De Onrendendabelen #2

Mijn samenvatting: vroeger was alles beter, geld verdienen is stom, geef ons nu meer geld!

En nog een bash: 'De onrendabelen' is een titel die suggereert dat deze mensen slachtoffer zijn van een systeem waarin zij geen plaats kennen, door het droge feit dat ze 'onrendabel' zijn.
Het is nl. op een vrije markt natuurlijk zo dat vrijwel elk mens rendabel kan zijn. Het zijn de hoge lonen en dure voorzieningen die een tweedeling veroorzaken, zij het hooguit in een andere vorm. Deze mensen zijn niet als 'onrendabel geboren', maar idd onrendabel gemaakt door een systeem. Welk systeem? Dat van de poldereconomie en de verzorgingsstaat.

Nu mag je gerust vinden dat dat nog steeds goed is, want: ookal zouden deze mensen op een vrije markt sneller kunnen werken, het is mogelijk dat ze er niet gelukkiger van worden en nog meer in de ellende komen. Basisbehoeften zijn dan bijv niet betaalbaar meer voor deze mensen. In enkele gevallen kan dat nog waar zijn ook. Maar erken dan ten eerste maar 'ns dat dat niet ligt aan de markteconomie, maar de verstoringen erin die van Dam zo graag 'verworvenheden' noemt en stop met het zwartepieten richting de vrije markt die niet eens bestaat, niet hier en zelfs niet in landen als de USA.
Nogmaals: het gaat me niet eens om de vraag of we zo'n vrije markt nu moeten willen, want er zijn dus ook goede tegenargumenten vanaf een bepaalde gradatie. Maar het is echter leugenachtig om de nadelen van het alternatief (werkloosheid door hoge lonen, armoedeval door regelzucht enz) af te schuiven op het grote anonieme 'kapitalisme'.

Hoewel ik, om DrWolffenstein te citeren, een optocht van leugens verwacht, denk ik dat ik vanavond ga kijken naar de uitzending van de VARA (die in Spits werd aangekondigd overigens vandaag met een advertentie, ja ze willen heel graag hun zin!) waarin 'wetenschappelijk' bewezen wordt dat je het mensen niet kwalijk mag nemen als ze hun leven vergallen.
Ben benieuwd hoelang het duurt voordat de eerste draaideurcrimineel, bijstandsfraudeur of schuldenmaker deze docu in zijn argumentatie opneemt wanneer hij voor een rechtbank moet verschijnen..

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 15:23 schreef ethiraseth het volgende:

[..]

Alle mensen die onrendabel zijn dus maar een spuitje geven? dat lost het probleem wel lekker makkelijk op tenslotte. En daarna natuurlijk alle deeltijders wegwerken, want die zijn ook minder rendabel dan voltijders. En daarna alle mensen die slechts 40 uur werken, want ja, als je 60 uur werkt ben je nog rendabeler, toch?

Vet van mij: daar geloof ik niks van. Volgens mij is een deeltijder voor een werkgever veel rendabeler dan een voltijder. Want buiten zijn werktijd denkt hij ook over zijn werk na.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 18:03 schreef DS4 het volgende:
Heb de afgelopen week in delen wat van die docu gezien. Ben nu iets na 40 minuten...

Eigenlijk kun je bij Marcel van Dam weinig anders verwachten dan dit. Het is een demagoog die "de waarheid spreken" als vaardigheid heeft verloren.

Wat opmerkingen:

- De eerste man... draaideurcrimineel, verslavingen. Mag ik even constateren dat het helemaal niet zo gek is dat deze man in de goot terecht is gekomen? En dat dat VOLLEDIG aan hem is te wijten. Niets geeft je een excuus om jarenlang in de criminaliteit te zitten. Je zal als slachtoffer van die man naar de t.v. kijken en horen dat de dader de zielepiet is...

Op zich eens met de persoon die stelt dat we veel te weinig uitgeven aan preventie en resocialisatie, maar eigen verantwoordelijkheid? Mogen we daar nog op wijzen?

- De tweede dame. Bij de voedselbank. OMDAT ze in de schuldhulp zit. Mevrouw is overspannen. Een "ziektebeeld" waar exact 0 Amerikanen aan leiden... Ik durf het niet met 100% zekerheid te zeggen, maar volgens mij leiden er buiten NL hoe dan ook 0 mensen aan deze "ziekte". Het is voor de goede orde geen burnout, waar je met goede begeleiding (die er vaak niet is!) relatief snel weer bovenop kan geraken. Het is zeker niet iets waar je levenslang arbeidsongeschikt van raakt en daar voeg ik nog even aan toe: overspannen van een Melkertbaan???????

Constateer overigens dat deze dame het thuis aan niets ontbrak. Dak boven het hoofd, t.v., video, dvd, digitale t.v. (althans, volgens mij zag ik een set-top box), router (ik ben lief en denk dan dat ze een internetaansluiting met de bovenbuurman deelt, in plaats van dat ze meerdere p.c.'s in huis heeft, maar ze heeft er iig één). En twee katten en een hond. Dan moet je niet klagen dat je niet op vakantie kan...

Belangrijker: ik durf te wedden dat deze dame gewoon aan het werk kan.

