Laatste droevige posts:
quote:Op vrijdag 6 november 2009 19:15 schreef SecretHeart het volgende:
Wat een nare verhalen allemaal! Sterkte.
Ik heb vandaag te horen gekregen na 2 weken zwangerschap, dat we ons kindje zijn verloren. Ondanks dat we het nog maar een paar dagen wisten, toch een raar gevoel!
quote:Sterkte SecretHeart, Tierr en andere dames en heren die een nare reden hebben om hier te posten.Op vrijdag 6 november 2009 20:22 schreef Tierrr het volgende:
He jakkes, SecretHeart... klote zeg... dan ben je zo blij en dan wordt die blijdschap meteen de grond in geboord... sterkte!!
Bij mij hebben de pillen uiteindelijk ruim 4 dagen de tijd gehad, maar helemaal niks gedaan... vandaag gecuretteerd... operatie op zich stelde niet veel voor, maar alles eromheen.. pff... ben doodop nu...
Wat een naar topic om dicht te gooien / te openen trouwens
Tierrr, ga maar even bijkomen nu. Heel veel sterkte!
lekker slapen meid!
SecretHeart, jij ook heel veel sterkte nogmaals...
inderdaad naar om te openen/sluiten Kolonia, heel naar ook dat dit soort topics moeten bestaan, maar heel fijn dat je je gevoel en gedachten hier wat kwijt kan...
en een hele dikke
voor jou Tier, uiteindelijk dus toch operatie gehad... sterkte...Secret Heart, jij ook succes!
Sterkte. 
Heel veel sterkte voor jullie de komende tijd
En SecretHeart, zo kort maar mogen genieten
Jullie ook heel veel sterkte. En inderdaad, wat naar toch dat dit topic uberhaupt nodig is... bah!
Het gaat hier trouwens wel aardig. Ben wel moe, duizelig en zit aan de paracetamol om de pijn te onderdrukken, maar dan gaat het ook wel... en iedereen is lief.. kaartjes, bloemen...
laat je ook maar lekker verwennen hoor, Tierrr... dat heb je verdiend. en ik denk aan je! Ik vind het echt heel jammer dat de cytotec bij jou niet heeft gedaan wat je hoopte. Gelukkig is de curretage goed verlopen en kun je nu de pijn goed onderdrukken.Neem wel de tijd om het te verwerken en je rust om lichamelijk weer de oude te worden. Geestelijk duurt nog wel even denk ik, maar ook dat komt weer goed.
Neem de tijd om dit goed te verwerken, je zit ook nog haske vol met hormonen nu (duurt nog een paar weken voor dat weg is) Laat jezelf inderdaad maar eens goed verwennen, het leven neemt snel genoeg weer z'n normale loop....
Ik ben me inmiddels ook weer aan het voorbereiden op het 'zwanger raken'... ga vanaf morgen denk ik maar weer temperaturen en wil ook maar weer ovutestjes aanschaffen.. Happy, volgens mij las ik vandeweek ergens dat jij nog wat testjes had liggen? Is dat nog steeds zo of ben je ze inmiddels al kwijt? Anders heb ik er wel belang bij...
De baby was dus goed gegroeid tot vandaag (qua formaat zelfs een dag voor op schema) maar het hartje was echt niet te vinden, nu is het dus wachten tot het lichaam het begint af te stoten en anders met medicijnen, maandag weer een nieuwe afspraak in t ziekenhuis.
Sterkte Lieverd, zo ontzettend veel sterkte gewenst. Ben in gedachten bij je... * virtueel arm om soneal heenslaat
wat een rotbericht zeg. Heel veel sterkte. Heel veel sterkte. en heel veel sterkte de komende tijd! Gadver, wat een nare dingen zijn dit toch altijd...
is er helemaal geen hoop dan? (even opzoeken gaat hoe ver je bent)
[ Bericht 0% gewijzigd door vrouwtje-theelepel op 09-12-2009 13:49:48 ]
Ik was juist zó blij voor jou.
Ik heb er geen woorden voor.
Sterkte.
Wat erg! Veel sterkte.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar wil je wel veel sterkte wensen wat erg, wat een teleurstelling en verdriet quote:Ach nee! Dat meen je niet!Op dinsdag 8 december 2009 19:15 schreef Soneal het volgende:
Dames, we hadden ons vanmiddag zo verheugd op de echo, en bij het eerste beeld zag het er helemaal uit zoals het er uit moest zien, maar helaas bleek er geen hartslag te zijn
De baby was dus goed gegroeid tot vandaag (qua formaat zelfs een dag voor op schema) maar het hartje was echt niet te vinden, nu is het dus wachten tot het lichaam het begint af te stoten en anders met medicijnen, maandag weer een nieuwe afspraak in t ziekenhuis.
Ik zit hier echt met open mond en kippevel op de bank...
Wat enorm verdrietig zeg... heel veel sterkte voor jullie. heel veel sterkte Heel veel sterkte soneal
och..wat een verdrietig nieuws Sterkte voor jullie.
sterkte hoor, aan jou en aan je man... Sterkte , wat zal dat rauw op jullie dak zijn gevallen zeg , wat verdrietig.Sterkte
Het zou gisteren 8 weken en 3 dagen zijn volgens mijn berekening, en de meting kwam uit op 8 weken en 4 dagen, dus dan moet er echt een hartslag zijn
Het is zo wreed als je het voor het eerst ziet, gelijk ziet dat het qua formaat en ontwikkeling helemaal klopt maar dat er dan geen hartje is.
We wachten dus nu eerst even een paar dagen af, en hebben maandag weer een afspraak voor een echo, vooral omdat ik gisteren in m'n ongeloof nog hoopte dat er volgende week wat veranderd zou zijn, maar inmiddels is het besef dat dat niet zo zal zijn ook wel aangekomen.
Mocht het in de tussenliggende periode zelf nog niet afgestoten zijn dan is het de bedoeling dat het medicinaal (met Misoprostol) opgewekt wordt, een curettage liever niet, en alleen als het echt niet anders kan.
is er niet toch nog een piepklein kansje dat het aan de meetapparatuur lag oid, dat ze 't hartje nog niet konden zien? sterkte in elk geval. De afspraak van maandag de 14de (nog een echo en dan de medicijnen om het uit te drijven) heb ik kunnen verzetten naar deze vrijdag. Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik me werkelijk realiseer dat het dan niet meer gegroeid zal zijn, en ik hoop dat de medicijnen binnen de normale termijn (24-48 uur) werken, dan gebeurt dat tenminste in het weekend.
