International Film Festival Rotterdam (IFFR) - 39e editie

ben nu bezig met het doornemen van het program

Vind het programma eerlijk gezegd een beetje tegenvallen. Wilde dit jaar eigenlijk gewoon een week gaan, maar met dit programma zie ik dat niet gebeuren. Even kijken of er wat leuks in het weekend draait.

dit keer gaat het een overdosis aan films worden, heb ook lekker vrijgenomen van werk, dit weekend nog werken en lekker film vakantie

ik heb nu 22 kaartjes gekocht, heb alleen 2 gaten in mijn programma, 2 voorstellingen waren helaas uitverkocht maar misschien kan ik alsnog op de dag zelf nog een kaartje scoren voor de voorstellingen

Dit is mijn lijstje van dit jaar:

Lost Paradise in Tokyo
Shiraishi Kazuya, 2009, Japan, 115 min.
Onconventioneel drietal - de serieuze Mikio, zijn geestelijk gehandicapte broer en een springerige callgirl - zoekt met vallen en opstaan het geluk. Laconieke tragikomedie met dwarse vondsten komt tot onverwachte emotionele diepgang.

Zarte Parasiten
Christian Becker, Oliver Schwabe, 2009, Duitsland, 87 min.
In hun tweede speelfilm volgen de Duitse regisseurs Christian Becker en Oliver Schwabe een jong stel dat parasiteert op de levens van anderen. Het meisje bezoekt, tegen betaling, een vereenzaamde oude dame. De jongen, ook tegen een vergoeding, een echtpaar wier zoon is overleden.

Nymph
Pen-ek Ratanaruang, 2009, Thailand, 94 min.
Zinsbegoochelende film van de Thaise regisseur Pen-ek Ratanaruang (6ixtynin9, Last Life in the Universe) die zich voor een groot deel in een door vrouwelijke geesten bevolkt bos afspeelt. Het verhaal draait om een afgekoeld huwelijk, dat wordt opgeschud als de man korte tijd in het bos verdwijnt.

The Ape
Jesper Ganslandt, 2009, Zweden, 81 min.
Niet te veel verklappen, was, is en blijft het motto voor de tweede film van de maker van Falkenberg Farewell. Rij-instructeur wordt wakker onder het bloed. Waarom belt hij niet direct de politie?

Norteado
Rigoberto Perezcano, 2009, Mexico, Spanje, 94 min.
Subtiel, ingetogen speelfilmdebuut waarin de Mexicaan Andres verschillende pogingen onderneemt om illegaal de grens met Amerika over te steken. Intussen sluit hij vriendschap met twee vrouwen die hem wat werk en een slaapplek geven in een winkeltje, precies naast de enorme muur die hem van zijn doel moet weerhouden.

Dogtooth
Yorgos Lanthimos, 2009, Griekenland, 96 min.
Griekse winnaar van de Un certain regard-prijs in Cannes over een zonderling gezin met drie tieners die nog niet meer van de wereld hebben gezien dan het ouderlijk erf. Door invloeden van buitenaf (seks, Rocky IV) stort het strakke regime van de vader in elkaar.

Rapt
Lucas Belvaux, 2009, Frankrijk, 125 min.
Nagelbijtende thriller over een bruut ontvoerde, rijke industrieel - een sterke rol van Yvan Attal. Terwijl hij in gevangenschap fysiek en mentaal aftakelt, onderhandelen de ontvoerders, politie en het bestuur van de firma waarvan hij directeur is over het losgeld van 50 miljoen euro.

Un prophète
Jacques Audiard, 2009, Frankrijk, 149 min
Veel gelauwerde film heeft sterke hoofdrol van Tahar Rahim als de negentienjarige Malik die om onbekende redenen voor zes jaar de cel in moet. Hij moet zien te overleven in het keiharde gevangenisbestaan. Zijn loyaliteit raakt verdeeld tussen zijn medemoslimgedetineerden en de Corsicaanse maffia

Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans
Werner Herzog, 2009, VS, 121 min.
Werner Herzogs remake van Abel Ferrara’s Bad Lieutenant (1993) verplaatste de setting naar New Orleans tijdens de nasleep van de orkaan Katrina, maar heeft dezelfde hoofdpersoon: een totaal doorgesnoven en doorgeslagen agent (Nicolas Cage). Obsessief bijt hij zich vast in de moord op vijf Senegalese illegalen.

Mother
Bong Joon-Ho, 2009, Zuid-Korea, 129 min.
De maker van The Host opnieuw in topvorm. Ontregelend drama over een moeder die door roeien en ruiten gaat om te bewijzen dat haar zwakbegaafde zoon geen moordenaar is. Was in Zuid-Korea een grote hit, mede dankzij de adembenemende vertolking van de moederrol.

