PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] Deel 29 - Bijna rust

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 13:41 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Veel mensen vallen over die 'maatschappelijke minpunten', kijken niet verder omdat ze niet willen of kunnen.
Wat dat betreft heb je het als autist erg moeilijk, heel erg moeilijk.

Dat soort mensen moet je niet willen, die zoeken niet iemand om zelf gelukkig mee te worden maar iemand om aan de omgeving te laten zien.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 13:41 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Veel mensen vallen over die 'maatschappelijke minpunten', kijken niet verder omdat ze niet willen of kunnen.
Wat dat betreft heb je het als autist erg moeilijk, heel erg moeilijk.

Niet alleen als autist hoor. als je niet aan de maatschappelijke schoonheidsidealen voldoet, op latere leeftijd maagd bent, noem maar op. Zat voorbij zien komen
Ik ben té idealistisch, maar weet als geen ander wat je mis kan lopen als je niet verder kijkt dan je neus lang is (tevens ook een heel boekje opendoen met wat er gebeurd als je settelt voor de eerste de beste 'ideaal' die je tegen komt en die verre van ideaal blijkt te zijn)

Bij mij is het uiterlijk niet het probleem, daarom krijg ik weleens meiden op me af, die dan ook heel veel gaan verwachten. Natuurlijk ben ik voor mijn gevoel iets minder autistisch zoals meeste mensen me voorstellen, terwijl ik een prima camouflage van mijn handicap kan maken. Maar als het puntje bij paaltje komt ben ik wel zo houterig als Pinokkio in zulke situaties.

En over ruimdenkend/laconiek. We weten hoe het is om zo te zijn, dus zijn we minder snel bevooroordeeld. Ik denk dat, dat één van de grootste pluspunten is. Ik zou een meisje met autisme/schizofrenie ook niet zomaar afwijzen, maar eerst willen weten hoe lang ik er mee kan leven, of het misschien wel iets is wat je kan dragen omdat haar goede eigenschappen het afvinken.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 13:57 schreef SeanDaley het volgende:
Bij mij is het uiterlijk niet het probleem, daarom krijg ik weleens meiden op me af, die dan ook heel veel gaan verwachten. Natuurlijk ben ik voor mijn gevoel iets minder autistisch zoals meeste mensen me voorstellen, terwijl ik een prima camouflage van mijn handicap kan maken. Maar als het puntje bij paaltje komt ben ik wel zo houterig als Pinokkio in zulke situaties.

En over ruimdenkend/laconiek. We weten hoe het is om zo te zijn, dus zijn we minder snel bevooroordeeld. Ik denk dat, dat één van de grootste pluspunten is. Ik zou een meisje met autisme/schizofrenie ook niet zomaar afwijzen, maar eerst willen weten hoe lang ik er mee kan leven, of het misschien wel iets is wat je kan dragen omdat haar goede eigenschappen het afvinken.

een knap koppie hebben scheelt inderdaad al de helft..
Maar ik weet niet hoe t is om zo te zijn. Ik kan er mijn voorstelling bij maken, en dingen van 2 perspectieven benaderen in de hoop dat ik me (correct) in de ander inleef, maar meer eigenlijk ook niet.
Voor nu zou ik zeggen, ik zou zo in t diepe springen als ik iemand écht leuk vind en diegene heeft beperkingen. Maar als dit héle zware beperkingen betreft zou ik daar nog niet 1,2,3 mijn hand voor in t vuur durven te steken. Maar aan de andere kant.. Valt er nog wat over te zeggen want wat voor de een zwaar is is voor de ander minder zwaar. En ik vraag me af in hoeverre iets in een persoon zit en in hoeverre dit nog positief veranderd kan worden (stukje aangeleerd gedrag)

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 13:41 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Veel mensen vallen over die 'maatschappelijke minpunten', kijken niet verder omdat ze niet willen of kunnen.
Wat dat betreft heb je het als autist erg moeilijk, heel erg moeilijk.

Helemaal als je ook nog eens werkloos bent, dan is de kans om iemand te vinden gewoon 0,0001.
Of je moet je op vrouwen met Autisme Spectrum Kwaliteit richten (soort zoekt soort is het vaak, maar niet altijd).

Ok misschien is t niets meer dan realisme maar toch, een dergelijke houding is t minst aantrekkelijke van alles.

Ik heb iig een date ga vanavond adam kijken

Hear, hear, sempron! Dat klopt echt als een bus. Van 1997 - 2005 heb ik twee back-to-back relaties gehad van 4 jaar elk, die me eigenlijk kwamen aanwaaien en ook naadloos in elkaar overgingen.

Maar daarna ben ik hard met de neus op de eigenlijke feiten gedrukt. Ik zie er normaal uit, al heeft de typische autistische kraakbeen en bindweefsel explosie in de eerste maand van de zwangerschap ervoor gezorgd dat ik groteske oren en skelethanden heb.. maar da's het punt niet zo.

Maar ik heb geen carriere, enkel Wajong, dus ook geen (lease)auto, hypotheek, of sociale status, en dat weegt zwaar. Als vrouwen de keus hebben, is dat op zich al voldoende euvel. Dan komt er nog het autisme label bij. Dan blijft het dus gewoon maar bij hordes Facebook 'vriendinnen' die veilig ver weg zitten. Actief daten was me in de laatste ronde enorm koud op het dak gevallen, het veeleisende verwachtingspatroon, daar kan ik niet aan voldoen.

