R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik persoonlijk niet, wie weet na 10 jaar relatie, maar als die verleiding komt dan is de relatie denk ik niet helemaal in orde. Waarom zou iemand behoefte hebben aan een ander.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:33 schreef Catbert het volgende:
[..]
Maar je zou dus best in de verleiding kunnen komen terwijl er niks aan de hand is met je relatie?
Ik niet in ieder geval.
Maar ik snap wel dat het mensen kan overkomen.
Vervolgens toegeven aan de situatie snap ik dan niet en het vervolegns verzwijgen snap ik al helemaal niet.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Verleiding ja, daadwerkelijk iets doen met een ander, nee.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:33 schreef Catbert het volgende:
[..]
Maar je zou dus best in de verleiding kunnen komen terwijl er niks aan de hand is met je relatie?
IMO, anyway.
Zodra ik zou voelen dat iemand veel indruk maakt zou ik niet meer met die persoon omgaan.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:43 schreef RvLaak het volgende:
[..]
Dat heb je niet altijd zelf in de hand. Je kan namelijk (bijvoorbeeld) in een kroeg of bij een concert iemand ontmoeten die veel indruk op je maakt.
Wat je "gewoon" moet doen, is de verleiding weerstaan om bij die persoon het bed in te kruipen. Ongeacht wat je plannen ook zijn.
De kat niet op het spek binden enzo.
En ja dat weet je van jezelf.
Hieraan toegeven en hiermee verdergaan is een bewuste keuze en geen vergissing.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
je bent ook maar een mens hoor. Het is gedeeltelijk biologisch bepaald wat jou aantrekt. Als je een persoon tegenkomt die aan jouw biologische eisen voldoet, zul je in de verleiding komen. In meer of mindere mate.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:43 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Ik persoonlijk niet, wie weet na 10 jaar relatie, maar als die verleiding komt dan is de relatie denk ik niet helemaal in orde. Waarom zou iemand behoefte hebben aan een ander.
Ik niet in ieder geval.
Maar ik snap wel dat het mensen kan overkomen.
Vervolgens toegeven aan de situatie snap ik dan niet en het vervolegns verzwijgen snap ik al helemaal niet.
Wat je met die verleiding doet, is een andere zaak natuurlijk.
Eens.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:45 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Zodra ik zou voelen dat iemand veel indruk maakt zou ik niet meer met die persoon omgaan.
De kat niet op het spek binden enzo.
En ja dat weet je van jezelf.
Hieraan toegeven en hiermee verdergaan is een bewuste keuze en geen vergissing.
Al moet ik zeggen dat ik het flirten heel erg leuk vind
...
Nouja, vertel. Hoe praat ik het goed? Ik praat het juist niet goed, daarom zou ik het niet vertellen aan mijn partner als het niets heeft voorgesteld. Het valt namelijk niet goed te praten, zeker niet voor hem, dus hou ik mijn mond. Een en een is twee. Makes totally sense. Nu jij weer.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:23 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
In mijn relatie is dat wel het geval. Gewoon simpel. Vreemdgaan is fout en anders is er inderdaad iets aan de hand.
Dat andere mensen hier anders over denken moeten ze lekker zelf weten, maar ik begrijp het niet en in mijn ogen is het dom en verkeerd.
Je dient in een relatie eerlijk te zijn.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:51 schreef Taurus het volgende:
[..]
Nouja, vertel. Hoe praat ik het goed? Ik praat het juist niet goed, daarom zou ik het niet vertellen aan mijn partner als het niets heeft voorgesteld. Het valt namelijk niet goed te praten, zeker niet voor hem, dus hou ik mijn mond. Een en een is twee. Makes totally sense. Nu jij weer.
Hem niet willen kwetsen is een kut excuus om je eigen fouten te verdoezelen.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Tja, als je dat wil blijven geloven. Echt, jij bent ook maar een mens.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:43 schreef HugoBaas het volgende:
Ik persoonlijk niet, wie weet na 10 jaar relatie, maar als die verleiding komt dan is de relatie denk ik niet helemaal in orde. Waarom zou iemand behoefte hebben aan een ander.
Ik niet in ieder geval.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Omdat relaties nooit 100% perfect en volmaakt zijn, waarin je je partner alles kunt en wilt geven wat hij of zij nodig heeft. En dat is helemaal geen probleem, zolang je dat gewoon accepteert... En sommige vinden het prima, leven in de wetenschap dat ze een 95% perfecte relatie hebben en nemen genoegen met het feit dat de overige 5% niet vervuld zal worden en zijn daar volmaakt gelukkig mee. Andere raken in de verleiding als ze die 5% voorgeschoteld krijgen...quote:Op donderdag 10 december 2009 11:43 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Ik persoonlijk niet, wie weet na 10 jaar relatie, maar als die verleiding komt dan is de relatie denk ik niet helemaal in orde. Waarom zou iemand behoefte hebben aan een ander.
Ik niet in ieder geval.
Maar ik snap wel dat het mensen kan overkomen.
Vervolgens toegeven aan de situatie snap ik dan niet en het vervolegns verzwijgen snap ik al helemaal niet.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Met alcohol op ben je niet meer zo bewust van je keuzes. En dat alcohol geen excuus is, is ook onzin. Je partner heeft er weinig aan, je hebt zelf de alcohol tot je genomen dus het blijft jouw fout. Maar voor jezelf is het natuurlijk wel degelijk een excuus, mijn grenzen verschuiven drastisch met alcohol op. Zogezegd 'onder invloed'.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:45 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Zodra ik zou voelen dat iemand veel indruk maakt zou ik niet meer met die persoon omgaan.
De kat niet op het spek binden enzo.
En ja dat weet je van jezelf.
Hieraan toegeven en hiermee verdergaan is een bewuste keuze en geen vergissing.
Daarnaast kan er sowieso wel sprake zijn van een vergissing, als jij dat tegenspreekt ben jij nooit opgegaan in een spel van verleiding en een spanning met iemand die je moeilijk vindt te weerstaan. Voor iemand die heel erg van seks houdt is ook de verleiding groot. En ja, dan kan het voorkomen dat je de volgende ochtend spijt hebt, omdat je al 'gebonden' bent. Dan praat ik van een vergissing. Een fout. Als ik een keer vreemdga met de liefde van mijn leven in plaats van mijn partner waarvan ik al dacht dat dat de liefde van mijn leven was heb ik daar natuurlijk geen spijt van, wel ten opzichte van mijn huidige partner, maar niet ten opzichte van het vreemdgaan. Maar als het gewoon een avontuurtje was, caught in the moment, en geloof me, dat is een stuk minder bewust dan jij beweert, dan komt spijt om de hoek kijken en dan vertel ik het niet.
