PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] Deel 31 - Vakantieplannen?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 15:47 schreef sempron2400 het volgende:
Kortom: Autisme is vervelend, als je niet de lichtste vorm hebt, komt je gewoon overal problemen tegen.

Ik denk dat ik binnenkort lid ga worden van de personeelsvereniging voor mensen onder de 40. Het schijnt een leuke groep te zijn, waarvan ik ook al een aantal mensen ken. En niet indereen is er extravert.

Misschien nog wel beter dan bij de kerkgemeente, waar "iedereen" tijdens het koffiedrinken het liefst zoveel mogelijk mensen wil aanspreken. Ik heb er weleens het idee dat mijn interesses niet interessant genoeg zijn (zit eigenlijk wel wat in) en dat je met een sociaal beroep beter in het gesprek ligt. Meestal worden mijn gesprekken afgekapt. Kudt Asperger

Geloof mij, het is zo ongeveer de meest onderschatte handicap die er bestaat......

Eigenlijk is dat nog het ergste.

Nou overdrijf je wel een beetje vind ik. Er zijn heel erg veel ziektes die voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen zijn, autisten zijn echt niet de enigen die daar mee zitten.

Ik overweeg trouwens me te laten testen bij Mensa, om evt. te kijken of ik daar wat makkelijker contacten kan leggen. Je weet maar nooit.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 08:43 schreef Repulsor het volgende:
Zijn er meer mensen die al geruime tijd werkloos thuiszitten? En zo ja, wat is de reden precies daarvan? Ikzelf zit al een tijdje thuis en heb moeite om me er toe te zetten om werk te zoeken, alsof iets me tegen houdt ofzo, maar weet niet of dit specifiek op asperger betrekking heeft.. Hebben meer mensen hier last van?

Ik zit al een tijdje thuis, als je gewoon regulier werk bedoeld voor een baas die jou claimed van 's ochtends 8 tot 's avonds 5

Heb wel vaak een poging gewaagd maar door de te chaotische omgeving, stress en andere kenmerken van de typische Nederlandse arbeidsmarkt waar dingen gisteren al gedaan hadden moeten worden i.p.v. vandaag kon ik nooit goed werken waardoor ik er na een korte periode al weer mee moest stoppen.

Overigens heb ik vorig jaar wel stage gelopen bij een IT bedrijf voor 4 dagen in de week voor 5 maanden. maar daar werkte ik vaak alleen op kantoor omdat mijn baas altijd alleen op stap ging

Maar ik heb al die jaren wel gebruik gemaakt van mijn kwaliteiten door voor particulieren systeembeheer te gaan doen. Dit kan ik zonder problemen doen ondanks dat ik vaak bij verschillende mensen thuis kom die ik behalve als klant verder niet ken. Maar doordat het bij mensen thuis altijd rustig is word ik nooit gestoord door mijn autisme die vaak om de hoek kwam kijken bij stressvolle situaties.

Dus het is maar hoe je het aanpakt. Ik weet bijvoorbeeld dat drukke omgevingen nooit wat zullen worden voor mij. Maar als je uitzoekt waar je wel goed in bent dan zal jou autisme een hoop voordelen bieden voor sommige werkzaamheden.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:44 schreef Maeghan het volgende:
Nou overdrijf je wel een beetje vind ik. Er zijn heel erg veel ziektes die voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen zijn, autisten zijn echt niet de enigen die daar mee zitten.

Het is een handicap waarvan mensen aan de buitenkant weinig merken, maar de handicap is er absoluut wel. Dus je hebt steeds het gevoel dat je iedereen wat moet uitleggen.....Vervelend gewoon. Heb ik het nog niet over de vooroordelen..... (mensen die niet kunnen werken worden soms gewoon gezien als criminelen )

Ik wil overigens al de andere handicaps niet bagatelliseren...

quote:

Ik overweeg trouwens me te laten testen bij Mensa, om evt. te kijken of ik daar wat makkelijker contacten kan leggen. Je weet maar nooit.

Wat verwacht jij van de mensa op dat punt? Zij testen toch alleen of je HB bent?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:44 schreef Maeghan het volgende:
Nou overdrijf je wel een beetje vind ik. Er zijn heel erg veel ziektes die voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen zijn, autisten zijn echt niet de enigen die daar mee zitten.

Ik overweeg trouwens me te laten testen bij Mensa, om evt. te kijken of ik daar wat makkelijker contacten kan leggen. Je weet maar nooit.

Dat is waar, er zijn bijvoorbeeld bepaalde lichamelijke aandoeningen waardoor mensen snel vermoeid raken. Terwijl je dat aan de buitenkant niet merkt. Bij autisme (en het broertje ADHD) is het probleem dat de stoornis direct de persoonlijkheid aantast en niet het lichaam. Dat zorgt ervoor dat sommige mensen met autisme zich ook daadwerkelijk aliens voelen tussen de andere mensen.

Het detacheringsbureau waar ik liep geeft wel aan dat de kans op werk voor mensen met Asperger heel klein is. Organisaties willen wel, maar ze kunnen moeilijk met die types overweg.

Alarmerende instroom Wajong - maar hoe komt dat dan

Heb je het idee dat je hoogbegaafd bent, dingen sneller doorziet enzo?

hmm..lees nog mee. Heb op dit moment alleen niet echt veel toe te voegen. Aangezien ik zelf nog niet veel met autisme/asperger te maken heb...en het feit dat ik al ruim 1 maand op evt. testresultaten wacht.
En tja..verder denk ik dat het voor een asperger miss makkelijker is bij de wat kleinere bedrijfjes te werken en vooral zelfstandig werk te doen..
maar ik vraag me soms of dat ook echt zo is?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:51 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is een handicap waarvan mensen aan de buitenkant weinig merken, maar de handicap is er absoluut wel. Dus je hebt steeds het gevoel dat je iedereen wat moet uitleggen.....Vervelend gewoon. Heb ik het nog niet over de vooroordelen..... (mensen die niet kunnen werken worden soms gewoon gezien als criminelen )

Ik wil overigens al de andere handicaps niet bagatelliseren...
[..]

