KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag.
Ik zat een paar uur geleden in de bus naar leiden, maar opeens was de bestuurder de weg kwijt want een aantal mensen riepen dat hij verkeerd reed. Okay, kan gebeuren als je op een lijn rijdt die je normaal niet neemt, maar toen trapte hij direct vol op de rem!?
om daarna weer verder te rijden en te keren. Op een 80km/u weg op de rem trappen lijkt me niet echt een gewenste actie..
Kwam ik daar aan in leiden en na zag meteen het hoge gehalte plebs over straat, waarschijnlijk aangetrokken door de opbouwende kermis (
). Na ongewenst op de hoogte te komen van hun denkniveau vond ik het mooi tijd te vertrekken..
Op de weg naar huis reed een andere bestuurder die gelukkig wel bekend was met de route, wel zo handig. Ik pakte mijn fiets en begaf mij naar huis tot mijn oog viel op een meisje op een bromfiets, ookwel bekend als een anita. Haar rijgedrag trok mijn aandacht door haar onstabiliteit en heen weer geslinger wanneer zij links en rechts van zich keek (al zou het me niet verbazen als ze nog steeds niets aan zag komen).
Ik dacht bij mijzelf ''hier rij ik liever niet achter'' en reed haar snel voorbij.. Tot mijn verbazing begon anita op snelheid te komen en trachtte mij in te halen, ook goed als je ver voor mij zit ben ik ook wel veilig. Maar nee, van inhalen was er geen sprake. Het leek wel een inhaalactie van een aantal vrachwagen, met een verschil van zo'n 3km/u wilde ze mij inhalen
Alleen kwam er ondertussen (het inhalen duurde al bijna 200 meter ) een tegenligger aan en ik voorzag een problematische situatie, anita had moeite met het inschatten van gevaar en afstanden en bleef rustig naar mij hangen, terwijl de blik van de tegenligger van 
naar 
ging! Zowel ik als die tegenliggen vol op de rem natuurlijk, maar anita tufte gewoon door 
Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
Vandaag wel typische vmbo marokkanen fristi zien drinken en cricket zien spelen
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag.
Ik zat een paar uur geleden in de bus naar leiden, maar opeens was de bestuurder de weg kwijt want een aantal mensen riepen dat hij verkeerd reed. Okay, kan gebeuren als je op een lijn rijdt die je normaal niet neemt, maar toen trapte hij direct vol op de rem!?
om daarna weer verder te rijden en te keren. Op een 80km/u weg op de rem trappen lijkt me niet echt een gewenste actie..Kwam ik daar aan in leiden en na zag meteen het hoge gehalte plebs over straat, waarschijnlijk aangetrokken door de opbouwende kermis (
). Na ongewenst op de hoogte te komen van hun denkniveau vond ik het mooi tijd te vertrekken..Op de weg naar huis reed een andere bestuurder die gelukkig wel bekend was met de route, wel zo handig. Ik pakte mijn fiets en begaf mij naar huis tot mijn oog viel op een meisje op een bromfiets, ookwel bekend als een anita. Haar rijgedrag trok mijn aandacht door haar onstabiliteit en heen weer geslinger wanneer zij links en rechts van zich keek (al zou het me niet verbazen als ze nog steeds niets aan zag komen).
Ik dacht bij mijzelf ''hier rij ik liever niet achter'' en reed haar snel voorbij.. Tot mijn verbazing begon anita op snelheid te komen en trachtte mij in te halen, ook goed als je ver voor mij zit ben ik ook wel veilig. Maar nee, van inhalen was er geen sprake. Het leek wel een inhaalactie van een aantal vrachwagen, met een verschil van zo'n 3km/u wilde ze mij inhalen
Alleen kwam er ondertussen (het inhalen duurde al bijna 200 meter
) een tegenligger aan en ik voorzag een problematische situatie, anita had moeite met het inschatten van gevaar en afstanden en bleef rustig naar mij hangen, terwijl de blik van de tegenligger van naar ging! Zowel ik als die tegenliggen vol op de rem natuurlijk, maar anita tufte gewoon door Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
Vandaag wel typische vmbo marokkanen fristi zien drinken en cricket zien spelen
"Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag."
Zelfkennis is puik.
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag."
Zelfkennis is puik.
Koude voeten? Koude handen,
want dat is waar ik zin in heb, naast vuige rouwranden,
Als het 12 uur is, ga ik mijn bed uit,
Neem ik mee een schep en een luit,
Zit ik zowaar te playen op de lokale begraafplaats,
waar ik de schep de grond in kaats,
ik open de kist en ruik de geuren,
Het lijk ligt daar en ik krijg een stijfje met violette kleuren,
Ik neem het lijk zowaar in de mond, haar clitje is niet helemaal meer rond,
Neen het is eerder zanderig en als ik haar penetreer redelijk branderig,
echter is er geen nood, ik rim het lijk haar navel en er sproeit zaad uit mijn kloot,
Zomaar hup hup hup, over haar verschilferde lipjes heen,
mijn god, die lijken zijn mennûs nat, dat is wat ik je meen!
want dat is waar ik zin in heb, naast vuige rouwranden,
Als het 12 uur is, ga ik mijn bed uit,
Neem ik mee een schep en een luit,
Zit ik zowaar te playen op de lokale begraafplaats,
waar ik de schep de grond in kaats,
ik open de kist en ruik de geuren,
Het lijk ligt daar en ik krijg een stijfje met violette kleuren,
Ik neem het lijk zowaar in de mond, haar clitje is niet helemaal meer rond,
Neen het is eerder zanderig en als ik haar penetreer redelijk branderig,
echter is er geen nood, ik rim het lijk haar navel en er sproeit zaad uit mijn kloot,
Zomaar hup hup hup, over haar verschilferde lipjes heen,
mijn god, die lijken zijn mennûs nat, dat is wat ik je meen!
Ik vertrouw op jequote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:11 schreef -_Guitarist_- het volgende:
Cricket is met ck. Niet met een-k.
quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:09 schreef fs180 het volgende:
Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
We zijn al aardig op weg, maar ik denk dat de verhouding normaal en kotsbagger qua persoonlijkheden al snel 10/90 zijn.
Hou vol.. je hoeft niet lang meer.
Today we lived a thousand years
All we have is now
All we have is now
Een beter milieu begint bij jezelf.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:09 schreef fs180 het volgende:
Wanneer roeit de mensheid zichzelf nou eens totaal uit?
Toen ik klaar was met lezen was ik dit alweer vergetenquote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:11 schreef fs180 het volgende:
"Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag."
Zelfkennis is puik.
Oftewel: te lang
Niet terugplaatsen @admin
Hahaha ze heeft een rare been
Op zaterdag 12 juli 2014 20:53 schreef Misstique het volgende:
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Dat is erg relatief, al dank ik je voor je geruststelling. Zou je misschien iets concreter kunnen zijn?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:14 schreef zbbrox het volgende:
[..]
We zijn al aardig op weg, maar ik denk dat de verhouding normaal en kotsbagger qua persoonlijkheden al snel 10/90 zijn.
Hou vol.. je hoeft niet lang meer.
Te langquote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:11 schreef RickoKun het volgende:
Koude voeten? Koude handen,
want dat is waar ik zin in heb, naast vuige rouwranden,
Als het 12 uur is, ga ik mijn bed uit,
Neem ik mee een schep en een luit,
Zit ik zowaar te playen op de lokale begraafplaats,
waar ik de schep de grond in kaats,
ik open de kist en ruik de geuren,
Het lijk ligt daar en ik krijg een stijfje met violette kleuren,
Ik neem het lijk zowaar in de mond, haar clitje is niet helemaal meer rond,
Neen het is eerder zanderig en als ik haar penetreer redelijk branderig,
echter is er geen nood, ik rim het lijk haar navel en er sproeit zaad uit mijn kloot,
Zomaar hup hup hup, over haar verschilferde lipjes heen,
mijn god, die lijken zijn mennûs nat, dat is wat ik je meen!
Gebruik alinea's
Gebruik leestekens
Gebruik hoofdletters
Bedankt
Niet terugplaatsen @admin
Ik houd van katten en heb veel spinnen in de tuin, en soms egeltjes.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:14 schreef koffiekoekje het volgende:
[..]
Een beter milieu begint bij jezelf.
En twee verschillende sokkenquote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:15 schreef stevenmac26 het volgende:
Hahaha ze heeft een rare been
[ afbeelding ]
Niet terugplaatsen @admin
Een provinciaal is ook een keer met de bus geweest.. Het is wat.
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Is dat een leuk verhaal, zo ja; posten!quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:17 schreef Chain_Reaction het volgende:
Een provinciaal is ook een keer met de bus geweest.. Het is wat.
nog concreter en het is een sms dienst.. aan welke kant van de knaak rol jij?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:15 schreef fs180 het volgende:
[..]
Dat is erg relatief, al dank ik je voor je geruststelling. Zou je misschien iets concreter kunnen zijn?
Today we lived a thousand years
All we have is now
All we have is now
Je bent van plan een sms dient op te richten die de menseheid uitroeit? Vertel meer!quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:24 schreef zbbrox het volgende:
[..]
nog concreter en het is een sms dienst.. aan welke kant van de knaak rol jij?
Jij deed al een poging en faalde jammerlijk.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:21 schreef fs180 het volgende:
[..]
Is dat een leuk verhaal, zo ja; posten!
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Komt omdat je geen paar sokken kan kopen in 2 verschillende matenquote:
Op zaterdag 12 juli 2014 20:53 schreef Misstique het volgende:
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Nou makkie.. het kost al je geld per sms.. en als iedereen honger genoeg heeft en alle diepvriesmacaroni is op.. dan gaan ze elkaar opeten.
Today we lived a thousand years
All we have is now
All we have is now
Bij mijn weten probeer je mij nu als boer af te teken die een keer naar een stad gaat?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:28 schreef Chain_Reaction het volgende:
[..]
Jij deed al een poging en faalde jammerlijk.
Dat is het eigenlijke punt niet zozeer. Het volslagen oninteressante verhaal die jij met veel bombarie presenteert is kwalijker.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:33 schreef fs180 het volgende:
[..]
Bij mijn weten probeer je mij nu als boer af te teken die een keer naar een stad gaat?
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Maar je begrijpt dat we plannen voor de korte termijn nodig hebben, vanuitgaande dat mensen een week kunnen leven van 1 euro zet dat geen zoden aan de dijk. Waarschijnlijk zou dit zelfs nadelig uit kunnen pakken, deze kansarme proleten zijn uiteraard in de meerderheid en de politiek schijnt erg gevoelig te zijn voor de mening van deze groepen. Het zou dus zelfs zo uit kunnen pakken dat er een sociaal stelsel in het leven wordt geroepen als reactie op jouw goede plan.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:29 schreef zbbrox het volgende:
Nou makkie.. het kost al je geld per sms.. en als iedereen honger genoeg heeft en alle diepvriesmacaroni is op.. dan gaan ze elkaar opeten.
Dat jij niet verstandig met jouw grondrechten kunt omgaan heeft totaal niets met mij te maken, en als jij ingevolge van deze onkunde aanstoot neemt of wellicht ontevreden bent met mijn tekst kan mij dat aan mijn reet roesten. Voor de rest: mijn profiel schept genoeg duidelijkheid.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:35 schreef Chain_Reaction het volgende:
[..]
Dat is het eigenlijke punt niet zozeer. Het volslagen oninteressante verhaal die jij met veel bombarie presenteert is kwalijker.
Als je er niet mee kunt leven dat jouw volslagen oninteressante en huilerige topics niet enkel met applaus onthaald worden, raad ik jou aan om geen topics meer te openen, voordat je weer zo opzichtig faalt.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:41 schreef fs180 het volgende:
[..]
Dat jij niet verstandig met jouw grondrechten kunt omgaan heeft totaal niets met mij te maken, en als jij ingevolge van deze onkunde aanstoot neemt of wellicht ontevreden bent met mijn tekst kan mij dat aan mijn reet roesten. Voor de rest: mijn profiel schept genoeg duidelijkheid.
Juist jij die de mond vol heeft van grondrechten, zou moeten respecteren dat iemand jouw onzin beoordeelt.
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Leer eerst eens hoe grondrechten werken en wat deze precies zijn, tevens heb ik bij mijn weten nergens toegzegt dat ik enkel boeiend topics zou openen, ik ben dan ook geheel content met de uitkomt van dit topic.
Nogmaals; het is heel leuk dat jij als bezigheidstherapie een volslagen oninteressante dag uit jouw betekenisloze leventje hier beschrijft, maar verwacht dan niet dat ik onder de indruk ben. Ok?quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:48 schreef fs180 het volgende:
Leer eerst eens hoe grondrechten werken en wat deze precies zijn, tevens heb ik bij mijn weten nergens toegzegt dat ik enkel boeiend topics zou openen, ik ben dan ook geheel content met de uitkomt van dit topic.
Bovendien staan jouw posts bol van de taalfouten.
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
Ok en ik zal de grondrechten nogeens wat nauwkeuriger bestuderen.. Schijnt zeer relevant te zijn om in een hoogstaand topic als deze te participeren.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 20:56 schreef fs180 het volgende:
Dat hoeft ook zeker niet, maar als jij verwijten maakt zorg dat deze correct zijn.
dat weet ik
Music is the harmonious voice of creation; an echo of the invisible world.
@TS!quote:
Note:
Wanneer je na dit gelezen te hebben besluit een post te maken met betrekking tot de lengte van het verhaal ben jij het type mens waar ik over klaag.
- klacht -
Vandaag wel typische vmbo marokkanen fristi zien drinken en cricket zien spelen
Ik snap je klacht en vooral je eerste opmerking vind ik superchill! Ik ben blij dat er nog wel mensen zijn die lange verhalen gebruiken om hun klacht te verduidelijken!!
Ik heb ook een klacht en weet zeker dat jij hem wel helemaal zult lezen!! 
Nogmaals dank!
Mijn klacht:
Daar zat ik dan. Op mijn kamer… kapot aan het huilen. Maar wie kan het zich iets schelen? Mijn zus was getrouwd en woonde nu in lille (frankrijk). Die had geen tijd voor me, had haar eigen gezinnetje. Verder had ik nog twee kleine broertjes. Mijn moeder deed alleen wat mijn vader wou. Mijn vader wou heb beste voor zijn kinderen. Dus dacht hij dat als hij voor mij de man zou kiezen, ik dan ook niet zou gaan scheiden zoals de meiden van tegenwoordig.. dat was hoe hij ons noemde. Hij vond dat scheiden tegenwoordig la mode is… in de mode. Maar pfff pot op… ik had nooit nix te zeggen. Mocht niet werken, mocht niet ff door de stad gaan met mijn vriendinnen. Alleen met mijn moeder, omdat volgens hem vriendinnen elkaar op het verkeerde spoor plaatsen… pfff ewa safie. Ik had geen agressieve pa, alleen zijn wil was wet. Hij huwelijkt me uit aan 1 of ander Riad…Hij zond mijn moeder om het me te zeggen. Tfoe wat haatte ik het. Ik wou nog verder studeren, iets van me leven maken. Maar ook dat was niet weggelegd voor mij. Wat had ik verkeerd gedaan jarebie om dit te moeten doorstaan? Om dit te moeten meemaken? Ik had tog nooit een vriendje gehad? Ik deed tog wat mijn ouders van me verwachtten? Wrm word ik dan gestraft? Ow ja… heb mezelf nog niet voorgesteld… nou mijn naam is Rafika, ben 19 jaar oud. En woon in Belgie, Antwerpen, borgerhout. Ook wel borgerokko genoemd. Inderdaad zat bomvol marokkanen. Maar was alleen maar leuker. Ik ben een berber… berber van het zuiden welverstaan, ook wel tachelhiet genoemd. Ik was van Kelaa, maar we hadden een huis in Agadir.
Moeder: Rafikaaa!!!! Adoed!!! (rafika kom hier!!!)
Rafika: pfff… wrm kan je het niet voor me opnemen, lieve moeder? Zei stilletjes tegen mezelf “ja hajie diegn(ja ik kom eraan)!” riep ik
Ik veegde mijn tranen weg. En liep de trappen af naar beneden. Ik had mijn zogezegde aanstaande man nog niet ontmoet. Heb wel een verlovingsfeestje gegeven; maar dat alleen. Kunnen jullie het geloven? Ja Ik was er helemaal alleen. Hij kon niet komen ofzo. Dit begon al goed. Zijn moeder keek me venijnig aan, alsook zijn zus Khadiga… gatver… die zou me zekers villen laters. Zijn vader daarentegen verwelkomde me in de familie… ja … hij verwelkomde me echt in de familie.. hij was heel vriendelijk, en zei dat ik de gelukkigste vrouw van heel de wereld zou worden.. yeah right, met deze twee zeker? Ik lachte toen maar naar hem. En keek verder levensloos voor me uit. Voor mij was dit het einde… safie ik was verdoemd; had het recht niet om gelukkig te worden. Was met ongeluk geboren klaar. Ik liep naar de keuken en ging naar mijn moeder, die druk in het weer was met het avondeten
Moeder: ogan ortriet adie t3ownt mie? (en ga je me niet helpen ofwat?)
Rafika: pfff jawel jawel…mijn moeder volgde Nederlandse lessen, dus kon ze aardig nederlands spreken, alleen wou ze het niet, wrm dan die lessen? Dacht ik
Moeder: Riad komt morgen bij je vader, om de bruiloft te regelen.
Rafika: kan me niet schelen..
Moeder: meid, je weet, je gaat je best moeten doen. Of je word helemaal niet gelukkig
Rafika: en dan? Veranderd nix aan de zaak, ben nooit gelukkig geweest
Dat kwetste mijn moeder, zagik zo aan haar gezicht…Ik was boos op haar, boos dat ze het niet voor me opnam.. en tegen dit alles was. Integendeel ze hielp maar mee, mijn leven te versucken. Ik Hielp mee met het avondeten en liep naar boven, sinds de dag van mijn uithuwelijking kom ik niet meer aan tafel eten…Mijn vader vroeg niet verder, ooit zal ik hem bedanken, zei hij… yeah right. Pfff… Wat moet ik doen… ik kroop mijn bedje in met de intentie te slapen…maar mijn gedachten lieten het niet toe. Morgen komt hij. Voor de eerste keer zullen we elkaar zien… hoe ziet hij eruit???
De volgende morgen… normaal zou het schooldag voor me zijn, maarjah, dat hoefde niet meer voor me. Want moest gelijk stoppen met school en dat door mijn vader. Ik weet niet of Riad hier achter zit. Maar dat zien we dan wel zeker? Ik stond recht en liep naar de badkamer waar ik ging twoda(wassing) om vervolgens te bidden. Ik liep naar beneden en groette iedereen met salam… verder liep ik naar de keuken en nam iets te eten. Daarna nam ik een emmer, zeep, borstel en dweil en liep de trappen weer op om de bovenverdieping op te vegen. Dat deed ik telkens… iedere ochtend routine werk. Sinds ik niet meer naar school ga. Verveel ik me rot, dus maar kuisen. Ik keek zelf niet meer naar het uurwerk, mijn moeder beveelde me me op te maken. Tazzz, voor wie dat? Voor die snol of wat? Hij bewees zichzelf al op het zogezegde verlovingsfeestje. Niet komen opdagen, ze3ma alsof het me iets deed. Rot op man. Ik deed een simpele linnen broek aan met een witte rokje een zwart truitje en wit en zwarte hoofddoek. Ik hoorde de bel. En allerlei kabaal. Ow neee de witches zijn ook meegekomen; doe me dit niet aan. Ik bleef boven, tot mijn moeder me riep.
Moeder: Rafikaaaa adoed atselemt ( rafika kom groeten)
Ah joch wat gaat mij die mensen aan? Pfffff laat me tog met rust man? Ik liep die trappen af.. en kwam terecht in de gang… ik keek naar de voordeur… en schudde de gedachte van me weg, loop door gek… ik keek nog snel naar die voordeur en besloot tog maar binnen te gaan en te groeten.
Rafika: Salam 3aleikoom..
Alle hoofden werden naar me toe gedraaid… Zelf zag ik er zeker niet lelijk uit. Ik was getint had lichtbruine ogen en volle dikke lippen. Op school noemden ze me Beyonce. Nou dat deed me wel deugd… zij was tenslotte een echte beauty… nouja vroeg me af of ze het zeiden uit medelijden of gewoon omdat het zo was. Weer keken die twee me verrachtelijk aan. Fok jullie… dacht ik. Ik liep naar zijn moeder en groette met een glimlach,terwijl zij me heel vies aankeek en teruggroette met vier kusjes… noujah wat je kusjes noemt, het was alsof ik besmet was van shie gevaarlijke virus. Gatver… Khadiga kuste me maar drie maal en de vierde was een bruintje voor me. Mijn gezicht zat rood van de schaamte… tfoe, belachelijk. AZe deed ook geen poging om me te redden de drol. Tfoe. Daarna liep ik naar de vader en tenslotte naar hem… Hij had zwarte krullen, was getint en had verdomme groene ogen… mijn god wat een beauty…ik stak mijn hand uit en groette hem. Die beantwoorde hij ook, maar dan heeeeel neutraal. Mijn god. Hij raakte gewoon mijn hand aan en keek verder voor zich uit. Wat voor familie word ik mee opgescheept?? Awielie? Dat kan mijn vader tog niet menen??, allemaal hadden ze een soort van hoge dunk. Wielie
Het huwelijksfeest zou gehouden worden over twee weken. Ik staarde voor me uit en nipte wat af en toe van mijn glas thee. De moeder en zus keken me maar vies aan, eerst deed het me wat, maar uiteindelijk kon het me nix meer schelen. Snollen… ewa safie. Riad gaf me geen 1 blik. Ik wel, ik vond het mooi hoe hij praatte, hij had zo’n mannelijke stem. Zijn vader deed wel meest het woord. Hij knikte maar of gaf zijn mening wanneer het echt wel nodig was…voor het eerst in dagen keek ik naar de klok…12 uur ??? dat kan tog niet?? Awielie de klok stond stil. Hoop maar dat niemand het opgemerkt heeft, alsof het teveel was om batterijen te kopen.
Vader van riad: ewa mijn zoon, neem je aantstaande maar mee naar het centrum, en ga dingen kopen voor haar
Riad: ik moet nog bij nawfel zijn…
Vader van riad: Nawfel kan wachten…
Riad: ok… zei hij met opgespande kaken…
Rafika: euhm… 3ami… (iedereen keek me aan, alsof ze het niet geloofden dat ik echt kon praten) het hoeft niet…
Vader van riad: jewel… denia henia mijn dochter… hij heeft tijd zat…
Ik keek weer naar beneden mijn vaders ogen ontwijkend, die boekdelen spraken. Pff had beter mijn mond gehouden… dacht ik. Uiteindelijk stond Riad recht… en keek me voor het eerst aan…
Riad: euhm ga je zo mee of wat ga je doen? Vroeg hij vriendelijk voor de ouders
Rafika: euhm… ik ga eerst nog mijn jas en tasje halen
We liepen alletwee de gang in…
Riad: haast je, heb niet heel mijn dag de tijd. Zei hij dit keer veel brutaler…
Fok jou… dacht ik. Ik nam mijn wit jasje en deed mijn witte schoentjes aan. Ik nam mijn zwarte tas en liep de trappen af, naar buiten. Pfff waar was hij ook weer… een mooie bmw wagen tuutte naar me…ik liep ernaar toe en stapte naast hem in. Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak… het feit dat hij hier met tegenzin zat, maakte het een stuk minder. Ik zweeg was echt niet van plan te praten. Plots ging zijn telefoon af… hij nam zonder kijken wie het was op.
Riad: halooo
…:
Riad: ja hoor… zei hij snel heel liefjes
…
Riad: ow kan nu echt niet meid…
…
Wat meid????? Wat is dit allemaal?
Riad: okay spreek je straxjes … doeiii
Hij excuseerde zich niet… deed helemaal nix. Legde zijn telefoon terug en reed gewoon verder. Ik voelde me echt niet goed hierbij.. wat moest ik met zo iemand?? Hold on… misschien was het een collega…of misschien … pfff ik weet niet wat ik moest denken. Aan de weg te zien reed hij de autosnelweg op… ik besloot nix te vragen. Volgde alleen de borden… en daaraan was te zien dat meneer naar Gent ging??? Kifach?? Ik zweeg, hield mijn mond nog altijd. Okay dit zou een kapot saaie dag worden. Het was nog maar 14 uur… na een half uurtje kwamen we aan. Hij parkeerde de wagen in het centrum en vroeg me af te stappen. Dat deed ik dan ook. Net als een koppel van de bergen, stapte ik een meter achter hem. Hij liep naar een sportzaak… ik volgde dus en ging ook binnen. Een knappe man van rond 23-24 jaar stond achter de toonbank. Hij leek wel op die ene acteur.. van diesel.. of vien diesel of hoe heet hij ook alweer… moheem die kale kast daar..
Nawfel: Ahlannnn gooja…
Riad: wasuppp alles goed man?? Eyy sorry dat ik later ben man
Nawfel: la denia henia… dat weet je tog
Riad: hoe gaat het met de lady… je zoontje..
Nawfel: hamdoulilah alles tiptop in orde man… wie is die ene daar..
Riad: pfff zwijg man..
Nawfel: ok sorry…
Ik zag dat ze waarschijnlijk iets wilden bespreken dus liep ik de grote winkel s af, ging gewoon naar de andere kant van de zaak. Uiteindelijk na een halfuurtje gewacht te hebben riep hij me
Riad: Rafika… jalah
Ik liep meteen richting de deur en glimlachte vriendelijk naar Nawfel… hij glimlachte terug en deed verder met zijn werk. Ik liep weer achter Riad aan... ik had er meer dan genoeg van.. wat ben ik? Zijn hondje?
Rafika: RIAD!!!
Hij draaide zich verbaasd om en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Het was duidelijk dat ook hij uitgehuwelijkt werd. Maar daar kan ik tog nix aan doen? Ik zit in dezelfde situatie als hem. Mijn leven word ook bepaald. Ben net als een marionet…
Daar zat ik dan. Op mijn kamer… kapot aan het huilen. Maar wie kan het zich iets schelen? Mijn zus was getrouwd en woonde nu in lille (frankrijk). Die had geen tijd voor me, had haar eigen gezinnetje. Verder had ik nog twee kleine broertjes. Mijn moeder deed alleen wat mijn vader wou. Mijn vader wou heb beste voor zijn kinderen. Dus dacht hij dat als hij voor mij de man zou kiezen, ik dan ook niet zou gaan scheiden zoals de meiden van tegenwoordig.. dat was hoe hij ons noemde. Hij vond dat scheiden tegenwoordig la mode is… in de mode. Maar pfff pot op… ik had nooit nix te zeggen. Mocht niet werken, mocht niet ff door de stad gaan met mijn vriendinnen. Alleen met mijn moeder, omdat volgens hem vriendinnen elkaar op het verkeerde spoor plaatsen… pfff ewa safie. Ik had geen agressieve pa, alleen zijn wil was wet. Hij huwelijkt me uit aan 1 of ander Riad…Hij zond mijn moeder om het me te zeggen. Tfoe wat haatte ik het. Ik wou nog verder studeren, iets van me leven maken. Maar ook dat was niet weggelegd voor mij. Wat had ik verkeerd gedaan jarebie om dit te moeten doorstaan? Om dit te moeten meemaken? Ik had tog nooit een vriendje gehad? Ik deed tog wat mijn ouders van me verwachtten? Wrm word ik dan gestraft? Ow ja… heb mezelf nog niet voorgesteld… nou mijn naam is Rafika, ben 19 jaar oud. En woon in Belgie, Antwerpen, borgerhout. Ook wel borgerokko genoemd. Inderdaad zat bomvol marokkanen. Maar was alleen maar leuker. Ik ben een berber… berber van het zuiden welverstaan, ook wel tachelhiet genoemd. Ik was van Kelaa, maar we hadden een huis in Agadir.
Moeder: Rafikaaa!!!! Adoed!!! (rafika kom hier!!!)
Rafika: pfff… wrm kan je het niet voor me opnemen, lieve moeder? Zei stilletjes tegen mezelf “ja hajie diegn(ja ik kom eraan)!” riep ik
Ik veegde mijn tranen weg. En liep de trappen af naar beneden. Ik had mijn zogezegde aanstaande man nog niet ontmoet. Heb wel een verlovingsfeestje gegeven; maar dat alleen. Kunnen jullie het geloven? Ja Ik was er helemaal alleen. Hij kon niet komen ofzo. Dit begon al goed. Zijn moeder keek me venijnig aan, alsook zijn zus Khadiga… gatver… die zou me zekers villen laters. Zijn vader daarentegen verwelkomde me in de familie… ja … hij verwelkomde me echt in de familie.. hij was heel vriendelijk, en zei dat ik de gelukkigste vrouw van heel de wereld zou worden.. yeah right, met deze twee zeker? Ik lachte toen maar naar hem. En keek verder levensloos voor me uit. Voor mij was dit het einde… safie ik was verdoemd; had het recht niet om gelukkig te worden. Was met ongeluk geboren klaar. Ik liep naar de keuken en ging naar mijn moeder, die druk in het weer was met het avondeten
Moeder: ogan ortriet adie t3ownt mie? (en ga je me niet helpen ofwat?)
Rafika: pfff jawel jawel…mijn moeder volgde Nederlandse lessen, dus kon ze aardig nederlands spreken, alleen wou ze het niet, wrm dan die lessen? Dacht ik
Moeder: Riad komt morgen bij je vader, om de bruiloft te regelen.
Rafika: kan me niet schelen..
Moeder: meid, je weet, je gaat je best moeten doen. Of je word helemaal niet gelukkig
Rafika: en dan? Veranderd nix aan de zaak, ben nooit gelukkig geweest
Dat kwetste mijn moeder, zagik zo aan haar gezicht…Ik was boos op haar, boos dat ze het niet voor me opnam.. en tegen dit alles was. Integendeel ze hielp maar mee, mijn leven te versucken. Ik Hielp mee met het avondeten en liep naar boven, sinds de dag van mijn uithuwelijking kom ik niet meer aan tafel eten…Mijn vader vroeg niet verder, ooit zal ik hem bedanken, zei hij… yeah right. Pfff… Wat moet ik doen… ik kroop mijn bedje in met de intentie te slapen…maar mijn gedachten lieten het niet toe. Morgen komt hij. Voor de eerste keer zullen we elkaar zien… hoe ziet hij eruit???
De volgende morgen… normaal zou het schooldag voor me zijn, maarjah, dat hoefde niet meer voor me. Want moest gelijk stoppen met school en dat door mijn vader. Ik weet niet of Riad hier achter zit. Maar dat zien we dan wel zeker? Ik stond recht en liep naar de badkamer waar ik ging twoda(wassing) om vervolgens te bidden. Ik liep naar beneden en groette iedereen met salam… verder liep ik naar de keuken en nam iets te eten. Daarna nam ik een emmer, zeep, borstel en dweil en liep de trappen weer op om de bovenverdieping op te vegen. Dat deed ik telkens… iedere ochtend routine werk. Sinds ik niet meer naar school ga. Verveel ik me rot, dus maar kuisen. Ik keek zelf niet meer naar het uurwerk, mijn moeder beveelde me me op te maken. Tazzz, voor wie dat? Voor die snol of wat? Hij bewees zichzelf al op het zogezegde verlovingsfeestje. Niet komen opdagen, ze3ma alsof het me iets deed. Rot op man. Ik deed een simpele linnen broek aan met een witte rokje een zwart truitje en wit en zwarte hoofddoek. Ik hoorde de bel. En allerlei kabaal. Ow neee de witches zijn ook meegekomen; doe me dit niet aan. Ik bleef boven, tot mijn moeder me riep.
Moeder: Rafikaaaa adoed atselemt ( rafika kom groeten)
Ah joch wat gaat mij die mensen aan? Pfffff laat me tog met rust man? Ik liep die trappen af.. en kwam terecht in de gang… ik keek naar de voordeur… en schudde de gedachte van me weg, loop door gek… ik keek nog snel naar die voordeur en besloot tog maar binnen te gaan en te groeten.
Rafika: Salam 3aleikoom..
