In Memoriam #2

She-Wolf, wat heeft ie een mooi lief en fijn leventje gehad bij je! Maar wat kan het stil zijn in huis...
Pas als je beestje weg is, besef je eigenlijk des te meer wat een plek hij innam binnen het gezin! Dat het, net zo goed als de mensen in huis, een hele persoon is, die dan echt een hele lege plek achter heeft gelaten.
Veel sterkte voor nu en de komende tijd.

quote:

Op zaterdag 6 februari 2010 21:12 schreef oh-oh het volgende:
She-wolf, veel sterkte.
Wat maak je toch veel mee met die dieren he, je deelt echt je leven met ze
Bloemetje, hoe heb je die knuffels gemaakt?
Ze zijn tof!

Ik heb de foto's van de poesjes in photoshop "uitgeknipt" (de achtergrond erachter weggehaald) en toen op van dat t-shirt transfer papier uitgeprint. Dat op katoen gestreken. Toen het katoen dubbel gelegd en met een rand eromheen de afbeelding op het katoen uitgeknipt. Die twee stukken op z'n kop op elkaar gelegd en met de naaimachine aan elkaar genaaid. Klein stukje open gelaten en daarna weer binnenste buiten gekeerd zodat de afbeelding weer aan de buitenkant zit. Toen gevuld met kussen vulling (van de hema) en het laatste open stukje met de hand dicht genaaid!
Ben er erg blij mee, ze liggen nu gezellig op de bank ♥

quote:

Op maandag 8 februari 2010 01:02 schreef bl0emetjE het volgende:
[..]

Ik heb de foto's van de poesjes in photoshop "uitgeknipt" (de achtergrond erachter weggehaald) en toen op van dat t-shirt transfer papier uitgeprint. Dat op katoen gestreken. Toen het katoen dubbel gelegd en met een rand eromheen de afbeelding op het katoen uitgeknipt. Die twee stukken op z'n kop op elkaar gelegd en met de naaimachine aan elkaar genaaid. Klein stukje open gelaten en daarna weer binnenste buiten gekeerd zodat de afbeelding weer aan de buitenkant zit. Toen gevuld met kussen vulling (van de hema) en het laatste open stukje met de hand dicht genaaid!
Ben er erg blij mee, ze liggen nu gezellig op de bank ♥

Oh, dat ga ik mss wel van je pikken, ff kijken of ik iemand met een kleurenprinter kan vinden

quote:

Op maandag 8 februari 2010 08:40 schreef oh-oh het volgende:

[..]

Oh, dat ga ik mss wel van je pikken, ff kijken of ik iemand met een kleurenprinter kan vinden

_{Ik kan ook een knuffeltje voor je maken tegen een kleine onkosten vergoeding als je niemand kan vinden!}

Oh is dat echt alweer een jaar geleden?

quote:

Op maandag 22 februari 2010 16:03 schreef CherryLips het volgende:
Tijd gaat hard he? Raar om te bedenken dat ik haar vorig jaar op dit tijdstip naar het crematorium reed .

Ik ga denk ik nog een puppyfoto van haar inlijsten, de eerste of derde van hierboven

Tijd gaat onvoorstelbaar hard.
Ik weet nog hoe ik met je meeleefde toen.
Je dagelijkse verhaaltjes over hoe je haar miste.
Ik heb daar nog veel aan gedacht toen Frits doodging....
Die is overmorgen al een half jaar dood

Zaterdagavond voor het laatst voedsel in haar bakje gedaan, alles zit er nog in dus ze is vermoedelijk dood
Winterslaap houdt ze niet, is het veelte warm voor hier in de kamer.
Ze liep donderdag nog druk heen en weer zoals ze altijd deed. Maargoed, ze was al bijna 3 dus ik hield er ook al enigszins rekening mee.
Maargoed, morgen een mooi zonnig plekje uitzoeken in de tuin en wat zonnebloempitjes mee, daar hield ze altijd van.

[ Bericht 9% gewijzigd door Andyy op 22-02-2010 23:31:52 ]

Ik vraag het toch; Hoezo vermoedelijk?

quote:

Op maandag 22 februari 2010 23:40 schreef Poeke het volgende:
Ik vraag het toch; Hoezo vermoedelijk?

Morgen haar huisje open maken om het te bevestigen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2010 00:33 schreef Andyy het volgende:

[..]

Morgen haar huisje open maken om het te bevestigen.

Op die manier...

Het is vandaag alweer een half jaar geleden.
Een half jaar zonder Frits.
Het is voorbij gevlogen en voorbij gekropen.
We hebben zoveel leuke dingen gedaan, we hebben er een pupje bij.
Maar toch was alles net ietsje minder zonder dat kleine sjagrijntje.
Het gemis went wel snel hoor, maar het blijft wel heel erg aanwezig.
Iedereen praat ook nog vaak over Frits.
Ik ben niet de enige die hem mist.
We hebben allemaal zo veel fijne herinneringen aan dat gekke kleine eigenwijze hondje.
Maar wat ik er niet voor over zou hebben gehad om nog gewoon mn kleine snotterende verharende keffende kutchihuahua nog gehad te hebben nu.
Frips, ik mis je!