Ik voel me inmiddels vermoeider en misselijker dan ik me de hele zwangerschap gevoeld heb, heb al twee keer een sprint richting WC getrokken, maar zonder resultaat. Ook ruik ik allerlei chemische luchtjes die er niet zijn, dus ik vraag me af of het mijn lichaam kan zijn wat ik ruik, of dat die geur tussen m'n oren zit.
Fijn dat je de afspraak vroeger hebt kunnen maken, dat lange wachten maakt het alleen maar erger.
Zeker als je je zo beroerd voelt nu.
Sterkte.
neem de tijd om dit te verwerken... sterkte is alles wat ik je kan wensen...
Maar verder inderdaad gewoon een super klote situatie... ik snap zo goed wat je doormaakt en hoe je nu verdwaasd op de bank zit... nogmaals heel veel sterkte meid!!
Vanaf morgen staat alles in de teken van de uitdrijving. Dus voor vandaag hoe krom het ook klinkt; probeer nog even stil te staan bij het fijne gevoel dat zwanger zijn ook is. (geweest) Nu kun je je kindje zelf nog even 'beschermen'...
Denk aan je
Sterkte!
Maar is het niet vreemd dat het vruchtje wel precies volgens de termijn was (zelfs een dag ouder)? Ik wil je geen valse hoop geven hoor maar wat trui al zegt; is er echt geen kansje dat er een andere reden is dat het hartje niet hoorbaar was?
quote:Dit dus, daarom vroeg ik ook al eerder of er helemmaal geen hoop meer is...Op donderdag 10 december 2009 09:30 schreef lily het volgende:
Soneal; bah, heel erg dit.
Maar is het niet vreemd dat het vruchtje wel precies volgens de termijn was (zelfs een dag ouder)? Ik wil je geen valse hoop geven hoor maar wat trui al zegt; is er echt geen kansje dat er een andere reden is dat het hartje niet hoorbaar was?
En ja ik weet het, wij hebben ons ook al afgevraagd wanneer dat hartje dan gestopt is... tijdens het parkeren bij het ziekenhuis?? Ik weet nog dat ik een zeikopmerking maakte over de manier waarop manlief geparkeerd had, en ik zei achteraf nog "misschien had ie het gehoord en geen zin in zo'n zeikerige moeder"
Manlief hoorde aan de stem van de mevrouw van de echo wel gelijk dat er iets niet goed was (ik hoor dat soort dingen niet) maar die was zelf ook nog te verbijsterd van de eerste aanblik van het kindje om daar goed op te letten. Het zag er zo perfect uit, gewoon zoals het bij 8½ week hoort te zijn, maar er was echt geen hartje, ze heeft het op verschillende manieren geprobeerd maar er was geen hartslag te vinden.
Ik verwacht dan ook niet dat er morgen wel een hartje zal zijn, en ik hoop dat het dan ook niet meer gegroeid is, want anders vraag ik me nog af hoe en wat.
maar toch...
zonder hartje zal het niet gegroeid zijn nee...
verdorrie wat oneerlijk!! Wel goed dat ze het nog even checken voor je weet maar nooit...
Sterkte!!
quote:Ik heb met 7 weken en 4 dagen het hartje van ons kindje horen kloppen.Op donderdag 10 december 2009 11:13 schreef lily het volgende:
Oh ja, met 8 weken kun je een hartje ook nog niet horen alleen zien knipperen.
Ooo Soneal, ik hoop zo dat degene die de echo maakte het hartje gewoon niet kon vinden ofzo en dat het toch knippert morgen... maar ik wil je ook geen valse hoop aanpraten. Heel erg veel sterkte!!
voor alle meiden die door dit soort gebeurtenissen weer even terug zijn in hun eigen verleden... * virtuele grouphug initieert
quote:echt waar? Dat is wel heel uitzonderlijk.Op donderdag 10 december 2009 13:37 schreef Tierrr het volgende:
Ik heb met 7 weken en 4 dagen het hartje van ons kindje horen kloppen.
maar hoe dan ook; Soneal, sterkte morgen!
Veel sterkte.
Ben met 10 weken gecurreteerd.
Sterkte ermee
sterkte morgen Soneal... kun je vast even extra gebruiken... Wat verdrietig, heel erg veel sterkte hiermee.. Ik zal aan jou/jullie denken.. Ik hoop dat jullie er een mooi afscheid van kunnen maken.
Jakkes, wat naar toch...
Ik zit hier iedere keer weer te janken, omdat jullie zo lief zijn.
We hadden 1½ uur geleden de afspraak in het ziekenhuis, en op de echo was weer geen hartje te zien, niet dat ik het nog durfde te hopen, maar het is zo verwarrend als je lichaam "zwanger" schreeuwt terwijl je geest al probeert te relativeren omdat je een kindje zonder hartslag gezien hebt.
Het kindje was ook niet meer gegroeid, en in deze termijn had dat met drie dagen qua formaat nogal wat moeten uitmaken als het wel goed was.
Ik heb de pillen meegekregen en de eerste vier ga ik zo inbrengen, dus dan moet ik even een tijdje plat, en dan maar hopen dat het een beetje snel werkt, want zoals het nu is is het ook erg moeilijk, dat constante conflict tussen wat m'n lichaam en m'n geest roepen, daarbij ben ik nog misselijker dan ik was toen het nog wel goed zat, dus dat is ook erg vervelend.
Het is sowieso een conflict, niet alleen je lichaam en je geest, aan de ene kant weet je dat het beter is als het zo snel mogelijk over is, aan de andere kant wil je niet dat het over is omdat het nog heel lang niet over had moeten zijn...
Ik weet niet meer of ik moet huilen van opluchting of verdriet.
Heel veel sterkte
heel veel sterkte met het verwerken van dit nare nieuws. Ik zou gewoon maar ff lekker verder janken, maakt niet uit om welke reden. het is gewoon allemaal haske tegenstrijdig en rot en buh. Ik wil jullie alleen maar liefde kracht en warmte toewensen, bij gebrek aan woorden. Doe rustig aan....
Veel sterkte.
Ik denk aan je!
Lijkt me heel confronterend om te zien dat het hartje niet klopt, en het niet verder gegroeid is.
Lijkt me dat je toch ergens, al is het heel ver weg, toch een klein sprankje hoop had....
Heel veel sterkte in de komende tijd.
Toen ik een tijdje lag kwam er een soort van berusting over me, ik ben daarom erg blij dat er vanmorgen eerst nog een echo is geweest, die nam ieder spoortje van twijfel iig weg.
Aan het eind van de middag had ik wel ineens weer trek, en omdat ik mijn trek aan m'n lief omschreven had als "ik heb zin in iets warms, sponsachtigs en vullends" nam hij mini-cupcakes mee van de supermarkt, die we even een paar seconden in de magnetron gezet hebben
Inmiddels begint de buikpijn een beetje te komen en verder nog niets, maar zoals het nu voelt zal dat niet heel lang meer duren....
