PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 26

quote:

Op donderdag 26 november 2009 22:53 schreef Cassandra87 het volgende:
welke idioot heeft die ongeschreven regels uitgevonden zoveel moeite om tussen de lijnen door te lezen.. en de helft slaat niet eens ergens op.

hmm..vraag ik me ook wel af.
alleen vraag ik me ook af..wie uberhaubt het principe regels heeft uitgevonden.
Ik snap dat ze nodig zijn..maar krijg ik het gevoel dat al die regels mijn leven bepalen..ipv. ikzelf

womg, ik ben dr ff niet, en ze zijn al 2 pagina's verder!

yeeh, smileys!
graag gedaan

hersenspinsels zijn tof he? heb wel eens van die momenten dat je niet eens in slaap kan vallen

@cassandra
lol ja, sociaal wenselijk gedrag

dat heet lichaamstaal, iets waar wij over het algemeen niet echt heel goed in zijn

bijvoorbeeld, liegen herken je als de woorden niet synchroon lopen met de lichaamstaal (algemeen gezien)
cassandra heeft een stomme jurk aan (sorry ) en dan zeg ik, wat een mooie jurk, om dan pas nadat de tekst gezegd is te gaan glimlachen.

moet je ook maar weten.

soms heb ik het gevoel dat ik een soort kameleon moet zijn, dat ik me instant aan moet passen aan de omgeving, wil ik nog "overleven" is vrij vermoeiend.

[ Bericht 0% gewijzigd door robuust89 op 27-11-2009 12:36:59 ]

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 11:08 schreef robuust89 het volgende:
womg, ik ben dr ff niet, en ze zijn al 2 pagina's verder!

yeeh, smileys!
graag gedaan

hersenspinsels zijn tof he? heb wel eens van die momenten dat je niet eens in slaap kan vallen

@cassandra
lol ja, sociaal wenselijk gedrag

dat heet lichaamstaal, iets waar wij over het algemeen niet echt heel goed in zijn

bijvoorbeeld, liegen herken je als de woorden niet synchroon lopen met de lichaamstaal (algemeen gezien)
cassandra heeft een stomme jurk aan (sorry ) en dan zeg ik, wat een mooie jurk, om dan pas nadat de tekst gezegd is te gaan glimlachen.

moet je ook maar weten.

soms heb ik het gevoel dat ik een soort kameleon moet zijn, dat ik me instant aan moet passen aan de omgeving, wil ik nog "overleven" is vrij vermoeiend.

Ik krijg het idee dat ik een beetje verslaafd begin te raken aan dit topic..ik zit nu te ontbijten...en tegelijk hier te posten..wilde namelijk weten of er weer wat nieuws was gepost
ja gaat snel he??

Tja..en dat van de lichaamtaal..ik praat niet veel over wat ik vind/voel via mn mond..maar volgens ma..doe ik al genoeg via mijn gezicht en lichaamstaal..
vaak genoeg dacht ze dat ik boos was vanwege mn gezicht terwijl dat niet zo is.

En dat aanpassen aan de omgeving doe ik totaal onbewust..maar 't is wel hinderlijk.

En praat me niet over hersenspinsels...die haat ik tegewoordig . Heb er zo'n gigantische last van ik denk dingen die ik niet wil denken... en hetzelfde met voelen(maar laat dat maar ff acchterwege).
En soms s'nachts als ik in mijn bed lig..lijkt het net alsof die hersenspinsels praten..in de vorm van een gesprek met 2 personen..soms ik soms mn ma..soms de psych . En dat laat me niet echt rustig in slaap vallen.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 11:56 schreef Cassandra87 het volgende:
Het slaat ook nergens op. Laatst bedacht
Wachten tot iedereen zn eten voor zn neus heeft en dan pas beginnen met eten. Héél normaal en vanzelfsprekend. Maar je eigen eten wordt koud. Dus inmiddels doe ik dat niet altijd meer, maar t ligt er maar net aan wie je voor je hebt zitten.

Ik kán btw niet liegen. Niet digitaal, niet IRL. En wat nog irritanter is, als je iemand écht goed kent, dat je diegene verdorie niet eens in 'bescherming' kunt nemen omdat de band zo sterk is dat daar dwars door heen wordt gekeken. Verder ben ik dusdanig empathisch dat ik sowieso (vaak, niet altijd) snel door mensen heen kijk omdat ik vrij vaak voel wat ze niet zeggen. Helaas heb ik dat nog niet onder de knie en voel ik iets maar heb ik nog niet door wat.

Ik heb héél vaak dialogen in mijn hoofd met iemand die belangrijk voor me is Dat is een stukje onderbewustzijn over wat je denkt en voelt, wat je normaal gesproken nooit tegen jezelf zou zeggen maar in de vorm van een andere persoon wel kunt relativeren.

Blegh.. Ik heb zo'n rot gevoel in mijn maag, weet niet waar t aan ligt. Ik denk.. dat ik achter dingen kom van mezelf die ik helemaal niet gewend ben.. gevoelens die ik niet herken. Als irritatie bijv.
met mijn stomme ex die loopt te zieken, en een slechte nachtrust en een lange dag voor de boeg.. Gelukkig als t goed is wel een fijnere avond in de planning!

hmmm...tja die regeletjes snap ik wel..het wachten op anderen doe je uit beleefdheid..en om gezellig samen te eten. Maar idd het is ook dubbel. Maar dat is zo met alle regeltjes je kan ze van 2 kanten "lezen".