Lourdes
Jessica Hausner, 2009, Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland, 98 min.
Wonderen? Zelfs in Lourdes twijfelt men er aan, maar dat maakt het bedevaartsoord niet minder populair. Subtiele studie over hoop, geloof en de grillen van het leven, met Sylvie Testud op haar best als eenzame, verlamde ongelovige.

Paju
Park Chan-Ok, 2009, Zuid-Korea, 110 min.
Het noodlot en tegenstrijdige emoties bepalen het leven van een jonge activist en de drie vrouwen met wie hij een verhouding heeft. Genuanceerde studie van diepe gevoelens tegen een achtergrond van gewelddadige bewonersprotesten. De openingsfilm van het festival is de tweede speelfilm van Park Chan-Ok, die in 2003 een Tiger Award won met Jealousy Is My Middle Name.

Rabia
Sebastián Cordero, 2009, Spanje, Mexico, Colombia, 95 min.
Rosa weet niet, dat haar geliefde José Maria, een illegale immigrant, zich na een onbedoelde moord op zolder verbergt in het statige oude huis waar zij werkt. Jaloers houdt hij alles in het huis in de gaten. Romantische thriller won Speciale Juryprijs in Tokio.

Was du nicht siehst
Wolfgang Fischer, 2009, Duitsland, Oostenrijk, 89 min.
In Fischers debuutfilm, een bij vlagen horrorachtige thriller, gaat de zeventienjarige Anton met zijn moeder en haar nieuwe vriend naar een afgelegen vakantiehuisje bij zee. Temidden van de weidse verlatenheid van bos, strand en zee raakt Anton in de ban van een merkwaardig duo.

Entrenamiento elemental para actores
Martin Rejtman, 2009, Argentinië, 52 min.
De geweldige Fabián Arenillas als eigenzinnige acteerdocent van 8- tot 12-jarigen. Hilarisch, leerzaam en toch ook verbijsterend.

Twisted Roots
Saara Saarela, 2009, Finland, Zweden, 96 min.
Stijlvol drama waarin de geheimen en verlangens van een Finse familie zich niet langer laten onderdrukken. Bij Mikko openbaart zich een erfelijke aandoening. Hij vreest zijn familiebedrijf niet lang meer te kunnen bestieren. En hoe vertelt hij zijn kinderen dat ook zij verkeerde genen kunnen dragen?

Quill
Sai Yoichi, 2004, Japan, 100 min.
Deze ontroerende biopic over een blindengeleidehond weet elk vals sentiment te vermijden, was een grote hit in Japan en won meerdere prijzen voor ‘Beste Regisseur’. Zowel volwassenen als kinderen kunnen genieten van dit verhaal over een labrador en zijn verbitterde, knorrige nieuwe baasje.

A Single Man
Tom Ford, 2009, VS, 99 min.
Stijlvolle, gevoelige, soms grappige verfilming van roman van Christopher Isherwood over een dag uit het leven van George, een man van middelbare leeftijd die rouwt om het verlies van zijn levenspartner Jim. Regiedebuut van de gevierde modeontwerper Tom Ford met gelauwerde hoofdrol van Colin Firth.

Alamar
Pedro Gonzalez-Rubio, 2009, Mexico, 73 min.
Bijzondere film op een bijzondere locatie: het Mexicaanse koraalrif Banco Chinchorro, waar grootvader, vader en vijfjarige zoon hun dagen doorbrengen met het vissen op kreeften en snappers. In een deinend ritme laat Alamar zien dat wilde natuur niet altijd een schril contrast vormt met de gecultiveerde mens.

Skeletons
Nick Whitfield, 2010, Groot-Brittannië, 96 min.
Zwarte komedie waarin twee uitdrijvers bij mensen thuis vrij letterlijk de lijken uit de kast verwijderen. Hierbij komen behoorlijk genante geheimen vrij. Een zaak waar de 'lijken' zich hebben verstopt, doet het leven van alle betrokkenen kantelen. Origineel debuut met onder anderen Paprika Steen en Jason Isaacs.

