Als je vroeger ziek was, dan kwam je oma op bezoek. Althans zo ging dat hier. Oma kwam dan langs om je in bed te stoppen en verse sinaasappels uit te persen en thee te zetten, beschuitjes te smeren, kruik warm maken en desnoods ging ze een pot honing kopen voor in de thee of melk. Het was altijd fijn met oma. Tot dat ik een jaar of 15 werd, toen werd het tijd dat ik op mijn eigen pootjes ging staan, en mijn ziekheid zelf ging verzorgen. Ik kon hier wel mee leven, tot eergisteren. Ik voelde me echt gigantisch ziek en durfde alsmaar niet te bellen want ja, je kan als volwassen vrouw toch niet meer je oma gaan bellen om te vragen of ze even langs komt om je te verzorgen. Maar toch deed ik het. En wat bleek....
ZE WAS ER NIET! Ze was naar de tandarts.
Toen kwam mijn vader na 3 uur thuis en die deed weer ouderwets lullig. Ik voelde me nog steeds kut en baalde.
Klacht: Oma's die niet komen om je te verzorgen als je echt ziek bent.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya