Omgaan met het overlijden van een dierbare #1

Vandaag precies 3 jaar geleden is mijn oma overleden aan kanker en daar blijf ik toch nog heel erg bij stil staan. Ze was voor mij de belangrijkste persoon in mijn familie en ik mis haar nog elke dag. Heb al sinds gister een paar foto's van haar voor mij op tafel met kaarjes er omheen en dat is voor mij steevast elk jaar de manier om haar te herdenken, omdat ze iets met kaarjes had

Het klinkt misschien raar, maar ik was erbij toen ze haar laatste adem uitblies en dat vond ik een hele eer. Haar dood was aan de ene kant heel pijnlijk, maar aan de andere kant ook heel mooi omdat ze omringd was door iedereen die ze zo lief had. Ik heb het idee dat ik daarom ook redelijk om kan gaan met het verlies, al ben ik wel als de dood om haar te vergeten...

quote:

Op maandag 7 december 2009 23:10 schreef JX het volgende:
..., al ben ik wel als de dood om haar te vergeten...

Dat heb ik ook heel erg, en ook dat ik het gevoel dat ik bij het afscheid had zou vergeten.

Ik vind het zo raar dat ik de stem van pap ben vergeten. Hem zelf zal ik nooit van mn leven vergeten.

Gister weer slecht nieuws gekregen. Een oom met slokdarmkanker (diagnose ong. 2 weken na paps dood gesteld) is niet meer te genezen. Zijn leven wordt verlengd met chemo's.
Vanmiddag krijgt de schoonvader van mijn broer uitslagen van onderzoeken mbt zijn chronische leukemie.
Dus weer een hoop klote en stress....

Vrijdag wordt mijn oudste broer 31. De eerste verjaardag....
We hebben zondag erg ons best gedaan om er het beste van te maken. En het was best gezellig. Al durf ik dat niet goed toe te geven. Het is dan net of we pap niet missen. dubbel allemaal.....

xx Miss Vanilla

quote:

Op dinsdag 8 december 2009 14:14 schreef _Vanilla_ het volgende:
Ik vind het zo raar dat ik de stem van pap ben vergeten. Hem zelf zal ik nooit van mn leven vergeten.

Ik heb destijds gsms geruild, en daarop staat nog een geluidsopname van toen hij de opnamefunctie aan het testen was. Stelt op zich niet veel voor, maar op momenten dat ik het moeilijk heb en alleen ben, dan luister ik wel eens naar die opname om z'n stem nog een keer te horen en hem te horen lachen.

quote:

Op dinsdag 8 december 2009 14:14 schreef _Vanilla_ het volgende:
...
Vrijdag wordt mijn oudste broer 31. De eerste verjaardag....
We hebben zondag erg ons best gedaan om er het beste van te maken. En het was best gezellig. Al durf ik dat niet goed toe te geven. Het is dan net of we pap niet missen. dubbel allemaal.....

Je mag jezelf niet wijsmaken dat je het niet gezellig mag vinden. Je vader zou het ongetwijfeld veel erger vinden dat jullie elke keer bedroefd bij elkaar zitten, terwijl jullie gewoon plezier moeten maken ook al is hij er niet meer bij. Dat wil niet zeggen dat je ook niet meer aan hem mag denken ofzo, maar plezier maken en hem daarin een plaats geven kan wel, bv door even bij een leuke herinnering aan hem stil te staan, maar het mag ook niet overheersen.

Ik merk nu trouwens op dat ik wel heel makkelijk raad aan bv jou kan geven, maar dat ik die raad zelf niet volg. Ik laat het gemis eigenlijk mijn dagelijkse leven overheersen, ook al weet ik dat ik dat niet zou mogen laten gebeuren. Maar het is een soort automatisme geworden, op stille momenten verzinken m'n gedachten automatisch naar die herinneringen en heimwee naar die tijden. Dat ik op m'n werk dan ook nog heel de tijd meetings in het Frans heb, helpt daar niet bepaald bij (m'n concentratie bij Franstalige meetings is sowieso al een stuk lager ). Dus het gebeurt vaak dat ze ineens wat aan mij vragen en dat ik op de gok maar ja of nee knik omdat ik gewoonweg niet weet waarover ze 't hebben... Tot nu toe wel altijd goed gegokt (denk ik) . Al krijg ik de laatste tijd wel erg veel de vraag hoe het gaat, maar kan ook zijn dat ik er plots harder op ben beginnen letten. Ze weten op m'n werk ook niets van het overlijden (ben pas half jaar later gestart op m'n huidig project), en dat wil ik ook zo houden. Een omgeving die niet zo zwaar geladen is en gewoon normaal doen alsof er nooit wat gebeurd is etc doet wel deugd.

