Zwangerschap en geboorte deel 577

Hoe zou het met het-is-mij zijn inmiddels? Wie had er ook alweer sms-contact met haar? Al nieuws?

En Martine hoe gaat het bij jou? Maag alweer een beeje tot rust?

Terug vind papa

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 20:23 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Hmm je klinkt idd als iemand die maar doorgaat tot je er bij neer valt
Je bent zwanger en je moet accepteren dat dingen niet meer zo soepel gaan. Dus je rust pakken (langere pauze <= daar heb je recht op!) en gewoon vaker stoppen als het niet meer gaat.

Dat snapt iedereen en ook je werkgever. En als je te lang doorgaat dan heb je inderdaad kans dat ze (vk) straks zegt dat je moet stoppen met werken of dat je hele dagen plat moet gaan liggen.

Sterkte en ik ga er al vanuit dat je partner al de zware dingen voor je doet, maar ik bijv. laat K ook geen zware dingen meer tillen ed. Zij moeten rekening houden met jou en jij moet rekening houden met jezelf en je kindje.

_{goed ik ben 'maar' een papa dus ik maak een zwangerschap indirect mee}

Dank voor je lieve reactie.
Het ligt ook vooral aan mezelf hoor. Als ik niet zeg dat het niet meer gaat, weet mijn man (werkgever/vul maar in) dat ook niet.
En het ligt niet in mijn aard om te zeggen dat het niet meer gaat.
Maar nu kan ik er dus niet meer onderuit...
_{voorbeeldje: ik doe de afwas in 2 of 3 etappes omdat ik zo lang niet kan blijven staan achter de aanrecht. Ik vond dat 'normaal', maar de VK schrok daar dus van en zei dat dat absoluut níet normaal was, zwanger of niet...}

asy!
En wat een lief advies inderdaad van Skorpion!

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 21:12 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Terug vind papa

Hebbes, gevonden....

Asyniur, jeetje wat heftig. Maar wel goed dat iemand jou nu wel even de waarheid vertelt. Jij schiet er ook niets mee op om maar door te gaan. Daar heb je jezelf het meeste mee.
Een dikke voor jou meid!

Oh my, Asy, wat klinkt dat vréselijk bekend, ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen.. Ik kan 1001 dingen zeggen als goed advies, maar in the end is en blijft het gewoon goed klote (pardon my french) om toe te moeten geven dat de dingen niet meer gaan zoals ze zouden moeten. Lieverd, wat er ook gebeurt, ik hoop voor jou dat er snel rust in de tent komt en dat je je weg zal vinden hierin. Ik kan je in elk geval zeggen dat het bij mij wel degelijk een groot verschil maakt dat ik niet meer werk en dat ik nu heel erg goed weet dat dit voor mij de enige juiste weg was. Het is niet makkelijk, maar uiteindelijk, als je je er eenmaal bij neer hebt gelegd, kun je gewoon niet anders dan concluderen dat het je goed doet en het je echt gelukkiger maakt. Op deze manier zal je (indien dit nog niet het geval is) misschien wel het plezier in je zwangerschap kwijtraken en als er íets is dat erg is, is dat het wel. Laat dat alsjeblieft niet gebeuren en kies voor jezelf, ga die drempel over, hoe hoog die ook is, ik beloof je met de hand op mijn hart dat er eenmaal óver die drempel groener gras is als je je nu voor kunt stellen.. Ok? Veel sterkte ermee Asy, als je wil/nodig hebt: mijn PM-box staat voor je open

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 21:14 schreef Asyniur het volgende:

[..]

Dank voor je lieve reactie.
Het ligt ook vooral aan mezelf hoor. Als ik niet zeg dat het niet meer gaat, weet mijn man (werkgever/vul maar in) dat ook niet.
En het ligt niet in mijn aard om te zeggen dat het niet meer gaat.
Maar nu kan ik er dus niet meer onderuit...
_{voorbeeldje: ik doe de afwas in 2 of 3 etappes omdat ik zo lang niet kan blijven staan achter de aanrecht. Ik vond dat 'normaal', maar de VK schrok daar dus van en zei dat dat absoluut níet normaal was, zwanger of niet...}

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 21:53 schreef Incantrix het volgende:
Oh my, Asy, wat klinkt dat vréselijk bekend, ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen.. Ik kan 1001 dingen zeggen als goed advies, maar in the end is en blijft het gewoon goed klote (pardon my french) om toe te moeten geven dat de dingen niet meer gaan zoals ze zouden moeten. Lieverd, wat er ook gebeurt, ik hoop voor jou dat er snel rust in de tent komt en dat je je weg zal vinden hierin. Ik kan je in elk geval zeggen dat het bij mij wel degelijk een groot verschil maakt dat ik niet meer werk en dat ik nu heel erg goed weet dat dit voor mij de enige juiste weg was. Het is niet makkelijk, maar uiteindelijk, als je je er eenmaal bij neer hebt gelegd, kun je gewoon niet anders dan concluderen dat het je goed doet en het je echt gelukkiger maakt. Op deze manier zal je (indien dit nog niet het geval is) misschien wel het plezier in je zwangerschap kwijtraken en als er íets is dat erg is, is dat het wel. Laat dat alsjeblieft niet gebeuren en kies voor jezelf, ga die drempel over, hoe hoog die ook is, ik beloof je met de hand op mijn hart dat er eenmaal óver die drempel groener gras is als je je nu voor kunt stellen.. Ok? Veel sterkte ermee Asy, als je wil/nodig hebt: mijn PM-box staat voor je open

