OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dan geef je er dus op een ander tijdstip gehoor aan en onderschrijf je hier mee dus precies mijn puntquote:Op donderdag 31 december 2009 12:35 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
ja dat dusquote:Op donderdag 31 december 2009 15:05 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
och, ik zou me er niet druk om maken. Als ik zo op dit forum al om me heen kijk zie ik mijzelf als jonge moeder toch stukken bewuster bezig dan sommige oudere moeders.
Ik denk dat je het beter per persoon kan bekijken. De 1 is op haar 20e al een stuk volwassener dan een ander van 30. De 1 is van nature erg zorgzaam, de ander wat minder.
waarmee ik mezelf niet boven oudere moeders wil stellen, zo bedoel ik het niet, maar idd wat kleurdoos zegt, het verschilt van persoon tot persoon, en leeftijd is maar een getal en zegt uiteindelijk niet zo heel erg veel.
Het staat er nogal zwart-wit, dus ik snap je reactie eigenlijk wel, maar zoals het er staat was het in ieder geval niet. De mening van de kinders op de kleuterschool kan mij niets schelen voor mezelfquote:Op donderdag 31 december 2009 14:56 schreef miss_dynastie het volgende:
Nou, ik denk niet zoveel, ik lees alleen wat jij schrijft en daar verbaasde ik me over. Dat de mening van anderen zoveel invloed heeft, zeg maar. Dat kan, daar is niets mis mee
en toen ook niet, ik vond het vooral raar, want het waren toch gewoon mijn ouders???! Ik snapte toen écht niet waarom ze dachten dat het mijn opa/oma waren. Dus zelf heb ik ze niet als óud ervaren. Verder herinner ik me niet echt iets over dat ik het erg vond wat ze ervan dachten.Ik vertelde het hier alleen even omdat ik het wel tekenend vond, voor hoe oud ze leken voor mijn leeftijdsgenootjes. Het leeftijdsverschil was wel groot tussen mijn en andere ouders.
Mijn vader is ook jong overleden (toen hij 62 was, toen was ik 13) en daardoor heb ik een groot gedeelte van mijn jeugd een vader moeten missen. Hij werd al ziek toen ik 8 was en ik herinner me niet veel van vóór die tijd. Als ik éérder geboren was, had ik toch heel wat meer mogen meemaken van mijn vader... ik denk eigenlijk dat dat er een beetje achter zit. Raar misschien, maar ach, zo werken dat soort dingen toch wel.
Ik ben ook weleens jaloers geweest op mijn oudere broers en zussen (ik ben de jongste van 8 kinderen) dat zij zoveel méér hadden meegemaakt van mijn vader, ook voordat hij ziek werd.
Maar dat schreef ze toch helemaal niet? niet zo op alle slakken zout leggen hoorquote:
[..]
[..]
Nou, ik denk niet zoveel, ik lees alleen wat jij schrijft en daar verbaasde ik me over. Dat de mening van anderen zoveel invloed heeft, zeg maar. Dat kan, daar is niets mis mee
en ik kan me voorstellen dat als je eigen ouders erg oud waren, je dan de neiging hebt om zelf juist jonger moeder te worden, het KAN een reden zijn.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Helemaal mee eens wat kleurdoos zegt 
Wat me opvalt trouwens is dat veel mensen het als een voordeel zien meer levenservaring te hebben op het moment dat je kinderen krijgt en dat het daarom dus een voordeel zou zijn later kinderen te krijgen. Ik zie zelf totaal niet wat daar per definitie een voordeel aan is eigenlijk. Het hangt er maar net van af wat voor levenservaring het dan is en hoe er door de persoon mee om gegaan wordt, wat mij betreft dus net als puur de leeftijd iets wat totaal niet als voor- dan wel nadeel gezien zou moeten worden bij het krijgen van kinderen.
Voor mij was het trouwens ook vanwege wat ik gewend was uit mijn omgeving heel normaal om rond mijn 20ste kinderen te krijgen. En ik was als kind altijd soort van trots dat mijn moeder nog zo jong was als de gesprekken op school er weer eens over gingen hoe oud je ouders waren, dat zorgde er bij mij denk ik ook voor dat ik al zo vroeg begon te rammelen. (ik rammelde vanaf mn 16e een beetje en vanaf mn 18e in alle hevigheid al eigenlijk maar toen wist ik wel dat ik er nog niet aan toe was.)