Maar het meest ergerlijke was die dame van het CWI. Die zit glashard en aantoonbaar te liegen. Bijstand is onvoldoende en voedselbank kom je pas voor in aanmerking als je minder dan 150 euro te besteden hebt naast vaste lasten. Maar in het gesprek met haar cliënte zegt haar cliënte dat ze 50 euro per week te besteden heeft. "200 euro per maand" constateert die dame van het CWI (nee: 215!). Op basis daarvan zou haar cliënte in aanmerking blijven komen voor de voedselbank...

Ik heb het even nagerekend en wat blijkt? Het is potdimme ruim 40% meer dan wat deze dame vlak daarvoor aangaf als "grens". Wie weet hoeveel hoger het vrij te besteden bedrag mag zijn... iig niet die 150 euro waar deze dame dus keihard en bewust over liegt. En dat voor een overheidsdienaar.

- Dan komen we bij de man die iedere keer zelf ontslag nam. Desondanks een toch niet al te krakkemikkige auto voor de deur (ok, ik zou er niet dood in gevonden willen worden, maar het oogde niet alsof deze man armlastig was). Trots vertelt hij dat hij zijn meerdere bijna dood heeft geslagen. Waarom zit die man lekker thuis met een ruime uitkering, in plaats van dat hij in de cel zit? Misschien omdat het grootspraak was... maar hoe dan ook, bepaald geen overtuigend verhaal.

Kortom: wat ik aan voorbeelden zie overtuigt mij niet dat er iets mis is...

En dan nog wat: lies, damned lies and statistics.

- 1980 25% BNP aan sociale zekerheid, 2005 21% BNP... Mag ik voorzichtig concluderen dat die cijfers nietszeggend zijn? Als je veel mensen in hun eigen inkomen laat voorzien hoef je ook minder uit te geven...

- En dan de klapper: alleen voor arme mensen creëert geld geluk... De grootst mogelijke kul. De mensen met een uitkering zijn ongelukkig, weet je wat... we geven ze gewoon extra geld!

Mijn broek zakte af. En ik vraag mij ook af of ik mij nog een uur door deze enorm slechte docu (die kennelijk ook weer enorm veel geld heeft gekost... belastinggeld, maar of de VARA dat nu aan Van Nieuwkerk of aan Van Dam geeft zal me jeuken, je hoopt alleen altijd dat het er aan af te zien is) heen kan worstelen.

Ik zag iig dat er best nog wel krimp kan zitten in bepaalde uitkeringen. Kunnen we met dat geld de echte knelgevallen oplossen.

Dank voor de uitleg. Ik hoef die documentaire niet meer te zien, dat is duidelijk.
Meer geld is voor de door jou beschreven gevallen geen remedie. Meer discipline in hun leven wel. Maar ja, dat moeten ze wel zelf willen.

Lijden aan een ziekte is trouwens met ij, niet met ei.

De titel van deel 3 wordt ws. De Onrendendendabelen nr3

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 23:03 schreef Kees22 het volgende:
De titel van deel 3 wordt ws. De Onrendendendabelen nr3

De Onderendabelen 3: The directors cut. Nu met nog meer uur aan mensen die op de bank zitten te zeuren hoe zielig ze zijn.

Al hadden ze nou een docu gemaakt over zwaar gehandicapten of andere mensen die echt niet kunnen werken dan was er nog wel wat van te maken.

Was de documentaire niet gewoon om aan te geven dat het afbreken van de verzorgingstaat uiteindelijk netto juist meer kost dan het in stand houden van bepaalde delen van deze verzorgingstaat. Een belangrijk voorbeeld was hierbij dat 4 van de 5 meest welvarende landen op de wereld een uitgebreid verzorgingstelsel kennen. Ik heb het idee dat mensen dat hier een beetje vergeten.

Het probleem onrendabelen zou je kunnen oplossen door een verbod op te leggen voor deze mensen om zich voort te planten. Wel nu dat gaat niet gebeuren. Er zal altijd een groep zijn die niet intelligent genoeg dan wel de mogelijkheden niet heeft om een productieve burger te zijn. Toch kun je deze mensen een bijdrage laten leveren aan de samenleving. Een goed voorbeeld was het verdwijnen van de conducteur uit bus en tram, en mensen maar klagen over minder toezicht etc. En nee stop ze niet in een fabriek waar ze mapjes gaan vouwen, biedt iets met perspectief. Ze zijn niet slim maar ook niet achterlijk.

Het zou goed zijn als we eens wat meer keken naar wat die mensen willen ipv ze in een ambtelijk traject te zetten waarin ze een nummertje worden en een dollarteken. Zo van, hoelanger ze in het systeem vertoeven hoe beter, aangezien werkverzekering voor de ambtenaar. Uiteindelijk dus ook een grotere kostenpost.

