Bevallingsverhalen deel 10

wat een bitch zeg... die zou je toch willen...
ik begin steeds meer het belang in te zien van een bevallings-plan, wat ik meerdere mensen hier zie doen... (en dan heb ik het nog helemaal niet nodig, ik vind het wel fijn dat ik over bepaalde dingen al na kan denken, zodat ik straks weet wat ik wil en hoe ik erin sta... )

Mijsje, niet om je bang te maken oid, maar stel je er wel op in dat die ruggeprik ook niet zo 1-2-3 zit.
Ik zei om kwart voor 10 ik trek het niet meer en uiteindelijk was ik om kwart over 13 pas weer terug in de verloskamer met ruggeprik. Het duurde even voor de gyn tijd had om te toucheren en toen voor er iemand me naar boven kon brengen en toen voor ze daar alles gereed hadden etc. etc.
Dus zeggen 'ik wil nu' is niet meteen op dat moment pijnvrij zijn soms.

ik moet echt nog een hoop leren... maar maakt niet uit, ik ga gewoon alvast het een en ander op papier zetten, zodat ik (als dat nodig is tegen die tijd) ik van alles kan bespreken en ook hoe het dan precies werkt in dit ziekenhuis enzo...
maar ik krijg wel hele goeie tips hier, die vind ik heel waardevol om mee te nemen!

ik zie dat ik mijn verhaal nog helemaal niet gepost heb! nou even een crosspost van onze blog...:

geschreven op 9 december 2009:
En daar is ze dan ineens! Totaal onaangekondigd en onverwachts..... Ons kleine meisje is geboren! En wat zijn we er blij mee. Helemaal trots op 'ons kindje'.
Haar naam; Evie Elleke ; geboren op 5 december 2009 om 12:18 uur.

het verhaal:
Zaterdagochtend rond half elf werd ik wakker en wilde ik naar beneden gaan om te gaan ontbijten. Ik zou die middag samen met een vriendin naar 'onze mannen' gaan kijken langs de lijn. Voordat ik naar beneden ging wilde ik nog even gaan plassen, dus langs het toilet. Toen ik daar zat; voelde ik echter ineens iets knappen; gevolgd door een enorme pijn in mijn buik en een vlaag van misselijkheid. Voorzichtig keerde ik terug naar bed en riep ik Theo om eens even bij me te komen. Ik bleef namelijk enorme buikpijn houden en was zo erg beroerd. De buikpijn werd ook wel erg regelmatig en steeds heftiger. Ook verloor ik opeens vocht... en toen begon me iets te dagen; vruchtwater en weeen... de bevalling is aan het beginnen!
Na een aantal weeen; die toch wel erg snel kwamen; nam ik contact op met de verloskundige. Deze hoorde het verhaal aan; vertelde dat we de spulletjes moesten gaan verzamelen voor het ziekenhuis en zou naar ons toekomen. Tussen de weeen door deed ik nog een poging om Theo te helpen alles te verzamelen voor onze vluchttas, en wilde ik eigenlijk nog een douche nemen... maar dat lukte toch echt niet meer. De pauzes tussen de weeen werden wel erg kort en ik begon toch wel wat moeite te krijgen om ze op te vangen. Middenin een nogal heftige wee; ging de deurbel; en was de VK gearriveerd. Ze kwam naar boven en constanteerde dat inderdaad de bevalling was begonnen; en dat ik vruchtwater aan het verliezen was. Samen met Theo hielp ze mij in de kleren om richting ziekenhuis te vertrekken. Aangezien ik nog geen 37 weken zwanger was; ging de thuisbevalling jammer genoeg niet door.

Aan de arm van de VK strompelde ik richting auto. Ik zou bij de VK in de auto en Theo ging met onze auto en al onze ziekenhuisspullen achter ons aan. Het idee alleen al om in deze heftige weeenstorm in de auto te zitten wakkerde enige paniek in mij aan. Maar gek genoeg had ik in de auto juist minder moeite om de weeen op te vangen. Totaal in mezelf gekeerd zat ik naast de VK de weeen weg te puffen en al vrij snel arriveerden we bij het ziekenhuis. De VK ging naar binnen om de klaargezette rolstoel op te halen. En ook Theo reed ondertussen de parkeerplaats op. Toen ik eenmaal in de rolstoel zat; gingen we in flitsende vaart het ziekenhuis binnen, waar mijn papieren al klaar lagen bij de receptie; de VK had ons aangemeld; dus de afdeling en de gynaecoloog waren op de hoogte van mijn komst.

