[R&P Dogma] Dossier vreemdgaan

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:12 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Nou, wat niet weet wat niet deert is een goeie vermomming voor het feit dat jij met het verzwijgen geen gezeik in je relatie krijgt. Kortom; door het niet te vertellen pak je de easy way.

Precies

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:13 schreef Taurus het volgende:

[..]

Ik bepaal dat wel ja, tot op zekere hoogte. Ik kan ook recht in mijn vriendins gezicht zeggen dat ik haar nieuwe kapsel afschuwelijk vind waar ze net honderden euro's aan uit heeft gegeven, maar ik heb nog nét het inlevingsvermogen en de sociale capaciteiten dat niet te doen. Zo moeilijk is het niet om te bedenken hoe mijn vriend zich zou voelen als ik hem vertel dat ik 'n 'vergissing' heb gemaakt maar dat ik wel 'zo graag bij hem wil blijven'. Lekkere info voor hem, wat heeft hij daar nou aan? Bovendien loop ik dan het risico dat hij niet meer verder met me wil, iedereen ongelukkig. Als ik het niet vertel draag ik de last van mijn spijt en is verder iedereen blij. Echt, ik zie niet wat hier - rationeel gezien - verkeerd aan is.
Het enige wat moeilijk is is dat de maatschappij "JE PARTNER MOET DE WAARHEID WETEN" in je gezicht schreeuwt, evenals je ethische normen en waarden. Daar zit verder geen enkele rationaliteit achter hoor, dat is gewoon hoe wij bedacht hebben hoe het hoort. Exclusiviteit, doodgaan van jaloezie als je bedenkt dat een ander met zijn handen aan je vrouw heeft gezeten. Daar heb ik alle begrip voor, en ik hou zelf ook van dat sprookje, daarom streef ik naar monogamie. Maar als je realistisch bent: vreemdgaan gebeurt, en dan is het wel degelijk nog een dilemma wat je er mee doet. Ik durf me die situatie in te leven, en te bedenken hoe ik daarop zou reageren. Daar heeft niemand regels voor geschreven

IK zou het graag willen weten. Ik bepaal graag zelf hoe ik ergens over denk en welke beslissingen ik daar aan verbind. Ik zeg ook tegen vrienden of een relatie dat ik hun kapsel niet geweldig vindt. Dat hoeft niet gelijk afzeikerig te gebeuren overigens.

Waar trek je de grens? Als je af en toe coke gebruikt in een moment van zwakte dan is het geen probleem maar als je verslaafd bent moet je het vertellen? Zo kan ik nog wel 100 voorbeelden verzinnen maar waar trek je de grens. Welke verhalen durf jij niet te delen in een relatie? Als die relatie zo goed is en die weet zo goed hoe jij bent en dat past zo goed dan zal die dat slippertje ook wel overleven.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:22 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Vind ik niet echt bewonderingswaardig. Ik ben nog nooit vreemdgegaan, maar denk wel dat ik het zou vertellen. Ik kan a) niet leven met die leugen en b) het feit dat de balans in de relatie zoek is geraakt doordat 1 van de 2 met een leugen de relatie door gaat zetten.

Dus omdat jij niet kunt leven met een leugen, vertel je het. Dat is evengoed aan jezelf denken, dat besef je je toch wel he? Ik vind het ook niet bewonderingswaardig, het vreemdgaan dan. Het niet vertellen vind ik een rationele weloverwogen beslissing, in mijn en zijn voordeel.

Dat balansverhaal vind ik onduidelijk. Welke balans? De balans tussen wie of wat? Geloof jij in een God die boven jou een gewicht zet van schuld waardoor de balans in je relatie scheef gaat? Ik geloof dat ik dat gewicht zelf in de hand kan hebben. Als ik voor mezelf besluit dat dat vreemdgaan geen consequenties heeft voor mijn liefde voor hem, heb ik geen last van een scheefgeraakte balans, dat lijkt me logisch.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:23 schreef Godtje het volgende:

[..]

IK zou het graag willen weten. Ik bepaal graag zelf hoe ik ergens over denk en welke beslissingen ik daar aan verbind. Ik zeg ook tegen vrienden of een relatie dat ik hun kapsel niet geweldig vindt. Dat hoeft niet gelijk afzeikerig te gebeuren overigens.

Waar trek je de grens? Als je af en toe coke gebruikt in een moment van zwakte dan is het geen probleem maar als je verslaafd bent moet je het vertellen? Zo kan ik nog wel 100 voorbeelden verzinnen maar waar trek je de grens. Welke verhalen durf jij niet te delen in een relatie? Als die relatie zo goed is en die weet zo goed hoe jij bent en dat past zo goed dan zal die dat slippertje ook wel overleven.