Ik kan er niet op afknappen maar misschien ben ik dat alleen.
Toegegeven, mijn vriend heeft een goede baan, een auto, een hypotheek, dat heb ik ook allemaal.
Maar t meest aantrekkelijke vind ik toch wel t feit dat ie zo heerlijk volwassen is en dat ik volwassen gesprekken kan voeren , én dat de relatie gelijkwaardig is!
Dan telt de rest niet meer mee. Ik red het in mijn eentje ook prima maar dat zijn net de twee dingen waar ik altijd al naar verlangd heb maar nooit heb gehad. Dan besef je toch wel dat dat een stuk zwaarder weegt

Hier een beetje hetzelfde.. al heb ik nooit een relatie gehad. Maar ik denk ook niet dat dat nog gaat gebeuren. Die kans is gewoon heel erg klein, mede door wat al is aangehaald.
Weinig geld, geen sociale status etc.
Het klinkt heel cru, maar het is dus wel de keiharde realiteit als ik zeg dat ik gewoonweg geen geld heb
om een vriendin te kopen.
Dan volgt er een reactie, maar het is waar; welke vrouw zou een relatie aangaan met een zwerver, als uiterst voorbeeld? Je hoeft niet rijk te zijn, maar het sociaal minimum is alles behalve "sociaal".

Ik zie er ook gewoon goed uit, als ik nette kleding aan heb en me haar heb gedaan en geschoren ben etc.
Anders een beetje rauw, ruig maar dat heeft ook zijn charmes.. hahaha, ik kan het hebben zeg maar.
Uiterlijk is niets mis mee.. Maar mensen zeggen toch ook dat liefde van binnen zit.. Ik heb zoveel
probleempjes dat een vrouw daar gewoon subliet op afknapt. En de zeldzame gevallen zouden het
nooit vol kunnen houden, dat kan ik me heel goed voorstellen en ook begrijpen.
Ik ben een hele lieve kerel, maar het gaat regelmatig fout en dan ben ik een enorme klootzak, het is echt
zwart/wit.. grijs bestaat niet.
En dan nog alle andere eigennaardigheden, best veel. En ik ben het ook helemaal niet gewend.

Als ik een relatie zou krijgen dan zou dat echt een mega schok zijn, ik heb daar 1.5 jaar terug een voorproefje van gehad van al dat gedoe.. Het gaat gewoon niet lukken, ik ben ook heel erg onzeker en daar knappen vrouwen ook op af. Het geeft allemaal een hele hoop spanningen en ik raak er heel erg
van in de war, en als er iets dan niet goed gaat of naar verwachting dan flip ik helemaal de pan uit en dan ben ik gewoon gevaarlijk

Voor mij is het gewoon beter om alleen te blijven, ook zonder vrienden want dat werkt ook niet zo goed.
Soms vind ik dat wel eens vervelend, maar ik begin er steeds meer vrede mee te krijgen en het is eigenlijk
ook best wel bevrijdend om er niet meer mee bezig te zijn of druk over te maken.

Waarom zou je geld moeten hebben, om je vriendin mee uit eten te nemen? Om met haar naar de bios te gaan?
Toegegeven ik vind uit eten gaan of een bios heerlijk. Maar ik moest er laatst aan denken. Mijn ex deed nooit wat met me omdat hij geen geld had. Regelmatig ruzie om gehad, ik omdat k me stierlijk verveelde en hij omdat ik nooit tevreden was.
Was vorige week met mijn huidige vriend naar t strand. Heb zelden zo'n leuke dag gehad. En als je t colaatje niet mee rekent, nog gratis ook!

Maar even uit nieuwsgierigheid, mocht je bijv iemand vinden die door je buien heen kijkt, en desondanks blijft, denk je niet dat dat een bepaald gevoel veroorzaakt, het weten dat er iemand is die er echt voor jou is ondanks alles, en ook blijft.. Dat die buien dan ook zullen minderen?

Ik herken me er veel in, maar al met al voel ik me wel waardig om deel te nemen aan de maatschappij. Waardigheid is bij mij niet de issue, meer dat ik een hekel heb gekregen aan wat de maatschappij is. Jij hebt een groot voordeel Autidude, dat je goed weet wat je minpunten zijn. En er bestaan mensen die verder denken dan dat, die zien dat, dat een reden heeft en het niet is omdat jij ze weg wil hebben. Deze mensen vind je helaas niet in discotheken. Heel vaak zul je ook wel merken dat de mensen die je wel nemen om wie je bent en je niet ontwijken om wat je niet bent de mensen zijn waar vaak ook wat mis mee is. Het is heel dubbel want dat zijn juist de mensen waar voor mijn gevoel niks mis mee is.

Toen ze mij wilden plaatsen tussen allemaal mensen met problemen in leven(subtiel), dacht ik, ik wil daar niet bij horen, ik ben geen mongool. Maar paar jaar later, zag ik in, dat de mensen waarmee niks mis is, of tenminste wat ze zichzelf voorliegen de mongolen zijn. De mongolen, omdat ze zo weinig moeite doen om een boek te lezen voordat ze het beoordelen.

Helaas kan ik je niet vertellen waar je wel een vriendin kan krijgen, anders had ik er zelf nu ook wel één. Maar één ding weet ik wel, je moet het niet te wanhopig willen. De afwezigheid is vaker een illusie die gemaakt is door wat je ziet en wil. Je kan beter eerst iets neutraals vinden waar je geluk uit kan halen(hobby, normale vrienden, afleiding) Zodat als je een meisje leert kennen en het niet wil, je ergens op terug kan vallen en denkt van better luck next time. Ik ben nu 22 jaar, en het meeste van mijn tijd ben ik alleen, game ik of kijk ik Anime. Het is niet gezond, maar de peer pressure van de maatschappij is iets wat ik heel slecht kan verdragen zonder de juiste begeleiding. Gelukkig krijg ik nu wel begeleiding, maar het is lastiger om aan te wennen dan 10 jaar geleden. De isolatie zal altijd een stukje van mij blijven, hoeveel mensen mij ook komen bevrijdden.

Het komt er op neer, een meisje moet je nemen om wat je wel kan. Dat je geen geld hebt, heeft een reden. Dat je onzeker bent ook. En alles wat een reden heeft valt mee te werken. Dan geloof ik wel dat als je zo een iemand vind, dat veel van deze problemen zich wegebben (niet verdwijnen natuurlijk).

