(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 16

trui, het valt vast niet mee om zoiets te horen denk ik. Wel fijn dat er duidelijkheid is en jullie Cato goed kunnen begeleiden in wie ze is

trui, mag ik vragen aan wat voor soort dingen je nou merkte dat er iets met Cato was?

oxy dank je wel! en op de uitleg aan haarzelf doelde ik ook zeker hoor! het zal zelfs veel moeilijker zijn om 't aan cato zelf uit te leggen, denk ik. maar daarnaast is 't voor broerlief ook niet zo heel makkelijk, vandaar dat ik dat nog even noemde.

trui, voor broer heb je brusjesgroepen. Ms iets voor 'later' als hij er wat meer mee bezig is. Met andere kinderen in dezelfde soort situatie.
Je weet me te vinden he, als het een keertje nodig is?

Trui

Trui
Je hebt wel snel een diagnose. Het valt vast niet mee, maar uiteindelijk blijft ze natuurlijk gewoon Cato
Wij hebben de aanvraag voor het rugzakje ook via een cluster-4-instantie lopen (hoewel we er sinds de aanvraag nog niks van gehoord hebben). En "Geef me de 5" heb ik inmiddels uit de bibliotheek, ik moet er nog wel aan beginnen

Och Trui dat is een stevige diagnose voor jullie meisje, helemaal als je zelf eigenlijk al van een andere diagnose uit was gegaan. Maar idd wat Lishe zegt, ik sluit me er helemaal bij aan. Jullie lieve meiske, ik vond haar zó leuk en zo lief toen die ene zomerdag en ze is natuurlijk nog steeds datzelfde persoontje. Echt, met jullie als ouders, 'Willem' als broer en een goede begeleiding dr bij komt het helemaal op zn pootjes.
'Cato' heeft een fijn plekje uitgekozen bij jullie.

Veel succes in het verdere traject!

belana, er zijn van heel jongs af aan al dingen geweest die wel wat bijzonder aan haar waren. als baby was ze al moeilijker te troosten en had ze veel moeite zich te ontspannen bij het gaan slapen bijvoorbeeld (nog altijd is dat laatste het geval, ze doet er lang over om in slaap te komen). verder heeft ze een vrij lange periode gehad dat ze in 'citaten' sprak. echt al vanaf dat ze 2 was oid. dan gebruikte dus ze liever stukjes tekst uit boekjes, films, dan dat ze zelf een zin maakte. ze doet dat nog steeds wel af en toe, al kan ze wel steeds beter ook zelf dingen formuleren. maar vorige week nog, dacht ik 'goh wat knap hoe ze dat zegt'. en later realiseerde ik me 'ohja haha dat komt uit die en die film!'. ook is ze heel erg van de herhaling. bij elk poppetje of knuffeltje dat ze heeft horen bepaalde zinnen/woorden en verhaaltjes, en die moeten dan ook elke keer precies hetzelfde gespeeld worden (zelfs als er een jaar tussen zit weet ze nog precies wat dat ene poppetje altijd zegt). die herhaling vindt niet zozeer op een bezwerende manier plaats, maar gewoon omdat ze houdt van steeds hetzelfde. wel is ze ook vaak erg onzeker, en denkt ze dat ze dingen niet kan.
het is niet zo dat ze geen contact maakt, en ze communiceert ook wel, maar vaak wel op een wat onhandige manier. ook is ze vaak moeilijk te bereiken, zit ze in een eigen wereld. je moet dingen vaak wel 3 keer tegen haar zeggen, voor ze ze een keer hoort.
toen ze op school begon was de (vrij grote) klas waar ze in kwam ook echt veel te overweldigend voor haar. al die informatie, al die kinderen, al die regeltjes. ze kon er heel slecht mee overweg. het contact met de andere kinderen verliep toen ook heel stroef en in no time zat ze in een aantal heel vervelende situaties, werd ze door de rest ook als 'vreemd' gezien. gelukkig is dat na de zomervakantie in een nieuwe klas wel een stuk verbeterd.
wat ik als peuter ook wat gek vond was dat haar gedrag heel sterk plaatsgebonden was. als ze in een bepaalde winkel een keer wat vervelend geweest was dan kon je er donder op zeggen dat ze de volgende keer in diezelfde winkel precies hetzelfde vervelende gedrag ging vertonen. sommige winkels ben ik echt gaan mijden daardoor. helaas was dat bijvoorbeeld ook het geval in omgevingen die ik niet zomaar kon vermijden, zoals het zwembad als we daar naartoe gingen voor de zwemles van 'willem'. de allereerste keer werd ze daar ziek, en was ze er verschrikkelijk onhandelbaar. het heeft echt wel een half jaar geduurd voor ze zich daar iets 'normaler' begon te gedragen. en al was ze de rest van de dag in een prima bui, zodra we dan daar kwamen was 't 'boem' weer mis. ik heb daar dus een fijne reputatie opgebouwd als moeder die haar kind maar weer es gillend meezeult.
ik vergeet nu vast nog een heleboel dingen te noemen maar dit is een greep uit de dingen die wel aanwijzingen gaven in deze richting. toch was en is ze daarnaast ook een heel leuk en grappig kind, met haar eigen ideeën, talenten (zeer muzikaal bijvoorbeeld), grapjes en fantasieën. heel gevoelig, heel knuffelig, veel behoefte aan contact, maar ook enorm eigenwijs. een super meisje! maar ook heel kwetsbaar. en die kwetsbaarheid is eigenlijk waar ik me het meest zorgen om maak. hoe gaat zij het redden straks???