Wat verwacht jij van de mensa op dat punt? Zij testen toch alleen of je HB bent?

Ze organiseren ook bijeenkomsten, weekenden, lezingen, borrels, etc. Het lijkt mij wel makkelijker contact leggen met mensen die (ook) HB zijn en daarnaast gaat het dan vaak over een thema, dus dat praat wel makkelijker.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:32 schreef francis998 het volgende:
hmm..lees nog mee. Heb op dit moment alleen niet echt veel toe te voegen. Aangezien ik zelf nog niet veel met autisme/asperger te maken heb...en het feit dat ik al ruim 1 maand op evt. testresultaten wacht.
En tja..verder denk ik dat het voor een asperger miss makkelijker is bij de wat kleinere bedrijfjes te werken en vooral zelfstandig werk te doen..
maar ik vraag me soms of dat ook echt zo is?

Ik heb asperger en ik kom aardig goed uit de voeten in het dagelijks leven.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:59 schreef sempron2400 het volgende:
Heb je het idee dat je hoogbegaafd bent, dingen sneller doorziet enzo?

Ik weet m'n hele leven al dat ik in ieder geval ruim boven het gemiddelde zit. Dat merk ik ook gewoon in het dagelijks leven. Hoe ver boven het gemiddelde weet ik natuurlijk niet, maar gebaseerd op eerdere testen (bij sollicitaties bijv.) vermoed ik zelf wel dat ik hoogbegaafd ben. Uit die mensa online test komt iig dat ik een goede kans maak de toelatingstest te halen en het lijkt me ook wel leuk om nu eens precies te weten hoe slim (of niet) ik eigenlijk ben.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:35 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik weet m'n hele leven al dat ik in ieder geval ruim boven het gemiddelde zit. Dat merk ik ook gewoon in het dagelijks leven. Hoe ver boven het gemiddelde weet ik natuurlijk niet, maar gebaseerd op eerdere testen (bij sollicitaties bijv.) vermoed ik zelf wel dat ik hoogbegaafd ben. Uit die mensa online test komt iig dat ik een goede kans maak de toelatingstest te halen en het lijkt me ook wel leuk om nu eens precies te weten hoe slim (of niet) ik eigenlijk ben.

en het kan ook handig van pas komen, om er bijvoorbeeld rekening mee te houden bij studie/werk..en zo..want als je hoogbegaafd bent, dan lijkt het me dat niet echt veel standaard banen enzo uitdaging bieden.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 13:14 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Persoonlijk leef ik altijd op het randje van 'goed leven' (niemand kwetsen, zorgen dat iedereen een normaal leven kan leiden wanneer het gaat om politieke/maatschappelijke keuzes) en aan de andere kant heb ik soms sterk het gevoel dat mensen zo verschrikkelijk zijn dat ik eigenlijk niet begrijp waarom ik m'n best doe om zo goed te leven. Soms denk ik, het zou gewoon beter zijn als iedereen dood ging en de aarde zonder mensen opnieuw kon beginnen.
[..]
Maar ik geef wel aan goede doelen voor dieren, die kunnen er tenslotte niets aan doen dat hun wereld verziekt wordt door mensen. Verder ben ik naar mensen niet agressief - ik vind ze vaak de moeite niet om agressief te worden. Op m'n werk bijvoorbeeld word ik best wel uitgescholden of bedreigd. Het enige wat ik dan denk is 'triest', ik ga m'n lucht er niet eens aan verspillen om wat terug te zeggen. Maar als bijvoorbeeld iemand een dier iets zou aandoen, dan denk ik toch dat diegene er heel erg slecht vanaf zal komen. Verder kan ik ook echt met droge ogen kijken naar de verschrikkelijkste dingen, maar van een zielig kijkend puppy in een wervingsspotje voor blindegeleidehonden ga ik al bijna huilen

Verder begrijp ik ook wat je bedoelt met een hekel hebben aan mensen, behalve dan die paar uitzonderingen, en toch ook weer het opkomen voor zwakkeren. Eerlijkgezegd ben ik blij dat er nog iemand is die er zo over denkt, tot nu toe heb ik nog nooit iemand 'gesproken' die er hetzelfde over dacht. Ik vind het best wel lastig soms om zo'n soort dubbelrol te spelen. Want als je dit zegt tegen 'gewone' mensen, vinden ze je acuut raar en eng, dus je kan er nooit over praten.

Heel goed samengevat

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:35 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik weet m'n hele leven al dat ik in ieder geval ruim boven het gemiddelde zit. Dat merk ik ook gewoon in het dagelijks leven. Hoe ver boven het gemiddelde weet ik natuurlijk niet, maar gebaseerd op eerdere testen (bij sollicitaties bijv.) vermoed ik zelf wel dat ik hoogbegaafd ben. Uit die mensa online test komt iig dat ik een goede kans maak de toelatingstest te halen en het lijkt me ook wel leuk om nu eens precies te weten hoe slim (of niet) ik eigenlijk ben.

Het gaat er niet om hoe slim je bent, maar wat je er mee doet

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:53 schreef francis998 het volgende:

[..]

en het kan ook handig van pas komen, om er bijvoorbeeld rekening mee te houden bij studie/werk..en zo..want als je hoogbegaafd bent, dan lijkt het me dat niet echt veel standaard banen enzo uitdaging bieden.

In het land der blinden is éénoog koning.
Maar in veel van die landen wordt dat niet geaccepteerd, is men liever blind.
En dat is redelijk zwaar frusterend.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 18:10 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

In het land der blinden is éénoog koning.
Maar in veel van die landen wordt dat niet geaccepteerd, is men liever blind.
En dat is redelijk zwaar frusterend.

hmm..ik lees je reactie net, maar ik moet zeggen ik volg het niet helemaal meer..uitleg please??

