Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie

Snelste wind bij stellair zwart gat gemeten
Geschreven door Caroline Hoek op 22 februari 2012 om 11:59 uur



Meer dan 32 miljoen kilometer per uur: zo hard waait de snelste wind die ooit nabij een stellair zwart gat is gemeten.

Dat schrijven onderzoekers in de nieuwste editie van het blad The Astrophysical Journal Letters. Ze troffen de harde wind aan bij het stellaire zwarte gat IGR J17091-3624.

Verrassing
Een stellair zwart gat ontstaat wanneer hele zware sterren instorten. De wind in dit stellaire zwarte gat is aanzienlijk sneller dan de onderzoekers van soortgelijke zwarte gaten gewend zijn. “We verwachtten niet zulke sterke winden van een zwart gat zoals dit,” vertelt onderzoeker Ashley King. “Het is een verrassing dat dit zwarte gat in staat is om windsnelheden te behalen die we normaal gesproken alleen rondom enorme zwarte gaten zien.”

Materie
De wind is afkomstig uit de schijf van gas die zich rondom het zwarte gat bevindt. Opvallend genoeg lijkt de wind meer materie af te voeren dan het zwarte gat kan vangen. “We schatten dat zo’n 95 procent van de materie in de schijf rondom IGR J17091 door de wind wordt verdreven.”

Chandra
De onderzoekers achterhaalden de snelheid van de wind met behulp van Chandra: een röntgenobservatorium. De snelheid is vergelijkbaar met de windsnelheden die eerder bij andere zwarte gaten zijn aangetroffen. Alleen hadden die zwarte gaten een massa die miljoenen of miljarden keren groter was dan de massa van IGR J17091.

Aan de hand van dit onderzoek kunnen de wetenschappers meer te weten komen over het gedrag van zwarte gaten. Zo ontdekten de onderzoekers bijvoorbeeld dat er wanneer de harde wind waaide geen sprake was van een jet (een razendsnelle stroom van materie). Dit onderschrijft het vermoeden dat de wind een jet kan onderdrukken.

(www.scientias.nl)

27-02-2012

'UFO's' verklaren relatie tussen zwarte gaten en sterrenstelsels



Een merkwaardige relatie tussen superzware zwarte gaten en sterrenstelsels kan mogelijk verklaard worden door UFO's - geen unidentified flying objects , maar ultra-fast outflows - ultra-snelle materiestromen. Een team van astronomen onder leiding van Francesco Tombesi van NASA's Goddard Space Flight Center schrijft dat in een publicatie in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society .

Al lange tijd verbazen sterrenkundigen zich erover dat de massa van een superzwaar zwart gat op de een of andere manier gerelateerd is aan de massa van het centrale deel van het sterrenstelsels waarin het zich bevindt. Dat doet vermoeden dat superzware zwarte gaten invleod hebben op de evolutie en de eigenschappen van die centrale verdikking (de bulge ). Hoe dat in zijn werk zou moeten gaan, is echter onduidelijk: de bundels van straling en energierijke deeltjes die door zwarte gaten de ruimte in worden geblazen (de zogeheten jets ), zijn heel smal en deponeren hun energie op veel grotere afstand van de kern van het stelsel.

Tombesi en zijn collega's hebben nu met behulp van de Europese röntgentelescoop XMM-Newton 42 actieve sterrenstelsels bestudeerd op afstanden van minder dan 1,3 miljard lichtjaar. In veertig procent van de gevallen vonden ze aanwijzingen voor het bestaan van snel weggeblazen wolken van interstellair gas. Het gaat om uitstromingen van ongeveer één zonsmassa per jaar, met snelheden rond 40.000 kilometer per seconde - bijna 15 procent van de lichtsnelheid.