En @ dat stukje over alleen zijn, het liefste ben ik ook alleen. Maar het grappige is dat ik helemaal niet alleen wil zijn. Maar als ik alleen ben wel het meeste vrijheid voel. Daarom ren ik ook vaak voor dingen weg. Voorbeeld is:

Vriend: Ga je mee uit vrijdag Erwin?
Erwin: Hoe laat? Waar? Met hoeveel?
Vriend: Ja, dat weet ik nog niet dat zien we dan wel!
Erwin: Ah ik zie wel oke
Vriend: Oke

En uiteindelijk blijf ik thuis.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 17:35 schreef SeanDaley het volgende:

+1, helemaal mee eens!

Maar een goede manier om iemand te leren kennen.. Vind ik toch wel internet. Omdat ik de mannen in mijn omgeving niets aan vond, of al zo lang kende, of gewoon geen interesse had. En via internet leer je elkaar kennen en wordt je voorbereid op eventueel mindere dingen. Juíst dat stukje, je wéét dan waar bijv onzekerheid aan ligt. En digitaal kun je er nog over nadenken, alles op je in laten werken, in plaats van dat iemand 'de bom' in een café bij een eerste date laat vallen.
Maar nu was ik nooit t type dat via internet zou daten hoor. Eenmaal in een opwelling gedaan en direct blijven plakken Maar ik kan t me wel zo voorstellen

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 17:33 schreef Cassandra87 het volgende:
Waarom zou je geld moeten hebben, om je vriendin mee uit eten te nemen? Om met haar naar de bios te gaan?
Toegegeven ik vind uit eten gaan of een bios heerlijk. Maar ik moest er laatst aan denken. Mijn ex deed nooit wat met me omdat hij geen geld had. Regelmatig ruzie om gehad, ik omdat k me stierlijk verveelde en hij omdat ik nooit tevreden was.
Was vorige week met mijn huidige vriend naar t strand. Heb zelden zo'n leuke dag gehad. En als je t colaatje niet mee rekent, nog gratis ook!

Maar even uit nieuwsgierigheid, mocht je bijv iemand vinden die door je buien heen kijkt, en desondanks blijft, denk je niet dat dat een bepaald gevoel veroorzaakt, het weten dat er iemand is die er echt voor jou is ondanks alles, en ook blijft.. Dat die buien dan ook zullen minderen?

Ja, er zal zeker wel gevoel zijn.. juist heel veel, maar ik heb naast een ASS ook Borderline... of mooier gezegd; een Emotionele Regulatie Stoornis. En het is een heel verhaal om het allemaal heel goed uit te leggen, maar het komt er op neer dat het allemaal bijzonder moeilijk voor mij is. En daardoor, ook bijzonder
moeilijk voor de partner. Al zouden de buien afnemen, dan nog is zo'n bui zo ernstig of de angst voor zo'n bui al zo'n zware belasting.. Het probleem is ook dat je als partner op zo'n moment niets kan doen.. ik zit
dan totaal op slot, ben super kwetsend, vlucht, en als ik niet kan vluchten dan wordt ik gevaarlijk.
En als alles dan weer over is dan krijg ik de rekening keihard in mijn smoel en ben ik weer een stukje ongelukkiger als daarvoor.

Maar tegelijkertijd dus superlief en zorgzaam.. alleen soms even totaal helemaal niet, om dingen die nergens over gaan.. En daarnaast bijzonder onhandig in knuffelen en dat soort dingen. Dus het is gewoon niets, maar ik vind het zelf niet zo erg meer.. er is nog zo veel meer in het leven, en ook ik kan prima plezier hebben.

En over geld, daar kan ik heel kort en simpel over zijn.. Je hebt zelf prima een idee van wat alles kost in het leven, toch? Nou, we hebben het over 900 euro per maand.. Daar kan je van wonen en eten en de rest moet je een beetje goochelen ofzo.

Als man zijnde is internet een hel om een vrouw te ontmoeten. Je moet eerst de indruk doen vergeten dat juist JIJ geen vieslak bent die alleen sex wil of zijn dingdong op de webcam wil laten zien. Heb je dat gedaan, moet je door de kortaf-zone komen. Waar ze alleen met smileys op MSN reageren om toch nog beleefd te blijven. Is dat je gelukt moet je het gevoel krijgen dat ze het leuk vind om met je te praten. Dit weet je doordat zij ook eens een MSN-gesprek begint (als je haar MSN uiteindelijk hebt gekregen, wat al heel wat is ala "Nee sorry ik geef geen MSN aan vreemden" en even later op iemand anders zijn profiel; Oh wat ben jij hot magik je msn :$).

Dit proces duurt ongeveer 1 maand, hangt er vanaf hoe goed je bent in praten en je een knappe kop hebt. Want als je geen foto hebt van jezelf, kan je beter niet beginnen er aan. Als je dat hebt overleeft, wonder boven wonder na 1/100 meiden. Moet je zorgen dat je dagelijks met haar praat en zo snel mogelijk haar telefoonnummer weet te scoren(beetje playerig, maar goed anders bloed het dood). Ik heb van alle pogingen die ik geprobeerd heb een interessant meisje te leren kennen maar één ontmoet en die heeft me daarna eigenlijk 'fatsoenlijk' genegeerd.

Het komt er op neer, dat je op internet veel meer van jezelf moet laten zien aan mensen die je niet in real life kent. Je moet de afwezigheid van fysiek compenseren met bakken innerlijk. Maar goed dat is mijn ervaring.

Oja, het kan ook zijn dat iemand fake is. Gelijk iemand om webcam vragen is fout, en je vraagt ook niet aan iemand: ben jij fake? Dus doe je research dan goed.

Al met al, internet~daten is niet voor mij als man zijde weg gelegd + dat ik heel moeilijk een platonische relatie kan onderhouden met meisjes waar ik goed mee kan praten. Vooral als ze single zijn.

