De kunst van het loslaten van je ex. - deel 102

quote:

Op zondag 20 december 2009 12:43 schreef KTC76 het volgende:
Nou, ik mag me ook bij de ongelukkigen scharen. Misschien dat het helpt om het van me af te schrijven. Mijn (ex)vriendin is 3 maanden naar australie geweest. Nu ze terug is, pas een paar dagen, heeft ze me verteld dat ze langer en voor onbepaalde tijd wil reizen over de hele wereld, omdat ze heel sterk het gevoel heeft dat ze dat moet doen. Ikzelf vindt reizen wel leuk maar ik zie het niet zitten om maanden van huis weg te zijn, dus meegaan is voor mij geen optie, plus het feit dat ik een baan heb en andere verplichtingen. Ik zou het heel zwaar hebben als ze zo lang weg zou zijn terwijl we een relatie hebben, en zij wil ook liever geen strings hebben als ze daar zit. Ze vond juist het gevoel van geen verantwoordelijkheden daar heel geweldig. We hebben er nu 2 dagen geleden een punt achter gezet, omdat ik het ook niet zie zitten om toneel te spelen tot het moment dat ze weer weggaat. Maar toen ik wegging was het in ene zo definitief, wat een k gevoel zeg. 5 jaar hebben we een relatie gehad, ze is naast mijn vriendin ook mijn beste vriendin. Het idee dat we geen relatie meer hebbn en dat we nooit meer de dingen zullen doen die we altijd deden doet echt heel veel pijn. Ze belde nadat ik bij haar weg was gegaan m'n zus op en vertelde dat ze misschien een grote fout had gemaakt door er een eind aan te maken. Ik kan er nu alleen maar aan denken dat ze me belt of smst, of zelfs mailt. Ik weet niet wat ik moet doen, moet ik me er op focussen om er overheen te komen of wachten tot ik wat van haar hoor. We zijn niet met ruzie ofzo uit elkaar gegaan dus het is zo moeilijk om te accepteren dat dit het is. En ja, het is pas een paar dagen geleden, tijd zal z'n werk doen. Maar gvd wat is dit zuur. De tijd gaat zo langzaam, en dit beperkte winterse weer zorgt er voor dat ik niet andere dingen kan gaan doen om de tijd te doden .

sigh

Vertoont gelijkenissen met mijn verhaal. Sterkte kerel...

Ja, sterkte!
Wat een klotesituatie zeg.. ik herken het wel een beetje, van dat reizen en zelf achterblijven. Ik had dat ook niet gekund..

Afgelopen vrijdag mn verjaardag gevierd waar dus voor het hele voorval met ex en beste vriend zij ook waren uitgenodigd.

Ex had al te kennen gegeven niet te komen en die "beste vriend" heb ik nog steeds niks van gehoord en die is dus ook niet geweest.

Ondanks dat was het toch beregezellig met de rest van mn vrienden
Gister verjaardag bij de buren gehad, dus dat was ook goeie en vanmiddag komt een vriend met zn vriendin hier langs en dan kijken we dat we ergens een biertje gaan drinken, dus vandaag krijg ik ook wel weer prima om

Ik mis haar steeds minder. Iemand die zo met mijn gevoelend meent te moeten om gaan kan wmb de spreekwoordelijke vlektyfus krijgen. Veel plezier met je leven verder, ik maak er geen deel meer van uit

Long time reader, first time writer in this topic. Anywayz:

quote:

Op zondag 20 december 2009 12:43 schreef KTC76 het volgende:
Nou, ik mag me ook bij de ongelukkigen scharen. Misschien dat het helpt om het van me af te schrijven. Mijn (ex)vriendin is 3 maanden naar australie geweest. Nu ze terug is, pas een paar dagen, heeft ze me verteld dat ze langer en voor onbepaalde tijd wil reizen over de hele wereld, omdat ze heel sterk het gevoel heeft dat ze dat moet doen. Ikzelf vindt reizen wel leuk maar ik zie het niet zitten om maanden van huis weg te zijn, dus meegaan is voor mij geen optie, plus het feit dat ik een baan heb en andere verplichtingen. Ik zou het heel zwaar hebben als ze zo lang weg zou zijn terwijl we een relatie hebben, en zij wil ook liever geen strings hebben als ze daar zit. Ze vond juist het gevoel van geen verantwoordelijkheden daar heel geweldig. We hebben er nu 2 dagen geleden een punt achter gezet, omdat ik het ook niet zie zitten om toneel te spelen tot het moment dat ze weer weggaat. Maar toen ik wegging was het in ene zo definitief, wat een k gevoel zeg. 5 jaar hebben we een relatie gehad, ze is naast mijn vriendin ook mijn beste vriendin. Het idee dat we geen relatie meer hebbn en dat we nooit meer de dingen zullen doen die we altijd deden doet echt heel veel pijn. Ze belde nadat ik bij haar weg was gegaan m'n zus op en vertelde dat ze misschien een grote fout had gemaakt door er een eind aan te maken. Ik kan er nu alleen maar aan denken dat ze me belt of smst, of zelfs mailt. Ik weet niet wat ik moet doen, moet ik me er op focussen om er overheen te komen of wachten tot ik wat van haar hoor. We zijn niet met ruzie ofzo uit elkaar gegaan dus het is zo moeilijk om te accepteren dat dit het is. En ja, het is pas een paar dagen geleden, tijd zal z'n werk doen. Maar gvd wat is dit zuur. De tijd gaat zo langzaam, en dit beperkte winterse weer zorgt er voor dat ik niet andere dingen kan gaan doen om de tijd te doden .

sigh

Ik kan mij een beetje verplaatsen in jouw situatie. Heb zelf namelijk onlangs iets soortgelijks meegemaakt. Of eigenlijk het enige wat wij delen is, is dat onze vriendin besloten heeft ( geef toe, daar hebben wij uiteindelijk totaal geen inbreng in gehad) om er een punt achter te zetten. Voor wat voor reden dan ook.

Op het moment dat zij en al haar spulletjes weg waren, viel het kwartje pas echt. Ik heb geloof ik twee uur onder de douche staan janken. Nou ben ik een emotioneel geblokkeerd persoon, dus dat vond ik al heel wat. Heb daarna ook veel discussies met mezelf gehad:

Wat wil ik?
Wil ik haar terug?
Wil ik verder?

Het voordeel van mijn emotionele stoornis is dat ik op het moment van besluiten, iets compleet weg kan stoppen, en dan weer door met mijn leven. Alleen dat emotieloze was juist iets wat ons uit elkaar had gedreven.

Dus ik besloot om de pijn toe te laten, en die te voelen. Was best heftig.

Maar laat ik nou eindelijk eens op het punt komen waarop ik iets nuttigs kan melden aan KTC (of helemaal niet, haha).

Ik had voor mezelf besloten dat ik haar niet wilde vergeten. Sterker nog, ik wilde haar zelfs terug. Ik heb gewoon een paar keer een mailtje naar haar gestuurd met hoe ik mij voelde, wat er door mij heen ging, etc etc. Want ik wist namelijk ook via een vriend dat ze het zwaar had, en mij eigenlijk liever niet kwijtwilde.

Long story short, we zijn nu alweer een tijdje bij elkaar waar we allebei erg blij mee zijn.

Het hang er misschien een beetje van af wat beide personen willen.

Wil jij haar terug? Wil jij verder?
Wil zij jouw weer terug? Is ze bereid om die 'vrijheid' van het reizen op te geven? Is dat het haar waard?

'Pas als je weet waar je heen wilt, kun je de juiste afslag kiezen' - Boxie G.

quote:

'Pas als je weet waar je heen wilt, kun je de juiste afslag kiezen' - Boxie G.

'En tot die tijd is het gewoon een beetje doelloos rondrijden' - vosss

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:01 schreef Boxie_G het volgende:
Long time reader, first time writer in this topic. Anywayz:
[..]

Ik kan mij een beetje verplaatsen in jouw situatie. Heb zelf namelijk onlangs iets soortgelijks meegemaakt. Of eigenlijk het enige wat wij delen is, is dat onze vriendin besloten heeft ( geef toe, daar hebben wij uiteindelijk totaal geen inbreng in gehad) om er een punt achter te zetten. Voor wat voor reden dan ook.

Op het moment dat zij en al haar spulletjes weg waren, viel het kwartje pas echt. Ik heb geloof ik twee uur onder de douche staan janken. Nou ben ik een emotioneel geblokkeerd persoon, dus dat vond ik al heel wat. Heb daarna ook veel discussies met mezelf gehad:

Wat wil ik?
Wil ik haar terug?
Wil ik verder?