En liegen kan ik soms..hangt er erg vanaf tegen wie..tegen mijn moeder is het lastig..maar het lukt wel soms. Maar tegen leraren, andere leeftijdsgenoten etc..kan ik best makkelijk liegen..(deed op school vaak aan handtekening van ma vervalsen..om onder bijv. drama uit te komen in de 2e)
En meestal geloven mensen me nog.
Maar heel veel dingen doe ik zonder het te merken..soms lieg ik zelf als het niet nodig is..maar dan gooit mn mond er een of ander leugentje uit..en vaak eindig ik daarna erg pissed op mezelf


En die dialogen die heb ik ook met mensen die belangerijk zijn..of zijn geweest..maar soms zijn het dialogen die al hebben plaatsgevonden maar die verander dan een beetje... want dan zeg ik andere dingen en bepaal ik wat die andere persoon zegt.
En ik weet dat het mijn onderbewustzijn ofzo is..want een deel daarvan..is mijn droom..een droom die ik bijna had gerealiseerd...maar net niet lukte..dus moet ik ff 3 jaar wachten om het te realiseren..maar ik heb het gevoel dat niet uit te houden en dat is een van de dingen die voor mij grote humeur schommelingen veroorzaakt.

En ach..dat gevoel in je maag..niks om je druk over te maken..dat heb ik zo vaak..en het went..en ach..het is ook maar beter om jezelf te leren kennen..dan kan je straks beter omgaan met jezelf

*rustig hier zeg*

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 16:32 schreef Cassandra87 het volgende:
Jawel maar bij sommige personen denk ik echt, waar maak je je druk om.. Ben zelf wel vrij relaxed hoor dat ik nergens van op of om kijk. En die normen en waarden werden er vroeger letterlijk ingestampt, dat ik daar alleen maar 'stijf' van werd.
Ik kan me nog herinneren dat ik maar een héél klein beetje pindakaas op mijn brood mocht, want meer was asociaal (says who??)
En toen was ik bij de opa van een vriendinnetje en die vroeg waarom ik maar zo'n karig laagje op mn brood had. Waarop ik dus antwoordde, meer mag niet, dat is niet netjes. Als antwoord smeerde hij de halve pot op mijn broodje met de opmerking, meiske geniet ervan!!
Nouja beetje aparte band thuis, aparte normen en waarden, dit is nog een grappige anekdote maar ik heb me er erg voor afgezet, die stomme regels!

Ik kon vroeger ook goed liegen, tot 15 jaar ofzo. Ik stond ook bekend als t eerlijkste meisje van school Misschien omdat ik er een hekel aan heb als anderen liegen. Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.
Ik zeg dus onbewust de waarheid. Ook als ik t niet wil. Als ik een gerecht in een restaurant niet te vreten vind, zeg ik dat ook gewoon

En dat gevoel in mn maag is al beter, moet wat meer aan zelfreflectie doen. Maar mijn werkdag zit erop vind ik, over een klein anderhalfuurtje komt mijn beste vriend weer om lekker mee uit eten te gaan dus daar kijk ik wel naar uit.

Fijne avond allen

tja, dat van de pindakaas, snap ik wel. En om op dat voorbeeld in te gaan...bij mij is het juist andersom, vroeger als mijn moeder soms de boterham smeerde voor school...was het voor mij echt..jakkes..ik hou ervan een goed laagje op mn brood te hebben..en bij wijze van mijn hele boterham bedekt te hebben..maar niet echt 10 laagjes overelkaar.

En dat liegen..daar hou ik ook niet van..en doe het wel minder..maar soms floept het gewoon uit mijn mond..waarom is de vraag ??? Maar ik wil meestal niet liegen..maar kan ook de waarheid neit zeggen . Raar
Maar pas achteraf besef ik het leugentje
En het hangt er natuurlijk vanaf tegen wie ik lieg..maar meestal is het een leugentje dat ooit begon..maar ik nog steeds volhou en daar eindig ik zo pissed om...

Een dun laagje pindakaas van je ouders mogen is misschien de calvinistische zuinigheid die nergens op slaat. Hier werd en word ik ook altijd aangemoedigd om meer te nemen, van alles.

Aan liegen heb ik al heel lang een grondige hekel, ook als ik zelf er een puinhoop van heb gemaakt, moet ik de consequenties maar onder ogen zien. Je bent altijd zelf verantwoordelijk.

Ik hou wel helemaal niet van conflicten. Daarentegen hou ik er nog minder van als iemand mij de les leest of doet alsof ik stom ben. Liegen om bestwil tegen zo iemand mag dan wel van mij.

Maar doorgaans zie ik in series hoe een web van leugens langdradig wordt en zich voortsleept. Alleen al daarom vind ik liegen saai.

Ook had ik op de brugklas een vriend, die echt de hele dag loog over alles. Heel vermoeiend, als werkelijk alles dat iemand zegt onzin is. Toen heb ik echt mijn portie wel gehad en vind ik mezelf een vaatdoek als ik zelf lieg.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 17:09 schreef Perico het volgende:
Een dun laagje pindakaas van je ouders mogen is misschien de calvinistische zuinigheid die nergens op slaat. Hier werd en word ik ook altijd aangemoedigd om meer te nemen, van alles.