Ik heb een heel duidelijke grens: zodra het iets betekent voor de relatie vertel ik het. Als ik het doe omdat ik iets te kort kom in de relatie vertel ik het (beter vóór ik vreemd ben gegaan overigens), als ik zwanger ben geraakt van een ander vertel ik het, als ik het onveilig heb gedaan vertel ik het, als ik verliefd ben geworden op de ander vertel ik het, als de kans bestaat dat mijn vriend er achter komt zonder dat ik het vertel, vertel ik het. Ik denk na. En doorgaan na een slippertje: weet ik niet. Als mijn vriend vertelt dat hij een slippertje heeft gemaakt is het weliswaar niet: "Daar is het gat van de deur.", maar is het wel: "Ben je verliefd? Was je dronken? Weet je haar naam? Is ze een bekende?" etc. En dan nog het onmogelijke dilemma: kan ik leven met hem terwijl ik me kan indenken dat hij een ander heeft aangeraakt. Geen idee hoe ik daarop reageer, dat weet ik pas als het me overkomt. En daarom wil ik dat hij het niet vertelt. Niet als het niets heeft voorgesteld.

Vreemdgaan is hetzelfde als doping gebruiken in de Tour de France. Iedereen doet het, maar eenmaal betrapt is het zaak glashard te ontkennen.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:26 schreef Taurus het volgende:

[..]

Dus omdat jij niet kunt leven met een leugen, vertel je het. Dat is evengoed aan jezelf denken, dat besef je je toch wel he? Ik vind het ook niet bewonderingswaardig, het vreemdgaan dan. Het niet vertellen vind ik een rationele weloverwogen beslissing, in mijn en zijn voordeel.

Dat weet jij dus niet en wat mij betreft is het niet aan jou om dat voor een ander te bepalen tenzij je het misschien ooit hebt besproken. Stel dat ik vreemd ga wil je het dan weten....... maar dat doe je vast niet.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:32 schreef Godtje het volgende:

[..]

Dat weet jij dus niet en wat mij betreft is het niet aan jou om dat voor een ander te bepalen tenzij je het misschien ooit hebt besproken. Stel dat ik vreemd ga wil je het dan weten....... maar dat doe je vast niet.

Als hij niet weet dat ik ben vreemdgegaan.. En alles is nog zoals het was.. Waar is het dan precies in zijn nadeel? Concreet graag. Bovendien is dit sowieso 'n slap argument, als ik het hem wel vertel ben ik toch ook voor hem aan het nadenken? "Ja maar ik vind dat je recht hebt op de waarheid", "Het is beter voor jou om dit te weten".

Ik bespreek het trouwens wel, en in voorgaande relaties is gezegd: ik wil het altijd weten. Ik heb toen gezegd dat ik het dan wel zou vertellen. Maar ik doe dat niet, weet ik nu al. Niet als het over zoiets onzinnigs gaat. Ok dat is een punt waar veel mensen vaak over vallen hier, het accepteren van je eigen tekortkomingen. Geschokt gaan we nu allemaal roepen: "oooooh, dus toen loog je ook al! Jij hebt geen idee hoe relaties werken!" Terwijl ik dat 'liegen' allang heb geaccepteerd. Dat 'jullie' daar anders over denken maakt mij dus in principe niets uit. Hou het dus vooral bij jezelf, als in "ik zou het wel vertellen", 'Ik kan niet liegen in een relatie", "ik vind liegen altijd verkeerd". Mijn normen zijn niet de jouwe.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:31 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Ik vind het vooral een manier om de waarheid, namelijk dat je met een ander geneukt hebt, weg te moffelen.
[..]

Dat is het ook. En dan? Ik heb redenen om die waarheid weg te moffelen.

quote:

Ik hou van openheid en eerlijkheid in mijn relatie. Ik heb zelf het idee dat ik met alles bij mijn partner terecht kan, en vice versa. Als ik opeens zo`n lage daad zou verzwijgen, dan is de balans van openheid en eerlijkheid verstoord. Dan kan ik niet meer praten over eerlijkheid zonder mijzelf hypocriet te voelen, en het gevoel hebben dat ik mijn partner keer op keer opnieuw bedrieg door het niet te vertellen.

He, wat naar voor jou. Jij kan het niet aan. Nou, vertel het maar dan.. Ben je daar van af, van dat nare gevoel.

quote:

Ik zou het serieus niet kunnen, mooi weer spelen terwijl ik in mijn achterhoofd dat filmpje opnieuw afspeel van mijn vreemdgaan. En ik zou het zeker niet kunnen om te liegen 'voor mijn partner', die in de veronderstelling is dat alles koek en ei is. Dan waag ik liever de gok dat ze mij zou vergeven.