[ Bericht 15% gewijzigd door Jack. op 08-12-2009 19:27:14 ]

Ik begrijp wat je bedoelt. Ik kan beredeneren dat ik gerust mag genieten, maar in de praktijk is dat lastiger.
Het gaat nu ineens helemaal niet goed meer. Ik kan niet meer denken, ik begin in de auto te schreeuwen, ben doodmoe, emotioneel, kan me niet meer concentreren.... pffff.... ik heb net met de bedrijfsarts gebeld en die snapte niet dat ik effe wilde horen dat ik naar huis toe kan. Ik wil gewoon morgen en overmorgen thuis blijven. Ik red het niet. Maarja, mijn verantwoordelijkheidsgevoel spreekt ook.
Ik heb naar mijn leidinggevende een berichtje gestuurd dat het niet gaat en dat ik naar huis ben en dat ik mijn werkzaamheden ga aanpassen omdat het niet meer lukt.
Maarja.... vanmiddag maar eens slapen....

Jij hebt dan nu nog last van moeilijker concentreren? Dan weet ik dat ik er niet op hoef te rekenen dat ik in januari weer mijn normale werk kan gaan doen.......Ik moet de lat denk ik wat lager leggen....

xx Miss Vanilla

quote:

Op woensdag 9 december 2009 12:25 schreef _Vanilla_ het volgende:
Jij hebt dan nu nog last van moeilijker concentreren? Dan weet ik dat ik er niet op hoef te rekenen dat ik in januari weer mijn normale werk kan gaan doen.......Ik moet de lat denk ik wat lager leggen....

Bij mij spelen ook andere factoren dan louter het gemis, dus je hoeft niet te wanhopen dat je per definitie voor hetzelfde staat als ik (gelukkig maar).

Sowieso verschilt het van persoon tot persoon, dus het kan best dat je volgende week er weer met volle moed tegenaan kan, en dat je over het jaar verspreid hier en daar misschien een dipje hebt, of er zelfs helemaal geen problemen meer mee hebt. Hangt er maar vanaf hoe goed je erin slaagt om het te verwerken (of eraan te werken zoals eerder aan bod kwam).

edit:
Bij mij is het zelfs zo dat m'n geheugen een serieuze trek heeft gekregen blijkbaar. Ik ben altijd goed geweest in dingen onthouden, zelfs de stomste details kon ik erg lang onthouden (bv wat iemand maanden geleden gezegd heeft ofzo). Sinds het overlijden is dat steil bergaf gegaan, zodat ik nu zelfs dikwijls 's morgens niet meer weet of ik nu de avond voordien wel m'n puffer tegen m'n astma heb genomen of niet. Maar misschien dat het door vermoeidheid komt, en dat het op zijn tijd wel weer terug normaal functioneert.

[ Bericht 10% gewijzigd door Jack. op 09-12-2009 15:43:41 ]

Vanilla: Bij mij is het zo dat het plezier en het lachen om herinneringen aan de ene kant en het verdriet aan de andere kant, twee dingen zijn. Het een betekent niet dat het andere er niet is. Het is er allebei, naast elkaar. En het mag allebei.

Dat verlies aan concentratie en dat geheugenverlies ken ik ook.
Het lijkt me vrij normaal: een groot gedeelte van je hersenen is effe met wat anders bezig. Dat vreet (hersen)energie.

Vandaag te horen gekregen dat een vriend van me zelfmoord heeft gepleegd . Het is bizar en raar .
Laatste gesprek ging het weer beter maar misschien berustte die in zijn eigen lot en was die gewoon aan het afscheid nemen.
Ik zou met hem nog naar 2012 gaan maar dat gebeurde niet en waarschijnlijk ga ik er zelf in mijn eentje heen ternagedachtenis aan hem.

Nog maar 27 jaar . Ik zal hem zo missen.

Dat lijkt me enorm moeilijk Formerjellybean!
Sterkte!

sterkte formerjellybean!!

Ik denk inderdaad ook dat eenmaal je het besluit genomen hebt om eruit te stappen, dat het een rustgevend gevoel geeft en er al een hele last van je schouders valt waardoor je optimistischer in het leven staat en je omgeving denkt dat het beter gaat (maar dus op het verkeerde been gezet wordt).

Ook van mij veel sterkte, Formerjellybean!

Ik heb het er erg moeilijk mee. Het gevoel dat ik gisteren had toen ik las was dat ik zoiets had van het is een bizarre grap en zat te wachten tot iemand zou opstaan en zeggen grapje .
Maar aan de andere kant weet je ook dat het waar is maar voelt zo onwerkelijk.
Zijn nummer laat in mijn mobiel zitten ter nagedachtenis aan hem. Ik zou met hem naar 2012 gaan maar zit er aan te denken in eentje te gaan ter nagedachtenis aan hem.
Hij blijkt zich op te hebben gehangen.

Het wrange is dat je geen afscheid hebt genomen, hij nam wel afscheid want dat denk ik achteraf door allerlei uitspraken.
Hij zou hulp krijgen , had een intake maar dat wou die niet want hij schaamde zich ervoor.

Aan een kant is het verdriet aan de andere kant hoop je dat hij de rust heeft gevonden die hij in zijn leven niet had, en dan is er ook ergens van de kwaadheid van hoe kun je nou zo je leven beeindigen.
Het is zo dubbel. Morgen ga ik naar de kroeg waar ik hem van kende en ik weet dat meerendeel met dezelfde gevoelens rondlopen. Het zal zo bizar zijn , hij was daar vaste klant , gewoon het idee dat je hem nooit meer ziet.

Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

Gecondoleerd formerjellybean en cocktailprikker

Vandaag is de verjaardag van mijn vader, hij is 30 sept overleden. Vanavond komt er toch visite en vandaag overdag ga ik gewoon wat keuvelen met m'n moeder.. Rare dag zo

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

gecondoleerd ik weet even niet meer te zeggen dan dat......

Voor mij is het nu de 2e keer dat ik de feestdagen in ga als wees en ik dacht altijd dat de verhalen van "na de eerste keer wordt alles makkelijker" onzin waren en tuurlijk blijft het moeilijk en ik zeg ook niet dat het nou perse makkelijker is maar wel ANDERS.....vorig jaar zat ik me nog echt af te vragen hoe het zou voelen, eerste keer kerst zonder ouders, eerste keer oud en nieuw.....nu weet ik dat een beetje, vorig jaar zag ik enorm op tegen de kerst en oud en nieuw en nu kan ik zeggen dat ik er zelfs wel zin in heb....bij de foto van pap en mam branden 2 kaarsjes zodra de lampjes van de boom ook aan gaan, voor mijn gevoel zijn ze nog steeds bij mij alleen zie ik ze niet meer.

Ik besef heel goed dat niet voor iedereen die iemand heeft verloren deze tijd makkelijk is daarom wil ik iedereen die het nodig heeft ook heel veel sterkte wensen!

Ik ben nu ruim 5 jaar geleden mijn vader verloren (was toen 23), maar het vreet eigenlijk nog elke dag.
Vooral het feit dat hij plots weggerukt werd (hartinfarct) is moeilijk om mee om te gaan.

Daarbij komt dat ik net sinds september weer vrijgezel ben na een relatie van 6 jr.
Haar moeder is terminaal ziek.
Daar hang ik nu ook half bij, maar toch ook weer niet.
Een hele vreemde situatie waar ik eigenlijk ook niet goed raad mee weet.
*zucht*

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

en ook

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:26 schreef MissBliss het volgende:
Gecondoleerd formerjellybean en cocktailprikker

Vandaag is de verjaardag van mijn vader, hij is 30 sept overleden. Vanavond komt er toch visite en vandaag overdag ga ik gewoon wat keuvelen met m'n moeder.. Rare dag zo

formerjellybean en cocktailprikker; beide gecondoleerd

iedereen gecondoleerd....

ik heb zelf een half jaar geleden mijn moeder kwijt geraakt (ik heb geen vader) nu de eerste keer kerst is idd geen pretje. wienig zin in! al hoe wel ik er het wel beste van wil maken natuurlijk.
lichtjes branden doe ik ook veel bij de foto van mijn moeder, ze staat ook langs de kerstboom:D
iedereen in ieder geval heel veel sterkte met de feestdagen. maak er toch iets leuks van!

Formerjellybean en Cocktailprikker gecondoleerd .
Veel sterkte nu en in de komende periode.
Moet een rare tijd worden, vooral met de kerst en oud en nieuw voor de deur.

