KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag.
Ik zat een paar uur geleden in de bus naar leiden, maar opeens was de bestuurder de weg kwijt want een aantal mensen riepen dat hij verkeerd reed. Okay, kan gebeuren als je op een lijn rijdt die je normaal niet neemt, maar toen trapte hij direct vol op de rem!?
om daarna weer verder te rijden en te keren. Op een 80km/u weg op de rem trappen lijkt me niet echt een gewenste actie..
Kwam ik daar aan in leiden en na zag meteen het hoge gehalte plebs over straat, waarschijnlijk aangetrokken door de opbouwende kermis (
). Na ongewenst op de hoogte te komen van hun denkniveau vond ik het mooi tijd te vertrekken..
Op de weg naar huis reed een andere bestuurder die gelukkig wel bekend was met de route, wel zo handig. Ik pakte mijn fiets en begaf mij naar huis tot mijn oog viel op een meisje op een bromfiets, ookwel bekend als een anita. Haar rijgedrag trok mijn aandacht door haar onstabiliteit en heen weer geslinger wanneer zij links en rechts van zich keek (al zou het me niet verbazen als ze nog steeds niets aan zag komen).
Ik dacht bij mijzelf ''hier rij ik liever niet achter'' en reed haar snel voorbij.. Tot mijn verbazing begon anita op snelheid te komen en trachtte mij in te halen, ook goed als je ver voor mij zit ben ik ook wel veilig. Maar nee, van inhalen was er geen sprake. Het leek wel een inhaalactie van een aantal vrachwagen, met een verschil van zo'n 3km/u wilde ze mij inhalen
Alleen kwam er ondertussen (het inhalen duurde al bijna 200 meter ) een tegenligger aan en ik voorzag een problematische situatie, anita had moeite met het inschatten van gevaar en afstanden en bleef rustig naar mij hangen, terwijl de blik van de tegenligger van 
naar 
ging! Zowel ik als die tegenliggen vol op de rem natuurlijk, maar anita tufte gewoon door 
Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
Vandaag wel typische vmbo marokkanen fristi zien drinken en cricket zien spelen
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag.
Ik zat een paar uur geleden in de bus naar leiden, maar opeens was de bestuurder de weg kwijt want een aantal mensen riepen dat hij verkeerd reed. Okay, kan gebeuren als je op een lijn rijdt die je normaal niet neemt, maar toen trapte hij direct vol op de rem!?
om daarna weer verder te rijden en te keren. Op een 80km/u weg op de rem trappen lijkt me niet echt een gewenste actie..Kwam ik daar aan in leiden en na zag meteen het hoge gehalte plebs over straat, waarschijnlijk aangetrokken door de opbouwende kermis (
). Na ongewenst op de hoogte te komen van hun denkniveau vond ik het mooi tijd te vertrekken..Op de weg naar huis reed een andere bestuurder die gelukkig wel bekend was met de route, wel zo handig. Ik pakte mijn fiets en begaf mij naar huis tot mijn oog viel op een meisje op een bromfiets, ookwel bekend als een anita. Haar rijgedrag trok mijn aandacht door haar onstabiliteit en heen weer geslinger wanneer zij links en rechts van zich keek (al zou het me niet verbazen als ze nog steeds niets aan zag komen).
Ik dacht bij mijzelf ''hier rij ik liever niet achter'' en reed haar snel voorbij.. Tot mijn verbazing begon anita op snelheid te komen en trachtte mij in te halen, ook goed als je ver voor mij zit ben ik ook wel veilig. Maar nee, van inhalen was er geen sprake. Het leek wel een inhaalactie van een aantal vrachwagen, met een verschil van zo'n 3km/u wilde ze mij inhalen
Alleen kwam er ondertussen (het inhalen duurde al bijna 200 meter
) een tegenligger aan en ik voorzag een problematische situatie, anita had moeite met het inschatten van gevaar en afstanden en bleef rustig naar mij hangen, terwijl de blik van de tegenligger van naar ging! Zowel ik als die tegenliggen vol op de rem natuurlijk, maar anita tufte gewoon door Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
Vandaag wel typische vmbo marokkanen fristi zien drinken en cricket zien spelen
"Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag."
Zelfkennis is puik.
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag."
Zelfkennis is puik.
Koude voeten? Koude handen,
want dat is waar ik zin in heb, naast vuige rouwranden,
Als het 12 uur is, ga ik mijn bed uit,
Neem ik mee een schep en een luit,
Zit ik zowaar te playen op de lokale begraafplaats,
waar ik de schep de grond in kaats,
ik open de kist en ruik de geuren,
Het lijk ligt daar en ik krijg een stijfje met violette kleuren,
Ik neem het lijk zowaar in de mond, haar clitje is niet helemaal meer rond,
Neen het is eerder zanderig en als ik haar penetreer redelijk branderig,
echter is er geen nood, ik rim het lijk haar navel en er sproeit zaad uit mijn kloot,
Zomaar hup hup hup, over haar verschilferde lipjes heen,
mijn god, die lijken zijn mennûs nat, dat is wat ik je meen!
want dat is waar ik zin in heb, naast vuige rouwranden,
Als het 12 uur is, ga ik mijn bed uit,
Neem ik mee een schep en een luit,
Zit ik zowaar te playen op de lokale begraafplaats,
waar ik de schep de grond in kaats,
ik open de kist en ruik de geuren,
Het lijk ligt daar en ik krijg een stijfje met violette kleuren,
Ik neem het lijk zowaar in de mond, haar clitje is niet helemaal meer rond,
Neen het is eerder zanderig en als ik haar penetreer redelijk branderig,
echter is er geen nood, ik rim het lijk haar navel en er sproeit zaad uit mijn kloot,
Zomaar hup hup hup, over haar verschilferde lipjes heen,
mijn god, die lijken zijn mennûs nat, dat is wat ik je meen!
Ik vertrouw op jequote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:11 schreef -_Guitarist_- het volgende:
Cricket is met ck. Niet met een-k.
quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:09 schreef fs180 het volgende:
Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
We zijn al aardig op weg, maar ik denk dat de verhouding normaal en kotsbagger qua persoonlijkheden al snel 10/90 zijn.
Hou vol.. je hoeft niet lang meer.
Today we lived a thousand years
All we have is now
All we have is now
Een beter milieu begint bij jezelf.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:09 schreef fs180 het volgende:
Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
Toen ik klaar was met lezen was ik dit alweer vergetenquote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:11 schreef fs180 het volgende:
"Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag."
Zelfkennis is puik.
Oftewel: te lang
Niet terugplaatsen @admin
Hahaha ze heeft een rare been
Op zaterdag 12 juli 2014 20:53 schreef Misstique het volgende:
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Dat is erg relatief, al dank ik je voor je geruststelling. Zou je misschien iets concreter kunnen zijn?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:14 schreef zbbrox het volgende:
[..]
We zijn al aardig op weg, maar ik denk dat de verhouding normaal en kotsbagger qua persoonlijkheden al snel 10/90 zijn.
Hou vol.. je hoeft niet lang meer.
Te langquote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:11 schreef RickoKun het volgende:
Koude voeten? Koude handen,
want dat is waar ik zin in heb, naast vuige rouwranden,
Als het 12 uur is, ga ik mijn bed uit,
Neem ik mee een schep en een luit,
Zit ik zowaar te playen op de lokale begraafplaats,
waar ik de schep de grond in kaats,
ik open de kist en ruik de geuren,
Het lijk ligt daar en ik krijg een stijfje met violette kleuren,
Ik neem het lijk zowaar in de mond, haar clitje is niet helemaal meer rond,
Neen het is eerder zanderig en als ik haar penetreer redelijk branderig,
echter is er geen nood, ik rim het lijk haar navel en er sproeit zaad uit mijn kloot,
Zomaar hup hup hup, over haar verschilferde lipjes heen,
mijn god, die lijken zijn mennûs nat, dat is wat ik je meen!
Gebruik alinea's
Gebruik leestekens
Gebruik hoofdletters
Bedankt
Niet terugplaatsen @admin
Ik houd van katten en heb veel spinnen in de tuin, en soms egeltjes.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:14 schreef koffiekoekje het volgende:
[..]
Een beter milieu begint bij jezelf.
En twee verschillende sokkenquote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:15 schreef stevenmac26 het volgende:
Hahaha ze heeft een rare been
[ afbeelding ]
Niet terugplaatsen @admin
Een provinciaal is ook een keer met de bus geweest.. Het is wat.
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Is dat een leuk verhaal, zo ja; posten!quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:17 schreef Chain_Reaction het volgende:
Een provinciaal is ook een keer met de bus geweest.. Het is wat.
nog concreter en het is een sms dienst.. aan welke kant van de knaak rol jij?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:15 schreef fs180 het volgende:
[..]
Dat is erg relatief, al dank ik je voor je geruststelling. Zou je misschien iets concreter kunnen zijn?
Today we lived a thousand years
All we have is now
All we have is now
Je bent van plan een sms dient op te richten die de menseheid uitroeit? Vertel meer!quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:24 schreef zbbrox het volgende:
[..]
nog concreter en het is een sms dienst.. aan welke kant van de knaak rol jij?
Jij deed al een poging en faalde jammerlijk.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:21 schreef fs180 het volgende:
[..]
Is dat een leuk verhaal, zo ja; posten!
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Komt omdat je geen paar sokken kan kopen in 2 verschillende matenquote:
Op zaterdag 12 juli 2014 20:53 schreef Misstique het volgende:
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Nou makkie.. het kost al je geld per sms.. en als iedereen honger genoeg heeft en alle diepvriesmacaroni is op.. dan gaan ze elkaar opeten.
Today we lived a thousand years
All we have is now
All we have is now
Bij mijn weten probeer je mij nu als boer af te teken die een keer naar een stad gaat?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:28 schreef Chain_Reaction het volgende:
[..]
Jij deed al een poging en faalde jammerlijk.
Dat is het eigenlijke punt niet zozeer. Het volslagen oninteressante verhaal die jij met veel bombarie presenteert is kwalijker.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:33 schreef fs180 het volgende:
[..]
Bij mijn weten probeer je mij nu als boer af te teken die een keer naar een stad gaat?
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Maar je begrijpt dat we plannen voor de korte termijn nodig hebben, vanuitgaande dat mensen een week kunnen leven van 1 euro zet dat geen zoden aan de dijk. Waarschijnlijk zou dit zelfs nadelig uit kunnen pakken, deze kansarme proleten zijn uiteraard in de meerderheid en de politiek schijnt erg gevoelig te zijn voor de mening van deze groepen. Het zou dus zelfs zo uit kunnen pakken dat er een sociaal stelsel in het leven wordt geroepen als reactie op jouw goede plan.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:29 schreef zbbrox het volgende:
Nou makkie.. het kost al je geld per sms.. en als iedereen honger genoeg heeft en alle diepvriesmacaroni is op.. dan gaan ze elkaar opeten.
Dat jij niet verstandig met jouw grondrechten kunt omgaan heeft totaal niets met mij te maken, en als jij ingevolge van deze onkunde aanstoot neemt of wellicht ontevreden bent met mijn tekst kan mij dat aan mijn reet roesten. Voor de rest: mijn profiel schept genoeg duidelijkheid.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:35 schreef Chain_Reaction het volgende:
[..]
Dat is het eigenlijke punt niet zozeer. Het volslagen oninteressante verhaal die jij met veel bombarie presenteert is kwalijker.
Als je er niet mee kunt leven dat jouw volslagen oninteressante en huilerige topics niet enkel met applaus onthaald worden, raad ik jou aan om geen topics meer te openen, voordat je weer zo opzichtig faalt.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:41 schreef fs180 het volgende:
[..]
Dat jij niet verstandig met jouw grondrechten kunt omgaan heeft totaal niets met mij te maken, en als jij ingevolge van deze onkunde aanstoot neemt of wellicht ontevreden bent met mijn tekst kan mij dat aan mijn reet roesten. Voor de rest: mijn profiel schept genoeg duidelijkheid.
Juist jij die de mond vol heeft van grondrechten, zou moeten respecteren dat iemand jouw onzin beoordeelt.
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Leer eerst eens hoe grondrechten werken en wat deze precies zijn, tevens heb ik bij mijn weten nergens toegzegt dat ik enkel boeiend topics zou openen, ik ben dan ook geheel content met de uitkomt van dit topic.
Nogmaals; het is heel leuk dat jij als bezigheidstherapie een volslagen oninteressante dag uit jouw betekenisloze leventje hier beschrijft, maar verwacht dan niet dat ik onder de indruk ben. Ok?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:48 schreef fs180 het volgende:
Leer eerst eens hoe grondrechten werken en wat deze precies zijn, tevens heb ik bij mijn weten nergens toegzegt dat ik enkel boeiend topics zou openen, ik ben dan ook geheel content met de uitkomt van dit topic.
Bovendien staan jouw posts bol van de taalfouten.
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Ok en ik zal de grondrechten nogeens wat nauwkeuriger bestuderen.. Schijnt zeer relevant te zijn om in een hoogstaand topic als deze te participeren.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:56 schreef fs180 het volgende:
Dat hoeft ook zeker niet, maar als jij verwijten maakt zorg dat deze correct zijn.
dat weet ik
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
@TS!quote:
Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag.
- klacht -
Vandaag wel typische vmbo marokkanen fristi zien drinken en cricket zien spelen
Ik snap je klacht en vooral je eerste opmerking vind ik superchill! Ik ben blij dat er nog wel mensen zijn die lange verhalen gebruiken om hun klacht te verduidelijken!!
Ik heb ook een klacht en weet zeker dat jij hem wel helemaal zult lezen!! 
Nogmaals dank!
Mijn klacht:
Daar zat ik dan. Op mijn kamer… kapot aan het huilen. Maar wie kan het zich iets schelen? Mijn zus was getrouwd en woonde nu in lille (frankrijk). Die had geen tijd voor me, had haar eigen gezinnetje. Verder had ik nog twee kleine broertjes. Mijn moeder deed alleen wat mijn vader wou. Mijn vader wou heb beste voor zijn kinderen. Dus dacht hij dat als hij voor mij de man zou kiezen, ik dan ook niet zou gaan scheiden zoals de meiden van tegenwoordig.. dat was hoe hij ons noemde. Hij vond dat scheiden tegenwoordig la mode is… in de mode. Maar pfff pot op… ik had nooit nix te zeggen. Mocht niet werken, mocht niet ff door de stad gaan met mijn vriendinnen. Alleen met mijn moeder, omdat volgens hem vriendinnen elkaar op het verkeerde spoor plaatsen… pfff ewa safie. Ik had geen agressieve pa, alleen zijn wil was wet. Hij huwelijkt me uit aan 1 of ander Riad…Hij zond mijn moeder om het me te zeggen. Tfoe wat haatte ik het. Ik wou nog verder studeren, iets van me leven maken. Maar ook dat was niet weggelegd voor mij. Wat had ik verkeerd gedaan jarebie om dit te moeten doorstaan? Om dit te moeten meemaken? Ik had tog nooit een vriendje gehad? Ik deed tog wat mijn ouders van me verwachtten? Wrm word ik dan gestraft? Ow ja… heb mezelf nog niet voorgesteld… nou mijn naam is Rafika, ben 19 jaar oud. En woon in Belgie, Antwerpen, borgerhout. Ook wel borgerokko genoemd. Inderdaad zat bomvol marokkanen. Maar was alleen maar leuker. Ik ben een berber… berber van het zuiden welverstaan, ook wel tachelhiet genoemd. Ik was van Kelaa, maar we hadden een huis in Agadir.
Moeder: Rafikaaa!!!! Adoed!!! (rafika kom hier!!!)
Rafika: pfff… wrm kan je het niet voor me opnemen, lieve moeder? Zei stilletjes tegen mezelf “ja hajie diegn(ja ik kom eraan)!” riep ik
Ik veegde mijn tranen weg. En liep de trappen af naar beneden. Ik had mijn zogezegde aanstaande man nog niet ontmoet. Heb wel een verlovingsfeestje gegeven; maar dat alleen. Kunnen jullie het geloven? Ja Ik was er helemaal alleen. Hij kon niet komen ofzo. Dit begon al goed. Zijn moeder keek me venijnig aan, alsook zijn zus Khadiga… gatver… die zou me zekers villen laters. Zijn vader daarentegen verwelkomde me in de familie… ja … hij verwelkomde me echt in de familie.. hij was heel vriendelijk, en zei dat ik de gelukkigste vrouw van heel de wereld zou worden.. yeah right, met deze twee zeker? Ik lachte toen maar naar hem. En keek verder levensloos voor me uit. Voor mij was dit het einde… safie ik was verdoemd; had het recht niet om gelukkig te worden. Was met ongeluk geboren klaar. Ik liep naar de keuken en ging naar mijn moeder, die druk in het weer was met het avondeten
Moeder: ogan ortriet adie t3ownt mie? (en ga je me niet helpen ofwat?)
Rafika: pfff jawel jawel…mijn moeder volgde Nederlandse lessen, dus kon ze aardig nederlands spreken, alleen wou ze het niet, wrm dan die lessen? Dacht ik
Moeder: Riad komt morgen bij je vader, om de bruiloft te regelen.
Rafika: kan me niet schelen..
Moeder: meid, je weet, je gaat je best moeten doen. Of je word helemaal niet gelukkig
Rafika: en dan? Veranderd nix aan de zaak, ben nooit gelukkig geweest
Dat kwetste mijn moeder, zagik zo aan haar gezicht…Ik was boos op haar, boos dat ze het niet voor me opnam.. en tegen dit alles was. Integendeel ze hielp maar mee, mijn leven te versucken. Ik Hielp mee met het avondeten en liep naar boven, sinds de dag van mijn uithuwelijking kom ik niet meer aan tafel eten…Mijn vader vroeg niet verder, ooit zal ik hem bedanken, zei hij… yeah right. Pfff… Wat moet ik doen… ik kroop mijn bedje in met de intentie te slapen…maar mijn gedachten lieten het niet toe. Morgen komt hij. Voor de eerste keer zullen we elkaar zien… hoe ziet hij eruit???
De volgende morgen… normaal zou het schooldag voor me zijn, maarjah, dat hoefde niet meer voor me. Want moest gelijk stoppen met school en dat door mijn vader. Ik weet niet of Riad hier achter zit. Maar dat zien we dan wel zeker? Ik stond recht en liep naar de badkamer waar ik ging twoda(wassing) om vervolgens te bidden. Ik liep naar beneden en groette iedereen met salam… verder liep ik naar de keuken en nam iets te eten. Daarna nam ik een emmer, zeep, borstel en dweil en liep de trappen weer op om de bovenverdieping op te vegen. Dat deed ik telkens… iedere ochtend routine werk. Sinds ik niet meer naar school ga. Verveel ik me rot, dus maar kuisen. Ik keek zelf niet meer naar het uurwerk, mijn moeder beveelde me me op te maken. Tazzz, voor wie dat? Voor die snol of wat? Hij bewees zichzelf al op het zogezegde verlovingsfeestje. Niet komen opdagen, ze3ma alsof het me iets deed. Rot op man. Ik deed een simpele linnen broek aan met een witte rokje een zwart truitje en wit en zwarte hoofddoek. Ik hoorde de bel. En allerlei kabaal. Ow neee de witches zijn ook meegekomen; doe me dit niet aan. Ik bleef boven, tot mijn moeder me riep.
Moeder: Rafikaaaa adoed atselemt ( rafika kom groeten)
Ah joch wat gaat mij die mensen aan? Pfffff laat me tog met rust man? Ik liep die trappen af.. en kwam terecht in de gang… ik keek naar de voordeur… en schudde de gedachte van me weg, loop door gek… ik keek nog snel naar die voordeur en besloot tog maar binnen te gaan en te groeten.
Rafika: Salam 3aleikoom..
Alle hoofden werden naar me toe gedraaid… Zelf zag ik er zeker niet lelijk uit. Ik was getint had lichtbruine ogen en volle dikke lippen. Op school noemden ze me Beyonce. Nou dat deed me wel deugd… zij was tenslotte een echte beauty… nouja vroeg me af of ze het zeiden uit medelijden of gewoon omdat het zo was. Weer keken die twee me verrachtelijk aan. Fok jullie… dacht ik. Ik liep naar zijn moeder en groette met een glimlach,terwijl zij me heel vies aankeek en teruggroette met vier kusjes… noujah wat je kusjes noemt, het was alsof ik besmet was van shie gevaarlijke virus. Gatver… Khadiga kuste me maar drie maal en de vierde was een bruintje voor me. Mijn gezicht zat rood van de schaamte… tfoe, belachelijk. AZe deed ook geen poging om me te redden de drol. Tfoe. Daarna liep ik naar de vader en tenslotte naar hem… Hij had zwarte krullen, was getint en had verdomme groene ogen… mijn god wat een beauty…ik stak mijn hand uit en groette hem. Die beantwoorde hij ook, maar dan heeeeel neutraal. Mijn god. Hij raakte gewoon mijn hand aan en keek verder voor zich uit. Wat voor familie word ik mee opgescheept?? Awielie? Dat kan mijn vader tog niet menen??, allemaal hadden ze een soort van hoge dunk. Wielie
Het huwelijksfeest zou gehouden worden over twee weken. Ik staarde voor me uit en nipte wat af en toe van mijn glas thee. De moeder en zus keken me maar vies aan, eerst deed het me wat, maar uiteindelijk kon het me nix meer schelen. Snollen… ewa safie. Riad gaf me geen 1 blik. Ik wel, ik vond het mooi hoe hij praatte, hij had zo’n mannelijke stem. Zijn vader deed wel meest het woord. Hij knikte maar of gaf zijn mening wanneer het echt wel nodig was…voor het eerst in dagen keek ik naar de klok…12 uur ??? dat kan tog niet?? Awielie de klok stond stil. Hoop maar dat niemand het opgemerkt heeft, alsof het teveel was om batterijen te kopen.
Vader van riad: ewa mijn zoon, neem je aantstaande maar mee naar het centrum, en ga dingen kopen voor haar
Riad: ik moet nog bij nawfel zijn…
Vader van riad: Nawfel kan wachten…
Riad: ok… zei hij met opgespande kaken…
Rafika: euhm… 3ami… (iedereen keek me aan, alsof ze het niet geloofden dat ik echt kon praten) het hoeft niet…
Vader van riad: jewel… denia henia mijn dochter… hij heeft tijd zat…
Ik keek weer naar beneden mijn vaders ogen ontwijkend, die boekdelen spraken. Pff had beter mijn mond gehouden… dacht ik. Uiteindelijk stond Riad recht… en keek me voor het eerst aan…
Riad: euhm ga je zo mee of wat ga je doen? Vroeg hij vriendelijk voor de ouders
Rafika: euhm… ik ga eerst nog mijn jas en tasje halen
We liepen alletwee de gang in…
Riad: haast je, heb niet heel mijn dag de tijd. Zei hij dit keer veel brutaler…
Fok jou… dacht ik. Ik nam mijn wit jasje en deed mijn witte schoentjes aan. Ik nam mijn zwarte tas en liep de trappen af, naar buiten. Pfff waar was hij ook weer… een mooie bmw wagen tuutte naar me…ik liep ernaar toe en stapte naast hem in. Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak… het feit dat hij hier met tegenzin zat, maakte het een stuk minder. Ik zweeg was echt niet van plan te praten. Plots ging zijn telefoon af… hij nam zonder kijken wie het was op.
Riad: halooo
…:
Riad: ja hoor… zei hij snel heel liefjes
…
Riad: ow kan nu echt niet meid…
…
Wat meid????? Wat is dit allemaal?
Riad: okay spreek je straxjes … doeiii
Hij excuseerde zich niet… deed helemaal nix. Legde zijn telefoon terug en reed gewoon verder. Ik voelde me echt niet goed hierbij.. wat moest ik met zo iemand?? Hold on… misschien was het een collega…of misschien … pfff ik weet niet wat ik moest denken. Aan de weg te zien reed hij de autosnelweg op… ik besloot nix te vragen. Volgde alleen de borden… en daaraan was te zien dat meneer naar Gent ging??? Kifach?? Ik zweeg, hield mijn mond nog altijd. Okay dit zou een kapot saaie dag worden. Het was nog maar 14 uur… na een half uurtje kwamen we aan. Hij parkeerde de wagen in het centrum en vroeg me af te stappen. Dat deed ik dan ook. Net als een koppel van de bergen, stapte ik een meter achter hem. Hij liep naar een sportzaak… ik volgde dus en ging ook binnen. Een knappe man van rond 23-24 jaar stond achter de toonbank. Hij leek wel op die ene acteur.. van diesel.. of vien diesel of hoe heet hij ook alweer… moheem die kale kast daar..
Nawfel: Ahlannnn gooja…
Riad: wasuppp alles goed man?? Eyy sorry dat ik later ben man
Nawfel: la denia henia… dat weet je tog
Riad: hoe gaat het met de lady… je zoontje..
Nawfel: hamdoulilah alles tiptop in orde man… wie is die ene daar..
Riad: pfff zwijg man..
Nawfel: ok sorry…
Ik zag dat ze waarschijnlijk iets wilden bespreken dus liep ik de grote winkel s af, ging gewoon naar de andere kant van de zaak. Uiteindelijk na een halfuurtje gewacht te hebben riep hij me
Riad: Rafika… jalah
Ik liep meteen richting de deur en glimlachte vriendelijk naar Nawfel… hij glimlachte terug en deed verder met zijn werk. Ik liep weer achter Riad aan... ik had er meer dan genoeg van.. wat ben ik? Zijn hondje?
Rafika: RIAD!!!
Hij draaide zich verbaasd om en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Het was duidelijk dat ook hij uitgehuwelijkt werd. Maar daar kan ik tog nix aan doen? Ik zit in dezelfde situatie als hem. Mijn leven word ook bepaald. Ben net als een marionet…
Daar zat ik dan. Op mijn kamer… kapot aan het huilen. Maar wie kan het zich iets schelen? Mijn zus was getrouwd en woonde nu in lille (frankrijk). Die had geen tijd voor me, had haar eigen gezinnetje. Verder had ik nog twee kleine broertjes. Mijn moeder deed alleen wat mijn vader wou. Mijn vader wou heb beste voor zijn kinderen. Dus dacht hij dat als hij voor mij de man zou kiezen, ik dan ook niet zou gaan scheiden zoals de meiden van tegenwoordig.. dat was hoe hij ons noemde. Hij vond dat scheiden tegenwoordig la mode is… in de mode. Maar pfff pot op… ik had nooit nix te zeggen. Mocht niet werken, mocht niet ff door de stad gaan met mijn vriendinnen. Alleen met mijn moeder, omdat volgens hem vriendinnen elkaar op het verkeerde spoor plaatsen… pfff ewa safie. Ik had geen agressieve pa, alleen zijn wil was wet. Hij huwelijkt me uit aan 1 of ander Riad…Hij zond mijn moeder om het me te zeggen. Tfoe wat haatte ik het. Ik wou nog verder studeren, iets van me leven maken. Maar ook dat was niet weggelegd voor mij. Wat had ik verkeerd gedaan jarebie om dit te moeten doorstaan? Om dit te moeten meemaken? Ik had tog nooit een vriendje gehad? Ik deed tog wat mijn ouders van me verwachtten? Wrm word ik dan gestraft? Ow ja… heb mezelf nog niet voorgesteld… nou mijn naam is Rafika, ben 19 jaar oud. En woon in Belgie, Antwerpen, borgerhout. Ook wel borgerokko genoemd. Inderdaad zat bomvol marokkanen. Maar was alleen maar leuker. Ik ben een berber… berber van het zuiden welverstaan, ook wel tachelhiet genoemd. Ik was van Kelaa, maar we hadden een huis in Agadir.
Moeder: Rafikaaa!!!! Adoed!!! (rafika kom hier!!!)
Rafika: pfff… wrm kan je het niet voor me opnemen, lieve moeder? Zei stilletjes tegen mezelf “ja hajie diegn(ja ik kom eraan)!” riep ik
Ik veegde mijn tranen weg. En liep de trappen af naar beneden. Ik had mijn zogezegde aanstaande man nog niet ontmoet. Heb wel een verlovingsfeestje gegeven; maar dat alleen. Kunnen jullie het geloven? Ja Ik was er helemaal alleen. Hij kon niet komen ofzo. Dit begon al goed. Zijn moeder keek me venijnig aan, alsook zijn zus Khadiga… gatver… die zou me zekers villen laters. Zijn vader daarentegen verwelkomde me in de familie… ja … hij verwelkomde me echt in de familie.. hij was heel vriendelijk, en zei dat ik de gelukkigste vrouw van heel de wereld zou worden.. yeah right, met deze twee zeker? Ik lachte toen maar naar hem. En keek verder levensloos voor me uit. Voor mij was dit het einde… safie ik was verdoemd; had het recht niet om gelukkig te worden. Was met ongeluk geboren klaar. Ik liep naar de keuken en ging naar mijn moeder, die druk in het weer was met het avondeten
Moeder: ogan ortriet adie t3ownt mie? (en ga je me niet helpen ofwat?)
Rafika: pfff jawel jawel…mijn moeder volgde Nederlandse lessen, dus kon ze aardig nederlands spreken, alleen wou ze het niet, wrm dan die lessen? Dacht ik
Moeder: Riad komt morgen bij je vader, om de bruiloft te regelen.
Rafika: kan me niet schelen..
Moeder: meid, je weet, je gaat je best moeten doen. Of je word helemaal niet gelukkig
Rafika: en dan? Veranderd nix aan de zaak, ben nooit gelukkig geweest
Dat kwetste mijn moeder, zagik zo aan haar gezicht…Ik was boos op haar, boos dat ze het niet voor me opnam.. en tegen dit alles was. Integendeel ze hielp maar mee, mijn leven te versucken. Ik Hielp mee met het avondeten en liep naar boven, sinds de dag van mijn uithuwelijking kom ik niet meer aan tafel eten…Mijn vader vroeg niet verder, ooit zal ik hem bedanken, zei hij… yeah right. Pfff… Wat moet ik doen… ik kroop mijn bedje in met de intentie te slapen…maar mijn gedachten lieten het niet toe. Morgen komt hij. Voor de eerste keer zullen we elkaar zien… hoe ziet hij eruit???
De volgende morgen… normaal zou het schooldag voor me zijn, maarjah, dat hoefde niet meer voor me. Want moest gelijk stoppen met school en dat door mijn vader. Ik weet niet of Riad hier achter zit. Maar dat zien we dan wel zeker? Ik stond recht en liep naar de badkamer waar ik ging twoda(wassing) om vervolgens te bidden. Ik liep naar beneden en groette iedereen met salam… verder liep ik naar de keuken en nam iets te eten. Daarna nam ik een emmer, zeep, borstel en dweil en liep de trappen weer op om de bovenverdieping op te vegen. Dat deed ik telkens… iedere ochtend routine werk. Sinds ik niet meer naar school ga. Verveel ik me rot, dus maar kuisen. Ik keek zelf niet meer naar het uurwerk, mijn moeder beveelde me me op te maken. Tazzz, voor wie dat? Voor die snol of wat? Hij bewees zichzelf al op het zogezegde verlovingsfeestje. Niet komen opdagen, ze3ma alsof het me iets deed. Rot op man. Ik deed een simpele linnen broek aan met een witte rokje een zwart truitje en wit en zwarte hoofddoek. Ik hoorde de bel. En allerlei kabaal. Ow neee de witches zijn ook meegekomen; doe me dit niet aan. Ik bleef boven, tot mijn moeder me riep.
Moeder: Rafikaaaa adoed atselemt ( rafika kom groeten)
Ah joch wat gaat mij die mensen aan? Pfffff laat me tog met rust man? Ik liep die trappen af.. en kwam terecht in de gang… ik keek naar de voordeur… en schudde de gedachte van me weg, loop door gek… ik keek nog snel naar die voordeur en besloot tog maar binnen te gaan en te groeten.
Rafika: Salam 3aleikoom..
Alle hoofden werden naar me toe gedraaid… Zelf zag ik er zeker niet lelijk uit. Ik was getint had lichtbruine ogen en volle dikke lippen. Op school noemden ze me Beyonce. Nou dat deed me wel deugd… zij was tenslotte een echte beauty… nouja vroeg me af of ze het zeiden uit medelijden of gewoon omdat het zo was. Weer keken die twee me verrachtelijk aan. Fok jullie… dacht ik. Ik liep naar zijn moeder en groette met een glimlach,terwijl zij me heel vies aankeek en teruggroette met vier kusjes… noujah wat je kusjes noemt, het was alsof ik besmet was van shie gevaarlijke virus. Gatver… Khadiga kuste me maar drie maal en de vierde was een bruintje voor me. Mijn gezicht zat rood van de schaamte… tfoe, belachelijk. AZe deed ook geen poging om me te redden de drol. Tfoe. Daarna liep ik naar de vader en tenslotte naar hem… Hij had zwarte krullen, was getint en had verdomme groene ogen… mijn god wat een beauty…ik stak mijn hand uit en groette hem. Die beantwoorde hij ook, maar dan heeeeel neutraal. Mijn god. Hij raakte gewoon mijn hand aan en keek verder voor zich uit. Wat voor familie word ik mee opgescheept?? Awielie? Dat kan mijn vader tog niet menen??, allemaal hadden ze een soort van hoge dunk. Wielie
Het huwelijksfeest zou gehouden worden over twee weken. Ik staarde voor me uit en nipte wat af en toe van mijn glas thee. De moeder en zus keken me maar vies aan, eerst deed het me wat, maar uiteindelijk kon het me nix meer schelen. Snollen… ewa safie. Riad gaf me geen 1 blik. Ik wel, ik vond het mooi hoe hij praatte, hij had zo’n mannelijke stem. Zijn vader deed wel meest het woord. Hij knikte maar of gaf zijn mening wanneer het echt wel nodig was…voor het eerst in dagen keek ik naar de klok…12 uur ??? dat kan tog niet?? Awielie de klok stond stil. Hoop maar dat niemand het opgemerkt heeft, alsof het teveel was om batterijen te kopen.
Vader van riad: ewa mijn zoon, neem je aantstaande maar mee naar het centrum, en ga dingen kopen voor haar
Riad: ik moet nog bij nawfel zijn…
Vader van riad: Nawfel kan wachten…
Riad: ok… zei hij met opgespande kaken…
Rafika: euhm… 3ami… (iedereen keek me aan, alsof ze het niet geloofden dat ik echt kon praten) het hoeft niet…
Vader van riad: jewel… denia henia mijn dochter… hij heeft tijd zat…
Ik keek weer naar beneden mijn vaders ogen ontwijkend, die boekdelen spraken. Pff had beter mijn mond gehouden… dacht ik. Uiteindelijk stond Riad recht… en keek me voor het eerst aan…
Riad: euhm ga je zo mee of wat ga je doen? Vroeg hij vriendelijk voor de ouders
Rafika: euhm… ik ga eerst nog mijn jas en tasje halen
We liepen alletwee de gang in…
Riad: haast je, heb niet heel mijn dag de tijd. Zei hij dit keer veel brutaler…
Fok jou… dacht ik. Ik nam mijn wit jasje en deed mijn witte schoentjes aan. Ik nam mijn zwarte tas en liep de trappen af, naar buiten. Pfff waar was hij ook weer… een mooie bmw wagen tuutte naar me…ik liep ernaar toe en stapte naast hem in. Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak… het feit dat hij hier met tegenzin zat, maakte het een stuk minder. Ik zweeg was echt niet van plan te praten. Plots ging zijn telefoon af… hij nam zonder kijken wie het was op.
Riad: halooo
…:
Riad: ja hoor… zei hij snel heel liefjes
…
Riad: ow kan nu echt niet meid…
…
Wat meid????? Wat is dit allemaal?
Riad: okay spreek je straxjes … doeiii
Hij excuseerde zich niet… deed helemaal nix. Legde zijn telefoon terug en reed gewoon verder. Ik voelde me echt niet goed hierbij.. wat moest ik met zo iemand?? Hold on… misschien was het een collega…of misschien … pfff ik weet niet wat ik moest denken. Aan de weg te zien reed hij de autosnelweg op… ik besloot nix te vragen. Volgde alleen de borden… en daaraan was te zien dat meneer naar Gent ging??? Kifach?? Ik zweeg, hield mijn mond nog altijd. Okay dit zou een kapot saaie dag worden. Het was nog maar 14 uur… na een half uurtje kwamen we aan. Hij parkeerde de wagen in het centrum en vroeg me af te stappen. Dat deed ik dan ook. Net als een koppel van de bergen, stapte ik een meter achter hem. Hij liep naar een sportzaak… ik volgde dus en ging ook binnen. Een knappe man van rond 23-24 jaar stond achter de toonbank. Hij leek wel op die ene acteur.. van diesel.. of vien diesel of hoe heet hij ook alweer… moheem die kale kast daar..
Nawfel: Ahlannnn gooja…
Riad: wasuppp alles goed man?? Eyy sorry dat ik later ben man
Nawfel: la denia henia… dat weet je tog
Riad: hoe gaat het met de lady… je zoontje..
Nawfel: hamdoulilah alles tiptop in orde man… wie is die ene daar..
Riad: pfff zwijg man..
Nawfel: ok sorry…
Ik zag dat ze waarschijnlijk iets wilden bespreken dus liep ik de grote winkel s af, ging gewoon naar de andere kant van de zaak. Uiteindelijk na een halfuurtje gewacht te hebben riep hij me
Riad: Rafika… jalah
Ik liep meteen richting de deur en glimlachte vriendelijk naar Nawfel… hij glimlachte terug en deed verder met zijn werk. Ik liep weer achter Riad aan... ik had er meer dan genoeg van.. wat ben ik? Zijn hondje?
Rafika: RIAD!!!
Hij draaide zich verbaasd om en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Het was duidelijk dat ook hij uitgehuwelijkt werd. Maar daar kan ik tog nix aan doen? Ik zit in dezelfde situatie als hem. Mijn leven word ook bepaald. Ben net als een marionet…
Riad: wat mat jij van me? Nog steeds met die opgetrokken wenkbrauw
Rafika: kun je aub trager lopen, ik haal je niet meer
Riad: pfff zaag niet wijf…
Rafika: ???
Zijn telefoon ging af en meneertje beantwoorde die, draaide zich om en liep weg. Ik zou hem nu weer moeten volgen ofzo? Get lost. Ik draaide me de andere kant op en liep terug naar de auto. Ik besefte te laat dat ik niet binnen zou kunnen gaan. Had de sleutels niet shit… Ik bleef wachten en zoals het weer zich aanpaste aan mijn humeur begonnen er donkere wolken op te stapelen en begaven zich de eerste druppels. Ik maakte geen aanstalten om zehma te lopen naar een kant ofzo. Bleef er gewoon staan. Het kon me niet schelen. Hoopte op dat moment uit het diepste van mijn hart dat ik een ziekte zal oplopen en gewoon zal sterven in mijn bed door te hoge koorts. Ik weet niet, maar het kwam extra hart aan. Hoe hij me behandelde en hoe hij tegen me sprak. De regen nam toe en het werd een stortbui.. daar zat ik dan… kletsnat. Toen het wat minderde en de zon plaats maakte tussen de wolken kwam een bmw x5 aangereden. Een knappe meid van rond de 20 jaar stapte uit… ze keek me vreemd aan… ja is maar normaal, hoe ik daar stond :s te erg voor woorden. Net een verdwaalde hond. Ze kwam naar me toe
Leila: gaat het meisje??
Ik wist niet wat ik moest zeggen..
Rafika: o ja …. Ja… het gaat
Leila: zeker weten? Je bent kletsnat?
Rafika: ja ik weet… ma3lish…
Riad: DAAR BEN JE!!!
Leila draaide haar om en keek naar riad, die ze blijkbaar kende
Leila: ahlan riad… alles goed
Riad: ja hoor hamdoulilah…
Leila: moheem ik ga ervandoor… beslama ze keek vriendelijk mijn kant op en glimlachte naar me
Ik glimlachte terug en volgde haar met mijn ogen. Ze liep de sportzaak binnen en nawel rende naar haar toe en omhelsde haar… hij kuste haar hartstochtelijk, duidelijk blij haar te zien. Riad begon tegen me te flippen,
Riad: waar was je? Kijk hoe je eruit ziet man??? Het regende wel!! Shit man…
Rafika: breng me thuis zei ik rustig
Riad: ja jij hebt gemakkelijk praten. Je droogt eerst helemaal, dan pas breng ik je thuis.. zodat mijn ouders tegen me gaan flippen zeker?? Zij is gek..
Hij stapte zijn auto in maar ik bleef staan en keek voor me uit. Wrm word ik met hem opgescheept? Wrm kan ik mijn eigen man niet kiezen? Ja hij is zeker een mooie jongen.. maar zijn innerlijke maakt het verrot voor hem. Pfff hij het raampje langs mijn kant naar beneden
Riad: stap je vandaag nog in?
Ik zei helemaal nix en stapte gewoon in.
Riad: pffff mijn banken man… met al jouw nattigheid
Rafika: ah hou tog je smoel…je lijkt wel een wijfje… tfoeee!!! Hou gewoon je lelijk bek en breng me thuis!!
Hij keek me verbaasd aan, verbaasd van mijn uitbarsting, had het waarschijnlijk niet van me verwacht. Hij zweeg en reed maar rondjes in gent.. hij wou me waarschijnlijk boos maken… maar dat word ik niet snel. Was erger gewoon. Ik zweeg en viel uiteindelijk in een diepe slaap…
Riad:
Daar zat ik dan… tfoe… moest trouwen!! Ik kon zooooveel meiden krijgen… iedereen was gek op mij. En dan komt mijn vader met een van zijn stomme idieen, namelijk dat ik moet trouwen. Tfoe tfoe tfoe. Of hij onterft me.. noujah, we hadden kapot veel winkels… bepaalde Marokkaanse winkels, met Marokkaanse meubels enzo… andere gewoon kleren.. andere groenten en specerijen. Noujah kortom we waren wel rijk. Mijn vader komt met ene moslima… noujah ken dat wel… hoofddoekje thuis.. mooi blijven zitten maar vanzodra ze de hoek omgaan, gaat alles eraf en blijft een kort rokje over met topje…tfoe…zat in de living.. moest haar zien. Noujah heb wel wat zoekwerk laten doen… ergste van al, ze ging niet meer naar school :s wielie… kon beter eentje van de bergen nemen!! Ging geen verschil zien. ewa zoals ik zei, daar zat ik dan… kijkend voor me uit… haar ouders leken me vriendelijk. Had respect voor hun. Zoals ik die had voor mijn ouders. Maar ik wil niet trouwen klaar. Had genoeg chiekies. Wou me tijd niet spenderen met alleen 1 meisje die op de koop toe dan ook nog eens ongeschoold is? Aub he.. ben tog meer waard? Haar moeder riep haar naar beneden te komen… hmm ze had nog een mooie stem.. kende bepaalde meiden, en ik zweer je als je ze zou horen aan de telefoon, je zou denken dat je praat met ene ahmed ffzo.. terwijl het is een zoebida… jaja te veel mannelijke hormonen. Na een paar minuten kwam ze de woonkamer binnengestapt… salam 3aleikoom.. ik keek onmiddellijk op. En laten we eerlijk zijn.. ze was een mooie meid. Ze leek op iemand… maar weet niet wie. In ieder geval heb er allesinds mooiere gehad. Pfff.. moet dit hier echt? Fake hoofddoekdraagster. Durf wedden dat ze scheinheilig was tot m met.. zoals de meeste. Tfoei. Ze kwam salam zeggen, en naar mijn gedacht haapte ze een beetje te veel. Ik gaf r geen aandacht… ewa safie. Plots kwam mijn vader met nog een leuk ideetje… nou… dat ik met haar naar buiten moeten. Zou dingen voor haar moeten kopen.. tfoeiii!! Ik had nog een afspraak bij Nawfel man… pffff hellno dat ik iets ga kopen voor haar… dat ze het zelf betaald.. ana malie? Ik zag aan mijn ma haar gezicht dat het haar niet aanstond. Noujah zij wou me voor me nicht in marokko. Mijn vader wou me dan weer voor dit soortje hier. Ewa ja we zien wel. Ik sprak lief tegen haar bij mijn ouders maar in de gang snakte ik haar af, namelijk dat ze snel moest zijn. Ewa safie denken julie nou echt dat ik mijn afspraken ga laten gaan voor haar? Echt niet.. kreeg in de auto een telefoontje. Was van hajat… een van die meiden die gingen jagen op jongens in plaats van omgekeerd. Ik drukte mijn telefoon niet in ffzo… ze zal er maar mee moeten leren leven; Durf wedden dat zij helemaal gek op me is. Noujah.. het spijt me, maar ik niet. Nawfel deed weer dom. Van wie is het blablaba… skoot mannnn… zei ik. Hij vond haar een mooie meid en vriendelijk. Jah nawfel ook. Hij had niet te klagen.. had een pracht van een vrouw en zoontje, die be3da onafhankelijk was. Ze had haar eigen zaak. Kon op haar eigen benen staan. Tazz had ik maar zo iemand. Wat krijg ik hier? Een analfabeet… aub…tazzz.. ik wou mezelf niet belachelijk maken.. dus liet ik haar meters achter me lopen… zehma kende haar niet. Eerlijk ik dacht dat ze geen stem had ofzo.. want hoorde haar nauwelijks.. plots riep ze me… RIAD… waylie??? Het praat? Ik keek haar verbaasd aan… wat moet je meid?? Ze vroeg me trager te lopen.. hahaha sukkel.. mijn telefoon ging af.. ow dat was die italiaanse chick.. wajaw, dat was pas een schoonheid… ik liep diep in gesprek.. ewa ze moest maar achter me aan lopen. Hopelijk krabt ze terug, en wil ze niet meer met me trouwen. Dan ben ik behda van haar af. En kan ik ongestoord mijn leventje verder gaan. Ik draaide me op een gegeven moment om en zag dat ze er niet meer stond… het begon te regenen… wielie?? Waar is ze… ik werd paniekerig.. wajaw.. wat als ze verdwaalt, wat moet ik tegen haar ouders zeggen? Ik bleef eerst onder een afdakje… mij kleren moeten niet worden hoor Daarna liep ik terug naar de auto.. en daar stond ze… kletsnat te praten met … leila?? Wielie hechma… ik liep naar dr toe en begon meteen te schreeuwen. Ze keek gewoon levensloos voor haar uit. Breng me naar huis zei ze? Gek?? In deze hala ffwat? Ik reed rondjes, tot ze allesinds wat gedroogd was. Na een tijdje keek ik haar vanaf mijn ooghoeken aan en zag dat ze in slaap was gevallen. Mijn ogen gingen over haar hele lichaam… ze had zo’n vredige uitdrukking…ze leek me lief… neejj man… begin niet met chie verliefdheid. Ik verliefd?? Hahaha yeah right. We kwamen aan bij haar thuis… ow fuck had haar nix gekocht… pfff mijn vader vilt me. Ik duwde haar…
Riad: ey… rafika… wakker worden
Rafika: pff waar zijn we?
Riad: in de hemel… thuis wat denk je
Ze keek me vies aan en stapte meteen uit. Ik riep haar te wachten. Maar ze stak haar sleutel in de deur en liep naar binnen. Ik kon nog op tijd de deur tegenhouden, of die viel toe. Ik liep de living binnen en groette iedereen salam. Rafika was nergens te zien. Mijn vader keek me tevreden aan. Yeah right…
Rafika:
Ik begon haat te voelen voor hem; Gewoon HAAT… hij had een mooi gezichtje, maar o zo’n rot karakter? Ik ging zo snel mogelijk bij hem vandaan. Moest nix van hem weten; ik had het enorm koud…. Mijn hoofd gloeide… hamdoulilah, ik krijg die ziekte… mijn gebeden worden verhoord. Ik liep naar binnen en onmiddellijk naar boven. Het kon me niet schelen wat die ouders van me dachten. Fok jullie allen. Ik liep mijn kamer binnen en ging meteen onder de dekens. Pffff had het zooo koud, beefde als een gek. Na een tijdje viel ik weer in slaap…
Riad:
We namen uiteindelijk afscheid… Rafika kwam niet meer beneden.. mijn ouders keken er raar van op en vroegen om haar. Mijn vader keek me wantrouwig aan, dus draaide ik snel mijn gezicht de andere kant op. Kon niet liegen. Zeker niet tegen hem. Mijn moeder bleef maar in de auto praten over hoe onbeschoft ze Rafika vond. Ze kwam geen afscheid nemen. We waren beter af met hanan (mijn nicht dus) nou als ik moest kiezen tussen die twee dan tog beter Rafika.
Riad: ze voelde zich al niet goed in de auto a ma… nam ik het op voor haar.
Moeder: dan nog, ze hoort me te groeten. Word haar schoonmoeder en zo wil ik niet behandeld worden.
Vader: Allah y 7deek a fatma…het meisje is ziek… safie.. baraka… ik ben trots om haar als schoondochter te mogen hebben. M7eshba(hoofddoekdragend), swab(respect), nene mijn zoon, je hebt goed gekozen
Yeah right gekozen… moest verdomme ja. Als ik mocht kiezen dan koos ik zo’n lekker ding van egypte met lichtgroene ogen… lekker getint style haren… ow my god… gewoon een prachtstuk om mee te pronken. Wat viel er te pronken mat Rafika? Tazz ze kon waarschijnlijk niet tellen. Ongeschoolde puber… dacht ik. Maar aan een kant… wat als ze het verteld aan haar ouders, wat er gebeurd was? Dan vermoord mijn vader me… wielie.. het is zijn beste vriend zijn dochter. Pfff. Thuis aangekomen liep ik meteen mijn kamer in en ging ik op mijn bed liggen… dacht aan de hele dag… raar maar waar.. het beeld van rafika al slapend flitste voor mijn ogen…ze was een mooie meid… maar ik wou niet met haar trouwen. En ik vertrouwde haar niet… pffff wat rottig..
Rafika:
Ik ijlde tot n met. Ik zweette tot n met.. had nare dromen. Kortom had kapot slecht geslapen. Mijn hoofd bonsde… mijn wens kwam uit… nu ga ik sterven.; dacht ik. Ik schreeuwde blijkbaar want mijn moeder kwam mijn kamer in gelopen…
Moeder: Rafika… bismillah 3leek… jarebie ze heeft je sihr aangedaan…
Rafika: mama… safie makayn lbas…
Moeder: adas garg ie deucteur? (moet ik de docter roepen?)
Rafika: la… oho.. hoeft niet..
Mijn moeder bracht weer al van haar kruidteeën boven. Met een gesloten neus dronk ik het in 1teug leeg. Ik voelde me echt ziek als een hond. Allemaal door die klootzak. Wat haatte ik hem.
De volgende morgen voelde ik me een beetje beter. Het was nog niet helemaal dat… mijn ogen waren opgezwollen. Ziekelijk gewoon. De moeder van Riad belde mijn moeder op om te zeggen dat ze het onbeleeft vond dat ik geen afscheid nam. Ach rotwijf, stik in je eigen geur mens. Dacht ik bitter. Jij en je dochter. Ach ik zou een hele level moeten doorstaan. Maar ik zou gaan scheiden van hem. Dat was zeker. Dat stond vast. Mijn moeder vroeg later in de keuken of er iets was gisteren. Ik zei nix. Want daar zou het uiteindelijk tog maar bij blijven. Zij zou het weten, mijn vader niet. En klaar. Ik hoorde nix meer van Riad. Helemaal nix. Ik mocht niet buiten van mijn pa, tenzij ik met Riad ging. En die sukkel zou ik niet eens willen zien laat staan met hem weg gaan. Het was nog twee dagen voor het huwelijk. Zijn familie zorgde voor alles. Van de koeken tot alles…Ik zag er enorm tegenop. Maar tegen wie kon ik praten? Mijn moeder? Pfff die luisterde alleen maar. Maar deed verder nix. Had geen vriendinnen. Pfff… plots belde iemand aan de deur. Aan zijn stem te horen wist ik dat het Riad was. Ik probeerde snel weg te glippen naar boven. Maar mijn pa had me gezien en riep me de woonkamer binnen. K liep met tegenzin binnen. Had wel geen hoofddoek op. Maar stik.. het word mijn man. Hij ziet me nog bloot… ow my god… hij zal me gewoon bloot zien :s: s nee…. Hij keek me iets te lang aan naar mijn gedacht. Ik had style lichtbruine haren…
Rafika: n3am a baba?
Vader: ewa adeud adastsowlt ie Riad ( ewa kom praten met riad)
Rafika: heb nog van alles te doen. Heb geen tijd…
Vader: wat moet je doen dan?
Rafika: dingen.
Ik draaide me om en liep mijn kamer op. Mijn vader zweeg… gatver.. hij zei gewoon nix meer? Dit kan tog niet? Mijn vader die zweeg… dit moet ik ergens neerpennen en uiteindelijk ophangen in een kader. Ik liep mijn kamer binnen en deed wat muziek aan. Vervolgens ging ik opmijn bed liggen. Hij was een mooie jongen… weer zag hij er daarnet mooi uit. Maar ik haatte hem. Hij had andere meiden, voelde zich enorm hoog. En dat was een enorme minpunt voor mij. Maar ja. Ik leer er gewoon mee leven, net zoals ik leerde leven met alle andere dingen die ik niet mocht doen en graag wou. Plots klopte iemand op mijn deur…
Rafika: binnen…
riad:
Derest van de weken verliepen rustig… noujah… raar maar waar. Rafika had blijkbaar nix verteld aan haar ouders. Dat had ik dus niet verwacht van haar. Ik hing wat hier en der uit. Probeerde gewoon mijn huwelijk te vergeten die stilletjes aan naderde. Ik ontweek Rafika. Heb nooit bij haar geweest, ze mocht dan nix verteld hebben, ik wou niet met haar trouwen. Klaar. Maar ik kon niet anders…twee dagen voor het huwelijk vroeg mijn vader of ik al langs was geweest bij Rafika.
Riad: euhm… la… ila chgool bezaf(nee.. er is teveel werk)
Vader: ga naar haar a za3toot ( aap)
Pffff man… ik deed mijn jasje aan en stapte mijn auto in. Mijn vader riep me nog dat hij gaat bellen of ik echt wel ben geweest. Tfoei… daar gaat mijn afspraak met Kitana.. tfoeiiii hatelijk man… aangekomen bij Rafika ging ik binnen. Haar vader verwelkomde me en wees me naar de woonkamer. Ik bleef zitten.. en keek wat voor me uit.. tot de vader van rafika haar plots riep :s?? Ik keek naar de deur… en zag een totaal andere meid… mijn god… wat een mooie haren had ze… ik had het niet eens door van mezelf, dat k haar zo aanstaarde. Tot ze zei dat ze geen tijd heeft om met mij te praten. ??? hoezo? Ze wilde me tog? Ze heeft tog ja geantwoord? Dan moet ze tog springen van blijdschap als ze me ziet? Ik begreep er nix meer van. Ze gaf me zelf geen blik waardig?? Dat deed ze zelf niet. Ze draaide zich verder om en liep naar boven… ik voelde me voor het eerst in mijn leven afgewezen, voor het eerst in mijn leven voelde ik me voor schut tegenover een meid dan nog.. Wajaw.. wat een shock…dit had ik dus echt niet verwacht.
Vader: ga maar mijn zoon… ga maar naar haar toe…
Ik knikte en gehoorzaamde. Ik liep de trappen, voor het eerst in mijn leven voelde ik me zenuwachtig…om naar een meisje toe te gaan…ik klopte op de eerste deur… maar hoorde nix. Deed ff open en zag dat ik verkeerd was, was waarschijnlijk haar broertje zijn kamer. Ik ging naar de volgende deur… en hoorde toen haar stem…
Rafika: binnen…
Wajaw… wat moet ik doen? Dacht ik gestresst…ik opende de klink voorzichtig… let’s face her..
Rafika:
Daar stond hij dan… de zielepoot… ik stond meteen recht van mijn bed en mijn haar viel weer sluiks over mijn voorhoofd en ogen…ik richtte me op en keek hem boos aan…
Rafika: wat moet je?
Riad: rustig rustig… wil gewoon ff met je praten
Rafika: jah wat heb je te zeggen dan? Snel… heb niet mijn hele dag tijd, probeerde ik hem terug te pakken
Riad: jah, wat ga je doen dan?
Rafika: wat gaat jou dat aan?
Riad: ik word je man…
Rafika: alleen op papier…
Hij keek me vreemd aan. Wat ??? wat is zijn probleem? Waar is die arrogantie van hem? Ze3ma i’m the bom??
Rafika: moheem, komt er nog iets van?
Riad: euhm… sorry van de vorige keer…
Rafika: oh my god… excuseer je jou?? Riad die zich excuseerd??
Riad: hij keek beschaamd weg
Rafika: moheem… kort en bondig het boeit me niet dat het je spijt okay. Het interesseert me niet eens wat je denkt. Okay?
Riad: wrm zo vijandig? Wrm trouw je met mij?
Okay… dit was een directe vraag… wat moest ik nu doen, eerlijk antwoorden? Of gewoon iets verzinnen? Nou we waren tog dicht bij het huwelijk… ik besloot zelf ook de vraag te stellen… misschien ontglip ik van de mijne
Rafika: wrm trouw jij met mij??
Riad: zeg je eerlijk omdat ik moet… zei hij serieus
Ik had diep in mijn binnenste gehoopt op een ander antwoord. Misschien iets als, omdat ik je wil. Of omdat ik verliefd op je ben. Maar kreeg een antwoord die me pijn deed in het hart.
Riad: nu jij?
Rafika: het zelfde als jou…
Hij keek me dit keer met grote ogen aan… wat? Wist hij het dus tog niet? Ow shit… nu ga ik problemen hebben…
Riad: hoezo? Dus je moet ook ofzo?
Rafika: ja… maar aub… doe er niets tegen. Of ik krijg problemen.
Hij keek me voor het eerst sinds ik hem ken, zielig aan. Een vorm van medelijden.
Riad: ik ga dan maar…
Rafika: aub… zeg nix..
Zei ik nog… hij wachtte ff en liep verder de deur uit… jarebie… laat hem zwijgen!!
Riad:
Wat??? Ze moest ook trouwen??? Ik weet niet maar dat antwoord stelde me teleur…?? Kifach?? Wat kon het me schelen? Zei een ander stemmetje weer. Tog… tog wou ik dat zij voor me gekozen had. En dat zij op mij verliefd was ofzo??? Wielie wat gebeurt er met me? Waar was die hardheid tegenover meiden? Rafika was niet zoals die andere meiden, besefte ik. Ze moest me niet. Ze haatte me… dat las ik van haar gezicht, haar ogen. Het was overduidelijk. Ze koesterde een wrok van haat voor me. Alleen al bij de manier hoe ze sprak. Natuurlijk zal ik nix zeggen. Want ik moest ook trouwen, en mijn vader vilt me als dit huwelijk niet meer door gaat. En ik moest niet denken te scheiden met haar, of hij slacht me gewoon. Haar vader en mijn vader, zijn hele goede vrienden. Bijna net als broers. Ik liep de trappen af en bleef nog ff in de woonkamer. Vervolgens nam ik afscheid en ging ik naar gent… ik moest dringend praten met mijn mattie Nawfel… hij had verstand van zo’n zaken.
Daar aangekomen ging ik meteen zijn winkel binnen. Er stond een andere jongen die me vertelde dat hij naar huis is. Ik stapte mijn auto in en reed weg. Nawfel woonde in een pracht van een villa. Samen met zijn vrouw een zoontje. Wollah durfde alles erop te zetten, dat niemand zo gelukkig was als die twee waren. Ik belde aan de deur en hoorde geschreeuw.. moest wel van Souhayb zijn. Leila deed de deur open met Souhayb in haar armen…
Leila: owww riad salam, kom verder
Ik liep volgde haar de hang door op naar de living, waar Nawfel langguit op de zetel tv keek.
Nawfel: ahlan gooja.. alles goed man?
Riad: ja goed lhamdoulilah.. met jou?
Nawfel: rustig rustig
Riad: man ik moet ff met je praten..
Hij ging rechtop zitten… en keek me aan…
Nawfel: ik luister… of wacht ff eerst ff iets drinken… SCHATJEEE!!
Leila: JAAA
Nawfel: haffak lieverd breng ff wat thee en gebak
Leila: hier neem jij dan Souhayb ff over van me… dan maak ik iets klaar…
Nawfel: okkk… kom hier mijn lieverdjeee… souhayb schreeuwde om zijn mammie…
Leila: kom er zo aan…
Nawfel: zie je.. hij word een moederskindje..; hahaha
Riad: hahaaha ma3lishhh
Nawfel: zo moet het… zorg maar voor je mamie maar vertel…
Riad:jah man… je weet wel die ene meid…
Nawfel: ow jah… van vorige weken daar…
Riad: juist.. wel je weet ik moet met haar trouwen, maar ik heb vandaag achter gekomen, dat ook zij gedwongen word
Nawfe: kijk man, ik heb je al altijd gezegd; baraka tnawie… en ga je vrouw zoeken, wat doet meneer, hij gaat wat meiden playen; alle soorten, alle nationaliteiten zodat zijn pa niet anders kan dan uithuwelijken zodat hij niet met een zoon komt van een of ander italiaanse. Man jij krijgt je verdiende loon, heb ik je al gezegd. Maar dat meisje meskiena… wollah heb medelijden met haar. Er staat er nix anders op dan dat jullie gaan trouwen, en dat je gewoon goed voor haar zorgt.. klaar. Wees een man. Wollah aan jou leeftijd was ik al getrouwd. Ik huwde op my 22ste met Leila. Kijk nu ben 24… wollah ben de gelukkiste man ter wereld lhamdoulilah. Heb mij zoontje heb een lieve vrouw. Heb winkels…hamdoulilah.
Ik luisterde naar zijn raad… en ging meer en meer beseffen, dat dit niet meer verder kon. Al die meiden… al die onzin. Het kon gewoon niet meer. Ik was al altijd vorm van “jaloers” op nawfel. Wou graag in zijn plaats zijn. Nou dit was mijn kans… Rafika was zeker geen lelijke meid. Ze was een mooie meid… alleen ongeschoold… maar okay… daar konden we tog iets aan doen? Gewoon bijlessen ofzo… ik begon langsom aan het goede er in te zien. Terugkrabbelen kon ik tog niet meer. Dus laten we proberen het goede van te maken. Ik bleef nog ff chillen en ging er toen uiteindelijk van door. Ik weet niet maar ik voelde me veel kalmer…. Rustiger…ach… ook al wou ik er iets van maken. Dat wou Rafika niet. Nou, nu tog niet. Want ze verrachte me…. Damn… hoe moet ik dit goedmaken. Ik besloot gewoon nix meer van me te laten weten tot over twee dagen, de dag van de hennafeest… dat word onze eerste nacht samen..
Rafika:
Daar zat ik dan op mijn bed… 7 uur s’morgens, had al gedouched me klaar gemaakt. Moest citroen over mij voeten doen alsook mijn handen… weet ik veel waarom. Ik deed gewoon wat er van me gevraagd was, net als een robot. Ik voelde me leeg. Mijn leven werd al altijd bepaald. Dus ben ik het gewoon. Om 14 uur kwam Khadija. Ze groette mijn moeder nors, en kwam naar me toe.
Khadija: jalah jij, moet je brengen naar de schoonheidsspecialist.
Rafika: okay, ik ga me eerst aankleden… moet ook eerst nog bidden
Khadija: ze bekeek me van top tot teen aan… bidden… jij? Zei ze spottend… jah ga maar. Ik wacht, maar haast je. Of er kan nix gedaan worden met die hoofd van je, je hebt van alles nodig om het te fixen
Ik besloot te zwijgen, en nam alles aan. Ze maakte me inderdaad uit. Maar Allah was er. Hij geschied. Ik liep naar boven en deed de woedoe, vervolgens ging ik bidden en me aankleden. Ik deed een zwarte broek aan, met roze jas tot mijn knieën. Nam mijn roze puntlaarzen en deed die aan. ik zocht mijn roze onderhoofddoek en mijn zwarte sjaal en deed die om. Toen ik de Trappen afliep stond ze daar te wachten aan de deur.. het was alsof ik met de politie mee moest ofzo. Waylie??? Dan had ik geen swab(respect) in plaats van dat ze met MIJN moeder ging praten? Nee… ze bleef hier maar staan als een vreemdeling. Vanzodra ze me zag bekeek ze me van top tot teen…
Khadija: wat heb jij daar aan…
Rafika: om hoelaat moeten we er zijn negeerde ik haar?
Khadija: zo snel mogelijk… gatver… al mijn tijd moet ik verspillen..
Ik volgde haar naar buiten en stapte de auto in. Bij de schoonheidsspecialist maakte ze me constant zwart. En met dat het een goeie vriendin van haar was, lachte die ene meid mij ook uit. Ze epileerden mijn wenkbrauw, terwijl ik protesteerde en zij van niet. Het is haram… zei ik… ‘jaja is al goed, geef maar toe je vind het leuk, om haram te doen’ zei khadija… ik keek haar aan… mijn haat groeide met de dag, voor heel die familie. Khadija zelf had geblondeerde haren.. in laagjes gesneden. Ze was getrouwd (raar maar waar). En was heel modern gekleed. Ik liet hun doen. En zweeg verder. Uiteindelijk was ze klaar. Ik keek in de spiegel, en verschoot van mezelf… waylieeee… ik leek die sterren op mtv wel..
Khadija: jalah geen getreuzel, we moeten gaan.
Rafika: ok… piepte ik
Ik wou mijn sjaal om doen… maar Khadija schreeuwde heel de salon bij elkaar, dat ik alles weer in de war breng, blablabla… ach rot tog op… mijn geloof komt voor hoor… ik liet haar schreeuwen en deed mijn hoofddoek om
Rafika: laten we gaan, het is tijd…
Khadija: je moet het zelf maar weten, nu zie je er weer lelijk uit..
Ik zweeg en deed alsof ik een kindje mee had. We liepen weer naar haar auto en reden naar hius.. onderweg gaf ze me een hele preek.. en vertelde ze me, dat ik me niet moest tonen zehma later… want dat Riad normaal met iemand anders zou trouwen. Ach het boeide me echt niet… dus zat ik met mijn hoofd ergens anders. Wat interesseerde het me, met wie hij zou trouwen? Ik moest hem niet… eerst vond ik hem een mooie jongen… en werd een beetje verliefd…. Maar dat eindigde al snel en is omgedraaid in haat en verachting. We gingen binnen bij me thuis. Ik liep naar mijn moeder die begon te huilen van vreugde
Moeder: mijn dochter word een Jvrouw… je ziet er beeldig uit.. bs7a
Rafika: lay3teek s7a… ik doe dit voor jullie…luid genoeg zodat Khadija het hoort…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ze leek er nix van te begrijpen. Ewa ja domme koe.
Khadija: euhm khaltie, jalah… jullie moeten mee naar de zaal.
Mijn moeder nam haar jelaba en hoofddoek deed alles om en we liepen weer met haar mee de auto in naar de zaal. Ik ging in een kamer wachten op de negaffa, die een half uurtje erna kwam. Ze was heel vriendelijk, en deed rustig aan met me. Ze kraakte me tenminste niet af, zoals die andere blair witch deed.. tfoei… hatelijk wijf. De moeder van riad kwam binnen. Ook zo’n feeks…ze bekeek me van top tot teen aan en ging verder praten met de negaffa. Mij groette ze niet of ze sprak echt helemaal niet tegen me. Ik keek alleen weer voor me uit.. zag mijn ondergang voor me. Dit word een marteling van een huwelijksleven… je had koppels die gehuwd waren met de hele familie niet met de man of vrouw alleen. Nou dit was ook in het geval voor mij. Pfff…mensen kwamen toe… terwijl ik me aan kleedde en de negaffa uiteindelijk mijn kroontje aanbracht. Ze ging naar buiten om de bruidegom te roepen.
Negaffa: jalah lieverd, je man staat buiten te wachten..
Mijn man…. Mijn man…. Ik zei het wel een drie tal keren… wielie wat doe ik mezelf aan???
Rafika
SLAAAAAT OE SLAAAAAAM… mijn hart bonsde in mijn keel… ik werd geleid naar de deur… wielie… al die juwelen voelden zo zwaar aan…pfff, ik ga trouwen mensen!! Gatverrrr, nu pas besefte ik echt wat er met me aan het gebeuren was… ik kon niet meer terugkrabbelen…dat was veels te laat. Rwinaaaaaaaa!! Ik kwam buiten mijn kleine broertje bleven me maar aankijken…ze stonden daar in hun mooie pakje met dasje… ze waren zo lief. Ik hoop dat jullie jullie eigen vrouwtje kunnen uitkiezen laters.. dacht ik in mijn hoofd… er was zoveel volk, dat ik niet eens opmerkte dat Riad naast me kwam staan. Hij nam mijn hand vast.. terwijl ik me probeerde los te maken… tfoei… hatelijke kerel. Ik haat jou en je hele familie. Klootzak. Hij voelde het aan dat ik hem wegstootte… dus nam strengelde hij zijn vingers in de mijne en hield hij me in een goeie greep, onmogelijk los te komen. De vrienden van Riad keken me aan…keurden me waarschijnlijk. Bepaalde keken me te lang aan naar mijn gedacht. Camera’s draaiden, ik zag 1 cameraman voor ons.. maar dan ook jonge meiden en jongens met hun eigen camera die me filmden. Waarschijnlijk familie van Riad. Ik hoopte mijn zus te zien. maar geen glimp van haar. Ze had me enorm teleurgesteld. Vroeger kon ik haar alles vertellen..; ze was als een soort dagboek voor me. Vertelde haar telkens iedere dag wat er met me gebeurde op school enzo… en ze bleef maar aandachtig luisteren. Nu was ze weg. Maar dan echt helemaal foetsie. Ze liet zelden iets van haar horen. Ook zij was uitgehuwelijkt… pfff hoop maar dat ze het goed stelt. Beter dan dat ik het ging doen. We werden naar onze stoelen gebracht. Nog altijd keek ik hem niet aan. De cameraman stelde ons dan in een positie waar ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken. Ik draaide met tegenzin mijn gezicht naar hem toe. Geen smile… helemaal nix. Net een pop. Ik eerst voor me uit… op de hoogte van zijn hals.. tot de negaffa mijn kin omhoog deed en ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken, die mooie groene ogen…ohh… wat was hij mooi… hij zag er perfect uit…ook hij keek me heel intens aan. ik voelde een zachte kneep in mijn hand. Een glimlach omringde zijn lippen. Nog steeds keek ik hem levensloos aan… ik leek wel gevangen in die ogen van hem. Wou de andere kant op kijken, maar kon het niet. Iets weerhield me
Riad:
Vandaag is het mijn huwelijk.. ik had kapot veel stress. Had rafika een tijdje niet gezien.. dus kon ik eens heel goed denken over de gehele situatie. Meiden belden me constant op, maar ik nam niet meer op. Heel raar was het, die drang ernaar was weg… voorbij. Ook mijn zus khadija merkte op dat ik stiller was geworden.
Khadija: ey.. het is niet omdat je trouwt dat je zielig moet worden he
Riad: kifach?
Khadija: ah nix joch
Dat zei ze tegen me. Volgens haar moet ik blijven gek doen… ze zei me onlangs nog dat als Rafika niet was wat ik wilde, ik gerust kon scheiden van haar; Dan zou ze Hanane wel regelen voor me. Hanan was een hele mooie meid. Maar helaas van marokko. En meiden van marokko, vertrouwde ik totaal niet. Ze waren altijd wel uit op iets. Of je geld, of je papieren. Nooit uit op je hart. Ik wilde iemand die wat van belgie kende, nou de taal, werk, enz.. kortom onafhankelijk. Dat was Rafika… hopelijk…jewel tog? Nawfel was bij me, om me met beide voeten op de grond te houden. Want ik had voor een paar minuten zin om het af te trappen. En nooit meer terug te komen, maar dat kon ik mijn moeder niet aan doen. Mijn moeder was alles voor me. En ik zou nix willen doen, om haar teleur te stellen, of gewoon ziek te maken. Mijn haren deed ik in de gel, verder deed ik een grijs pak aan. ik keek in de spiegel en zag er super uit. Had mijn baardje die intussen gegroeid was helemaal weggescheerd. Ik liep de trappen af en reed met Nawfel naar de zaal. Hield een beetje alles in het oog… Khadija was naar wat mijn moeder vertelde weg met Rafika…vroeg me af hoe ze eruit zou zien. had haar gezien met haar mooie lange style lichtbruine haren… ze was een mooie meid. Iets in haar deed me denken aan iemand, zoals ik al eerder zei... Mijn moeder stuurde me ff naar huis, omdat ze iets van haarzelf vergeten was. Ik kwam terug en blijkbaar was Rafika al gearriveerd. Ik stond in de buurt, voor als ze me nodig hadden. Mijn matties keken me vol medelijden aan. merendeels wisten dat ik uitgehuwelijkt was…noujah, ik had Rafika eerst beschreven als een berggeit, maar eigenlijk.. was ze ver van dat. Gewoon ja… geen verstand van zaken… denk ik tog. Ik besefte van mezelf dat ik ging vooroordelen, ik kende haar eigenlijk niet goed genoeg om dat allemaal te zeggen. Mijn moeder kwam de kamer uit, ze liep bij me voorbij en fluisterde me toe
Moeder: je was beter af met hanane
Kifach? Ze zag er dus tog niet uit of wat… oh my god. Jarebie doe me dit niet aan. aub… ik ga alles doen, ga een hele groep masakeen voeden in Ethiopië, doe me dit gewoon niet aan. plots kwam de negaffa en riep ze me naam, mij vrienden riepen me, ik hoorde de Negaffa zingen… okay ik moet er dus naartoe. Een menigte was omringt rond haar, dus zag ik haar helemaal niet. Iedereen maakte plaats voor me… ze keek eerst naar beneden…en langsom aan keek ze op… mijn hart ging meteen heviger kloppen… ik was gechockeerd zeg maar…ze zag er zo anders uit… zo enorm prachtig…zo lief… zo mooi… zo-geen-woorden-voor… Ik ging naast haar staan, en nam fier haar handen in de mijne… ik voelde dat ze zich afweerde…of dacht ik het? Nee… het was gewoon zo… wollah ik voelde me op dat moment sucked… het feit dat ze me niet wou, deed me pijn. Ik haatte mezelf voor alles wat ik haar aangedaan had in een korte periode, want begon haar te mogen. Ik weet niet of dit verliefd zijn was… maar mijn hart klopte echt hevig, niet door de menigte, want aandacht was ik gewoon…alleen…ik weet niet… was nog nooit verliefd geweest…noujah, vroeger kinderliefde tussen ik en me nicht Hanane… dat was het dan ook. Maar dat was voorbij. Ik strengelde mijn vingers in de hare… het was alsof ik haar nooit kwijt wou. Ik voelde weer die druk… ze wou dit niet…Mijn vrienden glimlachten naar me en knipoogden…goedkeuring…Nawfel liep niet ver van me… we liepen naar de stoelen… De cameraman wou een mooie foto maken, dus moesten we elkaar aankijken van de negaffa… Rafika keek me eerst niet aan… ze negeerde me… terwijl ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. De negaffa duwde haar lief kinnetje omhoog, en yess uiteindelijk keken we elkaar aan in de ogen… een glimlach omringde mijn lippen…maar dat vervaagde meteen bij het zien van haar gezicht… ze keek me levensloos, ah nee tog? Ik had spijt…wrm kon k haar niet doen houden van me… of haar gewoon verliefd maken op mij? Dat was tog niet moeilijk? Dat kreeg ik tog altijd voor elkaar? Dat maakte haar ook zo speciaal. Ze was anders dan andere meiden. Hield voet bij stuk… ging niet meteen plooien voor me. We namen plaats op de stoelen. Ze plaatste haar handen op haar stoel…ik volgde haar hele hand… haar kleine nagels, mooie sierlijke vingers…ze had hele zachte handen… ik wou ze weer in de mijne vasthouden. Maar was bang dat zij dat niet wou en ze het ook zou laten zien voor iedereen, dan stond ik voor schut. De 7anaja kwam…ze maakten haar klaar om henna aan te brengen op haar handen en voeten. Na een half uurtje was haar eerste hand vol met sierlijke tekeningen…ze had me nog geen 1 keertje aangekeken…ik stond uiteindelijk recht.. en liep weg… voelde me gekwetst… maarja, hoort erbij… moest het zelf maar weten…als ik niet zo grof deed, dan zou ze wel tegen me praten…
Riad:
Ik stond recht en liep weg… meiden keken me aan…en eerlijk het waren mooie meiden, want keek ook hun richting uit. Er was eentje die mijn aandacht enorm trok.. ze had zwarte style haren… bruin getint (zonnebank, duidelijk), groene ogen. Mijn zus Khadiga stond erbij, zag ik. Ze riep me bij haar toe en ik liep er natuurlijk onmiddellijk naar toe.
Khadija: ga je niet op je troontje zitten
Riad: nee…
Khadija: kijk dit is een goeie vriendin van me.. ilham, dit is my broertje Riad
Ilham keek me intens aan en gaf sierlijk haar hand ilham: aangenaam riad
Ze zei mn naam sensueel…beweegde sensueel met haar lippen…gatver wat was ze lekker. Ok ik had gezegd te stoppen met die bullshit… maar ok… deze was gewoon niet te weerstaan. Ik besefte nog snel op tijd dat ik op mijn huwelijksfeest was en dus niet zo moest staren naar haar. Ik excuseerde me en liep naar de gang, bij mij matties…
Riad: ewaaa
Ihsan: eyyy man… wajawwww jou vergelijkingen kloppen helemaal niet man!!
Riad: kifach?
Farid: wat denk je sukkel, je vrouw man…moet je haar nog steeds niet? Anders scheid van haar, ik maak haar wel gelukkig en zij mij enorm.
Riad: droom verder, ze is van mij.
Ihsan: ow safie, liefde jek?
Riad: nee…
Ihsan: hoezo nee? Kan niet anders als je haar voorjezelf wilt
Riad: nee gewoon, ze is nu mijn vrouw klaar, stop met vragen stellen wouk wouk, kom ik ff salam zeggen bij mij matties breken ze gelijk mij hoofd af…3la bashar
Farid: hahahah nee man.. we lachen maar met je, alleen een ding ga ik je zeggen, wollah je treft het met die meid man. Weet je op wie ze lijkt
Riad: wie dan?
Farid en Ihsan: BEYONCE man!!!
Farid: iedere man wou dat zijn vrouw ook maar iets van haar heeft, zij heeft het helemaal, net een duplicaat.
Dat was het… ik zocht telkens op wie ze leek, maar kon niet vinden wie.. nu ze me zelf zeiden wie… inderdaad.. ze leek helemaal op beyonce… zeker die ogen, lippen en haar haren. Ik keek naar binnen en zag haar verdrietig gezichtje…tfoei…hopelijk zag ze me niet daarnet toen ik bij ilham ging… shit man. Die ilham moet bij me uit de buurt blijven, of ik doe nog dingen waar ik spijt van zal krijgen. Ik riep ihsan en Farid. “ jalah laten we een rondje rijden” vroeg ik hun.
De jongens kwamen mee, we stapten mijn bmw in en reden weg…weg tot we in centrum Gent kwamen…in Gent op mijn huwelijksdag, terwijl ik in Antwerpen woondde… het kon niet gekker.
Rafika:
Daar zag ik dan… op mijn troontje. Ik voelde zijn ogen op me prikken. Maar ik haat hem… ik zag een tikkeltje genegenheid daarnet… die ogen waar ik gevangen in zat.. die mooie groene ogen, die me mijn omgeving en situatie waarin ik verkeerde deed vergeten. De negaffa bracht me terug op aarde. Na haar verzoek namen we plaats op de stoelen. Ik keek voor me uit. Meisjes dansten voor me… ik kende geen 1tje van hun. Of tog wel… ik zag Leila… wat een prachtdame… echt gewoon pikobello was ze, nix lag verkeerd. Ze had een mooie zwarte kaftan aan met lange mauwen en een sliert achteraan…haar haren zaten in een mooi kapsel. Een mooi zijden sjaaltje om haar nek…juwelen met briljantjes. Gewoon excellent. Ze keek me met een glimlach aan, ik glimlachte vriendelijk terug. Ze leek me heel lief. Riad stond plots recht en liep weg. Zoveel te beter. En in plaats van dat hij zich excuseerde, maarja, had ik dat dan wel verwacht van hem? Een excuse? Ik volgde hem… en zag hoe hij bij zijn zus en een meisje ging… een pracht van een meid. Zijn zus keek me aan en glimlachte venijnig naar me. Ik wou niet meer verder kijken, want het deed me pijn. Het maakte mij en hem gewoon belachelijk. Hij omdat hij met andere meiden ging praten op onze trouw, ik omdat iedereen wel zag dat we elkaar niet wilden, en zeker ik… want voelde me echt leeg en kon onmogelijk een glimacht toveren op mijn gezicht. De enige die me deed glimlachen was Leila. Plots kwam ze naar me toe… en kuste me voorzichtig.
Leila: alles goed meisje?
Rafika: ja hamdoulilah… met jou?
Leila: lhamdoulilah schat…euhm… ik wou je alleen zeggen, dat als je iets wilt of nodig hebt, je maar ff teken doet okay? dit geld ook voor na je huwelijk, kom gerust eens bij me langs
Rafika: dank je wel zina.. zal ik zeker doen..
Ik vertrouwde niet meteen een persoon, maar zij… ik weet niet… het was anders. Bij leila kon je gewoon niet anders dan haar vertrouwen. Er was geen NIET vertrouwen bij haar. Ofwel was het wat ze uitstraalde…moheem, we zien nog wel. Denk zelf dat ik mij huis zelf nooit uit raak. Mijn huis? Waar ging ik wonen? Allemaal vragen gingen in mijn hoofd hangen. Waar zat ik tog met mijn verstand de laatste weken. Ik hoop dat ik niet hoef te wonen bij zijn familie, of ik zweer je, het zou heeeel slecht aflopen met me. Ik begon me te vervelen. Riad kwam niet meer terug. En we zaten er al denk ik 4 uren. Mijn kont was gevoelloos geworden en de henna deed mijn vel prikken. Dat zei ik tegen de negaffa die meteen vroeg aan de henaja alles af te halen. Onder mijn voeten kietelde het gewoon.. dat ik ff moest lachen.
Henaja: je bent veel mooier als je lacht…
Ik glimlachte slechts naar haar, die meteen weer ging vervagen en sip werd.
SLAAAAAT OE SLAAAAMM…. Daar ging het weer. Ik moest recht staan en weg gaan. Riad zochten ze, maar vonden ze nergens terug. Ach hopelijk is hij dood. Dan had ik geen shit meer aan mijn hoofd. Ik keek richting die ene meid waar hij zo bij bleef plakken. Ze lachte me uit samen met Khadija. Ik voelde me zo gekleineerd, zo belachelijk. Het was alsof niemand me moest hebben jarebie wrm ik? Wat heb ik misdaan, om dit allemaal over me te krijgen? Ik liep met mijn ogen op de grond gericht verder tot de kamer waar ik voordien zat om me om te kleden. Ik nam plaats op een stoel en keek weer verdrietig voor me uit… waar was hij? Waarschijnlijk bij zijn vriendinnetjes…. Dit had ik me dus echt niet voorgesteld. Ik droomde altijd dat ik bij iemand zal zijn waarvan ik zo veel zou houden, zodat ik nog een reserve hart nodig heb. Maar Riad… jah ik kende ook maar zijn voornaam…klaar.. zelf zijn achternaam kende ik niet. Zo zie je maar hoe belachelijk dit allemaal is. Ik wist helemaal nix over hem. Wat hij graag at, wat hij het liefst droeg,waaraan hij wel of geen hekel had, enz…kortom alle kleine dingetjes die je tog hoort te weten over je toekomstige. Ik kreeg zo’n ongewenst gevoel dat ik niet anders kon dan mijn tranen de vrije loop te laten gaan. De negaffa wist ondertussen wel wat er aan de hand was.. en trooste me alleen maar.
Negaffa: het komt wel goed met jou… wees alleen sterk en je zult het wel redden
Jah jij had gemakkelijk praten dacht ik. Alles werd afgehaald van mijn kapsel tot mijn kleren en make up.ik deed een witte jurk aan en er werd een witte lezar (zo’n lichte deken) over me gedaan… dit was de shleu7 traditie. Ik werd weer geleid naar de zaal. Hamdoulilah, ik voelde me onzichtbaar met het deken over me heen. Mijn tranen liet ik de vrije loop gaan…ik werd geleid naar het midden en op een tapijt geplaatst. Vrouwen gingen liedjes zingen en henna gemixt met zafraan op mijn hoofd aanbrengen. Erna word allerlei stof van mijn hoofd tot voor mijn gezicht ge hangen. Na heel die rwina werd ik weer geplaatst op mijn stoel. Normaal gezien was het nu de man zijn beurt…maarja… met dat de bruidegom weggelopen is…gebeurde dat waarschijnlijk niet… ofwel??? Ik hoorde vrouwen weer zingen. Ik keek in de richting via het doorzichtig doek en zag Riad lopen met een jelaba aan. zijn moeder liep naast hem…hij werd geleid naar het midden waar ik zat. Bij hem werd er een beetje henna aan zijn handen gebracht en dan afgewassen… hij kreeg ook zo’n stof op zijn hoofd gespannen en daarna liep hij ook naar zijn stoel. Ik zag hem naar me kijken… nou het leuke aan die doek voor mijn ogen was. Dat ik naar iedereen kon kijken maar zij zagen mij niet. Dus zag Riad me niet kijken naar hem. Ik hield mijn hand op mijn stoelleuning.. tot de negaffa dezijne in de mijne plaatste… ow shit… nee… dit wou ik dus niet. Hij verstrengelde weer zijn vingers in de mijne, maar ik plaatste ze gewoon… net alsof hij mijn vingers niet waren. Ik haatte hem… kon er nix aan doen… hij bracht me alleen verdriet aan…tegen de late avond was het tijd om naar huis te gaan. Nou jah… naar het huis die voor hem en mij bedoeld zou zijn. Ik hoop maar dat het niet bij zijn ouderlijk huis zou zijn, of ik loop dezelfde avond nog weg. Hij hield zijn ene hand rond mijn middel en de andere nam mijn hand vast… om me te leiden. We liepen naar een mooie mercedes die opgemaakt was met slierten enzo en reden weg… in de auto sprak niemand. Ik snikte heel lichjes… hoopte dat hij me niet hoorde. Maar dat was dus wel het geval
Riad: Rafika gaat het… vroeg hij ze3ma bezorgt
Ik antwoorde niet, want was niet aan schijnheiligheid. Ik weet wel dat ik voor zijn part mag dood gaan. Dus moet hij nu ze3ma niet doen alsof hij medelijden met me had, of wou weten wat er aan de hand was. Hij zweeg verder en zei nix meer tot we ergens toe kwamen… de auto stopte en hij stapte af… ik bleef zitten… probeerde te beseffen dat ik vanavond gewoon alleen zal zijn met hem…dit ging me te ver… ik zat er de hele tijd over te tobben op die stoel daarnet… ik wou mn maagdelijkheid niet kwijt aan hem. Het was hetgeen ik jaren heb bijgehouden voor een speciaal iemand. En Riad was ver van speciaal.
Riad: kom je nog?
Ik schoof met tegenzin tot bij de deur. Hij nam mijn hand in de zijne maar ik schoof die snel weg. Hij moet van me blijven. We liepen een mooi huis binnen, met een mooi opgemaakt voortuintje. Het huis voelde koel aan… het gaf me een bangelijk gevoel. Daar zaten we dan.. alletwee helemaal alleen.. weg van de mensen… weg van iedereen…
Riad:
Ik draaide maar wat rond in Gent…Ihsan en Farid flirtten wat met meiden…we hadden het uur niet in de gaten.. tot Ihsan zei dat het veels te laat was en we onmiddellijk terug moesten. We stapten de auto in en reden terug. Wielie waar was ik tog mee bezig? Nawfel moest dit weten hij kraakt me gelijk. Hij was net een broer voor me. Wou alleen het beste voor me. Ik leerde hem twee jaar geleden kennen. Was in Gent en zag zijn zaak… net geopend. Ik werd vaste klant. En zo goeie matties. In de zaal aangekomen, kreeg ik bijna slagen van mijn moeder…
Moeder: waar was je almasgoot??
Een hele reeks.. ik deed mijn pak uit en moest een jelaba aan. ah nee tog…tog weer die henna dingen niet.. ow my god. Ik liep met een menigte vrouwen mee, maar had mijn moeder naast me. Dus ging het beter. Ik zag Rafika daar zitten… kon ik maar haar gezicht zien… dacht ik. Ze was waarschijnlijk teleurgesteld in me. Als ik dit wou doen lukken dan zou ik echt moeten veranderen. Ik werd geplaatst naast haar. Bekeek de henna op haar mooie kleine handen. De Negaffa nam mijn hand en plaatste die in dehare..hmm ze kon waarschijnlijk mijn gedachten lezen .. was net wat ik wou. Ik nam eerst haar hand gewoon vast maar strengelde dan tog mijn vingers in de hare…haar handen leken wel dood. Of gewoon gevoelloos, ze deed geen aanstalte om ook haar handen rond de mijne te doen… . we zaten er een tijde en stonden dan alletwee recht. Ik plaatste mijn handen rond haar middel want waarschijnlijk zag ze nix, wou niet dat ze in de grond zou vallen. Ze had een mooie lijn. Mooi slank…ik wou ook haar ass raken, maar ik deed het tog maar niet… wielie strax doet ze hier een karate move en krijg ik een voet tegen mijn neus. De gedachte deed me lachen. We liepen naar de auto van Farid, die hij opgemaakt heeft en reden weg naar huis. Mijn vader had een huisje geregeld voor ons en ingericht met mijn moeder. Ik had het toen veel te druk met meiden versieren. Het huis voelde koud aan… tfoei ze hadden de verwarming niet aangedaan. We bleven maar in de gang staan …
Riad: ey… euhm…douch jij eerst of ik?
Rafika: ik … waar is de douche?
Riad: boven…moet ik je helpen?
Rafika: nee..
Ze zei verder nix meer en liep de trappen op… wajaw… hoe moest ik hier verder mee. Shit normaal gezien moest ik haar vanavond boren… my god…moet ik haar vastbinden ofzo, want ik weet wel dat zij zich zou verzetten.
Rafika:
Hij vroeg of ik eerst douch ofwel hij. Ik duh, wat dacht hij dat ik ze3ma beleeft ga doen en zeggen ga voor. Yeah right. Ik liep de badkamer binnen… pfff wacht eens.. ik had geen kleren.
Rafika: Riad!!
Riad: jaaaa
Hij snelde naar boven… dacht waarschijnlijk dat er iets serieus aan de hand was. Ze3ma bezorgt… what ever. Ben niet blond.
Rafika: waar zijn mijn kleren?
Riad: ow ja.. die zitten in de slaapkamer… in je valise..
Rafika: ok
Ik draaide me verder zonder nix te zeggen om en liep naar de slaapkamer. Heel mooi ingericht. Het viel me meteen op dat zijn ouders wel een moderne smaak hadden van inrichting. Het bed was van eikenhout alsook de nachtkastjes aan weerskanten en de kleerkasten. De muur was gecombineerd met de donkerblauwe nachtlampjes, blauw dekbed en blauw tapijt. Ik zag mijn valise op het bed en ging ernaar toe… ik stonk naar de 7enna… pfff…uit mijn valise haalde ik lingerie en een badjas. Ik liep de douche in en ontdeed mij van mijn jurk en al het stof. Gatverrr het duurde de eeuwen voor ik alles af had. Ik liep de douche in en draaide de kraan meteen open…de henna die een orange kleur aangaf droop van mijn lichaam de afvoerpijp in. Ik douchte me grondig.. wou alles eruit… deed extra champo op mijn hoofd en wreef het zo hard in mijn hoofdhuid als mijn haren tot ik hoofdpijn begon te krijgen. Ik eindigde het douchen. Ik droogde me af en deed mijn lingerie aan. Vervolgens deed ik mijn badjas aan en draaide mijn natte haren in een handdoek… vroeg me plots af waar hij was. Hij liet helemaal nix horen. Ik deed de deur open en stapte de badkamer uit… daar stond hij dan tegen de muur…ik wou terug keren maar het was te laat.. hij bekeek me van top tot teen…wielie.. die badjas kwam ook net tot boven mijn knieen…
Rafika: euhm…
Riad: euhm.. ja… ik ga dan maar…
Rafika: ok..
Ik wou lopen en ook hij, dus botsten we tegen elkaar…
Riad: sorry..
Ik zei nix en draaide gewoon weg de slaapkamer in… wielie wat een schandeeee!!!!
Riad:
Daar zat ik dan in de living… ik lag in de zetel te denken over van alles… nou ik wou het niet doen vanavond. Klaar ik ga het niet doen. Ik viel ff een halfuur in slaap… ik liep naar boven en hoorde haar nog onder de douche.. gatver zo lang? Ik bleef er dan nog een twintig minuten staan en de deur ging eindelijk open. Ik wou net vragen of ze jaren niet meer gedoucht had ofzo… maar mijn mond werd dichtgesnoerd…ze zag er zo sexy uit…ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. Ze had alleen een badjas en handdoek rond haar haren aan. ik zag hoe haar gezichtje rood kleurde van schaamte… ik ook wel.. stotterde maar…ik wou de badkamer in lopen en zij wou de kamer in lopen, dus botsten we tegen elkaar. Ik rook de lekkere geur van douchegel en champo…hmmm… ze snelde de kamer in terwijl ik me excuseerde… ik liep de badkamer binnen en besefte dat ik my kleren niet bij me had… noujah… ik nam snel een douche en deed een handdoek om my middel; Ik liep de badkamer uit terwijl er druppels over mijn borstkas en armen geleden… ik liep de kamer in en trof haar aan in de kamer… ze was diep verzonken in een boek die ze las…ze keek op en kleurde weer van schaamte… ze keek snel haar boekje weer in… ik moest ervan lachen. Ik nam mijn boxer en onderlijf en liep de badkamer weer binnen waar ik me aankleedde….
Rafika:
Ik keek in mijn valise en zag het boek ‘de vrouw in de islaam” die ik nog niet had uitgelezen. Ik had een wijzertje geplaatst waar het laatste deel was waar ik gelezen had. Ik las een tijdje verder tot ik iemand de kamer hoorde inkomen…ik wist wel dat hij het was, dus keek ik niet meteen op.. wajawww… ik keek snel terug.. had genoeg gezien…mijn god…mijn hart ging hevig tekeer… hij zag er zo aanlokkelijk uit.. net die mannen uit reclames van gilette ffzo.. of ene champo…damnnn ik deed snel alsof ik verder las, terwijl de lettertjes dansten voor mijn ogen. Oh my god… was heel ff van kaart tot hij weer de kamer verliet…ik wil dit niet mensen… oh my god.. ik wil het niet doen vanavond. Hoe moet ik dit hem duidelijk maken…?? Hoe jarebie? Plots hoorde ik de badkamer open gaan… ik maakte me schrap…om het hem te zeggen..
Rafika:
Hij kwam de kamer binnengewandeld… ik schaamde me, dus durfde ik niet op te kijken.. ik zag alleen zijn blote gespierde benen… wielie wat moet ik doen? Hoe moet ik dit beginnen? Liever nu dan te laat…dan dat hij dus op me ligt.. of aan me begint te friemelen.
Rafika: euhm… Riad…
Riad: ja?
Ik wist niet hoe ik verder moest… wielie… hoe moest ik dit verwoorden? Ik had amper tegen hem gesproken. En nu moest ik al begonnen over geen sex willen hebben??? Gatverrr..
Rafika: euhm…
Riad keek me aan en zag waarschijnlijk dat ik mijn woorden niet vond. Hij kwam naast me zitten op het bed..
Riad: zeg maar wat je wilt zeggen… denia henia..
Ik keek naar hem op en kreeg een vertrouwd gevoel… ik dacht heel snel na… wat kan ik zeggen… mijn menstruatie..!! ja dat is het… ik zal zeggen dat ik my regels heb.
Rafika: euhm.. riad, we kunnen het niet doen…want ik kan niet… euhm… je weet wel…ben ongesteld..
Oef het lag eruit…Ik durfde wel niet meer op te kijken. Want had nog nooit deftig gesproken met hem, ff gesproken over voorbeeld eten laat staan my onderste, en nu vertelde ik al iets persoonlijk. Myn god tog…
Riad: ow… ok is goed…ma3lish…
Hij schaamde zich blijkbaar ook want hij liep meteen weg. Weg naar beneden. Gelukkig.. wajaw heb mezelf nog snel gered. Ok.. volgende vraag is, wat gaan we vertellen aan mijn ouders en hun ouders? Ik moest tog iets bewijzen. Moest tog bewijzen dat ik nog maagd was. Ik las wel onlangs nog in een boek, dat dat haram was. Dat hoort iets tussen jou en je man te blijven. Ik deed wat goed was. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij er geen begrip voor zou tonen. En me gewoon zou ontmaagden in alle pijn…Maar hij toonde weer een andere kant van zichzelf. Een kant die me voor een heel deel deed ontdooien. Ik haatte hem…maar die haat veranderde een heel stuk in iets dat leek op liefde… het was niet helemaal dat… maar tog… het gaf me een warm gevoel van binnen. Ik deed een pyama aan. En kroop onder de dekens. De klok wees naar 2 uur…wajaw… morgen was het het groot huwelijksfeest. Hopelijk verloopt dat rustig en goed. Ik kroop onder de dekens en luisterde naar de geluiden die ik meende te horen. Riad was blijkbaar bezig in de keuken, die ik nog niet had bezocht. Ik was meteen naar boven geweest. Vroeg me af waar hij zou slapen? Tog niet beneden? Ik was het gewoon telkens te zorgen dat iemand anders het beter had dan mij. Zo gaf ik altijd van alles aan mijn broertjes, zolang zij het maar goed hadden ging er toen altijd door me heen. Ik stond op en liep naar beneden. Ik liep de mooie living binnen met crèmekleurige zetels en een crèmekleurig tapijt…een mooie breedbeeld televesie.... het zag er knusjes uit, gezellig. Ik keek naar een opgevouwen deken en kussen… hij zou hier dus slapen ffzo? Dat kon ik tog niet maken? Dit was tenslotte zijn huis. Ik liep door naar de keuken. Waar ik Riad trof aan tafel te eten.
Rafika: salam…
Riad schrok op, ik was ook stil. Maar hij was blijkbaar ook wel diep in gedachten verzonken.
Riad: wa3aleikoom salam.. sorry.. wil je ook iets?
Rafika: nee hoor… shokran…euhm…ik slaap wel beneden…ga jij maar in het bed slapen.
Riad: nee nee echt niet.. ga jij maar. Ik slaap wel hier…
Rafika: sorry maar dat kan ik niet maken.
Ik draaide me om en liep richting de zetels. Ik vouwde het deken open en legde mijn kussen mooi…
Riad:
Ik kwam de badkamer uit… Wielie, zij stond daar waarschijnlijk klaar. Om HET te doen…terwijl… ik weet niet… ik wou dit allemaal niet. Ik liep de kamer in en zag haar ongemakkelijk zitten… Ze wou me iets zeggen maar schaamde zich. Het was een lief zicht.. net een klein meisje die een snoepje wou maar het niet durfde te vragen. Ik ging naast haar zitten en keek haar oprecht aan. Ze kon vragen wat ze wou. Ik zou het tog met haar moeten doen? Dus… ze vertelde dat ze het niet kon doen, omdat ze ongesteld was. Nou mijn geluk tog??? Ik wou het zelf ook niet doen. Niet dat ze het lijf er niet voor heeft…dat zeker niet… ze was prachtig volslank… had zeker the body en ook een lief gezichtje… alleen was er persoonlijk niet klaar voor. Dat zou me doen overkomen als een verkrachting… ik wist niet wat ik verder moest zeggen tegen haar, dus liep ik gewoon meteen naar de kast in de gang en haalde er een deken en kussen uit. Ik liep de trappen af en legde die op de zetel, waar ik vannacht ging slapen.. Ik had honger dus maakte ik iets klaar. Mijn moeder had alles gedaan, zelf boodschappen. Wat was ze tog lief… hield van haar. Ik maakte een omelet met tomaatjes op…snel snel en ging aan tafel. Ze had waarschijnlijk ook honger want kwam naar beneden, ze deed me schrikken uit mijn gedachten. Ik was ver weg… raar maar waar, dacht aan ilham… stelde me voor dat zij boven zat… wajaw dat was pas een schoonheid…die zou ik zeker weten verkrachten als ze niet wou in plaats van mijn honger te stillen met eitjes zou ik het stillen met haar lichaam. Hahahhaha…pfff schaamde me een beetje… wat was ik eigenlijk tog een klootzak. Meskeena…ze gaf haar leventje op, om haar ouders blij te stellen…gelukkig te maken? Welk meisje zou dat nog doen tegenwoordig? In plaats van dat ik mijn best doe om haar gelukkig te maken, zit ik te denken aan een andere meid op onze eerste nacht in 1 huis. Ik had haar zelf niet geroepen om te eten…wielie mocht echt wel rekening beginnen houden met haar. Vroeg of ze wou eten, maar ze had geen honger.. jah moest het nu pas vragen; ezel die ik was. Toen zei ze dat ze beneden zou slapen…awielie? Echt niet. Dat zou pas onmannelijk zijn. Ik ontdekte iets aan haar karakter…ze was koppig…want zei nix meer en ging naar de living om haar plaatsje op te maken. Awielie.. wat nu? Dit kon ik tog niet maken?
Rafika:
Hij stond plots naast me… en hield mijn arm vast…
Riad: Rafika aub.. ga slapen in het bed boven.
Rafika: dit is jou huis…dit kan ik niet maken. Ik slaap wel hier. Het is echt geen probleem ga maar naar boven.
Riad: dit is ook jouw huis. Ok? En als jij niet boven slaapt dan doe ik het ook niet.
Hij liep naar boven en haalde een deken en kussen die hij spreidde op de grond.??? Jah dat houd hij tog niet vol.. midden in de nacht staat hij op en gaat hij in dat bed boven slapen, zeker weten. Ik kroop onder de dekens en draaide mijn gezicht de andere kant op.. de kant van de leuning. Zo hoefde ik niet meer naar m te kijken. Ik hoorde hem nog iets opruimen in de keuken en deed toen alle lichten uit. Vervolgens ging hij ook onder de dekens… na een tien minuutjes fluisterde hij mijn naam…
Riad: Rafika…
Rafika: hmm
Riad: slaap je al?
Rafika: als ik antwoord dan tog niet?
Riad: hahaha ja sorry…je hebt gelijk…
Weer ging er een stilte… de hele avond flitste voorbij in mijn gedachten… ook toen hij wegging… ik wou weten waar hij was…maar durfde het niet te vragen. Het verliep tot nu toe rustig en goed. Wou geen ruzie doen ontstaan. En erbij dat waren mijn zaken niet. We waren misschien getrouwd, maar wisten weinig af van elkaar, en dan nog, wou niet dat hij dacht dat ik me wou moeien met zijn zaken. Ik viel na lang denken in slaap…
Ik kronkelde en deed van alles… de zetel was te klein…en voor ik het wist viel ik ervan af en kwam terecht op Riad die schrok uit zijn slaap…
Riad:
Ik nam plaats op de grond en kroop onder de dekens… niet dat Rafika recht stond en tog in het bed ging slapen.. nee ze bleef waar ze was. Ik vond het lief van haar. Begon haar te zien als een goede vriendin…ze was een lieve meid. Vriendelijk… helemaal anders dan ik haar had voorgesteld. Ik dacht aan de hele avond…wat moest ze niet denken van mij? Nou ik nam het haar niet kwalijk dat ze me een klootzak zou noemen,want dat was ik ook wel. Ik liep weg en ging rondtoeren in Gent. Terwijl ik naast haar hoorde te zijn. Ze had geen naaste familie buiten haar broertjes en een zus in frankrijk die er zelf niet was. Wat moest ze zich eenzaam voelen. Ze moest tegen haar wil trouwen, en dat deed ze ook. Ik viel na lang tobben in slaap.. midden in de nacht werd ik geschrokken wakker… ik droomde dat ik in de auto zat… en een ongeluk kreeg, layster… ik kwam uit de auto gekropen en er viel toen een boom op mij…die Rafika bleek te zijn… wielie wielie…Ze keek me bang aan en ging snel van me af…
Rafika: Riad.. sorry… gaat het???
Met haar zachte handen voelde ze over mijn bezweet voorhoofd.
Rafika: oh mijn god… je zweet tot n met…je lijkt wel een lopende kraan…
Ze stond snel recht en liep naar de keuken waar ze terug kwam met een nat doekje en een glas water.
Rafika: hier drink...
Khadija: euhm khaltie, jalah… jullie moeten mee naar de zaal.
Mijn moeder nam haar jelaba en hoofddoek deed alles om en we liepen weer met haar mee de auto in naar de zaal. Ik ging in een kamer wachten op de negaffa, die een half uurtje erna kwam. Ze was heel vriendelijk, en deed rustig aan met me. Ze kraakte me tenminste niet af, zoals die andere blair witch deed.. tfoei… hatelijk wijf. De moeder van riad kwam binnen. Ook zo’n feeks…ze bekeek me van top tot teen aan en ging verder praten met de negaffa. Mij groette ze niet of ze sprak echt helemaal niet tegen me. Ik keek alleen weer voor me uit.. zag mijn ondergang voor me. Dit word een marteling van een huwelijksleven… je had koppels die gehuwd waren met de hele familie niet met de man of vrouw alleen. Nou dit was ook in het geval voor mij. Pfff…mensen kwamen toe… terwijl ik me aan kleedde en de negaffa uiteindelijk mijn kroontje aanbracht. Ze ging naar buiten om de bruidegom te roepen.
Negaffa: jalah lieverd, je man staat buiten te wachten..
Mijn man…. Mijn man…. Ik zei het wel een drie tal keren… wielie wat doe ik mezelf aan???
Rafika
SLAAAAAT OE SLAAAAAAM… mijn hart bonsde in mijn keel… ik werd geleid naar de deur… wielie… al die juwelen voelden zo zwaar aan…pfff, ik ga trouwen mensen!! Gatverrrr, nu pas besefte ik echt wat er met me aan het gebeuren was… ik kon niet meer terugkrabbelen…dat was veels te laat. Rwinaaaaaaaa!! Ik kwam buiten mijn kleine broertje bleven me maar aankijken…ze stonden daar in hun mooie pakje met dasje… ze waren zo lief. Ik hoop dat jullie jullie eigen vrouwtje kunnen uitkiezen laters.. dacht ik in mijn hoofd… er was zoveel volk, dat ik niet eens opmerkte dat Riad naast me kwam staan. Hij nam mijn hand vast.. terwijl ik me probeerde los te maken… tfoei… hatelijke kerel. Ik haat jou en je hele familie. Klootzak. Hij voelde het aan dat ik hem wegstootte… dus nam strengelde hij zijn vingers in de mijne en hield hij me in een goeie greep, onmogelijk los te komen. De vrienden van Riad keken me aan…keurden me waarschijnlijk. Bepaalde keken me te lang aan naar mijn gedacht. Camera’s draaiden, ik zag 1 cameraman voor ons.. maar dan ook jonge meiden en jongens met hun eigen camera die me filmden. Waarschijnlijk familie van Riad. Ik hoopte mijn zus te zien. maar geen glimp van haar. Ze had me enorm teleurgesteld. Vroeger kon ik haar alles vertellen..; ze was als een soort dagboek voor me. Vertelde haar telkens iedere dag wat er met me gebeurde op school enzo… en ze bleef maar aandachtig luisteren. Nu was ze weg. Maar dan echt helemaal foetsie. Ze liet zelden iets van haar horen. Ook zij was uitgehuwelijkt… pfff hoop maar dat ze het goed stelt. Beter dan dat ik het ging doen. We werden naar onze stoelen gebracht. Nog altijd keek ik hem niet aan. De cameraman stelde ons dan in een positie waar ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken. Ik draaide met tegenzin mijn gezicht naar hem toe. Geen smile… helemaal nix. Net een pop. Ik eerst voor me uit… op de hoogte van zijn hals.. tot de negaffa mijn kin omhoog deed en ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken, die mooie groene ogen…ohh… wat was hij mooi… hij zag er perfect uit…ook hij keek me heel intens aan. ik voelde een zachte kneep in mijn hand. Een glimlach omringde zijn lippen. Nog steeds keek ik hem levensloos aan… ik leek wel gevangen in die ogen van hem. Wou de andere kant op kijken, maar kon het niet. Iets weerhield me
Riad:
Vandaag is het mijn huwelijk.. ik had kapot veel stress. Had rafika een tijdje niet gezien.. dus kon ik eens heel goed denken over de gehele situatie. Meiden belden me constant op, maar ik nam niet meer op. Heel raar was het, die drang ernaar was weg… voorbij. Ook mijn zus khadija merkte op dat ik stiller was geworden.
Khadija: ey.. het is niet omdat je trouwt dat je zielig moet worden he
Riad: kifach?
Khadija: ah nix joch
Dat zei ze tegen me. Volgens haar moet ik blijven gek doen… ze zei me onlangs nog dat als Rafika niet was wat ik wilde, ik gerust kon scheiden van haar; Dan zou ze Hanane wel regelen voor me. Hanan was een hele mooie meid. Maar helaas van marokko. En meiden van marokko, vertrouwde ik totaal niet. Ze waren altijd wel uit op iets. Of je geld, of je papieren. Nooit uit op je hart. Ik wilde iemand die wat van belgie kende, nou de taal, werk, enz.. kortom onafhankelijk. Dat was Rafika… hopelijk…jewel tog? Nawfel was bij me, om me met beide voeten op de grond te houden. Want ik had voor een paar minuten zin om het af te trappen. En nooit meer terug te komen, maar dat kon ik mijn moeder niet aan doen. Mijn moeder was alles voor me. En ik zou nix willen doen, om haar teleur te stellen, of gewoon ziek te maken. Mijn haren deed ik in de gel, verder deed ik een grijs pak aan. ik keek in de spiegel en zag er super uit. Had mijn baardje die intussen gegroeid was helemaal weggescheerd. Ik liep de trappen af en reed met Nawfel naar de zaal. Hield een beetje alles in het oog… Khadija was naar wat mijn moeder vertelde weg met Rafika…vroeg me af hoe ze eruit zou zien. had haar gezien met haar mooie lange style lichtbruine haren… ze was een mooie meid. Iets in haar deed me denken aan iemand, zoals ik al eerder zei... Mijn moeder stuurde me ff naar huis, omdat ze iets van haarzelf vergeten was. Ik kwam terug en blijkbaar was Rafika al gearriveerd. Ik stond in de buurt, voor als ze me nodig hadden. Mijn matties keken me vol medelijden aan. merendeels wisten dat ik uitgehuwelijkt was…noujah, ik had Rafika eerst beschreven als een berggeit, maar eigenlijk.. was ze ver van dat. Gewoon ja… geen verstand van zaken… denk ik tog. Ik besefte van mezelf dat ik ging vooroordelen, ik kende haar eigenlijk niet goed genoeg om dat allemaal te zeggen. Mijn moeder kwam de kamer uit, ze liep bij me voorbij en fluisterde me toe
Moeder: je was beter af met hanane
Kifach? Ze zag er dus tog niet uit of wat… oh my god. Jarebie doe me dit niet aan. aub… ik ga alles doen, ga een hele groep masakeen voeden in Ethiopië, doe me dit gewoon niet aan. plots kwam de negaffa en riep ze me naam, mij vrienden riepen me, ik hoorde de Negaffa zingen… okay ik moet er dus naartoe. Een menigte was omringt rond haar, dus zag ik haar helemaal niet. Iedereen maakte plaats voor me… ze keek eerst naar beneden…en langsom aan keek ze op… mijn hart ging meteen heviger kloppen… ik was gechockeerd zeg maar…ze zag er zo anders uit… zo enorm prachtig…zo lief… zo mooi… zo-geen-woorden-voor… Ik ging naast haar staan, en nam fier haar handen in de mijne… ik voelde dat ze zich afweerde…of dacht ik het? Nee… het was gewoon zo… wollah ik voelde me op dat moment sucked… het feit dat ze me niet wou, deed me pijn. Ik haatte mezelf voor alles wat ik haar aangedaan had in een korte periode, want begon haar te mogen. Ik weet niet of dit verliefd zijn was… maar mijn hart klopte echt hevig, niet door de menigte, want aandacht was ik gewoon…alleen…ik weet niet… was nog nooit verliefd geweest…noujah, vroeger kinderliefde tussen ik en me nicht Hanane… dat was het dan ook. Maar dat was voorbij. Ik strengelde mijn vingers in de hare… het was alsof ik haar nooit kwijt wou. Ik voelde weer die druk… ze wou dit niet…Mijn vrienden glimlachten naar me en knipoogden…goedkeuring…Nawfel liep niet ver van me… we liepen naar de stoelen… De cameraman wou een mooie foto maken, dus moesten we elkaar aankijken van de negaffa… Rafika keek me eerst niet aan… ze negeerde me… terwijl ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. De negaffa duwde haar lief kinnetje omhoog, en yess uiteindelijk keken we elkaar aan in de ogen… een glimlach omringde mijn lippen…maar dat vervaagde meteen bij het zien van haar gezicht… ze keek me levensloos, ah nee tog? Ik had spijt…wrm kon k haar niet doen houden van me… of haar gewoon verliefd maken op mij? Dat was tog niet moeilijk? Dat kreeg ik tog altijd voor elkaar? Dat maakte haar ook zo speciaal. Ze was anders dan andere meiden. Hield voet bij stuk… ging niet meteen plooien voor me. We namen plaats op de stoelen. Ze plaatste haar handen op haar stoel…ik volgde haar hele hand… haar kleine nagels, mooie sierlijke vingers…ze had hele zachte handen… ik wou ze weer in de mijne vasthouden. Maar was bang dat zij dat niet wou en ze het ook zou laten zien voor iedereen, dan stond ik voor schut. De 7anaja kwam…ze maakten haar klaar om henna aan te brengen op haar handen en voeten. Na een half uurtje was haar eerste hand vol met sierlijke tekeningen…ze had me nog geen 1 keertje aangekeken…ik stond uiteindelijk recht.. en liep weg… voelde me gekwetst… maarja, hoort erbij… moest het zelf maar weten…als ik niet zo grof deed, dan zou ze wel tegen me praten…
Riad:
Ik stond recht en liep weg… meiden keken me aan…en eerlijk het waren mooie meiden, want keek ook hun richting uit. Er was eentje die mijn aandacht enorm trok.. ze had zwarte style haren… bruin getint (zonnebank, duidelijk), groene ogen. Mijn zus Khadiga stond erbij, zag ik. Ze riep me bij haar toe en ik liep er natuurlijk onmiddellijk naar toe.
Khadija: ga je niet op je troontje zitten
Riad: nee…
Khadija: kijk dit is een goeie vriendin van me.. ilham, dit is my broertje Riad
Ilham keek me intens aan en gaf sierlijk haar hand ilham: aangenaam riad
Ze zei mn naam sensueel…beweegde sensueel met haar lippen…gatver wat was ze lekker. Ok ik had gezegd te stoppen met die bullshit… maar ok… deze was gewoon niet te weerstaan. Ik besefte nog snel op tijd dat ik op mijn huwelijksfeest was en dus niet zo moest staren naar haar. Ik excuseerde me en liep naar de gang, bij mij matties…
Riad: ewaaa
Ihsan: eyyy man… wajawwww jou vergelijkingen kloppen helemaal niet man!!
Riad: kifach?
Farid: wat denk je sukkel, je vrouw man…moet je haar nog steeds niet? Anders scheid van haar, ik maak haar wel gelukkig en zij mij enorm.
Riad: droom verder, ze is van mij.
Ihsan: ow safie, liefde jek?
Riad: nee…
Ihsan: hoezo nee? Kan niet anders als je haar voorjezelf wilt
Riad: nee gewoon, ze is nu mijn vrouw klaar, stop met vragen stellen wouk wouk, kom ik ff salam zeggen bij mij matties breken ze gelijk mij hoofd af…3la bashar
Farid: hahahah nee man.. we lachen maar met je, alleen een ding ga ik je zeggen, wollah je treft het met die meid man. Weet je op wie ze lijkt
Riad: wie dan?
Farid en Ihsan: BEYONCE man!!!
Farid: iedere man wou dat zijn vrouw ook maar iets van haar heeft, zij heeft het helemaal, net een duplicaat.
Dat was het… ik zocht telkens op wie ze leek, maar kon niet vinden wie.. nu ze me zelf zeiden wie… inderdaad.. ze leek helemaal op beyonce… zeker die ogen, lippen en haar haren. Ik keek naar binnen en zag haar verdrietig gezichtje…tfoei…hopelijk zag ze me niet daarnet toen ik bij ilham ging… shit man. Die ilham moet bij me uit de buurt blijven, of ik doe nog dingen waar ik spijt van zal krijgen. Ik riep ihsan en Farid. “ jalah laten we een rondje rijden” vroeg ik hun.
De jongens kwamen mee, we stapten mijn bmw in en reden weg…weg tot we in centrum Gent kwamen…in Gent op mijn huwelijksdag, terwijl ik in Antwerpen woondde… het kon niet gekker.
Rafika:
Daar zag ik dan… op mijn troontje. Ik voelde zijn ogen op me prikken. Maar ik haat hem… ik zag een tikkeltje genegenheid daarnet… die ogen waar ik gevangen in zat.. die mooie groene ogen, die me mijn omgeving en situatie waarin ik verkeerde deed vergeten. De negaffa bracht me terug op aarde. Na haar verzoek namen we plaats op de stoelen. Ik keek voor me uit. Meisjes dansten voor me… ik kende geen 1tje van hun. Of tog wel… ik zag Leila… wat een prachtdame… echt gewoon pikobello was ze, nix lag verkeerd. Ze had een mooie zwarte kaftan aan met lange mauwen en een sliert achteraan…haar haren zaten in een mooi kapsel. Een mooi zijden sjaaltje om haar nek…juwelen met briljantjes. Gewoon excellent. Ze keek me met een glimlach aan, ik glimlachte vriendelijk terug. Ze leek me heel lief. Riad stond plots recht en liep weg. Zoveel te beter. En in plaats van dat hij zich excuseerde, maarja, had ik dat dan wel verwacht van hem? Een excuse? Ik volgde hem… en zag hoe hij bij zijn zus en een meisje ging… een pracht van een meid. Zijn zus keek me aan en glimlachte venijnig naar me. Ik wou niet meer verder kijken, want het deed me pijn. Het maakte mij en hem gewoon belachelijk. Hij omdat hij met andere meiden ging praten op onze trouw, ik omdat iedereen wel zag dat we elkaar niet wilden, en zeker ik… want voelde me echt leeg en kon onmogelijk een glimacht toveren op mijn gezicht. De enige die me deed glimlachen was Leila. Plots kwam ze naar me toe… en kuste me voorzichtig.
Leila: alles goed meisje?
Rafika: ja hamdoulilah… met jou?
Leila: lhamdoulilah schat…euhm… ik wou je alleen zeggen, dat als je iets wilt of nodig hebt, je maar ff teken doet okay? dit geld ook voor na je huwelijk, kom gerust eens bij me langs
Rafika: dank je wel zina.. zal ik zeker doen..
Ik vertrouwde niet meteen een persoon, maar zij… ik weet niet… het was anders. Bij leila kon je gewoon niet anders dan haar vertrouwen. Er was geen NIET vertrouwen bij haar. Ofwel was het wat ze uitstraalde…moheem, we zien nog wel. Denk zelf dat ik mij huis zelf nooit uit raak. Mijn huis? Waar ging ik wonen? Allemaal vragen gingen in mijn hoofd hangen. Waar zat ik tog met mijn verstand de laatste weken. Ik hoop dat ik niet hoef te wonen bij zijn familie, of ik zweer je, het zou heeeel slecht aflopen met me. Ik begon me te vervelen. Riad kwam niet meer terug. En we zaten er al denk ik 4 uren. Mijn kont was gevoelloos geworden en de henna deed mijn vel prikken. Dat zei ik tegen de negaffa die meteen vroeg aan de henaja alles af te halen. Onder mijn voeten kietelde het gewoon.. dat ik ff moest lachen.
Henaja: je bent veel mooier als je lacht…
Ik glimlachte slechts naar haar, die meteen weer ging vervagen en sip werd.
SLAAAAAT OE SLAAAAMM…. Daar ging het weer. Ik moest recht staan en weg gaan. Riad zochten ze, maar vonden ze nergens terug. Ach hopelijk is hij dood. Dan had ik geen shit meer aan mijn hoofd. Ik keek richting die ene meid waar hij zo bij bleef plakken. Ze lachte me uit samen met Khadija. Ik voelde me zo gekleineerd, zo belachelijk. Het was alsof niemand me moest hebben jarebie wrm ik? Wat heb ik misdaan, om dit allemaal over me te krijgen? Ik liep met mijn ogen op de grond gericht verder tot de kamer waar ik voordien zat om me om te kleden. Ik nam plaats op een stoel en keek weer verdrietig voor me uit… waar was hij? Waarschijnlijk bij zijn vriendinnetjes…. Dit had ik me dus echt niet voorgesteld. Ik droomde altijd dat ik bij iemand zal zijn waarvan ik zo veel zou houden, zodat ik nog een reserve hart nodig heb. Maar Riad… jah ik kende ook maar zijn voornaam…klaar.. zelf zijn achternaam kende ik niet. Zo zie je maar hoe belachelijk dit allemaal is. Ik wist helemaal nix over hem. Wat hij graag at, wat hij het liefst droeg,waaraan hij wel of geen hekel had, enz…kortom alle kleine dingetjes die je tog hoort te weten over je toekomstige. Ik kreeg zo’n ongewenst gevoel dat ik niet anders kon dan mijn tranen de vrije loop te laten gaan. De negaffa wist ondertussen wel wat er aan de hand was.. en trooste me alleen maar.
Negaffa: het komt wel goed met jou… wees alleen sterk en je zult het wel redden
Jah jij had gemakkelijk praten dacht ik. Alles werd afgehaald van mijn kapsel tot mijn kleren en make up.ik deed een witte jurk aan en er werd een witte lezar (zo’n lichte deken) over me gedaan… dit was de shleu7 traditie. Ik werd weer geleid naar de zaal. Hamdoulilah, ik voelde me onzichtbaar met het deken over me heen. Mijn tranen liet ik de vrije loop gaan…ik werd geleid naar het midden en op een tapijt geplaatst. Vrouwen gingen liedjes zingen en henna gemixt met zafraan op mijn hoofd aanbrengen. Erna word allerlei stof van mijn hoofd tot voor mijn gezicht ge hangen. Na heel die rwina werd ik weer geplaatst op mijn stoel. Normaal gezien was het nu de man zijn beurt…maarja… met dat de bruidegom weggelopen is…gebeurde dat waarschijnlijk niet… ofwel??? Ik hoorde vrouwen weer zingen. Ik keek in de richting via het doorzichtig doek en zag Riad lopen met een jelaba aan. zijn moeder liep naast hem…hij werd geleid naar het midden waar ik zat. Bij hem werd er een beetje henna aan zijn handen gebracht en dan afgewassen… hij kreeg ook zo’n stof op zijn hoofd gespannen en daarna liep hij ook naar zijn stoel. Ik zag hem naar me kijken… nou het leuke aan die doek voor mijn ogen was. Dat ik naar iedereen kon kijken maar zij zagen mij niet. Dus zag Riad me niet kijken naar hem. Ik hield mijn hand op mijn stoelleuning.. tot de negaffa dezijne in de mijne plaatste… ow shit… nee… dit wou ik dus niet. Hij verstrengelde weer zijn vingers in de mijne, maar ik plaatste ze gewoon… net alsof hij mijn vingers niet waren. Ik haatte hem… kon er nix aan doen… hij bracht me alleen verdriet aan…tegen de late avond was het tijd om naar huis te gaan. Nou jah… naar het huis die voor hem en mij bedoeld zou zijn. Ik hoop maar dat het niet bij zijn ouderlijk huis zou zijn, of ik loop dezelfde avond nog weg. Hij hield zijn ene hand rond mijn middel en de andere nam mijn hand vast… om me te leiden. We liepen naar een mooie mercedes die opgemaakt was met slierten enzo en reden weg… in de auto sprak niemand. Ik snikte heel lichjes… hoopte dat hij me niet hoorde. Maar dat was dus wel het geval
Riad: Rafika gaat het… vroeg hij ze3ma bezorgt
Ik antwoorde niet, want was niet aan schijnheiligheid. Ik weet wel dat ik voor zijn part mag dood gaan. Dus moet hij nu ze3ma niet doen alsof hij medelijden met me had, of wou weten wat er aan de hand was. Hij zweeg verder en zei nix meer tot we ergens toe kwamen… de auto stopte en hij stapte af… ik bleef zitten… probeerde te beseffen dat ik vanavond gewoon alleen zal zijn met hem…dit ging me te ver… ik zat er de hele tijd over te tobben op die stoel daarnet… ik wou mn maagdelijkheid niet kwijt aan hem. Het was hetgeen ik jaren heb bijgehouden voor een speciaal iemand. En Riad was ver van speciaal.
Riad: kom je nog?
Ik schoof met tegenzin tot bij de deur. Hij nam mijn hand in de zijne maar ik schoof die snel weg. Hij moet van me blijven. We liepen een mooi huis binnen, met een mooi opgemaakt voortuintje. Het huis voelde koel aan… het gaf me een bangelijk gevoel. Daar zaten we dan.. alletwee helemaal alleen.. weg van de mensen… weg van iedereen…
Riad:
Ik draaide maar wat rond in Gent…Ihsan en Farid flirtten wat met meiden…we hadden het uur niet in de gaten.. tot Ihsan zei dat het veels te laat was en we onmiddellijk terug moesten. We stapten de auto in en reden terug. Wielie waar was ik tog mee bezig? Nawfel moest dit weten hij kraakt me gelijk. Hij was net een broer voor me. Wou alleen het beste voor me. Ik leerde hem twee jaar geleden kennen. Was in Gent en zag zijn zaak… net geopend. Ik werd vaste klant. En zo goeie matties. In de zaal aangekomen, kreeg ik bijna slagen van mijn moeder…
Moeder: waar was je almasgoot??