Het voordeel van mijn emotionele stoornis is dat ik op het moment van besluiten, iets compleet weg kan stoppen, en dan weer door met mijn leven. Alleen dat emotieloze was juist iets wat ons uit elkaar had gedreven.

Dus ik besloot om de pijn toe te laten, en die te voelen. Was best heftig.

Maar laat ik nou eindelijk eens op het punt komen waarop ik iets nuttigs kan melden aan KTC (of helemaal niet, haha).

Ik had voor mezelf besloten dat ik haar niet wilde vergeten. Sterker nog, ik wilde haar zelfs terug. Ik heb gewoon een paar keer een mailtje naar haar gestuurd met hoe ik mij voelde, wat er door mij heen ging, etc etc. Want ik wist namelijk ook via een vriend dat ze het zwaar had, en mij eigenlijk liever niet kwijtwilde.

Long story short, we zijn nu alweer een tijdje bij elkaar waar we allebei erg blij mee zijn.

Het hang er misschien een beetje van af wat beide personen willen.

Wil jij haar terug? Wil jij verder?
Wil zij jouw weer terug? Is ze bereid om die 'vrijheid' van het reizen op te geven? Is dat het haar waard?

'Pas als je weet waar je heen wilt, kun je de juiste afslag kiezen' - Boxie G.

een happy ending Mijn ex is ook zo met zn emoties, zijn reacties zijn ook af en toe onbegrijpelijk. Ik heb ook vaker op een happy ending gehoopt en dat we aan onze problemen konden werken maar het lijkt wel of er juist steeds meer drama bijkomt. Hou me ook vast als ik m 1e kerstdag zie met stappen, hij zal me negeren dat weet ik zeker, maar weet niet wat erger is, had gewoon graag gewild dat we iig als vrienden uit elkaar konden gaan maar dat is blijkbaar niet mogelijk.

quote:

Op zondag 20 december 2009 12:42 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Kan zo heerlijk zijn hè, opruimen en poetsen. Werkt soms echt geestverruimend. En nu ruikt heel het huis lekker fris. Heb alleen geen zin om de was te doen.. want de droger staat in de garage en dat betekent dat ik dan door de sneeuw en kou steeds de was moet brengen en halen..

Lekker! Met rookworst?

Ja dat werkt echt heel verlossend! Bijna net zo verlossend als gitaar spelen
Nu je het zegt, ik moet de was nog ophangen maar met deze temperaturen duurt het denk ik een week voordat het droog is Helaas heb ik geen droger

Zeker, met extra veel rookworst en stokbrood

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:03 schreef vosss het volgende:

[..]

'En tot die tijd is het gewoon een beetje doelloos rondrijden' - vosss

Nou... Ik hou van metaforen, wat jij?

Heb je wel eens de TomTom aangezet, de route ingetypt, maar omdat je nog niet wist welke kant je op moest gaan, je maar de rondjes bleef rijden op een rotonde?

Als je dat doet, raakt het Navigatiesysteem van slag, en zal je niet de juiste route kunnen geven.

Dus wat doe je? Ja gaat eerst ergens stil staan, nadenken waar je naartoe moet, en dan pas op pad...

(ik zei dat ik van metaforen houd, niet dat ik ze goed uit kon leggen, haha)

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:06 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

een happy ending Mijn ex is ook zo met zn emoties, zijn reacties zijn ook af en toe onbegrijpelijk. Ik heb ook vaker op een happy ending gehoopt en dat we aan onze problemen konden werken maar het lijkt wel of er juist steeds meer drama bijkomt.

Héél herkenbaar, en heel pijnlijk is dat..

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:07 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Ja dat werkt echt heel verlossend! Bijna net zo verlossend als gitaar spelen
Nu je het zegt, ik moet de was nog ophangen maar met deze temperaturen duurt het denk ik een week voordat het droog is Helaas heb ik geen droger

Zeker, met extra veel rookworst en stokbrood

JUMMIEEE! Heeft het gesmaakt?
Tsja, ik speel geen gitaar, dus daar kan ik niet over meepraten. Maar ik heb zoiets soortgelijks met zingen.
Enne.. over de verwarming? Ook zo droog!