Oh, en jullie zijn zo verschrikkelijk lief
soneal, wat moeilijk... ik ben heel blij voor je dat de twijfel helemaal weg is. sterkte...In de patientenfolder staat, en ik quote wel even, incl. bold enz.
Misoprostol is het werkzame bestand van cytotecpillen.
quote:Er staat ook dat er in dat geval contact opgenomen mag/moet worden met de polikliniekverpleegkundige, maar we hebben gisteren de dubbele dosis al meegekregen met de mededeling dat de volgende dosis 24 uur na de eerste ingebracht mag worden.Indien 24-48 uur na het toedienen van de Misoprostol nog 'niets' gebeurd is (geen bloedverlies, geen krampen) wordt aanbevolen nogmaals 4 Misoprostoltabletten vaginaal toe te dienen.
Nou het dilemma: vannacht om 03.45 nog steeds geen bloedverlies, alleen bij het afvegen een beetje verkleuring, en vanmorgen uiteindelijk wel, vrij donker bloed, maar nog niet heel veel.
Nog geen vruchtje verloren en ook nog geen echte krampen en dergelijke.
Anyway.... als het zo blijft (wel bloedverlies maar nog niet heel ernstig) de volgende dosis inbrengen als we 24 uur na de eerste dosis zijn of langer afwachten?
Aan de andere kant, als ik jouw verhaal zo eens hoor heb je de tweede dosis gewoon nodig en zou je 'm in kunnen brengen. (ik zelf zou met dezelfde instructies inderdaad nu de tweede dosis ingebracht hebben) Je hebt de krampen nodig om de baarmoeder te openen zodat het vruchtje eruit kan. Zonder die krampen gebeurd er naar mijn gevoel weinig...
Heel veel sterkte meid
Ik hoop dat het alsnog gaat doorzetten voor je, dat je door kan... Maar wat flugel zegt, ik zou gewoon even bellen met het ziekenhuis. die weten vast wel wat je het beste kan doen...
quote:Waarom bel je niet gewoon de dienstdoende gyn in het ziekenhuis...?Op zaterdag 12 december 2009 11:14 schreef Soneal het volgende:
Ik kom even wat advies vragen van dames die helaas ervaring hebben....
Anyway.... als het zo blijft (wel bloedverlies maar nog niet heel ernstig) de volgende dosis inbrengen als we 24 uur na de eerste dosis zijn of langer afwachten?
Trek je het allemaal nog?
Gelukkg is wel je 'twijfel' weg. Hopelijk doen de pillen snel zijn werk. Zodat je het kunt gaan verwerken.
Inmiddels is het bloeden gestopt en komt er alleen nog oud bruin bloed bij het afvegen, dus de tweede dosis lijkt me wel gerechtvaardigd.
Omdat ik dan weer 1 a 1½ uur plat moet gaan we eerst even eten (
was vandaag druk met het testdiner voor kerst) en daarna de tweede ronde.Ik ben moe, gefrustreerd (ben vanmiddag vreselijk tekeer gegaan tegen
om iets wat eigenlijk enorm onbenullig is) en ik wil dat dit voorbij is, maar eigenlijk wil ik helemaal niet dat dit voorbij is, maar dat het allemaal gewoon weer goed is.We zaten ons net al af te vragen wat te doen als de pillen niet werken.... dan nog afwachten tot het lichaam het zelf doet of een curettage? Afwachten is een optie, maar ik denk niet dat ik dat trek, zeker niet omdat je niet weet hoe lang, wanneer enz. en dan weet je nog niet of het wel compleet is.
En ik zou sowieso contact met de gyn opnemen morgen denk ik
Sterkte meid
Ik geef het sowieso even de kans tot maandag, en dan bel ik wel even met het ziekenhuis, ik ben niet zo bellerig enzo, zeker niet in het weekend
Anyway, nu maar kijken of dit wel wat doet, tijdens het eten leek ik iig wat krampen te hebben dus met een beetje mazzel is deze dosis afdoende.
ik kan je alleen aanraden om echt de tijd hiervoor te nemen, nu, maar ook als alles straks achter de rug is. je komt toch in een bepaald rouwproces waar je doorheen moet...
Alleen met het afvegen nog iets van bloed en een heel klein beetje slijm, maar het maandverband was schoon.
Het zou mooi zijn als het vandaag nog los zou komen, maar ik heb er weinig vertrouwen in
Hoop dat het vandaag nog vanzelf komt.
Denk aan je!
sterkte deze dagen. ik hoop dat 't nu toch snel 'vanzelf' gaat en je kunt gaan herstellen van de miskraam (en op naar de volgende poging!). hopelijk is een currettage niet alsnog nodig (al vond ik die ingreep zelf destijds reuze meevallen).Gistermiddag rond 16.30 begonnen er zowaar wat krampen te komen die wel een beetje weggegromd moesten worden (waarop m'n lief telkens vroeg of ik een pijnstiller nodig had, maar die heb ik afgewezen op grond van het feit dat ik al eens een 8-ponder gebaard heb en dus niet zo snel iets nodig heb). Tegen 20.30 waren de krampen zo ongeveer over en was er al die tijd verder niets gebeurd, geen bloedverlies, geen uitdrijving, nada.
Vanmorgen dus maar weer met het ziekenhuis gebeld, waarop de gynaecoloog vanmiddag terugbelde en er voor woensdagmiddag een zuigcurettage ingepland is.
Na het telefoontje nog even bloed laten prikken en de papieren voor de operatie opgehaald, en dan zien we woensdag wel weer verder.
Want het is en blijft natuurlijk de mooiste oplossing...
heb je niet alsnog een dosis pillen gekregen waarmee het eventueel voor woensdag alsnog los zou kunnen komen? Dat deden ze bij mij wel namelijk... al heeft dat uiteindelijk geen zin gehad, maar toch...
Sterkte meid...