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

Sterkte cocktailprikker!! Hoe gaat het nu met je? Klote, snap ik ook wel. Maar ik kan me voorstellen als je weet dat het toch moet komen, dat er ook een soort "rust?" kan zijn....... Evengoed mis je iemand voor het leven....

Ik ben gister bij de psych geweest. Ik ga cognitieve therapie krijgen. Het idee is het volgende:
Er is een gebeurtenis --> daarbij krijg je een gevoel --> daarbij krijg je gedachten --> daarna ga je iets doen (gedrag) --> wat gevolgen heeft.
Aan de gebeurtenis kunnen we niks veranderen, mijn gedrag is ok, de gevolgen daarvan zijn ook niet te veranderen. Dus bij mij moet er gewerkt worden aan de gevoelens en gedachten die ik door gebeurtenissen krijg. Doordat ik zie dat mam en mn broers op de rand balanceren van "het gaat redelijk" of "ik stort in", ga ik zorgen. Dat gaat onbewust. Ik vind de rest onbewust belangrijker dan mezelf. Maar ik weet dat dat niet klopt, maar ik kan er nu nog niks aan doen. Door dit alles is er voor mij geen ruimte om te rouwen. Dus daar ga ik aan werken.
Misschien sowieso interessant om te lezen over cognitieve gedragstherapie als je in de knoop zit. Veel psychologen gebruiken deze therapie om je er bovenop te helpen. Als je twijfelt of je wilt gaan, weet je tenniste wat je kunt verwachten.

xx Miss Vanilla

quote:

Op woensdag 9 december 2009 18:44 schreef formerjellybean het volgende:
Vandaag te horen gekregen dat een vriend van me zelfmoord heeft gepleegd . Het is bizar en raar .
Laatste gesprek ging het weer beter maar misschien berustte die in zijn eigen lot en was die gewoon aan het afscheid nemen.
Ik zou met hem nog naar 2012 gaan maar dat gebeurde niet en waarschijnlijk ga ik er zelf in mijn eentje heen ternagedachtenis aan hem.

Nog maar 27 jaar . Ik zal hem zo missen.

sterkte!

Bedankt allen Gevoel wat nu vooral overheerst is rust, daarna natuurlijk verdriet. En genoeg andere zorgen voor wat er verder komt kijken...

als je binnenkort een (rustig ) ritje wilt maken ofzo, hoef je denk ik maar een kik te geven op MF in het GLD topic en we staan omgekleed klaar

wanneer is de uitvaart?

@ Sjechov, sterkte!
Maar ik vroeg me iets af. Ik kan me indenken dat het een moeilijke situatie is, maar heeft het er misschien ook mee te maken dat er bij jou herinneringen terugkomen?

quote:

Op zaterdag 12 december 2009 15:36 schreef motorbloempje het volgende:
als je binnenkort een (rustig ) ritje wilt maken ofzo, hoef je denk ik maar een kik te geven op MF in het GLD topic en we staan omgekleed klaar

wanneer is de uitvaart?

Woensdag om 11:00 is de dienst in de Groenestraatkerk, gevolgd door een crematiedienst in Jonkerbos... Ik heb de motor maar even achter gezet, die zal er komende week weinig uit gaan

Dit zijn heftige dagen, zo'n eerste week. Maar als je in deze week goed afscheid kunt nemen en "waardige" diensten hebt, helpt dat wel in de toekomst vind ik.

We hebben de eerste verjaardag van ons gezin na paps overlijden erop zitten. Ik heb het hangertje met de as om gehad tijdens het "feestje". Ik heb ook met mam de kerstboom opgezet. Normaal het ritueel dat pap de lampjes doet en mam en ik de rest van de versieringen doen. Nu hebben wij alles gedaan. Die dingen moeten wel doorgaan, anders wordt het alleen maar moeilijker.

xx Miss Vanilla

ps. Ik post nu onder de naam van mn vriend, maar ga een eigen gebruikersnaam aanmaken, dus post straks onder een andere naam, maar ben dezelfde ;-).

Wat zijn de nachten toch kort voor de lange dagen die je maakt Overdag komt er veel visite, mensen die nog afscheid willen nemen. Overdag neem ik voor mijn gevoel ook veel meer afstand pas als iedereen weg is en ik alleen met mijn tantes zit komt alles weer dichtbij. Ik heb in de afgelopen dagen wel gerealiseerd dat mama, niet alleen mama was maar zoveel meer. Daar sta je in eerst instantie niet bij stil, als kind, dat komt pas als je ziet hoe erg het overlijden andere mensen ook raakt.