Deze ultra-fast outflows (UFO's) vertegenwoordigen een grote hoeveelheid energie in een veel breder gebied dan de smalle jets , en zouden dan ook goed in staat zijn om gebeurtenissen in de centrale verdikking sterk te beïnvloeden. Zo kunnen ze een rem zetten op de hoeveelheid materie die door het zwarte gat wordt opgezogen, en zouden ze ook het tempo van stervorming in de bulge kunnen afremmen. Op die manier is de relatie tussen de massa van het zwarte gat en de massa van de centrale verdikking wellicht goed te verklaren, aldus de onderzoekers.

© Govert Schilling

(allesovertserrenkunde)

02-04-2012

Zwate gaten groeien door halve dubbelsterren te verorberen



De superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels groeien in de loop van de tijd door passerende dubbelsterren uiteen te rukken. Daarbij verdwijnt één component van de dubbelster in het zwarte gat, terwijl de andere met hoge snelheid het sterrenstelsel uit wordt geslingerd. Dat is in ieder geval de conclusie van een theoretische studie van Ben Bromley van de Universiteit van Utah en zijn collega's, die vandaag gepubliceerd is in Astrophysical Journal Letters .

Bromley deed eerder onderzoek aan hypersnelle sterren, die aan de zwaartekracht van het Melkwegstelsel ontsnappen. Modelberekeningen laten nu zien dat zulke hypersnelle sterren kunnen ontstaan wanneer ze oorspronkelijk deel uitmaakten van een dubbelstersysteem dat te dicht in de buurt kwam van het superzware zwarte gat in de kern van het Melkwegstelsel.

Door waarnemingen aan de Melkwegkern te combineren met theoretische berekeningen, leiden de astronomen af dat het centrale zwarte gat gemiddeld eens in de duizend jaar een dubbelster uit elkaar rukt. Die frequentie komt goed overeen met het waargenomen aantal hypersnelle sterren. In tien miljard jaar zou het superzware zwarte gat op die manier op deze manier gemakkelijk zijn huidige massa van enkele miljoenen zonsmassa's bereikt kunnen hebben.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)

Die dingen zien er niet vredig uit.

02-05-2012

Zwart gat verorbert ster


© afp.

Wetenschappers hebben een zeldzaam spektakel in de ruimte mogen aanschouwen: een zwart gat dat een ster "opeet". Dat gebeurt slechts eens in de 10.000 jaar, zeiden de deskundigen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics in de Amerikaanse staat Massachussetts.

Zwarte gaten zijn wat overblijft als een zware ster sterft. Dat leidt tot een van de grootste explosies in ons universum, een zogenoemde supernova. Er blijft een kern over, met extreme zwaartekracht. Zo zwaar zelfs, dat licht niet kan ontsnappen (vandaar de term 'zwart gat').

Het is volgens de onderzoekers een populair misverstand dat zwarte gaten moordmachines zijn. "Een zwart gat slaapt eigenlijk bijna zijn hele leven. Soms komt een ster te dichtbij, en dan begint het eetfestijn", zei onderzoeker Ryan Chornock. Het zwarte gat rukt de ster uit elkaar en eet onder meer gassen op die vrijkomen. Daardoor ontstaat een gloed. En dan is een zwart gat te 'zien'.

Vlam
De wetenschappers zagen het schouwspel in 2010 al, maar konden toen hun waarnemingen nog niet thuisbrengen. Bovendien was het licht dat ze zagen zo fel, dat de sterren niet te zien waren. Ze zagen een vlam in juli, die gedurende het jaar langzaam vervaagde. Het zwarte gat ligt in de kern van een sterrenstelsel op 2,7 miljard lichtjaren afstand van ons stelsel. Het is de eerste keer dat wetenschappers de verorbering van een ster door een zwart gat van begin tot eind hebben kunnen volgen.

(HLN)

quote:

Op donderdag 3 mei 2012 08:12 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
02-05-2012

Zwart gat verorbert ster

[ afbeelding ]
© afp.

Wetenschappers hebben een zeldzaam spektakel in de ruimte mogen aanschouwen: een zwart gat dat een ster "opeet". Dat gebeurt slechts eens in de 10.000 jaar, zeiden de deskundigen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics in de Amerikaanse staat Massachussetts.