Een hele reeks.. ik deed mijn pak uit en moest een jelaba aan. ah nee tog…tog weer die henna dingen niet.. ow my god. Ik liep met een menigte vrouwen mee, maar had mijn moeder naast me. Dus ging het beter. Ik zag Rafika daar zitten… kon ik maar haar gezicht zien… dacht ik. Ze was waarschijnlijk teleurgesteld in me. Als ik dit wou doen lukken dan zou ik echt moeten veranderen. Ik werd geplaatst naast haar. Bekeek de henna op haar mooie kleine handen. De Negaffa nam mijn hand en plaatste die in dehare..hmm ze kon waarschijnlijk mijn gedachten lezen .. was net wat ik wou. Ik nam eerst haar hand gewoon vast maar strengelde dan tog mijn vingers in de hare…haar handen leken wel dood. Of gewoon gevoelloos, ze deed geen aanstalte om ook haar handen rond de mijne te doen… . we zaten er een tijde en stonden dan alletwee recht. Ik plaatste mijn handen rond haar middel want waarschijnlijk zag ze nix, wou niet dat ze in de grond zou vallen. Ze had een mooie lijn. Mooi slank…ik wou ook haar ass raken, maar ik deed het tog maar niet… wielie strax doet ze hier een karate move en krijg ik een voet tegen mijn neus. De gedachte deed me lachen. We liepen naar de auto van Farid, die hij opgemaakt heeft en reden weg naar huis. Mijn vader had een huisje geregeld voor ons en ingericht met mijn moeder. Ik had het toen veel te druk met meiden versieren. Het huis voelde koud aan… tfoei ze hadden de verwarming niet aangedaan. We bleven maar in de gang staan …
Riad: ey… euhm…douch jij eerst of ik?
Rafika: ik … waar is de douche?
Riad: boven…moet ik je helpen?
Rafika: nee..
Ze zei verder nix meer en liep de trappen op… wajaw… hoe moest ik hier verder mee. Shit normaal gezien moest ik haar vanavond boren… my god…moet ik haar vastbinden ofzo, want ik weet wel dat zij zich zou verzetten.
Rafika:
Hij vroeg of ik eerst douch ofwel hij. Ik duh, wat dacht hij dat ik ze3ma beleeft ga doen en zeggen ga voor. Yeah right. Ik liep de badkamer binnen… pfff wacht eens.. ik had geen kleren.
Rafika: Riad!!
Riad: jaaaa
Hij snelde naar boven… dacht waarschijnlijk dat er iets serieus aan de hand was. Ze3ma bezorgt… what ever. Ben niet blond.
Rafika: waar zijn mijn kleren?
Riad: ow ja.. die zitten in de slaapkamer… in je valise..
Rafika: ok
Ik draaide me verder zonder nix te zeggen om en liep naar de slaapkamer. Heel mooi ingericht. Het viel me meteen op dat zijn ouders wel een moderne smaak hadden van inrichting. Het bed was van eikenhout alsook de nachtkastjes aan weerskanten en de kleerkasten. De muur was gecombineerd met de donkerblauwe nachtlampjes, blauw dekbed en blauw tapijt. Ik zag mijn valise op het bed en ging ernaar toe… ik stonk naar de 7enna… pfff…uit mijn valise haalde ik lingerie en een badjas. Ik liep de douche in en ontdeed mij van mijn jurk en al het stof. Gatverrr het duurde de eeuwen voor ik alles af had. Ik liep de douche in en draaide de kraan meteen open…de henna die een orange kleur aangaf droop van mijn lichaam de afvoerpijp in. Ik douchte me grondig.. wou alles eruit… deed extra champo op mijn hoofd en wreef het zo hard in mijn hoofdhuid als mijn haren tot ik hoofdpijn begon te krijgen. Ik eindigde het douchen. Ik droogde me af en deed mijn lingerie aan. Vervolgens deed ik mijn badjas aan en draaide mijn natte haren in een handdoek… vroeg me plots af waar hij was. Hij liet helemaal nix horen. Ik deed de deur open en stapte de badkamer uit… daar stond hij dan tegen de muur…ik wou terug keren maar het was te laat.. hij bekeek me van top tot teen…wielie.. die badjas kwam ook net tot boven mijn knieen…
Rafika: euhm…
Riad: euhm.. ja… ik ga dan maar…
Rafika: ok..
Ik wou lopen en ook hij, dus botsten we tegen elkaar…
Riad: sorry..
Ik zei nix en draaide gewoon weg de slaapkamer in… wielie wat een schandeeee!!!!
Riad:
Daar zat ik dan in de living… ik lag in de zetel te denken over van alles… nou ik wou het niet doen vanavond. Klaar ik ga het niet doen. Ik viel ff een halfuur in slaap… ik liep naar boven en hoorde haar nog onder de douche.. gatver zo lang? Ik bleef er dan nog een twintig minuten staan en de deur ging eindelijk open. Ik wou net vragen of ze jaren niet meer gedoucht had ofzo… maar mijn mond werd dichtgesnoerd…ze zag er zo sexy uit…ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. Ze had alleen een badjas en handdoek rond haar haren aan. ik zag hoe haar gezichtje rood kleurde van schaamte… ik ook wel.. stotterde maar…ik wou de badkamer in lopen en zij wou de kamer in lopen, dus botsten we tegen elkaar. Ik rook de lekkere geur van douchegel en champo…hmmm… ze snelde de kamer in terwijl ik me excuseerde… ik liep de badkamer binnen en besefte dat ik my kleren niet bij me had… noujah… ik nam snel een douche en deed een handdoek om my middel; Ik liep de badkamer uit terwijl er druppels over mijn borstkas en armen geleden… ik liep de kamer in en trof haar aan in de kamer… ze was diep verzonken in een boek die ze las…ze keek op en kleurde weer van schaamte… ze keek snel haar boekje weer in… ik moest ervan lachen. Ik nam mijn boxer en onderlijf en liep de badkamer weer binnen waar ik me aankleedde….
Rafika:
Ik keek in mijn valise en zag het boek ‘de vrouw in de islaam” die ik nog niet had uitgelezen. Ik had een wijzertje geplaatst waar het laatste deel was waar ik gelezen had. Ik las een tijdje verder tot ik iemand de kamer hoorde inkomen…ik wist wel dat hij het was, dus keek ik niet meteen op.. wajawww… ik keek snel terug.. had genoeg gezien…mijn god…mijn hart ging hevig tekeer… hij zag er zo aanlokkelijk uit.. net die mannen uit reclames van gilette ffzo.. of ene champo…damnnn ik deed snel alsof ik verder las, terwijl de lettertjes dansten voor mijn ogen. Oh my god… was heel ff van kaart tot hij weer de kamer verliet…ik wil dit niet mensen… oh my god.. ik wil het niet doen vanavond. Hoe moet ik dit hem duidelijk maken…?? Hoe jarebie? Plots hoorde ik de badkamer open gaan… ik maakte me schrap…om het hem te zeggen..
Rafika:
Hij kwam de kamer binnengewandeld… ik schaamde me, dus durfde ik niet op te kijken.. ik zag alleen zijn blote gespierde benen… wielie wat moet ik doen? Hoe moet ik dit beginnen? Liever nu dan te laat…dan dat hij dus op me ligt.. of aan me begint te friemelen.
Rafika: euhm… Riad…
Riad: ja?
Ik wist niet hoe ik verder moest… wielie… hoe moest ik dit verwoorden? Ik had amper tegen hem gesproken. En nu moest ik al begonnen over geen sex willen hebben??? Gatverrr..
Rafika: euhm…
Riad keek me aan en zag waarschijnlijk dat ik mijn woorden niet vond. Hij kwam naast me zitten op het bed..
Riad: zeg maar wat je wilt zeggen… denia henia..
Ik keek naar hem op en kreeg een vertrouwd gevoel… ik dacht heel snel na… wat kan ik zeggen… mijn menstruatie..!! ja dat is het… ik zal zeggen dat ik my regels heb.
Rafika: euhm.. riad, we kunnen het niet doen…want ik kan niet… euhm… je weet wel…ben ongesteld..
Oef het lag eruit…Ik durfde wel niet meer op te kijken. Want had nog nooit deftig gesproken met hem, ff gesproken over voorbeeld eten laat staan my onderste, en nu vertelde ik al iets persoonlijk. Myn god tog…
Riad: ow… ok is goed…ma3lish…
Hij schaamde zich blijkbaar ook want hij liep meteen weg. Weg naar beneden. Gelukkig.. wajaw heb mezelf nog snel gered. Ok.. volgende vraag is, wat gaan we vertellen aan mijn ouders en hun ouders? Ik moest tog iets bewijzen. Moest tog bewijzen dat ik nog maagd was. Ik las wel onlangs nog in een boek, dat dat haram was. Dat hoort iets tussen jou en je man te blijven. Ik deed wat goed was. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij er geen begrip voor zou tonen. En me gewoon zou ontmaagden in alle pijn…Maar hij toonde weer een andere kant van zichzelf. Een kant die me voor een heel deel deed ontdooien. Ik haatte hem…maar die haat veranderde een heel stuk in iets dat leek op liefde… het was niet helemaal dat… maar tog… het gaf me een warm gevoel van binnen. Ik deed een pyama aan. En kroop onder de dekens. De klok wees naar 2 uur…wajaw… morgen was het het groot huwelijksfeest. Hopelijk verloopt dat rustig en goed. Ik kroop onder de dekens en luisterde naar de geluiden die ik meende te horen. Riad was blijkbaar bezig in de keuken, die ik nog niet had bezocht. Ik was meteen naar boven geweest. Vroeg me af waar hij zou slapen? Tog niet beneden? Ik was het gewoon telkens te zorgen dat iemand anders het beter had dan mij. Zo gaf ik altijd van alles aan mijn broertjes, zolang zij het maar goed hadden ging er toen altijd door me heen. Ik stond op en liep naar beneden. Ik liep de mooie living binnen met crèmekleurige zetels en een crèmekleurig tapijt…een mooie breedbeeld televesie.... het zag er knusjes uit, gezellig. Ik keek naar een opgevouwen deken en kussen… hij zou hier dus slapen ffzo? Dat kon ik tog niet maken? Dit was tenslotte zijn huis. Ik liep door naar de keuken. Waar ik Riad trof aan tafel te eten.
Rafika: salam…
Riad schrok op, ik was ook stil. Maar hij was blijkbaar ook wel diep in gedachten verzonken.
Riad: wa3aleikoom salam.. sorry.. wil je ook iets?
Rafika: nee hoor… shokran…euhm…ik slaap wel beneden…ga jij maar in het bed slapen.
Riad: nee nee echt niet.. ga jij maar. Ik slaap wel hier…
Rafika: sorry maar dat kan ik niet maken.
Ik draaide me om en liep richting de zetels. Ik vouwde het deken open en legde mijn kussen mooi…
Riad:
Ik kwam de badkamer uit… Wielie, zij stond daar waarschijnlijk klaar. Om HET te doen…terwijl… ik weet niet… ik wou dit allemaal niet. Ik liep de kamer in en zag haar ongemakkelijk zitten… Ze wou me iets zeggen maar schaamde zich. Het was een lief zicht.. net een klein meisje die een snoepje wou maar het niet durfde te vragen. Ik ging naast haar zitten en keek haar oprecht aan. Ze kon vragen wat ze wou. Ik zou het tog met haar moeten doen? Dus… ze vertelde dat ze het niet kon doen, omdat ze ongesteld was. Nou mijn geluk tog??? Ik wou het zelf ook niet doen. Niet dat ze het lijf er niet voor heeft…dat zeker niet… ze was prachtig volslank… had zeker the body en ook een lief gezichtje… alleen was er persoonlijk niet klaar voor. Dat zou me doen overkomen als een verkrachting… ik wist niet wat ik verder moest zeggen tegen haar, dus liep ik gewoon meteen naar de kast in de gang en haalde er een deken en kussen uit. Ik liep de trappen af en legde die op de zetel, waar ik vannacht ging slapen.. Ik had honger dus maakte ik iets klaar. Mijn moeder had alles gedaan, zelf boodschappen. Wat was ze tog lief… hield van haar. Ik maakte een omelet met tomaatjes op…snel snel en ging aan tafel. Ze had waarschijnlijk ook honger want kwam naar beneden, ze deed me schrikken uit mijn gedachten. Ik was ver weg… raar maar waar, dacht aan ilham… stelde me voor dat zij boven zat… wajaw dat was pas een schoonheid…die zou ik zeker weten verkrachten als ze niet wou in plaats van mijn honger te stillen met eitjes zou ik het stillen met haar lichaam. Hahahhaha…pfff schaamde me een beetje… wat was ik eigenlijk tog een klootzak. Meskeena…ze gaf haar leventje op, om haar ouders blij te stellen…gelukkig te maken? Welk meisje zou dat nog doen tegenwoordig? In plaats van dat ik mijn best doe om haar gelukkig te maken, zit ik te denken aan een andere meid op onze eerste nacht in 1 huis. Ik had haar zelf niet geroepen om te eten…wielie mocht echt wel rekening beginnen houden met haar. Vroeg of ze wou eten, maar ze had geen honger.. jah moest het nu pas vragen; ezel die ik was. Toen zei ze dat ze beneden zou slapen…awielie? Echt niet. Dat zou pas onmannelijk zijn. Ik ontdekte iets aan haar karakter…ze was koppig…want zei nix meer en ging naar de living om haar plaatsje op te maken. Awielie.. wat nu? Dit kon ik tog niet maken?
Rafika:
Hij stond plots naast me… en hield mijn arm vast…
Riad: Rafika aub.. ga slapen in het bed boven.
Rafika: dit is jou huis…dit kan ik niet maken. Ik slaap wel hier. Het is echt geen probleem ga maar naar boven.
Riad: dit is ook jouw huis. Ok? En als jij niet boven slaapt dan doe ik het ook niet.
Hij liep naar boven en haalde een deken en kussen die hij spreidde op de grond.??? Jah dat houd hij tog niet vol.. midden in de nacht staat hij op en gaat hij in dat bed boven slapen, zeker weten. Ik kroop onder de dekens en draaide mijn gezicht de andere kant op.. de kant van de leuning. Zo hoefde ik niet meer naar m te kijken. Ik hoorde hem nog iets opruimen in de keuken en deed toen alle lichten uit. Vervolgens ging hij ook onder de dekens… na een tien minuutjes fluisterde hij mijn naam…
Riad: Rafika…
Rafika: hmm
Riad: slaap je al?
Rafika: als ik antwoord dan tog niet?
Riad: hahaha ja sorry…je hebt gelijk…
Weer ging er een stilte… de hele avond flitste voorbij in mijn gedachten… ook toen hij wegging… ik wou weten waar hij was…maar durfde het niet te vragen. Het verliep tot nu toe rustig en goed. Wou geen ruzie doen ontstaan. En erbij dat waren mijn zaken niet. We waren misschien getrouwd, maar wisten weinig af van elkaar, en dan nog, wou niet dat hij dacht dat ik me wou moeien met zijn zaken. Ik viel na lang denken in slaap…
Ik kronkelde en deed van alles… de zetel was te klein…en voor ik het wist viel ik ervan af en kwam terecht op Riad die schrok uit zijn slaap…
Riad:
Ik nam plaats op de grond en kroop onder de dekens… niet dat Rafika recht stond en tog in het bed ging slapen.. nee ze bleef waar ze was. Ik vond het lief van haar. Begon haar te zien als een goede vriendin…ze was een lieve meid. Vriendelijk… helemaal anders dan ik haar had voorgesteld. Ik dacht aan de hele avond…wat moest ze niet denken van mij? Nou ik nam het haar niet kwalijk dat ze me een klootzak zou noemen,want dat was ik ook wel. Ik liep weg en ging rondtoeren in Gent. Terwijl ik naast haar hoorde te zijn. Ze had geen naaste familie buiten haar broertjes en een zus in frankrijk die er zelf niet was. Wat moest ze zich eenzaam voelen. Ze moest tegen haar wil trouwen, en dat deed ze ook. Ik viel na lang tobben in slaap.. midden in de nacht werd ik geschrokken wakker… ik droomde dat ik in de auto zat… en een ongeluk kreeg, layster… ik kwam uit de auto gekropen en er viel toen een boom op mij…die Rafika bleek te zijn… wielie wielie…Ze keek me bang aan en ging snel van me af…
Rafika: Riad.. sorry… gaat het???
Met haar zachte handen voelde ze over mijn bezweet voorhoofd.
Rafika: oh mijn god… je zweet tot n met…je lijkt wel een lopende kraan…
Ze stond snel recht en liep naar de keuken waar ze terug kwam met een nat doekje en een glas water.
Rafika: hier drink...
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik schoof recht en nam het glas water aan die ze me toereikte… Met het doekje veegde ze mijn hoofd af die droop zoals zij het noemde als een kraan. Ze bleef naar me kijken…die zielige oogjes van haar… Ze was zo lief…ik voelde me warm vanbinnen alleen al door het kijken naar haar. Vanwaar die bezorgdheid? Ik heb me tot nu toe alleen als een klootzak gedragen, terwijl zij constant lief tegen me deed, of voor me zorgde. Mijn vader vertelde me wel na die eerste keer in de regen dat ze kapot ziek was. Toen had ik haar zelf niet gaan bezoeken, bang voor wat ze ging zeggen… uiteindelijk kon ik niet anders… en dat was de dag dat ze me vertelde dat ook zij uitgehuwelijkt is… voor een meid die uitgehuwelijkt is gedroeg ze zich echt lief... Ik wou me excuseren…
Riad: Rafika…
Rafika: ja…
Riad: sorry..
Rafika: wrm? Ik moet me excuseren, heb op je gevallen… het spijt me.. heb je wakker gemaakt en..
Riad: shttt… dat is allemaal geen probleem en erbij had tog een nare droom… dus ben blij dat je me wakker hebt gemaakt … wat ik wil zeggen… is sorry… voor alles wat ik je misdaan hebt..
Rafika: je hebt me..
Riad: luister… laten we er gewoon het beste van maken… Ok? Laten we ons best doen…en als het dan nog niet lukt…dan gaan we uit elkaar.. ok?
Rafika: ok…
Ze knikte en keek me aan…ik nam haar kin vast met de top van mijn vingers en kuste haar wang…
Riad: jalah laten we slapen…
Rafika: ik ga tog maar boven slapen, want mijn rug doet enorm pijn.
Riad: ok…vind je het erg als ik ook mee ga? Want ben gevoelloos gewoorden
Rafika: nee.. is ok…
Rafika:
Ik ging snel van hem af en keek hem bang aan… zolang hij maar nog leeft is het goed. Met mijn dikke kont ook… Het was alsof hij ziek was…. Of heb ik ervoor gezorgd dat hij geen adem meer had.. want hij zweette als een rund.. gatvrrr..ik had echt schrik.. dus rende snel naar de keuken en haalde een glas water aangezien zijn lippen droog waren, verder nam ik een doekje en snelde de living in… hopelijk gaat het hem beter… wielie wat moet ik doe ouders vertellen, hij is gestorven op de huwelijksnacht door mijn dikke kont die hem meteen een hartstilstand bezorgde? Nee tog? Ik reikte hem de glas water en keek hem aan…het zweet druppelde naar beneden dus veegde k die snel af. Hij keek me aan…zijn groene ogen die me som gek konden maken. Hij had zo’n mooie ogen…die je gewoon van de aardbol konden weg halen. Plots excuseerde hij zich… dat hoefde hij niet te doen was mijn taak. Ik had hem bijna vermoord. Hij excuseerde zich voor zijn rottig gedrag? Dat was hij tog niet? Hij was lief vandaag…nee…hij bedoelde gewoon alles… hij wou er het beste van maken. Dat had ik niet verwacht van hem. En als ons dat niet zou lukken dan scheiden we gewoon… die woorden maakten me verdrietig…want ook al gedraagde hij zich als een klootzak en had hij een hoge dunk…ook al zei ik dat ik m haatte…tog kriebelde mijn buik als ik hem zag. Ik negeerde het gewoon… maar hij deed me wel iets. Ik wou niet scheiden… hoopte echt dat ik er iets van kon maken…dat we er samen iets van zouden maken. Ook al moest ik zijn moeder en zus trotseren…ik zou er iets van maken…Hij stelde voor verder te slapen, maar dat was onmogelijk voor mij…zeker niet in die zetel waarvan ik rugpijn kreeg. Ik zei met wat schaamte dat ik boven zou gaan… zou dus tog plooien… hij had ook pijn… dus vroeg hij of hij mee zou kunnen gaan. Geen probleem tog? We zouden het tog laten lukken.. dus zou dit een begin kunnen zijn… samen in 1 bed…
Rafika:
Hij liep de trappen op en ik volgde hem. Samen liepen we de kamer in en stapten elk aan een kant in… dit voelde aan een kant goed aan, maar schaamde me ook wel aan de andere kant. Wist niet welke houding ik me moest aannemen. Wat ik moest zeggen.
Rafika: Slaapwel Riad…
Riad: Slaapwel zina..
Zina…hij hoefde maar zo’n lieve woordjes te zeggen, en ik voelde me al meteen in de zevende hemel. Ik sliep op mijn rechterkant, zo hoefde ik hem niet aan te kijken. Schaamde me echt enorm. Had nog nooit naast een man geslapen, is maar normaal. Sprak amper tegen jongens. Uiteindelijk viel ik in slaap… ik had het koud…dus schoof ik wat naar hem toe…ik voelde zijn borstkas tegen mn rug aan…hmmm heerlijk gevoel… met een gerust hart, viel ik weer in slaap…
De zon scheen in mijn ogen…we moesten er rond tien uur zijn, het was nu waarschijnlijk middag..ik voelde zijn hand rond mijn middel…wajaw… wat een lekker gevoel…nu nog alleen houden van elkaar…en het was compleet. Ik draaide me naar hem toe en probeerde hem wakker te maken…ik schudde wat…en riep zijn naam ‘riad…riad wakker worden, we zijn laat’…
Riad: hmmm…pfff hoe laat is het…
Rafika: ik weet niet denk middag..
Riad: jah dat ze maar wachten….slaap slaap…en hij draaide zich om en sliep verder.
Ik hees mezelf uit bed en liep naar de badkamer waar ik een heerlijke douche nam… en als een debiel vergat ik natuurlijk mij kleren en zelf mij lingerie te nemen. Ow fok… ik zocht in de kast en vond een grote witte handdoek die ik om me heen wikkelde zodat ik met blote armen en schouder overbleef…oh my god wat nu…alleen hopen dat hij niet wakker is; Ik sluipte uit de badkamer en stapte stilletjes naar de kamer…hij was nog altijd aan het slapen gelukkig.. ik deed mijn valise snel open en haalde mijn lingery uit. Nam mijn witte kaftan, die ik hoorde te dragen… en mijn witte djelaba. Hij sliep met zijn gezicht naar mijn kant toe… dus keek ik af en toe of hij niet wakker was ffzo… ik merkte nix op… hij bleef slapen. Ik draaide me snel om en liep richting de badkamer, waar ik me ging omkleden. Toen ik klaar was kamde ik me haren en draaide die in een knotje. Ik liep de badkamer uit en ging weer de kamer in…Riad was wakker… hij lag op het bed met zijn handen onder zijn hoofd… hij keek me aan.
Rafika: wakker?
Riad: jewel…
Hij keek me met een geamuseerd glimlachje aan…
Rafika: zou je niet douchen dat we terug kunnen? We zijn al laat genoeg?
Riad: ja mevrouw ik sta zo op…
Hij bleef me aanstaren ik draaide me om en deed mijn hoofddoek om…
Riad: hoofddoek staat je heel mooi…
Rafika: dank je
Hij stond recht en liep weg richting de badkamer…
Riad:
Ik sliep een heerlijke slaap.. werd wakker en voelde haar tegen me aan… ik wreef over haar armen… en bewonderde haar al slapend gezichtje…dit moest lukken tussen ons rafika… ik trok mezelf nog dichter naar haar toe en liet mijn arm rusten om haar middel.
Smorgens maakte ze me wakker…pff nu al ffwat? Ik lach zo lekker…had geen zin om op te slaan, dus draaide ik me om en sliep verder. Ze verliet het bed en het werd meteen koud…tfoei…moest je nu echt weg? Dacht ik…het voelde zo lekker aan. Ik deed mijn ogen toe, maar was in feite wakker. Probeerde weer in slaap te vallen, maar het lukte me niet. Ze kwam de kamer geslopen binnen…en dat met haar natte haren sluiks over haar gezicht en een handdoek om haar heen gewikkeld…wajaw, het liefst van al had ik haar nu in mijn bed… maar dan zonder die handdoek natuurlijk haahhah…ze keek af en toe mijn richting uit.. dus hield ik mijn ogen gesloten. Wist wel dat ze zich schaamde…ze had waarschijnlijk haar kleren vergeten. Ze liep op haar tenen weer weg en natuurlijk bewonderde ik haar helemaal…mooie ass had ze…mooi dik en rond…moheem…zoals ik het wou. Touchable zeg maar. Ik droomde ff weg…droomde weg over haar en mij. Maar dan in zo’n relatie als Nawfel en Leila… mucho love…misschien een kindje…incha Allah… Ze kwam de kamer binnen…wajaw, ik vroeg me af… of ze al een vriendje had gehad…dit kan tog niet anders? Zo’n mooie meid en nog niemand gehad? Onmogelijk. Ik bewonderde haar en kreeg een glimlach op mijn gezicht…was blij met haar eerlijk gezegd. Voelde me goed met haar in mijn omgeving. Hoe ze voor me zorgde laatste nacht… hoe ze het bed afstond… ze was zeker niet het type die alleen aan zichzelf dacht. Helemaal niet. Eerder wou ze een ander gelukkig stellen dan zichzelf. Ze deed haar hoofddoek op… die haar adembenemend stond.. ze was getint en had een witte hoofddoek op… prachtig, met die mooi lichtbruine ogen van haar. Mooi groot met lange wimpers…delecious. Ik stond uiteindelijk recht en liep langs haar..ze rook lekker fris, een momentje kreeg ik het in mijn hoofd om haar in mijn armen te sluiten…maar deed het tog maar niet.
Farid stond aan de deur geparkeerd… hij leunde tegen de auto toen we buiten kwamen
Farid: hallilujaaaa
Riad: ah zaag niet man
Farid: je moeder vilt je, je bent twee uur te laat.. het is 12 uur
Riad: ma3lish.
Farid: hallo Rafika
Rafika: salam
Rafika:
Ik voelde me meteen bang toen Farid zei dat ze boos waren. Noujah…wat kunnnen we eraan doen? We hadden ook de wekker niet gezet…noujah ma3lish… we stapten de auto in en reden weg naar het huis van de ouders van riad… hopelijk was mijn moeder er ook. Want had haar gisteren maar paar keren opgemerkt… en dat druk in het weer met de mensen te groeten enzo. De moeder van riad was alleen maar aan het showen of me aan het kraken. Iedereen stond buiten toen we afstapten “slaaaat oe slaaaaam 3laaaa rasoelah” daar ging het weer. De moeder van Riad keek ons nors aan en zei slaaat .. of hallo.. helemaal nix. Alleen die boze ogen die meest van al naar mij toe gericht waren dan naar Riad. We gingen binnen en de eerste persoon die ik zag en me meteen blij maakte was mijn moeder… ik omhelsde haar enorm en kuste haar hoofd…wat had ik haar gemist… . mijn hart stond bijna stil bij het zien van de andere persoon die achter haar stond… mijn zus…Karima….. ze was tog gekomen??? We keken elkaar een paar momentjes aan en vlogen elkaar in de armen…ik snikte me kapot… had haar zo enorm gemist.. ik was eerst boos maar dat was niet erg…was allemaal vergeten en vergeven…we gingen binnen en namen plaats. Ik wou ook wel salam zeggen tegen de moeder van Riad maar deed het tog maar niet aangezien ze me hatelijk aan keek. Ook Khadija stond er… en natuurlijk als vals als ze was ging ze naast haar moeder staan en fluisterde ze dingen in het oor…waarop de moeder van riad me smerig aan keek. Er werd gedanst enzo…tot een momentje dat mijn moeder me riep… ik stond recht en liep naar de gang… waar de moeder van riad stond, Khadija en mijn moeder….
Moeder van riad: Waar is je doek(bewijs dat ze maagd was-doek)????
Oh my god…. Wat nu
Ah wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik kon tog moeilijk zeggen dat ik ongesteld was? En dat in de gang voor iedereen?? Of tog wel? Had geen ander excuus en dannog dat was hetgeen ik riad had verteld…dus kon ik tog niet anders dan haar ook hetzelfde te zeggen?
Rafika: ben ongesteld…
Khadija begon luidkeels te lachen…
Khadija: ik wist het wel… ahahahahah
Rafika: wat zit jij daar dom te lachen? Voor het eerst zette ik een grote mond op tegen haar…was haar stilletjes aan beu geworden.
Moeder v riad: hou je mond als ze tegen je spreekt..
Mijn moeder: he he rustig aan jullie beiden…zei mn moeder weer gericht naar hun twee… ‘als mijn dochter zegt dat ze ongesteld is, dan is het ook zo.wat denken jullie wel?” eindelijk… eindelijk mijn moeder nam het eens voor me op zoals het hoorde…
Moeder v riad: Ik wil een bewijs…toon me iets dat bewijst dat je ongesteld bent…
Karima: jij bent gek… weet je dat?
Karima was altijd degene die het lef had…degene die durfde op te komen voor zichzelf…alleen had ze daar de laatste keer door gefaald…ze werd uitgehuwelijkt en kon er niets aan doen, nou dat deed ze zelf ook niet, liet het haar gewoon overkomen.
Moeder v riad: zwijg jij!! Fssttt gchoom sook n igfnem (moei je met je eigen zaken)
Karima: doe jij dat wel? Zodat ik het zou doen?
Moeder v riad; ik laat niet met mijn zoon sollen!!
Karima: en ik niet met mijn zusje…
Ze begonnen luid te praten.. zodat de muziek wat stiller werd gezet en de vrouwen gingen mee luisteren. Jah typisch mocrokanen… horen ze wat actie in het spel, ewa halen ze er chips en popcorn bij om te genieten net alsof ze tv keken. Ook de mannen van buiten hoorden het. Want de moeder van Riad was degene die de aandacht probeerde te trekken. Ze wou me voor schut zetten… net alsof ik een **** was en ik geen maagd meer was. Riad kwam de deuropenening binnen en keek ons bevreemd aan… ik durfde niet op te kijken. Schaamde me rot…ik kroop achter mijn zus Karima aan…die zou wel verder het woord doen voor me.…
Riad: wat is hier gaande??
Moeder v Riad: heb je haar doek gezien?
Riad werd beschaamd… zijn gezicht kleurde rood bijna bordeaux… hij trok zijn moeder de deur uit…wou waarschijnlijk privé praten met haar… Khadija keek ons smerig aan en volgde hun de deur uit.
Riad:
Ik zat wat buiten te chillen met Farid… die maar constant vroeg hoe het was enzo… die kerel is gek. Als hij nou dacht dat ik zou vertellen over my huwelijksnacht? Ik zei dan maar dat het zijn zaken niet waren, zo’n dingen hoef je niet te vragen sukkel. Mijn gedachten gingen naar vanmorgen… toen ze uit de douche sloop… haar lichaam…haar vormen….wajaw ze begon me gek te maken…ik voelde me zo rustig met haar in mijn gedachten.. wou niet gestoord worden…ik ga mijn best doen… want wou het zeker doen lukken tussen ons. Ik hoorde plots lawaai uit het huis… mijn moeder die een luide stem op zetten…wat was dat? Ik bleef eerst staan en besloot naar binnen te gaan… te kijken wat er aan de hand was. Ze vroeg me of ik Rafika haar doek heb gezien… wielie wielie, wat vraag je me ma?? Iedereen keek me aan… ik schaamde me kapot, het liefst groef ik een put en sprong ik erin… uit hun zicht. Ik trok mijn moeder mee naar buiten…waar ik ff gerust zou kunnen praten met haar, zonder Karima en haar moeder erbij…schaamde me te erg bij hun.
Riad: a ma? Makmjagen ( a ma? Wat is er?)
Moeder v riad: die meid is een ****…
Riad: stagfieroelah… ma doe normaal!! Ze kan niet.. safie klaar, heb er begrip voor.. jak? Doe normaal?
Moeder v Riad: heb je dan ook iets gezien die erop leek? Iets die aantoonde dat ze ongesteld was?
Ik dacht na… en inderdaad, ik zag haar bijna nooit maandverbanden nemen. Het was altijd gewoon haar lingerie… en ook was er geen in huis… inderdaad… mijn moeder had wel gelijk…maar dat kon ik haar niet zeggen. Of ik was Rafika kwijt, en dat wou ik niet. ?? wielie riad word verliefd ofwat?? Dat kon tog niet? Dit meisje deed me iets aan.
Riad: ja… heb haar nog maandverbanden moeten regelen…
Moeder v riad: ow….. ok….. nou dan heb ik nix te zeggen.
Riad: ewa a ma maak er geen heibla van aub
Moeder v riad: safie… je neemt het op voor je vrouwtje jek? En mij laat je hier… ik , degene die je negen maanden gedragen heeft, die je opgevoed heeft…
Riad: neeeeee ma doe normaal… je weet dat jij mijn nummer 1 bent… safie… n3al cheitan. Kom hier.. ik nam haar hoofd en gaf er een kus op.
Ze liep weer naar binnen en ik bleef alleen geleund tegen de muur… dacht na over het feit.. dat Rafika misschien tegen me had gelogen…ze had zogezegd haar regels.. maar nam helemaal nix met haar mee? Is ze dan geen maagd meer of wat? Wou ze het uitstellen? Om iets te kunnen fixen? Een fake maagdenvlies misschien? Mijn gedachten sloegen op hol…ik moest met haar spreken hierover… maar dat kon ik niet vandaag doen…vanavond…dan pas..
Rafika:
De moeder kwam weer binnen en zei helemaal nix tegen ons. Ze liep de sala binnen en deed de deur toe alsof we ongewenst waren. Mijn moeder en zus namen me een andere kamer binnen.. en spraken me moed in. Ik mocht me niet laten doen. Karima sprak met zoveel overtuiging dat ik ging beseffen dat het inderdaad afgelopen moest zijn… het moest gedaan zijn met iedereen over me heen te laten trappelen, als een ouwe vieze vod. Derest van de dag, hielden we ons afgezonderd. Riad zag ik niet meer. Het was tijd om naar de zaal te gaan. De negaffa zou daar weer op me wachten. Ik werd ernaar toe gebracht door Farid. Mijn zus en moeder reden ook mee. Ik kwam daar toe en ging meteen weer naar het kamertje waar ik me zou moeten omkleden. De negaffa was al helemaal gesetteld en wachtte op mijn komst. We gingen meteen aan de slag… en het eerste was mijn trouwjurk, die Khadija gekocht had. Noujah… niet dat ze mij een plezier wou doen.. alleen 3la 3ayn nas ( de ogen van de mensen) want uiteindelijk was het een familie lid die trouwt, dus moest hun rijkdom worden getoond. Mijn haren werden gemaakt en make-up aangebracht. Ondertussen liep de zaal vol met gasten. Ik was helemaal opgemaakt en zag er prachtig uit in mn witte jurk… met een mooie lange sluier die uiteindelijk over de grond sleep. Prachtig… ik bekeek mezelf in de spiegel…was tevreden.
Negaffa: ok lieverd… we gaan Riad erbij halen… en de dj en cameraman waarschuwen.
Rafika: ok doe maar.
Ik kreeg zenuwen… was bang… al die mensen die me weer zouden aanstaren. Was bang dat ik plots door mijn knieën zou zakken of, dat ik zou haperen en uiteindelijk met mijn gezicht op de grond zou kletsen. Ik keek naar mezelf in de spiegel… had niet door dat Riad binnen was gekomen en me gade sloeg…tot ik me omdraaide en ik hem zag kijken…
Rafika: halo wist niet wat ik anders moest zeggen
Hij zei een hese hallo terug…en bleef maar staan en kijken naar me…ik voelde me rood woren…werd verlegen en keek de andere kant op..
Riad:
Ik ging mijn pak halen en kleedde me aan. ik maakte me op en top op. Tot ik er lekker uit zag lekker voor Rafika…begon er het positieve in te zien… en verlangde naar haar gezichtje.. wou haar terug zien. Ik reed naar de zaal want het was al laat. Foto’s werden er niet gemaakt, omdat het buiten regende. Maar ja had er zelf ook niet aan gedacht, want was nog met mijn hoofd in chickie-land. Geen 1 meisje kon tippen aan Rafika… niemand was zo lief en vriendelijk als haar. Ik bleef wachten in de gang tot ze me nodig hadden. De negaffa riep me, dus ik moest naar binnen… daar stond ze dan… mijn adem stokte in mijn keel…wajawww net een prinses… ze zag me niet.. was druk met het bezichtigen van haar mooi uiterlijk…wat zag ze er lief uit… zelf mooier dan gisteren. Ze zag er prachtig uit…ik was ff weg van de aardbol…voelde me gelukkig… was zo blij met haar… hield van mijn pa…dankzij hem had ik zo’n lieve mooie toekomstige…ze keek me beschaamd aan…en groete me… ik groette haar terug… maar bleef verder genieten van haar schoonheid, die me gek maakte van verlangen. ik besefte dat ik haar aangaapte… dus schraapte ik mijn keel…zehma..back to real life.
Riad: euhm…. Rafika.. zullen we dan maar?
Rafika: ja … zei ze al fluisterend
Ze kwam naar me toe…ik nam haar hand en haakte die in mijn arm..haar bouquet bloemen werd haar toegereikt….en samen liepen we de kamer uit…
SLAAAAAAT OE SLAAAAAAMM 3LAAAAAA RASOELAAH ILAAAAA JAH ILA JAH SIDNAAA MOHAMED…
Rafika:
Ik liep op de rode loper naar onze plaats. Alle mensen keken me aan… goedkeurend. bepaalde glimlachten me vriendelijk toe, terwijl er andere meiden me smerig bekeken. Ik begreep er me maar niet aan. Wat had ik die deel dan aangedaan? Ik kende alleen leila en mijn familie in deze zaal. De rest was allemaal onbekend, dus wrm zo bitchy kijken? We maakten allerlei mooie foto’s… de eerste vond ik het liefst…ik ging een trapje lager terwijl riad op de hoogste trede bleef. Hij sloeg zijn handen om mijn middel terwijl we elkaar in de ogen keken…Hij keek me met een glimlach aan… zijn ogen bleven haken in de mijne…ik schaamde me. En voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik ondervond dat hij telkens mijn handen vast nam… hij liet me geen 1 keertje los. Uiteindelijk moesten we plaatsnemen…hij hielp me samen met de negaffa het treedje op…en ging dan na mij zitten. Mijn hand ruste weer op de stoelleuning…alsook zijn hand…ik schoof mijn hand naar hem toe…zodat mijn pink, zijn pink ging raken… wou dolgraag mijn hand op de zijne plaatsen, maar was daar te verlegen voor… . uiteindelijk schoof hij zijn hand op de mijne. Mijn hart maakte een sprongetje…het voelde zo goed aan. Hij verstrengelde zijn vingers in de mijne, en dit keertje deed ik het ook. We keken elkaar heel snel aan…hij glimlachte liefjes naar me…wajaw, wat was hij mooi. Hij was echt net een model.
Meisjes maakten zich plaats op de dansvloer en toonden hun beste dansmoves. Ik merkte een meid op… die prachtig kon dansen.. en echt uitdagend met haar kont shakte… het meisje kwam dichter naar ons toe dansen. Ik zag al snel wie het was… dat ene meisje van gisteren…die bij khadija was en me uitlachtten. Ik zag haar smilen naar Riad. Had ze dan echt geen schaamte? Ze trok de aandacht van de zaal en zelf ook van de jongens die in de gang stonden… en nog bleef ze gefixeerd kijken naar riad en dansen. Ik durfden niet opzij te kijken… bang voor wat ik ging zien… maar ik deed het tog. Riad keek haar aan…de manier waarop hij dat deed, stond me helemaal niet aan. bij wijze van spreken, droop het kwijl er bijna uit. Ik keek weer snel voor me…en uiteindelijk zakte mijn ogen naar mijn benen…ik schaamde me. Mijn eigen man… die geilde op een ander wijf… en dat op ons huwelijkfeest… ik dacht dat ik liefde voelde…dacht dat er iets bloeide tussen ons…in een heel korte periode… was dat dan allemaal fake? Stelde ik me dat allemaal voor? En wat over die ene korte speech van m gisteren avond? Ik-wil-er-iets-van-maken-met-jou-speech?? Was ook maar voor de show zeker? Mijn vingers verlosten hun greep… en uiteindelijk legde ik mijn hand terug op mijn leuning… dat merkte hij zelf niet… ik had zo’n brok in mijn keel…zooooo’n brok…. Die me weer bijna deed huilen… maar ik hield me in.. en probeerde aan iets anders te denken. Mijn ogen werden wel nat… maar gelukkig nog niet tot de tranen-level. Ik negeerde haar…wou niet opkijken naar haar. Duivelin tussen man en vrouw. Verleidster… tfoeiii… voelde me bedrogen. Vanaf nu geloof ik gewoon nix meer wat er me word gezegd… hoef niemands medelijden, nog liefde. Wat dacht hij ? dat ik een kind was die je probeerde te stillen met wat sweet? Beloofde me liefde…en staat nu te geilen op een vet stuk h.oer? aub? Ik besefte dat ik haar het plezier gunde door zo verdrietig te kijken. Dus toverde ik uit het nix een smile op my gezicht. Net een machinetje die je zelf kon besturen… smile…niet smilen… Ik merkte mijn zus op die haar weg maakte naar ons toe… ze kwam bij me staan en kwam met haar gezicht bij mijn oor
Karima: alles goed meisje
Rafika: ja jewel
Karima: ik wil je dan nog spreken…je weet wel waarover
Rafika: ok …maar weet niet over wat
Karima: strax dan
Ik wist wel dat ze het wou hebben over de huwelijksnacht… wielie wat moest ik haar vertellen? Moest ik eerlijk tegen haar zijn? Of had ze het door dat ik het niet had gedaan? We zien wel… Riad kwam met zijn gezicht dichter naar me toe en vroeg me iets. Ach rot op sukkel over een week ga ik terug bij mijn moeder en vader. Dan ga je maar met je lapdanseres hierzo. Ik antwoordde niet en keek voor me uit. Hij nam mijn hand en kneep er ff in… dus keek ik zijn richting uit.
Riad: niet te moe?
Rafika: nee.
En keek weer voor me uit. Rot op ezel. En dan, ja ik was moe… en dan? Zehma wat gaat hij dit keertje doen. Weer zo’n speech van samen komen we er wel doorheen? Als jij ziek bent ook ziek? Zo’n goedkope praat weer? Ach rot op. Mijn leven werd misschien voordien geleid… maar niet meer. Vanaf vandaag niet meer jochie. Doe wat mijn hoofdje me zegt te doen. Zonder enige rekening te houden met niemand. Want het is door mijn eigen schuld dat ik in zo’n situatie verzeild ben geraakt. Kwam nooit op voor mezelf.
SLAAAAT OE SLAAAAM..
Daar ging ik weer de treden af…ik zette mijn glimlach op, want die ene bitch keek me weer sneaky aan en lachte me uit… jeh kindrachtige kleuter, de basisschool is de andere kant op drol. Riad nam me bij mijn midden en met zijn andere hand nam hij mijn hand vast. Ik liep op een vertraagde tempo de zaal uit, met mijn zus, een paar meisjes die ik niet kende, leila en farid klappend achter me aan. Riad kwam niet binnen. Karima keek me aan…waarschijnlijk wou ze beginnen met het gesprek.
De negaffa werd ff geroepen naar buiten en dat was mijn kans om het haar te vertellen
Rafika: ja karima, het is wat je denkt..
Karima: en wat denk ik dan?
Rafika: ik durfde niet… ik was bang… en hij had er begrip voor, of nee hij wou het gewoon zelf ook niet.
Begrip had hij er waarschijnlijk niet voor, had gewoon geluk dat hij ook niet wou…zeker weten. Als ik op die ene drol leek zou hij wel de kleren van mijn lijf gescheurd hebben en me verkracht hebben. Zoals hij dat daarnet deed met zijn ogen. Willen of niet willen. Ik vertelde haar alles…ze keek me met medelijdende ogen aan en uiteindelijk boos
Karima: hoe ziet ze eruit?
Rafika: la … karima nix doen. Laat maar… ma3lish. Over een weekje ga ik wel misschien terug naar huis… of ga ik op mezelf wonen… voor mezelf zorgen.
Karima: gek… probeer het… en je weet hoe pa is… dat laat hij allemaal niet toe
Rafika: ewa dan niet. Ik ga voor mezelf zorgen, en als hij me dan niet meer wil zien, dan hoeft het niet. Zei ik met pijn in het hart…zou mijn vader me opgeven? Nee tog?
De hele avond verliep hetzelfde… kleedje aan, kleedje uit fake smilen en doen alsof craig david naast me stond in plaats van Riad … ik gunde hem verder geen blik meer. Die ene meid bleef maar lapdansen… en aandacht trekken. Ik werd in de 3amaria gedragen…moest rozenblaadjes gooien en zwaaien…weer kwam mijn fake smile op. Die me op de duur op het systeem begon te werken. Op het laatst deed ik een mooie roze jurk aan… net een trouwjurk maar dan simpeler… ook met coupel maar zonder sluier. De taart. Had hier echt geen zin in. De Negaffa gaf me de mes die ik samen met hem moest vast nemen… met zijn hand op de mijne sneden we een stukje uit. Dit gedeelte haatte ik het ergst. Ik moest hem een stukje geven en hij mij. Het liefst draaide ik het hele stukje taart of gewoon een hele ronde in zijn gezicht. Ik ontweek zijn ogen en nam snel een klein hapje. Iedereen keek maar hoe ik kauwde…tfoeii… net een steekproef. Dan omgekeerd.. weer keek ik gewoon naar het stukje taart die tussen zijn lippen in zijn mond verdween. Ik legde de lepel terug… de negaffa dan weer, met haar leuke ideetjes plaatste ons in het midden… waar we moesten dansen. Ze zetten een dansnummer op… okay wat nu? Moesten we shaken offzo? Echt niet…ik keek naar mn zus haar gezicht die net achter riad stond, zo hoefde ik niet naar hem te kijken. Hij nam mijn handen vast en begon te dansen. Terwijl ik houterig bewoog op zijn ritme… wanneer is dit gedaan mensen…Farid kwam er ook bij als mijn zus. Eindelijk…riad was ondertussen helemaal opgewarmd en in het liedje dat hij bijna stond te springen met Farid. Ik danste met Karima… haar ogen stonden gefixeerd op iets… ze keek me vreemd aan… ik draaide me om en zag die first class ho dansen met Riad en Farid….
Riad:
Ik liep met mijn schoonheid naar onze plaats. Voelde me echt fier… trots. Mijn tante uit hollande glimlachte vriendelijk naar me toe… had haar het liefst van al. Ze klapte in haar handen, blij voor me. We maakten mooie foto’s … de eerste vond ik het mooist… die ga ik zeker vergroten en opgangen… we namen plaats op onze stoel… Hielp eerst Rafika… wou haar niet zien kletsen van die treden als gisterenavond…gatver… dacht dat het mijn dood was. Ilham trok mijn aandacht…ze danste prachtig op het muziek… wajaw, ik kon er nix aan doen, maar mijn ogen volgden haar rondingen… haar borsten die bijna uit haar jurkje met diepe hals sprongen… haar kont die heen en weer wiebelde…ik begon het warm te krijgen…dat meisje wist van verleiden. Mijn god… farid bracht me terug op aarde… hij danste ook, ging dan voor haar staan en keek me aan…met een gezicht van “doe normaal a sahbi”… wielie was het dan zo erg… ik durde niet meer om me heen te kijken, door schaamte…Ik kon het niet laten niet te kijken naar haar… ze is zoooo lekker… ik keek opzij… en besefte dat Rafika ’s hand niet meer in de mijne lag…ze keek voor haar uit… alsof haar doodvonnis bepaald was. Ze had me waarschijnlijk zien geilen op haar. Ik besloot haar gewoon iets te vragen… maar blijkbaar hoorde ze me niet… dus kneep ik in haar hand… ze keek me wezenloos aan… vroeg of ze niet moe was… nee.. dat was haar antwoord? Verder negeerde ze me.. en dat deed ze voor de rest van de avond … toen ik haar het stukje taart gaf probeerde ik haar aan te kijken… wou haar tonen dat ik spijt had… maar ze negeerde me volkomen… zelf bij het dansen. Ze keek me niet aan.. en danste alsof ze echt geen zin had…vervolgens kwam farid en haar zus de kring in.. en dansten we erop los. Ik vergat ff alles en leefde me uit…ik shakte er gewoon op los…samen met Farid…maar plots ook met Ilham. Ze keek me weer met een van haar verleidelijke smiles aan… en begon weer uitdagend te dansen…Ik kon mijn ogen onmogelijk van haar borsten houden… want in feite zag je bijna gewoon alles…
Rafika:
Ik was het moe…, dus ging ik zitten op de stoel… geleid door mijn zus en de negaffa…riad leefde zich gewoon uit met die ****…. In feite moest zij hier zitten… niet ik. Ik begon mezelf minderwaardig te voelen. Keek haar aan… en begreep wel waarom Riad weg was van haar…noujah… ze had een veel mooier lijf dan mij…een mooie huidskleur…wel zonnebank maar ok… mooie ogen.. mooie lange style haren….kortom…aantrekkelijk. Op het einde van de avond… gingen we naar huis… gebracht door Farid. In de auto zat ik helemaal geplakt aan de andere kant en keek ik door het raam…Hij vond het blijkbaar helemaal in orde hoe hij zich heeft gedragen vanavond. Een huwelijksreis zat er niet in. Aangezien dit een huwelijksfeest was niet gebaseerd op liefde was dat niet voorzien. Thuis aangekomen stapten we uit… riad bedankte Farid nog en we liepen verder naar de deur…
Riad: pfff waar zit die sleutel nu ook alweerrr…
Hij taste zijn zakken aan en bleef maar praten over hoe zijn moeder de sleutel gegeven had en hij die ergens had weg gestoken. Moheem bullshit talk. Ik ging uiteindelijk tegen de muur leunen uit verveling… hij vond ze in zijn klein jaszakje en deed dan open. Ik liep meteen door naar boven en hij natuurlijk weer naar de living… niemand zei iets. Boven nam ik mijn kleren en liep de badkamer in, ontdeed me van mijn jurk en spelden in mn haren… en stapte de douche in…
Ik liep de badkamer uit en trof riad in de kamer weer op het bed… ik legde mijn spullen in de mand en liep naar beneden… niemand zei nix…ik liep de keuken in en keek ik de koelkast...ik hoorde hem van de trappen naar beneden komen en bereidde me voor op een gesprek, die misschien verkeerd zou kunnen aflopen
Rafika:
Ik smeerde een boterham… had reuzehonger… we moesten hele tijd modellen spelen en kregen nix te eten… noujah.. mijn moeder gaf me wel iets, maar wou toen nix eten, was nog van streek. Ik zette me aan de keukentafel en at mijn boterham op…Hij kwam de keuken ook binnen… nam plaats aan tafel, en keek me aan…
Riad: hoelang ga je me nog negeren?
Rafika: heel mijn leven lang…
Riad: wat is er?
Ik keek hem aan… geloofde niet wat hij net vroeg… wat is er? Wist hij dat dan echt niet? Wat haatte ik het wanneer men alsof deed…
Rafika: wat is er? Weet je dat dan echt niet?
Riad: nee…
Rafika: ok nou denk maar s goed na en probeer ff te achterhalen wat je verkeerd zou gedaan hebben.
Riad: nee… zei hij heftig… vertel jij me maar…
Rafika: ach rot op joch
Riad: ow grote mond gekregen? Gedaan met die stille Rafika? Wist wel…
Rafika: mensen zorgen ervoor dat ik grote mond ga opzetten…mensen als jou…en wat wist je wel ze3ma…
Riad: ah laat maar..
Rafika: hoezo? Nu durf je niet meer verder te praten? Daagde ik hem uit
Riad: ok… wil je het weten… nou wist wel dat je zo’n schijnheilig typje was, vraag me zelf af of je nog maagd bent… met jou ongesteldheid bulllshit… ben niet stom..…
Rafika: “wat????” Dat was een klap in mijn gezicht… “ik haat je…wollah ik haat je...”
Wat bedoelde hij??? Dat ik een **** was?? Ik had zo’n pijn in mijn hart…het feit dat de woorden uit zijn mond kwamen, maakten het erger voor mij… vroeg me af of hij met zijn moeders woorden sprak. Ofwel het dezijne waren… hetgeen ik betwijfel. Ik stond zielig op en liep meteen door naar boven… waar ik stilletjes snikte… ik haatte hem… haatte hem voor het feit dat hij me verliefd heeft gemaakt op hem…en me daarna uitmaakte…haatte mezelf voor het stukje machteloos schepsel die ik was geworden…ik beloofde mezelf telkens niet over mij te laten trappelen… maar eindig dan altijd in nul, zero…Ik veegde mijn tranen af en ging naar bed…stak mijzelf diep weg onder het deken… uiteindelijk hoorde ik de voordeur toe slaan… hij was weg… hopelijk kom je nooit meer terug… dacht ik.
Riad:
Okay… daar ging het weer… negeermode…de badkamer in… de badkamer uit..kamer in.. kamer uit.. trappen af en naar de keuken… nog altijd had ze me nix gezegd… ik begon het stilletjes aan beu te worden. Dus liep ik ook naar de keuken… vond haar al etend aan tafel…en ging erbij zitten…ik vroeg haar wanneer het zou ophouden…zo kunnen we tog niet verder gaan?? Ok had een fout gemaakt..maar nog altijd wist ik niet of ze het had gezien of niet.. misschien… ze maakte me boos…haatte koppige mensen… wou zo graag weten of ze me had gezien.. maar aan haar woorden te merken… had ze het ook, ow jah... had met ilham gedanst...terwijl ik dat met haar had moeten doen. “rot op joch”??? is dat een deftig antwoord… ze maakte me woedend… ik wou haar uitmaken… wou haar pijn doen…dus kwamen er allerlei ongemeende woorden uit mijn mond… zoals schijnheilig typje enzo… en dom als ik was begon ik ook over haar maagdelijkheid… hetgeen waarover ik me het minst zorgen maakte, want wist wel dat ze maagd was. Maar ik zei het tegenovergestelde…wou haar gewoon terugpakken…ik had een fout gemaakt… dus moest ik ervoor zorgen, dat ook zij die had… ik weet styl klootzak.. maar was boos. En dat had ik allemaal niet moeten zeggen… want haar gezichtje die op huilen stond, brak mijn hart…de laatste die zo’n woorden verdiend… was rafika….ik had spijt… en dat weer te laat. Ze liep naar boven…ging waarschijnlijk slapen… ik woelde door mijn haren, van frustratie…ging in de zetel zitten… en besloot uiteindelijk een wandelingetje te maken, just to clear my head.
Rafika:
De volgende ochtend werd ik wakker, door een lekkere geur die door heel het huis ging…ik liep de badkamer in en friste mezelf op, kleedde me aan. Ik had geen zin om naar beneden te gaan. Want dan moest ik zijn stom hoofd zien. Ik besloot mijn kleren op te plooien en in de kast te steken…noujah..een helft maar, want anders ga ik teveel werk hebben bij het terugsteken in de valise als ik besloten heb van m weg te gaan. De gedachte deed me lachen. Ik was druk in het weer en hoorde hem niet boven komen…
Riad: sbahlgeer…
Rafika: sbahlgeer fluisterde ik…
Riad: kom je niet eten?
Rafika: geen honger…
Riad: okay…
Hij nam wat kleren en liep de badkamer in waar hij een douche nam…ik was ondertussen klaar en liep tog naar beneden… hij had de tafel mooi gedekt.. mooi tafelkleed…ik liep dichter en trof een roos aan op mijn bord… mijn hart maakte heel ff een sprongetje… maar ik besefte op tijd dat dit gewoon weer 1 van zijn spelletjes was…mij laten geloven dat hij er iets van wil maken… ik nam de roos en smeet die op het aanrecht. Ik nam plaats en at een boterham met koffie. Dit was normaal de derde dag… dus moesten we weer terug en weer feest. Maar de moeder van riad zei dat het genoeg was. Mijn moeder daarentegen vroeg me langs te komen. Dan feesten we daar verder… ik had nu wel zin om te gaan naar huis…. Hopelijk was Karima er. Feesten zat er voor mij niet in…want mijn situatie was niet feestelijk…eerder myserie achtig… iets om dagen over te huilen. Ben getrouwd met een man, die op ons huwelijksdag geilt op een h.oer en op de koop toe mij nog beschuldigd van schijnheiligheid en niet-maagd-zijn. Aub... was ik dan zo slecht om zo’n man te krijgen. Dan denkt meneer dat hij het goed kan maken met een roosje? Seer t n3as.. faker. Ik liep terug naar boven en nam mijn hoofddoek, die ik om deed. Ik combineerde weer mijn kledij, deed mijn schoenen en jas aan en liep naar beneden. Ik nam een briefje waar ik op schreef: ‘ben bij mijn moeder’ en op tafel legde. Ik deed de deur toe en liep naar de bushalte… ik nam de bus tot het station en liep dan te voet tot huis… aangezien ik in de buurt woonde. Vroeg me af, wat riad zou doen… ik had hem nix gezegd. Hoorde een vrouw dat niet eerst te zeggen aan haar man? Nou hij kan de boom in klimmen… hou geen rekening met hem, want dat doet hij ook niet met mij. Hij kan bij zijn vriendinnetje gaan. Of moet ik zeggen zijn minnares gaan… zolang hij maar beslist van me te scheiden en de schuld op hem te nemen.. is het okay met mij. genoeg vissen in de zee..Ik belde aan bij mijn moeder die al lachend open deed en dan vreemd naar me keek…
Moeder: waar is je man?
Rafika: ach die komt wel nog…
Mijn moeder wist dat ze nix moest verder vragen. Het was te merken aan mijn humeur dat het geen leuk verhaal is. Ik liep verder en trof gelukkig nog karima aan.. en mijn neef, waarmee ze uitgehuwelijkt was… hij op zich was een hele mooie jongen, alleen hij was streng….streng tot en met. Karima mocht niet werken, mocht nergens naartoe…en nog was ze ermee getrouwd…ze was nog altijd niet gescheiden. Haar dochtertje had ze achtergelaten bij haar schoonmoeder, mijn tante. Jammer genoeg. Ik vertelde karima in horten en stoten wat er gebeurd was. Ze had diep medelijden met me. Maar zei dat ik moest sbar.. want dat word beloond… daar zat ik dan een hele dag…. Het was alsof ik niet was getrouwd. Riad kwam niet opdagen. Jah hopelijk doet hij dat nooit. Dan ben ik van hem af. Ik keek op de klok( waar er ondertussen een vol batterij zat ) en zag dat het 19 uur was…
DING DONG
Ik liep naar de deur en deed open…daar stond hij dan…moederziel alleen…
Riad:
Na een wandeling te hebben gemaakt ging ik terug naar huis. Ik liep naar boven en stapte de kamer heel voorzichtig binnen…Rafika sliep als een roosje.. ze ademde heel stilletjes in … en uit… zo lief… ik ging dichter naar het topje van haar neus… en plantte mijn lippen erop. Ik dekte haar goed toe en nam een deken en kussen. Liep de trappen af en installeerde me op de zetel.
‘s Morgens vroeg stond ik op… rafika sliep blijkbaar nog altijd. Het was 8 uur. Ik liep naar de bloemist en haalde een roosje. Ik moest ervoor zorgen dat ze me ging vergeven. Wou niet dat ze boos op me is. Ik liep de bakker voorbij en haalde wat chocoladebroodjes en croissants. Thuis aangekomen dekte ik de tafel heel mooi. Nam een mooi tafelkleed uit de kast…kortom deed mijn best. Ik legde uiteindelijk de roos op haar bord en ging zitten in de zetel…ik wachtte en hoorde de badkamer deur opengaan… ze was wakker… na een tijdje kwam ze de badkamer uit…ok nu komt ze naar beneden… noujah dat dacht ik. Maar dat deed ze niet. Ze bleef boven. Uiteindelijk liep ik naar haar toe en trof haar druk bezig met haar kleren weg te steken… oef, ze vertrekt allessinds niet. Mijn vader doet me dood…noujah… eerlijk gezegd wou ik het zelf ook niet. Want ik begon iets voor haar te voelen. Begon om haar te geven, zoals een man dat doet om een vrouw. Ik vroeg of ze niet ging eten, maar blijkbaar had ze geen honger. Ik besloot haar verder met rust te laten…. Nam mijn kleren en ging ff snel douchen.. misschien dat we eens samen weggaan naar lille (frankrijk) ofzo…. Na mijn douche liep ik aangekleed de kamer weer binnen… ze was er niet meer… okay ze had het nu waarschijnlijk gezien… en wacht op mij beneden… ik liep met een gelukkig gevoel de trappen af en de keuken binnen…ze had nix aangeraakt…nou nix wat ik voor haar klaar gezet had… de roos was er ook niet meer… en die lag op het aanrecht… net als een schoteldoekje ofzo…niet belangrijk. Ik voelde me gekwetst… ik besloot met haar te praten… dit kan tog niet meer verder…
Riad: Rafika!!
Ik hoorde nix…alleen de koffiezetmachine die stond te pruttelen… en verder mijn ademhaling. Ik liep de woonkamer binnen, want waarschijnlijk was het weer 1 van haar negeermodes… daar was ze ook niet???? Mijn hart ging sneller kloppen… is ze tog terug bij haar ouders??? Nee tog? Ik zag een wit blaadje op de tafel… dacht eerst dat het wat van mijn papieren waren… maar die had ik nog niet naar hier gebracht. Ik liep naar het blaadje toe en zag een mooi handschrift…
Ik ben naar mijn moeder
Oh my god… dus tog? Het was dus voorbij tussen ons? Ik liep heen en weer…wat moet ik nu doen??? Ik besloot naar huis te gaan… alleen om te zien of er al shie ruzie was ofzo… of ze al hebben gebeld naar mijn vader. Hopelijk niet. Ik deed mijn leren jasje aan en nam mijn auto sleutels. Stapte mijn bmw in en reed weg..
Ik belde aan en mijn moeder deed open..
Moeder: ahhhh mijn zoon is me niet vergeten marhba…
Riad: ahlan a ma… ik vergeet je nooit, dat weet je tog… hoe gaat het met ba?
Moeder: goed goed lhamdoulilah kom verder glas?
Ik ging binnen en liep de woonkamer in. Mijn vader lag op de sedar ( bank) en keek naar aljazeera… altijd het zelfde liedje met hem. Nooit een andere post… telkens het nieuws.
Riad: Asalama 3alaik…
Vader: wa3alaik salam…labas?
Riad: lhamdoulilah… ima gejien ( en jij?)
Vader: labas lhamdoulilah…waar is je vrouw?
Riad: ze is ff bij haar ouders
Mijn vader keek me argwanend aan, ik keek uitdrukkingloos naar hem…en hij keek weer naar de televisie…
Moeder: waar is die vrouw van je?
Riad: ze is naar haar moeder a ma
Moeder: naar haar moeder???? Ze hoort bij je te zitten… overal waar je gaat moet ze mee. En als ze niet wil dan zet je haar maar op dr plaats… thuis alleen.
Riad: safie a ma… het is alleen maar haar moeder..
Moeder: dan nog… ze is met jou getrouwd… of wil ze niet langs komen bij ons? Is dat het?
Riad: neeee!! Ma doe normaal begin weer niet… pfff ik ga ervandoor
Moeder: mastediet?? ( waar ga je heen?)
Riad: naar Nawfel…
Moeder: ewa do (ewa ga)
Riad: lay3own…
Ik stond recht en liep de deur weer uit… er is nog geen ruzie, nog geen nieuws uit gelekt.. dus is ze gewoon ff langs gegaan bij haar moeder. Ik stapte mijn auto in en reed richting Gent. Nawfel wou niet binnen bij de vrouwen op mijn huwelijksfeest, dus zat hij dan bij de mannen. In een andere zaal. Ik trof hem aan in zijn zaak… druk in het weer… ik besloot hem te laten… Riad: ik bel je wel nog..
Nawfel: ca va is goe… smehlia a gooja…
Riad: denia henia lay3own
Nawfel : beslama
Ik keek op de klok en zag dat het tegen 19 uur was.. jah tijd om naar huis te gaan…of nee… eerst mijn vrouw op halen…. Mijn vrouw…. Hmm de woorden deden goed. Rafika mijn vrouwtje… mijn hart klopte hevig alleen bij het zeggen van haar naam. Aangekomen bij haar thuis zette ik me schrap… ik ademde diep in en uit.. en drukte op de deurbel… ik dacht dat 1 van haar kleine broertjes zou open doen, maar ik verstarde meteen bij het zien van haar gezichtje…haar gezichtje die me deed flippen…haar ogen keken me verdrietig aan… maar dan weer furieusss…
Rafika:
Ik keek hem boos aan… nu had hij tijd om ff langs te komen ofzo??
Riad: ahlan Rafika… mag ik verder komen?
Ik zei nix liet de deur open draaide me om… hij volgde me de woonkamer binnen waar ik plaats nam naast mijn moeder.
Moeder: Ahlan a weldie… s7a lebes?
Riad: labas lhamdoulilah a ghaltie…
Riad groette mijn vader en begon een gesprek met hem over zijn winkels ofzo. Ik keek hem aan… hij was mooi gekleed…zijn haren in de gel… . Doe normaal rafika….hij probeert je maar weer gek te maken. Ik stond recht en liep de woonkamer uit naar de keuken waar mijn zus druk bezig was met het avond eten… Ik had geen honger… maar mijn moeder stond erop dat ik bleef eten. Nou ik zou zelf willen blijven slapen, maar dat zal waarschijnlijk niet kunnen. Na het avondeten stond Riad recht…
Riad: ewa we gaan er maar vandoor gaan…
We? En sinds wanneer kan hij op zichzelf dingen beslissen… en als ik nu niet wil doorgaan? Iedereen keek me aan… mijn vaders ogen deden me opstaan…
Rafika: ok… adil (mijn broertje) haal ff mij jas aub..
Adil: okay
Hij kwam terug en ik deed mijn jas om…
Rafika: ewa lhasoel… lay3own…
Moeder en vader: lay3own a jelie (dochter)
Duidelijk trots op mij. Ik glimlachtte flauwtjes en liep eerst nog naar de keuken om mijn zus te groetten…
Rafika: ey liefie ik moet weg
Karima: nu al ofwat??
Rafika: ja meid
Karima: nou… ik ga morgen vroeg terug naar frankrijk
Rafika: dat meen je niet meid?
Karima: ja wollah mis mijn dochtertje…en je weet tante en kleine kinders
Rafika: gaat het beter tussen jullie? Die vraag had ik nog niet gesteld..
Karima: jewel… veel beter. Ze keek me meteen glimlach aan… die me overtuigde dat ze het beter stelde… ze had veel te verduren, dus had ze zich blijkbaar uit de slag getrokken.
Rafika: ewa lieveling zorg goed voor jezelf, en incha Allah ik kom nog langs bij jou.. waga?
Karima: je bent welkom..
Ik omhelsde haar stevig en liet een paar traantjes los… hield van haar. Ook zij moest ff huilen.. we lieten elkaar los en ik liep weg naar de deur…
Rafika: beslama Adil en omar…
Beslamaaaa riepen ze…Riad volgde me de deur uit naar de auto. Ik stapte na hem in. In de auto zei niemand niks…mijn ogen zaten nog rood van het huilen…dus keek ik de andere kant op door het raam. Ik had nix gegeten. Riad wel…
Riad: rafika…
Ik keek hem met een vragend gezicht aan…
Riad: heb je honger?
Rafika: hoezo? Zei ik grof…
Riad: nou je hebt nix gegeten wil je dat we ergens gaan eten ffzo
Rafika: nee hoeft niet.
Hij wou zehma caring spelen…. Ga slapen joch.. zehma ik geef om jou en wil niet dat je honger lijd. Ga iemand anders foolen… niet ik. Sukkel. Ik trap er echt niet in. Thius aangekomen stapte ik meteen uit en liep naar de deur…
Riad: ik ga dan je eigen sleutel geven…
Rafika: ok…
We gingen binnen. Ik hing mijn jas in de hangkast en liep de woonkamer binnen… alles stond er nog zoals ik het had achtergelaten. Pffff ook dit nog. En vent die denkt dat hij nix moet opruimen. Ik begon de croissantjes en chocolade broodjes weg te steken in zakjes en ruimde alles op. Riad kwam binnen en keek me zielig aan. oww nee niet nu aub…
Riad: rafika…vond je mijn roos mooi?
Ik antwoordde niet, weet wel dat hij het ironisch bedoelde. Want sloeg geen acht op zijn roos. Tazzz. Waste mijn handen af en wou richting de deur lopen maar hij sperde me de weg…
Riad: sorry van gisteren…wollah sorry…
Rafika: jah deed me tog nix….laat me voorbij…
Riad: aub Rafika, doe normaal tegen me, ik meende mijn woorden niet
Rafika: het interesseert me niet Riad… en kijk ik ga je iets zeggen… ja inderdaad, je hebt gelijk… ik ben niet ongesteld…(ik zag dat het een klap in zijn gezicht was) wou het niet doen. Klaar, wil mijn maagdelijkheid niet verspillen aan ….
Riad: aan wie?? Zeg maar… je moet je allesinds niet inhouden… zei hij geërgerd
Rafika: ach laat me aub raid, ik ben moe. Ik heb geen zin in nutteloze praat… en als je zin hebt om nu uit elkaar te gaan… dan goed voor mij.
Riad keek me gekwetst aan… mijn hart kromp inéén als ik zijn gezichtje zag… maar ik wou hem laten aanvoelen wat ik gisteren aanvoelde… gekleineerd.
Riad: ik laat je niet gaan. Pas als we samen besloten hebben uit elkaar te gaan doen we dat…. Dat zei ik. Jij wilt uit elkaar, dat wil niet zeggen dat ik dat ook wil. Zei hij gemeend…
Mijn hart ontdooide na die woorden… ik wou niet plooien…ik zag die blik in zijn ogen… die smekende blik, ik wou erlangs lopen… maar hij hield me bij mijn middel…ik durfde niet op te kijken… mijn hart klopte 100 per uur…
Riad: kijk me aan... zei hij hees…
Hij duwde mijn gezicht omhoog met zijn handen onder mijn kin. Zijn ogen… die waterig stonden…
Riad: aub, vergeef me…wollah het spijt me...
Wajaw wat moet ik doen… het moment was zo zielig…ook mijn ogen gingen waterig worden… zodat de eerste traan het ging begeven op mijn wang… ik wou niet plooien… wou hem haten… maar mijn hart was te zacht voor die hardheid. Hij veegde mijn traan weg en gaf me een kus op mijn voorhoofd… ik sloeg mijn armen om zijn midden en liet hem me omhelzen…
Riad: jalah laten we gaan slapen lieverd… het is laat… zei hij na een tijdje
Rafika: okay…
Riad: Rafika…
Rafika: ja…
Riad: sorry..
Rafika: wrm? Ik moet me excuseren, heb op je gevallen… het spijt me.. heb je wakker gemaakt en..
Riad: shttt… dat is allemaal geen probleem en erbij had tog een nare droom… dus ben blij dat je me wakker hebt gemaakt … wat ik wil zeggen… is sorry… voor alles wat ik je misdaan hebt..
Rafika: je hebt me..
Riad: luister… laten we er gewoon het beste van maken… Ok? Laten we ons best doen…en als het dan nog niet lukt…dan gaan we uit elkaar.. ok?
Rafika: ok…
Ze knikte en keek me aan…ik nam haar kin vast met de top van mijn vingers en kuste haar wang…
Riad: jalah laten we slapen…
Rafika: ik ga tog maar boven slapen, want mijn rug doet enorm pijn.
Riad: ok…vind je het erg als ik ook mee ga? Want ben gevoelloos gewoorden
Rafika: nee.. is ok…
Rafika:
Ik ging snel van hem af en keek hem bang aan… zolang hij maar nog leeft is het goed. Met mijn dikke kont ook… Het was alsof hij ziek was…. Of heb ik ervoor gezorgd dat hij geen adem meer had.. want hij zweette als een rund.. gatvrrr..ik had echt schrik.. dus rende snel naar de keuken en haalde een glas water aangezien zijn lippen droog waren, verder nam ik een doekje en snelde de living in… hopelijk gaat het hem beter… wielie wat moet ik doe ouders vertellen, hij is gestorven op de huwelijksnacht door mijn dikke kont die hem meteen een hartstilstand bezorgde? Nee tog? Ik reikte hem de glas water en keek hem aan…het zweet druppelde naar beneden dus veegde k die snel af. Hij keek me aan…zijn groene ogen die me som gek konden maken. Hij had zo’n mooie ogen…die je gewoon van de aardbol konden weg halen. Plots excuseerde hij zich… dat hoefde hij niet te doen was mijn taak. Ik had hem bijna vermoord. Hij excuseerde zich voor zijn rottig gedrag? Dat was hij tog niet? Hij was lief vandaag…nee…hij bedoelde gewoon alles… hij wou er het beste van maken. Dat had ik niet verwacht van hem. En als ons dat niet zou lukken dan scheiden we gewoon… die woorden maakten me verdrietig…want ook al gedraagde hij zich als een klootzak en had hij een hoge dunk…ook al zei ik dat ik m haatte…tog kriebelde mijn buik als ik hem zag. Ik negeerde het gewoon… maar hij deed me wel iets. Ik wou niet scheiden… hoopte echt dat ik er iets van kon maken…dat we er samen iets van zouden maken. Ook al moest ik zijn moeder en zus trotseren…ik zou er iets van maken…Hij stelde voor verder te slapen, maar dat was onmogelijk voor mij…zeker niet in die zetel waarvan ik rugpijn kreeg. Ik zei met wat schaamte dat ik boven zou gaan… zou dus tog plooien… hij had ook pijn… dus vroeg hij of hij mee zou kunnen gaan. Geen probleem tog? We zouden het tog laten lukken.. dus zou dit een begin kunnen zijn… samen in 1 bed…
Rafika:
Hij liep de trappen op en ik volgde hem. Samen liepen we de kamer in en stapten elk aan een kant in… dit voelde aan een kant goed aan, maar schaamde me ook wel aan de andere kant. Wist niet welke houding ik me moest aannemen. Wat ik moest zeggen.
Rafika: Slaapwel Riad…
Riad: Slaapwel zina..
Zina…hij hoefde maar zo’n lieve woordjes te zeggen, en ik voelde me al meteen in de zevende hemel. Ik sliep op mijn rechterkant, zo hoefde ik hem niet aan te kijken. Schaamde me echt enorm. Had nog nooit naast een man geslapen, is maar normaal. Sprak amper tegen jongens. Uiteindelijk viel ik in slaap… ik had het koud…dus schoof ik wat naar hem toe…ik voelde zijn borstkas tegen mn rug aan…hmmm heerlijk gevoel… met een gerust hart, viel ik weer in slaap…
De zon scheen in mijn ogen…we moesten er rond tien uur zijn, het was nu waarschijnlijk middag..ik voelde zijn hand rond mijn middel…wajaw… wat een lekker gevoel…nu nog alleen houden van elkaar…en het was compleet. Ik draaide me naar hem toe en probeerde hem wakker te maken…ik schudde wat…en riep zijn naam ‘riad…riad wakker worden, we zijn laat’…
Riad: hmmm…pfff hoe laat is het…
Rafika: ik weet niet denk middag..
Riad: jah dat ze maar wachten….slaap slaap…en hij draaide zich om en sliep verder.
Ik hees mezelf uit bed en liep naar de badkamer waar ik een heerlijke douche nam… en als een debiel vergat ik natuurlijk mij kleren en zelf mij lingerie te nemen. Ow fok… ik zocht in de kast en vond een grote witte handdoek die ik om me heen wikkelde zodat ik met blote armen en schouder overbleef…oh my god wat nu…alleen hopen dat hij niet wakker is; Ik sluipte uit de badkamer en stapte stilletjes naar de kamer…hij was nog altijd aan het slapen gelukkig.. ik deed mijn valise snel open en haalde mijn lingery uit. Nam mijn witte kaftan, die ik hoorde te dragen… en mijn witte djelaba. Hij sliep met zijn gezicht naar mijn kant toe… dus keek ik af en toe of hij niet wakker was ffzo… ik merkte nix op… hij bleef slapen. Ik draaide me snel om en liep richting de badkamer, waar ik me ging omkleden. Toen ik klaar was kamde ik me haren en draaide die in een knotje. Ik liep de badkamer uit en ging weer de kamer in…Riad was wakker… hij lag op het bed met zijn handen onder zijn hoofd… hij keek me aan.
Rafika: wakker?
Riad: jewel…
Hij keek me met een geamuseerd glimlachje aan…
Rafika: zou je niet douchen dat we terug kunnen? We zijn al laat genoeg?
Riad: ja mevrouw ik sta zo op…
Hij bleef me aanstaren ik draaide me om en deed mijn hoofddoek om…
Riad: hoofddoek staat je heel mooi…
Rafika: dank je
Hij stond recht en liep weg richting de badkamer…
Riad:
Ik sliep een heerlijke slaap.. werd wakker en voelde haar tegen me aan… ik wreef over haar armen… en bewonderde haar al slapend gezichtje…dit moest lukken tussen ons rafika… ik trok mezelf nog dichter naar haar toe en liet mijn arm rusten om haar middel.
Smorgens maakte ze me wakker…pff nu al ffwat? Ik lach zo lekker…had geen zin om op te slaan, dus draaide ik me om en sliep verder. Ze verliet het bed en het werd meteen koud…tfoei…moest je nu echt weg? Dacht ik…het voelde zo lekker aan. Ik deed mijn ogen toe, maar was in feite wakker. Probeerde weer in slaap te vallen, maar het lukte me niet. Ze kwam de kamer geslopen binnen…en dat met haar natte haren sluiks over haar gezicht en een handdoek om haar heen gewikkeld…wajaw, het liefst van al had ik haar nu in mijn bed… maar dan zonder die handdoek natuurlijk haahhah…ze keek af en toe mijn richting uit.. dus hield ik mijn ogen gesloten. Wist wel dat ze zich schaamde…ze had waarschijnlijk haar kleren vergeten. Ze liep op haar tenen weer weg en natuurlijk bewonderde ik haar helemaal…mooie ass had ze…mooi dik en rond…moheem…zoals ik het wou. Touchable zeg maar. Ik droomde ff weg…droomde weg over haar en mij. Maar dan in zo’n relatie als Nawfel en Leila… mucho love…misschien een kindje…incha Allah… Ze kwam de kamer binnen…wajaw, ik vroeg me af… of ze al een vriendje had gehad…dit kan tog niet anders? Zo’n mooie meid en nog niemand gehad? Onmogelijk. Ik bewonderde haar en kreeg een glimlach op mijn gezicht…was blij met haar eerlijk gezegd. Voelde me goed met haar in mijn omgeving. Hoe ze voor me zorgde laatste nacht… hoe ze het bed afstond… ze was zeker niet het type die alleen aan zichzelf dacht. Helemaal niet. Eerder wou ze een ander gelukkig stellen dan zichzelf. Ze deed haar hoofddoek op… die haar adembenemend stond.. ze was getint en had een witte hoofddoek op… prachtig, met die mooi lichtbruine ogen van haar. Mooi groot met lange wimpers…delecious. Ik stond uiteindelijk recht en liep langs haar..ze rook lekker fris, een momentje kreeg ik het in mijn hoofd om haar in mijn armen te sluiten…maar deed het tog maar niet.
Farid stond aan de deur geparkeerd… hij leunde tegen de auto toen we buiten kwamen
Farid: hallilujaaaa
Riad: ah zaag niet man
Farid: je moeder vilt je, je bent twee uur te laat.. het is 12 uur
Riad: ma3lish.
Farid: hallo Rafika
Rafika: salam
Rafika:
Ik voelde me meteen bang toen Farid zei dat ze boos waren. Noujah…wat kunnnen we eraan doen? We hadden ook de wekker niet gezet…noujah ma3lish… we stapten de auto in en reden weg naar het huis van de ouders van riad… hopelijk was mijn moeder er ook. Want had haar gisteren maar paar keren opgemerkt… en dat druk in het weer met de mensen te groeten enzo. De moeder van riad was alleen maar aan het showen of me aan het kraken. Iedereen stond buiten toen we afstapten “slaaaat oe slaaaaam 3laaaa rasoelah” daar ging het weer. De moeder van Riad keek ons nors aan en zei slaaat .. of hallo.. helemaal nix. Alleen die boze ogen die meest van al naar mij toe gericht waren dan naar Riad. We gingen binnen en de eerste persoon die ik zag en me meteen blij maakte was mijn moeder… ik omhelsde haar enorm en kuste haar hoofd…wat had ik haar gemist… . mijn hart stond bijna stil bij het zien van de andere persoon die achter haar stond… mijn zus…Karima….. ze was tog gekomen??? We keken elkaar een paar momentjes aan en vlogen elkaar in de armen…ik snikte me kapot… had haar zo enorm gemist.. ik was eerst boos maar dat was niet erg…was allemaal vergeten en vergeven…we gingen binnen en namen plaats. Ik wou ook wel salam zeggen tegen de moeder van Riad maar deed het tog maar niet aangezien ze me hatelijk aan keek. Ook Khadija stond er… en natuurlijk als vals als ze was ging ze naast haar moeder staan en fluisterde ze dingen in het oor…waarop de moeder van riad me smerig aan keek. Er werd gedanst enzo…tot een momentje dat mijn moeder me riep… ik stond recht en liep naar de gang… waar de moeder van riad stond, Khadija en mijn moeder….
Moeder van riad: Waar is je doek(bewijs dat ze maagd was-doek)????
Oh my god…. Wat nu
Ah wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik kon tog moeilijk zeggen dat ik ongesteld was? En dat in de gang voor iedereen?? Of tog wel? Had geen ander excuus en dannog dat was hetgeen ik riad had verteld…dus kon ik tog niet anders dan haar ook hetzelfde te zeggen?
Rafika: ben ongesteld…
Khadija begon luidkeels te lachen…
Khadija: ik wist het wel… ahahahahah
Rafika: wat zit jij daar dom te lachen? Voor het eerst zette ik een grote mond op tegen haar…was haar stilletjes aan beu geworden.
Moeder v riad: hou je mond als ze tegen je spreekt..
Mijn moeder: he he rustig aan jullie beiden…zei mn moeder weer gericht naar hun twee… ‘als mijn dochter zegt dat ze ongesteld is, dan is het ook zo.wat denken jullie wel?” eindelijk… eindelijk mijn moeder nam het eens voor me op zoals het hoorde…
Moeder v riad: Ik wil een bewijs…toon me iets dat bewijst dat je ongesteld bent…
Karima: jij bent gek… weet je dat?
Karima was altijd degene die het lef had…degene die durfde op te komen voor zichzelf…alleen had ze daar de laatste keer door gefaald…ze werd uitgehuwelijkt en kon er niets aan doen, nou dat deed ze zelf ook niet, liet het haar gewoon overkomen.
Moeder v riad: zwijg jij!! Fssttt gchoom sook n igfnem (moei je met je eigen zaken)
Karima: doe jij dat wel? Zodat ik het zou doen?
Moeder v riad; ik laat niet met mijn zoon sollen!!
Karima: en ik niet met mijn zusje…
Ze begonnen luid te praten.. zodat de muziek wat stiller werd gezet en de vrouwen gingen mee luisteren. Jah typisch mocrokanen… horen ze wat actie in het spel, ewa halen ze er chips en popcorn bij om te genieten net alsof ze tv keken. Ook de mannen van buiten hoorden het. Want de moeder van Riad was degene die de aandacht probeerde te trekken. Ze wou me voor schut zetten… net alsof ik een **** was en ik geen maagd meer was. Riad kwam de deuropenening binnen en keek ons bevreemd aan… ik durfde niet op te kijken. Schaamde me rot…ik kroop achter mijn zus Karima aan…die zou wel verder het woord doen voor me.…
Riad: wat is hier gaande??
Moeder v Riad: heb je haar doek gezien?
Riad werd beschaamd… zijn gezicht kleurde rood bijna bordeaux… hij trok zijn moeder de deur uit…wou waarschijnlijk privé praten met haar… Khadija keek ons smerig aan en volgde hun de deur uit.
Riad:
Ik zat wat buiten te chillen met Farid… die maar constant vroeg hoe het was enzo… die kerel is gek. Als hij nou dacht dat ik zou vertellen over my huwelijksnacht? Ik zei dan maar dat het zijn zaken niet waren, zo’n dingen hoef je niet te vragen sukkel. Mijn gedachten gingen naar vanmorgen… toen ze uit de douche sloop… haar lichaam…haar vormen….wajaw ze begon me gek te maken…ik voelde me zo rustig met haar in mijn gedachten.. wou niet gestoord worden…ik ga mijn best doen… want wou het zeker doen lukken tussen ons. Ik hoorde plots lawaai uit het huis… mijn moeder die een luide stem op zetten…wat was dat? Ik bleef eerst staan en besloot naar binnen te gaan… te kijken wat er aan de hand was. Ze vroeg me of ik Rafika haar doek heb gezien… wielie wielie, wat vraag je me ma?? Iedereen keek me aan… ik schaamde me kapot, het liefst groef ik een put en sprong ik erin… uit hun zicht. Ik trok mijn moeder mee naar buiten…waar ik ff gerust zou kunnen praten met haar, zonder Karima en haar moeder erbij…schaamde me te erg bij hun.
Riad: a ma? Makmjagen ( a ma? Wat is er?)
Moeder v riad: die meid is een ****…
Riad: stagfieroelah… ma doe normaal!! Ze kan niet.. safie klaar, heb er begrip voor.. jak? Doe normaal?
Moeder v Riad: heb je dan ook iets gezien die erop leek? Iets die aantoonde dat ze ongesteld was?
Ik dacht na… en inderdaad, ik zag haar bijna nooit maandverbanden nemen. Het was altijd gewoon haar lingerie… en ook was er geen in huis… inderdaad… mijn moeder had wel gelijk…maar dat kon ik haar niet zeggen. Of ik was Rafika kwijt, en dat wou ik niet. ?? wielie riad word verliefd ofwat?? Dat kon tog niet? Dit meisje deed me iets aan.
Riad: ja… heb haar nog maandverbanden moeten regelen…
Moeder v riad: ow….. ok….. nou dan heb ik nix te zeggen.
Riad: ewa a ma maak er geen heibla van aub
Moeder v riad: safie… je neemt het op voor je vrouwtje jek? En mij laat je hier… ik , degene die je negen maanden gedragen heeft, die je opgevoed heeft…
Riad: neeeeee ma doe normaal… je weet dat jij mijn nummer 1 bent… safie… n3al cheitan. Kom hier.. ik nam haar hoofd en gaf er een kus op.
Ze liep weer naar binnen en ik bleef alleen geleund tegen de muur… dacht na over het feit.. dat Rafika misschien tegen me had gelogen…ze had zogezegd haar regels.. maar nam helemaal nix met haar mee? Is ze dan geen maagd meer of wat? Wou ze het uitstellen? Om iets te kunnen fixen? Een fake maagdenvlies misschien? Mijn gedachten sloegen op hol…ik moest met haar spreken hierover… maar dat kon ik niet vandaag doen…vanavond…dan pas..
Rafika:
De moeder kwam weer binnen en zei helemaal nix tegen ons. Ze liep de sala binnen en deed de deur toe alsof we ongewenst waren. Mijn moeder en zus namen me een andere kamer binnen.. en spraken me moed in. Ik mocht me niet laten doen. Karima sprak met zoveel overtuiging dat ik ging beseffen dat het inderdaad afgelopen moest zijn… het moest gedaan zijn met iedereen over me heen te laten trappelen, als een ouwe vieze vod. Derest van de dag, hielden we ons afgezonderd. Riad zag ik niet meer. Het was tijd om naar de zaal te gaan. De negaffa zou daar weer op me wachten. Ik werd ernaar toe gebracht door Farid. Mijn zus en moeder reden ook mee. Ik kwam daar toe en ging meteen weer naar het kamertje waar ik me zou moeten omkleden. De negaffa was al helemaal gesetteld en wachtte op mijn komst. We gingen meteen aan de slag… en het eerste was mijn trouwjurk, die Khadija gekocht had. Noujah… niet dat ze mij een plezier wou doen.. alleen 3la 3ayn nas ( de ogen van de mensen) want uiteindelijk was het een familie lid die trouwt, dus moest hun rijkdom worden getoond. Mijn haren werden gemaakt en make-up aangebracht. Ondertussen liep de zaal vol met gasten. Ik was helemaal opgemaakt en zag er prachtig uit in mn witte jurk… met een mooie lange sluier die uiteindelijk over de grond sleep. Prachtig… ik bekeek mezelf in de spiegel…was tevreden.
Negaffa: ok lieverd… we gaan Riad erbij halen… en de dj en cameraman waarschuwen.
Rafika: ok doe maar.
Ik kreeg zenuwen… was bang… al die mensen die me weer zouden aanstaren. Was bang dat ik plots door mijn knieën zou zakken of, dat ik zou haperen en uiteindelijk met mijn gezicht op de grond zou kletsen. Ik keek naar mezelf in de spiegel… had niet door dat Riad binnen was gekomen en me gade sloeg…tot ik me omdraaide en ik hem zag kijken…
Rafika: halo wist niet wat ik anders moest zeggen
Hij zei een hese hallo terug…en bleef maar staan en kijken naar me…ik voelde me rood woren…werd verlegen en keek de andere kant op..
Riad:
Ik ging mijn pak halen en kleedde me aan. ik maakte me op en top op. Tot ik er lekker uit zag lekker voor Rafika…begon er het positieve in te zien… en verlangde naar haar gezichtje.. wou haar terug zien. Ik reed naar de zaal want het was al laat. Foto’s werden er niet gemaakt, omdat het buiten regende. Maar ja had er zelf ook niet aan gedacht, want was nog met mijn hoofd in chickie-land. Geen 1 meisje kon tippen aan Rafika… niemand was zo lief en vriendelijk als haar. Ik bleef wachten in de gang tot ze me nodig hadden. De negaffa riep me, dus ik moest naar binnen… daar stond ze dan… mijn adem stokte in mijn keel…wajawww net een prinses… ze zag me niet.. was druk met het bezichtigen van haar mooi uiterlijk…wat zag ze er lief uit… zelf mooier dan gisteren. Ze zag er prachtig uit…ik was ff weg van de aardbol…voelde me gelukkig… was zo blij met haar… hield van mijn pa…dankzij hem had ik zo’n lieve mooie toekomstige…ze keek me beschaamd aan…en groete me… ik groette haar terug… maar bleef verder genieten van haar schoonheid, die me gek maakte van verlangen. ik besefte dat ik haar aangaapte… dus schraapte ik mijn keel…zehma..back to real life.
Riad: euhm…. Rafika.. zullen we dan maar?
Rafika: ja … zei ze al fluisterend
Ze kwam naar me toe…ik nam haar hand en haakte die in mijn arm..haar bouquet bloemen werd haar toegereikt….en samen liepen we de kamer uit…
SLAAAAAAT OE SLAAAAAAMM 3LAAAAAA RASOELAAH ILAAAAA JAH ILA JAH SIDNAAA MOHAMED…
Rafika:
Ik liep op de rode loper naar onze plaats. Alle mensen keken me aan… goedkeurend. bepaalde glimlachten me vriendelijk toe, terwijl er andere meiden me smerig bekeken. Ik begreep er me maar niet aan. Wat had ik die deel dan aangedaan? Ik kende alleen leila en mijn familie in deze zaal. De rest was allemaal onbekend, dus wrm zo bitchy kijken? We maakten allerlei mooie foto’s… de eerste vond ik het liefst…ik ging een trapje lager terwijl riad op de hoogste trede bleef. Hij sloeg zijn handen om mijn middel terwijl we elkaar in de ogen keken…Hij keek me met een glimlach aan… zijn ogen bleven haken in de mijne…ik schaamde me. En voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik ondervond dat hij telkens mijn handen vast nam… hij liet me geen 1 keertje los. Uiteindelijk moesten we plaatsnemen…hij hielp me samen met de negaffa het treedje op…en ging dan na mij zitten. Mijn hand ruste weer op de stoelleuning…alsook zijn hand…ik schoof mijn hand naar hem toe…zodat mijn pink, zijn pink ging raken… wou dolgraag mijn hand op de zijne plaatsen, maar was daar te verlegen voor… . uiteindelijk schoof hij zijn hand op de mijne. Mijn hart maakte een sprongetje…het voelde zo goed aan. Hij verstrengelde zijn vingers in de mijne, en dit keertje deed ik het ook. We keken elkaar heel snel aan…hij glimlachte liefjes naar me…wajaw, wat was hij mooi. Hij was echt net een model.
Meisjes maakten zich plaats op de dansvloer en toonden hun beste dansmoves. Ik merkte een meid op… die prachtig kon dansen.. en echt uitdagend met haar kont shakte… het meisje kwam dichter naar ons toe dansen. Ik zag al snel wie het was… dat ene meisje van gisteren…die bij khadija was en me uitlachtten. Ik zag haar smilen naar Riad. Had ze dan echt geen schaamte? Ze trok de aandacht van de zaal en zelf ook van de jongens die in de gang stonden… en nog bleef ze gefixeerd kijken naar riad en dansen. Ik durfden niet opzij te kijken… bang voor wat ik ging zien… maar ik deed het tog. Riad keek haar aan…de manier waarop hij dat deed, stond me helemaal niet aan. bij wijze van spreken, droop het kwijl er bijna uit. Ik keek weer snel voor me…en uiteindelijk zakte mijn ogen naar mijn benen…ik schaamde me. Mijn eigen man… die geilde op een ander wijf… en dat op ons huwelijkfeest… ik dacht dat ik liefde voelde…dacht dat er iets bloeide tussen ons…in een heel korte periode… was dat dan allemaal fake? Stelde ik me dat allemaal voor? En wat over die ene korte speech van m gisteren avond? Ik-wil-er-iets-van-maken-met-jou-speech?? Was ook maar voor de show zeker? Mijn vingers verlosten hun greep… en uiteindelijk legde ik mijn hand terug op mijn leuning… dat merkte hij zelf niet… ik had zo’n brok in mijn keel…zooooo’n brok…. Die me weer bijna deed huilen… maar ik hield me in.. en probeerde aan iets anders te denken. Mijn ogen werden wel nat… maar gelukkig nog niet tot de tranen-level. Ik negeerde haar…wou niet opkijken naar haar. Duivelin tussen man en vrouw. Verleidster… tfoeiii… voelde me bedrogen. Vanaf nu geloof ik gewoon nix meer wat er me word gezegd… hoef niemands medelijden, nog liefde. Wat dacht hij ? dat ik een kind was die je probeerde te stillen met wat sweet? Beloofde me liefde…en staat nu te geilen op een vet stuk h.oer? aub? Ik besefte dat ik haar het plezier gunde door zo verdrietig te kijken. Dus toverde ik uit het nix een smile op my gezicht. Net een machinetje die je zelf kon besturen… smile…niet smilen… Ik merkte mijn zus op die haar weg maakte naar ons toe… ze kwam bij me staan en kwam met haar gezicht bij mijn oor
Karima: alles goed meisje
Rafika: ja jewel
Karima: ik wil je dan nog spreken…je weet wel waarover
Rafika: ok …maar weet niet over wat
Karima: strax dan
Ik wist wel dat ze het wou hebben over de huwelijksnacht… wielie wat moest ik haar vertellen? Moest ik eerlijk tegen haar zijn? Of had ze het door dat ik het niet had gedaan? We zien wel… Riad kwam met zijn gezicht dichter naar me toe en vroeg me iets. Ach rot op sukkel over een week ga ik terug bij mijn moeder en vader. Dan ga je maar met je lapdanseres hierzo. Ik antwoordde niet en keek voor me uit. Hij nam mijn hand en kneep er ff in… dus keek ik zijn richting uit.
Riad: niet te moe?
Rafika: nee.
En keek weer voor me uit. Rot op ezel. En dan, ja ik was moe… en dan? Zehma wat gaat hij dit keertje doen. Weer zo’n speech van samen komen we er wel doorheen? Als jij ziek bent ook ziek? Zo’n goedkope praat weer? Ach rot op. Mijn leven werd misschien voordien geleid… maar niet meer. Vanaf vandaag niet meer jochie. Doe wat mijn hoofdje me zegt te doen. Zonder enige rekening te houden met niemand. Want het is door mijn eigen schuld dat ik in zo’n situatie verzeild ben geraakt. Kwam nooit op voor mezelf.
SLAAAAT OE SLAAAAM..
Daar ging ik weer de treden af…ik zette mijn glimlach op, want die ene bitch keek me weer sneaky aan en lachte me uit… jeh kindrachtige kleuter, de basisschool is de andere kant op drol. Riad nam me bij mijn midden en met zijn andere hand nam hij mijn hand vast. Ik liep op een vertraagde tempo de zaal uit, met mijn zus, een paar meisjes die ik niet kende, leila en farid klappend achter me aan. Riad kwam niet binnen. Karima keek me aan…waarschijnlijk wou ze beginnen met het gesprek.
De negaffa werd ff geroepen naar buiten en dat was mijn kans om het haar te vertellen
Rafika: ja karima, het is wat je denkt..
Karima: en wat denk ik dan?
Rafika: ik durfde niet… ik was bang… en hij had er begrip voor, of nee hij wou het gewoon zelf ook niet.
Begrip had hij er waarschijnlijk niet voor, had gewoon geluk dat hij ook niet wou…zeker weten. Als ik op die ene drol leek zou hij wel de kleren van mijn lijf gescheurd hebben en me verkracht hebben. Zoals hij dat daarnet deed met zijn ogen. Willen of niet willen. Ik vertelde haar alles…ze keek me met medelijdende ogen aan en uiteindelijk boos
Karima: hoe ziet ze eruit?
Rafika: la … karima nix doen. Laat maar… ma3lish. Over een weekje ga ik wel misschien terug naar huis… of ga ik op mezelf wonen… voor mezelf zorgen.
Karima: gek… probeer het… en je weet hoe pa is… dat laat hij allemaal niet toe
Rafika: ewa dan niet. Ik ga voor mezelf zorgen, en als hij me dan niet meer wil zien, dan hoeft het niet. Zei ik met pijn in het hart…zou mijn vader me opgeven? Nee tog?
De hele avond verliep hetzelfde… kleedje aan, kleedje uit fake smilen en doen alsof craig david naast me stond in plaats van Riad … ik gunde hem verder geen blik meer. Die ene meid bleef maar lapdansen… en aandacht trekken. Ik werd in de 3amaria gedragen…moest rozenblaadjes gooien en zwaaien…weer kwam mijn fake smile op. Die me op de duur op het systeem begon te werken. Op het laatst deed ik een mooie roze jurk aan… net een trouwjurk maar dan simpeler… ook met coupel maar zonder sluier. De taart. Had hier echt geen zin in. De Negaffa gaf me de mes die ik samen met hem moest vast nemen… met zijn hand op de mijne sneden we een stukje uit. Dit gedeelte haatte ik het ergst. Ik moest hem een stukje geven en hij mij. Het liefst draaide ik het hele stukje taart of gewoon een hele ronde in zijn gezicht. Ik ontweek zijn ogen en nam snel een klein hapje. Iedereen keek maar hoe ik kauwde…tfoeii… net een steekproef. Dan omgekeerd.. weer keek ik gewoon naar het stukje taart die tussen zijn lippen in zijn mond verdween. Ik legde de lepel terug… de negaffa dan weer, met haar leuke ideetjes plaatste ons in het midden… waar we moesten dansen. Ze zetten een dansnummer op… okay wat nu? Moesten we shaken offzo? Echt niet…ik keek naar mn zus haar gezicht die net achter riad stond, zo hoefde ik niet naar hem te kijken. Hij nam mijn handen vast en begon te dansen. Terwijl ik houterig bewoog op zijn ritme… wanneer is dit gedaan mensen…Farid kwam er ook bij als mijn zus. Eindelijk…riad was ondertussen helemaal opgewarmd en in het liedje dat hij bijna stond te springen met Farid. Ik danste met Karima… haar ogen stonden gefixeerd op iets… ze keek me vreemd aan… ik draaide me om en zag die first class ho dansen met Riad en Farid….
Riad:
Ik liep met mijn schoonheid naar onze plaats. Voelde me echt fier… trots. Mijn tante uit hollande glimlachte vriendelijk naar me toe… had haar het liefst van al. Ze klapte in haar handen, blij voor me. We maakten mooie foto’s … de eerste vond ik het mooist… die ga ik zeker vergroten en opgangen… we namen plaats op onze stoel… Hielp eerst Rafika… wou haar niet zien kletsen van die treden als gisterenavond…gatver… dacht dat het mijn dood was. Ilham trok mijn aandacht…ze danste prachtig op het muziek… wajaw, ik kon er nix aan doen, maar mijn ogen volgden haar rondingen… haar borsten die bijna uit haar jurkje met diepe hals sprongen… haar kont die heen en weer wiebelde…ik begon het warm te krijgen…dat meisje wist van verleiden. Mijn god… farid bracht me terug op aarde… hij danste ook, ging dan voor haar staan en keek me aan…met een gezicht van “doe normaal a sahbi”… wielie was het dan zo erg… ik durde niet meer om me heen te kijken, door schaamte…Ik kon het niet laten niet te kijken naar haar… ze is zoooo lekker… ik keek opzij… en besefte dat Rafika ’s hand niet meer in de mijne lag…ze keek voor haar uit… alsof haar doodvonnis bepaald was. Ze had me waarschijnlijk zien geilen op haar. Ik besloot haar gewoon iets te vragen… maar blijkbaar hoorde ze me niet… dus kneep ik in haar hand… ze keek me wezenloos aan… vroeg of ze niet moe was… nee.. dat was haar antwoord? Verder negeerde ze me.. en dat deed ze voor de rest van de avond … toen ik haar het stukje taart gaf probeerde ik haar aan te kijken… wou haar tonen dat ik spijt had… maar ze negeerde me volkomen… zelf bij het dansen. Ze keek me niet aan.. en danste alsof ze echt geen zin had…vervolgens kwam farid en haar zus de kring in.. en dansten we erop los. Ik vergat ff alles en leefde me uit…ik shakte er gewoon op los…samen met Farid…maar plots ook met Ilham. Ze keek me weer met een van haar verleidelijke smiles aan… en begon weer uitdagend te dansen…Ik kon mijn ogen onmogelijk van haar borsten houden… want in feite zag je bijna gewoon alles…
Rafika:
Ik was het moe…, dus ging ik zitten op de stoel… geleid door mijn zus en de negaffa…riad leefde zich gewoon uit met die ****…. In feite moest zij hier zitten… niet ik. Ik begon mezelf minderwaardig te voelen. Keek haar aan… en begreep wel waarom Riad weg was van haar…noujah… ze had een veel mooier lijf dan mij…een mooie huidskleur…wel zonnebank maar ok… mooie ogen.. mooie lange style haren….kortom…aantrekkelijk. Op het einde van de avond… gingen we naar huis… gebracht door Farid. In de auto zat ik helemaal geplakt aan de andere kant en keek ik door het raam…Hij vond het blijkbaar helemaal in orde hoe hij zich heeft gedragen vanavond. Een huwelijksreis zat er niet in. Aangezien dit een huwelijksfeest was niet gebaseerd op liefde was dat niet voorzien. Thuis aangekomen stapten we uit… riad bedankte Farid nog en we liepen verder naar de deur…
Riad: pfff waar zit die sleutel nu ook alweerrr…
Hij taste zijn zakken aan en bleef maar praten over hoe zijn moeder de sleutel gegeven had en hij die ergens had weg gestoken. Moheem bullshit talk. Ik ging uiteindelijk tegen de muur leunen uit verveling… hij vond ze in zijn klein jaszakje en deed dan open. Ik liep meteen door naar boven en hij natuurlijk weer naar de living… niemand zei iets. Boven nam ik mijn kleren en liep de badkamer in, ontdeed me van mijn jurk en spelden in mn haren… en stapte de douche in…
Ik liep de badkamer uit en trof riad in de kamer weer op het bed… ik legde mijn spullen in de mand en liep naar beneden… niemand zei nix…ik liep de keuken in en keek ik de koelkast...ik hoorde hem van de trappen naar beneden komen en bereidde me voor op een gesprek, die misschien verkeerd zou kunnen aflopen
Rafika:
Ik smeerde een boterham… had reuzehonger… we moesten hele tijd modellen spelen en kregen nix te eten… noujah.. mijn moeder gaf me wel iets, maar wou toen nix eten, was nog van streek. Ik zette me aan de keukentafel en at mijn boterham op…Hij kwam de keuken ook binnen… nam plaats aan tafel, en keek me aan…
Riad: hoelang ga je me nog negeren?
Rafika: heel mijn leven lang…
Riad: wat is er?
Ik keek hem aan… geloofde niet wat hij net vroeg… wat is er? Wist hij dat dan echt niet? Wat haatte ik het wanneer men alsof deed…
Rafika: wat is er? Weet je dat dan echt niet?
Riad: nee…
Rafika: ok nou denk maar s goed na en probeer ff te achterhalen wat je verkeerd zou gedaan hebben.
Riad: nee… zei hij heftig… vertel jij me maar…
Rafika: ach rot op joch
Riad: ow grote mond gekregen? Gedaan met die stille Rafika? Wist wel…
Rafika: mensen zorgen ervoor dat ik grote mond ga opzetten…mensen als jou…en wat wist je wel ze3ma…
Riad: ah laat maar..
Rafika: hoezo? Nu durf je niet meer verder te praten? Daagde ik hem uit
Riad: ok… wil je het weten… nou wist wel dat je zo’n schijnheilig typje was, vraag me zelf af of je nog maagd bent… met jou ongesteldheid bulllshit… ben niet stom..…
Rafika: “wat????” Dat was een klap in mijn gezicht… “ik haat je…wollah ik haat je...”
Wat bedoelde hij??? Dat ik een **** was?? Ik had zo’n pijn in mijn hart…het feit dat de woorden uit zijn mond kwamen, maakten het erger voor mij… vroeg me af of hij met zijn moeders woorden sprak. Ofwel het dezijne waren… hetgeen ik betwijfel. Ik stond zielig op en liep meteen door naar boven… waar ik stilletjes snikte… ik haatte hem… haatte hem voor het feit dat hij me verliefd heeft gemaakt op hem…en me daarna uitmaakte…haatte mezelf voor het stukje machteloos schepsel die ik was geworden…ik beloofde mezelf telkens niet over mij te laten trappelen… maar eindig dan altijd in nul, zero…Ik veegde mijn tranen af en ging naar bed…stak mijzelf diep weg onder het deken… uiteindelijk hoorde ik de voordeur toe slaan… hij was weg… hopelijk kom je nooit meer terug… dacht ik.
Riad:
Okay… daar ging het weer… negeermode…de badkamer in… de badkamer uit..kamer in.. kamer uit.. trappen af en naar de keuken… nog altijd had ze me nix gezegd… ik begon het stilletjes aan beu te worden. Dus liep ik ook naar de keuken… vond haar al etend aan tafel…en ging erbij zitten…ik vroeg haar wanneer het zou ophouden…zo kunnen we tog niet verder gaan?? Ok had een fout gemaakt..maar nog altijd wist ik niet of ze het had gezien of niet.. misschien… ze maakte me boos…haatte koppige mensen… wou zo graag weten of ze me had gezien.. maar aan haar woorden te merken… had ze het ook, ow jah... had met ilham gedanst...terwijl ik dat met haar had moeten doen. “rot op joch”??? is dat een deftig antwoord… ze maakte me woedend… ik wou haar uitmaken… wou haar pijn doen…dus kwamen er allerlei ongemeende woorden uit mijn mond… zoals schijnheilig typje enzo… en dom als ik was begon ik ook over haar maagdelijkheid… hetgeen waarover ik me het minst zorgen maakte, want wist wel dat ze maagd was. Maar ik zei het tegenovergestelde…wou haar gewoon terugpakken…ik had een fout gemaakt… dus moest ik ervoor zorgen, dat ook zij die had… ik weet styl klootzak.. maar was boos. En dat had ik allemaal niet moeten zeggen… want haar gezichtje die op huilen stond, brak mijn hart…de laatste die zo’n woorden verdiend… was rafika….ik had spijt… en dat weer te laat. Ze liep naar boven…ging waarschijnlijk slapen… ik woelde door mijn haren, van frustratie…ging in de zetel zitten… en besloot uiteindelijk een wandelingetje te maken, just to clear my head.
Rafika:
De volgende ochtend werd ik wakker, door een lekkere geur die door heel het huis ging…ik liep de badkamer in en friste mezelf op, kleedde me aan. Ik had geen zin om naar beneden te gaan. Want dan moest ik zijn stom hoofd zien. Ik besloot mijn kleren op te plooien en in de kast te steken…noujah..een helft maar, want anders ga ik teveel werk hebben bij het terugsteken in de valise als ik besloten heb van m weg te gaan. De gedachte deed me lachen. Ik was druk in het weer en hoorde hem niet boven komen…
Riad: sbahlgeer…
Rafika: sbahlgeer fluisterde ik…
Riad: kom je niet eten?
Rafika: geen honger…
Riad: okay…
Hij nam wat kleren en liep de badkamer in waar hij een douche nam…ik was ondertussen klaar en liep tog naar beneden… hij had de tafel mooi gedekt.. mooi tafelkleed…ik liep dichter en trof een roos aan op mijn bord… mijn hart maakte heel ff een sprongetje… maar ik besefte op tijd dat dit gewoon weer 1 van zijn spelletjes was…mij laten geloven dat hij er iets van wil maken… ik nam de roos en smeet die op het aanrecht. Ik nam plaats en at een boterham met koffie. Dit was normaal de derde dag… dus moesten we weer terug en weer feest. Maar de moeder van riad zei dat het genoeg was. Mijn moeder daarentegen vroeg me langs te komen. Dan feesten we daar verder… ik had nu wel zin om te gaan naar huis…. Hopelijk was Karima er. Feesten zat er voor mij niet in…want mijn situatie was niet feestelijk…eerder myserie achtig… iets om dagen over te huilen. Ben getrouwd met een man, die op ons huwelijksdag geilt op een h.oer en op de koop toe mij nog beschuldigd van schijnheiligheid en niet-maagd-zijn. Aub... was ik dan zo slecht om zo’n man te krijgen. Dan denkt meneer dat hij het goed kan maken met een roosje? Seer t n3as.. faker. Ik liep terug naar boven en nam mijn hoofddoek, die ik om deed. Ik combineerde weer mijn kledij, deed mijn schoenen en jas aan en liep naar beneden. Ik nam een briefje waar ik op schreef: ‘ben bij mijn moeder’ en op tafel legde. Ik deed de deur toe en liep naar de bushalte… ik nam de bus tot het station en liep dan te voet tot huis… aangezien ik in de buurt woonde. Vroeg me af, wat riad zou doen… ik had hem nix gezegd. Hoorde een vrouw dat niet eerst te zeggen aan haar man? Nou hij kan de boom in klimmen… hou geen rekening met hem, want dat doet hij ook niet met mij. Hij kan bij zijn vriendinnetje gaan. Of moet ik zeggen zijn minnares gaan… zolang hij maar beslist van me te scheiden en de schuld op hem te nemen.. is het okay met mij. genoeg vissen in de zee..Ik belde aan bij mijn moeder die al lachend open deed en dan vreemd naar me keek…
Moeder: waar is je man?
Rafika: ach die komt wel nog…
Mijn moeder wist dat ze nix moest verder vragen. Het was te merken aan mijn humeur dat het geen leuk verhaal is. Ik liep verder en trof gelukkig nog karima aan.. en mijn neef, waarmee ze uitgehuwelijkt was… hij op zich was een hele mooie jongen, alleen hij was streng….streng tot en met. Karima mocht niet werken, mocht nergens naartoe…en nog was ze ermee getrouwd…ze was nog altijd niet gescheiden. Haar dochtertje had ze achtergelaten bij haar schoonmoeder, mijn tante. Jammer genoeg. Ik vertelde karima in horten en stoten wat er gebeurd was. Ze had diep medelijden met me. Maar zei dat ik moest sbar.. want dat word beloond… daar zat ik dan een hele dag…. Het was alsof ik niet was getrouwd. Riad kwam niet opdagen. Jah hopelijk doet hij dat nooit. Dan ben ik van hem af. Ik keek op de klok( waar er ondertussen een vol batterij zat ) en zag dat het 19 uur was…
DING DONG
Ik liep naar de deur en deed open…daar stond hij dan…moederziel alleen…
Riad:
Na een wandeling te hebben gemaakt ging ik terug naar huis. Ik liep naar boven en stapte de kamer heel voorzichtig binnen…Rafika sliep als een roosje.. ze ademde heel stilletjes in … en uit… zo lief… ik ging dichter naar het topje van haar neus… en plantte mijn lippen erop. Ik dekte haar goed toe en nam een deken en kussen. Liep de trappen af en installeerde me op de zetel.
‘s Morgens vroeg stond ik op… rafika sliep blijkbaar nog altijd. Het was 8 uur. Ik liep naar de bloemist en haalde een roosje. Ik moest ervoor zorgen dat ze me ging vergeven. Wou niet dat ze boos op me is. Ik liep de bakker voorbij en haalde wat chocoladebroodjes en croissants. Thuis aangekomen dekte ik de tafel heel mooi. Nam een mooi tafelkleed uit de kast…kortom deed mijn best. Ik legde uiteindelijk de roos op haar bord en ging zitten in de zetel…ik wachtte en hoorde de badkamer deur opengaan… ze was wakker… na een tijdje kwam ze de badkamer uit…ok nu komt ze naar beneden… noujah dat dacht ik. Maar dat deed ze niet. Ze bleef boven. Uiteindelijk liep ik naar haar toe en trof haar druk bezig met haar kleren weg te steken… oef, ze vertrekt allessinds niet. Mijn vader doet me dood…noujah… eerlijk gezegd wou ik het zelf ook niet. Want ik begon iets voor haar te voelen. Begon om haar te geven, zoals een man dat doet om een vrouw. Ik vroeg of ze niet ging eten, maar blijkbaar had ze geen honger. Ik besloot haar verder met rust te laten…. Nam mijn kleren en ging ff snel douchen.. misschien dat we eens samen weggaan naar lille (frankrijk) ofzo…. Na mijn douche liep ik aangekleed de kamer weer binnen… ze was er niet meer… okay ze had het nu waarschijnlijk gezien… en wacht op mij beneden… ik liep met een gelukkig gevoel de trappen af en de keuken binnen…ze had nix aangeraakt…nou nix wat ik voor haar klaar gezet had… de roos was er ook niet meer… en die lag op het aanrecht… net als een schoteldoekje ofzo…niet belangrijk. Ik voelde me gekwetst… ik besloot met haar te praten… dit kan tog niet meer verder…
Riad: Rafika!!
Ik hoorde nix…alleen de koffiezetmachine die stond te pruttelen… en verder mijn ademhaling. Ik liep de woonkamer binnen, want waarschijnlijk was het weer 1 van haar negeermodes… daar was ze ook niet???? Mijn hart ging sneller kloppen… is ze tog terug bij haar ouders??? Nee tog? Ik zag een wit blaadje op de tafel… dacht eerst dat het wat van mijn papieren waren… maar die had ik nog niet naar hier gebracht. Ik liep naar het blaadje toe en zag een mooi handschrift…
Ik ben naar mijn moeder
Oh my god… dus tog? Het was dus voorbij tussen ons? Ik liep heen en weer…wat moet ik nu doen??? Ik besloot naar huis te gaan… alleen om te zien of er al shie ruzie was ofzo… of ze al hebben gebeld naar mijn vader. Hopelijk niet. Ik deed mijn leren jasje aan en nam mijn auto sleutels. Stapte mijn bmw in en reed weg..
Ik belde aan en mijn moeder deed open..
Moeder: ahhhh mijn zoon is me niet vergeten marhba…
Riad: ahlan a ma… ik vergeet je nooit, dat weet je tog… hoe gaat het met ba?
Moeder: goed goed lhamdoulilah kom verder glas?
Ik ging binnen en liep de woonkamer in. Mijn vader lag op de sedar ( bank) en keek naar aljazeera… altijd het zelfde liedje met hem. Nooit een andere post… telkens het nieuws.
Riad: Asalama 3alaik…
Vader: wa3alaik salam…labas?
Riad: lhamdoulilah… ima gejien ( en jij?)
Vader: labas lhamdoulilah…waar is je vrouw?
Riad: ze is ff bij haar ouders
Mijn vader keek me argwanend aan, ik keek uitdrukkingloos naar hem…en hij keek weer naar de televisie…
Moeder: waar is die vrouw van je?
Riad: ze is naar haar moeder a ma
Moeder: naar haar moeder???? Ze hoort bij je te zitten… overal waar je gaat moet ze mee. En als ze niet wil dan zet je haar maar op dr plaats… thuis alleen.
Riad: safie a ma… het is alleen maar haar moeder..
Moeder: dan nog… ze is met jou getrouwd… of wil ze niet langs komen bij ons? Is dat het?
Riad: neeee!! Ma doe normaal begin weer niet… pfff ik ga ervandoor
Moeder: mastediet?? ( waar ga je heen?)
Riad: naar Nawfel…
Moeder: ewa do (ewa ga)
Riad: lay3own…
Ik stond recht en liep de deur weer uit… er is nog geen ruzie, nog geen nieuws uit gelekt.. dus is ze gewoon ff langs gegaan bij haar moeder. Ik stapte mijn auto in en reed richting Gent. Nawfel wou niet binnen bij de vrouwen op mijn huwelijksfeest, dus zat hij dan bij de mannen. In een andere zaal. Ik trof hem aan in zijn zaak… druk in het weer… ik besloot hem te laten… Riad: ik bel je wel nog..
Nawfel: ca va is goe… smehlia a gooja…
Riad: denia henia lay3own
Nawfel : beslama
Ik keek op de klok en zag dat het tegen 19 uur was.. jah tijd om naar huis te gaan…of nee… eerst mijn vrouw op halen…. Mijn vrouw…. Hmm de woorden deden goed. Rafika mijn vrouwtje… mijn hart klopte hevig alleen bij het zeggen van haar naam. Aangekomen bij haar thuis zette ik me schrap… ik ademde diep in en uit.. en drukte op de deurbel… ik dacht dat 1 van haar kleine broertjes zou open doen, maar ik verstarde meteen bij het zien van haar gezichtje…haar gezichtje die me deed flippen…haar ogen keken me verdrietig aan… maar dan weer furieusss…
Rafika:
Ik keek hem boos aan… nu had hij tijd om ff langs te komen ofzo??
Riad: ahlan Rafika… mag ik verder komen?
Ik zei nix liet de deur open draaide me om… hij volgde me de woonkamer binnen waar ik plaats nam naast mijn moeder.
Moeder: Ahlan a weldie… s7a lebes?
Riad: labas lhamdoulilah a ghaltie…
Riad groette mijn vader en begon een gesprek met hem over zijn winkels ofzo. Ik keek hem aan… hij was mooi gekleed…zijn haren in de gel… . Doe normaal rafika….hij probeert je maar weer gek te maken. Ik stond recht en liep de woonkamer uit naar de keuken waar mijn zus druk bezig was met het avond eten… Ik had geen honger… maar mijn moeder stond erop dat ik bleef eten. Nou ik zou zelf willen blijven slapen, maar dat zal waarschijnlijk niet kunnen. Na het avondeten stond Riad recht…
Riad: ewa we gaan er maar vandoor gaan…
We? En sinds wanneer kan hij op zichzelf dingen beslissen… en als ik nu niet wil doorgaan? Iedereen keek me aan… mijn vaders ogen deden me opstaan…
Rafika: ok… adil (mijn broertje) haal ff mij jas aub..
Adil: okay
Hij kwam terug en ik deed mijn jas om…
Rafika: ewa lhasoel… lay3own…
Moeder en vader: lay3own a jelie (dochter)
Duidelijk trots op mij. Ik glimlachtte flauwtjes en liep eerst nog naar de keuken om mijn zus te groetten…
Rafika: ey liefie ik moet weg
Karima: nu al ofwat??
Rafika: ja meid
Karima: nou… ik ga morgen vroeg terug naar frankrijk
Rafika: dat meen je niet meid?
Karima: ja wollah mis mijn dochtertje…en je weet tante en kleine kinders
Rafika: gaat het beter tussen jullie? Die vraag had ik nog niet gesteld..
Karima: jewel… veel beter. Ze keek me meteen glimlach aan… die me overtuigde dat ze het beter stelde… ze had veel te verduren, dus had ze zich blijkbaar uit de slag getrokken.
Rafika: ewa lieveling zorg goed voor jezelf, en incha Allah ik kom nog langs bij jou.. waga?
Karima: je bent welkom..
Ik omhelsde haar stevig en liet een paar traantjes los… hield van haar. Ook zij moest ff huilen.. we lieten elkaar los en ik liep weg naar de deur…
Rafika: beslama Adil en omar…
Beslamaaaa riepen ze…Riad volgde me de deur uit naar de auto. Ik stapte na hem in. In de auto zei niemand niks…mijn ogen zaten nog rood van het huilen…dus keek ik de andere kant op door het raam. Ik had nix gegeten. Riad wel…
Riad: rafika…
Ik keek hem met een vragend gezicht aan…
Riad: heb je honger?
Rafika: hoezo? Zei ik grof…
Riad: nou je hebt nix gegeten wil je dat we ergens gaan eten ffzo
Rafika: nee hoeft niet.
Hij wou zehma caring spelen…. Ga slapen joch.. zehma ik geef om jou en wil niet dat je honger lijd. Ga iemand anders foolen… niet ik. Sukkel. Ik trap er echt niet in. Thius aangekomen stapte ik meteen uit en liep naar de deur…
Riad: ik ga dan je eigen sleutel geven…
Rafika: ok…
We gingen binnen. Ik hing mijn jas in de hangkast en liep de woonkamer binnen… alles stond er nog zoals ik het had achtergelaten. Pffff ook dit nog. En vent die denkt dat hij nix moet opruimen. Ik begon de croissantjes en chocolade broodjes weg te steken in zakjes en ruimde alles op. Riad kwam binnen en keek me zielig aan. oww nee niet nu aub…
Riad: rafika…vond je mijn roos mooi?
Ik antwoordde niet, weet wel dat hij het ironisch bedoelde. Want sloeg geen acht op zijn roos. Tazzz. Waste mijn handen af en wou richting de deur lopen maar hij sperde me de weg…
Riad: sorry van gisteren…wollah sorry…
Rafika: jah deed me tog nix….laat me voorbij…
Riad: aub Rafika, doe normaal tegen me, ik meende mijn woorden niet
Rafika: het interesseert me niet Riad… en kijk ik ga je iets zeggen… ja inderdaad, je hebt gelijk… ik ben niet ongesteld…(ik zag dat het een klap in zijn gezicht was) wou het niet doen. Klaar, wil mijn maagdelijkheid niet verspillen aan ….
Riad: aan wie?? Zeg maar… je moet je allesinds niet inhouden… zei hij geërgerd
Rafika: ach laat me aub raid, ik ben moe. Ik heb geen zin in nutteloze praat… en als je zin hebt om nu uit elkaar te gaan… dan goed voor mij.
Riad keek me gekwetst aan… mijn hart kromp inéén als ik zijn gezichtje zag… maar ik wou hem laten aanvoelen wat ik gisteren aanvoelde… gekleineerd.
Riad: ik laat je niet gaan. Pas als we samen besloten hebben uit elkaar te gaan doen we dat…. Dat zei ik. Jij wilt uit elkaar, dat wil niet zeggen dat ik dat ook wil. Zei hij gemeend…
Mijn hart ontdooide na die woorden… ik wou niet plooien…ik zag die blik in zijn ogen… die smekende blik, ik wou erlangs lopen… maar hij hield me bij mijn middel…ik durfde niet op te kijken… mijn hart klopte 100 per uur…
Riad: kijk me aan... zei hij hees…
Hij duwde mijn gezicht omhoog met zijn handen onder mijn kin. Zijn ogen… die waterig stonden…
Riad: aub, vergeef me…wollah het spijt me...
Wajaw wat moet ik doen… het moment was zo zielig…ook mijn ogen gingen waterig worden… zodat de eerste traan het ging begeven op mijn wang… ik wou niet plooien… wou hem haten… maar mijn hart was te zacht voor die hardheid. Hij veegde mijn traan weg en gaf me een kus op mijn voorhoofd… ik sloeg mijn armen om zijn midden en liet hem me omhelzen…
Riad: jalah laten we gaan slapen lieverd… het is laat… zei hij na een tijdje
Rafika: okay…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
e liepen samen de trap op. Hij kleedde zich schaamteloos om bij mij zodat hij uiteindelijk in een shortje zat en een bloot bovenlichaam… wajaw hij had zo’n prachtlijf… mooi getint. Ik deed mijn hoofddoek uit… en schoenen… wielie moet ik nu echt alles uit doen? Hij zag waarschijnlijk dat ik niet durfde… want hij ging de badkamer in en deed de deur toe. Ik deed snel mijn kleren uit… wielie wat moet ik nu aan? Ik wou niet half bloot slapen…ook al is hij mijn man…ik wil het niet. Dus deed ik een lange pyama jurk aan… ik kroop in bed en sliep op mijn rechterkant… dus sliep ik met mijn rug naar hem toe. Ik hoorde de badkamerdeur open gaan… hij kwam de kamer binnen en plofte naast me op bed. Hij deed de dekens over hem heen…Riad: Rafika…slaap je al..
Rafika: nee…
Riad: kom dichter naar me toe…
Ik deed wat hij vroeg…. Want zelf wou ik het ook wel. Hij sloeg zijn armen weer om me heen… ik voelde zijn lippen op mijn wang… zaligggg gevoel.
Riad: slaaplekker zina
Rafika: slaaplekker…
Ik voelde me gelukkig….verliefd….gewoon de bommmmm…ik vergat alles en viel in een diepe lekkere slaap..