[ Bericht 0% gewijzigd door RobinOok op 24-01-2010 13:52:49 ]

Lourdes
Red White & Blue
Paju
Air Doll
Reykjavik - Rotterdam
Lost Paradise in Tokyo
Elbowroom
City of Life and Death
La mujer sin piano
Mother
Kamui
Sun Spots
Lebanon
Eighteen
My Son, My Son, What Have Ye Done?
Lost Persons Area
Down Terrace
Life During Wartime
La vie au Ranch
Skeletons
Symbol

hadewijch en les barons waren uitverkocht helaas

un prophet wil ik ook graag zien maar die gaat ook in pathe draaien dus die heb ik laten schieten

ik heb lekker 2 weken vrijgenomen, vandaag is mijn eerste vrije dag en uitgerekend vandaag, ben ik ziek koorts hoest, het was 2 jaar terug de laatste keer dat ik ziek was maarja vrijdag pas de eerste voorstelling voor mij en het is vermoed ik ook maar een klein griepje dus komt wel goed hoop ik tot dan

Ah, gaan we hier verder. Ik zat al in een ander topic.

Mijn lijstje voor dit jaar: Mother (Joon-Ho), My Son My Son (Herzog), Un prophete (Audiard) en L'enfer de Henri-Georges Clouzot. En waarschijnlijk nog wel meer...

quote:

Op maandag 25 januari 2010 20:41 schreef TJLinden het volgende:
Mooie lijsten!

En beterschap Slayage, ik hoop dat je er weer bovenop bent voor je eerste festivaldag.

thanks!

quote:

Op vrijdag 22 januari 2010 22:19 schreef Seam het volgende:
Vind het programma eerlijk gezegd een beetje tegenvallen. Wilde dit jaar eigenlijk gewoon een week gaan, maar met dit programma zie ik dat niet gebeuren. Even kijken of er wat leuks in het weekend draait.

Het viel mij ook wel tegen eigenlijk. En de paar films die me wel echt interessant leken zijn nu uitverkocht.

Nou ja, tijdens het zaalwachten zie ik in elk geval al het een en ander en voor de rest wordt het nog even zoeken.

Dat ging lekker vlot deze keer, stond met een kwartier weer buiten met alle bestelde kaartjes en nog een tigerpas. (die we vergeten waren te bestellen) Waar dus inderdaad nog 1 euro bovenop kwam. Belachelijke nieuwe regel. Ik wilde eigenlijk ook nog een muts, maar die mogen ze houden. Mij zie je niet meer aan een kassa daar. :-)

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 13:42 schreef Iwanius het volgende:

De dames van de belangrijkste afdeling nl. Centrale administratie
Vanuit hier wordt alles geregeld en verzamelt. Men heeft er zin in!

Leuk bedacht, maar je bent daar op de persverdieping, vermoed ik.

Wel leuk, de foto's.

Net deze gezien: Let Each One Go Where He May
Film van ruim twee uur zonder dialogen of echt plot, helemaal gefilmd in shots van tien minuten. De camera volgt twee broers in Suriname, die voornamelijk onderweg of aan het werk zijn. Dan zit je dus steeds tien minuten te kijken naar onder andere wandelen, varen, bomen omzagen en buspassagiers die een beetje heen en weer schommelen tijdens het rijden. Wàt er te zien is is eigenlijk niet eens zo heel oninteressant, maar dat had net zo goed in de helft van de tijd gekund (wat waarschijnlijk ook een stuk minder slaapverwekkend zou zijn). Aanraden zou ik deze film dus niet bepaald, behalve misschien aan antropologen en liefhebbers van lange shots.

cijfer: 5,5

Wat kosten die films nou? Met name The Sentimental Engine Slayer, moet me helemaal registreren om een prijs te zien.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2010 08:19 schreef TJLinden het volgende:

[..]

9 euro los en 6,50 wanneer je in het bezit bent van een tijgerpas.

Mars Volta fan? Of gewoon gefascineerd door het spacende verhaal?

Ah dankje, haha Omar Rodriguez fan inderdaad, verder zou ik niet weten wat ik ervan moet verwachten. Nou ja, een tientje is ook niet veel.

vandaag mijn eerste films nog steeds een beetje grieperig, maar ik zal wel niet de enige zijn die hoestend op het festival zal rondbanjeren

Had me vrij laat opgegeven als vrijwilliger, maar mag nu alsnog vanavond aan de slag

Leuk leuk, kan ik toch nog beetje meehelpen.

Gisteren op de previewdag geweest, met o.a. Un prophète en A Single Man, die beide erg de moeite waard zijn. White Material was ook sterk, gaf wel meteen dat specifieke festivalgevoel (niet het soort film dat ik normaal om 10 uur 's ochtends kijk).

moest gisteren mijn eerste film missen omdat ik onverwacht opeens een nieuwe tv "moest" kopen bij de media markt lourdes had het moeten zijn maarja

later op de dag nog les barones gezien, een leuke multi culti komedie zoals wij die eerder hebben gezien hier in nederland, maar de deze belgische productie was toch veel beter dan alle nederlandse producties bij elkaar

als je tegen een stootje kan moet je zeker red, white and blue zien, het begint als een vertelling over een moeizame relatie van een man en vrouw, die beiden weinig banden lijken te hebben met de buitenwereld, tweede helft van het verhaal maakt de film een onverwachte wending en belanden we in een soort nachtmerrie waarin eigenlijk geen van de personages wil zitten

hier waren ook de oa de regisseur en de 2 hoofdrolspelers aanwezig

A Single Man heb ik gisteren ook nog gezien, erg mooie film inderdaad.