Met de rolstoel gingen we de lift in; waar ik in de spiegel mezelf zag; in en in-bleek... inmiddels bleven de weeen maar achter mekaar aankomen en wist ik me echt even geen raad meer met mezelf... op de 7e etage aangekomen konden we direct door de verloskamer in, waar al 2 verpleegkundigen op ons stonden te wachten. Ik werd met veel pijn en moeite op een bed gelegd en aangesloten op de CTG.., gelukkig hoorden we al snel het kloppende hartje van ons kleintje. Voor 1 van de verpleegkundigen was dit de eerste bevalling en ze vroeg of ze wel mee mocht kijken. Nou op dat moment vond ik alles wel prima; want ik was alleen nog maar bezig met het omgaan met de pijn, het opvangen van de weeen, helemaal in mezelf gekeerd. Theo zat ook nogal overrompeld en bleek naast me op de stoel. Ook hij had nog geen ontbijt gehad en had daar wel wat last van...

De gynaecoloog kwam inmiddels ook op de verloskamer en na wat korte vragen en een blik op mij geworpen te hebben; stelde ze voor om maar eens te toucheren... met enige verbazing wist ze mij te melden dat ik inmiddels volledige ontsluiting had! 10 cm: ik mocht dus bij de volgende wee gaan persen... Na ongeveer 4 keer persen was ze er al! Totaal in shock zag ik ineens een klein lief meisje op mijn buik liggen... 'ons kleine meisje'. Totaal overdonderd door de snelheid van dit alles is de rest van de dag in een waas aan me voorbij gegaan... het besef dat ik ben bevallen en dat we een dochtertje hebben; is nog steeds niet helemaal tot mij doorgedrongen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Beessie-Jen op 22-12-2009 11:21:13 ]

wat snel , maar wat lief!!!
vooral dat laatste kan ik me goed voorstellen, dat het nog tot je door moet dringen op die 9e december...
Ben je nu wel al op en top mama? (stomme vraag, eigenlijk weet ik het antwoord wel al... je lijkt me een hele lieve mama!)

Jeetje BJ, dat is met recht een stortbevalling te noemen! Schoot je niet een beetje in de stress bij de gedachte dat dat nog heel lang zou gaan duren, met die vele weeen (zoals je normaal gesproken zou verwachten)? Maar wat heb je dat goed gedaan joh, in 2u je meisje op de wereld gezet!

quote:

Op maandag 21 december 2009 19:52 schreef Brighteyes het volgende:
Mijsje, niet om je bang te maken oid, maar stel je er wel op in dat die ruggeprik ook niet zo 1-2-3 zit.
Ik zei om kwart voor 10 ik trek het niet meer en uiteindelijk was ik om kwart over 13 pas weer terug in de verloskamer met ruggeprik. Het duurde even voor de gyn tijd had om te toucheren en toen voor er iemand me naar boven kon brengen en toen voor ze daar alles gereed hadden etc. etc.
Dus zeggen 'ik wil nu' is niet meteen op dat moment pijnvrij zijn soms.

Jee dat is ook niet niks zeg zo lang wachten. Ik zei om 15 uur dat ik een ruggenprik wilde en om 16 uur zat ie. En dat vond ik eigenlijk al lang wachten op dat moment

quote:

Op maandag 21 december 2009 20:17 schreef Linda2205 het volgende:
Jeetje BJ, dat is met recht een stortbevalling te noemen! Schoot je niet een beetje in de stress bij de gedachte dat dat nog heel lang zou gaan duren, met die vele weeen (zoals je normaal gesproken zou verwachten)? Maar wat heb je dat goed gedaan joh, in 2u je meisje op de wereld gezet!

ja idd; ik dacht echt; dat houd ik noooooooooooit vol! en al die vrouwen die al eerder een kindje hebben gekregen, hoe hebben die in hemelsnaam al die weeen opgevangen...? (ik was toen nog in de veronderstelling dat die weeen idd nog veeeeeeeel erger zouden worden en mijn bevalling nog minstens een halve dag zou gaan duren... )
en ik dacht dat ik me vreselijk aan het aanstellen was....
(heb ook wel 100 x sorry gezegd tegen iedereen haha)

Linda, wat een mooi verhaal, tranen in de ogen hoor! En stiekum moest ik een beetje lachen om de neus die ze niet van jullie heeft, haha!

Stiemie, de rust straalt ervanaf, geweldig dat je het zo hebt kunnen ervaren.. Heel erg mooi..