Hoe gaat het nu met jou? Niet lichamelijk, niet klinisch... Maar met jou?
quote:Waardeloos....Op maandag 14 december 2009 19:27 schreef flugeltje het volgende:
Soneal
Hoe gaat het nu met jou? Niet lichamelijk, niet klinisch... Maar met jou?
quote:* arm om Soneal heenslaat
Wat ik terugkijkend wel vervelend vond was dat ik op een bepaald moment zo bezig was met m'n lichaam en de effecten dat ik het geestelijke eigenlijk helemaal 'vergat'. Ik hoop dat het de komende dagen toch vanzelf nog loskomt... Weet dat er veel mensen aan je denken en met je meeleven. Ik ben er één van
quote:
Arme jij.... quote:Ik heb het juist verschrikkelijk moeilijk met de tegenstelling tussen m'n zwangere lichaam en m'n geest die al weet dat ik deze keer niet naar m'n lichaam moet luisteren (terwijl ik dat normaal juist wel moet doen) omdat mijn lichaam nu op basis van de verkeerde informatie functioneert.Op maandag 14 december 2009 19:39 schreef flugeltje het volgende:
* arm om Soneal heenslaat
Wat ik terugkijkend wel vervelend vond was dat ik op een bepaald moment zo bezig was met m'n lichaam en de effecten dat ik het geestelijke eigenlijk helemaal 'vergat'. Ik hoop dat het de komende dagen toch vanzelf nog loskomt... Weet dat er veel mensen aan je denken en met je meeleven. Ik ben er één van
En dat trek ik echt niet, even afgezien van de teleurstelling en het verdriet wat er sowieso al om is, en dan nu ook nog een keer die medicijnen die niet werken en ons daarmee de kans ontnomen wordt op onze eigen manier afscheid te nemen van het vruchtje en de zwangerschap.
Er zijn twee dingen die me op een vreemde manier enorm troosten:
Beide zaken geven iig wat hoop voor de toekomst, als het vruchtje dan wel sterk genoeg is.
En thnx, ik weet dat er veel mensen aan me/ons denken en meeleven en waardeer dat enorm
Je troostdingen vind ik wel mooi eigenlijk, zo heb ik er zelf eigenlijk nooit naar gekeken. Maar je hebt gewoon gelijk met je redenering. Hoop met je mee voor de toekomst...
quote:Oh, nou, ik vind dat niet zo vreemd dat dat je troost. Ik vind het mooie gedachten. Ontroerend ook.Op maandag 14 december 2009 19:52 schreef Soneal het volgende:
Er zijn twee dingen die me op een vreemde manier enorm troosten:Het kindje was echt een dag voor op het gemiddelde qua groei, en had het dus erg goed bij me. De medicijnen doen niets, dus doet mijn lichaam er alles aan om de zwangerschap te beschermen.
Soneal, ik vind je sterk overkomen, dat kan je helpen straks met de currettage. Ik hoop dat de ingreep woensdag net zo meevalt als bij mij het geval was, maar dat je er geestelijk sneller weer uitkomt... Dankzij de pjinstillers viel de pijn ook wel mee, dat was vanmorgen tijdens het plassen wel even anders; het voelt alsof m'n baarmoeder in elkaar geslagen is, en daar zal het ook wel zo ongeveer op neerkomen.
Nog maar even aan de pijnstillers dus, zolang het allemaal zo beurs voelt.
Verder gaat het inmiddels wel, ik was de laatste dagen zo ongeveer the wicked witch of the west door m'n frustratie, en vooral m'n lief was daar de dupe van, maar ik geloof dat ik inmiddels weer wat meer mezelf begin te worden.
Hoe voel je je nu?
Heb je het gevoel dat je nu kunt beginnen met verwerken?
Neem wel je verdriet, sterke vrouwen huilen ook
dank dat je in deze tijd ook nog zo met mij meeleeft!
Heel veel sterkte, ik denk aan je...
Het was de afgelopen dagen vooral voor de ingreep psychisch wat lastiger; ik heb er eigenlijk altijd alleen voorgestaan en hoewel ik mijn vreugde makkelijk kan delen, is dat met verdriet een beetje anders, maar dat komt denk ik omdat je een stuk kwetsbaarder bent als je alleen en "gewond" bent en er niemand is om je tegen de buitenwereld te beschermen....
Mijn manier van omgaan met verdriet is dus meestal me opsluiten in m'n grot en m'n wonden likken tot ik voldoende hersteld ben om me weer alleen in de grote boze buitenwereld te begeven.
Als je er echter niet meer alleen voorstaat dan betekent het ook dat je het je partner erg moeilijk maakt als je je in je eentje in je grot verstopt, ondanks het feit dat je je partner dan wel om je heen kunt/wilt hebben.
Ik wilde de dagen voor de ingreep dan ook vooral naar huis, omdat dat voor mij de plek is waar ik me veilig kan verstoppen van de buitenwereld (dat mijn zoon daar is geeft niet, die is eigen en kan ik altijd goed om me heen hebben), maar dat was gezien de afspraak in het ziekenhuis simpelweg even geen optie.
Hoe dan ook: het veroorzaakte nogal wat spanning.
Ondertussen gaat het zowel psychisch als fysiek wat beter; vandaag nog geen pijnstiller gehad en ik voel wel wat trekken bij m'n baarmoeder maar het is niet pijnstillerwaardig, het pijnlijkst is op dit moment m'n linkerhand, die is flink blauw en beurs van het infuus.
Waarschijnlijk gaan we dit weekend wel even naar mijn huis, al was het maar zodat ik m'n grote kind weer even kan zien nu ik dit kleine kindje moet missen.
quote:Dit is echt zo enorm herkenbaar, paar dagen 'ondergronds' gaan en als je zelf het licht aan het end van de tunnel weer ontdekt pas weer boven water komen. Kin in de lucht en vooruit kijken...Op vrijdag 18 december 2009 12:48 schreef Soneal het volgende:
Dank voor alle medeleven
Het was de afgelopen dagen vooral voor de ingreep psychisch wat lastiger; ik heb er eigenlijk altijd alleen voorgestaan en hoewel ik mijn vreugde makkelijk kan delen, is dat met verdriet een beetje anders, maar dat komt denk ik omdat je een stuk kwetsbaarder bent als je alleen en "gewond" bent en er niemand is om je tegen de buitenwereld te beschermen....
Mijn manier van omgaan met verdriet is dus meestal me opsluiten in m'n grot en m'n wonden likken tot ik voldoende hersteld ben om me weer alleen in de grote boze buitenwereld te begeven.
Als je er echter niet meer alleen voorstaat dan betekent het ook dat je het je partner erg moeilijk maakt als je je in je eentje in je grot verstopt, ondanks het feit dat je je partner dan wel om je heen kunt/wilt hebben.
Ik wilde de dagen voor de ingreep dan ook vooral naar huis, omdat dat voor mij de plek is waar ik me veilig kan verstoppen van de buitenwereld (dat mijn zoon daar is geeft niet, die is eigen en kan ik altijd goed om me heen hebben), maar dat was gezien de afspraak in het ziekenhuis simpelweg even geen optie.
Hoe dan ook: het veroorzaakte nogal wat spanning.
