...en dat is klachtwaardig. Waarom? Omdat ik altijd gezworen heb dat ik nooit aan dergelijke onzin zou beginnen. Ik ben nou eenmaal werkzaam in de welbekende IT branche en die bevat veel mensen die niks anders doen dan "anime" kijken. In tegenstelling tot het gros van mijn collega's ben ik sportief, heb ik géén pizza-buik en acne en leid ik een druk sociaal leven. Mijn lelijkere, puisterige collega's die wel dagen (en nachten) doorbrengen met hun favoriete "kawaii" anime-serie, ridiculiseerde ik derhalve. Je zou het haast een hobby van me noemen.
Wat is nu het geval? Zat een van mijn collega's een tijdje terug zo'n anime-serie te kijken, en dat zag er stiekem toch best wel spannend uit.

Uiteraard was deze collega meteen verrast toen ik over zijn naar oud zweet riekende schouder even mee zat te kijken. Na een paar seconden ging mijn bullshit-detector echter af en vervolgde ik mijn weg weer. Mijn collega riep mij meteen terug. Hij was er namelijk van overtuigd dat wanneer ik de eerste afleveringen zou kijken, ik het toch wel spannend zou vinden en die serie óók zou gaan willen volgen. Na een paar pogingen begon ik het toch wel zielig te vinden dus om deze collega een plezier te doen, liet ik hem de eerste aflevering van zijn 1 TB Externe HD (die eveneens vol staat met anime) op mijn werkstation zetten en ben deze gaan kijken.

En het was spannend.

Ik wou meteen aflevering 2 ook kijken.

Dit verzoek werd meteen beantwoord door mijn collega die overijverig mijn hele werkstation vol stampte met de honderden op dat moment bestaande afleveringen van deze anime. Nu, maanden later, heb ik inmiddels alle honderden bestaande afleveringen afgekeken en zit ik elke week krampachtig te wachten tot er een nieuwe aflevering uit komt.
Ik voel mijn eerste steenpuisten onderhuids al groeien. Mijn musculaire Adonis-lichaam begint zich langzaam maar zeker te ontplooien tot een vlezige container met een weke, slappe substantie dat tot nu toe altijd gefungeerd heeft als stevig spierweefsel. Mijn eetpatroon begint er onder te lijden; in plaats van verantwoorde en gezonde sporters-maaltijden, neig ik steeds vaker naar vette rotzooi als pizza. De drang om in mijn neus te peuteren begint mij steeds vaker parten te spelen. Mijn sportschool abonnement zal niet meer verlengd worden. En ga zo nog maar even door. De symptomen zijn overduidelijk: Ik ben een dikke, zweterige anime-nerd aan het worden.

Ik vrees dat ik over een paar jaar het gros van mijn vrije tijd zal besteden aan LARP, World of Warcraft en het dragen van nichterige doch fantasierijke kleding:
![]()
Klacht: Ik word een nerd.