Rafika:
De volgende dagen verliepen heel leuk. Riad en ik deden van alles. We gingen naar pretparken, ff naar Nederland… hij was zo lief voor me. In het pretpark was ik echt moe, dus ging hij me dragen…mijn liefde groeide in een weekje enorm voor hem… maar de woorden heeft nog geen 1 van ons twee gezegd “ik hou van je”. Kussen hadden we ook nog niet gedaan. Alleen maar omhelzen… of een kusje op mijn hoofd. De week erop begon hij weer met zijn werk. Hij werkte bij zijn vader in een winkel… had zelf wel gestudeerd voor projectleider, maar had nog nix gevonden. Ik verveelde me. Had echt helemaal nix te doen. Ik had het huis van op tot neer geboend. En zat nu te zappen voor de televisie…waar er ook maar nix was. De moeder van Riad is raar maar waar, nog geen 1 keertje langs gekomen, en ook ben ik nog geen 1keertje langs geweest. Gewoon geen tijd. Ik hoopte wel dat onze relatie zou verbeteren, want wist totaal niet wrm ze zo vijandig deed tegen me. Khadiga zagen we nog in het centrum, maar die deed alsof ze me niet kende, groette alleen riad uitbundig, mij gaf ze alleen een knikje… vroeg me af of riad dat door had? Had hij het door dat zijn moeder en zus me niet moesten hebben? Of deed hij alsof hij nix zag…alsof hij blind was. Ik durfde er niet over te beginnen. Want hij was wel een moederskindje… dat had ik gemerkt. Hij moest altijd s bellen of langsgaan bij zijn moeder. Mij vroeg hij nooit mee. Noujah zou tog niet mee willen. Ik kleedde me aan en deed mijn jas en schoenen aan… verveelde me kapot. Dus ga ik ff het stad in gaan. Riad vond het okay… hij verplichtte me nooit tot iets…als hij met iets niet akkoord ging, zei hij het me eerst gewoon… maar mocht zelf beslissen of ik ermee verder ging of niet. Ik liep de straat af naar de bushalte waar ik de bus nam tot in het centrum. Ik had 200 euro van Riad gekregen… voor als ik iets wou halen ffzo. Ik liep winkel in winkel uit… in de WE kocht ik een mooie pantalon met een wit effen colbert truitje. Ik liep de panos (broodjeszaak in belgie) binnen en kocht een appelflap.. net toen ik buiten ging botste ik op tegen een jongen die me enorm bekend voorkwam…
Hafid: olaaaaa regarde devant toi!! ( olaaa kijk voor je!!)
Hij keek me heel goed aan… en herkende me waarschijnlijk ook…
Hafid: Rafika???? C toi? ( ben jij het?)
Rafika: duhhhh ca va bien? ( alles goed?)
Hafid: ouiiii ca va hamdoulilah…
Het was Hafid mijn neef… de broer van mijn schoonbroer. Hij vertelde me dat mijn tante bij mijn moeder was… ik vroeg hem of karima mee was… maar blijkbaar niet. Ik kon vroeger heel goed met hem praten. Hij was ook een mooie jongen, leek op zijn broer…. Maar hij had dan een heel super leuk karakter… zeker niet streng… eerder losjes. Ik bleef wat bijpraten…hij vroeg me of we iets gingen gaan drinken… maar het was laat en ik moest naar huis. Ik nam afscheid van hem en liep snel naar de bushalte waar ik mijn bus nam naar huis.
Thuis aangekomen ging ik het eten klaar maken. Want het was al 18 uur en riad komt om 19 uur thuis. Ik maakte een lekkere tagine met kefta en verschillende groenten. Ik dekte de tafel want het was tegen 19 uur… ik ging wat tv kijken en dus tikte de klok verder… over 19 uur… ik bleef wachten tot 20 uur.. Nog altijd geen Riad… ik belde met de huistelefoon naar zijn mobiel nummer, maar die lag uit. Wat is er gaande met hem? Net toen ik aan tafel ging om te eten, want had honger, hoorde ik het slot in de deur… hij kwam stampvoetend binnen..
Rafika: eyyy waar was je zolang gebleven? Het eten staat klaar…
Hij liet me geen eens uit praten..
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG????
Kifach??
Riad:
een weekje weg met mijn schatje…wollah voelde me zo goed bij haar. een gevoel dat ik nooit bij niemand anders gevoeld heb. we gingen overal weg…saampjes. Ik besefte dat ik van haar ging houden. moest maar ff weg zijn en ik miste haar al enorm. de volgende week was het mijn werkweek. Mijn vader had me 1 weekje vrij gegeven. Ik ging ook wel interim in en uit, maar waloe… geen werk als projectleider. Ik schreef me overal in en liet het er daarbij neer. Incha Allah word ik wel gebeld. Ik bleef werken bij mijn pa tot 18 uur en ging dan nog ff snel boodschappen doen in Delhaize. erna reed ik langs bij mijn moeder. Miste haar wel. Ik had nog altijd de huissleutel dus ging ik gewoon binnen. Ik trof mijn zus khadiga aan in de woonkamer met mijn moeder tegenover haar. Ze zwegen snel vanzodra ik binnenkwam…
riad: salam 3aleikoom
Moeder: masalam ma waloe!!
Riad: wat is er? vroeg ik meteen geschrokken en bezorgd…
Moeder: wat er is? je vrouw maakt ons ten schande… dat is het
Riad: pfff 3owtanie mijn vrouw? wat heeft ze dit keer misdaan?
Moeder: Ik zei je nog dat ze een **** is
riad: wat???
ik zei er nix op… ging mijn stem niet verhogen… want het is mijn moeder. ze noemde mijn vrouw wel een ****. Maar het is mijn moeder. en ze had vast wel een reden…
Riad: wat is er a ma, vertel dan
Khadija: wel jou vrouw zit met venten buiten te praten… ik heb haar met mijn eigen ogen gezien. Ze stond in het centrum met een jongen te praten…ik denk dat het haar vriendje is ofzo.. want ze stond er dicht bij… en ik geloof zelf dat hij haar hand vast had…zei ze…
Mijn hart krimpte in…mijn hoofd sloeg op hol…mijn ogen spoten vuur…wat??? Rafika met een andere man? Ik was van kaart en nam plaats op de sedari… dit kan tog niet jarebie? Mijn lieve Rafika…moslima…mij bedriegen?
Riad: waar zag je haar dan
Khadija: in het centrum zeg ik je tog. Ik was er met Ilham… en wij twee zagen haar… je kan het haar vragen.
Ilham… ow die ilham… ik had er totaal niet meer aan gedacht...
ik stond recht en zei dat ik naar huis ging
Moeder: geef haar er maar goed van langs mijn zoon…
dat doe ik zeker… dacht ik. Ik stapte mijn auto in en reed rondjes…tenslotte ging naar huis… ik zag haar met een jongen voor mijn ogen…beeldde het me voor…en de woede wakkerde aan. Ik deed het slot in de deur en stapte boos het huis binnen… ik trof haar aan aan tafel… ze begon te praten over hoe ze bezorgt was over me.. blabla yeah right.. bedriegster!!!
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG ??? vroeg ik haar woedend… ze stond geschrokken op en keek me bangelijk aan…
Rafika:
Ik had hem nog nooit zo meegemaakt… zijn gezicht deed me schrikken.
Rafika: hoezo?
Riad: vertel me verdomme!!!! waar was je!!! met wie was je in het centrum????!!!!
Rafika: ik ging er alleen…
Hij kwam naar me toe en nam me ruw beet bij mijn armen…
Riad: lieg niet Rafika!!!
ik kon onmogelijk mijn tranen binnenhouden… waarover had hij het?? ik was alleen gegaan…wrm deed hij zo?
Rafika: ik lieg niet!!! snik snik… ik ben alleen gegaan…
Riad: wie was die jongen dan??
die jongen??? over wat had hij het…. owww…. hafid… had hij me dan gezien? dacht ik?? wrm kwam hij niet naar me toe? wrm was hij in het centrum? hij moest tog werken bij zijn vader?
Rafika: Dat was mijn neef Hafid… snik snik…
Riad: jou neef??!! hebben jullie iets?? of hadden jullie iets samen?
Rafika: wat zeg je allemaal??
Riad: antwoord op mijn vragen!!! vroeg hij al schreeuwend
ik was enorm bang.. wie heeft hem dit allemaal wijs gemaakt?
Rafika: ik heb nix met niemand…snik snik… ik hem mijn neef gezien in het centrum en ik heb gewoon gegroet
Riad: wrm had je dan zijn hand vast en stond je dicht bij hem?
Rafika: wat??? dat heb ik niet gedaan… ik stond een meter bij hem vandaan… geloof me…
hij keek me woedend aan en zei helemaal nix… ik huilde als een gek.. tranen liepen over mijn wangen…wrm vroeg hij zo’n vragen? Ik hield van hem.. had helemaal niemand buiten hem.
Rafika: geloof me!!!
hij liet me al duwend los en liep weg naar boven…ik snikte, snakte bijna naar adem.. zo hart huilde ik. Wat had ik misdaan? wie heeft hem dit allemaal verteld? Hij had me niet gezien.. want ik had mijn neef niet eens aangeraakt… iemand moest dit hebben verteld.. en overdreven gemaakt. Zodat het leek alsof ik een relatie had, met een andere man… ik ging naar de woonkamer en zat in de zetel… mijn tranen waren ondertussen op… dus keek ik voor me uit… ik dacht na, wie zat hier achter??
Riad:
Ze deed eerst alsof ze niet wist waarover ik het had…ze was bang.. maar het kon me niet schelen. Als het waar was wat mij zus gezien had, dan is het voorbij. klaar. Ik was zo woedend dat het me niet kon schelen dat ze was aan het huilen. ik nam haar bij de armen en deed haar opzettelijk pijn, ramde haar door elkaar… het was haar neef…en ze stond een meter bij hem vandaan… nou mijn zus zei helemaal iets anders. ze beweerde het tegenovergestelde.. wie moest ik geloven? ze smeekte me haar te geloven.. ik liet haar los en ging naar boven… wist niet wat ik moest doen, wat of wie ik moest geloven. Ik bedaarde.. en had spijt… ze huilde zich kapot… als ik woedend ben, hou ik rekening met nix of niemand; kraak harten en soms gezichten. Meskeena… in plaats van dat ik haar eerst aan hoor.. nee… oh my god… zij beweert dat ze haar neef geen overdreven salam had gezegd, mijn zus beweert van wel…wie moet ik geloven? mij zus, of mijn vrouw? mijn familie… of mijn vrouw? wat een dilemma..
Rafika:
Hij bleef weg… de deur van de kamer had hij toegegooid. Ik ging languit op de zetel liggen en dacht aan de afgelopen ruzie… mijn ogen vulden zich weer op met tranen… ik begon weer zachtjes te snikken. Net toen het goed ging… net wanneer we van elkaar beginnen houden, gebeurt er iets die ons uit elkaar haalt. Ik vroeg me nog steeds af vanwaar hij het haalde. Waar is hij geweest na zijn werk… hij gaat normaal altijd bij zijn ma langs…een belletje ging rinkelen… zijn ma….zij had hem zo opgestoken. vroeg me af wrm ik het niet eerder doorhad. Ik hoorde de kamerdeur open gaan. en hoorde hem traagjes de trappen af komen. Ik lag in een bolletje in de zetel. met mijn gezicht gedraaid naar de leuning…ik hoorde hem dichter naar me toe komen en uiteindelijk ging hij naast me zitten…
Riad: Rafika…
ik zei nix… en begon weer hevig te huilen… hij had me echt gekwetst. Hij wreef over mijn rug…
Rafika: laat me met rust…
Riad: sorry schatje…
ach sorry… sorry komt altijd te laat riad.. dacht ik. Hij gelooft zijn moeder meteen… Zijn moeder zou moeten zeggen dat ze me achter een raam gezien had als een bimbo, dan zou hij dat waarschijnlijk ook geloven. Hij vertrouwd me niet… een relatie is tog gebaseerd op vertrouwen naast liefde?
Riad: rafika…kijk me aan aub…
hij deed me omdraaien en keek me aan… mijn gezicht zag knalrood als mijn ogen…mijn ogen puilden bijna uit… hij nam mijn gezicht in zijn handen…
Riad: schatje het spijt me… wollah… hij trok mijn hoofd naar zijn borstkas… ik bied geen weerstand nog ging ik hem niet terug omhelzen… liet me gewoon doen, net als een lappenpop.
riad: ik was boos… aub begrijp me. Ik hoorde iets anders… en zag je voor me ogen met een andere kerel… je bent van mij… rafika schatje… ik ben van je gaan houden, wollah… je doet mijn hart kloppen lieverd…aub vergeef me… ik kan niet zonder jou…
ik negeerde zijn woorden en trok me van zijn borstkas weg…
Rafika: van wie hoorde je iets? vroeg ik dit keer neutraal… niet snikkend niet nix
Riad: dat doet er niet toe…
Rafika: wel voor mij…van wie hoorde je dit verhaal?
Rafika: van wie hoorde je dit verhaal?
Ik zal het weten…
Rafika: is het je moeder?
Hij zweeg en keek de andere kant op…
Riad: aub hou gewoon op en laten we het vergeten…
Rafika: dat doe ik niet. Je hebt me hier van overspel beschuldigd jij als je moeder. Ik heb nix misdaan. Ik kan zelf bewijzen dat ik geen schuld tref. Mijn neef is bij ons thuis… bij mijn moeder. Dan gaan we daar heen… en vraag je het zelf maar.
Riad: dat hoeft niet
Rafika: ik vraag het je de laatste keer, heeft je moeder het jou verteld? En het hoeft wel, want je geloofde me niet toen ik eerst zei dat het niet waar was. Zeg me niet dat je van me houd. Want dat was ver van houden van. In plaats van dat je het me gewoon eerst vraagt… nee je beschuldigd me onmiddellijk.
Riad: pfff ja ik was thuis en khadija had je gezien…samen met een vriendin van haar. Dus vertelden ze me alles…
Rafika: en jij ging ze domweg geloven?
Riad: het spijt me, het is mijn familie Rafika, begrijp me dan tog…als jou moeder iets zou vertellen over me, zou je het tog ook onmiddellijk geloven?
Rafika: nee riad… ik zou het jou eerst gewoon vragen, en met dat ik je vertrouw, zou ik je wel geloven… ik ga slapen…je eten liggen op tafel
Riad: pfffff
Ik stond verder op en liep meteen naar boven. Ik kroop in bed en viel meteen in slaap…
Smorgens vroeg werd ik wakker… het bed was zoals gewoon… niemand had naast me geslapen… Riad dus niet. Ik liep de trappen af en vond de keuken netjes opgeruimd… zijn dekens waren opgeplooid en lagen op de zetel. Hij was blijkbaar gaan werken. Weer boende ik alles netjes;.. van boven tot onder. Ik had zin om weer ff naar het centrum te gaan. Maar deed het tog maar niet. Wou geen ruzie. Strax zal zijn zus me zogezegd zien liggen op 1 of ander jongen. Ik keek wat tv…en viel in slaap.. rond 17 uur ging de bel.. wielie heb ik zolang geslapen. Ik liep naar de deur en deed open…oh my god… wat deden zij hier?? De moeder en Zus van Riad stonden voor de deur.
Moeder v riad: salam 3aleikoom.. zei ze met een sneaky lach… blij met wat ze aangericht had
Rafika: wa3aleikoom salam
Ik deed de deur verder open.. en liet ze binnen. Ze gingen letterlijk inspecteren… de moeder keek in de hoeken of er geen stof was… wat dacht ze dan? Dat ik blind was ffzo? Dat ik niet zag wat ze deed. Ze liep de kamer verder binnen. En installeerde zich op de zetel. Ik ging tegenover haar en haar dochter zitten..
Moeder v riad: ben je net wakker ofzo?
Rafika: was in slaap gevallen op de zetel..
Ze keek me met een gezicht aan van ‘zal wel” wat dacht ze? Dat het de eerste keer is dat ik wakker ben sinds gisterennacht? Ik had nix te zeggen en stond dus op om koffie te zetten.
Moeder v riad: waar is mijn zoon…
Rafika: hij is nog op zijn werk.. hij komt zo thuis
Moeder v riad: ok…
Ik wist wel zeker dat ze wou komen inspecteren hoe het tussen ons was gelopen… of ik misschien geen blauwe plekken had ofzo.. een blauw oog… ik keek ff naar binnen in de salon en zag haar met haar handen strijken over de dressoir…zoekend naar stof…wielie het liefst van al belde ik shie maffia op om haar te ontvoeren. Ze stresseerde meeee!!!! Gelukkig had ik alles opgeruimd…dat ze dus nix vond. Echt een sneaky bitch… dat was ze. Zij en haar dochter… tfoei… wannebé jennifer lopez… echt… haar make up haar haren… net als jenni… khadija was wel een mooie meid… maar te westers.. ze leek eerder op een Belgische dan een Marokkaanse. En ze was een bitch.. ze had een rotkarakter. Haatte meisjes die hoofddoek droegen en zich richtten tot de islaam. Islam was ouderwets voor haar… of schijnheilig zijn. Ik zette alles op tafel…en ging de glazen vol gieten. Ik had er gebakjes bij gelegd. En reikte hun hun glazen toe.
Moeder v riad: moet je niet buiten zijn? .. in het centrum voorbeeld…
Rafika: had gisteren mijn inkopen gedaan, vandaag niet. Ik probeerde echt beleef te blijven…het koste me heel veel moeite.. want deze vrouw haalde mij letterlijk het bloed onder mijn nagels vandaan
Moeder v Riad: jou inkopen… ok… ze keek met een sneaky glimlach khadija aan… de er stond met een smile van hier tot ginder…
We hoorde de deur open gaan en Riad kwam binnen…
Riad: ahlan a ma… hier zit je dus…
Hij gaf zijn moeder een kus op het voorhoofd, en zijn zus een kus op de wang. Hij keek me aan… en ik glimlachte schijnheilig naar m… wou niet laten merken…dat we ruzie hadden. Hij kwam ook naar me toe en kuste me op mijn wang.. en ging daarna meteen naast me zitten…dicht bij me…zijn moeder keek volgens mij jaloers naar ons toe..
Rafika: ewa lieverd je hebt vast honger…
Riad: ja jewel…haffak een glaasje koffie…
Rafika: zeker… zei ik met een smile… gelukkig speelde hij het spelletje mee..
Ik reikte hem liefdevol zijn glas toe.. alsook de bord met gebakjes…
Moeder v riad: zeg me niet dat dit je avondeten zijn?
Rafika: nee hoor… ik ga zo iets klaar maken voor hem..
Riad: nee gek… rafika maakt zo nog iets klaar voor me…
De moeder keek me hatelijk aan…alsook khadija… ze stonden alletwee recht…
Khadija: ewa wij gaan er dan maar vandoor gaan
Gedaan met inspecteren dacht ik. Mission completed. Noujah… eigenlijk niet want volgens hun hadden wij nu geen ruzie. Ik liet hun de deur uit met een bigsmile.. ze reden weg en gooide dan de deur toe…
Rafika: TFOEIIIII
Ik liep boos de trappen op en liet Riad in de woonkamer…stagfieroelah l3adeem… had zelf salat vergeten door hun problemen shit… ik deed de woedoe en begon aan mijn gebed.. beed er extra.. om zo mijn spijt te betuigen voor het vergeten van mijn salaat. Ik liep de trappen af en trof riad in de keuken aan… druk bezig met het snijden van uitjes…wat doet hij nu weer??
Ik kwam beneden en trof Riad in de keuken aan… uitjes aan het snijden… wat doet hij nu weer? Dacht ik. Ik liep de keuken binnen en keek hem gewoon aan…
Rafika: wat doe je?
Riad: eten maken…
Rafika: safie ga maar ik doe wel verder
Riad: nee… doe ik zelf wel.
Rafika: suit yourself…
Ik liep de keuken uit en plofte neer in de zetel…Riad had de tafel al opgeruimd… nou de afwas dan… ik keerde terug naar de keuken en zag de glazen op de keukentafel. Ik zette alles in de goot en begon af te wassen. Riad was druk bezig met het koken van iets… dat allesinds heeeeeerlijk rook, zodat ik er zelf water in de mond van kreeg. Niemand zij geen woord…ik vond het wel lief van m dat hij niet toonde dat we ruzie hadden bij zijn ma en zus.. had hij het dan tog door? Zag hij het dan eindelijk dat ze me niet moesten hebben?
Riad: hoe komt het dat mijn moeder hier was en zus? Zei hij plots…
Rafika: jah… weet ik veel
Riad: is tog lief van hun… bezoekje brengen..
Rafika: wat jij lief noemt… fluisterde ik…
Riad: ik hoorde je wel..
Rafika: ewa leuk voor jou dan…
Ik begon boos te worden…weer was hij blind als een ezel en deed hij alsof er nix was…alsof ze doodgewoon een leuk bezoekje kwamen brengen. Tfoei, ze leken wel van de inspectiedienst… gatverrrr en zeker zijn moeder.
Riad: wrm accepteer je hun niet? Zei hij gedraaid naar me toe?
Rafika: hoezo? Ik accepteer hun niet of wat?
Riad: ja…
Rafika: het is omgekeerd, ach weet je… wollah ik heb hier geen zin in, okay? Wees blind, het gaat mij allang niet meer aan weet je. Tfoeiii 3la bashar
Ik draaide mij om en wou net de keuken uit lopen…
Riad: kom hierrrr… zei hij, hij nam mijn arm beet en trok me terug
Rafika: wat wil je? Zei ik met een verdrietig gezicht
Riad: ik wil dat je het gewoon bijlegt met hun…
Rafika: ik heb hun nix misdaan a3ibadelah!!! Zij doen mij dingen aan… ik niet!!! Wrm doe je alsof je neus bloed??? Wees oprecht verdomme!!
Riad: ewa bewijs het dan, kom mee met mij morgen avond.. dan gaan we bij hun langs… en doe je alsof er nix is…
Rafika: ok is goed… doen we dan… je zult zelf wel zien.
Ik liep de keuken uit… teleurgesteld…over mijn man… die scheel, blind noem maar op was. Maar ma3lish..; Allah kayn… ik liep naar boven en deed de woedoe en ging vervolgens bidden. Daarna deed ik my pyama aan, net toen ik in bed wou kruipen riep Hij me
Riad: RAFIKA!!
Rafika: ja?
Riad: kom eten!!
Ach mijn eetlust was allang weg.
Rafika: geen honger
Riad: het is lekker hoor
Rafika: geen honger riep ik weer
Ik kroop in bed en rustte mijn hoofd op het dikke zachte kussen, waarin mijn hoofd verzonk. Ik ga morgen middag langs bij mijn moeder.. klaar... mijn tante was er nog een paar dagen.. dus kon ik ff gaan groeten. Ik hoorde hem op de trappen komen en keek op… hij had een dienblad met hetgeen hij had gemaakt een fles cola, twee glazen en twee yoghurtjes.
Riad: als jij niet komt, komt het eten wel naar je toe
Hij plaatste zich naast me en reek me een vork…de lekkere geur drong weer in mijn neusgaten… lekkrrrr gewoon delicieus. Ik keek hem aan, hij keek me aan met een lieve glimlach…
Riad: ewa eet zina…
Ik begreep m gewoon niet meer. Eerst nam hij het op voor zijn ma, en zocht hij ruzie, dan komt hij slijmen.. en is hij enorm lief, dan weer asseholl achtig… ik nam de vork aan en prikte wat in het bord.. ik at wat kefta en roerei… met wat salade…dronk een beetje van my cola en zei dat ik genoeg had
Riad:
o weinig ofwat???
Rafika: heb geen honger, dat zei ik je tog
Riad: ok ma3lish…
Hij at verder en nam vervolgens alles mee naar beneden. Hij kwam terug en ging de badkamer in op zich klaar te maken voor het slapengaan. Hij kwam weer terug in zijn lekker boven lichaam met een handdoek om zijn middel… oh my god… hij gaat zich hier tog niet blood omkleden??? Ja hoor… hij liet zijn handdoek zakken…ik deed mijn gezicht snel weer onder het deken… awielie awielie…ik had het gewoon gezien… ik had zijn geslachtsdeel gezien…ik was ff in shock..;
Rafika: Riad
Riad: ja lieverd..
Rafika: wil je voortaan aub in de badkamer omkleden
Riad: ach doe normaal je bent mijn vrouw…zei hij lachend
Hij keek me aan en begon kapot te lachen, aangezien ik vanonder het deken aan het praten was en niet durfde op te kijken.
Rafika: ach stik a junk
Hij ging nog harder lachen… ik hield mijn mond maar en probeerde in slaap te vallen…Hij kroop onder het deken en kwam dicht naar me toe…
Riad: schatje…
Rafika: hmm
Riad: ik wil er geen rush achter zetten… maar ik verlang naar je…
Oh my god… hij gaat tog niet beginnen over sex hebben?
Rafika: nu nog niet riad…ik ben er nog niet klaar voor
Riad: wanneer dan wel? Zei hij een beetje boos..
Rafika: wanneer ik dat wel bel.. zij ik boos terug
Hij ging verder van me vandaan en draaide zich om …met zijn rug naar me toe…dat deed ik ook. Als je hiervoor geen begrip hebt dan blash… ik probeerde in slaap te vallen, hetgeen me aardig lukte
Rafika:
In de ochtend was het weer routine werk. Riad was weer vertrokken en ik meende zelf een kus te voelen op mijn wang vanmorgen… ben alleen niet zeker of het realiteit was of gewoon een droom. Ik boende alles weer op en ging dan een lang lekker bad nemen… hoorde de beldeur beneden gaan, maar sorry, zit in de badkamer wie het ook is…ze moeten maar wachten of terug komen. Ik droogde mezelf af en deed mijn kleren aan. Deed een witte linnen broer met een roze linnen jurkje aan die tot mijn knieën kwam. Ik deed een wit vestje erop. Vervolgens nam ik mijn roze onderhoofddoek en spelde een witte hoofddoek op. Deed mijn roze instappers aan en nam mijn tasje… let’s go. Weer ging ik tot de bushalte en deed my ritje tot thuis. Ik belde aan en mijn neef hafid deed open…
Hafid: ahlannnnn vas y rentre!!! (jalah kom binnen)
Rafika: ca va? T encore la? (alles goed? Ben je er nog?)
Hafid: oui on part demain incha Allah..(ja we vertrekken morgen incha Allah) zei hij met een van die mooie smiles van m
Rafika: aahhh je croyais que vous alliez rester encore plusieurs jours? (ik dacht dat jullie nog meerdere dagen gingen blijven)
Hafida: non je dois travaillé demain soir..(nee ik moet werken morgen avond)
Rafika:ewa manza 3atie? ( waar is tante)
Hafida: g sala ( in de woonkamer)
Ik liep verder met mijn neef achter me aan en klopte op de deur… mijn tante stond recht en gaf me een dikke knuffel… ze feliciteerde me honderduit met mijn huwelijk en excuseerde zich dat ze er niet was… ze had pijn aan haar voet die ze overlaats geopereerd had. Ma3lish zei ik er dan weer op. Ik was het lievelingsnichtje van mijn tante.. maar ik had haar niet graag, aangezien ze het vroeger moeilijk maakte voor me zus karima… ze kwam altijd tussenbeide haar zoon en haar schoondochter, mijn zus dus. Nu is ze veel verkalmerd…ik weet niet hoe mijn zus het geklaard heeft, maar ze respecteren elkaar volkomen. Ik meende ook verandering te zien in reduane ( haar man), hij was veel rustiger… . Ook had mijn tante mijn hand nog gevraagd voor hafid… aangezien we goed met elkaar overweg konden, dacht ze dat we stiekem verliefd waren en we het niet luidop durfden te verkondigen… nou, dat was ik tog allesinds niet.. noujah… in mijn puberjaren wel rond 12 jaar vond ik hem de mooiste jongen op aarde… maar dat ging veranderen, aangezien we elkaar niet veel meer zagen… . Nu zag ik hem alleen nog als een goeie vriend, een broer zeg maar. Ik nam de huistelefoon en belde riad op… zijn telefoon ging over, maar niemand nam op. Dus sprak ik een boodschap in dat hij me na het werk bij mijn ma kwam halen en we zo naar zijn ma gaan. Rond 18 u 30 belde hij aan. Aziz mijn kleine broertje deed open. Ik zat naast Hafid die me honderduit vertelde over een meisje die hij deze zomer leerde kennen in marokko. Ik moest telkens lachen… Riad kwam binnen
Riad: salam 3aleikoom…
Iedereen groette terug… Hij keek mij en hafid snel aan en dan weer weg…. Toen hij bij hafid kwam om te groetten stond die op en groette hem uitbundig… typisch hafid. Riad deed dan heel normaal…bijna hatelijk. Riad ging tegenover ons zitten en sprak met mijn tante, oom, moeder en vader. Hafid ging gewoon verder met zijn vertelling en begon weer over andere dingen te praten, die kapot grappig waren… allemaal flashen die hij tegenkwam op het werk. Ik lag er helemaal in een deuk…
Tante: die twee hebben het echt wel goed he… zei ze in chel7a
Moeder: ewa net als vroeger..
Tante: hahahahha wollahila
Ik kreeg een blos op mijn wangen en keek naar Riad die er ongemakkelijk bijzat en naar beneden keek.
Rafika: ow Riad…
Hij keek me aan… ik zag woede in zijn ogen, maar ik negeerde het
Rafika: dit is hafid… mijn neef die ik in het centrum zag…zei ik in het Nederlands zodat ze me niet begrepen
Riad: ow ok..
Verder keek hij de andere kant op… hij negeerde me?? Plots stond hij recht en keek me aan
Riad: ga je nog mee bij mij moeder?
Rafika: ja is goed…
Rafika: nee…
Riad: kom dichter naar me toe…
Ik deed wat hij vroeg…. Want zelf wou ik het ook wel. Hij sloeg zijn armen weer om me heen… ik voelde zijn lippen op mijn wang… zaligggg gevoel.
Riad: slaaplekker zina
Rafika: slaaplekker…
Ik voelde me gelukkig….verliefd….gewoon de bommmmm…ik vergat alles en viel in een diepe lekkere slaap..
Rafika:
De volgende dagen verliepen heel leuk. Riad en ik deden van alles. We gingen naar pretparken, ff naar Nederland… hij was zo lief voor me. In het pretpark was ik echt moe, dus ging hij me dragen…mijn liefde groeide in een weekje enorm voor hem… maar de woorden heeft nog geen 1 van ons twee gezegd “ik hou van je”. Kussen hadden we ook nog niet gedaan. Alleen maar omhelzen… of een kusje op mijn hoofd. De week erop begon hij weer met zijn werk. Hij werkte bij zijn vader in een winkel… had zelf wel gestudeerd voor projectleider, maar had nog nix gevonden. Ik verveelde me. Had echt helemaal nix te doen. Ik had het huis van op tot neer geboend. En zat nu te zappen voor de televisie…waar er ook maar nix was. De moeder van Riad is raar maar waar, nog geen 1 keertje langs gekomen, en ook ben ik nog geen 1keertje langs geweest. Gewoon geen tijd. Ik hoopte wel dat onze relatie zou verbeteren, want wist totaal niet wrm ze zo vijandig deed tegen me. Khadiga zagen we nog in het centrum, maar die deed alsof ze me niet kende, groette alleen riad uitbundig, mij gaf ze alleen een knikje… vroeg me af of riad dat door had? Had hij het door dat zijn moeder en zus me niet moesten hebben? Of deed hij alsof hij nix zag…alsof hij blind was. Ik durfde er niet over te beginnen. Want hij was wel een moederskindje… dat had ik gemerkt. Hij moest altijd s bellen of langsgaan bij zijn moeder. Mij vroeg hij nooit mee. Noujah zou tog niet mee willen. Ik kleedde me aan en deed mijn jas en schoenen aan… verveelde me kapot. Dus ga ik ff het stad in gaan. Riad vond het okay… hij verplichtte me nooit tot iets…als hij met iets niet akkoord ging, zei hij het me eerst gewoon… maar mocht zelf beslissen of ik ermee verder ging of niet. Ik liep de straat af naar de bushalte waar ik de bus nam tot in het centrum. Ik had 200 euro van Riad gekregen… voor als ik iets wou halen ffzo. Ik liep winkel in winkel uit… in de WE kocht ik een mooie pantalon met een wit effen colbert truitje. Ik liep de panos (broodjeszaak in belgie) binnen en kocht een appelflap.. net toen ik buiten ging botste ik op tegen een jongen die me enorm bekend voorkwam…
Hafid: olaaaaa regarde devant toi!! ( olaaa kijk voor je!!)
Hij keek me heel goed aan… en herkende me waarschijnlijk ook…
Hafid: Rafika???? C toi? ( ben jij het?)
Rafika: duhhhh ca va bien? ( alles goed?)
Hafid: ouiiii ca va hamdoulilah…
Het was Hafid mijn neef… de broer van mijn schoonbroer. Hij vertelde me dat mijn tante bij mijn moeder was… ik vroeg hem of karima mee was… maar blijkbaar niet. Ik kon vroeger heel goed met hem praten. Hij was ook een mooie jongen, leek op zijn broer…. Maar hij had dan een heel super leuk karakter… zeker niet streng… eerder losjes. Ik bleef wat bijpraten…hij vroeg me of we iets gingen gaan drinken… maar het was laat en ik moest naar huis. Ik nam afscheid van hem en liep snel naar de bushalte waar ik mijn bus nam naar huis.
Thuis aangekomen ging ik het eten klaar maken. Want het was al 18 uur en riad komt om 19 uur thuis. Ik maakte een lekkere tagine met kefta en verschillende groenten. Ik dekte de tafel want het was tegen 19 uur… ik ging wat tv kijken en dus tikte de klok verder… over 19 uur… ik bleef wachten tot 20 uur.. Nog altijd geen Riad… ik belde met de huistelefoon naar zijn mobiel nummer, maar die lag uit. Wat is er gaande met hem? Net toen ik aan tafel ging om te eten, want had honger, hoorde ik het slot in de deur… hij kwam stampvoetend binnen..
Rafika: eyyy waar was je zolang gebleven? Het eten staat klaar…
Hij liet me geen eens uit praten..
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG????
Kifach??
Riad:
een weekje weg met mijn schatje…wollah voelde me zo goed bij haar. een gevoel dat ik nooit bij niemand anders gevoeld heb. we gingen overal weg…saampjes. Ik besefte dat ik van haar ging houden. moest maar ff weg zijn en ik miste haar al enorm. de volgende week was het mijn werkweek. Mijn vader had me 1 weekje vrij gegeven. Ik ging ook wel interim in en uit, maar waloe… geen werk als projectleider. Ik schreef me overal in en liet het er daarbij neer. Incha Allah word ik wel gebeld. Ik bleef werken bij mijn pa tot 18 uur en ging dan nog ff snel boodschappen doen in Delhaize. erna reed ik langs bij mijn moeder. Miste haar wel. Ik had nog altijd de huissleutel dus ging ik gewoon binnen. Ik trof mijn zus khadiga aan in de woonkamer met mijn moeder tegenover haar. Ze zwegen snel vanzodra ik binnenkwam…
riad: salam 3aleikoom
Moeder: masalam ma waloe!!
Riad: wat is er? vroeg ik meteen geschrokken en bezorgd…
Moeder: wat er is? je vrouw maakt ons ten schande… dat is het
Riad: pfff 3owtanie mijn vrouw? wat heeft ze dit keer misdaan?
Moeder: Ik zei je nog dat ze een **** is
riad: wat???
ik zei er nix op… ging mijn stem niet verhogen… want het is mijn moeder. ze noemde mijn vrouw wel een ****. Maar het is mijn moeder. en ze had vast wel een reden…
Riad: wat is er a ma, vertel dan
Khadija: wel jou vrouw zit met venten buiten te praten… ik heb haar met mijn eigen ogen gezien. Ze stond in het centrum met een jongen te praten…ik denk dat het haar vriendje is ofzo.. want ze stond er dicht bij… en ik geloof zelf dat hij haar hand vast had…zei ze…
Mijn hart krimpte in…mijn hoofd sloeg op hol…mijn ogen spoten vuur…wat??? Rafika met een andere man? Ik was van kaart en nam plaats op de sedari… dit kan tog niet jarebie? Mijn lieve Rafika…moslima…mij bedriegen?
Riad: waar zag je haar dan
Khadija: in het centrum zeg ik je tog. Ik was er met Ilham… en wij twee zagen haar… je kan het haar vragen.
Ilham… ow die ilham… ik had er totaal niet meer aan gedacht...
ik stond recht en zei dat ik naar huis ging
Moeder: geef haar er maar goed van langs mijn zoon…
dat doe ik zeker… dacht ik. Ik stapte mijn auto in en reed rondjes…tenslotte ging naar huis… ik zag haar met een jongen voor mijn ogen…beeldde het me voor…en de woede wakkerde aan. Ik deed het slot in de deur en stapte boos het huis binnen… ik trof haar aan aan tafel… ze begon te praten over hoe ze bezorgt was over me.. blabla yeah right.. bedriegster!!!
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG ??? vroeg ik haar woedend… ze stond geschrokken op en keek me bangelijk aan…
Rafika:
Ik had hem nog nooit zo meegemaakt… zijn gezicht deed me schrikken.
Rafika: hoezo?
Riad: vertel me verdomme!!!! waar was je!!! met wie was je in het centrum????!!!!
Rafika: ik ging er alleen…
Hij kwam naar me toe en nam me ruw beet bij mijn armen…
Riad: lieg niet Rafika!!!
ik kon onmogelijk mijn tranen binnenhouden… waarover had hij het?? ik was alleen gegaan…wrm deed hij zo?
Rafika: ik lieg niet!!! snik snik… ik ben alleen gegaan…
Riad: wie was die jongen dan??
die jongen??? over wat had hij het…. owww…. hafid… had hij me dan gezien? dacht ik?? wrm kwam hij niet naar me toe? wrm was hij in het centrum? hij moest tog werken bij zijn vader?
Rafika: Dat was mijn neef Hafid… snik snik…
Riad: jou neef??!! hebben jullie iets?? of hadden jullie iets samen?
Rafika: wat zeg je allemaal??
Riad: antwoord op mijn vragen!!! vroeg hij al schreeuwend
ik was enorm bang.. wie heeft hem dit allemaal wijs gemaakt?
Rafika: ik heb nix met niemand…snik snik… ik hem mijn neef gezien in het centrum en ik heb gewoon gegroet
Riad: wrm had je dan zijn hand vast en stond je dicht bij hem?
Rafika: wat??? dat heb ik niet gedaan… ik stond een meter bij hem vandaan… geloof me…
hij keek me woedend aan en zei helemaal nix… ik huilde als een gek.. tranen liepen over mijn wangen…wrm vroeg hij zo’n vragen? Ik hield van hem.. had helemaal niemand buiten hem.
Rafika: geloof me!!!
hij liet me al duwend los en liep weg naar boven…ik snikte, snakte bijna naar adem.. zo hart huilde ik. Wat had ik misdaan? wie heeft hem dit allemaal verteld? Hij had me niet gezien.. want ik had mijn neef niet eens aangeraakt… iemand moest dit hebben verteld.. en overdreven gemaakt. Zodat het leek alsof ik een relatie had, met een andere man… ik ging naar de woonkamer en zat in de zetel… mijn tranen waren ondertussen op… dus keek ik voor me uit… ik dacht na, wie zat hier achter??
Riad:
Ze deed eerst alsof ze niet wist waarover ik het had…ze was bang.. maar het kon me niet schelen. Als het waar was wat mij zus gezien had, dan is het voorbij. klaar. Ik was zo woedend dat het me niet kon schelen dat ze was aan het huilen. ik nam haar bij de armen en deed haar opzettelijk pijn, ramde haar door elkaar… het was haar neef…en ze stond een meter bij hem vandaan… nou mijn zus zei helemaal iets anders. ze beweerde het tegenovergestelde.. wie moest ik geloven? ze smeekte me haar te geloven.. ik liet haar los en ging naar boven… wist niet wat ik moest doen, wat of wie ik moest geloven. Ik bedaarde.. en had spijt… ze huilde zich kapot… als ik woedend ben, hou ik rekening met nix of niemand; kraak harten en soms gezichten. Meskeena… in plaats van dat ik haar eerst aan hoor.. nee… oh my god… zij beweert dat ze haar neef geen overdreven salam had gezegd, mijn zus beweert van wel…wie moet ik geloven? mij zus, of mijn vrouw? mijn familie… of mijn vrouw? wat een dilemma..
Rafika:
Hij bleef weg… de deur van de kamer had hij toegegooid. Ik ging languit op de zetel liggen en dacht aan de afgelopen ruzie… mijn ogen vulden zich weer op met tranen… ik begon weer zachtjes te snikken. Net toen het goed ging… net wanneer we van elkaar beginnen houden, gebeurt er iets die ons uit elkaar haalt. Ik vroeg me nog steeds af vanwaar hij het haalde. Waar is hij geweest na zijn werk… hij gaat normaal altijd bij zijn ma langs…een belletje ging rinkelen… zijn ma….zij had hem zo opgestoken. vroeg me af wrm ik het niet eerder doorhad. Ik hoorde de kamerdeur open gaan. en hoorde hem traagjes de trappen af komen. Ik lag in een bolletje in de zetel. met mijn gezicht gedraaid naar de leuning…ik hoorde hem dichter naar me toe komen en uiteindelijk ging hij naast me zitten…
Riad: Rafika…
ik zei nix… en begon weer hevig te huilen… hij had me echt gekwetst. Hij wreef over mijn rug…
Rafika: laat me met rust…
Riad: sorry schatje…
ach sorry… sorry komt altijd te laat riad.. dacht ik. Hij gelooft zijn moeder meteen… Zijn moeder zou moeten zeggen dat ze me achter een raam gezien had als een bimbo, dan zou hij dat waarschijnlijk ook geloven. Hij vertrouwd me niet… een relatie is tog gebaseerd op vertrouwen naast liefde?
Riad: rafika…kijk me aan aub…
hij deed me omdraaien en keek me aan… mijn gezicht zag knalrood als mijn ogen…mijn ogen puilden bijna uit… hij nam mijn gezicht in zijn handen…
Riad: schatje het spijt me… wollah… hij trok mijn hoofd naar zijn borstkas… ik bied geen weerstand nog ging ik hem niet terug omhelzen… liet me gewoon doen, net als een lappenpop.
riad: ik was boos… aub begrijp me. Ik hoorde iets anders… en zag je voor me ogen met een andere kerel… je bent van mij… rafika schatje… ik ben van je gaan houden, wollah… je doet mijn hart kloppen lieverd…aub vergeef me… ik kan niet zonder jou…
ik negeerde zijn woorden en trok me van zijn borstkas weg…
Rafika: van wie hoorde je iets? vroeg ik dit keer neutraal… niet snikkend niet nix
Riad: dat doet er niet toe…
Rafika: wel voor mij…van wie hoorde je dit verhaal?
Rafika: van wie hoorde je dit verhaal?
Ik zal het weten…
Rafika: is het je moeder?
Hij zweeg en keek de andere kant op…
Riad: aub hou gewoon op en laten we het vergeten…
Rafika: dat doe ik niet. Je hebt me hier van overspel beschuldigd jij als je moeder. Ik heb nix misdaan. Ik kan zelf bewijzen dat ik geen schuld tref. Mijn neef is bij ons thuis… bij mijn moeder. Dan gaan we daar heen… en vraag je het zelf maar.
Riad: dat hoeft niet
Rafika: ik vraag het je de laatste keer, heeft je moeder het jou verteld? En het hoeft wel, want je geloofde me niet toen ik eerst zei dat het niet waar was. Zeg me niet dat je van me houd. Want dat was ver van houden van. In plaats van dat je het me gewoon eerst vraagt… nee je beschuldigd me onmiddellijk.
Riad: pfff ja ik was thuis en khadija had je gezien…samen met een vriendin van haar. Dus vertelden ze me alles…
Rafika: en jij ging ze domweg geloven?
Riad: het spijt me, het is mijn familie Rafika, begrijp me dan tog…als jou moeder iets zou vertellen over me, zou je het tog ook onmiddellijk geloven?
Rafika: nee riad… ik zou het jou eerst gewoon vragen, en met dat ik je vertrouw, zou ik je wel geloven… ik ga slapen…je eten liggen op tafel
Riad: pfffff
Ik stond verder op en liep meteen naar boven. Ik kroop in bed en viel meteen in slaap…
Smorgens vroeg werd ik wakker… het bed was zoals gewoon… niemand had naast me geslapen… Riad dus niet. Ik liep de trappen af en vond de keuken netjes opgeruimd… zijn dekens waren opgeplooid en lagen op de zetel. Hij was blijkbaar gaan werken. Weer boende ik alles netjes;.. van boven tot onder. Ik had zin om weer ff naar het centrum te gaan. Maar deed het tog maar niet. Wou geen ruzie. Strax zal zijn zus me zogezegd zien liggen op 1 of ander jongen. Ik keek wat tv…en viel in slaap.. rond 17 uur ging de bel.. wielie heb ik zolang geslapen. Ik liep naar de deur en deed open…oh my god… wat deden zij hier?? De moeder en Zus van Riad stonden voor de deur.
Moeder v riad: salam 3aleikoom.. zei ze met een sneaky lach… blij met wat ze aangericht had
Rafika: wa3aleikoom salam
Ik deed de deur verder open.. en liet ze binnen. Ze gingen letterlijk inspecteren… de moeder keek in de hoeken of er geen stof was… wat dacht ze dan? Dat ik blind was ffzo? Dat ik niet zag wat ze deed. Ze liep de kamer verder binnen. En installeerde zich op de zetel. Ik ging tegenover haar en haar dochter zitten..
Moeder v riad: ben je net wakker ofzo?
Rafika: was in slaap gevallen op de zetel..
Ze keek me met een gezicht aan van ‘zal wel” wat dacht ze? Dat het de eerste keer is dat ik wakker ben sinds gisterennacht? Ik had nix te zeggen en stond dus op om koffie te zetten.
Moeder v riad: waar is mijn zoon…
Rafika: hij is nog op zijn werk.. hij komt zo thuis
Moeder v riad: ok…
Ik wist wel zeker dat ze wou komen inspecteren hoe het tussen ons was gelopen… of ik misschien geen blauwe plekken had ofzo.. een blauw oog… ik keek ff naar binnen in de salon en zag haar met haar handen strijken over de dressoir…zoekend naar stof…wielie het liefst van al belde ik shie maffia op om haar te ontvoeren. Ze stresseerde meeee!!!! Gelukkig had ik alles opgeruimd…dat ze dus nix vond. Echt een sneaky bitch… dat was ze. Zij en haar dochter… tfoei… wannebé jennifer lopez… echt… haar make up haar haren… net als jenni… khadija was wel een mooie meid… maar te westers.. ze leek eerder op een Belgische dan een Marokkaanse. En ze was een bitch.. ze had een rotkarakter. Haatte meisjes die hoofddoek droegen en zich richtten tot de islaam. Islam was ouderwets voor haar… of schijnheilig zijn. Ik zette alles op tafel…en ging de glazen vol gieten. Ik had er gebakjes bij gelegd. En reikte hun hun glazen toe.
Moeder v riad: moet je niet buiten zijn? .. in het centrum voorbeeld…
Rafika: had gisteren mijn inkopen gedaan, vandaag niet. Ik probeerde echt beleef te blijven…het koste me heel veel moeite.. want deze vrouw haalde mij letterlijk het bloed onder mijn nagels vandaan
Moeder v Riad: jou inkopen… ok… ze keek met een sneaky glimlach khadija aan… de er stond met een smile van hier tot ginder…
We hoorde de deur open gaan en Riad kwam binnen…
Riad: ahlan a ma… hier zit je dus…
Hij gaf zijn moeder een kus op het voorhoofd, en zijn zus een kus op de wang. Hij keek me aan… en ik glimlachte schijnheilig naar m… wou niet laten merken…dat we ruzie hadden. Hij kwam ook naar me toe en kuste me op mijn wang.. en ging daarna meteen naast me zitten…dicht bij me…zijn moeder keek volgens mij jaloers naar ons toe..
Rafika: ewa lieverd je hebt vast honger…
Riad: ja jewel…haffak een glaasje koffie…
Rafika: zeker… zei ik met een smile… gelukkig speelde hij het spelletje mee..
Ik reikte hem liefdevol zijn glas toe.. alsook de bord met gebakjes…
Moeder v riad: zeg me niet dat dit je avondeten zijn?
Rafika: nee hoor… ik ga zo iets klaar maken voor hem..
Riad: nee gek… rafika maakt zo nog iets klaar voor me…
De moeder keek me hatelijk aan…alsook khadija… ze stonden alletwee recht…
Khadija: ewa wij gaan er dan maar vandoor gaan
Gedaan met inspecteren dacht ik. Mission completed. Noujah… eigenlijk niet want volgens hun hadden wij nu geen ruzie. Ik liet hun de deur uit met een bigsmile.. ze reden weg en gooide dan de deur toe…
Rafika: TFOEIIIII
Ik liep boos de trappen op en liet Riad in de woonkamer…stagfieroelah l3adeem… had zelf salat vergeten door hun problemen shit… ik deed de woedoe en begon aan mijn gebed.. beed er extra.. om zo mijn spijt te betuigen voor het vergeten van mijn salaat. Ik liep de trappen af en trof riad in de keuken aan… druk bezig met het snijden van uitjes…wat doet hij nu weer??
Ik kwam beneden en trof Riad in de keuken aan… uitjes aan het snijden… wat doet hij nu weer? Dacht ik. Ik liep de keuken binnen en keek hem gewoon aan…
Rafika: wat doe je?
Riad: eten maken…
Rafika: safie ga maar ik doe wel verder
Riad: nee… doe ik zelf wel.
Rafika: suit yourself…
Ik liep de keuken uit en plofte neer in de zetel…Riad had de tafel al opgeruimd… nou de afwas dan… ik keerde terug naar de keuken en zag de glazen op de keukentafel. Ik zette alles in de goot en begon af te wassen. Riad was druk bezig met het koken van iets… dat allesinds heeeeeerlijk rook, zodat ik er zelf water in de mond van kreeg. Niemand zij geen woord…ik vond het wel lief van m dat hij niet toonde dat we ruzie hadden bij zijn ma en zus.. had hij het dan tog door? Zag hij het dan eindelijk dat ze me niet moesten hebben?
Riad: hoe komt het dat mijn moeder hier was en zus? Zei hij plots…
Rafika: jah… weet ik veel
Riad: is tog lief van hun… bezoekje brengen..
Rafika: wat jij lief noemt… fluisterde ik…
Riad: ik hoorde je wel..
Rafika: ewa leuk voor jou dan…
Ik begon boos te worden…weer was hij blind als een ezel en deed hij alsof er nix was…alsof ze doodgewoon een leuk bezoekje kwamen brengen. Tfoei, ze leken wel van de inspectiedienst… gatverrrr en zeker zijn moeder.
Riad: wrm accepteer je hun niet? Zei hij gedraaid naar me toe?
Rafika: hoezo? Ik accepteer hun niet of wat?
Riad: ja…
Rafika: het is omgekeerd, ach weet je… wollah ik heb hier geen zin in, okay? Wees blind, het gaat mij allang niet meer aan weet je. Tfoeiii 3la bashar
Ik draaide mij om en wou net de keuken uit lopen…
Riad: kom hierrrr… zei hij, hij nam mijn arm beet en trok me terug
Rafika: wat wil je? Zei ik met een verdrietig gezicht
Riad: ik wil dat je het gewoon bijlegt met hun…
Rafika: ik heb hun nix misdaan a3ibadelah!!! Zij doen mij dingen aan… ik niet!!! Wrm doe je alsof je neus bloed??? Wees oprecht verdomme!!
Riad: ewa bewijs het dan, kom mee met mij morgen avond.. dan gaan we bij hun langs… en doe je alsof er nix is…
Rafika: ok is goed… doen we dan… je zult zelf wel zien.
Ik liep de keuken uit… teleurgesteld…over mijn man… die scheel, blind noem maar op was. Maar ma3lish..; Allah kayn… ik liep naar boven en deed de woedoe en ging vervolgens bidden. Daarna deed ik my pyama aan, net toen ik in bed wou kruipen riep Hij me
Riad: RAFIKA!!
Rafika: ja?
Riad: kom eten!!
Ach mijn eetlust was allang weg.
Rafika: geen honger
Riad: het is lekker hoor
Rafika: geen honger riep ik weer
Ik kroop in bed en rustte mijn hoofd op het dikke zachte kussen, waarin mijn hoofd verzonk. Ik ga morgen middag langs bij mijn moeder.. klaar... mijn tante was er nog een paar dagen.. dus kon ik ff gaan groeten. Ik hoorde hem op de trappen komen en keek op… hij had een dienblad met hetgeen hij had gemaakt een fles cola, twee glazen en twee yoghurtjes.
Riad: als jij niet komt, komt het eten wel naar je toe
Hij plaatste zich naast me en reek me een vork…de lekkere geur drong weer in mijn neusgaten… lekkrrrr gewoon delicieus. Ik keek hem aan, hij keek me aan met een lieve glimlach…
Riad: ewa eet zina…
Ik begreep m gewoon niet meer. Eerst nam hij het op voor zijn ma, en zocht hij ruzie, dan komt hij slijmen.. en is hij enorm lief, dan weer asseholl achtig… ik nam de vork aan en prikte wat in het bord.. ik at wat kefta en roerei… met wat salade…dronk een beetje van my cola en zei dat ik genoeg had
Riad:
o weinig ofwat???Rafika: heb geen honger, dat zei ik je tog
Riad: ok ma3lish…
Hij at verder en nam vervolgens alles mee naar beneden. Hij kwam terug en ging de badkamer in op zich klaar te maken voor het slapengaan. Hij kwam weer terug in zijn lekker boven lichaam met een handdoek om zijn middel… oh my god… hij gaat zich hier tog niet blood omkleden??? Ja hoor… hij liet zijn handdoek zakken…ik deed mijn gezicht snel weer onder het deken… awielie awielie…ik had het gewoon gezien… ik had zijn geslachtsdeel gezien…ik was ff in shock..;
Rafika: Riad
Riad: ja lieverd..
Rafika: wil je voortaan aub in de badkamer omkleden
Riad: ach doe normaal je bent mijn vrouw…zei hij lachend
Hij keek me aan en begon kapot te lachen, aangezien ik vanonder het deken aan het praten was en niet durfde op te kijken.
Rafika: ach stik a junk
Hij ging nog harder lachen… ik hield mijn mond maar en probeerde in slaap te vallen…Hij kroop onder het deken en kwam dicht naar me toe…
Riad: schatje…
Rafika: hmm
Riad: ik wil er geen rush achter zetten… maar ik verlang naar je…
Oh my god… hij gaat tog niet beginnen over sex hebben?
Rafika: nu nog niet riad…ik ben er nog niet klaar voor
Riad: wanneer dan wel? Zei hij een beetje boos..
Rafika: wanneer ik dat wel bel.. zij ik boos terug
Hij ging verder van me vandaan en draaide zich om …met zijn rug naar me toe…dat deed ik ook. Als je hiervoor geen begrip hebt dan blash… ik probeerde in slaap te vallen, hetgeen me aardig lukte
Rafika:
In de ochtend was het weer routine werk. Riad was weer vertrokken en ik meende zelf een kus te voelen op mijn wang vanmorgen… ben alleen niet zeker of het realiteit was of gewoon een droom. Ik boende alles weer op en ging dan een lang lekker bad nemen… hoorde de beldeur beneden gaan, maar sorry, zit in de badkamer wie het ook is…ze moeten maar wachten of terug komen. Ik droogde mezelf af en deed mijn kleren aan. Deed een witte linnen broer met een roze linnen jurkje aan die tot mijn knieën kwam. Ik deed een wit vestje erop. Vervolgens nam ik mijn roze onderhoofddoek en spelde een witte hoofddoek op. Deed mijn roze instappers aan en nam mijn tasje… let’s go. Weer ging ik tot de bushalte en deed my ritje tot thuis. Ik belde aan en mijn neef hafid deed open…
Hafid: ahlannnnn vas y rentre!!! (jalah kom binnen)
Rafika: ca va? T encore la? (alles goed? Ben je er nog?)
Hafid: oui on part demain incha Allah..(ja we vertrekken morgen incha Allah) zei hij met een van die mooie smiles van m
Rafika: aahhh je croyais que vous alliez rester encore plusieurs jours? (ik dacht dat jullie nog meerdere dagen gingen blijven)
Hafida: non je dois travaillé demain soir..(nee ik moet werken morgen avond)
Rafika:ewa manza 3atie? ( waar is tante)
Hafida: g sala ( in de woonkamer)
Ik liep verder met mijn neef achter me aan en klopte op de deur… mijn tante stond recht en gaf me een dikke knuffel… ze feliciteerde me honderduit met mijn huwelijk en excuseerde zich dat ze er niet was… ze had pijn aan haar voet die ze overlaats geopereerd had. Ma3lish zei ik er dan weer op. Ik was het lievelingsnichtje van mijn tante.. maar ik had haar niet graag, aangezien ze het vroeger moeilijk maakte voor me zus karima… ze kwam altijd tussenbeide haar zoon en haar schoondochter, mijn zus dus. Nu is ze veel verkalmerd…ik weet niet hoe mijn zus het geklaard heeft, maar ze respecteren elkaar volkomen. Ik meende ook verandering te zien in reduane ( haar man), hij was veel rustiger… . Ook had mijn tante mijn hand nog gevraagd voor hafid… aangezien we goed met elkaar overweg konden, dacht ze dat we stiekem verliefd waren en we het niet luidop durfden te verkondigen… nou, dat was ik tog allesinds niet.. noujah… in mijn puberjaren wel rond 12 jaar vond ik hem de mooiste jongen op aarde… maar dat ging veranderen, aangezien we elkaar niet veel meer zagen… . Nu zag ik hem alleen nog als een goeie vriend, een broer zeg maar. Ik nam de huistelefoon en belde riad op… zijn telefoon ging over, maar niemand nam op. Dus sprak ik een boodschap in dat hij me na het werk bij mijn ma kwam halen en we zo naar zijn ma gaan. Rond 18 u 30 belde hij aan. Aziz mijn kleine broertje deed open. Ik zat naast Hafid die me honderduit vertelde over een meisje die hij deze zomer leerde kennen in marokko. Ik moest telkens lachen… Riad kwam binnen
Riad: salam 3aleikoom…
Iedereen groette terug… Hij keek mij en hafid snel aan en dan weer weg…. Toen hij bij hafid kwam om te groetten stond die op en groette hem uitbundig… typisch hafid. Riad deed dan heel normaal…bijna hatelijk. Riad ging tegenover ons zitten en sprak met mijn tante, oom, moeder en vader. Hafid ging gewoon verder met zijn vertelling en begon weer over andere dingen te praten, die kapot grappig waren… allemaal flashen die hij tegenkwam op het werk. Ik lag er helemaal in een deuk…
Tante: die twee hebben het echt wel goed he… zei ze in chel7a
Moeder: ewa net als vroeger..
Tante: hahahahha wollahila
Ik kreeg een blos op mijn wangen en keek naar Riad die er ongemakkelijk bijzat en naar beneden keek.
Rafika: ow Riad…
Hij keek me aan… ik zag woede in zijn ogen, maar ik negeerde het
Rafika: dit is hafid… mijn neef die ik in het centrum zag…zei ik in het Nederlands zodat ze me niet begrepen
Riad: ow ok..
Verder keek hij de andere kant op… hij negeerde me?? Plots stond hij recht en keek me aan
Riad: ga je nog mee bij mij moeder?
Rafika: ja is goed…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik stond recht en groette iedereen, mijn tante nam me weer extra vast en kuste me kapot. Mijn oom groette ik beleefd met de hand… en mijn neef ook…
Hafid: ewa pass chez nous une foix..( ewa kom es een x bij ons langs)
Rafika: incha Allah Hafid… je ferai encore (zal ik nog doen)
Hafid glimlachte vriendelijk naar riad, Riad glimlachte kort terug en liep voor me uit. Hij liep met stappen van bijna twee meter naar zijn auto en ik liep bijna achter m aan om hem bij te houden. Hij stapte in de auto en ik dan ook…tijdens de rit keek hij strak voor zich uit. Wat is er nu weer met hem…
Rafika: Riad…
Riad: WAT zei hij snakkend
Rafika: eet me niet op wil je…
Riad: dat moet jou hafidje nog doen zeker?
Rafika: hoezo? Zei ik
Riad: helemaal opgedost…check haar… hij keek me hatelijk aan
Rafika: wat heb ik misdaan?
Riad: dat weet je nooit he? Wat je mis doet? Wrm ben je eigenlijk met me getrouwd he? Wrm trouwde je niet met je neef? Je maakt je nooit zo op voor mij??
Ow… dit ging weer de jaloerse toer op… ik keek gekwetst voor me uit…het deed me pijn als hij tegen me begon te schreeuwen. Ik kon er niet tegen. Mijn hart werd weer zwaar en mijn ogen gingen prikken… pff ik kan,mag en zal niet huilen. Ik wil niet met rode ogen binnen komen bij zijn moeder. Ik hield mijn mond en liet hem gewoon kalmeren… ik keek naar buiten door het raam, zodat ik niet naar hem hoefde te kijken. We kwamen aan bij het huis waar ik mijn henna feest gaf, zijn ouders huis. Hij stapte voor uit en liep meteen door zonder ook maar op mij te wachten. Ik ademde diep in en uit en liep richting de deur. Een mooie audie was geparkeerd voor de deur naast de auto van Khadija… ow nee… daar was ze… ze deed de deur open voor riad en liet die dan op een kier voor mij. Ze3ma… toen ik aan de deur kwam duwde ik die open en liep ik binnen… niemand die me verwelkomde niemand nix. Ik liep de woonkamer binnen en zag als eerst de moeder die me bitchy aankeek…maar het ergste was de persoon naast haar… die ene h.oer van op het trouwfeest… die ene bitch die hem verleidde… terwijl hij naast me zat…was er ook. Ik groette iedereen met de hand, hij gaf iedereen een kus op de wang… jaaaaa iedereen, dus ook die h.oer… ik kreeg een hatelijk gevoel door me heen. Nam plaats op de bank waar niemand zat… en hij tussen zijn moeder en die h.oer….
Riad
In de ochtend stond ik op… ik rekte mezelf uit en keek naast me… ze lag lief te slapen… ik kon het niet laten en gaf haar een kusje op haar wang. Ik nam snel een douche en kleedde me aan, was laat… mijn pa slacht me anders en ik moest de winkel openen. Ik werkte hard door… er kwamen soms bepaalde meiden, die zogezegd iets niet wisten liggen, terwijl ze kwamen er bijna iedere dag.. jaja… goedkoop excuus echt waar. Ik kreeg er veel over de vloer… maar ben een getrouwde man. Heb mijn vrouw… ook al gaf ze mij mijn behoeften niet. Het komt nog… incha Allah. Ik deed lwoedoe in de privé ruimte en deed mijn gebed. Ja, ben overlaatst beginnen bidden. Heb een heel andere wending aangenomen sinds ik getrouwd ben met Rafika. Zag haar soms veel in de koran lezen. Zag haar bidden, en schaamde mezelf. Ik haar man, bid ni…terwijl, zij hield gebed na gebed bij. Mijn liefje…. Hou van haar… heb het haar overlaats gezegd tijdens een ruzie… maar denk dat het niet echt tot haar doordrong. Want ze reageerde er niet enorm op… eerder geloofde ze me niet. Ik wou geen ruzie met haar, en ook niet met mijn lieve moeder en zus. Ik begreep maar niet dat ze vond dat mijn moeder ruzie met haar zocht. Dat kan tog niet? Mijn moeder??? Een ruziemaker? Nee tog? Ze was altijd lief tegen me. Ook wel tegen andere mensen. Wrm dan niet tegen Rafika? Noujah, ze zei wel op het huwelijksfeest dat ze schijnheilig was enzo… maar ok, toen was ze gestressed. Ik nam mijn telefoon en zag dat ik een oproep had gemist…schoonfamilie… ik beluisterde het voicemail berichtje en het was van rafika die me vertelde langs te komen na werk… ze was bij haar moeder en vader langs gegaan. Nou ma3lish… anders zou ze helemaal gek worden alleen in dat kot. Ik reed na werk langs bij hun en Aziz deed open… ik wreef ff door zijn hoofdje… hij leek helemaal op Rafika… maar dan mannelijk en klein . Ik kwam verder en was echt geshockt door wat ik zag… een shock die een gevolg gaf aan een boos, woedend gevoel. Rafika zat bij haar neef neem ik aan, zo dicht… en dan helemaal lachen en doen… alsof ze bezig was met haar man of weet ik veel. Ik groette en haar neef stond recht een groette me uitbundig… rot op man… wat doe je zo dicht bij mijn vrouw… dacht ik. Ik ging tegenover hun zitten… ja , ik die haar man was, moest gewoon tegenover hun zitten, in plaats van dat die junk weg gaat bij haar en mij plaats heeft naast mijn vrouw… nee… hij bleef gewoon zitten. Ik begon een gesprek met mijn schoonouders en hun familie…maar was er niet helemaal bij … luisterde naar de conversatie van rafika en hafid…ze lagen helemaal in een deuk…
wollah het liefst van al versleepte ik hem nu weg en dumpte ik hem in een kanaal offzo. Rafika vertelde me dat dat haar neef was die ze zag in het centrum… owzo…. Khadija had waarschijnlijk gelijk… toen ze zei dat ze dicht bij elkaar stonden.. want nu leek het net alsof ze getrouwd waren. Ik zei dat we door gaan… kreeg er langsomaan genoeg van…ze groette iedereen beslama en die ottenkop moest weer ff blijven slijmen… junk van mijn voeten. Ik was woedend kapot boos… wollah stond op ontploffen. Ze zag er prachtig uit…. En dat voor hem zeker? Bij mij deed ze zelf haar pyama niet uit… ze droeg een lange pyama om bij me te slapen… en bij deze smeerlap ging ze ze3ma mooi combineren. Roze en wit…durfde te wedden dat ze het deed voor hem. Ik moest echt een tijdje nix van haar hebben. Klaar. Opsouten. Ik liep thuis binnen en deed eerst mijn schoenen af… Ik merkte op dat ook Ilham er was…. Ze was echt een schoonheid. Ik groette iedereen met een kus, alsook Ilham… ze drukteIlham: kom hier naast je ma zitten…
Ze schoof op en maakte plaats voor me…. Ik voelde haar dij tegen de mijne… ze had een strakke jeans broek aan en kort truitje.. haar zwarte stijle haren waren naar achter gebonden…. Haar ogen waren niet meer groen, maar blauw… owww kleurlenzen dus… het waren niet haar echte kleur ogen. Rafika ging plaats nemen aan de kant…
Rafika:
Ik zat er echt niet op mijn gemak.. schaamde me een beetje, want niemand moest me in deze kamer hebben. Dus wist ik niet wat gezegd. Plots begon zijn moeder, zoals verwacht.
Moeder: waar was je daarnet?
Rafika: hoezo?
Moeder: nou in de ochtend. Ik belde aan en niemand deed open…
Rafika: ik was waarschijnlijk in de douche…
Moeder: hoorde je me niet ofzo?
Rafika: nee… ik hoorde het niet. Loog ik…
Moeder: ahejana
En ze keek weer weg…. Richtte zich tot Ilham en haar zoon. Khadija keek me venijnig aan.. ik meende een sneaky glimlach te zien…Ilham bekeek me vuil aan. ze lachte met Riad en streek dan over zijn arm… of kletste op zijn been en zei “owww jij bent erggg hahahah” met haar hoeregelach. Ik voelde me echt afgezonderd…echt buitengesloten. Ze gaven me allemaal de rug. En gingen samen lachen en spreken. Ik keek naar beneden… en had echt een brok in mijn keel. Het ergste van al was, dat ook riad mij geen aandacht gaf. Hij kletste maar met hun mee, en bleef maar lachen met Ilham en elkaar betasten. Hij wou het me waarschijnlijk betaald zetten. Maar ik deed het daarnet niet expres..het was niet mijn bedoeling hem buiten te sluiten.. we keken hem aan, maar hij zei nooit nix. Bleef gewoon boos voor hem uitkijken. Ik verlangde om naar huis te gaan. Hield het hier niet meer langer uit. De moeder zette avondeten op tafel… maar ik had echt geen honger en zei het ook. Ze liet me gelukkig verder met rust. Ik bleef naar televisie kijken, terwijl zij luidkeels onder elkaar lachten. Ze spraken over dingen, wist echt niet over wie of wat. Mensen die zij allemaal kenden maar ik niet. Ik keek op en merkte dat Riad me aankeek… ik keek meteen weer naar beneden en speelde wat met mijn tenen…hij heeft mij echt gekwetst. En dan die kus?? Hij is getrouwd for god sake!!! Eindelijk kondigde riad aan dat hij naar huis gaat, want moet morgen vroeg op voor het werken. Ik stond recht en groette iedereen weer met de hand. Ilham deed alsof ik vuil ben en raakte als een seut dat ze was alleen mij vingers aan. ik deed mijn schoenen aan en liep door naar buiten. Wachtte aan de auto. Riad bleef naar mijn gedachten lang weg. Eindelijk kwam hij naar buiten en deed hij de auto open, we stapten in en reden weg. Ik wou echt nix van hem horen, weten. Ik haatte hem op dat moment, was echt teleurgesteld in hem. Ik besefte dat ik helemaal nix waard voor m ben. Voor die bitch, voor zijn moeder en zus, negeerde hij me. Die kwamen allemaal boven mij. Hij zweeg ook en zei ook helemaal nix. Ik deed echt enorme moeite om mijn tranen in te houden. Kennen jullie zo’n gevoel in het hart, zwaar…die je keel dichtsnoert, je kan niet praten, of anders begin je meteen te huilen. Nou dat had ik. We kwamen thuis aan en stapten uit. Riad had me overlaatst mijn sleutel gegeven, hij bleef lang weg in de auto, zodat ik zelf mijn eigen sleutel uithaalde, open deed en de deur toe gooide…. Stik buiten, dacht ik. Ik liep meteen door naar boven. Deed mijn pyama aan en kroop in bed
Riad:
Ik sprak over van alles en nog wat met mijn ma en ilham… ilham leek me ene leuke meid, ze lachte om al mijn grappen. Rafika zonderde zichzelf af. Eerst deed ik alsof ze niet bestond… maar geleidelijk aan, keek ik meer naar haar. Haar gezichtje keek somber naar de tv, of gewoon naar beneden. Had medelijden met haar. Ilham betaste me ook telkens aan, en ik denk dat rafika dat niet leuk vond. We keken elkaar heel ff aan maar zij keek meteen weg. Ze was boos volgens mij… maar dat deed zij mij ook aan daarnet. Ze lachtte maar met haar neef en liet mij stikken. Of praten met de ouwtjes, ipv van dat ze mij aandacht gaf. Mijn moeder zette het eten op tafel, maar Rafika had geen honger. Ze at echt nix. En ik vond zelf dat ze was afgevallen sinds ons huwelijksfeest. Uiteindelijk gingen we ervandoor… Rafika groette iedereen en liep door. Mijn moeder maakte haar uit voor alles en nog wat. Ik zei er nix op en liet haar maar praten. Toen ik een hand gaf aan Ilham stopte ze me iets toe. Ik deed alsof ik nix voelde en stak het papiertje weg in mijn zak. Ik deed mijn schoenen aan en ilham knipoogde naar me. Ik glimlachte en stapte naar buiten. Rafika stond bij de auto te wachten. Ik deed het slot open en we stapten in. In de auto wou ik een gesprek beginnen, maar deed het tog maar niet; Want ik keek haar af en toe aan… en ik durfde te zweren dat ze ging huilen of ik weet niet… haar gezicht stond echt op huilen in ieder geval. Ik wou haar ff strelen… maar hield mijn handen maar op het stuur. Thuis aangekomen stapte ze meteen uit. Ik taste in mijn zak en haalde het kaartje eruit
BEL ME!!
00495 12 34 56
Zo dom als ik was, haalde ik mijn telefoon uit en sloeg ik het nummer op. Ik keek nog snel naar de deur of rafika er niet meer stond en stapte daarna uit. Ik liep het huis binnen en hoorde helemaal nix.. ze was gaan slapen. Ik besloot beneden te slapen, dan kon ik meteen ff ilham opbellen.
Rafika:
Ik kroop in bed en liet mijn tranen de vrije loop gaan… zoals ik altijd vroeger deed. Krop alles op tot in mijn bed liet ik de sluizen open. Ik moet iets doen. Want zo kan het niet meer verder. Ik zag die vonk wel tussen hem en ilham… maar ik vertrouw riad… en ik was zeker dat hij niet vreemd zou gaan ffzo. Hij hield tog van me? Alleen niet genoeg. Want hij liet het telkens toe dat zijn familie mij kleineerde. Ik viel met betraande oogen en wangen in slaap. De volgende ochtend stond ik op. Ik had geen zin om te kuisen… was het kotsbeu. Ik nam een douche en kleedde me netjes aan. net toen ik de trappen afliep ging de bel. Ik liep naar de deur en deed open… mijn gezicht klaarde meteen op… leila en haar zoontje…
Leila: ahlan lieverd je komt nooit, dus besloot ik zelf te komen zei ze vriendelijk
Rafika: hahaha marhbabeek hbiba…
Leila: shokran is je man ook thuis?
Rafika: neeejj hij is gaan werken… je weet de zaken van zij pa..
Leila: oww okay is goed.. ik zal het ff zeggen aan nawfel…
Ze liep naar de auto en vertelde haar man dat riad er niet was… hij knikte en zwaaide nogmaals naar me… ik zwaaide terug.
Rafika: kom verder meid..
Leila stapte binnen en volgde me naar de living. Ze nam plaats en keek me aan… ik nam ook plaats
Rafika: ewa kidaira… lebas?
Leila: lebes rebie ieghaliek a zina
Die kleine soehayb was een enorm vrolijk ventje… ik keek hem met een glimlach aan en was meteen weg van m.
Rafika: mag ik hem ff vasthouden
Leila: zeker
Ze reikte me Soehayb die meteen begon te lachen…
Leila: eyyyy raarrr zeg!! Normaal gaat hij meteen huilen
Rafika: echttt hahaha eyyyy lieveling.. zei ik tegen m… hij was super lief echt een mooi gezichtje
We praatten over van alles en nog wat. Ze vertelde me dat haar schoonzus niet lang is bevallen van een dochtertje… ze werkte bij haar in haar zaak. Wist wel dat ze een dulle meid was die leila. Ik vertelde over hoe ik mijn diploma niet kon halen… door dit huwelijk… nou vertelde haar gewoon alles, want ze gaf me een vertrouwd gevoel. Ze luisterde aandachtig en met medelijden. Het enigste wat ik niet vertelde was de ruzies met riad en zijn familie.
Leila: nou wrm doe je dan geen examen commisie?
Rafika: wat houd dat in?
Leila: nou je krijgt boeken enzo… en je moet op jezelf studeren, dan krijg je een datum van het examen die je moet afleggen in Brussel.
Ik dacht na… en misschien zou ik dat wel doen?
Rafika: incha Allah… komt goed… want wil iets doen met my leven, ben het beu telkens thuis te zitten… tussen die vier muren.. kom echt gek
Leila: ewa ga ff buiten ofzo… je schoonfamilie ga daar langs
Rafika: ach…
Leila: hoezo?
Rafika: neej nix…
Leila: als je je hart wilt luchten…. Dan ga je gerust je gang… jou verhaal blijft bij me wollah.
Rafika: neej gewoon…
me te hard tegen haar toe….Uiteindelijk vertelde ik alles… ik moest het aan iemand kwijt, als ik het blijf opkroppen word ik gek. Ik vertelde met snotteren en snikken dat ze me niet moesten hebben. Leila omhelsde me meteen en siste me… het deed echt pijn. Ze vond al dat er iets mis was, want was enorm vermagerd vond zij. Noujah.. at helemaal nix das wel waar.
Leila: kijk lieverd, je mag gerust bij me langs komen wollah… en als je denkt over geen diploma halen ffzo, of als het je teveel is, dan kom je maar bij me werken… safie, in mijn zaak. Dan regel ik wel iets dat je telkens tot gent kunt komen
Rafika: neej neej.. dat weer niet. Shokran… gent is te ver… ik aprecieer het wollah leila…maar je kan moeilijk zelf altijd tot me komen, ik moet iets doen met me leven, moet mij diploma, rijbewijs halen. Onafhankelijk worden klaar.
Na een uurtje kondigde Leila haar vertrek. Nawfel kwam haar halen. Ik omhelsde Souhayb enorm zodat hij zelf niet meer bij leila terug wou…lieve schat… ze vertrok en ik bleef weer helemaal alleen achter… ik maakte iets te eten voor riad…en liep daarna naar boven… ik kroop in bed en ging denken…ik moest dit allemaal doen, moest mijn diploma halen… werk vinden…ik viel in slaap…en dat weer tot de volgende morgen…
Riad:
Ik belde Ilham op… en we bleven uren aan de telefoon hangen.. ze had een enorme sexy stem in de avond. Ik besefte echt niet waar ik mee bezig was toen… ik bedroog mijn vrouw klaar. De volgende ochtend ging ik meteen werken. Na werk sprak ik af met Ilham in een park… we spraken weer af voor morgen.. zelfde uur. Ik kwam rond 21 uur thuis.. raar dat Rafika me niet had gebeld… wielie waar was ik mee bezig… ik stond er niet 100 procent bij stil… deed gewoon mijn ding. Ik merkte weer eten voor me…wajaw, wat is ze lief. We hadden ruzie, en nog zorgde ze voor me. Ik ging eten en ging naar boven… ik liep de kamer binnen en trof haar al slapend aan…waylie zo lief… ze had puur natuur een prachtig gezicht… geen zonnebank, geen fake kleurlenzen… het was gewoon puur natuur.. puur Rafika… ik wou dolgraag die volle lippen van haar kussen.. maar durfde niet. Ik nam een douche en deed mijn pyama aan. ging weer beneden slapen, want ilham zou me weer bellen. Zo ging het dag in dag uit. Ik had al een hele week geen contact met Rafika. Ze liet mij met rust en ik haar. Zaterdag… sprak ik af met Ilham in een hotel in gent…en ja… ik kreeg mijn lust van haar… we deden het wel 6 maal. Ik stond er totaal niet bij stil wat ik Rafika aan deed. Zij was het brave huisvrouwtje, die telkens op haar man wachtte en eten klaar maakte… zaterdag zou onze dag zijn…en in plaats daarvan ging ik vreemd met een ****. ZE was zelf geen maagd meer. Toen ze naar het toilet ging, liep ze schaamteloos naakt naar de badkamer. Rafika durfde zelf gewoon niet in korte kleren bij me slapen… kijk wat deze **** hier deed. Ik ging meer en meer schuldgevoel krijgen, dus stond ik uiteindelijk op en kleedde me aan… wat doe ik jarebie… wrm heb je sheitan toegelaten mij te misleiden? Toen ze terug kwam keek ze me vreemd aan
Ilham: waar ga je heen schat?
Riad: ik ga naar huis… dit is allemaal een misverstand…
Ilham: misverstand? Zei ze op een lachende manier hahahahahha…. Kom hier joch… dan geef ik je nog veel meer
Riad: klaar… zei ik.. stop… duwde haar van me weg en nam mijn jas… ik wil je nooit meer spreken nog zien ilham… ok…en ik liep weg liet haar achter
Ilham: IK ZET JE HET NOG BETAALD RIAD!!!NIEMAND DUMPT ME!!!!JE HEBT ME GEBRUIKT KLOOTZAK
Rafika:
De volgende dagen zag ik Riad amper… het zal kort afgelopen zijn tussen ons. Want we dreven echt uit elkaar. Ik versleet mijn dagen thuis… miste mijn oud leventje tot en met. Het leventje die ik altijd vervloekte… nou het was allesinds beter dan waar ik nu in zat. Was altijd alleen thuis. Huilde me kapot. Ik begon er meer en meer over te denken om aan die examen comisie mee te doen… ik moest onafhankelijk worden. Was net een invalide… zelf geld had ik niet. Riad liet altijd geld op de dressoir. Als het hem niet was, had ik geen roste cent. Eindelijk naderde het weekend… ik was blij. Hopelijk zouden we het bijleggen… en er iets van maken. Ik kon het zeggen aan riad dat ik wou verder studeren. Iets van mijn leven maken. Maar stond zaterdag op en hij was er niet meer. Hij was niet beneden nog boven. En werken moest hij ook niet doen tijdens het week end. Ik vond het vreemd… noujah hij was waarschijnlijk weer bij zijn moeder. Ik nam de huistelefoon en belde hem op.. maar kreeg zijn voicemail. Dit was echt niet normaal. Ik besloot kleren te wassen. Ik ruimde alle broeken van Riad op en brach die naar de machine… ik keek eerst of er geen papieren inzaten of geld. Vond briefjes van 20 en een papiertje… ik deed het open…en zag Ilham 0495 12 34 56… mijn hart klopte honderd per uur… ik panikeerde… mijn ogen gingen zich opvullen met tranen en liepen over mijn wang;.. ik maakte mezelf plaats op de zetel… daarom gaf hij me geen aandacht… ik ging van alles denken… echt waar…. Gewoon alles… maar plots… nee.. riad zou dat niet doen met me… hij is me trouw…. Doet hij niet. Ik nam het papiertje en stopte het ver weg… onvindbaar.
Riad:
Ik kon niet naar huis… ik schaamde me rot. Het was echt alsof ik dagen zat was en ik totaal niet wist wat ik deed. Ik kon niet naar huis… ik belde Rafika op…en schraapte mijn keel…
Rafika: haloo met rafika
Riad: hallo lieverd
Rafika:….
Riad: ben je er nog?
Rafika: ja
Riad: ik kan niet komen, ik blijf slapen bij mijn moeder, ze hebben hier hulp nodig om kasten te zetten waga…
Rafika: … euhm… ok doe maar…spreek je
Riad: ok ….
Ze had neergelegd… had ze iets door? Ze deed heel bot… ik reed naar mijn moeder. En bleef daar slapen.
Rafika:
Hij belde dat hij bij zijn moeder wou slapen… weer kreeg ik allerlei gedachten door me geen… wat als hij bleef slapen bij Ilham??? A3adobilah inmien sheitan rachiem.. neej.. doet hij me niet aan. ik ging salat doen…. Ging dan slapen…. Wou mijn gedachten los laten die me gek maakten
Rafika:
De volgende dag werd ik vroeg wakker door de bel die beneden maar bleef rinkelen. Ik dacht eerst dat het de telefoon was maar nee het was de deur. Mijn hart stond bijna stil bij het zien van de persoon, het was ilham…wielie wat moest zij van me? Het blaadje kwam boven… ze kwam waarschijnlijk ongegeneerd om Riad vragen
Rafika: wat moet je? Zei ik woedend
Ilham: ik wil met je praten…
Rafika: ewa spreek…
Ilham: mag k niet binnen?
Rafika: rot op… ok.. spreek of rot op!!
Ilham: ajhaj rustig meisje rustig…
Rafika: wat wil je van mijn man? Wrm gaf je jou nummer?
Ilham: hahahahhaha
Rafika: wat zit je te lachen gek wijf
Ze zei helemaal nix en haalde haar telefoon uit. Zo’n nieuw ding, met fototoestel.
Ilham: ik zal je eens tonen, wat je lieve man allemaal doet wanneer hij van huis is…
Ik wou niet kijken, het was alsof ik aanvoelde dat het slecht zal aflopen met me…ik wou niet kijken maar kon niet anders dan horen… ik hoorde haar kreunen en nog een mannenstem… “jaaa ga door” en dat was riad s stem… ik nam de telefoon uit haar handen en fixeerde me op de beelden…het was gewoon ziekelijk wat ik zag. Gewoon discusting, walgelijkk!!! Die vuile smerige klootzak… ik gooide haar telefoon op de grond.
Rafika: rot op!!!! Rot op vuile ****!!! Rot opppp!!! Zei ik al huilend
Ze zag hoe ik hysterisch werd, dus ging ze snel in haar auto en reed ze weg.. ik gooide de deur toe en liep al huilend naar de woonkamer!!! Wold lehram!!! Hij liet me geloven dat hij van me hield, om me gaf!!! De smerige klootzak!!! Omdat ik het hem niet gaf, ging hij buiten zoeken!! ik gooide alles stuk… alles dat voor ons was gooide ik stuk… ik gooide vasen stuk… smeet kussen doorheen het huis…uiteindelijk zakte ik door mijn knieën op de grond en trok aan me haren..
Rafika: wrrmmmmm!!!!! Riad warommm!!!! Schreeuwde ik!!!
Ik voelde mijn hart zwaarder worden en het begon pijn te doen…. Vervolgens zag ik helemaal zwart voor mijn ogen… en wist ik nix meer….Riad:
Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Wielie wielie waar was mijn verstand? De volgende ochtend werd ik wakker, ik bleef niet meer ontbijten en besloot naar huis te gaan. Ik kon haar niet blijven ontwijken. Ik stapte mijn auto af en reed in kleine stappen naar de deur toe… ik voelde me echt slecht… ik weet niet… het was alsof het heel slecht ging aflopen als ik over die drempel van de deur zou gaan. Ik deed de deur open en riep haar naam…RAFIKA! Maar geen gehoor… ging eerst tot boven, en vond het bed leeg, ging weer naar beneden en liep de woonkamer binnen…. Het was alsof adem me werd ontnomen… het was gewoon erg om te zien. alles lag overhoop alsof er was ingebroken. Dat ging ook als eerste door mijn hoofd… maar het ergste was, toen ik rafika haar benen zag net achter de zetel… ik snelde naar haar toe en vond haar languit op de grond…ik panikeerde enorm…dacht dat ik ze kwijt was, dacht dat ze dood was… maar ze ademde nog…Ik kletste op haar gezicht en riep haar…. Rafikaaaa!! Maar nix hielp… ik besloot een ajuintje te nemen en haar te laten ruiken dat deden ze in marokko toen mijn tante telkens van haar stokje viel. Na een paar seconden kniperde ze met haar ogen… ze keek me eerst een tijdje aan en begon plots hard te huilen en schreeuwen…
Rafika: KLOOOTZAKKK!!! Ik haat jeeee!!! Rot op ik haat jeeee
Ze sloeg me… ik kreeg het nooit zo bang…
Riad: rafika hou op… wat is err!!!
Rafika: ilham vuile klootzak is hier geweest!!! Ik haat jeee!! Wat heb ik je misdaan riad!!! Ik zorgde tog goed voor je!! Deed je tog nix verkeerd?? Ik haat jee!!
Rafika:
Ik rook een scherpe geur.. en keek opende mijn ogen… wat deed ik hier… riad keek me bang aan… alles kwam terug… Ilham…. Die vuile h.oer
Ik maakte hem uit… ik haatte hem, weer schreeuwde en huilde ik…. Wrm ik jarebie wrm ik… Riad keek me heel geschrokken aan… hij liet me maar slaan…hij was in fout… ik zag het in zijn gezicht, want hij deed er gewoon nix tegen.
Rafika: heb je me bedrogen ja of nee
Hij keek naar de grond…
Hafid: ewa pass chez nous une foix..( ewa kom es een x bij ons langs)
Rafika: incha Allah Hafid… je ferai encore (zal ik nog doen)
Hafid glimlachte vriendelijk naar riad, Riad glimlachte kort terug en liep voor me uit. Hij liep met stappen van bijna twee meter naar zijn auto en ik liep bijna achter m aan om hem bij te houden. Hij stapte in de auto en ik dan ook…tijdens de rit keek hij strak voor zich uit. Wat is er nu weer met hem…
Rafika: Riad…
Riad: WAT zei hij snakkend
Rafika: eet me niet op wil je…
Riad: dat moet jou hafidje nog doen zeker?
Rafika: hoezo? Zei ik
Riad: helemaal opgedost…check haar… hij keek me hatelijk aan
Rafika: wat heb ik misdaan?
Riad: dat weet je nooit he? Wat je mis doet? Wrm ben je eigenlijk met me getrouwd he? Wrm trouwde je niet met je neef? Je maakt je nooit zo op voor mij??
Ow… dit ging weer de jaloerse toer op… ik keek gekwetst voor me uit…het deed me pijn als hij tegen me begon te schreeuwen. Ik kon er niet tegen. Mijn hart werd weer zwaar en mijn ogen gingen prikken… pff ik kan,mag en zal niet huilen. Ik wil niet met rode ogen binnen komen bij zijn moeder. Ik hield mijn mond en liet hem gewoon kalmeren… ik keek naar buiten door het raam, zodat ik niet naar hem hoefde te kijken. We kwamen aan bij het huis waar ik mijn henna feest gaf, zijn ouders huis. Hij stapte voor uit en liep meteen door zonder ook maar op mij te wachten. Ik ademde diep in en uit en liep richting de deur. Een mooie audie was geparkeerd voor de deur naast de auto van Khadija… ow nee… daar was ze… ze deed de deur open voor riad en liet die dan op een kier voor mij. Ze3ma… toen ik aan de deur kwam duwde ik die open en liep ik binnen… niemand die me verwelkomde niemand nix. Ik liep de woonkamer binnen en zag als eerst de moeder die me bitchy aankeek…maar het ergste was de persoon naast haar… die ene h.oer van op het trouwfeest… die ene bitch die hem verleidde… terwijl hij naast me zat…was er ook. Ik groette iedereen met de hand, hij gaf iedereen een kus op de wang… jaaaaa iedereen, dus ook die h.oer… ik kreeg een hatelijk gevoel door me heen. Nam plaats op de bank waar niemand zat… en hij tussen zijn moeder en die h.oer….
Riad
In de ochtend stond ik op… ik rekte mezelf uit en keek naast me… ze lag lief te slapen… ik kon het niet laten en gaf haar een kusje op haar wang. Ik nam snel een douche en kleedde me aan, was laat… mijn pa slacht me anders en ik moest de winkel openen. Ik werkte hard door… er kwamen soms bepaalde meiden, die zogezegd iets niet wisten liggen, terwijl ze kwamen er bijna iedere dag.. jaja… goedkoop excuus echt waar. Ik kreeg er veel over de vloer… maar ben een getrouwde man. Heb mijn vrouw… ook al gaf ze mij mijn behoeften niet. Het komt nog… incha Allah. Ik deed lwoedoe in de privé ruimte en deed mijn gebed. Ja, ben overlaatst beginnen bidden. Heb een heel andere wending aangenomen sinds ik getrouwd ben met Rafika. Zag haar soms veel in de koran lezen. Zag haar bidden, en schaamde mezelf. Ik haar man, bid ni…terwijl, zij hield gebed na gebed bij. Mijn liefje…. Hou van haar… heb het haar overlaats gezegd tijdens een ruzie… maar denk dat het niet echt tot haar doordrong. Want ze reageerde er niet enorm op… eerder geloofde ze me niet. Ik wou geen ruzie met haar, en ook niet met mijn lieve moeder en zus. Ik begreep maar niet dat ze vond dat mijn moeder ruzie met haar zocht. Dat kan tog niet? Mijn moeder??? Een ruziemaker? Nee tog? Ze was altijd lief tegen me. Ook wel tegen andere mensen. Wrm dan niet tegen Rafika? Noujah, ze zei wel op het huwelijksfeest dat ze schijnheilig was enzo… maar ok, toen was ze gestressed. Ik nam mijn telefoon en zag dat ik een oproep had gemist…schoonfamilie… ik beluisterde het voicemail berichtje en het was van rafika die me vertelde langs te komen na werk… ze was bij haar moeder en vader langs gegaan. Nou ma3lish… anders zou ze helemaal gek worden alleen in dat kot. Ik reed na werk langs bij hun en Aziz deed open… ik wreef ff door zijn hoofdje… hij leek helemaal op Rafika… maar dan mannelijk en klein . Ik kwam verder en was echt geshockt door wat ik zag… een shock die een gevolg gaf aan een boos, woedend gevoel. Rafika zat bij haar neef neem ik aan, zo dicht… en dan helemaal lachen en doen… alsof ze bezig was met haar man of weet ik veel. Ik groette en haar neef stond recht een groette me uitbundig… rot op man… wat doe je zo dicht bij mijn vrouw… dacht ik. Ik ging tegenover hun zitten… ja , ik die haar man was, moest gewoon tegenover hun zitten, in plaats van dat die junk weg gaat bij haar en mij plaats heeft naast mijn vrouw… nee… hij bleef gewoon zitten. Ik begon een gesprek met mijn schoonouders en hun familie…maar was er niet helemaal bij … luisterde naar de conversatie van rafika en hafid…ze lagen helemaal in een deuk…
wollah het liefst van al versleepte ik hem nu weg en dumpte ik hem in een kanaal offzo. Rafika vertelde me dat dat haar neef was die ze zag in het centrum… owzo…. Khadija had waarschijnlijk gelijk… toen ze zei dat ze dicht bij elkaar stonden.. want nu leek het net alsof ze getrouwd waren. Ik zei dat we door gaan… kreeg er langsomaan genoeg van…ze groette iedereen beslama en die ottenkop moest weer ff blijven slijmen… junk van mijn voeten. Ik was woedend kapot boos… wollah stond op ontploffen. Ze zag er prachtig uit…. En dat voor hem zeker? Bij mij deed ze zelf haar pyama niet uit… ze droeg een lange pyama om bij me te slapen… en bij deze smeerlap ging ze ze3ma mooi combineren. Roze en wit…durfde te wedden dat ze het deed voor hem. Ik moest echt een tijdje nix van haar hebben. Klaar. Opsouten. Ik liep thuis binnen en deed eerst mijn schoenen af… Ik merkte op dat ook Ilham er was…. Ze was echt een schoonheid. Ik groette iedereen met een kus, alsook Ilham… ze drukteIlham: kom hier naast je ma zitten…
Ze schoof op en maakte plaats voor me…. Ik voelde haar dij tegen de mijne… ze had een strakke jeans broek aan en kort truitje.. haar zwarte stijle haren waren naar achter gebonden…. Haar ogen waren niet meer groen, maar blauw… owww kleurlenzen dus… het waren niet haar echte kleur ogen. Rafika ging plaats nemen aan de kant…
Rafika:
Ik zat er echt niet op mijn gemak.. schaamde me een beetje, want niemand moest me in deze kamer hebben. Dus wist ik niet wat gezegd. Plots begon zijn moeder, zoals verwacht.
Moeder: waar was je daarnet?
Rafika: hoezo?
Moeder: nou in de ochtend. Ik belde aan en niemand deed open…
Rafika: ik was waarschijnlijk in de douche…
Moeder: hoorde je me niet ofzo?
Rafika: nee… ik hoorde het niet. Loog ik…
Moeder: ahejana
En ze keek weer weg…. Richtte zich tot Ilham en haar zoon. Khadija keek me venijnig aan.. ik meende een sneaky glimlach te zien…Ilham bekeek me vuil aan. ze lachte met Riad en streek dan over zijn arm… of kletste op zijn been en zei “owww jij bent erggg hahahah” met haar hoeregelach. Ik voelde me echt afgezonderd…echt buitengesloten. Ze gaven me allemaal de rug. En gingen samen lachen en spreken. Ik keek naar beneden… en had echt een brok in mijn keel. Het ergste van al was, dat ook riad mij geen aandacht gaf. Hij kletste maar met hun mee, en bleef maar lachen met Ilham en elkaar betasten. Hij wou het me waarschijnlijk betaald zetten. Maar ik deed het daarnet niet expres..het was niet mijn bedoeling hem buiten te sluiten.. we keken hem aan, maar hij zei nooit nix. Bleef gewoon boos voor hem uitkijken. Ik verlangde om naar huis te gaan. Hield het hier niet meer langer uit. De moeder zette avondeten op tafel… maar ik had echt geen honger en zei het ook. Ze liet me gelukkig verder met rust. Ik bleef naar televisie kijken, terwijl zij luidkeels onder elkaar lachten. Ze spraken over dingen, wist echt niet over wie of wat. Mensen die zij allemaal kenden maar ik niet. Ik keek op en merkte dat Riad me aankeek… ik keek meteen weer naar beneden en speelde wat met mijn tenen…hij heeft mij echt gekwetst. En dan die kus?? Hij is getrouwd for god sake!!! Eindelijk kondigde riad aan dat hij naar huis gaat, want moet morgen vroeg op voor het werken. Ik stond recht en groette iedereen weer met de hand. Ilham deed alsof ik vuil ben en raakte als een seut dat ze was alleen mij vingers aan. ik deed mijn schoenen aan en liep door naar buiten. Wachtte aan de auto. Riad bleef naar mijn gedachten lang weg. Eindelijk kwam hij naar buiten en deed hij de auto open, we stapten in en reden weg. Ik wou echt nix van hem horen, weten. Ik haatte hem op dat moment, was echt teleurgesteld in hem. Ik besefte dat ik helemaal nix waard voor m ben. Voor die bitch, voor zijn moeder en zus, negeerde hij me. Die kwamen allemaal boven mij. Hij zweeg ook en zei ook helemaal nix. Ik deed echt enorme moeite om mijn tranen in te houden. Kennen jullie zo’n gevoel in het hart, zwaar…die je keel dichtsnoert, je kan niet praten, of anders begin je meteen te huilen. Nou dat had ik. We kwamen thuis aan en stapten uit. Riad had me overlaatst mijn sleutel gegeven, hij bleef lang weg in de auto, zodat ik zelf mijn eigen sleutel uithaalde, open deed en de deur toe gooide…. Stik buiten, dacht ik. Ik liep meteen door naar boven. Deed mijn pyama aan en kroop in bed
Riad:
Ik sprak over van alles en nog wat met mijn ma en ilham… ilham leek me ene leuke meid, ze lachte om al mijn grappen. Rafika zonderde zichzelf af. Eerst deed ik alsof ze niet bestond… maar geleidelijk aan, keek ik meer naar haar. Haar gezichtje keek somber naar de tv, of gewoon naar beneden. Had medelijden met haar. Ilham betaste me ook telkens aan, en ik denk dat rafika dat niet leuk vond. We keken elkaar heel ff aan maar zij keek meteen weg. Ze was boos volgens mij… maar dat deed zij mij ook aan daarnet. Ze lachtte maar met haar neef en liet mij stikken. Of praten met de ouwtjes, ipv van dat ze mij aandacht gaf. Mijn moeder zette het eten op tafel, maar Rafika had geen honger. Ze at echt nix. En ik vond zelf dat ze was afgevallen sinds ons huwelijksfeest. Uiteindelijk gingen we ervandoor… Rafika groette iedereen en liep door. Mijn moeder maakte haar uit voor alles en nog wat. Ik zei er nix op en liet haar maar praten. Toen ik een hand gaf aan Ilham stopte ze me iets toe. Ik deed alsof ik nix voelde en stak het papiertje weg in mijn zak. Ik deed mijn schoenen aan en ilham knipoogde naar me. Ik glimlachte en stapte naar buiten. Rafika stond bij de auto te wachten. Ik deed het slot open en we stapten in. In de auto wou ik een gesprek beginnen, maar deed het tog maar niet; Want ik keek haar af en toe aan… en ik durfde te zweren dat ze ging huilen of ik weet niet… haar gezicht stond echt op huilen in ieder geval. Ik wou haar ff strelen… maar hield mijn handen maar op het stuur. Thuis aangekomen stapte ze meteen uit. Ik taste in mijn zak en haalde het kaartje eruit
BEL ME!!
00495 12 34 56
Zo dom als ik was, haalde ik mijn telefoon uit en sloeg ik het nummer op. Ik keek nog snel naar de deur of rafika er niet meer stond en stapte daarna uit. Ik liep het huis binnen en hoorde helemaal nix.. ze was gaan slapen. Ik besloot beneden te slapen, dan kon ik meteen ff ilham opbellen.
Rafika:
Ik kroop in bed en liet mijn tranen de vrije loop gaan… zoals ik altijd vroeger deed. Krop alles op tot in mijn bed liet ik de sluizen open. Ik moet iets doen. Want zo kan het niet meer verder. Ik zag die vonk wel tussen hem en ilham… maar ik vertrouw riad… en ik was zeker dat hij niet vreemd zou gaan ffzo. Hij hield tog van me? Alleen niet genoeg. Want hij liet het telkens toe dat zijn familie mij kleineerde. Ik viel met betraande oogen en wangen in slaap. De volgende ochtend stond ik op. Ik had geen zin om te kuisen… was het kotsbeu. Ik nam een douche en kleedde me netjes aan. net toen ik de trappen afliep ging de bel. Ik liep naar de deur en deed open… mijn gezicht klaarde meteen op… leila en haar zoontje…
Leila: ahlan lieverd je komt nooit, dus besloot ik zelf te komen zei ze vriendelijk
Rafika: hahaha marhbabeek hbiba…
Leila: shokran is je man ook thuis?
Rafika: neeejj hij is gaan werken… je weet de zaken van zij pa..
Leila: oww okay is goed.. ik zal het ff zeggen aan nawfel…
Ze liep naar de auto en vertelde haar man dat riad er niet was… hij knikte en zwaaide nogmaals naar me… ik zwaaide terug.
Rafika: kom verder meid..
Leila stapte binnen en volgde me naar de living. Ze nam plaats en keek me aan… ik nam ook plaats
Rafika: ewa kidaira… lebas?
Leila: lebes rebie ieghaliek a zina
Die kleine soehayb was een enorm vrolijk ventje… ik keek hem met een glimlach aan en was meteen weg van m.
Rafika: mag ik hem ff vasthouden
Leila: zeker
Ze reikte me Soehayb die meteen begon te lachen…
Leila: eyyyy raarrr zeg!! Normaal gaat hij meteen huilen
Rafika: echttt hahaha eyyyy lieveling.. zei ik tegen m… hij was super lief echt een mooi gezichtje
We praatten over van alles en nog wat. Ze vertelde me dat haar schoonzus niet lang is bevallen van een dochtertje… ze werkte bij haar in haar zaak. Wist wel dat ze een dulle meid was die leila. Ik vertelde over hoe ik mijn diploma niet kon halen… door dit huwelijk… nou vertelde haar gewoon alles, want ze gaf me een vertrouwd gevoel. Ze luisterde aandachtig en met medelijden. Het enigste wat ik niet vertelde was de ruzies met riad en zijn familie.
Leila: nou wrm doe je dan geen examen commisie?
Rafika: wat houd dat in?
Leila: nou je krijgt boeken enzo… en je moet op jezelf studeren, dan krijg je een datum van het examen die je moet afleggen in Brussel.
Ik dacht na… en misschien zou ik dat wel doen?
Rafika: incha Allah… komt goed… want wil iets doen met my leven, ben het beu telkens thuis te zitten… tussen die vier muren.. kom echt gek
Leila: ewa ga ff buiten ofzo… je schoonfamilie ga daar langs
Rafika: ach…
Leila: hoezo?
Rafika: neej nix…
Leila: als je je hart wilt luchten…. Dan ga je gerust je gang… jou verhaal blijft bij me wollah.
Rafika: neej gewoon…
me te hard tegen haar toe….Uiteindelijk vertelde ik alles… ik moest het aan iemand kwijt, als ik het blijf opkroppen word ik gek. Ik vertelde met snotteren en snikken dat ze me niet moesten hebben. Leila omhelsde me meteen en siste me… het deed echt pijn. Ze vond al dat er iets mis was, want was enorm vermagerd vond zij. Noujah.. at helemaal nix das wel waar.
Leila: kijk lieverd, je mag gerust bij me langs komen wollah… en als je denkt over geen diploma halen ffzo, of als het je teveel is, dan kom je maar bij me werken… safie, in mijn zaak. Dan regel ik wel iets dat je telkens tot gent kunt komen
Rafika: neej neej.. dat weer niet. Shokran… gent is te ver… ik aprecieer het wollah leila…maar je kan moeilijk zelf altijd tot me komen, ik moet iets doen met me leven, moet mij diploma, rijbewijs halen. Onafhankelijk worden klaar.
Na een uurtje kondigde Leila haar vertrek. Nawfel kwam haar halen. Ik omhelsde Souhayb enorm zodat hij zelf niet meer bij leila terug wou…lieve schat… ze vertrok en ik bleef weer helemaal alleen achter… ik maakte iets te eten voor riad…en liep daarna naar boven… ik kroop in bed en ging denken…ik moest dit allemaal doen, moest mijn diploma halen… werk vinden…ik viel in slaap…en dat weer tot de volgende morgen…
Riad:
Ik belde Ilham op… en we bleven uren aan de telefoon hangen.. ze had een enorme sexy stem in de avond. Ik besefte echt niet waar ik mee bezig was toen… ik bedroog mijn vrouw klaar. De volgende ochtend ging ik meteen werken. Na werk sprak ik af met Ilham in een park… we spraken weer af voor morgen.. zelfde uur. Ik kwam rond 21 uur thuis.. raar dat Rafika me niet had gebeld… wielie waar was ik mee bezig… ik stond er niet 100 procent bij stil… deed gewoon mijn ding. Ik merkte weer eten voor me…wajaw, wat is ze lief. We hadden ruzie, en nog zorgde ze voor me. Ik ging eten en ging naar boven… ik liep de kamer binnen en trof haar al slapend aan…waylie zo lief… ze had puur natuur een prachtig gezicht… geen zonnebank, geen fake kleurlenzen… het was gewoon puur natuur.. puur Rafika… ik wou dolgraag die volle lippen van haar kussen.. maar durfde niet. Ik nam een douche en deed mijn pyama aan. ging weer beneden slapen, want ilham zou me weer bellen. Zo ging het dag in dag uit. Ik had al een hele week geen contact met Rafika. Ze liet mij met rust en ik haar. Zaterdag… sprak ik af met Ilham in een hotel in gent…en ja… ik kreeg mijn lust van haar… we deden het wel 6 maal. Ik stond er totaal niet bij stil wat ik Rafika aan deed. Zij was het brave huisvrouwtje, die telkens op haar man wachtte en eten klaar maakte… zaterdag zou onze dag zijn…en in plaats daarvan ging ik vreemd met een ****. ZE was zelf geen maagd meer. Toen ze naar het toilet ging, liep ze schaamteloos naakt naar de badkamer. Rafika durfde zelf gewoon niet in korte kleren bij me slapen… kijk wat deze **** hier deed. Ik ging meer en meer schuldgevoel krijgen, dus stond ik uiteindelijk op en kleedde me aan… wat doe ik jarebie… wrm heb je sheitan toegelaten mij te misleiden? Toen ze terug kwam keek ze me vreemd aan
Ilham: waar ga je heen schat?
Riad: ik ga naar huis… dit is allemaal een misverstand…
Ilham: misverstand? Zei ze op een lachende manier hahahahahha…. Kom hier joch… dan geef ik je nog veel meer
Riad: klaar… zei ik.. stop… duwde haar van me weg en nam mijn jas… ik wil je nooit meer spreken nog zien ilham… ok…en ik liep weg liet haar achter
Ilham: IK ZET JE HET NOG BETAALD RIAD!!!NIEMAND DUMPT ME!!!!JE HEBT ME GEBRUIKT KLOOTZAK
Rafika:
De volgende dagen zag ik Riad amper… het zal kort afgelopen zijn tussen ons. Want we dreven echt uit elkaar. Ik versleet mijn dagen thuis… miste mijn oud leventje tot en met. Het leventje die ik altijd vervloekte… nou het was allesinds beter dan waar ik nu in zat. Was altijd alleen thuis. Huilde me kapot. Ik begon er meer en meer over te denken om aan die examen comisie mee te doen… ik moest onafhankelijk worden. Was net een invalide… zelf geld had ik niet. Riad liet altijd geld op de dressoir. Als het hem niet was, had ik geen roste cent. Eindelijk naderde het weekend… ik was blij. Hopelijk zouden we het bijleggen… en er iets van maken. Ik kon het zeggen aan riad dat ik wou verder studeren. Iets van mijn leven maken. Maar stond zaterdag op en hij was er niet meer. Hij was niet beneden nog boven. En werken moest hij ook niet doen tijdens het week end. Ik vond het vreemd… noujah hij was waarschijnlijk weer bij zijn moeder. Ik nam de huistelefoon en belde hem op.. maar kreeg zijn voicemail. Dit was echt niet normaal. Ik besloot kleren te wassen. Ik ruimde alle broeken van Riad op en brach die naar de machine… ik keek eerst of er geen papieren inzaten of geld. Vond briefjes van 20 en een papiertje… ik deed het open…en zag Ilham 0495 12 34 56… mijn hart klopte honderd per uur… ik panikeerde… mijn ogen gingen zich opvullen met tranen en liepen over mijn wang;.. ik maakte mezelf plaats op de zetel… daarom gaf hij me geen aandacht… ik ging van alles denken… echt waar…. Gewoon alles… maar plots… nee.. riad zou dat niet doen met me… hij is me trouw…. Doet hij niet. Ik nam het papiertje en stopte het ver weg… onvindbaar.
Riad:
Ik kon niet naar huis… ik schaamde me rot. Het was echt alsof ik dagen zat was en ik totaal niet wist wat ik deed. Ik kon niet naar huis… ik belde Rafika op…en schraapte mijn keel…
Rafika: haloo met rafika
Riad: hallo lieverd
Rafika:….
Riad: ben je er nog?
Rafika: ja
Riad: ik kan niet komen, ik blijf slapen bij mijn moeder, ze hebben hier hulp nodig om kasten te zetten waga…
Rafika: … euhm… ok doe maar…spreek je
Riad: ok ….
Ze had neergelegd… had ze iets door? Ze deed heel bot… ik reed naar mijn moeder. En bleef daar slapen.
Rafika:
Hij belde dat hij bij zijn moeder wou slapen… weer kreeg ik allerlei gedachten door me geen… wat als hij bleef slapen bij Ilham??? A3adobilah inmien sheitan rachiem.. neej.. doet hij me niet aan. ik ging salat doen…. Ging dan slapen…. Wou mijn gedachten los laten die me gek maakten
Rafika:
De volgende dag werd ik vroeg wakker door de bel die beneden maar bleef rinkelen. Ik dacht eerst dat het de telefoon was maar nee het was de deur. Mijn hart stond bijna stil bij het zien van de persoon, het was ilham…wielie wat moest zij van me? Het blaadje kwam boven… ze kwam waarschijnlijk ongegeneerd om Riad vragen
Rafika: wat moet je? Zei ik woedend
Ilham: ik wil met je praten…
Rafika: ewa spreek…
Ilham: mag k niet binnen?
Rafika: rot op… ok.. spreek of rot op!!
Ilham: ajhaj rustig meisje rustig…
Rafika: wat wil je van mijn man? Wrm gaf je jou nummer?
Ilham: hahahahhaha
Rafika: wat zit je te lachen gek wijf
Ze zei helemaal nix en haalde haar telefoon uit. Zo’n nieuw ding, met fototoestel.
Ilham: ik zal je eens tonen, wat je lieve man allemaal doet wanneer hij van huis is…
Ik wou niet kijken, het was alsof ik aanvoelde dat het slecht zal aflopen met me…ik wou niet kijken maar kon niet anders dan horen… ik hoorde haar kreunen en nog een mannenstem… “jaaa ga door” en dat was riad s stem… ik nam de telefoon uit haar handen en fixeerde me op de beelden…het was gewoon ziekelijk wat ik zag. Gewoon discusting, walgelijkk!!! Die vuile smerige klootzak… ik gooide haar telefoon op de grond.
Rafika: rot op!!!! Rot op vuile ****!!! Rot opppp!!! Zei ik al huilend
Ze zag hoe ik hysterisch werd, dus ging ze snel in haar auto en reed ze weg.. ik gooide de deur toe en liep al huilend naar de woonkamer!!! Wold lehram!!! Hij liet me geloven dat hij van me hield, om me gaf!!! De smerige klootzak!!! Omdat ik het hem niet gaf, ging hij buiten zoeken!! ik gooide alles stuk… alles dat voor ons was gooide ik stuk… ik gooide vasen stuk… smeet kussen doorheen het huis…uiteindelijk zakte ik door mijn knieën op de grond en trok aan me haren..
Rafika: wrrmmmmm!!!!! Riad warommm!!!! Schreeuwde ik!!!
Ik voelde mijn hart zwaarder worden en het begon pijn te doen…. Vervolgens zag ik helemaal zwart voor mijn ogen… en wist ik nix meer….Riad:
Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Wielie wielie waar was mijn verstand? De volgende ochtend werd ik wakker, ik bleef niet meer ontbijten en besloot naar huis te gaan. Ik kon haar niet blijven ontwijken. Ik stapte mijn auto af en reed in kleine stappen naar de deur toe… ik voelde me echt slecht… ik weet niet… het was alsof het heel slecht ging aflopen als ik over die drempel van de deur zou gaan. Ik deed de deur open en riep haar naam…RAFIKA! Maar geen gehoor… ging eerst tot boven, en vond het bed leeg, ging weer naar beneden en liep de woonkamer binnen…. Het was alsof adem me werd ontnomen… het was gewoon erg om te zien. alles lag overhoop alsof er was ingebroken. Dat ging ook als eerste door mijn hoofd… maar het ergste was, toen ik rafika haar benen zag net achter de zetel… ik snelde naar haar toe en vond haar languit op de grond…ik panikeerde enorm…dacht dat ik ze kwijt was, dacht dat ze dood was… maar ze ademde nog…Ik kletste op haar gezicht en riep haar…. Rafikaaaa!! Maar nix hielp… ik besloot een ajuintje te nemen en haar te laten ruiken dat deden ze in marokko toen mijn tante telkens van haar stokje viel. Na een paar seconden kniperde ze met haar ogen… ze keek me eerst een tijdje aan en begon plots hard te huilen en schreeuwen…
Rafika: KLOOOTZAKKK!!! Ik haat jeeee!!! Rot op ik haat jeeee
Ze sloeg me… ik kreeg het nooit zo bang…
Riad: rafika hou op… wat is err!!!
Rafika: ilham vuile klootzak is hier geweest!!! Ik haat jeee!! Wat heb ik je misdaan riad!!! Ik zorgde tog goed voor je!! Deed je tog nix verkeerd?? Ik haat jee!!
Rafika:
Ik rook een scherpe geur.. en keek opende mijn ogen… wat deed ik hier… riad keek me bang aan… alles kwam terug… Ilham…. Die vuile h.oer
Ik maakte hem uit… ik haatte hem, weer schreeuwde en huilde ik…. Wrm ik jarebie wrm ik… Riad keek me heel geschrokken aan… hij liet me maar slaan…hij was in fout… ik zag het in zijn gezicht, want hij deed er gewoon nix tegen.
Rafika: heb je me bedrogen ja of nee
Hij keek naar de grond…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Rafika: kijk me aan verdomme!!
Riad: j ja… zei hij stotterend… het spijt me Rafika… schat… aub vergeef het me
Rafika: ROT OP!!!! Ik haat je!!!! Rot op!! Klootzak!!!
Ik stond recht en liep naar boven… ik nam een tas en stak er een paar kleren in… ik moet hier weg… of ik kom gek…. Ging er door me heen… hij stond aan de voet van de trap…
Riad: waar ga je heen??
Zijn ogen zaten rood…hij had waarschijnlijk gehuild…. K antwoorde niet, hetgeen hij mij heeft aangedaan was gewoon veel te erg. Als ik nou een bitch was ok… maar ik behandelde hem gewoon super… en dit was wat ik kreeg? Die h.oer was beter dan mij? Ewa rot op
Rafika: aan de kant…
Riad: waar ga je heen… zei hij panikerig
Rafika: FOK YOU AAN DE KANT ZEG IK
Ik duwde hem met al mijn kracht zodat hij een beetje aan de kant ging. Ik liep snel langs hem en deed de deur open…
Riad: rafika lieverd ik hou van je… ik ga dood zonder jou… aub kom terug…
Weer begon hij te snikken…het deed me eerst wel wat… riad die huilde… maar toen kon het me niet schelen. Ik liep de straten door als een bezetene en ging aan de bushalte staan… ik draaide me om en zag zijn gezicht… al snotterend en huilend…
Riad:
Ik zag haar nog nooit zo. Ze schreeuwde, schelde me de huid vol. Maar gaf haar al het recht. Ik besefte nu hoeveel ze voor me betekende. Ik negeerde het gevoel, hield wel van haar, maar wist niet dat het zo overdreven was. Nog nooit heeft een meisje dit met me gedaan, liefde in 1 klap. Ik begon te huilen… had zo’n spijt… mijn vader ging door mijn hoofd… ach het kan me niet schelen wat hij zou denken van me… ik wil haar terug bij me. Klaar!!ik liep haar achterna al huilend… mensen keken me aan, het kon me niet schelen.
Rafika:
Hij snotterde en huilde dat hij spijt had. En hij opnieuw wou beginnen… rot op klootzak dacht ik. Wat dacht hij? Omdat ik vroegtijdig gestopt ben met school, ik daarom geen verstand had van zaken? Ik dom ben. Ik hem opnieuw zou geloven
Rafika: laat me met rust hoor je me… zei ik streng… ik had genoeg van mijn tranen.
Riad: aub Rafika… snik snik doe me dit niet aan
Rafika: en hetgeen jij mij net aangedaan hebt??? Wat denk je wel van jezelf? Ik wil je uit mijn leven. Ik wil scheiden en nooit meer nix van je horen… nooit meer…
De bus kwam aan en ik stapte in. Mensen keken ons aan, Riad volgde me en ging tegen het raam schreeuwen waar ik zat…
Riad: rafikaaaa aub!!!
Ik keek koelbloedig voor me uit en liet hem gek worden. Nu hoeft hij niet meer te komen. Klaar, hij en zijn rot familie konden de boom in. Dat hij nu maar naar zijn moeder, zus en h.oertje gaat. Kutmensen. Ik nam de bus tot het station en dacht heel even na…moet ik nu de volgende bus nemen naar huis? Of wat moet ik doen… ik besefte dat ik dat niet kon doen. Ik weet niet maar ik wou niet dat mijn ouders het nu wisten…mijn benen begaven zich naar het loket in het station
Rafika: een ticket naar gent aub…
Meneer: heen en terug?
Rafika: nee alleen heen.
De man gaf me mijn ticket en ik betaalde af. Had nog zat geld die riad me gaf. Ik liep naar het spoor en stapte meteen in aangezien de trein er al stond. Ik was gelukkig op tijd want vanzodra ik opstapte vertrok die. Ik taste in mijn tas en haalde het papiertje uit waar Leila haar nummer op schreef. Na een half uurtje kwam ik aan in gent. Ik stapte meteen uit en liep richting een telefooncel waar ik leila opbelde
Leila: hallo met leila
Rafika: Leila…
Leila : Rafika… ben jij het ?
Rafika: ja… ik kon mijn tranen niet bedwingen en begon weer te snikken…
Leila: rafika!!! Wat is er… wrm huil je
Rafika: ik ben in gent… sta op het station aub kom snel naar me toe..
Leila: ok ik ben er over vijf minuten… kom buiten staan
Rafika: ok..
Ik ging meteen met mijn tas naar buiten… ik werd behaapt, maar dat liet me koud. Ik wachte en zag een mercedes parkeren op de parking… leila stapte uit en liep snel naar me toe..; vanzodra ze me zag omhelsde ze me.
Leila: Rafika lieverd… jek lebes?? Vroeg ze geschrokken
Rafika: nee.. het gaat niet Leila…. Het gaat niet
Ik begon weer te huilen en rafika omarmde me en nam me mee naar haar auto waar ik instapte…We reden naar haar huis… een prachtig huis. En gingen binnen. Ik nam plaats in de woonkamer. En zij tegenover me
Leila: vertel me nu … wat is er gebeurt
Ik vertelde haar alles van begin tot einde…ik zag dat ze ervan walgde… en ze enorm medelijden met me had..
Leila: ah…mijn lieverd… wat een klootzak is hij… dit had ik echt niet van riad verwacht.
Rafika: niemand weet dat ik hier zit. En ik wil het graag zo houden… ik stond recht… wou aanstalten maken om weg te gaan
Leila: waar ga je heen?
Rafika: ik wil je niet tot last zijn leila…
Leila: ga zitten gek!! Dat ben je helemaal niet. Je mag hier zolang blijven als je maar wilt…
Ik omhelsde haar en dankte haar enorm.. ik doe alles wat je wilt
Leila: zorg goed voor jezelf… dat kan je voor me doen…
Plots kwam haar man binnen
Nawfel: salam 3aleikoom
Rafika: wa3aleikoom salam… zei ik meteen verlegen.. mijn gezicht zag er niet uit…
Hij keek leila raar aan…
Nawfel: jek lebes?
Leila: vraag die rotvriend van je…
Nawfel: hoezo?
Leila: riad…is vreemd gegaan
Nawfel keek eerst geschrokken…. Maar zijn gezicht veranderde naar woedend… hij nam zijn sleutels weer van de dressoir en liep richting de deur maar Leila riep hem nog op tijd…
Leila: nawfel… kom hier gek!!
Nawfel: ik ga naar hem toe… klaar
Leila: neej… rafika wil niet dat ze weten dat ze hier zit, en als jij naar m toe gaat, zal hij dat meteen weten
Nawfel: dat hij haar dan maar es komt opzoeken… Rafika… dit is je huis, blijf hier zolang je kunt. Je bent welkom..
Rafika: shokran ….. ik dank jullie…
Leila: denia henia lieverd…
Nawfel keek me weer met medelijden aan en reed weg. Leila zei nog iets bij de deur…
Riad:
Ik liep terug naar huis en trapte op alles wat ik voor me zag… ik klopte in de deur, waar er meteen een gat zat. Ik ging uiteindelijk in de zetel liggen… mijn gedachten gingen naar Rafika… de eerste dagen… ons huwelijk…ik hield van haar, dat besefte ik, en niet en klein beetje. Maar enorm. ik zat daar de hele dag… ging nergens heen… tot ik de bel hoorde… ik wou eerst niet open doen, maar hoorde toen nawfel’s stem…
Nawfel:Riad!!!! Ben je daar!!!
Riad:
Ik deed open en het eerste wat ik kreeg was Nawfel die me bij mijn kraag nam.
Nawfel: waar is je verstand klootzak???
Riad: pfff sla maar… sla mij maar je hebt het recht…
Nawfel: a zielige klootzak…
Hij duwde me de woonkamer binnen waar alles overhoop lag…ik begon weer t snikken als een mietje… hij was mijn beste mattie… en het kon me niet schelend dat ik er zo bij zat. Zielig.. een hoopje ellende bijeen. Nawfel keek me aan… en ging dan tegenover me zitten.
Nawfel: waar was je verstand a sahbi??
Riad: ik weeett niet, ik weet niet.. ik heb spijt!!! Pffff…
Nawfel: spijt komt te laat. Ik heb je tog gezegd je levensstijl te veranderen. Die vrouw die je had he… wollah l3abtee biha… en zij is dat helemaal niet waard.
Riad: is ze bij jullie??
Nawfel: ja… maar je komt niet in haar buurt… hoor je me… je bent mijn goeie vriend…. Maar kowtieh l rasek..je hebt het verkloot man, voor jezelf, voor je familie, voor haar familie… ik hoop dat je dat nu wel goed beseft.
Riad: ik kan niet zonder haar nawfel… ik wil een kans… ik heb spijt… wollah l3adeem..
Nawfel: dat is te laat… moheem.. ik moet weer gaan.
Riad: Nawfel… haffak praat met haar… aub… ik heb spijt
Nawfel keek me zielig aan en liep de deur uit…en reed weg.
Rafika:
De eerste dagen versleet ik in de gastenkamer… al huilend en al huilend… vond het enorm zielig wat er van mijn leven was geworden. Ik zweerde bij Allah dat ik nooit meer mijn leven laat bepalen. Klaar… kijk hoe ik er nu bij zat. En dat dankzij die machteloosheid van me. Leila kwam telkens bij me langs… ik was enorm vermagerd.. en begon mezelf ziek te voelen. een week nadat ik bij riad weg was werd ik vroeg wakker. Ik besefte dat dit niet meer verder kon. Ik nam een douche en kleedde me aan. Het was zaterdag ochtend… ik liep de trappen af en hoorde leila bezig met haar zoontje…
Rafika: salam 3aleikoom
Leila: wa3aleikoom salam lieverd
Ze glimlachte meteen bij het zien van mijn gezicht… ze legde souhayb in de box. En bracht eten…;
Rafika: safie, leila… doe ik zelf wel…
Leila: ok lieverd zei ze met een glimlach
Ze was het liefste meisje, die ik ooit heb leren kennen. Echt gewoon de top. Ze vrolijkte me op zodat ik mijn problemen vergat. Ik had de afgelopen tijd gedacht over het feit dat ik mee wou doen aan die examencommisie, en dat vertelde ik leila. Ze was enorm blij. En stelde voor om me te helpen. Maandag gingen we naar brussel en schreef ik me in. Ik kreeg mijn boeken en alles… ik studeerde heel hard… probeerde zoveel mogelijk riad uit mijn hoofd te pompen… hetgeen me aardig lukte. Ik hoorde nix meer van hem. Was wel nieuwsgierig naar hem. Ik miste hem enorm… ook al had hij dat allemaal met me gedaan. Hij was mijn eerste liefde. We waren nu al een maand na het incident, af en toe hielp ik in de zaak van leila. Mijn ouders hoorde ik niet. Ze wisten waar ik verbleef, en dat wist ik via Karima. Want haar contacteerde ik wel. Mijn vader had spijt, dat hij me uithuwelijkte aan riad. … ik had morgen mijn examen…ik bereide me erop voor, wou zeker slagen.
De examen dag verliep super… ik had een goed gevoel, vulde alles in. Was al altijd een goeie student geweest. Ik haalde mijn examen, Leila gaf een feestje voor me. Zo leerde ik haar moeder kennen, haar broer faris en zijn vrouw Rabia met hun kindje… ook zo’n lieverdje. Nawfel’s moeder sprak me telkens moed in… ach wat had Leila geluk. Ze had zo’n perfect leventje tbarkelah. Ze stond klaar voor iedereen. Haar schoonmoeder was super met haar. Ze hield van haar als haar eigen dochter. Dat gevoel had ik in de twee weken die ik getrouwd was nooit kunnen aanvoelen.