dankjewel trui, voor je open antwoord. over jouw mooie meisje!
Ik vroeg het omdat er over Liam nog wel eens opmerkingen worden gemaakt in deze richting, maar ik heb dat gevoel helemaal niet (hij is gewoon druk vind ik, een jongen) dus ik was nieuwsgierig aan wat voor soort dingen je nou kan merken dat er "iets" is.

Belana, wat voor een soort opmerkingen worden er dan over Liam gemaakt? Of vind je dat te privé om te posten?
Als ik achteraf terugkijk heb ik toch heel vaak aan de bel getrokken over Job. Al vanaf dat hij een baby was. In mijn geval werd het juist altijd weggewoven door iedereen. Pas op school escaleerde het, maar zelf had ik al veel eerder het gevoel dat er iets niet helemaal klopte.

Over Liam krijg ik vooral veel opmerkingen als: hij is wel druk he, ADHD??? e.d.
Overigens niet van school of juf of BSO, die vinden het gewoon goed gaan met hem, dus ik maak me ook niet echt druk, maar was wel benieuwd wat voor soort dingen nou kunnen opvallen. Ik wil ook geen blinde vlek ontwikkelen
Maar nee, ik denk zelf niet dat er ook maar iets aan de hand is met Liam, hooguit dat het een hele slimme jongen is, maar ook een drukke jongen en kwa gedrag nogal beinvloedbaar door anderen.

Het lijkt me veel frustrerender dat je zelf steeds aan de bel trekt en niet gehoord wordt.

Och Trui....wat een diagnose Ik wil zoveel zeggen, en tegelijk sta ik even met mijn mond vol tanden. Die kwetsbaarheid herken ik zo en je zorgen daarom.

Ik heb met Iris het boekje "ik wil een vriend met rode schoenen" vaak gelezen en dat heeft bij haar veel begrip gebracht.

Ik wil zoveel zeggen maar zit op kantoor, ik kom hier later deze week wel even op terug, of ik pm je even.

trui, 'fijn' dat er duidelijkheid is over wat er met Cato aan de hand is. Jullie redeen het wel...

Wat jij schrijft over Cato daar herken ik het gedrag van mijn oudste zoon heel erg in, trui. Erg veel overeenkomsten.
Hij heeft toen de diagnose ADHD gekregen (na een aantal sessies bij een kinder- en jeugdpsychiater)

Zijn er toch wel wat raakvlakken blijkbaar tussen autisme en ADHD (maar daar weet Lois wel weer meer van, toch?)

