PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] Deel 31 - Vakantieplannen?

pff altijd gedacht dat ik de enige was die dat deedt, die scenario's met dat praten tegen niemand.
dit is een opluchting zeg.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 12:34 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik heb het ook wel eens op de fiets gedaan, dat ik mensen tegenkwam (die ik kende) die dan heel hard moesten lachen...

hahaha jah ken ik ook maar dat doe je ook omdat je dan niks te doen heb en je gedachte dan weg valt naar het moment wat mij het meest bij is gebleven van de dag, of over wat ik wil doen later als ik groot ben ^^,

Oh god Ik heb hele verhalen Niet alleen in mijn hoofd maar ook wel eens hardop hoor. En zwaar uitgebreid voorbereiden enzo. Maar dan gaat het inderdaad nooit zoals het zou moeten.
Wat ik ook vaak doe, onbewust, is gedachtes hardop met JA bevestigen.

Dus dan zit ik bijvoorbeeld beneden met mijn ouders en dan is het gewoon stil en kijken we allemaal tv ofzo, en dan bedenk ik dat ik naar mijn kamer ga en dan zeg ik; ja! En dan ga ik naar mijn kamer.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 08:20 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Dat is misschien waar, maar helemaal uitsluiten kun je het niet toch? Ik geloof nooit dat er totaal geen vrouwen zijn die iets zouden willen met iemand met autisme. En misschien is het andersom wel eerder het geval; dat wanneer hij (of wie dan ook ) zijn leven op de rails heeft (met medewerking van MEE/TIZ) de vriendin eerder komt...

Ik sluit het ook niet uit, maar ik ben net zo'n realist.. Het is gewoon heel moeilijk, en net als NT'ers helpt "zoeken" niet enzo.. en als je dan iemand tegenkomt, wat wel eens is gebeurd.. dan is het gewoon heel erg lastig, maar toen wist ik ook nog niet echt wat mijn probleem was of was ik eigenlijk nog heel erg bezig met het te onderdrukken en camoufleren, en dat heeft zich niet echt goed uitgepakt.

Als ik nu iemand tegen zou komen en er is zo'n klik en het is in eerste instantie heel erg leuk enzo, dan zou ik het wel vertellen en zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Maarja, ik zeg nooit nooit, ik zie wel wat ik op mijn pad tegen kom. Ik loop alleen niet in een stad ofzo maar in de bergen, dus het is een beetje een raar en lastig pad waar niet veel mensen van houden om lekker te lopen.

En inderdaad, zolang niet echt alles een beetje op rails is.. zoals op mijzelf wonen enzo, is de kans praktisch nihil dat ik de ware tref.. Daarom wil ik het zo graag geregeld hebben allemaal, dan voel ik mij ook een stuk beter en dan "hoor ik er een beetje bij" . Nu hoor ik er helemaal niet bij, 29 jaar en thuiswonend, geen werk, laag inkomen, slechte kans op goede inkomsten etc.. En dan komt er nog eens een ASS bij plus de rest, en dan óók nog eens dat het vrij vreemd is dat je op je 29e helemaal geen ervaring hebt met relaties, dat is voor vele ook een afknapper.. Dus tja, het is gewoon heel erg lastig.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 12:48 schreef tombolafan het volgende:


oh, dat heb ik ook...
Maar ook wel eens als ik alleen ben, en dan zeg ik ineens iets hardop en dan schrik ik er zelf van...

Oh, ik schrik er nooit van.. maar merk het vaak op, soms ook niet, en dan denk ik.. WTF mafkees? je bent toch geen retard? Maarja, ik doe dus wel soms een beetje maffe dingen.. of zingen, maar dan hele rare teksten.. maar dat zal ik nooit tussen mensen doen denk ik..