Een week erop deed ik een opleiding boekhoudster die zes maanden duurde. Ik ging telkens naar mijn lessen. En deed het vak enorm graag. Alhamdoulilah haalde ik ook mijn diploma boekhoudster. In die tijd studeerde ik ook voor mijn rijbewijs… die ik nu op zak had Nu alleen nog werk vinden. En ik was onafhankelijk. Hetgeen ik altijd gewild heb. Ik wou pas terug naar mijn ouders, als ik mijn werk had, mijn eigen auto. Ow dat vergat ik te vertellen… ik was nog altijd niet gescheiden van riad. Ik besefte dat als ik wou scheiden ik hem weer zou moeten zien… en dat wou ik vermijden. Dat wou ik niet. Ik wilde hem eerst vergeten. En dan pas scheiden. Ook hij diende nix in. Dus waren we nog altijd getrouwd. Ik hield nog altijd veel van hem. Ook al probeerde ik alles toe doen, om hem te vergeten. Het lukte mij niet. Ik solliciteerde overal… tot er op een woensdag ochtend gebeld werd. Een bedrijf tussen Antwerpen en gent… die een vacature vrij had voor me als boekhoudster. Ik stelde me voor… en het eerste gesprek was denderend. Ik ging nog op 2 andere gesprekken… en uiteindelijk werd ik aanvaard. Ik werkte een maand lang en had mijn salaris. Ik kocht nawfel’s auto af… een mercedes. Natuurlijk was die nog altijd niet afbetaald, maar ik kreeg de tijd. Ik kon iedere maand een deel geven, tot ik het volledig bedrag had afbetaald. We waren nu al 9 maanden na het incident van riad en ik… ik had hem nog geen 1 keertje gezien. Ik miste hem… overdreven erg. Maar zoals gewoonte probeerde ik hem te vergeten. Op een zaterdag ochtend besloot ik langs te gaan bij mijn moeder. Ik stapte mijn auto in en reed weg naar Antwerpen. Ik was kapot gestressed… was kapot bang. Wat als ze me buiten gooien. Wat als mijn vader me niet moet hebben? En tog reed ik verder… tot ik aankwam voor mijn ouderlijk huis… mijn broertjes speelde buiten… Aziz…en Omar… ze hadden me eerst niet door… keken ff op en speelden verder. Ik stapte uit… met tranen in mijn ogen… en riep hun…
Rafika: Aziz…Omar…
Ze draaiden zich meteen om en spurten naar me toe… ik nam ze in mijn armen… en knuffelde hun kapot…
Aziz: mooie autoooo!!! Is die van jou?
Rafika: ja lieverd…
Omar: kom je terug rafika??? Blijf je dit keer?
Ik keek mijn broertjes aan die met vragende ogen op mijn antwoord wachtten… ik antwoorde niet en knuffelde hun maar… tot de voordeur open ging…
riad:
Ik versleet mijn dagen thuis… mijn moeder kwam altijd langs en pepte me op..
Moeder: ik regel je wel hanane.. je jeugdliefde… Rafika is tog nix waard.. veel te beter dat ze weg is
Ik liet haar maar praten… ging beseffen dat Rafika gelijk had… mijn moeder moest haar niet hebben. Ik was altijd blind. En geloofde niet wat ik zag. Diep in mijn binnenste wist ik wel dat ze gelijk had. Maar hé, wie geef zijn/haar moeder de schuld van iets? Niemand tog? Wie zegt van zijn eigen moeder dat ze slecht is? Niemand tog? Mijn vader wist dat we uit elkaar waren. Maar niet door het feit dat ik vreemd was gegaan. Alleen ruzie…. Had ik verteld. Ook de ouders van Rafika wisten het niet. Ik ging op mijn knieën om vergiffenis te vragen. De moeder van Rafika gaf me die.. de vader dan weer niet. Hij had zijn eigen dochter verwaarloosd. Hij ging het me nooit vergeven als er iets gebeurd met haar. Ik wist wel dat ze in gent woonde. Dus ging ik er op een dag naar toe. Ik liep door de stad… en zag haar helpen bij Leila… ze zag er zo goed uit…mijn hart klopte hevig… het liefst van al ging ik binnen en was het alsof er nix was gebeurd. Ik ging er bijna iedere dag… telkens reed ik tot gent.. en telkens ging ik haar begluren. Sommige dagen was ze er niet. En tog bleef ik wachten, misschien dat ze tog komt. Nawfel hoorde ik af en toe. Hij wou niet praten over Rafika, wou er nix over kwijt. We zijn nog altijd vrienden, maar niet zo goed als voordien. Ik kreeg op een dag telefoon van een bedrijf. Waar ze een projectleider nodig hadden. Ik sprong een gat in de lucht. Het eerste waarvoor ik ff blij kon zijn. Ik was echt gelukkig. Het was een enorm groot bedrijf verdeeld in twee blokken. Ik had nog nooit in het ander gebouw geweest.. Ik had het huis waar ik woonde met Rafika opgegeven. Mijn moeder heeft alles weg gehaald en verkocht aan een kringloop winkel. Nu woonde ik weer thuis. Ik gaf geen aandacht aan geen 1 meisje. Moest niemand hebben. Rafika bezat mijn hele lichaam. Ilham zag ik af en toe, als mijn zus (die ondertussen gescheiden was met haar man) met haar naar huis kwam. Maar dan ging ik weg. Niemand wist het van ons. Ik haatte haar uit de grond van mijn hart. Het was door haar, dat mijn leven op zijn kop stond. Rafika diende geen scheidingspapieren in. En dat gaf nog een beetje licht in de zaak. Zo wist ik voorbeeld dat ze nog om me gaf… en niet van me wou scheiden
Rafika:
De deur ging open… en daar stond mijn moeder, met tranen in de ogen… ik liet de jongens los en liep op haar af. Ze omhelsde me zo hart… zo stevig…
Moeder: mijn dochter… mijn lieve dochter… kom verder
Ik ging binnen en veegde mijn tranen weg. Mijn vader stond recht bij de deur… ik wist niet wat ik moest doen… dus keken we elkaar ff aan. Uiteindelijk liep ik naar m toe en nam zijn hand, waar ik een kus op plantte…hij begon te snikken… mijn vader die huilde? Dat had ik nog nooit in heel mijn leven gezien. Ik kon mijn tranen onmogelijk binnen houden en liet ze weer de vrije loop gaan… mijn vader omhelsde me… en vroeg het hem te vergeven…
Rafika: ma3lish a ba… ajnag ajdie grab rebie ( het is lmaktab)
In de woonkamer kreeg ik zo’n vertrouwd gevoel. Ik was welkom. Iedereen lachte met me, iedereen was blij voor me. Ik ook natuurlijk; Mijn moeder vroeg me terug in te wonen bij hun. Ik dacht er heel kort over na. Ik wou niet… maar wou mijn moeder een pleziertje doen. Dus stemde ik toe. Ik besefte dat ik mijn schoonfamilie en man zal terug zien; maar wou mijn ouders blij maken. Ik keerde terug naar gent. En nam mijn broertjes mee. Ik ging langs bij de bloemist en kocht een enorm groot bouquet bloemen. Ik reed naar Leila’s huis toe en belde aan. Ze deed open en zag bijna mijn gzicht niet door de bos bloemen.
Leila: Rafika???
Rafika: hahaha ja sorry meid
Leila: kom verder..
Ik ging binnen en legde de bloemen op de dressoir. Daarna omhelsde ik haar zooooo enorm… ze was eerst verbaasd, wist niet wat haar overkwam. Ik bedankte haar…. En huilde wat. Ik was dan ook overgevoelig.
Rafika: dank je voor alles… wollah zal je eeuwig dankbaar zijn;
Leila: ga je ervandoor?
Rafika: ja, ben bij mijn ouders langs geweest en ze willen graag dat ik weer bij hun kom wonen
Leila: en riad? vroeg ze
Rafika: jah hij kan de pot op. Ik moet m niet
Leila: moheem lieve schat, je bent welkom..; en je bent net als my zusje… dus spring altijd eens binnen. En deze bouquet bloemen had je echt niet moeten brengen…
Rafika: shokran lieveling…nee… deed het echt met plezier
Leila: dit zijn dus je broertjes
Rafika: ja dit is Aziz de jongste van de twee en dit is Omar…
Leila nam ze mee naar de keuken en gaf hun snoepjes. Ik liep ondertussen naar boven en ging mijn kleren bij elkaar rapen. Ik kwam na een tijdje met mijn tas naar beneden en kondigde aan dat we ervandoor gingen…
Rafika: ik kom nog incha Allah in de loop van de week… kunnen we nog ff iets samen doen
Leila: incha Allah… hou je goed lieverd en schaf je zelf een telefoon aan… kunnen we bellen
Rafika: ja incha Allah was ik van plan, moheem heb je nummer dan bel ik je wel vanzodra ik mijn nummer heb
Leila: okay lieverd… hou je goed schat..
Rafika: jij ook sweety
We omhelsden elkaar heel lang en ging er dan vandoor. Hopelijk naar een betere toekomst
Rafika:
Het was maandag. Ik was weer thuis gesetteld. Ik stond vroeg op en nam snel een douche, ik deed de salat,kleedde me aan, deed mijn hoofddoek op en reed naar het werk. Het was altijd een tien minutjes onderweg. Op het werk werkte ik met bepaalde Marokkanen. Twee meisjes, die deden alsof ze belgisch waren, en vijf Marokkaanse jongens. Het bedrijf verkocht auto’s. je had het kantoor gedeelte die verdeeld was in twee blokken en dan in de -1ste verdieping het maken van auto’s. De jongens behandelden me met respect, hetgeen ik niet kon zeggen van de andere meiden. Zo raakten ze de meisjes telkens aan op plaatsen waar dat helemaal niet kon. Zij giechelden dan en sloegen terug op hun kruis. Echt kinderachtig. Ik deed telkens mijn verrichtingen. Hield mij bezig met mijn werk. In de middag had ik een vergadering. Ze zouden een nieuwe actie beginnen, om zo meer klanten aan te trekken. Morgen zouden we uitleg krijgen over hoe we tewerk zullen gaan. We zouden een nieuw project starten, en doorgang boeken. Dat was het laatste wat de directeur zei. Ik stond recht nam mijn nota’s en verliet het lokaal. De jongens lieten me eerst voorbij gaan en liepen dan achter me aan… ze3ma ladies First, zolang ze me maar met rust lieten was het goed. Want moest nix van jongens hebben. Ik was wel enorm teruggetrokken op het bedrijf. Praatte niet veel. Vandaag was ik vroeg klaar met werken. Ik reed het centrum in en ging een base winkel binnen. Ik kocht een nieuwe telefoon met nummer. De eerste persoon die ik opbelde was Leila
Rafika: ahlannnnn zina
Leila: rafika? Eyyyyy schat
Rafika: alles goed
Leila: ja hamdoulilah met jou, is dit je nieuwe nummer?
Rafika: ja goed hamdoulilah. Ja dit is my nieuwe nummer ewa sla maar op
Leila: ok… maar schat ik bel je strax terug zit in de winkel en heb een klant..
Rafika: safie is goed ik kom nu naar je toe, waga?
Leila:jaaaaa doe maar.. ik wacht!
Ik reed naar Gent. Parkeerde mijn auto niet ver van een school. En stapte uit. Ik liep eerst voorbij een hugo boss zaak… en zag Faris binnen aan het werk… hij zag me net op tijd en zwaaide naar me… ik zwaaide terug en deed teken of alles goed ging met hem, rabia en hun dochtertje… hij riep “goed hamdoulilah!!), ik zwaaide nog ff en liep door naar Leila dr zaak, die niet ver gelegen was. Ik ging binnen en trof haar nog bezig met een meisje…
Ze stelde verschillende mannenparfums voor onder ander D&G classic…die ze dan uiteindelijk nam… het was voor haar mannetje. Ik bleef luisteren… en mijn gedachte gingen naar Riad.. het was zo lang geleden… vroeg me af hoe het met hem ging. Wat hij nu deed…had hij een nieuwe vriendin? Ach wrm moest hij ook vreemd gaan… ik dacht aan de laatste keer dat ik hem zag… dat was in de bus. Hij huilde toen en riep me hem te vergeven… als hij niet van me hield, zou hij tog niet zo reageren? Pffff
Leila: asebhanelah!!
Rafika: hahah sorry was ff weg..
Leila: ma3lish.. alles goed meid
Rafika: jaaa hamdoulilah, het gaat goed…. Op het werk rustig
Leila: mezian… benb lij voor jou
Ik bleef nog ff hangen bij leila en besloot dan naar huis te gaan; Ik was kapot moe… ik kwam thuis aan en deed mijn woede en gebed…vervolgens hielp ik mijn moeder wat in de keuken.
Riad:
Ik stak me in het werk. Zo hoefde ik niet na te denken over mijn privé leven. Ik werkte met veel marokkanen. Ook veel meiden. Mooie meiden. Maar dat boeide me niet. Iemand als rafika leer ik nooit meer kennen. Zij was iemand uit de miljoenen… Ik voelde me veel beter… vergat mijn problemen ff en deed hetgeen waarvoor ik had gestudeerd. Projectleider. Ik kwam thuis en begon meteen met mijn voorbereiding voor morgen. Moest een reeks mensen leiden in een nieuwe actie die het bedrijf wou beginnen. Ze wilden meer klanten. Noujah… Ik was druk bezig met mijn werk tot mijn telefoon over ging
Riad: hallo met riad
Hanane: ahlan riad…
Riad: shkoon?
Hanane: hanane… je nicht, zei ze in het chel7a
Riad: oww… ewa mayta3neet (ewa hoe gaat het )
Hanane: hamdoulilah goed en met jou,
Riad: ja goed
Vroeg me af wrm ze me belde, hoe ze aan mijn nummer geraakt was…maar vroeg het haar niet. Ik sloot af en zei dat ik teveel werk had. Ze excuseerde zich dat ze me stoorde en wenste me het beste toe. ik legde neer en liep meteen naar mijn moeder
Riad: heb jij mijn nummer gegeven aan hanane?
Moeder: heeft ze je gebeld?
Riad: ja
Moeder: ja ik heb die gegeven, ze vroeg er zelf ook om…
Riad: en je vraagt dat niet eerst aan me?
Moeder: ewa ma3lish mijn zoon, je moet opnieuw beginnen en ga maar scheiden van Rafika.
Riad: dat zijn mijn zaken a ma
Moeder: ik wil je maar helpen mijn zoon…mijn moeder stond weer op het punt een hele fiesta van te maken, dus liep ik gewoon weg en negeerde haar.
Ik besefte dat het ook een deel door haar is dat ik Rafika kwijt ben. ,nu probeert ze me op te zadelen met de dochter van haar zus? Aub… ik moet haar niet.
De volgende ochtend nam ik mijn aktetas en liep richting mijn bmw. Ik reed weg naar mijn werk en maakte me op mijn bureau klaar voor de volgende vergadering.
Rafika:
Riad: j ja… zei hij stotterend… het spijt me Rafika… schat… aub vergeef het me
Rafika: ROT OP!!!! Ik haat je!!!! Rot op!! Klootzak!!!
Ik stond recht en liep naar boven… ik nam een tas en stak er een paar kleren in… ik moet hier weg… of ik kom gek…. Ging er door me heen… hij stond aan de voet van de trap…
Riad: waar ga je heen??
Zijn ogen zaten rood…hij had waarschijnlijk gehuild…. K antwoorde niet, hetgeen hij mij heeft aangedaan was gewoon veel te erg. Als ik nou een bitch was ok… maar ik behandelde hem gewoon super… en dit was wat ik kreeg? Die h.oer was beter dan mij? Ewa rot op
Rafika: aan de kant…
Riad: waar ga je heen… zei hij panikerig
Rafika: FOK YOU AAN DE KANT ZEG IK
Ik duwde hem met al mijn kracht zodat hij een beetje aan de kant ging. Ik liep snel langs hem en deed de deur open…
Riad: rafika lieverd ik hou van je… ik ga dood zonder jou… aub kom terug…
Weer begon hij te snikken…het deed me eerst wel wat… riad die huilde… maar toen kon het me niet schelen. Ik liep de straten door als een bezetene en ging aan de bushalte staan… ik draaide me om en zag zijn gezicht… al snotterend en huilend…
Riad:
Ik zag haar nog nooit zo. Ze schreeuwde, schelde me de huid vol. Maar gaf haar al het recht. Ik besefte nu hoeveel ze voor me betekende. Ik negeerde het gevoel, hield wel van haar, maar wist niet dat het zo overdreven was. Nog nooit heeft een meisje dit met me gedaan, liefde in 1 klap. Ik begon te huilen… had zo’n spijt… mijn vader ging door mijn hoofd… ach het kan me niet schelen wat hij zou denken van me… ik wil haar terug bij me. Klaar!!ik liep haar achterna al huilend… mensen keken me aan, het kon me niet schelen.
Rafika:
Hij snotterde en huilde dat hij spijt had. En hij opnieuw wou beginnen… rot op klootzak dacht ik. Wat dacht hij? Omdat ik vroegtijdig gestopt ben met school, ik daarom geen verstand had van zaken? Ik dom ben. Ik hem opnieuw zou geloven
Rafika: laat me met rust hoor je me… zei ik streng… ik had genoeg van mijn tranen.
Riad: aub Rafika… snik snik doe me dit niet aan
Rafika: en hetgeen jij mij net aangedaan hebt??? Wat denk je wel van jezelf? Ik wil je uit mijn leven. Ik wil scheiden en nooit meer nix van je horen… nooit meer…
De bus kwam aan en ik stapte in. Mensen keken ons aan, Riad volgde me en ging tegen het raam schreeuwen waar ik zat…
Riad: rafikaaaa aub!!!
Ik keek koelbloedig voor me uit en liet hem gek worden. Nu hoeft hij niet meer te komen. Klaar, hij en zijn rot familie konden de boom in. Dat hij nu maar naar zijn moeder, zus en h.oertje gaat. Kutmensen. Ik nam de bus tot het station en dacht heel even na…moet ik nu de volgende bus nemen naar huis? Of wat moet ik doen… ik besefte dat ik dat niet kon doen. Ik weet niet maar ik wou niet dat mijn ouders het nu wisten…mijn benen begaven zich naar het loket in het station
Rafika: een ticket naar gent aub…
Meneer: heen en terug?
Rafika: nee alleen heen.
De man gaf me mijn ticket en ik betaalde af. Had nog zat geld die riad me gaf. Ik liep naar het spoor en stapte meteen in aangezien de trein er al stond. Ik was gelukkig op tijd want vanzodra ik opstapte vertrok die. Ik taste in mijn tas en haalde het papiertje uit waar Leila haar nummer op schreef. Na een half uurtje kwam ik aan in gent. Ik stapte meteen uit en liep richting een telefooncel waar ik leila opbelde
Leila: hallo met leila
Rafika: Leila…
Leila : Rafika… ben jij het ?
Rafika: ja… ik kon mijn tranen niet bedwingen en begon weer te snikken…
Leila: rafika!!! Wat is er… wrm huil je
Rafika: ik ben in gent… sta op het station aub kom snel naar me toe..
Leila: ok ik ben er over vijf minuten… kom buiten staan
Rafika: ok..
Ik ging meteen met mijn tas naar buiten… ik werd behaapt, maar dat liet me koud. Ik wachte en zag een mercedes parkeren op de parking… leila stapte uit en liep snel naar me toe..; vanzodra ze me zag omhelsde ze me.
Leila: Rafika lieverd… jek lebes?? Vroeg ze geschrokken
Rafika: nee.. het gaat niet Leila…. Het gaat niet
Ik begon weer te huilen en rafika omarmde me en nam me mee naar haar auto waar ik instapte…We reden naar haar huis… een prachtig huis. En gingen binnen. Ik nam plaats in de woonkamer. En zij tegenover me
Leila: vertel me nu … wat is er gebeurt
Ik vertelde haar alles van begin tot einde…ik zag dat ze ervan walgde… en ze enorm medelijden met me had..
Leila: ah…mijn lieverd… wat een klootzak is hij… dit had ik echt niet van riad verwacht.
Rafika: niemand weet dat ik hier zit. En ik wil het graag zo houden… ik stond recht… wou aanstalten maken om weg te gaan
Leila: waar ga je heen?
Rafika: ik wil je niet tot last zijn leila…
Leila: ga zitten gek!! Dat ben je helemaal niet. Je mag hier zolang blijven als je maar wilt…
Ik omhelsde haar en dankte haar enorm.. ik doe alles wat je wilt
Leila: zorg goed voor jezelf… dat kan je voor me doen…
Plots kwam haar man binnen
Nawfel: salam 3aleikoom
Rafika: wa3aleikoom salam… zei ik meteen verlegen.. mijn gezicht zag er niet uit…
Hij keek leila raar aan…
Nawfel: jek lebes?
Leila: vraag die rotvriend van je…
Nawfel: hoezo?
Leila: riad…is vreemd gegaan
Nawfel keek eerst geschrokken…. Maar zijn gezicht veranderde naar woedend… hij nam zijn sleutels weer van de dressoir en liep richting de deur maar Leila riep hem nog op tijd…
Leila: nawfel… kom hier gek!!
Nawfel: ik ga naar hem toe… klaar
Leila: neej… rafika wil niet dat ze weten dat ze hier zit, en als jij naar m toe gaat, zal hij dat meteen weten
Nawfel: dat hij haar dan maar es komt opzoeken… Rafika… dit is je huis, blijf hier zolang je kunt. Je bent welkom..
Rafika: shokran ….. ik dank jullie…
Leila: denia henia lieverd…
Nawfel keek me weer met medelijden aan en reed weg. Leila zei nog iets bij de deur…
Riad:
Ik liep terug naar huis en trapte op alles wat ik voor me zag… ik klopte in de deur, waar er meteen een gat zat. Ik ging uiteindelijk in de zetel liggen… mijn gedachten gingen naar Rafika… de eerste dagen… ons huwelijk…ik hield van haar, dat besefte ik, en niet en klein beetje. Maar enorm. ik zat daar de hele dag… ging nergens heen… tot ik de bel hoorde… ik wou eerst niet open doen, maar hoorde toen nawfel’s stem…
Nawfel:Riad!!!! Ben je daar!!!
Riad:
Ik deed open en het eerste wat ik kreeg was Nawfel die me bij mijn kraag nam.
Nawfel: waar is je verstand klootzak???
Riad: pfff sla maar… sla mij maar je hebt het recht…
Nawfel: a zielige klootzak…
Hij duwde me de woonkamer binnen waar alles overhoop lag…ik begon weer t snikken als een mietje… hij was mijn beste mattie… en het kon me niet schelend dat ik er zo bij zat. Zielig.. een hoopje ellende bijeen. Nawfel keek me aan… en ging dan tegenover me zitten.
Nawfel: waar was je verstand a sahbi??
Riad: ik weeett niet, ik weet niet.. ik heb spijt!!! Pffff…
Nawfel: spijt komt te laat. Ik heb je tog gezegd je levensstijl te veranderen. Die vrouw die je had he… wollah l3abtee biha… en zij is dat helemaal niet waard.
Riad: is ze bij jullie??
Nawfel: ja… maar je komt niet in haar buurt… hoor je me… je bent mijn goeie vriend…. Maar kowtieh l rasek..je hebt het verkloot man, voor jezelf, voor je familie, voor haar familie… ik hoop dat je dat nu wel goed beseft.
Riad: ik kan niet zonder haar nawfel… ik wil een kans… ik heb spijt… wollah l3adeem..
Nawfel: dat is te laat… moheem.. ik moet weer gaan.
Riad: Nawfel… haffak praat met haar… aub… ik heb spijt
Nawfel keek me zielig aan en liep de deur uit…en reed weg.
Rafika:
De eerste dagen versleet ik in de gastenkamer… al huilend en al huilend… vond het enorm zielig wat er van mijn leven was geworden. Ik zweerde bij Allah dat ik nooit meer mijn leven laat bepalen. Klaar… kijk hoe ik er nu bij zat. En dat dankzij die machteloosheid van me. Leila kwam telkens bij me langs… ik was enorm vermagerd.. en begon mezelf ziek te voelen. een week nadat ik bij riad weg was werd ik vroeg wakker. Ik besefte dat dit niet meer verder kon. Ik nam een douche en kleedde me aan. Het was zaterdag ochtend… ik liep de trappen af en hoorde leila bezig met haar zoontje…
Rafika: salam 3aleikoom
Leila: wa3aleikoom salam lieverd
Ze glimlachte meteen bij het zien van mijn gezicht… ze legde souhayb in de box. En bracht eten…;
Rafika: safie, leila… doe ik zelf wel…
Leila: ok lieverd zei ze met een glimlach
Ze was het liefste meisje, die ik ooit heb leren kennen. Echt gewoon de top. Ze vrolijkte me op zodat ik mijn problemen vergat. Ik had de afgelopen tijd gedacht over het feit dat ik mee wou doen aan die examencommisie, en dat vertelde ik leila. Ze was enorm blij. En stelde voor om me te helpen. Maandag gingen we naar brussel en schreef ik me in. Ik kreeg mijn boeken en alles… ik studeerde heel hard… probeerde zoveel mogelijk riad uit mijn hoofd te pompen… hetgeen me aardig lukte. Ik hoorde nix meer van hem. Was wel nieuwsgierig naar hem. Ik miste hem enorm… ook al had hij dat allemaal met me gedaan. Hij was mijn eerste liefde. We waren nu al een maand na het incident, af en toe hielp ik in de zaak van leila. Mijn ouders hoorde ik niet. Ze wisten waar ik verbleef, en dat wist ik via Karima. Want haar contacteerde ik wel. Mijn vader had spijt, dat hij me uithuwelijkte aan riad. … ik had morgen mijn examen…ik bereide me erop voor, wou zeker slagen.
De examen dag verliep super… ik had een goed gevoel, vulde alles in. Was al altijd een goeie student geweest. Ik haalde mijn examen, Leila gaf een feestje voor me. Zo leerde ik haar moeder kennen, haar broer faris en zijn vrouw Rabia met hun kindje… ook zo’n lieverdje. Nawfel’s moeder sprak me telkens moed in… ach wat had Leila geluk. Ze had zo’n perfect leventje tbarkelah. Ze stond klaar voor iedereen. Haar schoonmoeder was super met haar. Ze hield van haar als haar eigen dochter. Dat gevoel had ik in de twee weken die ik getrouwd was nooit kunnen aanvoelen.
Een week erop deed ik een opleiding boekhoudster die zes maanden duurde. Ik ging telkens naar mijn lessen. En deed het vak enorm graag. Alhamdoulilah haalde ik ook mijn diploma boekhoudster. In die tijd studeerde ik ook voor mijn rijbewijs… die ik nu op zak had Nu alleen nog werk vinden. En ik was onafhankelijk. Hetgeen ik altijd gewild heb. Ik wou pas terug naar mijn ouders, als ik mijn werk had, mijn eigen auto. Ow dat vergat ik te vertellen… ik was nog altijd niet gescheiden van riad. Ik besefte dat als ik wou scheiden ik hem weer zou moeten zien… en dat wou ik vermijden. Dat wou ik niet. Ik wilde hem eerst vergeten. En dan pas scheiden. Ook hij diende nix in. Dus waren we nog altijd getrouwd. Ik hield nog altijd veel van hem. Ook al probeerde ik alles toe doen, om hem te vergeten. Het lukte mij niet. Ik solliciteerde overal… tot er op een woensdag ochtend gebeld werd. Een bedrijf tussen Antwerpen en gent… die een vacature vrij had voor me als boekhoudster. Ik stelde me voor… en het eerste gesprek was denderend. Ik ging nog op 2 andere gesprekken… en uiteindelijk werd ik aanvaard. Ik werkte een maand lang en had mijn salaris. Ik kocht nawfel’s auto af… een mercedes. Natuurlijk was die nog altijd niet afbetaald, maar ik kreeg de tijd. Ik kon iedere maand een deel geven, tot ik het volledig bedrag had afbetaald. We waren nu al 9 maanden na het incident van riad en ik… ik had hem nog geen 1 keertje gezien. Ik miste hem… overdreven erg. Maar zoals gewoonte probeerde ik hem te vergeten. Op een zaterdag ochtend besloot ik langs te gaan bij mijn moeder. Ik stapte mijn auto in en reed weg naar Antwerpen. Ik was kapot gestressed… was kapot bang. Wat als ze me buiten gooien. Wat als mijn vader me niet moet hebben? En tog reed ik verder… tot ik aankwam voor mijn ouderlijk huis… mijn broertjes speelde buiten… Aziz…en Omar… ze hadden me eerst niet door… keken ff op en speelden verder. Ik stapte uit… met tranen in mijn ogen… en riep hun…
Rafika: Aziz…Omar…
Ze draaiden zich meteen om en spurten naar me toe… ik nam ze in mijn armen… en knuffelde hun kapot…
Aziz: mooie autoooo!!! Is die van jou?
Rafika: ja lieverd…
Omar: kom je terug rafika??? Blijf je dit keer?
Ik keek mijn broertjes aan die met vragende ogen op mijn antwoord wachtten… ik antwoorde niet en knuffelde hun maar… tot de voordeur open ging…
riad:
Ik versleet mijn dagen thuis… mijn moeder kwam altijd langs en pepte me op..
Moeder: ik regel je wel hanane.. je jeugdliefde… Rafika is tog nix waard.. veel te beter dat ze weg is
Ik liet haar maar praten… ging beseffen dat Rafika gelijk had… mijn moeder moest haar niet hebben. Ik was altijd blind. En geloofde niet wat ik zag. Diep in mijn binnenste wist ik wel dat ze gelijk had. Maar hé, wie geef zijn/haar moeder de schuld van iets? Niemand tog? Wie zegt van zijn eigen moeder dat ze slecht is? Niemand tog? Mijn vader wist dat we uit elkaar waren. Maar niet door het feit dat ik vreemd was gegaan. Alleen ruzie…. Had ik verteld. Ook de ouders van Rafika wisten het niet. Ik ging op mijn knieën om vergiffenis te vragen. De moeder van Rafika gaf me die.. de vader dan weer niet. Hij had zijn eigen dochter verwaarloosd. Hij ging het me nooit vergeven als er iets gebeurd met haar. Ik wist wel dat ze in gent woonde. Dus ging ik er op een dag naar toe. Ik liep door de stad… en zag haar helpen bij Leila… ze zag er zo goed uit…mijn hart klopte hevig… het liefst van al ging ik binnen en was het alsof er nix was gebeurd. Ik ging er bijna iedere dag… telkens reed ik tot gent.. en telkens ging ik haar begluren. Sommige dagen was ze er niet. En tog bleef ik wachten, misschien dat ze tog komt. Nawfel hoorde ik af en toe. Hij wou niet praten over Rafika, wou er nix over kwijt. We zijn nog altijd vrienden, maar niet zo goed als voordien. Ik kreeg op een dag telefoon van een bedrijf. Waar ze een projectleider nodig hadden. Ik sprong een gat in de lucht. Het eerste waarvoor ik ff blij kon zijn. Ik was echt gelukkig. Het was een enorm groot bedrijf verdeeld in twee blokken. Ik had nog nooit in het ander gebouw geweest.. Ik had het huis waar ik woonde met Rafika opgegeven. Mijn moeder heeft alles weg gehaald en verkocht aan een kringloop winkel. Nu woonde ik weer thuis. Ik gaf geen aandacht aan geen 1 meisje. Moest niemand hebben. Rafika bezat mijn hele lichaam. Ilham zag ik af en toe, als mijn zus (die ondertussen gescheiden was met haar man) met haar naar huis kwam. Maar dan ging ik weg. Niemand wist het van ons. Ik haatte haar uit de grond van mijn hart. Het was door haar, dat mijn leven op zijn kop stond. Rafika diende geen scheidingspapieren in. En dat gaf nog een beetje licht in de zaak. Zo wist ik voorbeeld dat ze nog om me gaf… en niet van me wou scheiden
Rafika:
De deur ging open… en daar stond mijn moeder, met tranen in de ogen… ik liet de jongens los en liep op haar af. Ze omhelsde me zo hart… zo stevig…
Moeder: mijn dochter… mijn lieve dochter… kom verder
Ik ging binnen en veegde mijn tranen weg. Mijn vader stond recht bij de deur… ik wist niet wat ik moest doen… dus keken we elkaar ff aan. Uiteindelijk liep ik naar m toe en nam zijn hand, waar ik een kus op plantte…hij begon te snikken… mijn vader die huilde? Dat had ik nog nooit in heel mijn leven gezien. Ik kon mijn tranen onmogelijk binnen houden en liet ze weer de vrije loop gaan… mijn vader omhelsde me… en vroeg het hem te vergeven…
Rafika: ma3lish a ba… ajnag ajdie grab rebie ( het is lmaktab)
In de woonkamer kreeg ik zo’n vertrouwd gevoel. Ik was welkom. Iedereen lachte met me, iedereen was blij voor me. Ik ook natuurlijk; Mijn moeder vroeg me terug in te wonen bij hun. Ik dacht er heel kort over na. Ik wou niet… maar wou mijn moeder een pleziertje doen. Dus stemde ik toe. Ik besefte dat ik mijn schoonfamilie en man zal terug zien; maar wou mijn ouders blij maken. Ik keerde terug naar gent. En nam mijn broertjes mee. Ik ging langs bij de bloemist en kocht een enorm groot bouquet bloemen. Ik reed naar Leila’s huis toe en belde aan. Ze deed open en zag bijna mijn gzicht niet door de bos bloemen.
Leila: Rafika???
Rafika: hahaha ja sorry meid
Leila: kom verder..
Ik ging binnen en legde de bloemen op de dressoir. Daarna omhelsde ik haar zooooo enorm… ze was eerst verbaasd, wist niet wat haar overkwam. Ik bedankte haar…. En huilde wat. Ik was dan ook overgevoelig.
Rafika: dank je voor alles… wollah zal je eeuwig dankbaar zijn;
Leila: ga je ervandoor?
Rafika: ja, ben bij mijn ouders langs geweest en ze willen graag dat ik weer bij hun kom wonen
Leila: en riad? vroeg ze
Rafika: jah hij kan de pot op. Ik moet m niet
Leila: moheem lieve schat, je bent welkom..; en je bent net als my zusje… dus spring altijd eens binnen. En deze bouquet bloemen had je echt niet moeten brengen…
Rafika: shokran lieveling…nee… deed het echt met plezier
Leila: dit zijn dus je broertjes
Rafika: ja dit is Aziz de jongste van de twee en dit is Omar…
Leila nam ze mee naar de keuken en gaf hun snoepjes. Ik liep ondertussen naar boven en ging mijn kleren bij elkaar rapen. Ik kwam na een tijdje met mijn tas naar beneden en kondigde aan dat we ervandoor gingen…
Rafika: ik kom nog incha Allah in de loop van de week… kunnen we nog ff iets samen doen
Leila: incha Allah… hou je goed lieverd en schaf je zelf een telefoon aan… kunnen we bellen
Rafika: ja incha Allah was ik van plan, moheem heb je nummer dan bel ik je wel vanzodra ik mijn nummer heb
Leila: okay lieverd… hou je goed schat..
Rafika: jij ook sweety
We omhelsden elkaar heel lang en ging er dan vandoor. Hopelijk naar een betere toekomst
Rafika:
Het was maandag. Ik was weer thuis gesetteld. Ik stond vroeg op en nam snel een douche, ik deed de salat,kleedde me aan, deed mijn hoofddoek op en reed naar het werk. Het was altijd een tien minutjes onderweg. Op het werk werkte ik met bepaalde Marokkanen. Twee meisjes, die deden alsof ze belgisch waren, en vijf Marokkaanse jongens. Het bedrijf verkocht auto’s. je had het kantoor gedeelte die verdeeld was in twee blokken en dan in de -1ste verdieping het maken van auto’s. De jongens behandelden me met respect, hetgeen ik niet kon zeggen van de andere meiden. Zo raakten ze de meisjes telkens aan op plaatsen waar dat helemaal niet kon. Zij giechelden dan en sloegen terug op hun kruis. Echt kinderachtig. Ik deed telkens mijn verrichtingen. Hield mij bezig met mijn werk. In de middag had ik een vergadering. Ze zouden een nieuwe actie beginnen, om zo meer klanten aan te trekken. Morgen zouden we uitleg krijgen over hoe we tewerk zullen gaan. We zouden een nieuw project starten, en doorgang boeken. Dat was het laatste wat de directeur zei. Ik stond recht nam mijn nota’s en verliet het lokaal. De jongens lieten me eerst voorbij gaan en liepen dan achter me aan… ze3ma ladies First, zolang ze me maar met rust lieten was het goed. Want moest nix van jongens hebben. Ik was wel enorm teruggetrokken op het bedrijf. Praatte niet veel. Vandaag was ik vroeg klaar met werken. Ik reed het centrum in en ging een base winkel binnen. Ik kocht een nieuwe telefoon met nummer. De eerste persoon die ik opbelde was Leila
Rafika: ahlannnnn zina
Leila: rafika? Eyyyyy schat
Rafika: alles goed
Leila: ja hamdoulilah met jou, is dit je nieuwe nummer?
Rafika: ja goed hamdoulilah. Ja dit is my nieuwe nummer ewa sla maar op
Leila: ok… maar schat ik bel je strax terug zit in de winkel en heb een klant..
Rafika: safie is goed ik kom nu naar je toe, waga?
Leila:jaaaaa doe maar.. ik wacht!
Ik reed naar Gent. Parkeerde mijn auto niet ver van een school. En stapte uit. Ik liep eerst voorbij een hugo boss zaak… en zag Faris binnen aan het werk… hij zag me net op tijd en zwaaide naar me… ik zwaaide terug en deed teken of alles goed ging met hem, rabia en hun dochtertje… hij riep “goed hamdoulilah!!), ik zwaaide nog ff en liep door naar Leila dr zaak, die niet ver gelegen was. Ik ging binnen en trof haar nog bezig met een meisje…
Ze stelde verschillende mannenparfums voor onder ander D&G classic…die ze dan uiteindelijk nam… het was voor haar mannetje. Ik bleef luisteren… en mijn gedachte gingen naar Riad.. het was zo lang geleden… vroeg me af hoe het met hem ging. Wat hij nu deed…had hij een nieuwe vriendin? Ach wrm moest hij ook vreemd gaan… ik dacht aan de laatste keer dat ik hem zag… dat was in de bus. Hij huilde toen en riep me hem te vergeven… als hij niet van me hield, zou hij tog niet zo reageren? Pffff
Leila: asebhanelah!!
Rafika: hahah sorry was ff weg..
Leila: ma3lish.. alles goed meid
Rafika: jaaa hamdoulilah, het gaat goed…. Op het werk rustig
Leila: mezian… benb lij voor jou
Ik bleef nog ff hangen bij leila en besloot dan naar huis te gaan; Ik was kapot moe… ik kwam thuis aan en deed mijn woede en gebed…vervolgens hielp ik mijn moeder wat in de keuken.
Riad:
Ik stak me in het werk. Zo hoefde ik niet na te denken over mijn privé leven. Ik werkte met veel marokkanen. Ook veel meiden. Mooie meiden. Maar dat boeide me niet. Iemand als rafika leer ik nooit meer kennen. Zij was iemand uit de miljoenen… Ik voelde me veel beter… vergat mijn problemen ff en deed hetgeen waarvoor ik had gestudeerd. Projectleider. Ik kwam thuis en begon meteen met mijn voorbereiding voor morgen. Moest een reeks mensen leiden in een nieuwe actie die het bedrijf wou beginnen. Ze wilden meer klanten. Noujah… Ik was druk bezig met mijn werk tot mijn telefoon over ging
Riad: hallo met riad
Hanane: ahlan riad…
Riad: shkoon?
Hanane: hanane… je nicht, zei ze in het chel7a
Riad: oww… ewa mayta3neet (ewa hoe gaat het )
Hanane: hamdoulilah goed en met jou,
Riad: ja goed
Vroeg me af wrm ze me belde, hoe ze aan mijn nummer geraakt was…maar vroeg het haar niet. Ik sloot af en zei dat ik teveel werk had. Ze excuseerde zich dat ze me stoorde en wenste me het beste toe. ik legde neer en liep meteen naar mijn moeder
Riad: heb jij mijn nummer gegeven aan hanane?
Moeder: heeft ze je gebeld?
Riad: ja
Moeder: ja ik heb die gegeven, ze vroeg er zelf ook om…
Riad: en je vraagt dat niet eerst aan me?
Moeder: ewa ma3lish mijn zoon, je moet opnieuw beginnen en ga maar scheiden van Rafika.
Riad: dat zijn mijn zaken a ma
Moeder: ik wil je maar helpen mijn zoon…mijn moeder stond weer op het punt een hele fiesta van te maken, dus liep ik gewoon weg en negeerde haar.
Ik besefte dat het ook een deel door haar is dat ik Rafika kwijt ben. ,nu probeert ze me op te zadelen met de dochter van haar zus? Aub… ik moet haar niet.
De volgende ochtend nam ik mijn aktetas en liep richting mijn bmw. Ik reed weg naar mijn werk en maakte me op mijn bureau klaar voor de volgende vergadering.
Rafika:
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik stond vroeg op en deed weer mijn woedoe en salat. Ik kleede me aan en reed naar mijn werk. Ik parkeerde mijn auto in de ondergrondse parking en nam de lift naar de twaalfde verdieping. Daar aangekomen kreeg ik meteen een hele reeks werkende mensen te horen. Telefoons die rinkelden… kortom het kantoorgeluid. Ik maakte me samen met de jongens een meisjes klaar voor de vergadering. De bespreking van de nieuwe omzetmarkt. We namen allen de lift naar de tweede verdiep en gingen naar de vergaderzaal. De directeur en projectleider waren er nog altijd niet. Dus namen we allemaal plaats, brachten onze nota's boven en wachtten op hun komst….
Rafika:
Ik keek mijn nota’s doorheen toen ik de directeur binnen hoorde komen…
Directeur: hmmmm allemaal op tijd… goede start…
Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug. Ik keek weer naar mijn nota’s…de projectleider kwam ook binnen…. Noujah hoorde zijn voetstappen. De meiden tegenover me keken heel geinteresseert naar de projectleider die achter me liep naar zijn plaats… had hem nog steeds niet gezien. Ik keek op en mijn adem stokte in mijn keel…wat deed hij hier??? Hij had me nog altijd niet gezien… ik keek naar beneden…hij ging de lijst doorheen en zei de namen op…uiteindelijk kwam hij bij mijn naam..
Riad: Rafika Boumale?… zei hij heel traag.. van luid naar stil… hij keek meteen op en ik zei stilletjes “aanwezig”
Hij keek me een lange tijd aan tot iedereen vreemd naar elkaar begon te kijken.
Riad: euhm… jah… en als laatste mohamed elousati..
Mohamed: aanwezig…
Riad: vandaag zijn we samen gekomen… voor een voorbereiding en het horen van ideeën naar een betere afzetmarkt…
Zo begon hij een hele speach. Het liefst van al draaide ik me om en liep ik weg… weg uit dit lokaal. Weg uit dit bedrijf… wat in godsnaam deed hij hier? Was hij me gevolgd? Ik kon onmogelijk mijn hoofd hierbij houden.. maar tog.. het moest. Iedereen moest een idee geven. En zo kwam hij bij mij
Riad: en Rafika, wat denk jij erover… wat zou het hier beter kunnen maken in een relatie tussen klant en verkoper..
Rafika: euhm… promoties… want uiteindelijk koopt een klant goedkoop en goeie kwaliteit…dus kan men voorbeeld promoties krijgen bij het tanken… op kosten van het bedrijf, maar dat bij aankoop van een bepaald bedrag
Riad: excellent…
Directeur: inderdaad… schrijf dat maar op riad…
Ik glimlachtte naar de directeur… maar keek riad niet aan. Ik had zin om ontslag te nemen… maar hij zal me niet weg jagen.. klaar. Heb my geld nodig. De vergadering verliep verder normaal. Ik ontweek riad, terwijl hij constant mijn ogen probeerde op te zoeken. Na 6 uur te hebben vergaderd was het over. Ik raapte alles bij elkaar en maakte aanstalten om weg te gaan. Ik zag hoe riad ook alles snel bij elkaar haalde… ik koerste bijna de lift in…
Riad: RAFIKA!!!
Ik deed alsof ik hem niet hoorde. En hoopte dat de lift voor zijn neus toe zal gaan. En ja hoor… net toen hij aankwam ging de lift deur toe… te laat… ik was echt in shock.. was dit voorbestemd… is dit een teken? Oh my godddd… ik liep mijn kantoor binnen en werkte nog een uurtje verder aan mijn verrichtingen. Ik kalmeerde uiteindelijk wel. Daarna nam ik mijn tas en sloot ik mijn kastje af. Ik liep naar de lift en ging naar de ondergrondse parking. En net alsof het bel3ani was, was zijn auto geparkeerd naast de mijne.. maar hij was er nog niet… nou dat dacht ik… terwijl hij zat in zijn auto…aan de telefoon…
Riad:
Ik volgde de directeur naar de vergaderzaal. Ik ging binnen en liep meteen zonder opkijken naar mijn bureau..; vooraan. Ik haalde mijn papieren uit… mijn nota’s en mijn aanwezigheden. Ik liep de rijen af tot ik de volgende letters ging lezen… ik durfde het niet op te zeggen… bang dat ik aan het dromen was en gewoon dacht dat ze er stond… maar nee het was echt mijn rafika… ik keek op en zag haar bang naar me kijken. Ze had me waarschijnlijk al opgemerkt vanzodra ik binnen kwam. Wat deed ze hier? Ze had tog geen diploma? Ze is tog niet naar school geweest? Wat deed ze hier en dan nog onder een hoge functie? Heeft ze tegen me gelogen toen? Ik herstelde me en begon over de vergadering. Ik wou haar stem horen… dolgraag, want die had ik enorm gemist. Dus stelde ik voor dat iedereen een idee zou geven, over hoe we tewerk zouden kunnen gaan. Uiteindelijk kwam ik bij haar. Keek haar intens aan… maar zij keek telkens weg. Als of ze bang was vast te zitten in mijn ogen. Ik vroeg haar idee… en ze antwoorde gewoon excellent… ik luisterde aandachtig… en ik had haar echt niet zo verwacht. Het was een enorme shock voor me. Eerst was ze een huisvrouwtje die nederlands sprak, maar niets af wist van de wereld… en nu was het een zakenvrouw. Helemaal opgewerkt tot een hoge functie. De vergadering liep ten einde en ik zag haar snel opstaan en alles bij elkaar nemen. Ze wou van me af. Dat zag k meteen; Ik zag die schrik in haar gezicht. Maar ik moest en zal met haar praten. Dus graasde ik ook alles snel bij elkaar en liep haar achterna. Ze sprong bijna de lift in, ik probeerde die nog in te halen maar tevergeefs schoven de deuren toe … mijn gedachten zaten nergens anders dan bij haar. Ze zag er zo profesioneel uit vandaag. Mijn hart klopte hevig en ik voelde me vrolijk. Ik was blij dat ik haar heb gezien. Het gaf me een heel goed gevoel. Tegen het einde van de dag liep ik naar beneden naar mijn auto. Mijn telefoon ging af en weer zag ik een marokkaans nummer. Ik nam op en ja… het was hanane. Het ergste was, dat het bijna marokko tijd was, nog een weekje werken en ik zou met mijn moeder en vader naar marokko gaan. En dan moet ik haar gezicht weer zien, en daar heb ik totaaaal geen zin in. Ik bleef maar praten met haar… gewoon beleeft antwoorden. Ik hoorde de auto naast me starten dus keek ik ff op… wielie… RAfika???? In een auto???? Ik gooide de telefoon dicht op Hanane en stapte mijn auto uit… Rafika reed snel naar achter en scheurde weg… ik stapte mijn auto in en zette het op een achtervolging. Dit is Rafika van vroeger niet meer… helemaaaall veranderd!
Rafika:
Ik besloot ongemerkt mijn auto in te stappen en dan weg te rijden… dat deed k ook.. hij stapte snel zijn auto uit, maar ik was hem slimmer af. Ik reed meteen weg. En liet hem daar achter… oef!! Gelukkig… ik reed de autosnelweg op naar huis… ik keek door mijn spiegeltje om te zien of hij me niet was gevolgd… en ja hoor. Daar reed een bmw metalisé 10 meter van me vandaan. Ik deed wat muziek op en negeerde hem. Hij woonde tenslotte ook in Antwerpen. Maar dan toen hij normaalgezien moest omdraaien om naar huis te gaan reed hij gewoon achter me aan… awielie?? Hij gaat me tog niet volgen tot bij me thuis?? Mijn vader heeft geen contact meer met zijn vader. Ruzie zeg maar. Dus ik denk dat mijn vader zijn ‘jachtgeweer’ (slachtmes voor mgarba) uithaalt en m dood doet… pfff rwina kehla. Ik parkeerde mijn auto voor de deur en hij reed gewoon verder langs me heen, de volgende straat in en weg was hij.
Ik kwam binnen en trof mijn moeder aan in haar kamer. Ze was druk bezig met het maken van mijn broertje hun valise… noujah.. ze gaan eind deze week naar marokko. Ik heb pas over twee weken vakantie. En dan nog vertrek ik pas de derde week met het vliegtuig. Plots begon ze over mijn schoonfamilie
Moeder: weet je wat ze hier rondbazuinen over jou
Rafika: wat dan?
Moeder: dat je met een andere man bent geweest
Rafika: WAT???
Moeder: ja, dat vertellen ze hier rond, en dat door je schoonmoeder en schoonzus..
Rafika: ach ze kunnen de pot op, lie bga ie 7der i 7der ( wie er wil praten, praat)
Moeder: je vader is woest op die familie, wanneer ga je je scheidingspapieren aanvragen?
Rafika: ik weet het nog niet…; zei ik verlegen.. diep in mijn binnenste wou ik niet scheiden.
Moeder: ewa je ziet zelf maar. Ik heb allesinds hafid gevraagd te komen als we weg zijn. Hij gaat ook rond die tijd naar marokko. Denk zelf dat jullie op dezelfde vliegtuig zitten
Rafika: serieus zei ik meteen enthousiast.
Ik had een tijdje mijn neef niet meer gezien … noujah… sinds die dag dat ik ruzie had met riad… die dag die alles op zijn kop zette… maar tog.. dankzij die dag ben ik sterker geworden, werk ik, heb ik mijn rijbewijs, diploma gehaald. Ik dacht weer aan de woorden die mijn moeder zij toen ik in mijn bed lag. Zijn moeder roddelt slecht over me. Raar dat het gaat over vreemd gaan. Heeft riad alles verdraaid soms? Heeft hij gaan zeggen dat ik vreemd ben gegaan ipv hem? Ik was woest en kon weer moeilijk slapen. Ik zal er morgen over spreken. Ik moet het weten. Uiteindelijk viel ik in slaap…Ik kwam aan op het werk en ging meteen aan het werk. Ik had vanalles te doen. dus vergat ik dat gesprek die ik nog wou hebben met riad. Plots kwam de directeur naar me toe en vroeg me te komen naar zijn bureau…
Directeur: dag Rafika J zou je ff willen meekomen naar mijn bureau aub J
Rafika: euhm.. ja hoor.. ik kom er aan
ik stond meteen op en volgde hem. Iedereen keek me aan van (oh my god). En dat maakte het nog bangelijker voor mij. Ik stapte met knikkende knieën zijn kantoor binnen en ging tegenover hem staan
Directeur: neem gerust plaats
ik dacht heel kort na…het ander gebouw.. daar zat Riad….oh nee… maar jah… het gebouw is groot dus waarschijnlijk zit ik in het tweede verdiep en hij op de 12de… ik krijg ook meer… dus kan ik mezelf veel meer permitteren..wrm niet?
Rafika: nou… dat lijkt me prima
Directeur: morgen kan u dan alles verplaatsen. u krijgt ook een vast contract. een goeie werkkracht als u, willen we natuurlijk niet kwijt
Mohamed: ewa mezian… anders verliezen we mooi zicht om de hele werkdag op te staren
Rafika: safieee mo… rot nu maar op…slijmerd
Mohamed: hahaha nee ik ben serieus hoor
Rafika: safie is goed, zei ik met rode wangen…
Mohamed: hmm leuk dat je praat… je bent normaal zo stil… terwijl je hebt echt een mooie stem… je moet meer praten… wat dacht je na het werk… gaan we iets drinken en wat bijpraten???
Riad kwam in mijn hoofd…wat hij me had gelapt… ik vertrouw geen 1 man.
Rafika: nee… ik heb geen tijd
Mohamed: de dag erop dan?
Rafika: nooit….
Mohamed: ok… kan ook… ik probeer later wel opnieuw
zei hij met een glimlach en liep met een hoge dunk weg. hij ging bij de jongens en ging waarschijnlijk alles vertellen… ik lachte in mezelf, ik ben morgen weg sukkel dus is er geen later opnieuw. Ik zag Pol de directeur lopen naar zijn bureau…
Directeur: Mo… ik moet je spreken
Mo: oui chef… zei hij al saluerend net als een soldaat
hij werkte hier al vier jaar, dus normaal dat hij het goed kon vinden met hem. Ook hij kwam terug met een glimlach…
Mohamed: bekijk me maar mensen… bekijk me goed vandaag, want morgen ben ik foetsieeee hahahah
Marokkaan: kifach…Mohamed: heb promotie ennnn ik moet naar het ander gebouw… vanaf morgen
Rafika: dag pol…. zei ik
Mo stond er met mond vol tanden
Pol: jij krijgt een bureau net naast Mo… mo achie…zei hij in het arabisch… toon rafika ff jou bureau
Mo: heb je haar ook verplaatst?
Pol: ja samen met jou
Mo: pfff ik ben je eeuwig dankbaar man… alhoewel… dacht echt dat ze van me hield… grapte hij weer
Ik kon mijn lach niet inhouden, maar die vervaagde meteen bij het zien van een woeste Riad die mijn kant op keek. Riad:
Ik was druk bezig met mijn werk toen die ene klootzak van gisteren binnenkwam… hij had alles bij zich van dozen tot tassen… wat gaat die doen, ik hoorde van tarik, een andere projectleider waarmee ik het goed kon vinden, dat hij overgeplaatst is, samen met nog iemand anders, waarvan hij de naam niet wist. Hij installeerde zich meteen en ging met die kortrokkige blondines, tuneseintjes,alerijntjes en Kongo-girl flirten.. allemaal secretaresjes, waarmee iedereen al van alles mee had gedaan . Behalve ik natuurlijk
Pol: ok hoop dat je het naar je zin krijgt… in ieder geval ik ga je voorstellen aan de persoon waarmee je af en toe samen moet werken. Als je me wilt volgen?
Rafika: ja hoor…
Hij draaide richting riad die nog altijd bezig was met Hajat en liep voor me uit…. Awielie… ik moet tog niet werken met hem zeker???Rafika:
Hij liep net naast de bureau van Riad… Hij keek me met een vraagteken aan. Ik ontweek hem, moest echt nix van hem hebben. Ik ben zijn vrouw nog zei hij gisteren, dus mocht ik niet met mo of iemand anders om gaan. Maar hij mag wel flirten met andere meiden zoals deze goedkope bimbo hajat, hij was tog ook nog mijn man? Was dit jaloersheid die in me opborrelde? Nee tog? Ik hou niet meer van hem…neeeeee doe ik niet. Ik kwam gek door mijn gedachtes.
Pol: euhm riad waar is tarik?
Riad: euhm die is ff naar het toilet… ow kijk daar komt hij
Een donker getinte jongen met lichtbruine haren en donkere ogen kwam onze richting uit.
Pol: Tarik dit is Rafika, rafika tarik..
Tarik: aangenaam zei hij met een grote smile
Rafika: insgelijks hij had zo’n zachte vriendelijk stem…
Ik ging weer terug naar mijn bureau en begon met mijn boekhouding. Ik kreeg grotere taken, meer verantwoordelijkheid. Het leek me eerst allemaal ingewikkeld maar met dat ik een snelle leerder was, lukte het me na een twee uurtjes. Ik voelde Riads ogen prikken in mijn rug…Mo had ondertussen zijn kennismaking afgerond en ook begonnen aan zijn werk.
Mo: vanwaar ben je eigenlijk?
Rafika: Antwerpen
Mo: waar Antwerpen? Borgerhout?
Rafika: nee berchem…
Mo: ow zo… ik ben van Temse
Rafika: heb je daar ook marokanen dan
Mo: ach marokkanen zijn net mieren in de zomer… overalll
Rafika: hahahahah
Mo: hahahah of niet?
Rafika: a gek…
Mo: en in marokko vanwaar?
Rafika: agadir
Mo: owwww sousiaaa
Rafika: chel7a ja
Mo : leukkkk ik ben een pure 3arbi van Casa
Rafika: ewa bsa7tek…
Mo: ajhaj… lay3teek saha a zina
Rafika: choof mo… mij naam is Rafika…. Dus die zina, rwina; tgarbeeka 3affak stop daarmee. Respect a mo….
Mo: je bent een schoonheid, wat kan ik eraan doen? Het is gewoon zo, ik zeg het niet om met je te flirten ffzo…
Ik keek hem aan van ‘yeaaah right’
Mo: hahaha ok ok ik flirt wel met je… maar heeeeel klein beetje… ik meen het, je bent een zina… maar ok als je wilt dat ik je naam zeg… dan doe ik dat ook voor mevrouw zei hij zelfverzekerd
Rafika: nou mevrouw zou dat heel leuk vinden
Mo: ewa zeena… vertel s hahaha neen d7ak m3ak… safie doe verder of pol ontslaat me door jou
Rafika: ahhaha sukkel, jij moet nodig je volume wat stiller zetten a radio gatvrrrr
Mo: hahahahha die was goed…
Hij was echt wel een leuke kerel… ik werkte verder tot Tarik bij mijn bureau kwam staan..
Tarik: heyy rafika… heb je nu ff tijd?
Rafika: ja hoor
Tarik: nou dan kan ik je wat uitleg geven, kijk kom mee naar mijn bureau dan is het makkelijker
Rafika: ok is goed..
Ik volgde hem, raar maar waar, riad keek me niet aan. Hij werkte gewoon verder en deed alsof hij me niet zag. Alsof hij me niet kende. Tarik nam een bureaustoel naast de zijne en wees me ernaar.
Tarik: neem maar plaats…
Hij legde me alles wat uit. En ik zou in feite zijn werken moeten samenvatten enzo…op het eerste zicht leek het me ingewikkeld… maar uiteindelijk geraakte ik er wel aan uit. Riad keek me geen 1 keertje aan. Als er een blonde voorbij liep deed hij extra vriendelijk. Die meid liep dan blij dat ze was weg, omdat ze ff gecommuniceerd had met de knapste projectleider…tazzz 3la dom blondje, hij was geen haar veranderd…gewoon een flirtkont, meidenfreak… tazzz 3leek a hond… mannen zijn honden, klaar. Uiteindelijk begon Tarik persoonlijke vragen te stellen zoals vanwaar ik was blabla. Ik merkte dat hij gewoon vriendelijk wou zijn. Niet dat hij iets wou proberen ffzo. Hij zelf was van Tunesische afkomst en woonde in Hasselt. Gatvrr telkens heen en terug, moest wel zwaar zijn. Uiteindelijk liep ik terug naar mijn plaats waar Mo op me wachtte…
Mo: ga je mee lunchen?
Rafika: nee ik ga wel alleen
Mo: safie Rafika wollah doe je nix aan… gewoon collega’s onder elkaar, wielie ik bijt niet
Rafika: pfff waarom ook niet waar ga je dan eten
Mo: cafetaria
Rafika: jalah
Ik nam mijn tasje en liep naar beneden. Het eten zag er behoorlijk uit… maar sebhanelah moest nix hebben handgemaakt van belgen… iew… die mensen raakten varkensvlees aan en al die stinky shit soms zaten ze in hun haren en deden verder met het eten, nee dank je. Of die vrouwen hadden lange nagels, ik was daar allemaal vies van. Dus, bestelde ik een belegd broodje, die al verpakt was in een doorzichtig plastik, duidelijk zo aangekocht.
Mo: safie? Heb je daar genoeg mee of wat?
Rafika: ja
Mo: doe normaal meid, je gaat echt niet verdikken… gestoorde vrouwen
Rafika: daar ligt het niet aan. Ik eet niet veel, van gewoonte..
Mo: ewa wat jij wilt
We namen met onze plateau’s plaats aan tafel. Ik nam er nog een desertje bij en een flesje cola. Mo prikte maar in de visfilet en at maar van de puree…. Ieww en dat zei ik luidop…
Mo: wat?
Rafika: nix hoezo
Mo: je zei ieww
Rafika: zei ik dat dan
Mo: zei ik dat dan, zei hij me na… vertel op meid
Rafika: waloe eet verder gatvrrr denk aan die volumeknop mo
Mo: hahaha vertel vertel serieus
Rafika: ok als je het echt wilt weten, ik vind die eten ver van smakelijk
Mo: hoezo…hij stopte met kauwen en keek me bangelijk aan
Rafika: ach gewoon, ik vind Belgische vrouwen echt niet hygiënisch… check vb die ene vrouw haar nagels, die vrouw die je bediende…heb je haar nagels gezien
Mo: nee hoezo
Rafika: bijna twee cm lang, wat zou daar niet allemaal onder zitten, ze is waarschijnlijk daarnet naar het toilet geweest… tfoeiiii
Mo: jeu3euuuukkk wollah je bent walgelijk met je gedachten,
Hij gooide zijn vork op het bord en duwde zijn plateau weg
Rafika: ik zei je tog nix nix, maar je moest het weten…
Hij zweeg en keek naar het bord…uiteindelijk stond hij recht en verdween uit de cafetaria… wielie… heb ik iets verkeerds gezegd? Ik keek rechts van me en zag riad met die ene blonde aan tafel… hij zag me niet… ik keek snel voor me uit en at verder van mijn broodje. Hij doet maar… dacht ik. Blondine jager
Riad:
Ik kon mijn gedachten niet vestigen op mijn werk. En ik denk dat zolang rafika hier werkt, ik dat nooit zou kunnen doen. Ze was gewoon doodleuk aan het lachen met mo. Ze hadden het echt wel leuk samen… tfoeiiii het liefst van al ging ik daar naar toe en sleurde ik mo weg door het raam naar buiten. Gatvrrr ik kwam gek. Tarik merkte dat ik prikkelbaar was. Dus zei ik gewoon nix. Ik wil niet dat iemand hier weet dat ik haar man ben en zij mijn vrouw…privé met werk gescheiden houden. Alhoewel… mo zou dat wel s mogen weten. Stel je voor dat je verliefd op m word? Dan ben ik haar kwijt.
Tarik: ik ga rafika ff wegwijs tonen…
Riad: ok
Ik werkte verder en keek niet op naar haar. Was boos, omdat ze zoveel aandacht gaf aan die klootzak. Tarik legde alles uit en dwaalde weer af. Hij vroeg haar van waar ze was enzo en ze antwoorde doodleuk op zijn vragen… wajawwww rafika je maakte me gek van woede. Blonde meiden kwamen voorbij en ik sprak hun aan. Ik hoorde wel af en toe dat ze me “een hot stuk” zoals ze me noemden vonden… ik kreeg veel telefoonnummers, deed alsof ik ze opsloeg en wiste ze dan uiteindelijk in de auto allemaal uit. Ze3ma vriendelijk zijn. Ik sprak met hun omdat ik Rafika boos wou maken. Dat deed ze ook bij mij. Ze deed het waarschijnlijk expres… zo praten met Mo. Ik weet dat ze nog van me houd…ik weet het gewoon. Ze had nog nooit iemand gehad voor me… ben haar eerste liefde… dus dat kan niet dat ze me vergeten is… of wel? Ze liep uiteindelijk weg en nam haar tasje… ze volgde mo naar buiten…waarschijnlijk samen gaan lunchen… ze is van mij vuile zemmel, dacht ik woest.
Sandra: eyyy lekker stuk hahaha
Riad: ow hallo sandra
Sandra: gaan we samen lunchen?
Riad: euhm.. ja is goed
Ik nam mijn pul en liep samen met haar naar beneden. Ik zag mo en Rafika… aanschuiven in de rij dus deden wij dat ook. Rafika nam een belegd broodje…:s is ze op dieet ffzo? Ze had een mooi lichaam, wrm dieeten? Halooo
Rafika:
Mo kwam na tien minuten de cafetaria macho ingewandeld
Rafika: waar was je?
Mo: ik ga een broodje bestellen, kom zo terug
Rafika: ok
Hij bestelde een broodje en kwam terug aan tafel
Rafika: ewa?
Mo: ieww meid… wollah ieww die gedachten van je
Rafika: hahaha jah sorry mo, maar het is gewoonz o
Mo: safie safie, wollah heb net alles overgegeven, wollah eet nooit meer iets van belgen
Rafika: hahahahahahahhahahaha
Mo: wat lach je sukkel
Rafika: hahahahhaha nix…pfffhahahahahhahaha
Mo: ja ja lach me maar uit
Rafika: nee safie…
We aten al lachend verder. We spraken wat over de vakantie, mo ging voor twee weken naar Barcelona, ik dus over drie weken naar marokko.
Mo: owww ga je dan naar agadir
Rafika: ja onder andere…
Mo: Marrakech is echt superrrr!! Ik zweerrr je!!
Rafika: ja een goeie vriendin van me woont daar, incha Allah ga ik er langs dit jaar
Mo: incha Allah
Ik sloeg geen acht meer op riad. keek hem geen enkele keer meer aan, want vond het laag van hem dat hij met blonde meiden ging eten zehma, als hij om me gaf zou hij zich moeten bewijzen, en aantonen dat hij spijt heeft van wat hij gedaan had 9 a tien maand geleden, maar nee, in plaats daarvan bewees hij nogmaals dat hij nix waard was. Allesinds geen tweede kans. Op het einde van de dag reed ik meteen naar huis. De hele week ging het identiek hetzelfde. Soms ging mo met van die vriendinnetjes van hem eten zodat ik gewoon op kantoor bleef. Riad ging telkens met een andere meid eten. Hij sprak me geen 1 keertje aan, en ook wist niemand van onze relatie af. Vrijdag middag was ik vrij. Dus ging ik meteen naar een advocaat die ik van Mo gekregen had. Ik zei dat een vriendin van me wou scheiden… dus gaf hij me meteen een adres van (volgens hem) een super advocaat, nog nooit verloren. Ik kreeg een formulier mee die ik en hij zou moeten tekenen. Mijn handtekening plaatste ik ter plaatse … vervolgens reed ik terug naar huis. In mijn kamer bekeek ik het document… vastberaden stapte ik mijn auto weer in en reed richting hun huis. Ik weet dat ik die moeder zou moeten trotseren, maar daar was ik klaar voor… was veranderd en dat dankzij Leila ik stapte mijn auto uit en liep vastberaden naar de deur waar ik aanbelde. Ik bleef wachten tot de vader open deed… de enige persoon die me verwelkomde in de familie
vader: asalam 3aleikoom
rafika: wa3aleikoom salam a 3amie l7adch
hij bleef beleefd en vriendelijk, ik vroeg of riad thuis was, maar blijkbaar was hij nog altijd op het werk. Net toen ik me wou omdraaien hoorde ik die moeder aan de deur
Moeder v riad: ahjata… kom terug hier
Ik draaide me om, ze was een vrouw met de leeftijd van mijn moeder, dus respecteerde ik haar en ging ik terug naar haar toe
Moeder v riad: wat moet je?
Rafika: ik wou ff met riad spreken
Moeder v riad: waarover
Rafika: persoonlijke zaken
Moeder v riad: a7ejana… je hoeft niet te komen slijmen, want scheiden ga je van hem. Ook al wil je zelf niet
Rafika: a vrouw wat is je probleem? Hou tog eens voor 1 maal je mond en stop eens met te doen alsof je verstand hebt van zaken. Moei je met je eigen zaken. Ik sta hier met een document om te scheiden, het is aan je zoon om ze te tekenen… dus kom me niet vertellen dat ik niet wil scheiden, ca va? En ps: stop met leugens te verspreiden…
ik gaf haar het document die ze weigerde aan te nemen. Ik liet ze gewoon vallen voor de deur en draaide me terug om naar mijn auto en reed weg… tfoei ziekelijk wijf. Ik reed naar huis… hopelijk dat hij tekent en we kunnen scheiden. Zo kan ik opnieuw beginnen, gewoon mijn werk mijn familie en trouwen zat er voor mij niet in, want vertrouwen in mannen was ik Allang verloren.
Mijn ouders vertrokken op reis. Ik was het week-end alleen thuis. Ik verveelde me gewoon rot!! Mijn neef liet weten aan mijn moeder dat hij maandag avond toe zal komen. Ach incha Allah, want kon goed met m praten. En hij deed me lachen. Ik vroeg me af of riad de papieren had gezien. Hij liet allesinds totaal nix van m weten
Maandag ochtend reed ik naar het werk. Was doodop want had gisterenavond films bekeken tot de late avond. Mo stapte zijn golf 3 uit en kwam mee met mij naar boven. Ik kon het goed met hem vinden. Hij was minder flirterig tegenover me, eerder oprecht en vriendelijk… natuurlijk ook gekjes. Riad was er nog niet. Maar hij kwam enkele minuten na mij binnen. Ik schrok van zijn blik. Hij keek me dodelijk aan, kwam voorbij en ging naar zijn bureau. Ik sloeg er geen acht op. Ik besefte dat ik mijn map vergeten ben op mijn achterbank dus keerde nam ik mijn autosleutels en liep ik de lift in. Ik ging naar de ondergrondse parking naar mijn auto toe waar mijn map blonk op mijn achterzetels… ik deed de auto open en nam die eruit. Net toen ik me omdraaide, kwam riad uit de lift… ik liep gewoon met mijn hoofd gericht naar de grond verder tot ik bijna tegen hem op botste
Riad: wacht!! Ik moet met je praten!!
Riad:
Ik werd er gek van. Hoe ze met die mo bleef optrekken en lachen. Ze3ma goeie collega’s… mijn voeten ja. Ik besloot haar gewoon te negeren. Heel de week lang, hield ik het vol. Zij ook wel. Ik hoorde vele mocro’s vragen wie ze was.Want ze was de enige die een hoofddoek droeg en een hoge functie had. Ik had dan altijd telkens zin te zeggen mijn vrouw, dus blijf uit haar buurt. Maar dat zou een opschudding veroorzaken, dus zweeg ik gewoon en deed alsof ik haar niet kende. De enige die wist van onze relatie was Tarik. Ik weet dat hij kan zwijgen, dus ma3lish. Hij schrok wel eerst, ik vertelde hem gewoon alles, hoe ik vreemd was geweest en ze het had ontdekt. Ik had toen ook haar nummer in een hoekje van de lade kast gevonden.. het nummer van Ilham in de tijd toen ze die me gaf. Dus wist Rafika er eigenlijk langer van, alleen zweeg ze. Gatver wat was ik een klootzak. Waar was ik tog met mijn verstand.
Ik kwam terug van het werk en vond mijn moeder in de keuken, boos heen en weer tegen haar zelf aan het praten.
Riad: salam 3aleikoom a ma
moeder: wa3aleikoom salam…. Waar was je??
Riad: werk kifach
Moeder: ewa Rafika is hier geweest
Riad: WAT???
Moeder: ja inderdaad WAT ze was gemeen tegen me. Ik dacht zelf dat ze me ging slaan. Maar tog niet, ze heeft een bruine grote enveloppe op de grond gegooid en weg geweest. Hij ligt op de televisie..
Wat ??? rafika mijn moeder bijna slaan? Nee tog? En dan die Enveloppe??? Ik spurte ernaartoe… mijn hart klopte in mijn keel, want diep in mijn hart hoopte ik dat het niet was wat ik dacht… fokkkk dus tog… ze wou van me scheiden…mijn hart versomberde meteen…ze wou me niet meer thalla Hafid
Hafid: beslama
Met een glimlach rond mijn lippen werkte ik verder aan mijn werk
Mo: dus je bedriegt me met ene fransman… zei mo plots
Rafika: hahahhaha jeh gestoorde
Mo: nix te gestoorde, het is uit rafika…. Hoor je me… het is voorbij en ik wil je nooit meer zien
Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ik vond m echt een leuke gast om mee te werken. Hij praatte wel enorm veel, maar meest van al was het lachen om zijn praat.
Mo: hahah nee serieus, je liefje ofzo?
Rafika: nee is me neef van lille….hij komt een 2 weekjes bij me logeren en we gaan dan samen naar marokko.
Mo: hmmm zorg niet dat ik dingen hoor he
Rafika: hahahaha nene komt goed
Mo: breek me hart niet…
Rafika: zou ik niet durven
Mo: aaaaa zie je wel… liefde is mogelijk tussen ons
Rafika: werk door a sukkel werk door voor pol je weer brengt naar het eerste gebouw
Mo: wollahila… dan kan ik weer terug bij de debielen
Rafika: hahahahaha zieke
De hele dag verliep zwaar. Maar mo hielp me af en toe… Ook moest ik taken finishen voor Tarik. Hij deed anders tegen me vond ik. Ach ja, het zal wel mijn gedachten zijn. Op het eind van de dag hoopte ik op een bruine enveloppe… maar kreeg helemaal nix. Ik merkte af en toe riad’s woedende ogen op. Maar hij kun de pot op. Hij had geen reden om boos op me te zijn. Zijn dikke vette schuld!! Het was alsof ik geen liefde meer voor hem voelde, eerder walging. Hoe mooi hij ook mocht zijn. Het deed me walgen, hij nam het constant op voor zijn moeder. Als ik in fout was, ok.. dan maar normaal. Maar het probleem is, dat zijn moeder zo’n ruziestoker was, ze kon liegen als de beste, stoken als de beste, en nog was het mijn schuld.
Ik liep naar mijn auto en reed weg naar station berchem, want daar zou mijn neef toekomen. Ik wachte in de hal tot ik een typisch Frans geklede gek zag. Schuine petje op, trainingsbroek met 1 pijp ophoog andere naar beneden met zijn witte sportkousjes… en zijn leren jasje.. hahaha grappig zicht eigenlijk…hij liep echt macho, bijna net als mo.
Hafid: salammmm cousineeee!!! Hahahahh ( salam nicht)
Rafika: ahlannn hafid.. ca va bien?
Hafid: hamdoulilah
We gaven elkaar een hand en liepen verder naar mijn auto… hij begon meteen over hoe classevol mijn auto was enzo. Ik liet hem rijden tot thuis. Hij reed weer gangsterachtig.. hahahah ze3ma deed hun na. Thuis aangekomen ging ik wat eten koken terwijl hij een douche nam.
TRing Dong….
Wie zou dat zijn?Rafika:
Rafika:
Ik keek mijn nota’s doorheen toen ik de directeur binnen hoorde komen…
Directeur: hmmmm allemaal op tijd… goede start…
Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug. Ik keek weer naar mijn nota’s…de projectleider kwam ook binnen…. Noujah hoorde zijn voetstappen. De meiden tegenover me keken heel geinteresseert naar de projectleider die achter me liep naar zijn plaats… had hem nog steeds niet gezien. Ik keek op en mijn adem stokte in mijn keel…wat deed hij hier??? Hij had me nog altijd niet gezien… ik keek naar beneden…hij ging de lijst doorheen en zei de namen op…uiteindelijk kwam hij bij mijn naam..
Riad: Rafika Boumale?… zei hij heel traag.. van luid naar stil… hij keek meteen op en ik zei stilletjes “aanwezig”
Hij keek me een lange tijd aan tot iedereen vreemd naar elkaar begon te kijken.
Riad: euhm… jah… en als laatste mohamed elousati..
Mohamed: aanwezig…
Riad: vandaag zijn we samen gekomen… voor een voorbereiding en het horen van ideeën naar een betere afzetmarkt…
Zo begon hij een hele speach. Het liefst van al draaide ik me om en liep ik weg… weg uit dit lokaal. Weg uit dit bedrijf… wat in godsnaam deed hij hier? Was hij me gevolgd? Ik kon onmogelijk mijn hoofd hierbij houden.. maar tog.. het moest. Iedereen moest een idee geven. En zo kwam hij bij mij
Riad: en Rafika, wat denk jij erover… wat zou het hier beter kunnen maken in een relatie tussen klant en verkoper..
Rafika: euhm… promoties… want uiteindelijk koopt een klant goedkoop en goeie kwaliteit…dus kan men voorbeeld promoties krijgen bij het tanken… op kosten van het bedrijf, maar dat bij aankoop van een bepaald bedrag
Riad: excellent…
Directeur: inderdaad… schrijf dat maar op riad…
Ik glimlachtte naar de directeur… maar keek riad niet aan. Ik had zin om ontslag te nemen… maar hij zal me niet weg jagen.. klaar. Heb my geld nodig. De vergadering verliep verder normaal. Ik ontweek riad, terwijl hij constant mijn ogen probeerde op te zoeken. Na 6 uur te hebben vergaderd was het over. Ik raapte alles bij elkaar en maakte aanstalten om weg te gaan. Ik zag hoe riad ook alles snel bij elkaar haalde… ik koerste bijna de lift in…
Riad: RAFIKA!!!
Ik deed alsof ik hem niet hoorde. En hoopte dat de lift voor zijn neus toe zal gaan. En ja hoor… net toen hij aankwam ging de lift deur toe… te laat… ik was echt in shock.. was dit voorbestemd… is dit een teken? Oh my godddd… ik liep mijn kantoor binnen en werkte nog een uurtje verder aan mijn verrichtingen. Ik kalmeerde uiteindelijk wel. Daarna nam ik mijn tas en sloot ik mijn kastje af. Ik liep naar de lift en ging naar de ondergrondse parking. En net alsof het bel3ani was, was zijn auto geparkeerd naast de mijne.. maar hij was er nog niet… nou dat dacht ik… terwijl hij zat in zijn auto…aan de telefoon…
Riad:
Ik volgde de directeur naar de vergaderzaal. Ik ging binnen en liep meteen zonder opkijken naar mijn bureau..; vooraan. Ik haalde mijn papieren uit… mijn nota’s en mijn aanwezigheden. Ik liep de rijen af tot ik de volgende letters ging lezen… ik durfde het niet op te zeggen… bang dat ik aan het dromen was en gewoon dacht dat ze er stond… maar nee het was echt mijn rafika… ik keek op en zag haar bang naar me kijken. Ze had me waarschijnlijk al opgemerkt vanzodra ik binnen kwam. Wat deed ze hier? Ze had tog geen diploma? Ze is tog niet naar school geweest? Wat deed ze hier en dan nog onder een hoge functie? Heeft ze tegen me gelogen toen? Ik herstelde me en begon over de vergadering. Ik wou haar stem horen… dolgraag, want die had ik enorm gemist. Dus stelde ik voor dat iedereen een idee zou geven, over hoe we tewerk zouden kunnen gaan. Uiteindelijk kwam ik bij haar. Keek haar intens aan… maar zij keek telkens weg. Als of ze bang was vast te zitten in mijn ogen. Ik vroeg haar idee… en ze antwoorde gewoon excellent… ik luisterde aandachtig… en ik had haar echt niet zo verwacht. Het was een enorme shock voor me. Eerst was ze een huisvrouwtje die nederlands sprak, maar niets af wist van de wereld… en nu was het een zakenvrouw. Helemaal opgewerkt tot een hoge functie. De vergadering liep ten einde en ik zag haar snel opstaan en alles bij elkaar nemen. Ze wou van me af. Dat zag k meteen; Ik zag die schrik in haar gezicht. Maar ik moest en zal met haar praten. Dus graasde ik ook alles snel bij elkaar en liep haar achterna. Ze sprong bijna de lift in, ik probeerde die nog in te halen maar tevergeefs schoven de deuren toe … mijn gedachten zaten nergens anders dan bij haar. Ze zag er zo profesioneel uit vandaag. Mijn hart klopte hevig en ik voelde me vrolijk. Ik was blij dat ik haar heb gezien. Het gaf me een heel goed gevoel. Tegen het einde van de dag liep ik naar beneden naar mijn auto. Mijn telefoon ging af en weer zag ik een marokkaans nummer. Ik nam op en ja… het was hanane. Het ergste was, dat het bijna marokko tijd was, nog een weekje werken en ik zou met mijn moeder en vader naar marokko gaan. En dan moet ik haar gezicht weer zien, en daar heb ik totaaaal geen zin in. Ik bleef maar praten met haar… gewoon beleeft antwoorden. Ik hoorde de auto naast me starten dus keek ik ff op… wielie… RAfika???? In een auto???? Ik gooide de telefoon dicht op Hanane en stapte mijn auto uit… Rafika reed snel naar achter en scheurde weg… ik stapte mijn auto in en zette het op een achtervolging. Dit is Rafika van vroeger niet meer… helemaaaall veranderd!
Rafika:
Ik besloot ongemerkt mijn auto in te stappen en dan weg te rijden… dat deed k ook.. hij stapte snel zijn auto uit, maar ik was hem slimmer af. Ik reed meteen weg. En liet hem daar achter… oef!! Gelukkig… ik reed de autosnelweg op naar huis… ik keek door mijn spiegeltje om te zien of hij me niet was gevolgd… en ja hoor. Daar reed een bmw metalisé 10 meter van me vandaan. Ik deed wat muziek op en negeerde hem. Hij woonde tenslotte ook in Antwerpen. Maar dan toen hij normaalgezien moest omdraaien om naar huis te gaan reed hij gewoon achter me aan… awielie?? Hij gaat me tog niet volgen tot bij me thuis?? Mijn vader heeft geen contact meer met zijn vader. Ruzie zeg maar. Dus ik denk dat mijn vader zijn ‘jachtgeweer’ (slachtmes voor mgarba) uithaalt en m dood doet… pfff rwina kehla. Ik parkeerde mijn auto voor de deur en hij reed gewoon verder langs me heen, de volgende straat in en weg was hij.
Ik kwam binnen en trof mijn moeder aan in haar kamer. Ze was druk bezig met het maken van mijn broertje hun valise… noujah.. ze gaan eind deze week naar marokko. Ik heb pas over twee weken vakantie. En dan nog vertrek ik pas de derde week met het vliegtuig. Plots begon ze over mijn schoonfamilie
Moeder: weet je wat ze hier rondbazuinen over jou
Rafika: wat dan?
Moeder: dat je met een andere man bent geweest
Rafika: WAT???
Moeder: ja, dat vertellen ze hier rond, en dat door je schoonmoeder en schoonzus..
Rafika: ach ze kunnen de pot op, lie bga ie 7der i 7der ( wie er wil praten, praat)
Moeder: je vader is woest op die familie, wanneer ga je je scheidingspapieren aanvragen?
Rafika: ik weet het nog niet…; zei ik verlegen.. diep in mijn binnenste wou ik niet scheiden.
Moeder: ewa je ziet zelf maar. Ik heb allesinds hafid gevraagd te komen als we weg zijn. Hij gaat ook rond die tijd naar marokko. Denk zelf dat jullie op dezelfde vliegtuig zitten
Rafika: serieus zei ik meteen enthousiast.
Ik had een tijdje mijn neef niet meer gezien … noujah… sinds die dag dat ik ruzie had met riad… die dag die alles op zijn kop zette… maar tog.. dankzij die dag ben ik sterker geworden, werk ik, heb ik mijn rijbewijs, diploma gehaald. Ik dacht weer aan de woorden die mijn moeder zij toen ik in mijn bed lag. Zijn moeder roddelt slecht over me. Raar dat het gaat over vreemd gaan. Heeft riad alles verdraaid soms? Heeft hij gaan zeggen dat ik vreemd ben gegaan ipv hem? Ik was woest en kon weer moeilijk slapen. Ik zal er morgen over spreken. Ik moet het weten. Uiteindelijk viel ik in slaap…Ik kwam aan op het werk en ging meteen aan het werk. Ik had vanalles te doen. dus vergat ik dat gesprek die ik nog wou hebben met riad. Plots kwam de directeur naar me toe en vroeg me te komen naar zijn bureau…
Directeur: dag Rafika J zou je ff willen meekomen naar mijn bureau aub J
Rafika: euhm.. ja hoor.. ik kom er aan
ik stond meteen op en volgde hem. Iedereen keek me aan van (oh my god). En dat maakte het nog bangelijker voor mij. Ik stapte met knikkende knieën zijn kantoor binnen en ging tegenover hem staan
Directeur: neem gerust plaats
ik dacht heel kort na…het ander gebouw.. daar zat Riad….oh nee… maar jah… het gebouw is groot dus waarschijnlijk zit ik in het tweede verdiep en hij op de 12de… ik krijg ook meer… dus kan ik mezelf veel meer permitteren..wrm niet?
Rafika: nou… dat lijkt me prima
Directeur: morgen kan u dan alles verplaatsen. u krijgt ook een vast contract. een goeie werkkracht als u, willen we natuurlijk niet kwijt
Mohamed: ewa mezian… anders verliezen we mooi zicht om de hele werkdag op te staren
Rafika: safieee mo… rot nu maar op…slijmerd
Mohamed: hahaha nee ik ben serieus hoor
Rafika: safie is goed, zei ik met rode wangen…
Mohamed: hmm leuk dat je praat… je bent normaal zo stil… terwijl je hebt echt een mooie stem… je moet meer praten… wat dacht je na het werk… gaan we iets drinken en wat bijpraten???
Riad kwam in mijn hoofd…wat hij me had gelapt… ik vertrouw geen 1 man.
Rafika: nee… ik heb geen tijd
Mohamed: de dag erop dan?
Rafika: nooit….
Mohamed: ok… kan ook… ik probeer later wel opnieuw
zei hij met een glimlach en liep met een hoge dunk weg. hij ging bij de jongens en ging waarschijnlijk alles vertellen… ik lachte in mezelf, ik ben morgen weg sukkel dus is er geen later opnieuw. Ik zag Pol de directeur lopen naar zijn bureau…
Directeur: Mo… ik moet je spreken
Mo: oui chef… zei hij al saluerend net als een soldaat
hij werkte hier al vier jaar, dus normaal dat hij het goed kon vinden met hem. Ook hij kwam terug met een glimlach…
Mohamed: bekijk me maar mensen… bekijk me goed vandaag, want morgen ben ik foetsieeee hahahah
Marokkaan: kifach…Mohamed: heb promotie ennnn ik moet naar het ander gebouw… vanaf morgen
Rafika: dag pol…. zei ik
Mo stond er met mond vol tanden
Pol: jij krijgt een bureau net naast Mo… mo achie…zei hij in het arabisch… toon rafika ff jou bureau
Mo: heb je haar ook verplaatst?
Pol: ja samen met jou
Mo: pfff ik ben je eeuwig dankbaar man… alhoewel… dacht echt dat ze van me hield… grapte hij weer
Ik kon mijn lach niet inhouden, maar die vervaagde meteen bij het zien van een woeste Riad die mijn kant op keek. Riad:
Ik was druk bezig met mijn werk toen die ene klootzak van gisteren binnenkwam… hij had alles bij zich van dozen tot tassen… wat gaat die doen, ik hoorde van tarik, een andere projectleider waarmee ik het goed kon vinden, dat hij overgeplaatst is, samen met nog iemand anders, waarvan hij de naam niet wist. Hij installeerde zich meteen en ging met die kortrokkige blondines, tuneseintjes,alerijntjes en Kongo-girl flirten.. allemaal secretaresjes, waarmee iedereen al van alles mee had gedaan . Behalve ik natuurlijk
Pol: ok hoop dat je het naar je zin krijgt… in ieder geval ik ga je voorstellen aan de persoon waarmee je af en toe samen moet werken. Als je me wilt volgen?
Rafika: ja hoor…
Hij draaide richting riad die nog altijd bezig was met Hajat en liep voor me uit…. Awielie… ik moet tog niet werken met hem zeker???Rafika:
Hij liep net naast de bureau van Riad… Hij keek me met een vraagteken aan. Ik ontweek hem, moest echt nix van hem hebben. Ik ben zijn vrouw nog zei hij gisteren, dus mocht ik niet met mo of iemand anders om gaan. Maar hij mag wel flirten met andere meiden zoals deze goedkope bimbo hajat, hij was tog ook nog mijn man? Was dit jaloersheid die in me opborrelde? Nee tog? Ik hou niet meer van hem…neeeeee doe ik niet. Ik kwam gek door mijn gedachtes.
Pol: euhm riad waar is tarik?
Riad: euhm die is ff naar het toilet… ow kijk daar komt hij
Een donker getinte jongen met lichtbruine haren en donkere ogen kwam onze richting uit.
Pol: Tarik dit is Rafika, rafika tarik..
Tarik: aangenaam zei hij met een grote smile
Rafika: insgelijks hij had zo’n zachte vriendelijk stem…
Ik ging weer terug naar mijn bureau en begon met mijn boekhouding. Ik kreeg grotere taken, meer verantwoordelijkheid. Het leek me eerst allemaal ingewikkeld maar met dat ik een snelle leerder was, lukte het me na een twee uurtjes. Ik voelde Riads ogen prikken in mijn rug…Mo had ondertussen zijn kennismaking afgerond en ook begonnen aan zijn werk.
Mo: vanwaar ben je eigenlijk?
Rafika: Antwerpen
Mo: waar Antwerpen? Borgerhout?
Rafika: nee berchem…
Mo: ow zo… ik ben van Temse
Rafika: heb je daar ook marokanen dan
Mo: ach marokkanen zijn net mieren in de zomer… overalll
Rafika: hahahahah
Mo: hahahah of niet?
Rafika: a gek…
Mo: en in marokko vanwaar?
Rafika: agadir
Mo: owwww sousiaaa
Rafika: chel7a ja
Mo : leukkkk ik ben een pure 3arbi van Casa
Rafika: ewa bsa7tek…
Mo: ajhaj… lay3teek saha a zina
Rafika: choof mo… mij naam is Rafika…. Dus die zina, rwina; tgarbeeka 3affak stop daarmee. Respect a mo….
Mo: je bent een schoonheid, wat kan ik eraan doen? Het is gewoon zo, ik zeg het niet om met je te flirten ffzo…
Ik keek hem aan van ‘yeaaah right’
Mo: hahaha ok ok ik flirt wel met je… maar heeeeel klein beetje… ik meen het, je bent een zina… maar ok als je wilt dat ik je naam zeg… dan doe ik dat ook voor mevrouw zei hij zelfverzekerd
Rafika: nou mevrouw zou dat heel leuk vinden
Mo: ewa zeena… vertel s hahaha neen d7ak m3ak… safie doe verder of pol ontslaat me door jou
Rafika: ahhaha sukkel, jij moet nodig je volume wat stiller zetten a radio gatvrrrr
Mo: hahahahha die was goed…
Hij was echt wel een leuke kerel… ik werkte verder tot Tarik bij mijn bureau kwam staan..
Tarik: heyy rafika… heb je nu ff tijd?
Rafika: ja hoor
Tarik: nou dan kan ik je wat uitleg geven, kijk kom mee naar mijn bureau dan is het makkelijker
Rafika: ok is goed..
Ik volgde hem, raar maar waar, riad keek me niet aan. Hij werkte gewoon verder en deed alsof hij me niet zag. Alsof hij me niet kende. Tarik nam een bureaustoel naast de zijne en wees me ernaar.
Tarik: neem maar plaats…
Hij legde me alles wat uit. En ik zou in feite zijn werken moeten samenvatten enzo…op het eerste zicht leek het me ingewikkeld… maar uiteindelijk geraakte ik er wel aan uit. Riad keek me geen 1 keertje aan. Als er een blonde voorbij liep deed hij extra vriendelijk. Die meid liep dan blij dat ze was weg, omdat ze ff gecommuniceerd had met de knapste projectleider…tazzz 3la dom blondje, hij was geen haar veranderd…gewoon een flirtkont, meidenfreak… tazzz 3leek a hond… mannen zijn honden, klaar. Uiteindelijk begon Tarik persoonlijke vragen te stellen zoals vanwaar ik was blabla. Ik merkte dat hij gewoon vriendelijk wou zijn. Niet dat hij iets wou proberen ffzo. Hij zelf was van Tunesische afkomst en woonde in Hasselt. Gatvrr telkens heen en terug, moest wel zwaar zijn. Uiteindelijk liep ik terug naar mijn plaats waar Mo op me wachtte…
Mo: ga je mee lunchen?
Rafika: nee ik ga wel alleen
Mo: safie Rafika wollah doe je nix aan… gewoon collega’s onder elkaar, wielie ik bijt niet
Rafika: pfff waarom ook niet waar ga je dan eten
Mo: cafetaria
Rafika: jalah
Ik nam mijn tasje en liep naar beneden. Het eten zag er behoorlijk uit… maar sebhanelah moest nix hebben handgemaakt van belgen… iew… die mensen raakten varkensvlees aan en al die stinky shit soms zaten ze in hun haren en deden verder met het eten, nee dank je. Of die vrouwen hadden lange nagels, ik was daar allemaal vies van. Dus, bestelde ik een belegd broodje, die al verpakt was in een doorzichtig plastik, duidelijk zo aangekocht.
Mo: safie? Heb je daar genoeg mee of wat?
Rafika: ja
Mo: doe normaal meid, je gaat echt niet verdikken… gestoorde vrouwen
Rafika: daar ligt het niet aan. Ik eet niet veel, van gewoonte..
Mo: ewa wat jij wilt
We namen met onze plateau’s plaats aan tafel. Ik nam er nog een desertje bij en een flesje cola. Mo prikte maar in de visfilet en at maar van de puree…. Ieww en dat zei ik luidop…
Mo: wat?
Rafika: nix hoezo
Mo: je zei ieww
Rafika: zei ik dat dan
Mo: zei ik dat dan, zei hij me na… vertel op meid
Rafika: waloe eet verder gatvrrr denk aan die volumeknop mo
Mo: hahaha vertel vertel serieus
Rafika: ok als je het echt wilt weten, ik vind die eten ver van smakelijk
Mo: hoezo…hij stopte met kauwen en keek me bangelijk aan
Rafika: ach gewoon, ik vind Belgische vrouwen echt niet hygiënisch… check vb die ene vrouw haar nagels, die vrouw die je bediende…heb je haar nagels gezien
Mo: nee hoezo
Rafika: bijna twee cm lang, wat zou daar niet allemaal onder zitten, ze is waarschijnlijk daarnet naar het toilet geweest… tfoeiiii
Mo: jeu3euuuukkk wollah je bent walgelijk met je gedachten,
Hij gooide zijn vork op het bord en duwde zijn plateau weg
Rafika: ik zei je tog nix nix, maar je moest het weten…
Hij zweeg en keek naar het bord…uiteindelijk stond hij recht en verdween uit de cafetaria… wielie… heb ik iets verkeerds gezegd? Ik keek rechts van me en zag riad met die ene blonde aan tafel… hij zag me niet… ik keek snel voor me uit en at verder van mijn broodje. Hij doet maar… dacht ik. Blondine jager
Riad:
Ik kon mijn gedachten niet vestigen op mijn werk. En ik denk dat zolang rafika hier werkt, ik dat nooit zou kunnen doen. Ze was gewoon doodleuk aan het lachen met mo. Ze hadden het echt wel leuk samen… tfoeiiii het liefst van al ging ik daar naar toe en sleurde ik mo weg door het raam naar buiten. Gatvrrr ik kwam gek. Tarik merkte dat ik prikkelbaar was. Dus zei ik gewoon nix. Ik wil niet dat iemand hier weet dat ik haar man ben en zij mijn vrouw…privé met werk gescheiden houden. Alhoewel… mo zou dat wel s mogen weten. Stel je voor dat je verliefd op m word? Dan ben ik haar kwijt.
Tarik: ik ga rafika ff wegwijs tonen…
Riad: ok
Ik werkte verder en keek niet op naar haar. Was boos, omdat ze zoveel aandacht gaf aan die klootzak. Tarik legde alles uit en dwaalde weer af. Hij vroeg haar van waar ze was enzo en ze antwoorde doodleuk op zijn vragen… wajawwww rafika je maakte me gek van woede. Blonde meiden kwamen voorbij en ik sprak hun aan. Ik hoorde wel af en toe dat ze me “een hot stuk” zoals ze me noemden vonden… ik kreeg veel telefoonnummers, deed alsof ik ze opsloeg en wiste ze dan uiteindelijk in de auto allemaal uit. Ze3ma vriendelijk zijn. Ik sprak met hun omdat ik Rafika boos wou maken. Dat deed ze ook bij mij. Ze deed het waarschijnlijk expres… zo praten met Mo. Ik weet dat ze nog van me houd…ik weet het gewoon. Ze had nog nooit iemand gehad voor me… ben haar eerste liefde… dus dat kan niet dat ze me vergeten is… of wel? Ze liep uiteindelijk weg en nam haar tasje… ze volgde mo naar buiten…waarschijnlijk samen gaan lunchen… ze is van mij vuile zemmel, dacht ik woest.
Sandra: eyyy lekker stuk hahaha
Riad: ow hallo sandra
Sandra: gaan we samen lunchen?
Riad: euhm.. ja is goed
Ik nam mijn pul en liep samen met haar naar beneden. Ik zag mo en Rafika… aanschuiven in de rij dus deden wij dat ook. Rafika nam een belegd broodje…:s is ze op dieet ffzo? Ze had een mooi lichaam, wrm dieeten? Halooo
Rafika:
Mo kwam na tien minuten de cafetaria macho ingewandeld
Rafika: waar was je?
Mo: ik ga een broodje bestellen, kom zo terug
Rafika: ok
Hij bestelde een broodje en kwam terug aan tafel
Rafika: ewa?
Mo: ieww meid… wollah ieww die gedachten van je
Rafika: hahaha jah sorry mo, maar het is gewoonz o
Mo: safie safie, wollah heb net alles overgegeven, wollah eet nooit meer iets van belgen
Rafika: hahahahahahahhahahaha
Mo: wat lach je sukkel
Rafika: hahahahhaha nix…pfffhahahahahhahaha
Mo: ja ja lach me maar uit
Rafika: nee safie…
We aten al lachend verder. We spraken wat over de vakantie, mo ging voor twee weken naar Barcelona, ik dus over drie weken naar marokko.
Mo: owww ga je dan naar agadir
Rafika: ja onder andere…
Mo: Marrakech is echt superrrr!! Ik zweerrr je!!
Rafika: ja een goeie vriendin van me woont daar, incha Allah ga ik er langs dit jaar
Mo: incha Allah
Ik sloeg geen acht meer op riad. keek hem geen enkele keer meer aan, want vond het laag van hem dat hij met blonde meiden ging eten zehma, als hij om me gaf zou hij zich moeten bewijzen, en aantonen dat hij spijt heeft van wat hij gedaan had 9 a tien maand geleden, maar nee, in plaats daarvan bewees hij nogmaals dat hij nix waard was. Allesinds geen tweede kans. Op het einde van de dag reed ik meteen naar huis. De hele week ging het identiek hetzelfde. Soms ging mo met van die vriendinnetjes van hem eten zodat ik gewoon op kantoor bleef. Riad ging telkens met een andere meid eten. Hij sprak me geen 1 keertje aan, en ook wist niemand van onze relatie af. Vrijdag middag was ik vrij. Dus ging ik meteen naar een advocaat die ik van Mo gekregen had. Ik zei dat een vriendin van me wou scheiden… dus gaf hij me meteen een adres van (volgens hem) een super advocaat, nog nooit verloren. Ik kreeg een formulier mee die ik en hij zou moeten tekenen. Mijn handtekening plaatste ik ter plaatse … vervolgens reed ik terug naar huis. In mijn kamer bekeek ik het document… vastberaden stapte ik mijn auto weer in en reed richting hun huis. Ik weet dat ik die moeder zou moeten trotseren, maar daar was ik klaar voor… was veranderd en dat dankzij Leila ik stapte mijn auto uit en liep vastberaden naar de deur waar ik aanbelde. Ik bleef wachten tot de vader open deed… de enige persoon die me verwelkomde in de familie
vader: asalam 3aleikoom
rafika: wa3aleikoom salam a 3amie l7adch
hij bleef beleefd en vriendelijk, ik vroeg of riad thuis was, maar blijkbaar was hij nog altijd op het werk. Net toen ik me wou omdraaien hoorde ik die moeder aan de deur
Moeder v riad: ahjata… kom terug hier
Ik draaide me om, ze was een vrouw met de leeftijd van mijn moeder, dus respecteerde ik haar en ging ik terug naar haar toe
Moeder v riad: wat moet je?
Rafika: ik wou ff met riad spreken
Moeder v riad: waarover
Rafika: persoonlijke zaken
Moeder v riad: a7ejana… je hoeft niet te komen slijmen, want scheiden ga je van hem. Ook al wil je zelf niet
Rafika: a vrouw wat is je probleem? Hou tog eens voor 1 maal je mond en stop eens met te doen alsof je verstand hebt van zaken. Moei je met je eigen zaken. Ik sta hier met een document om te scheiden, het is aan je zoon om ze te tekenen… dus kom me niet vertellen dat ik niet wil scheiden, ca va? En ps: stop met leugens te verspreiden…
ik gaf haar het document die ze weigerde aan te nemen. Ik liet ze gewoon vallen voor de deur en draaide me terug om naar mijn auto en reed weg… tfoei ziekelijk wijf. Ik reed naar huis… hopelijk dat hij tekent en we kunnen scheiden. Zo kan ik opnieuw beginnen, gewoon mijn werk mijn familie en trouwen zat er voor mij niet in, want vertrouwen in mannen was ik Allang verloren.
Mijn ouders vertrokken op reis. Ik was het week-end alleen thuis. Ik verveelde me gewoon rot!! Mijn neef liet weten aan mijn moeder dat hij maandag avond toe zal komen. Ach incha Allah, want kon goed met m praten. En hij deed me lachen. Ik vroeg me af of riad de papieren had gezien. Hij liet allesinds totaal nix van m weten
Maandag ochtend reed ik naar het werk. Was doodop want had gisterenavond films bekeken tot de late avond. Mo stapte zijn golf 3 uit en kwam mee met mij naar boven. Ik kon het goed met hem vinden. Hij was minder flirterig tegenover me, eerder oprecht en vriendelijk… natuurlijk ook gekjes. Riad was er nog niet. Maar hij kwam enkele minuten na mij binnen. Ik schrok van zijn blik. Hij keek me dodelijk aan, kwam voorbij en ging naar zijn bureau. Ik sloeg er geen acht op. Ik besefte dat ik mijn map vergeten ben op mijn achterbank dus keerde nam ik mijn autosleutels en liep ik de lift in. Ik ging naar de ondergrondse parking naar mijn auto toe waar mijn map blonk op mijn achterzetels… ik deed de auto open en nam die eruit. Net toen ik me omdraaide, kwam riad uit de lift… ik liep gewoon met mijn hoofd gericht naar de grond verder tot ik bijna tegen hem op botste
Riad: wacht!! Ik moet met je praten!!
Riad:
Ik werd er gek van. Hoe ze met die mo bleef optrekken en lachen. Ze3ma goeie collega’s… mijn voeten ja. Ik besloot haar gewoon te negeren. Heel de week lang, hield ik het vol. Zij ook wel. Ik hoorde vele mocro’s vragen wie ze was.Want ze was de enige die een hoofddoek droeg en een hoge functie had. Ik had dan altijd telkens zin te zeggen mijn vrouw, dus blijf uit haar buurt. Maar dat zou een opschudding veroorzaken, dus zweeg ik gewoon en deed alsof ik haar niet kende. De enige die wist van onze relatie was Tarik. Ik weet dat hij kan zwijgen, dus ma3lish. Hij schrok wel eerst, ik vertelde hem gewoon alles, hoe ik vreemd was geweest en ze het had ontdekt. Ik had toen ook haar nummer in een hoekje van de lade kast gevonden.. het nummer van Ilham in de tijd toen ze die me gaf. Dus wist Rafika er eigenlijk langer van, alleen zweeg ze. Gatver wat was ik een klootzak. Waar was ik tog met mijn verstand.
Ik kwam terug van het werk en vond mijn moeder in de keuken, boos heen en weer tegen haar zelf aan het praten.
Riad: salam 3aleikoom a ma
moeder: wa3aleikoom salam…. Waar was je??
Riad: werk kifach
Moeder: ewa Rafika is hier geweest
Riad: WAT???
Moeder: ja inderdaad WAT ze was gemeen tegen me. Ik dacht zelf dat ze me ging slaan. Maar tog niet, ze heeft een bruine grote enveloppe op de grond gegooid en weg geweest. Hij ligt op de televisie..
Wat ??? rafika mijn moeder bijna slaan? Nee tog? En dan die Enveloppe??? Ik spurte ernaartoe… mijn hart klopte in mijn keel, want diep in mijn hart hoopte ik dat het niet was wat ik dacht… fokkkk dus tog… ze wou van me scheiden…mijn hart versomberde meteen…ze wou me niet meer thalla Hafid
Hafid: beslama
Met een glimlach rond mijn lippen werkte ik verder aan mijn werk
Mo: dus je bedriegt me met ene fransman… zei mo plots
Rafika: hahahhaha jeh gestoorde
Mo: nix te gestoorde, het is uit rafika…. Hoor je me… het is voorbij en ik wil je nooit meer zien
Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ik vond m echt een leuke gast om mee te werken. Hij praatte wel enorm veel, maar meest van al was het lachen om zijn praat.
Mo: hahah nee serieus, je liefje ofzo?
Rafika: nee is me neef van lille….hij komt een 2 weekjes bij me logeren en we gaan dan samen naar marokko.
Mo: hmmm zorg niet dat ik dingen hoor he
Rafika: hahahaha nene komt goed
Mo: breek me hart niet…
Rafika: zou ik niet durven
Mo: aaaaa zie je wel… liefde is mogelijk tussen ons
Rafika: werk door a sukkel werk door voor pol je weer brengt naar het eerste gebouw
Mo: wollahila… dan kan ik weer terug bij de debielen
Rafika: hahahahaha zieke
De hele dag verliep zwaar. Maar mo hielp me af en toe… Ook moest ik taken finishen voor Tarik. Hij deed anders tegen me vond ik. Ach ja, het zal wel mijn gedachten zijn. Op het eind van de dag hoopte ik op een bruine enveloppe… maar kreeg helemaal nix. Ik merkte af en toe riad’s woedende ogen op. Maar hij kun de pot op. Hij had geen reden om boos op me te zijn. Zijn dikke vette schuld!! Het was alsof ik geen liefde meer voor hem voelde, eerder walging. Hoe mooi hij ook mocht zijn. Het deed me walgen, hij nam het constant op voor zijn moeder. Als ik in fout was, ok.. dan maar normaal. Maar het probleem is, dat zijn moeder zo’n ruziestoker was, ze kon liegen als de beste, stoken als de beste, en nog was het mijn schuld.
Ik liep naar mijn auto en reed weg naar station berchem, want daar zou mijn neef toekomen. Ik wachte in de hal tot ik een typisch Frans geklede gek zag. Schuine petje op, trainingsbroek met 1 pijp ophoog andere naar beneden met zijn witte sportkousjes… en zijn leren jasje.. hahaha grappig zicht eigenlijk…hij liep echt macho, bijna net als mo.
Hafid: salammmm cousineeee!!! Hahahahh ( salam nicht)
Rafika: ahlannn hafid.. ca va bien?
Hafid: hamdoulilah
We gaven elkaar een hand en liepen verder naar mijn auto… hij begon meteen over hoe classevol mijn auto was enzo. Ik liet hem rijden tot thuis. Hij reed weer gangsterachtig.. hahahah ze3ma deed hun na. Thuis aangekomen ging ik wat eten koken terwijl hij een douche nam.
TRing Dong….
Wie zou dat zijn?Rafika:
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik liep naar de deur en deed open…Riad stond aan de deur, met de bruine enveloppe in zijn handen. We keken elkaar eerst een poosje aan…
Riad: hier heb je jouw enveloppe… maar ik zeg je, ik heb getekent om jou blij te stellen, niet met mijn hart. Ik wil het opnieuw proberen, dolgraag, maar jij wilt niet…
Ik zag dat hij het er echt moeilijk mee had. Zijn ogen zagen rood… vroeg me af of hij gehuild had, of gewoon verkouden was ffzo.
Hafid: c ki? (wie is het)
Hafid stond naast me en Riad keek me meteen aan… met een vraagtekenend gezicht.
Hafid: quesque tu veux? (wat moet je) vroeg hij tegen Riad… oh nee… zolang hier maar geen ruzie uitbreekt.
Riad: je suis venu pour parlé a rafika (ik ben gekomen om met rafika te praten)
Hafid: Rafika tu veux que je reste? (rafika wil je dat ik blijf?)
Rafika: non ca va…(nee het is goed)
Hij gaf Riad nog een dodelijke blik en liep weg naar de woonkamer.
Riad: je maakt het je wel gezellig he nu je ouders weg zijn?
Rafika: wat bedoel je daar weer mee?
Riad: eerst mo, nu hafid
Rafika: het is niet omdat jij van alles doet met andere meiden, dat ik het daarom ook doe met andere jongens. Je kunt ook gewoon een vriendschapsrelatie hebben ipv een sexrelatie.. okay,
Dat was een klap in de roos. Opsouten, hij hoeft mij niet te beledigen.
Rafika: ik moet gaan… vaarwel en deed de deur toe op zijn neus. Ik was grof, dat besefte ik wel. Ik deed ook mezelf pijn door zo te zijn tegen hem. Maar hij had me enorm geraakt, door vreemd te gaan. Dat was het ergste wat je een vrouw kon aan doen, vreemd gaan. En dan nog op de koop toe mij in de steek laten.
Ik liep naar de woonkamer waar ik mijn neef op de zetel trof tv kijken.
Hafid: wat zei hij? Vroeg hij in het chelha
Ik had een brok in mijn keel…hij had de papieren getekent… diep in mijn binnenste wou ik dat hij die niet tekende…ach het is mijn eigen schuld. Ik moest nu de scheiding verder zetten.
Rafika: nix… waloe…
Hafid wist wel dat ik alleen wou zijn, dus zei hij verder nix meer. Ik liep naar de keuken en nam plaats aan de eettafel… ik haalde de papieren uit en zag zijn krabbel…zonder dat ik het zelf wou, liepen de tranen over mijn wangen…ik besefte dat ik nog om hem gaf… maar hij had me gekwetst en het was onmogelijk voor mij om hem nog te vertrouwen. Hij had die geschonden… ik wou de papieren terug steken toen ik een klein blaadje zag. Ik haalde die ook uit en vouwde het open
Ik hou van je… zal het altijd doen…ik teken niet met mijn hart, maar doe het om jou gelukkig te stellen, aangezien je dit echt wilt. Ik hoop dat je een goeie man leert kennen, iemand die je zal geven wat je wilt. Ik weet dat ik in fout ben, en ik weet dat ik een klootzak was. Maar ben veranderd. Moheem het doet er allemaal niet meer toe. Ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven en me niet zult vergeten, want dat doe ik nooit van mijn leven…je blijft in mijn hart…
Ik hou van je, i always will
Riad
Een traan druppelde op het blaadje… oh my god wat deed hij tog met me. Hij had me zoveel pijn bezorgt, en nog hield ik van hem. Pffff mijn neef kwam binnen en ik stak alles weg… ik veegde mijn tranen af en stond recht.. hij zag dat ik had gehuild dus probeerde hij me te troosten
Hafid: eyyy rafika.. safé.. tu vas recontré quelqu un d autre….mieux que Riad..(je zult iemand anders leren kennen, beter dan riad)
Ik wou niet huilen… ik wou sterk zijn en hem vergeten, ik wou een grove bitch zijn en hem pijn doen… maar kon het niet. Ik had een te zacht karakter, was over gevoelig. Hafid nam me in zijn armen en probeerde me te troosten…uiteindelijk liet ik hem los en ging ik het eten opdienen. Ik wou alles vergeten. Wou opnieuw beginnen. Ik zou nog een week werken, de volgende week van alles klaar maken en dan op reis. Dus nog een weekje geduld hebben… en dan zou ik hem een poosje niet meer zien.
De volgende dag bracht Hafid me naar het werk, dus gaf ik hem mijn auto zodat hij overal kon gaan, anders zou hij zich dood vervelen. Ik liep naar de lift terwijl hij wegreed. Ik nam plaats aan mijn bureau en begon meteen aan het werk. Ik kreeg een uitnodiging tot een vergadering, die ik moest bijwonen. Vandaag nog om 10 uur en het zou kunnen uitlopen tot na de middag.. pfff. Dit moest wel serieus zijn. mensen kwamen binnen, maar ik keek niet op. Blijkbaar kwam Mo vandaag niet. Ziek zeker ffzo. Ik moest naar het toilet mijn blaas scheurde bijna… ik spurte ernaartoe. Toen ik klaar was liep ik de ruimte weer in. Ik kon het niet laten te kijken naar Riad. Hij keek me zielig aan. Ik kon hem niet meer aankijken, want het deed mezelf ook pijn. Ik liep vlug naar mn plaats en maakte mezelf klaar voor de vergadering. In de zaal aangekomen nam ik plaats. Het was alsof ik de pest had ffzo, niemand kwam naast me zitten. Jah uiteindelijk had ik meer plaats voor mezelf wrm moest het ook zo lopen. De directeur kwam binnen en begon aan zijn speach. Plots kreeg ik een papiertje toegestopt.. ik nam het aan en probeerde het zo min mogelijk opvallend te lezen.
‘heb je mijn briefje gelezen’
Ik deed alsof ik notities nam en schreef terug
‘ja, dank je dat je getekent hebt’
Ik gaf het terug en keek naar zijn gezicht die meteen verging toen hij mijn zin las. Ik keek weer voor me. Ik voelde me echt fokked up. Wrm moest hij ook naast me komen zitten. Mijn ogen gingen naar zijn haar zijn zijkant van het gezicht… aangezien hij keek naar voor…zag ik maar de helft. Hij was elegant gekleed… pfff…het leven is hard.. ik voelde plots zijn dijbeen tegen de mijne, deed hij het expres? Of was hij er bewust van? Het voelde goed aan allesinds…ik trok mijn been niet terug… ik kon er niets aan doen maar dacht aan die troela… die ons uit elkaar bracht, die ilham…en ook zijn moeder. Het was haar gelukt. We zijn uit elkaar. Ik trok mijn been meteen terug… hij keek gewoon verder voor zich uit. Mijn buik knorrde.. awielie hechma… ik had honger. Alleen Riad hoorde het gelukkig. Hij keek me aan en ik keek gewoon voor me uit, ze3ma het is ik niet.. hahaha. Natuurlijk knorde het weer en uiteindelijk was de vergadering ten einde. Ik had geen zin in een belegd broodje die ik al dagen at. Hafid had mijn auto. Dus zou ik het moeten stellen zonder eten. Ik had nog een appel in mijn tas. Daar zou ik het ff mee moeten doen. Ik nam alles bij elkaar en liet riad achter met een Marokkaanse meid. Die plots iets moest vragen. Ik liep naar boven en nam plaats aan mijn bureau nam mijn appel uit en begon te eten. De ruimte was echt leeg… bijna iedereen was gaan eten op een paar collega’s en ik na, die broodjes van thuis mee hadden of gewoon een appel ik dus. Plots kwam Riad boven… hij liep naar zijn bureau en liep dan uiteindelijk terug naar de lift… hij keek me aan, en kwam naar me toe…
Riad: wrm ga je niet eten?
Rafika: ik ben aan het eten.
Riad: een appel?
Rafika: ja en dan heb genoeg
Riad: ik hoorde je buik wel, dus met een appel denk ik niet dat dat genoeg is
Rafika: en dat is het dus wel
Riad: wrm praat je niet normaal? Hou privé en werk gescheiden
Rafika: ik praat normaal…
Hij had wel gelijk, ik behandelde hem gewoon als mijn man waarvan ik aan het scheiden was.
Terwijl we waren op het werk…
Riad: jalah naar de cafetaria
Rafika: ik moet dat eten daar niet
Riad: hoezo?
Rafika: gewoon ben er niet aan
Riad: ewa ga dan ergens anders eten
Rafika: ik kan niet
Riad: hoezo?
Rafika: mijn neef heeft mijn auto
Riad: ewa hier mijn sleutels en ga met mijn auto
Rafika: nee dank je
Riad: we zijn nu alleen collega’s ok… neem mijn auto en ga eten dan. Je hebt enorm honger ik weet het wel.
Ik vond het lief van hem. Maar deed weer dom en koppig…mijn buik gromde weer… en ik had dus echt degelijk honger, had gisteravond heel weinig gegeten en vanmorgen at ik nix. Probleem is waar moet ik gaan eten?
Rafika: ik weet niet waar ik moet gaan eten
Riad: kijk ik wil je wel voorstellen mee te gaan met jou, maar dat zal je niet willen
Rafika: werk en privé gescheiden… zei ik weer om hem te kloten…
Riad: laten we dan samen gaan, ik weet wel een lekkere plaats.
We waren allebei bezig ons zelf voor de gek te houden, ze3ma werk en privé gescheiden… terwijl we wilden gewoon bij elkaar zijn. Ik negeerde het gewoon en deed alsof ik nix verkeerd deed, ik ging eten met een collega… hij was mijn man niet.. klaar
Rafika: ok is goed
Hij keek me aan, alsof hij niet geloofde wat hij hoorde…
Riad: jalah
Ik nam mijn jas en tasje en volgde hem naar de lift toe
Rafika:
Ik volgde hem naar zijn bmw toe…hij deed mijn deur open en liet me instappen. Vervolgens stapte hij in aan zijn kant. Pffff dit deed me denken aan maanden geleden, kersverse bruid…
Riad: het is een eindje op in gent… we zijn er zo hoor. En we hebben extra langer pauze door de uitgelopen vergadering, dus ma3lish
Rafika: jah is goed, zolang we er maar geraken, heb honger
Riad: mevrouw ging dan een appel eten…
Ik kon mijn glimlach niet inhouden… hij keek me heel snel aan en glimlachte terug… verder tijdens de rit zei niemand nog iets. Hij zette een muziekje op van cheelab en Leki. One luv… ik voelde de spanning wel aan. We kwamen aan in Gent en gingen een Marokkaans restaurant binnen. We namen allebei plaats en keken elkaar aan….
Riad: ewa wat wil je eten
Ik nam de menukaart en ging bladeren…hij kwam dichter bij me zitten en keek mee in de kaart… ik voelde tintelingen in mijn buik… zijn wang was ongeveer 2 cm verwijderd van de mijne…we besloten een tachine te eten. De ober kwam die Riad blijkbaar kende, en hij bestelde waarvoor we hadden gekozen.
Riad: ewa naar marokko dit jaar?
Rafika: jah incha Allah over twee weekjes
Riad: ow met hafid ofzo.. vroeg hij … hij sprak hafid uit alsof het iets naars was
Rafika: ja en jij
Riad: ik ga volgende week al… dit is mijn laatste week werken
Rafika: owzo… jah van mij ook mijn laatste week maar vertrek pas later
Riad: ow leuk…
Rafika: jep…
We keken elk de andere kant op… we hadden helemaal nix te zeggen… plots schraapte Riad zijn keel…
Riad: uhum… euhm Rafika… ivm die scheiding..
Rafika: pffff nee begin er niet over
Riad: pfff luister gewoon… ik … pffff… wollah heb het er moeilijk mee…ik heb echt spijt weet je…
Ik keek de andere kant op… wou dit allemaal niet meer aanhoren. Ik mocht niet plooien. Ik kon het hem niet vergeven. Hij had me teveel aangedaan.
Rafika: het spijt me Riad… ik wil scheiden. Spijt komt te laat weet je. Ik was telkens goed voor jou. Je liet je moeder tussen ons komen, doe niet alsof… doe niet alsof je nix zag, alsof je blind was. Diep in je binnenste weet je zelf ook wel dat je moeder en zus me het niet makkelijk maakten. Ze stoken jou op, en jij gaf toe aan hun leugens. Geloofde hun boven mij… en op de koop toe ga je nogmaals vreemd met …. Met… die ene sloerie. Sorry.. en dat allemaal, terwijl ik er het beste van probeerde te maken. Ook ik was uitgehuwelijkt remember? Ik trouwde niet omdat ik het zelf wou… maar gedwongen.
Mijn tranen prikten achter mijn oogleden… ik stond ongewillig op en liep richting de wc’s… waar ik snel een toiletcabine binnenstapte en begon te snikken…pfff wrm ben ik ook mee geweest… met mijn stomme hoofd. Ik bleef er een paar minuutjes staan en veegde snel mijn tranen. Ik keek in de spiegel, en friste mezelf wat op. Vervolgens liep ik terug naar de tafel waar Riad zat met zijn ellebogen op tafel zijn hoofd in zijn vingers, en diep peinzend voor zich uit keek. Vanzodra ik aan tafel schoof excuseerde hij zich
Riad: sorry… sorry het was mijn bedoeling niet, dit boven te halen… soryy…
Rafika: ma3lish…
De ober redde ons uit de bedroefde sfeer door het eten op tafel te plaatsen. Hij haalde de zilveren deksel van onze borden
Ober: bsa7tkoom
Rafika: lay3teek saha
Riad: shokran lay3teek sha
Ik zei bismillah en begon aan mijn eten.
Riad: hmm echt lekker deze plaats
Rafika: ja idd
Riad: ik kwam hier vroeger veel met my vrienden enzo
Jouw vriendinnen zeker, dacht ik in mijn hoofd… gelukkig sprak hij niet meer over “ons” of de scheiding. We spraken alleen over het werk.. klaar. Of over marokko. Na het eten vroeg ik Riad mij ff bij Leila te brengen want had haar een poosje niet meer gezien. Hij stemde meteen toe. De ober kwam voor de afrekening en ik haalde mijn geld boven…
Riad: steek je geld weg gek
Rafika: ik ga betalen
Riad: nee wollah niet doe normaal awielie
Hij stak de ober briefjes toe en zei dat hij de rest kon houden. Ik stak mijn geld weer weg en we stapten op. Bij leila aangekomen zag ze de auto van Riad buiten staan, ze keek me eerst vragend aan… maar ik schudde mijn hoofd. Ik wist dat ze dacht dat we weer samen waren, dus legde ik haar de situatie uit. Ik bleef nog een tien minuutjes en zei dat ik ervandoor moest, duty calls. Ik stapte de auto weer binnen en trof Riad aan de telefoon… hij kreeg een rood gezicht toen ik naar hem keek… hoorde ik een vrouwenstem???
Riad:
Vergadering… pff weer die onnodige praat van de directeur.. echt soms maakten ze zich druk om de stomste dingen. Tijdverspilling gewoon. Rafika trof ik druk aan het werk… ze keek niet op.. was niet bewust van mijn aanwezigheid…ze liep naar de wc en kwam toen terug… ik volgde iedere beweging van haar. Haar neef zat bij haar thuis…en dat maakte mij gek gisteravond… wat zouden ze nu doen… dacht ik. Die moeder vertelde me dat ze het heel goed konden vinden samen. Ze is niet meer van jou Riad… sprak ik mezelf toe… ik kon het niet accepteren, kon het niet aanvaarden dat het over was tussen ons. Ik wil haar terug, dolgraag, maar zij wou me niet meer… en dat terecht. Ik moest mijn … maar binnenhouden. Ik liep richting de vergaderzaal en zag Rafika alleen zitten… ok dit is mijn kans om naast haar te zitten. Ik vroeg beleefd of dat kon. En ze antwoorde me beleeft terug dat ik plaats kon nemen… ow yeah…jammer genoeg stond de directeur voor mij en zat rafika naast me dus kon ik niet naar haar kijken. Ik wou weten wat ze vond van mijn klein briefje die ik bij de papieren plaatste… ik had me kapot gehuild, toen ik mijn handtekening plaatste… wajaw dit meisje heeft mijn wereld compleet veranderd. Ze bedankte me dat ik mijn krabbel plaatste… tfoei, daar wou ik niet aan herinnerd worden. Ik keek triestig voor me uit. Ik hoorde plots haar buik knorren… hahaha meskeena ze had waarschijnlijk honger, en het gegrom hield maar niet op. Na een poosje schoof ik mijn been naar haar toe… ik wou haar gewoon tegen me aan voelen. Ze verzette zich eerst niet, maar erna wel. Tfoei… eindelijk de vergadering was over. Ik dacht dat ik ter plaatse in slaap ging vallen. Ik wou Rafika inhalen en met haar lopen naar onze bureaus maar Samira hield me weer tegen. Zij had mij ook al haar nummer toe gestopt…
Samira: ey.. euhm… riad wrm belde je me niet ffzo.. heb gewacht hoor
Riad: jah sorry te veel werk enzo..
Samira… ok ma3lish… maar dan nog iets, het doet hier de ronde, dat die ene hoofddoekmeid je vrouw is? Is dat waar?
Mijn hart stond stil… wie had dit verspreid.. wie had dit laten uitlekken?
Riad: euhm… nee hoezo?
Samira: noujah, ik hoorde het ook maar hoor…
Riad: van wie dat?
Samira: van sandra…
Riad: ow.. ok
Ik liep verder naar boven en ging mijn geld halen voor de lunch…vroeg me in de lift af wie dit zou kunnen verspreid hebben. Rafika haalde me uit mijn gedachten. Ze zat aan haar bureautje te kauwen op een appel?? Je kon haar buik horen knorren tot in Tokio, en ze stilde haar honger met een appel ffwat? Ik vroeg het haar ook… maar ze antwoordde kribbig. Ik zei dan ook dat we collega’s waren… die vijandigheid doet ze dan maar buiten de werkuren. Gelukkig trapte ze erin, en praatte ze normaler tegen me. Ik wou het tog proberen, misschien wil ze me nog terug? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik overhaalde haar om samen te gaan eten. Ze stemde toe. Dus gingen we naar gent. Ik met mijn stomme hersens ook, begon over de scheiding… ze moest weten dat ik nog van haar hou. Ook al tekende ik, ik deed het om haar blij te maken. Dat had ik dus beter niet gedaan, want ze liep weg naar de toilet… toen ze terug kwam zag ik wel aan haar ogen dat ze een traantje had gelaten. Ik verontschuldigde me, want het laatste wat ik wou is haar in huil toestanden zien. toen de hakim kwam om af te rekenen, wou zij betalen… awielie 3la schande.. wat moest die jongen niet denken van me? Het was onmannelijk om een vrouw laten betalen. Ik gaf hem 80 euro met tien euro fooi. Ma3lish had genoeg geld. Alhamdoulilah allemaal hallal geld. Rafika vroeg me haar langs te brengen bij Leila… geen probleem, doe alles voor haar. Ze ging binnen in de winkel,terwijl ik op haar wachtte. Net toen Rafika de deur naderde van de winkel om te vertrekken ging mijn telefoon… oproep privé, ik nam op …. Hanane s stem groette hallo… Rafika kwam binnen en ik kon onmogelijk toe gooien…het zou anders opvallen… tfoeiii ze viel me de laatste tijd constant lastig met haar telefoons. Ik had haar nog nooit opgebeld, zij bleef het maar doen, ze wist niet van ophouden.