En wat je zegt; het verandert an sich niets, onze zoon is gewoon onze zoon, maar alleen de zorgen om zijn toekomst (redt hij het wel later) wegen vooral zwaar.

trui

Ben het helemaal eens met de rest hier: jullie redden het wel. Zoals ik je ken gaat het gewoon helemaal goed komen!

Trui, al hadden jullie het al verwacht, het lijkt me toch zwaar nieuws. Ik hoop dat jullie ook op school een goede oplossing voor Cato kunnen vinden.
'De wereld van Luuk' lag hier pas in de 50-cent-bak van de bieb, ik kan later deze week evt kijken of ik 'm zie voor jullie, laat maar weten evt.

Jeetje Trui, wat een heftige diagnose zeg...
Ik kan me zo goed voorstellen dat je idd gaat denken aan 'hoe zal ze het later gaan doen'.

@trui: wat heftig die diagnose, maar wat schrijf je mooi over jullie Cato. Echt goed, dat je het zo ziet Probeer ook echt die positieve kanten naar haar en de omgeving te benadrukken, want die zijn er ook gewoon!

@Lily: Er zijn heel veel raakvlakken tussen ADHD en autisme. Het zijn echt twee aan elkaar verwante stoornissen en komen ook heel vaak samen voor. Ik realiseer me zelf ook steeds vaker dat ik echt wel wat autistische trekjes heb (ik heb ADHD).

@Lois: ik had er nog niet eerder op gereageerd, maar jemig...wat een verhaal weer! Ik word zo verdrietig van al die muren waar jullie tegenop lopen! Dat je kind een beperking heeft is 1, maar al die muren, kastjes, onmogelijkheden....die maken het echt 100 keer erger
Het zou toch anders moeten kunnen! Bah!

Trui

Trui de rest is al gezegd en daar sluit ik me helemaal bij aan.

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 15:39 schreef Oxymoron het volgende:
En van mij geen , want ik ben autist en het is geen zielige ziekte

nee, tuurlijk niet, oxy

maar voor een ouder is het wel net weer anders dan als het om jezelf gaat natuurlijk
(de zijn natuurlijk voor trui en haar zorgen voor de toekomst, zeg maar)

Alsof een autist niet een zoen kan geven

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 16:20 schreef Troel het volgende:
Alsof een autist niet een zoen kan geven

Alsof de ene autist de andere moet vertellen hoe je op je best autistisch kan zijn

Nou ik ga hier ook maar even posten (ook namens mijn vrouw). Na een jaar met allemaal onderzoeken is het er dan toch uitgekomen bij ons zoontje.

Wij hebben afgelopen maandag via Fornhese (Almere) te horen gekregen dat onze zoon Jordy (2 jaar en 4 maanden) , autistisch is

Niet wat wij verwachten PDD NOS , maar ASS (Autisme Spectrum Stoornis) volgens de arts de zwaarste vorm. Dit kwam als een klap aan wij gingen er echt vanuit dat hij een milde vorm zou hebben zoals PDD NOS.

Nu moeten wij op 4 febr. terugkomen bij Fornhese en dan wordt alles in gang gezet, via buro Jeugdzorg (zij dienen zeg maar de stempel te zetten) kunnen we alles in gang zetten.

Het advies is in elk geval om hem 5 dagen per week naar Medisch dagverblijf (Triade Boschhuis Almere) te sturen.

We waren er al maanden mee bezig en ons op de uitslag aan het voorbereiden, zijn gedrag is na 1 jaar totaal veranderd. Het viel ons toen al op dat hij anders was dan andere kinderen. Hij praatte nog steeds niet, zijn motoriek is ook niet helemaal in orde.

Begin 2009 zijn we uiteindelijk bij het Audiologisch Centrum terecht gekomen zij hebben wat onderzoeken gedaan. De uitslag was : een ontwikkelingsachterstand van 5 maanden.