@SeanDaley.. heel mooi wat je hebt geschreven. Ik heb dat ook hoor, hekel aan wat de maatschappij is geworden.. "Samen"Leving? proest.. Etc. En ook wat je schrijft over mongolen enzo.. ik heb precies hetzelfde.
Maar ik heb het zo lang geprobeerd, ik ben het zat.. Ik ben 29, dus 7 jaar verder en ik wil je niet ontmoedigen ofzo.. maar voor mij is het gewoon te veel frustrerend allemaal. Het is teveel en het
beperkt mij alleen maar meer. Ik kan absoluut niet tegen teleurstellingen of tegenslagen, en er is
nog veel meer maar ik kan niet zo goed uit mijn woorden komen.

Maar je zegt het zelf ook een beetje geloof ik, je moet gewoon bezig zijn met de dingen waar je
voldoening uit haalt en waar je je prettig bij voelt. En dat doe ik dus nu ook, maar dat gaat allemaal
prima in mijn eentje en ik heb ook niet zo heel veel behoefte aan meer.
Begrip vind ik op internet.. Warmte bij de kachel.. C'est ca

Er bestaan altijd mensen die het verschil maken. Ik heb zelf PDD-NOS en 'een klein beetje' ADD. PDD-NOS is volgens mij de lichtste vorm van autisme, dus ik zou eigenlijk niks te klagen moeten hebben. Maar er bestaan altijd mensen die dingen in je losmaken waarvan jij het bestaan niet wist. Ze ontmoeten is alleen nooit vastgelegd. Aan de andere kant als je een hobby hebt, is het ook wel fijn dat je even momenten hebt waar het voor jezelf niks meer uitmaakt wie er in je leven komt en wie niet.

En inderdaad, maatschappij, ik kijk bewust geen televisie meer. De media is verrot, geldwolven die mensen uitbuiten tot er geen cent meer in zit en de naieve kijkbuiskinderen worden gevoedt met trends, die werkelijk nergens op slaan, maar zo'n norm worden dat degene die er niet aan mee doen, nergens op slaan. Ik kijk alleen discovery en soms cartoon network als een vorm van nostalgie.

PDD-NOS is zeker niet de lichtste vorm.. Met PDD-NOS kan je er erger aan toe zijn dan iemand met Asperger.. PDD-NOS is puur de verzameling van alles binnen het ASS wat geen naam heeft.
Het is dan ook niet typisch. Het enige wat het een lichtere variant maakt is dat het geen Klassiek Autisme is maar een soort van hoogfunctionerend, al kan je in sommige gevallen dat hoog rustig weglaten.

Het is zo'n fijne waar je zelf ook weinig mee kan Ik heb hem ook En ADHD en BPS en Dysthemische stoornis. A.K.A. pretty fucked up

Al die namen he. Ik heb ook maar naief geluisterd naar wat een psychiater zei. Misschien is het wel voorgelogen, en heb ik helemaal niks. Is het gewoon iets psychisch, wat zich heeft geadapteerd aan wat het is wat ik gelezen, gezien en gehoord heb. Nah grapje, zou wel leuk zijn.

Soms voelt het minder erg dan het is, als ik naar films of lotgenoten kijk. Vooral omdat ik veel met taal kan, ik kan mezelf heel goed verwoorden, en voornamelijk in metaforen, wat alweer in tegenstrijd gaat met wat PDD-NOS vaak is.

Het meest grappige is, als mensen niet geloven dat ik het heb, dat ik het dan ook nog ga verdedigen dat ik het wel heb. Raar persoon dat ik ben.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:08 schreef SeanDaley het volgende:
Al die namen he. Ik heb ook maar naief geluisterd naar wat een psychiater zei. Misschien is het wel voorgelogen, en heb ik helemaal niks. Is het gewoon iets psychisch, wat zich heeft geadapteerd aan wat het is wat ik gelezen, gezien en gehoord heb. Nah grapje, zou wel leuk zijn.

Soms voelt het minder erg dan het is, als ik naar films of lotgenoten kijk. Vooral omdat ik veel met taal kan, ik kan mezelf heel goed verwoorden, en voornamelijk in metaforen, wat alweer in tegenstrijd gaat met wat PDD-NOS vaak is.

Het meest grappige is, als mensen niet geloven dat ik het heb, dat ik het dan ook nog ga verdedigen dat ik het wel heb. Raar persoon dat ik ben.

Ik ken dat! En je moet gewoon dat Not Other Specified ff door hebben, het is de restgroep binnen ASS.. Een beetje van dit een beetje van dat.

Dus ik hoor niet bij de normale mensen, maar ook niet bij de autisten wat een eenzaamheid.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:14 schreef SeanDaley het volgende:
Dus ik hoor niet bij de normale mensen, maar ook niet bij de autisten wat een eenzaamheid.

Wel bij de autisten, maar dan bij de lastig te omschrijven types Ik ken het gevoel, en ik identificeer mezelf liever ook als een Asperger. Ga nog aan mijn psych vragen waar bij mij, volgens hem, het verschil ligt.

Die film die ik 1 a 2 pagina's geleden heb aangeraden, misschien is dat ook wel wat voor jou.

http://www.moviemeter.nl/film/57882

De jongen in de film is ook 29-jaar oud en heeft het asperger syndroom. Niet dat ik daarmee zeg dat ie op jou lijkt, want ik ken je verder niet. Maar het is een goede film, voor dit heftige onderwerp. Ik vind hem beter dan The Black Balloon en Mozart and the whale. Met Rain Man kan ik hem niet echt vergelijken.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 17:51 schreef SeanDaley het volgende:
Als man zijnde is internet een hel om een vrouw te ontmoeten. Je moet eerst de indruk doen vergeten dat juist JIJ geen vieslak bent die alleen sex wil of zijn dingdong op de webcam wil laten zien. Heb je dat gedaan, moet je door de kortaf-zone komen. Waar ze alleen met smileys op MSN reageren om toch nog beleefd te blijven. Is dat je gelukt moet je het gevoel krijgen dat ze het leuk vind om met je te praten. Dit weet je doordat zij ook eens een MSN-gesprek begint (als je haar MSN uiteindelijk hebt gekregen, wat al heel wat is ala "Nee sorry ik geef geen MSN aan vreemden" en even later op iemand anders zijn profiel; Oh wat ben jij hot magik je msn :$).