Ook het buitensluiten herken ik, pas idd op dat je hem niet wegduwt in je onmacht om dingen te kunnen delen. Martijn vond het verdriet van de miskramen steeds al erg genoeg zónder dat hij het gevoel kreeg dat ie mij uit de 'planeet flugeltje' moest terughalen... Hij vond het al fijner als ik alleen maar aangaf dat ik niet kón praten ipv dat ik hem zo buitensloot dat ik niet eens meer tegen hem sprak.
quote:Fijn dat het nu wat beter gaat, ik vond de fysieke pijn eigenlijk wel prettig, alsof m'n lichaam zo fysiek uiting gaf van de emotionele pijn die ik voelde.Ondertussen gaat het zowel psychisch als fysiek wat beter; vandaag nog geen pijnstiller gehad en ik voel wel wat trekken bij m'n baarmoeder maar het is niet pijnstillerwaardig, het pijnlijkst is op dit moment m'n linkerhand, die is flink blauw en beurs van het infuus.
quote:Och meiske toch, wat klinkt dit eenzaamWaarschijnlijk gaan we dit weekend wel even naar mijn huis, al was het maar zodat ik m'n grote kind weer even kan zien nu ik dit kleine kindje moet missen.
Heul, heul veel sterkte
flugel. wat mooi verwoord
quote:Dat is vrijwel letterlijk wat ik gisteren tegen m'n lief zei....Op vrijdag 18 december 2009 12:54 schreef flugeltje het volgende:
Fijn dat het nu wat beter gaat, ik vond de fysieke pijn eigenlijk wel prettig, alsof m'n lichaam zo fysiek uiting gaf van de emotionele pijn die ik voelde.
Maar het komt hier allemaal wel goed, het gaat al stukken beter
Misschien een domme vraag. Maar ben je nu niet thuis dan bij je andere kind, of begrijp ik het gewoon verkeerd.
quote:Fijn om te horen.Op vrijdag 18 december 2009 13:22 schreef Soneal het volgende:
Dat is vrijwel letterlijk wat ik gisteren tegen m'n lief zei....
Maar het komt hier allemaal wel goed, het gaat al stukken beter
Maar het is nogal wat wat je doormaakt dus neem de tijd en overhaast het niet hè.
Je hebt alle recht op verdriet.
quote:Mijn andere kind is 18 en ik ben vrijwel permanent bij m'n lief thuis.Op vrijdag 18 december 2009 13:25 schreef ymme het volgende:
Soneal
Misschien een domme vraag. Maar ben je nu niet thuis dan bij je andere kind, of begrijp ik het gewoon verkeerd.
De oudste is dus groot genoeg om voor zichzelf te zorgen en het is niet zo dat er ergens een kindje eenzaam en alleen zit te zijn
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Het is niet niets allemaal.
En probeer je zelf niet zo te sluiten, praten lucht vaak heel erg op
Of schrijf alles van je af hier op fok! Dat heeft mij toen der tijd geholpen (al was ik maar 6 weken zwanger en is het vanzelf gegaan allemaal).
Soneal, het meeste is al gezegd, maar ik sluit me er helemaal bij aan...ik vond de fysieke pijn ook prettig om te voelen. heel raar voor mensen die het niet mee hebben gemaakt en die er anders in staan, maar ik zei tegen mijn lief: als dit het enige is dat ik voel van dit kindje, wil ik het helemaal voelen... ik wilde er dan ook geen pijnstilling voor hebben, en dat was iets dat mijn man niet kon begrijpen... hij wilde me gewoon van de pijn afhelpen, want pijn is vervelend...
Na de curettage had ik wel wat pijn maar tot gisteravond vrijwel geen bloedverlies.
Terwijl het gisteren overdag goed genoeg ging om het zonder pijnstillers te doen, ging het gisteravond qua pijn redelijk fout, maar ik gok dat dat met het bloedverlies te maken heeft wat er sinds gisteravond ineens wel is.
Vandaag dus maar een hangdag, beetje op de bank zitten, zappen en FOK!ken onder het genot van een regelmatige dosis Paracetamol.
Hoewel het fysiek dus even wat minder gaat dan ik verwacht had, gaat het mentaal vrij goed, en ben ik met de (eindelijk) opgetuigde kerstboom toch een beetje in de kerstsfeer aan het raken.
Soneal, dat is naar, dan ben je klaar met alles, klaar om te gaan verwerken, dan kun je dat niet eens doen op de manier die je zelf voor ogen hebt... sterkte meid.Nadat het bloedverlies en buikpijn zaterdag steeds erger werd, en vooral als ik even gestaan had, besloten we dat ik zondag maar zoveel mogelijk in bed zou blijven.
Onder het genot van regelmatig een flinke dosis paracetamol was het gisteren aardig te handelen, tot gisteravond laat.... ik moest nog even naar de WC en toen kwamen er zoveel en zulke grote stolsels los dat mijn lief vroeg of er ook ontlasting bijzat toen hij het zag.
Niet dus, en het deed ZEER, dus toen maar even het ziekenhuis gebeld, het niet bellerige type belt op zondagavond om 22.30... zo erg was het dus.
Men dacht dat de pijn was omdat die stolsels eruitgewerkt moesten worden en ging er vanuit dat de pijn minder zou worden. Dat duurde nog even.. met een nieuwe dosis paracetamol weer naar bed gegaan, en ik heb het idee dat ik op dat moment ergere pijn had dan ik op welk moment dan ook tijdens m'n bevalling 18 jaar geleden gehad heb.
Vannacht en vanmorgen ging het wel weer qua pijn en het bloedverlies lijkt beduidend minder te worden.
Zo te zien hebben we het ergste nu gehad (fysiek) en geestelijk zal het ook wel goedkomen.
Dank voor jullie steun
Sterkte met herstellen en hopelijk zien we je snel weer.
och Soneal toch... sterkt met herstellen soneal sterkte!
"Nou, makkelijk gaat het nooit worden om dit berichtje te schrijven dus het moet maar. Wij hebben helaas geen hartje meer, bleek tijdens de echo. Onvoorstelbaar maar waar.
"Heel, heel veel sterkte de komende tijd en daarna
Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen, iets om het beter, gemakkelijker, minder verdrietig te maken of zelfs ongedaan te maken, maar dat gaat niet quote:Hier sluit ik me helemaal bij aan....
Ahava,ik moet maar aan je denken sinds ik het gelezen heb. Ik ben nooit zo voor het zinnetje "het is niet eerlijk" omdat ik me dan altijd afvraag wanneer het nou wel eerlijk is, maar dit...nee, dit IS gewoon zo ontzettend niet eerlijk, ik heb er geen woorden voor.
Heel, heel veel sterkte de komende tijd en daarna
ik vind 't ook gemeen, van 't lot, de natuur, wat dan ook dat hiervoor heeft gezorgd. heel veel sterkte met 't verwerken van deze klap. en natuurlijk met het doormaken van de miskraam en alles. ook voor je partner.Het is nooit eerlijk, maar soms vraag je je echt af of er nou niet ergens iets of iemand zit die even in kan grijpen...