[...]

Het is de eerste keer dat wetenschappers de verorbering van een ster door een zwart gat van begin tot eind hebben kunnen volgen.

Hoe kan dat? Iets dat daar 10.000 jaar duurt, duurt hier toch ook 10.000 jaar. Het licht komt in die periode toch hier over? Kan toch niet ineens zo zijn dat we een versnelling van inkomende beelden krijgen waardoor het lijkt dat het hele schouwspel zich sneller afspeelt

Er staat toch alleen maar dat t een keer in de 10.000 jaar voorkomt, niks over hoe lang t duurt..

Indrukwekkende materie voor een nieuwkomer.

Bij de tekst hierboven:

"In een artikel in Physical Review Letters zetten de twee natuurkundigen hun ideeën uiteen, met de kanttekening dat er nog veel onzekerheid bestaat over de interpretatie van de theoretische resultaten. Het werk van Braunstein en Patra doet vermoeden dat ruimte, tijd en zelfs zwaartekracht geen fundamentele eigenschappen van de natuur zijn, maar zogeheten 'emergente' eigenschappen, die zich pas op basis van onderliggende verschijnselen en processen beginnen te manifesteren.
Kwantuminformatietheorie zou de beste kandidaat zijn voor een emergente theorie van de zwaartekracht, aldus de twee wetenschappers.

Eerder kwam ook de Amsterdamse hoogleraar en Spinozaprijswinnaar Erik Verlinde al met de suggestie dat zwaartekracht een emergente eigenschap van de natuur is.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)"

valt me op dat er over eigenschappen wordt gesproken.

Zou het niet nuttig zijn om bij veel onbegrepen verschijnselen - niet alleen in natuurkunde, maar ook in psychologische/'softe' omgevingen - het begrip eigenschap meer te hanteren ipv ze onder te brengen in wetten, hoe toereikend die vaak ook zijn. Het prachtige van wetenschap lijkt me nu juist dat wetten gelden totdat ze gecorrigeerd cq. verbeterd worden.
Als je probeert de werkelijkheid te begrijpen kom je - ik althans - er al gauw achter dat onze neiging om alles in hokjes te plaatsen maar beperkt nuttig is. Het lijkt me dat vrijwel alles een continuüm is.
Maar dat is wel een beetje onpraktisch, al was het maar omdat het gebruik van taal al een hokjesbezigheid is. We kunnen dus niet anders. Maar moeten wel voortdurend beseffen dat onze benadering in elk geval niet klopt; maar bij gebrek aan beter 'even' moet voldoen.

Zoals zoveel respectabele wetenschappers onderstrepen, moeten we onze fantasie en vrijheid van gedachten inzetten. Wel gericht op een resultaat.
Mooie quote hierbij is:
"Wetenschap is verbeelding in dienst van de verifieerbare waarheid"
Neurowetenschapper Gerald M. Edelman. geb. 1929, Nobelprijs 1972.

Wat ik (ook) bedoel te zeggen is dat je je zeker heftig in je onderwerp moet verdiepen, en tevens regelmatig afstand moet nemen, reculer pour mieux sauter.

Weet iemand trouwens wie voor het eerst met het idee van eigenschappen kwam?

Leuk om hier te posten; en dank aan Parafernalia en Haushofer.

07-06-2012

'Schakelende' zwarte gaten geven energie terug aan heelal



Door twee actieve zwarte gaten nauwkeurig te bestuderen hebben sterrenkundigen van SRON Netherlands Institute for Space Research sterke aanwijzingen verzameld dat elk zwart gat als het ware kan schakelen tussen twee verschillende 'versnellingen'.

Zwarte gaten zijn extreem krachtige en efficiënte 'machines' die niet alleen materie opslokken, maar in ruil daarvoor ook veel energie aan het heelal teruggeven. Wanneer zwarte gaten materie aantrekken, stoten ze energierijke röntgenstraling uit en produceren ze sterke jets.