Alle hoofden werden naar me toe gedraaid… Zelf zag ik er zeker niet lelijk uit. Ik was getint had lichtbruine ogen en volle dikke lippen. Op school noemden ze me Beyonce. Nou dat deed me wel deugd… zij was tenslotte een echte beauty… nouja vroeg me af of ze het zeiden uit medelijden of gewoon omdat het zo was. Weer keken die twee me verrachtelijk aan. Fok jullie… dacht ik. Ik liep naar zijn moeder en groette met een glimlach,terwijl zij me heel vies aankeek en teruggroette met vier kusjes… noujah wat je kusjes noemt, het was alsof ik besmet was van shie gevaarlijke virus. Gatver… Khadiga kuste me maar drie maal en de vierde was een bruintje voor me. Mijn gezicht zat rood van de schaamte… tfoe, belachelijk. AZe deed ook geen poging om me te redden de drol. Tfoe. Daarna liep ik naar de vader en tenslotte naar hem… Hij had zwarte krullen, was getint en had verdomme groene ogen… mijn god wat een beauty…ik stak mijn hand uit en groette hem. Die beantwoorde hij ook, maar dan heeeeel neutraal. Mijn god. Hij raakte gewoon mijn hand aan en keek verder voor zich uit. Wat voor familie word ik mee opgescheept?? Awielie? Dat kan mijn vader tog niet menen??, allemaal hadden ze een soort van hoge dunk. Wielie
Het huwelijksfeest zou gehouden worden over twee weken. Ik staarde voor me uit en nipte wat af en toe van mijn glas thee. De moeder en zus keken me maar vies aan, eerst deed het me wat, maar uiteindelijk kon het me nix meer schelen. Snollen… ewa safie. Riad gaf me geen 1 blik. Ik wel, ik vond het mooi hoe hij praatte, hij had zo’n mannelijke stem. Zijn vader deed wel meest het woord. Hij knikte maar of gaf zijn mening wanneer het echt wel nodig was…voor het eerst in dagen keek ik naar de klok…12 uur ??? dat kan tog niet?? Awielie de klok stond stil. Hoop maar dat niemand het opgemerkt heeft, alsof het teveel was om batterijen te kopen.
Vader van riad: ewa mijn zoon, neem je aantstaande maar mee naar het centrum, en ga dingen kopen voor haar
Riad: ik moet nog bij nawfel zijn…
Vader van riad: Nawfel kan wachten…
Riad: ok… zei hij met opgespande kaken…
Rafika: euhm… 3ami… (iedereen keek me aan, alsof ze het niet geloofden dat ik echt kon praten) het hoeft niet…
Vader van riad: jewel… denia henia mijn dochter… hij heeft tijd zat…
Ik keek weer naar beneden mijn vaders ogen ontwijkend, die boekdelen spraken. Pff had beter mijn mond gehouden… dacht ik. Uiteindelijk stond Riad recht… en keek me voor het eerst aan…
Riad: euhm ga je zo mee of wat ga je doen? Vroeg hij vriendelijk voor de ouders
Rafika: euhm… ik ga eerst nog mijn jas en tasje halen
We liepen alletwee de gang in…
Riad: haast je, heb niet heel mijn dag de tijd. Zei hij dit keer veel brutaler…
Fok jou… dacht ik. Ik nam mijn wit jasje en deed mijn witte schoentjes aan. Ik nam mijn zwarte tas en liep de trappen af, naar buiten. Pfff waar was hij ook weer… een mooie bmw wagen tuutte naar me…ik liep ernaar toe en stapte naast hem in. Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak… het feit dat hij hier met tegenzin zat, maakte het een stuk minder. Ik zweeg was echt niet van plan te praten. Plots ging zijn telefoon af… hij nam zonder kijken wie het was op.
Riad: halooo
…:
Riad: ja hoor… zei hij snel heel liefjes
…
Riad: ow kan nu echt niet meid…
…
Wat meid????? Wat is dit allemaal?
Riad: okay spreek je straxjes … doeiii
Hij excuseerde zich niet… deed helemaal nix. Legde zijn telefoon terug en reed gewoon verder. Ik voelde me echt niet goed hierbij.. wat moest ik met zo iemand?? Hold on… misschien was het een collega…of misschien … pfff ik weet niet wat ik moest denken. Aan de weg te zien reed hij de autosnelweg op… ik besloot nix te vragen. Volgde alleen de borden… en daaraan was te zien dat meneer naar Gent ging??? Kifach?? Ik zweeg, hield mijn mond nog altijd. Okay dit zou een kapot saaie dag worden. Het was nog maar 14 uur… na een half uurtje kwamen we aan. Hij parkeerde de wagen in het centrum en vroeg me af te stappen. Dat deed ik dan ook. Net als een koppel van de bergen, stapte ik een meter achter hem. Hij liep naar een sportzaak… ik volgde dus en ging ook binnen. Een knappe man van rond 23-24 jaar stond achter de toonbank. Hij leek wel op die ene acteur.. van diesel.. of vien diesel of hoe heet hij ook alweer… moheem die kale kast daar..
Nawfel: Ahlannnn gooja…
Riad: wasuppp alles goed man?? Eyy sorry dat ik later ben man
Nawfel: la denia henia… dat weet je tog
Riad: hoe gaat het met de lady… je zoontje..
Nawfel: hamdoulilah alles tiptop in orde man… wie is die ene daar..
Riad: pfff zwijg man..
Nawfel: ok sorry…
Ik zag dat ze waarschijnlijk iets wilden bespreken dus liep ik de grote winkel s af, ging gewoon naar de andere kant van de zaak. Uiteindelijk na een halfuurtje gewacht te hebben riep hij me
Riad: Rafika… jalah
Ik liep meteen richting de deur en glimlachte vriendelijk naar Nawfel… hij glimlachte terug en deed verder met zijn werk. Ik liep weer achter Riad aan... ik had er meer dan genoeg van.. wat ben ik? Zijn hondje?
Rafika: RIAD!!!
Hij draaide zich verbaasd om en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Het was duidelijk dat ook hij uitgehuwelijkt werd. Maar daar kan ik tog nix aan doen? Ik zit in dezelfde situatie als hem. Mijn leven word ook bepaald. Ben net als een marionet…
Riad: wat mat jij van me? Nog steeds met die opgetrokken wenkbrauw
Rafika: kun je aub trager lopen, ik haal je niet meer
Riad: pfff zaag niet wijf…
Rafika: ???
Zijn telefoon ging af en meneertje beantwoorde die, draaide zich om en liep weg. Ik zou hem nu weer moeten volgen ofzo? Get lost. Ik draaide me de andere kant op en liep terug naar de auto. Ik besefte te laat dat ik niet binnen zou kunnen gaan. Had de sleutels niet shit… Ik bleef wachten en zoals het weer zich aanpaste aan mijn humeur begonnen er donkere wolken op te stapelen en begaven zich de eerste druppels. Ik maakte geen aanstalten om zehma te lopen naar een kant ofzo. Bleef er gewoon staan. Het kon me niet schelen. Hoopte op dat moment uit het diepste van mijn hart dat ik een ziekte zal oplopen en gewoon zal sterven in mijn bed door te hoge koorts. Ik weet niet, maar het kwam extra hart aan. Hoe hij me behandelde en hoe hij tegen me sprak. De regen nam toe en het werd een stortbui.. daar zat ik dan… kletsnat. Toen het wat minderde en de zon plaats maakte tussen de wolken kwam een bmw x5 aangereden. Een knappe meid van rond de 20 jaar stapte uit… ze keek me vreemd aan… ja is maar normaal, hoe ik daar stond :s te erg voor woorden. Net een verdwaalde hond. Ze kwam naar me toe
Leila: gaat het meisje??
Ik wist niet wat ik moest zeggen..
Rafika: o ja …. Ja… het gaat
Leila: zeker weten? Je bent kletsnat?
Rafika: ja ik weet… ma3lish…
Riad: DAAR BEN JE!!!
Leila draaide haar om en keek naar riad, die ze blijkbaar kende
Leila: ahlan riad… alles goed
Riad: ja hoor hamdoulilah…
Leila: moheem ik ga ervandoor… beslama ze keek vriendelijk mijn kant op en glimlachte naar me
Ik glimlachte terug en volgde haar met mijn ogen. Ze liep de sportzaak binnen en nawel rende naar haar toe en omhelsde haar… hij kuste haar hartstochtelijk, duidelijk blij haar te zien. Riad begon tegen me te flippen,
Riad: waar was je? Kijk hoe je eruit ziet man??? Het regende wel!! Shit man…
Rafika: breng me thuis zei ik rustig
Riad: ja jij hebt gemakkelijk praten. Je droogt eerst helemaal, dan pas breng ik je thuis.. zodat mijn ouders tegen me gaan flippen zeker?? Zij is gek..
Hij stapte zijn auto in maar ik bleef staan en keek voor me uit. Wrm word ik met hem opgescheept? Wrm kan ik mijn eigen man niet kiezen? Ja hij is zeker een mooie jongen.. maar zijn innerlijke maakt het verrot voor hem. Pfff hij het raampje langs mijn kant naar beneden
Riad: stap je vandaag nog in?
Ik zei helemaal nix en stapte gewoon in.
Riad: pffff mijn banken man… met al jouw nattigheid
Rafika: ah hou tog je smoel…je lijkt wel een wijfje… tfoeee!!! Hou gewoon je lelijk bek en breng me thuis!!
Hij keek me verbaasd aan, verbaasd van mijn uitbarsting, had het waarschijnlijk niet van me verwacht. Hij zweeg en reed maar rondjes in gent.. hij wou me waarschijnlijk boos maken… maar dat word ik niet snel. Was erger gewoon. Ik zweeg en viel uiteindelijk in een diepe slaap…
Riad:
Daar zat ik dan… tfoe… moest trouwen!! Ik kon zooooveel meiden krijgen… iedereen was gek op mij. En dan komt mijn vader met een van zijn stomme idieen, namelijk dat ik moet trouwen. Tfoe tfoe tfoe. Of hij onterft me.. noujah, we hadden kapot veel winkels… bepaalde Marokkaanse winkels, met Marokkaanse meubels enzo… andere gewoon kleren.. andere groenten en specerijen. Noujah kortom we waren wel rijk. Mijn vader komt met ene moslima… noujah ken dat wel… hoofddoekje thuis.. mooi blijven zitten maar vanzodra ze de hoek omgaan, gaat alles eraf en blijft een kort rokje over met topje…tfoe…zat in de living.. moest haar zien. Noujah heb wel wat zoekwerk laten doen… ergste van al, ze ging niet meer naar school :s wielie… kon beter eentje van de bergen nemen!! Ging geen verschil zien. ewa zoals ik zei, daar zat ik dan… kijkend voor me uit… haar ouders leken me vriendelijk. Had respect voor hun. Zoals ik die had voor mijn ouders. Maar ik wil niet trouwen klaar. Had genoeg chiekies. Wou me tijd niet spenderen met alleen 1 meisje die op de koop toe dan ook nog eens ongeschoold is? Aub he.. ben tog meer waard? Haar moeder riep haar naar beneden te komen… hmm ze had nog een mooie stem.. kende bepaalde meiden, en ik zweer je als je ze zou horen aan de telefoon, je zou denken dat je praat met ene ahmed ffzo.. terwijl het is een zoebida… jaja te veel mannelijke hormonen. Na een paar minuten kwam ze de woonkamer binnengestapt… salam 3aleikoom.. ik keek onmiddellijk op. En laten we eerlijk zijn.. ze was een mooie meid. Ze leek op iemand… maar weet niet wie. In ieder geval heb er allesinds mooiere gehad. Pfff.. moet dit hier echt? Fake hoofddoekdraagster. Durf wedden dat ze scheinheilig was tot m met.. zoals de meeste. Tfoei. Ze kwam salam zeggen, en naar mijn gedacht haapte ze een beetje te veel. Ik gaf r geen aandacht… ewa safie. Plots kwam mijn vader met nog een leuk ideetje… nou… dat ik met haar naar buiten moeten. Zou dingen voor haar moeten kopen.. tfoeiii!! Ik had nog een afspraak bij Nawfel man… pffff hellno dat ik iets ga kopen voor haar… dat ze het zelf betaald.. ana malie? Ik zag aan mijn ma haar gezicht dat het haar niet aanstond. Noujah zij wou me voor me nicht in marokko. Mijn vader wou me dan weer voor dit soortje hier. Ewa ja we zien wel. Ik sprak lief tegen haar bij mijn ouders maar in de gang snakte ik haar af, namelijk dat ze snel moest zijn. Ewa safie denken julie nou echt dat ik mijn afspraken ga laten gaan voor haar? Echt niet.. kreeg in de auto een telefoontje. Was van hajat… een van die meiden die gingen jagen op jongens in plaats van omgekeerd. Ik drukte mijn telefoon niet in ffzo… ze zal er maar mee moeten leren leven; Durf wedden dat zij helemaal gek op me is. Noujah.. het spijt me, maar ik niet. Nawfel deed weer dom. Van wie is het blablaba… skoot mannnn… zei ik. Hij vond haar een mooie meid en vriendelijk. Jah nawfel ook. Hij had niet te klagen.. had een pracht van een vrouw en zoontje, die be3da onafhankelijk was. Ze had haar eigen zaak. Kon op haar eigen benen staan. Tazz had ik maar zo iemand. Wat krijg ik hier? Een analfabeet… aub…tazzz.. ik wou mezelf niet belachelijk maken.. dus liet ik haar meters achter me lopen… zehma kende haar niet. Eerlijk ik dacht dat ze geen stem had ofzo.. want hoorde haar nauwelijks.. plots riep ze me… RIAD… waylie??? Het praat? Ik keek haar verbaasd aan… wat moet je meid?? Ze vroeg me trager te lopen.. hahaha sukkel.. mijn telefoon ging af.. ow dat was die italiaanse chick.. wajaw, dat was pas een schoonheid… ik liep diep in gesprek.. ewa ze moest maar achter me aan lopen. Hopelijk krabt ze terug, en wil ze niet meer met me trouwen. Dan ben ik behda van haar af. En kan ik ongestoord mijn leventje verder gaan. Ik draaide me op een gegeven moment om en zag dat ze er niet meer stond… het begon te regenen… wielie?? Waar is ze… ik werd paniekerig.. wajaw.. wat als ze verdwaalt, wat moet ik tegen haar ouders zeggen? Ik bleef eerst onder een afdakje… mij kleren moeten niet worden hoor Daarna liep ik terug naar de auto.. en daar stond ze… kletsnat te praten met … leila?? Wielie hechma… ik liep naar dr toe en begon meteen te schreeuwen. Ze keek gewoon levensloos voor haar uit. Breng me naar huis zei ze? Gek?? In deze hala ffwat? Ik reed rondjes, tot ze allesinds wat gedroogd was. Na een tijdje keek ik haar vanaf mijn ooghoeken aan en zag dat ze in slaap was gevallen. Mijn ogen gingen over haar hele lichaam… ze had zo’n vredige uitdrukking…ze leek me lief… neejj man… begin niet met chie verliefdheid. Ik verliefd?? Hahaha yeah right. We kwamen aan bij haar thuis… ow fuck had haar nix gekocht… pfff mijn vader vilt me. Ik duwde haar…
Riad: ey… rafika… wakker worden
Rafika: pff waar zijn we?
Riad: in de hemel… thuis wat denk je
Ze keek me vies aan en stapte meteen uit. Ik riep haar te wachten. Maar ze stak haar sleutel in de deur en liep naar binnen. Ik kon nog op tijd de deur tegenhouden, of die viel toe. Ik liep de living binnen en groette iedereen salam. Rafika was nergens te zien. Mijn vader keek me tevreden aan. Yeah right…
Rafika:
Ik begon haat te voelen voor hem; Gewoon HAAT… hij had een mooi gezichtje, maar o zo’n rot karakter? Ik ging zo snel mogelijk bij hem vandaan. Moest nix van hem weten; ik had het enorm koud…. Mijn hoofd gloeide… hamdoulilah, ik krijg die ziekte… mijn gebeden worden verhoord. Ik liep naar binnen en onmiddellijk naar boven. Het kon me niet schelen wat die ouders van me dachten. Fok jullie allen. Ik liep mijn kamer binnen en ging meteen onder de dekens. Pffff had het zooo koud, beefde als een gek. Na een tijdje viel ik weer in slaap…
Riad:
We namen uiteindelijk afscheid… Rafika kwam niet meer beneden.. mijn ouders keken er raar van op en vroegen om haar. Mijn vader keek me wantrouwig aan, dus draaide ik snel mijn gezicht de andere kant op. Kon niet liegen. Zeker niet tegen hem. Mijn moeder bleef maar in de auto praten over hoe onbeschoft ze Rafika vond. Ze kwam geen afscheid nemen. We waren beter af met hanan (mijn nicht dus) nou als ik moest kiezen tussen die twee dan tog beter Rafika.
Riad: ze voelde zich al niet goed in de auto a ma… nam ik het op voor haar.
Moeder: dan nog, ze hoort me te groeten. Word haar schoonmoeder en zo wil ik niet behandeld worden.
Vader: Allah y 7deek a fatma…het meisje is ziek… safie.. baraka… ik ben trots om haar als schoondochter te mogen hebben. M7eshba(hoofddoekdragend), swab(respect), nene mijn zoon, je hebt goed gekozen
Yeah right gekozen… moest verdomme ja. Als ik mocht kiezen dan koos ik zo’n lekker ding van egypte met lichtgroene ogen… lekker getint style haren… ow my god… gewoon een prachtstuk om mee te pronken. Wat viel er te pronken mat Rafika? Tazz ze kon waarschijnlijk niet tellen. Ongeschoolde puber… dacht ik. Maar aan een kant… wat als ze het verteld aan haar ouders, wat er gebeurd was? Dan vermoord mijn vader me… wielie.. het is zijn beste vriend zijn dochter. Pfff. Thuis aangekomen liep ik meteen mijn kamer in en ging ik op mijn bed liggen… dacht aan de hele dag… raar maar waar.. het beeld van rafika al slapend flitste voor mijn ogen…ze was een mooie meid… maar ik wou niet met haar trouwen. En ik vertrouwde haar niet… pffff wat rottig..
Rafika:
Ik ijlde tot n met. Ik zweette tot n met.. had nare dromen. Kortom had kapot slecht geslapen. Mijn hoofd bonsde… mijn wens kwam uit… nu ga ik sterven.; dacht ik. Ik schreeuwde blijkbaar want mijn moeder kwam mijn kamer in gelopen…
Moeder: Rafika… bismillah 3leek… jarebie ze heeft je sihr aangedaan…
Rafika: mama… safie makayn lbas…
Moeder: adas garg ie deucteur? (moet ik de docter roepen?)
Rafika: la… oho.. hoeft niet..
Mijn moeder bracht weer al van haar kruidteeën boven. Met een gesloten neus dronk ik het in 1teug leeg. Ik voelde me echt ziek als een hond. Allemaal door die klootzak. Wat haatte ik hem.
De volgende morgen voelde ik me een beetje beter. Het was nog niet helemaal dat… mijn ogen waren opgezwollen. Ziekelijk gewoon. De moeder van Riad belde mijn moeder op om te zeggen dat ze het onbeleeft vond dat ik geen afscheid nam. Ach rotwijf, stik in je eigen geur mens. Dacht ik bitter. Jij en je dochter. Ach ik zou een hele level moeten doorstaan. Maar ik zou gaan scheiden van hem. Dat was zeker. Dat stond vast. Mijn moeder vroeg later in de keuken of er iets was gisteren. Ik zei nix. Want daar zou het uiteindelijk tog maar bij blijven. Zij zou het weten, mijn vader niet. En klaar. Ik hoorde nix meer van Riad. Helemaal nix. Ik mocht niet buiten van mijn pa, tenzij ik met Riad ging. En die sukkel zou ik niet eens willen zien laat staan met hem weg gaan. Het was nog twee dagen voor het huwelijk. Zijn familie zorgde voor alles. Van de koeken tot alles…Ik zag er enorm tegenop. Maar tegen wie kon ik praten? Mijn moeder? Pfff die luisterde alleen maar. Maar deed verder nix. Had geen vriendinnen. Pfff… plots belde iemand aan de deur. Aan zijn stem te horen wist ik dat het Riad was. Ik probeerde snel weg te glippen naar boven. Maar mijn pa had me gezien en riep me de woonkamer binnen. K liep met tegenzin binnen. Had wel geen hoofddoek op. Maar stik.. het word mijn man. Hij ziet me nog bloot… ow my god… hij zal me gewoon bloot zien :s: s nee…. Hij keek me iets te lang aan naar mijn gedacht. Ik had style lichtbruine haren…
Rafika: n3am a baba?
Vader: ewa adeud adastsowlt ie Riad ( ewa kom praten met riad)
Rafika: heb nog van alles te doen. Heb geen tijd…
Vader: wat moet je doen dan?
Rafika: dingen.
Ik draaide me om en liep mijn kamer op. Mijn vader zweeg… gatver.. hij zei gewoon nix meer? Dit kan tog niet? Mijn vader die zweeg… dit moet ik ergens neerpennen en uiteindelijk ophangen in een kader. Ik liep mijn kamer binnen en deed wat muziek aan. Vervolgens ging ik opmijn bed liggen. Hij was een mooie jongen… weer zag hij er daarnet mooi uit. Maar ik haatte hem. Hij had andere meiden, voelde zich enorm hoog. En dat was een enorme minpunt voor mij. Maar ja. Ik leer er gewoon mee leven, net zoals ik leerde leven met alle andere dingen die ik niet mocht doen en graag wou. Plots klopte iemand op mijn deur…
Rafika: binnen…
riad:
Derest van de weken verliepen rustig… noujah… raar maar waar. Rafika had blijkbaar nix verteld aan haar ouders. Dat had ik dus niet verwacht van haar. Ik hing wat hier en der uit. Probeerde gewoon mijn huwelijk te vergeten die stilletjes aan naderde. Ik ontweek Rafika. Heb nooit bij haar geweest, ze mocht dan nix verteld hebben, ik wou niet met haar trouwen. Klaar. Maar ik kon niet anders…twee dagen voor het huwelijk vroeg mijn vader of ik al langs was geweest bij Rafika.
Riad: euhm… la… ila chgool bezaf(nee.. er is teveel werk)
Vader: ga naar haar a za3toot ( aap)
Pffff man… ik deed mijn jasje aan en stapte mijn auto in. Mijn vader riep me nog dat hij gaat bellen of ik echt wel ben geweest. Tfoei… daar gaat mijn afspraak met Kitana.. tfoeiiii hatelijk man… aangekomen bij Rafika ging ik binnen. Haar vader verwelkomde me en wees me naar de woonkamer. Ik bleef zitten.. en keek wat voor me uit.. tot de vader van rafika haar plots riep :s?? Ik keek naar de deur… en zag een totaal andere meid… mijn god… wat een mooie haren had ze… ik had het niet eens door van mezelf, dat k haar zo aanstaarde. Tot ze zei dat ze geen tijd heeft om met mij te praten. ??? hoezo? Ze wilde me tog? Ze heeft tog ja geantwoord? Dan moet ze tog springen van blijdschap als ze me ziet? Ik begreep er nix meer van. Ze gaf me zelf geen blik waardig?? Dat deed ze zelf niet. Ze draaide zich verder om en liep naar boven… ik voelde me voor het eerst in mijn leven afgewezen, voor het eerst in mijn leven voelde ik me voor schut tegenover een meid dan nog.. Wajaw.. wat een shock…dit had ik dus echt niet verwacht.
Vader: ga maar mijn zoon… ga maar naar haar toe…
Ik knikte en gehoorzaamde. Ik liep de trappen, voor het eerst in mijn leven voelde ik me zenuwachtig…om naar een meisje toe te gaan…ik klopte op de eerste deur… maar hoorde nix. Deed ff open en zag dat ik verkeerd was, was waarschijnlijk haar broertje zijn kamer. Ik ging naar de volgende deur… en hoorde toen haar stem…
Rafika: binnen…
Wajaw… wat moet ik doen? Dacht ik gestresst…ik opende de klink voorzichtig… let’s face her..
Rafika:
Daar stond hij dan… de zielepoot… ik stond meteen recht van mijn bed en mijn haar viel weer sluiks over mijn voorhoofd en ogen…ik richtte me op en keek hem boos aan…
Rafika: wat moet je?
Riad: rustig rustig… wil gewoon ff met je praten
Rafika: jah wat heb je te zeggen dan? Snel… heb niet mijn hele dag tijd, probeerde ik hem terug te pakken
Riad: jah, wat ga je doen dan?
Rafika: wat gaat jou dat aan?
Riad: ik word je man…
Rafika: alleen op papier…
Hij keek me vreemd aan. Wat ??? wat is zijn probleem? Waar is die arrogantie van hem? Ze3ma i’m the bom??
Rafika: moheem, komt er nog iets van?
Riad: euhm… sorry van de vorige keer…
Rafika: oh my god… excuseer je jou?? Riad die zich excuseerd??
Riad: hij keek beschaamd weg
Rafika: moheem… kort en bondig het boeit me niet dat het je spijt okay. Het interesseert me niet eens wat je denkt. Okay?
Riad: wrm zo vijandig? Wrm trouw je met mij?
Okay… dit was een directe vraag… wat moest ik nu doen, eerlijk antwoorden? Of gewoon iets verzinnen? Nou we waren tog dicht bij het huwelijk… ik besloot zelf ook de vraag te stellen… misschien ontglip ik van de mijne
Rafika: wrm trouw jij met mij??
Riad: zeg je eerlijk omdat ik moet… zei hij serieus
Ik had diep in mijn binnenste gehoopt op een ander antwoord. Misschien iets als, omdat ik je wil. Of omdat ik verliefd op je ben. Maar kreeg een antwoord die me pijn deed in het hart.
Riad: nu jij?
Rafika: het zelfde als jou…
Hij keek me dit keer met grote ogen aan… wat? Wist hij het dus tog niet? Ow shit… nu ga ik problemen hebben…
Riad: hoezo? Dus je moet ook ofzo?
Rafika: ja… maar aub… doe er niets tegen. Of ik krijg problemen.
Hij keek me voor het eerst sinds ik hem ken, zielig aan. Een vorm van medelijden.
Riad: ik ga dan maar…
Rafika: aub… zeg nix..
Zei ik nog… hij wachtte ff en liep verder de deur uit… jarebie… laat hem zwijgen!!
Riad:
Wat??? Ze moest ook trouwen??? Ik weet niet maar dat antwoord stelde me teleur…?? Kifach?? Wat kon het me schelen? Zei een ander stemmetje weer. Tog… tog wou ik dat zij voor me gekozen had. En dat zij op mij verliefd was ofzo??? Wielie wat gebeurt er met me? Waar was die hardheid tegenover meiden? Rafika was niet zoals die andere meiden, besefte ik. Ze moest me niet. Ze haatte me… dat las ik van haar gezicht, haar ogen. Het was overduidelijk. Ze koesterde een wrok van haat voor me. Alleen al bij de manier hoe ze sprak. Natuurlijk zal ik nix zeggen. Want ik moest ook trouwen, en mijn vader vilt me als dit huwelijk niet meer door gaat. En ik moest niet denken te scheiden met haar, of hij slacht me gewoon. Haar vader en mijn vader, zijn hele goede vrienden. Bijna net als broers. Ik liep de trappen af en bleef nog ff in de woonkamer. Vervolgens nam ik afscheid en ging ik naar gent… ik moest dringend praten met mijn mattie Nawfel… hij had verstand van zo’n zaken.
Daar aangekomen ging ik meteen zijn winkel binnen. Er stond een andere jongen die me vertelde dat hij naar huis is. Ik stapte mijn auto in en reed weg. Nawfel woonde in een pracht van een villa. Samen met zijn vrouw een zoontje. Wollah durfde alles erop te zetten, dat niemand zo gelukkig was als die twee waren. Ik belde aan de deur en hoorde geschreeuw.. moest wel van Souhayb zijn. Leila deed de deur open met Souhayb in haar armen…
Leila: owww riad salam, kom verder
Ik liep volgde haar de hang door op naar de living, waar Nawfel langguit op de zetel tv keek.
Nawfel: ahlan gooja.. alles goed man?
Riad: ja goed lhamdoulilah.. met jou?
Nawfel: rustig rustig
Riad: man ik moet ff met je praten..
Hij ging rechtop zitten… en keek me aan…
Nawfel: ik luister… of wacht ff eerst ff iets drinken… SCHATJEEE!!
Leila: JAAA
Nawfel: haffak lieverd breng ff wat thee en gebak
Leila: hier neem jij dan Souhayb ff over van me… dan maak ik iets klaar…
Nawfel: okkk… kom hier mijn lieverdjeee… souhayb schreeuwde om zijn mammie…
Leila: kom er zo aan…
Nawfel: zie je.. hij word een moederskindje..; hahaha
Riad: hahaaha ma3lishhh
Nawfel: zo moet het… zorg maar voor je mamie maar vertel…
Riad:jah man… je weet wel die ene meid…
Nawfel: ow jah… van vorige weken daar…
Riad: juist.. wel je weet ik moet met haar trouwen, maar ik heb vandaag achter gekomen, dat ook zij gedwongen word
Nawfe: kijk man, ik heb je al altijd gezegd; baraka tnawie… en ga je vrouw zoeken, wat doet meneer, hij gaat wat meiden playen; alle soorten, alle nationaliteiten zodat zijn pa niet anders kan dan uithuwelijken zodat hij niet met een zoon komt van een of ander italiaanse. Man jij krijgt je verdiende loon, heb ik je al gezegd. Maar dat meisje meskiena… wollah heb medelijden met haar. Er staat er nix anders op dan dat jullie gaan trouwen, en dat je gewoon goed voor haar zorgt.. klaar. Wees een man. Wollah aan jou leeftijd was ik al getrouwd. Ik huwde op my 22ste met Leila. Kijk nu ben 24… wollah ben de gelukkiste man ter wereld lhamdoulilah. Heb mij zoontje heb een lieve vrouw. Heb winkels…hamdoulilah.
Ik luisterde naar zijn raad… en ging meer en meer beseffen, dat dit niet meer verder kon. Al die meiden… al die onzin. Het kon gewoon niet meer. Ik was al altijd vorm van “jaloers” op nawfel. Wou graag in zijn plaats zijn. Nou dit was mijn kans… Rafika was zeker geen lelijke meid. Ze was een mooie meid… alleen ongeschoold… maar okay… daar konden we tog iets aan doen? Gewoon bijlessen ofzo… ik begon langsom aan het goede er in te zien. Terugkrabbelen kon ik tog niet meer. Dus laten we proberen het goede van te maken. Ik bleef nog ff chillen en ging er toen uiteindelijk van door. Ik weet niet maar ik voelde me veel kalmer…. Rustiger…ach… ook al wou ik er iets van maken. Dat wou Rafika niet. Nou, nu tog niet. Want ze verrachte me…. Damn… hoe moet ik dit goedmaken. Ik besloot gewoon nix meer van me te laten weten tot over twee dagen, de dag van de hennafeest… dat word onze eerste nacht samen..
Rafika:
Daar zat ik dan op mijn bed… 7 uur s’morgens, had al gedouched me klaar gemaakt. Moest citroen over mij voeten doen alsook mijn handen… weet ik veel waarom. Ik deed gewoon wat er van me gevraagd was, net als een robot. Ik voelde me leeg. Mijn leven werd al altijd bepaald. Dus ben ik het gewoon. Om 14 uur kwam Khadija. Ze groette mijn moeder nors, en kwam naar me toe.
Khadija: jalah jij, moet je brengen naar de schoonheidsspecialist.
Rafika: okay, ik ga me eerst aankleden… moet ook eerst nog bidden
Khadija: ze bekeek me van top tot teen aan… bidden… jij? Zei ze spottend… jah ga maar. Ik wacht, maar haast je. Of er kan nix gedaan worden met die hoofd van je, je hebt van alles nodig om het te fixen
Ik besloot te zwijgen, en nam alles aan. Ze maakte me inderdaad uit. Maar Allah was er. Hij geschied. Ik liep naar boven en deed de woedoe, vervolgens ging ik bidden en me aankleden. Ik deed een zwarte broek aan, met roze jas tot mijn knieën. Nam mijn roze puntlaarzen en deed die aan. ik zocht mijn roze onderhoofddoek en mijn zwarte sjaal en deed die om. Toen ik de Trappen afliep stond ze daar te wachten aan de deur.. het was alsof ik met de politie mee moest ofzo. Waylie??? Dan had ik geen swab(respect) in plaats van dat ze met MIJN moeder ging praten? Nee… ze bleef hier maar staan als een vreemdeling. Vanzodra ze me zag bekeek ze me van top tot teen…
Khadija: wat heb jij daar aan…
Rafika: om hoelaat moeten we er zijn negeerde ik haar?
Khadija: zo snel mogelijk… gatver… al mijn tijd moet ik verspillen..
Ik volgde haar naar buiten en stapte de auto in. Bij de schoonheidsspecialist maakte ze me constant zwart. En met dat het een goeie vriendin van haar was, lachte die ene meid mij ook uit. Ze epileerden mijn wenkbrauw, terwijl ik protesteerde en zij van niet. Het is haram… zei ik… ‘jaja is al goed, geef maar toe je vind het leuk, om haram te doen’ zei khadija… ik keek haar aan… mijn haat groeide met de dag, voor heel die familie. Khadija zelf had geblondeerde haren.. in laagjes gesneden. Ze was getrouwd (raar maar waar). En was heel modern gekleed. Ik liet hun doen. En zweeg verder. Uiteindelijk was ze klaar. Ik keek in de spiegel, en verschoot van mezelf… waylieeee… ik leek die sterren op mtv wel..