De vorige echo met 9 weken was nog goed toch? Gaan ze kijken wanneer en wat er mis is gegaan? En is er al gesproken over wat ze nu gaan doen?
Ik zou graag even enorm willen schelden...
Ik denk aan je!
De oneerlijkheid voel ik wel maar ik kan er niet zo veel mee dus dat is meestal maar een klein steekje en dan verdwijnt het weer. Naar mijn idee is dit namelijk niet bepaald door een hogere macht (waardoor er een bepaalde opzet achter zou zitten) maar is het willekeur. Het loopt gewoon zo in het leven, heel verdrietig, dat wel.
En naast al deze gevoelens voel ik ook dankbaarheid (wat ik zelf niet had verwacht), dat ik mijn lieve vriend naast me heb staan, dat er zo veel mensen om ons geven en met ons meeleven en ook dankbaarheid voor deze zwangerschap.
Dit kleintje heeft ons zoveel vreugde gegeven, al was het dan zo kort. Dat zal ik altijd blijven koesteren. Wonderlijk, zo veel liefde als je al kunt voelen voor een kind dat er nog niet is. Maar ja, die liefde was er al voor de zwangerschap (zoals het gedicht van Oxy "Mama-alleen" zo mooi uitdrukt) en is sindsdien alleen nog maar gegroeid.
Heel veel sterkte.
bij het lezen van je berichtje kreeg ik gewoon kippenvel. Het is gewoonweg niet eerlijk, ook al is het willekeur.
Heel veel sterkte komende tijd, ook voor je vriend!
Dikke
quote:Ow dit is zo herkenbaar. Probeer dit vast te houden, daar kun je nog zoveel liefde en troost uit putten in de toekomst
Dit kleintje heeft ons zoveel vreugde gegeven, al was het dan zo kort. Dat zal ik altijd blijven koesteren. Wonderlijk, zo veel liefde als je al kunt voelen voor een kind dat er nog niet is. Maar ja, die liefde was er al voor de zwangerschap (zoals het gedicht van Oxy "Mama-alleen" zo mooi uitdrukt) en is sindsdien alleen nog maar gegroeid.
quote:Ook al voelt het misschien niet zo: wat ben je sterk! Het ontroert me dat je ondanks je verdriet ook dat mooie van het samen-zijn en de liefde kunt voelen. Echt echt echt, daar feliciteer ik je mee. Hopelijk maakt dat het verdriet iets dragelijker en mag je over een tijdje ook zoveel liefde aan een volgend, voldragen en gezond kindje geven.Op dinsdag 29 december 2009 12:28 schreef Ahava het volgende:
En naast al deze gevoelens voel ik ook dankbaarheid (wat ik zelf niet had verwacht), dat ik mijn lieve vriend naast me heb staan, dat er zo veel mensen om ons geven en met ons meeleven en ook dankbaarheid voor deze zwangerschap.
Dit kleintje heeft ons zoveel vreugde gegeven, al was het dan zo kort. Dat zal ik altijd blijven koesteren. Wonderlijk, zo veel liefde als je al kunt voelen voor een kind dat er nog niet is. Maar ja, die liefde was er al voor de zwangerschap (zoals het gedicht van Oxy "Mama-alleen" zo mooi uitdrukt) en is sindsdien alleen nog maar gegroeid.
ik ben echt sprakeloos... Heel veel sterkte
Wat is dit enorm oneerlijk
quote:Hoe is het met jou Soneal?
Sombie/Ahava, wat verschrikkelijk
Heel veel sterkte
Wat is dit enorm oneerlijk
Sterkte Avaha!
quote:Geestelijk beter dan fysiek, dus een hoop liefde doet veel goed.
Ik hoop dat Ahava de liefde blijft zien en voelen, want dat is wel de kracht die je ervoor nodig hebt.
Soneal, ik vind het naar om te lezen dat het fysiek minder gaat met je. Heb je nog veel pijn dan?
Ik ben wel blij dat het geestelijk wel redelijk gaat als ik je berichtje goed begrijp. Wat betreft liefde, ik vind het wel toepasselijk dat ik nu een nick heb met de betekenis 'liefde'. Liefde maakt alles inderdaad dragelijker.
Ik wens jou en je vriend heel veel sterkte
*knuf*heel veel sterkte.
Mooi gedichtje in je sig, prachtig.
(misschien overbodig maar ik heb 2,5 jaar geleden hetzelfde meegemaakt dus als je ervaringen wilt delen...)
Wat erg! Ik vond het zó fijn dat je zwanger was.. Wat vind ik dit enorm verdrietig voor jullie.
Heel veel sterkte...
For what's worth it... Heel veel sterkte jullie
Heel veel sterkte nu.
Heel veel liefs,
Maffe
Soneal wat klote dat het fysiek nog niet lekker gaat met je, maar je hebt gelijk. Liefde doet heel erg veel, liefde en begrip. Zonder Martijn had ik het ook niet getrokken al die keren... Dat is ook het goeie wat ik eruit gehaald heb; een relatie die overduidelijk tegen een stootje kan. Een band die in moeilijke tijden alleen maar sterker schijnt te worden. Het is zo'n fijn gevoel; de wetenschap dat je altijd een vangnet bij je hebt als je wat wiebelig in het leven staat....
SPOILERWat Flugel ook zegt: liefde doet enorm veel, en het kan best dat je de komende dagen/weken op momenten volledig onredelijk en buiten zinnen verdrietig bent, maar dat gaat wel weer over....Over mijn fysieke toestand: Ik krijg sowieso erg snel blauwe plekken en die blijven ook altijd erg lang, meestal weet ik niet eens waarvan ik een blauwe plek heb.
Op dit moment heb ik op m'n linkerhand nog een blauwe plek van het infuus (2 weken later dus) en dan heeft m'n hand alleen maar het infuus gehad.
M'n baarmoeder heeft het bij de curettage waarschijnlijk ongeveer 10 x zo erg voor de kiezen gehad, dus ik vermoed dat die nog bont en blauw is, en dat verklaart waarschijnlijk wel waarom het hier allemaal wat moeizamer gaat.
Neem dus vooral niet aan dat mijn langzame fysieke herstel de standaard is, dit ligt echt aan mijn lichaam.