Ik ga zo eens even kijken of ik nog tot bij het tankstation weet te komen. Mijn sigaretten zijn op

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:16 schreef vosss het volgende:
Ik ga zo eens even kijken of ik nog tot bij het tankstation weet te komen. Mijn sigaretten zijn op

Tsja, ik bedacht me net dat ik ook wel erwtensoep kon gaan maken, alles in huis. Alleen geen rookworst. En zonder rookworst hoef ik 'm niet.

De Super de Boer is hier open vandaag, maar dat zou betekenen dat ik eerst m'n auto moet uitgraven, dan nog bij de SDB moet zien te komen zonder van de weg af te glijden, en dan nog terug thuis te komen.

Dus nee, laat maar.

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:08 schreef Boxie_G het volgende:

[..]

Nou... Ik hou van metaforen, wat jij?

Heb je wel eens de TomTom aangezet, de route ingetypt, maar omdat je nog niet wist welke kant je op moest gaan, je maar de rondjes bleef rijden op een rotonde?

Als je dat doet, raakt het Navigatiesysteem van slag, en zal je niet de juiste route kunnen geven.

Dus wat doe je? Ja gaat eerst ergens stil staan, nadenken waar je naartoe moet, en dan pas op pad...

(ik zei dat ik van metaforen houd, niet dat ik ze goed uit kon leggen, haha)

Ik vind het beter werken wanneer je rijdt met een landkaart en dat je dan niet kan plannen ËN rijden tegelijk.

Meer OT:

Over 2e kansen:
Ik ben nog best bereid haar een kans te geven maar dan zal het toch echt vanuit haar moeten komen. Ik heb al genoeg gevochten en geleden om er mijn eigen energie nog in te steken.

[ Bericht 11% gewijzigd door EviL_AleX op 20-12-2009 13:27:21 ]

quote:

Op zondag 20 december 2009 11:59 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

wats kebeurt

Achja, ik denk het gewoonlijke.. altijd maar ruzie. Nu is het denk ik echt klaar.

Gek genoeg, valt het me niet echt zwaar eigenlijk.

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:01 schreef Boxie_G het volgende:
Long time reader, first time writer in this topic. Anywayz:
[..]

Ik kan mij een beetje verplaatsen in jouw situatie. Heb zelf namelijk onlangs iets soortgelijks meegemaakt. Of eigenlijk het enige wat wij delen is, is dat onze vriendin besloten heeft ( geef toe, daar hebben wij uiteindelijk totaal geen inbreng in gehad) om er een punt achter te zetten. Voor wat voor reden dan ook.

Op het moment dat zij en al haar spulletjes weg waren, viel het kwartje pas echt. Ik heb geloof ik twee uur onder de douche staan janken. Nou ben ik een emotioneel geblokkeerd persoon, dus dat vond ik al heel wat. Heb daarna ook veel discussies met mezelf gehad:

Wat wil ik?
Wil ik haar terug?
Wil ik verder?

Het voordeel van mijn emotionele stoornis is dat ik op het moment van besluiten, iets compleet weg kan stoppen, en dan weer door met mijn leven. Alleen dat emotieloze was juist iets wat ons uit elkaar had gedreven.

Dus ik besloot om de pijn toe te laten, en die te voelen. Was best heftig.

Maar laat ik nou eindelijk eens op het punt komen waarop ik iets nuttigs kan melden aan KTC (of helemaal niet, haha).

Ik had voor mezelf besloten dat ik haar niet wilde vergeten. Sterker nog, ik wilde haar zelfs terug. Ik heb gewoon een paar keer een mailtje naar haar gestuurd met hoe ik mij voelde, wat er door mij heen ging, etc etc. Want ik wist namelijk ook via een vriend dat ze het zwaar had, en mij eigenlijk liever niet kwijtwilde.

Long story short, we zijn nu alweer een tijdje bij elkaar waar we allebei erg blij mee zijn.

Het hang er misschien een beetje van af wat beide personen willen.

Wil jij haar terug? Wil jij verder?
Wil zij jouw weer terug? Is ze bereid om die 'vrijheid' van het reizen op te geven? Is dat het haar waard?

'Pas als je weet waar je heen wilt, kun je de juiste afslag kiezen' - Boxie G.