Ik heb nog een tic, en dat is dat ik vaak hardop reageer op nare gedachtes.. die wimpel ik meestal af door "krijg de schijt" of soms een ziekte te zeggen, en dat wil ik helemaal niet. En dat gebeurt ook wel eens als ik onder mensen ben, maar gelukkig dan vaak wel zachtjes.. Maar het is heel erg aso en beschamend, alleen gaat het helemaal automatisch.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:59 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Het detacheringsbureau waar ik liep geeft wel aan dat de kans op werk voor mensen met Asperger heel klein is. Organisaties willen wel, maar ze kunnen moeilijk met die types overweg.

Alarmerende instroom Wajong - maar hoe komt dat dan

Ik kwam via de link die je hier noemde bij http://www.onbegrensdtalent.nl/ terecht, heb jij of iemand anders hier ervaring mee? Het klinkt in eerste instantie positief, maar ik krijg toch een beetje de indruk dat ze alleen mensen willen die op papier een belemmering hebben, dit ivm subsidies die ze hiervoor kunnen krijgen. En aangezien ik van de plaatselijke GGZ net te horen heb gekregen dat de wachtlijst voor een gesprek ongeveer 8 maanden is, en er daarna ook zeker 2 maanden overheen gaan voor de uiteindelijke uitslag / diagnose, weet ik dus pas over ongeveer een jaar of ik in aamerking voor WAJong zou komen, en da;s net ff te lang...

[ Bericht 1% gewijzigd door Repulsor op 25-01-2010 13:27:04 ]

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:04 schreef Autidude het volgende:

[..]

Ik heb nog een tic, en dat is dat ik vaak hardop reageer op nare gedachtes.. die wimpel ik meestal af door "krijg de schijt" of soms een ziekte te zeggen, en dat wil ik helemaal niet. En dat gebeurt ook wel eens als ik onder mensen ben, maar gelukkig dan vaak wel zachtjes.. Maar het is heel erg aso en beschamend, alleen gaat het helemaal automatisch.

ik weet er echt totaaaalllll nix vanaf hoor, maar als je zegt dat je automatisch dat soort beschamende dingen hardop zegt, moest zelf meteen aan Tourette denken dan..

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:05 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik snap wel dat je het een beetje somber in ziet, maar ik ken genoeg mensen van in de 20 die nog thuiswonen hoor!!! En het is nou niet zo dat je niet het huis uit wilt, maar het is gewoon even niet anders...
En wat betreft die ervaring met relaties; als je elkaar echt leuk vindt dan is dat geen probleem hoor!!! Als ik nu een jongen tegen zou komen die ik heel leuk zou vinden zou ik het echt niet afkappen als ie geen/weinig ervaring heeft!

Haha, bioscoopje + McDrive doen?
Nee, ik weet wel dat het mogelijk is, op ieder potje past een deksel.. toch? Er zijn ook zat voorbeelden, en ik weet ook zeker dat het veel mooier en romantischer is dan dat je tig keer de verkeerde bent tegen gekomen met alle ellende van dien. Maar het is gewoon moeilijk, of minder makkelijk dan dat het zou horen te gaan. Maar dat geeft helemaal niet, ik hou me er alleen niet zoveel meer mee bezig omdat het deprimerend werkt, en die twee dingen werken ook weer tegen maar het zij zo. Het komt wel, ik zie wel.. forceren helpt/werkt niet.

En het ligt ook niet geheel aan mij Want, pfffff, wat kunnen vrouwen naief zijn
Eigenlijk ben ik gewoon een uberprins op het witte paard Niet zo'n player badboy enzo, waar je dan bij mij weer heel goed over bij kan uithuilen.. Het is een raar ingewikkeld iets hoor, liefde..

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:25 schreef Repulsor het volgende:

[..]

ik weet er echt totaaaalllll nix vanaf hoor, maar als je zegt dat je automatisch dat soort beschamende dingen hardop zegt, moest zelf meteen aan Tourette denken dan..