Dit proces duurt ongeveer 1 maand, hangt er vanaf hoe goed je bent in praten en je een knappe kop hebt. Want als je geen foto hebt van jezelf, kan je beter niet beginnen er aan. Als je dat hebt overleeft, wonder boven wonder na 1/100 meiden. Moet je zorgen dat je dagelijks met haar praat en zo snel mogelijk haar telefoonnummer weet te scoren(beetje playerig, maar goed anders bloed het dood). Ik heb van alle pogingen die ik geprobeerd heb een interessant meisje te leren kennen maar één ontmoet en die heeft me daarna eigenlijk 'fatsoenlijk' genegeerd.

Het komt er op neer, dat je op internet veel meer van jezelf moet laten zien aan mensen die je niet in real life kent. Je moet de afwezigheid van fysiek compenseren met bakken innerlijk. Maar goed dat is mijn ervaring.

Oja, het kan ook zijn dat iemand fake is. Gelijk iemand om webcam vragen is fout, en je vraagt ook niet aan iemand: ben jij fake? Dus doe je research dan goed.

Al met al, internet~daten is niet voor mij als man zijde weg gelegd + dat ik heel moeilijk een platonische relatie kan onderhouden met meisjes waar ik goed mee kan praten. Vooral als ze single zijn.

Maar dat moet al met al voor jou toch geen probleem zijn Leuk koppie en genoeg inhoud om de fysieke afwezigheid te compenseren dacht ik zo..

Ja, ik had al het idee en interesse om die film te gaan kijken

Die film ga ik vanavond zien, lijkt me erg leuk!

Haha nu overdrijf je Cassandra.
Vrouwen hebben gewoon ietwat meer geluk dat mannen zich meer aanbieden op de momenten dat het nodig is, alhoewel de meeste het dan om seks gaat. Maar dat is, zelfs voor de egostreling beter dan helemaal niets. Als meisjes bij me kwamen enkel om seks, zou ik het een ego streling vinden, maar ze wel afwijzen. Dan maakt het niet uit hoe ze er uit ziet, de bevestiging dat jij aantrekkelijk bent voor iemand om daar lichamelijk contact mee te hebben is een compliment op dat moment.

Nog even over internetdaten. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar van internet word ik veel meer onzeker dan in het echt een meisje ontmoeten. Vaker ga je ook wel een beetje teveel af op de inhoud van de foto's, het profiel en ga je een beeld vormen. Wat precies, andersom ook gebeurd. En dan is de grootste valkuil dat ze jouw tekortkomingen nog niet heeft meegemaakt. Je hebt het haar wel verteld, maar de indruk in het echt als het moment daar is, wanneer ze iets nodig heeft, is totaal niet te vergelijken met hoe je het ooit verteld hebt.

En natuurlijk de duidelijkheid is ook veel meer aanwezig in real life, dus hoef je ook niet zo vaak de bevestiging te krijgen/vragen dat het wel de goede kant op gaat. En ook de fout maken dat je al bij voorbaat gaat denken op haar zou ik verliefd kunnen worden, alsof het iets is wat je zelf bepaald. Ik denk dat het meer een gevoel is dat oprecht moet komen zonder voorbedachte rade.

Is geen overdrijving

Ik redeneer te veel vanuit mij zelf en dat zeg ik, ik ben idealistisch. Ik heb een heel sterk punt en dat is mijn inlevingsvermogen. Beetje simpelgezegd, iemand zegt geen kaas te eten, dat je lasagna maakt, zonder de kaas voor diegene. Dat, en dan in veel groter perspectief

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:52 schreef Cassandra87 het volgende:
Is geen overdrijving

Ik redeneer te veel vanuit mij zelf en dat zeg ik, ik ben idealistisch. Ik heb een heel sterk punt en dat is mijn inlevingsvermogen. Beetje simpelgezegd, iemand zegt geen kaas te eten, dat je lasagna maakt, zonder de kaas voor diegene. Dat, en dan in veel groter perspectief

Dat lijkt mij toch logisch dat je rekening houdt met andere. Je moet andere gewoon behandelen zoals jezelf ook behandeld wilt worden.

http://frontpage.fok.nl/c(...)-de-zwartkijker.html

Een interresant column

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 19:03 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat lijkt mij toch logisch dat je rekening houdt met andere. Je moet andere gewoon behandelen zoals jezelf ook behandeld wilt worden.

`
ja alleen is er dat kaas een heel klein voorbeeld is en dat hele grote perspectief waar ik t over heb soms wordt vergeten

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 19:19 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

`
ja alleen is er dat kaas een heel klein voorbeeld is en dat hele grote perspectief waar ik t over heb soms wordt vergeten

Helaas wel. Maar ik heb het ook over het groter perspectief. Dat dit voor autisten erg lastig is mag logisch zijn. Maar toch denk ik dat de meeste autisten begripvoller zijn dan de meeste niet autisten.

Ik ben blij dat er meerdere mensen bestaan die het een beetje kunnen verwoorden. Ik was vroeger echt het voorbeeld van PDD-NOS, qua symptonen. Kreeg ik een andere kleur beker voor mijn drinken, dronk ik het niet op. Maar naarmate ik steeds ouder word, ga ik steeds meer de richting op van iets wat niet meer op PDD-NOS lijkt. Al voelt het zo, ik denk zelf dat ik potentie heb om dingen te leren, maar het gewoon veel langer duurt dan een persoon zonder autisme. Tja, en alleen de kleine dingetjes blijven wat hangen. Met name mezelf flexibel kunnen opstellen in het sociale~bedrijfsleven. Ik kan heel weinig zonder duidelijkheid, in afspraken.

Dus ja, zoals inlevingsvermogen, ik ben geen Dr. Phil, maar heel veel situaties kan ik begrijpen.