Qua kaartjes is het toch nog redelijk gelukt. Ik ga in elk geval nog naar Skeletons, Crying With Laughter, Where Are You? en The Sentimental Engine Slayer.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2010 20:32 schreef Jeeh het volgende:
Had me vrij laat opgegeven als vrijwilliger, maar mag nu alsnog vanavond aan de slag

Leuk leuk, kan ik toch nog beetje meehelpen.

Leuk. Waar zit je bij, publieksbegeleiding?

quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 14:39 schreef Nepthys het volgende:
Leuk. Waar zit je bij, publieksbegeleiding?

Nee, dagkrant koerier, de Daily Tiger verspreiden door Rotterdam.

Vandaag eerst naar Valhalla Rising geweest, met Mads Mikkelsen. Visueel indrukwekkend en mooi gefilmd en ook prachtige gore hier en daar. Wel is de film enorm traag en voelt eigenlijk (ondanks zijn geringe lengte van 90 min) te lang.

Daarna Do It Again gezien, documentaire over een fan van de Kinks die als missie heeft om de band weer bij elkaar te krijgen in originele bezetting. Vond het een prachtige en hilarische film, zeer genoten van veel mooie muziek, leuke interviews en de goede structuur van het geheel. Ook een leuke Q&A met regisseur en 'de fan' na afloop.

Zojuist Air Doll gezien

The Ape en Hadewijch zijn wat mij betreft tot nu toe de aanraders...

Ik vond the Ape nogal tegenvallen anders. Zat geen greintje diepgang of echte spanning in. Ik dacht de hele tijd "dat kan Renate Dorresteijn stukken beter". Bad lieutenant zojuist bekeken en die viel ook nogal tegen. Ook al geen diepgang of werkelijk verhaal. Gewoon standaard amerikaans geweld, drugs, corruptie, vleugje humor, paar geile wijven en een simpele goed-fout wereld. Ik geloof dat ik Rapt tot nog toe het beste vond. Gelukkig staan er nog een paar meer op de agenda waar ik meer van verwacht.
Maar nog geen 1 gescheurd dit jaar, dat is dan weer een pluspunt.

quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 17:26 schreef Jeeh het volgende:

Vandaag eerst naar Valhalla Rising geweest, met Mads Mikkelsen. Visueel indrukwekkend en mooi gefilmd en ook prachtige gore hier en daar. Wel is de film enorm traag en voelt eigenlijk (ondanks zijn geringe lengte van 90 min) te lang.

klinkt goed, die ga ik ook kijken

quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 22:16 schreef dvdfreak het volgende:
Zojuist Air Doll gezien

zat gisteren ook, 2 voorstellingen achterelkaar, ook in die waardeloze stoelen van het oude luxor, wanneer gaan ze nou eindelijk een keer die stoelen vernieuwen?

eerste instantie stond het niet in mijn planning, maar later toch wel bij gevoegd, maar goed ook, ik vond het tot nu toe een van de betere films die ik heb gezien, het gaat over een love doll die tot leven komt en en gevoelens begint te krijgen, de zoektocht van de pop wordt als metafoor gebruikt voor ons mensen die ook snakken naar liefde en erkenning, het zit vol met de nodige humor uiteraard

heb tot nu toe 6 films gezien, maar bij elke voorstelling zaten mensen van de productie

quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 23:11 schreef TJLinden het volgende:

Reykjavik-Rotterdam was daarentegen een tegenvaller (had er ook gelukkig niet heel veel van verwacht). Te toevallig allemaal, alle plotlijntjes voelen uitgekauwd en origineel. Wel vermakelijk en leuk om Rotterdam in beeld te zien. Dat gebeurt helaas niet zo lang als de titel doet vermoeden, na een kwartiertje zijn we al weer op zee.

wat een geneuzel was dat zeg voor de aanvang van de film

film was idd totaal niet boeiend, te vaak gezien al, op zich hoeft het niet zon ramp te zijn als het nou maar goed gemakt was, maar het is zo amateuristisch gedaan, dat het eigenlijk het niveua van ee b-film niet ontstijgt,
het was trouwens eigenlijk nauwelijks zichtbaar dat ze in rotterdam zaten, geen skyline shots, geen markante gebouwen, het was net zo goed niet in rotterdam opgenomen, maar anders zouden ze waarschijnlijk geen subsidie krijgen

Net Mother gezien. Vijf gescheurd. Hoewel het eigenlijk geen echte 5 verdiend, maar ja, in vergelijking met wat ik voor andere films scheurde wel. Maar hoe dan ook de moeite van het kijken waard.

quote:

Op zondag 31 januari 2010 15:36 schreef TJLinden het volgende:
In Cinerama? Dan zat ik bij je in de zaal.