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:53 schreef francis998 het volgende:

[..]

en het kan ook handig van pas komen, om er bijvoorbeeld rekening mee te houden bij studie/werk..en zo..want als je hoogbegaafd bent, dan lijkt het me dat niet echt veel standaard banen enzo uitdaging bieden.

Nee, maar dat wist ik al, dat veel dingen geen uitdaging boden. Dat is een van de problemen waar ik altijd tegenaan loop. Maar ik kom niet verder vanwege een combinatie van de verkeerde opleiding en sociaal gedrag. Sollicitatiegesprekken... *zucht* Ik zit al jaren in een mbo-functie terwijl ik een universitair diploma heb, en ik kom geen steek verder.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 18:09 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Het gaat er niet om hoe slim je bent, maar wat je er mee doet

Niet zo veel dus, want ik krijg er de kans niet voor. De kans wordt me niet geboden omdat ik 'niet leuk genoeg' ben blijkbaar, en daardoor geen netwerk opbouw, mensen niet aan mij denken bij bepaalde gelegenheden, etc. en aan de andere kant voel ik me belemmerd omdat ik niet begrijp hoe ik dingen moet doen. Ik heb erg veel moeite met begrijpen hoe organisaties in elkaar zitten. Ik probeer nu een beetje actief te zijn in de lokale politiek, maar ik merk dat ik gewoon niet begrijp wie wat doet, niet goed door heb hoe taken verdeeld worden en als ik een taak krijg, dan heb ik geen idee waar ik uberhaupt moet beginnen om 'm uit te voeren. En ik kan er geen hulp bij vragen, want ik heb zo'n enorm beperkt netwerk dat er niemand is om hulp aan te vragen. Gek word ik er van. Het kost me zo veel moeite...

Ik vind het ook zo frustrerend. Ik ben veel intelligenter dan anderen, denk logisch na, kan goed analyseren, ik spreek goed Nederlands en Engels, ik ben goed in dingen uitleggen, ik ben ontzettend gemotiveerd en ik heb een absorptievermogen (qua leerstof) waar een sorbodoekje jaloers op zou zijn. Maar ik kom nergens aan de bak, want ik heb de verkeerde studie gedaan, heb geen netwerk en ik verklooi sollicitatiegesprekken. Het is alsof ik alles verkeerd heb gedaan in het verleden en geen enkele manier kan vinden om het recht te trekken.

Netwerken aanleggen lukt me gewoon echt niet. Wat ik ook onderneem naast m'n werk, de mensen die ik tegenkom blijven gewoon niet hangen. Ik heb er gewoon niks mee, het lijkt wel alsof ze gewoon alleen maar langswaaien. Sportclub, opleiding, werk, cursusdagen van werk, cursus naast werk, vrijwilligerswerk, meetings via internet, workshops, het helpt allemaal niks.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 18:23 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Nee, maar dat wist ik al, dat veel dingen geen uitdaging boden. Dat is een van de problemen waar ik altijd tegenaan loop. Maar ik kom niet verder vanwege een combinatie van de verkeerde opleiding en sociaal gedrag. Sollicitatiegesprekken... *zucht* Ik zit al jaren in een mbo-functie terwijl ik een universitair diploma heb, en ik kom geen steek verder.
[..]

Niet zo veel dus, want ik krijg er de kans niet voor. De kans wordt me niet geboden omdat ik 'niet leuk genoeg' ben blijkbaar, en daardoor geen netwerk opbouw, mensen niet aan mij denken bij bepaalde gelegenheden, etc. en aan de andere kant voel ik me belemmerd omdat ik niet begrijp hoe ik dingen moet doen. Ik heb erg veel moeite met begrijpen hoe organisaties in elkaar zitten. Ik probeer nu een beetje actief te zijn in de lokale politiek, maar ik merk dat ik gewoon niet begrijp wie wat doet, niet goed door heb hoe taken verdeeld worden en als ik een taak krijg, dan heb ik geen idee waar ik uberhaupt moet beginnen om 'm uit te voeren. En ik kan er geen hulp bij vragen, want ik heb zo'n enorm beperkt netwerk dat er niemand is om hulp aan te vragen. Gek word ik er van. Het kost me zo veel moeite...

Ik vind het ook zo frustrerend. Ik ben veel intelligenter dan anderen, denk logisch na, kan goed analyseren, ik spreek goed Nederlands en Engels, ik ben goed in dingen uitleggen, ik ben ontzettend gemotiveerd en ik heb een absorptievermogen (qua leerstof) waar een sorbodoekje jaloers op zou zijn. Maar ik kom nergens aan de bak, want ik heb de verkeerde studie gedaan, heb geen netwerk en ik verklooi sollicitatiegesprekken. Het is alsof ik alles verkeerd heb gedaan in het verleden en geen enkele manier kan vinden om het recht te trekken.

Netwerken aanleggen lukt me gewoon echt niet. Wat ik ook onderneem naast m'n werk, de mensen die ik tegenkom blijven gewoon niet hangen. Ik heb er gewoon niks mee, het lijkt wel alsof ze gewoon alleen maar langswaaien. Sportclub, opleiding, werk, cursusdagen van werk, cursus naast werk, vrijwilligerswerk, meetings via internet, workshops, het helpt allemaal niks.

Het STERFT van de hoger opgeleiden vandaag de dag. Een vlekje is al genoeg om praktisch kansloos te zijn.

Het niet leuk genoeg zijn herken ik wel. Een lotgenoot schreef in haar boek: ‘Veel mensen met autisme ontbreekt het aan charme’ en ‘We zijn geen gemakkelijk gezelschap’. We hebben de pech onze persoonlijkheid allesbehalve mee te hebben. Solliciteren is slechts een van de vele struikelblokken. Toch zijn er mensen met Asperger die geen enkele beperking ervaren op hun werk. Degene die ik ken en het ver geschopt heeft, heeft wel laat een diagnose gekregen (duidt misschien op relatief lichte problemen).