Ja, dat denk ik zelf ook.. is nog iets wat ik met mijn psych moet overleggen. Maar het is niet heel heftig, wél redelijk ongecontrolleerd (ik kan het soms inslikken want voel het meestal opkomen zeg maar) en ongewenst.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 12:13 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Heb je al eens geprobeerd om (in grote lijnen) op te schrijven waar je het over wilt hebben met je psych voordat je heen gaat? Misschien dat je dan beter "terug kunt halen" wat je vertellen wilde

En ik bereid ook gesprekken voor hoor (soms hardop), en heeeeel vaak loop ik in mezelf te mompelen wat ik beter had kunnen zeggen in bepaalde situaties (hoe ik het eigenlijk had moeten aanpakken dus). En ik heb (voor zover ik weet dan ) geen autisme...

tja..met de psych probeer ik het wel, maar ik heb alleen niet echt veel waar ik het over wil hebben.
Alleen vragen waarom ik eigenlijk daarheen ga, en waarom ik nu al mijn 2e depressie in 3 jaar deels achter de rug heb.
Maar verder zie ik niet echt veel nut in het daar gaan praten met die mw.
Maar idd ik heb dat weleens gedaan met het opschrijven. En verder s mw. in mijn ogen iets te passief..ze reageert bijna nooit. Alleen vraagt ze soms en wat doet dit met jou? Waar ik meestal niet echt een antwoord op kan geven. Iig wel lastig is.
Maar verder moet ze soms ook erg lachen om de dingen die ik zeg . Zoals vorige keer toen ik zei dat ik weet dat ik nogal een goede klager ben. (Ik kan heel snel klagen over de dingen) en daar moest ze om lachen..
Maar ja..ik hoef pas volgende week woensdag weer te gaan

Enne tombola niet alle vrouwen zijn naif..ik niet hoor alleen soms een beetje langzaam van begrip

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:38 schreef tombolafan het volgende:

Ja sorry, wij vrouwen zijn naief...
Nee, ik herken het zelf ook wel hoor; ik val vooral op foute mannen (omdat die me eerder opvallen in de kroeg enzo...)
En dan gekwetst worden en zielig zijn etc, been there done that... Maar ik leer er ook niet echt van Inderdaad een raar ingewikkeld iets...

GE-WEL-DIG! Thnxs dat jij iig de "ballen" hebt om toe te geven hoe "het spelletje werkt"
Het is zó standaard heh, en dat komt omdat het de natuur is.. dat is écht zo. Je wordt gruwelijk
gemindfucked door hormonen en hersenstofjes.. ik ben "chemisch" in onbalans, ik heb daar minder last van en daardoor een iets andere blik op dat hele spelletje.

Er is zo'n bekende spreuk die wel toepasbaar is; The nice guy finishes last .. en dat is echt zo, alleen een beetje vervelend.. Want ik meen het echt dat ik het gruwelijk vind hoe die meiden zich laten verpesten, ik heb het meegemaakt en ik kan het niet aanzien. Het doet echt pijn, heel raar.. en dan denk ik, je had ook voor mij kunnen kiezen?

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:42 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik zou sowieso dit gewoon eens noemen (wat je dus hier schrijft):

wat is het nut van de therapie (en eventueel vragen of je in haar ogen al iets opgeschoten bent)

is er een reden dat ze zo passief is (misschien denkt zij wel dat je het prettig vind)

aangeven dat je het raar vindt dat ze om je lacht

Eventueel zou ik een andere psych vragen hoor! Je laatste zin geeft niet echt enthousiasme aan!

echte grote enthusiame heb ik niet..en eigenlijk is dit de 3e keer dat ik naar een psych ga..maar ik haak steeds af omdat ik er in mijn ogen niet veel mee opschiet. Ja oke, de depressie is deels alweer voorbij...maar de kans dat 'ie terugkeerd is er nog.
Maarja...verder wil iig vragen wat ik daar ga doen..en wanneer die resultaten er nou eindelijk komen..ik zag dat ze vorige keer een dik pak papier pakte, ik dacht hé mijn resultaten...maar ze gebruikte ze als onderlegger voor haar velletje waar ze notities op maakt,
Terwijl als ik de resultaten krijg dan weet ik tenminste iets meer.