Khadija: jalah geen getreuzel, we moeten gaan.
Rafika: ok… piepte ik
Ik wou mijn sjaal om doen… maar Khadija schreeuwde heel de salon bij elkaar, dat ik alles weer in de war breng, blablabla… ach rot tog op… mijn geloof komt voor hoor… ik liet haar schreeuwen en deed mijn hoofddoek om
Rafika: laten we gaan, het is tijd…
Khadija: je moet het zelf maar weten, nu zie je er weer lelijk uit..
Ik zweeg en deed alsof ik een kindje mee had. We liepen weer naar haar auto en reden naar hius.. onderweg gaf ze me een hele preek.. en vertelde ze me, dat ik me niet moest tonen zehma later… want dat Riad normaal met iemand anders zou trouwen. Ach het boeide me echt niet… dus zat ik met mijn hoofd ergens anders. Wat interesseerde het me, met wie hij zou trouwen? Ik moest hem niet… eerst vond ik hem een mooie jongen… en werd een beetje verliefd…. Maar dat eindigde al snel en is omgedraaid in haat en verachting. We gingen binnen bij me thuis. Ik liep naar mijn moeder die begon te huilen van vreugde
Moeder: mijn dochter word een Jvrouw… je ziet er beeldig uit.. bs7a
Rafika: lay3teek s7a… ik doe dit voor jullie…luid genoeg zodat Khadija het hoort…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ze leek er nix van te begrijpen. Ewa ja domme koe.
Khadija: euhm khaltie, jalah… jullie moeten mee naar de zaal.
Mijn moeder nam haar jelaba en hoofddoek deed alles om en we liepen weer met haar mee de auto in naar de zaal. Ik ging in een kamer wachten op de negaffa, die een half uurtje erna kwam. Ze was heel vriendelijk, en deed rustig aan met me. Ze kraakte me tenminste niet af, zoals die andere blair witch deed.. tfoei… hatelijk wijf. De moeder van riad kwam binnen. Ook zo’n feeks…ze bekeek me van top tot teen aan en ging verder praten met de negaffa. Mij groette ze niet of ze sprak echt helemaal niet tegen me. Ik keek alleen weer voor me uit.. zag mijn ondergang voor me. Dit word een marteling van een huwelijksleven… je had koppels die gehuwd waren met de hele familie niet met de man of vrouw alleen. Nou dit was ook in het geval voor mij. Pfff…mensen kwamen toe… terwijl ik me aan kleedde en de negaffa uiteindelijk mijn kroontje aanbracht. Ze ging naar buiten om de bruidegom te roepen.
Negaffa: jalah lieverd, je man staat buiten te wachten..
Mijn man…. Mijn man…. Ik zei het wel een drie tal keren… wielie wat doe ik mezelf aan???
Rafika
SLAAAAAT OE SLAAAAAAM… mijn hart bonsde in mijn keel… ik werd geleid naar de deur… wielie… al die juwelen voelden zo zwaar aan…pfff, ik ga trouwen mensen!! Gatverrrr, nu pas besefte ik echt wat er met me aan het gebeuren was… ik kon niet meer terugkrabbelen…dat was veels te laat. Rwinaaaaaaaa!! Ik kwam buiten mijn kleine broertje bleven me maar aankijken…ze stonden daar in hun mooie pakje met dasje… ze waren zo lief. Ik hoop dat jullie jullie eigen vrouwtje kunnen uitkiezen laters.. dacht ik in mijn hoofd… er was zoveel volk, dat ik niet eens opmerkte dat Riad naast me kwam staan. Hij nam mijn hand vast.. terwijl ik me probeerde los te maken… tfoei… hatelijke kerel. Ik haat jou en je hele familie. Klootzak. Hij voelde het aan dat ik hem wegstootte… dus nam strengelde hij zijn vingers in de mijne en hield hij me in een goeie greep, onmogelijk los te komen. De vrienden van Riad keken me aan…keurden me waarschijnlijk. Bepaalde keken me te lang aan naar mijn gedacht. Camera’s draaiden, ik zag 1 cameraman voor ons.. maar dan ook jonge meiden en jongens met hun eigen camera die me filmden. Waarschijnlijk familie van Riad. Ik hoopte mijn zus te zien. maar geen glimp van haar. Ze had me enorm teleurgesteld. Vroeger kon ik haar alles vertellen..; ze was als een soort dagboek voor me. Vertelde haar telkens iedere dag wat er met me gebeurde op school enzo… en ze bleef maar aandachtig luisteren. Nu was ze weg. Maar dan echt helemaal foetsie. Ze liet zelden iets van haar horen. Ook zij was uitgehuwelijkt… pfff hoop maar dat ze het goed stelt. Beter dan dat ik het ging doen. We werden naar onze stoelen gebracht. Nog altijd keek ik hem niet aan. De cameraman stelde ons dan in een positie waar ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken. Ik draaide met tegenzin mijn gezicht naar hem toe. Geen smile… helemaal nix. Net een pop. Ik eerst voor me uit… op de hoogte van zijn hals.. tot de negaffa mijn kin omhoog deed en ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken, die mooie groene ogen…ohh… wat was hij mooi… hij zag er perfect uit…ook hij keek me heel intens aan. ik voelde een zachte kneep in mijn hand. Een glimlach omringde zijn lippen. Nog steeds keek ik hem levensloos aan… ik leek wel gevangen in die ogen van hem. Wou de andere kant op kijken, maar kon het niet. Iets weerhield me
Riad:
Vandaag is het mijn huwelijk.. ik had kapot veel stress. Had rafika een tijdje niet gezien.. dus kon ik eens heel goed denken over de gehele situatie. Meiden belden me constant op, maar ik nam niet meer op. Heel raar was het, die drang ernaar was weg… voorbij. Ook mijn zus khadija merkte op dat ik stiller was geworden.
Khadija: ey.. het is niet omdat je trouwt dat je zielig moet worden he
Riad: kifach?
Khadija: ah nix joch
Dat zei ze tegen me. Volgens haar moet ik blijven gek doen… ze zei me onlangs nog dat als Rafika niet was wat ik wilde, ik gerust kon scheiden van haar; Dan zou ze Hanane wel regelen voor me. Hanan was een hele mooie meid. Maar helaas van marokko. En meiden van marokko, vertrouwde ik totaal niet. Ze waren altijd wel uit op iets. Of je geld, of je papieren. Nooit uit op je hart. Ik wilde iemand die wat van belgie kende, nou de taal, werk, enz.. kortom onafhankelijk. Dat was Rafika… hopelijk…jewel tog? Nawfel was bij me, om me met beide voeten op de grond te houden. Want ik had voor een paar minuten zin om het af te trappen. En nooit meer terug te komen, maar dat kon ik mijn moeder niet aan doen. Mijn moeder was alles voor me. En ik zou nix willen doen, om haar teleur te stellen, of gewoon ziek te maken. Mijn haren deed ik in de gel, verder deed ik een grijs pak aan. ik keek in de spiegel en zag er super uit. Had mijn baardje die intussen gegroeid was helemaal weggescheerd. Ik liep de trappen af en reed met Nawfel naar de zaal. Hield een beetje alles in het oog… Khadija was naar wat mijn moeder vertelde weg met Rafika…vroeg me af hoe ze eruit zou zien. had haar gezien met haar mooie lange style lichtbruine haren… ze was een mooie meid. Iets in haar deed me denken aan iemand, zoals ik al eerder zei... Mijn moeder stuurde me ff naar huis, omdat ze iets van haarzelf vergeten was. Ik kwam terug en blijkbaar was Rafika al gearriveerd. Ik stond in de buurt, voor als ze me nodig hadden. Mijn matties keken me vol medelijden aan. merendeels wisten dat ik uitgehuwelijkt was…noujah, ik had Rafika eerst beschreven als een berggeit, maar eigenlijk.. was ze ver van dat. Gewoon ja… geen verstand van zaken… denk ik tog. Ik besefte van mezelf dat ik ging vooroordelen, ik kende haar eigenlijk niet goed genoeg om dat allemaal te zeggen. Mijn moeder kwam de kamer uit, ze liep bij me voorbij en fluisterde me toe
Moeder: je was beter af met hanane
Kifach? Ze zag er dus tog niet uit of wat… oh my god. Jarebie doe me dit niet aan. aub… ik ga alles doen, ga een hele groep masakeen voeden in Ethiopië, doe me dit gewoon niet aan. plots kwam de negaffa en riep ze me naam, mij vrienden riepen me, ik hoorde de Negaffa zingen… okay ik moet er dus naartoe. Een menigte was omringt rond haar, dus zag ik haar helemaal niet. Iedereen maakte plaats voor me… ze keek eerst naar beneden…en langsom aan keek ze op… mijn hart ging meteen heviger kloppen… ik was gechockeerd zeg maar…ze zag er zo anders uit… zo enorm prachtig…zo lief… zo mooi… zo-geen-woorden-voor… Ik ging naast haar staan, en nam fier haar handen in de mijne… ik voelde dat ze zich afweerde…of dacht ik het? Nee… het was gewoon zo… wollah ik voelde me op dat moment sucked… het feit dat ze me niet wou, deed me pijn. Ik haatte mezelf voor alles wat ik haar aangedaan had in een korte periode, want begon haar te mogen. Ik weet niet of dit verliefd zijn was… maar mijn hart klopte echt hevig, niet door de menigte, want aandacht was ik gewoon…alleen…ik weet niet… was nog nooit verliefd geweest…noujah, vroeger kinderliefde tussen ik en me nicht Hanane… dat was het dan ook. Maar dat was voorbij. Ik strengelde mijn vingers in de hare… het was alsof ik haar nooit kwijt wou. Ik voelde weer die druk… ze wou dit niet…Mijn vrienden glimlachten naar me en knipoogden…goedkeuring…Nawfel liep niet ver van me… we liepen naar de stoelen… De cameraman wou een mooie foto maken, dus moesten we elkaar aankijken van de negaffa… Rafika keek me eerst niet aan… ze negeerde me… terwijl ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. De negaffa duwde haar lief kinnetje omhoog, en yess uiteindelijk keken we elkaar aan in de ogen… een glimlach omringde mijn lippen…maar dat vervaagde meteen bij het zien van haar gezicht… ze keek me levensloos, ah nee tog? Ik had spijt…wrm kon k haar niet doen houden van me… of haar gewoon verliefd maken op mij? Dat was tog niet moeilijk? Dat kreeg ik tog altijd voor elkaar? Dat maakte haar ook zo speciaal. Ze was anders dan andere meiden. Hield voet bij stuk… ging niet meteen plooien voor me. We namen plaats op de stoelen. Ze plaatste haar handen op haar stoel…ik volgde haar hele hand… haar kleine nagels, mooie sierlijke vingers…ze had hele zachte handen… ik wou ze weer in de mijne vasthouden. Maar was bang dat zij dat niet wou en ze het ook zou laten zien voor iedereen, dan stond ik voor schut. De 7anaja kwam…ze maakten haar klaar om henna aan te brengen op haar handen en voeten. Na een half uurtje was haar eerste hand vol met sierlijke tekeningen…ze had me nog geen 1 keertje aangekeken…ik stond uiteindelijk recht.. en liep weg… voelde me gekwetst… maarja, hoort erbij… moest het zelf maar weten…als ik niet zo grof deed, dan zou ze wel tegen me praten…
Riad:
Ik stond recht en liep weg… meiden keken me aan…en eerlijk het waren mooie meiden, want keek ook hun richting uit. Er was eentje die mijn aandacht enorm trok.. ze had zwarte style haren… bruin getint (zonnebank, duidelijk), groene ogen. Mijn zus Khadiga stond erbij, zag ik. Ze riep me bij haar toe en ik liep er natuurlijk onmiddellijk naar toe.
Khadija: ga je niet op je troontje zitten
Riad: nee…
Khadija: kijk dit is een goeie vriendin van me.. ilham, dit is my broertje Riad
Ilham keek me intens aan en gaf sierlijk haar hand ilham: aangenaam riad
Ze zei mn naam sensueel…beweegde sensueel met haar lippen…gatver wat was ze lekker. Ok ik had gezegd te stoppen met die bullshit… maar ok… deze was gewoon niet te weerstaan. Ik besefte nog snel op tijd dat ik op mijn huwelijksfeest was en dus niet zo moest staren naar haar. Ik excuseerde me en liep naar de gang, bij mij matties…
Riad: ewaaa
Ihsan: eyyy man… wajawwww jou vergelijkingen kloppen helemaal niet man!!
Riad: kifach?
Farid: wat denk je sukkel, je vrouw man…moet je haar nog steeds niet? Anders scheid van haar, ik maak haar wel gelukkig en zij mij enorm.
Riad: droom verder, ze is van mij.
Ihsan: ow safie, liefde jek?
Riad: nee…
Ihsan: hoezo nee? Kan niet anders als je haar voorjezelf wilt
Riad: nee gewoon, ze is nu mijn vrouw klaar, stop met vragen stellen wouk wouk, kom ik ff salam zeggen bij mij matties breken ze gelijk mij hoofd af…3la bashar
Farid: hahahah nee man.. we lachen maar met je, alleen een ding ga ik je zeggen, wollah je treft het met die meid man. Weet je op wie ze lijkt
Riad: wie dan?
Farid en Ihsan: BEYONCE man!!!
Farid: iedere man wou dat zijn vrouw ook maar iets van haar heeft, zij heeft het helemaal, net een duplicaat.
Dat was het… ik zocht telkens op wie ze leek, maar kon niet vinden wie.. nu ze me zelf zeiden wie… inderdaad.. ze leek helemaal op beyonce… zeker die ogen, lippen en haar haren. Ik keek naar binnen en zag haar verdrietig gezichtje…tfoei…hopelijk zag ze me niet daarnet toen ik bij ilham ging… shit man. Die ilham moet bij me uit de buurt blijven, of ik doe nog dingen waar ik spijt van zal krijgen. Ik riep ihsan en Farid. “ jalah laten we een rondje rijden” vroeg ik hun.
De jongens kwamen mee, we stapten mijn bmw in en reden weg…weg tot we in centrum Gent kwamen…in Gent op mijn huwelijksdag, terwijl ik in Antwerpen woondde… het kon niet gekker.
Rafika:
Daar zag ik dan… op mijn troontje. Ik voelde zijn ogen op me prikken. Maar ik haat hem… ik zag een tikkeltje genegenheid daarnet… die ogen waar ik gevangen in zat.. die mooie groene ogen, die me mijn omgeving en situatie waarin ik verkeerde deed vergeten. De negaffa bracht me terug op aarde. Na haar verzoek namen we plaats op de stoelen. Ik keek voor me uit. Meisjes dansten voor me… ik kende geen 1tje van hun. Of tog wel… ik zag Leila… wat een prachtdame… echt gewoon pikobello was ze, nix lag verkeerd. Ze had een mooie zwarte kaftan aan met lange mauwen en een sliert achteraan…haar haren zaten in een mooi kapsel. Een mooi zijden sjaaltje om haar nek…juwelen met briljantjes. Gewoon excellent. Ze keek me met een glimlach aan, ik glimlachte vriendelijk terug. Ze leek me heel lief. Riad stond plots recht en liep weg. Zoveel te beter. En in plaats van dat hij zich excuseerde, maarja, had ik dat dan wel verwacht van hem? Een excuse? Ik volgde hem… en zag hoe hij bij zijn zus en een meisje ging… een pracht van een meid. Zijn zus keek me aan en glimlachte venijnig naar me. Ik wou niet meer verder kijken, want het deed me pijn. Het maakte mij en hem gewoon belachelijk. Hij omdat hij met andere meiden ging praten op onze trouw, ik omdat iedereen wel zag dat we elkaar niet wilden, en zeker ik… want voelde me echt leeg en kon onmogelijk een glimacht toveren op mijn gezicht. De enige die me deed glimlachen was Leila. Plots kwam ze naar me toe… en kuste me voorzichtig.
Leila: alles goed meisje?
Rafika: ja hamdoulilah… met jou?
Leila: lhamdoulilah schat…euhm… ik wou je alleen zeggen, dat als je iets wilt of nodig hebt, je maar ff teken doet okay? dit geld ook voor na je huwelijk, kom gerust eens bij me langs
Rafika: dank je wel zina.. zal ik zeker doen..
Ik vertrouwde niet meteen een persoon, maar zij… ik weet niet… het was anders. Bij leila kon je gewoon niet anders dan haar vertrouwen. Er was geen NIET vertrouwen bij haar. Ofwel was het wat ze uitstraalde…moheem, we zien nog wel. Denk zelf dat ik mij huis zelf nooit uit raak. Mijn huis? Waar ging ik wonen? Allemaal vragen gingen in mijn hoofd hangen. Waar zat ik tog met mijn verstand de laatste weken. Ik hoop dat ik niet hoef te wonen bij zijn familie, of ik zweer je, het zou heeeel slecht aflopen met me. Ik begon me te vervelen. Riad kwam niet meer terug. En we zaten er al denk ik 4 uren. Mijn kont was gevoelloos geworden en de henna deed mijn vel prikken. Dat zei ik tegen de negaffa die meteen vroeg aan de henaja alles af te halen. Onder mijn voeten kietelde het gewoon.. dat ik ff moest lachen.
Henaja: je bent veel mooier als je lacht…
Ik glimlachte slechts naar haar, die meteen weer ging vervagen en sip werd.
SLAAAAAT OE SLAAAAMM…. Daar ging het weer. Ik moest recht staan en weg gaan. Riad zochten ze, maar vonden ze nergens terug. Ach hopelijk is hij dood. Dan had ik geen shit meer aan mijn hoofd. Ik keek richting die ene meid waar hij zo bij bleef plakken. Ze lachte me uit samen met Khadija. Ik voelde me zo gekleineerd, zo belachelijk. Het was alsof niemand me moest hebben jarebie wrm ik? Wat heb ik misdaan, om dit allemaal over me te krijgen? Ik liep met mijn ogen op de grond gericht verder tot de kamer waar ik voordien zat om me om te kleden. Ik nam plaats op een stoel en keek weer verdrietig voor me uit… waar was hij? Waarschijnlijk bij zijn vriendinnetjes…. Dit had ik me dus echt niet voorgesteld. Ik droomde altijd dat ik bij iemand zal zijn waarvan ik zo veel zou houden, zodat ik nog een reserve hart nodig heb. Maar Riad… jah ik kende ook maar zijn voornaam…klaar.. zelf zijn achternaam kende ik niet. Zo zie je maar hoe belachelijk dit allemaal is. Ik wist helemaal nix over hem. Wat hij graag at, wat hij het liefst droeg,waaraan hij wel of geen hekel had, enz…kortom alle kleine dingetjes die je tog hoort te weten over je toekomstige. Ik kreeg zo’n ongewenst gevoel dat ik niet anders kon dan mijn tranen de vrije loop te laten gaan. De negaffa wist ondertussen wel wat er aan de hand was.. en trooste me alleen maar.
Negaffa: het komt wel goed met jou… wees alleen sterk en je zult het wel redden
Jah jij had gemakkelijk praten dacht ik. Alles werd afgehaald van mijn kapsel tot mijn kleren en make up.ik deed een witte jurk aan en er werd een witte lezar (zo’n lichte deken) over me gedaan… dit was de shleu7 traditie. Ik werd weer geleid naar de zaal. Hamdoulilah, ik voelde me onzichtbaar met het deken over me heen. Mijn tranen liet ik de vrije loop gaan…ik werd geleid naar het midden en op een tapijt geplaatst. Vrouwen gingen liedjes zingen en henna gemixt met zafraan op mijn hoofd aanbrengen. Erna word allerlei stof van mijn hoofd tot voor mijn gezicht ge hangen. Na heel die rwina werd ik weer geplaatst op mijn stoel. Normaal gezien was het nu de man zijn beurt…maarja… met dat de bruidegom weggelopen is…gebeurde dat waarschijnlijk niet… ofwel??? Ik hoorde vrouwen weer zingen. Ik keek in de richting via het doorzichtig doek en zag Riad lopen met een jelaba aan. zijn moeder liep naast hem…hij werd geleid naar het midden waar ik zat. Bij hem werd er een beetje henna aan zijn handen gebracht en dan afgewassen… hij kreeg ook zo’n stof op zijn hoofd gespannen en daarna liep hij ook naar zijn stoel. Ik zag hem naar me kijken… nou het leuke aan die doek voor mijn ogen was. Dat ik naar iedereen kon kijken maar zij zagen mij niet. Dus zag Riad me niet kijken naar hem. Ik hield mijn hand op mijn stoelleuning.. tot de negaffa dezijne in de mijne plaatste… ow shit… nee… dit wou ik dus niet. Hij verstrengelde weer zijn vingers in de mijne, maar ik plaatste ze gewoon… net alsof hij mijn vingers niet waren. Ik haatte hem… kon er nix aan doen… hij bracht me alleen verdriet aan…tegen de late avond was het tijd om naar huis te gaan. Nou jah… naar het huis die voor hem en mij bedoeld zou zijn. Ik hoop maar dat het niet bij zijn ouderlijk huis zou zijn, of ik loop dezelfde avond nog weg. Hij hield zijn ene hand rond mijn middel en de andere nam mijn hand vast… om me te leiden. We liepen naar een mooie mercedes die opgemaakt was met slierten enzo en reden weg… in de auto sprak niemand. Ik snikte heel lichjes… hoopte dat hij me niet hoorde. Maar dat was dus wel het geval
Riad: Rafika gaat het… vroeg hij ze3ma bezorgt
Ik antwoorde niet, want was niet aan schijnheiligheid. Ik weet wel dat ik voor zijn part mag dood gaan. Dus moet hij nu ze3ma niet doen alsof hij medelijden met me had, of wou weten wat er aan de hand was. Hij zweeg verder en zei nix meer tot we ergens toe kwamen… de auto stopte en hij stapte af… ik bleef zitten… probeerde te beseffen dat ik vanavond gewoon alleen zal zijn met hem…dit ging me te ver… ik zat er de hele tijd over te tobben op die stoel daarnet… ik wou mn maagdelijkheid niet kwijt aan hem. Het was hetgeen ik jaren heb bijgehouden voor een speciaal iemand. En Riad was ver van speciaal.
Riad: kom je nog?
Ik schoof met tegenzin tot bij de deur. Hij nam mijn hand in de zijne maar ik schoof die snel weg. Hij moet van me blijven. We liepen een mooi huis binnen, met een mooi opgemaakt voortuintje. Het huis voelde koel aan… het gaf me een bangelijk gevoel. Daar zaten we dan.. alletwee helemaal alleen.. weg van de mensen… weg van iedereen…
Riad:
Ik draaide maar wat rond in Gent…Ihsan en Farid flirtten wat met meiden…we hadden het uur niet in de gaten.. tot Ihsan zei dat het veels te laat was en we onmiddellijk terug moesten. We stapten de auto in en reden terug. Wielie waar was ik tog mee bezig? Nawfel moest dit weten hij kraakt me gelijk. Hij was net een broer voor me. Wou alleen het beste voor me. Ik leerde hem twee jaar geleden kennen. Was in Gent en zag zijn zaak… net geopend. Ik werd vaste klant. En zo goeie matties. In de zaal aangekomen, kreeg ik bijna slagen van mijn moeder…
Moeder: waar was je almasgoot??
Een hele reeks.. ik deed mijn pak uit en moest een jelaba aan. ah nee tog…tog weer die henna dingen niet.. ow my god. Ik liep met een menigte vrouwen mee, maar had mijn moeder naast me. Dus ging het beter. Ik zag Rafika daar zitten… kon ik maar haar gezicht zien… dacht ik. Ze was waarschijnlijk teleurgesteld in me. Als ik dit wou doen lukken dan zou ik echt moeten veranderen. Ik werd geplaatst naast haar. Bekeek de henna op haar mooie kleine handen. De Negaffa nam mijn hand en plaatste die in dehare..hmm ze kon waarschijnlijk mijn gedachten lezen .. was net wat ik wou. Ik nam eerst haar hand gewoon vast maar strengelde dan tog mijn vingers in de hare…haar handen leken wel dood. Of gewoon gevoelloos, ze deed geen aanstalte om ook haar handen rond de mijne te doen… . we zaten er een tijde en stonden dan alletwee recht. Ik plaatste mijn handen rond haar middel want waarschijnlijk zag ze nix, wou niet dat ze in de grond zou vallen. Ze had een mooie lijn. Mooi slank…ik wou ook haar ass raken, maar ik deed het tog maar niet… wielie strax doet ze hier een karate move en krijg ik een voet tegen mijn neus. De gedachte deed me lachen. We liepen naar de auto van Farid, die hij opgemaakt heeft en reden weg naar huis. Mijn vader had een huisje geregeld voor ons en ingericht met mijn moeder. Ik had het toen veel te druk met meiden versieren. Het huis voelde koud aan… tfoei ze hadden de verwarming niet aangedaan. We bleven maar in de gang staan …
Riad: ey… euhm…douch jij eerst of ik?
Rafika: ik … waar is de douche?
Riad: boven…moet ik je helpen?
Rafika: nee..
Ze zei verder nix meer en liep de trappen op… wajaw… hoe moest ik hier verder mee. Shit normaal gezien moest ik haar vanavond boren… my god…moet ik haar vastbinden ofzo, want ik weet wel dat zij zich zou verzetten.
Rafika:
Hij vroeg of ik eerst douch ofwel hij. Ik duh, wat dacht hij dat ik ze3ma beleeft ga doen en zeggen ga voor. Yeah right. Ik liep de badkamer binnen… pfff wacht eens.. ik had geen kleren.
Rafika: Riad!!
Riad: jaaaa
Hij snelde naar boven… dacht waarschijnlijk dat er iets serieus aan de hand was. Ze3ma bezorgt… what ever. Ben niet blond.
Rafika: waar zijn mijn kleren?
Riad: ow ja.. die zitten in de slaapkamer… in je valise..
Rafika: ok
Ik draaide me verder zonder nix te zeggen om en liep naar de slaapkamer. Heel mooi ingericht. Het viel me meteen op dat zijn ouders wel een moderne smaak hadden van inrichting. Het bed was van eikenhout alsook de nachtkastjes aan weerskanten en de kleerkasten. De muur was gecombineerd met de donkerblauwe nachtlampjes, blauw dekbed en blauw tapijt. Ik zag mijn valise op het bed en ging ernaar toe… ik stonk naar de 7enna… pfff…uit mijn valise haalde ik lingerie en een badjas. Ik liep de douche in en ontdeed mij van mijn jurk en al het stof. Gatverrr het duurde de eeuwen voor ik alles af had. Ik liep de douche in en draaide de kraan meteen open…de henna die een orange kleur aangaf droop van mijn lichaam de afvoerpijp in. Ik douchte me grondig.. wou alles eruit… deed extra champo op mijn hoofd en wreef het zo hard in mijn hoofdhuid als mijn haren tot ik hoofdpijn begon te krijgen. Ik eindigde het douchen. Ik droogde me af en deed mijn lingerie aan. Vervolgens deed ik mijn badjas aan en draaide mijn natte haren in een handdoek… vroeg me plots af waar hij was. Hij liet helemaal nix horen. Ik deed de deur open en stapte de badkamer uit… daar stond hij dan tegen de muur…ik wou terug keren maar het was te laat.. hij bekeek me van top tot teen…wielie.. die badjas kwam ook net tot boven mijn knieen…
Rafika: euhm…
Riad: euhm.. ja… ik ga dan maar…
Rafika: ok..
Ik wou lopen en ook hij, dus botsten we tegen elkaar…
Riad: sorry..
Ik zei nix en draaide gewoon weg de slaapkamer in… wielie wat een schandeeee!!!!
Riad:
Daar zat ik dan in de living… ik lag in de zetel te denken over van alles… nou ik wou het niet doen vanavond. Klaar ik ga het niet doen. Ik viel ff een halfuur in slaap… ik liep naar boven en hoorde haar nog onder de douche.. gatver zo lang? Ik bleef er dan nog een twintig minuten staan en de deur ging eindelijk open. Ik wou net vragen of ze jaren niet meer gedoucht had ofzo… maar mijn mond werd dichtgesnoerd…ze zag er zo sexy uit…ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. Ze had alleen een badjas en handdoek rond haar haren aan. ik zag hoe haar gezichtje rood kleurde van schaamte… ik ook wel.. stotterde maar…ik wou de badkamer in lopen en zij wou de kamer in lopen, dus botsten we tegen elkaar. Ik rook de lekkere geur van douchegel en champo…hmmm… ze snelde de kamer in terwijl ik me excuseerde… ik liep de badkamer binnen en besefte dat ik my kleren niet bij me had… noujah… ik nam snel een douche en deed een handdoek om my middel; Ik liep de badkamer uit terwijl er druppels over mijn borstkas en armen geleden… ik liep de kamer in en trof haar aan in de kamer… ze was diep verzonken in een boek die ze las…ze keek op en kleurde weer van schaamte… ze keek snel haar boekje weer in… ik moest ervan lachen. Ik nam mijn boxer en onderlijf en liep de badkamer weer binnen waar ik me aankleedde….
Rafika:
Ik keek in mijn valise en zag het boek ‘de vrouw in de islaam” die ik nog niet had uitgelezen. Ik had een wijzertje geplaatst waar het laatste deel was waar ik gelezen had. Ik las een tijdje verder tot ik iemand de kamer hoorde inkomen…ik wist wel dat hij het was, dus keek ik niet meteen op.. wajawww… ik keek snel terug.. had genoeg gezien…mijn god…mijn hart ging hevig tekeer… hij zag er zo aanlokkelijk uit.. net die mannen uit reclames van gilette ffzo.. of ene champo…damnnn ik deed snel alsof ik verder las, terwijl de lettertjes dansten voor mijn ogen. Oh my god… was heel ff van kaart tot hij weer de kamer verliet…ik wil dit niet mensen… oh my god.. ik wil het niet doen vanavond. Hoe moet ik dit hem duidelijk maken…?? Hoe jarebie? Plots hoorde ik de badkamer open gaan… ik maakte me schrap…om het hem te zeggen..
Rafika:
Hij kwam de kamer binnengewandeld… ik schaamde me, dus durfde ik niet op te kijken.. ik zag alleen zijn blote gespierde benen… wielie wat moet ik doen? Hoe moet ik dit beginnen? Liever nu dan te laat…dan dat hij dus op me ligt.. of aan me begint te friemelen.
Rafika: euhm… Riad…
Riad: ja?
Ik wist niet hoe ik verder moest… wielie… hoe moest ik dit verwoorden? Ik had amper tegen hem gesproken. En nu moest ik al begonnen over geen sex willen hebben??? Gatverrr..
Rafika: euhm…
Riad keek me aan en zag waarschijnlijk dat ik mijn woorden niet vond. Hij kwam naast me zitten op het bed..
Riad: zeg maar wat je wilt zeggen… denia henia..
Ik keek naar hem op en kreeg een vertrouwd gevoel… ik dacht heel snel na… wat kan ik zeggen… mijn menstruatie..!! ja dat is het… ik zal zeggen dat ik my regels heb.
Rafika: euhm.. riad, we kunnen het niet doen…want ik kan niet… euhm… je weet wel…ben ongesteld..
Oef het lag eruit…Ik durfde wel niet meer op te kijken. Want had nog nooit deftig gesproken met hem, ff gesproken over voorbeeld eten laat staan my onderste, en nu vertelde ik al iets persoonlijk. Myn god tog…
Riad: ow… ok is goed…ma3lish…
Hij schaamde zich blijkbaar ook want hij liep meteen weg. Weg naar beneden. Gelukkig.. wajaw heb mezelf nog snel gered. Ok.. volgende vraag is, wat gaan we vertellen aan mijn ouders en hun ouders? Ik moest tog iets bewijzen. Moest tog bewijzen dat ik nog maagd was. Ik las wel onlangs nog in een boek, dat dat haram was. Dat hoort iets tussen jou en je man te blijven. Ik deed wat goed was. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij er geen begrip voor zou tonen. En me gewoon zou ontmaagden in alle pijn…Maar hij toonde weer een andere kant van zichzelf. Een kant die me voor een heel deel deed ontdooien. Ik haatte hem…maar die haat veranderde een heel stuk in iets dat leek op liefde… het was niet helemaal dat… maar tog… het gaf me een warm gevoel van binnen. Ik deed een pyama aan. En kroop onder de dekens. De klok wees naar 2 uur…wajaw… morgen was het het groot huwelijksfeest. Hopelijk verloopt dat rustig en goed. Ik kroop onder de dekens en luisterde naar de geluiden die ik meende te horen. Riad was blijkbaar bezig in de keuken, die ik nog niet had bezocht. Ik was meteen naar boven geweest. Vroeg me af waar hij zou slapen? Tog niet beneden? Ik was het gewoon telkens te zorgen dat iemand anders het beter had dan mij. Zo gaf ik altijd van alles aan mijn broertjes, zolang zij het maar goed hadden ging er toen altijd door me heen. Ik stond op en liep naar beneden. Ik liep de mooie living binnen met crèmekleurige zetels en een crèmekleurig tapijt…een mooie breedbeeld televesie.... het zag er knusjes uit, gezellig. Ik keek naar een opgevouwen deken en kussen… hij zou hier dus slapen ffzo? Dat kon ik tog niet maken? Dit was tenslotte zijn huis. Ik liep door naar de keuken. Waar ik Riad trof aan tafel te eten.