Weer een lang verhaal

Eensch met het punt dat mijn ex (laat ik maar van ex uitgaan) het door het maken van haar keuze om te willen reizen ook de keuze heeft gemaakt om een punt achter onze relatie te zetten. Nu moet ik wel zeggen dat toen ze zei dat ze langdurig en voor onbepaalde tijd wilde reizen, IK meteen degene was die zei dat we er een punt achter moesten zetten. Dat was dan wel een verdedigingsmechanisme denk ik, want ik wilde natuurlijk helemaal niet dat ze weer wegging, maar misschien heb ik haar zo op ideeen gebracht.

Voor mij is het dus allemaal nog erg vers. Ze is afgelopen woensdag teruggekomen en vrijdag hebben we dus gezegd dat we er een punt achter zetten. Moet tussendoor even zeggen dat dit topic, incl. reacties, me al enigzins helpt. Jouw verhaal zou wel een ideaalplaatje zijn. Maar er zijn een heleboel dingen waardoor ik die vragen niet in een keer kan beantwoorden. Waar ik waarde aan hechtte in onze relatie was het wederzijdse gevoel van liefde dat we hadden. Nu weet ik niet of het door de jetlag kwam ofzo, maar ik miste die klik wel toen ze de gate uit kwam lopen, ondanks dat ze me met tranen in de ogen omhelste en kuste. Ook zat ze zelf al sinds een week na haar aankomst in australie met het gevoel dat ze meer wil reizen. Misschien voelde ik me onbewust zelf anders omdat ik me al aan het voorbereiden was op het gesprek dat zou komen omdat ze al had gezegd dat ze het met me over reizen wilde hebben. Had al ergens een gevoel dat het geen fijn gesprek zou zijn. We hadden ook plannen in de trend van huisje, boompje, beestje. Woon nog thuis (23), ben net pas afgestudeerd, en we zouden gaan samenwonen.Ook dat is dus van de baan.

Ik ben zelf ook min of meer in staat dingen weg te stoppen en me er van af te sluiten. Daarom voel ik me het ene moment euphorisch en het andere moment ontzettend down, omdat ik ook niet de afgelopen periode van 5 jaar wil afsluiten. Ook vanwege het feit dat ik niet weet wat ze zelf nog precies voelt en wil weet ik niet wat ik zelf wil of moet. Door er een punt achter onze relatie te zetten verliest ze natuurlijk ook de band met mijn ouders, zus, nichtje van 1 en onze gezamenlijke vrienden (die meer mijn vrienden zijn). Als ik terugkom bij haar wil ik dat ze bij me terugkomt vanwege mij en niet vanwege al het andere. Als ik haar bel om dit allemaal te vragen ben ik gewoon niet in staat om een zinnig gesprek over onze toekomst te voeren. Heb haar overigens vanacht nog gemailed want ik vraag me sowieso af of het wil goed voor haar is om nog langer te reizen, ik heb het idee dat ze vlucht. Als ik er zo over denk krijg ik meer het idee dat het misschien wel beter is zo omdat onze relatie niet in balans was (lekker wazige uitspraak, begin op m'n moeder te lijken).

Je laatste zin zet alles in een goed perspectief, bedankt voor je advies! Ik ga nu de sneeuw maar trotseren om even in de sportschool stoom uit te blazen.

Nou, ik ben weer terug.

Even sigaretten halen bij het tankstation 1KM verderop.
Ik had beter kunnen gaan lopen

Ik heb er denk ik inclusief auto sneeuwvrij maken 25 minuten over gedaan

quote:

Op zondag 20 december 2009 14:12 schreef vosss het volgende:
Nou, ik ben weer terug.

Even sigaretten halen bij het tankstation 1KM verderop.
Ik had beter kunnen gaan lopen

Ik heb er denk ik inclusief auto sneeuwvrij maken 25 minuten over gedaan

Ik zit zonder, maar ik blijf lekker binnen vandaag.

quote:

Op zondag 20 december 2009 13:14 schreef maartjeh het volgende:

[..]

JUMMIEEE! Heeft het gesmaakt?
Tsja, ik speel geen gitaar, dus daar kan ik niet over meepraten. Maar ik heb zoiets soortgelijks met zingen.
Enne.. over de verwarming? Ook zo droog!

t was wat dun, maar wel lekker. Extra lekker omdat m'n ex het nooit lustte
Zingen is ook leuk, ookal kan ik daar helemaal niks van.

quote:

Op zondag 20 december 2009 14:14 schreef ThunderBitch het volgende:

[..]