Overigens beweer ik hier mee niet dat het voor mij zo ontzettend moeilijk is niet vreemd te gaan, ik ben nooit vreemdgegaan namelijk, maar het kan wel degelijk gebeuren. Zeker als je wilt blijven genieten en je niet bepaalde personen en alcohol wilt afzweren. En laat ik nou net zo'n levensgenieter zijn
Heul bewust.
Wil je hier mee zeggen dat er mensen zijn die nooit in de verleiding komen? Die zou ik dan wel willen ontmoeten... Zelfs HB geeft toe dat hij wel eens verleiding heeft gevoeld.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:54 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Omdat relaties nooit 100% perfect en volmaakt zijn, waarin je je partner alles kunt en wilt geven wat hij of zij nodig heeft. En dat is helemaal geen probleem, zolang je dat gewoon accepteert... En sommige vinden het prima, leven in de wetenschap dat ze een 95% perfecte relatie hebben en nemen genoegen met het feit dat de overige 5% niet vervuld zal worden en zijn daar volmaakt gelukkig mee. Andere raken in de verleiding als ze die 5% voorgeschoteld krijgen...
Je spreek jezelf een beetje tegen. Je zou dus wel in verleiding kunnen komen. En niet met iemand omgaan is niet altijd even makkelijk als je haar vaak tegenkomt.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:45 schreef HugoBaas het volgende:
Zodra ik zou voelen dat iemand veel indruk maakt zou ik niet meer met die persoon omgaan.
De kat niet op het spek binden enzo.
Misschien, maar je moet je realiseren dat ik met die meid in kwestie nooit de intentie had vreemd te gaan. Ik zat in het buitenland en vond het gewoon leuk daar iemand ontmoet te hebben met wie ik die drie weken uit eten kon en naar de film kon enzo. Natuurlijk was het een indrukwekkende meid waarvan ik zo iets had van "hot damn, lekker!" maar ik ging er vanuit dat ik wel sterk genoeg was om het gewoon platonisch te houden. Flirten doe ik in de kroeg ook wel, daar zit verder niks achter. Het is een geleidelijk iets, je bedenkt niet ergens van "nu ga ik vreemdgaan" ofzo.quote:Hieraan toegeven en hiermee verdergaan is een bewuste keuze en geen vergissing.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Ja, en dat moet je dus nou net niet doen. Als je van jezelf weet dat je in dat spel op kan gaan, moet je het spel niet spelen. Simpel.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:58 schreef Taurus het volgende:
[..]
Met alcohol op ben je niet meer zo bewust van je keuzes. En dat alcohol geen excuus is, is ook onzin. Je partner heeft er weinig aan, je hebt zelf de alcohol tot je genomen dus het blijft jouw fout. Maar voor jezelf is het natuurlijk wel degelijk een excuus, mijn grenzen verschuiven drastisch met alcohol op. Zogezegd 'onder invloed'.
Daarnaast kan er sowieso wel sprake zijn van een vergissing, als jij dat tegenspreekt ben jij nooit opgegaan in een spel van verleiding en een spanning met iemand die je moeilijk vindt te weerstaan. Voor iemand die heel erg van seks houdt is ook de verleiding groot. En ja, dan kan het voorkomen dat je de volgende ochtend spijt hebt, omdat je al 'gebonden' bent. Dan praat ik van een vergissing. Een fout. Als ik een keer vreemdga met de liefde van mijn leven in plaats van mijn partner waarvan ik al dacht dat dat de liefde van mijn leven was heb ik daar natuurlijk geen spijt van, wel ten opzichte van mijn huidige partner, maar niet ten opzichte van het vreemdgaan. Maar als het gewoon een avontuurtje was, caught in the moment, en geloof me, dat is een stuk minder bewust dan jij beweert, dan komt spijt om de hoek kijken en dan vertel ik het niet.
Overigens beweer ik hier mee niet dat het voor mij zo ontzettend moeilijk is niet vreemd te gaan, ik ben nooit vreemdgegaan namelijk, maar het kan wel degelijk gebeuren. Zeker als je wilt blijven genieten en je niet bepaalde personen en alcohol wilt afzweren. En laat ik nou net zo'n levensgenieter zijn
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel degelijk vind dat jij het vreemdgaan goed praat. Met als smoesje "het was een vergipsing, is ga het niet vertellen".
Nou, nee... Misschien een beetje verkeerd geformuleerd. Er zullen heel weinig mensen zijn die nooit in de verleiding zullen komen (ik ken er wel eentje, maar dat ligt meer aan het feit dat die totaal aseksueel is), maar er zullen genoeg mensen zijn die wel in de verleiding komen maar er niets mee doen. Een soort van honger buiten krijgen en toch maar niet eten omdat het er thuis niet is. Een ander krijgt honger en besluit buiten de deur te etenquote:
[..]
Wil je hier mee zeggen dat er mensen zijn die nooit in de verleiding komen? Die zou ik dan wel willen ontmoeten... Zelfs HB geeft toe dat hij wel eens verleiding heeft gevoeld.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Van wie dien ik eerlijk te zijn? Door het niet te vertellen hou ik onze relatie in stand, waardoor ik hem inderdaad niet kwets, en true: ik word er zelf ook gelukkiger van. Dat ik dat niet verdien: het zij zo, dat ligt er aan hoe ik er zelf tegenaan kijk. Maar er is niemand die mij kan vertellen dat je altijd de waarheid moet vertellen aan je partner. Nogmaals: de waarheid is niet altijd welkom. Durf eens buiten de normen te denken en kijk naar wat het in de praktijk oplevert. Talk about 'bewustzijn'.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:53 schreef HugoBaas het volgende:
[..]
Je dient in een relatie eerlijk te zijn.
Hem niet willen kwetsen is een kut excuus om je eigen fouten te verdoezelen.
Mag ik vragen hoe het gebeurt is bij jou? Als het in haar, of jouw, bed was, had je het makkelijk kunnen voorkomen. Gewoon niet met elkaar in 1 bed slapen.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:59 schreef Catbert het volgende:
[..]
Je spreek jezelf een beetje tegen. Je zou dus wel in verleiding kunnen komen. En niet met iemand omgaan is niet altijd even makkelijk als je haar vaak tegenkomt.
[..]