Rafika: salam…
Riad schrok op, ik was ook stil. Maar hij was blijkbaar ook wel diep in gedachten verzonken.
Riad: wa3aleikoom salam.. sorry.. wil je ook iets?
Rafika: nee hoor… shokran…euhm…ik slaap wel beneden…ga jij maar in het bed slapen.
Riad: nee nee echt niet.. ga jij maar. Ik slaap wel hier…
Rafika: sorry maar dat kan ik niet maken.
Ik draaide me om en liep richting de zetels. Ik vouwde het deken open en legde mijn kussen mooi…
Riad:
Ik kwam de badkamer uit… Wielie, zij stond daar waarschijnlijk klaar. Om HET te doen…terwijl… ik weet niet… ik wou dit allemaal niet. Ik liep de kamer in en zag haar ongemakkelijk zitten… Ze wou me iets zeggen maar schaamde zich. Het was een lief zicht.. net een klein meisje die een snoepje wou maar het niet durfde te vragen. Ik ging naast haar zitten en keek haar oprecht aan. Ze kon vragen wat ze wou. Ik zou het tog met haar moeten doen? Dus… ze vertelde dat ze het niet kon doen, omdat ze ongesteld was. Nou mijn geluk tog??? Ik wou het zelf ook niet doen. Niet dat ze het lijf er niet voor heeft…dat zeker niet… ze was prachtig volslank… had zeker the body en ook een lief gezichtje… alleen was er persoonlijk niet klaar voor. Dat zou me doen overkomen als een verkrachting… ik wist niet wat ik verder moest zeggen tegen haar, dus liep ik gewoon meteen naar de kast in de gang en haalde er een deken en kussen uit. Ik liep de trappen af en legde die op de zetel, waar ik vannacht ging slapen.. Ik had honger dus maakte ik iets klaar. Mijn moeder had alles gedaan, zelf boodschappen. Wat was ze tog lief… hield van haar. Ik maakte een omelet met tomaatjes op…snel snel en ging aan tafel. Ze had waarschijnlijk ook honger want kwam naar beneden, ze deed me schrikken uit mijn gedachten. Ik was ver weg… raar maar waar, dacht aan ilham… stelde me voor dat zij boven zat… wajaw dat was pas een schoonheid…die zou ik zeker weten verkrachten als ze niet wou in plaats van mijn honger te stillen met eitjes zou ik het stillen met haar lichaam. Hahahhaha…pfff schaamde me een beetje… wat was ik eigenlijk tog een klootzak. Meskeena…ze gaf haar leventje op, om haar ouders blij te stellen…gelukkig te maken? Welk meisje zou dat nog doen tegenwoordig? In plaats van dat ik mijn best doe om haar gelukkig te maken, zit ik te denken aan een andere meid op onze eerste nacht in 1 huis. Ik had haar zelf niet geroepen om te eten…wielie mocht echt wel rekening beginnen houden met haar. Vroeg of ze wou eten, maar ze had geen honger.. jah moest het nu pas vragen; ezel die ik was. Toen zei ze dat ze beneden zou slapen…awielie? Echt niet. Dat zou pas onmannelijk zijn. Ik ontdekte iets aan haar karakter…ze was koppig…want zei nix meer en ging naar de living om haar plaatsje op te maken. Awielie.. wat nu? Dit kon ik tog niet maken?
Rafika:
Hij stond plots naast me… en hield mijn arm vast…
Riad: Rafika aub.. ga slapen in het bed boven.
Rafika: dit is jou huis…dit kan ik niet maken. Ik slaap wel hier. Het is echt geen probleem ga maar naar boven.
Riad: dit is ook jouw huis. Ok? En als jij niet boven slaapt dan doe ik het ook niet.
Hij liep naar boven en haalde een deken en kussen die hij spreidde op de grond.??? Jah dat houd hij tog niet vol.. midden in de nacht staat hij op en gaat hij in dat bed boven slapen, zeker weten. Ik kroop onder de dekens en draaide mijn gezicht de andere kant op.. de kant van de leuning. Zo hoefde ik niet meer naar m te kijken. Ik hoorde hem nog iets opruimen in de keuken en deed toen alle lichten uit. Vervolgens ging hij ook onder de dekens… na een tien minuutjes fluisterde hij mijn naam…
Riad: Rafika…
Rafika: hmm
Riad: slaap je al?
Rafika: als ik antwoord dan tog niet?
Riad: hahaha ja sorry…je hebt gelijk…
Weer ging er een stilte… de hele avond flitste voorbij in mijn gedachten… ook toen hij wegging… ik wou weten waar hij was…maar durfde het niet te vragen. Het verliep tot nu toe rustig en goed. Wou geen ruzie doen ontstaan. En erbij dat waren mijn zaken niet. We waren misschien getrouwd, maar wisten weinig af van elkaar, en dan nog, wou niet dat hij dacht dat ik me wou moeien met zijn zaken. Ik viel na lang denken in slaap…
Ik kronkelde en deed van alles… de zetel was te klein…en voor ik het wist viel ik ervan af en kwam terecht op Riad die schrok uit zijn slaap…
Riad:
Ik nam plaats op de grond en kroop onder de dekens… niet dat Rafika recht stond en tog in het bed ging slapen.. nee ze bleef waar ze was. Ik vond het lief van haar. Begon haar te zien als een goede vriendin…ze was een lieve meid. Vriendelijk… helemaal anders dan ik haar had voorgesteld. Ik dacht aan de hele avond…wat moest ze niet denken van mij? Nou ik nam het haar niet kwalijk dat ze me een klootzak zou noemen,want dat was ik ook wel. Ik liep weg en ging rondtoeren in Gent. Terwijl ik naast haar hoorde te zijn. Ze had geen naaste familie buiten haar broertjes en een zus in frankrijk die er zelf niet was. Wat moest ze zich eenzaam voelen. Ze moest tegen haar wil trouwen, en dat deed ze ook. Ik viel na lang tobben in slaap.. midden in de nacht werd ik geschrokken wakker… ik droomde dat ik in de auto zat… en een ongeluk kreeg, layster… ik kwam uit de auto gekropen en er viel toen een boom op mij…die Rafika bleek te zijn… wielie wielie…Ze keek me bang aan en ging snel van me af…
Rafika: Riad.. sorry… gaat het???
Met haar zachte handen voelde ze over mijn bezweet voorhoofd.
Rafika: oh mijn god… je zweet tot n met…je lijkt wel een lopende kraan…
Ze stond snel recht en liep naar de keuken waar ze terug kwam met een nat doekje en een glas water.
Rafika: hier drink...
Khadija: euhm khaltie, jalah… jullie moeten mee naar de zaal.
Mijn moeder nam haar jelaba en hoofddoek deed alles om en we liepen weer met haar mee de auto in naar de zaal. Ik ging in een kamer wachten op de negaffa, die een half uurtje erna kwam. Ze was heel vriendelijk, en deed rustig aan met me. Ze kraakte me tenminste niet af, zoals die andere blair witch deed.. tfoei… hatelijk wijf. De moeder van riad kwam binnen. Ook zo’n feeks…ze bekeek me van top tot teen aan en ging verder praten met de negaffa. Mij groette ze niet of ze sprak echt helemaal niet tegen me. Ik keek alleen weer voor me uit.. zag mijn ondergang voor me. Dit word een marteling van een huwelijksleven… je had koppels die gehuwd waren met de hele familie niet met de man of vrouw alleen. Nou dit was ook in het geval voor mij. Pfff…mensen kwamen toe… terwijl ik me aan kleedde en de negaffa uiteindelijk mijn kroontje aanbracht. Ze ging naar buiten om de bruidegom te roepen.
Negaffa: jalah lieverd, je man staat buiten te wachten..
Mijn man…. Mijn man…. Ik zei het wel een drie tal keren… wielie wat doe ik mezelf aan???
Rafika
SLAAAAAT OE SLAAAAAAM… mijn hart bonsde in mijn keel… ik werd geleid naar de deur… wielie… al die juwelen voelden zo zwaar aan…pfff, ik ga trouwen mensen!! Gatverrrr, nu pas besefte ik echt wat er met me aan het gebeuren was… ik kon niet meer terugkrabbelen…dat was veels te laat. Rwinaaaaaaaa!! Ik kwam buiten mijn kleine broertje bleven me maar aankijken…ze stonden daar in hun mooie pakje met dasje… ze waren zo lief. Ik hoop dat jullie jullie eigen vrouwtje kunnen uitkiezen laters.. dacht ik in mijn hoofd… er was zoveel volk, dat ik niet eens opmerkte dat Riad naast me kwam staan. Hij nam mijn hand vast.. terwijl ik me probeerde los te maken… tfoei… hatelijke kerel. Ik haat jou en je hele familie. Klootzak. Hij voelde het aan dat ik hem wegstootte… dus nam strengelde hij zijn vingers in de mijne en hield hij me in een goeie greep, onmogelijk los te komen. De vrienden van Riad keken me aan…keurden me waarschijnlijk. Bepaalde keken me te lang aan naar mijn gedacht. Camera’s draaiden, ik zag 1 cameraman voor ons.. maar dan ook jonge meiden en jongens met hun eigen camera die me filmden. Waarschijnlijk familie van Riad. Ik hoopte mijn zus te zien. maar geen glimp van haar. Ze had me enorm teleurgesteld. Vroeger kon ik haar alles vertellen..; ze was als een soort dagboek voor me. Vertelde haar telkens iedere dag wat er met me gebeurde op school enzo… en ze bleef maar aandachtig luisteren. Nu was ze weg. Maar dan echt helemaal foetsie. Ze liet zelden iets van haar horen. Ook zij was uitgehuwelijkt… pfff hoop maar dat ze het goed stelt. Beter dan dat ik het ging doen. We werden naar onze stoelen gebracht. Nog altijd keek ik hem niet aan. De cameraman stelde ons dan in een positie waar ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken. Ik draaide met tegenzin mijn gezicht naar hem toe. Geen smile… helemaal nix. Net een pop. Ik eerst voor me uit… op de hoogte van zijn hals.. tot de negaffa mijn kin omhoog deed en ik niet anders kon dan in zijn ogen kijken, die mooie groene ogen…ohh… wat was hij mooi… hij zag er perfect uit…ook hij keek me heel intens aan. ik voelde een zachte kneep in mijn hand. Een glimlach omringde zijn lippen. Nog steeds keek ik hem levensloos aan… ik leek wel gevangen in die ogen van hem. Wou de andere kant op kijken, maar kon het niet. Iets weerhield me
Riad:
Vandaag is het mijn huwelijk.. ik had kapot veel stress. Had rafika een tijdje niet gezien.. dus kon ik eens heel goed denken over de gehele situatie. Meiden belden me constant op, maar ik nam niet meer op. Heel raar was het, die drang ernaar was weg… voorbij. Ook mijn zus khadija merkte op dat ik stiller was geworden.
Khadija: ey.. het is niet omdat je trouwt dat je zielig moet worden he
Riad: kifach?
Khadija: ah nix joch
Dat zei ze tegen me. Volgens haar moet ik blijven gek doen… ze zei me onlangs nog dat als Rafika niet was wat ik wilde, ik gerust kon scheiden van haar; Dan zou ze Hanane wel regelen voor me. Hanan was een hele mooie meid. Maar helaas van marokko. En meiden van marokko, vertrouwde ik totaal niet. Ze waren altijd wel uit op iets. Of je geld, of je papieren. Nooit uit op je hart. Ik wilde iemand die wat van belgie kende, nou de taal, werk, enz.. kortom onafhankelijk. Dat was Rafika… hopelijk…jewel tog? Nawfel was bij me, om me met beide voeten op de grond te houden. Want ik had voor een paar minuten zin om het af te trappen. En nooit meer terug te komen, maar dat kon ik mijn moeder niet aan doen. Mijn moeder was alles voor me. En ik zou nix willen doen, om haar teleur te stellen, of gewoon ziek te maken. Mijn haren deed ik in de gel, verder deed ik een grijs pak aan. ik keek in de spiegel en zag er super uit. Had mijn baardje die intussen gegroeid was helemaal weggescheerd. Ik liep de trappen af en reed met Nawfel naar de zaal. Hield een beetje alles in het oog… Khadija was naar wat mijn moeder vertelde weg met Rafika…vroeg me af hoe ze eruit zou zien. had haar gezien met haar mooie lange style lichtbruine haren… ze was een mooie meid. Iets in haar deed me denken aan iemand, zoals ik al eerder zei... Mijn moeder stuurde me ff naar huis, omdat ze iets van haarzelf vergeten was. Ik kwam terug en blijkbaar was Rafika al gearriveerd. Ik stond in de buurt, voor als ze me nodig hadden. Mijn matties keken me vol medelijden aan. merendeels wisten dat ik uitgehuwelijkt was…noujah, ik had Rafika eerst beschreven als een berggeit, maar eigenlijk.. was ze ver van dat. Gewoon ja… geen verstand van zaken… denk ik tog. Ik besefte van mezelf dat ik ging vooroordelen, ik kende haar eigenlijk niet goed genoeg om dat allemaal te zeggen. Mijn moeder kwam de kamer uit, ze liep bij me voorbij en fluisterde me toe
Moeder: je was beter af met hanane
Kifach? Ze zag er dus tog niet uit of wat… oh my god. Jarebie doe me dit niet aan. aub… ik ga alles doen, ga een hele groep masakeen voeden in Ethiopië, doe me dit gewoon niet aan. plots kwam de negaffa en riep ze me naam, mij vrienden riepen me, ik hoorde de Negaffa zingen… okay ik moet er dus naartoe. Een menigte was omringt rond haar, dus zag ik haar helemaal niet. Iedereen maakte plaats voor me… ze keek eerst naar beneden…en langsom aan keek ze op… mijn hart ging meteen heviger kloppen… ik was gechockeerd zeg maar…ze zag er zo anders uit… zo enorm prachtig…zo lief… zo mooi… zo-geen-woorden-voor… Ik ging naast haar staan, en nam fier haar handen in de mijne… ik voelde dat ze zich afweerde…of dacht ik het? Nee… het was gewoon zo… wollah ik voelde me op dat moment sucked… het feit dat ze me niet wou, deed me pijn. Ik haatte mezelf voor alles wat ik haar aangedaan had in een korte periode, want begon haar te mogen. Ik weet niet of dit verliefd zijn was… maar mijn hart klopte echt hevig, niet door de menigte, want aandacht was ik gewoon…alleen…ik weet niet… was nog nooit verliefd geweest…noujah, vroeger kinderliefde tussen ik en me nicht Hanane… dat was het dan ook. Maar dat was voorbij. Ik strengelde mijn vingers in de hare… het was alsof ik haar nooit kwijt wou. Ik voelde weer die druk… ze wou dit niet…Mijn vrienden glimlachten naar me en knipoogden…goedkeuring…Nawfel liep niet ver van me… we liepen naar de stoelen… De cameraman wou een mooie foto maken, dus moesten we elkaar aankijken van de negaffa… Rafika keek me eerst niet aan… ze negeerde me… terwijl ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. De negaffa duwde haar lief kinnetje omhoog, en yess uiteindelijk keken we elkaar aan in de ogen… een glimlach omringde mijn lippen…maar dat vervaagde meteen bij het zien van haar gezicht… ze keek me levensloos, ah nee tog? Ik had spijt…wrm kon k haar niet doen houden van me… of haar gewoon verliefd maken op mij? Dat was tog niet moeilijk? Dat kreeg ik tog altijd voor elkaar? Dat maakte haar ook zo speciaal. Ze was anders dan andere meiden. Hield voet bij stuk… ging niet meteen plooien voor me. We namen plaats op de stoelen. Ze plaatste haar handen op haar stoel…ik volgde haar hele hand… haar kleine nagels, mooie sierlijke vingers…ze had hele zachte handen… ik wou ze weer in de mijne vasthouden. Maar was bang dat zij dat niet wou en ze het ook zou laten zien voor iedereen, dan stond ik voor schut. De 7anaja kwam…ze maakten haar klaar om henna aan te brengen op haar handen en voeten. Na een half uurtje was haar eerste hand vol met sierlijke tekeningen…ze had me nog geen 1 keertje aangekeken…ik stond uiteindelijk recht.. en liep weg… voelde me gekwetst… maarja, hoort erbij… moest het zelf maar weten…als ik niet zo grof deed, dan zou ze wel tegen me praten…
Riad:
Ik stond recht en liep weg… meiden keken me aan…en eerlijk het waren mooie meiden, want keek ook hun richting uit. Er was eentje die mijn aandacht enorm trok.. ze had zwarte style haren… bruin getint (zonnebank, duidelijk), groene ogen. Mijn zus Khadiga stond erbij, zag ik. Ze riep me bij haar toe en ik liep er natuurlijk onmiddellijk naar toe.
Khadija: ga je niet op je troontje zitten
Riad: nee…
Khadija: kijk dit is een goeie vriendin van me.. ilham, dit is my broertje Riad
Ilham keek me intens aan en gaf sierlijk haar hand ilham: aangenaam riad
Ze zei mn naam sensueel…beweegde sensueel met haar lippen…gatver wat was ze lekker. Ok ik had gezegd te stoppen met die bullshit… maar ok… deze was gewoon niet te weerstaan. Ik besefte nog snel op tijd dat ik op mijn huwelijksfeest was en dus niet zo moest staren naar haar. Ik excuseerde me en liep naar de gang, bij mij matties…
Riad: ewaaa
Ihsan: eyyy man… wajawwww jou vergelijkingen kloppen helemaal niet man!!
Riad: kifach?
Farid: wat denk je sukkel, je vrouw man…moet je haar nog steeds niet? Anders scheid van haar, ik maak haar wel gelukkig en zij mij enorm.
Riad: droom verder, ze is van mij.
Ihsan: ow safie, liefde jek?
Riad: nee…
Ihsan: hoezo nee? Kan niet anders als je haar voorjezelf wilt
Riad: nee gewoon, ze is nu mijn vrouw klaar, stop met vragen stellen wouk wouk, kom ik ff salam zeggen bij mij matties breken ze gelijk mij hoofd af…3la bashar
Farid: hahahah nee man.. we lachen maar met je, alleen een ding ga ik je zeggen, wollah je treft het met die meid man. Weet je op wie ze lijkt
Riad: wie dan?
Farid en Ihsan: BEYONCE man!!!
Farid: iedere man wou dat zijn vrouw ook maar iets van haar heeft, zij heeft het helemaal, net een duplicaat.
Dat was het… ik zocht telkens op wie ze leek, maar kon niet vinden wie.. nu ze me zelf zeiden wie… inderdaad.. ze leek helemaal op beyonce… zeker die ogen, lippen en haar haren. Ik keek naar binnen en zag haar verdrietig gezichtje…tfoei…hopelijk zag ze me niet daarnet toen ik bij ilham ging… shit man. Die ilham moet bij me uit de buurt blijven, of ik doe nog dingen waar ik spijt van zal krijgen. Ik riep ihsan en Farid. “ jalah laten we een rondje rijden” vroeg ik hun.
De jongens kwamen mee, we stapten mijn bmw in en reden weg…weg tot we in centrum Gent kwamen…in Gent op mijn huwelijksdag, terwijl ik in Antwerpen woondde… het kon niet gekker.
Rafika:
Daar zag ik dan… op mijn troontje. Ik voelde zijn ogen op me prikken. Maar ik haat hem… ik zag een tikkeltje genegenheid daarnet… die ogen waar ik gevangen in zat.. die mooie groene ogen, die me mijn omgeving en situatie waarin ik verkeerde deed vergeten. De negaffa bracht me terug op aarde. Na haar verzoek namen we plaats op de stoelen. Ik keek voor me uit. Meisjes dansten voor me… ik kende geen 1tje van hun. Of tog wel… ik zag Leila… wat een prachtdame… echt gewoon pikobello was ze, nix lag verkeerd. Ze had een mooie zwarte kaftan aan met lange mauwen en een sliert achteraan…haar haren zaten in een mooi kapsel. Een mooi zijden sjaaltje om haar nek…juwelen met briljantjes. Gewoon excellent. Ze keek me met een glimlach aan, ik glimlachte vriendelijk terug. Ze leek me heel lief. Riad stond plots recht en liep weg. Zoveel te beter. En in plaats van dat hij zich excuseerde, maarja, had ik dat dan wel verwacht van hem? Een excuse? Ik volgde hem… en zag hoe hij bij zijn zus en een meisje ging… een pracht van een meid. Zijn zus keek me aan en glimlachte venijnig naar me. Ik wou niet meer verder kijken, want het deed me pijn. Het maakte mij en hem gewoon belachelijk. Hij omdat hij met andere meiden ging praten op onze trouw, ik omdat iedereen wel zag dat we elkaar niet wilden, en zeker ik… want voelde me echt leeg en kon onmogelijk een glimacht toveren op mijn gezicht. De enige die me deed glimlachen was Leila. Plots kwam ze naar me toe… en kuste me voorzichtig.
Leila: alles goed meisje?
Rafika: ja hamdoulilah… met jou?
Leila: lhamdoulilah schat…euhm… ik wou je alleen zeggen, dat als je iets wilt of nodig hebt, je maar ff teken doet okay? dit geld ook voor na je huwelijk, kom gerust eens bij me langs
Rafika: dank je wel zina.. zal ik zeker doen..
Ik vertrouwde niet meteen een persoon, maar zij… ik weet niet… het was anders. Bij leila kon je gewoon niet anders dan haar vertrouwen. Er was geen NIET vertrouwen bij haar. Ofwel was het wat ze uitstraalde…moheem, we zien nog wel. Denk zelf dat ik mij huis zelf nooit uit raak. Mijn huis? Waar ging ik wonen? Allemaal vragen gingen in mijn hoofd hangen. Waar zat ik tog met mijn verstand de laatste weken. Ik hoop dat ik niet hoef te wonen bij zijn familie, of ik zweer je, het zou heeeel slecht aflopen met me. Ik begon me te vervelen. Riad kwam niet meer terug. En we zaten er al denk ik 4 uren. Mijn kont was gevoelloos geworden en de henna deed mijn vel prikken. Dat zei ik tegen de negaffa die meteen vroeg aan de henaja alles af te halen. Onder mijn voeten kietelde het gewoon.. dat ik ff moest lachen.
Henaja: je bent veel mooier als je lacht…
Ik glimlachte slechts naar haar, die meteen weer ging vervagen en sip werd.
SLAAAAAT OE SLAAAAMM…. Daar ging het weer. Ik moest recht staan en weg gaan. Riad zochten ze, maar vonden ze nergens terug. Ach hopelijk is hij dood. Dan had ik geen shit meer aan mijn hoofd. Ik keek richting die ene meid waar hij zo bij bleef plakken. Ze lachte me uit samen met Khadija. Ik voelde me zo gekleineerd, zo belachelijk. Het was alsof niemand me moest hebben jarebie wrm ik? Wat heb ik misdaan, om dit allemaal over me te krijgen? Ik liep met mijn ogen op de grond gericht verder tot de kamer waar ik voordien zat om me om te kleden. Ik nam plaats op een stoel en keek weer verdrietig voor me uit… waar was hij? Waarschijnlijk bij zijn vriendinnetjes…. Dit had ik me dus echt niet voorgesteld. Ik droomde altijd dat ik bij iemand zal zijn waarvan ik zo veel zou houden, zodat ik nog een reserve hart nodig heb. Maar Riad… jah ik kende ook maar zijn voornaam…klaar.. zelf zijn achternaam kende ik niet. Zo zie je maar hoe belachelijk dit allemaal is. Ik wist helemaal nix over hem. Wat hij graag at, wat hij het liefst droeg,waaraan hij wel of geen hekel had, enz…kortom alle kleine dingetjes die je tog hoort te weten over je toekomstige. Ik kreeg zo’n ongewenst gevoel dat ik niet anders kon dan mijn tranen de vrije loop te laten gaan. De negaffa wist ondertussen wel wat er aan de hand was.. en trooste me alleen maar.
Negaffa: het komt wel goed met jou… wees alleen sterk en je zult het wel redden
Jah jij had gemakkelijk praten dacht ik. Alles werd afgehaald van mijn kapsel tot mijn kleren en make up.ik deed een witte jurk aan en er werd een witte lezar (zo’n lichte deken) over me gedaan… dit was de shleu7 traditie. Ik werd weer geleid naar de zaal. Hamdoulilah, ik voelde me onzichtbaar met het deken over me heen. Mijn tranen liet ik de vrije loop gaan…ik werd geleid naar het midden en op een tapijt geplaatst. Vrouwen gingen liedjes zingen en henna gemixt met zafraan op mijn hoofd aanbrengen. Erna word allerlei stof van mijn hoofd tot voor mijn gezicht ge hangen. Na heel die rwina werd ik weer geplaatst op mijn stoel. Normaal gezien was het nu de man zijn beurt…maarja… met dat de bruidegom weggelopen is…gebeurde dat waarschijnlijk niet… ofwel??? Ik hoorde vrouwen weer zingen. Ik keek in de richting via het doorzichtig doek en zag Riad lopen met een jelaba aan. zijn moeder liep naast hem…hij werd geleid naar het midden waar ik zat. Bij hem werd er een beetje henna aan zijn handen gebracht en dan afgewassen… hij kreeg ook zo’n stof op zijn hoofd gespannen en daarna liep hij ook naar zijn stoel. Ik zag hem naar me kijken… nou het leuke aan die doek voor mijn ogen was. Dat ik naar iedereen kon kijken maar zij zagen mij niet. Dus zag Riad me niet kijken naar hem. Ik hield mijn hand op mijn stoelleuning.. tot de negaffa dezijne in de mijne plaatste… ow shit… nee… dit wou ik dus niet. Hij verstrengelde weer zijn vingers in de mijne, maar ik plaatste ze gewoon… net alsof hij mijn vingers niet waren. Ik haatte hem… kon er nix aan doen… hij bracht me alleen verdriet aan…tegen de late avond was het tijd om naar huis te gaan. Nou jah… naar het huis die voor hem en mij bedoeld zou zijn. Ik hoop maar dat het niet bij zijn ouderlijk huis zou zijn, of ik loop dezelfde avond nog weg. Hij hield zijn ene hand rond mijn middel en de andere nam mijn hand vast… om me te leiden. We liepen naar een mooie mercedes die opgemaakt was met slierten enzo en reden weg… in de auto sprak niemand. Ik snikte heel lichjes… hoopte dat hij me niet hoorde. Maar dat was dus wel het geval
Riad: Rafika gaat het… vroeg hij ze3ma bezorgt
Ik antwoorde niet, want was niet aan schijnheiligheid. Ik weet wel dat ik voor zijn part mag dood gaan. Dus moet hij nu ze3ma niet doen alsof hij medelijden met me had, of wou weten wat er aan de hand was. Hij zweeg verder en zei nix meer tot we ergens toe kwamen… de auto stopte en hij stapte af… ik bleef zitten… probeerde te beseffen dat ik vanavond gewoon alleen zal zijn met hem…dit ging me te ver… ik zat er de hele tijd over te tobben op die stoel daarnet… ik wou mn maagdelijkheid niet kwijt aan hem. Het was hetgeen ik jaren heb bijgehouden voor een speciaal iemand. En Riad was ver van speciaal.
Riad: kom je nog?
Ik schoof met tegenzin tot bij de deur. Hij nam mijn hand in de zijne maar ik schoof die snel weg. Hij moet van me blijven. We liepen een mooi huis binnen, met een mooi opgemaakt voortuintje. Het huis voelde koel aan… het gaf me een bangelijk gevoel. Daar zaten we dan.. alletwee helemaal alleen.. weg van de mensen… weg van iedereen…
Riad:
Ik draaide maar wat rond in Gent…Ihsan en Farid flirtten wat met meiden…we hadden het uur niet in de gaten.. tot Ihsan zei dat het veels te laat was en we onmiddellijk terug moesten. We stapten de auto in en reden terug. Wielie waar was ik tog mee bezig? Nawfel moest dit weten hij kraakt me gelijk. Hij was net een broer voor me. Wou alleen het beste voor me. Ik leerde hem twee jaar geleden kennen. Was in Gent en zag zijn zaak… net geopend. Ik werd vaste klant. En zo goeie matties. In de zaal aangekomen, kreeg ik bijna slagen van mijn moeder…
Moeder: waar was je almasgoot??
Een hele reeks.. ik deed mijn pak uit en moest een jelaba aan. ah nee tog…tog weer die henna dingen niet.. ow my god. Ik liep met een menigte vrouwen mee, maar had mijn moeder naast me. Dus ging het beter. Ik zag Rafika daar zitten… kon ik maar haar gezicht zien… dacht ik. Ze was waarschijnlijk teleurgesteld in me. Als ik dit wou doen lukken dan zou ik echt moeten veranderen. Ik werd geplaatst naast haar. Bekeek de henna op haar mooie kleine handen. De Negaffa nam mijn hand en plaatste die in dehare..hmm ze kon waarschijnlijk mijn gedachten lezen .. was net wat ik wou. Ik nam eerst haar hand gewoon vast maar strengelde dan tog mijn vingers in de hare…haar handen leken wel dood. Of gewoon gevoelloos, ze deed geen aanstalte om ook haar handen rond de mijne te doen… . we zaten er een tijde en stonden dan alletwee recht. Ik plaatste mijn handen rond haar middel want waarschijnlijk zag ze nix, wou niet dat ze in de grond zou vallen. Ze had een mooie lijn. Mooi slank…ik wou ook haar ass raken, maar ik deed het tog maar niet… wielie strax doet ze hier een karate move en krijg ik een voet tegen mijn neus. De gedachte deed me lachen. We liepen naar de auto van Farid, die hij opgemaakt heeft en reden weg naar huis. Mijn vader had een huisje geregeld voor ons en ingericht met mijn moeder. Ik had het toen veel te druk met meiden versieren. Het huis voelde koud aan… tfoei ze hadden de verwarming niet aangedaan. We bleven maar in de gang staan …
Riad: ey… euhm…douch jij eerst of ik?
Rafika: ik … waar is de douche?
Riad: boven…moet ik je helpen?
Rafika: nee..
Ze zei verder nix meer en liep de trappen op… wajaw… hoe moest ik hier verder mee. Shit normaal gezien moest ik haar vanavond boren… my god…moet ik haar vastbinden ofzo, want ik weet wel dat zij zich zou verzetten.
Rafika:
Hij vroeg of ik eerst douch ofwel hij. Ik duh, wat dacht hij dat ik ze3ma beleeft ga doen en zeggen ga voor. Yeah right. Ik liep de badkamer binnen… pfff wacht eens.. ik had geen kleren.
Rafika: Riad!!
Riad: jaaaa
Hij snelde naar boven… dacht waarschijnlijk dat er iets serieus aan de hand was. Ze3ma bezorgt… what ever. Ben niet blond.
Rafika: waar zijn mijn kleren?
Riad: ow ja.. die zitten in de slaapkamer… in je valise..
Rafika: ok
Ik draaide me verder zonder nix te zeggen om en liep naar de slaapkamer. Heel mooi ingericht. Het viel me meteen op dat zijn ouders wel een moderne smaak hadden van inrichting. Het bed was van eikenhout alsook de nachtkastjes aan weerskanten en de kleerkasten. De muur was gecombineerd met de donkerblauwe nachtlampjes, blauw dekbed en blauw tapijt. Ik zag mijn valise op het bed en ging ernaar toe… ik stonk naar de 7enna… pfff…uit mijn valise haalde ik lingerie en een badjas. Ik liep de douche in en ontdeed mij van mijn jurk en al het stof. Gatverrr het duurde de eeuwen voor ik alles af had. Ik liep de douche in en draaide de kraan meteen open…de henna die een orange kleur aangaf droop van mijn lichaam de afvoerpijp in. Ik douchte me grondig.. wou alles eruit… deed extra champo op mijn hoofd en wreef het zo hard in mijn hoofdhuid als mijn haren tot ik hoofdpijn begon te krijgen. Ik eindigde het douchen. Ik droogde me af en deed mijn lingerie aan. Vervolgens deed ik mijn badjas aan en draaide mijn natte haren in een handdoek… vroeg me plots af waar hij was. Hij liet helemaal nix horen. Ik deed de deur open en stapte de badkamer uit… daar stond hij dan tegen de muur…ik wou terug keren maar het was te laat.. hij bekeek me van top tot teen…wielie.. die badjas kwam ook net tot boven mijn knieen…
Rafika: euhm…
Riad: euhm.. ja… ik ga dan maar…
Rafika: ok..
Ik wou lopen en ook hij, dus botsten we tegen elkaar…
Riad: sorry..