En als je dan veilig in iemands armen kunt wegkruipen dan doet dat zoveel goed
Ahava, ik had je zó vreselijk veel meer gegund als dit.. Ik wens je alle kracht toe die je nodig hebt, opdat je dit kunt overwinnen.. Ik zal aan jou en je lief denken
Veel sterkte..En Soneal, ook jij nog eens een dikke
, het is goed te lezen dat je in elk geval houvast hebt aan de liefde die je om je heen en in je hebt. Moedig! De miskraam is inmiddels vanzelf op gang gekomen. Ik ben er een hele nacht mee bezig geweest. Het was soms tamelijk pijnlijk maar het voelt toch goed dat het vanzelf is gekomen. Ik heb ook het idee dat het goed is gegaan, dat het nu 'schoon' is. Het vruchtje is er volgens mij ook helemaal uitgekomen. Ik vloei nog wel heel licht en heb nog buikpijn, maar dat lijkt me erbij te horen.
Met ons gaat het op zich wel redelijk. We zijn heel verdrietig maar voelen ook dat we er samen weer gaan komen, dat het goed gaat komen.
Vandaag is wel een heel nare dag. Ik heb altijd al een hekel aan Oud en Nieuw maar nu zie ik er echt tegenop. Maar goed, ook dat gaat weer voorbij.
De tekst in mijn sig komt uit een liedje van Katie Melua I cried for you
Veel sterkte voor vandaag
ik vind het altijd zo moeilijk om iets te schrijven aan mensen die zoiets meemaken...
Kan me voorstellen dat het goed voelt dat het zelf op gang gekomen is...
Heel veel sterkte, zeker ook vandaag...
Soneal
Sterkte, juist ook vandaag/vanavond.
Wat een geruststelling dat het voor je gevoel "goed" gegaan is en helemaal schoon is, het is allemaal al moeilijk genoeg.
Heel veel sterkte de komende dagen.
De text in je sig is zo mooi helaas
.Ik hoop zo dat jij en Soneal en andere meiden die hier hebben gepost dit jaar er volgend jaar op deze datum zoveel beter voorstaan
Bedankt weer voor het meeleven, meiden.
Hoe gaat het met jou, Soneal?
Omdat ik echt geen idee hoe ver ik zou zijn en vanwege mn schildklierproblemen, kreeg ik vandaag al een echo bij mijn gyn. En die was helemaal niet goed. Geen vruchtje te zien, wel een hoop weefsel. Hij dacht aan een mola zwangerschap, dus moest gelijk bloedprikken.
Net belde hij met de uitslag, hcg is niet zo hoog, dus hij denkt toch geen mola... Wat het dan wel is.... geen idee.... Moet maandag weer terug voor nog een echo.
En ik voel me zó ontzettend leeg en verdrietig
sterkte meisZou het kunnen dat je pas heel kort zwanger bent en er daarom nog niets te zien was op de echo of is dat al helemaal uitgesloten?
Heel veel sterkte meid, dit zijn sterke gevoelens.
Veel sterkte, Tessie
zo verdrietig... wat is de reden dat ze je nog tot maandag laten wachten? Heeft ie aan kunnen geven wat ie denkt dat het is? Verdorrie zeg! sterkte.. ben benieuwd wat de uitkomst is.
Je zal je wel heel erg raar voelen nu..
wat naar en wat raar ook. Maar boven alles wat ontzettend jammer. Bluh.
wat naar En wat lang wachten nog tot maandag.. Sterkte Sterkte
Tessie, wat naar! sterkte En dan ook nog eens de onzekerheid van wat er aan de hand is.
Sterkte
! En nog los van je emoties, pas je goed op jezelf? Als je je de komende dagen niet goed voelt, wel aan de bel trekken he... Wat een kl*te voor je. En dan met al die onzekerheid ook nog het weekend door zien te komen.
Sterkte!
Sterkte
Tessie... sterkte voor jou en je man.
Heel verdrietig voor jullie. Veel sterkte. Eerst de verbazing, toen de blijdschap en dan nu de teleurstelling...
Sterkte meis
quote:Dat gevoel... ja dat heb ik ook.Op donderdag 21 januari 2010 17:31 schreef leonieke het volgende:
Mijn hart staat altijd eventjes stil als dit topic weer bovenaan in de topiclijst komt te staan...
Veel sterkte, Tessie
tessie
heel veel sterkte Dat je al niet lekker in je vel zat, er ineens iets heel bijzonders en fijns is en dat dat dan zo snel omslaat naar iets heel verdrietigs. Bah.
Dikke knuffel!
Ik vind het echt heel lief dat jullie allemaal zo lief reageren, en het is echt wel een steun.Ik ga nu gewoon proberen niet aan allemaal enge dingen te denken wat dat weefsel kan zijn, ik probeer gewoon er niet zoveel aan te denken en dan af te wachten wat mn gyn maandag met de echo gaat zeggen.
Dikke
en knuf van mij. wat rot voor jullie.Ik las het net pas... Sorry
Sterkte meid!
Sterkte!
ik hoop dat de gynaecoloog je maandag gerust kan stellen w.b. dat weefsel. sterkte! en die onzekerheid ook nu.
probeer je toch dit weekend even af en toe te ontspannen.
veel sterkte maandag bij de gynaecoloog.
dikke knuffel stormpje
Wat naar, zeg. Sterkte, ik hoop dat het morgen een beetje gaat.
voor jullie allemaal.Morgen om 3 uur heb ik de echo. Ben wel heel zenuwachtig. Voel me nu heel raar eigenlijk, probeer er niet zoveel aan te denken, maar dat lukt niet heel erg. Ik vind het gewoon heel eng, dus ik hoop maar dat ik morgen gerust gesteld word en dat het meevalt allemaal.
Ik hoop met je mee...
Veel sterkte in ieder geval en hopelijk hoef je niet lang te wachten. Tessie, sterkte morgen voor jou en je man...dit moet zo moeilijk zijn...
Hopelijk kunnen ze je voor wat betreft het weefsel geruststellen. Heel veel sterkte met het verwerken!Ook voor iedereen hier die verdriet heeft om het verlies van een kindje een dikke
!Ik zelf zit de laatste dagen erg slecht in mijn vel, ik zou namelijk deze week uitgerekend zijn. En dat idee is zo confronterend, als alles goed was gegaan was ik een dezer dagen moeder geworden. Ik word er zo intens verdrietig van, barst bij het minste of geringste in huilen uit. Voel me dan vervolgens weer een aansteller... Pfff, ik maak het mezelf soms zo lastig.
Wat niet helpt is dat het nog niet weer gelukt is om zwanger te worden. Na de curettage is mijn menstruatie onregelmatig geworden (voor de zwangerschap kon ik de klok er op gelijkzetten), de laatste keer sloeg ik zelfs een hele maand over. We hebben nu 17 februari een afspraak bij de gynaecoloog omdat ik me er best zorgen over maak. Ik ben de jongste niet meer (35) en ik heb MS, ik ben zo bang dat ik een erge relapse krijg waardoor onze hele kinderwens gevaar loopt.