En zoals idd al eerder aangegeven werd, mensen zijn tegenwoordig huiverig tegenover de verzorgingstaat omdat jan modaal hem in stand dient te houden. Zie nu bij de kilomterheffing ook weer, jan modaal werkt zich uit de naad en wordt weer gepakt. Maar de man met dikke jaguar kan zijn nieuwe jaguar voor 50.000euro minder halen. Oftewel jan modaal moet die 50.000euro ergens gaan betalen.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 21:44 schreef RensWisse het volgende:
Ik ben erg benieuwd naar deze documentaire.
-betoog-

wilde renswisse toch even quoten en complimenteren met zijn betoog uit het vorige topic. Zeer scherp

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 23:02 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Dank voor de uitleg. Ik hoef die documentaire niet meer te zien, dat is duidelijk.
Meer geld is voor de door jou beschreven gevallen geen remedie. Meer discipline in hun leven wel. Maar ja, dat moeten ze wel zelf willen.

Lijden aan een ziekte is trouwens met ij, niet met ei.

Ik wil even mijn eigen opmerking verbeteren.
Het zou mooi zijn als er een soort vrijplaats was waar de minderbegaafden hun talenten konden ontwikkelen en uiten.
Ik werk tegenwoordig als beheerder in een buurtcentrum, en zie zijdelings hoe minderbegaafden hun plaats kunnen vinden en tot bloei en zelfrespect kunnen komen. Soms geheel onverwachte bloei.
Dus geen geld naar hogere uitkeringen en ook niet mateloos naar buurtcentra. Maar heel gericht naar plannen en ideeën.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 23:45 schreef ASroma het volgende:


Het probleem onrendabelen zou je kunnen oplossen door een verbod op te leggen voor deze mensen om zich voort te planten. Wel nu dat gaat niet gebeuren. Er zal altijd een groep zijn die niet intelligent genoeg dan wel de mogelijkheden niet heeft om een productieve burger te zijn.hogere uitkeringen en ook niet mateloos naar buurtcentra. Maar heel gericht naar plannen en ideeën.

Ik heb toch moeite hiermee. Gaan we voor zo'n grote groep maar de handdoek in de ring gooien? Gewoon maar aannemen dat ze toch wel niet aan het werk komen??

Mensen afschrijven op de grond van een handicap vind ik vaak al jammer, laat staan op iets vaags als 'gebrek aan talent' .

En er zijn veel talenten die je kunt hebben. Hoe groot is de kans dat je bij alle talenten aan het kortste strootje trekt?

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 00:07 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Ik wil even mijn eigen opmerking verbeteren.
Het zou mooi zijn als er een soort vrijplaats was waar de minderbegaafden hun talenten konden ontwikkelen en uiten.
Ik werk tegenwoordig als beheerder in een buurtcentrum, en zie zijdelings hoe minderbegaafden hun plaats kunnen vinden en tot bloei en zelfrespect kunnen komen. Soms geheel onverwachte bloei.
Dus geen geld naar hogere uitkeringen en ook niet mateloos naar buurtcentra. Maar heel gericht naar plannen en ideeën.

Een toevoeging zou zijn. Sta toe dat ze naast een basis uitkering op bijstandsniveau vrij makkelijk zonder korting op de uitkering en belastingrompslomp een centje bij kunnen verdienen met wat simpel werk.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 11:28 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik zou maar wel kijken. Voor de nuance. Het repliek van DS4 is zo walgelijk ongenuanceerd dat ik er niet eens op wil reageren.

En als je het voor over hebt om de vervolgdocu "Eigen Schuld Dikke Bult" te zien dan zul je zien dat eea zwaar genetisch bepaald is...De vroege ontwikkeling is een andere majeure factor.

De ontwikkeling van de hersenen staat centraal. De vrije wil speelt in veel gevallen slechts een ondergeschikte rol.

Er is in die uitzending niet geroepen dat het 'zwaar genetisch bepaald' is. Er is wel aangegeven dat sommige mensen met name in de opvoeding fouten maken, waardoor genetica + opvoeding uiteindelijk een probleem op kan leveren en dat de jeugdzorg (die dit zou kunnen corrigeren) gewoon uitermate belabberd functioneert.

Dat wil niet zeggen dat de eigen verantwoordelijkheid van mensen daarmee helemaal wegvalt of dat de vrije wil een ondergeschikte rol speelt. Dat valt ook vrij simpel aan te tonen, omdat (bijvoorbeeld) de corrigerende tik talloze malen wordt uitgedeeld door de diverse opvoeders. Als je de toon van de uitzending zou volgen moet je concluderen dat bijna al die mensen dus 'onrendabel' zouden moeten zijn. Iedereen ziet natuurlijk direct dat dit bullshit is, aangezien er blijkbaar zeer veel mensen zijn die over die 'gigantische' schade van de corrigerende tik heenkomen. Afgezien daarvan was een pak voor je broer een paar decennia doodnormaal. Je kreeg er gewoon van langs als je wat geflikt had. Zie jij hele generaties aan 'onrendabele' mensen? Ik niet.

Het simpelweg afschrijven van mensen (door ze in een 'sociale' uitkering te dumpen) is dan ook extreem asociaal. Daarnaast is het vreselijk kortzichtig om de vrije wil helemaal af te schrijven, zoals jij lijkt te doen. Je maakt echt een klassieke fout; door deze mensen niet te wijzen op hun eigen verantwoordelijkheid maar ze voor te houden dat ze zielig zijn en er zelfs niets aan kunnen doen, trap je deze mensen gegarandeerd een levenslange uitkering in, zonder enige kans op een baan, zelfrespect, sociale contacten en al die andere voordelen van een baan, om nog maar niet te beginnen over de maatschappelijke kosten van deze historische blunder.