Zojuist terug van 'let each one go where he may'. Het is een grof schandaal dat een dergelijke film als onderdeel van het 'kloppend hart van het festival' opgaat voor een prijs.
Bóós kan ik er om worden.
Wat een pretentieuze zinloze onzin. De beschrijving op de site maakt het allemaal nog erger: 'een reflectie op de geschiedenis van gedwongen migratie en een diepzinnig onderzoek naar de culturele eigenschappen van het kijken en tonen zelf.' Dit is gewoon gelul! De hele film laat zich samenvatten als: twee jongens lopen ergens naar toe......................................in Suriname.
Geen dialogen, geen plot, geen boodschap. Zijn er dan nog mooie plaatjes om naar te kijken? Helaas, Suriname is een prachtig land, maar de cameraman brengt vooral de schouders van de 'hoofdpersonen' in beeld. Tijdverspilling. Vooraanstaand en experimenteel, je moeder!

Ik had maar tijd voor 3 films dit jaar, en die waren allemaal gisteren.

Los Viajes del Viento
Columbiaanse film over een accordeon-speler op leeftijd die zijn ‘vervloekte’ accordeon terug wil brengen naar zijn meester nu zijn vrouw is overleven.
De film begint sterk en heeft alle ingrediënten voor een goede IFFR-film. Mooie landschappen, karakteristieke koppen en inzicht in lokale tradities en feesten. Genoeg vaart, een mooi verhaal.
Maar aan het eind trapt het in de valkuil van net iets teveel landschap, teveel stilzwijgen.
Toch nog een 3 uit 5 voor het eerste uur en het plot.

The Trotsky
Aanrader! Gaat dat zien, hij draait woensdagmiddag nog!
Om onbegrijpelijke redenen kon ik zondagochtend gewoon kaartjes halen voor deze zeer toegankelijke film die op IMDB een 8.5 krijgt tot nu toe.
Directeurszoon denkt dat hij de reïncarnatie is van communistisch revolutionist Leon Trotski. En dat leidt tot heel veel mooie situaties en briljante grappen!
Het verhaal waarin de grappen worden opgehangen is misschien niet het meest originele, maar de hele setting en de grappen zijn dat zeerzeker wel. De hoofdrolspeler Jay Baruchel (ik bleek hem te kennen uit Night of the Museum 2 ) speelt ijzersterk en draagt de film. Een 5 uit 5.

Slovenian Girl
Het leek me een zwaar drama, maar dat viel uiteindelijk wel mee.
Ingetogen maar toch zeker geen saai verhaal over een Sloveense studente die bijverdiend in de prostitutie (voornaamste klanten zijn EU parlementariërs) om zo haar luxe appartementje te bekostigen.
Het verhaal op zich is niet heel bijzonder of origineel. Maar filmtechnisch en verhaaltechnisch klopt het zeker, en de hoofdrolspeelster is briljant gecast en speelt zeer zeer goed. 3 uit 5, hoewel ik twijfelde een 4 uit 5 te geven. Maar daar was hij dan toch te gewoontjes voor.


Al met al 3 films die een voldoende scoren, en slechts 1 film die echt af en toe even doorbijten was. Ik heb het slechter getroffen in de jaren. Iedereen veel plezier met de andere films!

Let's Fall In Love
Leuke documentaire uit Taiwan. Filmmaakster Wuna Wu verbaasde zich over de vele jonge mensen in haar omgeving die uit angst om alleen te blijven snel gingen trouwen na tussenkomst van mevrouw Chen, een matchmaker de uitzoekt of mensen geschikt voor elkaar zijn. Deze documentaire laat zien hoe het enkele van de stellen vergaan is en hoe ze over hun huwelijk denken, de werkwijze van Chen en of ze misschien nog iets voor Wuna kan betekenen.
Veel erg grappige momenten, zoals koppels die toch niet zo blij zijn en elkaar in therapie eens flink de waarheid zeggen en een jongen die compleet wordt overvallen wanneer de matchmaker hem vertelt dat een vriendin die hij wel aardig maar niet zo mooi vindt alvast een huwelijksdatum heeft geprikt en of dat ok is?

cijfer: 7

Tot morgenochtend kun je Europa, East hier op youtube bekijken (het is alleen wel de op een na laagst gewaardeerde film tot nu toe).

quote:

Op maandag 1 februari 2010 13:13 schreef TJLinden het volgende:

[..]