Misschien, maar je moet je realiseren dat ik met die meid in kwestie nooit de intentie had vreemd te gaan. Ik zat in het buitenland en vond het gewoon leuk daar iemand ontmoet te hebben met wie ik die drie weken uit eten kon en naar de film kon enzo. Natuurlijk was het een indrukwekkende meid waarvan ik zo iets had van "hot damn, lekker!" maar ik ging er vanuit dat ik wel sterk genoeg was om het gewoon platonisch te houden. Flirten doe ik in de kroeg ook wel, daar zit verder niks achter. Het is een geleidelijk iets, je bedenkt niet ergens van "nu ga ik vreemdgaan" ofzo.
Zo werkt dat niet. In ieder geval niet voor mij. Die meid met wie ik vreemdgegaan ben was ook niet 'beter' dan m'n toenmalige vriendin. Het is dom te denken dat het vreemdgaan perse iets te maken heeft met je relatie ofzo. Ik miste in die tijd het single zijn wel een beetje, maar met m'n relatie op zich was helemaal niks mis. Ik was ook toen nog dol op m'n vriendin. Hoewel ze op die momenten naar de achtergrond verdrongen werd ben ik op die meid met wie ik vreemdgegaan ben absoluut niet verliefd geworden.quote:Op donderdag 10 december 2009 11:54 schreef Sjeen het volgende:
Omdat relaties nooit 100% perfect en volmaakt zijn, waarin je je partner alles kunt en wilt geven wat hij of zij nodig heeft. En dat is helemaal geen probleem, zolang je dat gewoon accepteert... En sommige vinden het prima, leven in de wetenschap dat ze een 95% perfecte relatie hebben en nemen genoegen met het feit dat de overige 5% niet vervuld zal worden en zijn daar volmaakt gelukkig mee. Andere raken in de verleiding als ze die 5% voorgeschoteld krijgen...
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Jij bepaald graag voor de ander wat hij wel of niet wil weten?quote:
[..]
Van wie dien ik eerlijk te zijn? Door het niet te vertellen hou ik onze relatie in stand, waardoor ik hem inderdaad niet kwets, en true: ik word er zelf ook gelukkiger van. Dat ik dat niet verdien: het zij zo, dat ligt er aan hoe ik er zelf tegenaan kijk. Maar er is niemand die mij kan vertellen dat je altijd de waarheid moet vertellen aan je partner. Nogmaals: de waarheid is niet altijd welkom. Durf eens buiten de normen te denken en kijk naar wat het in de praktijk oplevert. Talk about 'bewustzijn'.
Het zal best pijn doen om het te weten maar ik beslis graag zelf wat ik wel en niet accepteer.
Excact mijn instelling... Ik heb gelukkig ook nog eens een vriendin die het helemaal niet erg vindt (zegt ze) dat ik met andere meisjes flirt. Zolang ik het maar niet doe waar ze bij is, vermoed ik zoquote:Op donderdag 10 december 2009 12:01 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Nou, nee... Misschien een beetje verkeerd geformuleerd. Er zullen heel weinig mensen zijn die nooit in de verleiding zullen komen (ik ken er wel eentje, maar dat ligt meer aan het feit dat die totaal aseksueel is), maar er zullen genoeg mensen zijn die wel in de verleiding komen maar er niets mee doen. Een soort van honger buiten krijgen en toch maar niet eten omdat het er thuis niet is. Een ander krijgt honger en besluit buiten de deur te eten
Ze heeft me zelfs een paar keer aangespoord... Dat was behoorlijk evil van haar. Weet nog steeds wat haar motivatie was
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 10-12-2009 12:04:56 ]
Met je post geef je precies aan wat ik bedoel... Ik zeg niet dat er iets mis is met een relatie, ik zeg alleen dat er een stukje is dat op een of andere manier niet vervuld wordt. In jouw geval was het puur lust, want vriendin niet in de buurt... In andere gevallen kan het bijvoorbeeld spanning zijn, dat gaat in langere relaties nu eenmaal een beetje verloren. Dat doet allemaal niets af aan de relatie, vind ik... Maar het zijn wel factoren die meespelen in het vatbaar zijn voor verleidingenquote:
[..]
Zo werkt dat niet. In ieder geval niet voor mij. Die meid met wie ik vreemdgegaan ben was ook niet 'beter' dan m'n toenmalige vriendin. Het is dom te denken dat het vreemdgaan perse iets te maken heeft met je relatie ofzo. Ik miste in die tijd het single zijn wel een beetje, maar met m'n relatie op zich was helemaal niks mis. Ik was ook toen nog dol op m'n vriendin. Hoewel ze op die momenten naar de achtergrond verdrongen werd ben ik op die meid met wie ik vreemdgegaan ben absoluut niet verliefd geworden.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Dat is geen smoesje, dat is toch wat het is?quote:Op donderdag 10 december 2009 12:00 schreef RvLaak het volgende:
[..]
Ja, en dat moet je dus nou net niet doen. Als je van jezelf weet dat je in dat spel op kan gaan, moet je het spel niet spelen. Simpel.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel degelijk vind dat jij het vreemdgaan goed praat. Met als smoesje "het was een vergipsing, is ga het niet vertellen".
Wat is het dan volgens jou? En dat heet geen goedpraten, dat heet een goede oplossing hebben. Gedane zaken nemen geen keer: wat doe je met je vergissing (ik blijf het zo noemen, want het is niet aan jou om te bepalen dat het geen vergissing is). Ik gooi dat niet zonder meer in zijn gezicht. Wat niet weet, wat niet deert, nogmaals. En dit geldt ook nog eens alleen in sommige situaties. Ik vind mezelf nog mild. En dat verleidingsspel, tsja. Na mijn 35e als ik een gezin heb en niet meer zo makkelijk seksueel aantrekkelijk bevonden word is dat wellicht geen verleiding meer, dan heb ik andere dingen om voor te leven. Maar als ik in een relatie zit en een maand lang met 'n vriendin naar Thailand op vakantie ga, of hij gaat 'n maand lang weg.. Ik heb geen zin om plotseling als een droog persoon te leven, zonder je vriend op vakantie moet kunnen. Ik ben een realist, het mooie van dat 'verleidingsspel' en 'verleidelijke situaties' is dat je dat niet altijd in de hand hebt, zoals jij beweert.