Maar een ding hebben we mee: mopperen op autisme is tenminste stijlvoller dan mopperen op het weer, de overheid of op je buurman.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 18:10 schreef Stupendous76 het volgende:

In het land der blinden is éénoog koning.
Maar in veel van die landen wordt dat niet geaccepteerd, is men liever blind.
En dat is redelijk zwaar frusterend.

Hey!! Dat is mijn tekst!!

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:35 schreef Autidude het volgende:

[..]

Hey!! Dat is mijn tekst!!

Beter goed gejat dan slecht bedacht

quote:

Op zondag 24 januari 2010 20:09 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het STERFT van de hoger opgeleiden vandaag de dag. Een vlekje is al genoeg om praktisch kansloos te zijn.

Hogeropgeleid is niet hetzelfde als intelligent of gemotiveerd. Helaas snappen werkgevers dat niet zo goed.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 13:21 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Waarom word je zo boos op de mensen die je spreekt? Ik begrijp je frustratie, maar realiseer je je niet dat de mensen aan de telefoon niet persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de bende? En realiseer je je niet dat je meer gedaan krijgt van mensen als je rustig blijft?

Als je gewoon belt naar de belastingdienst om te zeggen dat het misgaat met je zorgtoeslag en dat je wilt weten waarom, zoeken ze dat dan niet uit?

Nee, en ik heb denk ik redelijk goed aangegeven wat het probleem precies is en dat is wel degelijk hun schuld en ik zie dat absoluut niet verkeerd. Je moet niet zeggen dat ik niet gelijk heb of dat het aan mij ligt, want dat is echt niet zo. Ik ben niet boos op je, maar het ligt echt niet aan mij en ik ben zelfs machteloos en dát is wat mij zo frustreerd.

En daar mag best wel eens wat van gezegd worden, want heel veel mensen op kantoorbaantjes of op MBO/HBO niveau zijn echt zwaar ondergekwalificeerd of doen hun werk gewoon zeer slecht. Dat is een feit, en omdat dat dezelfde mensen zijn die met precies hetzelfde gemak kotsen op mensen zoals mij, ben ik er eigenlijk best wel eens heel erg klaar mee.

Als je alles maar slikt en voor lief neemt en accepteerd.. dan gaat het geheid fout. Het zijn de mensen die échte stappen ondernemen die alles in het gareel houden en sturen. Het klinkt allemaal heel erg negatief, maar het moet gewoon gezegd worden.. IEMAND MOET HET DOEN!

Iedereen weet dat het UWV traag is en dat het allemaal vervelend communicatie is en veel problemen, dat zelfde geldt ook voor de belastingdienst.. En ik ben dat zat, omdat ik er teveel last van heb en het om dingetjes gaan die belachelijk simpel zijn.. En het allerergste is dat je geen medewerking krijgt als je uitlegd waar de fout zit.. Want het moet volgens het "systeem" .. en als je dan verteld dat daar dus de fout ligt, dan krijg je te horen dat ze niets kunnen doen.. het MOET volgens het systeem..
pfff.. stelletje autisten

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:30 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Late TVP. Ik heb me al opgegeven Maeghan, dus als je snel bent.....

Nou, ik heb even geen geld en die test kost 47,50 of zo? Dus nog heel even wachten tot het salaris er weer is denk ik...

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:06 schreef sempron2400 het volgende:
Het niet leuk genoeg zijn herken ik wel. Een lotgenoot schreef in haar boek: ‘Veel mensen met autisme ontbreekt het aan charme’ en ‘We zijn geen gemakkelijk gezelschap’. We hebben de pech onze persoonlijkheid allesbehalve mee te hebben. Solliciteren is slechts een van de vele struikelblokken. Toch zijn er mensen met Asperger die geen enkele beperking ervaren op hun werk. Degene die ik ken en het ver geschopt heeft, heeft wel laat een diagnose gekregen (duidt misschien op relatief lichte problemen).

Maar een ding hebben we mee: mopperen op autisme is tenminste stijlvoller dan mopperen op het weer, de overheid of op je buurman.

Ach, ik heb zeker m'n charme niet mee nee. Ik mopper alleen hier hoor. In het dagelijks leven ben ik helemaal niet iemand die loopt te mokken, ik probeer het constructief aan te pakken door steeds nieuwe dingen te blijven proberen, extra activiteiten, meer mensen ontmoeten, etc. Het werkt alleen niet, da's een beetje jammer, maar we blijven het gewoon proberen....

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:41 schreef Autidude het volgende:

[..]

Nee, en ik heb denk ik redelijk goed aangegeven wat het probleem precies is en dat is wel degelijk hun schuld en ik zie dat absoluut niet verkeerd. Je moet niet zeggen dat ik niet gelijk heb of dat het aan mij ligt, want dat is echt niet zo. Ik ben niet boos op je, maar het ligt echt niet aan mij en ik ben zelfs machteloos en dát is wat mij zo frustreerd.

Ik zeg ook absoluut niet dat het jouw schuld is. Ik weet hoe slecht er bij veel instellingen gewerkt wordt, maar juist daarom begrijp ik deels niet waarom je je er zo druk om maakt. Want je wéét van tevoren dat je een of andere huppelkut aan de lijn krijgt die niks weet en beledigd is zodra je laat merken dat ze verkeerd zit (en DAN kunnen ze opeens niks meer doen). Mijn praktische aanpak is om gewoon heel vriendelijk te blijven doen, te doen alsof IK het niet snap en alsof ik hun hulp nodig heb. En dat werkt meestal wel, want dan voelen ze zich heel wat.

Of je moet meteen even doorvragen naar iemand die er wél verstand van heeft. Als je eenmaal een keer iemand hebt die hogerop zit, die je wel kan helpen, vragen of je een direct nummer kan krijgen of zo. Het UWV is onbegonnen werk, absoluut, maar over het algemeen werkt het allemaal redelijk. Zodra je maar voorbij die eerste callcentermutsen bent.