Och, jij zou het niet kunnen. Arme jij, wat een last. Gooi het maar in haar gezicht dan, en dan hopen dat ze door haar tranen heen jou nog kan vergeven, leg de consequenties maar bij haar neer inderdaad. Ben jij van je dilemma af, jij hoeft alleen nog maar af te wachten.

Sorry dat ik het zo flauw zeg, maar snap je wat ik bedoel? Mijn visie hierop, bedoel ik? Dat jij hiervoor zou kiezen is je goed recht natuurlijk, maar ik vind dit net zo egoistisch als wanneer ik het niet vertel om de relatie zonder problemen te houden. Verschil is alleen dat door mijn egoisme híj niet geschaad is, en door jouw egoisme jullie beiden de sjaak zijn.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:47 schreef RvLaak het volgende:

[..]

Dus, als ik jou goed begrijp, mag jij alles doen wat je wil, zolang hij er maar niet achter kan komen. Dan is het goed voor jou.

Tenzij jij natuurlijk consequenties kunt gaan ervaren, dan vertel je het wel?

Naar mijn mening een behoorlijk laffe instelling.

Niet alleen ik consequenties kan ervaren, hij ook. Als ik het onveilig doe is er voor hem een risico, ik moet mezelf laten testen, daar komt hij natuurlijk achter. Het zou pas laf zijn als ik dan niets vertel en gewoon met hem door seks. Allemaal om de relatie te behouden. Dat kan niet, IMO.

Tenzij de relatie consequenties kan ervaren: dan vertel ik het. Dat is geen laffe instelling, dat is een rationele en uiterst logische instelling.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:14 schreef Scorpie het volgende:
Tja, jij wil dus liever ook niet dat je vriendin het tegen jou verteld?

Correct.

zij ziet 'het verzwijgen en het dus kapot gaan aan je eigen schuld gevoel' als de grootste last..

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:13 schreef Taurus het volgende:

[..]

Ik bepaal dat wel ja, tot op zekere hoogte. Ik kan ook recht in mijn vriendins gezicht zeggen dat ik haar nieuwe kapsel afschuwelijk vind waar ze net honderden euro's aan uit heeft gegeven, maar ik heb nog nét het inlevingsvermogen en de sociale capaciteiten dat niet te doen. Zo moeilijk is het niet om te bedenken hoe mijn vriend zich zou voelen als ik hem vertel dat ik 'n 'vergissing' heb gemaakt maar dat ik wel 'zo graag bij hem wil blijven'. Lekkere info voor hem, wat heeft hij daar nou aan? Bovendien loop ik dan het risico dat hij niet meer verder met me wil, iedereen ongelukkig. Als ik het niet vertel draag ik de last van mijn spijt en is verder iedereen blij. Echt, ik zie niet wat hier - rationeel gezien - verkeerd aan is.
Het enige wat moeilijk is is dat de maatschappij "JE PARTNER MOET DE WAARHEID WETEN" in je gezicht schreeuwt, evenals je ethische normen en waarden. Daar zit verder geen enkele rationaliteit achter hoor, dat is gewoon hoe wij bedacht hebben hoe het hoort. Exclusiviteit, doodgaan van jaloezie als je bedenkt dat een ander met zijn handen aan je vrouw heeft gezeten. Daar heb ik alle begrip voor, en ik hou zelf ook van dat sprookje, daarom streef ik naar monogamie. Maar als je realistisch bent: vreemdgaan gebeurt, en dan is het wel degelijk nog een dilemma wat je er mee doet. Ik durf me die situatie in te leven, en te bedenken hoe ik daarop zou reageren. Daar heeft niemand regels voor geschreven

Dat gedrag kan ik echt totaal niet hebben.

Als iemand mijn kapsel lelijk vind of iets anders staat ze niet aan dan hoor ik dat graag ja.

De waarheid is belangrijker dan wat iemand wil horen.

Stel je loopt de hele dag met een snotje aan je neus wil je dan ook dat niemand er iets van zegt omdat jij je dan beter voelt?

Ik vind dat je nogal makkelijk doet over de kwestie eerlijk zijn.

Ik zou je in ieder geval niet vertrouwen.

Ik ben het helemaal eens met Taurus. Ik denk overigens wel dat meespeelt hoe oud je bent en in wat voor soort situatie je zit met de ander. Ik heb kinderen met mijn partner, we wonen in één huis. Geen haar op mn hoofd die mijn gezinsleven zoals het nu is, op zou geven als hij een keer vreemd zou gaan. Maar ken ik de jongen net 4 weken, is het mss een ander verhaal. Ik heb dan nog niet die emotionele verbondenheid met hem en hij heeft nog geen krediet opgebouwd.