Ik heb haar ontmoet toen ik in de VS zat voor 3 weken. Was gaan eten in een Sushi tent en zij zat daar met een vriendin aan de bar. Toen ik bestelde hoorde ze dat ik geen amerikaan was aan m'n accent, enzo zijn we aan de praat geraakt. Vond het natuurlijk helemaal tof dat een dergelijk knappe meid interesse had. Toen ze weggingen heb ik met d'r afgesproken wat te gaan eten, en dus zijn we het weekend daarop wat gaan eten samen. Erg gezellig allemaal, en later zijn we nog de stad in gegaan om in een cafe nog een borrel te doen. Daar kwam ze wat oude highschoolvriendinnen tegen, en hebben we daar een tijd bij gezeten en gezellig meegedronken.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:01 schreef RvLaak het volgende:
Mag ik vragen hoe het gebeurt is bij jou? Als het in haar, of jouw, bed was, had je het makkelijk kunnen voorkomen. Gewoon niet met elkaar in 1 bed slapen.
Goed, ik was licht aangeschoten, maar zij was behoorlijk van de wap. En ze was met de auto. Beetje een issue aangezien ze een eindje buiten de stad woonde en ze dus geen 30 minuten kon rijden zo. Omdat mijn hotel een blok verder was heb ik maar aangeboden dat ze bij mij kon blijven slapen (erg snugger, not), of een taxi naar huis kon nemen. Ze vond het eerste een beter idee. Goed, aangekomen in de hotelkamer kleedde zich uit, en samen met de alcohol was dat eigenlijk het moment dat het echt mis ging.
Er waren verschillende punten waarop ik had moeten denken van "ho, dit gaat de verkeerde kant op". Maar totdat we naar buiten gingen uit dat cafe was ik echt niks van plan, pas toen was er een 'spanning' maar toen was ik al aangeschoten genoeg om overmoedig te denken dat er niks ging gebeuren.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Nou, wat niet weet wat niet deert is een goeie vermomming voor het feit dat jij met het verzwijgen geen gezeik in je relatie krijgt. Kortom; door het niet te vertellen pak je de easy way.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:07 schreef Taurus het volgende:
[..]
Dat is geen smoesje, dat is toch wat het is?
Ja, en voor de persoon die het moet vertellen is er dus de keuze tussen de relatie bij het oude laten, of 'eerlijk' zijn, met het effect dat de persoon van wie je erg veel houdt veel pijn heeft en je nooit meer op dezelfde manier ziet.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:03 schreef Godtje het volgende:
Het zal best pijn doen om het te weten maar ik beslis graag zelf wat ik wel en niet accepteer.
Ongeacht wat in theorie de beste manier zou zijn; mocht het me nog een keer overkomen dan weet ik nu nog zekerder dat ik het NOOIT zou vertellen als het iets eenmaligs was. Het is het niet waard.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Ik bepaal dat wel ja, tot op zekere hoogte. Ik kan ook recht in mijn vriendins gezicht zeggen dat ik haar nieuwe kapsel afschuwelijk vind waar ze net honderden euro's aan uit heeft gegeven, maar ik heb nog nét het inlevingsvermogen en de sociale capaciteiten dat niet te doen. Zo moeilijk is het niet om te bedenken hoe mijn vriend zich zou voelen als ik hem vertel dat ik 'n 'vergissing' heb gemaakt maar dat ik wel 'zo graag bij hem wil blijven'. Lekkere info voor hem, wat heeft hij daar nou aan? Bovendien loop ik dan het risico dat hij niet meer verder met me wil, iedereen ongelukkig. Als ik het niet vertel draag ik de last van mijn spijt en is verder iedereen blij. Echt, ik zie niet wat hier - rationeel gezien - verkeerd aan is.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:03 schreef Godtje het volgende:
[..]
Jij bepaald graag voor de ander wat hij wel of niet wil weten?
Het zal best pijn doen om het te weten maar ik beslis graag zelf wat ik wel en niet accepteer.
Het enige wat moeilijk is is dat de maatschappij "JE PARTNER MOET DE WAARHEID WETEN" in je gezicht schreeuwt, evenals je ethische normen en waarden. Daar zit verder geen enkele rationaliteit achter hoor, dat is gewoon hoe wij bedacht hebben hoe het hoort. Exclusiviteit, doodgaan van jaloezie als je bedenkt dat een ander met zijn handen aan je vrouw heeft gezeten. Daar heb ik alle begrip voor, en ik hou zelf ook van dat sprookje, daarom streef ik naar monogamie. Maar als je realistisch bent: vreemdgaan gebeurt, en dan is het wel degelijk nog een dilemma wat je er mee doet. Ik durf me die situatie in te leven, en te bedenken hoe ik daarop zou reageren. Daar heeft niemand regels voor geschreven
Ja, kortom, als vreemdgaander kan je dan toch het respect opbrengen voor je partner dat diegene verdient. Hij/zij verdient een partner die eerlijk is, en die ook eerlijk kan zijn als diegene een vergissing heeft begaan.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:13 schreef Catbert het volgende:
[..]
Ja, en voor de persoon die het moet vertellen is er dus de keuze tussen de relatie bij het oude laten, of 'eerlijk' zijn, met het effect dat de persoon van wie je erg veel houdt veel pijn heeft en je nooit meer op dezelfde manier ziet.
Tja, jij wil dus liever ook niet dat je vriendin het tegen jou verteld?quote:Ongeacht wat in theorie de beste manier zou zijn; mocht het me nog een keer overkomen dan weet ik nu nog zekerder dat ik het NOOIT zou vertellen als het iets eenmaligs was. Het is het niet waard.
Preciesquote:Op donderdag 10 december 2009 12:12 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Nou, wat niet weet wat niet deert is een goeie vermomming voor het feit dat jij met het verzwijgen geen gezeik in je relatie krijgt. Kortom; door het niet te vertellen pak je de easy way.
Vind ik niet echt bewonderingswaardig. Ik ben nog nooit vreemdgegaan, maar denk wel dat ik het zou vertellen. Ik kan a) niet leven met die leugen en b) het feit dat de balans in de relatie zoek is geraakt doordat 1 van de 2 met een leugen de relatie door gaat zetten.quote:
IK zou het graag willen weten. Ik bepaal graag zelf hoe ik ergens over denk en welke beslissingen ik daar aan verbind. Ik zeg ook tegen vrienden of een relatie dat ik hun kapsel niet geweldig vindt. Dat hoeft niet gelijk afzeikerig te gebeuren overigens.quote:
[..]
