Bevallingsverhalen deel 10

quote:

Op zondag 20 december 2009 20:56 schreef Stiemie het volgende:
Zo meteen maar afgeschreven voordat ik alles vergeten ben.

Donderdag 17 september om 2 uur 's nachts heb ik wat last van kramp. Ik ga plassen en daarna zakt het weer. Om 4 uur wordt ik weer wakker van wat kramp. Ook dit zet niet door.

's Morgens om 6.50 krijg ik weer kramp. Dit zijn meteen voorzichtige weeen om de 5 minuten. We besluiten de verloskundige te bellen die laat weten dat hij naar ons toe komt. Onderweg belt hij nog eens want staat op de ringweg in de file. We mogen van hem ook alvast naar het ziekenhuis gaan, maar volgens ons gaat het allemaal niet zo snel en we besluiten thuis op hem te wachten.

Om ongeveer half 8 belt hij aan. We hebben ondertussen mijn moeder gebeld en die is onderweg om voor Linde te zorgen. Ik heb inmiddels zo'n 4 centimeter ontsluiting en de weeen zijn nog goed te doen. We mogen tot 9 uur beslissen of we thuis of in het ziekenhuis willen bevallen. Omdat alles echter zo soepel gaat, besluiten we dat we thuis willen blijven. In dit tempo verdergaan betekent dat we om 15:00 ongeveer onze dochter in onze armen zullen hebben.

Ondertussen puf ik op bed de weeen weg, surf ondertussen nog wat rond op internet en mail nog wat mensen. Ik klets via msn nog met wat collega's en ook Linde komt af en toe nog even op bed kletsen en het is allemaal heel ontspannen.

Om half 10 checkt de verloskundige ontsluiting weer. Inmiddels 6 cm! Over de helft dus al. Hij breekt de vliezen met een soort van haaknaald. We wachten weer verder af. Het lijkt echter alsof de weeen wat minder vaak beginnen te komen.... Daarom is het verstandig als ik even ga douchen. Door de ontspannen werking schijnen de weeen vaak weer wat heftiger te worden. Ik wil alleen helemaal niet gaan douchen want tot nu toe heb ik op bed een prima manier gevonden om de weeen weg te puffen en ik ben bang dat dat straks onder de douche niet lukt en dat ik dan in paniek zal raken. Uiteindelijk ga ik toch douchen , maar helaas maakt het maar weinig verschil.

Mijn moeder is inmiddels met Linde naar de kinderboerderij aan de overkant gegaan. Ze blijft daar tot 3 uur of komt terug als we haar bellen. "Linde als je thuiskomt is je zusje er!" zeggen we nog als ze weggaat. Om 15 uur is alles inmmers als het goed is achter de rug. Maar niks is minder waar. Om half 1 heb ik nog steeds 6 cm ontsluiting. Dit schiet zo niet op en we moeten naar het ziekenhuis. We bellen mijn moeder (die na anderhalf uur de kinderboerderij wel gezien heeft ) en ze komt naar huis. Ze wacht beneden bij de lift met Linde omdat ze geen idee heeft hoe het met mij gaat en anders bang is dat Linde misschien zal schrikken. Maar het valt gelukkig allemaal mee, al is het geen pretje. Als we in de auto stappen, hoor Linde nog aan oma vragen waar haar zusje nou is.

Omdat we zelf geen auto hebben, brengt de verloskundige ons. Onderweg schieten we nog snel door oranje als ik een wee aan voel komen en we laten een groen stoplicht schieten als ik een wee aan het wegpuffen ben. In het ziekenhuis aangekomen, brengt mijn vriend me met een rolstoel naar de juiste afdeling. We krijgen precies dezelfde verloskamer waar twee jaar eerder Linde geboren is. Dat voelt wel heel speciaal Inmiddels heb is het 15.00 uur en ik zit er behoorlijk doorheen. Ik vraag om een ruggenprik.

Na zo'n 40 minuten word ik met bed en al opgehaald en naar de operatie-uitslaapkamers gebracht waar de ruggenprik zal worden gegeven. Eerst moet ik allerlei vragen beantwoorden. Vervolgens komt de man die de prik gaat geven. Ik moet van hem rechtop gaan zitten en een stukje opschuiven, maar krijg precies op dat moment een flinke wee. Ik zeg dat ik wil wachten, maar dat is volgens hem niet nodig want er zal daarna toch weer een wee komen... Nadat ik hem antwoord dat hij daarover kan beslissen zodra hij zelf ooit 1 wee heeft gehad en dat ik de wee dus gewoon afwacht, krijg ik bijval van een assistente. We wachten dus rustig tot de wee voorbij is. Daarna ga ik zitten, schuif ik op en maak mijn rug zo bol mogelijk. Na een verdovingsprikje krijg ik de ruggenprik en dat is g o d d e l i j k. Ik voel de weeen amper nog en voel mezelf weer bijkomen. Ik krijg het alleen wel heel koud en begin te bibberen. Er worden verwarmde dekens gebracht en voordat ik het weet heb ik het weer heerlijk warm.

