C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Vluchtpogingen zijn er langs de hele grens geweest. Simpele en spectaculaire. Hoe het met het openen van het IJzeren Gordijn buiten Berlijn is gegaan weet ik niet echt meer. Daar zag je niet zoveel van.
Ik kijk nu ZDF
't Is hier in Duitsland een speciale dag. Al wordt de Dag van de Duitse Eenheid officieel op 3 oktober gevierd.
Ik kijk nu ZDF
't Is hier in Duitsland een speciale dag. Al wordt de Dag van de Duitse Eenheid officieel op 3 oktober gevierd.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Voor een deel wel volgens mij, maar die hele zone rond het ijzeren gordijn was ook met mijnen bezaaid. Dus ook al werd je dan niet neergeschoten, het gordijn zelf, daar wilde je niet in de buurt komen.quote:Op maandag 9 november 2009 15:16 schreef marcodej het volgende:
Eén ding is me echter nooit duidelijk geworden. De Berlijnse Muur is enorm bekend geworden en de beelden van vluchtpogingen en de val van de muur zijn bij iedereen bekend. Maar hoe zat het dan met de grens tussen Oost- en West-Duitsland? Waren daar ook vluchtpogingen? Onstonden daar bijvoorbeeld dezelfde taferelen toen Schabowski bekend maakte dat vrij reizen mogelijk werd? Of was dit minder omdat je al via Hongarije en Tsjechie in het Westen kon komen?
Dus dat zal zich sowieso wel tot de officiële overgangen beperkt hebben.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik kan me verhalen herinneren over mensen die het met een luchtballon geprobeerd hebben, met een kabelbaan, of simpelweg met een kniptang. In het museum bij Checkpoint Charlie kun je veel vluchtpogingen bekijken, hoewel die vooral over Berlijn zelf gaan. Pogingen met zelfgebouwde vliegtuigjes, auto's met verstopplaatsen, tunnels. Heel interessant hoe inventief mensen zijn...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Het blijft onroerend die familie in de trabant die na 30 jaar weer naar het westen konede
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Het schijnt dat ze hierna toch zijn gaan twijfelen of het omver werpen van de muur nou wel zo´n goed idee was.
[ Bericht 33% gewijzigd door marcodej op 09-11-2009 16:00:14 ]
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." - T. Krabbé
quote:Op zondag 8 november 2009 20:02 schreef delano.888 het volgende:
[..]
Ik doe echt zo me best maar ik zie t echt niet
Verder, een vraag, ik neem aan dat de muur wel op bepaalde plekken wateren heeft gekruist, hoe is dat dan gebeurt? Zijn die dan ook dicht gelegd???
Beelden van een (geslaagde) vluchtpoging via het water.
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." - T. Krabbé
Overigens, een van de mooiste concerten van de afgelopen eeuw was dan ook ongetwijfeld die van Pink Floyd met The Wall in 1990 in Berlijn.
"Als de Muur ooit neer komt in Berlijn, zou ik daar het werk opnieuw uitvoeren, als onderdeel van de viering van de bevrijding van het gevoel tussen de volkeren van het Oosten en Westen."
Leonard Cheshire
Na het bekijken een aantal lokaties in Berlijn, werd het open gebied van no-mans land tussen het oostelijke en westelijke deel van de muur perfect geacht. Dit gebied, genoemd Potzdamer Platz, was eens één van de drukste secties van Berlijn, maar was een dode strook geworden die door patrouillerende Oostduitse grenswachten meer dan 30 jaar verzegeld was geweest.
Zodra de toestemming voor die plek werd verleend, was het noodzakelijk om het gebied van bewapening te ontruimen, die nog uit de Tweede Wereldoorlog dateerde. Dit omvatte 12 mijnen, een Sovjetraketlanceerinrichting, een 125 kilo bom en een reusachtige waaier van munitie. Een oude Nazi bunker werd ook gevonden die opgevuld werd om te verhinderen dat het een soort heiligdom zou worden. Overigens, strijdig met vele rapporten, was dit niet dé bunker van Hitler, die naar verluidt werd vernietigd toen de Bondgenoten Berlijn in 1945 overvielen.