Ik bepaal dat wel ja, tot op zekere hoogte. Ik kan ook recht in mijn vriendins gezicht zeggen dat ik haar nieuwe kapsel afschuwelijk vind waar ze net honderden euro's aan uit heeft gegeven, maar ik heb nog nét het inlevingsvermogen en de sociale capaciteiten dat niet te doen. Zo moeilijk is het niet om te bedenken hoe mijn vriend zich zou voelen als ik hem vertel dat ik 'n 'vergissing' heb gemaakt maar dat ik wel 'zo graag bij hem wil blijven'. Lekkere info voor hem, wat heeft hij daar nou aan? Bovendien loop ik dan het risico dat hij niet meer verder met me wil, iedereen ongelukkig. Als ik het niet vertel draag ik de last van mijn spijt en is verder iedereen blij. Echt, ik zie niet wat hier - rationeel gezien - verkeerd aan is.
Het enige wat moeilijk is is dat de maatschappij "JE PARTNER MOET DE WAARHEID WETEN" in je gezicht schreeuwt, evenals je ethische normen en waarden. Daar zit verder geen enkele rationaliteit achter hoor, dat is gewoon hoe wij bedacht hebben hoe het hoort. Exclusiviteit, doodgaan van jaloezie als je bedenkt dat een ander met zijn handen aan je vrouw heeft gezeten. Daar heb ik alle begrip voor, en ik hou zelf ook van dat sprookje, daarom streef ik naar monogamie. Maar als je realistisch bent: vreemdgaan gebeurt, en dan is het wel degelijk nog een dilemma wat je er mee doet. Ik durf me die situatie in te leven, en te bedenken hoe ik daarop zou reageren. Daar heeft niemand regels voor geschreven
Waar trek je de grens? Als je af en toe coke gebruikt in een moment van zwakte dan is het geen probleem maar als je verslaafd bent moet je het vertellen? Zo kan ik nog wel 100 voorbeelden verzinnen maar waar trek je de grens. Welke verhalen durf jij niet te delen in een relatie? Als die relatie zo goed is en die weet zo goed hoe jij bent en dat past zo goed dan zal die dat slippertje ook wel overleven.
Dus omdat jij niet kunt leven met een leugen, vertel je het. Dat is evengoed aan jezelf denken, dat besef je je toch wel he? Ik vind het ook niet bewonderingswaardig, het vreemdgaan dan. Het niet vertellen vind ik een rationele weloverwogen beslissing, in mijn en zijn voordeel.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:22 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Vind ik niet echt bewonderingswaardig. Ik ben nog nooit vreemdgegaan, maar denk wel dat ik het zou vertellen. Ik kan a) niet leven met die leugen en b) het feit dat de balans in de relatie zoek is geraakt doordat 1 van de 2 met een leugen de relatie door gaat zetten.
Dat balansverhaal vind ik onduidelijk. Welke balans? De balans tussen wie of wat? Geloof jij in een God die boven jou een gewicht zet van schuld waardoor de balans in je relatie scheef gaat? Ik geloof dat ik dat gewicht zelf in de hand kan hebben. Als ik voor mezelf besluit dat dat vreemdgaan geen consequenties heeft voor mijn liefde voor hem, heb ik geen last van een scheefgeraakte balans, dat lijkt me logisch.
Ik heb een heel duidelijke grens: zodra het iets betekent voor de relatie vertel ik het. Als ik het doe omdat ik iets te kort kom in de relatie vertel ik het (beter vóór ik vreemd ben gegaan overigens), als ik zwanger ben geraakt van een ander vertel ik het, als ik het onveilig heb gedaan vertel ik het, als ik verliefd ben geworden op de ander vertel ik het, als de kans bestaat dat mijn vriend er achter komt zonder dat ik het vertel, vertel ik het. Ik denk na. En doorgaan na een slippertje: weet ik niet. Als mijn vriend vertelt dat hij een slippertje heeft gemaakt is het weliswaar niet: "Daar is het gat van de deur.", maar is het wel: "Ben je verliefd? Was je dronken? Weet je haar naam? Is ze een bekende?" etc. En dan nog het onmogelijke dilemma: kan ik leven met hem terwijl ik me kan indenken dat hij een ander heeft aangeraakt. Geen idee hoe ik daarop reageer, dat weet ik pas als het me overkomt. En daarom wil ik dat hij het niet vertelt. Niet als het niets heeft voorgesteld.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:23 schreef Godtje het volgende:
[..]
IK zou het graag willen weten. Ik bepaal graag zelf hoe ik ergens over denk en welke beslissingen ik daar aan verbind. Ik zeg ook tegen vrienden of een relatie dat ik hun kapsel niet geweldig vindt. Dat hoeft niet gelijk afzeikerig te gebeuren overigens.
Waar trek je de grens? Als je af en toe coke gebruikt in een moment van zwakte dan is het geen probleem maar als je verslaafd bent moet je het vertellen? Zo kan ik nog wel 100 voorbeelden verzinnen maar waar trek je de grens. Welke verhalen durf jij niet te delen in een relatie? Als die relatie zo goed is en die weet zo goed hoe jij bent en dat past zo goed dan zal die dat slippertje ook wel overleven.
Vreemdgaan is hetzelfde als doping gebruiken in de Tour de France. Iedereen doet het, maar eenmaal betrapt is het zaak glashard te ontkennen.
Overal verstand van.
Ik vind het vooral een manier om de waarheid, namelijk dat je met een ander geneukt hebt, weg te moffelen.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:26 schreef Taurus het volgende:
[..]
Dus omdat jij niet kunt leven met een leugen, vertel je het. Dat is evengoed aan jezelf denken, dat besef je je toch wel he? Ik vind het ook niet bewonderingswaardig, het vreemdgaan dan. Het niet vertellen vind ik een rationele weloverwogen beslissing, in mijn en zijn voordeel.
Ik hou van openheid en eerlijkheid in mijn relatie. Ik heb zelf het idee dat ik met alles bij mijn partner terecht kan, en vice versa. Als ik opeens zo`n lage daad zou verzwijgen, dan is de balans van openheid en eerlijkheid verstoord. Dan kan ik niet meer praten over eerlijkheid zonder mijzelf hypocriet te voelen, en het gevoel hebben dat ik mijn partner keer op keer opnieuw bedrieg door het niet te vertellen.quote:Dat balansverhaal vind ik onduidelijk. Welke balans? De balans tussen wie of wat? Geloof jij in een God die boven jou een gewicht zet van schuld waardoor de balans in je relatie scheef gaat? Ik geloof dat ik dat gewicht zelf in de hand kan hebben. Als ik voor mezelf besluit dat dat vreemdgaan geen consequenties heeft voor mijn liefde voor hem, heb ik geen last van een scheefgeraakte balans, dat lijkt me logisch.