Wij hadden toch het vermoedden dat er meer aan de hand was en zijn van de zomer naar Fornhese gegaan in Almere. In de maand november zijn er heel veel testen geweest en oberservaties en nu hebben wij dus de uitslag gekregen.

Jordy gaat nu nog wel naar Pim Pam Pommetje (dagverblijf voor kinderen met een beperking / achterstand 2x een ochtend per week). Maar dit zal dus veranderen in de toekomst.

Wij zijn graag geintresseerd in ervaringen van andere ouders en tips.

Op school zei een moeder vanmorgen weer (die heeft 2 jongens die hetzelfde als Jordy heeft) dat je ze beter niet naar een Medisch Dagverblijf kan sturen. Een PGB (Persoons Gebonden Budget) was beter dan krijg je iemand thuis en wij maken dan het rooster voor diegene.

Wij besloten om eerst maar tot 4 febr. af te wachten en kijken wat de opties allemaal zijn.

Jordy kan momenteel nog steeds niet praten enkel de woordjes : Ja (zegt ie constant) , Nee, en heel soms papa of mama.

HIj begrijpt wel alles elke vraag / opdracht die wij geven voert hij uit (zoals het licht uit doen, een andere DVD erin doen etc).

Af en toe is Jordy net een tijdbom als we naar een winkel gaan of de stad in gaan kan hij zomaar omslaan (driftbui en gaan liggen en zich stijfhouden) volgens de artsen is hij overprikkeld op dat moment.

Dit is al zo vaak gebeurd het afgelopen jaar dat ik hem (de vader dus) niet zo vaak meer mee durf te nemen ergens naar toe. Er is dan echt niets mee te beginnen als hij zo'n "bui" krijgt. Hopelijk gaat dit via alle hulp in de toekomst beter, en krijg ik wellicht tips wat ik hieraan kan doen.

Momenteel kan hij niet zonder de TV hij is helemaal gek van Pieter Post en de Teletubbies

Ikzelf krijg op 4 febr. ook informatie over mijn traject om mezelf te testen (ben nu 29) de artsten etc hebben het vermoedden dat hij het van mij heeft (erfelijk). De psycholoog heeft mij nu een paar keer ontmoet en gesprekken met mij gevoerd. Zij merkte op dat ik ook een soort van ontwikkelingsstoornis heb. Zelf heb ik dit niet in de gaten naar mijn idee gaat alles goed. Maar laat het nu dus wel even testen.

(dit is even kort samengevat ons verhaal over Jordy).

Dit is trouwens een hele handige website : http://www.oudersvanautisten.nl/ wij hebben er veel aan gehad.

[ Bericht 4% gewijzigd door Razor21 op 20-01-2010 16:51:08 ]

quote:

Op dinsdag 19 januari 2010 13:21 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ja, . Ik heb jaren Risperdal genomen, begonnen toen ik uit huis ging wonen, kilo's aangekomen, en toch psychotisch geworden.
Op het laatst nam ik 6 mg.

Let op het gewicht van je kinderen!

Oxy... wat deed het voor jou? Vond jij het ook zo vies?
En je kunt er dus ook weer mee stoppen?
Lees er heftige dingen over op het internet.
Hij krijgt maar 0.2 mg, dus erg weinig denk ik.....
en de ritalin heeft omgekeerde bijwerkingen, dus hopelijk heft dat elkaar op (over dat gewicht enzo).

De juf van de oudste zei: "Net alsof ik zijn rustige tweelingbroer in de klas heb", na de eerste middag.
Bij de jongste nog geen resultaat.....

@Trui.... veel sterkte. En jij zult zeker zelf weten dat een stempel je kind niet veranderd. Het maakt alleen veel duidelijk en geeft hadvatten om ermee om te gaan. Krijg je ouderbegeleiding?

Nou, wat een verhaal Razor. Zeker als de diagnose toch wat koud op je dak komt vallen.

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 16:44 schreef Razor21 het volgende:
Op school zei een moeder vanmorgen weer (die heeft 2 jongens die hetzelfde als Jordy heeft) dat je ze beter niet naar een Medisch Dagverblijf kan sturen. Een PGB (Persoons Gebonden Budget) was beter dan krijg je iemand thuis en wij maken dan het rooster voor diegene.