Maar goed, het is ook kut dat het zo werkt. Aan de andere kant, wat is nuttiger: jezelf opwinden over iets wat je never nooit niet kan veranderen in je eentje, of die mensen lekker laten gaan en je leven zo leuk mogelijk maken binnen je grenzen. Ik kies tegenwoordig echt voor het laatste en dat bevalt me wel, scheelt heel erg veel boosheid en frustraties. Ik denk gewoon: 'denk ik hier nog aan terug op m'n sterfbed? nee? nou, dan is het blijkbaar niet zo heel erg belangrijk'.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:51 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik zeg ook absoluut niet dat het jouw schuld is. Ik weet hoe slecht er bij veel instellingen gewerkt wordt, maar juist daarom begrijp ik deels niet waarom je je er zo druk om maakt. Want je wéét van tevoren dat je een of andere huppelkut aan de lijn krijgt die niks weet en beledigd is zodra je laat merken dat ze verkeerd zit (en DAN kunnen ze opeens niks meer doen). Mijn praktische aanpak is om gewoon heel vriendelijk te blijven doen, te doen alsof IK het niet snap en alsof ik hun hulp nodig heb. En dat werkt meestal wel, want dan voelen ze zich heel wat.

Of je moet meteen even doorvragen naar iemand die er wél verstand van heeft. Als je eenmaal een keer iemand hebt die hogerop zit, die je wel kan helpen, vragen of je een direct nummer kan krijgen of zo. Het UWV is onbegonnen werk, absoluut, maar over het algemeen werkt het allemaal redelijk. Zodra je maar voorbij die eerste callcentermutsen bent.

Maar goed, het is ook kut dat het zo werkt. Aan de andere kant, wat is nuttiger: jezelf opwinden over iets wat je never nooit niet kan veranderen in je eentje, of die mensen lekker laten gaan en je leven zo leuk mogelijk maken binnen je grenzen. Ik kies tegenwoordig echt voor het laatste en dat bevalt me wel, scheelt heel erg veel boosheid en frustraties. Ik denk gewoon: 'denk ik hier nog aan terug op m'n sterfbed? nee? nou, dan is het blijkbaar niet zo heel erg belangrijk'.

Nou, ik krijg dat dus echt niet voor elkaar.. en ik verwacht ook gewoon dat het goed gaat, zeker voor het salaris en de erkening wat ze krijgen. Want het is werkelijk in en in triest. En ik heb het zó vaak geprobeerd heh, sterker nog.. ik probeer het elke keer weer opnieuw.. Maar het gaat altijd fout, en heel soms ligt het aan mij.. maar dan ben ik al overtriggered. Het is absoluut geen aanstellerij, en ik ben het echt spuugzat.. dan doe ik nog niet eens opgefokt want als ik echt pissig ben dan kunnen ze wat mij betrefd echt letterlijk en figuurlijk doodvallen... Maar van mij mogen ze blijven leven, en daarmee heb ik mijn concessie gedaan!
De rest geef ik wel uit handen, want het lijkt wel alsof ze het erom doen.. En vertel ook absoluut niet dat je een probleem hebt of dat je een ASS hebt en een beetje moeite hebt met alles want dan ben je op zeker meteen de pispaal.. Dan ligt het meteen aan jou en doen ze JUIST niets meer..

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:59 schreef Autidude het volgende:

[..]

Nou, ik krijg dat dus echt niet voor elkaar.. en ik verwacht ook gewoon dat het goed gaat, zeker voor het salaris en de erkening wat ze krijgen. Want het is werkelijk in en in triest. En ik heb het zó vaak geprobeerd heh, sterker nog.. ik probeer het elke keer weer opnieuw.. Maar het gaat altijd fout, en heel soms ligt het aan mij.. maar dan ben ik al overtriggered. Het is absoluut geen aanstellerij, en ik ben het echt spuugzat.. dan doe ik nog niet eens opgefokt want als ik echt pissig ben dan kunnen ze wat mij betrefd echt letterlijk en figuurlijk doodvallen... Maar van mij mogen ze blijven leven, en daarmee heb ik mijn concessie gedaan!
De rest geef ik wel uit handen, want het lijkt wel alsof ze het erom doen.. En vertel ook absoluut niet dat je een probleem hebt of dat je een ASS hebt en een beetje moeite hebt met alles want dan ben je op zeker meteen de pispaal.. Dan ligt het meteen aan jou en doen ze JUIST niets meer..

Sorry, daar moest ik toch echt even om lachen. Nee ik begrijp echt wel dat je je niet aanstelt hoor. Verder hebben de meeste mensen echt totaal geen begrip voor wat voor ziekte dan ook, echt triest.

Verder krijgen veel van die mensen echt niet zo veel geld - ik denk dat een deel blij mag zijn als ze meer overhouden dan iemand met een uitkering.

Maar goed, als je zelf het punt voorbij bent dat je beheerst kunt bellen, dan moet je het toch maar aan een ander over laten. Maar doet die stichting MEE dat dan, of hoe zit dat?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:12 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik snap dat het je kwaad maakt, en dat je er dan niets (meer) aan kan doen om jezelf in te houden... Maar is er niemand in je omgeving die in dit geval in jou plaats kan bellen/het regelen?

Als je zit te aasen op lapo ben je te vroeg

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:12 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik snap dat het je kwaad maakt, en dat je er dan niets (meer) aan kan doen om jezelf in te houden... Maar is er niemand in je omgeving die in dit geval in jou plaats kan bellen/het regelen?

Nee, en daarom wil ik ook een soort van curator of een hulp en ben ik ook naar stichting MEE gegaan en gaan we ook kijken wat TIZ kan doen.
Eigenlijk heb ik altijd gehoopt dat ik een vriendin zou vinden en dat ik dan haar al die zaken zou laten regelen, en dat ik dan andere dingen doe en zakgeld krijg. Maar dat is niet echt gelukt..