Ik zou het serieus niet kunnen, mooi weer spelen terwijl ik in mijn achterhoofd dat filmpje opnieuw afspeel van mijn vreemdgaan. En ik zou het zeker niet kunnen om te liegen 'voor mijn partner', die in de veronderstelling is dat alles koek en ei is. Dan waag ik liever de gok dat ze mij zou vergeven.
Dat weet jij dus niet en wat mij betreft is het niet aan jou om dat voor een ander te bepalen tenzij je het misschien ooit hebt besproken. Stel dat ik vreemd ga wil je het dan weten....... maar dat doe je vast niet.quote:
[..]
Dus omdat jij niet kunt leven met een leugen, vertel je het. Dat is evengoed aan jezelf denken, dat besef je je toch wel he? Ik vind het ook niet bewonderingswaardig, het vreemdgaan dan. Het niet vertellen vind ik een rationele weloverwogen beslissing, in mijn en zijn voordeel.
Als hij niet weet dat ik ben vreemdgegaan.. En alles is nog zoals het was.. Waar is het dan precies in zijn nadeel? Concreet graag. Bovendien is dit sowieso 'n slap argument, als ik het hem wel vertel ben ik toch ook voor hem aan het nadenken? "Ja maar ik vind dat je recht hebt op de waarheid", "Het is beter voor jou om dit te weten".quote:Op donderdag 10 december 2009 12:32 schreef Godtje het volgende:
[..]
Dat weet jij dus niet en wat mij betreft is het niet aan jou om dat voor een ander te bepalen tenzij je het misschien ooit hebt besproken. Stel dat ik vreemd ga wil je het dan weten....... maar dat doe je vast niet.
Ik bespreek het trouwens wel, en in voorgaande relaties is gezegd: ik wil het altijd weten. Ik heb toen gezegd dat ik het dan wel zou vertellen. Maar ik doe dat niet, weet ik nu al. Niet als het over zoiets onzinnigs gaat. Ok dat is een punt waar veel mensen vaak over vallen hier, het accepteren van je eigen tekortkomingen. Geschokt gaan we nu allemaal roepen: "oooooh, dus toen loog je ook al! Jij hebt geen idee hoe relaties werken!" Terwijl ik dat 'liegen' allang heb geaccepteerd. Dat 'jullie' daar anders over denken maakt mij dus in principe niets uit. Hou het dus vooral bij jezelf, als in "ik zou het wel vertellen", 'Ik kan niet liegen in een relatie", "ik vind liegen altijd verkeerd". Mijn normen zijn niet de jouwe.
Dus, als ik jou goed begrijp, mag jij alles doen wat je wil, zolang hij er maar niet achter kan komen. Dan is het goed voor jou.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:31 schreef Taurus het volgende:
[..]
Ik heb een heel duidelijke grens: zodra het iets betekent voor de relatie vertel ik het. Als ik het doe omdat ik iets te kort kom in de relatie vertel ik het (beter vóór ik vreemd ben gegaan overigens), als ik zwanger ben geraakt van een ander vertel ik het, als ik het onveilig heb gedaan vertel ik het, als ik verliefd ben geworden op de ander vertel ik het, als de kans bestaat dat mijn vriend er achter komt zonder dat ik het vertel, vertel ik het. Ik denk na. En doorgaan na een slippertje: weet ik niet. Als mijn vriend vertelt dat hij een slippertje heeft gemaakt is het weliswaar niet: "Daar is het gat van de deur.", maar is het wel: "Ben je verliefd? Was je dronken? Weet je haar naam? Is ze een bekende?" etc. En dan nog het onmogelijke dilemma: kan ik leven met hem terwijl ik me kan indenken dat hij een ander heeft aangeraakt. Geen idee hoe ik daarop reageer, dat weet ik pas als het me overkomt. En daarom wil ik dat hij het niet vertelt. Niet als het niets heeft voorgesteld.
Tenzij jij natuurlijk consequenties kunt gaan ervaren, dan vertel je het wel?
Naar mijn mening een behoorlijk laffe instelling.
Dat is het ook. En dan? Ik heb redenen om die waarheid weg te moffelen.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:31 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Ik vind het vooral een manier om de waarheid, namelijk dat je met een ander geneukt hebt, weg te moffelen.
[..]
He, wat naar voor jou. Jij kan het niet aan. Nou, vertel het maar dan.. Ben je daar van af, van dat nare gevoel.quote:Ik hou van openheid en eerlijkheid in mijn relatie. Ik heb zelf het idee dat ik met alles bij mijn partner terecht kan, en vice versa. Als ik opeens zo`n lage daad zou verzwijgen, dan is de balans van openheid en eerlijkheid verstoord. Dan kan ik niet meer praten over eerlijkheid zonder mijzelf hypocriet te voelen, en het gevoel hebben dat ik mijn partner keer op keer opnieuw bedrieg door het niet te vertellen.
Och, jij zou het niet kunnen. Arme jij, wat een last. Gooi het maar in haar gezicht dan, en dan hopen dat ze door haar tranen heen jou nog kan vergeven, leg de consequenties maar bij haar neer inderdaad. Ben jij van je dilemma af, jij hoeft alleen nog maar af te wachten.quote:Ik zou het serieus niet kunnen, mooi weer spelen terwijl ik in mijn achterhoofd dat filmpje opnieuw afspeel van mijn vreemdgaan. En ik zou het zeker niet kunnen om te liegen 'voor mijn partner', die in de veronderstelling is dat alles koek en ei is. Dan waag ik liever de gok dat ze mij zou vergeven.
Sorry dat ik het zo flauw zeg, maar snap je wat ik bedoel? Mijn visie hierop, bedoel ik? Dat jij hiervoor zou kiezen is je goed recht natuurlijk, maar ik vind dit net zo egoistisch als wanneer ik het niet vertel om de relatie zonder problemen te houden. Verschil is alleen dat door mijn egoisme híj niet geschaad is, en door jouw egoisme jullie beiden de sjaak zijn.
Niet alleen ik consequenties kan ervaren, hij ook. Als ik het onveilig doe is er voor hem een risico, ik moet mezelf laten testen, daar komt hij natuurlijk achter. Het zou pas laf zijn als ik dan niets vertel en gewoon met hem door seks. Allemaal om de relatie te behouden. Dat kan niet, IMO.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:47 schreef RvLaak het volgende:
[..]
Dus, als ik jou goed begrijp, mag jij alles doen wat je wil, zolang hij er maar niet achter kan komen. Dan is het goed voor jou.
Tenzij jij natuurlijk consequenties kunt gaan ervaren, dan vertel je het wel?