Rafika:
Ik bleef voor me uit kijken, terwijl hij het gesprek probeerde af te ronden… ik keek naar buiten… want had een brok in mijn keel en ik ademde hevig, door de schok. hij had net de papieren getekent en hij had het al aangepapt met een andere… en dan houd hij nog van me en had hij het er zogezegd moeilijk mee. Kowed sukkel!!! Het liefst van al stapte ik nu uit en vroeg leila me op het werk af te zetten, maar dat kon ik moeilijk doen.
Riad: waga safie… thallay.. beslama
Hij deed zijn telefoon in zijn zak en starte de wagen. Niemand zei iets. Hij durfde ook niet te praten. En beter ook, want zou hem echt afgesnakt hebben. Klootzak. Vrouwenfreak. Tfoeiiiii!!!!! Wrm ben ik mee geweest met hem… die vuile smerige sukkel. Op het werk aangekomen stapte ik meteen uit.
Riad: Rafika wacht!!
Ik wachtte op hem om te tonen dat het me ze3ma nix deed..
Riad: het is niet wat je denkt
Rafika: wat is niet wat ik denk? Waarover heb je het vroeg ik neutraal
Riad: je weet wel… doe niet alsof je neus bloed…. Dat telefoontje…
Rafika: ow… we staan op het punt te scheiden Riad, dus ma3lish als je al op zoek bent.
Riad: dat is niet zo… pfff aub Rafika…
Ik wou dat ik nooit geboren was. Ken alleen maar pijn. Altijd maar mensen die me pijn doen. In de lift probeerde hij het weer uit te leggen… ik werd echt razend
Rafika: HOU JE MOND!!!DOE WAT JE NIET LATEN KUNT!!!
Hij schrok van mijn uitbarsting… hamdoulilah gingen de liftdeuren open ik stapte de ruimte binnen en liep meteen naar mijn bureau waar ik aan het werk ging.. na een kwartiertje hoorde ik iemand naast me praten.
Mo: en heb je me gemist?
Rafika: eyyy gek!! Waar ben je geweest
Mo: wist van die vergadering, en heb me ziek gemeld… dus zwijg
Rafika: hahaha serieus… en je kon nix laten weten
Mo: zehma jij zou thuis blijven?
Rafika: misschien
Mo: noujah… k ga maar aan het werk gaan, hamdoulilah laatste week en dan op reis naar barcelonaaa
Rafika: ewa incha Allah…
Riad: hier heb je jouw enveloppe… maar ik zeg je, ik heb getekent om jou blij te stellen, niet met mijn hart. Ik wil het opnieuw proberen, dolgraag, maar jij wilt niet…
Ik zag dat hij het er echt moeilijk mee had. Zijn ogen zagen rood… vroeg me af of hij gehuild had, of gewoon verkouden was ffzo.
Hafid: c ki? (wie is het)
Hafid stond naast me en Riad keek me meteen aan… met een vraagtekenend gezicht.
Hafid: quesque tu veux? (wat moet je) vroeg hij tegen Riad… oh nee… zolang hier maar geen ruzie uitbreekt.
Riad: je suis venu pour parlé a rafika (ik ben gekomen om met rafika te praten)
Hafid: Rafika tu veux que je reste? (rafika wil je dat ik blijf?)
Rafika: non ca va…(nee het is goed)
Hij gaf Riad nog een dodelijke blik en liep weg naar de woonkamer.
Riad: je maakt het je wel gezellig he nu je ouders weg zijn?
Rafika: wat bedoel je daar weer mee?
Riad: eerst mo, nu hafid
Rafika: het is niet omdat jij van alles doet met andere meiden, dat ik het daarom ook doe met andere jongens. Je kunt ook gewoon een vriendschapsrelatie hebben ipv een sexrelatie.. okay,
Dat was een klap in de roos. Opsouten, hij hoeft mij niet te beledigen.
Rafika: ik moet gaan… vaarwel en deed de deur toe op zijn neus. Ik was grof, dat besefte ik wel. Ik deed ook mezelf pijn door zo te zijn tegen hem. Maar hij had me enorm geraakt, door vreemd te gaan. Dat was het ergste wat je een vrouw kon aan doen, vreemd gaan. En dan nog op de koop toe mij in de steek laten.
Ik liep naar de woonkamer waar ik mijn neef op de zetel trof tv kijken.
Hafid: wat zei hij? Vroeg hij in het chelha
Ik had een brok in mijn keel…hij had de papieren getekent… diep in mijn binnenste wou ik dat hij die niet tekende…ach het is mijn eigen schuld. Ik moest nu de scheiding verder zetten.
Rafika: nix… waloe…
Hafid wist wel dat ik alleen wou zijn, dus zei hij verder nix meer. Ik liep naar de keuken en nam plaats aan de eettafel… ik haalde de papieren uit en zag zijn krabbel…zonder dat ik het zelf wou, liepen de tranen over mijn wangen…ik besefte dat ik nog om hem gaf… maar hij had me gekwetst en het was onmogelijk voor mij om hem nog te vertrouwen. Hij had die geschonden… ik wou de papieren terug steken toen ik een klein blaadje zag. Ik haalde die ook uit en vouwde het open
Ik hou van je… zal het altijd doen…ik teken niet met mijn hart, maar doe het om jou gelukkig te stellen, aangezien je dit echt wilt. Ik hoop dat je een goeie man leert kennen, iemand die je zal geven wat je wilt. Ik weet dat ik in fout ben, en ik weet dat ik een klootzak was. Maar ben veranderd. Moheem het doet er allemaal niet meer toe. Ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven en me niet zult vergeten, want dat doe ik nooit van mijn leven…je blijft in mijn hart…
Ik hou van je, i always will
Riad
Een traan druppelde op het blaadje… oh my god wat deed hij tog met me. Hij had me zoveel pijn bezorgt, en nog hield ik van hem. Pffff mijn neef kwam binnen en ik stak alles weg… ik veegde mijn tranen af en stond recht.. hij zag dat ik had gehuild dus probeerde hij me te troosten
Hafid: eyyy rafika.. safé.. tu vas recontré quelqu un d autre….mieux que Riad..(je zult iemand anders leren kennen, beter dan riad)
Ik wou niet huilen… ik wou sterk zijn en hem vergeten, ik wou een grove bitch zijn en hem pijn doen… maar kon het niet. Ik had een te zacht karakter, was over gevoelig. Hafid nam me in zijn armen en probeerde me te troosten…uiteindelijk liet ik hem los en ging ik het eten opdienen. Ik wou alles vergeten. Wou opnieuw beginnen. Ik zou nog een week werken, de volgende week van alles klaar maken en dan op reis. Dus nog een weekje geduld hebben… en dan zou ik hem een poosje niet meer zien.
De volgende dag bracht Hafid me naar het werk, dus gaf ik hem mijn auto zodat hij overal kon gaan, anders zou hij zich dood vervelen. Ik liep naar de lift terwijl hij wegreed. Ik nam plaats aan mijn bureau en begon meteen aan het werk. Ik kreeg een uitnodiging tot een vergadering, die ik moest bijwonen. Vandaag nog om 10 uur en het zou kunnen uitlopen tot na de middag.. pfff. Dit moest wel serieus zijn. mensen kwamen binnen, maar ik keek niet op. Blijkbaar kwam Mo vandaag niet. Ziek zeker ffzo. Ik moest naar het toilet mijn blaas scheurde bijna… ik spurte ernaartoe. Toen ik klaar was liep ik de ruimte weer in. Ik kon het niet laten te kijken naar Riad. Hij keek me zielig aan. Ik kon hem niet meer aankijken, want het deed mezelf ook pijn. Ik liep vlug naar mn plaats en maakte mezelf klaar voor de vergadering. In de zaal aangekomen nam ik plaats. Het was alsof ik de pest had ffzo, niemand kwam naast me zitten. Jah uiteindelijk had ik meer plaats voor mezelf wrm moest het ook zo lopen. De directeur kwam binnen en begon aan zijn speach. Plots kreeg ik een papiertje toegestopt.. ik nam het aan en probeerde het zo min mogelijk opvallend te lezen.
‘heb je mijn briefje gelezen’
Ik deed alsof ik notities nam en schreef terug
‘ja, dank je dat je getekent hebt’
Ik gaf het terug en keek naar zijn gezicht die meteen verging toen hij mijn zin las. Ik keek weer voor me. Ik voelde me echt fokked up. Wrm moest hij ook naast me komen zitten. Mijn ogen gingen naar zijn haar zijn zijkant van het gezicht… aangezien hij keek naar voor…zag ik maar de helft. Hij was elegant gekleed… pfff…het leven is hard.. ik voelde plots zijn dijbeen tegen de mijne, deed hij het expres? Of was hij er bewust van? Het voelde goed aan allesinds…ik trok mijn been niet terug… ik kon er niets aan doen maar dacht aan die troela… die ons uit elkaar bracht, die ilham…en ook zijn moeder. Het was haar gelukt. We zijn uit elkaar. Ik trok mijn been meteen terug… hij keek gewoon verder voor zich uit. Mijn buik knorrde.. awielie hechma… ik had honger. Alleen Riad hoorde het gelukkig. Hij keek me aan en ik keek gewoon voor me uit, ze3ma het is ik niet.. hahaha. Natuurlijk knorde het weer en uiteindelijk was de vergadering ten einde. Ik had geen zin in een belegd broodje die ik al dagen at. Hafid had mijn auto. Dus zou ik het moeten stellen zonder eten. Ik had nog een appel in mijn tas. Daar zou ik het ff mee moeten doen. Ik nam alles bij elkaar en liet riad achter met een Marokkaanse meid. Die plots iets moest vragen. Ik liep naar boven en nam plaats aan mijn bureau nam mijn appel uit en begon te eten. De ruimte was echt leeg… bijna iedereen was gaan eten op een paar collega’s en ik na, die broodjes van thuis mee hadden of gewoon een appel ik dus. Plots kwam Riad boven… hij liep naar zijn bureau en liep dan uiteindelijk terug naar de lift… hij keek me aan, en kwam naar me toe…
Riad: wrm ga je niet eten?
Rafika: ik ben aan het eten.
Riad: een appel?
Rafika: ja en dan heb genoeg
Riad: ik hoorde je buik wel, dus met een appel denk ik niet dat dat genoeg is
Rafika: en dat is het dus wel
Riad: wrm praat je niet normaal? Hou privé en werk gescheiden
Rafika: ik praat normaal…
Hij had wel gelijk, ik behandelde hem gewoon als mijn man waarvan ik aan het scheiden was.
Terwijl we waren op het werk…
Riad: jalah naar de cafetaria
Rafika: ik moet dat eten daar niet
Riad: hoezo?
Rafika: gewoon ben er niet aan
Riad: ewa ga dan ergens anders eten
Rafika: ik kan niet
Riad: hoezo?
Rafika: mijn neef heeft mijn auto
Riad: ewa hier mijn sleutels en ga met mijn auto
Rafika: nee dank je
Riad: we zijn nu alleen collega’s ok… neem mijn auto en ga eten dan. Je hebt enorm honger ik weet het wel.
Ik vond het lief van hem. Maar deed weer dom en koppig…mijn buik gromde weer… en ik had dus echt degelijk honger, had gisteravond heel weinig gegeten en vanmorgen at ik nix. Probleem is waar moet ik gaan eten?
Rafika: ik weet niet waar ik moet gaan eten
Riad: kijk ik wil je wel voorstellen mee te gaan met jou, maar dat zal je niet willen
Rafika: werk en privé gescheiden… zei ik weer om hem te kloten…
Riad: laten we dan samen gaan, ik weet wel een lekkere plaats.
We waren allebei bezig ons zelf voor de gek te houden, ze3ma werk en privé gescheiden… terwijl we wilden gewoon bij elkaar zijn. Ik negeerde het gewoon en deed alsof ik nix verkeerd deed, ik ging eten met een collega… hij was mijn man niet.. klaar
Rafika: ok is goed
Hij keek me aan, alsof hij niet geloofde wat hij hoorde…
Riad: jalah
Ik nam mijn jas en tasje en volgde hem naar de lift toe
Rafika:
Ik volgde hem naar zijn bmw toe…hij deed mijn deur open en liet me instappen. Vervolgens stapte hij in aan zijn kant. Pffff dit deed me denken aan maanden geleden, kersverse bruid…
Riad: het is een eindje op in gent… we zijn er zo hoor. En we hebben extra langer pauze door de uitgelopen vergadering, dus ma3lish
Rafika: jah is goed, zolang we er maar geraken, heb honger
Riad: mevrouw ging dan een appel eten…
Ik kon mijn glimlach niet inhouden… hij keek me heel snel aan en glimlachte terug… verder tijdens de rit zei niemand nog iets. Hij zette een muziekje op van cheelab en Leki. One luv… ik voelde de spanning wel aan. We kwamen aan in Gent en gingen een Marokkaans restaurant binnen. We namen allebei plaats en keken elkaar aan….
Riad: ewa wat wil je eten
Ik nam de menukaart en ging bladeren…hij kwam dichter bij me zitten en keek mee in de kaart… ik voelde tintelingen in mijn buik… zijn wang was ongeveer 2 cm verwijderd van de mijne…we besloten een tachine te eten. De ober kwam die Riad blijkbaar kende, en hij bestelde waarvoor we hadden gekozen.
Riad: ewa naar marokko dit jaar?
Rafika: jah incha Allah over twee weekjes
Riad: ow met hafid ofzo.. vroeg hij … hij sprak hafid uit alsof het iets naars was
Rafika: ja en jij
Riad: ik ga volgende week al… dit is mijn laatste week werken
Rafika: owzo… jah van mij ook mijn laatste week maar vertrek pas later
Riad: ow leuk…
Rafika: jep…
We keken elk de andere kant op… we hadden helemaal nix te zeggen… plots schraapte Riad zijn keel…
Riad: uhum… euhm Rafika… ivm die scheiding..
Rafika: pffff nee begin er niet over
Riad: pfff luister gewoon… ik … pffff… wollah heb het er moeilijk mee…ik heb echt spijt weet je…
Ik keek de andere kant op… wou dit allemaal niet meer aanhoren. Ik mocht niet plooien. Ik kon het hem niet vergeven. Hij had me teveel aangedaan.
Rafika: het spijt me Riad… ik wil scheiden. Spijt komt te laat weet je. Ik was telkens goed voor jou. Je liet je moeder tussen ons komen, doe niet alsof… doe niet alsof je nix zag, alsof je blind was. Diep in je binnenste weet je zelf ook wel dat je moeder en zus me het niet makkelijk maakten. Ze stoken jou op, en jij gaf toe aan hun leugens. Geloofde hun boven mij… en op de koop toe ga je nogmaals vreemd met …. Met… die ene sloerie. Sorry.. en dat allemaal, terwijl ik er het beste van probeerde te maken. Ook ik was uitgehuwelijkt remember? Ik trouwde niet omdat ik het zelf wou… maar gedwongen.
Mijn tranen prikten achter mijn oogleden… ik stond ongewillig op en liep richting de wc’s… waar ik snel een toiletcabine binnenstapte en begon te snikken…pfff wrm ben ik ook mee geweest… met mijn stomme hoofd. Ik bleef er een paar minuutjes staan en veegde snel mijn tranen. Ik keek in de spiegel, en friste mezelf wat op. Vervolgens liep ik terug naar de tafel waar Riad zat met zijn ellebogen op tafel zijn hoofd in zijn vingers, en diep peinzend voor zich uit keek. Vanzodra ik aan tafel schoof excuseerde hij zich
Riad: sorry… sorry het was mijn bedoeling niet, dit boven te halen… soryy…
Rafika: ma3lish…
De ober redde ons uit de bedroefde sfeer door het eten op tafel te plaatsen. Hij haalde de zilveren deksel van onze borden
Ober: bsa7tkoom
Rafika: lay3teek saha
Riad: shokran lay3teek sha
Ik zei bismillah en begon aan mijn eten.
Riad: hmm echt lekker deze plaats
Rafika: ja idd
Riad: ik kwam hier vroeger veel met my vrienden enzo
Jouw vriendinnen zeker, dacht ik in mijn hoofd… gelukkig sprak hij niet meer over “ons” of de scheiding. We spraken alleen over het werk.. klaar. Of over marokko. Na het eten vroeg ik Riad mij ff bij Leila te brengen want had haar een poosje niet meer gezien. Hij stemde meteen toe. De ober kwam voor de afrekening en ik haalde mijn geld boven…
Riad: steek je geld weg gek
Rafika: ik ga betalen
Riad: nee wollah niet doe normaal awielie
Hij stak de ober briefjes toe en zei dat hij de rest kon houden. Ik stak mijn geld weer weg en we stapten op. Bij leila aangekomen zag ze de auto van Riad buiten staan, ze keek me eerst vragend aan… maar ik schudde mijn hoofd. Ik wist dat ze dacht dat we weer samen waren, dus legde ik haar de situatie uit. Ik bleef nog een tien minuutjes en zei dat ik ervandoor moest, duty calls. Ik stapte de auto weer binnen en trof Riad aan de telefoon… hij kreeg een rood gezicht toen ik naar hem keek… hoorde ik een vrouwenstem???
Riad:
Vergadering… pff weer die onnodige praat van de directeur.. echt soms maakten ze zich druk om de stomste dingen. Tijdverspilling gewoon. Rafika trof ik druk aan het werk… ze keek niet op.. was niet bewust van mijn aanwezigheid…ze liep naar de wc en kwam toen terug… ik volgde iedere beweging van haar. Haar neef zat bij haar thuis…en dat maakte mij gek gisteravond… wat zouden ze nu doen… dacht ik. Die moeder vertelde me dat ze het heel goed konden vinden samen. Ze is niet meer van jou Riad… sprak ik mezelf toe… ik kon het niet accepteren, kon het niet aanvaarden dat het over was tussen ons. Ik wil haar terug, dolgraag, maar zij wou me niet meer… en dat terecht. Ik moest mijn … maar binnenhouden. Ik liep richting de vergaderzaal en zag Rafika alleen zitten… ok dit is mijn kans om naast haar te zitten. Ik vroeg beleefd of dat kon. En ze antwoorde me beleeft terug dat ik plaats kon nemen… ow yeah…jammer genoeg stond de directeur voor mij en zat rafika naast me dus kon ik niet naar haar kijken. Ik wou weten wat ze vond van mijn klein briefje die ik bij de papieren plaatste… ik had me kapot gehuild, toen ik mijn handtekening plaatste… wajaw dit meisje heeft mijn wereld compleet veranderd. Ze bedankte me dat ik mijn krabbel plaatste… tfoei, daar wou ik niet aan herinnerd worden. Ik keek triestig voor me uit. Ik hoorde plots haar buik knorren… hahaha meskeena ze had waarschijnlijk honger, en het gegrom hield maar niet op. Na een poosje schoof ik mijn been naar haar toe… ik wou haar gewoon tegen me aan voelen. Ze verzette zich eerst niet, maar erna wel. Tfoei… eindelijk de vergadering was over. Ik dacht dat ik ter plaatse in slaap ging vallen. Ik wou Rafika inhalen en met haar lopen naar onze bureaus maar Samira hield me weer tegen. Zij had mij ook al haar nummer toe gestopt…
Samira: ey.. euhm… riad wrm belde je me niet ffzo.. heb gewacht hoor
Riad: jah sorry te veel werk enzo..
Samira… ok ma3lish… maar dan nog iets, het doet hier de ronde, dat die ene hoofddoekmeid je vrouw is? Is dat waar?
Mijn hart stond stil… wie had dit verspreid.. wie had dit laten uitlekken?
Riad: euhm… nee hoezo?
Samira: noujah, ik hoorde het ook maar hoor…
Riad: van wie dat?
Samira: van sandra…
Riad: ow.. ok
Ik liep verder naar boven en ging mijn geld halen voor de lunch…vroeg me in de lift af wie dit zou kunnen verspreid hebben. Rafika haalde me uit mijn gedachten. Ze zat aan haar bureautje te kauwen op een appel?? Je kon haar buik horen knorren tot in Tokio, en ze stilde haar honger met een appel ffwat? Ik vroeg het haar ook… maar ze antwoordde kribbig. Ik zei dan ook dat we collega’s waren… die vijandigheid doet ze dan maar buiten de werkuren. Gelukkig trapte ze erin, en praatte ze normaler tegen me. Ik wou het tog proberen, misschien wil ze me nog terug? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik overhaalde haar om samen te gaan eten. Ze stemde toe. Dus gingen we naar gent. Ik met mijn stomme hersens ook, begon over de scheiding… ze moest weten dat ik nog van haar hou. Ook al tekende ik, ik deed het om haar blij te maken. Dat had ik dus beter niet gedaan, want ze liep weg naar de toilet… toen ze terug kwam zag ik wel aan haar ogen dat ze een traantje had gelaten. Ik verontschuldigde me, want het laatste wat ik wou is haar in huil toestanden zien. toen de hakim kwam om af te rekenen, wou zij betalen… awielie 3la schande.. wat moest die jongen niet denken van me? Het was onmannelijk om een vrouw laten betalen. Ik gaf hem 80 euro met tien euro fooi. Ma3lish had genoeg geld. Alhamdoulilah allemaal hallal geld. Rafika vroeg me haar langs te brengen bij Leila… geen probleem, doe alles voor haar. Ze ging binnen in de winkel,terwijl ik op haar wachtte. Net toen Rafika de deur naderde van de winkel om te vertrekken ging mijn telefoon… oproep privé, ik nam op …. Hanane s stem groette hallo… Rafika kwam binnen en ik kon onmogelijk toe gooien…het zou anders opvallen… tfoeiii ze viel me de laatste tijd constant lastig met haar telefoons. Ik had haar nog nooit opgebeld, zij bleef het maar doen, ze wist niet van ophouden.
Rafika:
Ik bleef voor me uit kijken, terwijl hij het gesprek probeerde af te ronden… ik keek naar buiten… want had een brok in mijn keel en ik ademde hevig, door de schok. hij had net de papieren getekent en hij had het al aangepapt met een andere… en dan houd hij nog van me en had hij het er zogezegd moeilijk mee. Kowed sukkel!!! Het liefst van al stapte ik nu uit en vroeg leila me op het werk af te zetten, maar dat kon ik moeilijk doen.
Riad: waga safie… thallay.. beslama
Hij deed zijn telefoon in zijn zak en starte de wagen. Niemand zei iets. Hij durfde ook niet te praten. En beter ook, want zou hem echt afgesnakt hebben. Klootzak. Vrouwenfreak. Tfoeiiiii!!!!! Wrm ben ik mee geweest met hem… die vuile smerige sukkel. Op het werk aangekomen stapte ik meteen uit.
Riad: Rafika wacht!!
Ik wachtte op hem om te tonen dat het me ze3ma nix deed..
Riad: het is niet wat je denkt
Rafika: wat is niet wat ik denk? Waarover heb je het vroeg ik neutraal
Riad: je weet wel… doe niet alsof je neus bloed…. Dat telefoontje…
Rafika: ow… we staan op het punt te scheiden Riad, dus ma3lish als je al op zoek bent.
Riad: dat is niet zo… pfff aub Rafika…
Ik wou dat ik nooit geboren was. Ken alleen maar pijn. Altijd maar mensen die me pijn doen. In de lift probeerde hij het weer uit te leggen… ik werd echt razend
Rafika: HOU JE MOND!!!DOE WAT JE NIET LATEN KUNT!!!
Hij schrok van mijn uitbarsting… hamdoulilah gingen de liftdeuren open ik stapte de ruimte binnen en liep meteen naar mijn bureau waar ik aan het werk ging.. na een kwartiertje hoorde ik iemand naast me praten.
Mo: en heb je me gemist?
Rafika: eyyy gek!! Waar ben je geweest
Mo: wist van die vergadering, en heb me ziek gemeld… dus zwijg
Rafika: hahaha serieus… en je kon nix laten weten
Mo: zehma jij zou thuis blijven?
Rafika: misschien
Mo: noujah… k ga maar aan het werk gaan, hamdoulilah laatste week en dan op reis naar barcelonaaa
Rafika: ewa incha Allah…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik voelde me beter nu mo er was, vrolijker, hij deed me telkens aan het lachen. Ik belde rond 18 uur naar huis, hafid nam op en ik zei dat hij me kon komen halen. Hij zou er zo staan zij hij.
Ik ruimde alles bij elkaar op en liep naar beneden ging wachten op de parking. Net toen Hafid aan kwam rijden,hoorde ik riad mijn naam roepen. Ik deed alsof ik hem niet hoorde en liep richting mijn vertragende auto. Ik stapte in en we reden weg.
De rest van de week ontweek ik Riad zoveel mogelijk als ik maar kon. Hij probeerde telkens redentjes te vinden om bij me te lopen of gewoon tegen me te praten. Maar ik draaide me telkens om of liep weg en deed alsof ik het niet hoorde. Klootzak. Player. Dinsdag avond ging ik nog langs bij mijn advocaat en gaf ik de papieren, ik zei dat we het verder zouden zetten als ik terug kwam van marokko. Want hij is ook zo weg op reis. Vrijdag avond, wenste de helft van het bedrijf de ander een goeie vakantie. Mo gaf me een knuffel zonder dat ik het zag aankomen en wenste me een goeie vakantie, hij zou me missen zei hij. De gek. Ik zag riad wachten aan de lift, waarschijnlijk wou hij met me praten. Dus liep ik ongemerkt de toiletten binnen en bleef ik wachten tot hij weg was. Gelukkig ging hij er kort daarna vandoor. Hij dacht waarschijnlijk dat ik de trappen genomen had. Ik zou moeten uitkijken voor een nieuw werk. Want het kon zo niet meer verder, of gewoon dat ze me overplaatsen. Ik verbracht een vijf minuten al ruikend van urine in de wc. Tfoei begon er bijna high van te worden. Ik liep naar de lift en zo naar de parking. Gelukkig had k vandaag mijn eigen auto. Dus kon ik er meteen vandoor gaan. Net toen ik de lift uitstapte pakte iemand me ruw bij de armen… ik viel op de persoon die niemand anders dan riad was
Riad:
Ze had me door… ze had het gehoord.. het gesprek met Hanane… gatvrr ik voel me echt sucked… die drol heeft het gefinished voor me. Nu we ons goed gingen gedragen tegenover elkaar… misschien zou ze me geloven, dat ik veranderd ben en van haar hou. Maar daar kon ik nu achter fluiten… de hele week ontweek ze me… ze was deftig razend op me. Maar 1ding wist ik zeker, ze hield nog van me aangezien ze boos op me was. Was ze jaloers? Of kwam alles weer boven van vroeger? Dat ze me niet wou spreken? De laatste dag… vrijdag vooraleer ik op vakantie zou gaan. Mijn moeder sprak me over een verloving met Hanane… maar ik wou niet… ik ben nog getrouwd, zei ik als smoes. Scheid dan zo snel mogelijk, zei mijn moeder. Ze zou van alles plannen dat was zeker. Ik moest Rafika spreken. Ik zag ze plots niet meer… ze was tog niet vertrokken bij god??? Ik liep naar beneden en zag haar auto nog staan op de parking… ze was er deftig nog. Ik bleef wachten bij de lift… ze verstopte zich al heel de week voor me, dus nu moest het ook het geval zijn. Auto’s minderen tot haar auto en nog een drie tal plus de mijne de enige waren op de parking. De liftdeuren gingen open en ik zag haar slank lichaam uit de lift lopen; Ik nam haar onmiddellijk vast, te hard naar mijn gedacht tot ze op me viel… ze keek eerst geschrokken en daarna fonkelden haar ogen van woede
Rafika: grrrr stomkop!!! Zie tog wat je doet
Riad: sorry… het was niet mijn bedoeling
Rafika: jaaajaa bespaar me jou niet-bedoelings gatvrrrr
Rafika:
Ik had pijn aan mijn arm… hij had me ook stijf vast. Ik was woedenddd!!
Riad: wrm ontwijk je me constant?
Rafika: wrm stel je domme vragen?
Riad: lijkt me een normale vraag
Rafika: ach ik heb hier geen tijd voor… beslama
Ik draaide me om maar hij liet me niet gemakkelijk gaan…
Riad: Rafika die telefoon was echt niet wat het leek… ik weet dat je daarvoor boos op me bent
Rafika: ach je belt wie je wilt bellen, kom alleen niet met je praat over dat je het goed wilt maken en blablabla spijt spijt spijt
Riad: ik wil het ook goed maken en die telefoon was me nicht hanane, zij belde me op niet ik
Een raar gevoel ging door me heen bij het horen van die naam. Ik weet dat het die ene feeks was waarmee zijn moeder hem het liefst zag trouwen dan met ik. Een gevoel van haat,jaloersheid, verdriet en pijn…ik wou doen alsof het me nix deed, maar mijn gezicht verraadde mijn gevoelens.
Riad: lieverd, aub…het was echt niks…
Rafika: ach rot op… en mijn naam is Rafika,
Ik wou me omdraaien want mijn tranen gingen over mijn wangen lopen, ik had echt zin om te huilen. Wou het gewoon allemaal loslaten. Maar hij hield me tegen en nam mijn middel vast… hij keek me diep in mijn ogen aan…
Riad: ik zie dat je nog om me geeft… ik kan het gewoon voelen
Hij nam mijn hand en plaatste die op zijn hart… het klopte zo heftig… ik keek op naar zijn ogen…die mooie groene ogen… die me al van het eerste moment gek maakten…
Riad: lieverd, mijn schatje, wollah ik hou van jou…aub vergeef het me, geef me nog een kans…
Hij keek me intens aan en kwam dichter en dichter naar me toe, tot onze lippen elkaar raakten… ik verzette me niet, dit was in feite onze eerste kus… ik bood geen weerstand en kuste hem terug… mijn hart klopte hevig… de beelden van ilham kwamen voor mn ogen… hoe hij zijn lusten bevredigde met Ilham… ik duwde hem van me af…een traan droop van mijn wang… ik hou van hem, maar het kon gewoon niet meer… hij had me in de steek gelaten, en dat kon ik hem niet vergeven. Ik draaide me om en spurtte naar mijn auto… gelukkig liep hij me niet achterna… ik stapte snel in terwijl hij mijn naam riep
Riad: RAFIKA!!!!
Met gierende banden reed ik weg, ik schokte van het huilen… ach hopelijk maakte ik een ongeluk en zal ik op slag dood zijn. Weg van de myserie weg van alles.. … ik bedaarde wat en deed een muziekje op… deed wat rai op… ik kwam thuis aan en vond hafid niet… hij was blijkbaar weg. Ik belde hem op… hij zat in de bioscoop… ik hoorde een meid naast hem… ??? hij had tog een vriendin? Ik zei dat ik eten klaar zal maken, dus of ik wat moest overlaten voor hem, of hij gaat uit eten. Hij zei dat hij er zo aankwam. Ik begon aan spaghetti… dacht ondertussen aan mijn kus van daarnet… pffff hij gaat op vakantie… waarschijnlijk naar die Hanane… ik was hem kwijt… dat besefte ik nu maar al te goed… pfff uiteindelijk was ik beter af met hem uit mijn leven dan erin… probeerde ik mezelf op te fleuren. Hafid kwam na een halfuurtje binnen… hij had boodschappen gedaan, hoefde helemaal niet want had genoeg in huis.
Rafika: c koi?
Hafid: ah non rien que des truc a mangé
Rafika: c T pas besoin hein…
Hafid: ma3lish…
Ik wou hem vragen of hij bij een meid zat daarnet, maar zweeg gewoon. Het zijn tenslotte mijn zaken niet, en hij was oud genoeg om te weten wat goed en slecht was. Tog was ik boos op hem….wrm ging hij vreemd? Ik kon mijn mond niet houden… en barste op hem uit
Rafika: vous les hommes…. Vous etes tous les meme… tu sais? (jullie de mannen, jullie zijn allemaal dezelfde, weet je dat?)
Hafid keek me geschrokken aan, hij dacht waarschijnlijk dat ik aan het doordraaien was.
Rafika: regarde moi biennn ( kijk me maar goed aan) tu croix que j’ai pas entendu la fille que T T avec? (dacht je dat ik het meisje niet gehoorde heb waarmee je was?)
Hafid: pffff non Rafika… tu comprend mal.. (nee rafika, je begrijpt het verkeerd)
Rafika: t un sal couchon… conard… (je bent een vuil varken… klootzak) ik had hem nog nooit uitgemaakt… nog nooit had ik ook maar een vuil woord naar zijn hoofd geworpen…hij keek me ongelovig aan
Hafid: toi t malade dans la tete, tu sais? (jij, jij bent gek in je hoofd, weet je dat?)
Rafika: alors casse toi, quesque tu fais avec une malade alors… tier toi… (wel rot op, wat doe je met een zieke dan? Rot op…)
Hafid: c normale que ton mari veut pas resté avec toi…(het is normaal dat je man niet bij je wil blijven)
Dat was een klap in mijn gezicht…Ik had zin om de hele pot spaghetti in zijn gezicht te gooien, maar bedacht me. Ik liep langs hem heen naar boven… de tranen branden in mijn ogen. Ik haatte mannen die vreemd gingen, haatte mannen in het algemeen… allemaal 1 zelfde soort… klootzakken… klaar, 1 potje nat.Ik werd gek in mijn kamer… huilde me kapot… mijn ogen kon ik bijna niet meer openhouden van de opgezwollenheid. Mijn hart leed zoveel verdriet… wat had hij tog met me gedaan. Ik was nog altijd gek op hem… dat besefte ik wel na die kus… hij maakte me gek… Ik heb mijn woede afgereageerd op Hafid…meskeen… wie weet was het een meisje die naast hem zat…. Awielie.. wat had ik tog gedaan. Ik bleef een poosje in mijn kamer en besloot naar beneden te gaan. Ik moest dit rechtzetten, want uiteindelijk heb ik hem niet laten uitspreken, en wist ik het verhaal niet. Ik schoffelde de trappen af en liep de woonkamer binnen. Hafid zat voor de tv te zappen… Hij keek op toen ik binnenkwam en keek weer voor zich uit. Ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Rafika: ta déja mange? (heb je al gegeten?)
Hafid: oui…
Ik liep naar de keuken en warmde wat voor mezelf op. Ik nam er een glas cola bij en ging aan tafel in de keuken. Hij was nog boos op mij. Dus met rust laten, dat wist ik goed genoeg, ken hem al heel my leven lang om dat te weten. Na een kwartiertje kwam hij de keuken binnen en schonk zichzelf ook een glas cola in… ik dacht dat hij de keuken weer ging verlaten zonder iets te zeggen, maar dat deed hij gelukkig niet. Hij schoof aan aan tafel en keek me aan… ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Hafid: ewa… tu es un peux calme? (ben je een beetje gekalmeerd?)
Ik stopte met eten en verontschuldigde me voor mijn uitbarsting…ik kon mijn tranen niet in houden dus begon ik weer te snikken… hij stond meteen recht en sloeg zijn armen om me heen… hij verontschuldigde zich ook voor zijn woorden, die me echt wel pijn deden… ik droogde mijn tranen en vroeg het opnieuw
Rafika: t t avec une fille tout a lheure? (was je met een meisje daarstrax?)
Hafid: oui… mais écoute avans de jugé (ja… maar luister alvorens te judgen)
Rafika: j ecoute
Hij vertelde me heel het verhaal, namelijk dat zijn vriendin is vreemd gegaan, hij kocht een ring, en wou haar suprisen… ze woonde wat verderop in tourqcoin (een stad naast rijsel) Telkens als hij bij haar op bezoek wou gaaan, belde hij haar alvorens dat te doen. Dit keer niet. Hij ging het winkelcentrum binnen om nog een bos rozen te kopen… en trof haar met een jongen in een tearoomtje… verliefd bij het raam, elkaar aan het beminnen… Hij heeft het meisje als de jongen kapot geslagen. Daarom dat hij die maanden nix van zich liet horen. Ik had meteen spijt van mijn uitbarsting. Ik wou dat ik het meisje kende, zodat ik haar nog wat klappe bij gaf, want ten eerste er valt niet te sollen met mijn neef en ten tweede a3ibadelah ze had iemand die haar echt wou, met zijn hart, niet zoals ik…waarvan de man tijdens zijn tweede huwelijksweek vreemd ging… . pffff… mensen zaten echt raar in elkaar… Ik was moe, dus ging ik vroeg gaan slapen. Mijn neef bleef nog kijken naar tv. In het weekend ging ik langs bij Leila die zondag avond op reis ging vertrekken naar marokko. Ze nodigde me uit naar het huwelijksfeest van haar schoonbroer Moustafa, die gehouden zal worden in Marrakech. Ik zal zeker komen, zei ik haar. In de daaropvolgende week hoorde ik nix meer van Riad, hij was vertrokken op reis. Klaar. Weg uit mijn leven, grote deels aan mezelf te danken. Ik ruimde heel het huis op. Maakte mijn koffers klaar. Want maandag was het mijn vertrek. Zondagavond gingen we vroeg slapen aangezien we om 5 uur smorgens naar zaventem moesten. Onze vlucht was om 9 uur… tegen ik had ingecheckt en de hele bimbam… In het vliegtuig zat er een jongen die me telkens aanstaarde…. Hafid kreeg het door en wierp hem een kwade blik toe. Ook in marokko werd hij gek… hij ging ff naar toilet en een jongen liep voorbij en begon met de algemeen bekende flirt… tsss tss a zina… achie n7dar m3ak… de jongen bleef aan me plakken als ultra lijm… en dus kwam hafid uit de toiletten en zag hij het gebeuren… hij sloeg de jongen bijna in elkaar, ik trok hem weg terwijl hij de jongen nog aan het uitmaken was in zijn streettalk Frans. Mijn oom kwam ons halen… hij was mijn lievelingsoom , de rest van mijn hele familie moest ik niet hebben. Allemaal stokers. Thuis aangekomen groette ik iedereen beleeft… ik zag dat mijn nichtjes hun tiptop in orde hadden gemaakt, en dat door de komst van Hafid natuurlijk. Ik wist dat ze bijna allemaal stiekem verliefd op hem waren. Hij had het ook door… maar het boeide hem niet. Ik had mijn broertjes enorm gemist… ze waren mooi gebruind door de zon…
Omar: Rafikaaa gaan we strax naar de zee?
Rafika: neej schat morgen incha Allah ik ben moe..
Mijn neef ging al meteen naar buiten. Hij wou geen serieuse relatie meer, aangezien die ene meid het hem had geflikt. Mijn nichten kwamen 1 voor 1 pochen over hun rijbewijs die ze haalden, en hun gouden ringen die ze hadden gekregen. En vroegen me honderduit over Hafid. Gelukkig vroeg niemand naar Riad. Had geen zin om erover te praten. Zeker niet aan deze aljazeera omroepsters. Het huwelijksfeest van Moustafa zou zoals Leila me had verteld volgende week dinsdag gegeven worden in een groot hotel te Marrakech. Ik vertelde het mijn ouders en ze gingen akkoord als hafid met me mee zou reizen. Ik wist dat dat geen probleem zou zijn. Hafid ging meteen akkoord en zou met me mee gaan en terug komen. Ondertussen was ik er al vijf dagen.. het was vrijdag vandaag. Ik had zin om ff een ommetje te maken, naar het centrum te gaan. Ik wou niet met me nichten, aangezien ze te graag met jongens flirten van Europa… dus ging ik met mijn broertjes Aziz en Omar. We kuierden door het centrum en met de hitte besloten we ergens een drankje te drinken… we stapten een cafétje binnen en gingen aan tafel. Er zaten vijf andere jongens tegenover onze tafel… ze hadden alle vijf een hollands accent… allemaal mooi gekleed… 1 ding maakte het bekakt voor die Nederlanders… die strakke truitjes… dat was er echt teveel aan. moheem ieder zijn eigen smaak.
Jongen: ey fouad kijk op 6 uur… die ene meid met hoofddoek…zeker zo’n wijfie met kinders die een man zocht van buitenland.. hahaha en komt ze die hier zoeken hahahaha
Fouad: hahahaha wollahila…
Jongen: ey moet ik naar dr toe gaan, ik ga zeggen dat ik haar paspoortje ga regelen enzo… en uiteindelijk flashen we haar…
Fouad: tazzz a sukkel vakantie a nerd, je hebt weer nix te doen met je domme ideeen.
Ik hoorde hun conversatie en zei er helemaal nix op. Ze konden de pot op stomme sukkels. Mijn broertjes leken inderdaad heel veel op me en je zou zeggen dat het mijn kindjes waren… want behandelde ze ook alsof ze mijn kindjes zijn. Ik sprak geen nederlands met mijn broertjes in marokko alleen chel7a, zodat er minder jongens zouden komen flirten…want vakanciat… zoals ze ons noemden, trekken teveel aan. We stonden recht om weg te gaan, toen ik Salwa zag… een buurmeisje van Nederland… die net tegenover me woonde.. ik had haar al jaren niet gezien, en vroeger trokken we altijd met mekaar op.
Salwa: neeeeeeeeeee RAfikaaaaa!!!! Ben jij dat???
Rafika: Salwa??? Dat meen je niet??? Kom hier a sulletje van me
We sprongen tegen elkaar op en omhelsden elkaar kapot… ik keek ff naar de jongens waarvan Fouad met een rood gezicht zat alsook die andere…
Fouad: wielie wielie.. a nerd…. 7echemtie biena… ze praat nederlands… wielie wielieeeee zei hij stil maar begrijpbaar
Rafika: ewa meid; fayn??? Waar zat je al die tijd
Salwa: hahaha waar zat jij ja…jij bent al jaren niet meer naar marokko gekomen
Rafika: ja is wel waar
Salwa: ewaaa maar vertel… hoelang ben je hier al?
Rafika: ach een 5 dagen… maar blijf niet voor lang.. nog een weekje en paar dagen dan keer ik terug naar belgie…
Salwa: achzooo… ja is begrijpelijk… ewa ik ga nu… ey ja meid, ben verloofd… riep ze me nog na…
Ik glimlachte naar haar de gek… ze liep naar een jongen, die er stijlvol uitzag en liepen samen weg.
Rafika: Jalah omar.. waar is Aziz?
Ik keek in het rond en zag m nergens.. awielie?? Waar is hij???
Riad:
Ik zat op mijn kamer… normaal gezien moest ik voort maken en mijn koffers pakken aangezien ik zondagavond vertrek… wayaw… had voor het eerst haar zachte lippen geproefd… ik hunkerde meteen naar meer… maar ze raasde weg… ik stond vastgenageld aan de grond.. was ff van kaart… ik voelde haar terug kussen… dit was mijn bewijs dat ze gewoon nog gek op me was… dat ze gek op me isss echmen… maar ik begreep het niet.. ze kust me terug, maar trok zich meteen terug en begon te huilen. Ik zag haar schokken… ik maakte me echt zorgen, was bang dat ze shie ongeluk zou maken ffzo. Dus reed ik een paar auto’s achter haar aan. Ze kwam ongedeerd thuis aan, hamdoulilah. Ik reed verder naar huis… mijn moeder was druk in het weer… met het klaarleggen van alles en nog wat. Ik zou met mijn moeder en vader gaan in de auto. Ze begon meteen met het laden ervan. We zouden niet lang blijven dus hadden we geen immense koffers mee. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en zei dat ik voort moest maken. Dus nam ik meteen mijn kleine koffer en deed wat polo’s erin, shorts, enzovoort… ik besloot Rafika met rust te laten, ze wist dat ik om haar gaf…en ik weer opnieuw wou beginnen, ze kuste me terug, maar trok zich weg en verdween. Ze wou me wel, maar dan weer niet. Pfff normaal gezien dropte ik de meiden, liet ik ze doodgaan van hartzeer, maar nu bleef ik maar achter deze meid jagen… ik moest en zou haar terug krijgen. Was geen falings gewoon. Was nooit een loser altijd een winner. Maar ze kon me niet vergeven… ze wou wel, maar kon het niet. Dat kon ik afleiden aan die kus.. ze wou me wel kussen, maar er was teveel gebeurd, om zomaar weg te vegen. Zondagavond vertrokken we… het voelde zwaar aan in mijn hart, zo ver weg van Rafika… duizenden kilometers. Ze was er alleen met die neef van haar… wie weet wat er gebeurd… tfoei konden haar ouders geen nicht nalaten ffzo? Mijn moeder sprak gelukkig niet meer over Hanane… maar dat zou nog komen, dat was zeker. De reis op zich verliep goed maar vermoeiend… mensen liepen rond als zombies… nou jah… bepaalde dan, je had er ook paris hiltons, typisch zo’n meiden die in de kijken wilden lopen voor de jongens… Ik kende hun soortjes, had er genoeg gehad. Op de boot sliep ik 2 uurtjes uit, natuurlijk was er geschreeuw aan alle kanten, en moest ik eerst een uur aanschuiven voor mij pasport check nzo.. tfoei hatelijk. Aangekomen in Tanger rook ik meteen de geur van Marokko…mensen op straat… wajaw wat had ik dit hier gemist… vrouwen kwamen meteen naar de auto’s bedelen… ik was een appel aan het eten door het raam en plots werd die uit mijn hand gerukt… ik keek op en zag een zielig vrouwtje die het gaf aan haar klein kindje…van ongeveer 2jaar. Ik vroeg mijn moeder nog een paar appels en wat eten… ik gaf haar een biljet van 200 dirham en het eten. Gatvrrr ik kreeg er bijna kippenvel van… die bescheten koning maakte het alleen zijn dikke ass goed, de bevolking kon stikken in z’n eigen stront… walgelijk die hoge mensen. Verder rezen we nog een hele dag door naar marakkech… natuurlijk met tussenstops. We hadden gelukkig ons eigen huis, dus moesten we niet letten op polo shirts die plots werden gejat terwijl de kleren uithangen op het dak. Gatvrrr daar had ik nou een hekel aan, jatters.. die sneaky neefjes of nichten… die op de loer stonden en gebruik maakten van iedere jat gelegenheid. Gelukkig hadden we elk een douche en hoefde ik niet te wachten tot mij ouders gedaan hadden. Ik deed mijn witte polo hemd aan en witte linnen broek met witte schoentjes. Net een engel. Mijn haren deed ik in de gel. Pikobello… ik had ondertussen een sikje laten groeien die me prachtig stond. Ik wou net ff een wandeling maken toen mijn moeder aankondigde dat we meteen zouden gaan naar de familie… dat betekende dat ik hanane zou zien… ow nee…
Rafika:
Ik keek panikerig rond… waar is Aziz!!!! De ene jongen die Fouad moeste zijn riep me… vanwaar hij mn naam kende weet ik niet… noujah Salwa riep die ook voor heel marokko
Fouad: Rafika, zoek je je kleintje
Rafika: ja..
Fouad: hij is naar het toilet
rafika: ok dank je wel..
IK nam mijn broertje bij de arm en liep naar de toiletten… Aziz!!!
Aziz: jaaa lafika… (hij kon de R niet uitspreken)
Rafika: kun je het niet zeggen dat je naar het toilet moet?
Aziz: ja soly lafika…
Sorry sorry… pfff… ik wachtte tot hij eruit kwam en nam ze allebei bij de hand en liep het cafétje uit. De jongens keken me een voor een aan maar schijt aan hun. Sukkels, dachten dat ze de enige buitenlanders waren in heel marokko… domme snollen. Ik nam de bus terug naar huis, want had genoeg van de warmte… in de vijf dagen die er waren was ik mooi gebruind ik was al zes maal naar de zee geweest, en had al aardig een mooie bruine kleur gekregen. Ik kwam binnen en mijn broertjes liepen meteen naar mijn ma om te vertellen wat we hadden gedaan. Mijn kleinste broertje vertelde mijn moeder ook van de jongens die af en toe flirtten… awielie awielie, hij wil me dood. Ik liep snel naar boven en ging naar mijn kamer. Ik sloot die natuurlijk altijd. Ik nam een handdoek en kleren om te douchen. Na gedouched te hebben liep ik naar beneden en bleef in de woonkamer met de familie.. plots begon mij rottante over mij… mijn huwelijk… mijn vader ging aan het woord. Ik had hier geen zin in. Ik stond recht en liep weg. Mijn moeder had het door en wierp me een kwade blik toe. Ze haatte het als ik weg liep van zo’n gesprekken, ze vond dat ik moest mee praten. En mezelf verdedigen anders leek het alsof ik in fout was. Ach me no care. Ik ging voor de deur zitten en tuurde naar de straat. Zag mijn neef van de verte komen. Hafid… We kletsten wat bij en vanzodra mijn nichten (zeker fadwa) zijn stem hoorden kwamen ze meteen aan de deur… Hafid kon het ook niet met hun vinden, net als ik. Allemaal gespuis, zei hij.
In het Frans gesproken dan:
Hafid: gaan we een ommetje maken?
Rafika: wollah kom net van buiten
Hafid: ewa laten we dan ergens ff eten, jalah… haat het hier bij hun… jalah
Fadwa: Rafika waar ga je heen? (in het chelha)
Rafika: ff weg
Fadwa: ja dat zie ik ook wel, maar naar waar…(in het chelha)
Rafika: zijn je zaken niet, vind je ook niet… ik haatte het als ze mamie gingen spelen. Wat in de wereld gaat hun dat aan…
Fadwa: tch iegfnem (eet je hoofd op) het was maar een vraag…
Rafika: tech wienem (eet jij de jouwe)
Hafid: safie ow… ga naar binnen jij…jalah Rafika
Ik ruimde alles bij elkaar op en liep naar beneden ging wachten op de parking. Net toen Hafid aan kwam rijden,hoorde ik riad mijn naam roepen. Ik deed alsof ik hem niet hoorde en liep richting mijn vertragende auto. Ik stapte in en we reden weg.
De rest van de week ontweek ik Riad zoveel mogelijk als ik maar kon. Hij probeerde telkens redentjes te vinden om bij me te lopen of gewoon tegen me te praten. Maar ik draaide me telkens om of liep weg en deed alsof ik het niet hoorde. Klootzak. Player. Dinsdag avond ging ik nog langs bij mijn advocaat en gaf ik de papieren, ik zei dat we het verder zouden zetten als ik terug kwam van marokko. Want hij is ook zo weg op reis. Vrijdag avond, wenste de helft van het bedrijf de ander een goeie vakantie. Mo gaf me een knuffel zonder dat ik het zag aankomen en wenste me een goeie vakantie, hij zou me missen zei hij. De gek. Ik zag riad wachten aan de lift, waarschijnlijk wou hij met me praten. Dus liep ik ongemerkt de toiletten binnen en bleef ik wachten tot hij weg was. Gelukkig ging hij er kort daarna vandoor. Hij dacht waarschijnlijk dat ik de trappen genomen had. Ik zou moeten uitkijken voor een nieuw werk. Want het kon zo niet meer verder, of gewoon dat ze me overplaatsen. Ik verbracht een vijf minuten al ruikend van urine in de wc. Tfoei begon er bijna high van te worden. Ik liep naar de lift en zo naar de parking. Gelukkig had k vandaag mijn eigen auto. Dus kon ik er meteen vandoor gaan. Net toen ik de lift uitstapte pakte iemand me ruw bij de armen… ik viel op de persoon die niemand anders dan riad was
Riad:
Ze had me door… ze had het gehoord.. het gesprek met Hanane… gatvrr ik voel me echt sucked… die drol heeft het gefinished voor me. Nu we ons goed gingen gedragen tegenover elkaar… misschien zou ze me geloven, dat ik veranderd ben en van haar hou. Maar daar kon ik nu achter fluiten… de hele week ontweek ze me… ze was deftig razend op me. Maar 1ding wist ik zeker, ze hield nog van me aangezien ze boos op me was. Was ze jaloers? Of kwam alles weer boven van vroeger? Dat ze me niet wou spreken? De laatste dag… vrijdag vooraleer ik op vakantie zou gaan. Mijn moeder sprak me over een verloving met Hanane… maar ik wou niet… ik ben nog getrouwd, zei ik als smoes. Scheid dan zo snel mogelijk, zei mijn moeder. Ze zou van alles plannen dat was zeker. Ik moest Rafika spreken. Ik zag ze plots niet meer… ze was tog niet vertrokken bij god??? Ik liep naar beneden en zag haar auto nog staan op de parking… ze was er deftig nog. Ik bleef wachten bij de lift… ze verstopte zich al heel de week voor me, dus nu moest het ook het geval zijn. Auto’s minderen tot haar auto en nog een drie tal plus de mijne de enige waren op de parking. De liftdeuren gingen open en ik zag haar slank lichaam uit de lift lopen; Ik nam haar onmiddellijk vast, te hard naar mijn gedacht tot ze op me viel… ze keek eerst geschrokken en daarna fonkelden haar ogen van woede
Rafika: grrrr stomkop!!! Zie tog wat je doet
Riad: sorry… het was niet mijn bedoeling
Rafika: jaaajaa bespaar me jou niet-bedoelings gatvrrrr
Rafika:
Ik had pijn aan mijn arm… hij had me ook stijf vast. Ik was woedenddd!!
Riad: wrm ontwijk je me constant?
Rafika: wrm stel je domme vragen?
Riad: lijkt me een normale vraag
Rafika: ach ik heb hier geen tijd voor… beslama
Ik draaide me om maar hij liet me niet gemakkelijk gaan…
Riad: Rafika die telefoon was echt niet wat het leek… ik weet dat je daarvoor boos op me bent
Rafika: ach je belt wie je wilt bellen, kom alleen niet met je praat over dat je het goed wilt maken en blablabla spijt spijt spijt
Riad: ik wil het ook goed maken en die telefoon was me nicht hanane, zij belde me op niet ik
Een raar gevoel ging door me heen bij het horen van die naam. Ik weet dat het die ene feeks was waarmee zijn moeder hem het liefst zag trouwen dan met ik. Een gevoel van haat,jaloersheid, verdriet en pijn…ik wou doen alsof het me nix deed, maar mijn gezicht verraadde mijn gevoelens.
Riad: lieverd, aub…het was echt niks…
Rafika: ach rot op… en mijn naam is Rafika,
Ik wou me omdraaien want mijn tranen gingen over mijn wangen lopen, ik had echt zin om te huilen. Wou het gewoon allemaal loslaten. Maar hij hield me tegen en nam mijn middel vast… hij keek me diep in mijn ogen aan…
Riad: ik zie dat je nog om me geeft… ik kan het gewoon voelen
Hij nam mijn hand en plaatste die op zijn hart… het klopte zo heftig… ik keek op naar zijn ogen…die mooie groene ogen… die me al van het eerste moment gek maakten…
Riad: lieverd, mijn schatje, wollah ik hou van jou…aub vergeef het me, geef me nog een kans…
Hij keek me intens aan en kwam dichter en dichter naar me toe, tot onze lippen elkaar raakten… ik verzette me niet, dit was in feite onze eerste kus… ik bood geen weerstand en kuste hem terug… mijn hart klopte hevig… de beelden van ilham kwamen voor mn ogen… hoe hij zijn lusten bevredigde met Ilham… ik duwde hem van me af…een traan droop van mijn wang… ik hou van hem, maar het kon gewoon niet meer… hij had me in de steek gelaten, en dat kon ik hem niet vergeven. Ik draaide me om en spurtte naar mijn auto… gelukkig liep hij me niet achterna… ik stapte snel in terwijl hij mijn naam riep
Riad: RAFIKA!!!!
Met gierende banden reed ik weg, ik schokte van het huilen… ach hopelijk maakte ik een ongeluk en zal ik op slag dood zijn. Weg van de myserie weg van alles.. … ik bedaarde wat en deed een muziekje op… deed wat rai op… ik kwam thuis aan en vond hafid niet… hij was blijkbaar weg. Ik belde hem op… hij zat in de bioscoop… ik hoorde een meid naast hem… ??? hij had tog een vriendin? Ik zei dat ik eten klaar zal maken, dus of ik wat moest overlaten voor hem, of hij gaat uit eten. Hij zei dat hij er zo aankwam. Ik begon aan spaghetti… dacht ondertussen aan mijn kus van daarnet… pffff hij gaat op vakantie… waarschijnlijk naar die Hanane… ik was hem kwijt… dat besefte ik nu maar al te goed… pfff uiteindelijk was ik beter af met hem uit mijn leven dan erin… probeerde ik mezelf op te fleuren. Hafid kwam na een halfuurtje binnen… hij had boodschappen gedaan, hoefde helemaal niet want had genoeg in huis.
Rafika: c koi?
Hafid: ah non rien que des truc a mangé
Rafika: c T pas besoin hein…
Hafid: ma3lish…
Ik wou hem vragen of hij bij een meid zat daarnet, maar zweeg gewoon. Het zijn tenslotte mijn zaken niet, en hij was oud genoeg om te weten wat goed en slecht was. Tog was ik boos op hem….wrm ging hij vreemd? Ik kon mijn mond niet houden… en barste op hem uit
Rafika: vous les hommes…. Vous etes tous les meme… tu sais? (jullie de mannen, jullie zijn allemaal dezelfde, weet je dat?)
Hafid keek me geschrokken aan, hij dacht waarschijnlijk dat ik aan het doordraaien was.
Rafika: regarde moi biennn ( kijk me maar goed aan) tu croix que j’ai pas entendu la fille que T T avec? (dacht je dat ik het meisje niet gehoorde heb waarmee je was?)
Hafid: pffff non Rafika… tu comprend mal.. (nee rafika, je begrijpt het verkeerd)
Rafika: t un sal couchon… conard… (je bent een vuil varken… klootzak) ik had hem nog nooit uitgemaakt… nog nooit had ik ook maar een vuil woord naar zijn hoofd geworpen…hij keek me ongelovig aan
Hafid: toi t malade dans la tete, tu sais? (jij, jij bent gek in je hoofd, weet je dat?)
Rafika: alors casse toi, quesque tu fais avec une malade alors… tier toi… (wel rot op, wat doe je met een zieke dan? Rot op…)
Hafid: c normale que ton mari veut pas resté avec toi…(het is normaal dat je man niet bij je wil blijven)
Dat was een klap in mijn gezicht…Ik had zin om de hele pot spaghetti in zijn gezicht te gooien, maar bedacht me. Ik liep langs hem heen naar boven… de tranen branden in mijn ogen. Ik haatte mannen die vreemd gingen, haatte mannen in het algemeen… allemaal 1 zelfde soort… klootzakken… klaar, 1 potje nat.Ik werd gek in mijn kamer… huilde me kapot… mijn ogen kon ik bijna niet meer openhouden van de opgezwollenheid. Mijn hart leed zoveel verdriet… wat had hij tog met me gedaan. Ik was nog altijd gek op hem… dat besefte ik wel na die kus… hij maakte me gek… Ik heb mijn woede afgereageerd op Hafid…meskeen… wie weet was het een meisje die naast hem zat…. Awielie.. wat had ik tog gedaan. Ik bleef een poosje in mijn kamer en besloot naar beneden te gaan. Ik moest dit rechtzetten, want uiteindelijk heb ik hem niet laten uitspreken, en wist ik het verhaal niet. Ik schoffelde de trappen af en liep de woonkamer binnen. Hafid zat voor de tv te zappen… Hij keek op toen ik binnenkwam en keek weer voor zich uit. Ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Rafika: ta déja mange? (heb je al gegeten?)
Hafid: oui…
Ik liep naar de keuken en warmde wat voor mezelf op. Ik nam er een glas cola bij en ging aan tafel in de keuken. Hij was nog boos op mij. Dus met rust laten, dat wist ik goed genoeg, ken hem al heel my leven lang om dat te weten. Na een kwartiertje kwam hij de keuken binnen en schonk zichzelf ook een glas cola in… ik dacht dat hij de keuken weer ging verlaten zonder iets te zeggen, maar dat deed hij gelukkig niet. Hij schoof aan aan tafel en keek me aan… ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Hafid: ewa… tu es un peux calme? (ben je een beetje gekalmeerd?)
Ik stopte met eten en verontschuldigde me voor mijn uitbarsting…ik kon mijn tranen niet in houden dus begon ik weer te snikken… hij stond meteen recht en sloeg zijn armen om me heen… hij verontschuldigde zich ook voor zijn woorden, die me echt wel pijn deden… ik droogde mijn tranen en vroeg het opnieuw
Rafika: t t avec une fille tout a lheure? (was je met een meisje daarstrax?)
Hafid: oui… mais écoute avans de jugé (ja… maar luister alvorens te judgen)
Rafika: j ecoute
Hij vertelde me heel het verhaal, namelijk dat zijn vriendin is vreemd gegaan, hij kocht een ring, en wou haar suprisen… ze woonde wat verderop in tourqcoin (een stad naast rijsel) Telkens als hij bij haar op bezoek wou gaaan, belde hij haar alvorens dat te doen. Dit keer niet. Hij ging het winkelcentrum binnen om nog een bos rozen te kopen… en trof haar met een jongen in een tearoomtje… verliefd bij het raam, elkaar aan het beminnen… Hij heeft het meisje als de jongen kapot geslagen. Daarom dat hij die maanden nix van zich liet horen. Ik had meteen spijt van mijn uitbarsting. Ik wou dat ik het meisje kende, zodat ik haar nog wat klappe bij gaf, want ten eerste er valt niet te sollen met mijn neef en ten tweede a3ibadelah ze had iemand die haar echt wou, met zijn hart, niet zoals ik…waarvan de man tijdens zijn tweede huwelijksweek vreemd ging… . pffff… mensen zaten echt raar in elkaar… Ik was moe, dus ging ik vroeg gaan slapen. Mijn neef bleef nog kijken naar tv. In het weekend ging ik langs bij Leila die zondag avond op reis ging vertrekken naar marokko. Ze nodigde me uit naar het huwelijksfeest van haar schoonbroer Moustafa, die gehouden zal worden in Marrakech. Ik zal zeker komen, zei ik haar. In de daaropvolgende week hoorde ik nix meer van Riad, hij was vertrokken op reis. Klaar. Weg uit mijn leven, grote deels aan mezelf te danken. Ik ruimde heel het huis op. Maakte mijn koffers klaar. Want maandag was het mijn vertrek. Zondagavond gingen we vroeg slapen aangezien we om 5 uur smorgens naar zaventem moesten. Onze vlucht was om 9 uur… tegen ik had ingecheckt en de hele bimbam… In het vliegtuig zat er een jongen die me telkens aanstaarde…. Hafid kreeg het door en wierp hem een kwade blik toe. Ook in marokko werd hij gek… hij ging ff naar toilet en een jongen liep voorbij en begon met de algemeen bekende flirt… tsss tss a zina… achie n7dar m3ak… de jongen bleef aan me plakken als ultra lijm… en dus kwam hafid uit de toiletten en zag hij het gebeuren… hij sloeg de jongen bijna in elkaar, ik trok hem weg terwijl hij de jongen nog aan het uitmaken was in zijn streettalk Frans. Mijn oom kwam ons halen… hij was mijn lievelingsoom , de rest van mijn hele familie moest ik niet hebben. Allemaal stokers. Thuis aangekomen groette ik iedereen beleeft… ik zag dat mijn nichtjes hun tiptop in orde hadden gemaakt, en dat door de komst van Hafid natuurlijk. Ik wist dat ze bijna allemaal stiekem verliefd op hem waren. Hij had het ook door… maar het boeide hem niet. Ik had mijn broertjes enorm gemist… ze waren mooi gebruind door de zon…
Omar: Rafikaaa gaan we strax naar de zee?
Rafika: neej schat morgen incha Allah ik ben moe..
Mijn neef ging al meteen naar buiten. Hij wou geen serieuse relatie meer, aangezien die ene meid het hem had geflikt. Mijn nichten kwamen 1 voor 1 pochen over hun rijbewijs die ze haalden, en hun gouden ringen die ze hadden gekregen. En vroegen me honderduit over Hafid. Gelukkig vroeg niemand naar Riad. Had geen zin om erover te praten. Zeker niet aan deze aljazeera omroepsters. Het huwelijksfeest van Moustafa zou zoals Leila me had verteld volgende week dinsdag gegeven worden in een groot hotel te Marrakech. Ik vertelde het mijn ouders en ze gingen akkoord als hafid met me mee zou reizen. Ik wist dat dat geen probleem zou zijn. Hafid ging meteen akkoord en zou met me mee gaan en terug komen. Ondertussen was ik er al vijf dagen.. het was vrijdag vandaag. Ik had zin om ff een ommetje te maken, naar het centrum te gaan. Ik wou niet met me nichten, aangezien ze te graag met jongens flirten van Europa… dus ging ik met mijn broertjes Aziz en Omar. We kuierden door het centrum en met de hitte besloten we ergens een drankje te drinken… we stapten een cafétje binnen en gingen aan tafel. Er zaten vijf andere jongens tegenover onze tafel… ze hadden alle vijf een hollands accent… allemaal mooi gekleed… 1 ding maakte het bekakt voor die Nederlanders… die strakke truitjes… dat was er echt teveel aan. moheem ieder zijn eigen smaak.
Jongen: ey fouad kijk op 6 uur… die ene meid met hoofddoek…zeker zo’n wijfie met kinders die een man zocht van buitenland.. hahaha en komt ze die hier zoeken hahahaha
Fouad: hahahaha wollahila…
Jongen: ey moet ik naar dr toe gaan, ik ga zeggen dat ik haar paspoortje ga regelen enzo… en uiteindelijk flashen we haar…
Fouad: tazzz a sukkel vakantie a nerd, je hebt weer nix te doen met je domme ideeen.
Ik hoorde hun conversatie en zei er helemaal nix op. Ze konden de pot op stomme sukkels. Mijn broertjes leken inderdaad heel veel op me en je zou zeggen dat het mijn kindjes waren… want behandelde ze ook alsof ze mijn kindjes zijn. Ik sprak geen nederlands met mijn broertjes in marokko alleen chel7a, zodat er minder jongens zouden komen flirten…want vakanciat… zoals ze ons noemden, trekken teveel aan. We stonden recht om weg te gaan, toen ik Salwa zag… een buurmeisje van Nederland… die net tegenover me woonde.. ik had haar al jaren niet gezien, en vroeger trokken we altijd met mekaar op.
Salwa: neeeeeeeeeee RAfikaaaaa!!!! Ben jij dat???
Rafika: Salwa??? Dat meen je niet??? Kom hier a sulletje van me
We sprongen tegen elkaar op en omhelsden elkaar kapot… ik keek ff naar de jongens waarvan Fouad met een rood gezicht zat alsook die andere…
Fouad: wielie wielie.. a nerd…. 7echemtie biena… ze praat nederlands… wielie wielieeeee zei hij stil maar begrijpbaar
Rafika: ewa meid; fayn??? Waar zat je al die tijd
Salwa: hahaha waar zat jij ja…jij bent al jaren niet meer naar marokko gekomen
Rafika: ja is wel waar
Salwa: ewaaa maar vertel… hoelang ben je hier al?
Rafika: ach een 5 dagen… maar blijf niet voor lang.. nog een weekje en paar dagen dan keer ik terug naar belgie…
Salwa: achzooo… ja is begrijpelijk… ewa ik ga nu… ey ja meid, ben verloofd… riep ze me nog na…
Ik glimlachte naar haar de gek… ze liep naar een jongen, die er stijlvol uitzag en liepen samen weg.
Rafika: Jalah omar.. waar is Aziz?
Ik keek in het rond en zag m nergens.. awielie?? Waar is hij???
Riad:
Ik zat op mijn kamer… normaal gezien moest ik voort maken en mijn koffers pakken aangezien ik zondagavond vertrek… wayaw… had voor het eerst haar zachte lippen geproefd… ik hunkerde meteen naar meer… maar ze raasde weg… ik stond vastgenageld aan de grond.. was ff van kaart… ik voelde haar terug kussen… dit was mijn bewijs dat ze gewoon nog gek op me was… dat ze gek op me isss echmen… maar ik begreep het niet.. ze kust me terug, maar trok zich meteen terug en begon te huilen. Ik zag haar schokken… ik maakte me echt zorgen, was bang dat ze shie ongeluk zou maken ffzo. Dus reed ik een paar auto’s achter haar aan. Ze kwam ongedeerd thuis aan, hamdoulilah. Ik reed verder naar huis… mijn moeder was druk in het weer… met het klaarleggen van alles en nog wat. Ik zou met mijn moeder en vader gaan in de auto. Ze begon meteen met het laden ervan. We zouden niet lang blijven dus hadden we geen immense koffers mee. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en zei dat ik voort moest maken. Dus nam ik meteen mijn kleine koffer en deed wat polo’s erin, shorts, enzovoort… ik besloot Rafika met rust te laten, ze wist dat ik om haar gaf…en ik weer opnieuw wou beginnen, ze kuste me terug, maar trok zich weg en verdween. Ze wou me wel, maar dan weer niet. Pfff normaal gezien dropte ik de meiden, liet ik ze doodgaan van hartzeer, maar nu bleef ik maar achter deze meid jagen… ik moest en zou haar terug krijgen. Was geen falings gewoon. Was nooit een loser altijd een winner. Maar ze kon me niet vergeven… ze wou wel, maar kon het niet. Dat kon ik afleiden aan die kus.. ze wou me wel kussen, maar er was teveel gebeurd, om zomaar weg te vegen. Zondagavond vertrokken we… het voelde zwaar aan in mijn hart, zo ver weg van Rafika… duizenden kilometers. Ze was er alleen met die neef van haar… wie weet wat er gebeurd… tfoei konden haar ouders geen nicht nalaten ffzo? Mijn moeder sprak gelukkig niet meer over Hanane… maar dat zou nog komen, dat was zeker. De reis op zich verliep goed maar vermoeiend… mensen liepen rond als zombies… nou jah… bepaalde dan, je had er ook paris hiltons, typisch zo’n meiden die in de kijken wilden lopen voor de jongens… Ik kende hun soortjes, had er genoeg gehad. Op de boot sliep ik 2 uurtjes uit, natuurlijk was er geschreeuw aan alle kanten, en moest ik eerst een uur aanschuiven voor mij pasport check nzo.. tfoei hatelijk. Aangekomen in Tanger rook ik meteen de geur van Marokko…mensen op straat… wajaw wat had ik dit hier gemist… vrouwen kwamen meteen naar de auto’s bedelen… ik was een appel aan het eten door het raam en plots werd die uit mijn hand gerukt… ik keek op en zag een zielig vrouwtje die het gaf aan haar klein kindje…van ongeveer 2jaar. Ik vroeg mijn moeder nog een paar appels en wat eten… ik gaf haar een biljet van 200 dirham en het eten. Gatvrrr ik kreeg er bijna kippenvel van… die bescheten koning maakte het alleen zijn dikke ass goed, de bevolking kon stikken in z’n eigen stront… walgelijk die hoge mensen. Verder rezen we nog een hele dag door naar marakkech… natuurlijk met tussenstops. We hadden gelukkig ons eigen huis, dus moesten we niet letten op polo shirts die plots werden gejat terwijl de kleren uithangen op het dak. Gatvrrr daar had ik nou een hekel aan, jatters.. die sneaky neefjes of nichten… die op de loer stonden en gebruik maakten van iedere jat gelegenheid. Gelukkig hadden we elk een douche en hoefde ik niet te wachten tot mij ouders gedaan hadden. Ik deed mijn witte polo hemd aan en witte linnen broek met witte schoentjes. Net een engel. Mijn haren deed ik in de gel. Pikobello… ik had ondertussen een sikje laten groeien die me prachtig stond. Ik wou net ff een wandeling maken toen mijn moeder aankondigde dat we meteen zouden gaan naar de familie… dat betekende dat ik hanane zou zien… ow nee…
Rafika:
Ik keek panikerig rond… waar is Aziz!!!! De ene jongen die Fouad moeste zijn riep me… vanwaar hij mn naam kende weet ik niet… noujah Salwa riep die ook voor heel marokko
Fouad: Rafika, zoek je je kleintje
Rafika: ja..
Fouad: hij is naar het toilet
rafika: ok dank je wel..
IK nam mijn broertje bij de arm en liep naar de toiletten… Aziz!!!
Aziz: jaaa lafika… (hij kon de R niet uitspreken)
Rafika: kun je het niet zeggen dat je naar het toilet moet?
Aziz: ja soly lafika…
Sorry sorry… pfff… ik wachtte tot hij eruit kwam en nam ze allebei bij de hand en liep het cafétje uit. De jongens keken me een voor een aan maar schijt aan hun. Sukkels, dachten dat ze de enige buitenlanders waren in heel marokko… domme snollen. Ik nam de bus terug naar huis, want had genoeg van de warmte… in de vijf dagen die er waren was ik mooi gebruind ik was al zes maal naar de zee geweest, en had al aardig een mooie bruine kleur gekregen. Ik kwam binnen en mijn broertjes liepen meteen naar mijn ma om te vertellen wat we hadden gedaan. Mijn kleinste broertje vertelde mijn moeder ook van de jongens die af en toe flirtten… awielie awielie, hij wil me dood. Ik liep snel naar boven en ging naar mijn kamer. Ik sloot die natuurlijk altijd. Ik nam een handdoek en kleren om te douchen. Na gedouched te hebben liep ik naar beneden en bleef in de woonkamer met de familie.. plots begon mij rottante over mij… mijn huwelijk… mijn vader ging aan het woord. Ik had hier geen zin in. Ik stond recht en liep weg. Mijn moeder had het door en wierp me een kwade blik toe. Ze haatte het als ik weg liep van zo’n gesprekken, ze vond dat ik moest mee praten. En mezelf verdedigen anders leek het alsof ik in fout was. Ach me no care. Ik ging voor de deur zitten en tuurde naar de straat. Zag mijn neef van de verte komen. Hafid… We kletsten wat bij en vanzodra mijn nichten (zeker fadwa) zijn stem hoorden kwamen ze meteen aan de deur… Hafid kon het ook niet met hun vinden, net als ik. Allemaal gespuis, zei hij.
In het Frans gesproken dan:
Hafid: gaan we een ommetje maken?
Rafika: wollah kom net van buiten
Hafid: ewa laten we dan ergens ff eten, jalah… haat het hier bij hun… jalah
Fadwa: Rafika waar ga je heen? (in het chelha)
Rafika: ff weg
Fadwa: ja dat zie ik ook wel, maar naar waar…(in het chelha)
Rafika: zijn je zaken niet, vind je ook niet… ik haatte het als ze mamie gingen spelen. Wat in de wereld gaat hun dat aan…
Fadwa: tch iegfnem (eet je hoofd op) het was maar een vraag…
Rafika: tech wienem (eet jij de jouwe)
Hafid: safie ow… ga naar binnen jij…jalah Rafika
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik stond recht en keek haar bitchy aan, vroeger staken ze altijd hun ma op tegen me… en die ma dan mijn moeder. Ik haatte hun gewoon allemaal, sneaky asses… ze haatte me al van vroeger alleen omdat ik het goed kon vinden met hafid… ewa rot weg in je jaloersheid . ik kon niet weigeren, hchoma voor heel de familie…
Riad: kom je mee, of blijf je liever?
Hanane: nee ik kom met je mee
Iedereen keek ons aan met een glimlach, dachten waarschijnlijk dat er liefde aan het groeien was, noujah allesinds bij mij niet , miste haar nu al erg. Wielie zo ver van me verwijderd….
Rafika:
Hafid en ik vertrokken zondagavond met de reisbus naar marakech. We kwamen maandagochtend aan in marrakech. Hafid had er een vriend van hem wonen, dus gingen we eerst daar langs. Het waren hele relaxte mensen. Heel vriendelijk. Younes, die vriend dus, had hele lieve nichten en zussen… ze hadden zo’n goed contact, had ik die maar. Ik kreeg snel genoeg van mijn familie. Zij waren van Parijs. Morgen was het de huwelijksdag. Dezelfde middag nog vertrokken we naar leila toe. Ik had gelukkig hun nummer, dus belde ik leila op om te zeggen dat we aan de koutoubia stonden, een tien minuutjes erna kwam ze aangereden. Ze stapte uit en omhelsde me hevig, we hadden elkaar een tijdje niet meer gezien, en haar gair die ze me deed vergeet ik nooit van mijn leven. Hafid gaf ze een hand. We stapten allemaal in en ze reed ons naar haar huis. Ze woonde op zich heel luxueus.. prachtig gewoon. Een enorme villa met zwembad en een immense tuin, waar je verdwaalt in kon raken. Ik groette de hele familie die bij haar was. Velen kende ik van mijn tijd toen ik bij hun woonde. Moustafa was er ook
Rafika: hey ewa proficiate he met uw huwelijk
Moustafa: ewa t werd tijd he hahaha
Rafika: neeee ewa ma3lish, leeftijd heft er nix meet e maken hoor
Moustafa: inderdaad. Maar in mijn geval wel geloof me hahahaha
Rafika: hahaha gek
Zijn aanstaande was weg, ewa jah ze moest er pikobello uitzien natuurlijk. Maandag avond vroeg Hafid of ik met hem mee wou naar de jeme7 lefna… ik stemde meteen in vroeg aan leila en Nawfel of ze niet mee wilden gaan, ze hadden nog van alles te doen, dus wensten ze ons een fijne tijd… ik nam samen met hafid de bus en we reden tot jeme3 lefna zelf, in de avond was er zoveel volk, bomvol mensen van het buitenland, dat zag je typisch aan de kledij maar natuurlijk ook aan de taal die ze spraken, ofwel nederlands, Frans…dat waren de hoofdtalen. Ik nam plaats aan de middenste kraantjes waar je soep kon blijven drinken of kefta eten, of andere gerechten. We namen plaats… en bestelden iets… ik zag iemand lopen die me enorm bekend voor kwam… keek er heel goed naar en mijn hart stond bijna stil… ik was in shock, het liefste van al stond ik recht en liep ik weg… Riad liep hand in hand met een hele mooie meid… opvallend gekleed met lange style zwarte haren. Mijn hart brak in duizend stukken…ik had plots geen zin meer om te eten, nog om te wandelen…ik zag hem onze kant afkomen… jarebie;… jarebie laat hem draaien… jarebie…. Aub….zorg niet dat hij hier komt
Riad:
Volgende dagen verliepen rustig aan, ging af en toe het centrum in met Nawfel of gewoon met mijn moeder, die mijn oren afzaagde met hanane. Wat ik ervan vond, wanneer we haar hand zouden vragen, en al de bijhorende bullshit. Ik begon meer en meer na te denken over mijn moeder. Ze wou alleen haar zinnen verder zetten, niet dat ze mijn mening wou uithoren, niet dat ze gewoon ff eens aanziet wat ik over iets denk of voel. Het was altijd haar eigen gedachten zonder rekening te houden met mij. Vroeger deed het me nix, het was mijn moeder, klaar. Maar nu ik Rafika erdoor kwijt ben… deed het me nadenken, en ging ik er meer bij voelen. Wat deed Rafika haar ooit verkeerd? Helemaal nix. Ze sprak amper tegen mijn moeder. Ik nam het altijd op voor mijn moeder, zag haar fouten niet tegenover Rafika, terwijl ze was zo goed als schuldig. Mijn lieve Rafika…pfff ze heeft me zo doen veranderen. Het leven nader inzien. Vanuit een ander punt. Eerst was het voor mij dik feesten, playing gigolo aka hartenbreker. Later zou ik wel recht zijn… maar misschien ga ik wel dood en is er geen later meer weggelegd voor mij, ik was islamitisch opgevoed, en deed tegelijkertijd haram. Ben dankzij Rafika gaan bidden, open ik voor het eerst in mijn leven het Heilig Boek De Koran en ga ik erin lezen en dat allemaal in een hele korte periode… in de twee weken tijd waarin we getrouwd waren. Ik wou niet denken aan mijn fout die ik deed, want het deed me huilen van spijt en schaamte.
Ik lag op mijn bed… het was maandag, morgen het huwelijk van Moustafa…ewa een beetje feest voor de verandering… mijn moeder kwam plots de kamer binnen.
Moeder: wat doe je?
Riad: ik ben moe, lig te slapen
Moeder: ewa nger nger (ewa sta op sta op)
Riad: wrm?
Moeder: ga met je nicht wandelen…
Riad: 3owtanie hanane?? Wanneer hou je eens op met je dommigheden
Moeder: wat????
Riad: jaaa je dommigheden, ben het kotsbeu met je hanane… ik wil haar niet, klaar…
Moeder: jek a weldie… snik snik… dit doe je me aan jek. Ik heb er al over gesproken met je tante, en nu ga je me schande aandoen… snik snik…
Ik zag mijn moeder heel af en toe huilen, maar nooit door mij. Dit was de eerste keer dat ze huilde door mij, en het sneed in mijn hart. Ik was wel boos… want weer deed ze iets, zonder mijn mening erover te vragen. Ik kon het niet meer aanzien en stond recht…
Riad: saf saf… ik ga al…
Ik liet mijn moeder in de kamer en liep de trappen af
In het chelha:
Riad: hanane!!
Hanane: jaaa!!
Riad: waar ben je
Hanane: aan de deur
Ik liep verder de verdiepingen af en kwam bij de deur waar ik Hanane vond. helemaal opgemaakt. Pikobello, nix lag verkeerd. Weer had ze tonnen make-up aan. Ze stond blijkbaar klaar en wist er al eerder van.
Riad: jalah we gaan naar jeme3 lefna
Hanane: ow, ok… wacht ik ga me eerst opmaken
Riad: wat???
Hanane: ik zie er niet uit…
Riad: loop voor me, je ziet er goed uit
Hanane: echt??
Oh my god ik haatte dit soort vrouwen!! Ze heeft zichzelf helemaal opgedosd en deed ze3ma alsof ze er in het dagelijks leven zo uit zag. Ze liep voor me uit en ik achter haar aan. ze liep met een hoge dunk naar mijn auto en zwaaide luchtig naar haar vriendinnen aan de overkant. Ze stapte de auto in alsook ik. Ze bleef maar doorratelen over het buitenland, hoe ze er dolgraag wou wonen. Ze vroeg me hoe het leven was in België… ik had weinig zin om te antwoorden, want ze deed me gewoon gneun aan. En ze had een gatvrrrrr stinkend parfum aan. ttfoeii mijn oma’s geurtjes van henna en kruiden rook beter. Gatvrrr we kwamen aan in jeme3 lefna en mevrouw ging meteen naast me staan en nam mijn hand in de hare… ik wou me losmaken, maar dat liet ze niet snel toe. Dus liet ik het er gewoon zo bij. Ik zag iemand die kapot veel leek op Rafika… ik wou dichterbij lopen maar Hanane moest weer de andere kant op lopen…
Rafika:
Gelukkig, shokran jarebie… hij draaide de andere kant op. Hafid had het fix dat er iets aan de hand was… hij keek me raar aan… ik schudde mijn hoofd en at verder aan de ondertussen geplaatste borden met eten. Uiteindelijk betaalde hafid en trokken we verder. We liepen de kraampjes af en gingen uiteindelijk binnen in een tassenwinkel. Hafid discuteerden over de prijs van een handtas terwijl ik wat verder keek… ik hoorde een bekende mannenstem die voorbij liep… ik durfde niet om te draaien, bang dat mijn gedachten gelijk zullen krijgen, namelijk dat het Riad was. Hafid riep me en zei dat we verder zouden gaan. De man riep Hafid terug en gaf toe aan de prijs die hafid hem eerst zei. Ik betaalde de handtas en we liepen verder…. Uiteindelijk hadden we beter gewacht… want een kraampje verder stond Riad met zijn schoonheid te praten met de verkoper… het moest net lukken dat hij onze kant op keek… ik wou weg kijken maar het was te laat, hij had me gezien. Zijn vriendin of wie het ook was ( ook al gingen mijn gedachten naar die ene nicht hanane) sprak tegen hem en volgde uiteindelijk zijn blik die wees naar mij. Ik keek naar beneden, want het brak mijn hart. Hij had het al aangepapt met iemand anders snik snik
Leila: eyyyy meisje wat is er…
Rafika: Riad heeft iemand anders…
Leila: hoe weet je dat?
Rafika: ik heb m 2 maal gezien op het jeme3 lefna plein, hand in hand met een meisje
Leila: hoe zag ze eruit?
Rafika: lange zwarte stijle haren, mooi slank…ze was echt mooi…snik
Leila: ow dat kan niet anders dan hanane zijn
Rafika: ik wist het!!! Wollah ik wist het!! Snik…
Leila: safie zina… doe jezelf geen pijn… ga verder met je leven lieverd, hij is je gehuil niet waard weet je. Er komt wel iemand anders in je leven, die je zal respecteren, liefdevol behandelen en om je geven…
Rafika: pffff wat doet het pijn leila… wollah dit doet echt pijnnn…
Leila stopte me onder en bleef bij me tot ik in slaap viel, meskeena…ze had genoeg aan haar hoofd kwa voorbereiding, en ik ging haar hoofd nog ff bijpompen met mijn mysery. Zo zie je maar… wat jongens ons niet allemaal aan doen. Wij denken met ons verstand, hun met hun onderste… de volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Het henna feest en grote feest ging in 1 dag gegeven worden. Dus vanaf 12 uur tot 18 uur henna feest en daarna het grootfeest allemaal in dezelfde hotel. Vond het wel appart… maar jah, ieder zijn eigen ding. Ik haalde mijn crèmekleurig kaftan met korset uit de kast en spreide het op mijn bed. Ik nam eerst een uitgebreide douche en ging in normale kleren naar beneden. Iedereen was aan de ontbijttafel
Rafika: salam 3aleikoom…
Iedereen: wa3aleikoom salam
Leila: lekker geslapen
Rafika: ja jewel hamdoulilah, jullie ook?
Moustafa: voor een bruidegom heb ik eigenlijk veel te goed geslapen… nix van stress ffzo, of hoeft een bruid dat alleen te doen?
Nawfel: skoot skoot, eet en zwijg layrham bak
Moustafa: wat? Ik vind het alleen abnormaal malek?
Leila: hahahaha wollah je spoort niet
Ik merkte op dat mijn neef er niet was. Dus vroeg ik Leila waar hij was. Blijkbaar naar het centrum… noujah ma3lish. Het was ondertussen 9 uur toen de bruid naar beneden kwam…ik had haar nog niet ontmoet… ze was een hele mooie meid. Ze deed me denken aan die ene Indische actrice, met groene ogen… . Ze liep arrogant de trappen af en keek me raar aan. ze zei heel stil sba7lgeer en nam plaats. Iedereen was het blijkbaar gewoon dat ze zo deed. Want niemand keek raar op ofzo. Ik keek ff naar Leila die voor haar keek en door at. Plots huilde Soehayb
Nawfel: safie lieverd eet jij maar, ik haal m wel
Leila: dank je
Nawfel liep de trappen op ‘hanie chay a lehbieb djalie’ (ik kom eraan schat van me). Nadat iedereen had gegeten ruimde de kuisvrouw de tafel af. Iedereen ging een kant op om zich klaar te maken voor het huwelijk. Ik volgde leila die me teken deed. We gingen mijn kamer binnen en ze plofte op de zetel neer…
Leila: wajawww ik kan haar niet zien!!
Riad:
Ik wist het gewoon!!! Ik wist dat zij het was. Ze keek me verdrietig aan en keek snel weg. Hanane volgde mijn blik. En keek haar nijdig aan. ja ze is mooier dan jouw, accepteer het maar, dacht ik. Toen Rafika voorbij liep begon ze met haar speach
Hanane: wat zit je naar andere meiden te kijken als ik bij je sta? Vind je dat normaal?
Riad: wow wow rustig aan, heb ik iets met jou? NEE ik heb nix met jou. Ik neem je mee als nicht en neef, niet wat jij denkt. Ewa bla mat dierie schreeuwen op mij.
Ik liep verder terwijl ze me snel volgde. Ze zei geen woord meer. Ewa mezian, dat was er nog aan te kort, dat ze me wat de les ging spellen. Rafika zag er prachtig uit… ze had zo’n mooi huidskleurtje en was echt mooi gekleed. Haar hoofddoek mooi op, gecombineerd met haar kleren, echt prachtig en zomers. Ik keek mijn ogen uit op het plein, zocht haar maar vond haar niet meer terug. Uiteindelijk liep ik chagrijnig naar de auto terwijl hanane me volgde
Hanane: riad!!! Waar ga je?
Riad: naar huis, genoeg gewandeld
Hanane: maar we zijn nog niet naar koutoubia geweest!!
Riad: wat zaag je a mens? Je woont hier, je ziet het iedere dag awielie?
Hanane: ja maar niet samen met jou
Ik stapte de auto in en liet haar maar doordrammen en doordromen. Uiteindelijk zette ik een cd’tje op hopelijk dat ze de boodschap door krijgt. Ik begon haar echt beu te worden. Gatvrrr wat een zaag. Thuis aangekomen liep ik meteen naar boven en ging douchen. Daarna ging ik meteen slapen. De volgende ochtend keek mijn moeder me nors aan. waarschijnlijk had hanane een hele scène gemaakt, noujah niet dat het me veel kon schelen. ik trouw niet met haar klaar. Lima3achbo lhal, ha lbab… klaar. ik keek op de klok en zag dat het bijna twaalf uur was, mijn moeder en ondertussen toch aangekomen zus khadiga maakten zich klaar. ik nam op het gemak een douche. Ik deed een mooi zwart pak aan van hugo boss die ik nog bij Nawfel’s zwager kocht en een zwarte strakke shirt onder. Ik deed mijn zwarte klassieke schoenen aan die ik nog liet oppoetsen en bekeek mezelf in de spiegel… hmm nu mij haren in de gel en sikje bijknippen. Ik spoot nog wat d&g en liep de trappen af. Mijn nicht was uitdagend gekleed. Ze had een mauwloze strakke jurk aan met een diep uitgesneden hals. Haar stak ze deels omhoog en liet slierten naar beneden hangen. Ze had hoge naaldschoentjes aan met haar o stinkend parfum. Dit moet ze tog wel ff te horen krijgen
Riad: wat voor parfum draag jij eigenlijk?
Hanane: ik weet die naam niet meer
Riad: kattepis zeker zei ik stilletjes in het nederlands…
Hanane: wat?
Riad: waloe jalah a ma… we gaan
Mijn zus vertaalde ondertussen wat ik zei tegen hanane… noujah kan mij niet schelen, zolang ze me maar met rust lieten. Aangekomen aan het hotel stapten we uit. Nawfel stond aan de deur te praten met … hafid… ja dit is m. Ik kwam erbij staan en groette ze terwijl mijn moeder, zus en hanane binnen gingen. Hafid gaf me een hand en excuseerde zich bij Nawfel. Hij liep weg. Nawfel keek me raar aan
Nawfel: wesh hebben jullie ruzie ola
Riad: ewa je weet wel, hij is rafika s neef
Nawfel: ow jah, is waar ook…
Rafika:
Rafika: hoezo haat je ze?
Leila: ze is een feeks weet je, ze is met Moustafa voor zijn geld. De enige die me gelooft is mij man, voor de rest niemand. Ik had nog ruzie met mijn schoonbroer erover, maar ik moei me er niet meer mee. Ik heb het hem gezegd, heb mijn job gedaan, klaar.
Rafika: zo erg, vanwaar ken je ze dan?
Leila: ewa ze is een vriendin van mijn vroegere vijanden. Had vroeger op school veel problemen met een paar meiden enzo. Moheem dit is 1 van hun nieuwe vriendinnetjes, ze praat telkens slecht over mijn familie tegen die meiden, ik hoor het via mijn vaste klanten. Ze brengt hun de nieuwtjes over mij en nawfel, over mijn broer en rabia. En daar kan ik niet tegen.
Rafika: ow das pas erg… moheem je hebt hem gewaarschuwd, je hebt gedaan wat je moet doen. Als hij verder niet wil luisteren dan is dat zijn probleem.
Leila: ja ik weet het, maar tog het is mijn schoonbroer, ik wil niet dat hij gaat scheiden, begrijp je. Hij was er altijd voor me als ik hulp nodig had. Maar moheem… mijn man gelooft me, staat aan mijn kant, dat is het voornaamste voor me.
Rafika: inderdaad, geloof me, als hij dat niet is, doet het enorm pijn, dus wees blij.
Ze wist dat ik het over mijn situatie had, dus omhelsde ze me en streek zacht over mijn arm
Leila: het komt goed met je af… incha Allah spreek je schat
Rafika: doei tot strax
Ik nam mijn tasje en liep de trappen af naar buiten. Een paar straten verder hadden ze een téléboutique en daar belde ik mijn moeder op. Ze vroeg me voorzichtig te zijn en wenste me verder plezier. Ik keerde terug thuis en nam nogmaals een douche. Ik keek op de klok en zag dat het al bijna 13 uur was. Mensen zullen nu al wel gearriveerd zijn. Ik deed mijn kaftan aan en riep de kuisvrouw om mijn korsette achteraan aan te spannen. Ze zei dat het kleed me prachtig stond. Ik was mooi getint dus stond het me heel mooi. Ik accentueerde mijn lichtbruine ogen met zwarte oogpotlood en deed zwarte oogschaduw op mijn ooglid. Vervolgens deed ik mascara en verspreide mooi mijn wimpers, die meteen langer werden. Ik bracht wat lipglos op mijn lippen aan en deed blush op mijn wangen… vervolgens nam ik mijn cremecleurige hoofddoek die ik mooi opspelde en deed ik mijn witte puntschoentjes aan… klaar is kees. Ik bekeek mezelf in de spiegel en schrok wel van de verandering… ik vond dat ik er goed uit zag. Ik nam de huistelefoon en belde mijn neef om me te komen halen. Hij zei zo aan te komen. Ik groette de kuisvrouw nog en liep naar buiten. Daar wachtte ik mijn neef op die meteen aangereden kwam aangezien het niet al te ver was. Ik stapte in terwijl hij me maar bleef aan staren
Rafika: ewa vasy démare (ewa komaan geef gas)
Hafid: oooolaaa comment T belllllll (olaaa wat ben je mooi)
Rafika: safie c bon arrete ( ok het is al goed stop)
Hafid: hahaha non wollah t tres joli
Awielie hij bleef maar doorpraten over hoe ik eruit zag. Ik begon me verlegen te voelen… en dat zag hij meteen
Hafid: safie jalah on y va
We redden naar het hotel. Daar aangekomen stapten we af. Ik wachte op mijn neef want zag in de verte dat er een hele reeks jongens voor de deur stonden. Ik stak nam hafids arm vast om niet te vallen en we liepen zo naar de ingang
Rafika:
Ik liep samen met hafid naar de voordeur, natuurlijk zag hij weer paar van zijn vrienden tussen de bende en groette hij die. Ik schaamde me verrot want voelde allerlei ogen op mij gericht. Ik kneepte ff in de arm van Hafid want hij bleef maar door praten, dat als teken om te vertrekken. Hij had gelukkig de boodschap begrepen en liep samen met mij naar binnen. Met dat er catering was enzo, hoefde de familie nix te doen. Ik bleef aan de kant staan want durfde niet naar binnen te gaan.
Hafid: jalah on va rentré (jalah we gaan naar binnen)
Rafika: non je peux pas… j’ai honte (nee ik durf niet… ik schaam me)
Hafid: ewa safie vasyy
Ik hoefde niet buiten te blijven staan, want Leila zag me en begon naar me te roepen en teken te doen. Ik zag allerlei gezichten naar me draaien dus kon ik niet anders dan binnenstappen. Ik nam mijn onderkleed in mijn hand zodat ik er niet overviel en liep richting Leila. Er zaten bepaalde jongens binnen aan tafel, die me vriendelijk toekeken… één van hun kwam me enorm bekend voor… ik besloot niet verder te kijken dus gaf ik verder al mijn aandacht aan leila, die me al meteen de dansvloer op trok en met me wou dansen. Ik schaamde me eerst wel, want echt waar, iedereen keek me aan. Ik danste eerst wat houterig, maar dat was de opwarming zeg maar
Leila: ewa je weet wel, wat vet kwijt raken
Rafika: ok…
hij kon er echt wel wat van.. gewoon superrrr.
Fouad: jalah meid, niet verlegen zijn
Ik zag mijn ex schoonfamilie bitchy naar me kijken en zag hun uiteindelijk de hoofden bij elkaar schuiven, waarschijnlijk om over me te roddelen… Noujah, schijt aan hun. Ze geven me geen eten of zorgen voor een dak boven mij hoofd. Ik zei aan leila dat ik ff naar het toilet zou gaan… ik liep naar de uitgang zonder echt op te kijken, want schaamte weer. Ik liep heel die gang af om de wc te zoeken maar vond die niet, dus keerde ik terug naar de ingang en zocht mijn neef. Misschien wist hij iets… Hafid stond er te praten met een paar jongens, ik durfde niet naar m toe te gaan. Dus ging ik naar Nawfel die (naar wat ik dacht) alleen stond. Vanzodra ik dichter ging zag ik hem net achter de muur. Ik wou terugkeren maar het was te laat… Riad stond er… met…. Awielie…. Met een sigaret in zijn vingers????????????????Riad
Uiteindelijk ging ik binnen om ff mij familie te groeten. Mij moeder nam er een stoel bij, dus nam ik plaats. Ik bleef praten tot een prachtige meid de zaal binnenkwam… nogal verlegen… ik keek heel goed en zag dat het Rafika was. Ik was aan het praten met me tante, maar echt raar, ik wist nix meer, kon niet meer verder praten, was mijn woorden kwijt. Ze trok wel de aandacht met haar schoonheid en verlegenheid… dat was een feit. Maar haar beauty in die hoofddoek…ze was de ster van de avond… gewoon een parel. Leila duwde haar meteen de dansvloer op waar ze begon te dansen, en eerlijk gezegd, ze kon het heel mooi. Ik zag vrouwen naar haar glimlachen, jongens naar haar staren… jarebie wat heb ik tog laten schieten? Mijn tante zwaaide met haar handen voor me gezicht
Tante: asebhanelah!!
Riad: ow sorry
Moeder: shofie shofie… kijk kijk, dat is die bent lehram… de ex vrouw van mijn zoon
Tante: ewa ngoolo sa7 (laten we eerlijk zijn) ze is een schoonheid
Moeder: eechhmen schoonheid!!!!!
Riad: safie a ma, doe normaal
Mijn tante keek me zielig aan… zij was de liefste die ik had. Al mijn andere tantes waren echte bitchen. Deze vrouw had geen kinderen, kon er geen krijgen. Maar ze was nog altijd gelukkig getrouwd. Ik keek terug naar de dansvloer en zag Rafika niet meer?? Mijn zus en Hanane stonden op, om zehma de show te stelen, aub meiden. Uiteindelijk deed khadija teken naar me, ik zei dat ze moest normaal doen en verder dansen, maar nee, ze kwam me halen. Iedereen keek me aan, dus kon ik niet anders dan rechtstaan en mee dansen. Mijn zus, de cheitana koppelde me met Hanane. Ik danste om geen choha te doen. Hanane bleef maar aan me hangen, en me behandelen als haar vriendje, of haar man. Ze schuurde maar tegen me aan als een goedkope ho. Gatfrrrr de dansvloer raakte vol. Ik keek naar de plaats van Rafika, maar die was leeg. Dus is ze ook rechtgestaan. Een beetje verder stond ze te dansen met Leila… maar dat duurde niet lang of een jongen kwam naar haar toe, die ze waarschijnlijk kende. Ik kreeg enorm veel gneun… ik wou Hanane loslaten en naar hun toe gaan, maar ze blokte mijn weg… wajawww ze danst er nog mee ook??? Ik duwde zonder dat ik van mijn kracht bewust was hanane weg, en liep de zaal woedend uit. Nawfel zag me toekomen en wist meteen dat er iets was
Nawfel: malk? Jek lebes?
Riad: nee man!! Zei ik woedend
Ik vertelde hem alles. Hij vond dat ik geen recht had te trippen. Ik zag een jongen roken, en liep er gewoon naar toe en vroeg een sigaret… ik had vroeger toen ik 18 was veel gerookt, maar was ermee gestopt, omdat ik ziek werd. Nawfel keek me verbaasd aan… maar liet me begaan… ik rookte aan die sigaret, die totaal niet lekker smaakte. Ik keek voor me uit tot ik haar zag naderen… ik was woedend… nog altijd..
Rafika:
Ik sloeg geen acht op hem en keek alleen Nawfel aan.
Rafika: nawfel, aub de toiletten, weet je waar die zijn?
Nawfel: ow ja hoor, ga maar boven meteen op je rechterkant
Rafika: ow waga shokran
Ik was in shock van die sigaret. Want haatte echt enorm mannen die rookten. Gewoon vies en junkachtig. Ik had m liever, hoe hij voordien was. Netjes, proper. Geen junkstyl. Ik liep naar boven en hoorde iemand achter komen. Vanzodra ik de eerste verdieping bereikte duwde iemand me ruw een kamer in. Ik wou schreeuwen maar die persoon had zijn hand voor me mond… ik draaide me geschrokken om en zag Riad… met bloeddoorlopende ogen… awielie??
Rafika: zal het gaan ja??? Tripper!!!
Riad: en? Lekker gedanst?
Rafika: duw je me daarvoor geweldig een kamer in?
Riad: wie is die jongen?
Rafika: wat gaat jou dat aan?
Riad: vanwaar ken je hem he? Safie mevrouw is in marokko safie he… zoekt zichzelf een nieuwe man jeki?
Rafika: rot op ben niet hopeloos of zielig... gatvrrr ik streek over mn pijnlijke arm
Riad: je hebt mijn vragen nog niet beantwoord
Rafika: OMDAT ZE JOU OOK NIET AANGAAN, shitt man, rot tog op junk!!
Riad: wat zit je me uit te schelden? Maak ik je uit?
Rafika: jaa scheld je uit, je bent een junk, wat zit je te roken a junk?
Riad: wat gaat het jou aan als ik rook ff niet?
Rafika: nou als mij dat niet aangaat dan hoef je me ook geen domme vragen te stellen en ga nu aan de kant
Ik wou voorbij lopen naar de deur maar hij stond ervoor…en hield het klem met zijn voet
Riad:” zodat je wat kunt doen? Terug gaan dansen met je nieuw vriendje? Echt goedkope actie weet je? Mevrouwtje is op zoek… echt zielig”
Rafika:” fok jou… ok? Fok jou, ik ben niet op zoek. 1 maal gelepeld door een klootzak geen twee keer, weet je…” che7 klap in de roos
Hij keek me eerst boos aan, maar zijn gezicht verzachte.
Rafika: laat me voorbij ik wil naar het toilet
Hij ging aan de kant en ik trok snel de deur open en vloog er bijna uit. Tfoeiiiii ik ging het toilet binnen en sloot snel… mijn hart bonkte als een gek… wajawww!!! Was dat een jaloerse actie??? Of was dat een jaloerse actie??? Shittt man!!
Ik liep voorzichtig de trappen weer af en liep de zaal binnen. Ik botste tegen een vrouw op die bijna in de grond lag…ik ging snel naar haar toe en vroeg of alles goed gaat…
Rafika: ghaltie jek lebes… semhilia bezaf… wollah…
De vrouw keek me eerst aan… ik dacht dat ik haar shie geheugensverlies geregeld heb met mij dikke ass ook. En glimlachte toen vriendelijk naar me
Vrouw: ma3lish a jelie.. mahlish mijn dochter
Rafika: tgiet tachelhiet? (ben je chelha)
Vrouw: èh owd gemien jem (ja jij ook he)
Rafika: èh…
De vrouw glimlachte naar me en streek over mn wang… ze draaide zich om en ging naar haar tafel. Mijn hart stond bijna stil… Riad keek me aan… ik zag haar aan hun tafel aanschuiven… de moeder van Riad begon onmiddellijk boos te praten tegen haar. Ik draaide me om en liep naar mijn plaats. Jarebie? Wat was dat? Ze is familie van hun, of kennis. En ze deed zo vriendelijk tegen me?
Riad:
Ik liet rafika buiten, en liep zelf weer naar beneden. Ik voelde me enorm slecht door die sigaret die ik rookte. Ik rook nooit nog eentje… wollah nooit. Rafika was er ook wel boos voor. Ze schrok zich ook rot. Dat zag ik aan haar gezicht. Beneden aangekomen liep ik meteen binnen en ging bij mijn zus zitten. Hanane schoof dichter bij me toe. Tfoe ik haatte het hoe ze deed alsof ze mijn vrouw of aanstaande was. Tfoe!! Echt hatelijk. Mijn tante stond recht en ging een vrouw aan de overkant groetten. Net toen ze zich wou omdraaien en terug keren botste ze op tegen RAFIKA??? Gatverrr… ik hield mijn hart vast, nu zou mijn moeder trippen… mijn tante was ik niet echt zeker, aangezien ze de liefste was. Ik zag hoe Rafika zicht verontschuldigde en bekommerde om haar; Typisch mijn schatje, telkens bezorgd. Mijn tante streek over haar wang... duidelijk goedgekeurd door haar. Mijn moeder liep te flippen en wou ernaar toe maar ik nam haar bij haar arm en duwde haar terug, de stoel in. Ze keek me boos aan
Riad: we zitten bij mensen… je maakt me ten schande bij mijn vriend, doe normaal.. siste ik haar toe
Ze trok zich los en keek nors voor haar uit. Mijn tante kwam met een glimlach naar de tafel toe en nam plaats. Ze knipoogde naar me.
Moeder: heeft ze je pijn gedaan?
Tante: neeee helemaal niet… Riad…wat is er gebeurt tussen jullie? Dit meisje lijkt me enorm lief.
Moeder: jaja schijn bedriegt. Ze is een shmata…hmara
Tante: aub fatma… doe normaal…
Mijn moeder draaide zich om en keek voor haar uit. Mijn tante was duidelijk enorm weg van Rafika. Ze keek ze telkens aan en glimlachte in haar richting. Ik keek ook af en toe… mijn spijt… pfff wollah het wrat aan me. Rafika:
Ik nam plaats aan de tafel en vertelde alles aan Leila, die geschrokken luisterde. Vervolgens draaide ik me naar hun toe en glimlachte de vrouw heel vriendelijk naar me. Ik glimlachte terug. Die vrouw was heel apart. Waarschijnlijk geen familie. Want anders zou ze niet zo lief tegen me doen. Fouad liep bij me voorbij en knipoogde naar me. Ik glimlachte alleen maar en keek weer weg. De 3rousa kwam binnen met Moustafa. Nou een bruidegom als moustafa heb ik nog nooit in heel mijn leven meegemaakt. Terwijl ze naar hun stoel liepen, liet hij zijn vrouw los en ging hij dansen met de jongens. De negaffa moest hem telkens terug halen. Ik zag dat zijn vrouw er pissed off van werd. Ook toen hij op de stoel zat klapte hij in zijn handen en stond uiteindelijk recht om te gaan dansen met zijn vrienden en familie. Nawfel liep naar onze tafel toe en trok leila recht. Ze dansten er alle twee op los… echt lief gewoon. Heel mooi zicht. Ze waren gewoon een heel super koppel. Nawfel was zo breed en ook groter dan haar… het was echt schattig. Ik klapte in mijn handen… leila deed teken dat ik ook recht zou staan. Ik schudde mijn hoofd… vervolgens kwam Hanane dicht bij me dansen, alsook Khadija, maar ik keek niet naar hun op. Opsouten met hun stomme kinderspelletjes. Had er langsom aan genoeg van. Vervolgens kwam Riad en danste mee. Ik vond dat hij er geweldig uitzag. Ik had een verdrietig gevoel in me. Als we nu geen ruzie hadden, zouden we samen dansen. Samen plezier maken. Hanane danste weg van Khadija duidelijk richting Riad. Riad draaide zich weg van haar en danste met een andere meid, zodat ze voor schut stond. Ik moest tegelijkertijd lachen maar was ook wel boos. Weer zocht hij andere meiden op. Noujah… het was tog maar dansen? Een trouw? En erbij we zouden scheiden, dus zijn mij bizz ’s niet meer. Nou was het dat ooit wel geweest? Plots riep Leila en Nawfel naar me… ik was echt beschaamd, want bijna iedereen keek mijn richting uit… ook Riad. Ik stond beschaamd recht. Er werd mij een sjaal aangeboden, die ik rond mijn kont aanspande. Iedereen was ondertussen in twee reken gaan staan, tegenover elkaar. Het was een chleu7 liedje… dus moesten we tegenover elkaar staan en met de schouders shaken. Ik stond tegenover Fouad… heel raar. Volgens mij opzettelijk, want zag hem wel staren naar me… vervolgens moest je elk op de beurt in het midden dansen met de danspartner tegenover je. Ik dus met Fouad. Volgens mij plakte hij te veel tegen me. Ik durfde echt niet op te kijken… dus keek ik naar de borstkas van Fouad. Hij was ook groter dan me... uiteindelijk schoven we aan bij de laatste. Ik keek op en zag dat het Riad en Hanane’s beurt was. Hij nam Hanane overdreven dicht bij zich en danste erop los. Mijn hart krimte in. Ik wou niet meer kijken. Want wollah ik had zo’n zin om te ontploffen… Hanane danste bij me voorbij en keek me bitchy aan. Ik glimlachte naar haar, om te laten weten dat het me ze3ma nix deed. Ze keek snel weg en schoof aan in de rij… en zo ging het maar verder. Ik ging uitgeput zitten op mijn plaats. De avond verliep verder telkens hetzelfde, ik danste en riad danste met een meid of hanane. Ik had geen zin meer om hem te zien, want hij vermaakte zich blijkbaar… het was ondertussen 6 uur in de ochtend, alleen familie bleef nog over. Ik was kapot en vroeg Hafid me thuis te brengen. Leila kwam ook mee. Ik viel uitgeput op mijn bed… en dacht aan de hele avond…mijn ogen werden nat en een traantje begaf zich naar mijn wang. Het deed me pijn, pfff en ik wou dan scheiden. Ik wou dan opnieuw beginnen. Terwijl ik dacht gewoon dag en nacht aan hem….damn..Riad:
Ze danste met ene klootzak, waarmee ze voordien danste. Ik ken rafika om te weten dat ze zich schaamde. Ze was zo dicht bij die jongen… ik knarste mijn tanden op elkaar…kreeg het echt jaloers…Ik was boos, dus liet ik haar hetzelfde voelen. Danste uitbundig met Hanane, meskeena ze dacht waarschijnlijk dat ik verliefd op haar was geworden, terwijl gebruikte haar ff om iemand terug te pakken. Rafika. Ik bekeek haar de hele avond. een 1 keertje verliet ik de zaal. Ik wou zien wat ze deed, hoe ze danste, en het voornaamste met wie. Die ene jongens slijmde al te veel tegen haar, naar mijn gedacht. Ik zag hem de zaal uitlopen… en liep hem achterna. Hij ging buiten staan bij paar vrienden van m en begon zijn gesprekje
Fouad: wollah ze is gewoon een beauty
Jongen: wollah heb je haar nummer?
Fouad: hahaha nee gek, maar komt nog. Volgens mij vind ze me leuk…
Jongen: ewa waarop wacht je?
Fouad: nee man… alles op zijn tijd
Ik kon het niet meer aanhoren, en liep naar m toe…
Riad: mag ik je ff spreken
Fouad: euhm ja
Hij zonderde zich af en ik begon met mijn praat
Riad: die meid, waarover je spreekt…is mijn vrouw…
Fouad: wat? Die meisje met haar crèmekleurige jurk en hoofddoek?
Riad: exactly
Fouad: ow.. sorry.. wollah dat wist ik niet
Riad: ewa je weet het nu.
Fouad: smehlia
Riad: kom je mee, of blijf je liever?
Hanane: nee ik kom met je mee
Iedereen keek ons aan met een glimlach, dachten waarschijnlijk dat er liefde aan het groeien was, noujah allesinds bij mij niet , miste haar nu al erg. Wielie zo ver van me verwijderd….
Rafika:
Hafid en ik vertrokken zondagavond met de reisbus naar marakech. We kwamen maandagochtend aan in marrakech. Hafid had er een vriend van hem wonen, dus gingen we eerst daar langs. Het waren hele relaxte mensen. Heel vriendelijk. Younes, die vriend dus, had hele lieve nichten en zussen… ze hadden zo’n goed contact, had ik die maar. Ik kreeg snel genoeg van mijn familie. Zij waren van Parijs. Morgen was het de huwelijksdag. Dezelfde middag nog vertrokken we naar leila toe. Ik had gelukkig hun nummer, dus belde ik leila op om te zeggen dat we aan de koutoubia stonden, een tien minuutjes erna kwam ze aangereden. Ze stapte uit en omhelsde me hevig, we hadden elkaar een tijdje niet meer gezien, en haar gair die ze me deed vergeet ik nooit van mijn leven. Hafid gaf ze een hand. We stapten allemaal in en ze reed ons naar haar huis. Ze woonde op zich heel luxueus.. prachtig gewoon. Een enorme villa met zwembad en een immense tuin, waar je verdwaalt in kon raken. Ik groette de hele familie die bij haar was. Velen kende ik van mijn tijd toen ik bij hun woonde. Moustafa was er ook
Rafika: hey ewa proficiate he met uw huwelijk
Moustafa: ewa t werd tijd he hahaha
Rafika: neeee ewa ma3lish, leeftijd heft er nix meet e maken hoor
Moustafa: inderdaad. Maar in mijn geval wel geloof me hahahaha
Rafika: hahaha gek
Zijn aanstaande was weg, ewa jah ze moest er pikobello uitzien natuurlijk. Maandag avond vroeg Hafid of ik met hem mee wou naar de jeme7 lefna… ik stemde meteen in vroeg aan leila en Nawfel of ze niet mee wilden gaan, ze hadden nog van alles te doen, dus wensten ze ons een fijne tijd… ik nam samen met hafid de bus en we reden tot jeme3 lefna zelf, in de avond was er zoveel volk, bomvol mensen van het buitenland, dat zag je typisch aan de kledij maar natuurlijk ook aan de taal die ze spraken, ofwel nederlands, Frans…dat waren de hoofdtalen. Ik nam plaats aan de middenste kraantjes waar je soep kon blijven drinken of kefta eten, of andere gerechten. We namen plaats… en bestelden iets… ik zag iemand lopen die me enorm bekend voor kwam… keek er heel goed naar en mijn hart stond bijna stil… ik was in shock, het liefste van al stond ik recht en liep ik weg… Riad liep hand in hand met een hele mooie meid… opvallend gekleed met lange style zwarte haren. Mijn hart brak in duizend stukken…ik had plots geen zin meer om te eten, nog om te wandelen…ik zag hem onze kant afkomen… jarebie;… jarebie laat hem draaien… jarebie…. Aub….zorg niet dat hij hier komt
Riad:
Volgende dagen verliepen rustig aan, ging af en toe het centrum in met Nawfel of gewoon met mijn moeder, die mijn oren afzaagde met hanane. Wat ik ervan vond, wanneer we haar hand zouden vragen, en al de bijhorende bullshit. Ik begon meer en meer na te denken over mijn moeder. Ze wou alleen haar zinnen verder zetten, niet dat ze mijn mening wou uithoren, niet dat ze gewoon ff eens aanziet wat ik over iets denk of voel. Het was altijd haar eigen gedachten zonder rekening te houden met mij. Vroeger deed het me nix, het was mijn moeder, klaar. Maar nu ik Rafika erdoor kwijt ben… deed het me nadenken, en ging ik er meer bij voelen. Wat deed Rafika haar ooit verkeerd? Helemaal nix. Ze sprak amper tegen mijn moeder. Ik nam het altijd op voor mijn moeder, zag haar fouten niet tegenover Rafika, terwijl ze was zo goed als schuldig. Mijn lieve Rafika…pfff ze heeft me zo doen veranderen. Het leven nader inzien. Vanuit een ander punt. Eerst was het voor mij dik feesten, playing gigolo aka hartenbreker. Later zou ik wel recht zijn… maar misschien ga ik wel dood en is er geen later meer weggelegd voor mij, ik was islamitisch opgevoed, en deed tegelijkertijd haram. Ben dankzij Rafika gaan bidden, open ik voor het eerst in mijn leven het Heilig Boek De Koran en ga ik erin lezen en dat allemaal in een hele korte periode… in de twee weken tijd waarin we getrouwd waren. Ik wou niet denken aan mijn fout die ik deed, want het deed me huilen van spijt en schaamte.
Ik lag op mijn bed… het was maandag, morgen het huwelijk van Moustafa…ewa een beetje feest voor de verandering… mijn moeder kwam plots de kamer binnen.
Moeder: wat doe je?
Riad: ik ben moe, lig te slapen
Moeder: ewa nger nger (ewa sta op sta op)
Riad: wrm?
Moeder: ga met je nicht wandelen…
Riad: 3owtanie hanane?? Wanneer hou je eens op met je dommigheden
Moeder: wat????
Riad: jaaa je dommigheden, ben het kotsbeu met je hanane… ik wil haar niet, klaar…
Moeder: jek a weldie… snik snik… dit doe je me aan jek. Ik heb er al over gesproken met je tante, en nu ga je me schande aandoen… snik snik…
Ik zag mijn moeder heel af en toe huilen, maar nooit door mij. Dit was de eerste keer dat ze huilde door mij, en het sneed in mijn hart. Ik was wel boos… want weer deed ze iets, zonder mijn mening erover te vragen. Ik kon het niet meer aanzien en stond recht…
Riad: saf saf… ik ga al…
Ik liet mijn moeder in de kamer en liep de trappen af
In het chelha:
Riad: hanane!!
Hanane: jaaa!!
Riad: waar ben je
Hanane: aan de deur
Ik liep verder de verdiepingen af en kwam bij de deur waar ik Hanane vond. helemaal opgemaakt. Pikobello, nix lag verkeerd. Weer had ze tonnen make-up aan. Ze stond blijkbaar klaar en wist er al eerder van.
Riad: jalah we gaan naar jeme3 lefna
Hanane: ow, ok… wacht ik ga me eerst opmaken
Riad: wat???
Hanane: ik zie er niet uit…
Riad: loop voor me, je ziet er goed uit
Hanane: echt??
Oh my god ik haatte dit soort vrouwen!! Ze heeft zichzelf helemaal opgedosd en deed ze3ma alsof ze er in het dagelijks leven zo uit zag. Ze liep voor me uit en ik achter haar aan. ze liep met een hoge dunk naar mijn auto en zwaaide luchtig naar haar vriendinnen aan de overkant. Ze stapte de auto in alsook ik. Ze bleef maar doorratelen over het buitenland, hoe ze er dolgraag wou wonen. Ze vroeg me hoe het leven was in België… ik had weinig zin om te antwoorden, want ze deed me gewoon gneun aan. En ze had een gatvrrrrr stinkend parfum aan. ttfoeii mijn oma’s geurtjes van henna en kruiden rook beter. Gatvrrr we kwamen aan in jeme3 lefna en mevrouw ging meteen naast me staan en nam mijn hand in de hare… ik wou me losmaken, maar dat liet ze niet snel toe. Dus liet ik het er gewoon zo bij. Ik zag iemand die kapot veel leek op Rafika… ik wou dichterbij lopen maar Hanane moest weer de andere kant op lopen…
Rafika:
Gelukkig, shokran jarebie… hij draaide de andere kant op. Hafid had het fix dat er iets aan de hand was… hij keek me raar aan… ik schudde mijn hoofd en at verder aan de ondertussen geplaatste borden met eten. Uiteindelijk betaalde hafid en trokken we verder. We liepen de kraampjes af en gingen uiteindelijk binnen in een tassenwinkel. Hafid discuteerden over de prijs van een handtas terwijl ik wat verder keek… ik hoorde een bekende mannenstem die voorbij liep… ik durfde niet om te draaien, bang dat mijn gedachten gelijk zullen krijgen, namelijk dat het Riad was. Hafid riep me en zei dat we verder zouden gaan. De man riep Hafid terug en gaf toe aan de prijs die hafid hem eerst zei. Ik betaalde de handtas en we liepen verder…. Uiteindelijk hadden we beter gewacht… want een kraampje verder stond Riad met zijn schoonheid te praten met de verkoper… het moest net lukken dat hij onze kant op keek… ik wou weg kijken maar het was te laat, hij had me gezien. Zijn vriendin of wie het ook was ( ook al gingen mijn gedachten naar die ene nicht hanane) sprak tegen hem en volgde uiteindelijk zijn blik die wees naar mij. Ik keek naar beneden, want het brak mijn hart. Hij had het al aangepapt met iemand anders snik snik
Leila: eyyyy meisje wat is er…
Rafika: Riad heeft iemand anders…
Leila: hoe weet je dat?
Rafika: ik heb m 2 maal gezien op het jeme3 lefna plein, hand in hand met een meisje
Leila: hoe zag ze eruit?
Rafika: lange zwarte stijle haren, mooi slank…ze was echt mooi…snik
Leila: ow dat kan niet anders dan hanane zijn
Rafika: ik wist het!!! Wollah ik wist het!! Snik…
Leila: safie zina… doe jezelf geen pijn… ga verder met je leven lieverd, hij is je gehuil niet waard weet je. Er komt wel iemand anders in je leven, die je zal respecteren, liefdevol behandelen en om je geven…
Rafika: pffff wat doet het pijn leila… wollah dit doet echt pijnnn…
Leila stopte me onder en bleef bij me tot ik in slaap viel, meskeena…ze had genoeg aan haar hoofd kwa voorbereiding, en ik ging haar hoofd nog ff bijpompen met mijn mysery. Zo zie je maar… wat jongens ons niet allemaal aan doen. Wij denken met ons verstand, hun met hun onderste… de volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Het henna feest en grote feest ging in 1 dag gegeven worden. Dus vanaf 12 uur tot 18 uur henna feest en daarna het grootfeest allemaal in dezelfde hotel. Vond het wel appart… maar jah, ieder zijn eigen ding. Ik haalde mijn crèmekleurig kaftan met korset uit de kast en spreide het op mijn bed. Ik nam eerst een uitgebreide douche en ging in normale kleren naar beneden. Iedereen was aan de ontbijttafel
Rafika: salam 3aleikoom…
Iedereen: wa3aleikoom salam
Leila: lekker geslapen
Rafika: ja jewel hamdoulilah, jullie ook?
Moustafa: voor een bruidegom heb ik eigenlijk veel te goed geslapen… nix van stress ffzo, of hoeft een bruid dat alleen te doen?
Nawfel: skoot skoot, eet en zwijg layrham bak
Moustafa: wat? Ik vind het alleen abnormaal malek?
Leila: hahahaha wollah je spoort niet
Ik merkte op dat mijn neef er niet was. Dus vroeg ik Leila waar hij was. Blijkbaar naar het centrum… noujah ma3lish. Het was ondertussen 9 uur toen de bruid naar beneden kwam…ik had haar nog niet ontmoet… ze was een hele mooie meid. Ze deed me denken aan die ene Indische actrice, met groene ogen… . Ze liep arrogant de trappen af en keek me raar aan. ze zei heel stil sba7lgeer en nam plaats. Iedereen was het blijkbaar gewoon dat ze zo deed. Want niemand keek raar op ofzo. Ik keek ff naar Leila die voor haar keek en door at. Plots huilde Soehayb
Nawfel: safie lieverd eet jij maar, ik haal m wel
Leila: dank je
Nawfel liep de trappen op ‘hanie chay a lehbieb djalie’ (ik kom eraan schat van me). Nadat iedereen had gegeten ruimde de kuisvrouw de tafel af. Iedereen ging een kant op om zich klaar te maken voor het huwelijk. Ik volgde leila die me teken deed. We gingen mijn kamer binnen en ze plofte op de zetel neer…
Leila: wajawww ik kan haar niet zien!!
Riad:
Ik wist het gewoon!!! Ik wist dat zij het was. Ze keek me verdrietig aan en keek snel weg. Hanane volgde mijn blik. En keek haar nijdig aan. ja ze is mooier dan jouw, accepteer het maar, dacht ik. Toen Rafika voorbij liep begon ze met haar speach
Hanane: wat zit je naar andere meiden te kijken als ik bij je sta? Vind je dat normaal?
Riad: wow wow rustig aan, heb ik iets met jou? NEE ik heb nix met jou. Ik neem je mee als nicht en neef, niet wat jij denkt. Ewa bla mat dierie schreeuwen op mij.
Ik liep verder terwijl ze me snel volgde. Ze zei geen woord meer. Ewa mezian, dat was er nog aan te kort, dat ze me wat de les ging spellen. Rafika zag er prachtig uit… ze had zo’n mooi huidskleurtje en was echt mooi gekleed. Haar hoofddoek mooi op, gecombineerd met haar kleren, echt prachtig en zomers. Ik keek mijn ogen uit op het plein, zocht haar maar vond haar niet meer terug. Uiteindelijk liep ik chagrijnig naar de auto terwijl hanane me volgde
Hanane: riad!!! Waar ga je?
Riad: naar huis, genoeg gewandeld
Hanane: maar we zijn nog niet naar koutoubia geweest!!
Riad: wat zaag je a mens? Je woont hier, je ziet het iedere dag awielie?
Hanane: ja maar niet samen met jou
Ik stapte de auto in en liet haar maar doordrammen en doordromen. Uiteindelijk zette ik een cd’tje op hopelijk dat ze de boodschap door krijgt. Ik begon haar echt beu te worden. Gatvrrr wat een zaag. Thuis aangekomen liep ik meteen naar boven en ging douchen. Daarna ging ik meteen slapen. De volgende ochtend keek mijn moeder me nors aan. waarschijnlijk had hanane een hele scène gemaakt, noujah niet dat het me veel kon schelen. ik trouw niet met haar klaar. Lima3achbo lhal, ha lbab… klaar. ik keek op de klok en zag dat het bijna twaalf uur was, mijn moeder en ondertussen toch aangekomen zus khadiga maakten zich klaar. ik nam op het gemak een douche. Ik deed een mooi zwart pak aan van hugo boss die ik nog bij Nawfel’s zwager kocht en een zwarte strakke shirt onder. Ik deed mijn zwarte klassieke schoenen aan die ik nog liet oppoetsen en bekeek mezelf in de spiegel… hmm nu mij haren in de gel en sikje bijknippen. Ik spoot nog wat d&g en liep de trappen af. Mijn nicht was uitdagend gekleed. Ze had een mauwloze strakke jurk aan met een diep uitgesneden hals. Haar stak ze deels omhoog en liet slierten naar beneden hangen. Ze had hoge naaldschoentjes aan met haar o stinkend parfum. Dit moet ze tog wel ff te horen krijgen
Riad: wat voor parfum draag jij eigenlijk?