En BJ, dat is dan wel een tegenstelling, enorm snel en heftig is het gegaan zeg! En dan natuurlijk ook alle nasleep in het achterhoofd, ik kan me erg goed voorstellen dat het echt een ontzettende overgang was/is!

Jeetje BJ, wat een totale verrassing dan!
Kan me voorstellen dat het nog steeds onwerkelijk aan doet!

Woah BJ dat is wel echt wel heeeel erg snel!! Kan me heel goed voorstellen dat je verbaasd was dat je ineens een kindje op je borst had liggen (dat was ik al met een bevalling die een normale duur had ).
En toen kon je vriend lekker ontbijten met beschuit met roze muisjes

Stiemie ondanks dat je plotseling op 6 cm bleef steken klinkt het toch als een ontspannen bevalling En tssssssk voor die stomme anesthesist Gelukkig was jij assertief genoeg om niet te luisteren!

Mooi verhaal Linda, maar wat rot dat je helemaal alleen was aan het begin van je bevalling en met de bus moest enzo

quote:

Iedere wee weer doe ik ‘m meer pijn, probeert hij zich los te frummelen en grijp ik ‘m nog steviger vast zodat hij niet weg kan.

lol!

quote:

Ze drukt ondertussen van binnen mee. Dat doet zeer!

Ohhh dat was ik vergeten! Dat deed de verloskundige bij mij ook. Dat doet inderdaad heel erg pijn

quote:

want m´n buik wiebelt bij het lachen.

hihi dat had ik ook, en toen moest ik steeds heel erg lachen omdat mijn oma (die nogal dik was) vroeger ook zo lachte: "schuddebuiken"

quote:

Op maandag 21 december 2009 20:28 schreef Incantrix het volgende:
Linda, wat een mooi verhaal, tranen in de ogen hoor! En stiekum moest ik een beetje lachen om de neus die ze niet van jullie heeft, haha!

Nou, echt hoor Iedereen die zei: "oooh, wat is ze mooi" en ik kon alleen maar denken: "zien jullie die neus niet ofzo?"

En even een foto van d'r neus


Mama:


Papa:


Allebei toch niet heel breed...maar die van Lotte is nog steeds breed, maar niet meer zo plat als vlak na de bevalling

Wow BJ dat klinkt erg snel!!! Weet je nog hoe lang het in totaal heeft geduurd?
En hoe gaat het nu thuis met Evie?

BJ das een stortbevalling , ik dacht al dat ik snel was met 5 uurtjes... maar jij kan er helemaal wat van

BJ waaaah
Je bent de hele bevalling bezig geweest met andere dingen dan bewust weeën opvangen Logisch dat het overdonderend was!

Jeetje BJ, wat ontzettend snel zeg. Ik kan me voorstellen dat je dan helemaal in shock bent!

en ja ik weet inderdaad wat de totale tijd van de bevalling was:
allereerste begin; was het breken van de vliezen om 11:30 uur
en ons meisje was dr om 12:18 uur:
dus 1 uur en 48 minuten later.....
idd enorm snel...
en best moeilijk om dan te beseffen dat je bent bevallen...

BJ whaaahhh wat een stortbevalling zeg Jemig.

Over de ruggeprik, het kan ook helemaal goed gaan hoor Ik zei dat ik de ruggeprik wilde omdat ik de weeën niet meer op kon vangen, en een kwartier later was de anesthesiste er al Zaligheid

quote:

Op maandag 21 december 2009 19:52 schreef Brighteyes het volgende:
Mijsje, niet om je bang te maken oid, maar stel je er wel op in dat die ruggeprik ook niet zo 1-2-3 zit.
Ik zei om kwart voor 10 ik trek het niet meer en uiteindelijk was ik om kwart over 13 pas weer terug in de verloskamer met ruggeprik. Het duurde even voor de gyn tijd had om te toucheren en toen voor er iemand me naar boven kon brengen en toen voor ze daar alles gereed hadden etc. etc.
Dus zeggen 'ik wil nu' is niet meteen op dat moment pijnvrij zijn soms.

Het kan ook zo gaan dat binnen twee minuten zo'n lieve kerel aan je bed staat en alles nog niet klaar staat

Het moge duidelijk zijn dat Innepin en ik in hetzelfde ziekenhuis bevallen zijn

welk ziekenhuis is dat? zet ik die alvast op de lijst...

Nieuwegein

check, ziekenhuis Nieuwegein it is...
(zo, bevalplan al bijna klaar, nu nog een baby... )