Naar mijn mening een behoorlijk laffe instelling.
Tenzij de relatie consequenties kan ervaren: dan vertel ik het. Dat is geen laffe instelling, dat is een rationele en uiterst logische instelling.
Nee, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik jouw visie niet snap. Maar goed, daar zijn we dan ook 2 verschillende personen voorquote:Op donderdag 10 december 2009 12:48 schreef Taurus het volgende:
[..]
Dat is het ook. En dan? Ik heb redenen om die waarheid weg te moffelen.
[..]
He, wat naar voor jou. Jij kan het niet aan. Nou, vertel het maar dan.. Ben je daar van af, van dat nare gevoel.
[..]
Och, jij zou het niet kunnen. Arme jij, wat een last. Gooi het maar in haar gezicht dan, en dan hopen dat ze door haar tranen heen jou nog kan vergeven, leg de consequenties maar bij haar neer inderdaad. Ben jij van je dilemma af, jij hoeft alleen nog maar af te wachten.
Sorry dat ik het zo flauw zeg, maar snap je wat ik bedoel? Mijn visie hierop, bedoel ik? Dat jij hiervoor zou kiezen is je goed recht natuurlijk, maar ik vind dit net zo egoistisch als wanneer ik het niet vertel om de relatie zonder problemen te houden. Verschil is alleen dat door mijn egoisme híj niet geschaad is, en door jouw egoisme jullie beiden de sjaak zijn.
Wat mij eigenlijk nog het meeste tegen de borst stuit in jouw uitleg/visie, is dat jij zelfs het verzoek tot de waarheid volledig negeert. Komt ernstig arrogant op mij over.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-12-2009 12:55:13 ]
Waarom is het egoistisch om je partner iig van je eigen falen op de hoogte te stellen? Andersom zou ik het namelijk ook willen weten. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet gij ook een ander niet.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:48 schreef Taurus het volgende:
[..]
Dat is het ook. En dan? Ik heb redenen om die waarheid weg te moffelen.
[..]
He, wat naar voor jou. Jij kan het niet aan. Nou, vertel het maar dan.. Ben je daar van af, van dat nare gevoel.
[..]
Och, jij zou het niet kunnen. Arme jij, wat een last. Gooi het maar in haar gezicht dan, en dan hopen dat ze door haar tranen heen jou nog kan vergeven, leg de consequenties maar bij haar neer inderdaad. Ben jij van je dilemma af, jij hoeft alleen nog maar af te wachten.
Sorry dat ik het zo flauw zeg, maar snap je wat ik bedoel? Mijn visie hierop, bedoel ik? Dat jij hiervoor zou kiezen is je goed recht natuurlijk, maar ik vind dit net zo egoistisch als wanneer ik het niet vertel om de relatie zonder problemen te houden. Verschil is alleen dat door mijn egoisme híj niet geschaad is, en door jouw egoisme jullie beiden de sjaak zijn.
Wat je ook als egoistisch kan bestempelen is het feit dat jij wel de lusten maar niet de lasten van je uitstapje naar een ander wil ervaren. Immers, het was lekker, jij hebt genoten, maar de lasten daarvan wil je pas op het allerlaatst ervaren. Dat is nogal scheef.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 10-12-2009 12:57:05 ]
Correct.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:14 schreef Scorpie het volgende:
Tja, jij wil dus liever ook niet dat je vriendin het tegen jou verteld?
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
zij ziet 'het verzwijgen en het dus kapot gaan aan je eigen schuld gevoel' als de grootste last..
Ja doei.
Dat gedrag kan ik echt totaal niet hebben.quote:Op donderdag 10 december 2009 12:13 schreef Taurus het volgende:
[..]
Ik bepaal dat wel ja, tot op zekere hoogte. Ik kan ook recht in mijn vriendins gezicht zeggen dat ik haar nieuwe kapsel afschuwelijk vind waar ze net honderden euro's aan uit heeft gegeven, maar ik heb nog nét het inlevingsvermogen en de sociale capaciteiten dat niet te doen. Zo moeilijk is het niet om te bedenken hoe mijn vriend zich zou voelen als ik hem vertel dat ik 'n 'vergissing' heb gemaakt maar dat ik wel 'zo graag bij hem wil blijven'. Lekkere info voor hem, wat heeft hij daar nou aan? Bovendien loop ik dan het risico dat hij niet meer verder met me wil, iedereen ongelukkig. Als ik het niet vertel draag ik de last van mijn spijt en is verder iedereen blij. Echt, ik zie niet wat hier - rationeel gezien - verkeerd aan is.
Het enige wat moeilijk is is dat de maatschappij "JE PARTNER MOET DE WAARHEID WETEN" in je gezicht schreeuwt, evenals je ethische normen en waarden. Daar zit verder geen enkele rationaliteit achter hoor, dat is gewoon hoe wij bedacht hebben hoe het hoort. Exclusiviteit, doodgaan van jaloezie als je bedenkt dat een ander met zijn handen aan je vrouw heeft gezeten. Daar heb ik alle begrip voor, en ik hou zelf ook van dat sprookje, daarom streef ik naar monogamie. Maar als je realistisch bent: vreemdgaan gebeurt, en dan is het wel degelijk nog een dilemma wat je er mee doet. Ik durf me die situatie in te leven, en te bedenken hoe ik daarop zou reageren. Daar heeft niemand regels voor geschreven
Als iemand mijn kapsel lelijk vind of iets anders staat ze niet aan dan hoor ik dat graag ja.
De waarheid is belangrijker dan wat iemand wil horen.
Stel je loopt de hele dag met een snotje aan je neus wil je dan ook dat niemand er iets van zegt omdat jij je dan beter voelt?
Ik vind dat je nogal makkelijk doet over de kwestie eerlijk zijn.
Ik zou je in ieder geval niet vertrouwen.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ik ben het helemaal eens met Taurus. Ik denk overigens wel dat meespeelt hoe oud je bent en in wat voor soort situatie je zit met de ander. Ik heb kinderen met mijn partner, we wonen in één huis. Geen haar op mn hoofd die mijn gezinsleven zoals het nu is, op zou geven als hij een keer vreemd zou gaan. Maar ken ik de jongen net 4 weken, is het mss een ander verhaal. Ik heb dan nog niet die emotionele verbondenheid met hem en hij heeft nog geen krediet opgebouwd.