Aan liegen heb ik al heel lang een grondige hekel, ook als ik zelf er een puinhoop van heb gemaakt, moet ik de consequenties maar onder ogen zien. Je bent altijd zelf verantwoordelijk.

Ik hou wel helemaal niet van conflicten. Daarentegen hou ik er nog minder van als iemand mij de les leest of doet alsof ik stom ben. Liegen om bestwil tegen zo iemand mag dan wel van mij.

Maar doorgaans zie ik in series hoe een web van leugens langdradig wordt en zich voortsleept. Alleen al daarom vind ik liegen saai.

Ook had ik op de brugklas een vriend, die echt de hele dag loog over alles. Heel vermoeiend, als werkelijk alles dat iemand zegt onzin is. Toen heb ik echt mijn portie wel gehad en vind ik mezelf een vaatdoek als ik zelf lieg.

Die hekel aan liegen heb ik ook. Alleen zelf weet ik bijna nooit of iemand liegt..meestal weet ik het alleen achteraf ...als iets het me bewijst.

En geloof me..ik weet 't is een hypocriet, maar ik haat liegen. En zelf doe ik het ook wel..maar bij lijkt het net alsof ik mn omgeving niet de vrijheid krijg om te liegen(bijv. alchol gebruik, roken).
Maar daar zit een hele grondslag achter..en nu ben ik wel voor uit gekomen dat ik vroeger(nu niet meer..vanwege de soc. isolatie) wel eens een drankje dronk..maar nooit hoeveel.
Maar ik neig vaak verhaaltjes of dingen te verzinnen...wat vanzelf gebeurd..het gaat eerst mn mond uit en daarna komt het pas in mn hersenen .
En nu wel wat minder dan vroeger..maar nu zijn het meer kleine leugentjes/verhaaltjes om wat meer aandacht te zoeken.
Ik ben enigskind..en leef ook nog eens alleen met mn ma...en ben altijd gewend geweest tot mijn 11e/12e alle aandacht te krijgen..en heb het soms moeilijk als ik geen aandacht krijg. en door middel van die verhaaltjes..over bijv. dingen die de kat "gedaan heeft" enzo..zoek ik wat meer aandacht
Dus echt erge leugens..nee zijn het niet

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 13:40 schreef francis998 het volgende:
*rustig hier zeg*

Van Tijnbrein weet ik dat hij weer werkt, maar ook afgezien daarvan is het rustig.

gut, wat ben ik blij dat er zoiets als muziek bestaat

huisarrest is bijzonder onpraktisch, en deze keer is ze serieus van plan dit vol te houden! (ik bedoel als straf, niet dat ik la honderd keer huisarrest heb gehad )
ik bedoel, ik heb nogal veel kennissen en vrienden, en die willen ALLEMAAL iets met me doen, zo lijkt het, bv naar de kroeg, naar de HME dagen, een verjaardag, housewarming... need I say more?

magoed, ik heb een goeie vriend van me uitgenodigd om een film mee te nemen, heb ik toch een leuke zondag

quote:

en dat liegen..daar hou ik ook niet van..en doe het wel minder..maar soms floept het gewoon uit mijn mond..waarom is de vraag ??? Maar ik wil meestal niet liegen..maar kan ook de waarheid neit zeggen . Raar
Maar pas achteraf besef ik het leugentje
En het hangt er natuurlijk vanaf tegen wie ik lieg..maar meestal is het een leugentje dat ooit begon..maar ik nog steeds volhou en daar eindig ik zo pissed om...

dat heb ik ook! snotver! heb iig een factor al getackeld; dat als iemand me in een hoek drijft, vrij bedreigend, dan zie ik op dat moment geen andere uitweg
tis ook zo verdomde moeilijk om die leugen vol te houden

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 19:02 schreef robuust89 het volgende:
gut, wat ben ik blij dat er zoiets als muziek bestaat

huisarrest is bijzonder onpraktisch, en deze keer is ze serieus van plan dit vol te houden! (ik bedoel als straf, niet dat ik la honderd keer huisarrest heb gehad )
ik bedoel, ik heb nogal veel kennissen en vrienden, en die willen ALLEMAAL iets met me doen, zo lijkt het, bv naar de kroeg, naar de HME dagen, een verjaardag, housewarming... need I say more?

magoed, ik heb een goeie vriend van me uitgenodigd om een film mee te nemen, heb ik toch een leuke zondag
[..]

dat heb ik ook! snotver! heb iig een factor al getackeld; dat als iemand me in een hoek drijft, vrij bedreigend, dan zie ik op dat moment geen andere uitweg
tis ook zo verdomde moeilijk om die leugen vol te houden

Huisarrest... de jaren 40 zijn allang voorbij. Als je 18 jaar of ouder bent, hebben je ouders geen poot om op te staan.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 19:16 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Huisarrest... de jaren 40 zijn allang voorbij. Als je 18 jaar of ouder bent, hebben je ouders geen poot om op te staan.

je mag opzich wel even langskomen en je mening verkondigen hoor misschien luisteren ze dan wel naar jou

Bij mij kunnen mensen nauwelijks geloven dat ik een PDD-NOS diagnose heb, en dat terwijl ik de diagnose heb gekregen van het autisme specialiteiten team. Ik werd ondervraagd en ondertussen gefilmt, en de film lieten ze zien aan een commissie, ze konden het niet helemaal plaatsen dus dan maar in de verzamelbak PDD-NOS.