Want, EchtGaaf, denk jij echt dat iemand nog de moed zal hebben om op zoek te gaan naar een baan, of om te kijken of ze een opleiding kunnen volgen en dus zelf op jacht gaan naar hun talenten, als jij en anderen ze hun hele leven al hebben voorgehouden dat ze minderwaardig zijn?

Een betere oplossing is wellicht om ze wel financieel te steunen maar ze tegelijkertijd te begeleiden. Stimuleer ze om op jacht te gaan naar hun talenten middels opleidingen, cursussen, verslavingszorg, etcetera. Als ze uiteindelijk ergens een reguliere baan op de kop tikken kom je veel verder.

Ik zat mij trouwens in die uitzending ook enorm te ergeren aan die man die riep dat het bedrijfsleven ook maar eens iets moesten doen en aparte banen moesten creeeren. Wat een trieste kortzichtigheid. Het is overduidelijk dat deze man nooit in het bedrijfsleven heeft gewerkt (lees; nooit een echte baan heeft gehad), laat staan dat hij zelf ooit wat heeft ondernomen. Iedere ondernemer wordt nl helemaal gek van het bombardement aan blauwe enveloppen, regeltjes, bureaucratie en al die andere ellende die je van staatswege over je uitgestort krijgt. Misschien moet de publieke sector eerst eens naar zichzelf gaan kijken, want bij het UVW, de Jeugdzorg, de gemeenten, provincies en niet in de laatste plaats de Belastingdienst valt nog heel veel te winnen voor de 'onrendabelen'.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 11:28 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik zou maar wel kijken. Voor de nuance. Het repliek van DS4 is zo walgelijk ongenuanceerd dat ik er niet eens op wil reageren.

En als je het voor over hebt om de vervolgdocu "Eigen Schuld Dikke Bult" te zien dan zul je zien dat eea zwaar genetisch bepaald is...De vroege ontwikkeling is een andere majeure factor.

De ontwikkeling van de hersenen staat centraal. De vrije wil speelt in veel gevallen slechts een ondergeschikte rol.

Oh, maar dat weet ik ook wel. Ik weet heel goed dat een leven van meer geluk dan wijsheid aan elkaar hangt. Zoals een van mijn broertjes zegt: "We hebben onszelf niet gemaakt."
Ik heb wel mensen gezien die regelrecht op een afgrond afstevenden, ondanks alle hulp en advies die ze kregen.
Het was soms, alsof ze het erom deden. En in mijn eigen leven heb ik ook gezien en gevoeld, hoe ik hulp niet echt accepteerde. Pas als het water echt tot de lippen staat, willen mensen zelf iets aan hun situatie verbeteren. En soms zelfs dan nog niet.

Als je iets niet goed kunt, kun je hulp krijgen. Maar die moet je dan wel accepteren, je moet je neerleggen bij het feit dat je niet met geld om kunt gaan. Dat doen mensen niet vrijwillig, maar ik ben niet van plan om dan voor de schade op te draaien. Iemand die zo stom is om wel een flatscreen te kopen en dan geen geld te hebben om met een baby naar het ziekenhuis te gaan, moet gewoon tegen de lamp lopen. Tot zij wel naar de schuldhulpverlening gaat en accepteert dat ze maar ¤ 25 per week te besteden heeft.
Pappen en nathouden is een denigrerende vorm van bevoogding, een vorm van jezelf superieur vinden. Laat ze maar tegen de lamp lopen.
Een vriend van mij is grondig aan het failliet gaan. Ik doe een beetje zijn boekhouding en hij weigert die onder ogen te zien. Ik ben boos op hem, ik adviseer hem en ik voorzie een gruwelijke ondergang. Hij klampt zich zo verschrikkelijk vast aan zijn succesverhalen, dat hij compleet van de kaart zal zijn als hij onder ogen moet zien dat hij gefaald heeft. Hij maakt dezelfde fouten die ik gemaakt heb, alleen had ik meer geluk. Ik voel met hem mee, bij voorbaat al. Maar ik leen hem geen geld! Ik zal proberen hem te troosten en misschien zal ik hem eten geven als hij failliet is, maar nu leen ik hem geen geld. Dat zou alleen maar zijn lijden verlengen en zijn schuld vergroten.

Het is lastig uit te leggen en het klinkt als verraad en als een valse vriendschap. Maar mijn eigen ervaring is dat ik het juiste doe. Uiteindelijk zal ik, juist omdat ik hem nu geen geld leen, een zuivere verhouding met hem hebben en geld om hem te eten te geven.

Het eist wel een voortdurende oplettendheid. In de maatschappij ben je er niet met zomaar geld naar buurtcentra te schuiven. Dan wordt het ambtenarenwerk en dat schiet ook niet op.

Beetje vaag verhaal, maar ik kan het even niet scherper formuleren.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 11:11 schreef LesStroud het volgende:

[..]

Ik heb toch moeite hiermee. Gaan we voor zo'n grote groep maar de handdoek in de ring gooien? Gewoon maar aannemen dat ze toch wel niet aan het werk komen??