Hanane: ik weet die naam niet meer
Riad: kattepis zeker zei ik stilletjes in het nederlands…
Hanane: wat?
Riad: waloe jalah a ma… we gaan
Mijn zus vertaalde ondertussen wat ik zei tegen hanane… noujah kan mij niet schelen, zolang ze me maar met rust lieten. Aangekomen aan het hotel stapten we uit. Nawfel stond aan de deur te praten met … hafid… ja dit is m. Ik kwam erbij staan en groette ze terwijl mijn moeder, zus en hanane binnen gingen. Hafid gaf me een hand en excuseerde zich bij Nawfel. Hij liep weg. Nawfel keek me raar aan
Nawfel: wesh hebben jullie ruzie ola
Riad: ewa je weet wel, hij is rafika s neef
Nawfel: ow jah, is waar ook…
Rafika:
Rafika: hoezo haat je ze?
Leila: ze is een feeks weet je, ze is met Moustafa voor zijn geld. De enige die me gelooft is mij man, voor de rest niemand. Ik had nog ruzie met mijn schoonbroer erover, maar ik moei me er niet meer mee. Ik heb het hem gezegd, heb mijn job gedaan, klaar.
Rafika: zo erg, vanwaar ken je ze dan?
Leila: ewa ze is een vriendin van mijn vroegere vijanden. Had vroeger op school veel problemen met een paar meiden enzo. Moheem dit is 1 van hun nieuwe vriendinnetjes, ze praat telkens slecht over mijn familie tegen die meiden, ik hoor het via mijn vaste klanten. Ze brengt hun de nieuwtjes over mij en nawfel, over mijn broer en rabia. En daar kan ik niet tegen.
Rafika: ow das pas erg… moheem je hebt hem gewaarschuwd, je hebt gedaan wat je moet doen. Als hij verder niet wil luisteren dan is dat zijn probleem.
Leila: ja ik weet het, maar tog het is mijn schoonbroer, ik wil niet dat hij gaat scheiden, begrijp je. Hij was er altijd voor me als ik hulp nodig had. Maar moheem… mijn man gelooft me, staat aan mijn kant, dat is het voornaamste voor me.
Rafika: inderdaad, geloof me, als hij dat niet is, doet het enorm pijn, dus wees blij.
Ze wist dat ik het over mijn situatie had, dus omhelsde ze me en streek zacht over mijn arm
Leila: het komt goed met je af… incha Allah spreek je schat
Rafika: doei tot strax
Ik nam mijn tasje en liep de trappen af naar buiten. Een paar straten verder hadden ze een téléboutique en daar belde ik mijn moeder op. Ze vroeg me voorzichtig te zijn en wenste me verder plezier. Ik keerde terug thuis en nam nogmaals een douche. Ik keek op de klok en zag dat het al bijna 13 uur was. Mensen zullen nu al wel gearriveerd zijn. Ik deed mijn kaftan aan en riep de kuisvrouw om mijn korsette achteraan aan te spannen. Ze zei dat het kleed me prachtig stond. Ik was mooi getint dus stond het me heel mooi. Ik accentueerde mijn lichtbruine ogen met zwarte oogpotlood en deed zwarte oogschaduw op mijn ooglid. Vervolgens deed ik mascara en verspreide mooi mijn wimpers, die meteen langer werden. Ik bracht wat lipglos op mijn lippen aan en deed blush op mijn wangen… vervolgens nam ik mijn cremecleurige hoofddoek die ik mooi opspelde en deed ik mijn witte puntschoentjes aan… klaar is kees. Ik bekeek mezelf in de spiegel en schrok wel van de verandering… ik vond dat ik er goed uit zag. Ik nam de huistelefoon en belde mijn neef om me te komen halen. Hij zei zo aan te komen. Ik groette de kuisvrouw nog en liep naar buiten. Daar wachtte ik mijn neef op die meteen aangereden kwam aangezien het niet al te ver was. Ik stapte in terwijl hij me maar bleef aan staren
Rafika: ewa vasy démare (ewa komaan geef gas)
Hafid: oooolaaa comment T belllllll (olaaa wat ben je mooi)
Rafika: safie c bon arrete ( ok het is al goed stop)
Hafid: hahaha non wollah t tres joli
Awielie hij bleef maar doorpraten over hoe ik eruit zag. Ik begon me verlegen te voelen… en dat zag hij meteen
Hafid: safie jalah on y va
We redden naar het hotel. Daar aangekomen stapten we af. Ik wachte op mijn neef want zag in de verte dat er een hele reeks jongens voor de deur stonden. Ik stak nam hafids arm vast om niet te vallen en we liepen zo naar de ingang
Rafika:
Ik liep samen met hafid naar de voordeur, natuurlijk zag hij weer paar van zijn vrienden tussen de bende en groette hij die. Ik schaamde me verrot want voelde allerlei ogen op mij gericht. Ik kneepte ff in de arm van Hafid want hij bleef maar door praten, dat als teken om te vertrekken. Hij had gelukkig de boodschap begrepen en liep samen met mij naar binnen. Met dat er catering was enzo, hoefde de familie nix te doen. Ik bleef aan de kant staan want durfde niet naar binnen te gaan.
Hafid: jalah on va rentré (jalah we gaan naar binnen)
Rafika: non je peux pas… j’ai honte (nee ik durf niet… ik schaam me)
Hafid: ewa safie vasyy
Ik hoefde niet buiten te blijven staan, want Leila zag me en begon naar me te roepen en teken te doen. Ik zag allerlei gezichten naar me draaien dus kon ik niet anders dan binnenstappen. Ik nam mijn onderkleed in mijn hand zodat ik er niet overviel en liep richting Leila. Er zaten bepaalde jongens binnen aan tafel, die me vriendelijk toekeken… één van hun kwam me enorm bekend voor… ik besloot niet verder te kijken dus gaf ik verder al mijn aandacht aan leila, die me al meteen de dansvloer op trok en met me wou dansen. Ik schaamde me eerst wel, want echt waar, iedereen keek me aan. Ik danste eerst wat houterig, maar dat was de opwarming zeg maar
Leila: ewa je weet wel, wat vet kwijt raken
Rafika: ok…
hij kon er echt wel wat van.. gewoon superrrr.
Fouad: jalah meid, niet verlegen zijn
Ik zag mijn ex schoonfamilie bitchy naar me kijken en zag hun uiteindelijk de hoofden bij elkaar schuiven, waarschijnlijk om over me te roddelen… Noujah, schijt aan hun. Ze geven me geen eten of zorgen voor een dak boven mij hoofd. Ik zei aan leila dat ik ff naar het toilet zou gaan… ik liep naar de uitgang zonder echt op te kijken, want schaamte weer. Ik liep heel die gang af om de wc te zoeken maar vond die niet, dus keerde ik terug naar de ingang en zocht mijn neef. Misschien wist hij iets… Hafid stond er te praten met een paar jongens, ik durfde niet naar m toe te gaan. Dus ging ik naar Nawfel die (naar wat ik dacht) alleen stond. Vanzodra ik dichter ging zag ik hem net achter de muur. Ik wou terugkeren maar het was te laat… Riad stond er… met…. Awielie…. Met een sigaret in zijn vingers????????????????Riad
Uiteindelijk ging ik binnen om ff mij familie te groeten. Mij moeder nam er een stoel bij, dus nam ik plaats. Ik bleef praten tot een prachtige meid de zaal binnenkwam… nogal verlegen… ik keek heel goed en zag dat het Rafika was. Ik was aan het praten met me tante, maar echt raar, ik wist nix meer, kon niet meer verder praten, was mijn woorden kwijt. Ze trok wel de aandacht met haar schoonheid en verlegenheid… dat was een feit. Maar haar beauty in die hoofddoek…ze was de ster van de avond… gewoon een parel. Leila duwde haar meteen de dansvloer op waar ze begon te dansen, en eerlijk gezegd, ze kon het heel mooi. Ik zag vrouwen naar haar glimlachen, jongens naar haar staren… jarebie wat heb ik tog laten schieten? Mijn tante zwaaide met haar handen voor me gezicht
Tante: asebhanelah!!
Riad: ow sorry
Moeder: shofie shofie… kijk kijk, dat is die bent lehram… de ex vrouw van mijn zoon
Tante: ewa ngoolo sa7 (laten we eerlijk zijn) ze is een schoonheid
Moeder: eechhmen schoonheid!!!!!
Riad: safie a ma, doe normaal
Mijn tante keek me zielig aan… zij was de liefste die ik had. Al mijn andere tantes waren echte bitchen. Deze vrouw had geen kinderen, kon er geen krijgen. Maar ze was nog altijd gelukkig getrouwd. Ik keek terug naar de dansvloer en zag Rafika niet meer?? Mijn zus en Hanane stonden op, om zehma de show te stelen, aub meiden. Uiteindelijk deed khadija teken naar me, ik zei dat ze moest normaal doen en verder dansen, maar nee, ze kwam me halen. Iedereen keek me aan, dus kon ik niet anders dan rechtstaan en mee dansen. Mijn zus, de cheitana koppelde me met Hanane. Ik danste om geen choha te doen. Hanane bleef maar aan me hangen, en me behandelen als haar vriendje, of haar man. Ze schuurde maar tegen me aan als een goedkope ho. Gatfrrrr de dansvloer raakte vol. Ik keek naar de plaats van Rafika, maar die was leeg. Dus is ze ook rechtgestaan. Een beetje verder stond ze te dansen met Leila… maar dat duurde niet lang of een jongen kwam naar haar toe, die ze waarschijnlijk kende. Ik kreeg enorm veel gneun… ik wou Hanane loslaten en naar hun toe gaan, maar ze blokte mijn weg… wajawww ze danst er nog mee ook??? Ik duwde zonder dat ik van mijn kracht bewust was hanane weg, en liep de zaal woedend uit. Nawfel zag me toekomen en wist meteen dat er iets was
Nawfel: malk? Jek lebes?
Riad: nee man!! Zei ik woedend
Ik vertelde hem alles. Hij vond dat ik geen recht had te trippen. Ik zag een jongen roken, en liep er gewoon naar toe en vroeg een sigaret… ik had vroeger toen ik 18 was veel gerookt, maar was ermee gestopt, omdat ik ziek werd. Nawfel keek me verbaasd aan… maar liet me begaan… ik rookte aan die sigaret, die totaal niet lekker smaakte. Ik keek voor me uit tot ik haar zag naderen… ik was woedend… nog altijd..
Rafika:
Ik sloeg geen acht op hem en keek alleen Nawfel aan.
Rafika: nawfel, aub de toiletten, weet je waar die zijn?
Nawfel: ow ja hoor, ga maar boven meteen op je rechterkant
Rafika: ow waga shokran
Ik was in shock van die sigaret. Want haatte echt enorm mannen die rookten. Gewoon vies en junkachtig. Ik had m liever, hoe hij voordien was. Netjes, proper. Geen junkstyl. Ik liep naar boven en hoorde iemand achter komen. Vanzodra ik de eerste verdieping bereikte duwde iemand me ruw een kamer in. Ik wou schreeuwen maar die persoon had zijn hand voor me mond… ik draaide me geschrokken om en zag Riad… met bloeddoorlopende ogen… awielie??
Rafika: zal het gaan ja??? Tripper!!!
Riad: en? Lekker gedanst?
Rafika: duw je me daarvoor geweldig een kamer in?
Riad: wie is die jongen?
Rafika: wat gaat jou dat aan?
Riad: vanwaar ken je hem he? Safie mevrouw is in marokko safie he… zoekt zichzelf een nieuwe man jeki?
Rafika: rot op ben niet hopeloos of zielig... gatvrrr ik streek over mn pijnlijke arm
Riad: je hebt mijn vragen nog niet beantwoord
Rafika: OMDAT ZE JOU OOK NIET AANGAAN, shitt man, rot tog op junk!!
Riad: wat zit je me uit te schelden? Maak ik je uit?
Rafika: jaa scheld je uit, je bent een junk, wat zit je te roken a junk?
Riad: wat gaat het jou aan als ik rook ff niet?
Rafika: nou als mij dat niet aangaat dan hoef je me ook geen domme vragen te stellen en ga nu aan de kant
Ik wou voorbij lopen naar de deur maar hij stond ervoor…en hield het klem met zijn voet
Riad:” zodat je wat kunt doen? Terug gaan dansen met je nieuw vriendje? Echt goedkope actie weet je? Mevrouwtje is op zoek… echt zielig”
Rafika:” fok jou… ok? Fok jou, ik ben niet op zoek. 1 maal gelepeld door een klootzak geen twee keer, weet je…” che7 klap in de roos
Hij keek me eerst boos aan, maar zijn gezicht verzachte.
Rafika: laat me voorbij ik wil naar het toilet
Hij ging aan de kant en ik trok snel de deur open en vloog er bijna uit. Tfoeiiiii ik ging het toilet binnen en sloot snel… mijn hart bonkte als een gek… wajawww!!! Was dat een jaloerse actie??? Of was dat een jaloerse actie??? Shittt man!!
Ik liep voorzichtig de trappen weer af en liep de zaal binnen. Ik botste tegen een vrouw op die bijna in de grond lag…ik ging snel naar haar toe en vroeg of alles goed gaat…
Rafika: ghaltie jek lebes… semhilia bezaf… wollah…
De vrouw keek me eerst aan… ik dacht dat ik haar shie geheugensverlies geregeld heb met mij dikke ass ook. En glimlachte toen vriendelijk naar me
Vrouw: ma3lish a jelie.. mahlish mijn dochter
Rafika: tgiet tachelhiet? (ben je chelha)
Vrouw: èh owd gemien jem (ja jij ook he)
Rafika: èh…
De vrouw glimlachte naar me en streek over mn wang… ze draaide zich om en ging naar haar tafel. Mijn hart stond bijna stil… Riad keek me aan… ik zag haar aan hun tafel aanschuiven… de moeder van Riad begon onmiddellijk boos te praten tegen haar. Ik draaide me om en liep naar mijn plaats. Jarebie? Wat was dat? Ze is familie van hun, of kennis. En ze deed zo vriendelijk tegen me?
Riad:
Ik liet rafika buiten, en liep zelf weer naar beneden. Ik voelde me enorm slecht door die sigaret die ik rookte. Ik rook nooit nog eentje… wollah nooit. Rafika was er ook wel boos voor. Ze schrok zich ook rot. Dat zag ik aan haar gezicht. Beneden aangekomen liep ik meteen binnen en ging bij mijn zus zitten. Hanane schoof dichter bij me toe. Tfoe ik haatte het hoe ze deed alsof ze mijn vrouw of aanstaande was. Tfoe!! Echt hatelijk. Mijn tante stond recht en ging een vrouw aan de overkant groetten. Net toen ze zich wou omdraaien en terug keren botste ze op tegen RAFIKA??? Gatverrr… ik hield mijn hart vast, nu zou mijn moeder trippen… mijn tante was ik niet echt zeker, aangezien ze de liefste was. Ik zag hoe Rafika zicht verontschuldigde en bekommerde om haar; Typisch mijn schatje, telkens bezorgd. Mijn tante streek over haar wang... duidelijk goedgekeurd door haar. Mijn moeder liep te flippen en wou ernaar toe maar ik nam haar bij haar arm en duwde haar terug, de stoel in. Ze keek me boos aan
Riad: we zitten bij mensen… je maakt me ten schande bij mijn vriend, doe normaal.. siste ik haar toe
Ze trok zich los en keek nors voor haar uit. Mijn tante kwam met een glimlach naar de tafel toe en nam plaats. Ze knipoogde naar me.
Moeder: heeft ze je pijn gedaan?
Tante: neeee helemaal niet… Riad…wat is er gebeurt tussen jullie? Dit meisje lijkt me enorm lief.
Moeder: jaja schijn bedriegt. Ze is een shmata…hmara
Tante: aub fatma… doe normaal…
Mijn moeder draaide zich om en keek voor haar uit. Mijn tante was duidelijk enorm weg van Rafika. Ze keek ze telkens aan en glimlachte in haar richting. Ik keek ook af en toe… mijn spijt… pfff wollah het wrat aan me. Rafika:
Ik nam plaats aan de tafel en vertelde alles aan Leila, die geschrokken luisterde. Vervolgens draaide ik me naar hun toe en glimlachte de vrouw heel vriendelijk naar me. Ik glimlachte terug. Die vrouw was heel apart. Waarschijnlijk geen familie. Want anders zou ze niet zo lief tegen me doen. Fouad liep bij me voorbij en knipoogde naar me. Ik glimlachte alleen maar en keek weer weg. De 3rousa kwam binnen met Moustafa. Nou een bruidegom als moustafa heb ik nog nooit in heel mijn leven meegemaakt. Terwijl ze naar hun stoel liepen, liet hij zijn vrouw los en ging hij dansen met de jongens. De negaffa moest hem telkens terug halen. Ik zag dat zijn vrouw er pissed off van werd. Ook toen hij op de stoel zat klapte hij in zijn handen en stond uiteindelijk recht om te gaan dansen met zijn vrienden en familie. Nawfel liep naar onze tafel toe en trok leila recht. Ze dansten er alle twee op los… echt lief gewoon. Heel mooi zicht. Ze waren gewoon een heel super koppel. Nawfel was zo breed en ook groter dan haar… het was echt schattig. Ik klapte in mijn handen… leila deed teken dat ik ook recht zou staan. Ik schudde mijn hoofd… vervolgens kwam Hanane dicht bij me dansen, alsook Khadija, maar ik keek niet naar hun op. Opsouten met hun stomme kinderspelletjes. Had er langsom aan genoeg van. Vervolgens kwam Riad en danste mee. Ik vond dat hij er geweldig uitzag. Ik had een verdrietig gevoel in me. Als we nu geen ruzie hadden, zouden we samen dansen. Samen plezier maken. Hanane danste weg van Khadija duidelijk richting Riad. Riad draaide zich weg van haar en danste met een andere meid, zodat ze voor schut stond. Ik moest tegelijkertijd lachen maar was ook wel boos. Weer zocht hij andere meiden op. Noujah… het was tog maar dansen? Een trouw? En erbij we zouden scheiden, dus zijn mij bizz ’s niet meer. Nou was het dat ooit wel geweest? Plots riep Leila en Nawfel naar me… ik was echt beschaamd, want bijna iedereen keek mijn richting uit… ook Riad. Ik stond beschaamd recht. Er werd mij een sjaal aangeboden, die ik rond mijn kont aanspande. Iedereen was ondertussen in twee reken gaan staan, tegenover elkaar. Het was een chleu7 liedje… dus moesten we tegenover elkaar staan en met de schouders shaken. Ik stond tegenover Fouad… heel raar. Volgens mij opzettelijk, want zag hem wel staren naar me… vervolgens moest je elk op de beurt in het midden dansen met de danspartner tegenover je. Ik dus met Fouad. Volgens mij plakte hij te veel tegen me. Ik durfde echt niet op te kijken… dus keek ik naar de borstkas van Fouad. Hij was ook groter dan me... uiteindelijk schoven we aan bij de laatste. Ik keek op en zag dat het Riad en Hanane’s beurt was. Hij nam Hanane overdreven dicht bij zich en danste erop los. Mijn hart krimte in. Ik wou niet meer kijken. Want wollah ik had zo’n zin om te ontploffen… Hanane danste bij me voorbij en keek me bitchy aan. Ik glimlachte naar haar, om te laten weten dat het me ze3ma nix deed. Ze keek snel weg en schoof aan in de rij… en zo ging het maar verder. Ik ging uitgeput zitten op mijn plaats. De avond verliep verder telkens hetzelfde, ik danste en riad danste met een meid of hanane. Ik had geen zin meer om hem te zien, want hij vermaakte zich blijkbaar… het was ondertussen 6 uur in de ochtend, alleen familie bleef nog over. Ik was kapot en vroeg Hafid me thuis te brengen. Leila kwam ook mee. Ik viel uitgeput op mijn bed… en dacht aan de hele avond…mijn ogen werden nat en een traantje begaf zich naar mijn wang. Het deed me pijn, pfff en ik wou dan scheiden. Ik wou dan opnieuw beginnen. Terwijl ik dacht gewoon dag en nacht aan hem….damn..Riad:
Ze danste met ene klootzak, waarmee ze voordien danste. Ik ken rafika om te weten dat ze zich schaamde. Ze was zo dicht bij die jongen… ik knarste mijn tanden op elkaar…kreeg het echt jaloers…Ik was boos, dus liet ik haar hetzelfde voelen. Danste uitbundig met Hanane, meskeena ze dacht waarschijnlijk dat ik verliefd op haar was geworden, terwijl gebruikte haar ff om iemand terug te pakken. Rafika. Ik bekeek haar de hele avond. een 1 keertje verliet ik de zaal. Ik wou zien wat ze deed, hoe ze danste, en het voornaamste met wie. Die ene jongens slijmde al te veel tegen haar, naar mijn gedacht. Ik zag hem de zaal uitlopen… en liep hem achterna. Hij ging buiten staan bij paar vrienden van m en begon zijn gesprekje
Fouad: wollah ze is gewoon een beauty
Jongen: wollah heb je haar nummer?
Fouad: hahaha nee gek, maar komt nog. Volgens mij vind ze me leuk…
Jongen: ewa waarop wacht je?
Fouad: nee man… alles op zijn tijd
Ik kon het niet meer aanhoren, en liep naar m toe…
Riad: mag ik je ff spreken
Fouad: euhm ja
Hij zonderde zich af en ik begon met mijn praat
Riad: die meid, waarover je spreekt…is mijn vrouw…
Fouad: wat? Die meisje met haar crèmekleurige jurk en hoofddoek?
Riad: exactly
Fouad: ow.. sorry.. wollah dat wist ik niet
Riad: ewa je weet het nu.
Fouad: smehlia
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
De jongen ging snel weg en liep naar binnen. Ik liep achter hem aan en ging bij mijn familie zitten. Mijn moeder wou uiteindelijk naar huis, want het was enorm laat. Ik keek nog snel naar Rafika, die aan het dansen was, groette de gehele familie en liep dan weg. Thuis aangekomen kon ik onmogelijk slapen. Ik dacht de hele tijd aan Rafika… dacht aan alles. De flash met mijn tante… hoe ze danste, hoe mooi ze eruitzag… ze bezorgt me echt wel slapeloze nachten…
Rafika:
De volgende dag werd ik om 12 uur wakker. Iedereen sliep nog. Maar ik had geen slaap meer. Liep naar beneden en hielp de kuisvrouw met het klaarmaken van het ontbijd. Uiteindelijk was iedereen wakker. We praatten nog na over het huwelijk. Uiteindelijk gingen Nawfel en Leila weg naar het centrum. En bleven de ouders, hafid en ik over. Hafid wou nog een tweetal dagen blijven. Ach ik zelf langer… maar mijn vakantie was bijna voorbij. Hafid ging weg naar zijn vrienden. Dus kleedde ik me aan om naar het centrum te gaan. Ik verveelde me rot. Ik nam de taxi naar het centrum en stapte af. Wajawww het was warmmm… ik liep meteen naar een winkeltje en kocht een koude cola. Ik kocht wat cd’s en een zilver ring, met brillantje. Ik liep een straatje in, want er was daarzo schaduw en het leek kouder. Weer hoorde ik tssss tsss a zina… ik keek voor me uit en deed alsof ik het niet hoorde. Ik liep verder en voelde een hand op mijn kont????? Ik draaide me abrupt om en zag een opgezette mocro, met t-shirt waarop er raybe,danone en nike tergelijkertijd stond… ow nee… Hij blokte mijn weg en kwam dichter naar me toe…Rafika:
De jongen kwam dichter naar me toe… ik voelde het bloed stygen naar mijn hoofd… ik was nog nooit in heel mn leven zo bang geweest denk ik.
Jongen: malkie a lehbiba… man tsa7boosh a zin?
Rafika: be3ed menie!!
Ik was echt doodsbang, wou aan de kant weglopen maar er kwamen allerlei jongens bij m staan… safie nu ga ik plassen in mij broek… gewoon klaar met mij. De ene jongen kwam nu aan mijn wang… ik begon te huilen… was echt bang gewoon… ze vonden het leuk… heel leuk. Ik raapte al mijn kracht bijeen en duwde de jongen voor me weg… die actie hadden ze niet van me verwacht. Dus vloog de jongen tegen de muur. Ik zette het op een lopen en de jongens kwamen me achterna.. ik liep het straatje gelukkig uit en kwam weer bij de menigte toe. ik draaide me om en zag de jongens zich wegdringen tussen het volk, naar me toe. Ik zag in de verte Nawfel en leila… ze waren aan het praten met een koppel. Ik schreeuwde heel het plein bij elkaar… Leila draaide zich om en probeerde de persoon te vinden die haar riep. Ik kwam uitgeput bij hun toe en zette het op een huilen.. de jongens stopten allemaal en draaiden zich snel om, maakten zich uit de voeten… ik viel in leila’s armen en begon te huilen.
Leila: eyyy lieverd malkie… ze keek in de richting van de jongens “zijn het die jongens?”
Rafika: ja!!... ze waren aantastelijk
Ik maakte me los uit Leila’s omhelzing en zag Hanane bitchy naar me kijken. Ik keek weg en zag Nawfel spurten achter…. Riad???Riad:
Ik maakte me klaar om ff naar het centrum te gaan. Nawfel belde me op en zei dat hij die richting ging met zijn vrouw. Ik wou dat ik erheen kon met Rafika. ik had zo slecht geslapen, moest hele tijd aan haar denken. Ze was een prachtige meid en niemand kon aan haar tippen. Mijn tante was enorm weg van haar. Ze vond haar een hele lieve meid, dat kon ze via haar gezicht en karakter achterhalen… volgens haar dan. Mijn moeder praat sinds gisteren avond dan ook niet meer met mijn tante. Ik meen zelf gehoord te hebben dat ze woordwisselingen gehad hebben na het feest. Ik liep de trappen af en woonkamer binnen. Ik vertelde mijn moeder dat ik naar het centrum ging. Dus stond ze meteen op en eiste dat ik Hanane mee zou nemen. Ik moest dus langs Hanane gaan en haar mee vragen. dit was me te veel…
Riad: neej… klaar ik neem haar niet mee ben je gek??
Moeder: je bent mijn zoon niet meer, als je haar niet mee neemt
ik keek mijn moeder vreemd aan. Deze woorden was ik niet van haar gewoon. Ze keek me woedend aan. Ik liep de woonkamer uit en kletste de voordeur toe. In een rothumeur reed ik naar mijn tante’s huis en belde aan. Hanane stond in 1 klap aan de deur en verwelkomde me met haar sneaky glimlachjes. Ze stond helemaal klaar. Had haar overdreven kledij aan… en stond te wachten op mijn komst.
Riad: ik wacht, haast je
ik draaide me om en stapte mijn auto in. Ze ging snel binnen en kwam weer buiten. Ze stapte mijn auto in en keek me weer glimlachend aan. Ze kreeg wat ze wou. Tfoe… ik was dit meer dan beu. ze probeerde telkens een gesprek aan te knopen. Dus was ik weer gedwongen muziek op te leggen, anders zou ze haar domme smoel niet houden. Ik parkeerde mijn auto aan het plein en stapte af. Ze kwam meteen naast me staan en stak haar hand in mijn arm
hij keek me eerst boos aan, maar zijn gezicht verzachte. Hij keek me een poosje aan… en sloot me vervolgens in zijn armen… ik wou me terug trekken…maar het voelde te lekker aan. hij streek over mijn rug…
Hanane: Riad!!
hij liet me los en keek haar aan…
Hanane: ik wil naar huis
Riad: heb je geld?
hanane: nee
riad taste in zijn zak toe en haalde een briefje van 50 dh uit, hier en neem de taxi… Ze keek hem versteld aan… geloofde niet wat ze zag. Ze keek me aan alsof ze op het punt stond me aan te vallen, ze draaide zich om en liep richting de taxi’s. Leila kommerde zich om Nawfel die haar maar geruststelde en zei dat er nix aan de hand was.
Leila: hebben ze je pijn gedaan
nawfel: neeee leila doe normaal wielie
Leila: laat me je gezicht zien
Nawfel: pfffff
ze onderzocht zijn gezicht… echt bezorgd gewoon. ideaal koppel… Leila kwam naar me toe en vroeg of ik me beter voelde… ik zei van wel. Ik voelde Riad dichter naar me toe schuiven…
Riad: gaan we iets drinken?
Nawfel: ja man, jalah…
Nawfel en Leila liepen voor en ik volgde met Riad naast me…
Rafika:
We liepen samen de trappen op naar het dek van het restaurant. Ik nam plaats en Riad kwam naast me zitten. Nawfel en Leila tegenover ons.
Nawfel: gaat het?
Rafika: ja jewel… dank je voor jullie hulp , zei ik verlegen
Nawfel: das helemaal geen probleem, voor familie kom je op
Ik keek voor me uit.. en hij kwam bij me staan…zijn telefoon ging af… en hij zonderde zich af om te antwoorden. Ik wou luisteren.. was echt nieuwsgierig, misschien sprak hij met een andere meid…
Riad: pfff ze is thuis tog?
….
Riad: ewa wrm al die sda3 dan?
….
Riad: ahhhh zaag niet…kan me niet schelen
…
Riad: alo?? Allo??
Hij kwam opgefokt naar me toe…
Rafika: alles goed?
Riad: ah pff.. thuis… ze trippen weer door, me nicht weet je
Rafika: ow hanane… ewa ga dan maar naar huis, ik trek mij plan hierzo wel
Riad: nee … ik blijf hier…
Rafika: en thuis dan? Je moeder enzo..
Riad: kan me niet schelen…jij hebt me tog ook nodig?
Ik had hem inderdaad nodig, maar niet alleen vandaag… gewoon voor altijd. Ik wou zeggen ja… maar durfde aan een kant niet. Dus zweeg ik maar. Hij bewees zichzelf, want voor de eerste keer, nam hij mij boven zijn moeder. Voor de eerste keer, zei hij nee tegen zijn moeder, terwijl ik het hoor. Plots kwam de dokter buiten… ik ging er snel naar toe
Salima: nou… maak jullie geen zorgen… hij is veel beter
Rafika: hamdoulilah..
Salima: jullie kunnen m zien
Rafika: ow dank je wel Salima… echt hartelijk dank
Salima: denia henia… graag gedan
We liepen allebei de kamer binnen. Maar vanzodra Hafid Riad zag… veranderde zijn gezicht van ziekelijk naar woedend
Hafid: wat doet hij hier???
Rafika: shttt rustig rustig…
Hafid: nix te wat doet hij hier
Rafika: hij heeft me gered daarstrax, een jongen viel me lastig, hij bracht me thuis, maar heb mij tas in zijn auto vergeten.
Hafid: wat een jongen??? Welke jongen? Wrm heb je me nix verteld
Rafika: aub Hafid doe normaal, zei ik dit keer bozer… denk aan je gezondheid
Hafid: pffff wanneer kan ik hier uit dit stinkhol weg?
Rafika: ik weet het niet..
Hafid: vanzodra ik me beter voel ben ik hier weg
Riad: nou mensen ik ga dan maar…Hafid Allah y chafeek
Hafid: shokran… en euhm… dank je voor het redden van mij nichtje
Ik liep met hem mee tot de deur…
Riad: denk aan morgen…je bent tog niet van gedachten veranderd?
Rafika: nee… ik spreek je morgen wel
Riad: 14 uur aan je deur..
Rafika: ok
Rafika: hahaha
Ik nam plaats aan de zijkant van zijn bed en deed mijn hele vertelling.
Hafid: keer je terug naar hem…
Rafika:… eerlijk ik weet niet… ik wil wel… maar ben bang… ben het niet zeker
Hafid: hoezo je bent bang, voor wat?
Rafika: nou dat hij weer vreemd zou gaan… of dat we weer ruzie krijgen in verband met zijn moeder, of zus ffzo
Hafid: kijk het is zo lang gedaan tussen jullie, en nog wil hij je terug, doet hij goed voor je. Nou als ik het was, ik zeg je eerlijk, als een meid me niet moet, ewa dan moet ze me niet. Klaar ga niet blijven slijmen. Hij houd het dus echt wel vol… ik denk tog echt wel dat hij niet opnieuw die domme fouten zal maken.
Rafika: pff ik weet niet, ik zie wel waar elmaktab ons heen brengt
Hafid voelde zich in de avond rond 10 uur veel beter. Hij stond erop dat hij naar huis zou gaan. Ik vroeg aan Salima of dat ok was, ze zei eerst van niet, maar Hafid pakte zijn spullen in, hij zou kost wat kost niet blijven. Salima tekende wat papieren en we betaalden gewoon cash aan de balie. Marokko, land van rwina kwa papieren enzo. We namen de taxi tot thuis en daar aangekomen merkte ik op dat nog Leila nog Nawfel zijn thuis gekomen. Waarschijnlijk nog aan het dwalen. Ik liep naar me kamer en nam een douche. Ik gleed onder de dekens en dacht aan de hele afgelopen dag, met als hoofdpersonage RIAD… hmmm mijn hart klopte hevig…en dat voor hem alleen. Ik besefte maar al te goed, dat ik nog steeds enorm veel van hem hou… nog meer dan voordien zelf.
Riad:
Ik kwam thuis en trof Hanane aan bij ons thuis, samen met haar moeder. Haar ogen zaten rood van het huilen. Ik was eerlijk gezegd wel geschrokken van het zicht…
Riad: wat is er??
Moeder: echmen wat is er??? Dit is allemaal door jou
Riad: pfff wat heb ik nu weer mis gedaan
Moeder: je nicht alleen naar huis sturen, en dat alleen om bij die andere **** te zijn??
Riad: wat???
Moeder: jaaaa Rafika die bent lehram… wat deed je bij haar?
Riad: Wanneer ga jij eens stoppen met haar zo uit te maken? Wat heeft ze jou ooit misdaan? Niks? Helemaal niks?
Moeder: ana li 3arfa ik weet het
Riad: ana meliet, ben het foking beu met al jullie gezaag telkens
Ik draaide me om en liep het huis weer uit. Tfoe 3la vakantie.; die trut is meteen thuis gaan chkem… walgelijk wijf. Ik liep een hotel binnen en ging in checken.. ik moet verdomme in een hotel slapen, om al die bullshit te ontwijken. En dat is dan vakantie a nes!!!
Rafika:
De volgende dag werd ik vroeg wakker ik nam een douche en kleedde me in een luchtige kandoura aan. Ik liep de trappen af en trof mijn neef in de woonkamer… hij was helemaal wakker.
Rafika: ewa genezen?
Hafid: zie ik er dan ziek uit?
Rafika: hmm nee
Hafid: nou
De schoonmaakster kwam aangelopen met mijn ontbijd en vertelde me dat Nawfel en leila naar de zee zijn in eljadida, maar dat we gerust konden doen alsof we thuis waren.
Schoonmaakster: jullie zijn welkom
Rafika: dank jullie…
Ik ontbeed samen met hafid, want heel de familie was wel ergens naar toe. Wielie ik schaamde me wel. Maar achteraf bekeken, we waren net familie van elkaar. Dus denia henia. En morgen avond zouden we terug vertrekken, dus bleven we niet meer voor lang. Ik ruimde samen met de schoonmaakster het huis op. Het was teveel voor haar alleen vond ik. Ik keek naar het zwembad, wou graag een duik nemen, maar het was te lang geleden dat ik heb gezwommen. Waarschijnlijk wist ik er nix meer van, en zou ik verdrinken. En dan nog mijn neef was er. Dus kon ik onmogelijk in een bikini (dat had ik zelf niet mee) paraderen en zwemmen of beter verdrinken. Ik keek op de klok en zag dat het 13 uur 30 was… oeppss was het bijna vergeten, nog een half uurtje en Riad zou komen. Ik was net boven in me kamer toen de deurbel ging. De schoonmaakster kwam na een paar minuten boven en klopte op de deur
Rafika: jaaaa
Schoonmaakster: Riad is er
Rafika: zeg dat ik er zo aan kom
Schoonmaakster: ok
En ze liep weer weg. Ik kleedde me in twee kleuren, orange en wit. Zag er super uit. Ik spelde mijn hoofddoek op en nam mijn witte tas. Ok let’s go…
Aub mensen, en degene die mij hier aan het lepelen is, wollah kapot zielig en kinderachtig, ga zuigen aan je mama’s tet of een fopspeentje, want je bent bijlange nog niet volgroeid
Riad:
Ik was kapot vroeg op. Geen gewoonte voor me. Maar ok.. vandaag moest het wel. Ik kon tog niet meer slapen. Ik liep naar beneden en checkte uit. Ik rekende af en liep naar mijn auto. Reed naar huis. Thuis aangekomen waren mijn ouders en khadija nog steeds aan het slapen. Ik liep naar mijn kamer waar ik een douche nam. Vervolgens kleedde ik me aan, en deed mij armani spijkerbroek aan en een groene polo. Ik deed mij haren in de gel en liep de trappen af. Ik rook de geur van verse koffie, dat betekende dat mijn moeder wakker was. Ik liep de woonkamer binnen en groette salam 3aleikoom. Mijn vader groette terug. Ik liep de keuken binnen om mijn moeder te groeten
Riad: Salam 3aleikoom
Mijn moeder zei niks terug en deed gewoon verder met het ontbijt. Ik bleef nog wat rondhangen en besloot gewoon tegen haar te spreken, vragen wrm ze niet sprak
Riad: wat is er
Moeder: tegen mij hoef je niet meer te spreken
Riad: waarom nu weer
Moeder: waar was je gisteravond? He? Ben je bij haar gaan slapen?
Riad: aub!! doe normaal, jullie hebben me met jullie geruzie weggejaagd
Moeder: ik zal heel kort zijn … ofwel scheid je van Rafika en verloof je deze week nog met Hanane, ofwel ben je mijn zoon niet meer.
Riad: wat???
Moeder: je hebt me goed gehoord
Ik draaide me boos om en liep het huis weer uit. Een ontbijt was me blijkbaar ook niet gegund. Ik reed naar het centrum en ging ontbijten in een cafe. Ik dacht aan de woorden van mijn moeder… mijn moeder of Rafika…. Ik heb haar nog nooit zo meegemaakt. Mijn vader moeide er zich ook niet in. Hij heeft me gedwongen te trouwen, ik deed wat hij vroeg, uiteindelijk ben ik van rafika gaan houden, en bedank ik mijn vader van harte. Nu wil mijn moeder niet…en zegt mijn vader er nix op, of hij doet nix om haar het zwijgen op te leggen. Pffff mashakeel… ik wist echt niet wat ik moest doen. Ik wil niet met die trol trouwen… nooit van mijn leven, maar als het betekent dat ik mijn moeder ervoor kwijt ben, kan ik niet anders… pfffff ik was al die tijd leeg zonder Rafika… voelde me nix waardig…had geen interesse in andere vrouwen. Alleen rafika die me gek maakte in me gedachten. Zou ik dit aan kunnen? Zou ik het nogmaals riskeren en haar te verliezen? Ze was te veel voor me waard…ik hou van haar, zoals ik nog nooit van iemand had gehouden. Ik bleef nog wat ronddwalen en reed dan uiteindelijk naar haar toe…
Rafika:
Ik liep de trappen af en kwam uiteindelijk aan in de woonkamer waar riad tegen de muur stond, te wachten op me..
Rafika: salam 3aleikoom
Riad: wa3aleikoom salam
Ik merkte die enorme glimlach op zijn gezicht…die hij meteen toverde bij het zien van mijn gezicht.
Riad: je ziet er beeldig uit
Rafika: dank je;.. jij ook wel nu zal hij zeggen dat het voorbij is… en zonder vijandigheid uit elkaar wil gaan…
Riad:
Ik was kapot vroeg op. Geen gewoonte voor me. Maar ok.. vandaag moest het wel. Ik kon tog niet meer slapen. Ik liep naar beneden en checkte uit. Ik rekende af en liep naar mijn auto. Reed naar huis. Thuis aangekomen waren mijn ouders en khadija nog steeds aan het slapen. Ik liep naar mijn kamer waar ik een douche nam. Vervolgens kleedde ik me aan, en deed mij armani spijkerbroek aan en een groene polo. Ik deed mij haren in de gel en liep de trappen af. Ik rook de geur van verse koffie, dat betekende dat mijn moeder wakker was. Ik liep de woonkamer binnen en groette salam 3aleikoom. Mijn vader groette terug. Ik liep de keuken binnen om mijn moeder te groeten
Riad: Salam 3aleikoom
Mijn moeder zei niks terug en deed gewoon verder met het ontbijt. Ik bleef nog wat rondhangen en besloot gewoon tegen haar te spreken, vragen wrm ze niet sprak
Riad: wat is er
Moeder: tegen mij hoef je niet meer te spreken
Riad: waarom nu weer
Moeder: waar was je gisteravond? He? Ben je bij haar gaan slapen?
Riad: aub!! doe normaal, jullie hebben me met jullie geruzie weggejaagd
Moeder: ik zal heel kort zijn … ofwel scheid je van Rafika en verloof je deze week nog met Hanane, ofwel ben je mijn zoon niet meer.
Riad: wat???
Moeder: je hebt me goed gehoord
Ik draaide me boos om en liep het huis weer uit. Een ontbijt was me blijkbaar ook niet gegund. Ik reed naar het centrum en ging ontbijten in een cafe. Ik dacht aan de woorden van mijn moeder… mijn moeder of Rafika…. Ik heb haar nog nooit zo meegemaakt. Mijn vader moeide er zich ook niet in. Hij heeft me gedwongen te trouwen, ik deed wat hij vroeg, uiteindelijk ben ik van rafika gaan houden, en bedank ik mijn vader van harte. Nu wil mijn moeder niet…en zegt mijn vader er nix op, of hij doet nix om haar het zwijgen op te leggen. Pffff mashakeel… ik wist echt niet wat ik moest doen. Ik wil niet met die trol trouwen… nooit van mijn leven, maar als het betekent dat ik mijn moeder ervoor kwijt ben, kan ik niet anders… pfffff ik was al die tijd leeg zonder Rafika… voelde me nix waardig…had geen interesse in andere vrouwen. Alleen rafika die me gek maakte in me gedachten. Zou ik dit aan kunnen? Zou ik het nogmaals riskeren en haar te verliezen? Ze was te veel voor me waard…ik hou van haar, zoals ik nog nooit van iemand had gehouden. Ik bleef nog wat ronddwalen en reed dan uiteindelijk naar haar toe…
Rafika:
Ik liep de trappen af en kwam uiteindelijk aan in de woonkamer waar riad tegen de muur stond, te wachten op me..
Rafika: salam 3aleikoom
Riad: wa3aleikoom salam
Ik merkte die enorme glimlach op zijn gezicht…die hij meteen toverde bij het zien van mijn gezicht.
Riad: je ziet er beeldig uit
Rafika: dank je;.. jij ook wel nu zal hij zeggen dat het voorbij is… en zonder vijandigheid uit elkaar wil gaan…Riad: ewa…
Rafika: ewa…
Riad: leuke vakantie tot nu toe?
Rafika: ja jewel… jammer volgende week terug
Riad: ja inderdaad, dan weer werken…
Rafika: ja jewel…
Riad: he…mijn advocaat heeft me nog gebeld…ivm met die scheiding…
Rafika: hmm…
Oh my god nu zal het komen nu zal hij zeggen dat het voorbij is… en zonder vijandigheid uit elkaar wil gaan…
Ik wou niet opkijken… bleef gewoon met mijn vingers spelen…tot hij zijn volgende woorden zou zeggen…
Riad: ik ga eerlijk met je zijn… ik wil dit allemaal niet…en ik denk diep in mijn binnenste dat jij dit allemaal ook niet wil… heb ik het juist?
Awielie hoe moest ik hierop reageren? Moest ik gewoon eerlijk zijn, of koppig, zoals gewoonte? Ik besloot gewoon te zwijgen… ik vond mijn woorden tog niet… ik voelde zijn vingers onder mijn kin die mn gezicht naar boven trok. Hij keek me enorm zielig aan… zijn ogen verraden dat hij ging huilen… oh mijn god…
Riad: pff.. ik weet ik ben in fout… ik heb jou vertrouwen in mij geschonden… geloof me ik denk er iedere seconde van de dag aan. Ik heb iets laten schieten…jij… mijn diamantje… ik dacht echt dat ik zonder je kon, maar schijn bedriegt. Ik was mezelf niet deze laatste maanden…
Hoe meer hij ging spreken, hoe voller zijn ogen werden met tranen… de eerste traan begaf het… oh my god… mijn hart verzachte…ik werd er echt stil van… hij had echt spijt.
Riad: aub rafika… geef me nog een kans… aub ik kan niet zonder jou… ik hou van jou rafika… ik hou zielsveel van je snik snik…
Hij liet mijn kin los en stak zijn gezicht weg in zijn handen… hij had het er echt moeilijk mee… hij begon bijna luidop te janken… ik was echt verdoofd… mijn handen gingen automatisch naar zijn haren
Rafika: riad… zei ik met een piepstemmetje…
Hij keek niet op… maar werd wel stiller…
Rafika: schatje… ik vergeef het je…
Hij keek op naar mij, geloofde niet wat hij hoorde, zijn gezicht zag enorm rood als zijn ogen… hij nam me in zijn armen en perste het lucht bijna uit mijn longen…
Riad: ik stel je nooit meer teleur… ik hou van je… meer dan je je kan voorstellen
Rafika: ik ook… ik hou ook van jou…
Hij liet me los en keek me intens aan…Mijn gedachten gingen naar zijn ouders… en wat als zij hun weer gingen verheffen ertegen?
Rafika: en jou ouders? Mijn ouders?
Riad: ik wil jou… jij wilt mij… dit is het voornaamste… wat onze ouders hierover vinden, is hun zaak.
Rafika: pfff…
Riad: geloof me nu maar… het komt goed…
Hij kuste me op mijn voorhoofd en sloot me vervolgens weer in zijn armen. Het voelde zo goed aan, zo veilig.
Rafika: jalah laten we terug gaan
Riad: ok is goed..
Ik draaide me om en nam mijn tas, we liepen samen terug terwijl hij mijn hand in de zijne nam. Ik merkte op dat bepaalde meiden hem aanstaarden, maar hij had het niet fits. Hij bekommerde zich alleen om mij. Ik begon weer hoop te krijgen in de situatie. Nu nog alleen nog mijn ouders, want mijn pa moest nix meer van hun hebben. Mijn ma was mild, en vergaf het hem toen al. We reden terug naar huis. Ik vroeg m nog binnen te komen, maar hij vertelde me dat hij naar huis zou gaan. Hij zou het nieuws gaan aankondigen. Ik vond het wel raar, dat hij zo snel wou zijn. Maar ok… ma3lish, hij was waarschijnlijk blij. Zijn moeder zou trippen dat was zeker…ewa 3an AllahRiad:
Ik was gewoon dolgelukkig. Rafika had het me vergeven… wajaw, ik moest echt huilen… toen ik vroeg of ze misschien niet wou scheiden net als ik…antwoordde ze niet, ik dacht, safie dit is voorbij… ze wil het dus echt wel. Ik begon te janken als een wijf, ok.. is belachelijk voor een jongen, maar op dat moment kon die macho thing mij gestolen worden. Ik kon mijn tranen onmogelijk binnenhouden. Ik voelde haar hand door mijn haren woelen… ik vergeef je… oh mijn god… dus tog?? Ik keek kop en zag dat ze het meende, ze keek me zielig aan… ik perste haar in mijn armen, net alsof ik bang was haar nogmaals te verliezen. Ik maak haar de gelukkigste vrouw ter wereld, ik stel haar nooit meer teleur. Ze zal trots op me zijn, daarvoor zou ik zorgen. Ik bracht haar thuis en zei dat ik onmiddellijk naar huis wou, ik ga dit vertellen. Klaar vooraleer mijn moeder weer zonder iets tegen me te zeggen een verlovingsfeest regelt tussen mij en Hanane. Ik wil niet, en als het betekent dat ik haar kwijt ben? Dan maar zo, zo weet ik dat ze meer van die ene hanan houd, dan van haar eigen zoon. Ik kwam thuis en liep naar de woonkamer waar iedereen zat. Mijn nicht hanan en haar moeder, mijn ouders en mijn lievelingstante.. blijkbaar bijgelegd met mijn moeder. Goed dat ze er allemaal waren, dan kon ik het meteen kondigen aan heel de familie.
Riad: Salam 3aleikoom
Lievelingstante: wa3aleikoom salam a jiwi ( a zoon)
Vader: wa3aleikoom salam
Riad: euhm.. ik moet iets zeggen..
Vader: lgeer o salama, vertel dan
Riad: Rafika en ik hebben het bijgelegd…
Vader: besa7???
Moeder: WAT????
Hanane: wat????? Ghaltie…wat zegt hij nou???
Moeder: nix mijn kind… nix ervan riad… jou verlovingsfeest is al morgen met Hanane…
Riad: wat???
Moeder: of je bent mijn zoon niet meer
Riad: ewa als ik je zoon niet meer ben, ewa dan niet. Wat voor moeder ben jij? Je dwingt me tot iets die me totaal niet gelukkig zal maken? Jij neemt het geluk van iemand anders boven die van je eigen zoon!! 3la mashakeel… en jij hoor me goed aan, ik moet je niet hebben, hoor je me? Ga maar iemand anders zoeken die je een plaatsje in het buitenland regelt!! Tfoe!!
Ik draaide me om en liep het huis uit, ik hoorde hanan schreeuwen, mijn vader die me terug riep. Ik stapte mijn auto in en zag dat mijn vader meskeen tot de deur kwam en achter me aanliep. Ik wachtte en luisterde naar wat hij te zeggen had.
Vader: mijn zoon… wollah je weet niet hoe blij je me maakt!! Ik sta achter je, en als je naar de ouders toe wilt, dan zeg je het me… ik kom met je mee
Riad: shokran a ba…
Vader: ik ben trots op je mijn zoon… je maakt een goed besluit
Riad: shokran… ik weet het… ik ga weg nu… ik kom wel als het hier kalmer is
Vader: safie is goed
Ik nam afscheid en reed weg. Ik ga naar Rafika toe en vertel haar gewoon precies hoe het is. Eerlijk zijn over alles. Want vanzodra je 1 dingetje stil houd, maak je het jezelf al moeilijk zonder je het beseft. Ik kwam bij hun thuis aan en belde aan de deur. Nawfel en Leila waren blijkbaar nog altijd niet terug. De kuisvrouw deed open en zei dat ik verder kon gaan, ze was in de woonkamer. Ik klopte op de deur
Riad: Ahlan schoonheid..
Rafika: oww heyyy.. kom verder
Riad: wat doe je?
Rafika: ow nixen…
Riad: waar is je neef?
Rafika: hij is weg, ik weet niet waar, kwam terug en hij was er niet
Riad: ow… wel… Rafika ik heb het gezegd thuis
Rafika: en?
Riad: kijk, ze willen thuis, noujah mij moeder, wil thuis dat ik ga verloven met hanane…
Ik zag aan haar gezicht dat het haar niet aanstond wat ik haar vertelde.. ze keek meteen weg.. ze stond recht en ging naar het raam toe…
Rafika: ok… ik begrijp waar je naar toe wilt. Je moeder wil dat je gaat verloven met hanane, dus zal dat ook gebeuren, want wat je moeder wil is wet..
Riad: pfff Rafika doe normaal
Rafika: ik doe normaal, ik weet waarover ik spreek
Riad: ik heb je tog gezegd, dat het me niet aan gaat wat ouders denken? Ik wil jou tog? Zei ik dat of niet?
Rafika: nee het is gewoon..
Riad: zei ik dat of niet???
Rafika: ja dat zei je
Riad: nou dan moet je me vertrouwen… ik heb net ruzie gehad thuis, want heb gezegd dat ik jou wil klaar…
Rafika keek me aan… het was alsof ze onderzocht of ik geen grapje met haar maakte…
Rafika:
Ik keek hem aan… geloofde niet wat ik hoorde… had hij nu echt zijn moeder boven mij genomen?? Heeft hij het nu echt opgenomen voor ons?? Voor mij???
Rafika: wollah?
Riad: wollah ik meen wat ik je zeg..
Ik liep van het raam vandaan en sprong bijna op hem. Ik omhelsde hem kapot. Ik was echt gelukkig… ik voelde me zo blij. Hij vocht voor ons. Hij wou me echt nietwaar lieverd
awielie hou je mond... trek mij hier niet bij, of wielieeeee ik ontplof
Rafika: ja... piepte ik..
waarschijnlijk zagen ze allebei dat ik beschaamd was, dus excuseerden ze zich. Leila knipoogde naar me en liep samen met haar man naar boven. Riad draaide zich meteen om naar me.. en nam me weer in zijn armen
Riad: ewa schatje... gaan we nog iets gaan doen? het is nog maar 21 uur?
Rafika: ik weet niet..
Riad: jalah we gaan ff rondlopen in jeme3 lefna...
Rafika: ok is goed, ik ga eerst ff mij slippers veranderen
Riad: deze staan je goed gekkerd van me
Rafika: neej doen pijn, ik ga die andere dragen weet je
Riad: safie is goed, ik wacht wel
Rafika:
We draaiden rond in jeme3 lefna plein… het was super gezellig. Riad kocht van alles voor me. Ik hoefde maar naar iets te kijken,of hij haalde al zijn geld boven om te betalen. tegen het eind van de avond liep ik met zakken naar huis.
De volgende dag was ik laat wakker… ik begon meteen met het klaarzetten van mijn tassen. Riad belde al van s morgens vroeg naar huis, volgens leila. hij hield voet bij stuk, en wou met me meegaan. ik besprak het met hafid, en hij vond het geen probleem. we zouden dus rond 20 uur vertrekken, en het was al ondertussen 15 uur. Ik wou nog voor de laatste keer in het centrum gaan… dus vroeg ik leila mee. We gingen samen, ladies onder elkaar naar het centrum. de hitte sloeg ons toe…pffff gek gewoon in Marrakech!!! Ik kocht nog de laatste spulletjes, een paar dingen voor mijn moeder en broertjes. voetbaltruitjes enzovoort..Thuis aangekomen ging ik een douche nemen. Hafid bracht al ondertussen mijn tassen beneden en Riad was al ondertussen toegekomen. samen brachten ze alles in de auto. Ik kwam de trappen naar beneden en keek naar hun. Vond dat ze het goed met elkaar konden vinden. na die ruzie enzo. Nu nog mijn vader overhalen. incha Allah lgair. Ik ging tegen de deurpost leunen en groette
Rafika: salam lieverdsss
Hafid: ahlan meid…
Riad: eyy schatje… je ziet er weer veel te aantrekkelijk uit
Rafika: hmmm
Hafid: euhm spreek aub in het chel7a of Frans, want begrijp er nix van
Riad: misschien is het beter dat je er nix van begrijpt hij zal dan meteen bij mijn vader gaan..
Leila: ewaaa lief tog? ik zei je tog, het komt goed, maak je geen zorgen…
Rafika: incha Allah
de rest van de dag verliep zo leuk. met ons allen maakten we pret aan tafel, na het eten… en toen kwam het afscheid. Leila drukte me naar zich toe en vroeg contact te houden
Rafika: heeeel zeker!!! verbreek geen contact met een zus …
Leila: rebie y galiek lija. … doe rustig aan waga ? en bel me
Rafika: incha Allah zeker
ik bedankte nawfel en leila nog voor het verblijf en stapte in. Ik ging achteraan zitten, Riad aan het stuur en Hafid naast Riad. we stopten af en toe om te tanken en te eten. Riad vroeg wel om de haverklap of ik honger had, of ik naar toilet moest, of ik me goed voelde… gatvrrr.. het leek net alsof ik zwanger was ffzo… die bezorgdheid, maakte me gek. We naderden ons huis in Agadir… en sebhanelah… ik had een goed gevoel. ik voelde me niet gestresst ofzo… riad parkeerde voor het huis… het was 6 uur morgens…iedereen sliep nog. we lieten de koffers nog in de auto en belden aan. Gelukkig deed mijn moeder open…
Moeder: ahlannnn wasa7lan… ze had Riad nog niet gezien… maar vanzodra ze hem zag, keek ze naar me…. ik glimlachte naar haar en ze glimlachte terug…
Moeder: salam 3aleikoom mijn jongen… alles goed?
Riad: wa3aleikoom salam ghaltie… hamdoulilah dank je en met u?
Moeder: lebes lhamdoulilah… kom verder
we gingen binnen en liepen verder naar de woonkamer. Niemand was nog wakker
Rafika: manza baba? (waar is papa?)
Moeder: ieda s lcheme3 (hij is naar de moskee)
Rafika: pfff… mama wat gaan we zeggen tegen hem?
Moeder: ik ben blij dat het weer goed is tussen jullie… en ik spreek wel met je vader… hij wil je geluk, je weet hoe hij is veranderd
Rafika: ja ik weet… ik ga nu wat rusten, want ben echt moe
Moeder: ja tuurlijk ga maar…
ik liep naar boven en bracht wat dekens naar de woonkamer… gaf Riad een deken en Hafid… ik zou in mijn kamer slapen… ik zag aan Riad ’s gezicht dat hij graag met me mee wou. Maar dat konden we nu nog niet. Mijn vader moest eerst goedkeuren dat we weer samen waren. Hij was nog altijd mijn man en ik zijn vrouw, dus deden we nix verkeerd. Ik liep naar mijn kamer en ging meteen slapen….Rafika:
Ik sliep heel lekker verder tot denk ik 12 uur… ik werd wakker en nam snel een douche. Riad ging door mijn hoofd.. mijn pa is al lang thuis gekomen.. dus wist hij er nu wel van. Ik deed een lange pyama aan en liep de trappen naar beneden. Ik hoorde mannenstemmen en zeker die van mijn schatje erbij.
Rafika: Salam 3aleikoom
Iedereen groette me terug. Ik kuste de hand van mijn pa die in de woonkamer zat met riad, Hafid, mijn moeder, tante en nichten. Mijn nichten zagen er 1 voor 1 netjes uit. Ze hadden niet die dagelijkse pyama aan. noujah Hafid was terug. Is heel normaal.
Vader: 3la slama a jeli(dochter) goede terugreis gehad
Rafika: jaaa jewel…
Riad keek me hele tijd aan. Ik vroeg me af wat ze nu gezegd hebben…ik weet dat mijn pa het onderwerp niet wou beginnen omdat mijn nichten en tante er waren. Plots stond mijn pa op
Pa: riad en Rafika… komen jullie ff mee met mij naar de biet diaf (gastenkamer)
Riad: ok
Rafika: ok
Ik stond recht en liep voor naar de gastenkamer op de eerste verdieping… mijn hart klopte in mijn keel. Ik liep de trappen op en ging plaats nemen. Mijn pa nam plaats tegenover me en riad naast me. Ik zag dat ook hij gespannen was.
Pa: dus jullie hebben het bij gelegd?
Rafika: ja
Riad: ja
Pa: Riad, je weet dat je ons hebt teleurgesteld. Ik heb spijt voor wat ik mijn dochter aangedaan heb. Ik dacht dat je een goeie man zou zijn voor haar. Maar het bleek van niet. Ik huwelijkte haar aan je uit. Ik hoop dat je je lesje hebt geleerd nu… Rafika… wil je echt terug samen met hem?
Rafika: ja … ik was kapot beschaamd, awielieeee sinds wanneer zit ik in een woonkamer met mijn pa te praten over liefde??? Awilieeee de wereld lag raar in elkaar
Pa: nou als mijn dochter dit wil, dan is het ok met mij. Ik wil het geluk voor haar en jou ook riad. Ik hoop dat je mijn dochter goed behandeld. Ik vertrouw haar opnieuw aan je toe
Riad: shokran a 3emie… ik zal jullie nog haar dit keer niet teleur stellen, nooit meer…en het spijt me, dat ik dat voordien wel heb gedaan…
Ik voelde me kapot gelukkig… mijn humeur kon niet meer stuk vandaag. Klaar. Ook riad stem was veel opgewekter. Ik liep naar de deur om thee boven te halen. Ik deed die open en al mijn nichten vielen naar binnen… awilie??? Mijn vader keek vreemd op als mijn man… ik had zin om over hun te trappelen. Ze stonden gewoon te luistervinken.. tfoeeee typisch die wijven van marokko. Gatvrrrr.. sneaky tot en met. Ze stonden beschaamd op en liepen snel naar beneden. Net pubers. Ik kwam beneden en Hafid stond bij de deur
Hafid: ewa??? Il a dit koi? Wat zei hij?
Rafika: beh alors, on va se rejoindre…wel we gaan terug bij elkaar
Hafid: oohhh c bien!!wollah je suis heureux pour toi .. het is goeddd, ik ben gelukkig voor je
Rafika: merci cousin
Hafid: denia henia
Ik vertelde hem nog over mijn nichten en hij werd woedend. Hij had zin om ze aan te spreken erover maar ik zei dat hij het gewoon zo kon laten. Ik liep naar de keuken en mijn moeder volgde me… mijn tante was blijkbaar naar de souk (markt)
Moeder: ewa mijn dochter wat zei hij?
Rafika: nou dat het ok is ik was klaar en zag dat iedereen sliep. Middagdutjes, die haatte ik. Was een saaie periode van de dag. Ik liep naar mijn kamer… en strekte me uit op mijn bed. Na vijf minuutjes hoorde ik een klop…ik stond recht en deed open…
Riad: snelll laat me binnen..
Ik trok de deur verder open en hij kwam binnen…Hij zei helemaal nix maar nam me in zn armen en kuste me hartstochtelijk…
Riad: oefff dit had ik ff nodig… wollah je weet niet hoe blij ik ben slapen ze allemaal?
Riad: ja zag je voorbij lopen dus ben ik snel weg gegaan… zonder hun wakker te maken.
Rafika: pfff echt saai, ik slaap niet graag tijdens de middag
Riad: ewa schatje dat hebben we dan gemeen… gaan we naar de zee? Het is tog warm?
Rafika: hmmm…. Ja wrm niet
Riad: wollah? Jalah dan…
Ik wou me omkleden maar hij bleef daar gewoon staan wachten
Rafika: euhm… ik zou me graag omkleden
Riad: doe normaaallll rafika, ik ben je man gatvrr
Rafika: pfffff
Ik besefte dat dat inderdaad niet langer zo kon. Hij is mijn man. Ik deed tog mijn deurkast open en ging er achter staan. Ik deed mijn pyama uit en stond er alleen in lingerie…snel snel zocht ik iets…toen ik zijn lichaam tegen het mijne voelde.. awielieeee
Riad: wollah je ziet er gewoon veeeeeeeeel te lekker uit weet je dat?
Rafika: riadddd!!!
Riad: en dannnn shitt Rafika doe normaal…draai s naar me toe.
Ik draaide me gelijdelijk aan naar m toe en keek hem verlegen aan.
Rafika: ik zie gewoon kapot rood
Riad: staat je lief heb ik tog al gezegd…
Rafika: mag ik me nu aankleden?
Riad: nee nog niet…
Hij kuste me op mijn lippen en wou verder gaan, maar ik duwde hem ff weg
Rafika: aub Riad… doe jij nu s normaal
Riad: wollah ik heb zin in jou…je maakte me gek met je lichaam, wat kan ik eraan doen
Rafika: niet kijken voorbeeld
Riad: hahaha zij is gek
Rafika: safie ik ga me omkleden joch strax komt iemand binnen
Riad: en dan? Je bent mijn vrouw en he schatje heb je een bikini?
Rafika: nee ben je gek? Wat denk je dat ik met een bikini loop op t strant ffwat? Met hoofddoek?
Riad: nee ik weet hierzo wel een plaatsje waar je geen mensen hebt
Rafika: onder water ffzo?
Riad: doe niet dom ik weet een plaats maak je maar geen zorgen. We gaan een bikini kopen dan
Rafika: neejj ik doe geen bikini aan gek
Riad: wollah doe je wel… klaar, ik heb gezweerd
Rafika: pfff bijdehand wolah
Riad: jij ja
Rafika: ok gaan we nu blijven bekvechten?
Hij liet me niet uitpreken en drukte weer een kus op mijn lippen
Riad: ik hou van je moppie jalah kleed je aan
Hij sloeg speels op mijn zitvlak en ging leunen tegen de muur… ok wat moet ik aan
Ik nam een witte rok en met blekker groen bloesje en mijn blekker groene schoentjes. Ik deed een lichtgroene onderhoofddoek op en een witte hoofddoek boven. Ik draaide me om en zag m dromerig naar me kijken
Riad: je kleed je heel leuk weet je…
Rafika: dank je
Riad: jalah gaan we?
Rafika: jep
Rafika:
De volgende dag werd ik om 12 uur wakker. Iedereen sliep nog. Maar ik had geen slaap meer. Liep naar beneden en hielp de kuisvrouw met het klaarmaken van het ontbijd. Uiteindelijk was iedereen wakker. We praatten nog na over het huwelijk. Uiteindelijk gingen Nawfel en Leila weg naar het centrum. En bleven de ouders, hafid en ik over. Hafid wou nog een tweetal dagen blijven. Ach ik zelf langer… maar mijn vakantie was bijna voorbij. Hafid ging weg naar zijn vrienden. Dus kleedde ik me aan om naar het centrum te gaan. Ik verveelde me rot. Ik nam de taxi naar het centrum en stapte af. Wajawww het was warmmm… ik liep meteen naar een winkeltje en kocht een koude cola. Ik kocht wat cd’s en een zilver ring, met brillantje. Ik liep een straatje in, want er was daarzo schaduw en het leek kouder. Weer hoorde ik tssss tsss a zina… ik keek voor me uit en deed alsof ik het niet hoorde. Ik liep verder en voelde een hand op mijn kont????? Ik draaide me abrupt om en zag een opgezette mocro, met t-shirt waarop er raybe,danone en nike tergelijkertijd stond… ow nee… Hij blokte mijn weg en kwam dichter naar me toe…Rafika:
De jongen kwam dichter naar me toe… ik voelde het bloed stygen naar mijn hoofd… ik was nog nooit in heel mn leven zo bang geweest denk ik.
Jongen: malkie a lehbiba… man tsa7boosh a zin?
Rafika: be3ed menie!!
Ik was echt doodsbang, wou aan de kant weglopen maar er kwamen allerlei jongens bij m staan… safie nu ga ik plassen in mij broek… gewoon klaar met mij. De ene jongen kwam nu aan mijn wang… ik begon te huilen… was echt bang gewoon… ze vonden het leuk… heel leuk. Ik raapte al mijn kracht bijeen en duwde de jongen voor me weg… die actie hadden ze niet van me verwacht. Dus vloog de jongen tegen de muur. Ik zette het op een lopen en de jongens kwamen me achterna.. ik liep het straatje gelukkig uit en kwam weer bij de menigte toe. ik draaide me om en zag de jongens zich wegdringen tussen het volk, naar me toe. Ik zag in de verte Nawfel en leila… ze waren aan het praten met een koppel. Ik schreeuwde heel het plein bij elkaar… Leila draaide zich om en probeerde de persoon te vinden die haar riep. Ik kwam uitgeput bij hun toe en zette het op een huilen.. de jongens stopten allemaal en draaiden zich snel om, maakten zich uit de voeten… ik viel in leila’s armen en begon te huilen.
Leila: eyyy lieverd malkie… ze keek in de richting van de jongens “zijn het die jongens?”
Rafika: ja!!... ze waren aantastelijk
Ik maakte me los uit Leila’s omhelzing en zag Hanane bitchy naar me kijken. Ik keek weg en zag Nawfel spurten achter…. Riad???Riad:
Ik maakte me klaar om ff naar het centrum te gaan. Nawfel belde me op en zei dat hij die richting ging met zijn vrouw. Ik wou dat ik erheen kon met Rafika. ik had zo slecht geslapen, moest hele tijd aan haar denken. Ze was een prachtige meid en niemand kon aan haar tippen. Mijn tante was enorm weg van haar. Ze vond haar een hele lieve meid, dat kon ze via haar gezicht en karakter achterhalen… volgens haar dan. Mijn moeder praat sinds gisteren avond dan ook niet meer met mijn tante. Ik meen zelf gehoord te hebben dat ze woordwisselingen gehad hebben na het feest. Ik liep de trappen af en woonkamer binnen. Ik vertelde mijn moeder dat ik naar het centrum ging. Dus stond ze meteen op en eiste dat ik Hanane mee zou nemen. Ik moest dus langs Hanane gaan en haar mee vragen. dit was me te veel…
Riad: neej… klaar ik neem haar niet mee ben je gek??
Moeder: je bent mijn zoon niet meer, als je haar niet mee neemt
ik keek mijn moeder vreemd aan. Deze woorden was ik niet van haar gewoon. Ze keek me woedend aan. Ik liep de woonkamer uit en kletste de voordeur toe. In een rothumeur reed ik naar mijn tante’s huis en belde aan. Hanane stond in 1 klap aan de deur en verwelkomde me met haar sneaky glimlachjes. Ze stond helemaal klaar. Had haar overdreven kledij aan… en stond te wachten op mijn komst.
Riad: ik wacht, haast je
ik draaide me om en stapte mijn auto in. Ze ging snel binnen en kwam weer buiten. Ze stapte mijn auto in en keek me weer glimlachend aan. Ze kreeg wat ze wou. Tfoe… ik was dit meer dan beu. ze probeerde telkens een gesprek aan te knopen. Dus was ik weer gedwongen muziek op te leggen, anders zou ze haar domme smoel niet houden. Ik parkeerde mijn auto aan het plein en stapte af. Ze kwam meteen naast me staan en stak haar hand in mijn arm
hij keek me eerst boos aan, maar zijn gezicht verzachte. Hij keek me een poosje aan… en sloot me vervolgens in zijn armen… ik wou me terug trekken…maar het voelde te lekker aan. hij streek over mijn rug…
Hanane: Riad!!
hij liet me los en keek haar aan…
Hanane: ik wil naar huis
Riad: heb je geld?
hanane: nee
riad taste in zijn zak toe en haalde een briefje van 50 dh uit, hier en neem de taxi… Ze keek hem versteld aan… geloofde niet wat ze zag. Ze keek me aan alsof ze op het punt stond me aan te vallen, ze draaide zich om en liep richting de taxi’s. Leila kommerde zich om Nawfel die haar maar geruststelde en zei dat er nix aan de hand was.
Leila: hebben ze je pijn gedaan
nawfel: neeee leila doe normaal wielie
Leila: laat me je gezicht zien
Nawfel: pfffff
ze onderzocht zijn gezicht… echt bezorgd gewoon. ideaal koppel… Leila kwam naar me toe en vroeg of ik me beter voelde… ik zei van wel. Ik voelde Riad dichter naar me toe schuiven…
Riad: gaan we iets drinken?
Nawfel: ja man, jalah…
Nawfel en Leila liepen voor en ik volgde met Riad naast me…
Rafika:
We liepen samen de trappen op naar het dek van het restaurant. Ik nam plaats en Riad kwam naast me zitten. Nawfel en Leila tegenover ons.
Nawfel: gaat het?
Rafika: ja jewel… dank je voor jullie hulp , zei ik verlegen
Nawfel: das helemaal geen probleem, voor familie kom je op
Ik keek voor me uit.. en hij kwam bij me staan…zijn telefoon ging af… en hij zonderde zich af om te antwoorden. Ik wou luisteren.. was echt nieuwsgierig, misschien sprak hij met een andere meid…
Riad: pfff ze is thuis tog?
….
Riad: ewa wrm al die sda3 dan?
….
Riad: ahhhh zaag niet…kan me niet schelen
…
Riad: alo?? Allo??
Hij kwam opgefokt naar me toe…
Rafika: alles goed?
Riad: ah pff.. thuis… ze trippen weer door, me nicht weet je
Rafika: ow hanane… ewa ga dan maar naar huis, ik trek mij plan hierzo wel
Riad: nee … ik blijf hier…
Rafika: en thuis dan? Je moeder enzo..
Riad: kan me niet schelen…jij hebt me tog ook nodig?
Ik had hem inderdaad nodig, maar niet alleen vandaag… gewoon voor altijd. Ik wou zeggen ja… maar durfde aan een kant niet. Dus zweeg ik maar. Hij bewees zichzelf, want voor de eerste keer, nam hij mij boven zijn moeder. Voor de eerste keer, zei hij nee tegen zijn moeder, terwijl ik het hoor. Plots kwam de dokter buiten… ik ging er snel naar toe
Salima: nou… maak jullie geen zorgen… hij is veel beter
Rafika: hamdoulilah..
Salima: jullie kunnen m zien
Rafika: ow dank je wel Salima… echt hartelijk dank
Salima: denia henia… graag gedan
We liepen allebei de kamer binnen. Maar vanzodra Hafid Riad zag… veranderde zijn gezicht van ziekelijk naar woedend
Hafid: wat doet hij hier???
Rafika: shttt rustig rustig…
Hafid: nix te wat doet hij hier
Rafika: hij heeft me gered daarstrax, een jongen viel me lastig, hij bracht me thuis, maar heb mij tas in zijn auto vergeten.
Hafid: wat een jongen??? Welke jongen? Wrm heb je me nix verteld
Rafika: aub Hafid doe normaal, zei ik dit keer bozer… denk aan je gezondheid
Hafid: pffff wanneer kan ik hier uit dit stinkhol weg?
Rafika: ik weet het niet..
Hafid: vanzodra ik me beter voel ben ik hier weg
Riad: nou mensen ik ga dan maar…Hafid Allah y chafeek
Hafid: shokran… en euhm… dank je voor het redden van mij nichtje
Ik liep met hem mee tot de deur…
Riad: denk aan morgen…je bent tog niet van gedachten veranderd?
Rafika: nee… ik spreek je morgen wel
Riad: 14 uur aan je deur..
Rafika: ok
Rafika: hahaha
Ik nam plaats aan de zijkant van zijn bed en deed mijn hele vertelling.
Hafid: keer je terug naar hem…
Rafika:… eerlijk ik weet niet… ik wil wel… maar ben bang… ben het niet zeker
Hafid: hoezo je bent bang, voor wat?
Rafika: nou dat hij weer vreemd zou gaan… of dat we weer ruzie krijgen in verband met zijn moeder, of zus ffzo
Hafid: kijk het is zo lang gedaan tussen jullie, en nog wil hij je terug, doet hij goed voor je. Nou als ik het was, ik zeg je eerlijk, als een meid me niet moet, ewa dan moet ze me niet. Klaar ga niet blijven slijmen. Hij houd het dus echt wel vol… ik denk tog echt wel dat hij niet opnieuw die domme fouten zal maken.
Rafika: pff ik weet niet, ik zie wel waar elmaktab ons heen brengt
Hafid voelde zich in de avond rond 10 uur veel beter. Hij stond erop dat hij naar huis zou gaan. Ik vroeg aan Salima of dat ok was, ze zei eerst van niet, maar Hafid pakte zijn spullen in, hij zou kost wat kost niet blijven. Salima tekende wat papieren en we betaalden gewoon cash aan de balie. Marokko, land van rwina kwa papieren enzo. We namen de taxi tot thuis en daar aangekomen merkte ik op dat nog Leila nog Nawfel zijn thuis gekomen. Waarschijnlijk nog aan het dwalen. Ik liep naar me kamer en nam een douche. Ik gleed onder de dekens en dacht aan de hele afgelopen dag, met als hoofdpersonage RIAD… hmmm mijn hart klopte hevig…en dat voor hem alleen. Ik besefte maar al te goed, dat ik nog steeds enorm veel van hem hou… nog meer dan voordien zelf.
Riad:
Ik kwam thuis en trof Hanane aan bij ons thuis, samen met haar moeder. Haar ogen zaten rood van het huilen. Ik was eerlijk gezegd wel geschrokken van het zicht…
Riad: wat is er??
Moeder: echmen wat is er??? Dit is allemaal door jou
Riad: pfff wat heb ik nu weer mis gedaan
Moeder: je nicht alleen naar huis sturen, en dat alleen om bij die andere **** te zijn??
Riad: wat???
Moeder: jaaaa Rafika die bent lehram… wat deed je bij haar?
Riad: Wanneer ga jij eens stoppen met haar zo uit te maken? Wat heeft ze jou ooit misdaan? Niks? Helemaal niks?
Moeder: ana li 3arfa ik weet het
Riad: ana meliet, ben het foking beu met al jullie gezaag telkens
Ik draaide me om en liep het huis weer uit. Tfoe 3la vakantie.; die trut is meteen thuis gaan chkem… walgelijk wijf. Ik liep een hotel binnen en ging in checken.. ik moet verdomme in een hotel slapen, om al die bullshit te ontwijken. En dat is dan vakantie a nes!!!
Rafika:
De volgende dag werd ik vroeg wakker ik nam een douche en kleedde me in een luchtige kandoura aan. Ik liep de trappen af en trof mijn neef in de woonkamer… hij was helemaal wakker.
Rafika: ewa genezen?
Hafid: zie ik er dan ziek uit?
Rafika: hmm nee
Hafid: nou
De schoonmaakster kwam aangelopen met mijn ontbijd en vertelde me dat Nawfel en leila naar de zee zijn in eljadida, maar dat we gerust konden doen alsof we thuis waren.
Schoonmaakster: jullie zijn welkom
Rafika: dank jullie…
Ik ontbeed samen met hafid, want heel de familie was wel ergens naar toe. Wielie ik schaamde me wel. Maar achteraf bekeken, we waren net familie van elkaar. Dus denia henia. En morgen avond zouden we terug vertrekken, dus bleven we niet meer voor lang. Ik ruimde samen met de schoonmaakster het huis op. Het was teveel voor haar alleen vond ik. Ik keek naar het zwembad, wou graag een duik nemen, maar het was te lang geleden dat ik heb gezwommen. Waarschijnlijk wist ik er nix meer van, en zou ik verdrinken. En dan nog mijn neef was er. Dus kon ik onmogelijk in een bikini (dat had ik zelf niet mee) paraderen en zwemmen of beter verdrinken. Ik keek op de klok en zag dat het 13 uur 30 was… oeppss was het bijna vergeten, nog een half uurtje en Riad zou komen. Ik was net boven in me kamer toen de deurbel ging. De schoonmaakster kwam na een paar minuten boven en klopte op de deur
Rafika: jaaaa
Schoonmaakster: Riad is er
Rafika: zeg dat ik er zo aan kom
Schoonmaakster: ok
En ze liep weer weg. Ik kleedde me in twee kleuren, orange en wit. Zag er super uit. Ik spelde mijn hoofddoek op en nam mijn witte tas. Ok let’s go…
Aub mensen, en degene die mij hier aan het lepelen is, wollah kapot zielig en kinderachtig, ga zuigen aan je mama’s tet of een fopspeentje, want je bent bijlange nog niet volgroeid
Riad:
Ik was kapot vroeg op. Geen gewoonte voor me. Maar ok.. vandaag moest het wel. Ik kon tog niet meer slapen. Ik liep naar beneden en checkte uit. Ik rekende af en liep naar mijn auto. Reed naar huis. Thuis aangekomen waren mijn ouders en khadija nog steeds aan het slapen. Ik liep naar mijn kamer waar ik een douche nam. Vervolgens kleedde ik me aan, en deed mij armani spijkerbroek aan en een groene polo. Ik deed mij haren in de gel en liep de trappen af. Ik rook de geur van verse koffie, dat betekende dat mijn moeder wakker was. Ik liep de woonkamer binnen en groette salam 3aleikoom. Mijn vader groette terug. Ik liep de keuken binnen om mijn moeder te groeten
Riad: Salam 3aleikoom
Mijn moeder zei niks terug en deed gewoon verder met het ontbijt. Ik bleef nog wat rondhangen en besloot gewoon tegen haar te spreken, vragen wrm ze niet sprak
Riad: wat is er
Moeder: tegen mij hoef je niet meer te spreken
Riad: waarom nu weer
Moeder: waar was je gisteravond? He? Ben je bij haar gaan slapen?
Riad: aub!! doe normaal, jullie hebben me met jullie geruzie weggejaagd
Moeder: ik zal heel kort zijn … ofwel scheid je van Rafika en verloof je deze week nog met Hanane, ofwel ben je mijn zoon niet meer.
Riad: wat???
Moeder: je hebt me goed gehoord
Ik draaide me boos om en liep het huis weer uit. Een ontbijt was me blijkbaar ook niet gegund. Ik reed naar het centrum en ging ontbijten in een cafe. Ik dacht aan de woorden van mijn moeder… mijn moeder of Rafika…. Ik heb haar nog nooit zo meegemaakt. Mijn vader moeide er zich ook niet in. Hij heeft me gedwongen te trouwen, ik deed wat hij vroeg, uiteindelijk ben ik van rafika gaan houden, en bedank ik mijn vader van harte. Nu wil mijn moeder niet…en zegt mijn vader er nix op, of hij doet nix om haar het zwijgen op te leggen. Pffff mashakeel… ik wist echt niet wat ik moest doen. Ik wil niet met die trol trouwen… nooit van mijn leven, maar als het betekent dat ik mijn moeder ervoor kwijt ben, kan ik niet anders… pfffff ik was al die tijd leeg zonder Rafika… voelde me nix waardig…had geen interesse in andere vrouwen. Alleen rafika die me gek maakte in me gedachten. Zou ik dit aan kunnen? Zou ik het nogmaals riskeren en haar te verliezen? Ze was te veel voor me waard…ik hou van haar, zoals ik nog nooit van iemand had gehouden. Ik bleef nog wat ronddwalen en reed dan uiteindelijk naar haar toe…
Rafika:
Ik liep de trappen af en kwam uiteindelijk aan in de woonkamer waar riad tegen de muur stond, te wachten op me..
Rafika: salam 3aleikoom
Riad: wa3aleikoom salam
Ik merkte die enorme glimlach op zijn gezicht…die hij meteen toverde bij het zien van mijn gezicht.
Riad: je ziet er beeldig uit
Rafika: dank je;.. jij ook wel nu zal hij zeggen dat het voorbij is… en zonder vijandigheid uit elkaar wil gaan…
Riad:
Ik was kapot vroeg op. Geen gewoonte voor me. Maar ok.. vandaag moest het wel. Ik kon tog niet meer slapen. Ik liep naar beneden en checkte uit. Ik rekende af en liep naar mijn auto. Reed naar huis. Thuis aangekomen waren mijn ouders en khadija nog steeds aan het slapen. Ik liep naar mijn kamer waar ik een douche nam. Vervolgens kleedde ik me aan, en deed mij armani spijkerbroek aan en een groene polo. Ik deed mij haren in de gel en liep de trappen af. Ik rook de geur van verse koffie, dat betekende dat mijn moeder wakker was. Ik liep de woonkamer binnen en groette salam 3aleikoom. Mijn vader groette terug. Ik liep de keuken binnen om mijn moeder te groeten
Riad: Salam 3aleikoom
Mijn moeder zei niks terug en deed gewoon verder met het ontbijt. Ik bleef nog wat rondhangen en besloot gewoon tegen haar te spreken, vragen wrm ze niet sprak
Riad: wat is er
Moeder: tegen mij hoef je niet meer te spreken
Riad: waarom nu weer
Moeder: waar was je gisteravond? He? Ben je bij haar gaan slapen?
Riad: aub!! doe normaal, jullie hebben me met jullie geruzie weggejaagd
Moeder: ik zal heel kort zijn … ofwel scheid je van Rafika en verloof je deze week nog met Hanane, ofwel ben je mijn zoon niet meer.
Riad: wat???
Moeder: je hebt me goed gehoord
Ik draaide me boos om en liep het huis weer uit. Een ontbijt was me blijkbaar ook niet gegund. Ik reed naar het centrum en ging ontbijten in een cafe. Ik dacht aan de woorden van mijn moeder… mijn moeder of Rafika…. Ik heb haar nog nooit zo meegemaakt. Mijn vader moeide er zich ook niet in. Hij heeft me gedwongen te trouwen, ik deed wat hij vroeg, uiteindelijk ben ik van rafika gaan houden, en bedank ik mijn vader van harte. Nu wil mijn moeder niet…en zegt mijn vader er nix op, of hij doet nix om haar het zwijgen op te leggen. Pffff mashakeel… ik wist echt niet wat ik moest doen. Ik wil niet met die trol trouwen… nooit van mijn leven, maar als het betekent dat ik mijn moeder ervoor kwijt ben, kan ik niet anders… pfffff ik was al die tijd leeg zonder Rafika… voelde me nix waardig…had geen interesse in andere vrouwen. Alleen rafika die me gek maakte in me gedachten. Zou ik dit aan kunnen? Zou ik het nogmaals riskeren en haar te verliezen? Ze was te veel voor me waard…ik hou van haar, zoals ik nog nooit van iemand had gehouden. Ik bleef nog wat ronddwalen en reed dan uiteindelijk naar haar toe…
Rafika:
Ik liep de trappen af en kwam uiteindelijk aan in de woonkamer waar riad tegen de muur stond, te wachten op me..
Rafika: salam 3aleikoom
Riad: wa3aleikoom salam
Ik merkte die enorme glimlach op zijn gezicht…die hij meteen toverde bij het zien van mijn gezicht.
Riad: je ziet er beeldig uit
Rafika: dank je;.. jij ook wel nu zal hij zeggen dat het voorbij is… en zonder vijandigheid uit elkaar wil gaan…Riad: ewa…
Rafika: ewa…
Riad: leuke vakantie tot nu toe?
Rafika: ja jewel… jammer volgende week terug
Riad: ja inderdaad, dan weer werken…
Rafika: ja jewel…
Riad: he…mijn advocaat heeft me nog gebeld…ivm met die scheiding…
Rafika: hmm…
Oh my god nu zal het komen nu zal hij zeggen dat het voorbij is… en zonder vijandigheid uit elkaar wil gaan…
Ik wou niet opkijken… bleef gewoon met mijn vingers spelen…tot hij zijn volgende woorden zou zeggen…
Riad: ik ga eerlijk met je zijn… ik wil dit allemaal niet…en ik denk diep in mijn binnenste dat jij dit allemaal ook niet wil… heb ik het juist?
Awielie hoe moest ik hierop reageren? Moest ik gewoon eerlijk zijn, of koppig, zoals gewoonte? Ik besloot gewoon te zwijgen… ik vond mijn woorden tog niet… ik voelde zijn vingers onder mijn kin die mn gezicht naar boven trok. Hij keek me enorm zielig aan… zijn ogen verraden dat hij ging huilen… oh mijn god…
Riad: pff.. ik weet ik ben in fout… ik heb jou vertrouwen in mij geschonden… geloof me ik denk er iedere seconde van de dag aan. Ik heb iets laten schieten…jij… mijn diamantje… ik dacht echt dat ik zonder je kon, maar schijn bedriegt. Ik was mezelf niet deze laatste maanden…
Hoe meer hij ging spreken, hoe voller zijn ogen werden met tranen… de eerste traan begaf het… oh my god… mijn hart verzachte…ik werd er echt stil van… hij had echt spijt.
Riad: aub rafika… geef me nog een kans… aub ik kan niet zonder jou… ik hou van jou rafika… ik hou zielsveel van je snik snik…
Hij liet mijn kin los en stak zijn gezicht weg in zijn handen… hij had het er echt moeilijk mee… hij begon bijna luidop te janken… ik was echt verdoofd… mijn handen gingen automatisch naar zijn haren
Rafika: riad… zei ik met een piepstemmetje…
Hij keek niet op… maar werd wel stiller…
Rafika: schatje… ik vergeef het je…
Hij keek op naar mij, geloofde niet wat hij hoorde, zijn gezicht zag enorm rood als zijn ogen… hij nam me in zijn armen en perste het lucht bijna uit mijn longen…
Riad: ik stel je nooit meer teleur… ik hou van je… meer dan je je kan voorstellen
Rafika: ik ook… ik hou ook van jou…
Hij liet me los en keek me intens aan…Mijn gedachten gingen naar zijn ouders… en wat als zij hun weer gingen verheffen ertegen?
Rafika: en jou ouders? Mijn ouders?
Riad: ik wil jou… jij wilt mij… dit is het voornaamste… wat onze ouders hierover vinden, is hun zaak.
Rafika: pfff…
Riad: geloof me nu maar… het komt goed…
Hij kuste me op mijn voorhoofd en sloot me vervolgens weer in zijn armen. Het voelde zo goed aan, zo veilig.
Rafika: jalah laten we terug gaan
Riad: ok is goed..
Ik draaide me om en nam mijn tas, we liepen samen terug terwijl hij mijn hand in de zijne nam. Ik merkte op dat bepaalde meiden hem aanstaarden, maar hij had het niet fits. Hij bekommerde zich alleen om mij. Ik begon weer hoop te krijgen in de situatie. Nu nog alleen nog mijn ouders, want mijn pa moest nix meer van hun hebben. Mijn ma was mild, en vergaf het hem toen al. We reden terug naar huis. Ik vroeg m nog binnen te komen, maar hij vertelde me dat hij naar huis zou gaan. Hij zou het nieuws gaan aankondigen. Ik vond het wel raar, dat hij zo snel wou zijn. Maar ok… ma3lish, hij was waarschijnlijk blij. Zijn moeder zou trippen dat was zeker…ewa 3an AllahRiad:
Ik was gewoon dolgelukkig. Rafika had het me vergeven… wajaw, ik moest echt huilen… toen ik vroeg of ze misschien niet wou scheiden net als ik…antwoordde ze niet, ik dacht, safie dit is voorbij… ze wil het dus echt wel. Ik begon te janken als een wijf, ok.. is belachelijk voor een jongen, maar op dat moment kon die macho thing mij gestolen worden. Ik kon mijn tranen onmogelijk binnenhouden. Ik voelde haar hand door mijn haren woelen… ik vergeef je… oh mijn god… dus tog?? Ik keek kop en zag dat ze het meende, ze keek me zielig aan… ik perste haar in mijn armen, net alsof ik bang was haar nogmaals te verliezen. Ik maak haar de gelukkigste vrouw ter wereld, ik stel haar nooit meer teleur. Ze zal trots op me zijn, daarvoor zou ik zorgen. Ik bracht haar thuis en zei dat ik onmiddellijk naar huis wou, ik ga dit vertellen. Klaar vooraleer mijn moeder weer zonder iets tegen me te zeggen een verlovingsfeest regelt tussen mij en Hanane. Ik wil niet, en als het betekent dat ik haar kwijt ben? Dan maar zo, zo weet ik dat ze meer van die ene hanan houd, dan van haar eigen zoon. Ik kwam thuis en liep naar de woonkamer waar iedereen zat. Mijn nicht hanan en haar moeder, mijn ouders en mijn lievelingstante.. blijkbaar bijgelegd met mijn moeder. Goed dat ze er allemaal waren, dan kon ik het meteen kondigen aan heel de familie.
Riad: Salam 3aleikoom
Lievelingstante: wa3aleikoom salam a jiwi ( a zoon)
Vader: wa3aleikoom salam
Riad: euhm.. ik moet iets zeggen..
Vader: lgeer o salama, vertel dan
Riad: Rafika en ik hebben het bijgelegd…
Vader: besa7???
Moeder: WAT????
Hanane: wat????? Ghaltie…wat zegt hij nou???
Moeder: nix mijn kind… nix ervan riad… jou verlovingsfeest is al morgen met Hanane…
Riad: wat???
Moeder: of je bent mijn zoon niet meer
Riad: ewa als ik je zoon niet meer ben, ewa dan niet. Wat voor moeder ben jij? Je dwingt me tot iets die me totaal niet gelukkig zal maken? Jij neemt het geluk van iemand anders boven die van je eigen zoon!! 3la mashakeel… en jij hoor me goed aan, ik moet je niet hebben, hoor je me? Ga maar iemand anders zoeken die je een plaatsje in het buitenland regelt!! Tfoe!!
Ik draaide me om en liep het huis uit, ik hoorde hanan schreeuwen, mijn vader die me terug riep. Ik stapte mijn auto in en zag dat mijn vader meskeen tot de deur kwam en achter me aanliep. Ik wachtte en luisterde naar wat hij te zeggen had.
Vader: mijn zoon… wollah je weet niet hoe blij je me maakt!! Ik sta achter je, en als je naar de ouders toe wilt, dan zeg je het me… ik kom met je mee
Riad: shokran a ba…
Vader: ik ben trots op je mijn zoon… je maakt een goed besluit
Riad: shokran… ik weet het… ik ga weg nu… ik kom wel als het hier kalmer is
Vader: safie is goed
Ik nam afscheid en reed weg. Ik ga naar Rafika toe en vertel haar gewoon precies hoe het is. Eerlijk zijn over alles. Want vanzodra je 1 dingetje stil houd, maak je het jezelf al moeilijk zonder je het beseft. Ik kwam bij hun thuis aan en belde aan de deur. Nawfel en Leila waren blijkbaar nog altijd niet terug. De kuisvrouw deed open en zei dat ik verder kon gaan, ze was in de woonkamer. Ik klopte op de deur
Riad: Ahlan schoonheid..
Rafika: oww heyyy.. kom verder
Riad: wat doe je?
Rafika: ow nixen…
Riad: waar is je neef?
Rafika: hij is weg, ik weet niet waar, kwam terug en hij was er niet
Riad: ow… wel… Rafika ik heb het gezegd thuis
Rafika: en?
Riad: kijk, ze willen thuis, noujah mij moeder, wil thuis dat ik ga verloven met hanane…
Ik zag aan haar gezicht dat het haar niet aanstond wat ik haar vertelde.. ze keek meteen weg.. ze stond recht en ging naar het raam toe…
Rafika: ok… ik begrijp waar je naar toe wilt. Je moeder wil dat je gaat verloven met hanane, dus zal dat ook gebeuren, want wat je moeder wil is wet..
Riad: pfff Rafika doe normaal
Rafika: ik doe normaal, ik weet waarover ik spreek
Riad: ik heb je tog gezegd, dat het me niet aan gaat wat ouders denken? Ik wil jou tog? Zei ik dat of niet?
Rafika: nee het is gewoon..
Riad: zei ik dat of niet???
Rafika: ja dat zei je
Riad: nou dan moet je me vertrouwen… ik heb net ruzie gehad thuis, want heb gezegd dat ik jou wil klaar…
Rafika keek me aan… het was alsof ze onderzocht of ik geen grapje met haar maakte…
Rafika:
Ik keek hem aan… geloofde niet wat ik hoorde… had hij nu echt zijn moeder boven mij genomen?? Heeft hij het nu echt opgenomen voor ons?? Voor mij???
Rafika: wollah?
Riad: wollah ik meen wat ik je zeg..
Ik liep van het raam vandaan en sprong bijna op hem. Ik omhelsde hem kapot. Ik was echt gelukkig… ik voelde me zo blij. Hij vocht voor ons. Hij wou me echt nietwaar lieverd
awielie hou je mond... trek mij hier niet bij, of wielieeeee ik ontplof
Rafika: ja... piepte ik..
waarschijnlijk zagen ze allebei dat ik beschaamd was, dus excuseerden ze zich. Leila knipoogde naar me en liep samen met haar man naar boven. Riad draaide zich meteen om naar me.. en nam me weer in zijn armen
Riad: ewa schatje... gaan we nog iets gaan doen? het is nog maar 21 uur?
Rafika: ik weet niet..
Riad: jalah we gaan ff rondlopen in jeme3 lefna...
Rafika: ok is goed, ik ga eerst ff mij slippers veranderen
Riad: deze staan je goed gekkerd van me
Rafika: neej doen pijn, ik ga die andere dragen weet je
Riad: safie is goed, ik wacht wel
Rafika:
We draaiden rond in jeme3 lefna plein… het was super gezellig. Riad kocht van alles voor me. Ik hoefde maar naar iets te kijken,of hij haalde al zijn geld boven om te betalen. tegen het eind van de avond liep ik met zakken naar huis.
De volgende dag was ik laat wakker… ik begon meteen met het klaarzetten van mijn tassen. Riad belde al van s morgens vroeg naar huis, volgens leila. hij hield voet bij stuk, en wou met me meegaan. ik besprak het met hafid, en hij vond het geen probleem. we zouden dus rond 20 uur vertrekken, en het was al ondertussen 15 uur. Ik wou nog voor de laatste keer in het centrum gaan… dus vroeg ik leila mee. We gingen samen, ladies onder elkaar naar het centrum. de hitte sloeg ons toe…pffff gek gewoon in Marrakech!!! Ik kocht nog de laatste spulletjes, een paar dingen voor mijn moeder en broertjes. voetbaltruitjes enzovoort..Thuis aangekomen ging ik een douche nemen. Hafid bracht al ondertussen mijn tassen beneden en Riad was al ondertussen toegekomen. samen brachten ze alles in de auto. Ik kwam de trappen naar beneden en keek naar hun. Vond dat ze het goed met elkaar konden vinden. na die ruzie enzo. Nu nog mijn vader overhalen. incha Allah lgair. Ik ging tegen de deurpost leunen en groette
Rafika: salam lieverdsss
Hafid: ahlan meid…
Riad: eyy schatje… je ziet er weer veel te aantrekkelijk uit
Rafika: hmmm
Hafid: euhm spreek aub in het chel7a of Frans, want begrijp er nix van
Riad: misschien is het beter dat je er nix van begrijpt hij zal dan meteen bij mijn vader gaan..
Leila: ewaaa lief tog? ik zei je tog, het komt goed, maak je geen zorgen…
Rafika: incha Allah
de rest van de dag verliep zo leuk. met ons allen maakten we pret aan tafel, na het eten… en toen kwam het afscheid. Leila drukte me naar zich toe en vroeg contact te houden
Rafika: heeeel zeker!!! verbreek geen contact met een zus …
Leila: rebie y galiek lija. … doe rustig aan waga ? en bel me
Rafika: incha Allah zeker
ik bedankte nawfel en leila nog voor het verblijf en stapte in. Ik ging achteraan zitten, Riad aan het stuur en Hafid naast Riad. we stopten af en toe om te tanken en te eten. Riad vroeg wel om de haverklap of ik honger had, of ik naar toilet moest, of ik me goed voelde… gatvrrr.. het leek net alsof ik zwanger was ffzo… die bezorgdheid, maakte me gek. We naderden ons huis in Agadir… en sebhanelah… ik had een goed gevoel. ik voelde me niet gestresst ofzo… riad parkeerde voor het huis… het was 6 uur morgens…iedereen sliep nog. we lieten de koffers nog in de auto en belden aan. Gelukkig deed mijn moeder open…
Moeder: ahlannnn wasa7lan… ze had Riad nog niet gezien… maar vanzodra ze hem zag, keek ze naar me…. ik glimlachte naar haar en ze glimlachte terug…
Moeder: salam 3aleikoom mijn jongen… alles goed?
Riad: wa3aleikoom salam ghaltie… hamdoulilah dank je en met u?
Moeder: lebes lhamdoulilah… kom verder
we gingen binnen en liepen verder naar de woonkamer. Niemand was nog wakker
Rafika: manza baba? (waar is papa?)
Moeder: ieda s lcheme3 (hij is naar de moskee)
Rafika: pfff… mama wat gaan we zeggen tegen hem?
Moeder: ik ben blij dat het weer goed is tussen jullie… en ik spreek wel met je vader… hij wil je geluk, je weet hoe hij is veranderd
Rafika: ja ik weet… ik ga nu wat rusten, want ben echt moe
Moeder: ja tuurlijk ga maar…
ik liep naar boven en bracht wat dekens naar de woonkamer… gaf Riad een deken en Hafid… ik zou in mijn kamer slapen… ik zag aan Riad ’s gezicht dat hij graag met me mee wou. Maar dat konden we nu nog niet. Mijn vader moest eerst goedkeuren dat we weer samen waren. Hij was nog altijd mijn man en ik zijn vrouw, dus deden we nix verkeerd. Ik liep naar mijn kamer en ging meteen slapen….Rafika:
Ik sliep heel lekker verder tot denk ik 12 uur… ik werd wakker en nam snel een douche. Riad ging door mijn hoofd.. mijn pa is al lang thuis gekomen.. dus wist hij er nu wel van. Ik deed een lange pyama aan en liep de trappen naar beneden. Ik hoorde mannenstemmen en zeker die van mijn schatje erbij.
Rafika: Salam 3aleikoom
Iedereen groette me terug. Ik kuste de hand van mijn pa die in de woonkamer zat met riad, Hafid, mijn moeder, tante en nichten. Mijn nichten zagen er 1 voor 1 netjes uit. Ze hadden niet die dagelijkse pyama aan. noujah Hafid was terug. Is heel normaal.
Vader: 3la slama a jeli(dochter) goede terugreis gehad
Rafika: jaaa jewel…
Riad keek me hele tijd aan. Ik vroeg me af wat ze nu gezegd hebben…ik weet dat mijn pa het onderwerp niet wou beginnen omdat mijn nichten en tante er waren. Plots stond mijn pa op
Pa: riad en Rafika… komen jullie ff mee met mij naar de biet diaf (gastenkamer)
Riad: ok
Rafika: ok
Ik stond recht en liep voor naar de gastenkamer op de eerste verdieping… mijn hart klopte in mijn keel. Ik liep de trappen op en ging plaats nemen. Mijn pa nam plaats tegenover me en riad naast me. Ik zag dat ook hij gespannen was.
Pa: dus jullie hebben het bij gelegd?
Rafika: ja
Riad: ja
Pa: Riad, je weet dat je ons hebt teleurgesteld. Ik heb spijt voor wat ik mijn dochter aangedaan heb. Ik dacht dat je een goeie man zou zijn voor haar. Maar het bleek van niet. Ik huwelijkte haar aan je uit. Ik hoop dat je je lesje hebt geleerd nu… Rafika… wil je echt terug samen met hem?
Rafika: ja … ik was kapot beschaamd, awielieeee sinds wanneer zit ik in een woonkamer met mijn pa te praten over liefde??? Awilieeee de wereld lag raar in elkaar
Pa: nou als mijn dochter dit wil, dan is het ok met mij. Ik wil het geluk voor haar en jou ook riad. Ik hoop dat je mijn dochter goed behandeld. Ik vertrouw haar opnieuw aan je toe
Riad: shokran a 3emie… ik zal jullie nog haar dit keer niet teleur stellen, nooit meer…en het spijt me, dat ik dat voordien wel heb gedaan…
Ik voelde me kapot gelukkig… mijn humeur kon niet meer stuk vandaag. Klaar. Ook riad stem was veel opgewekter. Ik liep naar de deur om thee boven te halen. Ik deed die open en al mijn nichten vielen naar binnen… awilie??? Mijn vader keek vreemd op als mijn man… ik had zin om over hun te trappelen. Ze stonden gewoon te luistervinken.. tfoeeee typisch die wijven van marokko. Gatvrrrr.. sneaky tot en met. Ze stonden beschaamd op en liepen snel naar beneden. Net pubers. Ik kwam beneden en Hafid stond bij de deur
Hafid: ewa??? Il a dit koi? Wat zei hij?
Rafika: beh alors, on va se rejoindre…wel we gaan terug bij elkaar
Hafid: oohhh c bien!!wollah je suis heureux pour toi .. het is goeddd, ik ben gelukkig voor je
Rafika: merci cousin
Hafid: denia henia
Ik vertelde hem nog over mijn nichten en hij werd woedend. Hij had zin om ze aan te spreken erover maar ik zei dat hij het gewoon zo kon laten. Ik liep naar de keuken en mijn moeder volgde me… mijn tante was blijkbaar naar de souk (markt)
Moeder: ewa mijn dochter wat zei hij?
Rafika: nou dat het ok is ik was klaar en zag dat iedereen sliep. Middagdutjes, die haatte ik. Was een saaie periode van de dag. Ik liep naar mijn kamer… en strekte me uit op mijn bed. Na vijf minuutjes hoorde ik een klop…ik stond recht en deed open…
Riad: snelll laat me binnen..
Ik trok de deur verder open en hij kwam binnen…Hij zei helemaal nix maar nam me in zn armen en kuste me hartstochtelijk…
Riad: oefff dit had ik ff nodig… wollah je weet niet hoe blij ik ben slapen ze allemaal?
Riad: ja zag je voorbij lopen dus ben ik snel weg gegaan… zonder hun wakker te maken.
Rafika: pfff echt saai, ik slaap niet graag tijdens de middag
Riad: ewa schatje dat hebben we dan gemeen… gaan we naar de zee? Het is tog warm?
Rafika: hmmm…. Ja wrm niet
Riad: wollah? Jalah dan…
Ik wou me omkleden maar hij bleef daar gewoon staan wachten
Rafika: euhm… ik zou me graag omkleden
Riad: doe normaaallll rafika, ik ben je man gatvrr
Rafika: pfffff
Ik besefte dat dat inderdaad niet langer zo kon. Hij is mijn man. Ik deed tog mijn deurkast open en ging er achter staan. Ik deed mijn pyama uit en stond er alleen in lingerie…snel snel zocht ik iets…toen ik zijn lichaam tegen het mijne voelde.. awielieeee
Riad: wollah je ziet er gewoon veeeeeeeeel te lekker uit weet je dat?
Rafika: riadddd!!!
Riad: en dannnn shitt Rafika doe normaal…draai s naar me toe.
Ik draaide me gelijdelijk aan naar m toe en keek hem verlegen aan.
Rafika: ik zie gewoon kapot rood
Riad: staat je lief heb ik tog al gezegd…
Rafika: mag ik me nu aankleden?
Riad: nee nog niet…
Hij kuste me op mijn lippen en wou verder gaan, maar ik duwde hem ff weg
Rafika: aub Riad… doe jij nu s normaal
Riad: wollah ik heb zin in jou…je maakte me gek met je lichaam, wat kan ik eraan doen
Rafika: niet kijken voorbeeld
Riad: hahaha zij is gek
Rafika: safie ik ga me omkleden joch strax komt iemand binnen
Riad: en dan? Je bent mijn vrouw en he schatje heb je een bikini?
Rafika: nee ben je gek? Wat denk je dat ik met een bikini loop op t strant ffwat? Met hoofddoek?
Riad: nee ik weet hierzo wel een plaatsje waar je geen mensen hebt
Rafika: onder water ffzo?
Riad: doe niet dom ik weet een plaats maak je maar geen zorgen. We gaan een bikini kopen dan
Rafika: neejj ik doe geen bikini aan gek
Riad: wollah doe je wel… klaar, ik heb gezweerd
Rafika: pfff bijdehand wolah
Riad: jij ja
Rafika: ok gaan we nu blijven bekvechten?
Hij liet me niet uitpreken en drukte weer een kus op mijn lippen
Riad: ik hou van je moppie jalah kleed je aan
Hij sloeg speels op mijn zitvlak en ging leunen tegen de muur… ok wat moet ik aan
Ik nam een witte rok en met blekker groen bloesje en mijn blekker groene schoentjes. Ik deed een lichtgroene onderhoofddoek op en een witte hoofddoek boven. Ik draaide me om en zag m dromerig naar me kijken
Riad: je kleed je heel leuk weet je…
Rafika: dank je
Riad: jalah gaan we?
Rafika: jep
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik nam mijn witte tas en liepen mijn kamer uit..
Rafika:
Ik liep eerst nog bij mijn moeder om te zeggen datik ff weg ga met Riad en ze keurde het goed. Riad stond al te wachten in de auto, dus stapte ik meteen in
Riad: ewa logzala waar kan ik een bikini halen?
Rafika: aub riad ik draag die niet
Riad: kifach? We gaan ergens waar er niemand is lieverd, van mij hoef je niet te schamen, ewa wat is het probleem anders
Rafika: pff gewoon
Riad: nix te gewoon ik weet dat je van me schaamt, en dat hoeft al lang niet meer. Ik ben je man lieverd jij mijn vrouw, dus ma3lish, ok?
Ik keek m nog maals aan en knikte dan uiteindelijk, hij zou het toch niet laten gaan. Dusjah. We gingen eerst nog naar het centrum en gingen een winkel binnen met allemaal zwemgerief. Ik kocht een felgele bikini en hij kocht een zwarte short. Hij wou eerst dat ik een witte kocht, maar ok je moet maar dom zijn om die te kopen, alsof ik niet wist dat je er alles door ziet. Riad reed het bevolkte deel van het strand voorbij en parkeerde aan een verlaten oord. Alleen rotsen,zand en geen mens te zien. Riad nam onze beide handdoeken, crème en we liepen samen op het strand. ik besefte natuurlijk te laat dat ik me helemaal zou moeten uitkleden??, awielie…
Rafika: euhm… Riad… hoe gaan we ons dan omkleden?
Riad: hoezo? Je doet je kleren uit en doet gewoon je bikini aan
Rafika: hierzo?
Riad: jah en dan?
Rafika: pfff sorry Riad maar doe ik niet…
Ik draaide me om en liep terug naar de auto. Riad achtervolgde me…
Riad: doe normaallll Rafika waar ga je heen?
Rafika: in de auto…
Riad: pfff wollah je doet echt stom weet je dat?
Rafika: ah breek mijn hoofd niet, ik ga mij niet bloot hierzo in open lucht om kleden hoor
Riad: ah zeg gewoon dat je het niet voor me wiilt doen… wollah dat schamen van jou begint irritant te worden..
Ik keek hem ongelovig aan. draaide me om en liep de auto in, aangezien ik de sleutels bij had. Hij draaide zich ook om en liep naar het strand. Hij ging achter een rots staan en kleedde zich waarschijnlijk uit. Ik keek niet meer naar m. Want was pissed. Hij verwacht een beetje te veel in een keer vond ik. Na een tien minuutjes keek ik zijn richting uit en zag ik hem gewoon doodleuk liggen in de zon op zijn handdoek. Ik begon het warm te krijgen in de auto, dus besloot ik me dan ook in de auto om te kleden. Ik ging achteraan zitten en deed mijn handdoek en hoofddoek aan beide ramen. Ik deed mijn kleren uit en mijn bikini aan…wajaw…had ook nog een dik achterwerp vond ik maar een smalle middel. Colaflesje zeg maar. Ik spande mijn hoofddoek rond mijn middel en deed mijn handdoek rond mijn borsten en schouders. Ik stapte de auto uit en liep richting Riad die ver weg aan het zwemmen was. Ik plaatste mijn handdoek op de grond en ging erop zitten… zag het pulletje crème liggen op de handdoek van Riad en smeerde mezelf in ermee. Vervolgens ging ik languit liggen op mijn handdoek… de zon scheen op mijn huid… zodat ik het warmer ging krijgen… het was zo verlaten. Ik sliep wat in tot ik Riad hijgend hoorde dichter komen en uiteindelijk op zijn handdoek ging liggen… ik hoorde een tijdje nix tot plots dicht bij mijn oor
Riad: rafika….rafika….
Rafika: hmmm
Riad: je ziet er lekker uit…
Rafika: jah…
Hij kwam dichter bij me en kuste me op mijn wang en zo verder naar mijn mond..hij deed zijn been over de mijne en liefkoosde me verder met zijn handen. Ik wou dit doen stoppen, maar was er te machteloos voor… ik kuste hem terug en streelde over zijn haren. Hij ging met zijn handen onder mijn bh en streelde mijn borsten… ik voelde zijn lid harder worden… wielie waar was ik mee bezig??? We zijn toch niet op het punt sex te hebben onder de bloten hemel?? Awielie??
Rafika: Riad… stop…
Riad: safie schatje… ma3lish ik doe je geen pijn…
Rafika: het ligt daar niet aan… pfff dit is niet het juiste moment, stop Riad…
Ik duwde hem van me af, want wist wel dat hij waarschijnlijk niet zou ophouden… dat maakte hem boos…
Riad: pffff, wrm doe je zo? Je geilt me eerst helemaal op en dan zeg je stop?
Rafika: pfff doe normaal, het is niet mijn bedoeling “jou op te geilen” gatvrr… dit is niet de juiste plaats, om dit te doen
Riad: jaja what ever
Hij stond recht en liep weg naar de auto…pfff mannen ook. Lopen alleen hun ding achterna. Gatvrrr. ik bleef liggen en hoorde zijn voetstappen weer in het zand…
Riad: rafika… sorry…
Rafika: hmm
Riad: sorry schatje, dacht alleen aan mezelf, sorry… hij hurkte naast me neer en ging met zijn hand over mijn wang
Rafika: safie ma3lish
Riad: hou van je lieverd, zoveel…wollah……
Rafika: ik ook van jou…
We gaven elkaar nog een klein kusje.
Riad: jalah we gaan het water in..
Rafika: neeee ga anders weer koud hebben enzo
Riad: neee gek is echt heerlijk, laten we gaan zwemmen
Rafika: ik kan niet zwemmen
Riad: ow.. nou dan leer ik het jou.. jalah
Rafika: nee riad
Riad: echt wel
Voor ik het besefte nam hij me op en nam hij me richting het water. Ik schreeuwde mijn longen uit het lijf.
Rafika: riaddd!! Stop hettt!!!!
Riad: hahahah echt niettttt
Hij ging het water in en samen vielen we. We schaterden het uit… ik schreeuwde ook door de plots koude..
Rafika:
Thuis aangekomen trof ik mijn neef en nichten voor de deur. Ze keken me één voor één vuil en jaloers aan. Ik zag ze ook staren naar riad… echte bosjagertjes. Ze dachten waarschijnlijk dat er shie liefde zou ontstaan tussen 1 van hun met riad.
Hafid: olaaaa je bent mooi gebruinddd
Rafika: echt haha
Hafid: jaaa meid, en riad ook man, dacht dat je met een neger afkwam hahaha
Rafika: hahahaha
Riad: ga slapen ga hahahah echmen neger
Mijn nichten zeiden helemaal nix… maar glimlachten verleidelijk naar riad.. hij had het natuurlijk niet door, dacht dat ze vriendelijk wilden zijn, dus glimlachte hij terug.
Rafika: heeft pa naar ons gevraagd?
Hafid: ja maar je ma zei dat jullie gingen wandelen en hij vond het ok
Rafika: ow ok is goed
We liepen uiteindelijk samen naar boven en mijn nichten kwamen ons snel achterna
Rafika en riad: Salam 3aleikoom
Familie: wa3aleikoom salam
Pa: ewa riad gewandeld in agadir…
Riad: ja 3ami… is wel wat anders dan Marrakech
Pa: inderdaad
Mijn tante keek me bitchy aan en moest weer natuurlijk moeilijk doen. Mijn pa vond de zee maar nix. Hij was een enorm gelovige man alhamdoulilah. Dus haatte hij de zee door de onbeschaamdheid die er heerste en had hij liever dat ik daar niet naar toe ging.
Tante: je bent naar de zee geweest he?
Rafika: hoezo?
Tante: nou je bent enorm gebruind…
Riad keek van de een naar de ander en wist niet wat hij moest zeggen dus liet hij het woord aan mij over.
Rafika: ja ik ben samen met riad naar de zee geweest…
Tante: wat zoek je aan de zee als er zovele mooie plaatsen in agadir zijn die je JE MAN kan tonen.
Pa: mijn dochter je weet hoe ik over die plaats denk…
Ok hier komt het, dacht ik. Mijn tante keek met een zelfvoldane glimlach naar de deur… waar zonder twijfel mijn nichten stonden.
Moeder: ma3lish ze is er heen gegaan met haar man.
Riad: euhm 3ami, we zijn naar een plaats geweest waar niemand is.
Pa: ahzo… nou ma3lish. Fadwaaaaa breng thee
Ik keek bitchy terug naar mijn tante die verging van woede die ze zo min mogelijk wou uiten. Ewa smelt weg in je stank a bitch, dacht ik. Tfoeee 3la bashar… Riad stond recht en keek me aan…
Riad: euhm ik ga mij ff opfrissen…
Ow dus ik moet volgen… ik wachtte een vijf minuutjes na hem en verliet dan ook de salon… waar zou hij zijn… mijn kamer niet want die is gesloten. Ik liep de trappen op naar boven en zag m staan op de volgende verdieping…
Riad: schatje…
Rafika: jaaa ik weet, kut familie heb ik.
Riad: nee dat was niet wat ik wou zeggen..
Rafika: okay wat dan?
Ik kwam naast hem staan en keek hem met gekruiste armen aan….
Riad: euhm… ik ga denk terug naar Marrakech…
Rafika: hoezo?? Je bent hier net??
Riad: we vertrekken tog zo terug, en ik wil zeggen aan mijn pa dat alles goed verlopen is
Rafika: dat kan je tog ook telefonisch doen?
Riad: aub… begrijp me schatje… ik moet dit ook aan mijn moeders verstand leggen..
Rafika: ahzo…
Riad: schatje wrm kom je dan niet mee?
Rafika: nee zal niet gaan, ik ben net terug ervan. En ik moet eind deze week terug naar belgië..
Riad: ewa dan kom je tog met ons mee?
Rafika: nee ik heb mij ticket al, heb alles…
Riaf: owkay dan niet, zei hij weer boos
Rafika: ok dat was het dan
Ik draaide me om en wou net naar beneden lopen toen hij me ruw bij de pols nam en terug naar hem toe trok…
Riad: ben je boos?
Rafika: nee wrm zou ik?
Riad: ahzo dus, je gaat me niet missen ffzo..
RAfika: pfff tuurlijk wel…ik vind dat je te vroeg vertrekt wacht nog tot morgen ffzo…
Riad: schatje, hoe vlugger ik dit achter de rug heb, des te beter. En ik bel je wel… als je in Belgie bent laat je me iets weten, zodat we thuis kunnen langskomen,mijn ouders bij de jouwe, en dan samen door het leven gaan…
Ik knikte slechts… ik zal m missen, ook al zie ik hem wel volgende week dan nog… dit duurt me te lang. En als zijn ma me niet moet? Wat dan?…ik wou de vraag stellen, maar zweeg, we zien wel waar Allah ons brengt.
Riad: ik vertrek vanavond
Rafika: okay
Riad zag mijn bedroefd gezichtje en nam me in zijn armen.
Riad: ik ga je ook missen schatje, maar het duurt niet lang vooraleer we elkaar incha Allah terug zien. Je gaat me nog beu worden
Rafika: echt niet gek… ik ging op mijn tenen staan en drukte een kusje op zijn mond… ik ging me net terug trekken toen hij mijn hoofd naar m toe trok en me hartstochtelijk ging kussen. Het voelde heerlijk aan en ging er helemaal op in tot we “ahum ahum” hoorden. We keken allebei geschrokken op en zagen mijn nicht aicha de trappen oplopen, met een gezichtsuitdrukking die wees naar walging.
Aicha: jullie Europeanen kennen geen beleefdheid… tfoe 3leekoom…
Ik wou naar haar toe gaan om haar ff op haar plaats te zetten maar riad trok me terug…
Riad: laat haar… ze is het niet waard
Rafika: ik wil zo snel mogelijk weg hier, ik houd het niet uit hier!! Ze zijn zoooo jaloers…
Riad: ewa lekker voor jou tog…laat ze maar afzien… blijf jij gewoon smilen en verlaag je niet tot hun niveau…
Rafika: jah what ever… jalah we gaan naar beneden…
Riad: neejj.. wacht nog ff…
Hij kwam weer dichter naar me toe, maar ik duwde hem weg…
Rafika: doe normaal, strax is mijn vader de volgende persoon die boven komt. Dan gooit hij ons naar beneden
Riad: hahaha ok ok is goed…
Ik liep voor m uit en hij kneep in mij kont. Ik draaide me om en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan
Riad: wat?… het is jou kont die mijn vingers aan raakte…niet omgekeerd
Rafika: hahaha jaja a sukkel…
Rafika:
Riad vertrok terug naar Marrakech. Ik was verdrietig natuurlijk, maar ok... probeerde het zo min mogelijk te tonen bij mijn ouders. Riad had het er ook moeilijk mee... maarjah, we zien elkaar wel terug incha Allah. Ik vroeg m, neej smeekte hem rustig te rijden. En te stoppen wanneer nodig. hij bleef luisteren, en stelde me gerust. Wou hem niet nogmaals kwijtraken. De dagen liepen voorbij... saai saai en nog eens saai. Klaar finito met marokko voor mij. Was het hierzo stilletjes aan beu geworden. Hafid was weg met vrienden voor de resterende dagen. Dus was ik alleen met mijn broertjes ouders irri-nichten en tante oom... gatvr. Mijn lieve broertjes probeerden me op te beuren. Ze wisten dat ik me verdrietig voelde omdat riad er niet was...
Aziz: ben je veliefd lafika??
Rafika: hahah hoezo,
Aziz: jah... omdat je veldlietig kijkt, Riad is weg...
Rafika: jaaa jewel ben verdrietig...
Omar: je hebt ons nog tog
Rafika: ja tog
ik hield van mijn broertjes... zo veel. mijn kleine schatjes... behandelde hun net alsof ze mijn kindjes zijn. Zondag avond vertrokken hafid en ik samen terug naar Belgie... we verlieten het huis om 4 uur smorgens... ik wou mijn nichten groeten
Fadwa ffff laat me slapen, wat denk je dat het me kan schelen dat je terug gaan naar europa...
Aicha: doe die lichten uit meid
Rafika: hopelijk worden jullie niet meer wakker... stelletje kutwijven
ik liet expres de lichten aan en gooide de deur wagenwijd open... swab... trutjes...
Mijn tante gedraagde zich nu mijn pa erbij was... ik groette mijn moeder met een stevige knuffel...
Moeder: we komen wel na jou ... een weekje ffzo
Rafika: safie mama is goed
ik liep bij mijn broertjes die sliepen op de bank en aaide over hun hoofdjes. Ik kuste hun hoofdjes zacht... en dekte hun terug goed toe.
In belgie aangekomen ging ik de dag erop meteen aan de slag. Ik dwong mijn neef mee te helpen met de schoonmaak. 2006 mannen!! hij deed de badkamer schoonmaken en ik derest van het huis... hij deed er bijna twee uur over om een badkamer op te kuisen... gestoord gewoonweg. in de avond deed ik mijn telefoon open... ik had tig oproepen gemist van leila en Riad... ik stuurde als eerste een smsje naar Leila en zei dat ik wel was toegekomen. Riad belde ik op..
Riad: haloooo mijn schatjeeee
Rafika: heyy lieverd
Riad: alles goed?, hoe was je vlucht? wrm heb je me niet meteen gebeld toen je toekwam? kon ik je komen halen
Rafika: jah schat dacht er niet aan..
Riad: ewa lieverd alles goed? wat doe je nu?
Rafika: heb net het huis geboend.. ff uitrusten
Riad: owzo.... wanneer begin jij met werken?
Rafika: nou pas volgende week maandag en jij?
Riad: ook..
Rafika: ow ok dan...
Riad: gaan we afspreken nu?
Rafika: pfff ik ben nog moe riad
Riad: ow je hebt me niet gemist dus,
Rafika: jewel...
Riad: jewel? en je wilt me niet zien?
Rafika: doe normaal riad
Riad: ik doe normaal...
Rafika: pff ik ga ophangen... heb geen zin in ruzie
Riad: nou goed dan, doei
Rafika: doei
zeikerd... Hafid lag languit op de bank dus liep ik naar boven naar mijn kamer. Ik ging onder de dekens en sliep een rustige slaap toen ik geklop hoorde op mijn deur...
Rafika: kom verderrrr
Riad: mag ik verder komen
huh? riad? wat deed hij hier
Rafika: wa doe jij hier?
Riad: ok ben ook blij jou te zien schatje
Rafika: neejjj dat bedoel ik niet
Riad: Hafid heeft me binnengelaten... je wilt niet naar me toe komen dus kom ik wel
Rafika: owzo...
Riad: mag ik naast je plaatsnemen?
Rafika: ja what ever
ik schoof wat op en maakte plaats voor hem. hij deed zijn schoenen uit en ging naast me liggen op bed...
Riad: ewa schatje...
Rafika: ewa... hoe was het trouwens toen je terug ging naar marrakech?
Riad: hoezo?
Rafika: nou je belde niet om te zeggen dat je toegekomen was, je belde niet om te vertellen wat je ma en pa zeiden...
Riad: hoezo? ik heb wel gebeld... maar je nicht zei dat je niet thuis was.. en ze wel de boodschap zou doorgeven
Rafika: grrr dat heeft ze dus niet gedaan...
Riad: ja schatje, wat kan ik daar aan doen? zij gaf het niet door.
Rafika: ja is goed, my mistake...
Riad: maar to the point, mijn pa is ontzettend blij voor me...
Rafika: owzo... en je ma en zus
Riad: nou.. jah.. die ook
Rafika: echt? ik keek naar zijn gezicht en zag dat hij loog
Riad: ja jewel
Rafika: riad lieg niet?
Riad: ik lieg niet?? wat is er nu weer?
Rafika: neej nix...
hij zal tog weer niet beginnen... partij trekken voor hun. Noujah misschien waren ze ook tevreden, maar dat betwijfel ik ten zeerste.
Riad: mij pa, wil je zelf terug zien...
Rafika: ow...
Riad: wrm gaan we nu snel niet?
Rafika: hoezo... nu nu?
Riad: ja... wrm nie?
Rafika: neej morgen misschien maar niet nu
Riad: okay wat jij wil schatje...maar ok ik ga ervandoor want moet nog naar de slager voor mij ma... hij gaat sluiten over tien minuutjes
Rafika: ow... okay schatje is goed..
hij gaf me een zoen en stond recht, deed zijn schoenen aan en wenste me een goeie nachtrust. Ik kroop weer onder mijn dekens... ok nieuw onderwerp om weer ff over te stressen... het terug zien van de ex schoonfamilie... die weer mij schoonfamilie is geworden.
De volgende dag werd ik wakker met de poepers… het eerste wat in mijn verstand kwam was die ontmoeting met zijn familie… pfff dit zag ik dus totaal niet zitten. Ik nam een lange douche. Toen ik terug liep in mijn kamer om me aan te kleden hoorde ik mijn telefoon overgaan. Het was een privé nummer
Rafika: hallo?
Leila: eyyyy zina
Rafika: leila?
Leila: ja meid, alles goed met jou?
Rafika: jaaa goed hamdoulilah en met jou schat!! Lang geleden he?
Leila: jaa zeg dat wel..
Rafika: al een tijdje terug?
Leila: hmm nou paar dagen. Ben weer volop aan het werk.
Rafika: ewa zal wel moeten.
Leila: ey schat ik bel je strax terug, heb een klant waga
Rafika: ja safie doe maar, spreek je!! Doei
Ik liep welgezind naar mijn kast en keek wat ik zou aan doen. Dus nam ik gewoon een lange afgewassen spijkerrok met een babyblauw v kraag truitje. Ik smeerde mijn gezicht in met crème, deed mascara en eyeliner. Ik nam mijn witte platte punt schoentjes die ik combineerde met mijn wit jasje. Vervolgens nam ik mijn lichtblauwe onderhoofddoek en witte sjaal die ik om mijn hoofd aanbracht. Ik spoot een fris geurtje en bekeek mezelf in de spiegel.. Ik liep de trappen af en vond mijn neef voor de télévisie..