Oja, soms kan ik ook heel lang doorratelen over het 'ik'-persoon, zonder interesse te tonen in mijn gesprekspartner Typisch iets wat ik herkende in Adam.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 19:30 schreef SeanDaley het volgende:
Ik ben blij dat er meerdere mensen bestaan die het een beetje kunnen verwoorden. Ik was vroeger echt het voorbeeld van PDD-NOS, qua symptonen. Kreeg ik een andere kleur beker voor mijn drinken, dronk ik het niet op. Maar naarmate ik steeds ouder word, ga ik steeds meer de richting op van iets wat niet meer op PDD-NOS lijkt. Al voelt het zo, ik denk zelf dat ik potentie heb om dingen te leren, maar het gewoon veel langer duurt dan een persoon zonder autisme. Tja, en alleen de kleine dingetjes blijven wat hangen. Met name mezelf flexibel kunnen opstellen in het sociale~bedrijfsleven. Ik kan heel weinig zonder duidelijkheid, in afspraken.

Dus ja, zoals inlevingsvermogen, ik ben geen Dr. Phil, maar heel veel situaties kan ik begrijpen.

Oja, soms kan ik ook heel lang doorratelen over het 'ik'-persoon, zonder interesse te tonen Typisch iets wat ik herkende in Adam.

Ach ik heb ook PDD-NOS maar ik heb toch een redelijk gewoon leven. Een baan en een eigen huis.

Herkenbaar

Ik heb gelezen dat autisten met een officiële diagnose vaak geen uitvaartverzekering, levensverzekering etc. kunnen afsluiten. Dat ze geweigerd worden op grond van psychische stoornis. Ik vraag me af of het mogelijk is om mijn diagnose in te laten trekken.

Dat is vreemd. Mijn ouders helpen mij daarin en die hebben mij verteld dat ik dat zonder problemen kan regelen. Waarom zou dat zo zijn dan? In eerste opzicht komt het over als discriminatie.

belachelijk en kan ik me ook niet voorstellen
weet wel dat mensen met verhoogd risico tot vroegtijdig overlijden bijv een hogere premie betalen bij hun levensverzekering (zelfs voor rokers) maar t lijkt mij onzin dat iets als autisme daar ook onder valt en al helemaal niet dat zij totaal géén verzekering kunnen afsluiten.

Hallo mede fokkers
Raar dat er geen algemeen uwv topic is maarja blijkbaar is er toch schaamte voor bepaalde dingen,
Zou ik mijn rijbewijs waar ik momenteel mee bezig ben vergoed kunnen krijgen via het UWV?
Ik zit ook op het rea college, al een aantal maandjes, en ik heb toch wel het gevoel dat zo`n rijbewijs zeker 50% zo waardevol is als hetgeen wat ik bij het rea college allemaal haal.
Ik blijf toch iemand die niet super veel diploma`s heeft en ik zal toch een werkgever moeten vinden waar het mee klikt, en die verder kijkt dan papiertjes.
Maarja een rijbewijs is ook behoorlijk hendig, kunnen ze dat niet vergoeden?
Ik kom via allerlei sites eerder tegen dat dat enkel gebeurt bij mensen die een aangepaste auto nodig hebben.
Zo`n rijbewijs vergroot toch echt mn kansen op de arbeidsmarkt, minstens half zo waardevol als het rea college.
Ik denk dat ik het gewoon aan ga vragen wanneer ik het heb gehaald, uiteraard.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 21:37 schreef ScarFace- het volgende:
Hallo mede fokkers
Raar dat er geen algemeen uwv topic is maarja blijkbaar is er toch schaamte voor bepaalde dingen,
Zou ik mijn rijbewijs waar ik momenteel mee bezig ben vergoed kunnen krijgen via het UWV?
Ik zit ook op het rea college, al een aantal maandjes, en ik heb toch wel het gevoel dat zo`n rijbewijs zeker 50% zo waardevol is als hetgeen wat ik bij het rea college allemaal haal.
Ik blijf toch iemand die niet super veel diploma`s heeft en ik zal toch een werkgever moeten vinden waar het mee klikt, en die verder kijkt dan papiertjes.
Maarja een rijbewijs is ook behoorlijk hendig, kunnen ze dat niet vergoeden?
Ik kom via allerlei sites eerder tegen dat dat enkel gebeurt bij mensen die een aangepaste auto nodig hebben.
Zo`n rijbewijs vergroot toch echt mn kansen op de arbeidsmarkt, minstens half zo waardevol als het rea college.
Ik denk dat ik het gewoon aan ga vragen wanneer ik het heb gehaald, uiteraard.

Succes

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 20:18 schreef Cassandra87 het volgende:
belachelijk en kan ik me ook niet voorstellen
weet wel dat mensen met verhoogd risico tot vroegtijdig overlijden bijv een hogere premie betalen bij hun levensverzekering (zelfs voor rokers) maar t lijkt mij onzin dat iets als autisme daar ook onder valt en al helemaal niet dat zij totaal géén verzekering kunnen afsluiten.

Mensen met een psychische stoornis leven wel extreem ongezond.
Ik zou me ook voor kunnen stellen dat ze meer hulp nodig hebben en zo dus meer kosten.
Het is dus niet zo dat er helemaal niets voor te zeggen valt, maar, overal valt wat voor te zeggen.
En dat moeten we niet willen, inderdaad.

Lijkt me echt waardeloos, mensen met autisme hebben niet dezelfde rechten als normale mensen. Een soort apartheid.
Wat de denken van een koophuis, dan heb je een levensverzekering nodig.

Scarface: Ik weet niet of nog zo is. Maar vroeger gaf het revalidatie instituut Muiderpoort advies over rijbewijzen en chauffeursdingen voor gehandicapte mensen..... (of niet)

zo..heel wat gemist vandaag. Druk bezig geweest met de laptop van mijn moeder, waar de backlight van het scherm naar dek knoppen is(lampje achter scherm dat voor niet zo donker beeld zorgt). Van alles geprobeerd. Pc opnieuw geinstalleerd..en ben nog bezig..bijna klaar.
En zit nu op bed een beetje fucked up..ben een beetje ziekjes..misselijk, buikpijn en diarree en heel lichte koorts.
Dus ik reageer ff niet veel..behalve dat hele stuk over contact maken, en dat het 1 maand duurt en dat je altijd moet afwachten om een normaal gesprek..op smileys na enzo.
Daar heb ik altijd zo'n last van gehad, mensen leren kennen via chat en msn..gaat makkelijk maar in het echt niet.
Op msn praat ik voluit enzo, en haast geen bekende begint spontaat tegen me te praten(doe ik altijd al)..en verder tja..zien veel als hun uithuilschouder.
Dus tja..zowel als vrouwen hebben daar last van(alleen het is waar als vrouw ga je er denk ik eerder toch vanuit dat het om seks gaat ofzo.).
En dat maakt het voor de heren toch wat lastiger.
Nou..ik ga zo slapen..