Mensen afschrijven op de grond van een handicap vind ik vaak al jammer, laat staan op iets vaags als 'gebrek aan talent' .

En er zijn veel talenten die je kunt hebben. Hoe groot is de kans dat je bij alle talenten aan het kortste strootje trekt?

Dat lijkt mij ook ja. Het gaat nu vooral over de echt moeizame figuren, maar er zijn er nog veel meer voor wie er in de toekomst geen talentloos werk zal zijn, omdat talentloos werk altijd goedkoper in lageleefstandaardlanden gedaan kan worden.

We moeten af van die obsessie met intellectueel talent. Met twee linkerhanden en een prima intellect was je door de eeuwen heen een moeilijk geval geweest, behalve die enkeling van uitzonderlijk goede komaf. Nu is het andersom, zoals de economie zich ontwikkeld heeft, maar vooral ook de kant die de economie op wordt gestuurd. Het lijkt mij van groot economisch belang om de economie zo bij te sturen dat die 30% intellectueel onderbedeelden de talenten die ze wel hebben te gelde te laten maken.

quote:

Op zaterdag 28 november 2009 12:37 schreef EchtGaaf het volgende:

Er is ook niet gesteld dat de vrije wil in z'n geheel is uitgeschakeld... De vrije wil is trouwens wel de zo ongeveer het meest glibberige in de (forensische) psychologie...Feit is wel dat door ongunstigere aanleg en de pech dat je in een ongunstige omgeving wel degelijk handicaps hebt opgelopen en de kansen enorm afnemen in een maatschappij die de prestatielat als maar hoger legt...

Er zijn anders hele groepen die beweren dat de 'vrije wil' volstrekt ondergeschikt is aan andere zaken. Wat veel mensen echter vergeten is dat iedereen ergens talenten heeft en iedereen er dus voor verantwoordelijk is dit talenten zoveel mogelijk te ontwikkelen. Als je dat nalaat, heb je inderdaad nauwelijks kans op de arbeidsmarkt.

Wat wij met z'n allen doen, is mensen waar iets 'mis' mee is vertellen dat ze minderwaardig zijn en dat ze zielig zijn. We beweren dat ze geen kans maken op de arbeidsmarkt. We trappen ze in een uitkering met bijbehorende armoedeval. Vind je het gek dat ze dan daarin blijven hangen?

quote:

Dat laatste doe ik niet. Wel staat vast dat die mensen met ongunstige aanleg wel degelijk op forse achter stand word gezet in een maatschappij dat aan mensen steeds hogere eisen stelt. Lijk maar eens naar de arbeidsmarkt. Bedrijven willen slechts forse winsten. Gevolg is wel dat slechts de sterken nog in aanmerking komen voor een baan. Werk is topsport vandaag de dag.

Een uitkering is niets anders wat overblijft in een maatschappij die dergelijk mensen laat verrotten en gewoon gene kansen geeft...

Ik pleit ook niet anders om iedereen, dus ook de zwakken mee te laten doen. MAAR DE HUIDIGE SETTING BIEDT DIE MENSEN GEWOON GEEN KANS! Wees nou eens reëel. Het kan ook niet anders, want bedrijven vragen om topsporters en waarom? WINSTMAXIMALISATIE. Dat kan nooit samen gaan met de mogelijkheid om mensen met een handicap een baan te bieden.

Zie ik dit liever anders? Antwoord; JA! Ik zie graag een systeem meet daarin een mogelijkheid voor mensen met een handicap VOLWAARDIG hun eigen inkomen te laten generen...

Om dat mogelijk te maken moet het systeem radicaal veranderen. Niet langer het GELD centraal stellen in een samenleving maar MENSELIJK KAPITAAL. niet langer uitgaan van GELD als sturende factor maar de MENS weer centraal stellen. uitgaan van de kracht van mensen zal uiteindelijk resulteren in meer resultaat.

Dit doen we al jaren, dit lukt nooit in het huidige bestel . zolang bedrijven ziekelijk blijven jagen op de hoogste winsten is dit volstrekt kansloos. Daarom: totaal doorgeslagen kapitalisme is de dood in de pot.

Ik ben het met je eens dat er voor sommige mensen nauwelijks kansen zijn op de arbeidmarkt. Maar jij legt de zwarte piet vervolgens ergens neer waar 'ie niet hoort. Ten eerste kun je zelf je kansen op de arbeidsmarkt aanzienlijk verbeteren. Veel 'onrendabelen' beschikken niet over een zogenaamde startkwalificatie. Ze hebben dus gewoon geen goede opleiding afgerond. Dan kom je inderdaad niet zo ver in deze samenleving. Maar aan wie ligt dat? Ligt dat aan ondernemingen die nu eenmaal functies hebben die een bepaald kennisniveau vereisen, of ligt dat aan de personen die nooit een opleiding hebben afgerond? Het is zo makkelijk om te roepen dat deze mensen een achterstand hebben en vervolgens alles en iedereen de schuld te geven, behalve de mensen in kwestie zelf. Ze zijn zelf ook verantwoordelijk en zolang ze die verantwoordelijkheid niet nemen zullen ze nooit iets bereiken.