De diagnose was wel wat laat, pas rond m'n 23ste. Ik heb wel m'n eigen weg een beetje kunnen vinden, al heb ik er wel voor moet knokken. Vanaf m'n 11de begon ik al depressief te worden, en rond m'n 14de werd ik zwaar depressief, wat tot m'n 21ste duurde. Al die ongeschreven regeltjes deden er nog eens een schepje bovenop, maar met de tijd werd begon ik ze wel langzaam te onthouden ondanks dat een groot aantal van die regeltjes nogal raar overkomen bij mij. Net als dat veel non-verbale kontakt niet echt overkwam zoals het bedoelt was, soms viel het mij gewoon niet op, ik moest er echt actief mee bezig zijn om dat te kunnen begrijpen.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat je uiteindelijk toch nog een hoop jezelf kan aanleren, wat de 'normale' mens gewoon van nature krijgt. Ik heb zelfs een tijdje bij een logopedist gelopen omdat ik moeite had met spraak, ik vond dat een verdomd lastige motoriek, vandaag nog zelfs. Ik moet er echt bewust mee bezig zijn. Een van de belangrijkste dingen vind ik dat je gewoon vooral jezelf moet blijven, en natuurlijk nog wel wat werken aan vaardigheden die dat vergemakkelijken. Ik bedoel, dat iedereen wel iets van nature heeft, of dat nou afwijkt van norm of niet, dat zijn de dingen die je niet uit het oog moet verliezen.

Misschien allemaal een beetje hak op de tak, maar ik moest het even neerschrijven.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 01:35 schreef Cassandra87 het volgende:
Zooow jullie snappen toch wel dat pindakaas op je brood een metaforisch doch waar gebeurd voorbeeld is

Wat geeft je de indruk dat we het fout begrepen hebben, van de pindakaas?

Rot voor je dat je niet welkom was op het optreden, maar zo zijn de ongeschreven wetten. Is de relatie uit, zie je de schoonfamilie ook niet meer, ook als je jaren alle verjaardagen bent afgeweest, of hartelijk ontvangen bent. Eigen familie gaat in hun geval toch voor.

Bij de ouders van mijn laatste ex ben ik nadat het uit ging op hun verzoek nog wel een paar keer langs geweest, maar dat ebde weg. Is ook beter zo, zij hebben grote moeite met haar nieuwe vriend (een hork), maar ik krijg (en wil) haar toch niet terug.

quote:

Op donderdag 26 november 2009 22:29 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Ongeschreven regels. En juist die regels zijn voor tistjes ongrijpbaar. Mensen gedragen zich het liefst sociaal wenselijk. Ik kan het mensen met autisme (voor een groot deel) aanraden, omdat je daar gewoon het verst mee komt. Als je je innerlijke tist te veel laat spreken, denk ik dat je minder snel aansluiting vindt.

Morgen nog een dagje werken en dan, als alles goedgaat, naar de autismesoos in Rotterdam

Nu kan het nog. In 2010 wil ik gaan breken met mijn autisme.

Ik ben gisteren naar de Soos geweest maar ik vond het nu niet echt leuk ofzo. De manier waarop het onderwerp gebracht werd had ik zoiets van laat maar zitten.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 18:43 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Van Tijnbrein weet ik dat hij weer werkt, maar ook afgezien daarvan is het rustig.

Ben je nog naar de soos geweest gisteren? Zo ja waar zat je dan?

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 10:38 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik ben gisteren naar de Soos geweest maar ik vond het nu niet echt leuk ofzo. De manier waarop het onderwerp gebracht werd had ik zoiets van laat maar zitten.

Ik had geen puf meer. Het speelt ook mee dat de omgang met collega’s nu zo goed is, dat ik sociaal al een voldaan gevoel heb.

Hoe werd het onderwerp ‘Autisme en de maatschappij’ gebracht?
Sociale zaken en werkgelegenheid zijn twee punten de met de maatschappij te maken hebben, er waar mensen in het spectrum nogal eens tegenaan lopen. Wat waren ongeveer de thema’s?
Was er enige structuur in de discussie? Op de spelletjesavond vond ik de sfeer wat chaotisch.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 10:46 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Ik had geen puf meer. Het speelt ook mee dat de omgang met collega’s nu zo goed is, dat ik sociaal al een voldaan gevoel heb.

Hoe werd het onderwerp ‘Autisme en de maatschappij’ gebracht?
Sociale zaken en werkgelegenheid zijn twee punten de met de maatschappij te maken hebben, er waar mensen in het spectrum nogal eens tegenaan lopen. Wat waren ongeveer de thema’s?
Was er enige structuur in de discussie? Op de spelletjesavond vond ik de sfeer wat chaotisch.

Het ging alleen maar over vrijwilligerswerk Opzich een leuk idee om autisten meer bij de maatschappij te betrekken. Maar in de praktijk zal het niet werken aangezien een groot deel van de bezoekers niet zonder begeleiding kan.

hmmm...ben vrij lang weggeweest voor mij doen....gisteravond sinds 9 uur zonder internet
En dat is zowat mijn enige vermaak!!!!