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 22:07 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Mensen met een psychische stoornis leven wel extreem ongezond.
Ik zou me ook voor kunnen stellen dat ze meer hulp nodig hebben en zo dus meer kosten.
Het is dus niet zo dat er helemaal niets voor te zeggen valt, maar, overal valt wat voor te zeggen.
En dat moeten we niet willen, inderdaad.

Ja want dat is uiteraard een kenmerk van een psychische stoornis ongezond leven. En iedereen zonder stoornis leeft gezond Was ik vergeten
*sarcastic*

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 23:22 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Ja want dat is uiteraard een kenmerk van een psychische stoornis ongezond leven. En iedereen zonder stoornis leeft gezond Was ik vergeten
*sarcastic*

Gemiddeld wel wat ongezonder, jij denkt van niet?
Ik dacht zoiets ook weleens gelezen te hebben, ging over schizofrene mensen maarja.
Haalt ook niet uit allemaal laten we ons niet te druk maken

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 19:38 schreef sempron2400 het volgende:
Ik heb gelezen dat autisten met een officiële diagnose vaak geen uitvaartverzekering, levensverzekering etc. kunnen afsluiten. Dat ze geweigerd worden op grond van psychische stoornis. Ik vraag me af of het mogelijk is om mijn diagnose in te laten trekken.

Ik had absoluut geen moeite om een uitvaartverzekering te krijgen bij DELA.. kost haast niets per kwartaal als je jong bent, zoals wij. Verder, wat maakt een diagnose officieel, dat ik nu bv. Wajong krijg op basis van een psychiatrisch rapport?

Tis niet echt, dat het ergens opstaat ofzo. Naja bij een levensverzekering zul je inderdaad eerlijk moeten zijn.. Zou best kunnen dat ze dan moeilijker doen, al is het erg prematuur.

Zo, even tijd om te reageren.
Deel 1

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 13:47 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Niet alleen als autist hoor. als je niet aan de maatschappelijke schoonheidsidealen voldoet, op latere leeftijd maagd bent, noem maar op. Zat voorbij zien komen
Ik ben té idealistisch, maar weet als geen ander wat je mis kan lopen als je niet verder kijkt dan je neus lang is (tevens ook een heel boekje opendoen met wat er gebeurd als je settelt voor de eerste de beste 'ideaal' die je tegen komt en die verre van ideaal blijkt te zijn)

Onbedoelt geef je hier toch wel wat aan...

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 13:57 schreef SeanDaley het volgende:
Bij mij is het uiterlijk niet het probleem, daarom krijg ik weleens meiden op me af, die dan ook heel veel gaan verwachten. Natuurlijk ben ik voor mijn gevoel iets minder autistisch zoals meeste mensen me voorstellen, terwijl ik een prima camouflage van mijn handicap kan maken. Maar als het puntje bij paaltje komt ben ik wel zo houterig als Pinokkio in zulke situaties.

En daar sta je dan als autist: wat moet die meid nu? Kan ze niet normaal doen? Wat bedoelt ze nu?

quote:

En over ruimdenkend/laconiek. We weten hoe het is om zo te zijn, dus zijn we minder snel bevooroordeeld. Ik denk dat, dat één van de grootste pluspunten is. Ik zou een meisje met autisme/schizofrenie ook niet zomaar afwijzen, maar eerst willen weten hoe lang ik er mee kan leven, of het misschien wel iets is wat je kan dragen omdat haar goede eigenschappen het afvinken.

Klopt, maar zie als autist maar eens zo ver te komen.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 14:37 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Helemaal als je ook nog eens werkloos bent, dan is de kans om iemand te vinden gewoon 0,0001.
Of je moet je op vrouwen met Autisme Spectrum Kwaliteit richten (soort zoekt soort is het vaak, maar niet altijd).

Ik zit in de techniek...

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 17:18 schreef Autidude het volgende:
Hier een beetje hetzelfde.. al heb ik nooit een relatie gehad. Maar ik denk ook niet dat dat nog gaat gebeuren. Die kans is gewoon heel erg klein, mede door wat al is aangehaald.
Weinig geld, geen sociale status etc.
Het klinkt heel cru, maar het is dus wel de keiharde realiteit als ik zeg dat ik gewoonweg geen geld heb
om een vriendin te kopen.
Dan volgt er een reactie, maar het is waar; welke vrouw zou een relatie aangaan met een zwerver, als uiterst voorbeeld? Je hoeft niet rijk te zijn, maar het sociaal minimum is alles behalve "sociaal".

Ik zie er ook gewoon goed uit, als ik nette kleding aan heb en me haar heb gedaan en geschoren ben etc.
Anders een beetje rauw, ruig maar dat heeft ook zijn charmes.. hahaha, ik kan het hebben zeg maar.
Uiterlijk is niets mis mee.. Maar mensen zeggen toch ook dat liefde van binnen zit.. Ik heb zoveel
probleempjes dat een vrouw daar gewoon subliet op afknapt. En de zeldzame gevallen zouden het
nooit vol kunnen houden, dat kan ik me heel goed voorstellen en ook begrijpen.
Ik ben een hele lieve kerel, maar het gaat regelmatig fout en dan ben ik een enorme klootzak, het is echt
zwart/wit.. grijs bestaat niet.
En dan nog alle andere eigennaardigheden, best veel. En ik ben het ook helemaal niet gewend.

