Depressie & Angst #1

quote:

Op zondag 3 januari 2010 16:36 schreef Murmeli het volgende:

[..]

ja die bladiebla ken ik allemaal wel.

En kun je er iets mee?

quote:

enne over met een bepaalde bril naar de wereld kijken: heeft zij werkelijk mensen van bayer hard zien lachen dan? DAT noem ik pas de werkelijkheid met een bril of filter waarnemen!

maargoed, met deze hele zinloze discussie vergallen we het topic. dus wat mij betreft einde discussie, of verder via PM oid

Die opmerking over filters had helemaal niets te maken met die post over Bayer. Ik had het over overtuigingen als filters in het algemeen.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 17:52 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

En kun je er iets mee?
[..]

Die opmerking over filters had helemaal niets te maken met die post over Bayer. Ik had het over overtuigingen als filters in het algemeen.

Ja, ik kan daar wel wat mee ja. ik geef je ook geen ongelijk in wat je zegt, maar vaak worden dergelijke denkwijzen gebruikt om zaken te overrelativeren. Bijv het feit dat ik er zelf verantwoordelijk voor ben of ik me al dan niet gekwetst voel door een bericht op fok, vermindert de gekwetstheid niet (vergroot deze hooguit doordat er ook een schuldgevoel bovenopkomt, omdat het dan ook nog mn eigen "schuld" is) en daarbij doet het er ook niets aan af dat de formulering Evienne wat prettiger kon, wat ze daarna ook gedaan heeft.
Daarbij ik begrijp dat jij niet de opmering over bayer in je hoofd had toen je het over de filters had maar dat je het over algemene filters had. Maar wat ik deed, was jouw opmerking in de breedte trekken en daarbij betrekken op een ander onderwerp dan jij in gedachten had. Waarmee dus ook tegelijkertijd de beperking van jouw opmerking over filters zichtbaar werd.
maargoed nogmaals, deze discussie liever niet in dit topic, want dit topic gaat daar niet over. dus als je verder wilt discussieren vind ik dat prima, maar dan in een topic dat daar wel over gaat, of via PM. kunnen we hier weer ontopic verder.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 01:30 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Deze link hoort absoluut in dit topic thuis:

Teveel nadenken - Kracht van het nu #3

Dit topic bevat informatie over hoe ons denken ons beinvloedt en hoe het kan leiden tot depressie en angststoornissen.

Ben jij je er misschien ook wel ergens van bewust dat niet alleen ons denken ons beinvloedt, maar dat we ook gevormd worden door zaken die ons ongevraagd overkomen?
Depressie en angstklachten kunnen voortkomen uit (onder andere) het posttraumatisch stresssyndroom. Om het trauma wat dat heeft veroorzaakt hebben we niet zelf gevraagd. Natuurlijk denk je daarover na, maar tegen herbelevingen en dergelijke doe je niet zoveel. Dat kun je proberen te verzachten door het gebruik van medicatie en therapie.
Niet alleen maar door te leven volgens het "kracht van het nu"-principe. Als het zo simpel in elkaar zou zitten, vraag ik me ernstig af waarom er nog steeds geen wereldvrede is.
Ik vind het nogal simpel om het "kracht van het nu"-principe neer te zetten als universele oplossing voor depressie en angstklachten. Heel erg simpel. Omdat je van een hoop mensen die lijden aan depressies en angsten de oorzaak voor deze symptomen niet weet.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 18:56 schreef Quickie_Butt het volgende:
Eens met Jannuk. Hoewel ik dergelijke adviezen nog niet eens zo erg vind.

Ookal is het soms voor mensen moeilijk voor te stellen wat een depressie/angststoornis is als ze het zelf niet kennen ik ga er altijd maar vanuit dat ze zoiets goed bedoelen en je graag willen helpen.

Waar ik de afgelopen maanden (jaar) wel me ontzettend aan gestoord heb (ik kan er zo weer loeikwaad om worden) is het onbegrip of minachting hierover. Hoevaak ik al niet te horen heb gekregen dat ik "maar gewoon dit of dat moet doen" of me "er niet zo druk om moet maken" of "ja, ach, we zijn allemaal wel eens depressief". Ik heb daardoor ook een tijd aan mezelf getwijfeld, of ik het niet allemaal mezelf wijsmaakte en dat iedereen dergelijke gevoelens had maar "daar ook gewoon mee kon leven". Nu weet ik gelukkig beter, maar dat vond (vind) ik het moeilijkste.