Ik ben meerdere keren vreemdgegaan in mn leven. 1 ervan was een affaire van een aantal maanden, ik was echt verliefd op die ander (en dat was wederzijds). Ik heb het verteld, ook omdat ik toen nog vond dat dat zo hoorde,en omdat ik echt gevoelens had voor die ander. Ik vertelde het pas nadat ik het contact met die ander verbroken had. Mijn vriend was er helemaal kapot van en we zijn toen uit elkaar gegaan.
Na een tijdje echter kwamen mijn vriend en ik weer bij elkaar. Hij vertrouwt me nooit meer 100%, dat spreekt.Ik vertrouw mezelf niet eens 100% Maar die affaire is inmiddels bijna 9 jaar geleden, ooit moet je ophouden met ouwe koeien uit de sloot te trekken. Hij moest met mij verder gaan zoals het is, of niet. Ik heb hem eerlijk gezegd dat ik streef naar monogamie, maar ook weet dat in the heat of the moment, ik dat weleens vergeet. Dat heeft niets te maken met de liefde of het respect naar mijn partner, maar met mijn lustgevoelens van dat moment. Omgekeerd vind ik het dus ook niet echt erg als hij een keer een slippertje zou maken. Affaire is anders, ik heb ervan geleerd en dat zal me niet snel meer overkomen.
Maar ik wil dus ook niet dat hij het mij zou vertellen, net zoals ik hem een slipprtje niet opbiechten zal. Alles weten maakt helemaal niet altijd gelukkig.
Ik ben meerdere keren vreemdgegaan in mn leven. 1 ervan was een affaire van een aantal maanden, ik was echt verliefd op die ander (en dat was wederzijds). Ik heb het verteld, ook omdat ik toen nog vond dat dat zo hoorde,en omdat ik echt gevoelens had voor die ander. Ik vertelde het pas nadat ik het contact met die ander verbroken had. Mijn vriend was er helemaal kapot van en we zijn toen uit elkaar gegaan.
Na een tijdje echter kwamen mijn vriend en ik weer bij elkaar. Hij vertrouwt me nooit meer 100%, dat spreekt.Ik vertrouw mezelf niet eens 100% Maar die affaire is inmiddels bijna 9 jaar geleden, ooit moet je ophouden met ouwe koeien uit de sloot te trekken. Hij moest met mij verder gaan zoals het is, of niet. Ik heb hem eerlijk gezegd dat ik streef naar monogamie, maar ook weet dat in the heat of the moment, ik dat weleens vergeet. Dat heeft niets te maken met de liefde of het respect naar mijn partner, maar met mijn lustgevoelens van dat moment. Omgekeerd vind ik het dus ook niet echt erg als hij een keer een slippertje zou maken. Affaire is anders, ik heb ervan geleerd en dat zal me niet snel meer overkomen.
Maar ik wil dus ook niet dat hij het mij zou vertellen, net zoals ik hem een slipprtje niet opbiechten zal. Alles weten maakt helemaal niet altijd gelukkig.
Dus eigenlijk verzwijg je het vooral in het belang van de ander? Dat moet ik hieruit opmaken? Je zegt het niet om hem de pijn te besparen?quote:Op donderdag 10 december 2009 12:48 schreef Taurus het volgende:
Och, jij zou het niet kunnen. Arme jij, wat een last. Gooi het maar in haar gezicht dan, en dan hopen dat ze door haar tranen heen jou nog kan vergeven, leg de consequenties maar bij haar neer inderdaad. Ben jij van je dilemma af, jij hoeft alleen nog maar af te wachten.
Sorry dat ik het zo flauw zeg, maar snap je wat ik bedoel? Mijn visie hierop, bedoel ik? Dat jij hiervoor zou kiezen is je goed recht natuurlijk, maar ik vind dit net zo egoistisch als wanneer ik het niet vertel om de relatie zonder problemen te houden. Verschil is alleen dat door mijn egoisme híj niet geschaad is, en door jouw egoisme jullie beiden de sjaak zijn.
Ja, ik generaliseer.
Hij schiet er toch ook niets mee op?quote:Op donderdag 10 december 2009 13:37 schreef Northside het volgende:
[..]
Dus eigenlijk verzwijg je het vooral in het belang van de ander? Dat moet ik hieruit opmaken? Je zegt het niet om hem de pijn te besparen?
Daar gaat het niet om. Het is een verdraaing van de feiten. Je vertelt het hem niet omdat je de relatie niet op het spel wil zetten, omdat je je vertrouwde leventje niet kwijt wil. DAT is de reden om het niet te vertellen, dat je hem de pijn en ellende wil besparen is goedpraterij, of op zijn best een bijkomend voordeel. Het niet vertellen is eigenbelang en geen medeleven. Als je zijn welzijn zo belangrijk vindt was je nooit bovenop die ander geeindigd.quote:Op donderdag 10 december 2009 13:39 schreef Wazeggie het volgende:
Hij schiet er toch ook niets mee op?
Ja, ik generaliseer.
Dat hoeft helemaal niet. Mijn vriend zet me er echt niet uit als ik vreemd zou gaan (slippertje). Dus dat zet ik niet op het spel.Niet iedereen is zo zwart-wit
Dan heb je een slappe vriend zonder ruggengraat.quote:Op donderdag 10 december 2009 13:49 schreef Wazeggie het volgende:
Dat hoeft helemaal niet. Mijn vriend zet me er echt niet uit als ik vreemd zou gaan (slippertje). Dus dat zet ik niet op het spel.Niet iedereen is zo zwart-wit
En als hij je er toch niet uitzet wat zet je dan op het spel door het te vertellen?
Je spreekt jezelf tegen.
Om hem geen pijn te doen boefuckinghoe. Het IS zwart-wit. In vreemdgaan is er geen grijs gebied.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Dit dus!quote:Op donderdag 10 december 2009 13:43 schreef Northside het volgende:
[..]
Daar gaat het niet om. Het is een verdraaing van de feiten. Je vertelt het hem niet omdat je de relatie niet op het spel wil zetten, omdat je je vertrouwde leventje niet kwijt wil. DAT is de reden om het niet te vertellen, dat je hem de pijn en ellende wil besparen is goedpraterij, of op zijn best een bijkomend voordeel. Het niet vertellen is eigenbelang en geen medeleven. Als je zijn welzijn zo belangrijk vindt was je nooit bovenop die ander geeindigd.
Op maandag 29 maart 2010 19:12 schreef Spoortie het volgende:
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
Ah, dan vind ik het ook redelijk als ik in naam van alle autisten op FoK! een topic mag openen dat die HugoBaas die ene ziekte met twee k's mag krijgen, of mag dat dan weer niet?