Als ik een relatie zou krijgen dan zou dat echt een mega schok zijn, ik heb daar 1.5 jaar terug een voorproefje van gehad van al dat gedoe.. Het gaat gewoon niet lukken, ik ben ook heel erg onzeker en daar knappen vrouwen ook op af. Het geeft allemaal een hele hoop spanningen en ik raak er heel erg
van in de war, en als er iets dan niet goed gaat of naar verwachting dan flip ik helemaal de pan uit en dan ben ik gewoon gevaarlijk

Voor mij is het gewoon beter om alleen te blijven, ook zonder vrienden want dat werkt ook niet zo goed.
Soms vind ik dat wel eens vervelend, maar ik begin er steeds meer vrede mee te krijgen en het is eigenlijk
ook best wel bevrijdend om er niet meer mee bezig te zijn of druk over te maken.

Hmm, ik zou zeggen dat ik dit getypt heb
Maar: hoe diep het dal ook is, dalen bestaan niet zonder pieken; altijd positief blijven!

Deel 2

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 17:35 schreef SeanDaley het volgende:
Ik herken me er veel in, maar al met al voel ik me wel waardig om deel te nemen aan de maatschappij. Waardigheid is bij mij niet de issue, meer dat ik een hekel heb gekregen aan wat de maatschappij is. Jij hebt een groot voordeel Autidude, dat je goed weet wat je minpunten zijn. En er bestaan mensen die verder denken dan dat, die zien dat, dat een reden heeft en het niet is omdat jij ze weg wil hebben. Deze mensen vind je helaas niet in discotheken. Heel vaak zul je ook wel merken dat de mensen die je wel nemen om wie je bent en je niet ontwijken om wat je niet bent de mensen zijn waar vaak ook wat mis mee is. Het is heel dubbel want dat zijn juist de mensen waar voor mijn gevoel niks mis mee is.

Discotheek is dan ook vrij hopeloos voor mij (en veel autisten): te veel lawaai, geluid, geur, aanraking. Sommigen flippen uit, sommigen krimpen ineen, etc.

Maar je hebt wel gelijk: met iedereen is wel wat, maar veel mensen accepteren dat van een ander niet terwijl ze wel verwachten dat hun gebreken geaccepteerd worden of er van uitgaan dat zij normaal zijn.

quote:

Toen ze mij wilden plaatsen tussen allemaal mensen met problemen in leven(subtiel), dacht ik, ik wil daar niet bij horen, ik ben geen mongool. Maar paar jaar later, zag ik in, dat de mensen waarmee niks mis is, of tenminste wat ze zichzelf voorliegen de mongolen zijn. De mongolen, omdat ze zo weinig moeite doen om een boek te lezen voordat ze het beoordelen.
[..]

Persoonlijk vind ik dat een groot aantal autismekenmerken je 'meer mens' maken, maar er zit wel wat dubbels in. Iedereen waardeert eerlijkheid, maar liegt er op los. Iedereen waardeert behulpzaamheid, maar heeft 'even geen tijd'. Iedereen waardeert openheid, maar vertelt een groot deel niet.

Een beetje als Louis van Gaal: zijn zij nu zo dom of ben ik nu zo slim?

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:08 schreef SeanDaley het volgende:
Al die namen he. Ik heb ook maar naief geluisterd naar wat een psychiater zei. Misschien is het wel voorgelogen, en heb ik helemaal niks. Is het gewoon iets psychisch, wat zich heeft geadapteerd aan wat het is wat ik gelezen, gezien en gehoord heb. Nah grapje, zou wel leuk zijn.

Soms voelt het minder erg dan het is, als ik naar films of lotgenoten kijk. Vooral omdat ik veel met taal kan, ik kan mezelf heel goed verwoorden, en voornamelijk in metaforen, wat alweer in tegenstrijd gaat met wat PDD-NOS vaak is.

Het meest grappige is, als mensen niet geloven dat ik het heb, dat ik het dan ook nog ga verdedigen dat ik het wel heb. Raar persoon dat ik ben.

Dan heb jij best wel geluk: stel je eens voor dat je redelijk slim bent, maar het niet kan verwoorden...

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:31 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Maar dat moet al met al voor jou toch geen probleem zijn Leuk koppie en genoeg inhoud om de fysieke afwezigheid te compenseren dacht ik zo..

Dat is dus het aparte. Natuurlijk komt het ook voorbij 'gewone mensen', maar vooral bij autisten ga je het opmerken.

Deel 3

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 19:30 schreef SeanDaley het volgende:
Ik ben blij dat er meerdere mensen bestaan die het een beetje kunnen verwoorden. Ik was vroeger echt het voorbeeld van PDD-NOS, qua symptonen. Kreeg ik een andere kleur beker voor mijn drinken, dronk ik het niet op. Maar naarmate ik steeds ouder word, ga ik steeds meer de richting op van iets wat niet meer op PDD-NOS lijkt. Al voelt het zo, ik denk zelf dat ik potentie heb om dingen te leren, maar het gewoon veel langer duurt dan een persoon zonder autisme. Tja, en alleen de kleine dingetjes blijven wat hangen. Met name mezelf flexibel kunnen opstellen in het sociale~bedrijfsleven. Ik kan heel weinig zonder duidelijkheid, in afspraken.

Dus ja, zoals inlevingsvermogen, ik ben geen Dr. Phil, maar heel veel situaties kan ik begrijpen.

Oja, soms kan ik ook heel lang doorratelen over het 'ik'-persoon, zonder interesse te tonen in mijn gesprekspartner Typisch iets wat ik herkende in Adam.

Dat laatste is heel pijnlijk als je daar later opeens achter komt.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 22:07 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Mensen met een psychische stoornis leven wel extreem ongezond.
Ik zou me ook voor kunnen stellen dat ze meer hulp nodig hebben en zo dus meer kosten.
Het is dus niet zo dat er helemaal niets voor te zeggen valt, maar, overal valt wat voor te zeggen.
En dat moeten we niet willen, inderdaad.

Niet overdrijven hè?