Dat is ook het moeilijkste... ik weet nog dat ik heel vaak paniekaanvallen had en mensen dan vroegen:"waar ben je dan bang voor?"
Ja, als ik dat zou weten, zou ik er waarschijnlijk ook geen last van hebben.
En natuurlijk ook het geijkte: kom op, er zijn vast nog wel leuke dingen.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 18:56 schreef Quickie_Butt het volgende:
Eens met Jannuk. Hoewel ik dergelijke adviezen nog niet eens zo erg vind.

Ookal is het soms voor mensen moeilijk voor te stellen wat een depressie/angststoornis is als ze het zelf niet kennen ik ga er altijd maar vanuit dat ze zoiets goed bedoelen en je graag willen helpen.

Waar ik de afgelopen maanden (jaar) wel me ontzettend aan gestoord heb (ik kan er zo weer loeikwaad om worden) is het onbegrip of minachting hierover. Hoevaak ik al niet te horen heb gekregen dat ik "maar gewoon dit of dat moet doen" of me "er niet zo druk om moet maken" of "ja, ach, we zijn allemaal wel eens depressief". Ik heb daardoor ook een tijd aan mezelf getwijfeld, of ik het niet allemaal mezelf wijsmaakte en dat iedereen dergelijke gevoelens had maar "daar ook gewoon mee kon leven". Nu weet ik gelukkig beter, maar dat vond (vind) ik het moeilijkste.

Oja, dat soort adviezen ja.... Goh, ja ik ben ook wel eens somber en dan wil ik heel de dag niks doen. of (over mn adhd): ja ik ben ook wel eens druk in mijn hoofd.... NEE SUKKEL! de hele dag door en elke dag zeg ik je!!! nondeju!
Fijn dat je nu niet meer aan jezelf twijfelt!

Mn moeder vroeger altijd: bekijk het dan toch van de positieve kant! Er is toch helemaal geen reden om zo negatief te doen?
waardoor je dus jezelf dan ook nog de schuld geeft: goh iedereen vindt het leuk alleen ik niet, zal wel aan mij liggen dan.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:05 schreef Murmeli het volgende:
Mn moeder vroeger altijd: bekijk het dan toch van de positieve kant! Er is toch helemaal geen reden om zo negatief te doen?
waardoor je dus jezelf dan ook nog de schuld geeft: goh iedereen vindt het leuk alleen ik niet, zal wel aan mij liggen dan.

Ik had ook nog wel eens dat er wel iets leuks was, dat vertelde ik dan, en dan werd er keihard gezegd: zie je nou wel, je bent helemaal niet depressief.
Was het maar zo'n feest

quote:

Op zondag 3 januari 2010 18:48 schreef Jannuk het volgende:

[..]

Ben jij je er misschien ook wel ergens van bewust dat niet alleen ons denken ons beinvloedt, maar dat we ook gevormd worden door zaken die ons ongevraagd overkomen?

Ik vind het nogal simpel om het "kracht van het nu"-principe neer te zetten als universele oplossing voor depressie en angstklachten. Heel erg simpel. Omdat je van een hoop mensen die lijden aan depressies en angsten de oorzaak voor deze symptomen niet weet.

Waar zie je in mijn post staan dat de Kracht vh Nu de universele oplossing is voor al jullie problemen

Hey iedereen,

Ik heb zelf ook heel lang last gehad van een angststoornis. Het begon toen ik 11 jaar was en pas sinds anderhalf jaar, toen ik 18 was, gaat het weer wat beter.
Ik heb heel veel behandelingen gehad en allerlei soorten medicatie. Op m'n 12e een jaar school gemist, daarna het met veel moeite toch weer opgepakt, maar helaas ging het op mijn 15e (vlak voor mijn examen) weer zo slecht dat ik toch met school ben gestopt.
Het niet hebben van een daginvulling (Want ik durfde letterlijk NERGENS heen, alleen thuis te zitten) verergde alles. In die tijd computerde ik heel veel, omdat internet het enige middel was waarmee ik contact kon hebben met andere mensen. En ik speelde veel computergames, om zo even alles te vergeten. School en de leerplicht zaten in die tijd heel erg achter mn broek aan, want ik was een irritant spijbelend kind die niet goed nadacht over haar toekomst!! Volgens hun dan, want voor die tijd was ik altijd een heel braaf meisje die haar uiterste best deed op school en dan ook altijd goede cijfers haalde. Alle druk die van hen uit kwam werkte natuurlijk averrechts, ik werd er alleen maar banger van omdat zij mij als een slecht persoon zagen. Daardoor werd ik weer depressief, etc etc..
Afgelopen jaar heb ik eindelijk mijn VMBO diploma gehaald, het papiertje op zich stelt niet zo veel voor (Vooral omdat ik eigenlijk eerst op de HAVO zat, maar omdat ik telkens niet op kwam dagen ben ik teruggezet naar het VMBO), maar ik ben blij dat ik het eindelijk heb. Niemand die nu nog kan zeggen dat ik niet naar school ben geweest. Een vervolg opleiding zie ik zelf nu niet zo zitten. (ook al zeurt iedereen daar nu uiteraard ook weer om) Ik heb mijn hele pubertijd een onwijze rot tijd gehad en nu vind ik dat het tijd is om te doen wat ik leuk vind. Echt veel last van mijn angsten heb ik niet meer vergeleken bij voorheen. Ik durf de deur gewoon uit, zelfs alleen. Ik heb al bewezen dat ik alleen naar school durfde, alleen met het openbaar vervoer, alleen de boodschappen doen, ik heb voor een publiek gezongen op een bruiloft en ik ben zelfs al 3 keer alleen met het vliegtuig gegaan. (Vluchten van ieder 11 uur)