Ik hoor alleen een assistent vragen of het wel goed gaat met de vader en zie mijn vriend lijkwit aan het voeteneind staan. Hij krijgt een stoel aangeboden, maar dat helpt niet genoeg. Hij komt op een bed naast mijn bed te liggen en we wachten zo tot ik terug naar de bevalkamer wordt gebracht. Als ik zeg dat het nog wel zijn verjaardag is, krijg hij ook nog een stroopwafel aangeboden en er wordt voor hem gezongen .

Terug op de bevalkamer stuur ik nog wat sms'jes en bellen we onze ouders nog even om te vertellen hoe alles ervoor staat. Omdat mijn vriend jarig is, ontvangt hij ook een aantal felicitatietelefoontjes en sms'en. Erg grappig als mensen hem feliciteren en vragen of hij het vanavond nog gaat vieren en hij antwoord dat hij denkt van niet omdat ik op dat moment aan het bevallen ben!

Na ongeveer een half uur komt de gynaecoloog de ontsluiting checken en die is volledig. Ze zegt dat ze de ruggenprik uit gaan zetten omdat ik dan persweeen kan gaan voelen, maar ik ben bang. Bij Linde heb ik geen persweeen gehad en ik heb dus geen idee wat me te wachten staat. Ik mag daarom eerst 3x proberen te persen terwijl de ruggenprik aan blijft staan, maar het werkt niet. Dan dus toch maar uitzetten. Maar na een uurtje voel ik nog steeds geen perswee. De weeenopwekker wordt hoger gezet. Na een tijdje voel ik een beetje druk. Maar het lijkt absoluut nog niet op het "ik voel dat ik moet poepen en kan het onmogelijk tegenhouden". De gynaecoloog komt en zegt dat er op de andere kamer iemand op punt van bevallen staat en of ik het nog trek om even te wachten. "Ja hoor want ik voel nog niks dat op een perswee lijkt" zeg ik en ze vertrekt weer. Na een tijdje horen we een baby huilen in de kamer naast ons. Wij kletsen ondertussen nog wat verder en ik voel steeds ietsje meer druk.

Dan komt de gynaecoloog weer binnen. Ze vindt de weeen zo goed genoeg en we gaan persen. Het persen vind ik lastig. Bij Linde gebeurde er steeds niks en toch bleef de gynaecoloog toen 2 uur lang volhouden dat ze er ECHT bijna was. Uiteindelijk moest er een vacuumpomp aan te pas komen. Ik geloof nu dan ook niet dat er schot in zit en vind het erg moeilijk om door te gaan. Mijn vriend besluit met de gynaecoloog mee te kijken en hij zegt dat hij de baby er echt aan ziet komen! Dan staat het hoofdje en even later ziet hij hoe om 21.27 uur onze dochter wordt geboren. Dit vind ik echt zo mooi! Ik mag haar zelf aanpakken en leg haar bovenop mijn buik. Na zo'n 3 kwartier knipt mijn vriend de navelstreng door, wordt Esmee nagekeken en daarna mag mijn vriend haar aankleden.

Na de bevalling bellen we onze ouders en mijn ouders komen met Linde onze kant op. Als ze beneden in het ziekenhuis zijn, haalt mijn vriend Linde op. Ze mag eerst kennis maken met haar zusje. Dat is zo mooi. Voor het eerst samen met onze 2 prachtige dochters! Na een kwartiertje komen de opa's en oma's er ook bij. We blijven tot een uur of half 3 in het ziekenhuis en dan mogen we naar huis.

Deze bevalling was echt zo fijn vergeleken met de eerste. Eigenlijk was alleen het uurtje wachten op de ruggenprik erg naar en het persen. Verder viel het zo mee!

quote:

Op zondag 20 december 2009 22:44 schreef freecell het volgende:

[..]

Behalve de datering van deel 9 wel volgens mij

quote:

Op maandag 21 december 2009 12:21 schreef mijsje het volgende:

[..]



oke, dus iets om te onthouden, wil je een ruggeprik, dan aan het begin al om vragen...