Ten tweede hebben ondernemers wel wat anders aan hun hoofd dan iemand aannemen die overduidelijk geen motivatie heeft om iets van zichzelf te maken (veel mensen die in de bijstand zitten dus). Ondernemers moeten geld verdienen en doen dat door hard te werken en slim in te spelen op de marktomstandigheden. Daarvoor belonen wij ze met een flinke belastingdruk, administratieve lasten van heb ik jou daar en knallen we op alles wat beweegt niet alleen een belasting maar ook een paar kilo regeltjes. En dan wil jij nog meer regels erbovenop gooien, of zie jij dat anders? Afgezien daarvan: regels werken niet. Ze hebben altijd elders negatieve bijwerkingen.

Ten derde lijk jij niet te begrijpen waarom het goed is dat een onderneming winst maakt en dat er bedrijven zijn die simpelweg zo veel mogelijk winst willen maken. Laten we even een voorbeeld pakken: een durfinvesteerder. Zeg maar een bedrijf dat investeert in kleine, startende ondernemers. Dat soort bedrijven investeren in zeg tien verschillende bedrijven, waarvan er een stuk of acht, negen faliekant zullen mislukken (het zijn nl vaak riskante investeringen). Als dat tiende bedrijf dat dan niet (ruimschoots) goed zou maken, kan dat hele durfinvesteerdertje niet eens bestaan. Terwijl dit soort bedrijven nu vaak geld steken in bedrijven die uit kunnen groeien tot multinationals zoals Google. Anders omschreven: zonder durfinvesteerders had de economie er heel anders uitgezien. Die winst die ze genereren kunnen ze vervolgens (deels) weer investeren in de uitbreiding van het bedrijf, waardoor ze de volgende ronde wellicht in 11 of 12 bedrijven investeren. Dat zijn dus 11 of 12 ondernemers die een kans krijgen en 11 of 12 bedrijven die kans maken om groot te worden en daarmee tientallen, honderden of zelfs duizenden mensen aan het werk te houden. Daarom is het zo belangrijk dat dat tiende bedrijf wel goed geld verdient.

Stel dat het tiende (succesvolle) bedrijf uiteindelijk wordt verkocht middels een beursgang. De onderneming staat dus genoteerd op de beurs en keert, als het goed is, op gezette tijden dividend uit. Dat gaat dus ook naar jouw pensioenfonds, aangezien pensioenfondsen vaak zeer diep in de aandelenmarkten zitten. Dat tiende bedrijf dat flink achter de winst aanzit, zorgt er dus ook voor dat jij meer geld krijgt als je 67 bent geworden. Daarnaast zal een deel van het dividend opnieuw worden geinvesteerd. Bijvoorbeeld in een bedrijf uit de tweede ronde van onze durfinvesteerder dat ook succes heeft geboekt, of door wat geld bij die durfinvesteerder te parkeren zodat ze nog meer bedrijven kunnen steunen. Hoe meer winst, hoe meer dividend, hoe groter de kans dat nieuwe bedrijven de financiering kunnen vinden om te starten middels angel investors, durfinvesteerders, banken, andere private equity partijen en niet te vergeten de ondernemer zelf.

Datgene waar jij dus zo op afgeeft is verantwoordelijk voor honderdduizenden banen in onze economie. Want een bezuinigingsronde bij bedrijf A kan vreemd genoeg meer banen opleveren dan het kost, alhoewel het meestal meerdere jaren duurt voordat het effect ten volle zichtbaar wordt. Dat wil dus ook zeggen dat daarmee op termijn de kansen voor de 'onrendabelen' groter worden, mits ze ook in zichzelf investeren.

Ten vierde worden ondernemers eerder gestraft dan beloond voor het aannemen van iemand met een probleem. Als jij een WIA'er aanneemt kan het zijn dat je, bij een terugval, alsnog de lul bent als ondernemer. Je moet immers gedurende twee jaar het salaris doorbetalen bij ziekte (of je verzekering doet dat, maar dan gaat je premie gegarandeerd omhoog). Dat begrijp ik ook nooit aan mensen die zo hard afgeven op het bedrijfsleven: willen ze nu echt dat ondernemers massaal failliet gaan? Want het aannemen van een WIA'er kan een klein bedrijf zo naar de klote helpen... Om nog maar niet te spreken wat er gebeurt als je bijvoorbeeld die 'onrendabele' aanneemt die al >20x ontslag had genomen en pochtte dat 'ie zijn baas half dood had geslagen. Nee, die wil je echt in je bedrijf hebben werken.

Resumerend is het dus niet zozeer het bedrijfsleven die deze mensen geen kans wenst te geven; het is de overheid die alles zo ongeveer blokkeert. Iemand die een WIA-uitkering heeft en zijn eigen onderneming op wil starten (wat een perfecte oplossing kan zijn voor iemand met een handicap; je bepaalt je eigen werktijden en je kunt de boel eventueel beheersbaar redelijk klein houden) wordt daar ook voor afgestraft, je verliest dan nl je recht op WIA. In loondienst wordt moeiljk omdat de ondernemer wordt gestraft voor dit risico. Heb je het over mensen in de bijstand die met flankerende problemen zitten, dan zitten daar veel types tussen die je echt niet in je bedrijf rond wilt hebben lopen. Je wilt toch niet iemand als collega die op loopt te scheppen over het in elkaar rammen van zijn baas? Waarom is er dan geen ambtenaar die deze persoon eens goed onderhanden neemt?