Tja..verder een beetje bijgelezen.

En als reactie..ouders hebben wel degelijk grip op je na je 18e..kijk maar naar mij. Zolang ik thuisben..bepaald mijn moeder nog heel veel en of heeft ze ook veel comentaar op alles
En zij kan mijn gedrag niet veranderen alhoewel ze mij al te graag zou veranderen. Want o wat kan ze zeuren..over dat ik te lang achter mijn pc zit..en dat ik niks doe. En dat ik niet leef..en niet vibreer(is een of andere manier om geluk te uiten)..bla..bla...bla..bla.

Verder ff wat mailtjes gestuurd naar mijn favo oom, met een aantal waarheden..er loop via mijn facebook namelijk een discussie..van dat ik in een gat ben gekropen en niks meer heb laten weten..maar hij antwoord niet meer op mailtjes.
Dus heb in 3 regeltjes ff wat dingen eruit gespuugd .

Ga zo nog maar ff goed nalezen alles..en daarna komt een wat meer completere reactie!

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 13:33 schreef Cassandra87 het volgende:
de reacties gaan specifiek over het wel of niet kunnen van veel pindakaas op je brood smeren terwijl dat niet ter zaken doet. Het was simpelweg een voorbeeld. Vandaar. Maar goed..
Ik herinner me trouwens een eeuwig voortdurend punt van discussie met mijn ouders.
Ik was zelf in ieder geval nooit in staat om voorbeelden te onderscheiden of hier een lijn in te herkennen. Als er 3 voorbeelden genoemd werden, zag ik ze alle 3 los van elkaar, snapte de logica niet, alles moest 'uitgekauwd' worden. Mama's woorden niet de mijne.

Ik ben trouwens nog wel welkom bij mijn schoonvader en diens nieuwe vrouw

Welkom Raxz

Francis ben je gelukkig? Zo ja wat maakt de manier waarop je dit uit nu uit?

Ik ben echt happy, straks een weekendje brussel boeken. Zou eerst naar Berlijn gaan maar dat moet van de zomer maar (geen winterbanden) lekker kerstshoppen in Brussel met mijn beste vriend.
Ik vind t zo typisch, mijn vader en eigenlijk niemand in mijn omgeving gelooft dat t puur een platonische relatie is wel grappig. Toegegeven, het nadert wel héél dicht een relatie maar ik ben er gelukkig mee
An sich vind ik t sowieso heerlijk de wereld te verkennen met iemand die níet de hele dag lui op zijn reet zit, wat een verademing

Nu gaat ik naar Leeuwarden toe, inside festival, tijdje geleden weer!

Dus een fijne dag allen, iemand nog leuke plannen?

Have fun

Mijn enige plan is morgen jarig zijn

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 12:05 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Het ging alleen maar over vrijwilligerswerk Opzich een leuk idee om autisten meer bij de maatschappij te betrekken. Maar in de praktijk zal het niet werken aangezien een groot deel van de bezoekers niet zonder begeleiding kan.

Dat was wel heel eenzijdig dan. Het gaat dus blijkbaar echt om lager functionerend autisme.
Zijn er wel wat dieper gaande discussies over autisme? Dat vind ik weer interessant, een dialoog of er te leven valt met autisme, hoe gelukkig mensen met autisme zijn e.d.

Jouw ervaringen meegenomen, heb ik niet echt het idee dat ik in het team pas op zo’n soos.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 13:41 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Dat was wel heel eenzijdig dan. Het gaat dus blijkbaar echt om lager functionerend autisme.
Zijn er wel wat dieper gaande discussies over autisme? Dat vind ik weer interessant, een dialoog of er te leven valt met autisme, hoe gelukkig mensen met autisme zijn e.d.

Jouw ervaringen meegenomen, heb ik niet echt het idee dat ik in het team pas op zo’n soos.

Discussie Daar totaal niet. Dus nee.
Ik twijfel ook nog of ik wel vaker zal gaan.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 13:44 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Discussie Daar totaal niet. Dus nee.
Ik twijfel ook nog of ik wel vaker zal gaan.

Kun je uitleggen wat het dan wel is, hoe je de sfeer hebt ervaren, het contact met de mensen?

Ben toch benieuwd

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 13:33 schreef Cassandra87 het volgende:
de reacties gaan specifiek over het wel of niet kunnen van veel pindakaas op je brood smeren terwijl dat niet ter zaken doet. Het was simpelweg een voorbeeld. Vandaar. Maar goed..

Ik ben trouwens nog wel welkom bij mijn schoonvader en diens nieuwe vrouw

Welkom Raxz

Francis ben je gelukkig? Zo ja wat maakt de manier waarop je dit uit nu uit?

Ik ben echt happy, straks een weekendje brussel boeken. Zou eerst naar Berlijn gaan maar dat moet van de zomer maar (geen winterbanden) lekker kerstshoppen in Brussel met mijn beste vriend.
Ik vind t zo typisch, mijn vader en eigenlijk niemand in mijn omgeving gelooft dat t puur een platonische relatie is wel grappig. Toegegeven, het nadert wel héél dicht een relatie maar ik ben er gelukkig mee
An sich vind ik t sowieso heerlijk de wereld te verkennen met iemand die níet de hele dag lui op zijn reet zit, wat een verademing


Dus een fijne dag allen, iemand nog leuke plannen?