Gewoon even een dikke knuffel voor iedereen die het nodig heeft ♥

Vandaag is het een jaar geleden dat we Bounty lieten inslapen, op 28 februari rond 01.00 's nachts.

Na een strijd van een twee weken waarin we niet wisten wat hij mankeerde. Soms leek het even de goede kant op te gaan, maar die laatste dag ging het zo ontzettend hard. 's ochtends kwam hij nog vrolijk maar wankel aangehuppeld, miauwend en zijn staart in de lucht. Na een dagje ter observatie bij de dierenarts haalden we een bijna dood katje op. Hij kon niet meer op zijn pootjes staan en was soms compleet van de wereld. Hij kreeg een laatste shot medicatie die misschien het tij nog kon keren, maar die avond ging hij alleen harder bergafwaarts. Toen hij tijdens het toedienen van water niet meer slikte, wisten we dat dit een enkel ritje dierenarts zou worden...

We weten vrijwel zeker dat het de droge variant van FIP was. 8 maanden is hij geworden. Hoewel we hem maar een half jaartje hebben gehad, mis ik hem nog steeds. Het was gewoon een ontzettend stoer beestje met een geweldig karaktertje. Ik kan nog altijd boos worden om de onrechtvaardigheid van zijn dood en wordt nog altijd verdrietig als ik terugdenk aan die laatste weken.

Ik schreef de dag van zijn overlijden dit gedichtje, dat me nog altijd troost biedt.

Pluizig wollig poezelbeestje
Trippelt dapper door het huis
Ontdekt de wereld in zijn eentje
Vangt gewiekst een speelgoedmuis

Je werd een sterke stoere kater
Je was de koning van het huis
Een knuffelbeestje tot het einde
Voor altijd is ons hart jouw thuis

Jouw negen levens zijn vervlogen
Als seconden in de nacht
Ik had je zo graag groot zien worden
Lieve Bounty, slaap maar zacht

Wat erg chanty dat ook jouw kat zo jong overleden is aan de verschrikkelijke ziekte FIP! Het is heel normaal dat je na een jaar hem nog steeds ontzettend mist. Ik denk ook nog een paar keer per dag aan mijn overleden katten en ik mis ze ook nog iedere dag.

Wat een prachtige kater was Bounty! Wauw!

Heel veel sterkte.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 11:59 schreef chocoladedrop het volgende:
Wat erg chanty dat ook jouw kat zo jong overleden is aan de verschrikkelijke ziekte FIP! Het is heel normaal dat je na een jaar hem nog steeds ontzettend mist. Ik denk ook nog een paar keer per dag aan mijn overleden katten en ik mis ze ook nog iedere dag.

Wat een prachtige kater was Bounty! Wauw!

Heel veel sterkte.

Dank je Het is een hele nare ziekte en ik krijg ook elke keer rillingen als ik hier lees dat er weer een kat aan overleden is of het mogelijk onder de leden heeft. Je kunt er gewoon niets tegen doen, die machteloosheid is gewoon enorm slopend. Ik hoop echt dat er ooit iets gevonden wordt tegen deze ziekte.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 12:05 schreef Chanty het volgende:

[..]

Dank je Het is een hele nare ziekte en ik krijg ook elke keer rillingen als ik hier lees dat er weer een kat aan overleden is of het mogelijk onder de leden heeft. Je kunt er gewoon niets tegen doen, die machteloosheid is gewoon enorm slopend. Ik hoop echt dat er ooit iets gevonden wordt tegen deze ziekte.

Dat hoop ik ook echt. Vooral de droge vorm van FIP is verschrikkelijk omdat je die nooit met zekerheid vast kan stellen tenzij de kat al is overleden. Het beestje wordt maar zieker terwijl wij niet weten wat er aan de hand is. Het is niet vast te stellen vanuit het bloed ofzo. Eigenlijk moet je alle andere ziektes uitsluiten om erachter te komen of ie droge FIP heeft of niet.
Ik vind het sowieso vervelend dat er zo weinig onderzoek naar FIP wordt gedaan, de meeste dierenartsen weten zelf niet eens goed wat het is. Als je vragen gaat stellen aan verschillende dierenartsen krijg je ook verschillende antwoorden mbt FIP. Ook vervelend dat je je kat maar meteen moet laten inslapen als het duidelijk is omdat er niets tegen te doen is. Meer onderzoek zou een hoop verbeteren aan de behandeling maar ja.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 12:50 schreef chocoladedrop het volgende:

[..]