Rafika: alor?? Tu va pa sortir ou koi? (wel ga je niet naar buiten ffzo?)
Hafid: non, pa envie… tu pars toi? (nee, geen zin..ga jij weg?)
Rafika: oui, je vais chez Riad…(ja ik ga naar Riad)
Hafid: ah ok ca va, beh moi je pars demain soir..(ow ok is goed, euhm morgenavond vertrek ik)
Rafika: pourkoi ca???(wrm dat?)
Hafid: ewa le boulot tu voix, (ewa het werk je weet)
Rafika: ah… la je comprend … mais comme même domage..( ah…dat begrijp ik…maar tog jammer)
Hafid: ewa lille, c a coté d ici.. donc.. t inqiète.. on se vera (ewa rijsel, is hier niet ver vandaan, dus maak je geen zorgen, we zien ons nog)
Rafika: incha Allah
TING DONGGG
Ik liep naar de deur en deed open… Riad stond er met een bigsmile, hij was weer heel leuk gekleed. Zijn heldergroene ogen keken me lief aan… uiteindelijk bekeek hij me van top tot teen en rook hij waarschijnlijk het geurtje die ik op had…
Riad: damnnnn sweety… je ziet er te lekker uit…
Rafika: van jou mag ik het zelfde zeggen
Riad: ewa krijg ik geen kus ffzo?
Rafika: jah kom binnen dan…
Riad: hoez kom binnen?
Ik trok hem aan de kraag van zijn jasje naar binnen.
Riad: wowww zo wild… dat vroeg ik nu ook weer niet, spaar je krachten maar voor laters
Rafika: hahaha zwijg a nerd mij neef zit in de woonkamer
Riad: nouu hij begrijpt tog geen nederlands… dus kom hier…
Hij drukte zijn lippen tegen me aan tot ik bijna geen adem meer had.
Riad: zooo dat had ik nodig… ewa klaar?
Rafika: euhm ik heb nog nix gegeten schatje, dus
Riad wat??? Weet je wel hoelaat het is? 14 uur meid, ben je net wakker ffzo?
Rafika: nou al van 12 uur…..
Riad: zo.. dat was vroeg
Rafika: pfff jah had slecht geslapen
Riad: oww, je hebt mij nodig in bed, dan slaap je wel als een roosje. Jalah bij ons thuis eet je maar iets…
Rafika: nee… zei ik te snel en heftig
Riad: hoezo????
Rafika: neej nix, eet liever thuis weet je, dan ben k op mij gemak
Hij keek me sceptisch aan en liet me maar begaan. Ik liep naar de keuken terwijl hij bij mijn neef in de woonkamer ging zitten.
We reden in de auto naar Riad’s huis. Hij voelde waarschijnlijk aan dat ik nerveus was… dus stelde hij me gerust…
Riad: schatje, maak je geen zorgen, het is maar mij moeder, khadija en mijn vader…
Jah khadija en zijn moeder zijn net degene die het mij weer moeilijk zullen maken…
Rafika: ok…
Hij wreef over mijn dij en kuste me geruststellend bij een stoplicht. Bij zijn huis aangekomen. Stapten we allebei af. Hij wachtte tot ik bij m stond en samen liepen we het paadje op naar de voordeur. Hij stak de sleutel in het slot en liet me als eerste binnen gaan… weer kwam niemand groeten ffzo.
Riad: halloo ma we zijn er
Zijn moeder kwam met een neppe glimlach de keuken uit en kwam me groeten…
Moeder: salam 3aleikoom
Rafika: wa3aleikoom salam ghaltie
Ik voelde die haat aan, langs haar kant. En tog probeerde ik gewoon vriendelijk te zijn. En dat voor Riad. Riad nam me bij mijn middel de woonkamer binnen, waar zijn vader naar de televisie keek.. hij keek op en er verscheen onmiddellijk een gigantische gemeende glimlach op zijn gezicht.
Vader: Ahlan Ahlan Mar7ba a jelie (mijn dochter)…
Rafika: Shokran a 3emie, Allah y barek feek.. alles goed
Vader: lebes lhamdoulilah mijn dochter, hoe was je vlucht?
Rafika: ja jewel alles is vlot verlopen
Vader: ewa mezian lhamdoulilah…
Riad liep weg en liet me praten met de vader… waar hij naartoe ging, wist ik niet, maar denk waarschijnlijk naar de keuken. De vader van riad stelde net een vraag, toen ik Riad heftig hoorde praten tegen zijn moeder. Ik keek op naar de richting waar het lawaai vandaan kwam en keek gewoon snel weg. Dit ging waarschijnlijk weer om mij.
Vader: hoe gaat het met je ouders… ik deed gewoon normaal en antwoordde op zijn vraag
Rafika: goed lhamdoulilah, ze komen incha Allah ongeveer maandag avond toe… incha Allah.
Vader: Allah y wasalhoem b lgair incha allah
Rafika: Incha Allah a 3amie…
We wisten allebei nix te zeggen… Riad kwam terug de woonkamer binnen, en dat met een rood gezicht. Hij was woest, dat wist ik wel goed genoeg. Hij keek me aan en ging gewoon plaats nemen. Hij sprak met zijn vader over paar dingen die de zaken aan gingen toen plots de deurbel ging. De moeder sprak verwelkomend en blij… heel iets anders dan daarnet toen ik binnenkwam. Maar ok. Als ik nou gewoon ff wist wat ik haar had misdaan, ok, maar dat wist ik zelf niet. Ze deed hatelijk vanaf het eerste moment dat ze me zag. Mijn hart stond ff stil toen ik zag wie er binnen kwam. Haar had ik totaal niet verwacht, en zeker niet in dit huis. Mijn woede en haatgevoelens kwamen weer boven… het vulgair filmpje.. het filmpje die mijn leven verwoeste… Ilham volgde khadija de woonkamer binnen. Was dit weer 1 van hun zieke spelletjes? Houd het dan nooit op? Khadija gaf iedereen een hand, ik vroeg hoe het ging maar ze antwoordde niet terug. Ilham groette hartelijk Riad en mij stak ze gewoon de hand toe. Riad deed op zich heel koel. Hij antwoordde nauwelijks op haar vragen, zoals hoe gaat het, lang geleden… Hij kwam dichter bij me toe zitten en wreef onopvallend over mijn rug.. Ilham en Khadija gingen tegenover ons zitten. Ilham keek Riad aan, maar Riad gaf haar geen aandacht, hij sprak verder met zijn vader. Ik kwam echt ziek van haar gezicht. Dit kon gewoon niet gekker. De H.oer die met mijn man naar bed ging, zat gewoon in dezelfde ruimte alsof dat incident totaal niet gebeurt was. Dit had ik me dus totaal niet voorgesteld. De moeder van Riad kwam de ruimte binnen. Ze plaatste met een grote smile de thee op tafel. Ze glimlachte naar Ilham en zei ‘marhba’ zonder ook maar naar mij te kijken. Dit was dus weer 1 van hun zieke spelletjes. Ik voelde me weer buitengesloten, ongewenst, net zoals de eerste keer. Het herhaalde zich gewoon weer.
Moeder: ewa Rafika, hoelang ben je al terug?
Rafika: ongeveer drie dagen
Moeder: owzo, en wrm ben je niet vroeger langs gekomen?
Rafika: wel.. maar Riad liet me niet uit praten
Riad: ze is moe en heeft andere zaken te doen, ze is net terug van haar reis wat wil je? …. Snakte hij zijn moeder af
Rafika: ik moest nog heel het huis schoonmaken enzo… sorry dat ik niet langskwam..
Moeder: ma3lish…
Ik probeerde de woorden van Riad goed te praten. Ik duwde ff op zijn voet met als boodschap normaler te doen. Eerlijk ik voelde me goed in mijn vel toen. Hij nam het op voor mij. Jullie weten niet hoe goed het me deed. Normaal gezien was ik het gewoon gekleineerd, vernederd te zijn, terwijl mijn man er gewoon op keek. Maar dit keer, legde hij haar het zwijgen toe. Allemaal eigenlijk. Want dit waren ze niet van hem gewoon. Plots ging Ilham vragen stellen… yeah right… jij moet nog praten dacht ik…
Ilham: ewa hoe was je vakantie?
Rafika: goed.
Ilham: gewoon goed… vertel waar ben je geweest
Rafika: Marrakech en agadir… ik antwoordde alsof ik in een verhoor zat. Gewoon heel kort
Ilham: safie??? Is dat alles of wat?
Rafika: ja
Ilham: komaaan zegggg!! Je gaat naar marokko en gaat maar naar twee steden…
Khadija: ja begrijp ik ook eigenlijk niet… je werkt tog? Dus heb je geld… of moest je die gebruiken om je familie daar te voeden ofzo?
Rafika: waar ben jij dan geweest ilham?
Ilham: ik ben niet op vakantie geweest
Rafika: nou dat begrijp ik dan ook niet… je werkt tog? Hebt geld?? En je gaat niet op vakantie??
Riad: hahahaha
Vader: ewa makanch li 7sen mn marrakech.. ( er is nix beter dan Marrakech)
Riad: inderdaad… ga er een huisje bouwen voor mij en Rafika incha Allah…
Vader: incha Allah mijn zoon…
Hij kneep in mijn hand en keek me glimlachend aan… ik schaamde me aan een kant, maar voelde me aan de andere kant ook wel gevleid. Ilham keek me hatelijk aan, alsook Khadija.. De moeder van Riad keek ons gewoon aan, zonder enige emotie. Ik meende beetje bij beetje zelf genegenheid te zien… Plots ging mijn telefoon af… ik zag dat het Hafid was… ik wist niet wat ik moest doen, rechtstaan en weggaan of gewoon opnemen waar iedereen bij was. Ze keken me tenslotte allemaal aan en stopten met praten. Ik besloot gewoon op te nemen
Rafika: aloo
Hafid: Alo Rafika c moi (alo rafika ik ben het)
Rafika: oui je sais ( ja ik weet)
Hafid: Karima et mon frère sont arrivé ( Karima en mijn broer zijn aangekomen)
Rafika: C VRAI??? ( is het waar???)
Hafid: oui, beh tu reste encore long? (ja, blijf je nog lang? )
Rafika: non j’arrive…(nee ik kom eraan)
Hafid: ok ca va à tout à lheure (ok is goed tot strax)
Rafika: beslama
Ilham: owww hoorde ik een mannenstem?? Hahaha
Khadija: inderdaad hahaha dit lijkt mij niet pluis
Ik had zin om haar ogen uit te krabben, van allebei. Maar zeker Ilham… ze dacht waarschijnlijk dat iedereen als haar was, en gewoon langst alle kanten vreemd ging. Gestoord wijf. Ik negeerde hun allebei en richtte me tot Riad en de ouders
rafika: dit was mijn neef Hafid, mijn zus en haar man zijn bij mij thuis…
Riad: oww je moet gaan zeker?
rafika: ja jewel… semholia…
Vader: geen probleem mijn dochter…
Riad: ik breng ze nog wel incha Allah
Khadija: hoeft niet… zei ze stil maar begrijpbaar.. ik deed gewoon alsof ik haar niet hoorde, want haar man is van haar gescheiden laat staan. Ilham lachte ze3ma stilletjes, echt kinderachtig gewoon. Pubers. Mislukte barbiepoppen gewoon. De moeder van riad zei helemaal nix, ze bleef ons maar aanstaren, ik vond het wel heel vreemd. Het was alsof ze een besluit aan het opstellen was aan de hand van hetgeen ze zag tussen mij en Riad.
Ik gaf een hand aan de vader van Riad, vier kusjes aan de moeder van Riad en een vingertouche, in plaats van handdruk tegen Khadija en Ilham. Net hoe ze met mij deden. Ik zei geen woord tegen hun.
Riad liep meteen door naar buiten zonder te groeten. Ik wist dat hij het er moeilijk mee had. Hij zeker. Ik deed mijn schoenen aan en liep naar buiten waar Riad bij mijn deur stond. Hij deed mijn deur open en ik stapte in. Ik wist maar al te goed dat hij het deed voor ilham. Met als boodschap dat ze het tussen ons dus tog niet kapot heeft gemaakt. Hij stapte ook in en gaf gas. Ik was een tijdje stil tot hij “tfoe” zei…
Rafika: wat is er?
Riad: die vuile smerig…. H/oer
Rafika: ik wist niet dat zij nog steeds bij jullie thuis kwam
Riad: jewel dus
Rafika: ahzo…
Riad: maar ik ga telkens weg als zij er is..
Rafika: ahzo…
Hij ging plots aan de kant en stopte… ik keek hem geschrokken aan…
Riad: wollah billah ik heb nix meer met haar te maken.. ok? Dus geloof me aub…en zeg niet telkens ahzo, alsof je aan me twijfelt
Rafika: ik geloof je… dat weet je tog… ik vind het gewoon vreemd dat je het niet vroeger hebt gezegd
Riad: rafika, ik denk niet aan haar hoor om het plots tegen je te zeggen. Dan nog het is niet interessant want ik praat nooit tegen haar, geef haar geen aandacht…
Rafika: safie is goed…
Riad: vertrouw me schatje… ok
Rafika: doe ik ook…
Hij kwam dichter naar me toe en drukte zijn lippen op de mijne… een zachte lieve kus, ‘dank je…dat je me vertrouwt.. en ik zal die nooit meer beschamen” fluisterde hij…
Hij gaf weer gas en we reden weg naar huis. Daar aangekomen zag ik de auto van mijn zus en haar man…59 frankrijk. Riad stapte ook uit en samen liepen we binnen. Mijn zus vloog me om de hals en vroeg me honderduit over marokko. Ik groette eerst haar man met een handruk en Hafid hetzelfde. Vervolgens liep ik met mijn zus naar de keuken waar ik heel mijn vertelling deed over de verzoening tussen mij en Riad. De avond verliep heel gezellig. Riad bleef avondeten.. De volgende dag moest hij werken dus ging ik samen met Karima naar het centrum. In de avond vertrokken ze allemaal terug naar Frankrijk. Ik was mijn neef echt gewoon, het was alsof ik een oudere broer had in huis. Plots helemaal alleen… het huis was gewoon leeg. Ik moest in de avond op een gegeven moment huilen. Die stilte... die verlatenheid. Ik miste waarschijnlijk mijn broertjes en ouders. Mijn neef... ik besloot Leila op te bellen maar ze nam niet op. Ik deed nog mijn salaat en Besloot dan maar te gaan slapen. Zo alleen in dit enorm groot huis. Ik viel snel in slaap…
De volgende dagen zag ik Riad niet. Hij had het druk met het helpen van zijn vader. Ze zouden een nieuwe zaak starten. Ik hield me bezig met het opmaken van de kamers van mijn ma en pa, en broertjes. Ververste de lakens… ze waren al vertrokken en zouden morgen aankomen incha Allah. Ook was het morgen mijn eerste werkdag. Dit zal er totaal anders uitzien dan voor de vakantie. Mijn man werkt namelijk een paar bureau’s bij me vandaan en alles was weer ok tussen ons, hamdoulilah. Mijn vader belde me in de avond nog en zei dat ze in spanje waren. Ik kreeg mijn broertjes aan de telefoon en ze zeiden dat ze iets hadden gehaald voor mij. Ze wilden me suprisen… kleine schatjes waren het. Ik miste hun enorm. Ik ging vroeg slapen want tomorrow work.
De volgende ochtend haalde ik mijn auto uit de garage en reed ik naar het werk. Ik voelde me ongelukkig… heel raar was het. Had zelf zin om te huilen. Wat was er tog met mij? Ik voelde me de laatste dagen zo eenzaam. Maar het meest van al ongerust. Ik zette Quraan op tot bij het werk. Ik parkeerde mijn auto in de ondergrondse parking en liep de lift binnen. Mijn hart ging tekeer… ik kwam de ruimte weer binnen en zag mo naarstig aan het werk. Riad was niet aan zijn bureau maar bij 1 van die blonde meiden. Hij was iets aan het uitleggen, maar die meid glimlachte maar hele tijd naar m, duidelijk niet geïnteresseerd in zijn praat. Woede ging door me heen. Ik liep naar mijn bureau en nam plaats… mo keek eerst ongeïnteresseerd op en vervolgens met een grote glimlach
Mo: eyyyy mijn hartediefje!!! Alles goed meid??
Rafika: hahaha ja goed hamdoulilah en met jou?
Mo: nu kapot goed.. shittt mens, ben je naar soedan geweest ffzo?… zo bruin!!
Rafika: ewa de zon weet je , jij ziet er ook wel gebruind uit zeg… leuke tijd gehad in barcelona??
Mo: pfff ik denk zelf daar te gaan wonen… nix vergeleken met hier.
Rafika: ewa dan moet je dat tog doen?
Mo: en jij dan? Jou hier achterlaten bij deze gevaarlijke belgen zeker? Nene… wil dat niet op mij geweten…
Rafika: hahaha wanneer stop jij eens met jou flirtgedrag a gek
Mo: ok ok sorry meid… hhahahah … Ow ja waar ook, je moet nogmaals langs bij pol weet je… gewoon ff aanmelden…
Rafika: ow ok is goed
Ik stond recht en liep de lift weer in. Ik ging het ander gebouw binnen en melde me aan bij pol.
Pol: eyyyy rafika!! Leuke vakantie gehad?
Rafika: ja jewel hoor dank je en jij?
Pol: ja das te zien aan je, nou ik ben naar Dubai geweest en moet zeggen pracht van een land.
Rafika: oww vast wel
Pol: klaar om aan de slag te gaan
Rafika: heel zeker
Pol: nou welkom terug bij ons in ieder geval en hoop dat we weer goeie resultaten mogen verwachten in de toekomst, zoals gewoonte natuurlijk
Rafika: heel zeker… dank je
Ik nam afscheid en liep zijn kantoor uit. Ik nam weer de lift naar beneden en voelde me plots heel slecht… het was alsof ik adem te kort kreeg… alsof een doorzichtig iemand me probeerde te wurgen. Ik kwam beneden aan en stapte meteen uit… ik rook de muffe geur van benzine…ondergrondse parking.. net toen ik verder wilde lopen hield iemand me bij mn hand… ik schrok me te pletter…Ik draaide me om en zag Riad…
Rafika: pffff Riad!!!! Je hebt me bang gemaakt joch
Riad: jah sorry… zei hij neutraal. Hij leek veranderd
Hij liet me los en ik liep door met hem naast me…
Rafika: wat doe jij hier beneden?
Riad: op jouw wachten
Rafika: sinds wanneer heb ik een bodyguard die me vergezelt van het ene gebouw naar het ander?
Riad: sinds die ene homo daar boven het zich heel comfortabel maakt met jou. En jij vind het zelf ook wel leuk zo te zien
Rafika: owww gaat dit hier om, zei ik met een glimlach… die hem meteen bozer maakte
Riad: haal die domme glimlach van je gezicht
Ik stond plots stil en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
Rafika: luister eens heel goed. Dit is de werkvloer ok. Hij is mijn collega. Het is niet dat we elkaar aanraken ok? Ik sta tenminste niet een paar millimeters van hem verwijderd, zoals jij en die blonde. Dus begin aub niet op mijn systeem te werken. Tfoeee sba7etoelilah
Ik liep boos verder met een schreeuwende Riad die me probeerde bij te houden.
Riad: IK BEN JE MAN RAFIKA. HEB HET RECHT OM DIT TE ZEGGEN. IK GA DIE JANET HIEROVER AANSPREKEN DULT DIE PRAATJES VAN HEM NIET TEGEN JOU.
Rafika: doe wat je niet laten kunt, en ik sta heus niet aan de andere kant van het kanaal dus stop met schreeuwen.
Ik nam de trappen want was m ff beu. Natuurlijk nam hij ook de trappen, maar dit keer zweeg hij…
Riad: Rafika….wacht…
Rafika: laat me met rust Riad
Riad: ow.. ik moet je met rust laten?? Ok is goed dan
Hij draaide zich om en liep de trappen weer af. Eindelijk. Ik ging tot de tweede verdieping en bleef ff rusten… ik voelde me verdrietig… het was alsof ik alles beu was, ik had zoon zin om te huilen.. er ruste een druk op mijn hart, een brok in mijn keel. Dat gevoel van gisteren, had ik nu weer. Mijn ogen vulden zich met tranen en begaven zich naar mijn wang. Wat gebeurt er tog met mij? Wat is er tog aan de hand? Ik veegde mijn tranen af en haalde diep adem. Ik besloot terug te keren naar de werkvloer voor er vragen worden gesteld als waar ik zo lang bleef. Ik nam de lift tot de verdieping… ik liep door zonder op te kijken en nam plaats aan mijn bureau. Mo keek me vreemd aan… maar ik negeerde zijn blik.
Mo: rafika… wat is er? Ben je ontslaan ffwat?
Rafika: nee gek hoezo?
Mo: je hebt gehuild kan dat?
Rafika: neej heb gewoon last van mijn oog..
Mo: zeker weten?
Rafika: ja jewel, hehe maak je geen zorgen gek
Mo: ok dan.. als er iets is, laat weten
Rafika: shokran
Ik werkte door en probeerde te denken aan mijn broertjes en ouders die weer thuis komen. Ik zou nog na het werken ff langs gaan bij de winkel ijscreme’s halen voor omar en Aziz… wat inkopen doen, niet dat ik het nog niet had gedaan, gewoon wat dingen bij kopen om zeker te zijn dat ik alles in huis had. Gelukkig moest ik vandaag maar werken tot 15 uur in plaats van 17 uur… dus tijd zat. Tijdens de pauze bleef ik boven, aangezien ik boterhammen mee had. Mo begon weer opmerkingen te maken als wat is er, blabla… maar liet hem gewoon vragen en antwoordde telkens dat alles goed ging. Riad zei helemaal nix meer tegen me. Hij liep zelf voorbij mijn bureau en nodigde me niet uit om te gaan eten ffzo. Hij liep samen met toufik en nog een brunette. Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik geen oproepen had gemist. Ik kreeg letterlijk geen hap binnen. Dus stak ik alles gewoon weer weg. Ik had ruim nog een uur pauze, dus nam ik mijn tas en liep ik naar beneden. Ik stapte mijn auto in reed weg… naar waar? Wist ik zelf niet. Ik besloot langs te gaan bij Leila. Dus nam ik op tijd nog afslag. Leila was druk bezig met het controleren van de geleverde dozen. Ook had ze drie klanten in de winkel, waarvan twee al bediend waren en de laatste maar bleef wachten. Ik deed mijn jas uit en ging helpen. Ik had dit voordien al gedaan dus ma3lish. Ik hielp de vrouw en nog twee andere die binnenkwamen.
Leila: wollah dank je lieverd, moet je niet werken vandaag ffzo?
Rafika: jewel, moet er zelf weer vandoor, want moet zo beginnen… ik deed snel mijn jas aan
Leila: wielie serieus ffwat??? En je komt hiero werken gek?
Rafika: ma3lish schat wollah deed het met plezier
Leila: shokran zina.. ik kom wel nog langs woensdag middag safie?
Rafika: ok zina is goed.. spreek je
Leila: beslama spreek je hbiba
Ik gaf haar vier kussen en reed weer weg naar het werk. Net toen ik mijn auto ging parkeren reed Riad met Taufik en die ene meid de parking binnen. Ow dus ze zijn uit gaan eten? En ik, zijn vrouw, laat hij stikken. Ik stapte mijn auto uit en ging snel naar de lift… ik zag hun net de auto uitstappen en Riad keek me aan… ik keek voor me uit en de liftdeuren gingen toe…. Sukkel dacht ik. Boven aangekomen nam ik meteen plaats en ging ik onmiddellijk aan het werk. Mo was nog niet toegekomen. De liftdeuren gingen open en ze kwamen binnen.
Taufik: goeiemiddag
Rafika: goeiemiddag Taufik… zei ik vriendelijk en Riad negerend
Taufik liep naar zijn bureau en Riad bleef bij me staan.. hij bukte naar me toe en fluisterde in mijn oor
Riad: ik wil je spreken, kom naar de toiletten ffzo… of naar beneden
Ik zei helemaal nix en ging gewoon verder. Opsouten dacht ik. Ze3ma nu komt hij ff slijmen en ziet ie zijn fout in. Hij bleef nog ff staan en liep dan uiteindelijk naar zijn plaats. Mo kwam binnen met een zak… hij kwam naar me toe en reikte me die aan
Mo: hierzo.. heb wat macdonaldvoedsel voor je meegebracht…
Rafika: owwww Mooo wollah lief van je maar dat hoefde niet hoor gekkie
Mo: eet a gek, ipv je boterhammen is dit veel smakelijker.
Wollah vond het super lief van hem. Ik was zeker dat Riad dit hoorde… zoveel te beter voor hem. Kan hij ff zien wat voor blunder hij net heeft gemaakt. Een collega heeft medelijden met me laat staan hij, mijn man a7esra…
Rafika: ik heb tog geen tijd om dit nu te eten want pauze is om en dan nog het zal geuren hierzo..
Mo: ja das wel waar. Ewa hou gewoon toe tot over een uurtje ffzo ga je maar naar je auto en ga je daar eten, doe ik ook dusjah… ik ga zelf soms pitten in mij auto laat staan… zei hij fluisterend..
Rafika: hahahaha jah jij spoort ook niet
Ik kreeg plots een hele pakken werk. Pffff het bedrijf had naar wat ik zag heel veel verkocht. Beter dan anders. Ook riep Taufik me bij zich. Ik ging naar m toe en negeerde Riad
Taufik: euhm.. ik weet dat je veel werk hebt, maar dit moet je echt ff afmaken als eerste… want dit moet meteen binnen.. ik heb het druk met een samenstelling van vergadering…
Rafika: eum ok… natuurlijk stond dat me niet aan maar probeerde het te verbergen..
Riad: safie laat maar ik doe het wel Taufik…
Taufik: en je werk dan?
Riad: ma3lish ik neem het erbij… laat maar…
Riad had natuurlijk door dat het me niet aanstond, dus nam hij het van me over. Ik wist wel dat hij het probeerde goed te maken. Maar aan andere kant, jah dan wat minder werk, want ik zou weer moeten overwerken, en dat ging vandaag echt niet.
Rafika: dank je wel Riad
Ik excuseerde me en liep terug naar mijn plaats. Ik keek telkens naar de klok… nog tien minuutjes en ik was klaar met werken… nog een paar uren en ik zou mijn ouders en broertjes terug zien… oefff eindelijk al die saaiheid in huis, pfff was nog nooit alleen thuis geweest voor zo’n lange periode, dat ik gewoon besefte wat voor leegte er in mij huisde als ze er niet waren. Om 15 uur raapte ik alles bij elkaar, ik sloot mijn pc af en deed mijn jas om ik nam mijn tas en nam afscheid van Mo. Ik liep richting de lift en hoorde Riad net mijn naam roepen. Ik draaide me om en keek hem aan
Riad: wacht ik kom met je mee.
Velen keken ons aan. Het was alsof ze het wisten, dat ze wisten dat hij mijn man was en ik zijn vrouw. We liepen samen de lift in en bleven gewoon staan tot de deuren toe gingen.
Riad: euhm rafika… ik wil mij excuseren voor vanmorgen..
Rafika: ok…
Riad: safie dat is het? Ok?
Rafika: je hebt je vandaag weer eens bewezen, en ik werd er gewoon wijzer uit. Safie.
Riad: ok leg uit
Ok hij wou het dus gewoon horen, nou aub dan
Rafika: in plaats van dat je met me gaat eten? Nee meneer gaat met een meid en jongen uit eten en laat zijn vrouw, ik dus helemaal alleen achter op kantoor. Vind je dat normaal? Meneer gaat hele tijd lopen slijmen tegen trutjes daarzo, en vanzodra ik s lach of praat met mo, ben ik slecht?? Aub he, je laat jezelf vanalles toe maar ik? Oooweee als ik kijk naar mo…laat staan praat. Ieder gelijk voor de wet jochie. En ik ga ander werk zoeken of jij gaat ander werk zoeken, want werken met jou is voor mij onmogelijk.
Riad: ow dus je wilt van me af, zodat je ergens anders kan lopen slijmen tegen een andere mo.
Rafika: weet je wat, laat me gewoon met rust. Ik ben jou gezeik beu. Ok? Je hebt dagen nix van je laten horen, zelf geen telefoon, ik zie je dan terug en je loopt hele tijd te zeiken tegen mij. Laat me dan gewoon met rust zoals afgelopen dagen, beter dan dit alleszins loopt me hier uit te maken voor versierster
Riad: owwww dus dit is jou probleem, je bent boos omdat ik nix van me liet horen? Rafika je weet dat ik het druk had. En ik maak je voor nix uit…
Rafika: 5 minuutjes van je tijd voor een berichtje of belletje daarmee loop je zeker en vast niet achter met je werk.
Ik liep naar mijn auto en wou instappen maar hij duwde mijn deur toe en duwde mij zachtjes tegen mijn portier.
Riad: kijk, safie sorry, ok? Het spijt me, ik was in fout.. heb nix van me laten horen. En ik kan er niet tegen dat je zo met een ander…iemand…jongen ffzo praat. En ik slijm niet tegen trutjes, slijm alleen tegen jou en geen andere vrouw. Zij komen slijmen tegen mij niet omgekeerd… dat zie je zelf ook wel..
Rafika: nou dan moet je geen aandacht geven
Riad: doe ik ook niet schatje wielie… ben je gek? Ik dacht dat je me vertrouwde
Rafika: doe ik ook.
Riad: nou wat is het probleem dan?
Rafika: ik kan jou net hetzelfde vragen… als je me vertrouwd, weet je dat ik nix verkeerd ga doen met mo.
Riad: duhhhh weet ik dat, je weet waardoor ik trip, die woordjes van m.. ik heb wel alles gehoord…en ik ga m zo slopen echt waar Rafika…
Rafika: ik wil geen problemen hierzo aub Riad…
Riad: safie …
Hij vleide zich tegen me aan… en kwam dichter naar mijn gezicht toe…hij wou net kussen toen we gefluit hoorden en geklap…
Ik keek op en zag Mo daar staan…
Mo: dus het is tog waar??
Rafika: wat is er waar?
Mo: jullie hebben iets samen… dat zeiden ze net boven
Riad: dit is mijn vrouw en ik ben haar man…. Zei Riad vijandelijk maar ook trots..
Mo: bsa7tkoom… mooooiii en Rafika dacht dat je me vertrouwde, je kon me dit echt wel vertellen hoor.
Riad: ewa nu weet je het
Ik stompte zachtjes tegen Riad aan… want hij ging echt wel de ruzie toer op…
Rafika: moheem ik ga er vandoor mensen mij ouders komen vanavond thuis…. Zei ik gelukkig
Riad: ow waar ook… ik kom incha Allah langs vanavond safie schatje
Mo: euhm jah ik ga maar naar boven…
Riad: nu weten ze het allemaal boven…
Rafika: en dan?? Ma3lish tog?
Riad: helemaal niet.. zoveel te beter tog… moheem schatje ga maar ik spreek je vanavond wel waga…
Rafika: ok is goed lieverd
Ik kuste hem nog en stapte in…Riad liep terug naar boven en ik reed weg
Ik reed eerst meteen naar de GB waar ik ijsjes en nog wat lekkers ging kopen voor mijn broertjes. Ik kwam een oude klasgenoot tegen en bleef nog ff praten tot ik doorhad dat het al bijna 17 uur was. Ik nam afscheid en reed richting huis. Net toen ik het straatje indraaide zag ik twee politiewagens geparkeerd in mijn straat, niet ver van mijn deur. Pfff wie had nu weer rwina geflikt in de buurt. Lahowla met bepaalde Marokkanen. Ik parkeerde de auto en liep naar de deur toen ik plots “mevrouw!! Mevrouw” hoorde.. ik draaide me om en keek de politieagent met een vraagteken aan… “bent u familie van hassan en Fatima Bendades?? “ ik kreeg een raar gevoel in mijn hart… als in mijn buik… het bloed steeg naar mijn gezicht en ik begon te panikeren… politie, aan mijn deur.. die vroegen of ik familie was van mijn ouders??
Rafika: ja, dat zijn mijn ouders… wat is er??????
De politie agent draaide zich om en deed teken aan de andere agenten, die uit de auto kwamen en bij hem gingen staan…
Politie: Jou ouders zijn deze middag verongelukt in de auto… in Parijs…
Rafika: WAT,,, NEEEJJ NEEJJ DIT KAN NIET, U BENT VERKEERD, MIJN OUDERS KOMEN VANAVOND TERUG, schreeuwde ik met tranen in de ogen… ER WONEN HIER VEEL MAROKKANEN, MISSCHIEN ZIJN JULLIE VERKEERD…. Alsjeblieft…
Dit kan gewoon niet, dacht ik op het moment, mijn vader reed als de beste… ik vertrouwde hem altijd in de auto… ik voelde me misselijk en duizelig…
Rafika: waar zijn ze nu??? Hoe gaat het met hun???
De ene politie die het nieuws melde keek de andere aan… het was alsof ze het niet durfden te zeggen…
Rafika: wat is er dan verdomme!!!
Politie: Ze zijn …. Overleden….
Rafika: NEE,NEE dat kan niet…. Dat kan niet…. Snik snik dat kan nieeeetttt
De wereld draaide om me heen…. Ik viel op mijn knieën en begon op de grond te slaan… ik schreeuwde om mijn lieve moeder en vader… ik vervloekte de dagen toen ik zei dat ik een klote leven had… besefte nu hoeveel waard ze voor me waren. De buren kwamen buitenstaan en keken me allemaal aan…. het kon mij niet schelen.. ik zou mezelf duizendmaal voor schut zetten, zolang mijn ouders maar terug kwamen… mijn broertjes gingen door me heen.. neeee!!! Jarebie!!! Ze hadden nog zo’n mooi leven voor hun… ze waren nog jong…. Neee jarebie neeee….
Rafika: waar zijn mijn broertjes… aub breng ze terug… aub meneer breng mijn famillie terug… lieg niet tegen me…snik snik schreeuwde ik hysterisch
Politie: Omar… de oudste van de twee…. Is ook gestorven…
Rafika: neeeeeeee!!!!!! Snik snik… jarbie 3lash jarebie….
Politie: mevrouw… aub kalmeer…
Ik begon mezelf te slaan en verwonden… ik wou naar de geweer van de politie agent reiken, maar hij deinsde op tijd terug.. ik wou mezelf doodschieten… wat ben ik zonder mijn familie?? Wacht, omar… en Aziz??
Rafika: en Aziz… AZiz mijn broertje.. het jongste kind??
Politie: die ligt in coma in het ziekenhuis In Parijs….
Rafika: meskeen… meskeen…. Mijn lieve jongen….allebei…
Ik begon plots te hyperventileren… dit was teveel voor mij…. Ik snakte naar adem en de politie belde de ambulancier… na vijf minuten stonden ze er. Ze gaven me zuurstof en het ging veel beter… ik begon weer te huilen.. en te jammeren… Omaarrr omaar.. mijn lieve jongen… omaarrr waar ben je…. Mama… baba…. Allebei weg… ik haatte mezelf … ik haatte iedereen… ik schreeuwde het uit… alsof ik ermee mijn ouders terug kon brengen.
Rafika: ik wil naar mijn broertje…. Nu meteen..
Politie: heel zeker… we brengen er u wel heen
Ik liep zonder nadenken meteen naar de auto van de politie… mijn deuren stonden nog wagenwijd open, zowel mijn kofferbak als mijn voordeur. We stapten allemaal in en reden weg naar Parijs… twee uren…Twee uren stressen… Twee uren dromen, naar een week geleden, toen ik ze nog bij me had… toen Riad wegging en mijn broertjes vroegen of ik verliefd was en verdrietig… ik begon spontaan te huilen en jammeren… ik wist niet wat ik verder moest doen… Mijn broertje.. Aziz, is de enige die me nog overschoot… mijn enige bloedverwante… Hij moest het halen, zoniet zou ik mezelf iets aan doen… dan had het geen zin meer om te leven, dan kon ik even goed met hun mee naar Marokko onder de grond. Ik huilde bijna heel de rit. In het ziekenhuis liep ik als een bezetene achter de politie aan .. we liepen een groot gebouw binnen en gingen meteen navraag doen aan de balie… een Marokkaanse franse meid van rond de 25 jaar keek me zielig aan. De politie sprak in hun gebroken Frans en probeerden uit te leggen dat ik de zus was van Aziz. Ze kwam naar me toe en condoleerde me… ik kon het niet laten en liet mijn tranen weer lopen… samen liepen we naar de lift en bracht ze me naar het intensief. We liepen door te een raam… ik keek erdoor en zag mijn broertje liggen… ik herkende hem bijna niet meer… hij was er erg aan toe.. zijn ene oog is zo erg opgezwollen dat hij wel 20 kg dikker leek. Er zaten allerlei draden, infusen aan zijn lichaam… het liefst van al sloot ik hem nu in mijn armen, en beloofde ik bij hem te blijven, voor altijd. Hij wist waarschijnlijk nog niet dat derest dood was… awielie hoe moest ik dat aan zijn verstand leggen… jarebie jarebie… ik begon weer te huilen.. wrm ik jarebie.. wrm mijn ouders, wrm mijn familie.. jarebieee… we waren tog goeie mensen, gelovig? Ik nam plaats op een stoel naast het raam en bleef hele tijd kijken naar mijn broertje… de tranen bleven maar lopen… automatisch. Ik wist niet hoelang ik er zat… maar het volk ging verminderen…volgens mij was het al 23 uur… ik hoorde bekende voetstappen…ik draaide mijn hoofd en keek naar de hoek… waar de persoon tevoorschijn kwam…Riad… ik was hem totaal vergeten…
Riad: Rafika mijn schatje….kom hier…
Ik stond recht en liet mezelf vallen in zijn armen… ik snikte het uit…
Rafika: ze hebben me verlaten riad…. Ze hebben me alleen gelaten, samen met mijn broertje… wat moet ik nu doen wat?
Riad: sshtttt… ik ben bij jou… bij jullie…
Met mijn hoofd rustend op zijn schouders bleven we kijken naar mijn broertje… ik meende Riad te horen snikken…maar keek niet op…
Voila mensen dat is het voor vandaag
thallaw
Met mijn hoofd rustend op zijn schouders bleven we kijken naar mijn broertje… ik meende Riad te horen snikken…maar keek niet op…
Riad: weet karima het al?
Oh mijn god…. Karima… mijn zus…. Ik was haar glad vergeten. Ze wist natuurlijk nog van nix. In marokko ook niet. Oh myn god… wat nu? Het was middernacht ik kon tog moeilijk nu gaan bellen. Wat als zij ook halsoverkop naar hier toe komt en ze dan ook laystar een ongeluk maakt… neej… beter morgen
Rafika: nee… maar ik bel morgen. Wil geen opschuddingen veroorzaken
Riad: ok lieverd…wat jij wilt…
Rafika: Riad….
Riad: ja schatje
Rafika: Riad aub verlaat me nooit… nooit aub Riad snik…
Riad: schatje… natuurlijk niet… ik wijk nooit af van je zij…
Rafika: wat moet ik vertellen aan Aziz… als hij incha Allah strax wakker word… wat Riad.. hoe moet ik die kleine jongen, die nog afhankelijk is van zijn moeder vertellen, dat ze er niet meer is… voor de rest van zijn dagen niet meer.. snik… snik… het leven is crue Riad…
Riad: safie schatje… shttt… we zorgen goed voor hem schatje…
Rafika: pfff… snik snik… ik ben bang dat ik m kwijtraak…
Riad: gebeurt niet schatje… incha Allah lgair… vertrouw op Allah.. en het komt goed
We bleven nog een tijdje staan … ik kon maar niet begrijpen dat ze weg waren. Had nooit gedacht dat ik of tog iemand van mijn familie vroeg zou sterven. Je denkt dan altijd van mij overkomt het wel niet…misschien iemand anders. Maar tog… de dood ligt altijd dichtbij.
Riad: jalah lieverd we gaan… het is al bijna 1 uur in de ochtend
Rafika: nee…. Ga jij maar… ik blijf hier nog staan tot hij wakker word
Riad: schatje, je weet niet wanneer hij wakker word, je hebt slaap nodig… wil je dan als ij inchaAlah wakker word, wil je dan dat hij je zo ziet… helemaal uitgeput… hij gaat zich doodverschieten…
Ik dacht na en vond dat hij een punt had… ik kon er ook weer niet zombie achtig uitzien, want strax keert hij terug in zijn coma door mijn verschrikkelijk gezicht…
Ik nam mijn tas en liep voor riad…
Rafika: waar gaan we dan heen
Riad: we boeken een kamer in een hotel..
Rafika: ok…
We reden naar een chiek hotel en boekten een kamer. Aangekomen op onze kamer plofte ik meteen op het bed… Riad liep naar de badkamer. Pfff jarebie ik was wel uitgeput. Riad keek me aan en ik meende medelijden te zien… alsof ik een hoop ellende was…
Rafika: wrm kijk je zo?
Riad: nix schatje…
Hij kwam naast me, op zijn zij liggen en keek me aan…
Riad: heb je geen honger?
Rafika: neej…
Riad: ben je zeker, anders ga ik iets halen voor je
Rafika: neej.. zeg ik tog.. ben je doof ffzo? Snakte ik hem af…
Hij keek gekwetst en ging gewoon op zijn rug liggen. Ik had meteen spijt… en wist niet wat ik moest zeggen..
Rafika: Riad…sorry… het was niet mijn bedoeling… ik ben gewoon moe…en verdrietig… het spijt me…
Riad: neej.. ma3lish lieverd… slaap maar…
Rafika:
Ik liep eerst nog bij mijn moeder om te zeggen datik ff weg ga met Riad en ze keurde het goed. Riad stond al te wachten in de auto, dus stapte ik meteen in
Riad: ewa logzala waar kan ik een bikini halen?
Rafika: aub riad ik draag die niet
Riad: kifach? We gaan ergens waar er niemand is lieverd, van mij hoef je niet te schamen, ewa wat is het probleem anders
Rafika: pff gewoon
Riad: nix te gewoon ik weet dat je van me schaamt, en dat hoeft al lang niet meer. Ik ben je man lieverd jij mijn vrouw, dus ma3lish, ok?
Ik keek m nog maals aan en knikte dan uiteindelijk, hij zou het toch niet laten gaan. Dusjah. We gingen eerst nog naar het centrum en gingen een winkel binnen met allemaal zwemgerief. Ik kocht een felgele bikini en hij kocht een zwarte short. Hij wou eerst dat ik een witte kocht, maar ok je moet maar dom zijn om die te kopen, alsof ik niet wist dat je er alles door ziet. Riad reed het bevolkte deel van het strand voorbij en parkeerde aan een verlaten oord. Alleen rotsen,zand en geen mens te zien. Riad nam onze beide handdoeken, crème en we liepen samen op het strand. ik besefte natuurlijk te laat dat ik me helemaal zou moeten uitkleden??, awielie…
Rafika: euhm… Riad… hoe gaan we ons dan omkleden?
Riad: hoezo? Je doet je kleren uit en doet gewoon je bikini aan
Rafika: hierzo?
Riad: jah en dan?
Rafika: pfff sorry Riad maar doe ik niet…
Ik draaide me om en liep terug naar de auto. Riad achtervolgde me…
Riad: doe normaallll Rafika waar ga je heen?
Rafika: in de auto…
Riad: pfff wollah je doet echt stom weet je dat?
Rafika: ah breek mijn hoofd niet, ik ga mij niet bloot hierzo in open lucht om kleden hoor
Riad: ah zeg gewoon dat je het niet voor me wiilt doen… wollah dat schamen van jou begint irritant te worden..
Ik keek hem ongelovig aan. draaide me om en liep de auto in, aangezien ik de sleutels bij had. Hij draaide zich ook om en liep naar het strand. Hij ging achter een rots staan en kleedde zich waarschijnlijk uit. Ik keek niet meer naar m. Want was pissed. Hij verwacht een beetje te veel in een keer vond ik. Na een tien minuutjes keek ik zijn richting uit en zag ik hem gewoon doodleuk liggen in de zon op zijn handdoek. Ik begon het warm te krijgen in de auto, dus besloot ik me dan ook in de auto om te kleden. Ik ging achteraan zitten en deed mijn handdoek en hoofddoek aan beide ramen. Ik deed mijn kleren uit en mijn bikini aan…wajaw…had ook nog een dik achterwerp vond ik maar een smalle middel. Colaflesje zeg maar. Ik spande mijn hoofddoek rond mijn middel en deed mijn handdoek rond mijn borsten en schouders. Ik stapte de auto uit en liep richting Riad die ver weg aan het zwemmen was. Ik plaatste mijn handdoek op de grond en ging erop zitten… zag het pulletje crème liggen op de handdoek van Riad en smeerde mezelf in ermee. Vervolgens ging ik languit liggen op mijn handdoek… de zon scheen op mijn huid… zodat ik het warmer ging krijgen… het was zo verlaten. Ik sliep wat in tot ik Riad hijgend hoorde dichter komen en uiteindelijk op zijn handdoek ging liggen… ik hoorde een tijdje nix tot plots dicht bij mijn oor
Riad: rafika….rafika….
Rafika: hmmm
Riad: je ziet er lekker uit…
Rafika: jah…
Hij kwam dichter bij me en kuste me op mijn wang en zo verder naar mijn mond..hij deed zijn been over de mijne en liefkoosde me verder met zijn handen. Ik wou dit doen stoppen, maar was er te machteloos voor… ik kuste hem terug en streelde over zijn haren. Hij ging met zijn handen onder mijn bh en streelde mijn borsten… ik voelde zijn lid harder worden… wielie waar was ik mee bezig??? We zijn toch niet op het punt sex te hebben onder de bloten hemel?? Awielie??
Rafika: Riad… stop…
Riad: safie schatje… ma3lish ik doe je geen pijn…
Rafika: het ligt daar niet aan… pfff dit is niet het juiste moment, stop Riad…
Ik duwde hem van me af, want wist wel dat hij waarschijnlijk niet zou ophouden… dat maakte hem boos…
Riad: pffff, wrm doe je zo? Je geilt me eerst helemaal op en dan zeg je stop?
Rafika: pfff doe normaal, het is niet mijn bedoeling “jou op te geilen” gatvrr… dit is niet de juiste plaats, om dit te doen
Riad: jaja what ever
Hij stond recht en liep weg naar de auto…pfff mannen ook. Lopen alleen hun ding achterna. Gatvrrr. ik bleef liggen en hoorde zijn voetstappen weer in het zand…
Riad: rafika… sorry…
Rafika: hmm
Riad: sorry schatje, dacht alleen aan mezelf, sorry… hij hurkte naast me neer en ging met zijn hand over mijn wang
Rafika: safie ma3lish
Riad: hou van je lieverd, zoveel…wollah……
Rafika: ik ook van jou…
We gaven elkaar nog een klein kusje.
Riad: jalah we gaan het water in..
Rafika: neeee ga anders weer koud hebben enzo
Riad: neee gek is echt heerlijk, laten we gaan zwemmen
Rafika: ik kan niet zwemmen
Riad: ow.. nou dan leer ik het jou.. jalah
Rafika: nee riad
Riad: echt wel
Voor ik het besefte nam hij me op en nam hij me richting het water. Ik schreeuwde mijn longen uit het lijf.
Rafika: riaddd!! Stop hettt!!!!
Riad: hahahah echt niettttt
Hij ging het water in en samen vielen we. We schaterden het uit… ik schreeuwde ook door de plots koude..
Rafika:
Thuis aangekomen trof ik mijn neef en nichten voor de deur. Ze keken me één voor één vuil en jaloers aan. Ik zag ze ook staren naar riad… echte bosjagertjes. Ze dachten waarschijnlijk dat er shie liefde zou ontstaan tussen 1 van hun met riad.
Hafid: olaaaa je bent mooi gebruinddd
Rafika: echt haha
Hafid: jaaa meid, en riad ook man, dacht dat je met een neger afkwam hahaha
Rafika: hahahaha
Riad: ga slapen ga hahahah echmen neger
Mijn nichten zeiden helemaal nix… maar glimlachten verleidelijk naar riad.. hij had het natuurlijk niet door, dacht dat ze vriendelijk wilden zijn, dus glimlachte hij terug.
Rafika: heeft pa naar ons gevraagd?
Hafid: ja maar je ma zei dat jullie gingen wandelen en hij vond het ok
Rafika: ow ok is goed
We liepen uiteindelijk samen naar boven en mijn nichten kwamen ons snel achterna
Rafika en riad: Salam 3aleikoom
Familie: wa3aleikoom salam
Pa: ewa riad gewandeld in agadir…
Riad: ja 3ami… is wel wat anders dan Marrakech
Pa: inderdaad
Mijn tante keek me bitchy aan en moest weer natuurlijk moeilijk doen. Mijn pa vond de zee maar nix. Hij was een enorm gelovige man alhamdoulilah. Dus haatte hij de zee door de onbeschaamdheid die er heerste en had hij liever dat ik daar niet naar toe ging.
Tante: je bent naar de zee geweest he?
Rafika: hoezo?
Tante: nou je bent enorm gebruind…
Riad keek van de een naar de ander en wist niet wat hij moest zeggen dus liet hij het woord aan mij over.
Rafika: ja ik ben samen met riad naar de zee geweest…
Tante: wat zoek je aan de zee als er zovele mooie plaatsen in agadir zijn die je JE MAN kan tonen.
Pa: mijn dochter je weet hoe ik over die plaats denk…
Ok hier komt het, dacht ik. Mijn tante keek met een zelfvoldane glimlach naar de deur… waar zonder twijfel mijn nichten stonden.
Moeder: ma3lish ze is er heen gegaan met haar man.
Riad: euhm 3ami, we zijn naar een plaats geweest waar niemand is.
Pa: ahzo… nou ma3lish. Fadwaaaaa breng thee
Ik keek bitchy terug naar mijn tante die verging van woede die ze zo min mogelijk wou uiten. Ewa smelt weg in je stank a bitch, dacht ik. Tfoeee 3la bashar… Riad stond recht en keek me aan…
Riad: euhm ik ga mij ff opfrissen…
Ow dus ik moet volgen… ik wachtte een vijf minuutjes na hem en verliet dan ook de salon… waar zou hij zijn… mijn kamer niet want die is gesloten. Ik liep de trappen op naar boven en zag m staan op de volgende verdieping…
Riad: schatje…
Rafika: jaaa ik weet, kut familie heb ik.
Riad: nee dat was niet wat ik wou zeggen..
Rafika: okay wat dan?
Ik kwam naast hem staan en keek hem met gekruiste armen aan….
Riad: euhm… ik ga denk terug naar Marrakech…
Rafika: hoezo?? Je bent hier net??
Riad: we vertrekken tog zo terug, en ik wil zeggen aan mijn pa dat alles goed verlopen is
Rafika: dat kan je tog ook telefonisch doen?
Riad: aub… begrijp me schatje… ik moet dit ook aan mijn moeders verstand leggen..
Rafika: ahzo…
Riad: schatje wrm kom je dan niet mee?
Rafika: nee zal niet gaan, ik ben net terug ervan. En ik moet eind deze week terug naar belgië..
Riad: ewa dan kom je tog met ons mee?
Rafika: nee ik heb mij ticket al, heb alles…
Riaf: owkay dan niet, zei hij weer boos
Rafika: ok dat was het dan
Ik draaide me om en wou net naar beneden lopen toen hij me ruw bij de pols nam en terug naar hem toe trok…
Riad: ben je boos?
Rafika: nee wrm zou ik?
Riad: ahzo dus, je gaat me niet missen ffzo..
RAfika: pfff tuurlijk wel…ik vind dat je te vroeg vertrekt wacht nog tot morgen ffzo…
Riad: schatje, hoe vlugger ik dit achter de rug heb, des te beter. En ik bel je wel… als je in Belgie bent laat je me iets weten, zodat we thuis kunnen langskomen,mijn ouders bij de jouwe, en dan samen door het leven gaan…
Ik knikte slechts… ik zal m missen, ook al zie ik hem wel volgende week dan nog… dit duurt me te lang. En als zijn ma me niet moet? Wat dan?…ik wou de vraag stellen, maar zweeg, we zien wel waar Allah ons brengt.
Riad: ik vertrek vanavond
Rafika: okay
Riad zag mijn bedroefd gezichtje en nam me in zijn armen.
Riad: ik ga je ook missen schatje, maar het duurt niet lang vooraleer we elkaar incha Allah terug zien. Je gaat me nog beu worden
Rafika: echt niet gek… ik ging op mijn tenen staan en drukte een kusje op zijn mond… ik ging me net terug trekken toen hij mijn hoofd naar m toe trok en me hartstochtelijk ging kussen. Het voelde heerlijk aan en ging er helemaal op in tot we “ahum ahum” hoorden. We keken allebei geschrokken op en zagen mijn nicht aicha de trappen oplopen, met een gezichtsuitdrukking die wees naar walging.
Aicha: jullie Europeanen kennen geen beleefdheid… tfoe 3leekoom…
Ik wou naar haar toe gaan om haar ff op haar plaats te zetten maar riad trok me terug…
Riad: laat haar… ze is het niet waard
Rafika: ik wil zo snel mogelijk weg hier, ik houd het niet uit hier!! Ze zijn zoooo jaloers…
Riad: ewa lekker voor jou tog…laat ze maar afzien… blijf jij gewoon smilen en verlaag je niet tot hun niveau…
Rafika: jah what ever… jalah we gaan naar beneden…
Riad: neejj.. wacht nog ff…
Hij kwam weer dichter naar me toe, maar ik duwde hem weg…
Rafika: doe normaal, strax is mijn vader de volgende persoon die boven komt. Dan gooit hij ons naar beneden
Riad: hahaha ok ok is goed…
Ik liep voor m uit en hij kneep in mij kont. Ik draaide me om en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan
Riad: wat?… het is jou kont die mijn vingers aan raakte…niet omgekeerd
Rafika: hahaha jaja a sukkel…
Rafika:
Riad vertrok terug naar Marrakech. Ik was verdrietig natuurlijk, maar ok... probeerde het zo min mogelijk te tonen bij mijn ouders. Riad had het er ook moeilijk mee... maarjah, we zien elkaar wel terug incha Allah. Ik vroeg m, neej smeekte hem rustig te rijden. En te stoppen wanneer nodig. hij bleef luisteren, en stelde me gerust. Wou hem niet nogmaals kwijtraken. De dagen liepen voorbij... saai saai en nog eens saai. Klaar finito met marokko voor mij. Was het hierzo stilletjes aan beu geworden. Hafid was weg met vrienden voor de resterende dagen. Dus was ik alleen met mijn broertjes ouders irri-nichten en tante oom... gatvr. Mijn lieve broertjes probeerden me op te beuren. Ze wisten dat ik me verdrietig voelde omdat riad er niet was...
Aziz: ben je veliefd lafika??
Rafika: hahah hoezo,
Aziz: jah... omdat je veldlietig kijkt, Riad is weg...
Rafika: jaaa jewel ben verdrietig...
Omar: je hebt ons nog tog
Rafika: ja tog
ik hield van mijn broertjes... zo veel. mijn kleine schatjes... behandelde hun net alsof ze mijn kindjes zijn. Zondag avond vertrokken hafid en ik samen terug naar Belgie... we verlieten het huis om 4 uur smorgens... ik wou mijn nichten groeten
Fadwa ffff laat me slapen, wat denk je dat het me kan schelen dat je terug gaan naar europa...
Aicha: doe die lichten uit meid
Rafika: hopelijk worden jullie niet meer wakker... stelletje kutwijven
ik liet expres de lichten aan en gooide de deur wagenwijd open... swab... trutjes...
Mijn tante gedraagde zich nu mijn pa erbij was... ik groette mijn moeder met een stevige knuffel...
Moeder: we komen wel na jou ... een weekje ffzo
Rafika: safie mama is goed
ik liep bij mijn broertjes die sliepen op de bank en aaide over hun hoofdjes. Ik kuste hun hoofdjes zacht... en dekte hun terug goed toe.
In belgie aangekomen ging ik de dag erop meteen aan de slag. Ik dwong mijn neef mee te helpen met de schoonmaak. 2006 mannen!! hij deed de badkamer schoonmaken en ik derest van het huis... hij deed er bijna twee uur over om een badkamer op te kuisen... gestoord gewoonweg. in de avond deed ik mijn telefoon open... ik had tig oproepen gemist van leila en Riad... ik stuurde als eerste een smsje naar Leila en zei dat ik wel was toegekomen. Riad belde ik op..
Riad: haloooo mijn schatjeeee
Rafika: heyy lieverd
Riad: alles goed?, hoe was je vlucht? wrm heb je me niet meteen gebeld toen je toekwam? kon ik je komen halen
Rafika: jah schat dacht er niet aan..
Riad: ewa lieverd alles goed? wat doe je nu?
Rafika: heb net het huis geboend.. ff uitrusten
Riad: owzo.... wanneer begin jij met werken?
Rafika: nou pas volgende week maandag en jij?
Riad: ook..
Rafika: ow ok dan...
Riad: gaan we afspreken nu?
Rafika: pfff ik ben nog moe riad
Riad: ow je hebt me niet gemist dus,
Rafika: jewel...
Riad: jewel? en je wilt me niet zien?
Rafika: doe normaal riad
Riad: ik doe normaal...
Rafika: pff ik ga ophangen... heb geen zin in ruzie
Riad: nou goed dan, doei
Rafika: doei
zeikerd... Hafid lag languit op de bank dus liep ik naar boven naar mijn kamer. Ik ging onder de dekens en sliep een rustige slaap toen ik geklop hoorde op mijn deur...
Rafika: kom verderrrr
Riad: mag ik verder komen
huh? riad? wat deed hij hier
Rafika: wa doe jij hier?
Riad: ok ben ook blij jou te zien schatje
Rafika: neejjj dat bedoel ik niet
Riad: Hafid heeft me binnengelaten... je wilt niet naar me toe komen dus kom ik wel
Rafika: owzo...
Riad: mag ik naast je plaatsnemen?
Rafika: ja what ever
ik schoof wat op en maakte plaats voor hem. hij deed zijn schoenen uit en ging naast me liggen op bed...
Riad: ewa schatje...
Rafika: ewa... hoe was het trouwens toen je terug ging naar marrakech?
Riad: hoezo?
Rafika: nou je belde niet om te zeggen dat je toegekomen was, je belde niet om te vertellen wat je ma en pa zeiden...
Riad: hoezo? ik heb wel gebeld... maar je nicht zei dat je niet thuis was.. en ze wel de boodschap zou doorgeven
Rafika: grrr dat heeft ze dus niet gedaan...
Riad: ja schatje, wat kan ik daar aan doen? zij gaf het niet door.
Rafika: ja is goed, my mistake...
Riad: maar to the point, mijn pa is ontzettend blij voor me...
Rafika: owzo... en je ma en zus
Riad: nou.. jah.. die ook
Rafika: echt? ik keek naar zijn gezicht en zag dat hij loog
Riad: ja jewel
Rafika: riad lieg niet?
Riad: ik lieg niet?? wat is er nu weer?
Rafika: neej nix...
hij zal tog weer niet beginnen... partij trekken voor hun. Noujah misschien waren ze ook tevreden, maar dat betwijfel ik ten zeerste.
Riad: mij pa, wil je zelf terug zien...
Rafika: ow...
Riad: wrm gaan we nu snel niet?
Rafika: hoezo... nu nu?
Riad: ja... wrm nie?
Rafika: neej morgen misschien maar niet nu
Riad: okay wat jij wil schatje...maar ok ik ga ervandoor want moet nog naar de slager voor mij ma... hij gaat sluiten over tien minuutjes
Rafika: ow... okay schatje is goed..
hij gaf me een zoen en stond recht, deed zijn schoenen aan en wenste me een goeie nachtrust. Ik kroop weer onder mijn dekens... ok nieuw onderwerp om weer ff over te stressen... het terug zien van de ex schoonfamilie... die weer mij schoonfamilie is geworden.
De volgende dag werd ik wakker met de poepers… het eerste wat in mijn verstand kwam was die ontmoeting met zijn familie… pfff dit zag ik dus totaal niet zitten. Ik nam een lange douche. Toen ik terug liep in mijn kamer om me aan te kleden hoorde ik mijn telefoon overgaan. Het was een privé nummer
Rafika: hallo?
Leila: eyyyy zina
Rafika: leila?
Leila: ja meid, alles goed met jou?
Rafika: jaaa goed hamdoulilah en met jou schat!! Lang geleden he?
Leila: jaa zeg dat wel..
Rafika: al een tijdje terug?
Leila: hmm nou paar dagen. Ben weer volop aan het werk.
Rafika: ewa zal wel moeten.
Leila: ey schat ik bel je strax terug, heb een klant waga
Rafika: ja safie doe maar, spreek je!! Doei
Ik liep welgezind naar mijn kast en keek wat ik zou aan doen. Dus nam ik gewoon een lange afgewassen spijkerrok met een babyblauw v kraag truitje. Ik smeerde mijn gezicht in met crème, deed mascara en eyeliner. Ik nam mijn witte platte punt schoentjes die ik combineerde met mijn wit jasje. Vervolgens nam ik mijn lichtblauwe onderhoofddoek en witte sjaal die ik om mijn hoofd aanbracht. Ik spoot een fris geurtje en bekeek mezelf in de spiegel.. Ik liep de trappen af en vond mijn neef voor de télévisie..
Rafika: alor?? Tu va pa sortir ou koi? (wel ga je niet naar buiten ffzo?)
Hafid: non, pa envie… tu pars toi? (nee, geen zin..ga jij weg?)
Rafika: oui, je vais chez Riad…(ja ik ga naar Riad)
Hafid: ah ok ca va, beh moi je pars demain soir..(ow ok is goed, euhm morgenavond vertrek ik)
Rafika: pourkoi ca???(wrm dat?)
Hafid: ewa le boulot tu voix, (ewa het werk je weet)
Rafika: ah… la je comprend … mais comme même domage..( ah…dat begrijp ik…maar tog jammer)
Hafid: ewa lille, c a coté d ici.. donc.. t inqiète.. on se vera (ewa rijsel, is hier niet ver vandaan, dus maak je geen zorgen, we zien ons nog)
Rafika: incha Allah
TING DONGGG
Ik liep naar de deur en deed open… Riad stond er met een bigsmile, hij was weer heel leuk gekleed. Zijn heldergroene ogen keken me lief aan… uiteindelijk bekeek hij me van top tot teen en rook hij waarschijnlijk het geurtje die ik op had…
Riad: damnnnn sweety… je ziet er te lekker uit…
Rafika: van jou mag ik het zelfde zeggen
Riad: ewa krijg ik geen kus ffzo?
Rafika: jah kom binnen dan…
Riad: hoez kom binnen?
Ik trok hem aan de kraag van zijn jasje naar binnen.
Riad: wowww zo wild… dat vroeg ik nu ook weer niet, spaar je krachten maar voor laters
Rafika: hahaha zwijg a nerd mij neef zit in de woonkamer
Riad: nouu hij begrijpt tog geen nederlands… dus kom hier…
Hij drukte zijn lippen tegen me aan tot ik bijna geen adem meer had.
Riad: zooo dat had ik nodig… ewa klaar?
Rafika: euhm ik heb nog nix gegeten schatje, dus
Riad wat??? Weet je wel hoelaat het is? 14 uur meid, ben je net wakker ffzo?
Rafika: nou al van 12 uur…..
Riad: zo.. dat was vroeg
Rafika: pfff jah had slecht geslapen
Riad: oww, je hebt mij nodig in bed, dan slaap je wel als een roosje. Jalah bij ons thuis eet je maar iets…
Rafika: nee… zei ik te snel en heftig
Riad: hoezo????
Rafika: neej nix, eet liever thuis weet je, dan ben k op mij gemak
Hij keek me sceptisch aan en liet me maar begaan. Ik liep naar de keuken terwijl hij bij mijn neef in de woonkamer ging zitten.
We reden in de auto naar Riad’s huis. Hij voelde waarschijnlijk aan dat ik nerveus was… dus stelde hij me gerust…
Riad: schatje, maak je geen zorgen, het is maar mij moeder, khadija en mijn vader…
Jah khadija en zijn moeder zijn net degene die het mij weer moeilijk zullen maken…
Rafika: ok…
Hij wreef over mijn dij en kuste me geruststellend bij een stoplicht. Bij zijn huis aangekomen. Stapten we allebei af. Hij wachtte tot ik bij m stond en samen liepen we het paadje op naar de voordeur. Hij stak de sleutel in het slot en liet me als eerste binnen gaan… weer kwam niemand groeten ffzo.
Riad: halloo ma we zijn er
Zijn moeder kwam met een neppe glimlach de keuken uit en kwam me groeten…
Moeder: salam 3aleikoom
Rafika: wa3aleikoom salam ghaltie
Ik voelde die haat aan, langs haar kant. En tog probeerde ik gewoon vriendelijk te zijn. En dat voor Riad. Riad nam me bij mijn middel de woonkamer binnen, waar zijn vader naar de televisie keek.. hij keek op en er verscheen onmiddellijk een gigantische gemeende glimlach op zijn gezicht.
Vader: Ahlan Ahlan Mar7ba a jelie (mijn dochter)…
Rafika: Shokran a 3emie, Allah y barek feek.. alles goed
Vader: lebes lhamdoulilah mijn dochter, hoe was je vlucht?
Rafika: ja jewel alles is vlot verlopen
Vader: ewa mezian lhamdoulilah…
Riad liep weg en liet me praten met de vader… waar hij naartoe ging, wist ik niet, maar denk waarschijnlijk naar de keuken. De vader van riad stelde net een vraag, toen ik Riad heftig hoorde praten tegen zijn moeder. Ik keek op naar de richting waar het lawaai vandaan kwam en keek gewoon snel weg. Dit ging waarschijnlijk weer om mij.
Vader: hoe gaat het met je ouders… ik deed gewoon normaal en antwoordde op zijn vraag
Rafika: goed lhamdoulilah, ze komen incha Allah ongeveer maandag avond toe… incha Allah.
Vader: Allah y wasalhoem b lgair incha allah
Rafika: Incha Allah a 3amie…
We wisten allebei nix te zeggen… Riad kwam terug de woonkamer binnen, en dat met een rood gezicht. Hij was woest, dat wist ik wel goed genoeg. Hij keek me aan en ging gewoon plaats nemen. Hij sprak met zijn vader over paar dingen die de zaken aan gingen toen plots de deurbel ging. De moeder sprak verwelkomend en blij… heel iets anders dan daarnet toen ik binnenkwam. Maar ok. Als ik nou gewoon ff wist wat ik haar had misdaan, ok, maar dat wist ik zelf niet. Ze deed hatelijk vanaf het eerste moment dat ze me zag. Mijn hart stond ff stil toen ik zag wie er binnen kwam. Haar had ik totaal niet verwacht, en zeker niet in dit huis. Mijn woede en haatgevoelens kwamen weer boven… het vulgair filmpje.. het filmpje die mijn leven verwoeste… Ilham volgde khadija de woonkamer binnen. Was dit weer 1 van hun zieke spelletjes? Houd het dan nooit op? Khadija gaf iedereen een hand, ik vroeg hoe het ging maar ze antwoordde niet terug. Ilham groette hartelijk Riad en mij stak ze gewoon de hand toe. Riad deed op zich heel koel. Hij antwoordde nauwelijks op haar vragen, zoals hoe gaat het, lang geleden… Hij kwam dichter bij me toe zitten en wreef onopvallend over mijn rug.. Ilham en Khadija gingen tegenover ons zitten. Ilham keek Riad aan, maar Riad gaf haar geen aandacht, hij sprak verder met zijn vader. Ik kwam echt ziek van haar gezicht. Dit kon gewoon niet gekker. De H.oer die met mijn man naar bed ging, zat gewoon in dezelfde ruimte alsof dat incident totaal niet gebeurt was. Dit had ik me dus totaal niet voorgesteld. De moeder van Riad kwam de ruimte binnen. Ze plaatste met een grote smile de thee op tafel. Ze glimlachte naar Ilham en zei ‘marhba’ zonder ook maar naar mij te kijken. Dit was dus weer 1 van hun zieke spelletjes. Ik voelde me weer buitengesloten, ongewenst, net zoals de eerste keer. Het herhaalde zich gewoon weer.
Moeder: ewa Rafika, hoelang ben je al terug?
Rafika: ongeveer drie dagen
Moeder: owzo, en wrm ben je niet vroeger langs gekomen?
Rafika: wel.. maar Riad liet me niet uit praten
Riad: ze is moe en heeft andere zaken te doen, ze is net terug van haar reis wat wil je? …. Snakte hij zijn moeder af
Rafika: ik moest nog heel het huis schoonmaken enzo… sorry dat ik niet langskwam..
Moeder: ma3lish…
Ik probeerde de woorden van Riad goed te praten. Ik duwde ff op zijn voet met als boodschap normaler te doen. Eerlijk ik voelde me goed in mijn vel toen. Hij nam het op voor mij. Jullie weten niet hoe goed het me deed. Normaal gezien was ik het gewoon gekleineerd, vernederd te zijn, terwijl mijn man er gewoon op keek. Maar dit keer, legde hij haar het zwijgen toe. Allemaal eigenlijk. Want dit waren ze niet van hem gewoon. Plots ging Ilham vragen stellen… yeah right… jij moet nog praten dacht ik…
Ilham: ewa hoe was je vakantie?
Rafika: goed.
Ilham: gewoon goed… vertel waar ben je geweest
Rafika: Marrakech en agadir… ik antwoordde alsof ik in een verhoor zat. Gewoon heel kort
Ilham: safie??? Is dat alles of wat?
Rafika: ja
Ilham: komaaan zegggg!! Je gaat naar marokko en gaat maar naar twee steden…
Khadija: ja begrijp ik ook eigenlijk niet… je werkt tog? Dus heb je geld… of moest je die gebruiken om je familie daar te voeden ofzo?
Rafika: waar ben jij dan geweest ilham?
Ilham: ik ben niet op vakantie geweest
Rafika: nou dat begrijp ik dan ook niet… je werkt tog? Hebt geld?? En je gaat niet op vakantie??
Riad: hahahaha
Vader: ewa makanch li 7sen mn marrakech.. ( er is nix beter dan Marrakech)
Riad: inderdaad… ga er een huisje bouwen voor mij en Rafika incha Allah…
Vader: incha Allah mijn zoon…
Hij kneep in mijn hand en keek me glimlachend aan… ik schaamde me aan een kant, maar voelde me aan de andere kant ook wel gevleid. Ilham keek me hatelijk aan, alsook Khadija.. De moeder van Riad keek ons gewoon aan, zonder enige emotie. Ik meende beetje bij beetje zelf genegenheid te zien… Plots ging mijn telefoon af… ik zag dat het Hafid was… ik wist niet wat ik moest doen, rechtstaan en weggaan of gewoon opnemen waar iedereen bij was. Ze keken me tenslotte allemaal aan en stopten met praten. Ik besloot gewoon op te nemen
Rafika: aloo
Hafid: Alo Rafika c moi (alo rafika ik ben het)
Rafika: oui je sais ( ja ik weet)
Hafid: Karima et mon frère sont arrivé ( Karima en mijn broer zijn aangekomen)
Rafika: C VRAI??? ( is het waar???)
Hafid: oui, beh tu reste encore long? (ja, blijf je nog lang? )
Rafika: non j’arrive…(nee ik kom eraan)
Hafid: ok ca va à tout à lheure (ok is goed tot strax)
Rafika: beslama
Ilham: owww hoorde ik een mannenstem?? Hahaha
Khadija: inderdaad hahaha dit lijkt mij niet pluis
Ik had zin om haar ogen uit te krabben, van allebei. Maar zeker Ilham… ze dacht waarschijnlijk dat iedereen als haar was, en gewoon langst alle kanten vreemd ging. Gestoord wijf. Ik negeerde hun allebei en richtte me tot Riad en de ouders
rafika: dit was mijn neef Hafid, mijn zus en haar man zijn bij mij thuis…
Riad: oww je moet gaan zeker?
rafika: ja jewel… semholia…
Vader: geen probleem mijn dochter…
Riad: ik breng ze nog wel incha Allah
Khadija: hoeft niet… zei ze stil maar begrijpbaar.. ik deed gewoon alsof ik haar niet hoorde, want haar man is van haar gescheiden laat staan. Ilham lachte ze3ma stilletjes, echt kinderachtig gewoon. Pubers. Mislukte barbiepoppen gewoon. De moeder van riad zei helemaal nix, ze bleef ons maar aanstaren, ik vond het wel heel vreemd. Het was alsof ze een besluit aan het opstellen was aan de hand van hetgeen ze zag tussen mij en Riad.
Ik gaf een hand aan de vader van Riad, vier kusjes aan de moeder van Riad en een vingertouche, in plaats van handdruk tegen Khadija en Ilham. Net hoe ze met mij deden. Ik zei geen woord tegen hun.
Riad liep meteen door naar buiten zonder te groeten. Ik wist dat hij het er moeilijk mee had. Hij zeker. Ik deed mijn schoenen aan en liep naar buiten waar Riad bij mijn deur stond. Hij deed mijn deur open en ik stapte in. Ik wist maar al te goed dat hij het deed voor ilham. Met als boodschap dat ze het tussen ons dus tog niet kapot heeft gemaakt. Hij stapte ook in en gaf gas. Ik was een tijdje stil tot hij “tfoe” zei…
Rafika: wat is er?
Riad: die vuile smerig…. H/oer
Rafika: ik wist niet dat zij nog steeds bij jullie thuis kwam
Riad: jewel dus
Rafika: ahzo…
Riad: maar ik ga telkens weg als zij er is..
Rafika: ahzo…
Hij ging plots aan de kant en stopte… ik keek hem geschrokken aan…
Riad: wollah billah ik heb nix meer met haar te maken.. ok? Dus geloof me aub…en zeg niet telkens ahzo, alsof je aan me twijfelt
Rafika: ik geloof je… dat weet je tog… ik vind het gewoon vreemd dat je het niet vroeger hebt gezegd
Riad: rafika, ik denk niet aan haar hoor om het plots tegen je te zeggen. Dan nog het is niet interessant want ik praat nooit tegen haar, geef haar geen aandacht…
Rafika: safie is goed…
Riad: vertrouw me schatje… ok
Rafika: doe ik ook…
Hij kwam dichter naar me toe en drukte zijn lippen op de mijne… een zachte lieve kus, ‘dank je…dat je me vertrouwt.. en ik zal die nooit meer beschamen” fluisterde hij…
Hij gaf weer gas en we reden weg naar huis. Daar aangekomen zag ik de auto van mijn zus en haar man…59 frankrijk. Riad stapte ook uit en samen liepen we binnen. Mijn zus vloog me om de hals en vroeg me honderduit over marokko. Ik groette eerst haar man met een handruk en Hafid hetzelfde. Vervolgens liep ik met mijn zus naar de keuken waar ik heel mijn vertelling deed over de verzoening tussen mij en Riad. De avond verliep heel gezellig. Riad bleef avondeten.. De volgende dag moest hij werken dus ging ik samen met Karima naar het centrum. In de avond vertrokken ze allemaal terug naar Frankrijk. Ik was mijn neef echt gewoon, het was alsof ik een oudere broer had in huis. Plots helemaal alleen… het huis was gewoon leeg. Ik moest in de avond op een gegeven moment huilen. Die stilte... die verlatenheid. Ik miste waarschijnlijk mijn broertjes en ouders. Mijn neef... ik besloot Leila op te bellen maar ze nam niet op. Ik deed nog mijn salaat en Besloot dan maar te gaan slapen. Zo alleen in dit enorm groot huis. Ik viel snel in slaap…
De volgende dagen zag ik Riad niet. Hij had het druk met het helpen van zijn vader. Ze zouden een nieuwe zaak starten. Ik hield me bezig met het opmaken van de kamers van mijn ma en pa, en broertjes. Ververste de lakens… ze waren al vertrokken en zouden morgen aankomen incha Allah. Ook was het morgen mijn eerste werkdag. Dit zal er totaal anders uitzien dan voor de vakantie. Mijn man werkt namelijk een paar bureau’s bij me vandaan en alles was weer ok tussen ons, hamdoulilah. Mijn vader belde me in de avond nog en zei dat ze in spanje waren. Ik kreeg mijn broertjes aan de telefoon en ze zeiden dat ze iets hadden gehaald voor mij. Ze wilden me suprisen… kleine schatjes waren het. Ik miste hun enorm. Ik ging vroeg slapen want tomorrow work.
De volgende ochtend haalde ik mijn auto uit de garage en reed ik naar het werk. Ik voelde me ongelukkig… heel raar was het. Had zelf zin om te huilen. Wat was er tog met mij? Ik voelde me de laatste dagen zo eenzaam. Maar het meest van al ongerust. Ik zette Quraan op tot bij het werk. Ik parkeerde mijn auto in de ondergrondse parking en liep de lift binnen. Mijn hart ging tekeer… ik kwam de ruimte weer binnen en zag mo naarstig aan het werk. Riad was niet aan zijn bureau maar bij 1 van die blonde meiden. Hij was iets aan het uitleggen, maar die meid glimlachte maar hele tijd naar m, duidelijk niet geïnteresseerd in zijn praat. Woede ging door me heen. Ik liep naar mijn bureau en nam plaats… mo keek eerst ongeïnteresseerd op en vervolgens met een grote glimlach
Mo: eyyyy mijn hartediefje!!! Alles goed meid??
Rafika: hahaha ja goed hamdoulilah en met jou?
Mo: nu kapot goed.. shittt mens, ben je naar soedan geweest ffzo?… zo bruin!!
Rafika: ewa de zon weet je , jij ziet er ook wel gebruind uit zeg… leuke tijd gehad in barcelona??
Mo: pfff ik denk zelf daar te gaan wonen… nix vergeleken met hier.
Rafika: ewa dan moet je dat tog doen?
Mo: en jij dan? Jou hier achterlaten bij deze gevaarlijke belgen zeker? Nene… wil dat niet op mij geweten…
Rafika: hahaha wanneer stop jij eens met jou flirtgedrag a gek
Mo: ok ok sorry meid… hhahahah … Ow ja waar ook, je moet nogmaals langs bij pol weet je… gewoon ff aanmelden…
Rafika: ow ok is goed
Ik stond recht en liep de lift weer in. Ik ging het ander gebouw binnen en melde me aan bij pol.
Pol: eyyyy rafika!! Leuke vakantie gehad?
Rafika: ja jewel hoor dank je en jij?
Pol: ja das te zien aan je, nou ik ben naar Dubai geweest en moet zeggen pracht van een land.
Rafika: oww vast wel
Pol: klaar om aan de slag te gaan
Rafika: heel zeker
Pol: nou welkom terug bij ons in ieder geval en hoop dat we weer goeie resultaten mogen verwachten in de toekomst, zoals gewoonte natuurlijk
Rafika: heel zeker… dank je
Ik nam afscheid en liep zijn kantoor uit. Ik nam weer de lift naar beneden en voelde me plots heel slecht… het was alsof ik adem te kort kreeg… alsof een doorzichtig iemand me probeerde te wurgen. Ik kwam beneden aan en stapte meteen uit… ik rook de muffe geur van benzine…ondergrondse parking.. net toen ik verder wilde lopen hield iemand me bij mn hand… ik schrok me te pletter…Ik draaide me om en zag Riad…
Rafika: pffff Riad!!!! Je hebt me bang gemaakt joch
Riad: jah sorry… zei hij neutraal. Hij leek veranderd
Hij liet me los en ik liep door met hem naast me…
Rafika: wat doe jij hier beneden?
Riad: op jouw wachten
Rafika: sinds wanneer heb ik een bodyguard die me vergezelt van het ene gebouw naar het ander?
Riad: sinds die ene homo daar boven het zich heel comfortabel maakt met jou. En jij vind het zelf ook wel leuk zo te zien
Rafika: owww gaat dit hier om, zei ik met een glimlach… die hem meteen bozer maakte
Riad: haal die domme glimlach van je gezicht
Ik stond plots stil en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
Rafika: luister eens heel goed. Dit is de werkvloer ok. Hij is mijn collega. Het is niet dat we elkaar aanraken ok? Ik sta tenminste niet een paar millimeters van hem verwijderd, zoals jij en die blonde. Dus begin aub niet op mijn systeem te werken. Tfoeee sba7etoelilah
Ik liep boos verder met een schreeuwende Riad die me probeerde bij te houden.
Riad: IK BEN JE MAN RAFIKA. HEB HET RECHT OM DIT TE ZEGGEN. IK GA DIE JANET HIEROVER AANSPREKEN DULT DIE PRAATJES VAN HEM NIET TEGEN JOU.
Rafika: doe wat je niet laten kunt, en ik sta heus niet aan de andere kant van het kanaal dus stop met schreeuwen.
Ik nam de trappen want was m ff beu. Natuurlijk nam hij ook de trappen, maar dit keer zweeg hij…
Riad: Rafika….wacht…
Rafika: laat me met rust Riad
Riad: ow.. ik moet je met rust laten?? Ok is goed dan
Hij draaide zich om en liep de trappen weer af. Eindelijk. Ik ging tot de tweede verdieping en bleef ff rusten… ik voelde me verdrietig… het was alsof ik alles beu was, ik had zoon zin om te huilen.. er ruste een druk op mijn hart, een brok in mijn keel. Dat gevoel van gisteren, had ik nu weer. Mijn ogen vulden zich met tranen en begaven zich naar mijn wang. Wat gebeurt er tog met mij? Wat is er tog aan de hand? Ik veegde mijn tranen af en haalde diep adem. Ik besloot terug te keren naar de werkvloer voor er vragen worden gesteld als waar ik zo lang bleef. Ik nam de lift tot de verdieping… ik liep door zonder op te kijken en nam plaats aan mijn bureau. Mo keek me vreemd aan… maar ik negeerde zijn blik.
Mo: rafika… wat is er? Ben je ontslaan ffwat?
Rafika: nee gek hoezo?
Mo: je hebt gehuild kan dat?
Rafika: neej heb gewoon last van mijn oog..
Mo: zeker weten?
Rafika: ja jewel, hehe maak je geen zorgen gek
Mo: ok dan.. als er iets is, laat weten
Rafika: shokran
Ik werkte door en probeerde te denken aan mijn broertjes en ouders die weer thuis komen. Ik zou nog na het werken ff langs gaan bij de winkel ijscreme’s halen voor omar en Aziz… wat inkopen doen, niet dat ik het nog niet had gedaan, gewoon wat dingen bij kopen om zeker te zijn dat ik alles in huis had. Gelukkig moest ik vandaag maar werken tot 15 uur in plaats van 17 uur… dus tijd zat. Tijdens de pauze bleef ik boven, aangezien ik boterhammen mee had. Mo begon weer opmerkingen te maken als wat is er, blabla… maar liet hem gewoon vragen en antwoordde telkens dat alles goed ging. Riad zei helemaal nix meer tegen me. Hij liep zelf voorbij mijn bureau en nodigde me niet uit om te gaan eten ffzo. Hij liep samen met toufik en nog een brunette. Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik geen oproepen had gemist. Ik kreeg letterlijk geen hap binnen. Dus stak ik alles gewoon weer weg. Ik had ruim nog een uur pauze, dus nam ik mijn tas en liep ik naar beneden. Ik stapte mijn auto in reed weg… naar waar? Wist ik zelf niet. Ik besloot langs te gaan bij Leila. Dus nam ik op tijd nog afslag. Leila was druk bezig met het controleren van de geleverde dozen. Ook had ze drie klanten in de winkel, waarvan twee al bediend waren en de laatste maar bleef wachten. Ik deed mijn jas uit en ging helpen. Ik had dit voordien al gedaan dus ma3lish. Ik hielp de vrouw en nog twee andere die binnenkwamen.
Leila: wollah dank je lieverd, moet je niet werken vandaag ffzo?
Rafika: jewel, moet er zelf weer vandoor, want moet zo beginnen… ik deed snel mijn jas aan
Leila: wielie serieus ffwat??? En je komt hiero werken gek?
Rafika: ma3lish schat wollah deed het met plezier
Leila: shokran zina.. ik kom wel nog langs woensdag middag safie?
Rafika: ok zina is goed.. spreek je
Leila: beslama spreek je hbiba
Ik gaf haar vier kussen en reed weer weg naar het werk. Net toen ik mijn auto ging parkeren reed Riad met Taufik en die ene meid de parking binnen. Ow dus ze zijn uit gaan eten? En ik, zijn vrouw, laat hij stikken. Ik stapte mijn auto uit en ging snel naar de lift… ik zag hun net de auto uitstappen en Riad keek me aan… ik keek voor me uit en de liftdeuren gingen toe…. Sukkel dacht ik. Boven aangekomen nam ik meteen plaats en ging ik onmiddellijk aan het werk. Mo was nog niet toegekomen. De liftdeuren gingen open en ze kwamen binnen.
Taufik: goeiemiddag
Rafika: goeiemiddag Taufik… zei ik vriendelijk en Riad negerend
Taufik liep naar zijn bureau en Riad bleef bij me staan.. hij bukte naar me toe en fluisterde in mijn oor
Riad: ik wil je spreken, kom naar de toiletten ffzo… of naar beneden
Ik zei helemaal nix en ging gewoon verder. Opsouten dacht ik. Ze3ma nu komt hij ff slijmen en ziet ie zijn fout in. Hij bleef nog ff staan en liep dan uiteindelijk naar zijn plaats. Mo kwam binnen met een zak… hij kwam naar me toe en reikte me die aan
Mo: hierzo.. heb wat macdonaldvoedsel voor je meegebracht…
Rafika: owwww Mooo wollah lief van je maar dat hoefde niet hoor gekkie
Mo: eet a gek, ipv je boterhammen is dit veel smakelijker.
Wollah vond het super lief van hem. Ik was zeker dat Riad dit hoorde… zoveel te beter voor hem. Kan hij ff zien wat voor blunder hij net heeft gemaakt. Een collega heeft medelijden met me laat staan hij, mijn man a7esra…
Rafika: ik heb tog geen tijd om dit nu te eten want pauze is om en dan nog het zal geuren hierzo..
Mo: ja das wel waar. Ewa hou gewoon toe tot over een uurtje ffzo ga je maar naar je auto en ga je daar eten, doe ik ook dusjah… ik ga zelf soms pitten in mij auto laat staan… zei hij fluisterend..
Rafika: hahahaha jah jij spoort ook niet
Ik kreeg plots een hele pakken werk. Pffff het bedrijf had naar wat ik zag heel veel verkocht. Beter dan anders. Ook riep Taufik me bij zich. Ik ging naar m toe en negeerde Riad
Taufik: euhm.. ik weet dat je veel werk hebt, maar dit moet je echt ff afmaken als eerste… want dit moet meteen binnen.. ik heb het druk met een samenstelling van vergadering…
Rafika: eum ok… natuurlijk stond dat me niet aan maar probeerde het te verbergen..
Riad: safie laat maar ik doe het wel Taufik…
Taufik: en je werk dan?
Riad: ma3lish ik neem het erbij… laat maar…
Riad had natuurlijk door dat het me niet aanstond, dus nam hij het van me over. Ik wist wel dat hij het probeerde goed te maken. Maar aan andere kant, jah dan wat minder werk, want ik zou weer moeten overwerken, en dat ging vandaag echt niet.
Rafika: dank je wel Riad
Ik excuseerde me en liep terug naar mijn plaats. Ik keek telkens naar de klok… nog tien minuutjes en ik was klaar met werken… nog een paar uren en ik zou mijn ouders en broertjes terug zien… oefff eindelijk al die saaiheid in huis, pfff was nog nooit alleen thuis geweest voor zo’n lange periode, dat ik gewoon besefte wat voor leegte er in mij huisde als ze er niet waren. Om 15 uur raapte ik alles bij elkaar, ik sloot mijn pc af en deed mijn jas om ik nam mijn tas en nam afscheid van Mo. Ik liep richting de lift en hoorde Riad net mijn naam roepen. Ik draaide me om en keek hem aan
Riad: wacht ik kom met je mee.
Velen keken ons aan. Het was alsof ze het wisten, dat ze wisten dat hij mijn man was en ik zijn vrouw. We liepen samen de lift in en bleven gewoon staan tot de deuren toe gingen.
Riad: euhm rafika… ik wil mij excuseren voor vanmorgen..
Rafika: ok…
Riad: safie dat is het? Ok?
Rafika: je hebt je vandaag weer eens bewezen, en ik werd er gewoon wijzer uit. Safie.
Riad: ok leg uit
Ok hij wou het dus gewoon horen, nou aub dan
Rafika: in plaats van dat je met me gaat eten? Nee meneer gaat met een meid en jongen uit eten en laat zijn vrouw, ik dus helemaal alleen achter op kantoor. Vind je dat normaal? Meneer gaat hele tijd lopen slijmen tegen trutjes daarzo, en vanzodra ik s lach of praat met mo, ben ik slecht?? Aub he, je laat jezelf vanalles toe maar ik? Oooweee als ik kijk naar mo…laat staan praat. Ieder gelijk voor de wet jochie. En ik ga ander werk zoeken of jij gaat ander werk zoeken, want werken met jou is voor mij onmogelijk.
Riad: ow dus je wilt van me af, zodat je ergens anders kan lopen slijmen tegen een andere mo.
Rafika: weet je wat, laat me gewoon met rust. Ik ben jou gezeik beu. Ok? Je hebt dagen nix van je laten horen, zelf geen telefoon, ik zie je dan terug en je loopt hele tijd te zeiken tegen mij. Laat me dan gewoon met rust zoals afgelopen dagen, beter dan dit alleszins loopt me hier uit te maken voor versierster
Riad: owwww dus dit is jou probleem, je bent boos omdat ik nix van me liet horen? Rafika je weet dat ik het druk had. En ik maak je voor nix uit…
Rafika: 5 minuutjes van je tijd voor een berichtje of belletje daarmee loop je zeker en vast niet achter met je werk.
Ik liep naar mijn auto en wou instappen maar hij duwde mijn deur toe en duwde mij zachtjes tegen mijn portier.
Riad: kijk, safie sorry, ok? Het spijt me, ik was in fout.. heb nix van me laten horen. En ik kan er niet tegen dat je zo met een ander…iemand…jongen ffzo praat. En ik slijm niet tegen trutjes, slijm alleen tegen jou en geen andere vrouw. Zij komen slijmen tegen mij niet omgekeerd… dat zie je zelf ook wel..
Rafika: nou dan moet je geen aandacht geven
Riad: doe ik ook niet schatje wielie… ben je gek? Ik dacht dat je me vertrouwde
Rafika: doe ik ook.
Riad: nou wat is het probleem dan?
Rafika: ik kan jou net hetzelfde vragen… als je me vertrouwd, weet je dat ik nix verkeerd ga doen met mo.
Riad: duhhhh weet ik dat, je weet waardoor ik trip, die woordjes van m.. ik heb wel alles gehoord…en ik ga m zo slopen echt waar Rafika…
Rafika: ik wil geen problemen hierzo aub Riad…
Riad: safie …
Hij vleide zich tegen me aan… en kwam dichter naar mijn gezicht toe…hij wou net kussen toen we gefluit hoorden en geklap…
Ik keek op en zag Mo daar staan…
Mo: dus het is tog waar??
Rafika: wat is er waar?
Mo: jullie hebben iets samen… dat zeiden ze net boven
Riad: dit is mijn vrouw en ik ben haar man…. Zei Riad vijandelijk maar ook trots..
Mo: bsa7tkoom… mooooiii en Rafika dacht dat je me vertrouwde, je kon me dit echt wel vertellen hoor.
Riad: ewa nu weet je het
Ik stompte zachtjes tegen Riad aan… want hij ging echt wel de ruzie toer op…
Rafika: moheem ik ga er vandoor mensen mij ouders komen vanavond thuis…. Zei ik gelukkig
Riad: ow waar ook… ik kom incha Allah langs vanavond safie schatje
Mo: euhm jah ik ga maar naar boven…
Riad: nu weten ze het allemaal boven…
Rafika: en dan?? Ma3lish tog?
Riad: helemaal niet.. zoveel te beter tog… moheem schatje ga maar ik spreek je vanavond wel waga…
Rafika: ok is goed lieverd
Ik kuste hem nog en stapte in…Riad liep terug naar boven en ik reed weg
Ik reed eerst meteen naar de GB waar ik ijsjes en nog wat lekkers ging kopen voor mijn broertjes. Ik kwam een oude klasgenoot tegen en bleef nog ff praten tot ik doorhad dat het al bijna 17 uur was. Ik nam afscheid en reed richting huis. Net toen ik het straatje indraaide zag ik twee politiewagens geparkeerd in mijn straat, niet ver van mijn deur. Pfff wie had nu weer rwina geflikt in de buurt. Lahowla met bepaalde Marokkanen. Ik parkeerde de auto en liep naar de deur toen ik plots “mevrouw!! Mevrouw” hoorde.. ik draaide me om en keek de politieagent met een vraagteken aan… “bent u familie van hassan en Fatima Bendades?? “ ik kreeg een raar gevoel in mijn hart… als in mijn buik… het bloed steeg naar mijn gezicht en ik begon te panikeren… politie, aan mijn deur.. die vroegen of ik familie was van mijn ouders??
Rafika: ja, dat zijn mijn ouders… wat is er??????
De politie agent draaide zich om en deed teken aan de andere agenten, die uit de auto kwamen en bij hem gingen staan…
Politie: Jou ouders zijn deze middag verongelukt in de auto… in Parijs…
Rafika: WAT,,, NEEEJJ NEEJJ DIT KAN NIET, U BENT VERKEERD, MIJN OUDERS KOMEN VANAVOND TERUG, schreeuwde ik met tranen in de ogen… ER WONEN HIER VEEL MAROKKANEN, MISSCHIEN ZIJN JULLIE VERKEERD…. Alsjeblieft…
Dit kan gewoon niet, dacht ik op het moment, mijn vader reed als de beste… ik vertrouwde hem altijd in de auto… ik voelde me misselijk en duizelig…
Rafika: waar zijn ze nu??? Hoe gaat het met hun???
De ene politie die het nieuws melde keek de andere aan… het was alsof ze het niet durfden te zeggen…
Rafika: wat is er dan verdomme!!!
Politie: Ze zijn …. Overleden….
Rafika: NEE,NEE dat kan niet…. Dat kan niet…. Snik snik dat kan nieeeetttt
De wereld draaide om me heen…. Ik viel op mijn knieën en begon op de grond te slaan… ik schreeuwde om mijn lieve moeder en vader… ik vervloekte de dagen toen ik zei dat ik een klote leven had… besefte nu hoeveel waard ze voor me waren. De buren kwamen buitenstaan en keken me allemaal aan…. het kon mij niet schelen.. ik zou mezelf duizendmaal voor schut zetten, zolang mijn ouders maar terug kwamen… mijn broertjes gingen door me heen.. neeee!!! Jarebie!!! Ze hadden nog zo’n mooi leven voor hun… ze waren nog jong…. Neee jarebie neeee….
Rafika: waar zijn mijn broertjes… aub breng ze terug… aub meneer breng mijn famillie terug… lieg niet tegen me…snik snik schreeuwde ik hysterisch
Politie: Omar… de oudste van de twee…. Is ook gestorven…
Rafika: neeeeeeee!!!!!! Snik snik… jarbie 3lash jarebie….
Politie: mevrouw… aub kalmeer…
Ik begon mezelf te slaan en verwonden… ik wou naar de geweer van de politie agent reiken, maar hij deinsde op tijd terug.. ik wou mezelf doodschieten… wat ben ik zonder mijn familie?? Wacht, omar… en Aziz??
Rafika: en Aziz… AZiz mijn broertje.. het jongste kind??
Politie: die ligt in coma in het ziekenhuis In Parijs….
Rafika: meskeen… meskeen…. Mijn lieve jongen….allebei…
Ik begon plots te hyperventileren… dit was teveel voor mij…. Ik snakte naar adem en de politie belde de ambulancier… na vijf minuten stonden ze er. Ze gaven me zuurstof en het ging veel beter… ik begon weer te huilen.. en te jammeren… Omaarrr omaar.. mijn lieve jongen… omaarrr waar ben je…. Mama… baba…. Allebei weg… ik haatte mezelf … ik haatte iedereen… ik schreeuwde het uit… alsof ik ermee mijn ouders terug kon brengen.
Rafika: ik wil naar mijn broertje…. Nu meteen..
Politie: heel zeker… we brengen er u wel heen
Ik liep zonder nadenken meteen naar de auto van de politie… mijn deuren stonden nog wagenwijd open, zowel mijn kofferbak als mijn voordeur. We stapten allemaal in en reden weg naar Parijs… twee uren…Twee uren stressen… Twee uren dromen, naar een week geleden, toen ik ze nog bij me had… toen Riad wegging en mijn broertjes vroegen of ik verliefd was en verdrietig… ik begon spontaan te huilen en jammeren… ik wist niet wat ik verder moest doen… Mijn broertje.. Aziz, is de enige die me nog overschoot… mijn enige bloedverwante… Hij moest het halen, zoniet zou ik mezelf iets aan doen… dan had het geen zin meer om te leven, dan kon ik even goed met hun mee naar Marokko onder de grond. Ik huilde bijna heel de rit. In het ziekenhuis liep ik als een bezetene achter de politie aan .. we liepen een groot gebouw binnen en gingen meteen navraag doen aan de balie… een Marokkaanse franse meid van rond de 25 jaar keek me zielig aan. De politie sprak in hun gebroken Frans en probeerden uit te leggen dat ik de zus was van Aziz. Ze kwam naar me toe en condoleerde me… ik kon het niet laten en liet mijn tranen weer lopen… samen liepen we naar de lift en bracht ze me naar het intensief. We liepen door te een raam… ik keek erdoor en zag mijn broertje liggen… ik herkende hem bijna niet meer… hij was er erg aan toe.. zijn ene oog is zo erg opgezwollen dat hij wel 20 kg dikker leek. Er zaten allerlei draden, infusen aan zijn lichaam… het liefst van al sloot ik hem nu in mijn armen, en beloofde ik bij hem te blijven, voor altijd. Hij wist waarschijnlijk nog niet dat derest dood was… awielie hoe moest ik dat aan zijn verstand leggen… jarebie jarebie… ik begon weer te huilen.. wrm ik jarebie.. wrm mijn ouders, wrm mijn familie.. jarebieee… we waren tog goeie mensen, gelovig? Ik nam plaats op een stoel naast het raam en bleef hele tijd kijken naar mijn broertje… de tranen bleven maar lopen… automatisch. Ik wist niet hoelang ik er zat… maar het volk ging verminderen…volgens mij was het al 23 uur… ik hoorde bekende voetstappen…ik draaide mijn hoofd en keek naar de hoek… waar de persoon tevoorschijn kwam…Riad… ik was hem totaal vergeten…
Riad: Rafika mijn schatje….kom hier…
Ik stond recht en liet mezelf vallen in zijn armen… ik snikte het uit…
Rafika: ze hebben me verlaten riad…. Ze hebben me alleen gelaten, samen met mijn broertje… wat moet ik nu doen wat?
Riad: sshtttt… ik ben bij jou… bij jullie…
Met mijn hoofd rustend op zijn schouders bleven we kijken naar mijn broertje… ik meende Riad te horen snikken…maar keek niet op…
Voila mensen dat is het voor vandaag
thallaw
Met mijn hoofd rustend op zijn schouders bleven we kijken naar mijn broertje… ik meende Riad te horen snikken…maar keek niet op…
Riad: weet karima het al?
Oh mijn god…. Karima… mijn zus…. Ik was haar glad vergeten. Ze wist natuurlijk nog van nix. In marokko ook niet. Oh myn god… wat nu? Het was middernacht ik kon tog moeilijk nu gaan bellen. Wat als zij ook halsoverkop naar hier toe komt en ze dan ook laystar een ongeluk maakt… neej… beter morgen
Rafika: nee… maar ik bel morgen. Wil geen opschuddingen veroorzaken
Riad: ok lieverd…wat jij wilt…
Rafika: Riad….
Riad: ja schatje
Rafika: Riad aub verlaat me nooit… nooit aub Riad snik…
Riad: schatje… natuurlijk niet… ik wijk nooit af van je zij…
Rafika: wat moet ik vertellen aan Aziz… als hij incha Allah strax wakker word… wat Riad.. hoe moet ik die kleine jongen, die nog afhankelijk is van zijn moeder vertellen, dat ze er niet meer is… voor de rest van zijn dagen niet meer.. snik… snik… het leven is crue Riad…
Riad: safie schatje… shttt… we zorgen goed voor hem schatje…
Rafika: pfff… snik snik… ik ben bang dat ik m kwijtraak…
Riad: gebeurt niet schatje… incha Allah lgair… vertrouw op Allah.. en het komt goed
We bleven nog een tijdje staan … ik kon maar niet begrijpen dat ze weg waren. Had nooit gedacht dat ik of tog iemand van mijn familie vroeg zou sterven. Je denkt dan altijd van mij overkomt het wel niet…misschien iemand anders. Maar tog… de dood ligt altijd dichtbij.
Riad: jalah lieverd we gaan… het is al bijna 1 uur in de ochtend
Rafika: nee…. Ga jij maar… ik blijf hier nog staan tot hij wakker word
Riad: schatje, je weet niet wanneer hij wakker word, je hebt slaap nodig… wil je dan als ij inchaAlah wakker word, wil je dan dat hij je zo ziet… helemaal uitgeput… hij gaat zich doodverschieten…
Ik dacht na en vond dat hij een punt had… ik kon er ook weer niet zombie achtig uitzien, want strax keert hij terug in zijn coma door mijn verschrikkelijk gezicht…
Ik nam mijn tas en liep voor riad…
Rafika: waar gaan we dan heen
Riad: we boeken een kamer in een hotel..
Rafika: ok…
We reden naar een chiek hotel en boekten een kamer. Aangekomen op onze kamer plofte ik meteen op het bed… Riad liep naar de badkamer. Pfff jarebie ik was wel uitgeput. Riad keek me aan en ik meende medelijden te zien… alsof ik een hoop ellende was…
Rafika: wrm kijk je zo?
Riad: nix schatje…
Hij kwam naast me, op zijn zij liggen en keek me aan…
Riad: heb je geen honger?
Rafika: neej…
Riad: ben je zeker, anders ga ik iets halen voor je
Rafika: neej.. zeg ik tog.. ben je doof ffzo? Snakte ik hem af…
Hij keek gekwetst en ging gewoon op zijn rug liggen. Ik had meteen spijt… en wist niet wat ik moest zeggen..
Rafika: Riad…sorry… het was niet mijn bedoeling… ik ben gewoon moe…en verdrietig… het spijt me…
Riad: neej.. ma3lish lieverd… slaap maar…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Hij dekte me toe met de dekens en liep weg… ik volgde hem met mijn ogen en zag dat hij zich installeerde op de zetel(bank voor nl) ging hij daarop slapen ffwat??
Rafika: Riad.. wat ga je doen?
Riad: ik ben hier schatje, slaap maar… ik slaap hier wel.. dan kan je goed uitrusten
Ik vond het echt lief van m… maar wou hem bij me hebben…naast me, met zijn armen om me heen… voelend dat hij er nog voor me was.
Rafika: aub riad kom naast me slapen.. dan pas zal ik goed slapen
Hij keek me heel kort aan en stond meteen recht… ik schoof aan de kant en ging naast me liggen… ik kroop meteen naar m toe en legde mijn hoofde op zijn borst…terwijl hij zijn arm om mijn middel liet rusten.
Riad: rafika… fluisterde hij
Rafika: hmm..
Riad: ik laat je nooit gaan… wees niet bang…
Rafika: ik hou van je Riad… piepte ik
Riad: ik ook van jou liefje…
Hij gaf een kus op mijn hoofd… en voelde me een stuk veiliger… ik luisterde naar zijn ademhaling…en viel kort daarna in slaap
Rafika:
De zon prikte in mijn ogen…ik voelde me goed tot ik heel het gebeuren van gisteren me weer voor de geest kwam. Riad sliep nog. Ik schudde hem om hem wakker te maken… maar hij bleef maar door slapen..
Rafika: Riad…Riad…
Riad: hmm
Rafika: jalah… het is laat ik wil naar het ziekenhuis
Riad: hoe laat is het dan schatje?
Rafika: 7 uur…
Riad: schatje is dat niet vroeg?
Rafika: neeejj helemaal niet,
Riad: ok dan
Ik stond meteen op en liep naar de badkamer ik friste mezelf op en ging terug de kamer in… Riad was nog steeds zijn bed niet uit gegaan. Blijkbaar weer in slaap gedompeld. Ik besloot hem niet meer wakker te maken, en gewoon zelf te gaan. Ik liep het hotel uit en ging meteen een taxi tegenhouden die me rechtstreeks naar het ziekenhuis zou brengen. Daar aangekomen groette het Marokkaanse meisje me weer. Ik liep meteen naar het intensief en naar de dokter.
Rafika: bonjour monsieur, je suis la grande soeur de Aziz Bendades…comment va-t-il? Goeiedag meneer, ik ben de zus van Aziz Bendades.. hoe gaat het met hem?
Dokter: c encore toujour la meme chose… je suis désole (het is nog steeds hetzelfde, het spijt me)
Rafika: je peux rester avec lui monsieur… svp?? kan ik bij hem blijven meneer… aub?
Dokter: oui… ja
Dat was al een opluchting. Ik kon hem moed toe spreken… hem smeken vol te houden en mij niet in de steek te laten. Ik liep zijn kamer binnen… en de tranen sprongen me weer in de ogen… hij lag er zo zielig bij, zo hulpeloos… al die infusen aan zijn lichaam verbonden… hij was zo serieus toegetakeld. Ik liep met kleine stappen dichter naar hem toe… alsof ik dichter bij een kat ging om hem zo te pakken te krijgen. Alsof ik bang was dat ik hem ging verliezen… ik streelde zachtjes zijn hand… en snikte stilletjes… ik nam een stoel en ging zitten
Rafika: Aziz… Aziz lieve jongen…incha allah gaat het je goed… kom terug bij me Aziz…snik snik…
Een traan druppelde op zijn hand en ik kuste die weg…ik hield zijn hand dicht tegen mijn wang…en bleef zo rustig zitten.. ongestoord… dromend naar onze momenten samen in huis…l3aid, ramadan… zo’n momenten zal ik nooit meer kunnen meemaken.. die ochtend van l3aid, je word wakker ,blij… krijgt geschenkjes…ga naar de moskee… en barbecue… dat is voorbij voor mij… van nu af aan, is het ik, incha Allah mijn broertje… en wie de toekomst me nog brengt… misschien riad… ik weet het niet meer. Misschien neemt Allah ook zijn leven weg??? Of mijn leven?? Allah y ster… ik draaide me om om ff naar toilet te gaan en zag hem staren via het raam naar me.. Riad… hij stond er zielig naar me te kijken… ik liep de kamer uit en keek hem aan..
Riad: wrm heb je me niet wakker gemaakt?
Rafika: dat heb ik ook gedaan weet je nog? Jij ging weer slapen.
Riad: aub doe dat niet meer… ik heb me kapot zorgen gemaakt
Rafika: jah…
Ik liep gewoon weg, had geen tijd voor zo n onzin. Toen ik klaar was liep ik terug naar de kamer…Riad stond geleunt tegen de muur… hij zat ver weg met zijn gedachten. Ik liep gewoon door naar de deur en wou net binnen gaan toen hij mn naam zei
Riad: ey rafika… lieverd, ik heb het werk gebeld
Rafika: en?
Riad: ze geven ons een week verlof…
Rafika: ok is goed…
Ik wou net de klink naar beneden doen toen hij weer aan het woord ging
Riad: Rafika..
Rafika: ja
Riad: sorry… ok sorry schatje dat ik weer in slaap gevallen ben…ik viel maar niet in slaap deze nacht… moest hele tijd aan je denken…sorry lieverd
Hij keek me zielig aan… mijn voeten liepen automatisch zijn richting uit en sloot me in zijn armen…
Rafika: ma3lish… ma3lish…
Riad: hou van je schatje..
Rafika: ik ook…
Riad: schatje heb je je familie al gebeld?
Rafika: ….. nog niet….
Riad: moet ik het doen?
Rafika: nee het is goed… ik ga nu bellen..
Ik maakte me los en liep naar de telefooncel… met trillende vingers gooide ik wat muntstukken in het toestel en probeerde ik het nummer in te geven. De toon ging twee maal over en een vrolijke karima nam de telefoon op…
Karima: haloooww
Rafika: salam Karima.. Rafika hier…
Karima: eyyy meisje… ik heb wel de heeeeele dag gebeld naar huis.. wrm nemen jullie niet op??
Jullie.. dacht ik.. er is geen jullie meer..
Rafika: Karima, met wie ben je daar?
Karima: met mijn man en kindje kifach…Rafika ik voel dat er iets niet klopt… wat is er
Rafika:… Karima…. Snik snik…
Karima: awielie Rafika praat je maakt me bang!!!
Rafika:… papa, mama en omar zijn overleden snik snik…….
Karima: WAT,,,,
Ik hoorde haar man schreeuwen.. en het kindje huilen… ze was zeker weten flauw gevallen, want ze had een lage bloeddruk.. mijn god jarebie, hoe moet dit verder… haar man nam de hoorn over en vroeg wat er aan de hand was, ik hoorde mijn zus schreeuwen en huilen op de achtergrond, ik vertelde het hem en hij werd in een klap stil… “ashadoe an la ilaha ila lah, wa ashadoe ana mohamedan rasoel Allah… Allah y rhamhoem..innana li Allah Wa innana Ilayhy Rachi3oen”… ik vertelde waar ik was en hij zou derest van de familie contacteren…een zorg minder voor mij. Ik haatte het om zo’n droevig nieuws te moeten vertellen. Ik keerde terug naar de kamer en trof Riad aan bij hem. Ik zag hem op tijd een traantje wegpinken…hij deed ze3ma alsof alles ok was…
Riad: en….
Rafika: ik heb gebeld en ze komen naar hier..
Riad: de dokter is langs geweest en over een week zouden ze hem naar belgië overbrengen…
Rafika: ok is goed…
We bleven nog een tijdje bij m zitten… heel stil was het…tot we plots kabaal hoorden buiten de deur… ik keek door het venster en zag mijn zus met bloeddoorlopende ogen geplakt tegen het venster, met haar man achter haar. Ik liep samen met Riad naar buiten en ze vloog me in de armen.
Rafika: dit is Allah s wil karima… daar kan niemand tegen op.. ik probeerde me sterk te houden… maar daar was ik te gevoelig voor…. Ik liet mijn tranen gaan…en we snotterden het samen uit…
Ik liet haar los en groette soufian haar man met een handdruk. Ik hoorde dat mijn tante, oom en neef een parking aan het zoeken waren… aangezien het vol zat. We waren tenslotte in parijs. Na een tijdje kwam mijn tante de gang in alsook mij oom en hafid…. Duidelijk hadden ze allemaal gehuild… ook Hafid’s ogen zagen rood.
Tante: mijn kind… snik snik, mijn kinderen…
Ze omhelsde me zo enorm… drukte haar verlies uit en huilde het uit. Ook mijn oom omhelsde me… Hafid keek me zielig aan…
Hafid: het komt goed met jou.. maak je geen zorgen… wij zijn er voor je… zei hij zelfverzekerd…
Ik voelde aan dat al deze mensen achter me stonden, dus voelde ik me automatisch sterker. Riad hield zich op een afstand…en keek gewoon toe… ik ging naast m staan en haakte mijn arm in de zijne… hij keek me lief aan en fluisterde ‘ik hou van je’ het liefst van al gaf ik hem nu een kus… maar familie stond erbij… dus inhouden… mijn oom vroeg waar ik verbleef, ik zei in een hotel. We hadden geen familie in Parijs… mijn oom, tante en derest van de familie vertrokken rond 19 uur terug… en wensten me alle sterkte toe, zij zouden zich bezig houden met de begrafenis van mijn ouders, het was misschien crue gezegd, maar ik wou bij mijn broertje zijn. Hij had me nodig. Dus karima zou mee gaan om ze te gaan begraven in Marokko.
Riad: gaan we niet ergens gaan eten schatje?
Rafika: ik weet het niet
Riad: jalah lieverd, je moet jezelf gezond houden schatje… voor wanneer Aziz zal genezen, incha Allah…
Rafika: incha Allah… incha Allah jarebie… ik hoop het
Ik nam afscheid van mijn broertje en deed stilletjes zijn deur toe… net alsof ik bang was om m wakker te maken… nou als het zo zat zou ik die deur toe klappen… dan was hij er meteen. We stapten de auto in en reden weg naar een dicht bijzijnd Marokkaans restaurant.
Rafika:
Na het eten in het restaurant gingen we meteen terug naar het hotel. Ik voelde me o zo verdrietig… ik had echt geluk met Riad bij me. Hij trooste me wanneer het nodig was, had zoveel sbar met mij als ik uitvloog tegen hem. Hij maakte het me gewoon makkelijk, zo makkelijk mogelijk.
Ik bekeek mezelf in de spiegel, en zag een mager, verdrietig meisje… een traan maakte zichzelf een weg langs mijn wang. Waarom moest dit tog met mij gebeuren? Ik kon zelf geen afscheid nemen. Ik verwachtte hun terug. Riad zou komen met zijn familie, en alles zou weer koek en ei zijn tussen ons… maar dat was het nu wel ook. Alleen hebben ze het nooit kunnen bijleggen met Riad’s familie. Ik nam mijn gezicht in mijn armen snikte stilletjes… ik voelde twee sterke armen om mijn middel…Riad die me naar zich toe draaide…
Riad: schatje… je doet niet goed als huilt… je maakt het hun moeilijker… het was hun tijd lieverd… ik ben bij je, ik verlaat je nooit tegen mijn wil… daarvoor hou ik teveel van je…
Rafika: dank je Riad… je heeft me zoveel steun…
Riad: jij hebt me veel meer gegeven… fluisterde hij
Ik omhelsde hem en hij hield me even vast, mijn hoofd tegen zijn borst gedrukt, zijn ogen gesloten..vervolgens tilde ik mijn hoofd op en keek in zijn lief gezicht dat zo vol liefde was en ging op mijn tenen staan om hem een kus te geven. Zijn toewijding, liefde, steun maakten hem tot de knapste man ter wereld. Hij sloeg zijn handen om mijn middel en drukte me heel dicht tegen zich aan terwijl hij zijn mond naar mijn hals bracht…zijn kleine kusjes deden een golf van opwinding door mijn bloed naar mijn hart stromen. Hij deed mijn mijn knoopjes van mijn bloes uit en keek naar me op…zijn ogen trokken me naar hem toe… had ik de kracht om nee… stop te zeggen? Samen bewegen, samen elkaar aanraken, zelfs met een blik en met woorden, was of je probeerde door een mijnenveld te laveren waarin de passie elk moment kon exploderen als we er per ongeluk tegen stootten met een intensere blik of een onschuldige liefkozing. Mijn kleine vingers.. de verraders lieten me in de steek, ze maakten zijn knopen van zijn hemd los en gingen over zijn blote huid… zijn stevig gebouwde borstkas. Hij kuste me op de mond en ging zo lager en lager tot mijn onderbuik… hij haalde diep adem alsof hij elk aspect van me in zijn geheugen wilde prenten. Toen liet hij zijn armen zakken, sloeg ze achter mijn knieën en tilde me op naar het bed. Ik kreeg het plots bang… we hadden het nog nooit gedaan… waarschijnlijk zag hij die schrik weerspiegeld in mijn ogen…
Riad: ik doe het rustig aan…
Hij gaf een gevoel van vertrouwen…
Riad: ontspan je…
Hij kuste me zacht en vol op mijn lippen.. vervolgens gleden zijn handen naar de sluiting van mijn bh… zijn lippen liefkoosden mijn borsten en gingen zo door naar mijn buik en navel…
Riad: je bent zo mooi schatje… fluisterde hij op een hese toon…
Hij knoopte mijn broek los en trok hem omlaag gevolgd door mijn slipje…Toen hij zijn hoofd ophief en mijn hele lichaam aandachtig bekeek voelde ik me beschaamd… Ik zag het genot, de verbazing en vreugde in zijn ogen. Hij boog zijn over me heen, plaagde me met zijn lippen en zijn vingers terwijl ik zijn broek uit deed…gevolgd door zijn boxer…zijn harde lid drong tegen me aan terwijl hij me kuste. Zijn tong speelde mijn tong. En ging vervolgens verder over mijn heel lichaam…Mijn eigen nieuwsgierigheid en opwinding zorgden ervoor dat ik mijn zelfbeheersing ging verliezen. Alarmbellen werden overstemd door het tromgeroffel in mijn hart. Verlangen en wellust marcheerden van mijn dijen naar de achterkant van mijn hals en naar mijn lippen. Hij spreidde mijn benen met zijn benen en ging ertussen liggen… dit was het moment… Ik zou een vrouw worden… zijn geslachtsdeel drong in me… ik voelde een vlijmscherpe pijn…mijn god… ik wou stop roepen, maar mijn stembanden waren geblokkeerd… hij stootte hard tegen me aan… ik liet hem begaan terwijl de tranen over mijn wangen gleden…
Hij rolde van me af en ging op zijn rug liggen…ik ging op mijn zijkant en stapte vervolgens het bed uit… mijn geslachtsdeel piekte zo erg.. het deed pijn…ik liep de badkamer in en sloot mezelf op…
Was dit ontmaagd zijn??? Ik hoorde plots een luide bons op de deur.. gevolgd door Riad’s stem..
Riad: Rafika… Rafika schatje… doe open..
Rafika: laat me met rust Riad… aub
Het bloed gleed langs mijn binnendijen naar mijn voeten… ik hoorde het wel vaker… dat ontmaagd zijn was gewoon veel te gestoord. Bij bepaalde deed het niet zo pijn, bij bepaalde ging het enorm steken, net als bij mij het geval was. Of lag het aan Riad? Tuurlijk wel.. hij stelde me gerust… en tog deed hij wat hij zelf lekker vond… hij bouncde maar op los!!
Riad: Rafika!!! Doe die deur open of ik zweer je ik stamp die in!!
Rafika: ach rot tog op…zei ik stilletjes… ik had nix om, dus nam ik een badjas die tot mijn knieën kwam..
Ik opende de deur stilletjes en ging snel aan de kant tegen de muur…Riad kwam meteen binnen in een boxershort en keek me aan… ik keek naar beneden, wou hem niet zien… zijn ogen gingen automatisch naar mijn benen… waar sporen van bloed te vinden waren..
Riad: oh myn god… zei hij hees met zijn hand voor zijn mond…
Hij wou dichter naar me toe komen… maar ik schoof weg….
Riad: aub schatje doe niet alsof ik een monster ben… het spijt me…
Rafika: je dacht alleen aan jezelf… ik dacht dat ik erop kon vertrouwen, maar check hier wat je gedaan hebt.
Het bloeden was inmiddels gestopt. Ik klapte de wc bril toe en ging erop zitten… ik had krampen en gepiek in mijn geslachtsdeel. Riad kwam voor me knielen…
Riad: schatje wollah het spijt me… aub… geloof me…
Hij nam mijn gezicht in zijn handen en dwong me naar hem te kijken… mijn gezicht was wel naar hem gericht, maar mijn ogen draaiden zich de andere kant op…
Riad: rafika, wollah ik schaam me voor mijn actie, ik
Rafika: ik wil met rust gelaten worden…
Hij zweeg en keek me aan… hij stond op en liet een diepe zucht…
Riad: ok als je het zo wilt.
Mijn tranen branden achter mijn oogleden.. ik wou en zou ze niet laten gaan bij zijn bijzijn. Hij verliet de badkamer en k bleef er zitten… mijn tranen gaf ik nu de vrije loop. Alles is gewoon scrued voor mij. Gewoon mislukt alles bij mij. Zelf mijn leven kan ik niet eens op orde houden. Ik hoorde na een paar minuten de voordeur van de kamer dichtbonken… hij was weg…dat was overduidelijk en dat in een woedende bui, dat te merken aan de manier hoe hij de deur dicht sloeg. Ik besloot een douche te nemen. Het was tenslotte 23 uur. De waterdruppels gleden over mijn lichaam en verwarmden die. Het bloed mengde zich in het water die lichtrood werd. Dat schrok me wel effe af, eerst dacht ik dat het weer begon te bloeden, maar blijkbaar niet. Ik droogde me af en kleedde me aan… ik meende iemand binnen te horen komen, maar toen ik in de kamer ging was dat blijkbaar alleen maar fantasie. Want er was niemand.. ik keek op de klok kwart voor 12 en riad was nog steeds niet terug gekomen. Ik voelde minder pijn maar had wel nog moeilijkheden met lopen, aangezien het nog prikte. Ik kroop mijn bed in en verborg mijn gezichtje in de dekens… jarebie… wat zal u van mijn leven maken? Wat heeft u in petto voor mij… de dood? Jaaa beter de dood, dan was ik van al deze ellende af… geef me mijn broertje jarebie… of ik overleef het niet. Ik wou slapen, maar kon niet… Riad was er nog steeds niet… ik begon me zorgen te maken. Waar was hij in godsnaam… net toen mijn ogen dicht gingen, hoorde ik het slot in de deur… ik keek vanuit onder de dekens en zag hem.. helemaal doorweken van het regenwater de kamer binnen stappen...
Rafika:
Ik bleef vanonder mijn dekens toekijken… hij liep meteen door naar de badkamer en ontdeed zich van zijn kledij. Hij had een zak in waar hij waarschijnlijk kleren in had…ik hoorde het water in de douche lopen en ging ervan uit dat hij zich aan het wassen was. Pfff wat moest ik doen, zeggen? Moest ik doen alsof ik nog lag te slapen? Of moest ik tegen hem praten, moest ik me excuseren? Of moest hij het doen. Ik lag er maar over te tobben, tot hij de badkamer uitkwam in een boxer. Hij woelde met een handdoek door zijn haren, die hij droogde. Ik kneep mijn ogen toe, want stel je voor hij ziet me. Hij kwam naast me liggen op bed… gelukkig was ik met mijn rug naar hem toegedraaid. Eerlijk, ik wou dat hij me wakker zou maken… en nogmaals sorry zeggen, dan zou ik meteen plooien… want had hem nodig. Ik hield hartstikke veel van hem, en wist goed genoeg dat je ieder moment met je geliefde moet koesteren, want het kan altijd de laatste keer geweest zijn. Hij kwam gebogen over me… en ging met zijn handen door mijn haren…
Riad: schatje van me… het spijt me… fluisterde hij, alsof hij wist dat ik wakker was..
Rafika: Riad…. Zei ik stilletjes
Riad: ben je wakker schatje?
Rafika: ja…
Ik draaide me naar m toe en keek hem aan… hij kwam schoof dichter bij me en ging met zijn vinger over mijn gelaat.
Riad: sorry lieverd, wollah het spijt me… het is alleen… ik verlangde zo naar je… we hadden het nog nooit gedaan, zodat ik helemaal geen controle meer had over mezelf… het spijt me wollah…het gebeurt niet meer…
Rafika: shhtt.. zei ik met een wijsvinger over zijn lippen… ma3lish… ik hou van je…
Hij keek me liefdevol aan en kwam dichter met zijn gezicht naar me toe… het leek net slowmotion.. zijn ogen keken eerst diep in de mijne, waarvan hij zijn lippen vervolgens op de mijne plaatste. Zo teder, zo lief… zoo lekker…
Rafika: schatje..
Riad: hmm
Rafika: waar ben je zojuist geweest?
Riad: nou… ik wou bloemen halen… maar jah alles is gesloten… dus heb ik in een bloementuin, rozen willen plukken, maar heb mezelf pijn gedaan, weet je en Trok die blaadjes af in plaats van de stengel…
Rafika: hahahahhaha je spoort niet hahahaha
Riad: hehehe ik weet… u make me crazy.. dat weet je tog..
Ik gaf m een kus… voor zijn lieve actie die hij deed…
Riad: euhm.. rafika… hoe gaat het nu..
Rafika: hoezo?
Riad: je weet wel..
Rafika: nee hoezo
Ik wist wel wat hij bedoelde plaagde hem alleen wat
Riad: met je weet wel, komaan rafika.. je weet wat ik bedoel
Rafika: neej weet ik niet
Riad: pfff ok bloed het nog onderaan?
Rafika: hahahahahhaha
Riad: pffff ok is goed is goed, overdrijjjjvvveeeeennnn
Rafika: neej schatje, het gaat beter…
Riad: ok.. sorry lieverd wollah sorry
Rafika: safie ma3lish zand erover ok?
Riad: hou van je, wollah zielsveel
Rafika: ik ook poepie, ik ook…
We gaven elkaar nog een lange kus… ik ging in zijn brede armen liggen en zo vielen we in slaap…
De volgende ochtend werden we weer vroeg wakker, ik hoefde geen tweemaal te zeggen aan riad wakker te worden, hij werd meteen wakker na de eerste roeping, meteen de badkamer in. Hij nam een lange douche en ging vervolgens bidden, dat deed ik na hem ook. Hij had gisteren ook wat kleren voor mij gebracht, die ik meteen aan deed na mijn douche. Vervolgens vertrokken we weer naar het ziekenhuis… om mijn broertje te bezoeken..
Zo ging het heel de week verder, Riad en ik hadden nog 2 maal geslachtsgemeenschap, aangezien het nog wat prikte en we steeds laat en afgepeigerd toe kwamen. Dit was onze laatste dag in parijs. Mijn broertje zou overgebracht worden, hij was nog steeds niet wakker geworden, maar wel hadden ze een paar infusen weggehaald. Dus dat betekende beterschap. Alhamdoulilah mijn gebeden werden verhoord. In Antwerpen toegekomen gingen we meteen mee naar het ziekenhuis. Mijn ventje Riad, stond me keer op keer bij, ik vond het zo lief van m. nadat we een tijdje bij mijn broertje doorgebracht hadden, vroeg Riad me om bij zijn ouders langs te gaan… ik wou eerlijk gezegd niet… maar deed het tog, omdat hij ook zoveel voor mij heeft gedaan deze laatste week. We kwamen toe bij zijn familie en stapten samen af… we liepen hand in hand naar de deur en belden aan…
Vader: Aslam 3aleikoom mijn zoon en dochter….