Hmmm..tja..ik gebruikte het pindakaas voorbeeld ook..alleen maar als voorbeeld..was niet serieus bedoeld hoor.

En tja...gelukkig zijn..ligt voor mij nog ver weg. Dat is een van de redenen dat ik naar de psych ga..
Om een gigantisch lang verhaal kort te houden. Ben eind 2008 geemigreerd naar het land waar ik wil wonen/leven en me beter voel. Dat ging in het begin goed..daarna daar met studie begonnen..en het begon minder te gaan...begon me alleen te voelen

Was ver van mn ma..en kon niet zo 1,2,3 op bezoek(ik zat in Zuid-Amerika)..was ook niet 100% deel van het dagelijkse leven bij de familie...kortom was erg op mezelf aangewezen.

Op bepaald moment..was ik beetje depressief..ma is overgevlogen, en het ging eigenlijk steeds slechter. Had retourticket voor geval van..en ben maar teruggekeerd. Nu terug..wil ik weer daarnaar toe. Ik voel me daar meer thuis dan hier..en vind het prettiger.

Na terugkeer nog depressiever geworden. En er zijn 1miljoen factoren bij komen spelen. En ben toen emotioneel ingestort...nu gaat het iets beter..maar nog lange niet goed.
En ben in Nederland maar wil eigenlijk neit hier zijn. Maar weet dat ik het daar niet helemaal aankon(kan) ik durf iig niet te vertrekken uit nederland..omdat ik bang ben voor hetzelfde patroon.

En in nederland ben ik helemaal alleen met mijn moeder..en door 1 miljoen factoren..kan ik hier niet doen wat ik zou willen.

Dus kortom antwoord op je vraag: NEE...eigenlijk niet ..maar tegelijkertijd wel een beetje.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 13:36 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Have fun

Mijn enige plan is morgen jarig zijn

Alvast gefeliciteerd

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 13:41 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Dat was wel heel eenzijdig dan. Het gaat dus blijkbaar echt om lager functionerend autisme.
Zijn er wel wat dieper gaande discussies over autisme? Dat vind ik weer interessant, een dialoog of er te leven valt met autisme, hoe gelukkig mensen met autisme zijn e.d.

Jouw ervaringen meegenomen, heb ik niet echt het idee dat ik in het team pas op zo’n soos.

Ik ben het er deels mee eens...ze zouden eigenlijk zoiets moeten hebben voor alle soorten autisten..hoog of laagfunccioneren.

PD. Ik krijg steeds vaker het idee dat ik niet autistisch ben..maar verdraaid veel kleine trekjes vertoon . En eigenlijk ben ik daar blij om..maar aan de andere kant niet..want dat betekend dat er iets anders heel mis zit in mijn sociale ontwikkeling.
En ik denk dat ik niet tistisch ben, omdat ik in Zuid-Amerika niet echt veel vrienden had en mijn sociale leventje niet echt optimaal was..maar stukken beter dan hier. Mede ook door de cultuur..daar funccioneer je heel veel in groep..het is meer een familie land..ipv. gezinland..zoals ik Nederland maar ff noem.

Dus was aan 't denken..en als tist op sociaal gebied..is 't daar miss wat makkelijker dan hier

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 14:05 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Kun je uitleggen wat het dan wel is, hoe je de sfeer hebt ervaren, het contact met de mensen?

Ben toch benieuwd

Er wordt iets verteld over een bepaald onderwerp. Gisteren dus autisme een meedoen in de maatschappij. En dan worden er vragen gesteld en opmerkingen gemaakt. Dus het is eigenlijk gewoon een presentatie van iemand over een bepaald onderwerp verder niets. Geen discussie of iets dergelijks. Hier op Fok! zit meer diepgaan dan daar.

De meesten mensen komen daar al jaren die horen daar bij het meubulair. Dus die kennen elkaar allemaal en maken een praatje met elkaar. De sfeer is wel gezellig. Misschien ga ik wel een keer kijken als er een spelletjes avond is.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 14:09 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Er wordt iets verteld over een bepaald onderwerp. Gisteren dus autisme een meedoen in de maatschappij. En dan worden er vragen gesteld en opmerkingen gemaakt. Dus het is eigenlijk gewoon een presentatie van iemand over een bepaald onderwerp verder niets. Geen discussie of iets dergelijks. Hier op Fok! zit meer diepgaan dan daar.

De meesten mensen komen daar al jaren die horen daar bij het meubulair. Dus die kennen elkaar allemaal en maken een praatje met elkaar. De sfeer is wel gezellig. Misschien ga ik wel een keer kijken als er een spelletjes avond is.

Als er op FOK! al meer diepgang is dan daar dan moet 't wel heel erg zijn. Alvast gefeliciteerd, trouwens.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 15:42 schreef BlueMage het volgende:

[..]

Als er op FOK! al meer diepgang is dan daar dan moet 't wel heel erg zijn. Alvast gefeliciteerd, trouwens.