Maar over 1 week heb ik weer een afspraak, ik heb het in iedergeval allemaal opgestart en voor de rest weet ik niet wat het gaat brengen.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:14 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als je zit te aasen op lapo ben je te vroeg

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:14 schreef Maeghan het volgende:

[..]


Sorry, daar moest ik toch echt even om lachen. Nee ik begrijp echt wel dat je je niet aanstelt hoor. Verder hebben de meeste mensen echt totaal geen begrip voor wat voor ziekte dan ook, echt triest.

Verder krijgen veel van die mensen echt niet zo veel geld - ik denk dat een deel blij mag zijn als ze meer overhouden dan iemand met een uitkering.

Maar goed, als je zelf het punt voorbij bent dat je beheerst kunt bellen, dan moet je het toch maar aan een ander over laten. Maar doet die stichting MEE dat dan, of hoe zit dat?

Leuk lachen of uitlachen? Maar, het is nog even afwachten nu.. ik heb alles ingeschakeld wat ik maar kan dan doen.. Het jaar is al vreselijk slecht begonnen met een beroerd reintegratiebureau (welke ik lekker keihard op hun bek laat gaan dinsdag ) maar ik heb wel een beetje hoop dat MEE en TIZ iets kunnen betekenen... ik begin altijd alles met goede moed. Maar als dit ook nog eens fout gaat dan ben ik dus echt alleen heh.. en dan wil ik met rust gelaten worden ook

Dan maar een multiquote

quote:

Op zondag 24 januari 2010 18:22 schreef francis998 het volgende:

[..]

hmm..ik lees je reactie net, maar ik moet zeggen ik volg het niet helemaal meer..uitleg please??

In het land der blinden is éénoog koning.
Maar in veel van die landen wordt dat niet geaccepteerd, is men liever blind.
En dat is redelijk zwaar frusterend.
Vaak heb je er niets dat je slim bent, want veel mensen accepteren dat niet.
Als jij zelf doorhebt dat je 'niet dom' bent, maar men ziet of accepteert dat niet, dan is dat redelijk afbrekend voor jezelf.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 18:23 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Nee, maar dat wist ik al, dat veel dingen geen uitdaging boden. Dat is een van de problemen waar ik altijd tegenaan loop. Maar ik kom niet verder vanwege een combinatie van de verkeerde opleiding en sociaal gedrag. Sollicitatiegesprekken... *zucht* Ik zit al jaren in een mbo-functie terwijl ik een universitair diploma heb, en ik kom geen steek verder.

Het kan ook andersom: ik kan veel meer, maar heb geen 'hogere' opleiding en zonder papiertje hoef je in Nederland niet al te veel te verwachten...

quote:

[..]

Niet zo veel dus, want ik krijg er de kans niet voor. De kans wordt me niet geboden omdat ik 'niet leuk genoeg' ben blijkbaar, en daardoor geen netwerk opbouw, mensen niet aan mij denken bij bepaalde gelegenheden, etc. en aan de andere kant voel ik me belemmerd omdat ik niet begrijp hoe ik dingen moet doen. Ik heb erg veel moeite met begrijpen hoe organisaties in elkaar zitten. Ik probeer nu een beetje actief te zijn in de lokale politiek, maar ik merk dat ik gewoon niet begrijp wie wat doet, niet goed door heb hoe taken verdeeld worden en als ik een taak krijg, dan heb ik geen idee waar ik uberhaupt moet beginnen om 'm uit te voeren. En ik kan er geen hulp bij vragen, want ik heb zo'n enorm beperkt netwerk dat er niemand is om hulp aan te vragen. Gek word ik er van. Het kost me zo veel moeite...

Ik vind het ook zo frustrerend. Ik ben veel intelligenter dan anderen, denk logisch na, kan goed analyseren, ik spreek goed Nederlands en Engels, ik ben goed in dingen uitleggen, ik ben ontzettend gemotiveerd en ik heb een absorptievermogen (qua leerstof) waar een sorbodoekje jaloers op zou zijn. Maar ik kom nergens aan de bak, want ik heb de verkeerde studie gedaan, heb geen netwerk en ik verklooi sollicitatiegesprekken. Het is alsof ik alles verkeerd heb gedaan in het verleden en geen enkele manier kan vinden om het recht te trekken.

Netwerken aanleggen lukt me gewoon echt niet. Wat ik ook onderneem naast m'n werk, de mensen die ik tegenkom blijven gewoon niet hangen. Ik heb er gewoon niks mee, het lijkt wel alsof ze gewoon alleen maar langswaaien. Sportclub, opleiding, werk, cursusdagen van werk, cursus naast werk, vrijwilligerswerk, meetings via internet, workshops, het helpt allemaal niks.

Zeer herkenbaar: je doet je best, je probeert mee te doen, cijfert jezelf helemaal weg en blijft uiteindelijk met lege handen achter. Natuurlijk, iedereen vind je een toffe peer en iedereen heeft het beste met je voor. Totdat er een keuze moet worden gemaakt, dan blijkt dat die ander toch toffer is ofzo _{(of het feit dat die wel met je over voetbal en de zwemclub kan/wil praten)}

Ik weet niet waar het aan ligt; inmiddels heb ik mij eigen plan: ik blijf natuurlijk(?) proberen mee te doen, maar op mijn eigen manier. Misschien hierdoor wordt ik daardoor wel benadeeld, maar zij missen er meer mee, zij zijn degene die zichzelf beperken, niet ik.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 20:09 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Het STERFT van de hoger opgeleiden vandaag de dag. Een vlekje is al genoeg om praktisch kansloos te zijn.

Zoals Maeghan al opmerkt:

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:40 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Hogeropgeleid is niet hetzelfde als intelligent of gemotiveerd. Helaas snappen werkgevers dat niet zo goed.

Een papiertje zegt enkel dat je die opleiding aan kon, maar zegt verder niets over intelligentie.
2 opmerkingen: het onderwijs in Nederland is de laatste jaren sowieso zwaar gedevalueerd en men zit niet te wachten op eenogigen, men blijft liever blind.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:35 schreef Autidude het volgende:

[..]