Amen

En ik denk dat jouw verhaal hier voor meerdere dames geldt, including moi! Waarom is voor jezelf kiezen vaak een van de moeilijkste dingen die er zijn, terwijl het eigenlijk het allermakkelijkst zou moeten zijn...

En tegen de tijd dat je bijna moet bevallen, dan heb je door hoe

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 22:10 schreef Troel het volgende:
En tegen de tijd dat je bijna moet bevallen, dan heb je door hoe

Zou het?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 22:08 schreef DJRandall het volgende:

[..]

Amen

En ik denk dat jouw verhaal hier voor meerdere dames geldt, including moi! Waarom is voor jezelf kiezen vaak een van de moeilijkste dingen die er zijn, terwijl het eigenlijk het allermakkelijkst zou moeten zijn...

Dit dus.

Maar ik ken het ook goed: je wilt niet lastig zijn voor anderen, je wilt niet als een profiteur overkomen, je wilt het toonbeeld van een sterke vrouw zijn. En ondertussen loop je jezelf gigantisch voorbij

Ik ben trouwens de laatste weken een soort van labiel. Ik slaap slecht, heb rare dromen en voel me op willekeurige momenten rusteloos of depri. Het lijkt wel alsof ik mijn portie hormonale veranderingen nu in 1 keer over me heen krijg. Stom, want ik heb het nu op mijn nieuwe opdracht op werk best wel naar mijn zin en privé heb ik ook geen zorgen. Herkent iemand dit?

Asy, je moet echt goed op je zelf letten en je grenzen aangeven. En ja dat is voor sommigen behoorlijk moeilijk. Ik ben er ook eentje die maar door gaat maar ik weet inmiddels wel dat als ik niet aangeef tot hier en niet verder dat een ander het niet voor mij doet. En je moet na je bevalling ook nog voor een kindje zorgen en als je je nu voorbij loopt dan zit je straks met de gebakken peren. Ik ben ook gestopt met werken, loop bij de fysio en baal dat ik amper iets kan doen in het huishouden maar je partner kan net zo makkelijk even de stofzuiger door de toko halen, de boodschappen in en uit de auto tillen etc. Het is misschien moeilijk om soms afhankelijk te zijn van anderen en je baalt misschien als een stekker dat je minder moet werken of je voelt je schuldig tegenover collega's dat het niet meer gaat en je misschien wel helemaal moet stoppen met werken maar je voelt je tegenover je zelf nog vele malen schuldiger als je straks echt niet meer je ene voet voor de andere kan zetten.

Echt waar, ik baal enorm als ik zie wat voor puinzooi 2 kleine kinderen in een halve dag van mijn huis kunnen maken, ik baal dat ik niet even lekker met mijn dochter naar de speeltuin kan omdat het te ver lopen is, tegenover mijn man dat ik niet even de was weg kan strijken (of ik moet er bij gaan zitten maar dat is ook niet altijd even prettig) en ik voel me schuldig tegenover mijn werkgever omdat zij nu naar een uitzendkracht moet zoeken en die in moet werken om mijn taken over te kunnen nemen maar ik weet dat ik verga van de pijn en dat ik straks veel verder van huis ben (ook na de bevalling met herstellen) als ik niet rustiger aan doe. En helaas betekent dat dat ik me nu stierlijk verveel thuis en amper de deur uit kom maar ik weet wel dat ik het doe voor me zelf, het kindje in mijn buik en die 2 bengels thuis.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 22:38 schreef DJRandall het volgende:

[..]

Zou het?

Ja, ik geef nu de dingen echt heel makkelijk uit de hand en vind het zelfs niet eens moeilijk meer om mensen voor me te laten lopen. Overigens is het wel zo dat ik dat wel weer snel kwijt wil als ik zelf wel weer dingen kan doen.

Oh lieve Asy wat vreselijk zonde zo. Maar het is goed zo, je bent terug gefloten en luisteren nu naar wat je lichaam van je vraagt en vooral naar ons en naar je VK, je moet nog langer mee hoor!

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 21:14 schreef Asyniur het volgende:

[..]