Echt ZO goed? Ik ben nu wel benieuwd. Had 'm eerst op m'n lijstje staan, maar uiteindelijk toch geschrapt omdat ik het idee had dat het er in deze film waarschijnlijk allemaal te dik bovenop zou liggen.
Nu zit ik toch wel erg te twijfelen om woensdag nog even te gaan.

Voor een comedy is hij ZO goed ja.
Niet een film die je visie op het leven verandert ofzo, of een verhaal waarvan je achterover slaat. Maar wel heel erg geestig! En ja, het ligt er heel dik bovenop.

My Queen Karo vanavond gezien. Over een Belgische familie die in een Amsterdams kraakpand gaat wonen in de jaren '70. Leuke film.

Wel leuk dat Déborah François (La torneuse de pages) meespeelde.

Vandaag 'Crying With Laughter', 'Police, Adjective' en 'All That I Love' gezien.

De eerste was grappig en leuk (soms ook harder dan verwacht), de tweede zeker in het begin dodelijk saai (2x kort mn ogen dicht gehad) en de laatste was érg leuk. De film mist helaas iets om hem echt bijzonder te maken, maar ik heb me geen seconde verveeld en gewoon een leuke film gekeken

Vandaag Amer gezien.

Het is een film die gezegend is met een overdosis stijlvol visueel geweld dat sterk beinvloedt lijkt door Italiaanse giallo/thriller/horror films uit de jaren 70/eind 60, een erg intens sound design en weinig houvast voor de mensen die een duidelijk plot prefereren. Het doet me wat dat betreft een beetje denken aan Suspiria. En dan bedoel ik in dit geval niet het vergelijkbare kleurschema, maar vooral dat Amer ook 99% stijl is en als dat niet genoeg is om je in de film te trekken blijft er weinig over van de belevenis.

Een beter voorbeeld is misschien wel hun eigen korte film Chambre Jaune dat qua uitvoering erg in dezelfde hoek zit.

Daarvoor had ik Inferno gezien wat eigenlijk best past bij bovenstaande. In Inferno gaat het over de nooit afgemaakte film van Clouzot L'Enfer. (L'Enfer uit 1994 is gebaseerd op dat script) Er wordt veel gepraat over wat Clouzot zocht en waarom het uiteindelijk fout ging met het maken van deze film. Van de commentaren van betrokkenen en getoonde filmmateriaal valt op te maken dat vooral de kunstzinnige uitvoering de film bijzonder zou kunnen hebben gemaakt. Dat zullen we helaas nooit zien, gelukkig voldeed Amer enigszins in die behoefte

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 13:41 schreef TJLinden het volgende:

[..]

Kaartjes zijn gekocht en ik ga er morgenmiddag heen.
Bedankt voor het duwtje!

En?

Dit jaar heb ik mij ingehouden. Alleen Kamui (geweldig!), The Trotsky (super!) en Soul Boys & Girl gezien (aantal matige en 2 goede filmpjes). Volgend jaar moet ik maar weer full force gaan .

Ligt het aan mij of is The Trotsky (hoewel vast erg leuk) totaal geen IFFR-titel?

Wat ik de afgelopen dagen nog heb gezien:
Crying With Laughter - Dacht eigenlijk naar een komedie te gaan, maar het was meer een thriller met een komiek als hoofdpersoon. Wel goed plot.

Skeletons - Over de belevenissen van twee werknemers van een lekker vaag ghostbusters-achtig opruimbedrijf voor 'lijken in de kast'. Erg leuk en mooie setting ook.

10 To 11 - Best grappige Turkse film over een oude alles-verzamelaar en een conciërge in een flat die onbewoonbaar wordt verklaard.

Was du nicht siehst - Duistere film met een beetje een mindfuck erin die achteraf gezien eigenlijk wel èrg makkelijk is.

Fantastic Mr Fox - Vermakelijk, mooie animaties, maar voor de rest snap ik niet wat ie zo hoog in de lijst van de publieksprijs doet.

Wheat Harvest - Documentaire over Chinese hoeren die in hun vrije tijd veel ouwehoeren en meer saais.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 19:55 schreef California het volgende:
Ligt het aan mij of is The Trotsky (hoewel vast erg leuk) totaal geen IFFR-titel?