Toch is het nog niet duidelijk hoe zwarte gaten energie produceren en verdelen over de uitstoot van röntgenstraling en deze jets (die we kunnen waarnemen in radiogolflengten). In 2003 bleek uit astronomische observaties al wel dat er een verband bestaat tussen de uitstoot van röntgenstraling en de jet van een zwart gat. Dat verband is echter niet voor alle zwarte gaten hetzelfde.

Een team van sterrenkundigen onder leiding van Michael Coriat (nu verbonden aan de Universiteit van Southampton) vond onlangs een zwart gat dat leek te schakelen tussen de twee soorten krachtbronnen, afhankelijk van zijn helderheid. Dit leek erop te duiden dat zwarte gaten niet twee verschillende krachtbronnen hebben, maar veel meer dat elk zwart gat kan schakelen tussen twee verschillende versnellingen.

Peter Jonker en promovenda Eva Ratti van SRON hebben nu een belangrijk volgend stukje van deze puzzel weten te leggen. Door gebruik te maken van waarnemingen van de röntgen-ruimtetelescoop Chandra en de EVLA-radiotelescoop in New Mexico konden ze twee zwarte gaten tot aan het einde van een 'vreetbui' nauwkeurig observeren. Jonker en Ratti ontdekten dat ook deze twee zwarte gaten beschikken over het vermogen om te schakelen. Volgens Jonker is dit stevig bewijs voor de theorie dat alle zwarte gaten naar een andere versnelling kunnen schakelen. Bovendien ontdekten de astronomen dat het overschakelen bij de drie zwarte gaten bij dezelfde helderheid gebeurt.

(allesoversterrenkunde)

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 10:22 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Een buitenstaander ziet een zwart gat nooit "volledig ontstaan", omdat de instorting van de ster op een gegeven moment voor zo'n buitenstaander steeds langzamer lijkt te gaan

[..]

Heeft het dan wel zin om over de informatie-paradox of de vraag wat er met de entropie gebeurt te spreken? Als materie nooit de waarnemingshorizon bereikt voor een extern waarnemer, dan blijft vanuit zijn gezichtspunt de informatie aanwezig tot het einde der tijden. Idem voor de entropie.

Tijdsdilatatie door de zwaartekracht vertraagt een klok die in een zwart gat valt volgens: T=T₀/(1-2GM/Rc²)^1/2
Hoe kan een zwart gat zich uberhaupt vormen in eindige tijd voor een externe waarnemer? Waar komen de bestaande zwarte gaten vandaan?

19-07-2012

Middelzware zwarte gaten ontstaan zoals planeten



Astronomen gaan ervan uit dat er naast 'stellaire' zwarte gaten, met massa's van enkele zonsmassa's, en de superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels, die vele miljoenen zonsmassa's zwaar zijn, ook 'middelzware' zwarte gaten bestaan. Maar tot nu toe zijn maar heel weinig van deze objecten opgespoord. Volgens astronomen van een aantal Amerikaanse instituten zou dat wel eens kunnen komen doordat op de verkeerde plaatsen is gezocht.

De geboorte van een middelzwaar zwart gat begint met de dood van een zware ster, waarvan de kern tot een zwart gat ineenstort. Naarmate zo'n zwart gat meer materie uit zijn omgeving opslokt, neemt zijn massa toe. Het probleem is echter dat zelfs de 'dichtbevolkste' delen van een sterrenstelsel te leeg zijn om een stellair zwart tot een middelzwaar zwart gat uit te laten groeien.

Daarom hebben de Amerikaanse astronomen hun blik gericht op de directe omgeving van de superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels, die doorgaans omringd zijn door een schijf van gas. Modelberekeningen laten zien dat als een stellair zwart gat in die schijf terechtkomt, het gemakkelijk duizenden zonsmassa's aan materie kan opslokken. In feite gaat het hierbij om hetzelfde proces dat in de materieschijf rond een jonge ster tot het ontstaan van grote gasplaneten leidt.