Vandaag is weer een drukke dag, straks gaan we de urn halen, er komt weer visite, ik moet zelf nog wat financien regelen. Morgenavond houden we iig vrij zodat wij onze laatste avond met mam, ook echt van ons houden.

Blijft heel raar... Ze is er nu nog, thans haar lichaam. En dan is het toch nog niet helemaal voorbij. Zo snel als je het lijden wilde zien eindigen, zo kan het nu niet lang genoeg duren. En dan hebben we al bijna 5 dagen, maar die zijn zo snel voorbij

Ik begin me steeds meer te realiseren dat mama niet meer terug komt, de kleine dingen die nooit meer besproken zullen worden, geen gesprekjes om niks, geen lachen om de pijn. Helemaal niks, alleen stilte. En dan donderdag is alles voorbij, is ze echt weg, voor altijd

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

We hebben volgens mij een prachtig afscheid voor mama klaar staan, eerst een dienst in haar geliefde kerk, een dienst die zij zelf samen heeft kunnen stellen met ons. Daarna rijden we via haar ouderlijk huis naar het crematorium. We hebben 40 min inc in/uitloop en wat gaan we daar goed gebruik van maken Een aantal mooie nummers worden afgespeeld, afgewisseld met mooie teksten door wat familieleden.

En dan, laten we mama achter Genodigden gaan met ons mee naar de koffietafel, waar we hopelijk nog vele mooie verhalen zullen horen, zodat er buiten verdriet, nog steeds gelachen kan worden en er genoten wordt, van hoe mama was...

Donderdag zal leeg zijn

Alvast heel veel sterkte toegewenst de komende dagen en vooral donderdag.

Het is inderdaad pas op het moment dat iemand effectief weg is dat je beseft wat je kwijt bent, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen. Voordien kan je daar wel min of meer een beeld van proberen vormen, maar eens het zover is merk je dat dat beeld vaak niet eens in de buurt komt van wat je verwacht had. Zo was het bij mij iig.
Ook goed dat je het ook een beetje in perspectief kan zetten, en nog ruimte laat om te lachen naast al het verdriet.

Ik denk dat je er veel aan zal hebben dat de dienst die je gaat houden iets is waar ze zelf nog aan heeft kunnen meewerken (moet volgens mij niet eenvoudig zijn geweest!). Op die manier is ze zelf ook veel meer aanwezig dan bij andere diensten denk ik.

Hou alleen in het achterhoofd dat donderdag een slopende dag zal zijn, en dat je van de dag zelf waarschijnlijk niet veel zal meekrijgen omdat je dan echt geleefd wordt. Als je nadien wil weten hoe de bloemen erbij liggen in de kerk of hoe de urne opgesteld stond, is het misschien wel verstandig om aan iemand anders te vragen of hij (discreet) wat foto's van die zaken kan maken zodat je het achteraf als de rust weer teruggekeerd is, deze kan bekijken.

Iig sterkte, en hou ons op de hoogte hoe het gaat/gegaan is

Sterkte Cocktailprikker!
Ik probeerde erg om alles te onthouden wat er allemaal gebeurde, maar vergat het allemaal te beleven. Gelukkig hebben we alles opgenomen (audio), dus kunnen we het nog naluisteren.
Fijn idee dat je moeder nog heeft meegeholpen met de diensten.

xx Miss Vanilla

Pfoe.. Morgen de laatste dag met mama Raar.... Raar raar raar. Gelukkig is er iemand geregeld die woensdag foto's kan nemen En daar ben ik heel erg blij mee

Morgen gaan we gourmetten, iets wat we met mama altijd graag deden.

Sterkte Cocktail.
Voor iedereen die er wat aan kan hebben, volgens mij kan je altijd een audio-opname van de dienst bestellen bij het crematorium. Dan hoef je dat zelf niet te regelen.......

Hebben wij idd ook voor gekozen Geen dvd-opname, die is te statisch als hij alleen maar op de kist en spreekstoel is gericht. Wij blijven overigens tot het einde, de oven. Wil het helemaal afsluiten, en haar niet achterlaten...

Heel veel sterkte morgen Cocktailprikker ...