Ik zit zonder, maar ik blijf lekker binnen vandaag.

Voor sigaretten zou ik het niet doen, maar ik moet zo echt naar buiten om brood voor morgen te halen... Koud

quote:

Op zondag 20 december 2009 14:19 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

t was wat dun, maar wel lekker. Extra lekker omdat m'n ex het nooit lustte
Zingen is ook leuk, ookal kan ik daar helemaal niks van.
[..]

Voor sigaretten zou ik het niet doen, maar ik moet zo echt naar buiten om brood voor morgen te halen... Koud

Sterkte ermee. Wat moet, moet!

Zo de kast is opgeruimd en opnieuw ingedeeld.
Kwam nog een boel spulletjes alleen al in die kast tegen, heb die maar even op 2 stapels aan de kant gezet.
Voelt heel vreemd dit, aan de ene kant voel ik me wel rustig er onder op dit moment.
Aan de andere kant heb ik het gevoel alsof ik zo een giga dip kan krijgen.
Zal maar even moeten vol houden tot dinsdag in elk geval, dan komt ze langs, en dan zal ik haar voor het eerst weer sinds 2 weken spreken.
Hut dwalen mijn gedachtes nu toch weer naar haar af nu ik gewoon even rustig zit.
Dan maar toch even de deur uit de sneeuw in.

Ik vraag me soms af of ik haar ooit weer zal spreken. Ze gaf zelf aan dat ze heel erg graag vrienden wilde blijven, maar ik heb niks van haar gehoord sinds het uit is, op 1 gesprekje op MSN na ongeveer een maandje geleden. Nja, raar...

Ook mooi. Krijg net telefoon van zusje van mn ex dat mn ex gehoord heeft van de ex van mn beste vriend dat ik tijdens mijn relatie vreemd ben gegaan met het zusje van mijn ex !

Godsklere, wat een debiel wijf. Waaorm zou zij zoiets roepen en wat denkt ze er mee te bereiken?

Schiet mij maar lek. En mijn ex heeft dus lopen flikflooien met haar ex, die beste vriend van mij.

En nu heb ik het ineens gevreten en zou ik vreemd gegaan zijn met het zusje van mijn ex

De verhalen worden steeds mooier, ik lig dubbel hier

Mafketels met hun idoite verhalen. Ze doen maar. Ik ga lekker naar de kroeg zometeen

quote:

Op zondag 20 december 2009 15:29 schreef EviL_AleX het volgende:
Ik vraag me soms af of ik haar ooit weer zal spreken. Ze gaf zelf aan dat ze heel erg graag vrienden wilde blijven, maar ik heb niks van haar gehoord sinds het uit is, op 1 gesprekje op MSN na ongeveer een maandje geleden. Nja, raar...

Ach die van mij riep keihard dat ze vrienden wilde blijven, maar enige wat ze vanaf dat moment deed was naai streken leveren en liegen. Kortom ze willen het misschien wel, maar kunnen het zelf simpelweg niet. Die van jouw kiest ervoor om even rust te nemen en die van mij om zich als een bitch te gedragen. Wat heb je liever?

_{Man sneeuwt hier als een gek, net alsof er nog niet genoeg lag}

Whuttttt?! Wat een verhalen Vosss! Daar is over nagedacht. Lach er maar gewoon om inderdaad.


Hè bah, mijn ex smst me net weer.. bagger.

quote:

Op zondag 20 december 2009 15:35 schreef Swatfire het volgende:

[..]

Ach die van mij riep keihard dat ze vrienden wilde blijven, maar enige wat ze vanaf dat moment deed was naai streken leveren en liegen. Kortom ze willen het misschien wel, maar kunnen het zelf simpelweg niet. Die van jouw kiest ervoor om even rust te nemen en die van mij om zich als een bitch te gedragen. Wat heb je liever?

_{Man sneeuwt hier als een gek, net alsof er nog niet genoeg lag}

Mijne wil wel vrienden blijven maar ik moet nog kijken of ik dat zelf wel kan. Maar dat zie ik wel wanneer ik er aan toe ben, tot dan geen / zo min mogelijk contact.