Wa3aleikoom salam zeiden we op onze beurt..hij had duidelijk medelijden met mij. Maar dat wou ik niet. Gewoon normaal doen, anders maakten ze het erger. We liepen verder de woonkamer in en troffen de moeder aan in de woonkamer… ze stond meteen recht en nam Riad in haar armen
Moeder: mijn zoon…. Koolshi lebes…
Ik keek gewoon naar beneden, was dit wel gewoon, mij zou ze helemaal geen aandacht geven, niet dat het me iets deed, was het gewoon zoals ik al zei.
Moeder: mijn kind…
Ik keek niet op want dacht echt niet dat ze tegen mij bezig was… tot ik haar handen op mijn schouders voelde… ik keek geschrokken op en zag een traan uit haar ooghoeken ontsnappen. Oh my god… mijn schoonma, die huilde??? En mij bij mijn schouders nam…. Is dit realiteit of was dit maar een droom… ik had zin om mijzelf ff te knijpen om na te checken of dit echt wel aan het gebeuren was.
Moeder: ach mijn dochter… Allah y sabark… Allah y rhamhoom…
Bij deze woorden, kwam het weer allemaal bij me op… het moment… het verdomd moment waar alles fout liep. De tranen liepen ook over mijn wangen… en voor ik het besefte begon ik luidop te schokken en sloot mijn schoonmoeder me in haar armen…
Rafika:
Moeder: sshttt safie mijn kind… safie…
Ik snikte mijn laatste tranen weg in haar armen en maakte me los uit haar omhelzing. Ze keek me enorm zielig aan…
Moeder: het spijt me mijn dochter.. het spijt me voor alle leed die ik jou heb aangedaan. Het was niet mijn bedoeling. Het spijt me : begon ze Ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven.. snik snik…
Rafika: ik vergeef jou… ma3lish… het is het verleden…
Moeder: dank je.. shokran mijn dochter shokran…als je iets nodig hebt, wij zijn er voor jullie.. allebei… wat er jou ook maar mankeert, wij zullen ons best doen om het te vervolledigen. Raki b7al bentna ( je bent net ons dochter)
Ik geloofde mijn ogen en oren niet… ik zweer jullie ik dacht dat ik aan het dromen was. Maar het was allemaal realiteit. Jammer dat het in het verleden zo heeft moeten lopen, maar we zijn in het heden, de toekomst, hopelijk met veel vreugde... Mijn ouders en broertje hebben hun plaats in Aljanah incha Allah, het paradijs.. incha Allah weggelegd voor iedere moslim/moslima in onze samenleving. Ik nam plaats op de bank en Riad kwam naast me zitten. Hij had rode ogen… meskeen hij heeft ook gehuild, het was dan ook een sentimenteel moment. De rest van de avond verliep gezellig… nou natuurlijk zal het nooit meer zijn zoals het ooit was met mijn ouders erbij. Die sfeer, zal ik nooit meer in heel mijn leven mogen meemaken. Net toen we gingen vertrekken kwam Khadija binnen met een luidruchtig kabaal. Ilham stapte de woonkamer binnen met lange kleren en een hoofddoek op..??? moest wel eerlijk toegeven het stond haar prachtig. Natuurlijk nog steeds het zonnebankhuidje en de kleurlenzen.. maar met een correcte hoofddoek op. Het was dezelfde styl kleding zoals ik droeg. Alles gecombineerd.
Moeder: Asalam 3aleikoom
Ilham kwam meteen naar de moeder en vader en kuste hun hand, mij gaf ze een vluchtige hand en Riad natuurlijk een hartelijke handdruk..
Ilham: lang niet gezien zei ze kijkend naar Riad
Riad: jah inderdaad niet… zei hij op zijn beurt net alsof hij geïnteresseerd was.
Khadija kwam naar me toe, ze gaf me vier kussen en condoleerde me… niet dat ze vriendelijk deed ofzo, het was alsof ze moest. Ze deed het met tegenzin. Ik bleef beleefd en dankte haar. Ik keek naar Riad met het teken dat we zouden vertrekken, maar hij knikte slechts en ging verder praten met zijn moeder… maar keek af en toe naar Ilham… woede begon in me op te borrelen. Dit is tog weer niet een begin, van wat maanden geleden bijna een jaar gebeurd was?
Rafika: Almoheem… we gaan er dan maar vandoor, zei ik opzettelijk luid. Ik stond recht en liep richting zijn moeder die meteen recht stond om me te groeten
Moeder: is goed mijn dochter, kom maar langs, wanneer je er behoefte aan hebt. En als je iets nodig hebt twijfel niet van aan me te vragen, ok?
Rafika: ok khaltie… shokran bezaf… zei ik welgemeend
Ik groette de vader met een handdruk, khadija met 4 kusjes en Ilham een vluchtige hand, zoals ze bij mij deed. Ik behandel altijd mensen zoals ze mij behandelen. Reed kwam mij gewoon achterna kwa het groeten, dus Ilham bleef weer eens met haar domme praat plakken aan hem en hij antwoorde gewoon doodleuk terug. Ik liep door naar de auto en ik zweer jullie ik ging bijna meteen aanzetten en weg gaan. Dan komt hij maar lekker te voet naar huis. Ik had alleen de sleutels niet. Ik bleef leunen tegen de auto en na een vijf minuutjes kwam hij pas buiten. Hij keek me aan en wist meteen dat ik pissed off was; Maarrrr hij moest niet tegen me praten, echt niet. Mij gewoon met rust laten, just back off… we stapten allebei de auto zwijgend in. Net toen we de straat uitreden begon hij ze3ma te praten
Riad: lief he van mijn moeder?
Rafika: hmm
Riad: je moet dan maar vaak bij haar langs gaan als je behoefte hebt aan een gesprek.
Rafika: hmm
Hij had waarschijnlijk door dat ik niet wou praten dus hield hij gewoon zijn mond. Ik keek de hele rit naar buiten en gaf hem geen 1 blik of woordje waardig. We reden naar het huis van mijn ouders waar we in zouden verblijven. Daar aangekomen stapte ik meteen uit en liep richting het huis. Ik ging binnen en deed de deur toe. Natuurlijk te hard (niet opzettelijk) zodat Riad niet meer binnen kon. Ik liep net naar de keuken toen ik de bel hoorde… pfff die bel… het haalde zoveel herinneringen op. Zelfs onze familie geur hing nog in dit huis. Ik opende de deur en Riad keek me beledigd aan.
Riad: wrm gooi je zomaar de deur toe?
Rafika: deed ik niet met opzet.
Ik draaide me om en liep weer naar de keuken… ik nam plaats aan tafel en nam mijn hoofd in mijn armen…de brok in mijn keel werd steeds harder zodat ik ging huilen. Mijn tranen wilden maar niet op raken. Pfff wat deed het pijn, wat deed het pijn om niemand om je heen te hebben die je jaaaaaren gewoon bent. Waarmee je bent opgegroeid. Riad begon weer vanzodra hij de keuken binnenstapte.
Riad: wat is er nu weer met jou, wrm doe je weer zo boos tegen me
Hij zag niet dat ik huilde…
Riad: je loopt hele tijd met je zuur gezicht rond en spreekt me niet eens aan, en nog op de koop toe gooid ze de deur voor mijn gezicht dicht.
Ik stond recht en keek hem aan
Rafika: laat me met rust Riad… ik heb hier geen zin in… laat me gewoon met rust. Jouw gezeik en jou geslijm aan dat ene wijf kan me gestolen worden, een vrouw waarmee je het bed hebt gedeeld, terwijl je getrouwd was met mij, ze haalde ons uit elkaar en nog spreek je tegen haar alsof er totaal nix is gebeurd? Is jouw interesse weer aan het aanwakkeren nu ze de hoofddoek draagt? Ben je daardoor alles vergeten? Heb je dan niet gezien hoe ze tegen me bezig was? Of nee… jij was natuurlijk weer verblind dat je niet eens meer wist waar je was. Laat me gewoon met rust, als je naar dr toe wilt, dan ga je maar, ik geraak er stilletjes aan wel aan gewend dat mensen me verlaten. Je hoeft zelf niet voor de tweede maal vreemd te gaan, verlaat me gewoon en je bent vrij.
Ik was boos, ik zat vol zelfmedelijden en had o zo’n zin in dood gaan op dat moment. Hij bleef me maar aankijken, ik zag wel aan zijn kaakspieren dat hij boos, woedend werd door mijn woorden, maar hij hield zijn mond dicht. Ik liep langs hem en ging in trage stappen naar boven. Hij keek alleen maar toe en bleef verder zwijgen. Ik durfde niet in mijn broertje of ouders kamer gaan, want zou een zenuwinzinking krijgen. Ik liep in plaats daarvan naar mijn kamer en plofte op mijn bed. Ik hoorde de deur hard toe knallen… hij was weer weg… wie weet naar die ****? Ik begon luidop te huilen en jammeren… ik zal dit niet aankunnen, dit is me teveel jarebie…Eerst mijn ouders en broertje dan Riad… iedereen gaat bij me weg. Mijn broertje moet het halen… mijn kleine Aziz..
Riad:
Rafika: Riad.. wat ga je doen?
Riad: ik ben hier schatje, slaap maar… ik slaap hier wel.. dan kan je goed uitrusten
Ik vond het echt lief van m… maar wou hem bij me hebben…naast me, met zijn armen om me heen… voelend dat hij er nog voor me was.
Rafika: aub riad kom naast me slapen.. dan pas zal ik goed slapen
Hij keek me heel kort aan en stond meteen recht… ik schoof aan de kant en ging naast me liggen… ik kroop meteen naar m toe en legde mijn hoofde op zijn borst…terwijl hij zijn arm om mijn middel liet rusten.
Riad: rafika… fluisterde hij
Rafika: hmm..
Riad: ik laat je nooit gaan… wees niet bang…
Rafika: ik hou van je Riad… piepte ik
Riad: ik ook van jou liefje…
Hij gaf een kus op mijn hoofd… en voelde me een stuk veiliger… ik luisterde naar zijn ademhaling…en viel kort daarna in slaap
Rafika:
De zon prikte in mijn ogen…ik voelde me goed tot ik heel het gebeuren van gisteren me weer voor de geest kwam. Riad sliep nog. Ik schudde hem om hem wakker te maken… maar hij bleef maar door slapen..
Rafika: Riad…Riad…
Riad: hmm
Rafika: jalah… het is laat ik wil naar het ziekenhuis
Riad: hoe laat is het dan schatje?
Rafika: 7 uur…
Riad: schatje is dat niet vroeg?
Rafika: neeejj helemaal niet,
Riad: ok dan
Ik stond meteen op en liep naar de badkamer ik friste mezelf op en ging terug de kamer in… Riad was nog steeds zijn bed niet uit gegaan. Blijkbaar weer in slaap gedompeld. Ik besloot hem niet meer wakker te maken, en gewoon zelf te gaan. Ik liep het hotel uit en ging meteen een taxi tegenhouden die me rechtstreeks naar het ziekenhuis zou brengen. Daar aangekomen groette het Marokkaanse meisje me weer. Ik liep meteen naar het intensief en naar de dokter.
Rafika: bonjour monsieur, je suis la grande soeur de Aziz Bendades…comment va-t-il? Goeiedag meneer, ik ben de zus van Aziz Bendades.. hoe gaat het met hem?
Dokter: c encore toujour la meme chose… je suis désole (het is nog steeds hetzelfde, het spijt me)
Rafika: je peux rester avec lui monsieur… svp?? kan ik bij hem blijven meneer… aub?
Dokter: oui… ja
Dat was al een opluchting. Ik kon hem moed toe spreken… hem smeken vol te houden en mij niet in de steek te laten. Ik liep zijn kamer binnen… en de tranen sprongen me weer in de ogen… hij lag er zo zielig bij, zo hulpeloos… al die infusen aan zijn lichaam verbonden… hij was zo serieus toegetakeld. Ik liep met kleine stappen dichter naar hem toe… alsof ik dichter bij een kat ging om hem zo te pakken te krijgen. Alsof ik bang was dat ik hem ging verliezen… ik streelde zachtjes zijn hand… en snikte stilletjes… ik nam een stoel en ging zitten
Rafika: Aziz… Aziz lieve jongen…incha allah gaat het je goed… kom terug bij me Aziz…snik snik…
Een traan druppelde op zijn hand en ik kuste die weg…ik hield zijn hand dicht tegen mijn wang…en bleef zo rustig zitten.. ongestoord… dromend naar onze momenten samen in huis…l3aid, ramadan… zo’n momenten zal ik nooit meer kunnen meemaken.. die ochtend van l3aid, je word wakker ,blij… krijgt geschenkjes…ga naar de moskee… en barbecue… dat is voorbij voor mij… van nu af aan, is het ik, incha Allah mijn broertje… en wie de toekomst me nog brengt… misschien riad… ik weet het niet meer. Misschien neemt Allah ook zijn leven weg??? Of mijn leven?? Allah y ster… ik draaide me om om ff naar toilet te gaan en zag hem staren via het raam naar me.. Riad… hij stond er zielig naar me te kijken… ik liep de kamer uit en keek hem aan..
Riad: wrm heb je me niet wakker gemaakt?
Rafika: dat heb ik ook gedaan weet je nog? Jij ging weer slapen.
Riad: aub doe dat niet meer… ik heb me kapot zorgen gemaakt
Rafika: jah…
Ik liep gewoon weg, had geen tijd voor zo n onzin. Toen ik klaar was liep ik terug naar de kamer…Riad stond geleunt tegen de muur… hij zat ver weg met zijn gedachten. Ik liep gewoon door naar de deur en wou net binnen gaan toen hij mn naam zei
Riad: ey rafika… lieverd, ik heb het werk gebeld
Rafika: en?
Riad: ze geven ons een week verlof…
Rafika: ok is goed…
Ik wou net de klink naar beneden doen toen hij weer aan het woord ging
Riad: Rafika..
Rafika: ja
Riad: sorry… ok sorry schatje dat ik weer in slaap gevallen ben…ik viel maar niet in slaap deze nacht… moest hele tijd aan je denken…sorry lieverd
Hij keek me zielig aan… mijn voeten liepen automatisch zijn richting uit en sloot me in zijn armen…
Rafika: ma3lish… ma3lish…
Riad: hou van je schatje..
Rafika: ik ook…
Riad: schatje heb je je familie al gebeld?
Rafika: ….. nog niet….
Riad: moet ik het doen?
Rafika: nee het is goed… ik ga nu bellen..
Ik maakte me los en liep naar de telefooncel… met trillende vingers gooide ik wat muntstukken in het toestel en probeerde ik het nummer in te geven. De toon ging twee maal over en een vrolijke karima nam de telefoon op…
Karima: haloooww
Rafika: salam Karima.. Rafika hier…
Karima: eyyy meisje… ik heb wel de heeeeele dag gebeld naar huis.. wrm nemen jullie niet op??
Jullie.. dacht ik.. er is geen jullie meer..
Rafika: Karima, met wie ben je daar?
Karima: met mijn man en kindje kifach…Rafika ik voel dat er iets niet klopt… wat is er
Rafika:… Karima…. Snik snik…
Karima: awielie Rafika praat je maakt me bang!!!
Rafika:… papa, mama en omar zijn overleden snik snik…….
Karima: WAT,,,,
Ik hoorde haar man schreeuwen.. en het kindje huilen… ze was zeker weten flauw gevallen, want ze had een lage bloeddruk.. mijn god jarebie, hoe moet dit verder… haar man nam de hoorn over en vroeg wat er aan de hand was, ik hoorde mijn zus schreeuwen en huilen op de achtergrond, ik vertelde het hem en hij werd in een klap stil… “ashadoe an la ilaha ila lah, wa ashadoe ana mohamedan rasoel Allah… Allah y rhamhoem..innana li Allah Wa innana Ilayhy Rachi3oen”… ik vertelde waar ik was en hij zou derest van de familie contacteren…een zorg minder voor mij. Ik haatte het om zo’n droevig nieuws te moeten vertellen. Ik keerde terug naar de kamer en trof Riad aan bij hem. Ik zag hem op tijd een traantje wegpinken…hij deed ze3ma alsof alles ok was…
Riad: en….
Rafika: ik heb gebeld en ze komen naar hier..
Riad: de dokter is langs geweest en over een week zouden ze hem naar belgië overbrengen…
Rafika: ok is goed…
We bleven nog een tijdje bij m zitten… heel stil was het…tot we plots kabaal hoorden buiten de deur… ik keek door het venster en zag mijn zus met bloeddoorlopende ogen geplakt tegen het venster, met haar man achter haar. Ik liep samen met Riad naar buiten en ze vloog me in de armen.
Rafika: dit is Allah s wil karima… daar kan niemand tegen op.. ik probeerde me sterk te houden… maar daar was ik te gevoelig voor…. Ik liet mijn tranen gaan…en we snotterden het samen uit…
Ik liet haar los en groette soufian haar man met een handdruk. Ik hoorde dat mijn tante, oom en neef een parking aan het zoeken waren… aangezien het vol zat. We waren tenslotte in parijs. Na een tijdje kwam mijn tante de gang in alsook mij oom en hafid…. Duidelijk hadden ze allemaal gehuild… ook Hafid’s ogen zagen rood.
Tante: mijn kind… snik snik, mijn kinderen…
Ze omhelsde me zo enorm… drukte haar verlies uit en huilde het uit. Ook mijn oom omhelsde me… Hafid keek me zielig aan…
Hafid: het komt goed met jou.. maak je geen zorgen… wij zijn er voor je… zei hij zelfverzekerd…
Ik voelde aan dat al deze mensen achter me stonden, dus voelde ik me automatisch sterker. Riad hield zich op een afstand…en keek gewoon toe… ik ging naast m staan en haakte mijn arm in de zijne… hij keek me lief aan en fluisterde ‘ik hou van je’ het liefst van al gaf ik hem nu een kus… maar familie stond erbij… dus inhouden… mijn oom vroeg waar ik verbleef, ik zei in een hotel. We hadden geen familie in Parijs… mijn oom, tante en derest van de familie vertrokken rond 19 uur terug… en wensten me alle sterkte toe, zij zouden zich bezig houden met de begrafenis van mijn ouders, het was misschien crue gezegd, maar ik wou bij mijn broertje zijn. Hij had me nodig. Dus karima zou mee gaan om ze te gaan begraven in Marokko.
Riad: gaan we niet ergens gaan eten schatje?
Rafika: ik weet het niet
Riad: jalah lieverd, je moet jezelf gezond houden schatje… voor wanneer Aziz zal genezen, incha Allah…
Rafika: incha Allah… incha Allah jarebie… ik hoop het
Ik nam afscheid van mijn broertje en deed stilletjes zijn deur toe… net alsof ik bang was om m wakker te maken… nou als het zo zat zou ik die deur toe klappen… dan was hij er meteen. We stapten de auto in en reden weg naar een dicht bijzijnd Marokkaans restaurant.
Rafika:
Na het eten in het restaurant gingen we meteen terug naar het hotel. Ik voelde me o zo verdrietig… ik had echt geluk met Riad bij me. Hij trooste me wanneer het nodig was, had zoveel sbar met mij als ik uitvloog tegen hem. Hij maakte het me gewoon makkelijk, zo makkelijk mogelijk.
Ik bekeek mezelf in de spiegel, en zag een mager, verdrietig meisje… een traan maakte zichzelf een weg langs mijn wang. Waarom moest dit tog met mij gebeuren? Ik kon zelf geen afscheid nemen. Ik verwachtte hun terug. Riad zou komen met zijn familie, en alles zou weer koek en ei zijn tussen ons… maar dat was het nu wel ook. Alleen hebben ze het nooit kunnen bijleggen met Riad’s familie. Ik nam mijn gezicht in mijn armen snikte stilletjes… ik voelde twee sterke armen om mijn middel…Riad die me naar zich toe draaide…
Riad: schatje… je doet niet goed als huilt… je maakt het hun moeilijker… het was hun tijd lieverd… ik ben bij je, ik verlaat je nooit tegen mijn wil… daarvoor hou ik teveel van je…
Rafika: dank je Riad… je heeft me zoveel steun…
Riad: jij hebt me veel meer gegeven… fluisterde hij
Ik omhelsde hem en hij hield me even vast, mijn hoofd tegen zijn borst gedrukt, zijn ogen gesloten..vervolgens tilde ik mijn hoofd op en keek in zijn lief gezicht dat zo vol liefde was en ging op mijn tenen staan om hem een kus te geven. Zijn toewijding, liefde, steun maakten hem tot de knapste man ter wereld. Hij sloeg zijn handen om mijn middel en drukte me heel dicht tegen zich aan terwijl hij zijn mond naar mijn hals bracht…zijn kleine kusjes deden een golf van opwinding door mijn bloed naar mijn hart stromen. Hij deed mijn mijn knoopjes van mijn bloes uit en keek naar me op…zijn ogen trokken me naar hem toe… had ik de kracht om nee… stop te zeggen? Samen bewegen, samen elkaar aanraken, zelfs met een blik en met woorden, was of je probeerde door een mijnenveld te laveren waarin de passie elk moment kon exploderen als we er per ongeluk tegen stootten met een intensere blik of een onschuldige liefkozing. Mijn kleine vingers.. de verraders lieten me in de steek, ze maakten zijn knopen van zijn hemd los en gingen over zijn blote huid… zijn stevig gebouwde borstkas. Hij kuste me op de mond en ging zo lager en lager tot mijn onderbuik… hij haalde diep adem alsof hij elk aspect van me in zijn geheugen wilde prenten. Toen liet hij zijn armen zakken, sloeg ze achter mijn knieën en tilde me op naar het bed. Ik kreeg het plots bang… we hadden het nog nooit gedaan… waarschijnlijk zag hij die schrik weerspiegeld in mijn ogen…
Riad: ik doe het rustig aan…
Hij gaf een gevoel van vertrouwen…
Riad: ontspan je…
Hij kuste me zacht en vol op mijn lippen.. vervolgens gleden zijn handen naar de sluiting van mijn bh… zijn lippen liefkoosden mijn borsten en gingen zo door naar mijn buik en navel…
Riad: je bent zo mooi schatje… fluisterde hij op een hese toon…
Hij knoopte mijn broek los en trok hem omlaag gevolgd door mijn slipje…Toen hij zijn hoofd ophief en mijn hele lichaam aandachtig bekeek voelde ik me beschaamd… Ik zag het genot, de verbazing en vreugde in zijn ogen. Hij boog zijn over me heen, plaagde me met zijn lippen en zijn vingers terwijl ik zijn broek uit deed…gevolgd door zijn boxer…zijn harde lid drong tegen me aan terwijl hij me kuste. Zijn tong speelde mijn tong. En ging vervolgens verder over mijn heel lichaam…Mijn eigen nieuwsgierigheid en opwinding zorgden ervoor dat ik mijn zelfbeheersing ging verliezen. Alarmbellen werden overstemd door het tromgeroffel in mijn hart. Verlangen en wellust marcheerden van mijn dijen naar de achterkant van mijn hals en naar mijn lippen. Hij spreidde mijn benen met zijn benen en ging ertussen liggen… dit was het moment… Ik zou een vrouw worden… zijn geslachtsdeel drong in me… ik voelde een vlijmscherpe pijn…mijn god… ik wou stop roepen, maar mijn stembanden waren geblokkeerd… hij stootte hard tegen me aan… ik liet hem begaan terwijl de tranen over mijn wangen gleden…
Hij rolde van me af en ging op zijn rug liggen…ik ging op mijn zijkant en stapte vervolgens het bed uit… mijn geslachtsdeel piekte zo erg.. het deed pijn…ik liep de badkamer in en sloot mezelf op…
Was dit ontmaagd zijn??? Ik hoorde plots een luide bons op de deur.. gevolgd door Riad’s stem..
Riad: Rafika… Rafika schatje… doe open..
Rafika: laat me met rust Riad… aub
Het bloed gleed langs mijn binnendijen naar mijn voeten… ik hoorde het wel vaker… dat ontmaagd zijn was gewoon veel te gestoord. Bij bepaalde deed het niet zo pijn, bij bepaalde ging het enorm steken, net als bij mij het geval was. Of lag het aan Riad? Tuurlijk wel.. hij stelde me gerust… en tog deed hij wat hij zelf lekker vond… hij bouncde maar op los!!
Riad: Rafika!!! Doe die deur open of ik zweer je ik stamp die in!!
Rafika: ach rot tog op…zei ik stilletjes… ik had nix om, dus nam ik een badjas die tot mijn knieën kwam..
Ik opende de deur stilletjes en ging snel aan de kant tegen de muur…Riad kwam meteen binnen in een boxershort en keek me aan… ik keek naar beneden, wou hem niet zien… zijn ogen gingen automatisch naar mijn benen… waar sporen van bloed te vinden waren..
Riad: oh myn god… zei hij hees met zijn hand voor zijn mond…
Hij wou dichter naar me toe komen… maar ik schoof weg….
Riad: aub schatje doe niet alsof ik een monster ben… het spijt me…
Rafika: je dacht alleen aan jezelf… ik dacht dat ik erop kon vertrouwen, maar check hier wat je gedaan hebt.
Het bloeden was inmiddels gestopt. Ik klapte de wc bril toe en ging erop zitten… ik had krampen en gepiek in mijn geslachtsdeel. Riad kwam voor me knielen…
Riad: schatje wollah het spijt me… aub… geloof me…
Hij nam mijn gezicht in zijn handen en dwong me naar hem te kijken… mijn gezicht was wel naar hem gericht, maar mijn ogen draaiden zich de andere kant op…
Riad: rafika, wollah ik schaam me voor mijn actie, ik
Rafika: ik wil met rust gelaten worden…
Hij zweeg en keek me aan… hij stond op en liet een diepe zucht…
Riad: ok als je het zo wilt.
Mijn tranen branden achter mijn oogleden.. ik wou en zou ze niet laten gaan bij zijn bijzijn. Hij verliet de badkamer en k bleef er zitten… mijn tranen gaf ik nu de vrije loop. Alles is gewoon scrued voor mij. Gewoon mislukt alles bij mij. Zelf mijn leven kan ik niet eens op orde houden. Ik hoorde na een paar minuten de voordeur van de kamer dichtbonken… hij was weg…dat was overduidelijk en dat in een woedende bui, dat te merken aan de manier hoe hij de deur dicht sloeg. Ik besloot een douche te nemen. Het was tenslotte 23 uur. De waterdruppels gleden over mijn lichaam en verwarmden die. Het bloed mengde zich in het water die lichtrood werd. Dat schrok me wel effe af, eerst dacht ik dat het weer begon te bloeden, maar blijkbaar niet. Ik droogde me af en kleedde me aan… ik meende iemand binnen te horen komen, maar toen ik in de kamer ging was dat blijkbaar alleen maar fantasie. Want er was niemand.. ik keek op de klok kwart voor 12 en riad was nog steeds niet terug gekomen. Ik voelde minder pijn maar had wel nog moeilijkheden met lopen, aangezien het nog prikte. Ik kroop mijn bed in en verborg mijn gezichtje in de dekens… jarebie… wat zal u van mijn leven maken? Wat heeft u in petto voor mij… de dood? Jaaa beter de dood, dan was ik van al deze ellende af… geef me mijn broertje jarebie… of ik overleef het niet. Ik wou slapen, maar kon niet… Riad was er nog steeds niet… ik begon me zorgen te maken. Waar was hij in godsnaam… net toen mijn ogen dicht gingen, hoorde ik het slot in de deur… ik keek vanuit onder de dekens en zag hem.. helemaal doorweken van het regenwater de kamer binnen stappen...
Rafika:
Ik bleef vanonder mijn dekens toekijken… hij liep meteen door naar de badkamer en ontdeed zich van zijn kledij. Hij had een zak in waar hij waarschijnlijk kleren in had…ik hoorde het water in de douche lopen en ging ervan uit dat hij zich aan het wassen was. Pfff wat moest ik doen, zeggen? Moest ik doen alsof ik nog lag te slapen? Of moest ik tegen hem praten, moest ik me excuseren? Of moest hij het doen. Ik lag er maar over te tobben, tot hij de badkamer uitkwam in een boxer. Hij woelde met een handdoek door zijn haren, die hij droogde. Ik kneep mijn ogen toe, want stel je voor hij ziet me. Hij kwam naast me liggen op bed… gelukkig was ik met mijn rug naar hem toegedraaid. Eerlijk, ik wou dat hij me wakker zou maken… en nogmaals sorry zeggen, dan zou ik meteen plooien… want had hem nodig. Ik hield hartstikke veel van hem, en wist goed genoeg dat je ieder moment met je geliefde moet koesteren, want het kan altijd de laatste keer geweest zijn. Hij kwam gebogen over me… en ging met zijn handen door mijn haren…
Riad: schatje van me… het spijt me… fluisterde hij, alsof hij wist dat ik wakker was..
Rafika: Riad…. Zei ik stilletjes
Riad: ben je wakker schatje?
Rafika: ja…
Ik draaide me naar m toe en keek hem aan… hij kwam schoof dichter bij me en ging met zijn vinger over mijn gelaat.
Riad: sorry lieverd, wollah het spijt me… het is alleen… ik verlangde zo naar je… we hadden het nog nooit gedaan, zodat ik helemaal geen controle meer had over mezelf… het spijt me wollah…het gebeurt niet meer…
Rafika: shhtt.. zei ik met een wijsvinger over zijn lippen… ma3lish… ik hou van je…
Hij keek me liefdevol aan en kwam dichter met zijn gezicht naar me toe… het leek net slowmotion.. zijn ogen keken eerst diep in de mijne, waarvan hij zijn lippen vervolgens op de mijne plaatste. Zo teder, zo lief… zoo lekker…
Rafika: schatje..
Riad: hmm
Rafika: waar ben je zojuist geweest?
Riad: nou… ik wou bloemen halen… maar jah alles is gesloten… dus heb ik in een bloementuin, rozen willen plukken, maar heb mezelf pijn gedaan, weet je en Trok die blaadjes af in plaats van de stengel…
Rafika: hahahahhaha je spoort niet hahahaha
Riad: hehehe ik weet… u make me crazy.. dat weet je tog..
Ik gaf m een kus… voor zijn lieve actie die hij deed…
Riad: euhm.. rafika… hoe gaat het nu..
Rafika: hoezo?
Riad: je weet wel..
Rafika: nee hoezo
Ik wist wel wat hij bedoelde plaagde hem alleen wat
Riad: met je weet wel, komaan rafika.. je weet wat ik bedoel
Rafika: neej weet ik niet
Riad: pfff ok bloed het nog onderaan?
Rafika: hahahahahhaha
Riad: pffff ok is goed is goed, overdrijjjjvvveeeeennnn
Rafika: neej schatje, het gaat beter…
Riad: ok.. sorry lieverd wollah sorry
Rafika: safie ma3lish zand erover ok?
Riad: hou van je, wollah zielsveel
Rafika: ik ook poepie, ik ook…
We gaven elkaar nog een lange kus… ik ging in zijn brede armen liggen en zo vielen we in slaap…
De volgende ochtend werden we weer vroeg wakker, ik hoefde geen tweemaal te zeggen aan riad wakker te worden, hij werd meteen wakker na de eerste roeping, meteen de badkamer in. Hij nam een lange douche en ging vervolgens bidden, dat deed ik na hem ook. Hij had gisteren ook wat kleren voor mij gebracht, die ik meteen aan deed na mijn douche. Vervolgens vertrokken we weer naar het ziekenhuis… om mijn broertje te bezoeken..
Zo ging het heel de week verder, Riad en ik hadden nog 2 maal geslachtsgemeenschap, aangezien het nog wat prikte en we steeds laat en afgepeigerd toe kwamen. Dit was onze laatste dag in parijs. Mijn broertje zou overgebracht worden, hij was nog steeds niet wakker geworden, maar wel hadden ze een paar infusen weggehaald. Dus dat betekende beterschap. Alhamdoulilah mijn gebeden werden verhoord. In Antwerpen toegekomen gingen we meteen mee naar het ziekenhuis. Mijn ventje Riad, stond me keer op keer bij, ik vond het zo lief van m. nadat we een tijdje bij mijn broertje doorgebracht hadden, vroeg Riad me om bij zijn ouders langs te gaan… ik wou eerlijk gezegd niet… maar deed het tog, omdat hij ook zoveel voor mij heeft gedaan deze laatste week. We kwamen toe bij zijn familie en stapten samen af… we liepen hand in hand naar de deur en belden aan…
Vader: Aslam 3aleikoom mijn zoon en dochter….
Wa3aleikoom salam zeiden we op onze beurt..hij had duidelijk medelijden met mij. Maar dat wou ik niet. Gewoon normaal doen, anders maakten ze het erger. We liepen verder de woonkamer in en troffen de moeder aan in de woonkamer… ze stond meteen recht en nam Riad in haar armen
Moeder: mijn zoon…. Koolshi lebes…
Ik keek gewoon naar beneden, was dit wel gewoon, mij zou ze helemaal geen aandacht geven, niet dat het me iets deed, was het gewoon zoals ik al zei.
Moeder: mijn kind…
Ik keek niet op want dacht echt niet dat ze tegen mij bezig was… tot ik haar handen op mijn schouders voelde… ik keek geschrokken op en zag een traan uit haar ooghoeken ontsnappen. Oh my god… mijn schoonma, die huilde??? En mij bij mijn schouders nam…. Is dit realiteit of was dit maar een droom… ik had zin om mijzelf ff te knijpen om na te checken of dit echt wel aan het gebeuren was.
Moeder: ach mijn dochter… Allah y sabark… Allah y rhamhoom…
Bij deze woorden, kwam het weer allemaal bij me op… het moment… het verdomd moment waar alles fout liep. De tranen liepen ook over mijn wangen… en voor ik het besefte begon ik luidop te schokken en sloot mijn schoonmoeder me in haar armen…
Rafika:
Moeder: sshttt safie mijn kind… safie…
Ik snikte mijn laatste tranen weg in haar armen en maakte me los uit haar omhelzing. Ze keek me enorm zielig aan…
Moeder: het spijt me mijn dochter.. het spijt me voor alle leed die ik jou heb aangedaan. Het was niet mijn bedoeling. Het spijt me : begon ze Ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven.. snik snik…
Rafika: ik vergeef jou… ma3lish… het is het verleden…
Moeder: dank je.. shokran mijn dochter shokran…als je iets nodig hebt, wij zijn er voor jullie.. allebei… wat er jou ook maar mankeert, wij zullen ons best doen om het te vervolledigen. Raki b7al bentna ( je bent net ons dochter)
Ik geloofde mijn ogen en oren niet… ik zweer jullie ik dacht dat ik aan het dromen was. Maar het was allemaal realiteit. Jammer dat het in het verleden zo heeft moeten lopen, maar we zijn in het heden, de toekomst, hopelijk met veel vreugde... Mijn ouders en broertje hebben hun plaats in Aljanah incha Allah, het paradijs.. incha Allah weggelegd voor iedere moslim/moslima in onze samenleving. Ik nam plaats op de bank en Riad kwam naast me zitten. Hij had rode ogen… meskeen hij heeft ook gehuild, het was dan ook een sentimenteel moment. De rest van de avond verliep gezellig… nou natuurlijk zal het nooit meer zijn zoals het ooit was met mijn ouders erbij. Die sfeer, zal ik nooit meer in heel mijn leven mogen meemaken. Net toen we gingen vertrekken kwam Khadija binnen met een luidruchtig kabaal. Ilham stapte de woonkamer binnen met lange kleren en een hoofddoek op..??? moest wel eerlijk toegeven het stond haar prachtig. Natuurlijk nog steeds het zonnebankhuidje en de kleurlenzen.. maar met een correcte hoofddoek op. Het was dezelfde styl kleding zoals ik droeg. Alles gecombineerd.
Moeder: Asalam 3aleikoom
Ilham kwam meteen naar de moeder en vader en kuste hun hand, mij gaf ze een vluchtige hand en Riad natuurlijk een hartelijke handdruk..
Ilham: lang niet gezien zei ze kijkend naar Riad
Riad: jah inderdaad niet… zei hij op zijn beurt net alsof hij geïnteresseerd was.
Khadija kwam naar me toe, ze gaf me vier kussen en condoleerde me… niet dat ze vriendelijk deed ofzo, het was alsof ze moest. Ze deed het met tegenzin. Ik bleef beleefd en dankte haar. Ik keek naar Riad met het teken dat we zouden vertrekken, maar hij knikte slechts en ging verder praten met zijn moeder… maar keek af en toe naar Ilham… woede begon in me op te borrelen. Dit is tog weer niet een begin, van wat maanden geleden bijna een jaar gebeurd was?
Rafika: Almoheem… we gaan er dan maar vandoor, zei ik opzettelijk luid. Ik stond recht en liep richting zijn moeder die meteen recht stond om me te groeten
Moeder: is goed mijn dochter, kom maar langs, wanneer je er behoefte aan hebt. En als je iets nodig hebt twijfel niet van aan me te vragen, ok?
Rafika: ok khaltie… shokran bezaf… zei ik welgemeend
Ik groette de vader met een handdruk, khadija met 4 kusjes en Ilham een vluchtige hand, zoals ze bij mij deed. Ik behandel altijd mensen zoals ze mij behandelen. Reed kwam mij gewoon achterna kwa het groeten, dus Ilham bleef weer eens met haar domme praat plakken aan hem en hij antwoorde gewoon doodleuk terug. Ik liep door naar de auto en ik zweer jullie ik ging bijna meteen aanzetten en weg gaan. Dan komt hij maar lekker te voet naar huis. Ik had alleen de sleutels niet. Ik bleef leunen tegen de auto en na een vijf minuutjes kwam hij pas buiten. Hij keek me aan en wist meteen dat ik pissed off was; Maarrrr hij moest niet tegen me praten, echt niet. Mij gewoon met rust laten, just back off… we stapten allebei de auto zwijgend in. Net toen we de straat uitreden begon hij ze3ma te praten
Riad: lief he van mijn moeder?
Rafika: hmm
Riad: je moet dan maar vaak bij haar langs gaan als je behoefte hebt aan een gesprek.
Rafika: hmm
Hij had waarschijnlijk door dat ik niet wou praten dus hield hij gewoon zijn mond. Ik keek de hele rit naar buiten en gaf hem geen 1 blik of woordje waardig. We reden naar het huis van mijn ouders waar we in zouden verblijven. Daar aangekomen stapte ik meteen uit en liep richting het huis. Ik ging binnen en deed de deur toe. Natuurlijk te hard (niet opzettelijk) zodat Riad niet meer binnen kon. Ik liep net naar de keuken toen ik de bel hoorde… pfff die bel… het haalde zoveel herinneringen op. Zelfs onze familie geur hing nog in dit huis. Ik opende de deur en Riad keek me beledigd aan.
Riad: wrm gooi je zomaar de deur toe?
Rafika: deed ik niet met opzet.
Ik draaide me om en liep weer naar de keuken… ik nam plaats aan tafel en nam mijn hoofd in mijn armen…de brok in mijn keel werd steeds harder zodat ik ging huilen. Mijn tranen wilden maar niet op raken. Pfff wat deed het pijn, wat deed het pijn om niemand om je heen te hebben die je jaaaaaren gewoon bent. Waarmee je bent opgegroeid. Riad begon weer vanzodra hij de keuken binnenstapte.
Riad: wat is er nu weer met jou, wrm doe je weer zo boos tegen me
Hij zag niet dat ik huilde…
Riad: je loopt hele tijd met je zuur gezicht rond en spreekt me niet eens aan, en nog op de koop toe gooid ze de deur voor mijn gezicht dicht.
Ik stond recht en keek hem aan
Rafika: laat me met rust Riad… ik heb hier geen zin in… laat me gewoon met rust. Jouw gezeik en jou geslijm aan dat ene wijf kan me gestolen worden, een vrouw waarmee je het bed hebt gedeeld, terwijl je getrouwd was met mij, ze haalde ons uit elkaar en nog spreek je tegen haar alsof er totaal nix is gebeurd? Is jouw interesse weer aan het aanwakkeren nu ze de hoofddoek draagt? Ben je daardoor alles vergeten? Heb je dan niet gezien hoe ze tegen me bezig was? Of nee… jij was natuurlijk weer verblind dat je niet eens meer wist waar je was. Laat me gewoon met rust, als je naar dr toe wilt, dan ga je maar, ik geraak er stilletjes aan wel aan gewend dat mensen me verlaten. Je hoeft zelf niet voor de tweede maal vreemd te gaan, verlaat me gewoon en je bent vrij.
Ik was boos, ik zat vol zelfmedelijden en had o zo’n zin in dood gaan op dat moment. Hij bleef me maar aankijken, ik zag wel aan zijn kaakspieren dat hij boos, woedend werd door mijn woorden, maar hij hield zijn mond dicht. Ik liep langs hem en ging in trage stappen naar boven. Hij keek alleen maar toe en bleef verder zwijgen. Ik durfde niet in mijn broertje of ouders kamer gaan, want zou een zenuwinzinking krijgen. Ik liep in plaats daarvan naar mijn kamer en plofte op mijn bed. Ik hoorde de deur hard toe knallen… hij was weer weg… wie weet naar die ****? Ik begon luidop te huilen en jammeren… ik zal dit niet aankunnen, dit is me teveel jarebie…Eerst mijn ouders en broertje dan Riad… iedereen gaat bij me weg. Mijn broertje moet het halen… mijn kleine Aziz..
Riad:
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
W
Ik was woedend. Ok ik begrijp dat ze net haar ouders verloren is. Dit moest wel een harde knal zijn voor haar. Het waren net ook mijn ouders… maar als het hun tijd was dan was het hun tijd? Geen 1 mens die daar nix aan kan veranderen. Ilham zag er vandaag heel mooi uit, en ja zoals Rafika zei ik was vergeten wat ze mij en haar heeft aangedaan. Ik deed vriendelijk tegen haar, want ze verblindde me weer met haar schoonheid. Vanzodra ik uit dat huis was, dacht ik weer helder en zag ik het meest dierbaarste op de hele wereld wachten op mij aan de auto. Ze keek nors voor zich uit. Oh myn god… ik probeerde goed tegen haar te praten, maar ze antwoordde heel vaag. Dus zweeg ik maar, ik wist dat ik haar dan gewoon met rust moest laten, anders zou het erger worden. Thuis aangekomen stapte ze meteen de auto uit alsof ze op hete kolen zat. Ze liep het huis in en gooide de deur dicht??? Ik belde aan, was echt boos. En dat liet ik ook weten. Ze liep ongeïnteresseerd weg naar de keuken en ik volgde haar uiteindelijk. Ik ging door het lint tegen haar, zag niet dat ze aan het huilen was tot ze die vage, stomme woorden tegen mij zei. Ik was woedend, wollah ik wou haar door elkaar schudden alsof ik die woorden uit haar hoofd wou halen. Maar liet haar gewoon doen. Ze is in een rouwperiode en ze weet niet wat ze zegt. Het kwetste me wel. Bijna alsof haar liefde voor mij gestorven was. Ze gaf me vrije keuze of ik bij haar wou blijven al dan niet mocht ik naar Ilham??? Wat moet ik met ilham? Ok ze is een mooie vrouw, maar dat is het dan ook. Pfff Sheitan ook… ik had zin om na te denken dus ging ik het huis uit. Ik stapte mijn auto in en reed weg naar een park dichtbij.
Riad:
In het park aangekomen nam ik plaats op een bank. Het was donker…de sterren fonkelden aan de hemel. Ik liet een diepe zucht en dacht aan hetgeen er net gebeurd was. Wrm sprak ze zo tegen me? Ilham kan me geen moer schelen. ik deed inderdaad geïnteresseerd maar ik zeg je ik wist niet eens waar ik mee bezig was. Het feit dat ze een hoofddoek droeg, maakte haar aantrekkelijk en puur. Maar dan nog, ze had iets ergs geflikt… of tog we hadden het samen geflikt. Ik had mijn vrouw bedrogen :s jah ik schaam me er nog steeds voor. Maar alhamdoulilah dit hoofdstuk is afgesloten en ze heeft me ervoor vergeven. Ik keek verder het park in en zag een bekend iemand praten met een jongen. Ook een vriend van me. Mijn nieuwsgierigheid kwelde me, ik wou weten wie het was want had al een ferm gevoel dat het Ilham was. Ik stond recht en liep richting het paar.
Riad: Salam Hassan
Hassan: eyyy Riad, alles goed mattie
Ik zag nu dat het Ilham was. Owww hoofddoekje vloog waarschijnlijk weg
Riad: ewa Ilham, waar is je hoofddoek gebleven meid?
Ilham: euhm…
Hassan: kifach, hoofddoek? Draag je dan hoofddoek ofwat? En wat is haar naam zei je?
Riad: Ilham en ja normaal draagt ze hoofddoek, noujah…
Hassan: aaaa lmasgoota, dus je naam is niet asmae??
Ilham: jewellll.. ik ken die persoon niet eens
Riad: jaaaa mens shoofie ik ga je een raad geven, wollah blijf uit de buurt van mijn zus, dat jij zo’n smerig type bent wil nog niet zeggen dat je mijn zus haar hoofd op hol moet doen slaan. En zorgen dat ze ook zo iemand word,
Ilham: wat zijn dat je zaken met wie je zus omgaat?
Riad: wollah ik meen het ilham, als ik je nog 1 maar dan ook 1 maal zie in mijn ouders huis, ik gooi je eigenhandig buiten… ewa let op mij woorden
Hassan bleef ongelovig kijken en luisteren.
Riad: lmoheem Hassan thalla man en kijk uit met wie je iets aanpapt…dit is vergif makker… lay3own
Ik draaide me om en liep weg naar mijn auto… tfoeeee 3la kutwijf man… shitttttt ik hoorde hun beide nog kibbelen achter mij maar dat ging mij niet aan. goor wijf. Ik stapte mijn auto binnen en keek voor me uit… lmosiba kehla… dacht ik..
Rafika:
Ik voelde me schuldig, verdrietig, noem maar op… mijn benen schoven automatisch van het bed en zo naar de gang… ik liep richting de kamer van mijn ouders… en deed de deur voorzichtig open. Wrm kwel ik mezelf? Wrm doe ik dit mezelf aan? maar tog… tog wou ik het gevoel hebben dat ze er nog steeds waren. Ik wilde hun ruiken… voelen… de geur kwam mij tegemoet vanzodra ik een stap zette in de kamer… tranen stapelden zich op in mijn ogen en begaven zich op mijn wang naar mijn kin.. ik liep als een bezetene naar de kast en schoof die open… mijn vaders hemden lagen mooi geplooid op de rek. ik nam er eentje uit en ging eraan ruiken… vervolgens nam ik een kleed van mijn moeder die ik tegen me aan perste…terwijl de tranen maar bleven lopen. Ik begon te jammeren…wrm ik??? Wrm moet mij dit gebeuren? Ik zakte door mijn knieën en begon te huilen… ik huilde… schreeuwde om mijn ouders en broertje… hoe moet ik dit verder doen??? Ik had geen ouders jarebie… allebei waren ze weg.. voor eeuwig en altijd… cheitan Allah y na3lo begon zijn zegje in mijn gedachten … “wrm nog leven? Aziz haalt het ook niet…dan blijf je helemaal alleen over. Riad gaat wel naar Ilham… en jij blijgt rotten in dit huis…. Wrm leven? Maak jezelf van kant…dan ben je weer bij je ouders en broertjes… weer 1 gezin”. Natuurlijk… natuurlijk wrm zou mijn broertje het halen? Hij was er erg aan toe… en ik las wel in tijdschriftjes over zo’n gevallen, dat ze leven net als een plant… steeds zuurstof en voeding aanschaffen via infusen. Ik stond recht en liep de kamer uit… het was alsof ik gek werd… het bleef me volgen, zelfmoord is de enige optie, zo ben ik van alles verlost… Ik liep al jammerend de trappen af en liep voorbij de voordeur… ik schuifelde naar de keuken, deed de besteklade open en haalde er een breed scherp mes uit…op dat moment hoorde ik de voordeur dichtklappen…
Riad:
Ik had een raar gevoel door me heen… ik had Rafika alleen thuis gelaten, en dat mocht ik niet doen, meskeena…Ik startte de auto meteen en reed richting huis… ik had een naar gevoel…dus liep ik sneller naar het huis toe. Ik opende de deur en stapte binnen. Ik hoorde haar snikken…jammeren… mijn hart ging tekeer….ik hoorde het geluid van de keuken komen… ik snelde er naar toe en zag Rafika met een mes in haar handen… ze keek me zielig aan… en richtte de mes naar haar keel… arebie… ik stond vastgenageld aan de grond, het was alsof ik niet geloofde wat ik zag.
Riad: Rafika… Rafika schatje wat doe je… ik begon spontaan te huilen…dit was echt akelig om te zien…het was zo angstaanjagend…
Rafika: ik wil dood…snik snik…
Riad: schatje ik hou van je… laat me niet alleen… aub….
ik kwam met kleine stappen dichter…’schatje geef me dat mes… aub geef het me’… ze keek me aan en haalde uiteindelijk het mes weg…ze gooide het op de grond en verschool haar gezicht in haar handen, ze huilde het uit. Ik klemde mijn armen om haar heen en kuste haar hoofd talkeren… Alhamdoulilah…ze had het niet gedaan.
Riad: ik hou van je lieverd, en laat je nooit van mijn leven in de steek…
Rafika: en Ilham?
Ik nam haar kin in mijn vingers en dwong haar naar me te kijken
Riad: zeg die naam nooit meer… ik hou van jou, niet van ilham??? Waar haal je het lieverd, ik wil mijn leven met jou spenderen…wil jou schatje, alleen jou… ok?
Ze keek me aan en ik haar… haar mooie ogen… mooi gevormd neusje en zachte volle lippen…. Ik hield van haar… dat was een feit. Ik ging dichter naar haar toe en drukte mijn lippen op de hare…ze kus te me terug en klampte zich aan me vast… ik voelde haar lichaam rillen… van de kou, de schrik… ik weet het niet… ik nam haar in mijn armen en ging met haar naar de bank… ik legde haar languit en ging naast haar liggen…mijn handen streken door haar haren heen… ze ademde eerst heftig maar uiteindelijk rustig… ik kuste haar af en toe… en fluisterde haar lieve woordjes toe…dat tot ze in slaap viel…
Rafika:
Ik zag hem huilen… de schrik in zijn ogen weerhield me te doen wat ik wou doen, namelijk zelfmoord. Hij houd van me… en smeekte me op te houden. Ik gooide de mes in de grond en herhaalde steeds “astagfieroelah” hoe kon ik dit doen, Haram…ik had bijna een zonde gepleegd die onmogelijk te vergeven is... Jarebie tsmehlia… vergeef me Allah… ik begon te huilen… had zo’n spijt, waar was ik tog met mijn hoofd?… wat gebeurt er allemaal met me… ik haat mijn toestand…riad nam me meteen in zijn armen ik voelde me zo goed bij hem… zoooo veilig… zooooo super gewoon… ik hou van hem, kan het wel duizend maal blijven herhalen, meer dan dat ik van mezelf hou. Wie had er ooit gedacht dat we zo ver zouden raken? Eerst konden we elkaars hart wel opeten… maar nu… we kunnen niet meer zonder elkaar. Ik voelde me koortsachtig, bang… samen op de bank viel ik in slaap… het voelde zo hemels aan..
RAfika:
Ik voelde een zachte kussen onder mijn hoofd en nek … de zon scheen in mijn ogen mijn ogen gingen automatisch naar het ander gedeelte van het bed. Hij was er niet meer… ik kreeg eerst een bang gevoel, had hij me tog verlaten, was het een droom?? Die zelfmoord actie van me?? Ik wou net rechtstaan toen ik Riad in een boxer de kamer binnen zag wandelen met een dienblad..
Riad: sbahnoor schoonheid
Rafika: sbah lgeer zei ik blij… ik keek hem aan als een domme verliefde tiener
Riad: ik heb het ontbijd naar hier gebracht,
Rafika: oww had je niet moeten doen, ik zou wel naar beneden komen
Riad: ma3lish schatje… voel je je beter? Vroeg hij bezorgd
Ik knikte slechts, schaamde me voor mn actie van gisteren en dat had hij blijkbaar door
Riad: ik hou van je schatje, doe dat nooit meer… ok?? Hij keek me zielig aan… het deed me bijna huilen
Rafika: sorry… ik … ik weet niet wat me bezielde… ik dacht dat je weg was… voor altijd, iedereen verlaat me riad
Riad: ik nooit… nooit van heel mijn leven wijk ik van je zij… doe jij dat maar nooit meer opnieuw, van mij geraak je tog noooit meer af.
Rafika: hou van je riad
Riad: ik ook schatje… ik ook
Hij kuste me lief en teder…
Rafika: maar, wacht ff het is tog de eerste werkdag? Oh myn god
Riad: nene maak je geen zorgen, daarvoor heb ik allang gezorgd… we krijgen verlenging… ik begin overmorgen, wil nog wat tijd met je doorbrengen
Na het ontbijd namen we samen een douche…eerst lagen we samen heerlijk in bad daarna wasten we elkaar gewoon af… schept een band zeggen ze
Toen we aangekleed waren besloten we bij mijn broertje langs te gaan. We stapten samen de auto binnen en reden naar het ziekenhuis. Daar aangekomen gingen we meteen binnen en onmiddellijk naar de juiste verdieping. Ik had een naar gevoel, het was alsof er iets ging gebeuren, kriebels in mijn buik…net alsof ik riad ging terug zien van een lange reis ofzo… zo’n gevoel… vanzodra we de lift uitstapten zagen we een reeks verpleegsters en de dokter snel de kamer van mijn broertje binnen gaan… mijn hart zakte in mijn schoenen…jarebie… ik kneepte in de hand van Riad en legde de andere hand op mijn hart…. Jarebie algair incha Allah
Riad:
Ik zag dat ze rustig ademhaalde.. ze was in slaap gedompeld. Ik nam haar voorzichtig in mijn armen en nam haar naar boven. Ik dekte haar goed toe en bekeek haar slapend gezichtje… ik had geluk met zo’n schoonheid.. zowel innerlijk als uiterlijk, ik had ze allebei gekregen… voor iemand als ik? Iemand die niet anders dan meisjes harten brak, was ik het niet waard. Maar tog dank ik Allah ervoor. Ik bid steeds voor vergiffenis. Men zegt dat al hetgeen je zelf doet het overgaat op je kinderen of naasten waarvan je houd. Ik hoop dat dat niet het geval is bij mij. Layster. Ik liep de badkamer in en poetste mijn tanden. Ik kleedde me uit en gleed onder de dekens naast mijn roosje. Na lang staren viel ik in slaap…
Ondanks het moeilijk in slaap vallen was ik vroeg wakker. Vroeger dan mijn schatje. Normaal gezien moest ik werken, maar ik belde het bedrijf op en melde mezelf en rafika ziek. Ik legde de situatie uit en ze gaven Rafika nog een extra week. Ik zou dan overmorgen beginnen. Zal eerlijk zijn, ik vertrouw haar nog niet alleen in het huis. Strax haalt ze weer een mes en doet ze zichzelf iets aan. ik zou dood gaan van verdriet. Ik begon met het klaarmaken van een ontbijd en bracht het naar boven. .(jammer dat dat?Haar verwennen was mijn plicht, het is tenslotte mij vrouwtje alleen bestaan in verhalen hehehe, back to the story) ze was wakker… nadat we hadden ontbeten gingen we naar het ziekenhuis, ik bekeek haar zijdelings in de auto…ze was ver weg met haar gedachten…meskeena.. ze was een sterke vrouw, ze had bijna iedereen verloren, en nog stond ze er. Mijn sterk wyfietje… bij een stoplicht gaf ik haar spontaan een kus op de wang.. ze keek me met een flauwe glimlach aan en richtte haar ogen weer op de weg…
Daar aangekomen, gingen we meteen naar de 4de verdieping. Verpleegster en dokter wrongen door de deur naar binnen… wat is er gaande??
Rafika:
Ik liet tenslotte riad los en zette het op een lopen. Daar aangekomen zag ik de dokter als verplegers gebogen over het tenger lichaampje van mijn broertje… oh nee… oh nee jarebie… mijn ogen vulden zich met tranen…ik voelde riads armen om me heen…. Mijn god… ik dacht echt dat hij dood was.. maar toen ik zijn piepstemmetje hoorde… voelde ik een enorme blijdschap…tevredenheid, een opluchting ging door me heen.
Rafika : Aziz?? Azizje mijn jongen?? Zei ik met een trilstem… de tranen liepen over mijn wangen… tranen van geluk. Hij sprak mijn naam uit… ik bleef gefascineerd luisteren… ongelooflijk gewoon…
Aziz: lafika…
De verpleegsters gingen aan de kant… en ik nam zijn klein handje vast…
Rafika: salam lieve jongen… hoe gaat het met jou… zei ik al snikkend
Aziz: ik heb pijn lafika
Rafika: waar schatje
Hij wees naar zijn hoofd
Dokter: ja dat kan zijn, de enorme klap… en het uitkomen van de coma… we gaan hem pijnstillers geven, want het kan een dagje duren
Rafika: ok is goed… en ik keek weer mijn broertje aan
Aziz: lafika… lafika…. En hij begon te huilen…oh mijn god??? Wat gebeurd er?
Rafika: sshttt schatje ik ben bij jouw lieverd….
Aziz: mama…mama lafika… ik wil mama…. Snik snik….mama had pijn… en Omal ook… ik was bang lafika….ik wil omal… snik snik
Ik huilde met m mee… ons verlies…een verlies dat hard te verduren valt. Jarebie hoe moest ik hem uitleggen dat ze er nooit meer zullen zijn?
Rafika: schatje… rustig lieverd… mama, omar een papa zijn bij Allah lieve schat…ze kijken naar ons schatje…ze zitten in de hemel…
Met een pruillipje keek hij me aan…een traantje baande zich een weg van zijn oog naar zijn oor…
Aziz: wlm komen ze niet naal hiel lafika? Heel snel, ik wil mee gaan met mama…
Rafika: ze kunnen niet schatje… ze moeten daar blijven…ik zal voor je zorgen… rafika zal voor je zorgen…
Traantjes bleven lopen maar dan zonder geluid… mijn klein zieletje…hij begreep er nix van. De dokter liet ons alleen en beval een verpleegster pijnstillers te geven. Ik bleef de hele dag bij m…Riad vroeg me iets te gaan eten met hem, toen aziz sliep, maar ik wou bij m zijn, ik dacht niet aan eten. Ik zei dan ook dat hij mocht gaan eten als hij honger had. iK blijf bij mijn broertje. Je weet maar nooit. Riad vertrok naar huis en kwam in de loop van de namiddag terug. Aziz werd niet meer wakker, hij sliep goed door. Ik begon er al in te geloven dat hij weer in coma was gevallen toen zijn oogjes knipperden… en hij naar water vroeg. Ik gaf hem te drinken en hij slurpte het in kleine slokjes binnen.
Zo verliep het de volgende dag ook. Ik had niet echt contact met Riad. Hij maakte steeds het eten klaar en ruimde het huis op. Maar ik at nix van wat hij klaar maakte. Ik was te druk met mijn broertje bezig, druk bezig met mijzelf druk te maken.. hij sprak niet, at moeilijk, kortom hij was een andere Aziz, nix meer overgebleven van die vrolijke kleine jongen. Het was alsof hij in zijn eigen wereldje leefde. Snachts ging ik laat slapen. Riad vroeg me steeds mee te gaan maar ik had geen zin, had behoefte om alleen te zijn. Dus ging hij vroeg slapen.
De volgende dag voelde ik twee zachte lippen op mijn voorhoofd, ik keek op en zag riad helemaal aangekleed bij me zitten…
Riad: sbahnoor schoonheid
Rafika: hmmm sbahlgeer..
Riad: ik ga werken lieverd, bel me als er iets is, waga
Rafika: hmm ja is goed. Kom je thuis eten deze middag?
Riad: neej ik kom wel naar ziekenhuis dan gaan we samen eten waga?
Rafika: ik weet niet….
Riad: schatje we hebben nauwelijk contact deze dagen..
Rafika: sorry maar mijn broertje komt voor… zei ik geïrriteerd
Hij keek me slechts aan en stond op. Hij gooide de deur van de slaapkamer toe en weg was hij. Ik hoorde zijn auto nog wegscheuren…en had meteen spijt van mijn woorden…
Vandaag plaatsten ze mijn broertje weg van het intensief en gaven ze een gewone kamer. De clini clowns kwamen langs en hij glimlachte slechts flauwtjes. De dokter kwam langs en melde dat hij overmorgen naar huis kon. Ook dat maakte hem niet blij nog ontevreden. Hij bleef gewoon luisteren en keek verder naar de televisie… mijn gedachten gingen naar riad… wat zou hij nu doen? Meskeen ik was grof tegen m vanmorgen en inderdaad, we hadden weinig tijd samen door gebracht deze laatste dagen. Ik stelde me voor hoe hij zich wel niet moest voelen. Ik nam mijn telefoon, die ik normaal gezien uit moest zetten maar ok.. en belde hem op….
Ik nam mijn telefoon, die ik normaal gezien uit moest zetten maar ok.. en belde hem op….
De telefoon ging over…1 maaltje, twee malen, … maar niemand die op nam. Ik probeerde het nog maal en nog maal opnieuw, nix. Jah misschien had hij het druk op kantoor, of had hij weer een nieuwe vergadering voor een nieuw project. Mijn broertje sliep rustig verder, dus nam ik me voor te gaan eten bij mijn schoonfamilie. Het was dan ook een tijdje geleden dat ik daar langs was geweest. Ik stapte in in de auto en reed weg.
Daar aangekomen zag ik tot mijn verbazing de auto van Riad geparkeerd. Ow dus was het helemaal geen vergadering, maar gewoon het feit dat hij me negeerde, ewa so bei t… dacht ik boos. Ik belde aan en de vader van riad deed open.
Vader: ahlan ahlan a bentie
Rafika: wa3aleikoom salam 3amie.. alles goed a 3amie,
Vader: lebes lhamdoulilah en met jou mijn dochter,
Rafika: goed alhamdoulilah
Vader: hoe gaat het met Aziz… lebes 3leeh?
Rafika: ewa alhamdoulilah beter dan voordien
Vader: alhamdoulilah alhamdoulilah, Allah y chafeeh
Rafika: amien jarebie…
Vader: amien…
Ik liep verder tot de woonkamer en klopte op de deur voor ik binnenging… de deur vloog open en mijn schoonmoeder verwelkomde me met een zachte knuffel. Dat was ik dus echt niet gewoon. Het deed me eerlijk gezegd wel Heel goed… het gevoel dat ik niet langer buitengesloten was, gezien werd als een indringster. Ze sloot me compleet binnen in de familie. Dat warm gevoel die ik kreeg van mijn ouders(Allah y rhamhoom), werd me hier ook gegeven. Ik keek de woonkamer in en zag niemand zitten. Huh? Riad zou hier tog zitten? Ik hoorde mijn schoonmoeder praten met iemand in de keuken, dus zou dat riad moeten zijn, of Khadiga… maar aangezien zijn auto voor de deur stond zal het wel niemand anders zijn dan Riad. Ik nam plaats in de woonkamer en keek wat dromerig weg, tot Riad voor me iets ging uithalen in de lade. Hmm zelf geen salam?
Rafika: wa3aleikoom salam Riad…
Riad: jah salam… zei hij ze3ma op een manier alsof hij het veel te druk had.
Rafika:zo zo meneer heeft het blijkbaar veel te druk om zijn vrouw te groeten?
Riad:jah als mevrouw het moeilijk heeft om vriendelijk te doen tegen haar man wrm zou die man dan ook nog moeite doen om zijn vrouw te groeten?
Rafika: ok op die manier dus?
Hij ging net iets zeggen maar zweeg toen zijn moeder de woonkamer binnen kwam met een hete tajine die ze op de tafel plaatste die al voor een deel gedekt was.
Moeder: ewa bismillah mijn kinderen..
Ik liep eerst nog naar de keuken om mijn handen te wassen. Daar aangekomen was Riad me voor. Mij negerend waste hij zijn handen en droogde die af. Hij liep met een hoge dunk de keuken uit en de woonkamer binnen. Ik voelde me langs om aan verdrietig, en dat alleen door zijn manier van doen. Zoals jullie wel naderhand weten was ik een gevoelige persoon… ik liep de woonkamer binnen en nam plaats aan de tafel. Ik sneed een stukje brood en dompelde het in de saus. De moeder van riad vroeg me uit over mijn broertje… ze had medelijden met m zei ze. En wenste ons het allerbeste toe.
Moeder: incha Allah krijgen jij en riad kinderen waarmee hij deze tijd vergeet en waaraan hij broederlijke liefde kan geven, incha Allah jarebie…
Rafika: incha Allah… zei ik stilletjes…
Ik luisterde naar wat Riad zei maar hij at gewoon verder zonder incha Allah nog layster te zeggen. Het maakte me boos en emotioneel tergelijkertijd. Ik had plots geen zin meer om te eten nog aan dezelfde tafel te zitten. Ik wou hier weg. Had spijt dat ik hiernaartoe was gekomen.
Rafika: euhm… sorry ghalty maar ik moet er vandoor. Ik moest nog voor 13 uur in het ziekenhuis zijn bij aziz…
Ik draaide me meteen om en liep naar de keuken. Ik waste mijn handen en droogde die af. Net toen ik wou terug lopen zag ik Riad bij de deur opening staan van de keuken. De laatste persoon waarmee ik wou praten was Riad. Dus duwde ik hem met al mijn macht aan de kant, hetgeen mij lukte en nam afscheid van mijn schoonouders.
Rafika: semholia….
Schoonma: denia henia a bentie… kom vanavond terug als je zin hebt
Rafika: shokran a ghalty maar ik blijf nog een tijdje bij m…
Schoonma: waga mijn dochter, almoheem wanneer je tijd hebt vergeet niet langs te komen
Rafika: incha Allah… beslama 3leekoom
Schoonma en pa: beslama a bentie
Ik liep meteen door naar de voordeur en zo naar mijn auto waar riad stond te wachten.
Rafika: oprotten riad…
Riad: ok sorry Rafika… sorry ik heb bot gedaan.. het spijt me…
Rafika: jah hou jou sorry’tjes maar voor jezelf, ben ik nix mee.
Ik stapte mijn auto in en startte die. ik hoorde Riad nog smeken aan het raam maar ik was te woedend en verblind van mijn tranen dat ik er gewoon geen acht op sloeg. Ik drukte op de gaspedaal en reed weg naar het ziekenhuis.
Aziz leek mij vrolijker. Hij was meteen blij toen hij me zag.
Aziz: lafika… waal was je?
Rafika: ik was ff weg lieverd…
Aziz: lafika… ik heb mama gezien…
Ik keek m vreemd aan… hij was tog niet gek aan het worden jarebie?
Rafika: waar dan lieve schat?
Aziz: ik was eelst slapen… en dan mama gezien. Mama zei dat Aziz blaaf moest zijn… en mama altijd bij mij zal zijn.
Het drong tot me door dat hij haar had gedroomd. Sebhanelah… het was me meteen opgevallen hoe vrolijker hij leek. Ik streek over zijn haren en gaf m een vette kus op zijn wang. Ik bleef de hele namiddag mijn broertje gezelschap houden tot een uur of acht. Ik wachtte tot hij in slaap zou vallen en liep dan heel rustig de kamer uit.
Thuis aangekomen parkeerde ik mijn auto na die van Riad. Ik sloot alles af en liep naar de voordeur. Toen ik binnen kwam rook ik een lekkere geur van gebraden kip. Mijn mond liep vol, want had een reuzehonger. Natuurlijk was ik het voorval van deze middag niet vergeten. Ik liep de woonkamer binnen
Rafika: Salam 3aleikoom…
Ik plaatste mijn tas en sleutels op de dressoir en liep door naar de zetel waar ik in neerplofte… ik was moe.
Riad: ahlan schatje…
Rafika: ik ga douchen… zei ik zijn zin negerend…
Riad: is goed lieverd,
Ik liep door naar boven en nam een baddoek. Ik stapte de douchecabine binnen en liet het warm water lopen. Heeeeerlijk gewoon.
Met een baddoek rond mijn lichaam gewikkeld stapte ik de badkamer uit en mijn kamer binnen. Riad was in de kamer aan het bidden. Dus liep ik achter hem om zijn salaat niet te verkwisten. Ik droogde me af en kleede me aan. Riad was net klaar met bidden en wou het tapijtje opruimen
Rafika: nee laat maar ik moet ook nog bidden
Riad: is goed
Ik deed een hoofddoek om en begon mijn salaat. beneden trof ik Riad aan in de woonkamer al kijkend naar de tv dus liep ik door naar de keuken. Hij had frieten gebakken, met gebraden kip (goed geraden dus) en allerlei slaatjes, die hij zeker weten gehaald heeft en niet zelf gemaakt. Ik diende op voor mezelf en ging aan tafel zitten.
Rafika: Bismillah… en ik begon te eten…
Riad: ajhajhaj kan je niet ff wachten op mij? Zei hij op een lachende manier
Rafika: wrm zou ik? Zei ik bot…
Hij antwoordde niet en ging gewoon eten scheppen voor m zelf. Hij nam plaats tegenover me en begon te eten. We zeiden elk geen woord. Ik had genoeg en ruimde mijn kant van de tafel op aangezien hij nog aan het eten was (tweede portie). Ik wou de hele keuken opruimen toen hij protesteerde
Riad: neej neej laat maar ik doe het wel.
Rafika: neej jij hebt eten gemaakt ik ruim wel op
Riad: ok we doen het gewoon samen
Rafika: wat jij wil
Hij ruimde de tafel af en nam een vaatdoek. Hij droogde af wat ik afwaste.
Riad: rafika…
Rafika: hmmm
Riad: ben je nog boos op me?
Ik antwoordde niet, want had geen zin om te praten over dat onderwerp.
Riad: scheetje wollah sorry… ik overdreef ik weet het… smehlia lieverd wollah…ik meen het…
Hij hield op met afdrogen en kwam achter me staan. Hij nam me vast bij mijn middel en kuste mijn nek. Hij wist dat dat mijn gevoelig plaatsje was, dus bleef hij er een tijdje shoemelen…
Rafika: safie is goed riad… ik deed ook bot tegen je vanmorgen… ik belde je nog…
Riad: ik weet lieverd mij tel lag in de auto…
Rafika: hmmm
Riad: wollah poepy ik meen het, mag ik nu een lekkere kus?
Rafika: ik weet het nog niet…
Riad: nou ik wel
Hij nam mijn hoofd in zijn handen en drukte zijn lippen op de mijne. Zijn tong drong tussen mijn lippen en ging spelen met mijn tong…
Riad: schatje ik heb zin in jou… zei hij op een hese toon..
Rafika: jah en deze keuken dan?
Riad: morgen dan…
Rafika: nix te Riad we ruimen het nu op…
Riad: ok dan
Half opruimend half kussend ruimden we de keuken op. Daarna nam hij me in zijn armen de trappen op naar de kamer, waar er van alles en nog wat gebeurde
Ik voelde een zware arm rond mijn middel…Riad sliep half over me. Ik keek op de klok en zag dat het tijd was voor hem om op te staan.
Rafika: riad…riad…schatje wakker worden
Riad: hmmm… hoe laat is het… zei hij hees en geïrriteerd
Rafika: half zeven schat, je moet je klaarmaken voor werk
Riad: pffff…
Ik druktje een kus op de top van zijn neus, waarbij hij zijn ogen knipperend opende…
Riad: ey scheetje van me… zei hij nog steeds hees… lekker geslapen?
Rafika: heel lekker…
Riad: pff wollah ik heb geen zin om te gaan werken lieffie wil hele dag met je in bed liggen
Rafika: jah lieverd k ook wel maar lgedma roept en ik moet het huis opmaken want aziz komt vandaag uit het ziekenhuis
Riad: owww jammer man… ik moet werken tot 19 uur .. pffff nieuwe project
Rafika: jammer…
Riad: smehlia zina…
Rafika: neej ma3lish… ewa sta nu maar op ga douchen en aankleden
Riad: ewa zina kom mee onder de douche, dan hoef je niet te wachten
Rafika: jah is nog een goed ideetje
In ons naakte lichaam gleden we uit bed en liepen we richting de badkamer…midden de gang stopte Riad plots en keek me aan
Riad: rafika weet je nog toen je mij in mij nakie niet durfde aan te kijken? Hahahahha check jezelf nu je loopt er gewoon als eva bij
?Rafika: eyyyy doe normaal adam, je doet me schamen
Riad: hahahah ewa safie jalah scheetje onder de doucheeuhhhh
We gingen samen onder de douche en spoelden elkaar af. Vervolgens kleedden we ons aan en maakten we samen een snel ontbijd klaar.
Ik reed eerst richting Carrefour en kocht er allerlei balonnen en slingers daarna reed ik langs bij de bakker en kocht ik een taart van fruit en slagroom. Thuis maakte ik alles op. Ik deed de taart in de koelkast en haalde nog wat verse kleren voor Aziz. Vervolgens reed ik richting het ziekenhuis. Aziz lag nog te slapen, maar vanzodra ik m een kus op zijn hoofd gaf kwam hij wakker
?Aziz: lafikaaa… ik kan vandaag naar huis
Rafika: jah schatje, de dokter moet eerst nog ff langs komen en dan gaan we jou ?aankleden en ervandoor
Hij keek me blij aan en deed weer zijn oogjes toe. Meskeen… een klein zieltje, ik zwoor mezelf altijd dat ik m ga behandelen alsof het mijn eigen kind is. Nix zal hem te kort komen. Helemaal nix. Ik pinkte snel weer een traantje weg en haalde zijn kleertjes uit. De dokter kwam kort erna binnen en bevestigde zijn ontslag uit het ziekenhuis. Hij stond meskeen te juichen van vreugde. Ik had hem lange tijd niet meer zo gezien. vol actie, zin om te leven. Ik kleedde hem aan en nam hem in mijn armen alsof het een kindje van twee was.
?Rafika: en nu gaan we ervandoor schatje
Aziz: joepieeee riep hij door de gang
Ik moest lachen, zijn vrolijke stemming maakte me blij, ik maakte me voor een tijdje geen zorgen.
Aziz was onder de indruk hoe ik het huis voor hem had versiert. Hij bleef met zijn lieve verwonderde oogjes rond kijken en drukte een brede glimlach uit. Ik maakte het hem kouzy in de zetel en haalde wat filmpjes voor m . ik begon uiteindelijk aan het avondmaal en maakte macaroni klaar. Ik keek op de klok en het was dicht bij 19 uur. Dus Riad komt over een halfuur incha Allah. ik liet alles in de potten zodat het warm zou blijven en ging naar de woonkamer. Aziz lag te slapen. Ik deed heel eventjes mijn ogen toe en weg was ik. Ik hoorde gerommel in de keuken en werd er wakker van. Riad was blijkbaar thuis want rook zijn geurtje. Hij had de tafel gedekt en haalde alles uit.
Rafika: eyy zeen ben je er al?
Riad: jaa scheetje, je lag er zo lief bij dus wou je niet wakker maken ?
Rafika: hehe gekkie inow…
Ik maakte Aziz wakker en bracht hem aan tafel.
hoe gaat het met jou??Riad: ahlan kanjer
zei?Aziz: goed hij verlegen
Riad: mezian lhamdoulilah ewa dat kan je me bewijzen door heel ?veel te eten
?Aziz:
Riad: gaan we wedstrijd houden samen?
Aziz knikte heftig, had er zin in.
Riad: ok dan, degene die het meest gegeten heeft is de champion… en rafika doet ook mee he?
Rafika: ok is goed
Weken gingen voorbij. Aziz was veel beter. En ging weer naar school. Soms zat hij in de kamer van mijn ouders. Hij gebruikte het als hij alleen wou zijn, of gewoon ff wou slapen. Ik hoorde hem eens praten. Alsof hij communiceerde met iemand. Maar ging er verder niet op in. Ook ik was weer aan het werk. Ik werd weer een rang hogerop geplaatst als persoonlijke assistente van niemand anders dan Riad, met een eigen kantoor. Ik wist zeker dat hij er voor iets tussen lag. Aangezien hij het steeds beter en beter kon vinden met de directeur. Ik hoorde wel af en toe roddels over mij, maar dat kwam alleen uit monden van jaloerse blonde trutjes, die al van het begin een boontje hadden voor Riad. Noujah, ik had vertrouwen in mijn man. En wist dat ik niet hoefde te vrezen.
Riad: schatje haffak geef me dossier 12…
Rafika: ok ff zoeken…
Ik stond recht en liep naar het archief. Daar aangekomen ging er een duizeling door me heen. Ik ging snel tegen de kast leunen en deed heel ff mijn ogen toe. In een oogwenk stond riad naast me met een bezorgde blik
Riad: rafika gaat het? Malki? Jek lebes… ga zitten schat…
Rafika: neej neej… ma3lish ff een duizelingetje… ik heb mij ijzertablet niet ingenomen daarmee.
Riad: ewa zina doe dat dan in het vervolg, zei hij quasy boos.
Rafika: ja… pfff…
Riad: safie ik breng je naar huis.
Rafika: neeejj doe normaal Riad. 3affak werk gewoon door je maakt me bang
Riad: hoezo ik maak je bang, laten we naar de dokter gaan dan.
Rafika: ah nee doe normaal ik weet dat het ijzer is dat ik tekort heb.
Riad: zeker weten
Rafika: ja wollah
Riad: ok geef me een kus
Ik kuste hem en nam plaats op de stoel. Ik pauzeerde een vijf minuutjes en ging vervolgens het dossier zoeken
Riad: safie safie ga zitten ik heb het dossier al. Doe jij maar rustig aan. kom hierzo op de grond liggen en ga wat slapen.
Rafika: doe normaal awielie,
Riad: jah jij moet normaal doen, is helemaal niet erg, jalah rafika kom hiero slapen safie. En als je wil kom ik wel bij je liggen, ben zei hij met een grijns?ook moe
Rafika: hahaha a gek werk werk, strax komt iemand binnen en zijn we gelepeld. En daar gaat een andere roddel rafika en Riad waren bezig in hun kantoor
Riad: Nou en dan? Ik pak mijn vrouwtje zeker?
Ik gaf m een speelse klap op zijn arm
Rafika: doe normaaalll
Riad: hahaha neej maar.. moeten we eens doen
Rafika: hahahahhaha wielie wielie je spoort niet
Riad: hahahahha jalah jalah ik ga door werken wielieee wat voor persoonlijke assistente ben jij, je laat me niet ?eens door werken?
Rafika: haahahha safie ik zwijg al
hou van je?Riad: scheetje
Rafika: me 2
We reden samen naar de school van Aziz en haalden hem op. Hij had veel vriendjes gemaakt blijkbaar, aangezien ze hem allemaal uitwuifden.
In de avond voelde ik me weer misselijk en voelde het eten naar boven komen. Ik haalde het nog tot de wc en gooide alles eruit. Riad kwam snel het bed uit en kwam bij me staan naast de wc pot….
Riad: schatje gaat het? Wat is er met jou de laatste dagen? Vroeg hij bezorgd
Rafika: breng water
Hij liep snel naar beneden en haalde een fles en glas water… ondersteund door hem liep ik terug de kamer en bed in. Ik probeerde slaap te vatten, hetgeen me wel lukte aangezien Riad me een voetmassage gaf. Meskeen hij weet dat ik daar dol op was en snel van in slaap viel.
De volgende dag voelde ik me steeds even miserabel, dus stond Riad erop dat ik naar de dokter zou gaan. Ik protesteerde eerst maar gaf uiteindelijk toe. We brachten Aziz naar school en gingen dan naar de dokter. Riad had al gebeld naar het werk om te laten weten dat hij later zou zijn en ik ziek was.
De wachtzaal zat vol, dus zou ik nog een tijdje moeten wachten. Riad keek me steeds bezorgd aan en streelde steeds de rug van mijn hand. Na een drie kwartier was het onze beurt. Ik vertelde de dokter wat ik had en hij knikte alsof hij al wist wat ik had.
Dokter: dit zijn zwangerschapssymptomen mevrouw. Maar om zeker te zijn neem ik eerst nog wat tests af.
Ik keek Riad aan die er met een enorme glimlach zat en plezierige ogen.
Ik volgde de dokter en nam plaats op een ligstoel. Hij nam mijn bloeddruk en vroeg me mij uit te kleden. Ik nam plaats in de ligstoel en hij ging met een stokje in mijn geslachtsdeel…hetgeen walgelijk aanvoelde. Na nog wat tests gepleegd te hebben vroeg hij me ff te wachten aan zijn bureau. Ik keerde terug en nam plaats naast riad, die meteen vroeg hoe of wat.
Riad: en en??? Verwachten we een kleintje zina?
Rafika: ik weet het nog niet. Ik moest hier wachten.
Riad: Jareby Jaaaaareby laat het dat zijn…
Rafika: ik keek m met een glimlach aan…jij wil echt wel een baby he
Riad: eerlijk wel ja…ik wou het er met jou nog over hebben… maar had het juiste moment niet gevonden aangezien je steeds ziek was.
?Rafika: hmmmmm sooww dus
Riad: ara kusje ara…. Wollah ik hou van je met hart en ziel…
Hij nam mijn gezicht en drukte een dikke zoen op mijn lippen…De dokter kwam binnen en nam plaats achter zijn bureau.
De dokter nam plaats achter zijn bureau en keek ons aan. Riad nam automatisch mijn hand vast en keek de dokter nieuwsgierig aan..
Riad: en??
Dokter: meneer en mevrouw ik feliciteer jullie van harte
Riad: yesssssssss schreeuwde hij voor heel het ziekenhuis alsof hij naar een voetbalwedstrijd aan het kijken was.
Ik keek de dokter eerst gewoon aan… ik..rafika zwanger? Ik word mama? Jareby… ik kreeg in brok in mijn keel en moest mijn tranen loslaten…
Riad: schatjeuh wat is er? Wil je dit niet?
Rafika:sniksnik jewel jewel…ik ben gewoon blijjjj….
Riad: a zina dialty ik hou van je… wollah je bent mij alles… jij en (hij plaatste zijn hand op mijn buik) dit kleintje die in je groeit.
De dokter keek ons geamuseerd aan. Ik maakte een volgende afspraak bij hem en verliet het kantoor. Riad kuste steeds mijn hoofd en herhaalde hoeveel hij van me hield, de mensen keken ons met een glimlach aan.
Ik werd kapot verwend door Riad. Ik mocht bijna nix doen,terwijl mijn buik nog niet eens dik was. Dus laat staan als het helemaal opgezwollen word. Op het werk ging het heel goed alhamdoulilah. Noujah met je eigen man als werkgever.. Ik moest bijna nix doen op het werk,verdiende eigenlijk geld om gewoon ganse dagen naast hem te zitten. Met Aziz ging het langs om aan beter. Sommige dagen tog ging hij plots zeggen dat hij mama miste. Waarop ik hem een dikke knuffel gaf. Ik probeerde hem zo gelukkig mogelijk te maken, en ervoor te zorgen dat hij onze ouders en broertje met leuke herinneringen herdacht.
EINDE
Ik was woedend. Ok ik begrijp dat ze net haar ouders verloren is. Dit moest wel een harde knal zijn voor haar. Het waren net ook mijn ouders… maar als het hun tijd was dan was het hun tijd? Geen 1 mens die daar nix aan kan veranderen. Ilham zag er vandaag heel mooi uit, en ja zoals Rafika zei ik was vergeten wat ze mij en haar heeft aangedaan. Ik deed vriendelijk tegen haar, want ze verblindde me weer met haar schoonheid. Vanzodra ik uit dat huis was, dacht ik weer helder en zag ik het meest dierbaarste op de hele wereld wachten op mij aan de auto. Ze keek nors voor zich uit. Oh myn god… ik probeerde goed tegen haar te praten, maar ze antwoordde heel vaag. Dus zweeg ik maar, ik wist dat ik haar dan gewoon met rust moest laten, anders zou het erger worden. Thuis aangekomen stapte ze meteen de auto uit alsof ze op hete kolen zat. Ze liep het huis in en gooide de deur dicht??? Ik belde aan, was echt boos. En dat liet ik ook weten. Ze liep ongeïnteresseerd weg naar de keuken en ik volgde haar uiteindelijk. Ik ging door het lint tegen haar, zag niet dat ze aan het huilen was tot ze die vage, stomme woorden tegen mij zei. Ik was woedend, wollah ik wou haar door elkaar schudden alsof ik die woorden uit haar hoofd wou halen. Maar liet haar gewoon doen. Ze is in een rouwperiode en ze weet niet wat ze zegt. Het kwetste me wel. Bijna alsof haar liefde voor mij gestorven was. Ze gaf me vrije keuze of ik bij haar wou blijven al dan niet mocht ik naar Ilham??? Wat moet ik met ilham? Ok ze is een mooie vrouw, maar dat is het dan ook. Pfff Sheitan ook… ik had zin om na te denken dus ging ik het huis uit. Ik stapte mijn auto in en reed weg naar een park dichtbij.
Riad:
In het park aangekomen nam ik plaats op een bank. Het was donker…de sterren fonkelden aan de hemel. Ik liet een diepe zucht en dacht aan hetgeen er net gebeurd was. Wrm sprak ze zo tegen me? Ilham kan me geen moer schelen. ik deed inderdaad geïnteresseerd maar ik zeg je ik wist niet eens waar ik mee bezig was. Het feit dat ze een hoofddoek droeg, maakte haar aantrekkelijk en puur. Maar dan nog, ze had iets ergs geflikt… of tog we hadden het samen geflikt. Ik had mijn vrouw bedrogen :s jah ik schaam me er nog steeds voor. Maar alhamdoulilah dit hoofdstuk is afgesloten en ze heeft me ervoor vergeven. Ik keek verder het park in en zag een bekend iemand praten met een jongen. Ook een vriend van me. Mijn nieuwsgierigheid kwelde me, ik wou weten wie het was want had al een ferm gevoel dat het Ilham was. Ik stond recht en liep richting het paar.
Riad: Salam Hassan
Hassan: eyyy Riad, alles goed mattie
Ik zag nu dat het Ilham was. Owww hoofddoekje vloog waarschijnlijk weg
Riad: ewa Ilham, waar is je hoofddoek gebleven meid?
Ilham: euhm…
Hassan: kifach, hoofddoek? Draag je dan hoofddoek ofwat? En wat is haar naam zei je?
Riad: Ilham en ja normaal draagt ze hoofddoek, noujah…
Hassan: aaaa lmasgoota, dus je naam is niet asmae??
Ilham: jewellll.. ik ken die persoon niet eens
Riad: jaaaa mens shoofie ik ga je een raad geven, wollah blijf uit de buurt van mijn zus, dat jij zo’n smerig type bent wil nog niet zeggen dat je mijn zus haar hoofd op hol moet doen slaan. En zorgen dat ze ook zo iemand word,
Ilham: wat zijn dat je zaken met wie je zus omgaat?
Riad: wollah ik meen het ilham, als ik je nog 1 maar dan ook 1 maal zie in mijn ouders huis, ik gooi je eigenhandig buiten… ewa let op mij woorden
Hassan bleef ongelovig kijken en luisteren.
Riad: lmoheem Hassan thalla man en kijk uit met wie je iets aanpapt…dit is vergif makker… lay3own
Ik draaide me om en liep weg naar mijn auto… tfoeeee 3la kutwijf man… shitttttt ik hoorde hun beide nog kibbelen achter mij maar dat ging mij niet aan. goor wijf. Ik stapte mijn auto binnen en keek voor me uit… lmosiba kehla… dacht ik..
Rafika:
Ik voelde me schuldig, verdrietig, noem maar op… mijn benen schoven automatisch van het bed en zo naar de gang… ik liep richting de kamer van mijn ouders… en deed de deur voorzichtig open. Wrm kwel ik mezelf? Wrm doe ik dit mezelf aan? maar tog… tog wou ik het gevoel hebben dat ze er nog steeds waren. Ik wilde hun ruiken… voelen… de geur kwam mij tegemoet vanzodra ik een stap zette in de kamer… tranen stapelden zich op in mijn ogen en begaven zich op mijn wang naar mijn kin.. ik liep als een bezetene naar de kast en schoof die open… mijn vaders hemden lagen mooi geplooid op de rek. ik nam er eentje uit en ging eraan ruiken… vervolgens nam ik een kleed van mijn moeder die ik tegen me aan perste…terwijl de tranen maar bleven lopen. Ik begon te jammeren…wrm ik??? Wrm moet mij dit gebeuren? Ik zakte door mijn knieën en begon te huilen… ik huilde… schreeuwde om mijn ouders en broertje… hoe moet ik dit verder doen??? Ik had geen ouders jarebie… allebei waren ze weg.. voor eeuwig en altijd… cheitan Allah y na3lo begon zijn zegje in mijn gedachten … “wrm nog leven? Aziz haalt het ook niet…dan blijf je helemaal alleen over. Riad gaat wel naar Ilham… en jij blijgt rotten in dit huis…. Wrm leven? Maak jezelf van kant…dan ben je weer bij je ouders en broertjes… weer 1 gezin”. Natuurlijk… natuurlijk wrm zou mijn broertje het halen? Hij was er erg aan toe… en ik las wel in tijdschriftjes over zo’n gevallen, dat ze leven net als een plant… steeds zuurstof en voeding aanschaffen via infusen. Ik stond recht en liep de kamer uit… het was alsof ik gek werd… het bleef me volgen, zelfmoord is de enige optie, zo ben ik van alles verlost… Ik liep al jammerend de trappen af en liep voorbij de voordeur… ik schuifelde naar de keuken, deed de besteklade open en haalde er een breed scherp mes uit…op dat moment hoorde ik de voordeur dichtklappen…
Riad:
Ik had een raar gevoel door me heen… ik had Rafika alleen thuis gelaten, en dat mocht ik niet doen, meskeena…Ik startte de auto meteen en reed richting huis… ik had een naar gevoel…dus liep ik sneller naar het huis toe. Ik opende de deur en stapte binnen. Ik hoorde haar snikken…jammeren… mijn hart ging tekeer….ik hoorde het geluid van de keuken komen… ik snelde er naar toe en zag Rafika met een mes in haar handen… ze keek me zielig aan… en richtte de mes naar haar keel… arebie… ik stond vastgenageld aan de grond, het was alsof ik niet geloofde wat ik zag.
Riad: Rafika… Rafika schatje wat doe je… ik begon spontaan te huilen…dit was echt akelig om te zien…het was zo angstaanjagend…
Rafika: ik wil dood…snik snik…
Riad: schatje ik hou van je… laat me niet alleen… aub….
ik kwam met kleine stappen dichter…’schatje geef me dat mes… aub geef het me’… ze keek me aan en haalde uiteindelijk het mes weg…ze gooide het op de grond en verschool haar gezicht in haar handen, ze huilde het uit. Ik klemde mijn armen om haar heen en kuste haar hoofd talkeren… Alhamdoulilah…ze had het niet gedaan.
Riad: ik hou van je lieverd, en laat je nooit van mijn leven in de steek…
Rafika: en Ilham?
Ik nam haar kin in mijn vingers en dwong haar naar me te kijken
Riad: zeg die naam nooit meer… ik hou van jou, niet van ilham??? Waar haal je het lieverd, ik wil mijn leven met jou spenderen…wil jou schatje, alleen jou… ok?
Ze keek me aan en ik haar… haar mooie ogen… mooi gevormd neusje en zachte volle lippen…. Ik hield van haar… dat was een feit. Ik ging dichter naar haar toe en drukte mijn lippen op de hare…ze kus te me terug en klampte zich aan me vast… ik voelde haar lichaam rillen… van de kou, de schrik… ik weet het niet… ik nam haar in mijn armen en ging met haar naar de bank… ik legde haar languit en ging naast haar liggen…mijn handen streken door haar haren heen… ze ademde eerst heftig maar uiteindelijk rustig… ik kuste haar af en toe… en fluisterde haar lieve woordjes toe…dat tot ze in slaap viel…
Rafika:
Ik zag hem huilen… de schrik in zijn ogen weerhield me te doen wat ik wou doen, namelijk zelfmoord. Hij houd van me… en smeekte me op te houden. Ik gooide de mes in de grond en herhaalde steeds “astagfieroelah” hoe kon ik dit doen, Haram…ik had bijna een zonde gepleegd die onmogelijk te vergeven is... Jarebie tsmehlia… vergeef me Allah… ik begon te huilen… had zo’n spijt, waar was ik tog met mijn hoofd?… wat gebeurt er allemaal met me… ik haat mijn toestand…riad nam me meteen in zijn armen ik voelde me zo goed bij hem… zoooo veilig… zooooo super gewoon… ik hou van hem, kan het wel duizend maal blijven herhalen, meer dan dat ik van mezelf hou. Wie had er ooit gedacht dat we zo ver zouden raken? Eerst konden we elkaars hart wel opeten… maar nu… we kunnen niet meer zonder elkaar. Ik voelde me koortsachtig, bang… samen op de bank viel ik in slaap… het voelde zo hemels aan..
RAfika:
Ik voelde een zachte kussen onder mijn hoofd en nek … de zon scheen in mijn ogen mijn ogen gingen automatisch naar het ander gedeelte van het bed. Hij was er niet meer… ik kreeg eerst een bang gevoel, had hij me tog verlaten, was het een droom?? Die zelfmoord actie van me?? Ik wou net rechtstaan toen ik Riad in een boxer de kamer binnen zag wandelen met een dienblad..
Riad: sbahnoor schoonheid
Rafika: sbah lgeer zei ik blij… ik keek hem aan als een domme verliefde tiener
Riad: ik heb het ontbijd naar hier gebracht,
Rafika: oww had je niet moeten doen, ik zou wel naar beneden komen
Riad: ma3lish schatje… voel je je beter? Vroeg hij bezorgd
Ik knikte slechts, schaamde me voor mn actie van gisteren en dat had hij blijkbaar door
Riad: ik hou van je schatje, doe dat nooit meer… ok?? Hij keek me zielig aan… het deed me bijna huilen
Rafika: sorry… ik … ik weet niet wat me bezielde… ik dacht dat je weg was… voor altijd, iedereen verlaat me riad
Riad: ik nooit… nooit van heel mijn leven wijk ik van je zij… doe jij dat maar nooit meer opnieuw, van mij geraak je tog noooit meer af.
Rafika: hou van je riad
Riad: ik ook schatje… ik ook
Hij kuste me lief en teder…
Rafika: maar, wacht ff het is tog de eerste werkdag? Oh myn god
Riad: nene maak je geen zorgen, daarvoor heb ik allang gezorgd… we krijgen verlenging… ik begin overmorgen, wil nog wat tijd met je doorbrengen
Na het ontbijd namen we samen een douche…eerst lagen we samen heerlijk in bad daarna wasten we elkaar gewoon af… schept een band zeggen ze
Toen we aangekleed waren besloten we bij mijn broertje langs te gaan. We stapten samen de auto binnen en reden naar het ziekenhuis. Daar aangekomen gingen we meteen binnen en onmiddellijk naar de juiste verdieping. Ik had een naar gevoel, het was alsof er iets ging gebeuren, kriebels in mijn buik…net alsof ik riad ging terug zien van een lange reis ofzo… zo’n gevoel… vanzodra we de lift uitstapten zagen we een reeks verpleegsters en de dokter snel de kamer van mijn broertje binnen gaan… mijn hart zakte in mijn schoenen…jarebie… ik kneepte in de hand van Riad en legde de andere hand op mijn hart…. Jarebie algair incha Allah
Riad:
Ik zag dat ze rustig ademhaalde.. ze was in slaap gedompeld. Ik nam haar voorzichtig in mijn armen en nam haar naar boven. Ik dekte haar goed toe en bekeek haar slapend gezichtje… ik had geluk met zo’n schoonheid.. zowel innerlijk als uiterlijk, ik had ze allebei gekregen… voor iemand als ik? Iemand die niet anders dan meisjes harten brak, was ik het niet waard. Maar tog dank ik Allah ervoor. Ik bid steeds voor vergiffenis. Men zegt dat al hetgeen je zelf doet het overgaat op je kinderen of naasten waarvan je houd. Ik hoop dat dat niet het geval is bij mij. Layster. Ik liep de badkamer in en poetste mijn tanden. Ik kleedde me uit en gleed onder de dekens naast mijn roosje. Na lang staren viel ik in slaap…
Ondanks het moeilijk in slaap vallen was ik vroeg wakker. Vroeger dan mijn schatje. Normaal gezien moest ik werken, maar ik belde het bedrijf op en melde mezelf en rafika ziek. Ik legde de situatie uit en ze gaven Rafika nog een extra week. Ik zou dan overmorgen beginnen. Zal eerlijk zijn, ik vertrouw haar nog niet alleen in het huis. Strax haalt ze weer een mes en doet ze zichzelf iets aan. ik zou dood gaan van verdriet. Ik begon met het klaarmaken van een ontbijd en bracht het naar boven. .(jammer dat dat?Haar verwennen was mijn plicht, het is tenslotte mij vrouwtje alleen bestaan in verhalen hehehe, back to the story) ze was wakker… nadat we hadden ontbeten gingen we naar het ziekenhuis, ik bekeek haar zijdelings in de auto…ze was ver weg met haar gedachten…meskeena.. ze was een sterke vrouw, ze had bijna iedereen verloren, en nog stond ze er. Mijn sterk wyfietje… bij een stoplicht gaf ik haar spontaan een kus op de wang.. ze keek me met een flauwe glimlach aan en richtte haar ogen weer op de weg…
Daar aangekomen, gingen we meteen naar de 4de verdieping. Verpleegster en dokter wrongen door de deur naar binnen… wat is er gaande??
Rafika:
Ik liet tenslotte riad los en zette het op een lopen. Daar aangekomen zag ik de dokter als verplegers gebogen over het tenger lichaampje van mijn broertje… oh nee… oh nee jarebie… mijn ogen vulden zich met tranen…ik voelde riads armen om me heen…. Mijn god… ik dacht echt dat hij dood was.. maar toen ik zijn piepstemmetje hoorde… voelde ik een enorme blijdschap…tevredenheid, een opluchting ging door me heen.
Rafika : Aziz?? Azizje mijn jongen?? Zei ik met een trilstem… de tranen liepen over mijn wangen… tranen van geluk. Hij sprak mijn naam uit… ik bleef gefascineerd luisteren… ongelooflijk gewoon…
Aziz: lafika…
De verpleegsters gingen aan de kant… en ik nam zijn klein handje vast…
Rafika: salam lieve jongen… hoe gaat het met jou… zei ik al snikkend
Aziz: ik heb pijn lafika
Rafika: waar schatje
Hij wees naar zijn hoofd
Dokter: ja dat kan zijn, de enorme klap… en het uitkomen van de coma… we gaan hem pijnstillers geven, want het kan een dagje duren
Rafika: ok is goed… en ik keek weer mijn broertje aan
Aziz: lafika… lafika…. En hij begon te huilen…oh mijn god??? Wat gebeurd er?
Rafika: sshttt schatje ik ben bij jouw lieverd….
Aziz: mama…mama lafika… ik wil mama…. Snik snik….mama had pijn… en Omal ook… ik was bang lafika….ik wil omal… snik snik
Ik huilde met m mee… ons verlies…een verlies dat hard te verduren valt. Jarebie hoe moest ik hem uitleggen dat ze er nooit meer zullen zijn?
Rafika: schatje… rustig lieverd… mama, omar een papa zijn bij Allah lieve schat…ze kijken naar ons schatje…ze zitten in de hemel…
Met een pruillipje keek hij me aan…een traantje baande zich een weg van zijn oog naar zijn oor…
Aziz: wlm komen ze niet naal hiel lafika? Heel snel, ik wil mee gaan met mama…
Rafika: ze kunnen niet schatje… ze moeten daar blijven…ik zal voor je zorgen… rafika zal voor je zorgen…
Traantjes bleven lopen maar dan zonder geluid… mijn klein zieletje…hij begreep er nix van. De dokter liet ons alleen en beval een verpleegster pijnstillers te geven. Ik bleef de hele dag bij m…Riad vroeg me iets te gaan eten met hem, toen aziz sliep, maar ik wou bij m zijn, ik dacht niet aan eten. Ik zei dan ook dat hij mocht gaan eten als hij honger had. iK blijf bij mijn broertje. Je weet maar nooit. Riad vertrok naar huis en kwam in de loop van de namiddag terug. Aziz werd niet meer wakker, hij sliep goed door. Ik begon er al in te geloven dat hij weer in coma was gevallen toen zijn oogjes knipperden… en hij naar water vroeg. Ik gaf hem te drinken en hij slurpte het in kleine slokjes binnen.
Zo verliep het de volgende dag ook. Ik had niet echt contact met Riad. Hij maakte steeds het eten klaar en ruimde het huis op. Maar ik at nix van wat hij klaar maakte. Ik was te druk met mijn broertje bezig, druk bezig met mijzelf druk te maken.. hij sprak niet, at moeilijk, kortom hij was een andere Aziz, nix meer overgebleven van die vrolijke kleine jongen. Het was alsof hij in zijn eigen wereldje leefde. Snachts ging ik laat slapen. Riad vroeg me steeds mee te gaan maar ik had geen zin, had behoefte om alleen te zijn. Dus ging hij vroeg slapen.
De volgende dag voelde ik twee zachte lippen op mijn voorhoofd, ik keek op en zag riad helemaal aangekleed bij me zitten…
Riad: sbahnoor schoonheid
Rafika: hmmm sbahlgeer..
Riad: ik ga werken lieverd, bel me als er iets is, waga
Rafika: hmm ja is goed. Kom je thuis eten deze middag?
Riad: neej ik kom wel naar ziekenhuis dan gaan we samen eten waga?
Rafika: ik weet niet….
Riad: schatje we hebben nauwelijk contact deze dagen..
Rafika: sorry maar mijn broertje komt voor… zei ik geïrriteerd
Hij keek me slechts aan en stond op. Hij gooide de deur van de slaapkamer toe en weg was hij. Ik hoorde zijn auto nog wegscheuren…en had meteen spijt van mijn woorden…
Vandaag plaatsten ze mijn broertje weg van het intensief en gaven ze een gewone kamer. De clini clowns kwamen langs en hij glimlachte slechts flauwtjes. De dokter kwam langs en melde dat hij overmorgen naar huis kon. Ook dat maakte hem niet blij nog ontevreden. Hij bleef gewoon luisteren en keek verder naar de televisie… mijn gedachten gingen naar riad… wat zou hij nu doen? Meskeen ik was grof tegen m vanmorgen en inderdaad, we hadden weinig tijd samen door gebracht deze laatste dagen. Ik stelde me voor hoe hij zich wel niet moest voelen. Ik nam mijn telefoon, die ik normaal gezien uit moest zetten maar ok.. en belde hem op….
Ik nam mijn telefoon, die ik normaal gezien uit moest zetten maar ok.. en belde hem op….
De telefoon ging over…1 maaltje, twee malen, … maar niemand die op nam. Ik probeerde het nog maal en nog maal opnieuw, nix. Jah misschien had hij het druk op kantoor, of had hij weer een nieuwe vergadering voor een nieuw project. Mijn broertje sliep rustig verder, dus nam ik me voor te gaan eten bij mijn schoonfamilie. Het was dan ook een tijdje geleden dat ik daar langs was geweest. Ik stapte in in de auto en reed weg.
Daar aangekomen zag ik tot mijn verbazing de auto van Riad geparkeerd. Ow dus was het helemaal geen vergadering, maar gewoon het feit dat hij me negeerde, ewa so bei t… dacht ik boos. Ik belde aan en de vader van riad deed open.
Vader: ahlan ahlan a bentie
Rafika: wa3aleikoom salam 3amie.. alles goed a 3amie,
Vader: lebes lhamdoulilah en met jou mijn dochter,
Rafika: goed alhamdoulilah
Vader: hoe gaat het met Aziz… lebes 3leeh?
Rafika: ewa alhamdoulilah beter dan voordien
Vader: alhamdoulilah alhamdoulilah, Allah y chafeeh
Rafika: amien jarebie…
Vader: amien…
Ik liep verder tot de woonkamer en klopte op de deur voor ik binnenging… de deur vloog open en mijn schoonmoeder verwelkomde me met een zachte knuffel. Dat was ik dus echt niet gewoon. Het deed me eerlijk gezegd wel Heel goed… het gevoel dat ik niet langer buitengesloten was, gezien werd als een indringster. Ze sloot me compleet binnen in de familie. Dat warm gevoel die ik kreeg van mijn ouders(Allah y rhamhoom), werd me hier ook gegeven. Ik keek de woonkamer in en zag niemand zitten. Huh? Riad zou hier tog zitten? Ik hoorde mijn schoonmoeder praten met iemand in de keuken, dus zou dat riad moeten zijn, of Khadiga… maar aangezien zijn auto voor de deur stond zal het wel niemand anders zijn dan Riad. Ik nam plaats in de woonkamer en keek wat dromerig weg, tot Riad voor me iets ging uithalen in de lade. Hmm zelf geen salam?
Rafika: wa3aleikoom salam Riad…
Riad: jah salam… zei hij ze3ma op een manier alsof hij het veel te druk had.
Rafika:zo zo meneer heeft het blijkbaar veel te druk om zijn vrouw te groeten?
Riad:jah als mevrouw het moeilijk heeft om vriendelijk te doen tegen haar man wrm zou die man dan ook nog moeite doen om zijn vrouw te groeten?
Rafika: ok op die manier dus?
Hij ging net iets zeggen maar zweeg toen zijn moeder de woonkamer binnen kwam met een hete tajine die ze op de tafel plaatste die al voor een deel gedekt was.
Moeder: ewa bismillah mijn kinderen..
Ik liep eerst nog naar de keuken om mijn handen te wassen. Daar aangekomen was Riad me voor. Mij negerend waste hij zijn handen en droogde die af. Hij liep met een hoge dunk de keuken uit en de woonkamer binnen. Ik voelde me langs om aan verdrietig, en dat alleen door zijn manier van doen. Zoals jullie wel naderhand weten was ik een gevoelige persoon… ik liep de woonkamer binnen en nam plaats aan de tafel. Ik sneed een stukje brood en dompelde het in de saus. De moeder van riad vroeg me uit over mijn broertje… ze had medelijden met m zei ze. En wenste ons het allerbeste toe.
Moeder: incha Allah krijgen jij en riad kinderen waarmee hij deze tijd vergeet en waaraan hij broederlijke liefde kan geven, incha Allah jarebie…
Rafika: incha Allah… zei ik stilletjes…
Ik luisterde naar wat Riad zei maar hij at gewoon verder zonder incha Allah nog layster te zeggen. Het maakte me boos en emotioneel tergelijkertijd. Ik had plots geen zin meer om te eten nog aan dezelfde tafel te zitten. Ik wou hier weg. Had spijt dat ik hiernaartoe was gekomen.
Rafika: euhm… sorry ghalty maar ik moet er vandoor. Ik moest nog voor 13 uur in het ziekenhuis zijn bij aziz…
Ik draaide me meteen om en liep naar de keuken. Ik waste mijn handen en droogde die af. Net toen ik wou terug lopen zag ik Riad bij de deur opening staan van de keuken. De laatste persoon waarmee ik wou praten was Riad. Dus duwde ik hem met al mijn macht aan de kant, hetgeen mij lukte en nam afscheid van mijn schoonouders.
Rafika: semholia….
Schoonma: denia henia a bentie… kom vanavond terug als je zin hebt
Rafika: shokran a ghalty maar ik blijf nog een tijdje bij m…
Schoonma: waga mijn dochter, almoheem wanneer je tijd hebt vergeet niet langs te komen
Rafika: incha Allah… beslama 3leekoom
Schoonma en pa: beslama a bentie
Ik liep meteen door naar de voordeur en zo naar mijn auto waar riad stond te wachten.
Rafika: oprotten riad…
Riad: ok sorry Rafika… sorry ik heb bot gedaan.. het spijt me…
Rafika: jah hou jou sorry’tjes maar voor jezelf, ben ik nix mee.
Ik stapte mijn auto in en startte die. ik hoorde Riad nog smeken aan het raam maar ik was te woedend en verblind van mijn tranen dat ik er gewoon geen acht op sloeg. Ik drukte op de gaspedaal en reed weg naar het ziekenhuis.
Aziz leek mij vrolijker. Hij was meteen blij toen hij me zag.
Aziz: lafika… waal was je?
Rafika: ik was ff weg lieverd…
Aziz: lafika… ik heb mama gezien…
Ik keek m vreemd aan… hij was tog niet gek aan het worden jarebie?
Rafika: waar dan lieve schat?
Aziz: ik was eelst slapen… en dan mama gezien. Mama zei dat Aziz blaaf moest zijn… en mama altijd bij mij zal zijn.
Het drong tot me door dat hij haar had gedroomd. Sebhanelah… het was me meteen opgevallen hoe vrolijker hij leek. Ik streek over zijn haren en gaf m een vette kus op zijn wang. Ik bleef de hele namiddag mijn broertje gezelschap houden tot een uur of acht. Ik wachtte tot hij in slaap zou vallen en liep dan heel rustig de kamer uit.
Thuis aangekomen parkeerde ik mijn auto na die van Riad. Ik sloot alles af en liep naar de voordeur. Toen ik binnen kwam rook ik een lekkere geur van gebraden kip. Mijn mond liep vol, want had een reuzehonger. Natuurlijk was ik het voorval van deze middag niet vergeten. Ik liep de woonkamer binnen
Rafika: Salam 3aleikoom…
Ik plaatste mijn tas en sleutels op de dressoir en liep door naar de zetel waar ik in neerplofte… ik was moe.
Riad: ahlan schatje…
Rafika: ik ga douchen… zei ik zijn zin negerend…
Riad: is goed lieverd,
Ik liep door naar boven en nam een baddoek. Ik stapte de douchecabine binnen en liet het warm water lopen. Heeeeerlijk gewoon.
Met een baddoek rond mijn lichaam gewikkeld stapte ik de badkamer uit en mijn kamer binnen. Riad was in de kamer aan het bidden. Dus liep ik achter hem om zijn salaat niet te verkwisten. Ik droogde me af en kleede me aan. Riad was net klaar met bidden en wou het tapijtje opruimen
Rafika: nee laat maar ik moet ook nog bidden
Riad: is goed
Ik deed een hoofddoek om en begon mijn salaat. beneden trof ik Riad aan in de woonkamer al kijkend naar de tv dus liep ik door naar de keuken. Hij had frieten gebakken, met gebraden kip (goed geraden dus) en allerlei slaatjes, die hij zeker weten gehaald heeft en niet zelf gemaakt. Ik diende op voor mezelf en ging aan tafel zitten.
Rafika: Bismillah… en ik begon te eten…
Riad: ajhajhaj kan je niet ff wachten op mij? Zei hij op een lachende manier
Rafika: wrm zou ik? Zei ik bot…
Hij antwoordde niet en ging gewoon eten scheppen voor m zelf. Hij nam plaats tegenover me en begon te eten. We zeiden elk geen woord. Ik had genoeg en ruimde mijn kant van de tafel op aangezien hij nog aan het eten was (tweede portie). Ik wou de hele keuken opruimen toen hij protesteerde
Riad: neej neej laat maar ik doe het wel.
Rafika: neej jij hebt eten gemaakt ik ruim wel op
Riad: ok we doen het gewoon samen
Rafika: wat jij wil
Hij ruimde de tafel af en nam een vaatdoek. Hij droogde af wat ik afwaste.
Riad: rafika…
Rafika: hmmm
Riad: ben je nog boos op me?
Ik antwoordde niet, want had geen zin om te praten over dat onderwerp.
Riad: scheetje wollah sorry… ik overdreef ik weet het… smehlia lieverd wollah…ik meen het…
Hij hield op met afdrogen en kwam achter me staan. Hij nam me vast bij mijn middel en kuste mijn nek. Hij wist dat dat mijn gevoelig plaatsje was, dus bleef hij er een tijdje shoemelen…
Rafika: safie is goed riad… ik deed ook bot tegen je vanmorgen… ik belde je nog…
Riad: ik weet lieverd mij tel lag in de auto…
Rafika: hmmm
Riad: wollah poepy ik meen het, mag ik nu een lekkere kus?
Rafika: ik weet het nog niet…
Riad: nou ik wel
Hij nam mijn hoofd in zijn handen en drukte zijn lippen op de mijne. Zijn tong drong tussen mijn lippen en ging spelen met mijn tong…
Riad: schatje ik heb zin in jou… zei hij op een hese toon..
Rafika: jah en deze keuken dan?
Riad: morgen dan…
Rafika: nix te Riad we ruimen het nu op…
Riad: ok dan
Half opruimend half kussend ruimden we de keuken op. Daarna nam hij me in zijn armen de trappen op naar de kamer, waar er van alles en nog wat gebeurde
Ik voelde een zware arm rond mijn middel…Riad sliep half over me. Ik keek op de klok en zag dat het tijd was voor hem om op te staan.
Rafika: riad…riad…schatje wakker worden
Riad: hmmm… hoe laat is het… zei hij hees en geïrriteerd
Rafika: half zeven schat, je moet je klaarmaken voor werk
Riad: pffff…
Ik druktje een kus op de top van zijn neus, waarbij hij zijn ogen knipperend opende…
Riad: ey scheetje van me… zei hij nog steeds hees… lekker geslapen?
Rafika: heel lekker…
Riad: pff wollah ik heb geen zin om te gaan werken lieffie wil hele dag met je in bed liggen
Rafika: jah lieverd k ook wel maar lgedma roept en ik moet het huis opmaken want aziz komt vandaag uit het ziekenhuis
Riad: owww jammer man… ik moet werken tot 19 uur .. pffff nieuwe project
Rafika: jammer…
Riad: smehlia zina…
Rafika: neej ma3lish… ewa sta nu maar op ga douchen en aankleden
Riad: ewa zina kom mee onder de douche, dan hoef je niet te wachten
Rafika: jah is nog een goed ideetje
In ons naakte lichaam gleden we uit bed en liepen we richting de badkamer…midden de gang stopte Riad plots en keek me aan
Riad: rafika weet je nog toen je mij in mij nakie niet durfde aan te kijken? Hahahahha check jezelf nu je loopt er gewoon als eva bij
?Rafika: eyyyy doe normaal adam, je doet me schamen
Riad: hahahah ewa safie jalah scheetje onder de doucheeuhhhh
We gingen samen onder de douche en spoelden elkaar af. Vervolgens kleedden we ons aan en maakten we samen een snel ontbijd klaar.
Ik reed eerst richting Carrefour en kocht er allerlei balonnen en slingers daarna reed ik langs bij de bakker en kocht ik een taart van fruit en slagroom. Thuis maakte ik alles op. Ik deed de taart in de koelkast en haalde nog wat verse kleren voor Aziz. Vervolgens reed ik richting het ziekenhuis. Aziz lag nog te slapen, maar vanzodra ik m een kus op zijn hoofd gaf kwam hij wakker
?Aziz: lafikaaa… ik kan vandaag naar huis
Rafika: jah schatje, de dokter moet eerst nog ff langs komen en dan gaan we jou ?aankleden en ervandoor
Hij keek me blij aan en deed weer zijn oogjes toe. Meskeen… een klein zieltje, ik zwoor mezelf altijd dat ik m ga behandelen alsof het mijn eigen kind is. Nix zal hem te kort komen. Helemaal nix. Ik pinkte snel weer een traantje weg en haalde zijn kleertjes uit. De dokter kwam kort erna binnen en bevestigde zijn ontslag uit het ziekenhuis. Hij stond meskeen te juichen van vreugde. Ik had hem lange tijd niet meer zo gezien. vol actie, zin om te leven. Ik kleedde hem aan en nam hem in mijn armen alsof het een kindje van twee was.
?Rafika: en nu gaan we ervandoor schatje
Aziz: joepieeee riep hij door de gang
Ik moest lachen, zijn vrolijke stemming maakte me blij, ik maakte me voor een tijdje geen zorgen.
Aziz was onder de indruk hoe ik het huis voor hem had versiert. Hij bleef met zijn lieve verwonderde oogjes rond kijken en drukte een brede glimlach uit. Ik maakte het hem kouzy in de zetel en haalde wat filmpjes voor m . ik begon uiteindelijk aan het avondmaal en maakte macaroni klaar. Ik keek op de klok en het was dicht bij 19 uur. Dus Riad komt over een halfuur incha Allah. ik liet alles in de potten zodat het warm zou blijven en ging naar de woonkamer. Aziz lag te slapen. Ik deed heel eventjes mijn ogen toe en weg was ik. Ik hoorde gerommel in de keuken en werd er wakker van. Riad was blijkbaar thuis want rook zijn geurtje. Hij had de tafel gedekt en haalde alles uit.
Rafika: eyy zeen ben je er al?
Riad: jaa scheetje, je lag er zo lief bij dus wou je niet wakker maken ?
Rafika: hehe gekkie inow…
Ik maakte Aziz wakker en bracht hem aan tafel.
hoe gaat het met jou??Riad: ahlan kanjer
zei?Aziz: goed hij verlegen
Riad: mezian lhamdoulilah ewa dat kan je me bewijzen door heel ?veel te eten
?Aziz:
Riad: gaan we wedstrijd houden samen?
Aziz knikte heftig, had er zin in.
Riad: ok dan, degene die het meest gegeten heeft is de champion… en rafika doet ook mee he?
Rafika: ok is goed
Weken gingen voorbij. Aziz was veel beter. En ging weer naar school. Soms zat hij in de kamer van mijn ouders. Hij gebruikte het als hij alleen wou zijn, of gewoon ff wou slapen. Ik hoorde hem eens praten. Alsof hij communiceerde met iemand. Maar ging er verder niet op in. Ook ik was weer aan het werk. Ik werd weer een rang hogerop geplaatst als persoonlijke assistente van niemand anders dan Riad, met een eigen kantoor. Ik wist zeker dat hij er voor iets tussen lag. Aangezien hij het steeds beter en beter kon vinden met de directeur. Ik hoorde wel af en toe roddels over mij, maar dat kwam alleen uit monden van jaloerse blonde trutjes, die al van het begin een boontje hadden voor Riad. Noujah, ik had vertrouwen in mijn man. En wist dat ik niet hoefde te vrezen.
Riad: schatje haffak geef me dossier 12…
Rafika: ok ff zoeken…
Ik stond recht en liep naar het archief. Daar aangekomen ging er een duizeling door me heen. Ik ging snel tegen de kast leunen en deed heel ff mijn ogen toe. In een oogwenk stond riad naast me met een bezorgde blik
Riad: rafika gaat het? Malki? Jek lebes… ga zitten schat…
Rafika: neej neej… ma3lish ff een duizelingetje… ik heb mij ijzertablet niet ingenomen daarmee.
Riad: ewa zina doe dat dan in het vervolg, zei hij quasy boos.
Rafika: ja… pfff…
Riad: safie ik breng je naar huis.
Rafika: neeejj doe normaal Riad. 3affak werk gewoon door je maakt me bang
Riad: hoezo ik maak je bang, laten we naar de dokter gaan dan.
Rafika: ah nee doe normaal ik weet dat het ijzer is dat ik tekort heb.
Riad: zeker weten
Rafika: ja wollah
Riad: ok geef me een kus
Ik kuste hem en nam plaats op de stoel. Ik pauzeerde een vijf minuutjes en ging vervolgens het dossier zoeken
Riad: safie safie ga zitten ik heb het dossier al. Doe jij maar rustig aan. kom hierzo op de grond liggen en ga wat slapen.
Rafika: doe normaal awielie,
Riad: jah jij moet normaal doen, is helemaal niet erg, jalah rafika kom hiero slapen safie. En als je wil kom ik wel bij je liggen, ben zei hij met een grijns?ook moe
Rafika: hahaha a gek werk werk, strax komt iemand binnen en zijn we gelepeld. En daar gaat een andere roddel rafika en Riad waren bezig in hun kantoor
Riad: Nou en dan? Ik pak mijn vrouwtje zeker?
Ik gaf m een speelse klap op zijn arm
Rafika: doe normaaalll
Riad: hahaha neej maar.. moeten we eens doen
Rafika: hahahahhaha wielie wielie je spoort niet
Riad: hahahahha jalah jalah ik ga door werken wielieee wat voor persoonlijke assistente ben jij, je laat me niet ?eens door werken?
Rafika: haahahha safie ik zwijg al
hou van je?Riad: scheetje
Rafika: me 2
We reden samen naar de school van Aziz en haalden hem op. Hij had veel vriendjes gemaakt blijkbaar, aangezien ze hem allemaal uitwuifden.
In de avond voelde ik me weer misselijk en voelde het eten naar boven komen. Ik haalde het nog tot de wc en gooide alles eruit. Riad kwam snel het bed uit en kwam bij me staan naast de wc pot….
Riad: schatje gaat het? Wat is er met jou de laatste dagen? Vroeg hij bezorgd
Rafika: breng water
Hij liep snel naar beneden en haalde een fles en glas water… ondersteund door hem liep ik terug de kamer en bed in. Ik probeerde slaap te vatten, hetgeen me wel lukte aangezien Riad me een voetmassage gaf. Meskeen hij weet dat ik daar dol op was en snel van in slaap viel.
De volgende dag voelde ik me steeds even miserabel, dus stond Riad erop dat ik naar de dokter zou gaan. Ik protesteerde eerst maar gaf uiteindelijk toe. We brachten Aziz naar school en gingen dan naar de dokter. Riad had al gebeld naar het werk om te laten weten dat hij later zou zijn en ik ziek was.
De wachtzaal zat vol, dus zou ik nog een tijdje moeten wachten. Riad keek me steeds bezorgd aan en streelde steeds de rug van mijn hand. Na een drie kwartier was het onze beurt. Ik vertelde de dokter wat ik had en hij knikte alsof hij al wist wat ik had.
Dokter: dit zijn zwangerschapssymptomen mevrouw. Maar om zeker te zijn neem ik eerst nog wat tests af.
Ik keek Riad aan die er met een enorme glimlach zat en plezierige ogen.
Ik volgde de dokter en nam plaats op een ligstoel. Hij nam mijn bloeddruk en vroeg me mij uit te kleden. Ik nam plaats in de ligstoel en hij ging met een stokje in mijn geslachtsdeel…hetgeen walgelijk aanvoelde. Na nog wat tests gepleegd te hebben vroeg hij me ff te wachten aan zijn bureau. Ik keerde terug en nam plaats naast riad, die meteen vroeg hoe of wat.
Riad: en en??? Verwachten we een kleintje zina?
Rafika: ik weet het nog niet. Ik moest hier wachten.
Riad: Jareby Jaaaaareby laat het dat zijn…
Rafika: ik keek m met een glimlach aan…jij wil echt wel een baby he
Riad: eerlijk wel ja…ik wou het er met jou nog over hebben… maar had het juiste moment niet gevonden aangezien je steeds ziek was.
?Rafika: hmmmmm sooww dus
Riad: ara kusje ara…. Wollah ik hou van je met hart en ziel…
Hij nam mijn gezicht en drukte een dikke zoen op mijn lippen…De dokter kwam binnen en nam plaats achter zijn bureau.
De dokter nam plaats achter zijn bureau en keek ons aan. Riad nam automatisch mijn hand vast en keek de dokter nieuwsgierig aan..
Riad: en??
Dokter: meneer en mevrouw ik feliciteer jullie van harte
Riad: yesssssssss schreeuwde hij voor heel het ziekenhuis alsof hij naar een voetbalwedstrijd aan het kijken was.
Ik keek de dokter eerst gewoon aan… ik..rafika zwanger? Ik word mama? Jareby… ik kreeg in brok in mijn keel en moest mijn tranen loslaten…
Riad: schatjeuh wat is er? Wil je dit niet?
Rafika:sniksnik jewel jewel…ik ben gewoon blijjjj….
Riad: a zina dialty ik hou van je… wollah je bent mij alles… jij en (hij plaatste zijn hand op mijn buik) dit kleintje die in je groeit.
De dokter keek ons geamuseerd aan. Ik maakte een volgende afspraak bij hem en verliet het kantoor. Riad kuste steeds mijn hoofd en herhaalde hoeveel hij van me hield, de mensen keken ons met een glimlach aan.
Ik werd kapot verwend door Riad. Ik mocht bijna nix doen,terwijl mijn buik nog niet eens dik was. Dus laat staan als het helemaal opgezwollen word. Op het werk ging het heel goed alhamdoulilah. Noujah met je eigen man als werkgever.. Ik moest bijna nix doen op het werk,verdiende eigenlijk geld om gewoon ganse dagen naast hem te zitten. Met Aziz ging het langs om aan beter. Sommige dagen tog ging hij plots zeggen dat hij mama miste. Waarop ik hem een dikke knuffel gaf. Ik probeerde hem zo gelukkig mogelijk te maken, en ervoor te zorgen dat hij onze ouders en broertje met leuke herinneringen herdacht.
EINDE
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Laat die maar achterwegequote:Op vrijdag 2 oktober 2009 01:32 schreef Koekz het volgende:
Zozo Adolecens, das een heel verheel...
Heb je ook een moraal of samenvatting ervan?
Daar gaat het nou juist om!quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 01:32 schreef Koekz het volgende:
Zozo Adolecens, das een heel verheel...
Heb je ook een moraal of samenvatting ervan?
FOK!users vragen altijd maar om samenvattingen enzo en dat kan niet met deze klacht!!
En door de eerste opmerking van TS heb ik eindelijk iemand gevonden die mijn klacht wel in zijn geheel wil lezen vandaar!
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Je dacht laat ik een boek posten?
Alle moslimterroristen, of ja een heleboel, die zijn bereid te sterven voor een hoger doel, want dan mogen ze maagden neuken, minstens een honderdtal, maar dat is nog altijd minder als ik met carnaval.
No shitquote:Op vrijdag 2 oktober 2009 01:35 schreef Siniti het volgende:
Ik vind dat er teveel tekst in dit topic staat.
Alle moslimterroristen, of ja een heleboel, die zijn bereid te sterven voor een hoger doel, want dan mogen ze maagden neuken, minstens een honderdtal, maar dat is nog altijd minder als ik met carnaval.
quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 02:05 schreef Black_Horny_Girl het volgende:
[..]
Sommige mensen Fok!kers hebben echt geen leven.
Dat mag je vinden en dat zal ik dan ook volledig respecterenquote:Op vrijdag 2 oktober 2009 01:35 schreef Siniti het volgende:
Ik vind dat er teveel tekst in dit topic staat.
|
|