Al met al behoorlijke stressveroorzakers (tel er nog bij op dat ik ben ontslagen...), misschien is mijn cyclus daarom zo van slag. Maar ik wil niet het risico nemen om 'te laat' te zijn...
Ik herken het verhaal van Soneal, ik probeer (ben lang alleen geweest) ook veel zelf op te lossen, wil er een ander niet mee belasten...(de miskraam is immers al in juli geweest, wat 'stel ik me nu aan'?
)... Slaat natuurlijk nergens op, sterker nog, mijn lief wordt er erg boos om. Hij is er onvoorwaardelijk voor me en wil helemaal niet uit de wind gehouden worden door mij. Ik hoef het niet alleen te doen, gelukkig!Twentemeisje
Twentemeisje, zo verdrietig dat het dan ineens weer toeslaat. Ik weet niet of het voor jullie helpt maar wij don het zo: Wij houden 15 april aan als dag dat ik bevallen zou zijn. En die dag gaan we wat doen. Vorig jaar zijn we een dagje weg geweest en dit jaar gaan we in ondertrouw. We nemen alletwee vrij en alles mag die dag. Zwelgen van verdriet, gelukkig zijn met wat we wel hebben, zolang het maar samen is.
Ik droomde vannacht dat ik zwanger was. En voor het aller-, allereerst vond ik het daarna niet erg dat ik wakker werd. Ik had ons 3e kindje graag gehad, maar het is goed zo. En ik besef dat ik makkelijk praten heb met 2 kinderen die er wel zijn. Maar voor nu voelt het goed.
Nog 3 uurtjes, en dan heb je de echo. hopelijk heb je dan zekerheid!
Twentemeisje, ook een
voor jou! Hopelijk wordt jullie wens snel vervuld! En blijft de MS nog heeeeeel lang rustig! Ik herken het verhaal van Twentemeisje, ook hier komt mijn uitgerekende datum dichtbij (30 jan) Op een of andere manier leef ik er wel naar toe. Net of het daarna over is ofzo.
Ik wil ook gewoon heel graag weer zwanger worden maar ben er toch ook wel weer bang voor dat het weer gebeurt. Mijn cyclus is ook ontregeld, ik denk dat ik dat onbewust zelf regel. Ik wil wel zwanger worden maar toch ook weer niet.Herkenbaar hoor, ik heb tot nu toe alle uitgerekende data wel 'gevierd' er staat er in februari weer eentje voor de deur... Sterkte meid...
Vrouwtje_Theelepel, ik had ook angst, het vertrouwen in m'n lichaam was zo'n beetje verdwenen en dat maakt het allemaal nog wat lastiger. Merk wel dat ik nu steeds weer wat meer vertrouwen in m'n lichaam begin te krijgen. Het enige wat bij mij dus blijkbaar 'helpt' is een zwangerschap verder uitlopen dan de periode waarin ik de miskramen kreeg...
Tessie ik hoop dat je inmiddels al wat meer weet en dat het inderdaad 'meevalt' (voor wat betreft het lichamelijke dan, geestelijk liggen de kaarten heel anders)
Tessie en Twentemeisje: allebei sterkte!
hoe is het gegaan?
Er was een vruchtzakje te zien op de echo Het baarmoeder slijmvlies is wel veel dikker dan normaal, maar volgens mijn gyn kan dat in principe geen kwaad als het vruchtje zich gewoon goed zou blijven ontwikkelen. Ik zou dan nu een week of 5 zwanger zijn. Zelfs mn gyn was verbaast. Hij zat met open mond op het scherm van het echo apparaat te tikken terwijl ie zei: kijk dan, kijk dan! Ik zag alleen een zwarte vlek, maar dat bleek dus een vruchtzakje te zijn. Ik ben echt helemaal in shock, kan het haast niet geloven. En het is dan ook wel echt een wonder (of gewoon een hele slechte condoom
) en dan net op dat moment dat ik ook voor het eerst weer een eisprong had. Ik ben zo opgelucht dat het niks engs is en ik hoop echt dat het verder gewoon goed zal gaan. Moet 4 februari weer voor een echo. Wat mooi En natuurlijk gefeliciteerd
Dat meen je niet! Wat een verrassing! 
Dat verwacht je dan toch ook nooit meer!Gefeliciteerd!
Van harte meid
jeetje, hoe moet jij je nu wel niet voelen..! Gefeliciteerd meid! Ik heb nu ook echt zoiets van ik ga eerst die volgende echo even afwachten en als die goed is, dan ga ik helemaal blij zijn enzo. Maar nu kan ik het gewoon echt niet geloven Was dit trouwens dezelfde gyn als vorige week?
wauw tessie.. quote:Dat kan ik me goed voorstellen!
Nee dit had ik echt niet verwacht
Maar dan maak je trouwens wel flink wat hcg aan als je wel een positieve test had en geen duidelijk vruchtzakje vorige week toch? Of heeft de gyn daar niks over gezegd?
En die test was volgens mij precies 1 week geleden, dus toen was ik dan 4 weken ofzo, dus op zich is dat niet zo raar dat die gewoon positief was. Met het prikken gaf mn hcg ook aan een zwangerschap van ongeveer 5 weken, dus dat is dan (als één van de weinige dingen
) iets wat best normaal is... Dat meen je niet!!! super Tes!! Oh Tessie! Wat bijzonder! Krijg er kriebels van in mijn buik! Super!
Nog zo'n mooierd
Gefeliciteerd Wat een opluchting moet dat zijn!
Wauw, nou gefeliciteerd dan maar!!
geweldig!
een hele opluchting..
Gefeliciteerd! Nog 1,5 week en dan is het 4 februari, spannend wel nog even.. Wow, als dát geen wonder is! Gefeliciteerd joh! En we helpen je allemaal hopen en duimen dat het goed mag gaan! Dat is goed nieuws zeg, wauw!Twentemeisje en Vrouwtje-Theelepel, ik herken jullie gevoel helemaal. Mijn uitgerekend datum was vorig jaar op 5 januari en met oud en nieuw heb ik me een potjes staan janken, ik was zooo blij en opgelucht dat het rotjaar voorbij was. En letterlijk en figuurlijk was ik het kwijt daarna, die hele 5 januari is compleet aan me voorbij gegaan. En dat terwijl ik toen net in de medische molen zat. Ik hoop dat het voor jullie ook zo zal zijn. En ik wens jullie op hele korte termijn een goede nieuwe zwangerschap toe
Goed nieuws in dit nare topic! Gefeliciteerd Tessie!Wat goed en fijn en mooi!!!!!
Van harte!
Voor het vervolg van dit topic: Zwanger... en dan gaat het mis #8