Wij besloten om eerst maar tot 4 febr. af te wachten en kijken wat de opties allemaal zijn.

Dat laatste lijkt me heel verstandig! Wat voor het ene kind prettig is, hoeft voor het andere niet het beste te zijn. Succes met alles wat jullie te wachten staat.

bedankt!

hij krijgt ook ritalin, maar zo aan de buitenkant zien we er niets van en hij is nog te klein om te vertellen wat er in zijn koppie gebeurt. De oudste geeft op ritalin "rust in het bolletje" aan.

"Maar nu (onder het eten) ben ik wel blij dat mijn asperger er gewoon weer is. Dan ben ik weer mijzelf. Op school is het (de pil) wel fijn, want dan moet ik ook veel denken."

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 16:44 schreef Razor21 het volgende:
Niet wat wij verwachten PDD NOS , maar ASS (Autisme Spectrum Stoornis) volgens de arts de zwaarste vorm.

ASS duidt op alle vormen van autisme he, van PDD-NOS tot kern-autisme. Is de diagnose kern-autisme?

Razor21, wat een heftige week voor jullie. Zo'n uitkomst na zo'n lange periode van onderzoek, dat lijkt me niet niks.
Wat is nou de meerwaarde om jou nou ook te testen? Dat is me niet helemaal duidelijk, eigenlijk.

Lois en trui sterkte !

Kent iemand deze film: http://www.dronaenik.nl ?
Lijkt me heel interessant.

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 21:46 schreef livelink het volgende:
Razor21, wat een heftige week voor jullie. Zo'n uitkomst na zo'n lange periode van onderzoek, dat lijkt me niet niks.
Wat is nou de meerwaarde om jou nou ook te testen? Dat is me niet helemaal duidelijk, eigenlijk.

Ik wil het nu ook gewoon zeker weten van mezelf ons zoontje moet het hebben van iemand.
Niemand uit onze familie heeft autisme.

Zelf heb ik een paar keer uitgebreid gesproken met de psycholoog en die blijft erbij dat ik ook een soort van onwikkelingsstoornis heb. (zelf vind ik niet athans dat denk ik).

Nu wil ik het gewoon voor mijzelf zeker weten of is dat heel vreemd?

Nee hoor, niet vreemd. Ik vroeg het me gewoon af. Het zou mijn keuze niet zijn, maar dat zegt verder helemaal niks. Ik ben er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat autisme niet per definitie overgeërfd moet zijn, maar ik moet ook zeggen dat ik dat allemaal niet zeker weet.

de oorzaken voor autisme liggen voor 90% op het erfelijk vlak, voor zover men het nu ongeveer in kan schatten. dus zo vreemd is die gedachte niet razor. succes ermee!

Zijn hier trouwens met kinderen die dezelfde diagnose als Jordy hebben?
Dus de ASS (Autistisch Spectrum Stoornis) wij willen graag in contact komen met deze ouders om ervaringen / tips uit te wisselen. (PM anders even).

Dit is echt een heel nieuw terrein voor ons ben al veel aan het lezen op internet , maar er zijn zoveel sites (dus veel informatie).

Alvast bedankt voor jullie reacties. We houden jullie op de hoogte.

ASS is heel algemeen Razor21, beetje van 'we kunnen het niet specifieker zeggen'.
Bij jullie in de buurt zijn er vast ook wat oudercursussen of oudergroepjes, dat is ook fijn. Krijgen jullie zelf hulp bij het hiermee omgaan? Hoe het voor jullie is? Ik lees dat jullie heel erg zoekende zijn, maar een beetje hulp daarbij is fijn. Te veel informatie tegelijk kan ook belemmerend werken.

Je hebt professionals die je wat kunnen helpen, bijvoorbeeld bij MEE of de steunpunten mantelzorg. Zodat je zelf ook sterk kunt staan in wat er gaat komen.

alle kinderen hier hebben ass, ass is de verzamelnaam voor alle stoornissen in het autistisch spectrum.


heeft de Mee in jullie buurt geen oudercontactgroepen? Of de riagg?? Dat is hier wel zo.