Op dit moment heb ik weer niet echt een dag invulling. Ik woon nu bij mijn vriend, maar heb op het moment geen baan (ben er wel naar op zoek uiteraard ) Eerst was ik bang, dat als het te lang zou duren ik weer helemaal af zou zakken naar zoals het was en weer een angstig hoopje mens zou worden. Maar eigenlijk valt het reuze mee. Ik doe wat ik moet doen, zoals de boodschappen en ook leuke dingen samen doen, zoals bijvoorbeeld naar de bioscoop of naar een pretpark gaat goed. Soms ben ik wel een beetje nerveus uiteraard, maar dat is te overleven.
Ik denk dat de hoofdreden dat het nu niet slecht met me gaat, is omdat ik nu niet het stempeltje krijg dat ik een slecht persoon ben die bijv. spijbelt. Niemand die het echt interesseert wat ik tegenwoordig doe en ook geen instanties meer die zich met mij bemoeien. Wat een fijn gevoel! Zonder al die bemoeienis is het leven een stuk makkelijker!
Wel slik ik nog iedere dag braaf anti-depressieve (Cipramil). Ik heb er de vloeibare vorm van, waar ik dagelijks 10 druppels van in moet nemen, dat is het minimum eigenlijk. Ik wil er ergens in de komende jaren wel mee gaan afbouwen, maar uit ervaring weet ik dat dat niet te haastig moet omdat alles dan weer fout kan gaan. Dus ik ga wachten tot ik in een goed ritme zit met een baan en weinig stress, en dan afbouwen!

Voor alle anderen mensen met angstklachten en depressies zou ik willen zeggen; Veel sterkte! Je kan er doorheen komen ook al lijkt het onmogelijk en laat je vooral niet op je kop zitten door mensen die dit soort dingen maar onzin vinden. Mensen die dat vinden weten namelijk zoooo weinig van de wereld, dat we hen eigenlijk maar zielig zouden moeten vinden.

Liefs, Dana.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 18:56 schreef Quickie_Butt het volgende:
Eens met Jannuk. Hoewel ik dergelijke adviezen nog niet eens zo erg vind.

Ookal is het soms voor mensen moeilijk voor te stellen wat een depressie/angststoornis is als ze het zelf niet kennen ik ga er altijd maar vanuit dat ze zoiets goed bedoelen en je graag willen helpen.

Ik heb zelf een depressie gehad van een aantal jaar en ben daaruit gekomen door de Kracht vh Nu. Zo in 1 keer de hele depressie weg en sindsdien alleen nog maar wat last gehad van negatieve gedachten.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:23 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ik heb zelf een depressie gehad van een aantal jaar en ben daaruit gekomen door de Kracht vh Nu. Zo in 1 keer de hele depressie weg en sindsdien alleen nog maar wat last gehad van negatieve gedachten.

Dat is hartstikke tof voor je
Het wil overigens niet zeggen dat het voor iedereen zo werkt.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:23 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ik heb zelf een depressie gehad van een aantal jaar en ben daaruit gekomen door de Kracht vh Nu. Zo in 1 keer de hele depressie weg en sindsdien alleen nog maar wat last gehad van negatieve gedachten.