Het hoeven niet allemaal vage sepia filmpjes te zijn waar wij 5 minuten lang naar een bloem staren terwijl wij Swahilitalige techno-goth op de achtergrond horen. Althans, totdat de eekhoorn explodeert tot een bloemige tapdans bonanza natuurlijk .

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 19:20 schreef TJLinden het volgende:
Hij was geniaal.
Toch nog een vrij origineel verhaal dat met een heerlijk stijltje, 'russische' deuntjes en prachtige humor ruim twee uur topvermaak oplevert. Er zaten nog wat leuke socialistische vraagstukjes in en sowieso een aantal subtiele en minder subtiele historische verwijzingen die mij als geschiedenisstudentje blij maken. Mooi ook de verwijzing naar Orwell's Animal Farm met die drie feestgangers.

Dit vond ik nou ook! Helaas had de vriendin met wie ik was maar een oppervlakkige kennis van Trotski, dus soms snapte ze niet helemaal waarom ik zo hard lachtte .

Brownshirts . .

Vandaag The Sentimental Engine Slayer gezien en Lebanon.

Eerste film is het regiedebuut van Omar Rodriquez Lopez, bij de meesten bekend als gitarist en songwriter van de Mars Volta. Naast de regie heeft hij de film ook geproduceert, de muziek gemaakt en neemt de hoofdrol voor zn rekening. De film was eigenlijk heel aardig. Als je de muziek van de Volta's beetje kent weet je dat je geen makkelijke film gaat krijgen en dat was het zeker niet.
Overigens ook een mooi voorbeeld van een film waar de Q&A na afloop echt iets toevoegde. Leuk persoon.

Daarna naar Lebanon geweest, die zich volledig in een tank afspeelt. Er was een Big Talk voor de film en de regisseur gaf daar al aan dat hij een film wilde maken die oorlog niet mooier maakt dan het is, maar de chaos weergeeft. Dat lijkt misschien iets dat we wel vaker horen bij dit soort films, maar ik was toch behoorlijk stil na afloop. Erg mooi gemaakt, heeft veel indruk gemaakt

Lebanon was erg goed ja. Vier sterren gegeven. Nog geen enkele keer een vijf sterren film gezien, jammer genoeg. Wel irritant dat meerdere mensen hun mobieltje checken tijdens de film. Ik snap daar echt niets van.

Maoz was wel een beetje lang van stof tijdens de Big Talk.

De satebar is trouwens een goed festivalrestaurant. Snel, goedkoop en aardig voedsel.

O ja, en ik was ook heel erg te spreken over A Single Man, die ik eerder vandaag zag. Alles is zo mooi aan de film. Het mist wel net even dat moment, waardoor je ontroert raakt.

Haha, de Surinaamse wandelfilm heeft nog een prijs gekregen van de internationale filmcritici ook.

Films van vandaag:

Tales From Kars - Turkse omnibusfilm die wel amusant is om te zien, maar waarvan de meeste verhalen niet bepaald lang blijven hangen. Alleen het stukje over een schoolmeisje dat probeert weg te lopen met een kuiken dat ze thuis niet mag houden is echt leuk.

Mi Vida Con Carlos - Mooie, maar erg trieste documentaire. De filmmaker gaat op zoek naar meer informatie over zijn vader en diens executie onder het regime van Pinochet en probeert in kaart te brengen welke invloed deze gebeurtenis op hem en zijn familie heeft gehad.


Ben erg benieuwd naar The Sentimental Engine Slayer morgen.

De jury heeft voor gedurfde projecten gekozen. Alamar zag ik wel aankomen. Mundane History is vrij lastige, maar wel mooie film:



En dan Agua Fria de Mar. Ik vond het mooie gefilmd, af en toe moest ik denken aan Terence Mallicks Days of Heaven vanwege de natuurshots, maar het verhaal vond ik persoonlijk wat minder.

Wel leuke keuzes. Ik denk dat deze filmmakers zo'n award goed kunnen gebruiken. De regisseurs van R komen er bijvoorbeeld wel.

Laatste dienst als vrijwilliger zit erop. Jammer.

Van mij mag dit het hele jaar wel zo doorgaan

Nog 2 filmpjes en het festival zit er weer op! 27 dit jaar, rustig aan gedaan dus
Een paar toppers gezien (Hiroshima, The Portuguese Nun, Hotel Atlantico), en dramatisch slechte wancreaties (Vlees - vermijden die film).

Even mijn eindlijstje van wat ik gescheurd heb:
(het is meer een rangorde dan dat ik Rapt bijvoorbeeld echt een meesterwerk vond)

Vijf (meesterwerk):
Skeletons, Nick Whitfield, 2010, Groot-Brittannië.
A Single Man, Tom Ford, 2009, VS.
Mother, Bong Joon-Ho, 2009, Zuid-Korea.
Rapt, Lucas Belvaux, 2009, Frankrijk.

