quote:
Op vrijdag 19 maart 2010 17:33 schreef Haushofer het volgende:Gisteravond nog met em uit eten geweest met de nodige discussie erbij, en hij had een interessante kijk op snaartheorie. Zover ik het nu begrijp (maar ik kan er naast zitten) gelooft hij niet meer in fundamentele theorieën, en dus ook niet in snaartheorie als zijnde fundamenteel. Het feit dat snaartheorie bijvoorbeeld gravitonen beschrijft vergelijkt hij met het feit dat drukverschillen in materialen gekwantiseerd kunnen worden via fononen, maar deze fononen zijn ook geen fundamentele deeltjes; het is een effectieve beschrijving. Hoewel snaartheorie dus wel UV-compleet claimt te zijn zou het dan toch ook nog steeds een effectieve theorie blijven. Uiteindelijk lijkt het erop dat hij het entropische principe voor alle krachten wil gaan toepassen.
Ik kreeg het idee dat het Verlinde meer te doen is om een soort paradigmaverschuiving teweeg te brengen; we zouden dan anders over krachten moeten gaan nadenken. Hij vergeleek het met het feit dat de Broglie op een gegeven moment ook poneerde dat het dualiteitsverschijnsel niet alleen voor fotonen opgaat, maar voor
alle deeltjes. Dat is uiteindelijk een erg belangrijk aspect van kwantummechanica geworden, hoewel het op het moment dat de Broglie het invoerde met veel scepsis werd ontvangen (ik geloof dat zelfs Einstein tussenbeide moest komen om de leescommissie van de Broglie's proefschrift te overtuigen van de relevantie). Het "probleem" hiermee is natuurlijk dat het op een gegeven moment wel verschillen moet gaan opleveren met de huidige beschrijvingen, anders weet je wetenschappelijk niet wat je aan zo'n nieuw denkkader hebt. Dus zolang het niet concreter wordt is het moeilijk om er een goed oordeel over te geven.
Ik ben erg benieuwd naar zijn eigen concrete toepassingen op het gebied van kosmologie. Verlinde zag overeenkomsten tussen zijn theorie toegepast op de Sitter ruimtetijden en
MOND.
Een kernbegrip in dit alles is dat ruimtetijd "emergent" is, wat
hier wordt toegelicht. Zal me er binnenkort es wat in verdiepen.

Nu eerst weekend
Dank voor deze mooie update 'from the horse's mouth'. Ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat en of Verlinde met toetsbare voorspellingen gaat komen.
Hij heeft ook al eerder over phononen geschreven op zijn eigen blog. Hebben jullie het overigens nog gehad over de voornaamste kritiekpunten van Lubos Motl (dus de onomkeerbaarheid van een entropische kracht en de empirisch waargenomen interferentiepatronen -en de invloed van zwaartekracht daarop- bij het tweespleten experiment met 1 neutron)?
Het feit dat hij zijn paper 'meer een idee dan een theorie' noemt, vind ik overigens minder sterk. Zijn arxiv-artikel is zeker niet als zodanig geschreven (let bijvoorbeeld op de erg zekere woordkeuze en het relatief grote aantal triomfantelijke uitroeptekens in de tekst. Bij Smoot et al las ik zelfs "Et voilá!" in hun pre-print!). Ook heeft Verlinde reeds vroeg de publiciteit gezocht via het Volkskrantartikel (en dat was nog voor de clash met Padmanabhan die onstond na de 'schoolbordfoto'-gate, tevens de geboorte van deze thread

). Het lijkt er dus meer op dat zijn intiële zekerheid inmiddels plaatsgemaakt heeft voor een gezondere en meer bescheiden opstelling. Dit doet natuurlijk niets af aan het idee zelf en de opvallend sterke analogie tussen entropie en zwaartekracht (bij zwarte gaten) die je al eerder postte blijft mijns inziens een interessant spoor:
Zwart gat <-> Thermodynamisch systeem
Oppervlaktezwaartekracht <-> temperatuur (T)
Waarnemershorizon <-> entropie (S)
Massa <-> energie (E)
Of zoals J.Koelman al sprak: "If it smells like entropy, and it behaves like entropy, it probably is entropy".
De MOND (Modified Newton Dynamics) was ik al eerder tegengekomen en als ik het goed begrepen heb kan je met een aangepaste versie van F=ma verklaren waarom de rotatiesnelheid van massa's om het centrum van sterrenstelsels, onafhankelijk is van de straal van de rotatiecirkel. In het MOND model heb je dus geen 'dark matter' meer nodig om het afwijkende gedrag van roterende massa's in verre sterrenstelsels te verklaren (massa's draaien met dezelfde snelheid om het centrum, ongeacht hun afstand tot het centrum). Vond het een mooi idee totdat ik de plaatjes zag van 'gravitational lensing' (dus licht van verre sterrenstelsels dat zich volgens de wetten van de ART krult om sterrenstelsels die zich precies bevinden tussen ons en hen. Soort 'halo' effect dat je ook bij een maansverduistering ziet). Die plaatjes vind ik erg overtuigend voor de hypothese dat 'dark matter' bestaat. Iets moet het licht van de achterliggende stelsels immers tegenhouden en dan ook nog eens zo veel massa bevatten dat de kromming van de ruimte-tijd (en daarmee de creatie van een 'lens' om het licht erachter te kunnen zien) verklaard wordt.
Het blijft uiterst interessant om te volgen. Dan nu maar eerst iets proberen te begrijpen van emergente ruimte-tijd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 20-03-2010 14:11:31 ]