quote:
Op zaterdag 16 januari 2010 21:34 schreef RonaldV het volgende:[..]
Helemaal juist. Wat ik mis in je argumentatie is waar jij het vandaan haalt dat een vrouw
per definitie als een hertje in de koplampen blijft kijken, en een man dat
per definitie niet doet. Alle argumenten die je tot nu toe gebruikt hebt slaan even hard op mannen als op vrouwen. Het ENIGE verschil in jouw specifieke geval is dat mariniers terug kunnen vallen op hun training. Aangezien jullie geen vrouwen toelaten kunnen vrouwen dat dus niet, maar dat geldt even hard voor de medic die jullie tijdens een groene week meetrekken vanaf een boot of een bureau. Je doet aannames, het is nergens gestoeld op enig bewijs.
Die argumentatie krijg je niet aangezien ik nergens beweer dat een vrouw
per definitie dat gedrag vertoont, noch dat een marinier
per definitie 2 meter en 105 kilo is. Ja, ik haal dit specifieke voorbeeld aan niet persé vanwege het feit dat een vrouw het hoofdpersoon is in dit voorbeeld, maar meer om te laten zien waar je komt op het moment dat je politieke correctheid boven effectieve functionaliteit stelt. Tuurlijk, ik zal de laatste zijn die die meid haar baan misgunt
mits zij boven alles militair is.
En het ENIGE verschil is dat wij terug kunnen vallen op onze training?
Niet meer dan logisch, aangezien je alles wat je doet bewust twee keer meemaakt.
Eenmaal in je gedachten en eenmaal in de werkelijkheid, en op het moment dat je iets tot in den treure hebt geoefend, en dus een automatisme ontwikkeld waardoor je automatisch handeld zonder erbij na te denken, en dus de eerste bewuste fase ontloopt, bespaar je kostbare secondes die uiteindelijk het verschil tussen leven en dood betekenen.
En hoe komen wij infanteristen aan dat automatisme, door het in den treure te oefenen.
En door die ziekenma/-pa, zonder dat hij of zij het doorheeft, tot actie te dwingen reageert hij/zij, en leert hij/zij.
Jij durft te beweren dat het feit dat wij geen vrouwen toelaten genoeg bewijs is om te beweren dat zij totaal ongeschikt zijn voor het werk wat wij dus voor ogen hebben. Daar heb je gelijk in, evenals het feit dat het evenhard geldt voor de gemiddelde papiertijger achter een bureau van de vloot.
Wij, als manneneenheid, maken geen onderscheid tussen man of vrouw, maar tussen mariniers en vloot, tussen geschikt en ongeschikt.
Ik doe aannames die gegrond zijn uit ervaring, dat de gemiddelde vlootbaal die bij ons komt geen flauw idee heeft waar hij/zij aan begint (
"maar hoe douchen jullie dan als jullie wekenlang achter elkaar in het veld zitten?" > "Nou, gewoon niet..."). Dat het feit dat hij/zij normaal gesproken op een schip/kazerne in een bed slaapt, vanuit een praktijk werkt en het grootste gedeelte vanuit een bureaustoel werkt absoluut niet opgaat op het moment dat hij/zij met ons meegaat.
En ja, ik ben negatief over vrouwen bij de krijgsmacht, maar laat mij er niet door leiden, sterker nog, op het moment dat een ziekenpa, die het allemaal wel gescheten vindt, het bovenstaande scenario doorloopt en faalt, dan krijgt hij helemaal de wind van voren.
Nog sterker, ik ben misschien wel een van de aardigste klerelijers van de nederlandse krijgsmacht betreffende omgaan met vrouwen. Zo was ik op oefening met de luchtmacht waar een onderofficier rondliep die menig hoofd liet draaien, maar voortdurend door haar mannelijke collega's fysiek werd benaderd.
Nu heb ik een soort van zesde zintuig voor dat soort dingen, en een hoog beschermingsgevoel (zus + alleen maar nichten) en na een goed gesprek kwam er inderdaad uit dat zij helemaal niet gediend was van al dat fysieke, maar dat ze het maar toeliet omdat ze zich niet wou laten kennen en het dus met tegenzin toeliet.
Nou zijn wij inderdaad een korps zonder vrouwen, maar desalniettemin met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel en dat als zij het gewoon zou aangeven, wij, als anti-feministische teringlijers het alleen maar zouden waarderen en respecteren, en dus als een gelijke zouden handelen zolang zij haar ding deed en wij de onze.
Nog geen minuut later kwam er zo'n kluchtmachter die haar eventjes op de bil tikte, als ware een 'vriendschappelijk seintje', en ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit een blik heb gezien die zo hulpeloos en zo noodvragend heb gezien als toen. Ik denk niet dat ik hier hoef te melden dat ik nog steeds voor de misstappen die ik die avond begaan ben moet boeten, alsmede verschillende mede-mariniers van mij.
Ik ben geen macho die lijdt aan het Frederick van Pruisen-syndroom, ik ben gewoon van mening dat je in de eerste instantie militair bent, in tweede instantie je functie, en dan pas minder belangrijke eigenschappen als ras, geslacht, geloof of leeftijd.
Zolang jij je last kan dragen hoor je mij niet klagen.
Cobra4: "
Twijfelen aan de kennis van Rave. :')EllaN: Rave IS een parel. Mijn parel. Onze parel O+. Voor altijd.Amphibisch getraind voor het zinkende [DEF]-schip