Dat hoop ik ook echt. Vooral de droge vorm van FIP is verschrikkelijk omdat je die nooit met zekerheid vast kan stellen tenzij de kat al is overleden. Het beestje wordt maar zieker terwijl wij niet weten wat er aan de hand is. Het is niet vast te stellen vanuit het bloed ofzo. Eigenlijk moet je alle andere ziektes uitsluiten om erachter te komen of ie droge FIP heeft of niet.
Ik vind het sowieso vervelend dat er zo weinig onderzoek naar FIP wordt gedaan, de meeste dierenartsen weten zelf niet eens goed wat het is. Als je vragen gaat stellen aan verschillende dierenartsen krijg je ook verschillende antwoorden mbt FIP. Ook vervelend dat je je kat maar meteen moet laten inslapen als het duidelijk is omdat er niets tegen te doen is. Meer onderzoek zou een hoop verbeteren aan de behandeling maar ja.

Klopt, de eerste weken kwam er ook vanalles voorbij bij de DA, hoop testen gedaan en antibiotica. Soms ging het weer even beter en dan weer slechter. Het kon gewoon vanalles zijn. Die onzekerheid, het hopen en steeds weer de teleurstelling zijn enorm slopend. Als laatste werd er nog gedacht aan een auto-immuunziekte en de DA hoopte dat de medicatie nog aan zou slaan, niet dus. De nood-DA vond het direct een duidelijk geval van FIP. Maar toen was het ook ineens zo rap gegaan, kennelijk was het neurologische systeem aangetast.

Wat is begrepen heb ik het een lastige ziekte om onderzoek naar te doen omdat het virus dat FIP veroorzaakt, in elke kat voorkomt in een minder gevaarlijke vorm. En waarschijnlijk zullen ze dan ook meer aan FIP overleden katten nodig hebben, en als je beestje net overleden is, staat je hoofd er niet echt naar om het lichaam maar aan de wetenschap te geven.

Wij hebben ook geen autopsie laten doen voor 100% zekerheid, 98% is prima. Wilden hem gewoon weer lekker mee naar huis nemen en hij is de volgende dag gecremeerd en staat hier nu op de schouw.

Vandaag was het dan ''zover''
Amber, onze Golden Retriever van 13 jaar en 8 maanden oud heeft haar ''verlossende'' spuitje gekregen
Vandaag kon het qua omstandigheden bijna niet beter, ze heeft meer dan een uur een wandeling gemaakt in de eerste lentezon en, hoewel ze volop kwispelde en vrolijk was vandaag, kon 't helaas niet langer. Tweede Kerstdag hoorden we dat ze een tumor in d'r bek heeft en sindsdien liep ze op pijnstillers.

De tumoren in haar bek waren gigantisch gegroeid en op het laatste moment bedekte het bijna volledig haar mond. Waarschijnlijk was het ook uitgezaaid naar haar longen en haar kop. Ze at heel erg moeilijk en ze had het steeds vaker benauwd. Pijn zal ze de laatste dagen niet gehad hebben, maar lekker in haar vel zat ze zeker niet en wandelingen leken steeds meer een plagerij te worden.

Het is een combinatie geworden tussen de kanker en de ouderdom waar ik zelf heel gelukkig mee ben, beter dan dat die tumoren een keigezonde hond de dood in hadden gestuurd. Ze is vredig ingeslapen, eerste prikje na 10 minuten in slaap, en 5 minuten later haar laatste adem.


foto van haar laatste wandeling

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 19:24 schreef blckbb het volgende:
Vandaag was het dan ''zover''
Amber, onze Golden Retriever van 13 jaar en 8 maanden oud heeft haar ''verlossende'' spuitje gekregen
Vandaag kon het qua omstandigheden bijna niet beter, ze heeft meer dan een uur een wandeling gemaakt in de eerste lentezon en, hoewel ze volop kwispelde en vrolijk was vandaag, kon 't helaas niet langer. Tweede Kerstdag hoorden we dat ze een tumor in d'r bek heeft en sindsdien liep ze op pijnstillers.

De tumoren in haar bek waren gigantisch gegroeid en op het laatste moment bedekte het bijna volledig haar mond. Waarschijnlijk was het ook uitgezaaid naar haar longen en haar kop. Ze at heel erg moeilijk en ze had het steeds vaker benauwd. Pijn zal ze de laatste dagen niet gehad hebben, maar lekker in haar vel zat ze zeker niet en wandelingen leken steeds meer een plagerij te worden.

Het is een combinatie geworden tussen de kanker en de ouderdom waar ik zelf heel gelukkig mee ben, beter dan dat die tumoren een keigezonde hond de dood in hadden gestuurd. Ze is vredig ingeslapen, eerste prikje na 10 minuten in slaap, en 5 minuten later haar laatste adem.