Als dit soort figuren namelijk een opleiding hebben afgerond of de wil tonen om aan het werk te komen, vinden ze uiteindelijk een baan. Het is nl volstrekt gelul dat iemand 'met een smetje' die in de bijstand zit volstrekt kansloos zou zijn. Iemand die wil werken, kan uiteindelijk een baan vinden, want met een startkwalificatie en voldoende motivatie kom je echt wel aan de bak (tenzij je door ons ambtenarenapparaat in de WIA of Wajong bent gedumpt, dan heb je dus wel een probleem). Probleem is dat er legers ambtenaren zijn die roepen dat die mensen toch kansloos zijn, dat ze minderwaardig zijn en daarom maar een uitkering in moeten worden getrapt. En dat diezelfde ambtenaren zo ongeveer alles doen om te voorkomen dat het bedrijfsleven WIA'ers aan kan nemen. (En daar zit dus echt een serieus probleem).

Ik heb in een studentenhuis gewoond waar twee personen woonden met een bijstandsuitkering. De eerste had een dramatische jeugd gehad en was bezig om zijn leven opnieuw op te bouwen. Die kreeg een bijstandsuitkering en was gemotiveerd om wat van zijn leven te maken, maar werd flink tegengewerkt door de gemeente-ambtenaren. Volgens mij heeft 'ie uiteindelijk een baan gevonden en woont hij niet meer op kamers. Die heet dus door simpelweg motivatie te tonen de hordes overwonnen. Een andere gast, daarintegen, verbrastte zijn volledige uitkering direct na ontvangst aan speed om vervolgens de rest van de maand een beetje om geld te bedelen. Die had de wil niet meer om iets van zijn leven te maken, verpauperde in rap tempo en ontwikkelde in hoog tempo psychische problemen (gedwongen opname volgde dan ook). Zie jij het verschil tussen deze twee personen? MOTIVATIE. En let wel: #2 had wel een gewone, goede jeugd gehad, terwijl #1 de ene ramp na de andere over zich heen heeft gekregen in zijn jongere jaren. #2 geloofde daadwerkelijk de boodschap dat 'ie minderwaardig is, #1 negeerde dat gelukkig en heeft wat van zijn leven kunnen maken.

Een drugsverslaafde is nu niet echt het beste voorbeeld wat je kan gebruiken om te roepen dat motivatie HET verschil maakt. Die mensen zijn over het algemeen heel gemotiveerd als het aankomt op het krijgen van hun volgende shot.

quote:

Op vrijdag 27 november 2009 18:03 schreef DS4 het volgende:
Heb de afgelopen week in delen wat van die docu gezien. Ben nu iets na 40 minuten...
Wat opmerkingen:

- De eerste man... draaideurcrimineel, verslavingen. Mag ik even constateren dat het helemaal niet zo gek is dat deze man in de goot terecht is gekomen? En dat dat VOLLEDIG aan hem is te wijten. Niets geeft je een excuus om jarenlang in de criminaliteit te zitten. Je zal als slachtoffer van die man naar de t.v. kijken en horen dat de dader de zielepiet is...

Ik heb die man ook geen moment horen zeggen dat het aan andere mensen lag of dat andere mensen hem gedwongen hebben drugs te gebruiken. Het enige waar het om ging was dat nu hij probeerde er weer wat fatsoenlijks van te maken, hij nog altijd als een soort outcast gezien werd en dat hij vond dat hij een nieuwe kans verdiende. Dat dat het idee was als je je straf had uitgezeten, dat je dan opnieuw de samenleving in kon, dat je straf afgelopen was. En ik kan 'm niet helemaal ongelijk geven en jij ook niet, lees ik. Het gebrek aan eigen verantwoordelijkheid zag ik juist niet.

quote:

- De tweede dame. Bij de voedselbank. OMDAT ze in de schuldhulp zit. Mevrouw is overspannen. Een "ziektebeeld" waar exact 0 Amerikanen aan leiden... Ik durf het niet met 100% zekerheid te zeggen, maar volgens mij leiden er buiten NL hoe dan ook 0 mensen aan deze "ziekte". Het is voor de goede orde geen burnout, waar je met goede begeleiding (die er vaak niet is!) relatief snel weer bovenop kan geraken. Het is zeker niet iets waar je levenslang arbeidsongeschikt van raakt en daar voeg ik nog even aan toe: overspannen van een Melkertbaan???????

Waarbij je wel vergeet te vermelden dat mevrouw zwakbegaafd zou zijn. Of dat zo is kunnen wij natuurlijk niet controleren, maar ik kan me voorstellen dat het de boel wat moeilijker maakt. En ik ken ook iemand die een hersenbeschadiging heeft, helemaal niet zo slecht overkomt, maar ondertussen van het kleinste dingetje volledig overbelast kan raken. Dus het is moeilijk in te schatten op tv.

quote:

Constateer overigens dat deze dame het thuis aan niets ontbrak. Dak boven het hoofd, t.v., video, dvd, digitale t.v. (althans, volgens mij zag ik een set-top box), router (ik ben lief en denk dan dat ze een internetaansluiting met de bovenbuurman deelt, in plaats van dat ze meerdere p.c.'s in huis heeft, maar ze heeft er iig één). En twee katten en een hond. Dan moet je niet klagen dat je niet op vakantie kan...