Sociale werkplaatsniveau denk ik

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 17:07 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Sociale werkplaatsniveau denk ik

Dat dus Daar is uiteraard helemaal niets mis mee, maar het is niet aan mij besteed. Ik heb liever gespreken op een wat hoger niveau. Misschien zijn er wel groepen voor autisten op een wat hoger niveau waar wel discussie etc mogelijk is maar daar iig niet.

Ik ben trouwens heel erg moe. Te veel prikkels de afgelopen week. Werk, vakbeurs, sollicitatiegesprek. Ik heb te veel gedaan deze week. Ik ben eigenwijs en heb dingen gedaan die ik beter niet had kunnen doen.

Hallo iedereen ik ben nieuw hier

[ Bericht 8% gewijzigd door apaxut op 28-11-2009 20:28:31 ]

hey apaxut!
je mag jezelf introduceren, als je wil

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 20:14 schreef apaxut het volgende:
hallo iedereen ben nieuw hier

Hoi welkom hier

Ik ben vandaag naar een vriend geweest en hij vertelde mij dat hij en toffe forum had gevonden en ik vroeg er naar en zo ben ik op deze topic gekomen, ik ben sinds 2007 gediagnoseerd op leeftijd 13

[ Bericht 3% gewijzigd door apaxut op 28-11-2009 20:46:19 ]

hoe komt het dat mijn smiley van voor van mijn bericht komt

edit: Gevonden

[ Bericht 10% gewijzigd door apaxut op 28-11-2009 20:47:09 ]

hey..welkom apaxut

Ff nieuwsgierig nav apaxut post...hoe oud waren jullie toen jullie de diagnose kregen??
Ik zelf zeg niks..want ik heb geen diagnose..maar als ik hem nog krijg voor september ben ik23..

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 21:37 schreef francis998 het volgende:
hey..welkom apaxut

Ff nieuwsgierig nav apaxut post...hoe oud waren jullie toen jullie de diagnose kregen??
Ik zelf zeg niks..want ik heb geen diagnose..maar als ik hem nog krijg voor september ben ik23..

Twee keer zou oud als apaxut

Ik was 31 toen ik de diagnose Asperger kreeg.. nu ben ik 36. Had hem liever ook veel eerder gehad. Ben boos op de studieadviseur c.q psycholoog van mijn faculteit aan de Universiteit. Die zei alleen maar op het eind toen ik al vaker in het onderwijs tegen de lamp was gelopen, dat ik maar eens bij een psycholoog binnen moest lopen (ik was toen 22 ofzo).

Maar hij wilde niet zeggen waarom, en eigenwijs als ik was deed ik het toen niet (want, niets aan de hand dacht ik, en geen geld). Na de diagnose sprak ik hem er nog eens op aan en zei hij dat het niet aan hem was om te zeggen, maar aan mezelf om uit te vinden. Een heel stom excuus. Als hij toen zijn vermoeden had geuit, dan had ik zoveel nare tijden kunnen voorkomen en had ik er serieus werk van gemaakt.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 21:52 schreef Perico het volgende:
Ik was 31 toen ik de diagnose Asperger kreeg.. nu ben ik 36. Had hem liever ook veel eerder gehad. Ben boos op de studieadviseur c.q psycholoog van mijn faculteit aan de Universiteit. Die zei alleen maar op het eind toen ik al vaker in het onderwijs tegen de lamp was gelopen, dat ik maar eens bij een psycholoog binnen moest lopen (ik was toen 22 ofzo).

Maar hij wilde niet zeggen waarom, en eigenwijs als ik was deed ik het toen niet (want, niets aan de hand dacht ik, en geen geld). Na de diagnose sprak ik hem er nog eens op aan en zei hij dat het niet aan hem was om te zeggen, maar aan mezelf om uit te vinden. Een heel stom excuus. Als hij toen zijn vermoeden had geuit, dan had ik zoveel nare tijden kunnen voorkomen en had ik er serieus werk van gemaakt.

Stond je toen je 22 wel open voor die dingen?

Als ik naar mijzelf kijk stond ik een paar jaar geleden niet open voor dat soort dingen.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 21:52 schreef Perico het volgende:
Ik was 31 toen ik de diagnose Asperger kreeg.. nu ben ik 36. Had hem liever ook veel eerder gehad. Ben boos op de studieadviseur c.q psycholoog van mijn faculteit aan de Universiteit. Die zei alleen maar op het eind toen ik al vaker in het onderwijs tegen de lamp was gelopen, dat ik maar eens bij een psycholoog binnen moest lopen (ik was toen 22 ofzo).

Maar hij wilde niet zeggen waarom, en eigenwijs als ik was deed ik het toen niet (want, niets aan de hand dacht ik, en geen geld). Na de diagnose sprak ik hem er nog eens op aan en zei hij dat het niet aan hem was om te zeggen, maar aan mezelf om uit te vinden. Een heel stom excuus. Als hij toen zijn vermoeden had geuit, dan had ik zoveel nare tijden kunnen voorkomen en had ik er serieus werk van gemaakt.

Het zou kunnen zijn dat hij liever niet het vermoeden uitspreekt, omdat Asperger/autisme heel ingrijpend is. Er is geen behandeling voor, alleen therapie hoe je er mee kom kan leren gaan en het te leren accepteren. Voor sommige mensen slaat een diagnose in als een bom. Misschien dat je psycholoog voorzichtig wilde zijn.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 21:59 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Het zou kunnen zijn dat hij liever niet het vermoeden uitspreekt, omdat Asperger/autisme heel ingrijpend is. Er is geen behandeling voor, alleen therapie hoe je er mee kom kan leren gaan en het te leren accepteren. Voor sommige mensen slaat een diagnose in als een bom. Misschien dat je psycholoog voorzichtig wilde zijn.