De beste plek om een middelzwaar zwart gat op te sporen zou dus de kern van een sterrenstelsel zijn.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

WISE vindt miljoenen zwarte gaten


31 augustus 2012 om 15:13 uur door Tim Kraaijvanger

Zwarte gaten zijn zo goed als onzichtbaar voor het blote oog. Dit is echter geen probleem voor de infraroodtelescoop WISE. In infrarood licht zijn zwarte gaten namelijk veel beter te zien. Zo goed zelfs, dat WISE al miljoenen kandidaat-zwarte gaten heeft ontdekt.

In een nieuw persbericht blikt NASA terug op de succesvolle WISE-missie. “Dankzij WISE vonden wetenschappers veel verborgen objecten”, vertelt wetenschapper Hashima Hasan, die meewerkte aan het WISE-programma. “Denk aan supermassieve zwarte gaten, heldere sterrenstelsels, asteroïden en de koudste sterren.

Supermassieve zwarte gaten
WISE heeft de volledige hemel twee keer in infrarood licht gescand. Begin 2011 werd de missie wegens geldnood gestaakt. In één onderzoek gebruikten wetenschappers WISE om 2,5 miljoen actieve supermassieve zwarte gaten te vinden. Tweederde van deze zwarte gaten was nog nooit eerder gevonden.

HotDOGs
In twee andere WISE-papers meldden wetenschappers de vondst van circa duizend kandidaat-hotDOGs. Dit zijn de meest krachtige en helderste sterrenstelsels in het heelal. HotDOGs (niet te verwarren met het worstenbroodje) schijnen honderd triljoen keer feller dan onze zon. Ze zijn in normaal licht echter nauwelijks zichtbaar, omdat deze sterrenstelsels schuilen in stoffige gebieden. In infrarood licht zijn ze gelukkig wel te traceren.

Van de duizend kandidaat-hotDOGs zijn nu meer dan 100 objecten bevestigd door wetenschappers die de Keck-telescopen gebruikten. De verwachting is dat de komende maanden en jaren meer kandidaat-hotDOGs hun kandidaat-status verliezen.

Toekomst?
De WISE-satelliet functioneert nog goed, maar de vraag is of de satelliet ooit weer wordt geactiveerd. Een eventuele derde missie kost circa 6,5 miljoen dollar. En dat bedrag schijnt NASA niet op de plank te hebben liggen. Gelukkig heeft WISE een erfenis in de vorm van veel gegevens achtergelaten. En het zal nog wel even duren voordat wetenschappers al deze data hebben doorgespit.

www.scientias.nl

03-10-2012

Astronomen ontdekken voor het eerst zwarte gaten in bolvormige sterrenhoop


© afp.

Astronomen hebben voor het eerst zwarte gaten in een bolvormige sterrenhoop in onze Melkweg ontdekt, zo heeft het wetenschappelijke vakblad Nature bericht.

In de majestueuze sterrenhoop M22 stootte een internationaal onderzoeksteam op twee zwarte gaten met telkens 10 tot 20 keer de massa van onze Zon. Het team rond Laura Chomiuk van de Michigan State University gewaagt van een verrassing.

Bolvormige sterrenhopen behoren tot de oudste structuren van het universum. Zij omvatten duizenden sterren en zijn met een leeftijd tot 13 miljard jaar bijna even oud als de kosmos.

Astronomen gaan ervan uit dat in dergelijke stelsels al vroeg talrijke zwarte gaten zijn ontstaan, maar eruit zijn gecatapulteerd.

Tot de vondst met de Very Large Array van het Amerikaanse radio-astronomiedienst NRAO was er echter nog geen enkel zwart gat in een bolvormige sterrenhoop waargenomen.

(HLN)

quote:

Op donderdag 5 juli 2012 01:30 schreef meth1745 het volgende:

[..]

Heeft het dan wel zin om over de informatie-paradox of de vraag wat er met de entropie gebeurt te spreken? Als materie nooit de waarnemingshorizon bereikt voor een extern waarnemer, dan blijft vanuit zijn gezichtspunt de informatie aanwezig tot het einde der tijden. Idem voor de entropie.