Wat me opvalt trouwens is dat veel mensen het als een voordeel zien meer levenservaring te hebben op het moment dat je kinderen krijgt en dat het daarom dus een voordeel zou zijn later kinderen te krijgen. Ik zie zelf totaal niet wat daar per definitie een voordeel aan is eigenlijk. Het hangt er maar net van af wat voor levenservaring het dan is en hoe er door de persoon mee om gegaan wordt, wat mij betreft dus net als puur de leeftijd iets wat totaal niet als voor- dan wel nadeel gezien zou moeten worden bij het krijgen van kinderen.
Voor mij was het trouwens ook vanwege wat ik gewend was uit mijn omgeving heel normaal om rond mijn 20ste kinderen te krijgen. En ik was als kind altijd soort van trots dat mijn moeder nog zo jong was als de gesprekken op school er weer eens over gingen hoe oud je ouders waren, dat zorgde er bij mij denk ik ook voor dat ik al zo vroeg begon te rammelen. (ik rammelde vanaf mn 16e een beetje en vanaf mn 18e in alle hevigheid al eigenlijk maar toen wist ik wel dat ik er nog niet aan toe was.)
huup, toen ik Liam kreeg was ik 32 en dus een stuk ouder dan jij nu, maar net als voor jou, was het mijn eerste kind en had ik daar totaal geen ervaring mee en in die zin zijn we totaal gelijk Zo sta ik er tegenover.
en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit want dat heeft dan natuurlijk weer niets met elkaar te maken 
Zo sta ik er tegenover.en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit
want dat heeft dan natuurlijk weer niets met elkaar te maken
stormy waters...
sailin'
sailin'
quote:Op woensdag 30 december 2009 13:00 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
ghe, ik dacht dat je veel ouder was
haha hoe ben je daar nou op gekomen dan...? Ben ook een jonkie Nu even bijlezen
Ja belaan, dat is het. ik zat te zoeken naar een goede formulering. Ik ben alweer 10 jaar moeder, en was dus ooit "jong" en nu dus "oud" Terugkijkend denk ik dat ik best gespannen ben geweest over sommige dingen. Dat ik daardoor wellicht minder heb genoten. wilde het zo graag "goed" doen. Aan ieders verwachtingen voldoen, perfect zijn, bewust, voorlezen, geen snoep en weet ik wat voor dingen allemaal.
Niet dat ik mijn kinderen nu volstop, en voorlezen doe ik nog steeds, er is wel zoiets als voortschrijdend inzicht. Voor mijn gevoel heeft het deels ook te maken met leeftijd maar ook aan mijn persoonlijke groei die door mijn leeftijd voor een groot deel is gevormd door mijn kinderen. (ik bedoel, had ik nu mijn eerste gehad was ik tot een ander mens gevormd geweest) Een deel van het inzicht is dat ik niet de waarheid in pacht heb. Mijn manier van opvoeden is goed voor míj, voor ons. En dat is ook voldoende. Andere mensen maken andere keuzes, en die zijn weer goed voor hen.
Niet dat ik mijn kinderen nu volstop, en voorlezen doe ik nog steeds, er is wel zoiets als voortschrijdend inzicht. Voor mijn gevoel heeft het deels ook te maken met leeftijd maar ook aan mijn persoonlijke groei die door mijn leeftijd voor een groot deel is gevormd door mijn kinderen. (ik bedoel, had ik nu mijn eerste gehad was ik tot een ander mens gevormd geweest) Een deel van het inzicht is dat ik niet de waarheid in pacht heb. Mijn manier van opvoeden is goed voor míj, voor ons. En dat is ook voldoende. Andere mensen maken andere keuzes, en die zijn weer goed voor hen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
QFTquote:Op donderdag 31 december 2009 15:39 schreef Belana het volgende:
huup, toen ik Liam kreeg was ik 32 en dus een stuk ouder dan jij nu, maar net als voor jou, was het mijn eerste kind en had ik daar totaal geen ervaring mee en in die zin zijn we totaal gelijk
en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit
Leeftijd zegt niets over volwassenheid. Zolang je over een flinke portie verantwoordelijkheidsgevoel beschikt en je kind een fatsoenlijke basis en veel liefde kan bieden ben je in mijn ogen gewoon klaar voor ouderschap. En dat kan met 20 jaar zijn of met 40 jaar.
Nu moet ik alleen nog mezelf overtuigen van het feit dat ik binnenkort echt mamma word, en dat de benaming 'meisje' voor mezelf misschien niet meer zo goed past
ja en ik bedoel dus dat ik die onzekerheid net zo goed had met mijn 32 jaar en door de ervaring die ik nu heb opgedaan met het krijgen van kinderen zou ik die nu niet meer hebben
stormy waters...
sailin'
sailin'
kijk en HIER komt dan mijn leeftijd naar voren, want dit moest ik even opzoekenquote:
stormy waters...
sailin'
sailin'
Denk ik ook.quote:Op donderdag 31 december 2009 15:09 schreef huuphuup het volgende:
het verschilt van persoon tot persoon, en leeftijd is maar een getal en zegt uiteindelijk niet zo heel erg veel.