Kosten van de productie die op $6,5 miljoen werden geraamd, groeiden aan tot rond $10 miljoen. Waters kreeg de deskundigheid van Mark Fisher en Jonathon Park, die het originele The Wall concerten ontwierpen.
Om zich op het concert te concentreren, verwijderde Waters zich ongeveer 9 maanden uit zijn huidig project, het schrijven van de muziek van de Franse opera genoemd CA IRA, die door zijn vriend Etienne Roda-Gil werd geschreven. Deze 9 maanden waren uiterst moeilijk en zwaar voor Waters, daar de volledige toestemming door de Oostduitse overheid om de plaats te gebruiken, pas op 20 april 1990 werd gegeven. Met een dergelijke korte tijd om aan zo'n groots project te werken, was de druk intens om alles op tijd te voltooien, maar zij slaagden erin om het project met slechts twee en een half maanden te voltooien, en gerepeteerd te krijgen, met slechts één maand op de plaats zelf.
De grootste muzikale productie ooit vond plaats op 21 juli voor een live publiek van rond 250.000 en talloze miljoenen op TV. Een productiebemanning van meer dan 600 man werkte aan het project, met 50 mensen die 2.500 bakstenen langs een lengte van 168 meter en 25 meter hoge podium bouwden, terwijl 100 anderen aan diverse podiumeffecten werkten.
Tevens op het podium aanwezig waren 80 man van de East Berlin Rundfunk Symphony Orchestra, 150 man van het East Berlin Radio Choir en 100 man van de Marching Band of the Combined Soviet Forces. Vele muzikale kunstenaars werden benaderd om deel te nemen aan deze gebeurtenis: Bryan Adams, Joni Mitchell, Van Morrison, Sinead O'Connor, Cyndi Lauper, The Scorpions, Thomas Dolby, Ute Lemper, Tim Curry, Marianne Faithfull, Albert Finney en Jerry Hall traden op onder begeleiding van The Bleeding Heart Band.
De media interesse voor dit concert was reusachtig. Het album, kwam in de UK op 27 augustus uit, en de video die op 24 september. De live video had zijn premiere bij het Nationale Theater van de Film op 16 September in de UK, terwijl Polygram een persontvangst hield in de V.S. aan boord van USS Intrepid op 3 oktober
Hier bouwen ze de Muur op
En hier breken ze 'm weer af
Als je t hele concert wil zien
Zijn er trouwens mensen op Fok die daar zijn geweest?
[ Bericht 34% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 09-11-2009 18:41:50 ]
"Als de Muur ooit neer komt in Berlijn, zou ik daar het werk opnieuw uitvoeren, als onderdeel van de viering van de bevrijding van het gevoel tussen de volkeren van het Oosten en Westen."
Leonard Cheshire
Na het bekijken een aantal lokaties in Berlijn, werd het open gebied van no-mans land tussen het oostelijke en westelijke deel van de muur perfect geacht. Dit gebied, genoemd Potzdamer Platz, was eens één van de drukste secties van Berlijn, maar was een dode strook geworden die door patrouillerende Oostduitse grenswachten meer dan 30 jaar verzegeld was geweest.
Zodra de toestemming voor die plek werd verleend, was het noodzakelijk om het gebied van bewapening te ontruimen, die nog uit de Tweede Wereldoorlog dateerde. Dit omvatte 12 mijnen, een Sovjetraketlanceerinrichting, een 125 kilo bom en een reusachtige waaier van munitie. Een oude Nazi bunker werd ook gevonden die opgevuld werd om te verhinderen dat het een soort heiligdom zou worden. Overigens, strijdig met vele rapporten, was dit niet dé bunker van Hitler, die naar verluidt werd vernietigd toen de Bondgenoten Berlijn in 1945 overvielen.