Hey!! Dat is mijn tekst!!

Ik ga ze binnenkort verzamelen en uitgeven

quote:

Op zondag 24 januari 2010 23:39 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik ga ze binnenkort verzamelen en uitgeven

Leuke mooie nieuwe vraagstelling;

Is een hoogfunctionerend autist megalomaan?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 23:50 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Die vriendin kan altijd nog komen natuurlijk
Maar geen familie/vrienden die alleen de kleine zaken als bellen naar zo'n instantie voor je kan regelen?

Nope, vrienden heb ik niet, familie is een groot zooitje en vrijwel geen contact, en dan is er het "gezin" met 2 uitwoonende broertjes, een depri moeder en een ultra (auti?) einzelganger vader. Dat hele gedoe is ook eigenlijk best wel pretty fucked up en allemaal een beetje "schone schijn" show. Het is zo dat als ik eenmaal op mezelf ben dat het contact wel zal verwateren tot vrijwel niets... beetje quasi updates ofzo. Misschien semi contact met 1 van mijn broertjes, maar veel zal het niet zijn en ook absoluut niet conformistisch, zeg maar. Behoorlijk afwijkend dus. Ik ben dus ook eigenlijk compleet alleen, ik heb geen soulmates

quote:

Op zondag 24 januari 2010 23:44 schreef Autidude het volgende:

[..]



Leuke mooie nieuwe vraagstelling;

Is een hoogfunctionerend autist megalomaan?

In mijn geval: JA!!!


edit:
Verlicht despoot lijkt mij wel wat

[ Bericht 1% gewijzigd door Stupendous76 op 25-01-2010 01:13:57 ]

zonder de laatste posts gelezen te hebben sinds mijn post op pagina 9, hebben jullie ook wel is dat jullie als een echte autist gewoon in het rond kunnen praten zonder dat er ook maar iemand bij is?

Ze zeggen vaak dat autisten tegen van alles en nog wat kunnen praten zoals een lamp ofzo. Ik zelf heb dat niet, ik heb het wel eens geprobeerd tegen mijn pc maarja daar krijg je geen feedback van (hooguit een bluescreen )

Maar ik zat dus ergens mee vrijdag/zaterdag.

Ik kwam vrijdagnacht bij een vriend vandaan die ons zat was en ons het huis uit kickte omdat ie wou slapen omdat ie al de hele dag aan het blowen en zuipen was. En aangezien mijn broer 2 straten verderop in de stad woont besloot ik nog maar daar mijn 12 pack bier die ik daar nog in de koelkast had staan op te pakken om er thuis nog 1 te drinken. Dus daar aangekomen dacht ik, dan trek ik er 1 open en fiets ik dan naar huis. Nog geen minuut later kwam mijn broer met 2 vrienden thuis, dus zodoende bleef ik nog ff plakken. Mijn broer was het na een uurtje zat en zei dat ik de boel mocht afsluiten en ging naar bed. Dus zat ik met 2 van zijn vrienden waarvan 1 vriend mijn bro is. (geen echte bro maar een zeer goede vriend die ik als familie beschouw)

En die vriend nodigt later nog 2 dames uit waardoor het van een rustig aftertje naar een afterparty gaat. Ik had er niks tegen kunnen doen aangezien hij het pas zei op het moment dat ze al aan de deur stonden

Op het moment dacht ik. what ever, het zal allemaal wel.

Er was een hoop gebeurd zoals dat mijn bro dus 1 van die meisjes zat te versieren voor een one night stand.

Dus terwijl mijn broer mij het vertrouwen gaf dat ik het allemaal wel goed zou laten aflopen heb ik er een zooitje van gemaakt door het allemaal te laten gebeuren in mijn broer's huis.

Nu heb ik het met mijn broer al goedgemaakt, maar waar ik dus nog steeds dwars mee zat is dat ik het dus wel allemaal heb laten gebeuren. Ik had gewoon moeten zeggen: jij wil mensen uitnodigen, is goed maar dan bij jou thuis.

Dus nu is het allemaal wel koek en ei tussen mij en mijn broer maar terwijl ik vanavond op de bank zat heb ik wel het gesprek dat ik dinsdag met die vriend ( mijn bro dus) ga hebben met de lucht gevoerd. oftewel. ik zat gewoon dat gesprek dat ik ga hebben voor me uit gesproken. Dus gewoon tegen niks.

Dus ik vraag me af, hebben meer mensen dat, dat ze dingen gewoon hardop uitspreken of dat ze dat soort "voorbereidende" gesprekken gewoon in hun hoofd voeren zonder het hardop te voeren?

Ik merk zelf namelijk dat ik dingen beter kan hebben wanneer ik ze tegen niks uitspreek (soort van onzichtbare gesprekspartner) dan dat ik ze opbottel en pas uitspreek wanneer ik daadwerkelijk zo'n gesprek aan ga

quote:

Op zondag 24 januari 2010 23:50 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Die vriendin kan altijd nog komen natuurlijk
Maar geen familie/vrienden die alleen de kleine zaken als bellen naar zo'n instantie voor je kan regelen?

Ik denk dat het eerder gezegd is dan gedaan. Autisme maakt het veel moeilijker om een vriendin te bekomen, aangezien vrouwen denk ik toch voor mannen met een ander karakter gaan. Ik weet niet of Autidude werk heeft, maar werk vergroot wel de kansen dat een vrouw met een man in zee wil gaan. Zo werkt de evolutie, de menselijke natuur nu eenmaal (sociale status).

hmm..ff wat bijgelezen.