Ik geloof er ook niet zo erg in dat je door het opdoen van meer levenservaring (in jaren) een betere moeder bent. Een moeder is goed omdat ze van haar kind houdt, ervoor zorgt en het begeleidt naar volwassenheid. Ik heb géén idee meer wie het verzon, maar er schijnt een term "goed genoeg ouderschap" te zijn. Als je je "gewoon" aanpast aan de behoeften van je kind en daarop inspeelt dan is het goed, en veel meer kun je niet doen. De kwaliteit van de ontwikkeling van het kind loopt niet tot in het oneindige op met de kwaliteit van het ouderschap (als in: meer weten, wijzer zijn, etc.). Goed genoeg, is goed genoeg, het kind doet de rest. Of je dan 20 of 40 bent, maakt niet zoveel uit. Als je 20 bent kunnen er dingen zijn die je vermogen om voor een kind te zorgen in de weg staan, maar op je 30ste of 40ste ook.
Soms denk ik wel eens - maar dat is wel een beetje offtopic - dat je ook té bewust met de planning van kinderen bezig kan zijn. We willen dit, we willen dat, zus en zo oud zijn, en dan is er ruimte en tijd voor een baby. Of juist niet. Natuurlijk begrijp ik dat je het een beetje wilt plannen, maar soms kan het ook tot een bepaald soort besluiteloosheid leiden. Ben ik er wel aan toe? Hoe moet het met m'n werk? Is ons huis wel groot genoeg? Als je dan een beetje een twijfelaar bent, is het toch bijna nóóit ideaal? Leven is leren, en leren moeder te zijn kan ook alleen maar door het mee te maken. Het is nooit DE tijd, je zult áltijd opmerkingen krijgen en je zult altijd voor- en nadelen van je situatie ondervinden. Ik sta er zelf redelijk luchtig in: wat gezond verstand gebruiken, naar mezelf luisteren en kijken wat moeder natuur me brengt. Het komt zoals het komt en we maken er het beste van.
</blaat>
Ik ben het helemaal met je eens, hoorquote:
[..]
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is) dus ja met 40 weet je meer dan met 20, maar met 50 weet je ook meer dan met 40. Kortom, het is voor mij niet per se een reden om vanwege de levenservaring te wachten met kinderen te krijgen. Net zoals het voor veel vrouwen geen reden is om vanwege het fysieke aspect eerder kinderen te krijgen.
Hmm ik verwoord me weer wazig
Zoals gezegd, ik had graag 15 jaar geleden moeder geworden, maar dat is niet gelukt. En nu, nu ik kijk hoezeer ik nog gegroeid ben en mezelf heb leren kennen, kan ik voor mezelf zeggen dat ik denk dat het zo goed is geweest. En waarschijnlijk als het wel gelukt was, was ik ook een fijne moeder geweest, alleen anders dan nu. En ik vind het zelf nu fijn zoals het is.
Ow ja, en dat wilde ik dan nog toevoegen: daarom vind ik dit topic dus weinig toevoegen tov andere topics. De ene jonge moeder is de andere niet, etc. Ik heb zoiets ook al eerder aangegeven in dit topic maar dat werd me niet in dank afgenomen. Ik denk dat je jezelf of anderen niet in hokjes hoeft te plaatsen en dat iedere moeder de goede en minder goede, leuke en minder leuke, en moeielijke en gemakkelijke dingen tegenkomen. Soms zijn die misschien gerelateerd aan de leeftijd, soms aan de eigen fysiek die niets met leeftijd te maken heeft, soms met omstandigheden, etc.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, dat ook. Wat zou het heerlijk ontspannen zijn nu nog een kind te krijgen.... Maar ja, vlak die ellendige hormonen ook niet uit.quote:
ja en ik bedoel dus dat ik die onzekerheid net zo goed had met mijn 32 jaar en door de ervaring die ik nu heb opgedaan met het krijgen van kinderen zou ik die nu niet meer hebben
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
ik moet er niet aan denken om nog een kind te krijgen de Horror!
ten eerste vind ik zwanger zijn een crime (want auw en depri) en ik ben nu net uit de luiers en baby's en de jongste gaat over een half jaar naar school, heerlijk! Nee, niet nog eens
de Horror!ten eerste vind ik zwanger zijn een crime (want auw en depri) en ik ben nu net uit de luiers en baby's en de jongste gaat over een half jaar naar school, heerlijk! Nee, niet nog eens
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ja, nee, slechts theoretisch.quote:
ik moet er niet aan denken om nog een kind te krijgen
ten eerste vind ik zwanger zijn een crime (want auw en depri) en ik ben nu net uit de luiers en baby's en de jongste gaat over een half jaar naar school, heerlijk! Nee, niet nog eens
Het had mij heerlijk geleken om bij de derde te beginnen, qua gevoel van zekerheid en inwendige rust enzo.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik was 22 toen Sara geboren werd (Sara was wel een 'ongelukje'<-- stom woord). Inmiddels 26 jaar, en 2 kinderen.