Kosten van de productie die op $6,5 miljoen werden geraamd, groeiden aan tot rond $10 miljoen. Waters kreeg de deskundigheid van Mark Fisher en Jonathon Park, die het originele The Wall concerten ontwierpen.
Om zich op het concert te concentreren, verwijderde Waters zich ongeveer 9 maanden uit zijn huidig project, het schrijven van de muziek van de Franse opera genoemd CA IRA, die door zijn vriend Etienne Roda-Gil werd geschreven. Deze 9 maanden waren uiterst moeilijk en zwaar voor Waters, daar de volledige toestemming door de Oostduitse overheid om de plaats te gebruiken, pas op 20 april 1990 werd gegeven. Met een dergelijke korte tijd om aan zo'n groots project te werken, was de druk intens om alles op tijd te voltooien, maar zij slaagden erin om het project met slechts twee en een half maanden te voltooien, en gerepeteerd te krijgen, met slechts één maand op de plaats zelf.
De grootste muzikale productie ooit vond plaats op 21 juli voor een live publiek van rond 250.000 en talloze miljoenen op TV. Een productiebemanning van meer dan 600 man werkte aan het project, met 50 mensen die 2.500 bakstenen langs een lengte van 168 meter en 25 meter hoge podium bouwden, terwijl 100 anderen aan diverse podiumeffecten werkten.
Tevens op het podium aanwezig waren 80 man van de East Berlin Rundfunk Symphony Orchestra, 150 man van het East Berlin Radio Choir en 100 man van de Marching Band of the Combined Soviet Forces. Vele muzikale kunstenaars werden benaderd om deel te nemen aan deze gebeurtenis: Bryan Adams, Joni Mitchell, Van Morrison, Sinead O'Connor, Cyndi Lauper, The Scorpions, Thomas Dolby, Ute Lemper, Tim Curry, Marianne Faithfull, Albert Finney en Jerry Hall traden op onder begeleiding van The Bleeding Heart Band.
De media interesse voor dit concert was reusachtig. Het album, kwam in de UK op 27 augustus uit, en de video die op 24 september. De live video had zijn premiere bij het Nationale Theater van de Film op 16 September in de UK, terwijl Polygram een persontvangst hield in de V.S. aan boord van USS Intrepid op 3 oktober
Hier bouwen ze de Muur op
En hier breken ze 'm weer af
Als je t hele concert wil zien
Zijn er trouwens mensen op Fok die daar zijn geweest?
[ Bericht 34% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 09-11-2009 18:41:50 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het verschil met de Berlijnse grensovergangen is dat de paar grensovergangen tussen de BRD en de DDR die er waren op de snelweg lagen. Waar dus in Berlijn mensen vooral te voet de grens over gingen, in een dichtbevolkt gebied, waren dat bij de grensovergangen tussen de BRD en de DDR vooral mensen in Trabi's. Helemaal rustig was het echter ook niet, zoals deze foto van de grensovergang in Helmstedt laat zien:quote:Op maandag 9 november 2009 15:16 schreef marcodej het volgende:
Onstonden daar bijvoorbeeld dezelfde taferelen toen Schabowski bekend maakte dat vrij reizen mogelijk werd? Of was dit minder omdat je al via Hongarije en Tsjechie in het Westen kon komen?
Omdat de foto overdag gemaakt is, zal deze van 10 (of 11) november 1989 zijn denk ik. Zo te zien ligt de DDR aan de bovenkant van deze foto.
edit: En nog een Youtube-filmpje. Helaas geen bewegende beelden, maar wel foto's met een radioverslag eronder gemonteerd:
[ Bericht 9% gewijzigd door freako op 09-11-2009 19:08:21 ]
Nee, gelukkig niet.quote:Op maandag 9 november 2009 18:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Overigens, een van de mooiste concerten van de afgelopen eeuw was dan ook ongetwijfeld die van Pink Floyd met The Wall in 1990 in Berlijn.
