quote:
Als mijn oma van 77 (die niet echt heel rijk is maar het zeker wel erg goed heeft) overdreven zuinig zoet zegt mijn oom (haar oudste zoon) altijd dat hij dat enorm kan waarderen dat ze alles voor 'ons' opspaart en dat hij er [vul belachelijk duur iets in] van gaat kopen, of dat we er ooit met zijn allen een maand van op vakantie gaan en dat hij haar alvast wel bedanken daarvoor. En hij maakt haar ook belachelijk als ze het extreem dure zilveren bestek liever niet wil gebruiken omdat ze dat zonde vindt...
Mijn oom heeft trouwens geld zat (Nyenrode gedaan, directeur geweest bij een grote verzekeraar etc.) maar hij wil haar gewoon aansporen om lekker overal van te genieten. Ik vind dat ook wel terecht, als je op die leeftijd bent en je bent fysiek en mentaal goed in orde, heb je toch geen enkele reden om te gaan zitten sparen ofzo?
Overigens wel grappig nu ik erover nadenk, mijn oma is helemaal niet zuinig, gaat hartstikke vaak op vakantie (meestal met de golfvereniging), heeft onlangs nog een belachelijk dure tv gekocht van 10k (letterlijk), enzovoorts... maar ze gebruikt wel nog steeds hetzelfde lelijke plastic bakje met een scheur erin wat ze 20 jaar geleden al weg had moeten gooien om de zelfgemaakte appelmoes in te bewaren. Dat bakje ligt doorgaans tussen een gloednieuw nespressoapparaat en een extreem oude bruine magnetron die niet echt goed meer werkt en waarvan de deur kuren heeft. En daarnaast ligt weer een gloednieuwe buitenproportioneel dure kookplaat.
Wel vreemd, een soort van selectieve zuinigheid. Heel lang met iets doen. Mijn oma had eerst een oud klote-tv'tje en toen zei ze telkens dat ze hoopte dat hij kapot zou gaan, zodat ze een reden had om een nieuwe te kopen. Want daar had ze zich al in verdiept en ze wist al precies welk ding ze wilde hebben - echt met alles erop en eraan, maar schreeuwend duur. En nooit heeft ze overwogen om het te ding te kopen zolang de 20-25 jaar oude Philips-beeldbuis het nog deed, ook al duurt dat een paar minuten nadat je hem aanzette.

Wat was ze blij toen dat ding definitief kapot ging...
Dat zal wel een generatieding zijn, om je grote uitgaven te zien als een investering. Niet dat mijn oma ooit bloembollen heeft hoeven eten maar 50-60 jaar geleden zag de wereld er natuurlijk wel heel anders uit, je kocht niet elke paar jaar een nieuwe tv, telefoon, meubelstuk... liever iets van 'kwaliteit', oftewel: waar je zo lang mogelijk mee kunt doen. Bij mijn oma in huis merk ik dat aan alles.
[ Bericht 0% gewijzigd door heiden6 op 10-02-2010 00:42:59 ]