Hier is het alweer bijna 5 jaar geleden dat mijn vader is overleden (18 december). En dan is het overlijden van mijn moeder alweer 5,5 jaar geleden. En het valt me nog steeds vies tegen, zo af en toe. Met vlagen heb ik het toch nog steeds moeilijk met het gemis Vooral zo met die feestdagen in het vooruitzicht

En ik ben vast niet de enige, dus ik wil iedereen even een hart onder riem steken die het even moeilijk heeft

CP sterkte morgen!

Sterkte morgen cocktailprikker Bij mij ging de dag in een roes voorbij.

Ook van mij even heel veel sterkte Cocktailprikker. De crematie van mijn moeder heb ik maar half meegekregen maar de dingen die ik WEL meegekregen heb waren gewoon van een afscheid wat goed was. Wij zijn er ook tot het laatste bij gebleven, net zoals we bij mijn vader ook gedaan hebben en dan had je tenminste niet het gevoel dat je er zomaar bij weg liep. Ook heb ik samen met mn familie de schroeven van de kistdeksel dicht gemaakt, allemaal hele kleine dingen die heel belangrijk kunnen worden als je terug denkt

Wij hebben zojuist een heerlijke gourmetsessie gehad Zonder verdriet, alleen genieten, zoals mama het wilde. Lekker gegeten en gedronken, met mama

Bloemen hebben we vandaag ook geregeld, en een mooie bak voor de bloemen gestoffeerd met donkerpaars.

Goed eten is ook belangrijk, als ik even een praktisch puntje mag aanvoeren. Ik had toen totaal geen eetlust, ik was ik in die week kilo's vermagerd. Toen heb ik vlak voor de begrafenis nog bekers suiker met karnemelk naar binnen gewerkt omdat ik zo gammel was.

Ik ga morgen toch in een blazer... kreeg em van een vriend te leen, staat stiekem toch wel goed En wat toevallig, ik kwam een boekje van mama tegen. Met 4daagseliedjes, door mama opgeschreven. Ik sloeg het boekje open en de eerste tekst die ik las:

quote:

Op dinsdag 15 december 2009 21:28 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik ga morgen toch in een blazer... kreeg em van een vriend te leen, staat stiekem toch wel goed En wat toevallig, ik kwam een boekje van mama tegen. Met 4daagseliedjes, door mama opgeschreven. Ik sloeg het boekje open en de eerste tekst die ik las:

[ afbeelding ]

lief om zoiets ineens te vinden

Sterkte vandaag Cocktailprikker.

Sterte Cocktailprikker

Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:00 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

neem een biertje van me

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:00 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

het was zeker mooi...

ik vind je enorm dapper en sterk en ik heb, zelfs als buitenstaander, regelmatig met tranen in mijn ogen gestaan omdat het zo goed en mooi geregeld was Ik hoop dat ik volgende week de tijd heb om wat foto's uit te gaan zoeken en te bewerken.. misschien dat ik de foto's die geen bewerking nodig hebben (iig niet om te laten zien) al voor het weekend even naar je toe kan sturen

het was mooi en ik denk dat je moeder zit te blakeren van trots als er inderdaad een hiernamaals is

Heel belangrijk dat het goed en mooi was!

Al die sneeuw maakt het weer wat moeilijker. Daar kon hij zo van genieten, hij ging ook elk jaar naar Oostenrijk, zowel zomer als winter.
Ik heb gisteren 3u moeten rijden om van m'n werk thuis te geraken, dus genoeg tijd om in een nostalgische bui te verzeilen. Ben dan voor ik thuis aankwam even langs het kerkhof gereden, dat kon de zaak ook niet meer maken na 3u rijden... Er lag een dik tapijt sneeuw, op zich had het wel iets aparts. Heb dan gelijk een mini sneeuwmannetje (met armpjes!) gemaakt voor z'n steen. Vroeger in de tuin kon hij z'n tijd nemen om buxus struiken in allerlei vormen te snoeien (dieren en abstracte vormen), en dit in combinatie met het genot van zoveel sneeuw vond ik het wel een leuk idee om dan een mini sneeuwmannetje te boetseren voor z'n graf. Op die manier heeft hij ook wat aan de sneeuw, en het is eens wat anders dan bloemen die nu toch bevriezen

iedereen die iemand is verloren veel sterkte komende dagen! !

Helaas is mijn moeder dit jaar plotseling op 52 jarige leeftijd overleden..