"Als de Muur ooit neer komt in Berlijn, zou ik daar het werk opnieuw uitvoeren, als onderdeel van de viering van de bevrijding van het gevoel tussen de volkeren van het Oosten en Westen."
Leonard Cheshire
Na het bekijken een aantal lokaties in Berlijn, werd het open gebied van no-mans land tussen het oostelijke en westelijke deel van de muur perfect geacht. Dit gebied, genoemd Potzdamer Platz, was eens één van de drukste secties van Berlijn, maar was een dode strook geworden die door patrouillerende Oostduitse grenswachten meer dan 30 jaar verzegeld was geweest.
Zodra de toestemming voor die plek werd verleend, was het noodzakelijk om het gebied van bewapening te ontruimen, die nog uit de Tweede Wereldoorlog dateerde. Dit omvatte 12 mijnen, een Sovjetraketlanceerinrichting, een 125 kilo bom en een reusachtige waaier van munitie. Een oude Nazi bunker werd ook gevonden die opgevuld werd om te verhinderen dat het een soort heiligdom zou worden. Overigens, strijdig met vele rapporten, was dit niet dé bunker van Hitler, die naar verluidt werd vernietigd toen de Bondgenoten Berlijn in 1945 overvielen.
Kosten van de productie die op $6,5 miljoen werden geraamd, groeiden aan tot rond $10 miljoen. Waters kreeg de deskundigheid van Mark Fisher en Jonathon Park, die het originele The Wall concerten ontwierpen.
Om zich op het concert te concentreren, verwijderde Waters zich ongeveer 9 maanden uit zijn huidig project, het schrijven van de muziek van de Franse opera genoemd CA IRA, die door zijn vriend Etienne Roda-Gil werd geschreven. Deze 9 maanden waren uiterst moeilijk en zwaar voor Waters, daar de volledige toestemming door de Oostduitse overheid om de plaats te gebruiken, pas op 20 april 1990 werd gegeven. Met een dergelijke korte tijd om aan zo'n groots project te werken, was de druk intens om alles op tijd te voltooien, maar zij slaagden erin om het project met slechts twee en een half maanden te voltooien, en gerepeteerd te krijgen, met slechts één maand op de plaats zelf.
De grootste muzikale productie ooit vond plaats op 21 juli voor een live publiek van rond 250.000 en talloze miljoenen op TV. Een productiebemanning van meer dan 600 man werkte aan het project, met 50 mensen die 2.500 bakstenen langs een lengte van 168 meter en 25 meter hoge podium bouwden, terwijl 100 anderen aan diverse podiumeffecten werkten.
Tevens op het podium aanwezig waren 80 man van de East Berlin Rundfunk Symphony Orchestra, 150 man van het East Berlin Radio Choir en 100 man van de Marching Band of the Combined Soviet Forces. Vele muzikale kunstenaars werden benaderd om deel te nemen aan deze gebeurtenis: Bryan Adams, Joni Mitchell, Van Morrison, Sinead O'Connor, Cyndi Lauper, The Scorpions, Thomas Dolby, Ute Lemper, Tim Curry, Marianne Faithfull, Albert Finney en Jerry Hall traden op onder begeleiding van The Bleeding Heart Band.
De media interesse voor dit concert was reusachtig. Het album, kwam in de UK op 27 augustus uit, en de video die op 24 september. De live video had zijn premiere bij het Nationale Theater van de Film op 16 September in de UK, terwijl Polygram een persontvangst hield in de V.S. aan boord van USS Intrepid op 3 oktober
Hier bouwen ze de Muur op
En hier breken ze 'm weer af
Als je t hele concert wil zien
Zijn er trouwens mensen op Fok die daar zijn geweest?