Ik ben meerdere keren vreemdgegaan in mn leven. 1 ervan was een affaire van een aantal maanden, ik was echt verliefd op die ander (en dat was wederzijds). Ik heb het verteld, ook omdat ik toen nog vond dat dat zo hoorde,en omdat ik echt gevoelens had voor die ander. Ik vertelde het pas nadat ik het contact met die ander verbroken had. Mijn vriend was er helemaal kapot van en we zijn toen uit elkaar gegaan.

Na een tijdje echter kwamen mijn vriend en ik weer bij elkaar. Hij vertrouwt me nooit meer 100%, dat spreekt.Ik vertrouw mezelf niet eens 100% Maar die affaire is inmiddels bijna 9 jaar geleden, ooit moet je ophouden met ouwe koeien uit de sloot te trekken. Hij moest met mij verder gaan zoals het is, of niet. Ik heb hem eerlijk gezegd dat ik streef naar monogamie, maar ook weet dat in the heat of the moment, ik dat weleens vergeet. Dat heeft niets te maken met de liefde of het respect naar mijn partner, maar met mijn lustgevoelens van dat moment. Omgekeerd vind ik het dus ook niet echt erg als hij een keer een slippertje zou maken. Affaire is anders, ik heb ervan geleerd en dat zal me niet snel meer overkomen.
Maar ik wil dus ook niet dat hij het mij zou vertellen, net zoals ik hem een slipprtje niet opbiechten zal. Alles weten maakt helemaal niet altijd gelukkig.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 12:48 schreef Taurus het volgende:
Och, jij zou het niet kunnen. Arme jij, wat een last. Gooi het maar in haar gezicht dan, en dan hopen dat ze door haar tranen heen jou nog kan vergeven, leg de consequenties maar bij haar neer inderdaad. Ben jij van je dilemma af, jij hoeft alleen nog maar af te wachten.

Sorry dat ik het zo flauw zeg, maar snap je wat ik bedoel? Mijn visie hierop, bedoel ik? Dat jij hiervoor zou kiezen is je goed recht natuurlijk, maar ik vind dit net zo egoistisch als wanneer ik het niet vertel om de relatie zonder problemen te houden. Verschil is alleen dat door mijn egoisme híj niet geschaad is, en door jouw egoisme jullie beiden de sjaak zijn.

Dus eigenlijk verzwijg je het vooral in het belang van de ander? Dat moet ik hieruit opmaken? Je zegt het niet om hem de pijn te besparen?

quote:

Op donderdag 10 december 2009 13:37 schreef Northside het volgende:

[..]

Dus eigenlijk verzwijg je het vooral in het belang van de ander? Dat moet ik hieruit opmaken? Je zegt het niet om hem de pijn te besparen?

Hij schiet er toch ook niets mee op?

quote:

Op donderdag 10 december 2009 13:39 schreef Wazeggie het volgende:

Hij schiet er toch ook niets mee op?

Daar gaat het niet om. Het is een verdraaing van de feiten. Je vertelt het hem niet omdat je de relatie niet op het spel wil zetten, omdat je je vertrouwde leventje niet kwijt wil. DAT is de reden om het niet te vertellen, dat je hem de pijn en ellende wil besparen is goedpraterij, of op zijn best een bijkomend voordeel. Het niet vertellen is eigenbelang en geen medeleven. Als je zijn welzijn zo belangrijk vindt was je nooit bovenop die ander geeindigd.

Dat hoeft helemaal niet. Mijn vriend zet me er echt niet uit als ik vreemd zou gaan (slippertje). Dus dat zet ik niet op het spel.Niet iedereen is zo zwart-wit

quote:

Op donderdag 10 december 2009 13:49 schreef Wazeggie het volgende:
Dat hoeft helemaal niet. Mijn vriend zet me er echt niet uit als ik vreemd zou gaan (slippertje). Dus dat zet ik niet op het spel.Niet iedereen is zo zwart-wit

Dan heb je een slappe vriend zonder ruggengraat.

En als hij je er toch niet uitzet wat zet je dan op het spel door het te vertellen?

Je spreekt jezelf tegen.

Om hem geen pijn te doen boefuckinghoe. Het IS zwart-wit. In vreemdgaan is er geen grijs gebied.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 13:43 schreef Northside het volgende:

[..]

Daar gaat het niet om. Het is een verdraaing van de feiten. Je vertelt het hem niet omdat je de relatie niet op het spel wil zetten, omdat je je vertrouwde leventje niet kwijt wil. DAT is de reden om het niet te vertellen, dat je hem de pijn en ellende wil besparen is goedpraterij, of op zijn best een bijkomend voordeel. Het niet vertellen is eigenbelang en geen medeleven. Als je zijn welzijn zo belangrijk vindt was je nooit bovenop die ander geeindigd.

Dit dus!