[ afbeelding ]
foto van haar laatste wandeling

Maar fijn dat ze de laatste dag nog zo heeft mogen genieten
Wat een prachthond trouwens
Sterkte iig...

Ik heb vanmiddag mijn kat Balou in laten slapen.
Ik was 19 toen ik met mijn vriendinnetje ging samenwonen, en samen namen we twee katten. De relatie ging na een half jaar samenwonen kapot, de katten bleven bij mij. Zo beinvloedt een relatie in je jeugd je halve leven, want nu ben ik 40, en nu pas is de eerste kat overleden. Zijn zus heeft nu het rijk alleen hier in huis, ik geloof niet dat ze haar broer gaat missen.

Balou was een contactkat. Een hond geboren in een kattenlichaam. Was constant van alles aan het doen, en constant aandacht aan het vragen, miauwmiauw, tot gekmakens aan toe. Reusachtig was ie toen ie volwassen werd, een tijger die tegen je op sprong en je platlikte of je dat nou leuk vond of niet. De grootste kat die je ooit gezien hebt.
Een jaar of wat geleden kreeg ie last van zijn schildklier en veranderde in een mager scharminkel. Elke dag dat ie nog leefde was weer een godswonder, en dat heeft dat gekke beest jarenlang weten te rekken. Maar het laatste half jaar kon hij steeds vaker niet meer op zijn manke poten (na een val van het balkon toen ie jong was) staan, maar telkens sleepte ie zich een dag later toch weer omhoog en begon zijn rondjes door het huis weer te sjokken. Niet kapot te krijgen, met dat uitgemergelde lijf van hem. Shikke-tak-shikke-tak-shikke-tak deden zijn poten over de houten vloer, tot de laatste snik bleef ie alles inspecteren. Maar de laatste dagen kwam ie echt niet meer op zijn poten, stopte met eten en drinken en sinds gisteren kwam er geen geluid meer als ie miauwde, en bleef zijn zachte spinnen achterwege als je hem aaide. De afgelopen maanden had ie al geen plas of poep meer in de bak gedaan, maar zolang we het idee hadden dat ie nog lol of liefde uit zijn dagen kon halen hebben we met liefde zijn poep en pies geruimd. Zijn geest heeft hem zeker vier jaar extra overeind gehouden terwijl zijn lichaam al lang en breed volledig op was. Nu was het klaar, we hebben ons jaren afgevraagd wanneer zo'n moment komt en hoe je dat beslist, maar vandaag was het gewoon duidelijk. Tijd om naar de poezenhemel te gaan.

We zijn al jaren niet samen op vakantie geweest, omdat Balou anders niet twee keer daags zijn medicijnen binnenkreeg. Nu liggen we in echtscheiding sinds vorige maand. Hoe tragisch kan het lopen. Het zou mij niks verbazen als mijn huwelijk anders was gelopen als we wel gewoon op vakantie hadden kunnen gaan, soms heb je toch echt samen even een break nodig. Nu stond ik samen met mijn bijna ex-vrouw te huilen om onze vriend die we jarenlang zo liefdevol verzorgd hebben.

Ik heb twintig jaar lief en leed gedeeld met die kat, vanaf het moment dat ik uit huis ging na een rotjeugd en mijn echte leven begon is ie bij me geweest. Zijn zus is er nog, maar dat is een kat avant la lettre, die heeft mij of ons niet nodig. Maar Balou, die had de mensen en de aandacht nodig, en was altijd zo expressief in de liefde die hij gaf. Hij was op. Hij is in mijn armen heengegaan en ik heb me erover verbaast dat ik het leven niet uit zijn lijf voelde glijden. Hij was gewoon al helemaal op.

Ik ben mijn allerbeste vriend in het leven kwijt. Ik mis je zo, Balou.

Heftig verhaal en een beetje herkenbaar voor mij. Ook wij hebben onze kat op kerstdag laten inslapen nadat ie zo'n 18 jaar lang bij ons was. Bij mij was dat van mijn 8 jaar tem 26 jaar, zowat mijn hele bewuste leven totnutoe dus. Is dus maar logisch dat je je rot voelt nu, ik denk nu (een dikke twee maand later) nog elke dag aan onze Citroen. Zijn as staat nu in onze woonkamer. Hij was ook helemaal op en dan moet je dus een zware, maar juiste, beslissing nemen. Sterkte !

Dankjewel, man. Het voelt ook inderdaad volledig juist, maar het maakt het missen nauwelijks minder. Ik twijfel nog of we die as terug willen hebben of laten verstrooien. In ieder geval wel een individuele crematie, ik vind het wel top dat je je huisdier betaalbaar fatsoenlijk kunt laten cremeren tegenwooordig. Ik had er niet aan moeten denken dat ie in de gemeentelijke afvalemmer verdween, daarvoor was ie veel te bijzonder.