Vanavond maar es het programma van de NOS bekijken. Besteedt de BBC er geen aandacht aan? Of kijk ik niet goed 
Ik heb vanavond zitten huilen bij de herdenking. Vond over de beelden vreemd genoeg niets in TV dus zodoende dat ik na zoeken in dit topic terecht ben gekomen.
Gelukkig maar want dit is echt een mooi topic!
Gelukkig maar want dit is echt een mooi topic!
Ik was er twee weken op reis met drie van mijn dienstmakkersquote:Op zondag 8 november 2009 02:33 schreef HenkBenzinetank het volgende:
I know, ik hoop alleen dat het in m'n eigen programma past.
@Captain_Chaos
vertel er eens wat meer over!
Via checkpoint Alpha door de DDR over transitoroute naar West Berlijn. Op zo'n route was het ten strengste verboden om te stoppen en wemelde het werkelijk van de VoPo's in hun Lada's. Zo kwam je dan aan bij checkpoint Bravo, de doorgang van de DDR naar West Berlijn waar je weer in een vrij land was. Tot die tijd merkte je eigenlijk vrij weinig van het feit dat je in het Oostblok zat hoewel die checkpoints best wel streng waren. Pas bij checkpoint Charlie voelde je de koude oorlog. We werden superstreng ondervraagd en álle bagage moest worden uitgepakt. De auto werd binnenstebuiten gekeerd en er werd met spiegelkarretjes onderlangs gereden. Dat allemaal door de Grenzschutz die tijdens de cursus klantvriendelijkheid kennelijk allemaal gespijbeld hadden.
In Oost Berlijn zag je direct hoe het er in Oost Duitsland aan toe ging. Alles was grijs en grauw van beton. De straten waren gevuld met Trabantjes en Wartburgs die in dikke wolken stonden te pruttelen. Volgens mij was daarom ook alles zwart. Als je iets aangeraakt had dan had je meteen zwarte handen. De nieuwste televisies in de etalages zagen eruit alsof het 1960 was en kostten de hoofdprijs. Het winkelcentrum op de Alexanderplatz leek de set van 'Are You Being Served' wel.
Natuurlijk hadden we al lang door dat er beweging in de politieke situatie zat. In een kroeg in West Berlijn kregen we er lucht van dat de muur zou worden geopend op de morgen van 10 november. Er ontstond alleen zo'n loop naar de Brandenbuirger Tor dat we vermoedden dat er geen houden aan zou zijn. Echt een volkstoeloop die je alleen in een film op de been zou krijgen. Volgens mij zat er trouwens wel een soort politieke regie op want de televisie was al in groten getale aanwezig. Bij de Brandenburger Tor aangekomen zagen we dat de westerlingen al op de muur klommen en er stukken uit hakten. Daar hebben we even naar staan kijken met onze (in de kroeg gekochte) fles champagne. Op het moment dat de eerste betonnen plaat omver werd geduwd was het echt waanzinnig spannend. er stond immers Grenzschutz aan de andere kant die in hetzelfde jaar nog oosterlingen hadden neergeknald bij hun poging te ontsnappen. Ik zie nog die nieuwsgierige koppies van die jonge gasten in splintertarn gehuld met hun kalashnikovs en berenmutsen. Achteraf realiseer je jezelf pas dat je oog in oog stond met de vijand uit het handboek soldaat en dat die rakkers best wel eens op de eerste westerling hadden kunnen schieten toen die voorzichtig door het gat in de muur keken. Als ik toen had geweten dat ze geen enkele instructies hadden gekregen hoe zij moesten handelen dan was ik niet zo enthousiast naar dat gat gehold. Maargoed we hadden ook al een bakkie op natiuurlijk. Eenmaal aan de andere kant van de muur hebben we even om ons heen gekeken naar de grote kale leegte waaruit Oostduitsers kwamen gelopen. Ik heb toen midden onder de Brandenburger Tor met mij volslagen onbekende Oostduitsers gedanst en met een struise Oostduitse de fles champagne opgezopen. Ik heb nog steeds een brok in mijn keel als ik beelden zie omdat ik weet hoe intens de vreugde bij de Oostduitsers was. Ik was, en ben me nog steeds, enorm bewust van het feit dat ik een heel klein deeltje mocht zijn van de wereldgeschiedenis in een onwaarschijnlijk instabiele politieke situatie. Ik durf te wedden dat ik de eerste NATO militair was die de hand van een Oostduitse Grenzschutz heeft geschud!