Echt vooroordelen krijg ik niet, maar ik merk nu Sara naar school gaat wel wat meer dat andere moeders mij maar een broekie vinden ofzo
Nou moet ik zeggen dat we in een redelijk 'dure wijk' wonen (zelf huren we gewoon hoor ) en dat Sara dan ook net op de school zit waar alle 'dure mensen' hun kinderen ook op hebben zitten (tis gewoon de beste school), maar goed, ik merk wel dat ik als jonge moeder er niet tussen pas.
Ik ben gestopt met mijn opleiding toen ik zwanger was van Sara, ik hoop in het komende najaar weer te kunnen studeren (deeltijd).
Echt vooroordelen krijg ik niet, maar ik merk nu Sara naar school gaat wel wat meer dat andere moeders mij maar een broekie vinden ofzo
Nou moet ik zeggen dat we in een redelijk 'dure wijk' wonen (zelf huren we gewoon hoor
) en dat Sara dan ook net op de school zit waar alle 'dure mensen' hun kinderen ook op hebben zitten (tis gewoon de beste school), maar goed, ik merk wel dat ik als jonge moeder er niet tussen pas. Ik ben gestopt met mijn opleiding toen ik zwanger was van Sara, ik hoop in het komende najaar weer te kunnen studeren (deeltijd).
En dat dus. Als ik soms de totaal onopgevoede mormels van andere ouders om me heen zie, dan weet ik dat ik 't toch echt niet zo verkeerd doequote:Op donderdag 31 december 2009 15:05 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
och, ik zou me er niet druk om maken. Als ik zo op dit forum al om me heen kijk zie ik mijzelf als jonge moeder toch stukken bewuster bezig dan sommige oudere moeders.
Ik denk dat je het beter per persoon kan bekijken. De 1 is op haar 20e al een stuk volwassener dan een ander van 30. De 1 is van nature erg zorgzaam, de ander wat minder.
ja snapte ik welquote:
[..]
Ja, nee, slechts theoretisch.
Ik moet zeggen dat ik me ook weer niet vreselijk druk heb gemaakt de eerste keer, dus het hoeft niet over. Met Ezra ging het vervolgens wel makkelijker dat wel. Tja, levenservaring he
stormy waters...
sailin'
sailin'
Haha sorry, ik ben een beetje een nerdquote:Op donderdag 31 december 2009 15:57 schreef Belana het volgende:
[..]
kijk en HIER komt dan mijn leeftijd naar voren, want dit moest ik even opzoeken
Ik ken trouwens een jongen die een paar jaar jonger is dan ik ben en een vader heeft van achter in de 80
Die man kan niets meer, en is ontzettend afhankelijk van zijn zoon (die daarom ook nog thuis woont). Vind ik echt zielig voor die jongen.
Er staan meerdere voorbeelden toch? Dus nee, dat bedoelde ik niet.quote:Op donderdag 31 december 2009 15:39 schreef Belana het volgende:
huup, toen ik Liam kreeg was ik 32 en dus een stuk ouder dan jij nu, maar net als voor jou, was het mijn eerste kind en had ik daar totaal geen ervaring mee en in die zin zijn we totaal gelijk
en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit
Bewust bezig ben ik zeker, volwassen nog lang niet.
Ik was 25 toen ik beviel van Ruben, maar ben inmiddels 27. Vind mezelf niet zo heel jong meer, ook niet toen ik zwanger was van Ruben. Ik besef best dat ik misschien best jong ben in tegenstelling tot andere moeders, maar toch voelt het anders.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
je uiterlijkquote:Op donderdag 31 december 2009 15:42 schreef Fruppel het volgende:
[..]
Nu even bijlezen
en heel serieus ben je ookquote:
[..]
Er staan meerdere voorbeelden toch? Dus nee, dat bedoelde ik niet.
Bewust bezig ben ik zeker, volwassen nog lang niet.
misschien een beetje TE
stormy waters...
sailin'
sailin'
|
|