Maar ik ben eerlijk ik ben ook behoorlijk passief..en er vallen soms behoorlijk akelige stiltes

Ow..en over relaties gesproken, bij mij is het juist vrij andersom...ik trek altijd om de een of andere redenen de rare mannen aan.
1x vond een mij leuk...ik was op vakantie bij familie...was op msn geweest had het per ongeluk aan laten staan..en die persoon probeerde dus met mij te praten..maar ik was er niet..dus begon mijn kleine nichtje tegen hem te praten in kleuter taal zonder te kunnen schrijven te typen. En dag later check ik mijn mail..en begint ie mij uit te schelden..voor alles wat er bestaat. Ik een mailtje terug..met uitleg..wtf weer puur gescheld. En toen was ik het zat..maar geblokt..en scheld mailtje terug.

En ook eentje met een raar mentaal probleem..die soms opeens raar reageerde. Ook eentje die met allemaal vrouwen naar bed wilde..en dat nog op de wc van een disco..gelukkig ben ik er nooit ingetrapt(wel bijna)
Of eentje die weer te mooie praatjes heeft...en hele emotionele praatjes..van ik was bijna vader..maar de relatie liep mis..en die persoon die wacht nog op mij. En allelei van die romantische verhaaltjes maar overdreven.

Wat is het..met mij. Het lijkt net of ik een bordje op mijn voorhoofd heb: met rare gasten..vind ik interesant..ofzo

[ Bericht 24% gewijzigd door francis998 op 25-01-2010 14:03:12 ]

quote:

Op maandag 25 januari 2010 08:20 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Dat is misschien waar, maar helemaal uitsluiten kun je het niet toch? Ik geloof nooit dat er totaal geen vrouwen zijn die iets zouden willen met iemand met autisme. En misschien is het andersom wel eerder het geval; dat wanneer hij (of wie dan ook ) zijn leven op de rails heeft (met medewerking van MEE/TIZ) de vriendin eerder komt...

Helemaal uitsluiten natuurlijk niet. Maar het is gewoon bijzonder moeilijk om uberhaupt contact te krijgen, laat staan als je er meer mee zou willen.
Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, en ik van Pluto.

Wat is de ervaring eigenlijk van vrouwelijke autisten of stellen waarbij 1 iemand ASS heeft?

quote:

Op maandag 25 januari 2010 12:02 schreef francis998 het volgende:

[..]

idd, precies...ook wel eens als ik met iemand in gesprek ben...en dan is t gesprek afgelopen..dan heb ik zoiets van ik had dit moeten zeggen of dat moeten doen.
Ik loop mezelf als 't ware achteraf te verbeteren..en dat heb ik dus ook op het gebied van vrienschap sluiten..ik leer iemand kennen..hebben wat contact, wisselen nummers uit ofzo.
En dan afgelopen is het. En als ik iemand dan bel weet ik nooit wat te zeggen..terwijl vooraf en achteraf wist/weet ik precies wat ik "moest/wilde" zeggen.
En dat gebeurd dus ook bij de psych...vooraf weet ik precies wat ik wilde zeggen/vertellen, maar om de een of andere stomme reden als ik daar is het net alsof datgene wat ik wilde vertellen nooit heeft "bestaan"

Het komt wel eens voor dat ik iets ga vragen en als het gesprek is afgelopen er achter kom vergeten ben dat ene ook te vragen
Maar klopt verder wel, ben ook komende gesprekken of situaties aan het voorbereiden en dan op het moment suprème doe ik iets heel anders. Om achteraf te bedenken dat het wéér anders had gemoeten...

quote:

Op maandag 25 januari 2010 12:58 schreef Autidude het volgende:

[..]

Ik sluit het ook niet uit, maar ik ben net zo'n realist.. Het is gewoon heel moeilijk, en net als NT'ers helpt "zoeken" niet enzo.. en als je dan iemand tegenkomt, wat wel eens is gebeurd.. dan is het gewoon heel erg lastig, maar toen wist ik ook nog niet echt wat mijn probleem was of was ik eigenlijk nog heel erg bezig met het te onderdrukken en camoufleren, en dat heeft zich niet echt goed uitgepakt.