Razor, ASS is een heel breed begrip. En juist voor ouders van kinderen met autisme is dit topic, dus gewoon hier in de groep gooien hoor
Mijn zoon heeft PDD-NOS, valt ook onder ASS. En ook binnen de diagnose PDD-NOS vind je zó veel verschillende kinderen ... Hoewel er veel overeenkomsten zijn (dus herkenning in een topic als dit) kan ook iedereen weer een andere gebruiksaanwijzing hebben.
Succes met zoeken en laat je niet gek maken. Eerst een definitieve goede diagnose waarin jij je kind herkent!

Ik vind het ook heel goed van je dat je van jezelf wilt weten of en zo ja wat jij hebt.

Nu snap ik het niet meer bij de uitslag hadden ze het over ASS (zwaarste vorm).
Ze hebben uitgelegd op een begrijpelijk manier voor ons zal het hier kort even proberen uit te leggen :

Neem een horizontale lijn , aan het begin van de lijn heb je spuit 11 (even krom gezegd) midden op de lijn krijg je PDD NOS, stukje rechts daarvan Asperger en helemaal rechts daarvan zit Jordy.

In de toekomst zou hij iets terug kunnen gaan op de lijn dus richting PDD NOS. (indien het goed gaat).

Ik wacht wel even tot 4 febr. dan kunnen we al onze vragen stellen.

Maar als ik hier kijk bij ASS http://www.oudersvanautisten.nl/ass.php dan zou hij dus gewoon autistische stoornis moeten hebben als ik het goed begrijp.

De "problemen" met Jordy zijn volgens de artsen enz. :

- Sociaal contact leggen gaat zeer moeilijk tot niet
- Hij vind het niet prettig om aangeraakt te worden
- Spontane driftbuien vooral als we ergens heen gaan (openbare gelegenheid) waarschijnlijk overprikkeld.
- Nog steeds niet praten enkel de woordjes : ja, nee en af en toe papa.
- Motoriek niet helemaal goed heeft moeite om een vork juist vast te houden of een stift.
- Snel afgeleid kan zijn aandacht niet vasthouden bij 1 ding.
- Kijkt je vaak je niet aan , maar langs je heen zeg maar (in zijn eigen wereld zit hij).

Dit is even kort wat ik er van begreep.

[ Bericht 14% gewijzigd door Razor21 op 23-01-2010 11:10:00 ]

Razor21, ik snap dat je graag het fijne wilt weten, en aan het lijntje (wat overigens geen recht lijntje is) te lezen zitten jullie zeker aan een heftige kant. Zijn de 'problemen' van de artsen ook wat jullie zien? Je hebt nu veel vragen, zet ze op papier, allemaal, echt alles. Neem die mee op 4 februari en stel ze. Als je het antwoord niet begrijpt, vraag het nog eens. Kijk dan wat niet beantwoord is, en vraag waar je met die vragen heen kunt. Er zijn ontelbare varianten en per kind is het ook weer wat anders. Neem geen overhaaste beslissingen, maar vraag wel om duidelijkheid. En als je precies weet hoe het zit, dan kun je ook achter meer mogelijkheden aan.
Waar wonen jullie ergens? Kan ik kijken of er wat in de buurt zit qua oudercontact.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 11:48 schreef YPPY het volgende:
Razor21, ik snap dat je graag het fijne wilt weten, en aan het lijntje (wat overigens geen recht lijntje is) te lezen zitten jullie zeker aan een heftige kant. Zijn de 'problemen' van de artsen ook wat jullie zien? Je hebt nu veel vragen, zet ze op papier, allemaal, echt alles. Neem die mee op 4 februari en stel ze. Als je het antwoord niet begrijpt, vraag het nog eens. Kijk dan wat niet beantwoord is, en vraag waar je met die vragen heen kunt. Er zijn ontelbare varianten en per kind is het ook weer wat anders. Neem geen overhaaste beslissingen, maar vraag wel om duidelijkheid. En als je precies weet hoe het zit, dan kun je ook achter meer mogelijkheden aan.
Waar wonen jullie ergens? Kan ik kijken of er wat in de buurt zit qua oudercontact.