Ik zei nix en draaide gewoon weg de slaapkamer in… wielie wat een schandeeee!!!!
Riad:
Daar zat ik dan in de living… ik lag in de zetel te denken over van alles… nou ik wou het niet doen vanavond. Klaar ik ga het niet doen. Ik viel ff een halfuur in slaap… ik liep naar boven en hoorde haar nog onder de douche.. gatver zo lang? Ik bleef er dan nog een twintig minuten staan en de deur ging eindelijk open. Ik wou net vragen of ze jaren niet meer gedoucht had ofzo… maar mijn mond werd dichtgesnoerd…ze zag er zo sexy uit…ik kon mijn ogen niet van haar afslaan. Ze had alleen een badjas en handdoek rond haar haren aan. ik zag hoe haar gezichtje rood kleurde van schaamte… ik ook wel.. stotterde maar…ik wou de badkamer in lopen en zij wou de kamer in lopen, dus botsten we tegen elkaar. Ik rook de lekkere geur van douchegel en champo…hmmm… ze snelde de kamer in terwijl ik me excuseerde… ik liep de badkamer binnen en besefte dat ik my kleren niet bij me had… noujah… ik nam snel een douche en deed een handdoek om my middel; Ik liep de badkamer uit terwijl er druppels over mijn borstkas en armen geleden… ik liep de kamer in en trof haar aan in de kamer… ze was diep verzonken in een boek die ze las…ze keek op en kleurde weer van schaamte… ze keek snel haar boekje weer in… ik moest ervan lachen. Ik nam mijn boxer en onderlijf en liep de badkamer weer binnen waar ik me aankleedde….
Rafika:
Ik keek in mijn valise en zag het boek ‘de vrouw in de islaam” die ik nog niet had uitgelezen. Ik had een wijzertje geplaatst waar het laatste deel was waar ik gelezen had. Ik las een tijdje verder tot ik iemand de kamer hoorde inkomen…ik wist wel dat hij het was, dus keek ik niet meteen op.. wajawww… ik keek snel terug.. had genoeg gezien…mijn god…mijn hart ging hevig tekeer… hij zag er zo aanlokkelijk uit.. net die mannen uit reclames van gilette ffzo.. of ene champo…damnnn ik deed snel alsof ik verder las, terwijl de lettertjes dansten voor mijn ogen. Oh my god… was heel ff van kaart tot hij weer de kamer verliet…ik wil dit niet mensen… oh my god.. ik wil het niet doen vanavond. Hoe moet ik dit hem duidelijk maken…?? Hoe jarebie? Plots hoorde ik de badkamer open gaan… ik maakte me schrap…om het hem te zeggen..
Rafika:
Hij kwam de kamer binnengewandeld… ik schaamde me, dus durfde ik niet op te kijken.. ik zag alleen zijn blote gespierde benen… wielie wat moet ik doen? Hoe moet ik dit beginnen? Liever nu dan te laat…dan dat hij dus op me ligt.. of aan me begint te friemelen.
Rafika: euhm… Riad…
Riad: ja?
Ik wist niet hoe ik verder moest… wielie… hoe moest ik dit verwoorden? Ik had amper tegen hem gesproken. En nu moest ik al begonnen over geen sex willen hebben??? Gatverrr..
Rafika: euhm…
Riad keek me aan en zag waarschijnlijk dat ik mijn woorden niet vond. Hij kwam naast me zitten op het bed..
Riad: zeg maar wat je wilt zeggen… denia henia..
Ik keek naar hem op en kreeg een vertrouwd gevoel… ik dacht heel snel na… wat kan ik zeggen… mijn menstruatie..!! ja dat is het… ik zal zeggen dat ik my regels heb.
Rafika: euhm.. riad, we kunnen het niet doen…want ik kan niet… euhm… je weet wel…ben ongesteld..
Oef het lag eruit…Ik durfde wel niet meer op te kijken. Want had nog nooit deftig gesproken met hem, ff gesproken over voorbeeld eten laat staan my onderste, en nu vertelde ik al iets persoonlijk. Myn god tog…
Riad: ow… ok is goed…ma3lish…
Hij schaamde zich blijkbaar ook want hij liep meteen weg. Weg naar beneden. Gelukkig.. wajaw heb mezelf nog snel gered. Ok.. volgende vraag is, wat gaan we vertellen aan mijn ouders en hun ouders? Ik moest tog iets bewijzen. Moest tog bewijzen dat ik nog maagd was. Ik las wel onlangs nog in een boek, dat dat haram was. Dat hoort iets tussen jou en je man te blijven. Ik deed wat goed was. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij er geen begrip voor zou tonen. En me gewoon zou ontmaagden in alle pijn…Maar hij toonde weer een andere kant van zichzelf. Een kant die me voor een heel deel deed ontdooien. Ik haatte hem…maar die haat veranderde een heel stuk in iets dat leek op liefde… het was niet helemaal dat… maar tog… het gaf me een warm gevoel van binnen. Ik deed een pyama aan. En kroop onder de dekens. De klok wees naar 2 uur…wajaw… morgen was het het groot huwelijksfeest. Hopelijk verloopt dat rustig en goed. Ik kroop onder de dekens en luisterde naar de geluiden die ik meende te horen. Riad was blijkbaar bezig in de keuken, die ik nog niet had bezocht. Ik was meteen naar boven geweest. Vroeg me af waar hij zou slapen? Tog niet beneden? Ik was het gewoon telkens te zorgen dat iemand anders het beter had dan mij. Zo gaf ik altijd van alles aan mijn broertjes, zolang zij het maar goed hadden ging er toen altijd door me heen. Ik stond op en liep naar beneden. Ik liep de mooie living binnen met crèmekleurige zetels en een crèmekleurig tapijt…een mooie breedbeeld televesie.... het zag er knusjes uit, gezellig. Ik keek naar een opgevouwen deken en kussen… hij zou hier dus slapen ffzo? Dat kon ik tog niet maken? Dit was tenslotte zijn huis. Ik liep door naar de keuken. Waar ik Riad trof aan tafel te eten.
Rafika: salam…
Riad schrok op, ik was ook stil. Maar hij was blijkbaar ook wel diep in gedachten verzonken.
Riad: wa3aleikoom salam.. sorry.. wil je ook iets?
Rafika: nee hoor… shokran…euhm…ik slaap wel beneden…ga jij maar in het bed slapen.
Riad: nee nee echt niet.. ga jij maar. Ik slaap wel hier…
Rafika: sorry maar dat kan ik niet maken.
Ik draaide me om en liep richting de zetels. Ik vouwde het deken open en legde mijn kussen mooi…
Riad:
Ik kwam de badkamer uit… Wielie, zij stond daar waarschijnlijk klaar. Om HET te doen…terwijl… ik weet niet… ik wou dit allemaal niet. Ik liep de kamer in en zag haar ongemakkelijk zitten… Ze wou me iets zeggen maar schaamde zich. Het was een lief zicht.. net een klein meisje die een snoepje wou maar het niet durfde te vragen. Ik ging naast haar zitten en keek haar oprecht aan. Ze kon vragen wat ze wou. Ik zou het tog met haar moeten doen? Dus… ze vertelde dat ze het niet kon doen, omdat ze ongesteld was. Nou mijn geluk tog??? Ik wou het zelf ook niet doen. Niet dat ze het lijf er niet voor heeft…dat zeker niet… ze was prachtig volslank… had zeker the body en ook een lief gezichtje… alleen was er persoonlijk niet klaar voor. Dat zou me doen overkomen als een verkrachting… ik wist niet wat ik verder moest zeggen tegen haar, dus liep ik gewoon meteen naar de kast in de gang en haalde er een deken en kussen uit. Ik liep de trappen af en legde die op de zetel, waar ik vannacht ging slapen.. Ik had honger dus maakte ik iets klaar. Mijn moeder had alles gedaan, zelf boodschappen. Wat was ze tog lief… hield van haar. Ik maakte een omelet met tomaatjes op…snel snel en ging aan tafel. Ze had waarschijnlijk ook honger want kwam naar beneden, ze deed me schrikken uit mijn gedachten. Ik was ver weg… raar maar waar, dacht aan ilham… stelde me voor dat zij boven zat… wajaw dat was pas een schoonheid…die zou ik zeker weten verkrachten als ze niet wou in plaats van mijn honger te stillen met eitjes zou ik het stillen met haar lichaam. Hahahhaha…pfff schaamde me een beetje… wat was ik eigenlijk tog een klootzak. Meskeena…ze gaf haar leventje op, om haar ouders blij te stellen…gelukkig te maken? Welk meisje zou dat nog doen tegenwoordig? In plaats van dat ik mijn best doe om haar gelukkig te maken, zit ik te denken aan een andere meid op onze eerste nacht in 1 huis. Ik had haar zelf niet geroepen om te eten…wielie mocht echt wel rekening beginnen houden met haar. Vroeg of ze wou eten, maar ze had geen honger.. jah moest het nu pas vragen; ezel die ik was. Toen zei ze dat ze beneden zou slapen…awielie? Echt niet. Dat zou pas onmannelijk zijn. Ik ontdekte iets aan haar karakter…ze was koppig…want zei nix meer en ging naar de living om haar plaatsje op te maken. Awielie.. wat nu? Dit kon ik tog niet maken?
Rafika:
Hij stond plots naast me… en hield mijn arm vast…
Riad: Rafika aub.. ga slapen in het bed boven.
Rafika: dit is jou huis…dit kan ik niet maken. Ik slaap wel hier. Het is echt geen probleem ga maar naar boven.
Riad: dit is ook jouw huis. Ok? En als jij niet boven slaapt dan doe ik het ook niet.
Hij liep naar boven en haalde een deken en kussen die hij spreidde op de grond.??? Jah dat houd hij tog niet vol.. midden in de nacht staat hij op en gaat hij in dat bed boven slapen, zeker weten. Ik kroop onder de dekens en draaide mijn gezicht de andere kant op.. de kant van de leuning. Zo hoefde ik niet meer naar m te kijken. Ik hoorde hem nog iets opruimen in de keuken en deed toen alle lichten uit. Vervolgens ging hij ook onder de dekens… na een tien minuutjes fluisterde hij mijn naam…
Riad: Rafika…
Rafika: hmm
Riad: slaap je al?
Rafika: als ik antwoord dan tog niet?
Riad: hahaha ja sorry…je hebt gelijk…
Weer ging er een stilte… de hele avond flitste voorbij in mijn gedachten… ook toen hij wegging… ik wou weten waar hij was…maar durfde het niet te vragen. Het verliep tot nu toe rustig en goed. Wou geen ruzie doen ontstaan. En erbij dat waren mijn zaken niet. We waren misschien getrouwd, maar wisten weinig af van elkaar, en dan nog, wou niet dat hij dacht dat ik me wou moeien met zijn zaken. Ik viel na lang denken in slaap…
Ik kronkelde en deed van alles… de zetel was te klein…en voor ik het wist viel ik ervan af en kwam terecht op Riad die schrok uit zijn slaap…
Riad:
Ik nam plaats op de grond en kroop onder de dekens… niet dat Rafika recht stond en tog in het bed ging slapen.. nee ze bleef waar ze was. Ik vond het lief van haar. Begon haar te zien als een goede vriendin…ze was een lieve meid. Vriendelijk… helemaal anders dan ik haar had voorgesteld. Ik dacht aan de hele avond…wat moest ze niet denken van mij? Nou ik nam het haar niet kwalijk dat ze me een klootzak zou noemen,want dat was ik ook wel. Ik liep weg en ging rondtoeren in Gent. Terwijl ik naast haar hoorde te zijn. Ze had geen naaste familie buiten haar broertjes en een zus in frankrijk die er zelf niet was. Wat moest ze zich eenzaam voelen. Ze moest tegen haar wil trouwen, en dat deed ze ook. Ik viel na lang tobben in slaap.. midden in de nacht werd ik geschrokken wakker… ik droomde dat ik in de auto zat… en een ongeluk kreeg, layster… ik kwam uit de auto gekropen en er viel toen een boom op mij…die Rafika bleek te zijn… wielie wielie…Ze keek me bang aan en ging snel van me af…
Rafika: Riad.. sorry… gaat het???
Met haar zachte handen voelde ze over mijn bezweet voorhoofd.
Rafika: oh mijn god… je zweet tot n met…je lijkt wel een lopende kraan…
Ze stond snel recht en liep naar de keuken waar ze terug kwam met een nat doekje en een glas water.
Rafika: hier drink...
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik schoof recht en nam het glas water aan die ze me toereikte… Met het doekje veegde ze mijn hoofd af die droop zoals zij het noemde als een kraan. Ze bleef naar me kijken…die zielige oogjes van haar… Ze was zo lief…ik voelde me warm vanbinnen alleen al door het kijken naar haar. Vanwaar die bezorgdheid? Ik heb me tot nu toe alleen als een klootzak gedragen, terwijl zij constant lief tegen me deed, of voor me zorgde. Mijn vader vertelde me wel na die eerste keer in de regen dat ze kapot ziek was. Toen had ik haar zelf niet gaan bezoeken, bang voor wat ze ging zeggen… uiteindelijk kon ik niet anders… en dat was de dag dat ze me vertelde dat ook zij uitgehuwelijkt is… voor een meid die uitgehuwelijkt is gedroeg ze zich echt lief... Ik wou me excuseren…
Riad: Rafika…
Rafika: ja…
Riad: sorry..
Rafika: wrm? Ik moet me excuseren, heb op je gevallen… het spijt me.. heb je wakker gemaakt en..
Riad: shttt… dat is allemaal geen probleem en erbij had tog een nare droom… dus ben blij dat je me wakker hebt gemaakt … wat ik wil zeggen… is sorry… voor alles wat ik je misdaan hebt..
Rafika: je hebt me..
Riad: luister… laten we er gewoon het beste van maken… Ok? Laten we ons best doen…en als het dan nog niet lukt…dan gaan we uit elkaar.. ok?
Rafika: ok…
Ze knikte en keek me aan…ik nam haar kin vast met de top van mijn vingers en kuste haar wang…
Riad: jalah laten we slapen…
Rafika: ik ga tog maar boven slapen, want mijn rug doet enorm pijn.
Riad: ok…vind je het erg als ik ook mee ga? Want ben gevoelloos gewoorden
Rafika: nee.. is ok…
Rafika:
Ik ging snel van hem af en keek hem bang aan… zolang hij maar nog leeft is het goed. Met mijn dikke kont ook… Het was alsof hij ziek was…. Of heb ik ervoor gezorgd dat hij geen adem meer had.. want hij zweette als een rund.. gatvrrr..ik had echt schrik.. dus rende snel naar de keuken en haalde een glas water aangezien zijn lippen droog waren, verder nam ik een doekje en snelde de living in… hopelijk gaat het hem beter… wielie wat moet ik doe ouders vertellen, hij is gestorven op de huwelijksnacht door mijn dikke kont die hem meteen een hartstilstand bezorgde? Nee tog? Ik reikte hem de glas water en keek hem aan…het zweet druppelde naar beneden dus veegde k die snel af. Hij keek me aan…zijn groene ogen die me som gek konden maken. Hij had zo’n mooie ogen…die je gewoon van de aardbol konden weg halen. Plots excuseerde hij zich… dat hoefde hij niet te doen was mijn taak. Ik had hem bijna vermoord. Hij excuseerde zich voor zijn rottig gedrag? Dat was hij tog niet? Hij was lief vandaag…nee…hij bedoelde gewoon alles… hij wou er het beste van maken. Dat had ik niet verwacht van hem. En als ons dat niet zou lukken dan scheiden we gewoon… die woorden maakten me verdrietig…want ook al gedraagde hij zich als een klootzak en had hij een hoge dunk…ook al zei ik dat ik m haatte…tog kriebelde mijn buik als ik hem zag. Ik negeerde het gewoon… maar hij deed me wel iets. Ik wou niet scheiden… hoopte echt dat ik er iets van kon maken…dat we er samen iets van zouden maken. Ook al moest ik zijn moeder en zus trotseren…ik zou er iets van maken…Hij stelde voor verder te slapen, maar dat was onmogelijk voor mij…zeker niet in die zetel waarvan ik rugpijn kreeg. Ik zei met wat schaamte dat ik boven zou gaan… zou dus tog plooien… hij had ook pijn… dus vroeg hij of hij mee zou kunnen gaan. Geen probleem tog? We zouden het tog laten lukken.. dus zou dit een begin kunnen zijn… samen in 1 bed…
Rafika:
Hij liep de trappen op en ik volgde hem. Samen liepen we de kamer in en stapten elk aan een kant in… dit voelde aan een kant goed aan, maar schaamde me ook wel aan de andere kant. Wist niet welke houding ik me moest aannemen. Wat ik moest zeggen.
Rafika: Slaapwel Riad…
Riad: Slaapwel zina..
Zina…hij hoefde maar zo’n lieve woordjes te zeggen, en ik voelde me al meteen in de zevende hemel. Ik sliep op mijn rechterkant, zo hoefde ik hem niet aan te kijken. Schaamde me echt enorm. Had nog nooit naast een man geslapen, is maar normaal. Sprak amper tegen jongens. Uiteindelijk viel ik in slaap… ik had het koud…dus schoof ik wat naar hem toe…ik voelde zijn borstkas tegen mn rug aan…hmmm heerlijk gevoel… met een gerust hart, viel ik weer in slaap…
De zon scheen in mijn ogen…we moesten er rond tien uur zijn, het was nu waarschijnlijk middag..ik voelde zijn hand rond mijn middel…wajaw… wat een lekker gevoel…nu nog alleen houden van elkaar…en het was compleet. Ik draaide me naar hem toe en probeerde hem wakker te maken…ik schudde wat…en riep zijn naam ‘riad…riad wakker worden, we zijn laat’…
Riad: hmmm…pfff hoe laat is het…
Rafika: ik weet niet denk middag..
Riad: jah dat ze maar wachten….slaap slaap…en hij draaide zich om en sliep verder.
Ik hees mezelf uit bed en liep naar de badkamer waar ik een heerlijke douche nam… en als een debiel vergat ik natuurlijk mij kleren en zelf mij lingerie te nemen. Ow fok… ik zocht in de kast en vond een grote witte handdoek die ik om me heen wikkelde zodat ik met blote armen en schouder overbleef…oh my god wat nu…alleen hopen dat hij niet wakker is; Ik sluipte uit de badkamer en stapte stilletjes naar de kamer…hij was nog altijd aan het slapen gelukkig.. ik deed mijn valise snel open en haalde mijn lingery uit. Nam mijn witte kaftan, die ik hoorde te dragen… en mijn witte djelaba. Hij sliep met zijn gezicht naar mijn kant toe… dus keek ik af en toe of hij niet wakker was ffzo… ik merkte nix op… hij bleef slapen. Ik draaide me snel om en liep richting de badkamer, waar ik me ging omkleden. Toen ik klaar was kamde ik me haren en draaide die in een knotje. Ik liep de badkamer uit en ging weer de kamer in…Riad was wakker… hij lag op het bed met zijn handen onder zijn hoofd… hij keek me aan.
Rafika: wakker?
Riad: jewel…
Hij keek me met een geamuseerd glimlachje aan…
Rafika: zou je niet douchen dat we terug kunnen? We zijn al laat genoeg?
Riad: ja mevrouw ik sta zo op…
Hij bleef me aanstaren ik draaide me om en deed mijn hoofddoek om…
Riad: hoofddoek staat je heel mooi…
Rafika: dank je
Hij stond recht en liep weg richting de badkamer…
Riad:
Ik sliep een heerlijke slaap.. werd wakker en voelde haar tegen me aan… ik wreef over haar armen… en bewonderde haar al slapend gezichtje…dit moest lukken tussen ons rafika… ik trok mezelf nog dichter naar haar toe en liet mijn arm rusten om haar middel.
Smorgens maakte ze me wakker…pff nu al ffwat? Ik lach zo lekker…had geen zin om op te slaan, dus draaide ik me om en sliep verder. Ze verliet het bed en het werd meteen koud…tfoei…moest je nu echt weg? Dacht ik…het voelde zo lekker aan. Ik deed mijn ogen toe, maar was in feite wakker. Probeerde weer in slaap te vallen, maar het lukte me niet. Ze kwam de kamer geslopen binnen…en dat met haar natte haren sluiks over haar gezicht en een handdoek om haar heen gewikkeld…wajaw, het liefst van al had ik haar nu in mijn bed… maar dan zonder die handdoek natuurlijk haahhah…ze keek af en toe mijn richting uit.. dus hield ik mijn ogen gesloten. Wist wel dat ze zich schaamde…ze had waarschijnlijk haar kleren vergeten. Ze liep op haar tenen weer weg en natuurlijk bewonderde ik haar helemaal…mooie ass had ze…mooi dik en rond…moheem…zoals ik het wou. Touchable zeg maar. Ik droomde ff weg…droomde weg over haar en mij. Maar dan in zo’n relatie als Nawfel en Leila… mucho love…misschien een kindje…incha Allah… Ze kwam de kamer binnen…wajaw, ik vroeg me af… of ze al een vriendje had gehad…dit kan tog niet anders? Zo’n mooie meid en nog niemand gehad? Onmogelijk. Ik bewonderde haar en kreeg een glimlach op mijn gezicht…was blij met haar eerlijk gezegd. Voelde me goed met haar in mijn omgeving. Hoe ze voor me zorgde laatste nacht… hoe ze het bed afstond… ze was zeker niet het type die alleen aan zichzelf dacht. Helemaal niet. Eerder wou ze een ander gelukkig stellen dan zichzelf. Ze deed haar hoofddoek op… die haar adembenemend stond.. ze was getint en had een witte hoofddoek op… prachtig, met die mooi lichtbruine ogen van haar. Mooi groot met lange wimpers…delecious. Ik stond uiteindelijk recht en liep langs haar..ze rook lekker fris, een momentje kreeg ik het in mijn hoofd om haar in mijn armen te sluiten…maar deed het tog maar niet.
Farid stond aan de deur geparkeerd… hij leunde tegen de auto toen we buiten kwamen
Farid: hallilujaaaa
Riad: ah zaag niet man
Farid: je moeder vilt je, je bent twee uur te laat.. het is 12 uur
Riad: ma3lish.
Farid: hallo Rafika
Rafika: salam
Rafika:
Ik voelde me meteen bang toen Farid zei dat ze boos waren. Noujah…wat kunnnen we eraan doen? We hadden ook de wekker niet gezet…noujah ma3lish… we stapten de auto in en reden weg naar het huis van de ouders van riad… hopelijk was mijn moeder er ook. Want had haar gisteren maar paar keren opgemerkt… en dat druk in het weer met de mensen te groeten enzo. De moeder van riad was alleen maar aan het showen of me aan het kraken. Iedereen stond buiten toen we afstapten “slaaaat oe slaaaaam 3laaaa rasoelah” daar ging het weer. De moeder van Riad keek ons nors aan en zei slaaat .. of hallo.. helemaal nix. Alleen die boze ogen die meest van al naar mij toe gericht waren dan naar Riad. We gingen binnen en de eerste persoon die ik zag en me meteen blij maakte was mijn moeder… ik omhelsde haar enorm en kuste haar hoofd…wat had ik haar gemist… . mijn hart stond bijna stil bij het zien van de andere persoon die achter haar stond… mijn zus…Karima….. ze was tog gekomen??? We keken elkaar een paar momentjes aan en vlogen elkaar in de armen…ik snikte me kapot… had haar zo enorm gemist.. ik was eerst boos maar dat was niet erg…was allemaal vergeten en vergeven…we gingen binnen en namen plaats. Ik wou ook wel salam zeggen tegen de moeder van Riad maar deed het tog maar niet aangezien ze me hatelijk aan keek. Ook Khadija stond er… en natuurlijk als vals als ze was ging ze naast haar moeder staan en fluisterde ze dingen in het oor…waarop de moeder van riad me smerig aan keek. Er werd gedanst enzo…tot een momentje dat mijn moeder me riep… ik stond recht en liep naar de gang… waar de moeder van riad stond, Khadija en mijn moeder….
Moeder van riad: Waar is je doek(bewijs dat ze maagd was-doek)????
Oh my god…. Wat nu
Ah wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik kon tog moeilijk zeggen dat ik ongesteld was? En dat in de gang voor iedereen?? Of tog wel? Had geen ander excuus en dannog dat was hetgeen ik riad had verteld…dus kon ik tog niet anders dan haar ook hetzelfde te zeggen?
Rafika: ben ongesteld…
Khadija begon luidkeels te lachen…
Khadija: ik wist het wel… ahahahahah
Rafika: wat zit jij daar dom te lachen? Voor het eerst zette ik een grote mond op tegen haar…was haar stilletjes aan beu geworden.
Moeder v riad: hou je mond als ze tegen je spreekt..
Mijn moeder: he he rustig aan jullie beiden…zei mn moeder weer gericht naar hun twee… ‘als mijn dochter zegt dat ze ongesteld is, dan is het ook zo.wat denken jullie wel?” eindelijk… eindelijk mijn moeder nam het eens voor me op zoals het hoorde…
Moeder v riad: Ik wil een bewijs…toon me iets dat bewijst dat je ongesteld bent…
Karima: jij bent gek… weet je dat?
Karima was altijd degene die het lef had…degene die durfde op te komen voor zichzelf…alleen had ze daar de laatste keer door gefaald…ze werd uitgehuwelijkt en kon er niets aan doen, nou dat deed ze zelf ook niet, liet het haar gewoon overkomen.
Moeder v riad: zwijg jij!! Fssttt gchoom sook n igfnem (moei je met je eigen zaken)
Karima: doe jij dat wel? Zodat ik het zou doen?
Moeder v riad; ik laat niet met mijn zoon sollen!!
Karima: en ik niet met mijn zusje…
Ze begonnen luid te praten.. zodat de muziek wat stiller werd gezet en de vrouwen gingen mee luisteren. Jah typisch mocrokanen… horen ze wat actie in het spel, ewa halen ze er chips en popcorn bij om te genieten net alsof ze tv keken. Ook de mannen van buiten hoorden het. Want de moeder van Riad was degene die de aandacht probeerde te trekken. Ze wou me voor schut zetten… net alsof ik een **** was en ik geen maagd meer was. Riad kwam de deuropenening binnen en keek ons bevreemd aan… ik durfde niet op te kijken. Schaamde me rot…ik kroop achter mijn zus Karima aan…die zou wel verder het woord doen voor me.…
Riad: wat is hier gaande??
Moeder v Riad: heb je haar doek gezien?
Riad werd beschaamd… zijn gezicht kleurde rood bijna bordeaux… hij trok zijn moeder de deur uit…wou waarschijnlijk privé praten met haar… Khadija keek ons smerig aan en volgde hun de deur uit.
Riad:
Ik zat wat buiten te chillen met Farid… die maar constant vroeg hoe het was enzo… die kerel is gek. Als hij nou dacht dat ik zou vertellen over my huwelijksnacht? Ik zei dan maar dat het zijn zaken niet waren, zo’n dingen hoef je niet te vragen sukkel. Mijn gedachten gingen naar vanmorgen… toen ze uit de douche sloop… haar lichaam…haar vormen….wajaw ze begon me gek te maken…ik voelde me zo rustig met haar in mijn gedachten.. wou niet gestoord worden…ik ga mijn best doen… want wou het zeker doen lukken tussen ons. Ik hoorde plots lawaai uit het huis… mijn moeder die een luide stem op zetten…wat was dat? Ik bleef eerst staan en besloot naar binnen te gaan… te kijken wat er aan de hand was. Ze vroeg me of ik Rafika haar doek heb gezien… wielie wielie, wat vraag je me ma?? Iedereen keek me aan… ik schaamde me kapot, het liefst groef ik een put en sprong ik erin… uit hun zicht. Ik trok mijn moeder mee naar buiten…waar ik ff gerust zou kunnen praten met haar, zonder Karima en haar moeder erbij…schaamde me te erg bij hun.
Riad: a ma? Makmjagen ( a ma? Wat is er?)
Moeder v riad: die meid is een ****…
Riad: stagfieroelah… ma doe normaal!! Ze kan niet.. safie klaar, heb er begrip voor.. jak? Doe normaal?
Moeder v Riad: heb je dan ook iets gezien die erop leek? Iets die aantoonde dat ze ongesteld was?
Ik dacht na… en inderdaad, ik zag haar bijna nooit maandverbanden nemen. Het was altijd gewoon haar lingerie… en ook was er geen in huis… inderdaad… mijn moeder had wel gelijk…maar dat kon ik haar niet zeggen. Of ik was Rafika kwijt, en dat wou ik niet. ?? wielie riad word verliefd ofwat?? Dat kon tog niet? Dit meisje deed me iets aan.
Riad: ja… heb haar nog maandverbanden moeten regelen…
Moeder v riad: ow….. ok….. nou dan heb ik nix te zeggen.
Riad: ewa a ma maak er geen heibla van aub
Moeder v riad: safie… je neemt het op voor je vrouwtje jek? En mij laat je hier… ik , degene die je negen maanden gedragen heeft, die je opgevoed heeft…
Riad: neeeeee ma doe normaal… je weet dat jij mijn nummer 1 bent… safie… n3al cheitan. Kom hier.. ik nam haar hoofd en gaf er een kus op.
Ze liep weer naar binnen en ik bleef alleen geleund tegen de muur… dacht na over het feit.. dat Rafika misschien tegen me had gelogen…ze had zogezegd haar regels.. maar nam helemaal nix met haar mee? Is ze dan geen maagd meer of wat? Wou ze het uitstellen? Om iets te kunnen fixen? Een fake maagdenvlies misschien? Mijn gedachten sloegen op hol…ik moest met haar spreken hierover… maar dat kon ik niet vandaag doen…vanavond…dan pas..
Rafika:
De moeder kwam weer binnen en zei helemaal nix tegen ons. Ze liep de sala binnen en deed de deur toe alsof we ongewenst waren. Mijn moeder en zus namen me een andere kamer binnen.. en spraken me moed in. Ik mocht me niet laten doen. Karima sprak met zoveel overtuiging dat ik ging beseffen dat het inderdaad afgelopen moest zijn… het moest gedaan zijn met iedereen over me heen te laten trappelen, als een ouwe vieze vod. Derest van de dag, hielden we ons afgezonderd. Riad zag ik niet meer. Het was tijd om naar de zaal te gaan. De negaffa zou daar weer op me wachten. Ik werd ernaar toe gebracht door Farid. Mijn zus en moeder reden ook mee. Ik kwam daar toe en ging meteen weer naar het kamertje waar ik me zou moeten omkleden. De negaffa was al helemaal gesetteld en wachtte op mijn komst. We gingen meteen aan de slag… en het eerste was mijn trouwjurk, die Khadija gekocht had. Noujah… niet dat ze mij een plezier wou doen.. alleen 3la 3ayn nas ( de ogen van de mensen) want uiteindelijk was het een familie lid die trouwt, dus moest hun rijkdom worden getoond. Mijn haren werden gemaakt en make-up aangebracht. Ondertussen liep de zaal vol met gasten. Ik was helemaal opgemaakt en zag er prachtig uit in mn witte jurk… met een mooie lange sluier die uiteindelijk over de grond sleep. Prachtig… ik bekeek mezelf in de spiegel…was tevreden.
Negaffa: ok lieverd… we gaan Riad erbij halen… en de dj en cameraman waarschuwen.
Rafika: ok doe maar.
Ik kreeg zenuwen… was bang… al die mensen die me weer zouden aanstaren. Was bang dat ik plots door mijn knieën zou zakken of, dat ik zou haperen en uiteindelijk met mijn gezicht op de grond zou kletsen. Ik keek naar mezelf in de spiegel… had niet door dat Riad binnen was gekomen en me gade sloeg…tot ik me omdraaide en ik hem zag kijken…
Rafika: halo wist niet wat ik anders moest zeggen
Hij zei een hese hallo terug…en bleef maar staan en kijken naar me…ik voelde me rood woren…werd verlegen en keek de andere kant op..
Riad:
Ik ging mijn pak halen en kleedde me aan. ik maakte me op en top op. Tot ik er lekker uit zag lekker voor Rafika…begon er het positieve in te zien… en verlangde naar haar gezichtje.. wou haar terug zien. Ik reed naar de zaal want het was al laat. Foto’s werden er niet gemaakt, omdat het buiten regende. Maar ja had er zelf ook niet aan gedacht, want was nog met mijn hoofd in chickie-land. Geen 1 meisje kon tippen aan Rafika… niemand was zo lief en vriendelijk als haar. Ik bleef wachten in de gang tot ze me nodig hadden. De negaffa riep me, dus ik moest naar binnen… daar stond ze dan… mijn adem stokte in mijn keel…wajawww net een prinses… ze zag me niet.. was druk met het bezichtigen van haar mooi uiterlijk…wat zag ze er lief uit… zelf mooier dan gisteren. Ze zag er prachtig uit…ik was ff weg van de aardbol…voelde me gelukkig… was zo blij met haar… hield van mijn pa…dankzij hem had ik zo’n lieve mooie toekomstige…ze keek me beschaamd aan…en groete me… ik groette haar terug… maar bleef verder genieten van haar schoonheid, die me gek maakte van verlangen. ik besefte dat ik haar aangaapte… dus schraapte ik mijn keel…zehma..back to real life.