Dank voor je lieve reactie.
Het ligt ook vooral aan mezelf hoor. Als ik niet zeg dat het niet meer gaat, weet mijn man (werkgever/vul maar in) dat ook niet.
En het ligt niet in mijn aard om te zeggen dat het niet meer gaat.
Maar nu kan ik er dus niet meer onderuit...
_{voorbeeldje: ik doe de afwas in 2 of 3 etappes omdat ik zo lang niet kan blijven staan achter de aanrecht. Ik vond dat 'normaal', maar de VK schrok daar dus van en zei dat dat absoluut níet normaal was, zwanger of niet...}

-insert lama toetergeluid -
Nofi maar een beetje man merkt/ziet/hoort (/ruikt ? ) aan je dat je het niet meer trekt en dat het allemaal niet meer zo soepel gaat. Vanavond klaagde K over haar rug, dus toen heb ik haar helpen uitkleden, haar onder een warme douche gezet en haar pyjama in de badkamer neergelegd. Verder wilde ze nog een filmpje (The ugly truth) kijken op bed en dat had ik ook al klaar gezet voor haar. Om niet veel later (lees 30min) te gaan slapen

Ik snap niet dat je man niet de afwas doet voor je. Of kookt hij? Bij ons is het Zij kookt en Ik was af (zet sommige dingen in de vaatwasser).

Zie dit niet als een verwijt naar je man hoor, want jij moet natuurlijk eerder aangeven als dingen niet meer gaan.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 22:53 schreef octopussy het volgende:

[..]
Ik ben trouwens de laatste weken een soort van labiel. Ik slaap slecht, heb rare dromen en voel me op willekeurige momenten rusteloos of depri. Het lijkt wel alsof ik mijn portie hormonale veranderingen nu in 1 keer over me heen krijg. Stom, want ik heb het nu op mijn nieuwe opdracht op werk best wel naar mijn zin en privé heb ik ook geen zorgen. Herkent iemand dit?

Ja dus.....
lang verhaal, blaat en delete

Edit: FF anders, was een enorme zeikpost

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 23:37 schreef DJRandall het volgende:

[..]

Ja dus.....
lang verhaal, blaat en delete

Edit: FF anders, was een enorme zeikpost

De blaadjes van de klimop zijn idd spannend
_{ik had de originele post nog gelezen}

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 20:50 schreef Lijnloos het volgende:
Hoe zou het met het-is-mij zijn inmiddels? Wie had er ook alweer sms-contact met haar? Al nieuws?

En Martine hoe gaat het bij jou? Maag alweer een beeje tot rust?

euhm ik
ja goed enzo onder controle ziekenhuis waren de laatste berichten

Goedenacht dames. Ik ben net voor het slapen gaan gruwelijk door mijn rug gegaan, kan soms moeizaam ademen en lggen is ook geen pretje meer. Heb net een dik half uur onder de douche gestaan en nu ben ik maa in bed gaan zitten. Net een paracetamol op. Ga het even aankijken. Kan ook niet zomaar naar de hap gaan want ik kan waarschijnlijk niet eens autorijden. En om nou mijn ouders uyt bed te trommelen zogdat ze op de kleine kunnen letten terwijl mijn man me brengt is ook nog niet nodig.

Dus daar zit ik dan, met tranen brandend achter mijn ogen over de post van skorpion. Ik mocht willen dat mijn lief een kwart zo zorgzaam was. Die heeft me net gewoon vierkant uit zitten lachen. Vlgens mij denkt hij dat ik me aanstel, maar was het maa zo. Dan sliep ik nu.

Ik wil liggn maa ik heb ech gruwelijk veel pijn. Echt....

Ow bah, Amaranta, da's echt niet goed Hopelijk slaap je ondertussen, als je maar geen vreselijk onderbroken nacht hebt.. voor jou! Misschien heeft je lief niet door hoe erg het is? Wel dikke bluh dat hij je uitlachte, denk dat ik daar niet zo vriendelijk op gereageerd zou hebben..

Sc0rpi0n, je bent zo lief voor jouw K., supergeweldig om te lezen!

Misshobje, thnx dat je het ff laat weten!

DJRandall, mag best als je het kwijt moet hoor!

Ennuhm, nouja, hiero maagzuur en telkens plassen, happy happy joy joy! Zo maar weer kijken hoe ver ik kom met de oogjes dicht

Au au au. Dit is niet fijn. De pijn is er nog steeds en even heftig. Lopen gaat maar ik waggel, Bep. Bewegingen doen echt heel veel pijn.
Ademen gaat gelukkig weer maarals ik hoest ga ik echt door een hel.

Vraag me af hoe ik straks op m'n werk moet komen. Zal wel een collega bellen, en als het niet gaat gs ik wel weer naar huis.


Pfff wat kan een mens pijn hebben:(

Zittend slapen is overigens een beetje gelukt.

Weet je zeker dat je überhaupt wel gaat werken? Dit klinkt echt niet goed, ik zou je krachten niet gebruiken om op je werk, maar bij de dokter (ofzo) te komen!

Tja, ik weet het nIet. Ik zal min baas straks bellen. Dokter zal toch niks zinnigs zeggen. Het zal wel een flinke kneuzing zijn. Ik voelde het ook knakken gisteren. Naar denk juist dat het beter is om in beweging te blijven.