Idd het gaat allemaal makkelijker als je je leven op een rijtje hebt. En evt. ondersteuning bij het houden van alles op een rijtje. EN tja..dat er geen vrouwen zijn die iets willen met een autist, lijkt mij onzin. Tenminste ik heb er niet veel problemen mee, oke ik denk er wel wat beter over na, maar zolang de persoon met autisme nog redelijk kan funccioneren en bereid is het te proberen zonder allerlei excuses te verzinnen..lijkt het me op zich geen probleem.
Oké een relatie kan dan wel wat lastiger zijn, maar als je echt van iemand houdt, dan ben je bereid tot veel meer dingen en o.a. te vechten voor de relatie.
Maar oke, het soort autisme speelt ook een rol.

En verder babbelvis, je bent niet echt de enige die dat soort gesprekken voert. Ik voer ze zelf ook wel, miss niet hardop. Maar het is alsof ik van te voren bepaal wat ik zeg..en meestal simuleer ik ook de antwoorden van anderen in mijn hoofd. Zo doe ik dat bijv. soms de daggen voordat ik weer naar de psych moet...of een serieus gesprek met mijn moeder(meestal in de vorm van een discussie). terwijl als ik dat gesprek dan in het echt uitvoer loopt het totaal anders.
Maar echt hardop niet.

En dat gevoel van dat je het beter anders had kunnen doen(bijv. dat je die meiden niet binnen had moeten laten) zoiets heb ik zo vaak.
Meestal weet ik achteraf pas hoe ik had willen/moeten reageren. EN dan moeten in de zin van moeten voormezelf..niet een ander.
Hebben jullie daar weleens last van???

quote:

Op maandag 25 januari 2010 03:03 schreef Babbelvis het volgende:

Dus nu is het allemaal wel koek en ei tussen mij en mijn broer maar terwijl ik vanavond op de bank zat heb ik wel het gesprek dat ik dinsdag met die vriend ( mijn bro dus) ga hebben met de lucht gevoerd. oftewel. ik zat gewoon dat gesprek dat ik ga hebben voor me uit gesproken. Dus gewoon tegen niks.

Dus ik vraag me af, hebben meer mensen dat, dat ze dingen gewoon hardop uitspreken of dat ze dat soort "voorbereidende" gesprekken gewoon in hun hoofd voeren zonder het hardop te voeren?

Ik merk zelf namelijk dat ik dingen beter kan hebben wanneer ik ze tegen niks uitspreek (soort van onzichtbare gesprekspartner) dan dat ik ze opbottel en pas uitspreek wanneer ik daadwerkelijk zo'n gesprek aan ga

hahaha doe ik ook wel is, vaak als ik stres heb of boos ben op iemand probeer ik het voorbereiden maar op alle scenario's maar het gebeurd niet vaak dat het loopt zoals ik het had gepland, tot grote frustratie van mij dan xD

quote:

Op maandag 25 januari 2010 08:52 schreef francis998 het volgende:
En dat gevoel van dat je het beter anders had kunnen doen(bijv. dat je die meiden niet binnen had moeten laten) zoiets heb ik zo vaak.
Meestal weet ik achteraf pas hoe ik had willen/moeten reageren. EN dan moeten in de zin van moeten voormezelf..niet een ander.
Hebben jullie daar weleens last van???

Ja dat heb ik ook regelmatig, op de een of andere manier gaan dingen dan zo snel dat ik de info als het ware maar gewoon door mijn hoofd laat passeren zonder de info op te nemen om er wat mee te doen. De info zit dus wel in mijn hoofd maar is dus nog niet verwerkt.

En dan ga ik later op een rustiger moment de boel alsnog verwerken.

Met signalen ook weer zoiets, vaak ben ik leuk in gesprek met meiden en dan is daar wel die click maar dan doe ik er niets mee en vervolgens gaan we allebei ons eigen weg weer en pas wanneer ik al lang weg ben denk ik vaak, *** volgens mij was dat een flirt maarja... dat mis ik dan omdat ik die signalen niet herken op dat moment Overigens leer je van dat soort momenten, de laatste tijd weet ik het wel te herkennen aangezien het me al te vaak voor is gekomen dat ik het mis haha

quote:

Op maandag 25 januari 2010 11:39 schreef Babbelvis het volgende:

[..]

Ja dat heb ik ook regelmatig, op de een of andere manier gaan dingen dan zo snel dat ik de info als het ware maar gewoon door mijn hoofd laat passeren zonder de info op te nemen om er wat mee te doen. De info zit dus wel in mijn hoofd maar is dus nog niet verwerkt.

En dan ga ik later op een rustiger moment de boel alsnog verwerken.

Met signalen ook weer zoiets, vaak ben ik leuk in gesprek met meiden en dan is daar wel die click maar dan doe ik er niets mee en vervolgens gaan we allebei ons eigen weg weer en pas wanneer ik al lang weg ben denk ik vaak, *** volgens mij was dat een flirt maarja... dat mis ik dan omdat ik die signalen niet herken op dat moment Overigens leer je van dat soort momenten, de laatste tijd weet ik het wel te herkennen aangezien het me al te vaak voor is gekomen dat ik het mis haha

idd, precies...ook wel eens als ik met iemand in gesprek ben...en dan is t gesprek afgelopen..dan heb ik zoiets van ik had dit moeten zeggen of dat moeten doen.
Ik loop mezelf als 't ware achteraf te verbeteren..en dat heb ik dus ook op het gebied van vrienschap sluiten..ik leer iemand kennen..hebben wat contact, wisselen nummers uit ofzo.
En dan afgelopen is het. En als ik iemand dan bel weet ik nooit wat te zeggen..terwijl vooraf en achteraf wist/weet ik precies wat ik "moest/wilde" zeggen.
En dat gebeurd dus ook bij de psych...vooraf weet ik precies wat ik wilde zeggen/vertellen, maar om de een of andere stomme reden als ik daar is het net alsof datgene wat ik wilde vertellen nooit heeft "bestaan"

Hulde voorde mensen hier

Geen topic op fok te vinden waarin mensen zo respectvol met elkaar omspringen.

Ik heb hier nog nooit een mod zien ingrijpen.

Klasse.

Kunnen niet-autisten een groot voorbeeld aannemen