Dat deed ze ook niet. Ze vertelde ook juist dat ze zo blij was dat ze tien jaar geleden naar Euro Disney was geweest en dat ze daar nog van die goede herinneringen aan had. Volgens mij zei ze zelfs ergens dat als de dieren weg waren dat ze dan misschien weer eens weg kon.

quote:

Belangrijker: ik durf te wedden dat deze dame gewoon aan het werk kan.

Ik durf m'n geld er niet op in te zetten. Een 'normale' baan zie ik 'r niet snel hebben, alhoewel ik ook niet wil zeggen dat ze niets kan.

quote:

Maar het meest ergerlijke was die dame van het CWI. Die zit glashard en aantoonbaar te liegen. Bijstand is onvoldoende en voedselbank kom je pas voor in aanmerking als je minder dan 150 euro te besteden hebt naast vaste lasten. Maar in het gesprek met haar cliënte zegt haar cliënte dat ze 50 euro per week te besteden heeft. "200 euro per maand" constateert die dame van het CWI (nee: 215!). Op basis daarvan zou haar cliënte in aanmerking blijven komen voor de voedselbank...

Klopt, dat vond ik ook enorm ergerlijk. Ook hoe die vrouw zielig zat te doen dat ze er echt echt echt niet van rond kon komen. Kom op zeg, stuur iemand langs om dat mens te leren budgetteren, probleem opgelost.

quote:

Dan komen we bij de man die iedere keer zelf ontslag nam. Desondanks een toch niet al te krakkemikkige auto voor de deur (ok, ik zou er niet dood in gevonden willen worden, maar het oogde niet alsof deze man armlastig was). Trots vertelt hij dat hij zijn meerdere bijna dood heeft geslagen. Waarom zit die man lekker thuis met een ruime uitkering, in plaats van dat hij in de cel zit? Misschien omdat het grootspraak was... maar hoe dan ook, bepaald geen overtuigend verhaal.

Misschien zat hij thuis omdat hij voor zijn zwaar gehandicapte zoon zorgde? Ook begreep ik heel goed waarom hij door het lint gegaan was: moet je je voorstellen dat je jarenlang (!) gedwongen bent om in hetzelfde huis te blijven wonen als je ex, alleen door bureaucratie, terwijl je daardoor geld misloopt wat je hard nodig hebt voor je gehandicapte kind. Ik ken zo'n situatie ook van een vrouw die naar de voedselbank moest omdat haar ex er vandoor was, bij een andere vrouw woonde, maar zich weigerde uit te schrijven. Het zal zo'n ambtenaar echt niet interesseren, maar jij zit er mooi mee. En ik kan me heel goed voorstellen dat dat na jarenlang door gaat wegen.

Verder heb ik 'm ook niet horen klagen over zijn situatie - hij zat er netjes bij, huis zag er opgeruimd op en zo. Verder vond ik die man ook niet 100% overkomen, dus dat ie z'n banen steeds opgaf, zou daar misschien wel mee te maken kunnen hebben. Waar hij wel over klaagde was de manier waarop er omgegaan werd met mensen op de werkplaats, in het kader van productiviteit (rendabiliteit), dat mensen die ziek waren gedwongen werden door te werken omdat ze anders ontslagen werden, bijv dat mensen met hartklachten niet mochten stoppen met werken terwijl ze het niet meer volhielden. En ook over het feit dat ouderen niet meer gewenst waren (en dat kun je denk ik ook moeilijk ontkennen - waar ik werkte gingen alle sollicitatieformulieren van 21+'ers zo de versnipperaar in).

quote:

En dan de klapper: alleen voor arme mensen creëert geld geluk... De grootst mogelijke kul. De mensen met een uitkering zijn ongelukkig, weet je wat... we geven ze gewoon extra geld!

Het ging niet alleen om mensen met een uitkering, maar mensen in de onderlaag van de samenleving. En dat mensen met veel geld niet nog gelukkiger worden als ze meer geld krijgen is al vaker uit onderzoeken gekomen. Het is ook alleen maar logisch. Als je geen geld hebt voor eten bijvoorbeeld, dan verbetert extra geld je situatie enorm. Als je geen geld hebt voor tegenwoordig normaal gevonden gebruiksvoorwerpen zoals een televisie, een auto of een telefoon en je krijgt meer geld, dan voegt dat echt wat toe aan je situatie (bewegingsvrijheid, blikverruiming, makkelijker sociale contacten kunnen onderhouden). Als je al heel rijk bent en je hebt al een zwembad, pooltafel en plasma-tv, dan zul je niet enorm veel gelukkiger worden van extra geld, want je hebt eigenlijk alles al. Dat soort extra dingen zijn leuk, maar ze voegen niet wezenlijk toe aan je levenskwaliteit.

Die conclusie betekent niet automatisch dat we mensen die minder hebben dus maar dingen gratis moeten geven.