Wat me nog rest zijn stempels van de Friedrichstrasse, een brokje muur en het Patzenhofer bierglas waaruit we champagne donken. En niet te vergeten een bijzonder verhaal voor wie er interesse in heeft.
Jawohl Herr Kaloin!
Ik werd pas twee jaar na de val van de muur geboren, maar heb vanavond met tranen in mijn ogen de herdenking en viering zitten kijken. Dit onderstreept voor mij nog maar eens extra het belang van een federaal Europa.
Captain_Chaos wat een geweldig verhaal! 
Ik ben van 1986 en had niet bewest het omvallen van de muur meegemaakt, maar heb hier al wel jaren intersse in. Voornamelijk in de vluchtpogingen. Verhalen over mensen die met een auto door een mijnenveld reden, mensen die uit ramen springen om zo het westen te bereiken. Iemand die het dak van zijn auto afzaagt om zo onder de slagbomen door te rijden met zijn vrouw en kinderen in de kofferbak.
Ik ben van 1986 en had niet bewest het omvallen van de muur meegemaakt, maar heb hier al wel jaren intersse in. Voornamelijk in de vluchtpogingen. Verhalen over mensen die met een auto door een mijnenveld reden, mensen die uit ramen springen om zo het westen te bereiken. Iemand die het dak van zijn auto afzaagt om zo onder de slagbomen door te rijden met zijn vrouw en kinderen in de kofferbak.
Snel ¤450,- verdienen? Dat is echt fantastisch!
Der Todesstreifen Anatomie einer Grenze..
Goede docu ook.
http://www.zdf.de/ZDFmedi(...)natomie-einer-Grenze
Ook op Usenet.
Goede docu ook.
http://www.zdf.de/ZDFmedi(...)natomie-einer-Grenze
Ook op Usenet.
De verhalen uit de eerste hand zijn toch het mooist.
Als dat het geval is dan is het met het NL onderwijs wel bedroevend slecht gesteld zeg. Ik neem jou niks kwalijk, maar het onderwijs systeem.quote:Op zondag 8 november 2009 19:57 schreef delano.888 het volgende:
[..]
Oh god, ik ben wel erg dom blijkbaar, ga dit topic maar eens goed doorlezen, dacht namelijk ook dat die 2 hetzelfde waren
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Vooral erg nat, want het regende bijna continue. Daardoor waren we niet heel vroeg heengegaan en stonden tot 100 meter van de Brandenburger Tor. Overal stonden schermen en daar kon je het goed op volgen. Alleen die gesprekken met de prominenten duurden erg lang. Het vuurwerk en het omgooien van de dominostenen was nog het leukst, plus de filmpjes van toen tussendoor. Op die momenten kreeg je wel het gevoel dat er echt iets te vieren was. Ik had ook het idee dat er erg veel toeristen aanwezig waren die zich er toch niet helemaal bij betrokken voelen. Maar wel tof dat ik er bij was hoor, en Bon Jovi kan niet zo goed playbacken.quote:Op dinsdag 10 november 2009 18:20 schreef HenkBenzinetank het volgende:
Hij kan natuurlijk ook gewoon niet hebben zitten opletten
@Captain_chaos
Wow.
@MCH
hoe was het?
|
|