Blijft alle invallende materie dan ook daadwerkelijk in de waarnemingshorizon steken dan is het zwarte gat hol.
Het gevolg is dan dat in die interne ruimte geen zwaartekracht heerst omdat het om een bolschil gaat.
Ik zie nu grote gelijkenis met het heelal dat zich ook in zo`n bolschil bevindt, vóór de big bang was alles in een zwart gat geconcentreerd, dat is nog steeds zo.
Het is natuurlijk ook mogelijk dat ik een beetje op hol geslagen ben.

29-10-2012

Zwart gat blaast gigantische bel



Links de bel van materie in het radiospectrum, rechts dezelfde regio in het optische spectrum. Francesco de Gasperin/LOFAR

Met de nieuwe Nederlandse radiotelescoop LOFAR zijn de beste plaatjes tot nu toe gemaakt van een ‘bellenblazend’ zwart gat. De bel is ruwweg 100.000 lichtjaar groot en bestaat uit materiedeeltjes die door het zwarte gat zijn uitgespuwd.

Dat zwarte gaten niet alleen maar dingen opslokken was al langer bekend. Aan de polen van zwart gaten worden vaak sterke, naar buiten gerichte stralen van materiedeeltjes waargenomen. Vermoed werd dat op deze manier grote bellen van materie kunnen worden ‘opgeblazen’.

Het was echter niet zo makkelijk deze bellen waar te nemen. De uitgespuwde materie zendt nauwelijks zichtbaar licht uit en wordt niet waargenomen door optische telescopen. In het radiospectrum hebben astronomen van onder andere de Radboud Universiteit in Nijmegen nu meer succes. Met de gloednieuwe radiotelescoop LOFAR zagen ze rondom het sterrenstelsel M87 een enorme bel van materie afkomstig is van het zwarte gat in het centrum van dit stelsel.

LOFAR is gevoelig voor radiostraling met een golflengte van 1,3 tot 30 meter. Nog niet eerder was er zo’n gevoelig meetinstrument voor dit spectrum. De telescoop bestaat uit duizenden antennes verspreid over Nederland, Duitsland, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk en Zweden. Doordat alle antennes aan elkaar zijn gekoppeld functioneren ze als één grote telescoop. Het centrum van deze internationale radiotelescoop ligt in de provincie Drenthe. (Roel van der Heijden)

(allesoversterrenkunde)

quote:

Op vrijdag 6 juli 2012 18:03 schreef Parafernalia het volgende:

[..]

doderok?

De alcohol- en (op meth na) drugs-vrije versie ervan.

13-12-2012

Zwarte gaten gedragen zich opvallend uniform


Impressie van een actief zwart gat. NASA E/PO - Sonoma State University, Aurore Simonnet

Zwarte gaten kennen allerlei gewichtsklassen. Sommige wegen 'slechts' een paar zonsmassa's, andere zijn een miljard keer zo zwaar. Onderzoek door twee NASA-satellieten laat zien dat het gedrag van al deze zwarte gaten opmerkelijke overeenkomsten vertoont (Science, 14 december). Dat kan erop wijzen dat steeds dezelfde fysische processen aan het werk zijn.

Als een zwart gat materie uit zijn omgeving opslokt, wordt het 'actief'. Rond het zwarte gat hoopt de materie zich op tot een draaiende schijf, waarin de temperaturen extreme waarden bereikt. Aan de binnenste rand van de schijf, bij de overgang naar de 'horizon' van het zwarte gat, wordt een deel van de materie versneld en schiet zij in twee bundels loodrecht op de schijf terug de ruimte in.

De materiedeeltjes in de bundels of 'jets' van een actief zwart gat bereiken snelheden in de buurt van de lichtsnelheid. Als die snelle deeltjes onderweg op andere materie botsen, komt gammastraling vrij – een zeer energierijke vorm van straling die waarneembaar is met de satellieten Swift en Fermi.