Als ik nu iemand tegen zou komen en er is zo'n klik en het is in eerste instantie heel erg leuk enzo, dan zou ik het wel vertellen en zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Maarja, ik zeg nooit nooit, ik zie wel wat ik op mijn pad tegen kom. Ik loop alleen niet in een stad ofzo maar in de bergen, dus het is een beetje een raar en lastig pad waar niet veel mensen van houden om lekker te lopen.

En inderdaad, zolang niet echt alles een beetje op rails is.. zoals op mijzelf wonen enzo, is de kans praktisch nihil dat ik de ware tref.. Daarom wil ik het zo graag geregeld hebben allemaal, dan voel ik mij ook een stuk beter en dan "hoor ik er een beetje bij" . Nu hoor ik er helemaal niet bij, 29 jaar en thuiswonend, geen werk, laag inkomen, slechte kans op goede inkomsten etc.. En dan komt er nog eens een ASS bij plus de rest, en dan óók nog eens dat het vrij vreemd is dat je op je 29e helemaal geen ervaring hebt met relaties, dat is voor vele ook een afknapper.. Dus tja, het is gewoon heel erg lastig.

Het aparte is dat ik wel mensen/vrouwen kan boeien, maar dat ik dan bewust een rol moet spelen. En daar heb ik best wel een gruwelijke hekel aan, omdat ik voor mijn gevoel dan mensen voor de gek houdt: ik laat ze iemand zien die ik niet ben. Dat is best wel een negatiever ervaring trouwens: alleen reacties krijgen als je ze een spiegel voorhoudt...
Maar troost je, ik ben voorbij de 30 en woon nog net thuis (voor eventjes dan, het verbouwen en klussen duurt 'wat langer' dan gepland )

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:32 schreef Autidude het volgende:
[..]
Nee, ik weet wel dat het mogelijk is, op ieder potje past een deksel.. toch?
[..]

En bij iedere emmer past een dweil...

quote:

Op maandag 25 januari 2010 14:03 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Helemaal uitsluiten natuurlijk niet. Maar het is gewoon bijzonder moeilijk om uberhaupt contact te krijgen, laat staan als je er meer mee zou willen.
Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, en autisten van Pluto.

Wat is de ervaring eigenlijk van vrouwelijke autisten of stellen waarbij 1 iemand ASS heeft?
[..]

Het komt wel eens voor dat ik iets ga vragen en als het gesprek is afgelopen er achter kom vergeten ben dat ene ook te vragen
Maar klopt verder wel, ben ook komende gesprekken of situaties aan het voorbereiden en dan op het moment suprème doe ik iets heel anders. Om achteraf te bedenken dat het wéér anders had gemoeten...
[..]

Het aparte is dat ik wel mensen/vrouwen kan boeien, maar dat ik dan bewust een rol moet spelen. En daar heb ik best wel een gruwelijke hekel aan, omdat ik voor mijn gevoel dan mensen voor de gek houdt: ik laat ze iemand zien die ik niet ben. Dat is best wel een negatiever ervaring trouwens: alleen reacties krijgen als je ze een spiegel voorhoudt...

Hmmm..dat laatste ken ik dondergoed. Ik kan zo goed "toneelspelen" dat ik mezelf ervan overtuig dat dat mijn persoonlijkheid is..en dusdanig overtuig ik anderen ook. Maar zodra ik mezelf word..gaat het allemaal stroever en verlies ik beetje per beetje contact.
En het lastige is om jezelf te blijven...
Maar ze zeggen ook dat autisten(aspergers) de neiging hebben gedrag aan te leren en te kopieren van anderen..dus in mijn geval..doe ik dat miss ook. Alleen dan officieel nog als niet autist.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:48 schreef Autidude het volgende:

[..]