Riad: euhm…. Rafika.. zullen we dan maar?
Rafika: ja … zei ze al fluisterend
Ze kwam naar me toe…ik nam haar hand en haakte die in mijn arm..haar bouquet bloemen werd haar toegereikt….en samen liepen we de kamer uit…
SLAAAAAAT OE SLAAAAAAMM 3LAAAAAA RASOELAAH ILAAAAA JAH ILA JAH SIDNAAA MOHAMED…
Rafika:
Ik liep op de rode loper naar onze plaats. Alle mensen keken me aan… goedkeurend. bepaalde glimlachten me vriendelijk toe, terwijl er andere meiden me smerig bekeken. Ik begreep er me maar niet aan. Wat had ik die deel dan aangedaan? Ik kende alleen leila en mijn familie in deze zaal. De rest was allemaal onbekend, dus wrm zo bitchy kijken? We maakten allerlei mooie foto’s… de eerste vond ik het liefst…ik ging een trapje lager terwijl riad op de hoogste trede bleef. Hij sloeg zijn handen om mijn middel terwijl we elkaar in de ogen keken…Hij keek me met een glimlach aan… zijn ogen bleven haken in de mijne…ik schaamde me. En voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik ondervond dat hij telkens mijn handen vast nam… hij liet me geen 1 keertje los. Uiteindelijk moesten we plaatsnemen…hij hielp me samen met de negaffa het treedje op…en ging dan na mij zitten. Mijn hand ruste weer op de stoelleuning…alsook zijn hand…ik schoof mijn hand naar hem toe…zodat mijn pink, zijn pink ging raken… wou dolgraag mijn hand op de zijne plaatsen, maar was daar te verlegen voor… . uiteindelijk schoof hij zijn hand op de mijne. Mijn hart maakte een sprongetje…het voelde zo goed aan. Hij verstrengelde zijn vingers in de mijne, en dit keertje deed ik het ook. We keken elkaar heel snel aan…hij glimlachte liefjes naar me…wajaw, wat was hij mooi. Hij was echt net een model.
Meisjes maakten zich plaats op de dansvloer en toonden hun beste dansmoves. Ik merkte een meid op… die prachtig kon dansen.. en echt uitdagend met haar kont shakte… het meisje kwam dichter naar ons toe dansen. Ik zag al snel wie het was… dat ene meisje van gisteren…die bij khadija was en me uitlachtten. Ik zag haar smilen naar Riad. Had ze dan echt geen schaamte? Ze trok de aandacht van de zaal en zelf ook van de jongens die in de gang stonden… en nog bleef ze gefixeerd kijken naar riad en dansen. Ik durfden niet opzij te kijken… bang voor wat ik ging zien… maar ik deed het tog. Riad keek haar aan…de manier waarop hij dat deed, stond me helemaal niet aan. bij wijze van spreken, droop het kwijl er bijna uit. Ik keek weer snel voor me…en uiteindelijk zakte mijn ogen naar mijn benen…ik schaamde me. Mijn eigen man… die geilde op een ander wijf… en dat op ons huwelijkfeest… ik dacht dat ik liefde voelde…dacht dat er iets bloeide tussen ons…in een heel korte periode… was dat dan allemaal fake? Stelde ik me dat allemaal voor? En wat over die ene korte speech van m gisteren avond? Ik-wil-er-iets-van-maken-met-jou-speech?? Was ook maar voor de show zeker? Mijn vingers verlosten hun greep… en uiteindelijk legde ik mijn hand terug op mijn leuning… dat merkte hij zelf niet… ik had zo’n brok in mijn keel…zooooo’n brok…. Die me weer bijna deed huilen… maar ik hield me in.. en probeerde aan iets anders te denken. Mijn ogen werden wel nat… maar gelukkig nog niet tot de tranen-level. Ik negeerde haar…wou niet opkijken naar haar. Duivelin tussen man en vrouw. Verleidster… tfoeiii… voelde me bedrogen. Vanaf nu geloof ik gewoon nix meer wat er me word gezegd… hoef niemands medelijden, nog liefde. Wat dacht hij ? dat ik een kind was die je probeerde te stillen met wat sweet? Beloofde me liefde…en staat nu te geilen op een vet stuk h.oer? aub? Ik besefte dat ik haar het plezier gunde door zo verdrietig te kijken. Dus toverde ik uit het nix een smile op my gezicht. Net een machinetje die je zelf kon besturen… smile…niet smilen… Ik merkte mijn zus op die haar weg maakte naar ons toe… ze kwam bij me staan en kwam met haar gezicht bij mijn oor
Karima: alles goed meisje
Rafika: ja jewel
Karima: ik wil je dan nog spreken…je weet wel waarover
Rafika: ok …maar weet niet over wat
Karima: strax dan
Ik wist wel dat ze het wou hebben over de huwelijksnacht… wielie wat moest ik haar vertellen? Moest ik eerlijk tegen haar zijn? Of had ze het door dat ik het niet had gedaan? We zien wel… Riad kwam met zijn gezicht dichter naar me toe en vroeg me iets. Ach rot op sukkel over een week ga ik terug bij mijn moeder en vader. Dan ga je maar met je lapdanseres hierzo. Ik antwoordde niet en keek voor me uit. Hij nam mijn hand en kneep er ff in… dus keek ik zijn richting uit.
Riad: niet te moe?
Rafika: nee.
En keek weer voor me uit. Rot op ezel. En dan, ja ik was moe… en dan? Zehma wat gaat hij dit keertje doen. Weer zo’n speech van samen komen we er wel doorheen? Als jij ziek bent ook ziek? Zo’n goedkope praat weer? Ach rot op. Mijn leven werd misschien voordien geleid… maar niet meer. Vanaf vandaag niet meer jochie. Doe wat mijn hoofdje me zegt te doen. Zonder enige rekening te houden met niemand. Want het is door mijn eigen schuld dat ik in zo’n situatie verzeild ben geraakt. Kwam nooit op voor mezelf.
SLAAAAT OE SLAAAAM..
Daar ging ik weer de treden af…ik zette mijn glimlach op, want die ene bitch keek me weer sneaky aan en lachte me uit… jeh kindrachtige kleuter, de basisschool is de andere kant op drol. Riad nam me bij mijn midden en met zijn andere hand nam hij mijn hand vast. Ik liep op een vertraagde tempo de zaal uit, met mijn zus, een paar meisjes die ik niet kende, leila en farid klappend achter me aan. Riad kwam niet binnen. Karima keek me aan…waarschijnlijk wou ze beginnen met het gesprek.
De negaffa werd ff geroepen naar buiten en dat was mijn kans om het haar te vertellen
Rafika: ja karima, het is wat je denkt..
Karima: en wat denk ik dan?
Rafika: ik durfde niet… ik was bang… en hij had er begrip voor, of nee hij wou het gewoon zelf ook niet.
Begrip had hij er waarschijnlijk niet voor, had gewoon geluk dat hij ook niet wou…zeker weten. Als ik op die ene drol leek zou hij wel de kleren van mijn lijf gescheurd hebben en me verkracht hebben. Zoals hij dat daarnet deed met zijn ogen. Willen of niet willen. Ik vertelde haar alles…ze keek me met medelijdende ogen aan en uiteindelijk boos
Karima: hoe ziet ze eruit?
Rafika: la … karima nix doen. Laat maar… ma3lish. Over een weekje ga ik wel misschien terug naar huis… of ga ik op mezelf wonen… voor mezelf zorgen.
Karima: gek… probeer het… en je weet hoe pa is… dat laat hij allemaal niet toe
Rafika: ewa dan niet. Ik ga voor mezelf zorgen, en als hij me dan niet meer wil zien, dan hoeft het niet. Zei ik met pijn in het hart…zou mijn vader me opgeven? Nee tog?
De hele avond verliep hetzelfde… kleedje aan, kleedje uit fake smilen en doen alsof craig david naast me stond in plaats van Riad … ik gunde hem verder geen blik meer. Die ene meid bleef maar lapdansen… en aandacht trekken. Ik werd in de 3amaria gedragen…moest rozenblaadjes gooien en zwaaien…weer kwam mijn fake smile op. Die me op de duur op het systeem begon te werken. Op het laatst deed ik een mooie roze jurk aan… net een trouwjurk maar dan simpeler… ook met coupel maar zonder sluier. De taart. Had hier echt geen zin in. De Negaffa gaf me de mes die ik samen met hem moest vast nemen… met zijn hand op de mijne sneden we een stukje uit. Dit gedeelte haatte ik het ergst. Ik moest hem een stukje geven en hij mij. Het liefst draaide ik het hele stukje taart of gewoon een hele ronde in zijn gezicht. Ik ontweek zijn ogen en nam snel een klein hapje. Iedereen keek maar hoe ik kauwde…tfoeii… net een steekproef. Dan omgekeerd.. weer keek ik gewoon naar het stukje taart die tussen zijn lippen in zijn mond verdween. Ik legde de lepel terug… de negaffa dan weer, met haar leuke ideetjes plaatste ons in het midden… waar we moesten dansen. Ze zetten een dansnummer op… okay wat nu? Moesten we shaken offzo? Echt niet…ik keek naar mn zus haar gezicht die net achter riad stond, zo hoefde ik niet naar hem te kijken. Hij nam mijn handen vast en begon te dansen. Terwijl ik houterig bewoog op zijn ritme… wanneer is dit gedaan mensen…Farid kwam er ook bij als mijn zus. Eindelijk…riad was ondertussen helemaal opgewarmd en in het liedje dat hij bijna stond te springen met Farid. Ik danste met Karima… haar ogen stonden gefixeerd op iets… ze keek me vreemd aan… ik draaide me om en zag die first class ho dansen met Riad en Farid….
Riad:
Ik liep met mijn schoonheid naar onze plaats. Voelde me echt fier… trots. Mijn tante uit hollande glimlachte vriendelijk naar me toe… had haar het liefst van al. Ze klapte in haar handen, blij voor me. We maakten mooie foto’s … de eerste vond ik het mooist… die ga ik zeker vergroten en opgangen… we namen plaats op onze stoel… Hielp eerst Rafika… wou haar niet zien kletsen van die treden als gisterenavond…gatver… dacht dat het mijn dood was. Ilham trok mijn aandacht…ze danste prachtig op het muziek… wajaw, ik kon er nix aan doen, maar mijn ogen volgden haar rondingen… haar borsten die bijna uit haar jurkje met diepe hals sprongen… haar kont die heen en weer wiebelde…ik begon het warm te krijgen…dat meisje wist van verleiden. Mijn god… farid bracht me terug op aarde… hij danste ook, ging dan voor haar staan en keek me aan…met een gezicht van “doe normaal a sahbi”… wielie was het dan zo erg… ik durde niet meer om me heen te kijken, door schaamte…Ik kon het niet laten niet te kijken naar haar… ze is zoooo lekker… ik keek opzij… en besefte dat Rafika ’s hand niet meer in de mijne lag…ze keek voor haar uit… alsof haar doodvonnis bepaald was. Ze had me waarschijnlijk zien geilen op haar. Ik besloot haar gewoon iets te vragen… maar blijkbaar hoorde ze me niet… dus kneep ik in haar hand… ze keek me wezenloos aan… vroeg of ze niet moe was… nee.. dat was haar antwoord? Verder negeerde ze me.. en dat deed ze voor de rest van de avond … toen ik haar het stukje taart gaf probeerde ik haar aan te kijken… wou haar tonen dat ik spijt had… maar ze negeerde me volkomen… zelf bij het dansen. Ze keek me niet aan.. en danste alsof ze echt geen zin had…vervolgens kwam farid en haar zus de kring in.. en dansten we erop los. Ik vergat ff alles en leefde me uit…ik shakte er gewoon op los…samen met Farid…maar plots ook met Ilham. Ze keek me weer met een van haar verleidelijke smiles aan… en begon weer uitdagend te dansen…Ik kon mijn ogen onmogelijk van haar borsten houden… want in feite zag je bijna gewoon alles…
Rafika:
Ik was het moe…, dus ging ik zitten op de stoel… geleid door mijn zus en de negaffa…riad leefde zich gewoon uit met die ****…. In feite moest zij hier zitten… niet ik. Ik begon mezelf minderwaardig te voelen. Keek haar aan… en begreep wel waarom Riad weg was van haar…noujah… ze had een veel mooier lijf dan mij…een mooie huidskleur…wel zonnebank maar ok… mooie ogen.. mooie lange style haren….kortom…aantrekkelijk. Op het einde van de avond… gingen we naar huis… gebracht door Farid. In de auto zat ik helemaal geplakt aan de andere kant en keek ik door het raam…Hij vond het blijkbaar helemaal in orde hoe hij zich heeft gedragen vanavond. Een huwelijksreis zat er niet in. Aangezien dit een huwelijksfeest was niet gebaseerd op liefde was dat niet voorzien. Thuis aangekomen stapten we uit… riad bedankte Farid nog en we liepen verder naar de deur…
Riad: pfff waar zit die sleutel nu ook alweerrr…
Hij taste zijn zakken aan en bleef maar praten over hoe zijn moeder de sleutel gegeven had en hij die ergens had weg gestoken. Moheem bullshit talk. Ik ging uiteindelijk tegen de muur leunen uit verveling… hij vond ze in zijn klein jaszakje en deed dan open. Ik liep meteen door naar boven en hij natuurlijk weer naar de living… niemand zei iets. Boven nam ik mijn kleren en liep de badkamer in, ontdeed me van mijn jurk en spelden in mn haren… en stapte de douche in…
Ik liep de badkamer uit en trof riad in de kamer weer op het bed… ik legde mijn spullen in de mand en liep naar beneden… niemand zei nix…ik liep de keuken in en keek ik de koelkast...ik hoorde hem van de trappen naar beneden komen en bereidde me voor op een gesprek, die misschien verkeerd zou kunnen aflopen
Rafika:
Ik smeerde een boterham… had reuzehonger… we moesten hele tijd modellen spelen en kregen nix te eten… noujah.. mijn moeder gaf me wel iets, maar wou toen nix eten, was nog van streek. Ik zette me aan de keukentafel en at mijn boterham op…Hij kwam de keuken ook binnen… nam plaats aan tafel, en keek me aan…
Riad: hoelang ga je me nog negeren?
Rafika: heel mijn leven lang…
Riad: wat is er?
Ik keek hem aan… geloofde niet wat hij net vroeg… wat is er? Wist hij dat dan echt niet? Wat haatte ik het wanneer men alsof deed…
Rafika: wat is er? Weet je dat dan echt niet?
Riad: nee…
Rafika: ok nou denk maar s goed na en probeer ff te achterhalen wat je verkeerd zou gedaan hebben.
Riad: nee… zei hij heftig… vertel jij me maar…
Rafika: ach rot op joch
Riad: ow grote mond gekregen? Gedaan met die stille Rafika? Wist wel…
Rafika: mensen zorgen ervoor dat ik grote mond ga opzetten…mensen als jou…en wat wist je wel ze3ma…
Riad: ah laat maar..
Rafika: hoezo? Nu durf je niet meer verder te praten? Daagde ik hem uit
Riad: ok… wil je het weten… nou wist wel dat je zo’n schijnheilig typje was, vraag me zelf af of je nog maagd bent… met jou ongesteldheid bulllshit… ben niet stom..…
Rafika: “wat????” Dat was een klap in mijn gezicht… “ik haat je…wollah ik haat je...”
Wat bedoelde hij??? Dat ik een **** was?? Ik had zo’n pijn in mijn hart…het feit dat de woorden uit zijn mond kwamen, maakten het erger voor mij… vroeg me af of hij met zijn moeders woorden sprak. Ofwel het dezijne waren… hetgeen ik betwijfel. Ik stond zielig op en liep meteen door naar boven… waar ik stilletjes snikte… ik haatte hem… haatte hem voor het feit dat hij me verliefd heeft gemaakt op hem…en me daarna uitmaakte…haatte mezelf voor het stukje machteloos schepsel die ik was geworden…ik beloofde mezelf telkens niet over mij te laten trappelen… maar eindig dan altijd in nul, zero…Ik veegde mijn tranen af en ging naar bed…stak mijzelf diep weg onder het deken… uiteindelijk hoorde ik de voordeur toe slaan… hij was weg… hopelijk kom je nooit meer terug… dacht ik.
Riad:
Okay… daar ging het weer… negeermode…de badkamer in… de badkamer uit..kamer in.. kamer uit.. trappen af en naar de keuken… nog altijd had ze me nix gezegd… ik begon het stilletjes aan beu te worden. Dus liep ik ook naar de keuken… vond haar al etend aan tafel…en ging erbij zitten…ik vroeg haar wanneer het zou ophouden…zo kunnen we tog niet verder gaan?? Ok had een fout gemaakt..maar nog altijd wist ik niet of ze het had gezien of niet.. misschien… ze maakte me boos…haatte koppige mensen… wou zo graag weten of ze me had gezien.. maar aan haar woorden te merken… had ze het ook, ow jah... had met ilham gedanst...terwijl ik dat met haar had moeten doen. “rot op joch”??? is dat een deftig antwoord… ze maakte me woedend… ik wou haar uitmaken… wou haar pijn doen…dus kwamen er allerlei ongemeende woorden uit mijn mond… zoals schijnheilig typje enzo… en dom als ik was begon ik ook over haar maagdelijkheid… hetgeen waarover ik me het minst zorgen maakte, want wist wel dat ze maagd was. Maar ik zei het tegenovergestelde…wou haar gewoon terugpakken…ik had een fout gemaakt… dus moest ik ervoor zorgen, dat ook zij die had… ik weet styl klootzak.. maar was boos. En dat had ik allemaal niet moeten zeggen… want haar gezichtje die op huilen stond, brak mijn hart…de laatste die zo’n woorden verdiend… was rafika….ik had spijt… en dat weer te laat. Ze liep naar boven…ging waarschijnlijk slapen… ik woelde door mijn haren, van frustratie…ging in de zetel zitten… en besloot uiteindelijk een wandelingetje te maken, just to clear my head.
Rafika:
De volgende ochtend werd ik wakker, door een lekkere geur die door heel het huis ging…ik liep de badkamer in en friste mezelf op, kleedde me aan. Ik had geen zin om naar beneden te gaan. Want dan moest ik zijn stom hoofd zien. Ik besloot mijn kleren op te plooien en in de kast te steken…noujah..een helft maar, want anders ga ik teveel werk hebben bij het terugsteken in de valise als ik besloten heb van m weg te gaan. De gedachte deed me lachen. Ik was druk in het weer en hoorde hem niet boven komen…
Riad: sbahlgeer…
Rafika: sbahlgeer fluisterde ik…
Riad: kom je niet eten?
Rafika: geen honger…
Riad: okay…
Hij nam wat kleren en liep de badkamer in waar hij een douche nam…ik was ondertussen klaar en liep tog naar beneden… hij had de tafel mooi gedekt.. mooi tafelkleed…ik liep dichter en trof een roos aan op mijn bord… mijn hart maakte heel ff een sprongetje… maar ik besefte op tijd dat dit gewoon weer 1 van zijn spelletjes was…mij laten geloven dat hij er iets van wil maken… ik nam de roos en smeet die op het aanrecht. Ik nam plaats en at een boterham met koffie. Dit was normaal de derde dag… dus moesten we weer terug en weer feest. Maar de moeder van riad zei dat het genoeg was. Mijn moeder daarentegen vroeg me langs te komen. Dan feesten we daar verder… ik had nu wel zin om te gaan naar huis…. Hopelijk was Karima er. Feesten zat er voor mij niet in…want mijn situatie was niet feestelijk…eerder myserie achtig… iets om dagen over te huilen. Ben getrouwd met een man, die op ons huwelijksdag geilt op een h.oer en op de koop toe mij nog beschuldigd van schijnheiligheid en niet-maagd-zijn. Aub... was ik dan zo slecht om zo’n man te krijgen. Dan denkt meneer dat hij het goed kan maken met een roosje? Seer t n3as.. faker. Ik liep terug naar boven en nam mijn hoofddoek, die ik om deed. Ik combineerde weer mijn kledij, deed mijn schoenen en jas aan en liep naar beneden. Ik nam een briefje waar ik op schreef: ‘ben bij mijn moeder’ en op tafel legde. Ik deed de deur toe en liep naar de bushalte… ik nam de bus tot het station en liep dan te voet tot huis… aangezien ik in de buurt woonde. Vroeg me af, wat riad zou doen… ik had hem nix gezegd. Hoorde een vrouw dat niet eerst te zeggen aan haar man? Nou hij kan de boom in klimmen… hou geen rekening met hem, want dat doet hij ook niet met mij. Hij kan bij zijn vriendinnetje gaan. Of moet ik zeggen zijn minnares gaan… zolang hij maar beslist van me te scheiden en de schuld op hem te nemen.. is het okay met mij. genoeg vissen in de zee..Ik belde aan bij mijn moeder die al lachend open deed en dan vreemd naar me keek…
Moeder: waar is je man?
Rafika: ach die komt wel nog…
Mijn moeder wist dat ze nix moest verder vragen. Het was te merken aan mijn humeur dat het geen leuk verhaal is. Ik liep verder en trof gelukkig nog karima aan.. en mijn neef, waarmee ze uitgehuwelijkt was… hij op zich was een hele mooie jongen, alleen hij was streng….streng tot en met. Karima mocht niet werken, mocht nergens naartoe…en nog was ze ermee getrouwd…ze was nog altijd niet gescheiden. Haar dochtertje had ze achtergelaten bij haar schoonmoeder, mijn tante. Jammer genoeg. Ik vertelde karima in horten en stoten wat er gebeurd was. Ze had diep medelijden met me. Maar zei dat ik moest sbar.. want dat word beloond… daar zat ik dan een hele dag…. Het was alsof ik niet was getrouwd. Riad kwam niet opdagen. Jah hopelijk doet hij dat nooit. Dan ben ik van hem af. Ik keek op de klok( waar er ondertussen een vol batterij zat ) en zag dat het 19 uur was…
DING DONG
Ik liep naar de deur en deed open…daar stond hij dan…moederziel alleen…
Riad:
Na een wandeling te hebben gemaakt ging ik terug naar huis. Ik liep naar boven en stapte de kamer heel voorzichtig binnen…Rafika sliep als een roosje.. ze ademde heel stilletjes in … en uit… zo lief… ik ging dichter naar het topje van haar neus… en plantte mijn lippen erop. Ik dekte haar goed toe en nam een deken en kussen. Liep de trappen af en installeerde me op de zetel.
‘s Morgens vroeg stond ik op… rafika sliep blijkbaar nog altijd. Het was 8 uur. Ik liep naar de bloemist en haalde een roosje. Ik moest ervoor zorgen dat ze me ging vergeven. Wou niet dat ze boos op me is. Ik liep de bakker voorbij en haalde wat chocoladebroodjes en croissants. Thuis aangekomen dekte ik de tafel heel mooi. Nam een mooi tafelkleed uit de kast…kortom deed mijn best. Ik legde uiteindelijk de roos op haar bord en ging zitten in de zetel…ik wachtte en hoorde de badkamer deur opengaan… ze was wakker… na een tijdje kwam ze de badkamer uit…ok nu komt ze naar beneden… noujah dat dacht ik. Maar dat deed ze niet. Ze bleef boven. Uiteindelijk liep ik naar haar toe en trof haar druk bezig met haar kleren weg te steken… oef, ze vertrekt allessinds niet. Mijn vader doet me dood…noujah… eerlijk gezegd wou ik het zelf ook niet. Want ik begon iets voor haar te voelen. Begon om haar te geven, zoals een man dat doet om een vrouw. Ik vroeg of ze niet ging eten, maar blijkbaar had ze geen honger. Ik besloot haar verder met rust te laten…. Nam mijn kleren en ging ff snel douchen.. misschien dat we eens samen weggaan naar lille (frankrijk) ofzo…. Na mijn douche liep ik aangekleed de kamer weer binnen… ze was er niet meer… okay ze had het nu waarschijnlijk gezien… en wacht op mij beneden… ik liep met een gelukkig gevoel de trappen af en de keuken binnen…ze had nix aangeraakt…nou nix wat ik voor haar klaar gezet had… de roos was er ook niet meer… en die lag op het aanrecht… net als een schoteldoekje ofzo…niet belangrijk. Ik voelde me gekwetst… ik besloot met haar te praten… dit kan tog niet meer verder…
Riad: Rafika!!
Ik hoorde nix…alleen de koffiezetmachine die stond te pruttelen… en verder mijn ademhaling. Ik liep de woonkamer binnen, want waarschijnlijk was het weer 1 van haar negeermodes… daar was ze ook niet???? Mijn hart ging sneller kloppen… is ze tog terug bij haar ouders??? Nee tog? Ik zag een wit blaadje op de tafel… dacht eerst dat het wat van mijn papieren waren… maar die had ik nog niet naar hier gebracht. Ik liep naar het blaadje toe en zag een mooi handschrift…
Ik ben naar mijn moeder
Oh my god… dus tog? Het was dus voorbij tussen ons? Ik liep heen en weer…wat moet ik nu doen??? Ik besloot naar huis te gaan… alleen om te zien of er al shie ruzie was ofzo… of ze al hebben gebeld naar mijn vader. Hopelijk niet. Ik deed mijn leren jasje aan en nam mijn auto sleutels. Stapte mijn bmw in en reed weg..
Ik belde aan en mijn moeder deed open..
Moeder: ahhhh mijn zoon is me niet vergeten marhba…
Riad: ahlan a ma… ik vergeet je nooit, dat weet je tog… hoe gaat het met ba?
Moeder: goed goed lhamdoulilah kom verder glas?
Ik ging binnen en liep de woonkamer in. Mijn vader lag op de sedar ( bank) en keek naar aljazeera… altijd het zelfde liedje met hem. Nooit een andere post… telkens het nieuws.
Riad: Asalama 3alaik…
Vader: wa3alaik salam…labas?
Riad: lhamdoulilah… ima gejien ( en jij?)
Vader: labas lhamdoulilah…waar is je vrouw?
Riad: ze is ff bij haar ouders
Mijn vader keek me argwanend aan, ik keek uitdrukkingloos naar hem…en hij keek weer naar de televisie…
Moeder: waar is die vrouw van je?
Riad: ze is naar haar moeder a ma
Moeder: naar haar moeder???? Ze hoort bij je te zitten… overal waar je gaat moet ze mee. En als ze niet wil dan zet je haar maar op dr plaats… thuis alleen.
Riad: safie a ma… het is alleen maar haar moeder..
Moeder: dan nog… ze is met jou getrouwd… of wil ze niet langs komen bij ons? Is dat het?
Riad: neeee!! Ma doe normaal begin weer niet… pfff ik ga ervandoor
Moeder: mastediet?? ( waar ga je heen?)
Riad: naar Nawfel…
Moeder: ewa do (ewa ga)
Riad: lay3own…
Ik stond recht en liep de deur weer uit… er is nog geen ruzie, nog geen nieuws uit gelekt.. dus is ze gewoon ff langs gegaan bij haar moeder. Ik stapte mijn auto in en reed richting Gent. Nawfel wou niet binnen bij de vrouwen op mijn huwelijksfeest, dus zat hij dan bij de mannen. In een andere zaal. Ik trof hem aan in zijn zaak… druk in het weer… ik besloot hem te laten… Riad: ik bel je wel nog..
Nawfel: ca va is goe… smehlia a gooja…
Riad: denia henia lay3own
Nawfel : beslama
Ik keek op de klok en zag dat het tegen 19 uur was.. jah tijd om naar huis te gaan…of nee… eerst mijn vrouw op halen…. Mijn vrouw…. Hmm de woorden deden goed. Rafika mijn vrouwtje… mijn hart klopte hevig alleen bij het zeggen van haar naam. Aangekomen bij haar thuis zette ik me schrap… ik ademde diep in en uit.. en drukte op de deurbel… ik dacht dat 1 van haar kleine broertjes zou open doen, maar ik verstarde meteen bij het zien van haar gezichtje…haar gezichtje die me deed flippen…haar ogen keken me verdrietig aan… maar dan weer furieusss…
Rafika:
Ik keek hem boos aan… nu had hij tijd om ff langs te komen ofzo??
Riad: ahlan Rafika… mag ik verder komen?
Ik zei nix liet de deur open draaide me om… hij volgde me de woonkamer binnen waar ik plaats nam naast mijn moeder.
Moeder: Ahlan a weldie… s7a lebes?
Riad: labas lhamdoulilah a ghaltie…
Riad groette mijn vader en begon een gesprek met hem over zijn winkels ofzo. Ik keek hem aan… hij was mooi gekleed…zijn haren in de gel… . Doe normaal rafika….hij probeert je maar weer gek te maken. Ik stond recht en liep de woonkamer uit naar de keuken waar mijn zus druk bezig was met het avond eten… Ik had geen honger… maar mijn moeder stond erop dat ik bleef eten. Nou ik zou zelf willen blijven slapen, maar dat zal waarschijnlijk niet kunnen. Na het avondeten stond Riad recht…
Riad: ewa we gaan er maar vandoor gaan…
We? En sinds wanneer kan hij op zichzelf dingen beslissen… en als ik nu niet wil doorgaan? Iedereen keek me aan… mijn vaders ogen deden me opstaan…
Rafika: ok… adil (mijn broertje) haal ff mij jas aub..
Adil: okay
Hij kwam terug en ik deed mijn jas om…
Rafika: ewa lhasoel… lay3own…
Moeder en vader: lay3own a jelie (dochter)
Duidelijk trots op mij. Ik glimlachtte flauwtjes en liep eerst nog naar de keuken om mijn zus te groetten…
Rafika: ey liefie ik moet weg
Karima: nu al ofwat??
Rafika: ja meid
Karima: nou… ik ga morgen vroeg terug naar frankrijk
Rafika: dat meen je niet meid?
Karima: ja wollah mis mijn dochtertje…en je weet tante en kleine kinders
Rafika: gaat het beter tussen jullie? Die vraag had ik nog niet gesteld..
Karima: jewel… veel beter. Ze keek me meteen glimlach aan… die me overtuigde dat ze het beter stelde… ze had veel te verduren, dus had ze zich blijkbaar uit de slag getrokken.
Rafika: ewa lieveling zorg goed voor jezelf, en incha Allah ik kom nog langs bij jou.. waga?
Karima: je bent welkom..
Ik omhelsde haar stevig en liet een paar traantjes los… hield van haar. Ook zij moest ff huilen.. we lieten elkaar los en ik liep weg naar de deur…
Rafika: beslama Adil en omar…
Beslamaaaa riepen ze…Riad volgde me de deur uit naar de auto. Ik stapte na hem in. In de auto zei niemand niks…mijn ogen zaten nog rood van het huilen…dus keek ik de andere kant op door het raam. Ik had nix gegeten. Riad wel…
Riad: rafika…
Ik keek hem met een vragend gezicht aan…
Riad: heb je honger?
Rafika: hoezo? Zei ik grof…
Riad: nou je hebt nix gegeten wil je dat we ergens gaan eten ffzo
Rafika: nee hoeft niet.
Hij wou zehma caring spelen…. Ga slapen joch.. zehma ik geef om jou en wil niet dat je honger lijd. Ga iemand anders foolen… niet ik. Sukkel. Ik trap er echt niet in. Thius aangekomen stapte ik meteen uit en liep naar de deur…
Riad: ik ga dan je eigen sleutel geven…
Rafika: ok…
We gingen binnen. Ik hing mijn jas in de hangkast en liep de woonkamer binnen… alles stond er nog zoals ik het had achtergelaten. Pffff ook dit nog. En vent die denkt dat hij nix moet opruimen. Ik begon de croissantjes en chocolade broodjes weg te steken in zakjes en ruimde alles op. Riad kwam binnen en keek me zielig aan. oww nee niet nu aub…
Riad: rafika…vond je mijn roos mooi?
Ik antwoordde niet, weet wel dat hij het ironisch bedoelde. Want sloeg geen acht op zijn roos. Tazzz. Waste mijn handen af en wou richting de deur lopen maar hij sperde me de weg…
Riad: sorry van gisteren…wollah sorry…
Rafika: jah deed me tog nix….laat me voorbij…
Riad: aub Rafika, doe normaal tegen me, ik meende mijn woorden niet
Rafika: het interesseert me niet Riad… en kijk ik ga je iets zeggen… ja inderdaad, je hebt gelijk… ik ben niet ongesteld…(ik zag dat het een klap in zijn gezicht was) wou het niet doen. Klaar, wil mijn maagdelijkheid niet verspillen aan ….