Inderdaad, wat als het een verkeerde diagnose is.

Mijns inziens had hij een vermoeden kunnen uitspreken, en het dan zo omzichtig omkleden, met nadruk op vermoeden, en dat een psycholoog of psychiater dan een diagnose kan stellen. Dan had ik het serieus genomen en had het hem zeker niet kwalijk genomen als dan zou blijken dat ik het niet had.

Maar ok, dat is achteraf gepraat.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 22:07 schreef Perico het volgende:
Mijns inziens had hij een vermoeden kunnen uitspreken, en het dan zo omzichtig omkleden, met nadruk op vermoeden, en dat een psycholoog of psychiater dan een diagnose kan stellen. Dan had ik het serieus genomen en had het hem zeker niet kwalijk genomen als dan zou blijken dat ik het niet had.

Maar ok, dat is achteraf gepraat.

Wat vonden je ouders er toen der tijd van?

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 21:52 schreef Perico het volgende:

Na de diagnose sprak ik hem er nog eens op aan en zei hij dat het niet aan hem was om te zeggen, maar aan mezelf om uit te vinden.

Dit lijkt net mijn situatie..ik weet dat er dingen niet helemaal oke lopen..maar omdat mijn moeder dat zegt.
En ik ben op mijn 13e ofzo..vanwege sociale problematiek bij de psych geweest..maar snapte er geen bal van..en die vrouw die hamerde maar door..van ga anders bij een club..bla..bla..bla. En ik vond het niet leuk..en ben toen na 2x gekapt.
mijn ma ging toen ook naar de psych vanwege een burnout.


Daarna 2 jaar geleden weer bij de psych geweest..ik stond wat meer open..en ging en begon te vertellen over het dagelijkse. Maar toen kapte ook deze behandeling, omdat mijn oma in het buitenland ziek werd...en ik zou in november voor 6 maanden daarna gaan..en dus vertrek vervroegd. Daarna teruggekeerd 7 maandjes gewerkt..weer vertrokken(voorgoed)...weer depressief..uiteindelijk terug in Nederland(augustus2008) en daar zit ik dan..al ruim 1 maand een diepgaan onderzoek.

En ik zie niet echt veel redenen waarom ik naar de psych moet...behalve om van mn depressie af te komen.
Maar mn ma ziet er meer..en in het begin was het ook: de redenen moet jezelf uitvinden.
En nu zegt ze al helemaal niks erover...

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 22:18 schreef francis998 het volgende:

[..]

Dit lijkt net mijn situatie..ik weet dat er dingen niet helemaal oke lopen..maar omdat mijn moeder dat zegt.
En ik ben op mijn 13e ofzo..vanwege sociale problematiek bij de psych geweest..maar snapte er geen bal van..en die vrouw die hamerde maar door..van ga anders bij een club..bla..bla..bla. En ik vond het niet leuk..en ben toen na 2x gekapt.
mijn ma ging toen ook naar de psych vanwege een burnout.


Daarna 2 jaar geleden weer bij de psych geweest..ik stond wat meer open..en ging en begon te vertellen over het dagelijkse. Maar toen kapte ook deze behandeling, omdat mijn oma in het buitenland ziek werd...en ik zou in november voor 6 maanden daarna gaan..en dus vertrek vervroegd. Daarna teruggekeerd 7 maandjes gewerkt..weer vertrokken(voorgoed)...weer depressief..uiteindelijk terug in Nederland(augustus2008) en daar zit ik dan..al ruim 1 maand een diepgaan onderzoek.

En ik zie niet echt veel redenen waarom ik naar de psych moet...behalve om van mn depressie af te komen.
Maar mn ma ziet er meer..en in het begin was het ook: de redenen moet jezelf uitvinden.
En nu zegt ze al helemaal niks erover...

Je moet er inderdaad wel voor opstaan en het echt willen dat je veranderd anders is het zinloos.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 22:20 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Je moet er inderdaad wel voor opstaan en het echt willen dat je veranderd anders is het zinloos.

Ik wil grotendeels een oorzaak voor al mijn problemen vinden. En bepaalde dingen veranderen..vooral het sociale aspect...maar aan de andere kant wil ik het sociale aspect niet veranderen...omdat ik het liefst eind juli weer wil vertrekken om mijn "leventje" in het andere land op te pakken, welke ook 1 van mijn grootste problemen is.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 22:25 schreef francis998 het volgende:

[..]

Ik wil grotendeels een oorzaak voor al mijn problemen vinden. En bepaalde dingen veranderen..vooral het sociale aspect...maar aan de andere kant wil ik het sociale aspect niet veranderen...omdat ik het liefst eind juli weer wil vertrekken om mijn "leventje" in het andere land op te pakken, welke ook 1 van mijn grootste problemen is.

Dat wilde ik ook.

Succes met het vinden van een oplossing voor je problemen. En waar je toekomst ook ligt maakt niet uit. Of dat nu hier is of in Zuid-Amerika.