Met onze fokker zijn we via de rasvereniging in contact gekomen. Ik belde hem 's middags op en 's avonds zaten we al een de koffie in de woonkamer toen zijn teef halverwege de dracht was. Eén van de eerste dingen die ik tegen hem zei [ik hou van duidelijk zijn], was dat ik een goed gevoel moest hebben van de fokker. Die hond dat geloofde ik allemaal wel, maar hoe is hij voor z'n honden en wil ik daar wel een pup van kopen?
Dus geen broodfok-achtige praktijken of norse lomperikken die het alleen voor het geld doen. En andersom vond ik het ook de normaalste zaak dat hij ook wilde weten wat voor vlees hij in de kuip had en of hij ons wel een pup wilde verkopen. Lara's oma lag met onze jongste op de vloer te kroelen en Lara's moeder heeft de hele avond naast me gezeten, met d'r kop op m'n schoot.
Dat gevoel zat dus wel goed en over de prijs hebben we het niet eens gehad. Dat kon me ook niet zoveel schelen, want ik wil een hond uit een warm nest, waar de fokkers met liefde hun hele ziel en zaligheid in kwijt kunnen. En dat hebben ze wel gedaan hoor. Nog steeds hebben we contact en als onze fokker Lara ziet, ligt hij binnen no-time met haar op de vloer te kroelen en krijgt ze te horen dat ze toch zo'n mooi meisje is en zo op haar moeder lijkt.
Lara's moeder met d'r pups van 4 dagen oud:
![]()
Lara's moeder is heel erg wit, maar alle drie de nestjes die ze heeft gehad, hadden alleen maar bruine pups, of bruin met een wit befje [zoals Lara heeft].
Voor wat betreft kinderen. Mijn nichtje en Lara schelen precies een jaar en ze zijn dol op elkaar. Maar vanaf het begin af aan zijn de regels duidelijk geweest naar mijn nichtje toe. Hoe klein ze ook was toen Lara hier kwam wonen. Dus als ze in de bench lag [ook met de deur open], werd ze met rust gelaten. Snoepjes, chips en eten zijn voor mensen en kindjes, hondjes krijgen hondenbrokjes en hondenkoekjes. En ook al zijn ze nog zo klein, als je ze vanaf het begin af aan de regels duidelijk maakt, dan weten ze dat precies.
Mijn nichtje had laatst d'r tas helemaal leeggeruimd EN weer ingeruimd, alleen d'r banaan was onder tafel gerold en dat had ze niet gezien. Lara zag ik kijken van "wat doet die banaan nu hier?". Dus ze kroop onder de salontafel om hem te pakken. Mijn nichtje was helemaal verontwaardigd dat Lara 'zomaar' haar banaan te pakken was en rende op me af om te vertellen: "Lara niet banaan hoor". Want ze weet dat bananen niet voor hondjes zijn. Dus ik roep Lara voor en ze geeft hem netjes af.
Mijn nichtje en Lara afgelopen jaar tijden het kerstdiner [nichtje is 19 maanden, Lara 7]:
![]()
Maar ik laat ze nooit alleen. Zelfs niet als ik naar het toilet ga. Dan gaat één van de twee maar mee naar de hal, of ik parkeer Lara eventjes op de plaats, maar je weet nooit wat één van de twee doet en dan is het al snel te laat. Zelf ben ik rond m'n 2
de of 3
de door een waakhond in m'n hand gebeten. Al 1000 keer hadden m'n ouders gezegd dat ik niet door dat spijlenhek dat hondje moest gaan aaien. Maar Sjeekie_Beekie was eigenwijs en wilde dat toch... want onze hond deed ook geen vlieg kwaad. Dit hondje was alleen een waakhond en had als enige taak indringers van het erf te verjagen. En dat lukte... heel m'n hand open en als een wonder waren er geen pezen of zenuwen doorsneden of botjes gebroken. Wel een paar weken lang iedere dag terug naar het ziekenhuis gemoeten om het verband te verschonen en dat hele gebeuren maakte toch wel indruk op me. Ik heb nooit meer zomaar een vreemde hond geaaid.
Maar mijn nichtje en Lara kunnen echt alles samen doen... ook samen heel geïntresseerd de Teletubbies kijken op de fatboy:
[ Bericht 0% gewijzigd door Sjeekie_Beekie op 04-11-2009 12:18:36 ]
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste,
Jongste en
LaraMijn
mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.