Riad: aan wie?? Zeg maar… je moet je allesinds niet inhouden… zei hij geërgerd
Rafika: ach laat me aub raid, ik ben moe. Ik heb geen zin in nutteloze praat… en als je zin hebt om nu uit elkaar te gaan… dan goed voor mij.
Riad keek me gekwetst aan… mijn hart kromp inéén als ik zijn gezichtje zag… maar ik wou hem laten aanvoelen wat ik gisteren aanvoelde… gekleineerd.
Riad: ik laat je niet gaan. Pas als we samen besloten hebben uit elkaar te gaan doen we dat…. Dat zei ik. Jij wilt uit elkaar, dat wil niet zeggen dat ik dat ook wil. Zei hij gemeend…
Mijn hart ontdooide na die woorden… ik wou niet plooien…ik zag die blik in zijn ogen… die smekende blik, ik wou erlangs lopen… maar hij hield me bij mijn middel…ik durfde niet op te kijken… mijn hart klopte 100 per uur…
Riad: kijk me aan... zei hij hees…
Hij duwde mijn gezicht omhoog met zijn handen onder mijn kin. Zijn ogen… die waterig stonden…
Riad: aub, vergeef me…wollah het spijt me...
Wajaw wat moet ik doen… het moment was zo zielig…ook mijn ogen gingen waterig worden… zodat de eerste traan het ging begeven op mijn wang… ik wou niet plooien… wou hem haten… maar mijn hart was te zacht voor die hardheid. Hij veegde mijn traan weg en gaf me een kus op mijn voorhoofd… ik sloeg mijn armen om zijn midden en liet hem me omhelzen…
Riad: jalah laten we gaan slapen lieverd… het is laat… zei hij na een tijdje
Rafika: okay…
Riad: Rafika…
Rafika: ja…
Riad: sorry..
Rafika: wrm? Ik moet me excuseren, heb op je gevallen… het spijt me.. heb je wakker gemaakt en..
Riad: shttt… dat is allemaal geen probleem en erbij had tog een nare droom… dus ben blij dat je me wakker hebt gemaakt … wat ik wil zeggen… is sorry… voor alles wat ik je misdaan hebt..
Rafika: je hebt me..
Riad: luister… laten we er gewoon het beste van maken… Ok? Laten we ons best doen…en als het dan nog niet lukt…dan gaan we uit elkaar.. ok?
Rafika: ok…
Ze knikte en keek me aan…ik nam haar kin vast met de top van mijn vingers en kuste haar wang…
Riad: jalah laten we slapen…
Rafika: ik ga tog maar boven slapen, want mijn rug doet enorm pijn.
Riad: ok…vind je het erg als ik ook mee ga? Want ben gevoelloos gewoorden
Rafika: nee.. is ok…
Rafika:
Ik ging snel van hem af en keek hem bang aan… zolang hij maar nog leeft is het goed. Met mijn dikke kont ook… Het was alsof hij ziek was…. Of heb ik ervoor gezorgd dat hij geen adem meer had.. want hij zweette als een rund.. gatvrrr..ik had echt schrik.. dus rende snel naar de keuken en haalde een glas water aangezien zijn lippen droog waren, verder nam ik een doekje en snelde de living in… hopelijk gaat het hem beter… wielie wat moet ik doe ouders vertellen, hij is gestorven op de huwelijksnacht door mijn dikke kont die hem meteen een hartstilstand bezorgde? Nee tog? Ik reikte hem de glas water en keek hem aan…het zweet druppelde naar beneden dus veegde k die snel af. Hij keek me aan…zijn groene ogen die me som gek konden maken. Hij had zo’n mooie ogen…die je gewoon van de aardbol konden weg halen. Plots excuseerde hij zich… dat hoefde hij niet te doen was mijn taak. Ik had hem bijna vermoord. Hij excuseerde zich voor zijn rottig gedrag? Dat was hij tog niet? Hij was lief vandaag…nee…hij bedoelde gewoon alles… hij wou er het beste van maken. Dat had ik niet verwacht van hem. En als ons dat niet zou lukken dan scheiden we gewoon… die woorden maakten me verdrietig…want ook al gedraagde hij zich als een klootzak en had hij een hoge dunk…ook al zei ik dat ik m haatte…tog kriebelde mijn buik als ik hem zag. Ik negeerde het gewoon… maar hij deed me wel iets. Ik wou niet scheiden… hoopte echt dat ik er iets van kon maken…dat we er samen iets van zouden maken. Ook al moest ik zijn moeder en zus trotseren…ik zou er iets van maken…Hij stelde voor verder te slapen, maar dat was onmogelijk voor mij…zeker niet in die zetel waarvan ik rugpijn kreeg. Ik zei met wat schaamte dat ik boven zou gaan… zou dus tog plooien… hij had ook pijn… dus vroeg hij of hij mee zou kunnen gaan. Geen probleem tog? We zouden het tog laten lukken.. dus zou dit een begin kunnen zijn… samen in 1 bed…
Rafika:
Hij liep de trappen op en ik volgde hem. Samen liepen we de kamer in en stapten elk aan een kant in… dit voelde aan een kant goed aan, maar schaamde me ook wel aan de andere kant. Wist niet welke houding ik me moest aannemen. Wat ik moest zeggen.
Rafika: Slaapwel Riad…
Riad: Slaapwel zina..
Zina…hij hoefde maar zo’n lieve woordjes te zeggen, en ik voelde me al meteen in de zevende hemel. Ik sliep op mijn rechterkant, zo hoefde ik hem niet aan te kijken. Schaamde me echt enorm. Had nog nooit naast een man geslapen, is maar normaal. Sprak amper tegen jongens. Uiteindelijk viel ik in slaap… ik had het koud…dus schoof ik wat naar hem toe…ik voelde zijn borstkas tegen mn rug aan…hmmm heerlijk gevoel… met een gerust hart, viel ik weer in slaap…
De zon scheen in mijn ogen…we moesten er rond tien uur zijn, het was nu waarschijnlijk middag..ik voelde zijn hand rond mijn middel…wajaw… wat een lekker gevoel…nu nog alleen houden van elkaar…en het was compleet. Ik draaide me naar hem toe en probeerde hem wakker te maken…ik schudde wat…en riep zijn naam ‘riad…riad wakker worden, we zijn laat’…
Riad: hmmm…pfff hoe laat is het…
Rafika: ik weet niet denk middag..
Riad: jah dat ze maar wachten….slaap slaap…en hij draaide zich om en sliep verder.
Ik hees mezelf uit bed en liep naar de badkamer waar ik een heerlijke douche nam… en als een debiel vergat ik natuurlijk mij kleren en zelf mij lingerie te nemen. Ow fok… ik zocht in de kast en vond een grote witte handdoek die ik om me heen wikkelde zodat ik met blote armen en schouder overbleef…oh my god wat nu…alleen hopen dat hij niet wakker is; Ik sluipte uit de badkamer en stapte stilletjes naar de kamer…hij was nog altijd aan het slapen gelukkig.. ik deed mijn valise snel open en haalde mijn lingery uit. Nam mijn witte kaftan, die ik hoorde te dragen… en mijn witte djelaba. Hij sliep met zijn gezicht naar mijn kant toe… dus keek ik af en toe of hij niet wakker was ffzo… ik merkte nix op… hij bleef slapen. Ik draaide me snel om en liep richting de badkamer, waar ik me ging omkleden. Toen ik klaar was kamde ik me haren en draaide die in een knotje. Ik liep de badkamer uit en ging weer de kamer in…Riad was wakker… hij lag op het bed met zijn handen onder zijn hoofd… hij keek me aan.
Rafika: wakker?
Riad: jewel…
Hij keek me met een geamuseerd glimlachje aan…
Rafika: zou je niet douchen dat we terug kunnen? We zijn al laat genoeg?
Riad: ja mevrouw ik sta zo op…
Hij bleef me aanstaren ik draaide me om en deed mijn hoofddoek om…
Riad: hoofddoek staat je heel mooi…
Rafika: dank je
Hij stond recht en liep weg richting de badkamer…
Riad:
Ik sliep een heerlijke slaap.. werd wakker en voelde haar tegen me aan… ik wreef over haar armen… en bewonderde haar al slapend gezichtje…dit moest lukken tussen ons rafika… ik trok mezelf nog dichter naar haar toe en liet mijn arm rusten om haar middel.
Smorgens maakte ze me wakker…pff nu al ffwat? Ik lach zo lekker…had geen zin om op te slaan, dus draaide ik me om en sliep verder. Ze verliet het bed en het werd meteen koud…tfoei…moest je nu echt weg? Dacht ik…het voelde zo lekker aan. Ik deed mijn ogen toe, maar was in feite wakker. Probeerde weer in slaap te vallen, maar het lukte me niet. Ze kwam de kamer geslopen binnen…en dat met haar natte haren sluiks over haar gezicht en een handdoek om haar heen gewikkeld…wajaw, het liefst van al had ik haar nu in mijn bed… maar dan zonder die handdoek natuurlijk haahhah…ze keek af en toe mijn richting uit.. dus hield ik mijn ogen gesloten. Wist wel dat ze zich schaamde…ze had waarschijnlijk haar kleren vergeten. Ze liep op haar tenen weer weg en natuurlijk bewonderde ik haar helemaal…mooie ass had ze…mooi dik en rond…moheem…zoals ik het wou. Touchable zeg maar. Ik droomde ff weg…droomde weg over haar en mij. Maar dan in zo’n relatie als Nawfel en Leila… mucho love…misschien een kindje…incha Allah… Ze kwam de kamer binnen…wajaw, ik vroeg me af… of ze al een vriendje had gehad…dit kan tog niet anders? Zo’n mooie meid en nog niemand gehad? Onmogelijk. Ik bewonderde haar en kreeg een glimlach op mijn gezicht…was blij met haar eerlijk gezegd. Voelde me goed met haar in mijn omgeving. Hoe ze voor me zorgde laatste nacht… hoe ze het bed afstond… ze was zeker niet het type die alleen aan zichzelf dacht. Helemaal niet. Eerder wou ze een ander gelukkig stellen dan zichzelf. Ze deed haar hoofddoek op… die haar adembenemend stond.. ze was getint en had een witte hoofddoek op… prachtig, met die mooi lichtbruine ogen van haar. Mooi groot met lange wimpers…delecious. Ik stond uiteindelijk recht en liep langs haar..ze rook lekker fris, een momentje kreeg ik het in mijn hoofd om haar in mijn armen te sluiten…maar deed het tog maar niet.
Farid stond aan de deur geparkeerd… hij leunde tegen de auto toen we buiten kwamen
Farid: hallilujaaaa
Riad: ah zaag niet man
Farid: je moeder vilt je, je bent twee uur te laat.. het is 12 uur
Riad: ma3lish.
Farid: hallo Rafika
Rafika: salam
Rafika:
Ik voelde me meteen bang toen Farid zei dat ze boos waren. Noujah…wat kunnnen we eraan doen? We hadden ook de wekker niet gezet…noujah ma3lish… we stapten de auto in en reden weg naar het huis van de ouders van riad… hopelijk was mijn moeder er ook. Want had haar gisteren maar paar keren opgemerkt… en dat druk in het weer met de mensen te groeten enzo. De moeder van riad was alleen maar aan het showen of me aan het kraken. Iedereen stond buiten toen we afstapten “slaaaat oe slaaaaam 3laaaa rasoelah” daar ging het weer. De moeder van Riad keek ons nors aan en zei slaaat .. of hallo.. helemaal nix. Alleen die boze ogen die meest van al naar mij toe gericht waren dan naar Riad. We gingen binnen en de eerste persoon die ik zag en me meteen blij maakte was mijn moeder… ik omhelsde haar enorm en kuste haar hoofd…wat had ik haar gemist… . mijn hart stond bijna stil bij het zien van de andere persoon die achter haar stond… mijn zus…Karima….. ze was tog gekomen??? We keken elkaar een paar momentjes aan en vlogen elkaar in de armen…ik snikte me kapot… had haar zo enorm gemist.. ik was eerst boos maar dat was niet erg…was allemaal vergeten en vergeven…we gingen binnen en namen plaats. Ik wou ook wel salam zeggen tegen de moeder van Riad maar deed het tog maar niet aangezien ze me hatelijk aan keek. Ook Khadija stond er… en natuurlijk als vals als ze was ging ze naast haar moeder staan en fluisterde ze dingen in het oor…waarop de moeder van riad me smerig aan keek. Er werd gedanst enzo…tot een momentje dat mijn moeder me riep… ik stond recht en liep naar de gang… waar de moeder van riad stond, Khadija en mijn moeder….
Moeder van riad: Waar is je doek(bewijs dat ze maagd was-doek)????
Oh my god…. Wat nu
Ah wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik kon tog moeilijk zeggen dat ik ongesteld was? En dat in de gang voor iedereen?? Of tog wel? Had geen ander excuus en dannog dat was hetgeen ik riad had verteld…dus kon ik tog niet anders dan haar ook hetzelfde te zeggen?
Rafika: ben ongesteld…
Khadija begon luidkeels te lachen…
Khadija: ik wist het wel… ahahahahah
Rafika: wat zit jij daar dom te lachen? Voor het eerst zette ik een grote mond op tegen haar…was haar stilletjes aan beu geworden.
Moeder v riad: hou je mond als ze tegen je spreekt..
Mijn moeder: he he rustig aan jullie beiden…zei mn moeder weer gericht naar hun twee… ‘als mijn dochter zegt dat ze ongesteld is, dan is het ook zo.wat denken jullie wel?” eindelijk… eindelijk mijn moeder nam het eens voor me op zoals het hoorde…
Moeder v riad: Ik wil een bewijs…toon me iets dat bewijst dat je ongesteld bent…
Karima: jij bent gek… weet je dat?
Karima was altijd degene die het lef had…degene die durfde op te komen voor zichzelf…alleen had ze daar de laatste keer door gefaald…ze werd uitgehuwelijkt en kon er niets aan doen, nou dat deed ze zelf ook niet, liet het haar gewoon overkomen.
Moeder v riad: zwijg jij!! Fssttt gchoom sook n igfnem (moei je met je eigen zaken)
Karima: doe jij dat wel? Zodat ik het zou doen?
Moeder v riad; ik laat niet met mijn zoon sollen!!
Karima: en ik niet met mijn zusje…
Ze begonnen luid te praten.. zodat de muziek wat stiller werd gezet en de vrouwen gingen mee luisteren. Jah typisch mocrokanen… horen ze wat actie in het spel, ewa halen ze er chips en popcorn bij om te genieten net alsof ze tv keken. Ook de mannen van buiten hoorden het. Want de moeder van Riad was degene die de aandacht probeerde te trekken. Ze wou me voor schut zetten… net alsof ik een **** was en ik geen maagd meer was. Riad kwam de deuropenening binnen en keek ons bevreemd aan… ik durfde niet op te kijken. Schaamde me rot…ik kroop achter mijn zus Karima aan…die zou wel verder het woord doen voor me.…
Riad: wat is hier gaande??
Moeder v Riad: heb je haar doek gezien?
Riad werd beschaamd… zijn gezicht kleurde rood bijna bordeaux… hij trok zijn moeder de deur uit…wou waarschijnlijk privé praten met haar… Khadija keek ons smerig aan en volgde hun de deur uit.
Riad:
Ik zat wat buiten te chillen met Farid… die maar constant vroeg hoe het was enzo… die kerel is gek. Als hij nou dacht dat ik zou vertellen over my huwelijksnacht? Ik zei dan maar dat het zijn zaken niet waren, zo’n dingen hoef je niet te vragen sukkel. Mijn gedachten gingen naar vanmorgen… toen ze uit de douche sloop… haar lichaam…haar vormen….wajaw ze begon me gek te maken…ik voelde me zo rustig met haar in mijn gedachten.. wou niet gestoord worden…ik ga mijn best doen… want wou het zeker doen lukken tussen ons. Ik hoorde plots lawaai uit het huis… mijn moeder die een luide stem op zetten…wat was dat? Ik bleef eerst staan en besloot naar binnen te gaan… te kijken wat er aan de hand was. Ze vroeg me of ik Rafika haar doek heb gezien… wielie wielie, wat vraag je me ma?? Iedereen keek me aan… ik schaamde me kapot, het liefst groef ik een put en sprong ik erin… uit hun zicht. Ik trok mijn moeder mee naar buiten…waar ik ff gerust zou kunnen praten met haar, zonder Karima en haar moeder erbij…schaamde me te erg bij hun.
Riad: a ma? Makmjagen ( a ma? Wat is er?)
Moeder v riad: die meid is een ****…
Riad: stagfieroelah… ma doe normaal!! Ze kan niet.. safie klaar, heb er begrip voor.. jak? Doe normaal?
Moeder v Riad: heb je dan ook iets gezien die erop leek? Iets die aantoonde dat ze ongesteld was?
Ik dacht na… en inderdaad, ik zag haar bijna nooit maandverbanden nemen. Het was altijd gewoon haar lingerie… en ook was er geen in huis… inderdaad… mijn moeder had wel gelijk…maar dat kon ik haar niet zeggen. Of ik was Rafika kwijt, en dat wou ik niet. ?? wielie riad word verliefd ofwat?? Dat kon tog niet? Dit meisje deed me iets aan.
Riad: ja… heb haar nog maandverbanden moeten regelen…
Moeder v riad: ow….. ok….. nou dan heb ik nix te zeggen.
Riad: ewa a ma maak er geen heibla van aub
Moeder v riad: safie… je neemt het op voor je vrouwtje jek? En mij laat je hier… ik , degene die je negen maanden gedragen heeft, die je opgevoed heeft…
Riad: neeeeee ma doe normaal… je weet dat jij mijn nummer 1 bent… safie… n3al cheitan. Kom hier.. ik nam haar hoofd en gaf er een kus op.
Ze liep weer naar binnen en ik bleef alleen geleund tegen de muur… dacht na over het feit.. dat Rafika misschien tegen me had gelogen…ze had zogezegd haar regels.. maar nam helemaal nix met haar mee? Is ze dan geen maagd meer of wat? Wou ze het uitstellen? Om iets te kunnen fixen? Een fake maagdenvlies misschien? Mijn gedachten sloegen op hol…ik moest met haar spreken hierover… maar dat kon ik niet vandaag doen…vanavond…dan pas..
Rafika:
De moeder kwam weer binnen en zei helemaal nix tegen ons. Ze liep de sala binnen en deed de deur toe alsof we ongewenst waren. Mijn moeder en zus namen me een andere kamer binnen.. en spraken me moed in. Ik mocht me niet laten doen. Karima sprak met zoveel overtuiging dat ik ging beseffen dat het inderdaad afgelopen moest zijn… het moest gedaan zijn met iedereen over me heen te laten trappelen, als een ouwe vieze vod. Derest van de dag, hielden we ons afgezonderd. Riad zag ik niet meer. Het was tijd om naar de zaal te gaan. De negaffa zou daar weer op me wachten. Ik werd ernaar toe gebracht door Farid. Mijn zus en moeder reden ook mee. Ik kwam daar toe en ging meteen weer naar het kamertje waar ik me zou moeten omkleden. De negaffa was al helemaal gesetteld en wachtte op mijn komst. We gingen meteen aan de slag… en het eerste was mijn trouwjurk, die Khadija gekocht had. Noujah… niet dat ze mij een plezier wou doen.. alleen 3la 3ayn nas ( de ogen van de mensen) want uiteindelijk was het een familie lid die trouwt, dus moest hun rijkdom worden getoond. Mijn haren werden gemaakt en make-up aangebracht. Ondertussen liep de zaal vol met gasten. Ik was helemaal opgemaakt en zag er prachtig uit in mn witte jurk… met een mooie lange sluier die uiteindelijk over de grond sleep. Prachtig… ik bekeek mezelf in de spiegel…was tevreden.
Negaffa: ok lieverd… we gaan Riad erbij halen… en de dj en cameraman waarschuwen.
Rafika: ok doe maar.
Ik kreeg zenuwen… was bang… al die mensen die me weer zouden aanstaren. Was bang dat ik plots door mijn knieën zou zakken of, dat ik zou haperen en uiteindelijk met mijn gezicht op de grond zou kletsen. Ik keek naar mezelf in de spiegel… had niet door dat Riad binnen was gekomen en me gade sloeg…tot ik me omdraaide en ik hem zag kijken…
Rafika: halo wist niet wat ik anders moest zeggen
Hij zei een hese hallo terug…en bleef maar staan en kijken naar me…ik voelde me rood woren…werd verlegen en keek de andere kant op..
Riad:
Ik ging mijn pak halen en kleedde me aan. ik maakte me op en top op. Tot ik er lekker uit zag lekker voor Rafika…begon er het positieve in te zien… en verlangde naar haar gezichtje.. wou haar terug zien. Ik reed naar de zaal want het was al laat. Foto’s werden er niet gemaakt, omdat het buiten regende. Maar ja had er zelf ook niet aan gedacht, want was nog met mijn hoofd in chickie-land. Geen 1 meisje kon tippen aan Rafika… niemand was zo lief en vriendelijk als haar. Ik bleef wachten in de gang tot ze me nodig hadden. De negaffa riep me, dus ik moest naar binnen… daar stond ze dan… mijn adem stokte in mijn keel…wajawww net een prinses… ze zag me niet.. was druk met het bezichtigen van haar mooi uiterlijk…wat zag ze er lief uit… zelf mooier dan gisteren. Ze zag er prachtig uit…ik was ff weg van de aardbol…voelde me gelukkig… was zo blij met haar… hield van mijn pa…dankzij hem had ik zo’n lieve mooie toekomstige…ze keek me beschaamd aan…en groete me… ik groette haar terug… maar bleef verder genieten van haar schoonheid, die me gek maakte van verlangen. ik besefte dat ik haar aangaapte… dus schraapte ik mijn keel…zehma..back to real life.
Riad: euhm…. Rafika.. zullen we dan maar?
Rafika: ja … zei ze al fluisterend
Ze kwam naar me toe…ik nam haar hand en haakte die in mijn arm..haar bouquet bloemen werd haar toegereikt….en samen liepen we de kamer uit…
SLAAAAAAT OE SLAAAAAAMM 3LAAAAAA RASOELAAH ILAAAAA JAH ILA JAH SIDNAAA MOHAMED…
Rafika:
Ik liep op de rode loper naar onze plaats. Alle mensen keken me aan… goedkeurend. bepaalde glimlachten me vriendelijk toe, terwijl er andere meiden me smerig bekeken. Ik begreep er me maar niet aan. Wat had ik die deel dan aangedaan? Ik kende alleen leila en mijn familie in deze zaal. De rest was allemaal onbekend, dus wrm zo bitchy kijken? We maakten allerlei mooie foto’s… de eerste vond ik het liefst…ik ging een trapje lager terwijl riad op de hoogste trede bleef. Hij sloeg zijn handen om mijn middel terwijl we elkaar in de ogen keken…Hij keek me met een glimlach aan… zijn ogen bleven haken in de mijne…ik schaamde me. En voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik ondervond dat hij telkens mijn handen vast nam… hij liet me geen 1 keertje los. Uiteindelijk moesten we plaatsnemen…hij hielp me samen met de negaffa het treedje op…en ging dan na mij zitten. Mijn hand ruste weer op de stoelleuning…alsook zijn hand…ik schoof mijn hand naar hem toe…zodat mijn pink, zijn pink ging raken… wou dolgraag mijn hand op de zijne plaatsen, maar was daar te verlegen voor… . uiteindelijk schoof hij zijn hand op de mijne. Mijn hart maakte een sprongetje…het voelde zo goed aan. Hij verstrengelde zijn vingers in de mijne, en dit keertje deed ik het ook. We keken elkaar heel snel aan…hij glimlachte liefjes naar me…wajaw, wat was hij mooi. Hij was echt net een model.
Meisjes maakten zich plaats op de dansvloer en toonden hun beste dansmoves. Ik merkte een meid op… die prachtig kon dansen.. en echt uitdagend met haar kont shakte… het meisje kwam dichter naar ons toe dansen. Ik zag al snel wie het was… dat ene meisje van gisteren…die bij khadija was en me uitlachtten. Ik zag haar smilen naar Riad. Had ze dan echt geen schaamte? Ze trok de aandacht van de zaal en zelf ook van de jongens die in de gang stonden… en nog bleef ze gefixeerd kijken naar riad en dansen. Ik durfden niet opzij te kijken… bang voor wat ik ging zien… maar ik deed het tog. Riad keek haar aan…de manier waarop hij dat deed, stond me helemaal niet aan. bij wijze van spreken, droop het kwijl er bijna uit. Ik keek weer snel voor me…en uiteindelijk zakte mijn ogen naar mijn benen…ik schaamde me. Mijn eigen man… die geilde op een ander wijf… en dat op ons huwelijkfeest… ik dacht dat ik liefde voelde…dacht dat er iets bloeide tussen ons…in een heel korte periode… was dat dan allemaal fake? Stelde ik me dat allemaal voor? En wat over die ene korte speech van m gisteren avond? Ik-wil-er-iets-van-maken-met-jou-speech?? Was ook maar voor de show zeker? Mijn vingers verlosten hun greep… en uiteindelijk legde ik mijn hand terug op mijn leuning… dat merkte hij zelf niet… ik had zo’n brok in mijn keel…zooooo’n brok…. Die me weer bijna deed huilen… maar ik hield me in.. en probeerde aan iets anders te denken. Mijn ogen werden wel nat… maar gelukkig nog niet tot de tranen-level. Ik negeerde haar…wou niet opkijken naar haar. Duivelin tussen man en vrouw. Verleidster… tfoeiii… voelde me bedrogen. Vanaf nu geloof ik gewoon nix meer wat er me word gezegd… hoef niemands medelijden, nog liefde. Wat dacht hij ? dat ik een kind was die je probeerde te stillen met wat sweet? Beloofde me liefde…en staat nu te geilen op een vet stuk h.oer? aub? Ik besefte dat ik haar het plezier gunde door zo verdrietig te kijken. Dus toverde ik uit het nix een smile op my gezicht. Net een machinetje die je zelf kon besturen… smile…niet smilen… Ik merkte mijn zus op die haar weg maakte naar ons toe… ze kwam bij me staan en kwam met haar gezicht bij mijn oor
Karima: alles goed meisje
Rafika: ja jewel
Karima: ik wil je dan nog spreken…je weet wel waarover
Rafika: ok …maar weet niet over wat
Karima: strax dan
Ik wist wel dat ze het wou hebben over de huwelijksnacht… wielie wat moest ik haar vertellen? Moest ik eerlijk tegen haar zijn? Of had ze het door dat ik het niet had gedaan? We zien wel… Riad kwam met zijn gezicht dichter naar me toe en vroeg me iets. Ach rot op sukkel over een week ga ik terug bij mijn moeder en vader. Dan ga je maar met je lapdanseres hierzo. Ik antwoordde niet en keek voor me uit. Hij nam mijn hand en kneep er ff in… dus keek ik zijn richting uit.
Riad: niet te moe?
Rafika: nee.
En keek weer voor me uit. Rot op ezel. En dan, ja ik was moe… en dan? Zehma wat gaat hij dit keertje doen. Weer zo’n speech van samen komen we er wel doorheen? Als jij ziek bent ook ziek? Zo’n goedkope praat weer? Ach rot op. Mijn leven werd misschien voordien geleid… maar niet meer. Vanaf vandaag niet meer jochie. Doe wat mijn hoofdje me zegt te doen. Zonder enige rekening te houden met niemand. Want het is door mijn eigen schuld dat ik in zo’n situatie verzeild ben geraakt. Kwam nooit op voor mezelf.
SLAAAAT OE SLAAAAM..
Daar ging ik weer de treden af…ik zette mijn glimlach op, want die ene bitch keek me weer sneaky aan en lachte me uit… jeh kindrachtige kleuter, de basisschool is de andere kant op drol. Riad nam me bij mijn midden en met zijn andere hand nam hij mijn hand vast. Ik liep op een vertraagde tempo de zaal uit, met mijn zus, een paar meisjes die ik niet kende, leila en farid klappend achter me aan. Riad kwam niet binnen. Karima keek me aan…waarschijnlijk wou ze beginnen met het gesprek.
De negaffa werd ff geroepen naar buiten en dat was mijn kans om het haar te vertellen
Rafika: ja karima, het is wat je denkt..
Karima: en wat denk ik dan?
Rafika: ik durfde niet… ik was bang… en hij had er begrip voor, of nee hij wou het gewoon zelf ook niet.
Begrip had hij er waarschijnlijk niet voor, had gewoon geluk dat hij ook niet wou…zeker weten. Als ik op die ene drol leek zou hij wel de kleren van mijn lijf gescheurd hebben en me verkracht hebben. Zoals hij dat daarnet deed met zijn ogen. Willen of niet willen. Ik vertelde haar alles…ze keek me met medelijdende ogen aan en uiteindelijk boos
Karima: hoe ziet ze eruit?
Rafika: la … karima nix doen. Laat maar… ma3lish. Over een weekje ga ik wel misschien terug naar huis… of ga ik op mezelf wonen… voor mezelf zorgen.
Karima: gek… probeer het… en je weet hoe pa is… dat laat hij allemaal niet toe
Rafika: ewa dan niet. Ik ga voor mezelf zorgen, en als hij me dan niet meer wil zien, dan hoeft het niet. Zei ik met pijn in het hart…zou mijn vader me opgeven? Nee tog?
De hele avond verliep hetzelfde… kleedje aan, kleedje uit fake smilen en doen alsof craig david naast me stond in plaats van Riad … ik gunde hem verder geen blik meer. Die ene meid bleef maar lapdansen… en aandacht trekken. Ik werd in de 3amaria gedragen…moest rozenblaadjes gooien en zwaaien…weer kwam mijn fake smile op. Die me op de duur op het systeem begon te werken. Op het laatst deed ik een mooie roze jurk aan… net een trouwjurk maar dan simpeler… ook met coupel maar zonder sluier. De taart. Had hier echt geen zin in. De Negaffa gaf me de mes die ik samen met hem moest vast nemen… met zijn hand op de mijne sneden we een stukje uit. Dit gedeelte haatte ik het ergst. Ik moest hem een stukje geven en hij mij. Het liefst draaide ik het hele stukje taart of gewoon een hele ronde in zijn gezicht. Ik ontweek zijn ogen en nam snel een klein hapje. Iedereen keek maar hoe ik kauwde…tfoeii… net een steekproef. Dan omgekeerd.. weer keek ik gewoon naar het stukje taart die tussen zijn lippen in zijn mond verdween. Ik legde de lepel terug… de negaffa dan weer, met haar leuke ideetjes plaatste ons in het midden… waar we moesten dansen. Ze zetten een dansnummer op… okay wat nu? Moesten we shaken offzo? Echt niet…ik keek naar mn zus haar gezicht die net achter riad stond, zo hoefde ik niet naar hem te kijken. Hij nam mijn handen vast en begon te dansen. Terwijl ik houterig bewoog op zijn ritme… wanneer is dit gedaan mensen…Farid kwam er ook bij als mijn zus. Eindelijk…riad was ondertussen helemaal opgewarmd en in het liedje dat hij bijna stond te springen met Farid. Ik danste met Karima… haar ogen stonden gefixeerd op iets… ze keek me vreemd aan… ik draaide me om en zag die first class ho dansen met Riad en Farid….