Op welke manier de materie in de omgeving van een actief zwart gat tot zulke kolossale snelheden wordt versneld, is nog niet helemaal duidelijk. Maar uit het onderzoek met de beide NASA-satellieten blijkt dat – ongeacht de massa, leeftijd of omgeving van het zwarte gat – steeds ruwweg 3 tot 15 procent energie opgaat aan het produceren van gammastraling.

Dat kan twee dingen betekenen. De eerste mogelijkheid is de jets van alle zwarte gaten op dezelfde manier ontstaan. Een andere mogelijkheid is dat er verschillende mechanismen bestaan die vrijwel identieke resultaten geven. (EE)

(allesoversterrenkunde)

Hoorde eens een keer voorbij komen dat via zwarte gaten zwaartekracht misschien 'lekt' naar parallele universums, wat vinden jullie van dat idee? Ben een n00b hoor wat dit betreft, maar vond het wel een grappig idee..

Om nu een heel nieuw topic voor mijn noobvraag te openen is wat veel van het goede, maar als ik het dus goed begrijp is het in theorie dus zo, dat als je het licht kunt inhalen, je terug kunt in de tijd?

En dus stel dat ik het licht 22 jaar inhaal, dan zou ik mijn eigen ontstaan kunnen aanschouwen bij wijze van spreke?

quote:

Op maandag 17 december 2012 17:51 schreef BenjaminLinus het volgende:
Om nu een heel nieuw topic voor mijn noobvraag te openen is wat veel van het goede, maar als ik het dus goed begrijp is het in theorie dus zo, dat als je het licht kunt inhalen, je terug kunt in de tijd?

En dus stel dat ik het licht 22 jaar inhaal, dan zou ik mijn eigen ontstaan kunnen aanschouwen bij wijze van spreke?

Aanschouwen ja. Maar je zou het verder niet kunnen beinvloeden. Hoewel het licht zich wel steeds verder verspreid dus op een gegeven moment zou je een gigantische ontvanger moeten hebben volgens mij.

quote:

Op maandag 17 december 2012 17:51 schreef BenjaminLinus het volgende:
Om nu een heel nieuw topic voor mijn noobvraag te openen is wat veel van het goede, maar als ik het dus goed begrijp is het in theorie dus zo, dat als je het licht kunt inhalen, je terug kunt in de tijd?

En dus stel dat ik het licht 22 jaar inhaal, dan zou ik mijn eigen ontstaan kunnen aanschouwen bij wijze van spreke?

De tijd-ruimte waarin wij leven is een gemeenschappelijke ruimte, d.w.z. het is de gemeenschappelijke deler van alle multiversale mogelijkheden. Zodra je sneller dan het licht gaat (wat zover we weten niet zou kunnen), ga je voorbij het punt waarin de mogelijkheden samenkomen. Je gaat dus een tijd-ruimte in zonder mogelijkheden, waarin je zelf niet meer kan bestaan, behalve als je een bevroren pannekoek wilt zijn. Wat wel zo is, als je bevroren pannekoek toch energie verliest, zou je afremmen en zou je vanzelf weer in gemeenschappelijke ruimte kunnen uitkomen. Wat dan miljarden jaren kan duren, kan voor jou een seconde geduurd hebben. Alleen, waar je uitkomt, geen idee. Dat ligt eraan, of dit universum eindeloos 'gegenereerd' kan worden, of dat het in geval van weinig mogelijkheiden weer uitkomt op zichzelf. In dat geval zou je daadwerkelijk door de tijd kunnen reizen. Het parallelle universum waar je dan op uitkomt, wordt ter plekke gegenereerd uit de rest van de gemeenschappelijke mogelijkheden, dan kan het dus indien je terugkeert op dezelfde plek, anders blijken te zijn geworden dan waar je vandaan kwam. Jezelf tegenkomen zou bijna onmogelijk zijn, zelfs al keer je terug op dezelfde plek en dezelfde tijd.. Nouja, zo zie ik het voor me.