GE-WEL-DIG! Thnxs dat jij iig de "ballen" hebt om toe te geven hoe "het spelletje werkt"
Het is zó standaard heh, en dat komt omdat het de natuur is.. dat is écht zo. Je wordt gruwelijk
gemindfucked door hormonen en hersenstofjes.. ik ben "chemisch" in onbalans, ik heb daar minder last van en daardoor een iets andere blik op dat hele spelletje.

Er is zo'n bekende spreuk die wel toepasbaar is; The nice guy finishes last .. en dat is echt zo, alleen een beetje vervelend.. Want ik meen het echt dat ik het gruwelijk vind hoe die meiden zich laten verpesten, ik heb het meegemaakt en ik kan het niet aanzien. Het doet echt pijn, heel raar.. en dan denk ik, je had ook voor mij kunnen kiezen?

Inderdaad, het is vaak aftellen wanneer het misgaat. En vaak kan je dat allemaal van te voren zeggen of opschrijven, je wordt voor gek uitgemaakt. Om achteraf te zien dat alles is uitgekomen, maar dan is het opeens niet meer interessant ofzo en wordt je geacht alsnog te zwijgen...

Jeetje mina wat gaan jullie hard..

quote:

Op maandag 25 januari 2010 14:03 schreef Stupendous76 het volgende:

.
Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, en ik van Pluto.

Wij zouden broers kunnen zijn

quote:

Op maandag 25 januari 2010 14:03 schreef Stupendous76 het volgende:


Het aparte is dat ik wel mensen/vrouwen kan boeien, maar dat ik dan bewust een rol moet spelen. En daar heb ik best wel een gruwelijke hekel aan, omdat ik voor mijn gevoel dan mensen voor de gek houdt: ik laat ze iemand zien die ik niet ben. Dat is best wel een negatiever ervaring trouwens: alleen reacties krijgen als je ze een spiegel voorhoudt...
Maar troost je, ik ben voorbij de 30 en woon nog net thuis (voor eventjes dan, het verbouwen en klussen duurt 'wat langer' dan gepland )

Dat heb ik dus ook, voor een heel groot deel.. En mijn echte ware ik is ook niet al te beroerd, maar ik zal me altijd wel moeten inhouden op veel zaken. Ik kan onbewust heel kwetsend overkomen, of ontactisch, en dan zijn er die maffe dingetjes die ik eerder noemde.. Plus mijn passies/obsessies..
Ik zat vanmorgen nog helemaal in mijn eigen wereldje mijn computerspelletje te spelen en dan zit ik wel eens te stuiteren op me stoel en maf te zingen ofzo Een eigenaardig beestje

En een voorbeeld van leuke opmerkingen; Bij 1 van mijn oude werkgevers was er een dame in het bedrijf, die gezellig was en eigenlijk zeg maar de "bedrijfshoer" maar die ging weg, en daar kwam een hele leuke jongere dame voor terug..(waar ik een klik mee had) en toen op een bedrijfsfeestje was die oude collega er dus ook en toen hadden we het dus over haar vervanging en toen zei ik dat het een hele goede keuze was en dat ze er erg goed aan hebben gedaan om haar aan te nemen.. Waarop dus een beetje een soort van "nou bedankt" reactie kwam, niet eens zo heel erg gepikeerd maar toch.. en toen zei ik; nee, nee.. ik bedoel qua leeftijd. En dat was wel een beetje oeps

Nouja laatste pagina bijgelezen, ik ga de rest niet bijlezen, zit thuis met knallende koppijn. wederom t zelfde terugkerende onderwerp.

Ben zelf niet naief. Denk ik
Zou zelf absoluut geen problemen hebben met iemand met autisme. Maar zat er eens over na te denken.. Ik ben gewoon heel erg simpel. En gemakkelijk. Ik heb vrij snel door hoe ik botsingen voorkom, en de laatste tijd zelfs hoe ik deze voorkom zonder ze te onderdrukken. Beetje meedenken (soms te veel :$)
En ik had een vent met de looks en een goeie baan en eigenlijk alles wat je kon wensen (dacht ik) maar wat ben ik blij dat ik van m af ben
Dus dat zegt niet alles..