Bedankt voor de reactie we wonen in Almere Stad.
Momenteel gaat alles via Fornhese (die het onderzoek heeft gedaan) in elk geval bedankt voor je reactie.
De problemen die de artsen hebben gezien, zien wij ook dagelijks.

Vanmiddag bezoek
Het weekend is mijn rustpunt. Niemand die iets van mij of mijn kind hoeft. Zonder de boze buitenwereld hebben we tijd om op adem te komen voordat we weer een week van school en op onze tenen lopen ingaan. Ik wil geen bezoek in het weekend. Weer continue op de hoede zijn of het wel goed gaat met Job, me moeten verontschuldigen voor zijn gedrag wetende dat de uitleg toch niet begrepen wordt. Door mijn stress gaat het sowieso fout met hem. Al lang voordat het bezoek is gearriveerd is het al een drama in huis met veel geschreeuw en gehuil.
Het is een voortdurende discussie tussen mij en mijn vriend. Hij wil wel mensen zien in het weekend, ik niet.
Hij zal wel gelijk hebben, maar ik kan het gewoon nauwelijks opbrengen. Zelfs naar mijn ouders ga ik liever niet. Ik word zo onzeker als ik naar ons gezin kijk door de ogen van anderen. Dat wil ik gewoon liever niet.

Is dit enigszins herkenbaar?

Razor succes 4 februari. Tips die Yppy geeft, zijn super!

Livelink, geen herkenning, maar wel begrip. Ik zou het ook zo voelen. Ik snap het van je vriend ook, maar als moederzijnde voel ik met je mee. Je wilt rust en vooral ook geen stress. Dus van mij een en heel veel sterkte.

Ik herken het een klein beetje, livelink.

Maar alleen naar mensen toe die ik niet goed ken. Als hij gaat spelen ergens denk ik; als het maar goed gaat of als hij zich maar "gedraagt".
Maar met mijn eigen familie of vrienden heb ik dat niet.

Ik snap je wel maar toch moet je hiervoor uitkijken. Je gaat zo ook leuke dingen uit de weg. Mensen moeten Job nemen zoals hij is. Klaar. En zo niet...nou dan niet. Als jij het maar doet.
Je moet je niet steeds voor hem verontschuldigen want niet iedereen hoeft het te begrijpen.
Volgens mij valt er een last van je schouders als je kunt loslaten wat anderen allemaal vinden of niet vinden.

Accepteer dat het is zoals het is en laat de rest los. Kijk naar je gezin zoals je dat zelf wilt.

Ik weet wel dat je gelijk hebt, Lily. Ik vind het ook echt knap dat je dat kan loslaten. Ik ben mijn hele leven gewoon lekker onopvallend en op de achtergrond aanwezig geweest. Dat beviel mij prima. En door mijn kind lukt me dat gewoon niet meer. Samen met Job ergens onopvallend zijn is onmogelijk
Het maakt het waarschijnlijk extra moeilijk omdat het zo tegen mijn karakter indruist.

ik snap 't goed hoor livelink, het kost echt veel energie om alles toch maar een beetje op rolletjes te laten verlopen, zeker als je dan ook nog te maken hebt met mensen die hem minder goed kennen. ik vind weekendjes met niks ook 't lekkerst. maar helemaal niks meer afspreken lijkt me wel 't andere uiterste.

Ik snap het helemaal. Ik vind het ook niet zo makkelijk als ik het opschrijf hoor.
Mijn man kan dat wel. Hij heeft echt "schijt" aan wat anderen allemaal wel of niet vinden en daardoor wordt het voor mij ook steeds makkelijker met de jaren (om gewoon lekker onszelf te zijn, altijd en overal en niet aldoor bezig zijn met wat anderen van ons verwachten).