Ik heb, helaas, dit jaar mijn 25-jarig depressie jubileum. In al die tijd heb ik van alles geprobeerd qua therapieën: Mindfullness, hypnotherapie, EMDR, psychotherapie, regressietherapie, cognitieve therapie, herprogrammering. Ook een hoop zelf geprobeerd, dus zonder de hulpverlening. Inmiddels is mijn depressie een dysthyme stoornis geworden, oftewel chronisch. Jammer, ik probeer mijn leven te leven zoals het komt, meestal heb ik nergens last van, maar soms slaat de depressie van het ene op het andere moment toe.
Voor jou heeft de kracht van het nu effect gehad, voor mij niet. Ik heb nu een gulden middenweg gevonden met psychotherapie en mijn eigen manier om met mn depressie en angsten om te gaan.
Er is geen universele manier om van depressies en angststoornissen af te komen, ieder is gevoelig voor een andere behandelmethode.
Los van de discussie over welke behandelmethode ideaal is, gaat het in dit topic over ervaringen, over leven met een depressie en/of angststoornis. En dat is en blijft, met of zonder de ideale behandelmethode, volkomen KUT!

Quicky!

Vooral deze even. Of ik wat ga posten moet ik nog even over na denken..

Waar ik erg benieuwd naar ben is of mensen een onderscheiding in fases hebben beleefd (of beleven). Dus kwam de depressie voor de angstklachten of de angstklachten voor de depressie? Kan natuurlijk ook zijn dat het voor jezelf niet mogelijk was dit onderscheid nog te maken. Door je mentale status is het tijdens dit soort periodes toch vrij lastig om alles op een rijtje te krijgen.

Iemand nog tips voor een beetje nuttige daginvulling.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 22:44 schreef Twizu het volgende:
Iemand nog tips voor een beetje nuttige daginvulling.

vooral veel naar buiten, frisse lucht is goed en wandelen ofzo werkt bij mij om mn hoofd leeg te maken (ga op verkenningstocht in buurten waar je de weg niet zo goed weet bijv).
of iets met dieren gaan doen. misschien mag je wel hepen op een nabijgelegen kinderboererij ofzo?
en sporten. Naar mensen toegaan (als dat je lukt) iemand ergens mee helpen (ook als dat lukt natuurlijk).
Ala je je kan concentreren kan lezen goed zijn om de tijd te doden. Koken of iemand helpen met koken (ik weet niet of je zelfstandig woont of bij je ouders oid). tekenen, schilderen, verhalen schrijven. (of wat anders creatiefs)
sporten. die Wii sport vind ik een goed idee van je
zoiets..
en nou ga ik echt slapen, ik begin om te vallen...

Kierkegaard helpt.

tvp

quote:

Op zondag 3 januari 2010 20:47 schreef TheVotary het volgende:
Waar ik erg benieuwd naar ben is of mensen een onderscheiding in fases hebben beleefd (of beleven). Dus kwam de depressie voor de angstklachten of de angstklachten voor de depressie? Kan natuurlijk ook zijn dat het voor jezelf niet mogelijk was dit onderscheid nog te maken. Door je mentale status is het tijdens dit soort periodes toch vrij lastig om alles op een rijtje te krijgen.

Bij mij kwam mijn angststoornis eerst. Op zich was ik gewoon wel vrolijk de eerste maand, ik was alleen bang om vreemde redenen. De depressie volgde wel heel snel dus, voornamelijk omdat heel veel mensen zich opeens met me gingen bemoeien en omdat ik in hun ogen een slecht persoon was en fout bezig was.
Ik was op dat moment pas 11 jaar, dus het was voor mij vrij heftig dat mensen opeens massaal zo over mij gingen denken, terwijl ik niet expres iets fout deed.

Ik heb ook de kracht van het nu gelezen en het werkt op het moment dat je het leest (bij mij), maar daarna heeft het 'pijnlichaam' toch weer meer kracht.

Ik heb veel last van een stemmetje in mij dat me dingen wijs probeert te maken, steeds heel kritisch is op alles wat ik doe, hoe ik eruit zie, etc. Laatst erachter gekomen mijn grootste klacht (angst mijn man kwijt te raken door eigen toedoen) een borduursel is van wat mijn moeder me allemaal heeft verteld vroeger.
Mijn ouders zijn gescheiden en zij vertelde me allerlei dingen dat ze weleens wenste over m'n vader (NIET leuk!). Maar ook gewoon de kleine dingen. Ik wil soms alleen zijn en niet aangeraakt worden, en ik hoor dan meteen mijn moeder zeggen 'daar begint de aftakeling van je relatie!' terwijl dat echt totaal nergens op slaat, ik ben mijn moeder niet en mijn man is mijn vader niet.