Vier (goed):
Lourdes, Jessica Hausner, 2009, Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland.
Twisted Roots, Saara Saarela, 2009, Finland, Zweden.
Was du nicht siehst, Wolfgang Fischer, 2009, Duitsland, Oostenrijk.
Quill, Sai Yoichi, 2004, Japan.
Rabia, Sebastián Cordero, 2009, Spanje, Mexico, Colombia.
Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans, Werner Herzog, 2009, VS.
Un prophète, Jacques Audiard, 2009, Frankrijk.
Alamar, Pedro Gonzalez-Rubio, 2009, Mexico.

Drie (redelijk):
Dogtooth, Yorgos Lanthimos, 2009, Griekenland.
The Ape, Jesper Ganslandt, 2009, Zweden.
Norteado, Rigoberto Perezcano, 2009, Mexico, Spanje.
Lost Paradise in Tokyo, Shiraishi Kazuya, 2009, Japan.
Zarte Parasiten, Christian Becker, Oliver Schwabe, 2009, Duitsland.

Twee (matig):
Nymph, Pen-ek Ratanaruang, 2009, Thailand.

Een (slecht):
Entrenamiento elemental para actores, Martin Rejtman, 2009, Argentinië.


Goed festival gehad dit jaar, weinig echte bagger gezien. Vind het wel jammer dat veel films straks ook gewoon in de bioscoop gaan draaien, dan had ik die nu dus niet hoeven zien...

Ik had kaarten voor acht films en heb er zes van kunnen bezoeken. Maar daar zat er geen tussen die uiteindelijk in de top 90 van het publiek terecht gekomen is. Als je daar van te voren de kans op zou uitrekenen kom je op een heeel klein getal uit. En niet eens omdat ik geen andere kaartjes kon krijgen, het was gewoon zo....

Ik ga hier ook niet doen alsof anderen de films die ik bezocht heb niet begrepen zouden hebben, ik vond ze zelf ook zeer suf... Voor nummertje 96 had ik een kaartje maar toen kon ik niet. Uiteindelijke heb ik alleen nummertje 98(Bonded Parallels (ach... tja....)) uit de top 100 honderd gezien. Ik heb ernstig veel geslapen en ben nu uit me ritme dus dan maar even van me afschrijven. Iemand "in The Woods" gezien? Lange shots in een mooi landschap was de aankondiging, helaas was de cameraman niet in staat z'n camera scherp te stellen. Dan kan je een film in Utopia opnemen, als de registratie daarvan blurred is kan je de film net zo goed in een fietsenhok opnemen. Ach... ik zal het wel niet begrepen hebben. Voor de rest was het meest 'opvallende' aan deze film voor mij toch wel de expliciete gay/biscences. Dat ben ik niet zo gewend. Maakt mij niet uit hoor, sta voor alles open, als de regisseur wil dat ik daar opgewonden van wordt ben ik de beroerdste niet, 'gelukkig' was de cameraman ook niet helemaal bij machte deze gedane zaken afdoende te registreren.

Nahja... ik stel ook wel een beetje aan hoor. Eigenlijk heb ik er slechts vijf films gezien die voor de publieksprijs gingen. 'Mama' was genomineerd voor een tiger award. Waarom is me overigens niet duidelijk geworden. Ik houd enorm van lange shots waarin dingen traag voorbij gaan. Echter.... je moet dat nu ook weer niet overdrijven als filmmaker. Voor diegene die de film niet gezien hebben, Mama gaat over een onmundig zwaar object dat zo rond z'n veertigste nog bij zijn moeder woont. Beiden zijn niet zeer spraakzaam wat resulteert in een dialoogloze film. Ook de monoloog blijft achterwege dus de film moet het een beetje van de beelden hebben. De makers wilden graag laten zien hoe langzaam de tijd voorbij gaat als je naar handelingen kijkt. De kijker laten beleven hoe de tijd voorbij gaat tussen deze twee personen. Door de werkelijke tijd dat iemand erover doet om iets gedaan te krijgen in de film te brengen zou je als kijker je beter kunnen inleven. Ah fijn... tot zover de theorie achter dit wat mij betreft mislukte experiment. Jammer dat experimenteel toch vaak gelijk aan saai staat, dat hoeft helemaal niet! De regisseuse was aanwezig, als ze nu een lang shot van haarzelf(naakt of niet naakt, beiden was prima geweest) in de film gemonteerd hadden dan was ik zeker wel wakker gebleven. Misschien een goede tip voor haar volgende film...

..........en het is zo'n leuk festival............