en haar rechterwang. Met een snelle beweging maak mijn rechterhand de knoop van haar broek open en trekt de rits iets naar beneden. Hoewel de broek nog strak zit, kan mijn hand net bij de plekjes waar het graag wil komen. Ik voel een dun streepje schaamhaar en daaronder al snel een opgezwollen bultje. Mijn middelvinger glijdt langs de verhoging belandt in een nat geworden inkeping. Mijn wijsvinger voegt zich erbij en zacht maar nadrukkelijk glijden ze over het klitje en af en toe het spleetje binnen. Jennifers ademhaling begint sneller te worden, ze drukt haar hoofd tegen mijn arm en sluit haar mond. Terwijl mijn vingers ritmisch hun werk doen, begint haar onderlichaam te bewegen. Ik zie dat ze haar lippen samen perst en drukt mijn hand op haar mond. Eén vinger schuif ik tussen haar lippen en met de rest dek ik haar mond zo af, dat er bijna geen geluid uit kan komen. Mijn rechterhand voelt dat haar kutje zich samentrekt.
Mijn twee vingers raken een paar seconden bekneld en dan ontspant Jennifer zich. Nu pas gaan haar ogen open en zie ik haar grote donkere ogen glinsteren van genot. Ze glimlacht weer en pakt mijn hand, die nog op haar kutje ligt beet en drukt die tegen zich aan. Met haar andere hand pakt ze mijn linkerarm en duwt de hand onder haar beha tegen haar borst. "Nog even stevig beetpakken", fluistert ze, "dit was zo lekker!". Na een tijdje komt ze omhoog en trekt haar broek dicht. Ze gaat naast me zitten kijkt me aan: "Nu niets meer zeggen". We zijn allebei te verbaasd om geluid te maken. Heel lang blijven we zwijgend naast elkaar zitten. Af en toe kijken we elkaar aan, vaak kijken we naar buiten de donkere nacht in. Het is nog meer dan twee uur naar Portland. Ik krijg slaap, maar verman me, want ik wil niet lomp overkomen. Jennifer laat zich gaan en met haar hoofd op mijn schouder, valt ze weer in slaap.