Ik lees nu 'De innerlijke criticus ontmaskerd' van Hal Stone en ik merk verschil met hoe ik nu naar die stem luister. Het is nog niet altijd even makkelijk, maar ik weet bij mij in ieder geval waar alle ellende vandaan komt. In ieder geval een groot deel dan. Ik kan het boek wel aanraden aan iedereen die last heeft van dwanggedachtes, en negatieve stemmen in jezelf die je continu laten twijfelen aan jezelf.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 20:47 schreef TheVotary het volgende:
Waar ik erg benieuwd naar ben is of mensen een onderscheiding in fases hebben beleefd (of beleven). Dus kwam de depressie voor de angstklachten of de angstklachten voor de depressie? Kan natuurlijk ook zijn dat het voor jezelf niet mogelijk was dit onderscheid nog te maken. Door je mentale status is het tijdens dit soort periodes toch vrij lastig om alles op een rijtje te krijgen.

Ik weet niet precies wat er eerst was, mn depressie of mijn angstklachten. Ik was 8 jaar, ik kende heel het fenomeen depressie niet. Ik weet alleen dat ik mij heel eenzaam voelde, dat ik me het liefste terugtrok en dat ik de wereld wel kon schieten.

Hallo TS

Ook ik herken je verhaal en ik heb precies hetzelfde als jij meegemaakt en ik weet hoe je je voelt. Toen ik 15 was begon mijn angststoornis waardoor ik ook depressief werd. Ik was bang voor alles wat met 'de dood' te maken had, en op een gegeven moment kreeg ik 3 hyperventilatie aanvallen per dag en durfde ik nergens meer alleen heen. Niet naar school, niet even naar de winkel.. zelfs tien minuten alleen douchen vielen me zwaar. Mijn huisarts stuurde mij door naar het GGZ waar een meisje van 23 tegenover me zat. Ik kon aan dit meisje nog beter uitleggen wat me mankeerde als zij zelf en hierdoor voelde ik me er niet op mijn gemak. Inmiddels zat ik al een jaar thuis met een angststoornis tot mijn toenmalige schoonmoeder mij vertelde dat zij hetzelfde door had gemaakt en er bovenop is gekomen door MaatKracht. MaatKracht is een organisatie met ervaringsdeskundigen die precies weten wat je voelt en hoe ze je er doorheen moeten helpen. Ikzelf heb 10 sessies gehad en hierna heb ik nooit ergens meer last van gehad. Mijn therapeut (die ik overigens eeuwig dankbaar ben voor wat ze voor me heeft gedaan, zonder haar zat ik hier niet) praatte met mij over mijn problemen als een psycholoog, maar kalmeerde mij ook met adem technieken, wat ook ontzettend fijn was, was dat ik haar áltijd mocht bellen wanneer ik ergens mee zat of als ik een aanval kreeg, ookal was het 3 uur 'snachts. Ook werd ik direct van de anti-depressie medicijnen afgehaald en overgezet naar een natuurlijk medicijn, Laif Staigerwald. In Laif zit Sint-Jans kruid wat je hersenen helpt serotonine aan te maken. Ik weet niet of je al wist wat er precies in je lichaam gebeurd wanneer je gehyperventileerd (naar adem snakt) maar eigenlijk krijgt je lichaam simpelweg teveel zuurstof binnen omdat jij je erg druk maakt. Vanzelfsprekend wordt het minder en houdt het uiteindelijk op wanneer je lichaam de overbodige zuurstof kwijtraakt. Wat je moet doen is niet in een zakje in en uitademen, maar ga rustig ergens zitten. Vertel jezelf in je hoofd dat je wéét dat het hyperventilatie is, en niks anders. Hierna adem je 3 tellen in door je neus, neem je 1 seconde rust, en adem je vervolgens 6 tellen uit door je mond. Dat herhaal je net zolang tot het minder wordt. Heel belangrijk is dat je je hand op je buik legt, en alleen met je buik ademt! Niet met je borst. Ook kan je deze oefeningen elke avond doen om rustig van te worden. Ik hoop echt dat ik je een klein beetje heb kunnen helpen met mijn verhaal. Als je geďnteresseerd bent in dezelfde therapie kijk dan eventjes op http://www.in-balanz.nl/!

TVP. Ik heb sinds anderhalf jaar last van een vrij zware depressie. Ook ik heb al eerder last gehad van depressieve periodes, ik ben er vooral gevoelig voor in de herfst/winter. Ik sta onder behandeling bij een psycholoog en een psychiater en ik gebruik Efexor.