Riad:
Ik liep met mijn schoonheid naar onze plaats. Voelde me echt fier… trots. Mijn tante uit hollande glimlachte vriendelijk naar me toe… had haar het liefst van al. Ze klapte in haar handen, blij voor me. We maakten mooie foto’s … de eerste vond ik het mooist… die ga ik zeker vergroten en opgangen… we namen plaats op onze stoel… Hielp eerst Rafika… wou haar niet zien kletsen van die treden als gisterenavond…gatver… dacht dat het mijn dood was. Ilham trok mijn aandacht…ze danste prachtig op het muziek… wajaw, ik kon er nix aan doen, maar mijn ogen volgden haar rondingen… haar borsten die bijna uit haar jurkje met diepe hals sprongen… haar kont die heen en weer wiebelde…ik begon het warm te krijgen…dat meisje wist van verleiden. Mijn god… farid bracht me terug op aarde… hij danste ook, ging dan voor haar staan en keek me aan…met een gezicht van “doe normaal a sahbi”… wielie was het dan zo erg… ik durde niet meer om me heen te kijken, door schaamte…Ik kon het niet laten niet te kijken naar haar… ze is zoooo lekker… ik keek opzij… en besefte dat Rafika ’s hand niet meer in de mijne lag…ze keek voor haar uit… alsof haar doodvonnis bepaald was. Ze had me waarschijnlijk zien geilen op haar. Ik besloot haar gewoon iets te vragen… maar blijkbaar hoorde ze me niet… dus kneep ik in haar hand… ze keek me wezenloos aan… vroeg of ze niet moe was… nee.. dat was haar antwoord? Verder negeerde ze me.. en dat deed ze voor de rest van de avond … toen ik haar het stukje taart gaf probeerde ik haar aan te kijken… wou haar tonen dat ik spijt had… maar ze negeerde me volkomen… zelf bij het dansen. Ze keek me niet aan.. en danste alsof ze echt geen zin had…vervolgens kwam farid en haar zus de kring in.. en dansten we erop los. Ik vergat ff alles en leefde me uit…ik shakte er gewoon op los…samen met Farid…maar plots ook met Ilham. Ze keek me weer met een van haar verleidelijke smiles aan… en begon weer uitdagend te dansen…Ik kon mijn ogen onmogelijk van haar borsten houden… want in feite zag je bijna gewoon alles…
Rafika:
Ik was het moe…, dus ging ik zitten op de stoel… geleid door mijn zus en de negaffa…riad leefde zich gewoon uit met die ****…. In feite moest zij hier zitten… niet ik. Ik begon mezelf minderwaardig te voelen. Keek haar aan… en begreep wel waarom Riad weg was van haar…noujah… ze had een veel mooier lijf dan mij…een mooie huidskleur…wel zonnebank maar ok… mooie ogen.. mooie lange style haren….kortom…aantrekkelijk. Op het einde van de avond… gingen we naar huis… gebracht door Farid. In de auto zat ik helemaal geplakt aan de andere kant en keek ik door het raam…Hij vond het blijkbaar helemaal in orde hoe hij zich heeft gedragen vanavond. Een huwelijksreis zat er niet in. Aangezien dit een huwelijksfeest was niet gebaseerd op liefde was dat niet voorzien. Thuis aangekomen stapten we uit… riad bedankte Farid nog en we liepen verder naar de deur…
Riad: pfff waar zit die sleutel nu ook alweerrr…
Hij taste zijn zakken aan en bleef maar praten over hoe zijn moeder de sleutel gegeven had en hij die ergens had weg gestoken. Moheem bullshit talk. Ik ging uiteindelijk tegen de muur leunen uit verveling… hij vond ze in zijn klein jaszakje en deed dan open. Ik liep meteen door naar boven en hij natuurlijk weer naar de living… niemand zei iets. Boven nam ik mijn kleren en liep de badkamer in, ontdeed me van mijn jurk en spelden in mn haren… en stapte de douche in…
Ik liep de badkamer uit en trof riad in de kamer weer op het bed… ik legde mijn spullen in de mand en liep naar beneden… niemand zei nix…ik liep de keuken in en keek ik de koelkast...ik hoorde hem van de trappen naar beneden komen en bereidde me voor op een gesprek, die misschien verkeerd zou kunnen aflopen
Rafika:
Ik smeerde een boterham… had reuzehonger… we moesten hele tijd modellen spelen en kregen nix te eten… noujah.. mijn moeder gaf me wel iets, maar wou toen nix eten, was nog van streek. Ik zette me aan de keukentafel en at mijn boterham op…Hij kwam de keuken ook binnen… nam plaats aan tafel, en keek me aan…
Riad: hoelang ga je me nog negeren?
Rafika: heel mijn leven lang…
Riad: wat is er?
Ik keek hem aan… geloofde niet wat hij net vroeg… wat is er? Wist hij dat dan echt niet? Wat haatte ik het wanneer men alsof deed…
Rafika: wat is er? Weet je dat dan echt niet?
Riad: nee…
Rafika: ok nou denk maar s goed na en probeer ff te achterhalen wat je verkeerd zou gedaan hebben.
Riad: nee… zei hij heftig… vertel jij me maar…
Rafika: ach rot op joch
Riad: ow grote mond gekregen? Gedaan met die stille Rafika? Wist wel…
Rafika: mensen zorgen ervoor dat ik grote mond ga opzetten…mensen als jou…en wat wist je wel ze3ma…
Riad: ah laat maar..
Rafika: hoezo? Nu durf je niet meer verder te praten? Daagde ik hem uit
Riad: ok… wil je het weten… nou wist wel dat je zo’n schijnheilig typje was, vraag me zelf af of je nog maagd bent… met jou ongesteldheid bulllshit… ben niet stom..…
Rafika: “wat????” Dat was een klap in mijn gezicht… “ik haat je…wollah ik haat je...”
Wat bedoelde hij??? Dat ik een **** was?? Ik had zo’n pijn in mijn hart…het feit dat de woorden uit zijn mond kwamen, maakten het erger voor mij… vroeg me af of hij met zijn moeders woorden sprak. Ofwel het dezijne waren… hetgeen ik betwijfel. Ik stond zielig op en liep meteen door naar boven… waar ik stilletjes snikte… ik haatte hem… haatte hem voor het feit dat hij me verliefd heeft gemaakt op hem…en me daarna uitmaakte…haatte mezelf voor het stukje machteloos schepsel die ik was geworden…ik beloofde mezelf telkens niet over mij te laten trappelen… maar eindig dan altijd in nul, zero…Ik veegde mijn tranen af en ging naar bed…stak mijzelf diep weg onder het deken… uiteindelijk hoorde ik de voordeur toe slaan… hij was weg… hopelijk kom je nooit meer terug… dacht ik.
Riad:
Okay… daar ging het weer… negeermode…de badkamer in… de badkamer uit..kamer in.. kamer uit.. trappen af en naar de keuken… nog altijd had ze me nix gezegd… ik begon het stilletjes aan beu te worden. Dus liep ik ook naar de keuken… vond haar al etend aan tafel…en ging erbij zitten…ik vroeg haar wanneer het zou ophouden…zo kunnen we tog niet verder gaan?? Ok had een fout gemaakt..maar nog altijd wist ik niet of ze het had gezien of niet.. misschien… ze maakte me boos…haatte koppige mensen… wou zo graag weten of ze me had gezien.. maar aan haar woorden te merken… had ze het ook, ow jah... had met ilham gedanst...terwijl ik dat met haar had moeten doen. “rot op joch”??? is dat een deftig antwoord… ze maakte me woedend… ik wou haar uitmaken… wou haar pijn doen…dus kwamen er allerlei ongemeende woorden uit mijn mond… zoals schijnheilig typje enzo… en dom als ik was begon ik ook over haar maagdelijkheid… hetgeen waarover ik me het minst zorgen maakte, want wist wel dat ze maagd was. Maar ik zei het tegenovergestelde…wou haar gewoon terugpakken…ik had een fout gemaakt… dus moest ik ervoor zorgen, dat ook zij die had… ik weet styl klootzak.. maar was boos. En dat had ik allemaal niet moeten zeggen… want haar gezichtje die op huilen stond, brak mijn hart…de laatste die zo’n woorden verdiend… was rafika….ik had spijt… en dat weer te laat. Ze liep naar boven…ging waarschijnlijk slapen… ik woelde door mijn haren, van frustratie…ging in de zetel zitten… en besloot uiteindelijk een wandelingetje te maken, just to clear my head.
Rafika:
De volgende ochtend werd ik wakker, door een lekkere geur die door heel het huis ging…ik liep de badkamer in en friste mezelf op, kleedde me aan. Ik had geen zin om naar beneden te gaan. Want dan moest ik zijn stom hoofd zien. Ik besloot mijn kleren op te plooien en in de kast te steken…noujah..een helft maar, want anders ga ik teveel werk hebben bij het terugsteken in de valise als ik besloten heb van m weg te gaan. De gedachte deed me lachen. Ik was druk in het weer en hoorde hem niet boven komen…
Riad: sbahlgeer…
Rafika: sbahlgeer fluisterde ik…
Riad: kom je niet eten?
Rafika: geen honger…
Riad: okay…
Hij nam wat kleren en liep de badkamer in waar hij een douche nam…ik was ondertussen klaar en liep tog naar beneden… hij had de tafel mooi gedekt.. mooi tafelkleed…ik liep dichter en trof een roos aan op mijn bord… mijn hart maakte heel ff een sprongetje… maar ik besefte op tijd dat dit gewoon weer 1 van zijn spelletjes was…mij laten geloven dat hij er iets van wil maken… ik nam de roos en smeet die op het aanrecht. Ik nam plaats en at een boterham met koffie. Dit was normaal de derde dag… dus moesten we weer terug en weer feest. Maar de moeder van riad zei dat het genoeg was. Mijn moeder daarentegen vroeg me langs te komen. Dan feesten we daar verder… ik had nu wel zin om te gaan naar huis…. Hopelijk was Karima er. Feesten zat er voor mij niet in…want mijn situatie was niet feestelijk…eerder myserie achtig… iets om dagen over te huilen. Ben getrouwd met een man, die op ons huwelijksdag geilt op een h.oer en op de koop toe mij nog beschuldigd van schijnheiligheid en niet-maagd-zijn. Aub... was ik dan zo slecht om zo’n man te krijgen. Dan denkt meneer dat hij het goed kan maken met een roosje? Seer t n3as.. faker. Ik liep terug naar boven en nam mijn hoofddoek, die ik om deed. Ik combineerde weer mijn kledij, deed mijn schoenen en jas aan en liep naar beneden. Ik nam een briefje waar ik op schreef: ‘ben bij mijn moeder’ en op tafel legde. Ik deed de deur toe en liep naar de bushalte… ik nam de bus tot het station en liep dan te voet tot huis… aangezien ik in de buurt woonde. Vroeg me af, wat riad zou doen… ik had hem nix gezegd. Hoorde een vrouw dat niet eerst te zeggen aan haar man? Nou hij kan de boom in klimmen… hou geen rekening met hem, want dat doet hij ook niet met mij. Hij kan bij zijn vriendinnetje gaan. Of moet ik zeggen zijn minnares gaan… zolang hij maar beslist van me te scheiden en de schuld op hem te nemen.. is het okay met mij. genoeg vissen in de zee..Ik belde aan bij mijn moeder die al lachend open deed en dan vreemd naar me keek…
Moeder: waar is je man?
Rafika: ach die komt wel nog…
Mijn moeder wist dat ze nix moest verder vragen. Het was te merken aan mijn humeur dat het geen leuk verhaal is. Ik liep verder en trof gelukkig nog karima aan.. en mijn neef, waarmee ze uitgehuwelijkt was… hij op zich was een hele mooie jongen, alleen hij was streng….streng tot en met. Karima mocht niet werken, mocht nergens naartoe…en nog was ze ermee getrouwd…ze was nog altijd niet gescheiden. Haar dochtertje had ze achtergelaten bij haar schoonmoeder, mijn tante. Jammer genoeg. Ik vertelde karima in horten en stoten wat er gebeurd was. Ze had diep medelijden met me. Maar zei dat ik moest sbar.. want dat word beloond… daar zat ik dan een hele dag…. Het was alsof ik niet was getrouwd. Riad kwam niet opdagen. Jah hopelijk doet hij dat nooit. Dan ben ik van hem af. Ik keek op de klok( waar er ondertussen een vol batterij zat ) en zag dat het 19 uur was…
DING DONG
Ik liep naar de deur en deed open…daar stond hij dan…moederziel alleen…
Riad:
Na een wandeling te hebben gemaakt ging ik terug naar huis. Ik liep naar boven en stapte de kamer heel voorzichtig binnen…Rafika sliep als een roosje.. ze ademde heel stilletjes in … en uit… zo lief… ik ging dichter naar het topje van haar neus… en plantte mijn lippen erop. Ik dekte haar goed toe en nam een deken en kussen. Liep de trappen af en installeerde me op de zetel.
‘s Morgens vroeg stond ik op… rafika sliep blijkbaar nog altijd. Het was 8 uur. Ik liep naar de bloemist en haalde een roosje. Ik moest ervoor zorgen dat ze me ging vergeven. Wou niet dat ze boos op me is. Ik liep de bakker voorbij en haalde wat chocoladebroodjes en croissants. Thuis aangekomen dekte ik de tafel heel mooi. Nam een mooi tafelkleed uit de kast…kortom deed mijn best. Ik legde uiteindelijk de roos op haar bord en ging zitten in de zetel…ik wachtte en hoorde de badkamer deur opengaan… ze was wakker… na een tijdje kwam ze de badkamer uit…ok nu komt ze naar beneden… noujah dat dacht ik. Maar dat deed ze niet. Ze bleef boven. Uiteindelijk liep ik naar haar toe en trof haar druk bezig met haar kleren weg te steken… oef, ze vertrekt allessinds niet. Mijn vader doet me dood…noujah… eerlijk gezegd wou ik het zelf ook niet. Want ik begon iets voor haar te voelen. Begon om haar te geven, zoals een man dat doet om een vrouw. Ik vroeg of ze niet ging eten, maar blijkbaar had ze geen honger. Ik besloot haar verder met rust te laten…. Nam mijn kleren en ging ff snel douchen.. misschien dat we eens samen weggaan naar lille (frankrijk) ofzo…. Na mijn douche liep ik aangekleed de kamer weer binnen… ze was er niet meer… okay ze had het nu waarschijnlijk gezien… en wacht op mij beneden… ik liep met een gelukkig gevoel de trappen af en de keuken binnen…ze had nix aangeraakt…nou nix wat ik voor haar klaar gezet had… de roos was er ook niet meer… en die lag op het aanrecht… net als een schoteldoekje ofzo…niet belangrijk. Ik voelde me gekwetst… ik besloot met haar te praten… dit kan tog niet meer verder…
Riad: Rafika!!
Ik hoorde nix…alleen de koffiezetmachine die stond te pruttelen… en verder mijn ademhaling. Ik liep de woonkamer binnen, want waarschijnlijk was het weer 1 van haar negeermodes… daar was ze ook niet???? Mijn hart ging sneller kloppen… is ze tog terug bij haar ouders??? Nee tog? Ik zag een wit blaadje op de tafel… dacht eerst dat het wat van mijn papieren waren… maar die had ik nog niet naar hier gebracht. Ik liep naar het blaadje toe en zag een mooi handschrift…
Ik ben naar mijn moeder
Oh my god… dus tog? Het was dus voorbij tussen ons? Ik liep heen en weer…wat moet ik nu doen??? Ik besloot naar huis te gaan… alleen om te zien of er al shie ruzie was ofzo… of ze al hebben gebeld naar mijn vader. Hopelijk niet. Ik deed mijn leren jasje aan en nam mijn auto sleutels. Stapte mijn bmw in en reed weg..
Ik belde aan en mijn moeder deed open..
Moeder: ahhhh mijn zoon is me niet vergeten marhba…
Riad: ahlan a ma… ik vergeet je nooit, dat weet je tog… hoe gaat het met ba?
Moeder: goed goed lhamdoulilah kom verder glas?
Ik ging binnen en liep de woonkamer in. Mijn vader lag op de sedar ( bank) en keek naar aljazeera… altijd het zelfde liedje met hem. Nooit een andere post… telkens het nieuws.
Riad: Asalama 3alaik…
Vader: wa3alaik salam…labas?
Riad: lhamdoulilah… ima gejien ( en jij?)
Vader: labas lhamdoulilah…waar is je vrouw?
Riad: ze is ff bij haar ouders
Mijn vader keek me argwanend aan, ik keek uitdrukkingloos naar hem…en hij keek weer naar de televisie…
Moeder: waar is die vrouw van je?
Riad: ze is naar haar moeder a ma
Moeder: naar haar moeder???? Ze hoort bij je te zitten… overal waar je gaat moet ze mee. En als ze niet wil dan zet je haar maar op dr plaats… thuis alleen.
Riad: safie a ma… het is alleen maar haar moeder..
Moeder: dan nog… ze is met jou getrouwd… of wil ze niet langs komen bij ons? Is dat het?
Riad: neeee!! Ma doe normaal begin weer niet… pfff ik ga ervandoor
Moeder: mastediet?? ( waar ga je heen?)
Riad: naar Nawfel…
Moeder: ewa do (ewa ga)
Riad: lay3own…
Ik stond recht en liep de deur weer uit… er is nog geen ruzie, nog geen nieuws uit gelekt.. dus is ze gewoon ff langs gegaan bij haar moeder. Ik stapte mijn auto in en reed richting Gent. Nawfel wou niet binnen bij de vrouwen op mijn huwelijksfeest, dus zat hij dan bij de mannen. In een andere zaal. Ik trof hem aan in zijn zaak… druk in het weer… ik besloot hem te laten… Riad: ik bel je wel nog..
Nawfel: ca va is goe… smehlia a gooja…
Riad: denia henia lay3own
Nawfel : beslama
Ik keek op de klok en zag dat het tegen 19 uur was.. jah tijd om naar huis te gaan…of nee… eerst mijn vrouw op halen…. Mijn vrouw…. Hmm de woorden deden goed. Rafika mijn vrouwtje… mijn hart klopte hevig alleen bij het zeggen van haar naam. Aangekomen bij haar thuis zette ik me schrap… ik ademde diep in en uit.. en drukte op de deurbel… ik dacht dat 1 van haar kleine broertjes zou open doen, maar ik verstarde meteen bij het zien van haar gezichtje…haar gezichtje die me deed flippen…haar ogen keken me verdrietig aan… maar dan weer furieusss…
Rafika:
Ik keek hem boos aan… nu had hij tijd om ff langs te komen ofzo??
Riad: ahlan Rafika… mag ik verder komen?
Ik zei nix liet de deur open draaide me om… hij volgde me de woonkamer binnen waar ik plaats nam naast mijn moeder.
Moeder: Ahlan a weldie… s7a lebes?
Riad: labas lhamdoulilah a ghaltie…
Riad groette mijn vader en begon een gesprek met hem over zijn winkels ofzo. Ik keek hem aan… hij was mooi gekleed…zijn haren in de gel… . Doe normaal rafika….hij probeert je maar weer gek te maken. Ik stond recht en liep de woonkamer uit naar de keuken waar mijn zus druk bezig was met het avond eten… Ik had geen honger… maar mijn moeder stond erop dat ik bleef eten. Nou ik zou zelf willen blijven slapen, maar dat zal waarschijnlijk niet kunnen. Na het avondeten stond Riad recht…
Riad: ewa we gaan er maar vandoor gaan…
We? En sinds wanneer kan hij op zichzelf dingen beslissen… en als ik nu niet wil doorgaan? Iedereen keek me aan… mijn vaders ogen deden me opstaan…
Rafika: ok… adil (mijn broertje) haal ff mij jas aub..
Adil: okay
Hij kwam terug en ik deed mijn jas om…
Rafika: ewa lhasoel… lay3own…
Moeder en vader: lay3own a jelie (dochter)
Duidelijk trots op mij. Ik glimlachtte flauwtjes en liep eerst nog naar de keuken om mijn zus te groetten…
Rafika: ey liefie ik moet weg
Karima: nu al ofwat??
Rafika: ja meid
Karima: nou… ik ga morgen vroeg terug naar frankrijk
Rafika: dat meen je niet meid?
Karima: ja wollah mis mijn dochtertje…en je weet tante en kleine kinders
Rafika: gaat het beter tussen jullie? Die vraag had ik nog niet gesteld..
Karima: jewel… veel beter. Ze keek me meteen glimlach aan… die me overtuigde dat ze het beter stelde… ze had veel te verduren, dus had ze zich blijkbaar uit de slag getrokken.
Rafika: ewa lieveling zorg goed voor jezelf, en incha Allah ik kom nog langs bij jou.. waga?
Karima: je bent welkom..
Ik omhelsde haar stevig en liet een paar traantjes los… hield van haar. Ook zij moest ff huilen.. we lieten elkaar los en ik liep weg naar de deur…
Rafika: beslama Adil en omar…
Beslamaaaa riepen ze…Riad volgde me de deur uit naar de auto. Ik stapte na hem in. In de auto zei niemand niks…mijn ogen zaten nog rood van het huilen…dus keek ik de andere kant op door het raam. Ik had nix gegeten. Riad wel…
Riad: rafika…
Ik keek hem met een vragend gezicht aan…
Riad: heb je honger?
Rafika: hoezo? Zei ik grof…
Riad: nou je hebt nix gegeten wil je dat we ergens gaan eten ffzo
Rafika: nee hoeft niet.
Hij wou zehma caring spelen…. Ga slapen joch.. zehma ik geef om jou en wil niet dat je honger lijd. Ga iemand anders foolen… niet ik. Sukkel. Ik trap er echt niet in. Thius aangekomen stapte ik meteen uit en liep naar de deur…
Riad: ik ga dan je eigen sleutel geven…
Rafika: ok…
We gingen binnen. Ik hing mijn jas in de hangkast en liep de woonkamer binnen… alles stond er nog zoals ik het had achtergelaten. Pffff ook dit nog. En vent die denkt dat hij nix moet opruimen. Ik begon de croissantjes en chocolade broodjes weg te steken in zakjes en ruimde alles op. Riad kwam binnen en keek me zielig aan. oww nee niet nu aub…
Riad: rafika…vond je mijn roos mooi?
Ik antwoordde niet, weet wel dat hij het ironisch bedoelde. Want sloeg geen acht op zijn roos. Tazzz. Waste mijn handen af en wou richting de deur lopen maar hij sperde me de weg…
Riad: sorry van gisteren…wollah sorry…
Rafika: jah deed me tog nix….laat me voorbij…
Riad: aub Rafika, doe normaal tegen me, ik meende mijn woorden niet
Rafika: het interesseert me niet Riad… en kijk ik ga je iets zeggen… ja inderdaad, je hebt gelijk… ik ben niet ongesteld…(ik zag dat het een klap in zijn gezicht was) wou het niet doen. Klaar, wil mijn maagdelijkheid niet verspillen aan ….
Riad: aan wie?? Zeg maar… je moet je allesinds niet inhouden… zei hij geërgerd
Rafika: ach laat me aub raid, ik ben moe. Ik heb geen zin in nutteloze praat… en als je zin hebt om nu uit elkaar te gaan… dan goed voor mij.
Riad keek me gekwetst aan… mijn hart kromp inéén als ik zijn gezichtje zag… maar ik wou hem laten aanvoelen wat ik gisteren aanvoelde… gekleineerd.
Riad: ik laat je niet gaan. Pas als we samen besloten hebben uit elkaar te gaan doen we dat…. Dat zei ik. Jij wilt uit elkaar, dat wil niet zeggen dat ik dat ook wil. Zei hij gemeend…
Mijn hart ontdooide na die woorden… ik wou niet plooien…ik zag die blik in zijn ogen… die smekende blik, ik wou erlangs lopen… maar hij hield me bij mijn middel…ik durfde niet op te kijken… mijn hart klopte 100 per uur…
Riad: kijk me aan... zei hij hees…
Hij duwde mijn gezicht omhoog met zijn handen onder mijn kin. Zijn ogen… die waterig stonden…
Riad: aub, vergeef me…wollah het spijt me...
Wajaw wat moet ik doen… het moment was zo zielig…ook mijn ogen gingen waterig worden… zodat de eerste traan het ging begeven op mijn wang… ik wou niet plooien… wou hem haten… maar mijn hart was te zacht voor die hardheid. Hij veegde mijn traan weg en gaf me een kus op mijn voorhoofd… ik sloeg mijn armen om zijn midden en liet hem me omhelzen…
Riad: jalah laten we gaan slapen lieverd… het is laat… zei hij na een tijdje
Rafika: okay…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
e liepen samen de trap op. Hij kleedde zich schaamteloos om bij mij zodat hij uiteindelijk in een shortje zat en een bloot bovenlichaam… wajaw hij had zo’n prachtlijf… mooi getint. Ik deed mijn hoofddoek uit… en schoenen… wielie moet ik nu echt alles uit doen? Hij zag waarschijnlijk dat ik niet durfde… want hij ging de badkamer in en deed de deur toe. Ik deed snel mijn kleren uit… wielie wat moet ik nu aan? Ik wou niet half bloot slapen…ook al is hij mijn man…ik wil het niet. Dus deed ik een lange pyama jurk aan… ik kroop in bed en sliep op mijn rechterkant… dus sliep ik met mijn rug naar hem toe. Ik hoorde de badkamerdeur open gaan… hij kwam de kamer binnen en plofte naast me op bed. Hij deed de dekens over hem heen…Riad: Rafika…slaap je al..
Rafika: nee…
Riad: kom dichter naar me toe…
Ik deed wat hij vroeg…. Want zelf wou ik het ook wel. Hij sloeg zijn armen weer om me heen… ik voelde zijn lippen op mijn wang… zaligggg gevoel.
Riad: slaaplekker zina
Rafika: slaaplekker…
Ik voelde me gelukkig….verliefd….gewoon de bommmmm…ik vergat alles en viel in een diepe lekkere slaap..
Rafika:
De volgende dagen verliepen heel leuk. Riad en ik deden van alles. We gingen naar pretparken, ff naar Nederland… hij was zo lief voor me. In het pretpark was ik echt moe, dus ging hij me dragen…mijn liefde groeide in een weekje enorm voor hem… maar de woorden heeft nog geen 1 van ons twee gezegd “ik hou van je”. Kussen hadden we ook nog niet gedaan. Alleen maar omhelzen… of een kusje op mijn hoofd. De week erop begon hij weer met zijn werk. Hij werkte bij zijn vader in een winkel… had zelf wel gestudeerd voor projectleider, maar had nog nix gevonden. Ik verveelde me. Had echt helemaal nix te doen. Ik had het huis van op tot neer geboend. En zat nu te zappen voor de televisie…waar er ook maar nix was. De moeder van Riad is raar maar waar, nog geen 1 keertje langs gekomen, en ook ben ik nog geen 1keertje langs geweest. Gewoon geen tijd. Ik hoopte wel dat onze relatie zou verbeteren, want wist totaal niet wrm ze zo vijandig deed tegen me. Khadiga zagen we nog in het centrum, maar die deed alsof ze me niet kende, groette alleen riad uitbundig, mij gaf ze alleen een knikje… vroeg me af of riad dat door had? Had hij het door dat zijn moeder en zus me niet moesten hebben? Of deed hij alsof hij nix zag…alsof hij blind was. Ik durfde er niet over te beginnen. Want hij was wel een moederskindje… dat had ik gemerkt. Hij moest altijd s bellen of langsgaan bij zijn moeder. Mij vroeg hij nooit mee. Noujah zou tog niet mee willen. Ik kleedde me aan en deed mijn jas en schoenen aan… verveelde me kapot. Dus ga ik ff het stad in gaan. Riad vond het okay… hij verplichtte me nooit tot iets…als hij met iets niet akkoord ging, zei hij het me eerst gewoon… maar mocht zelf beslissen of ik ermee verder ging of niet. Ik liep de straat af naar de bushalte waar ik de bus nam tot in het centrum. Ik had 200 euro van Riad gekregen… voor als ik iets wou halen ffzo. Ik liep winkel in winkel uit… in de WE kocht ik een mooie pantalon met een wit effen colbert truitje. Ik liep de panos (broodjeszaak in belgie) binnen en kocht een appelflap.. net toen ik buiten ging botste ik op tegen een jongen die me enorm bekend voorkwam…
Hafid: olaaaaa regarde devant toi!! ( olaaa kijk voor je!!)
Hij keek me heel goed aan… en herkende me waarschijnlijk ook…
Hafid: Rafika???? C toi? ( ben jij het?)
Rafika: duhhhh ca va bien? ( alles goed?)
Hafid: ouiiii ca va hamdoulilah…
Het was Hafid mijn neef… de broer van mijn schoonbroer. Hij vertelde me dat mijn tante bij mijn moeder was… ik vroeg hem of karima mee was… maar blijkbaar niet. Ik kon vroeger heel goed met hem praten. Hij was ook een mooie jongen, leek op zijn broer…. Maar hij had dan een heel super leuk karakter… zeker niet streng… eerder losjes. Ik bleef wat bijpraten…hij vroeg me of we iets gingen gaan drinken… maar het was laat en ik moest naar huis. Ik nam afscheid van hem en liep snel naar de bushalte waar ik mijn bus nam naar huis.
Thuis aangekomen ging ik het eten klaar maken. Want het was al 18 uur en riad komt om 19 uur thuis. Ik maakte een lekkere tagine met kefta en verschillende groenten. Ik dekte de tafel want het was tegen 19 uur… ik ging wat tv kijken en dus tikte de klok verder… over 19 uur… ik bleef wachten tot 20 uur.. Nog altijd geen Riad… ik belde met de huistelefoon naar zijn mobiel nummer, maar die lag uit. Wat is er gaande met hem? Net toen ik aan tafel ging om te eten, want had honger, hoorde ik het slot in de deur… hij kwam stampvoetend binnen..
Rafika: eyyy waar was je zolang gebleven? Het eten staat klaar…
Hij liet me geen eens uit praten..
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG????
Kifach??
Riad:
een weekje weg met mijn schatje…wollah voelde me zo goed bij haar. een gevoel dat ik nooit bij niemand anders gevoeld heb. we gingen overal weg…saampjes. Ik besefte dat ik van haar ging houden. moest maar ff weg zijn en ik miste haar al enorm. de volgende week was het mijn werkweek. Mijn vader had me 1 weekje vrij gegeven. Ik ging ook wel interim in en uit, maar waloe… geen werk als projectleider. Ik schreef me overal in en liet het er daarbij neer. Incha Allah word ik wel gebeld. Ik bleef werken bij mijn pa tot 18 uur en ging dan nog ff snel boodschappen doen in Delhaize. erna reed ik langs bij mijn moeder. Miste haar wel. Ik had nog altijd de huissleutel dus ging ik gewoon binnen. Ik trof mijn zus khadiga aan in de woonkamer met mijn moeder tegenover haar. Ze zwegen snel vanzodra ik binnenkwam…
riad: salam 3aleikoom
Moeder: masalam ma waloe!!
Riad: wat is er? vroeg ik meteen geschrokken en bezorgd…
Moeder: wat er is? je vrouw maakt ons ten schande… dat is het
Riad: pfff 3owtanie mijn vrouw? wat heeft ze dit keer misdaan?
Moeder: Ik zei je nog dat ze een **** is
riad: wat???
ik zei er nix op… ging mijn stem niet verhogen… want het is mijn moeder. ze noemde mijn vrouw wel een ****. Maar het is mijn moeder. en ze had vast wel een reden…
Riad: wat is er a ma, vertel dan
Khadija: wel jou vrouw zit met venten buiten te praten… ik heb haar met mijn eigen ogen gezien. Ze stond in het centrum met een jongen te praten…ik denk dat het haar vriendje is ofzo.. want ze stond er dicht bij… en ik geloof zelf dat hij haar hand vast had…zei ze…
Mijn hart krimpte in…mijn hoofd sloeg op hol…mijn ogen spoten vuur…wat??? Rafika met een andere man? Ik was van kaart en nam plaats op de sedari… dit kan tog niet jarebie? Mijn lieve Rafika…moslima…mij bedriegen?
Riad: waar zag je haar dan
Khadija: in het centrum zeg ik je tog. Ik was er met Ilham… en wij twee zagen haar… je kan het haar vragen.
Ilham… ow die ilham… ik had er totaal niet meer aan gedacht...
ik stond recht en zei dat ik naar huis ging
Moeder: geef haar er maar goed van langs mijn zoon…
dat doe ik zeker… dacht ik. Ik stapte mijn auto in en reed rondjes…tenslotte ging naar huis… ik zag haar met een jongen voor mijn ogen…beeldde het me voor…en de woede wakkerde aan. Ik deed het slot in de deur en stapte boos het huis binnen… ik trof haar aan aan tafel… ze begon te praten over hoe ze bezorgt was over me.. blabla yeah right.. bedriegster!!!
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG ??? vroeg ik haar woedend… ze stond geschrokken op en keek me bangelijk aan…
Rafika:
Ik had hem nog nooit zo meegemaakt… zijn gezicht deed me schrikken.
Rafika: hoezo?
Riad: vertel me verdomme!!!! waar was je!!! met wie was je in het centrum????!!!!
Rafika: ik ging er alleen…
Hij kwam naar me toe en nam me ruw beet bij mijn armen…
Riad: lieg niet Rafika!!!
ik kon onmogelijk mijn tranen binnenhouden… waarover had hij het?? ik was alleen gegaan…wrm deed hij zo?
Rafika: ik lieg niet!!! snik snik… ik ben alleen gegaan…
Riad: wie was die jongen dan??
die jongen??? over wat had hij het…. owww…. hafid… had hij me dan gezien? dacht ik?? wrm kwam hij niet naar me toe? wrm was hij in het centrum? hij moest tog werken bij zijn vader?
Rafika: Dat was mijn neef Hafid… snik snik…
Riad: jou neef??!! hebben jullie iets?? of hadden jullie iets samen?
Rafika: wat zeg je allemaal??
Riad: antwoord op mijn vragen!!! vroeg hij al schreeuwend
ik was enorm bang.. wie heeft hem dit allemaal wijs gemaakt?
Rafika: ik heb nix met niemand…snik snik… ik hem mijn neef gezien in het centrum en ik heb gewoon gegroet
Riad: wrm had je dan zijn hand vast en stond je dicht bij hem?
Rafika: wat??? dat heb ik niet gedaan… ik stond een meter bij hem vandaan… geloof me…
hij keek me woedend aan en zei helemaal nix… ik huilde als een gek.. tranen liepen over mijn wangen…wrm vroeg hij zo’n vragen? Ik hield van hem.. had helemaal niemand buiten hem.
Rafika: geloof me!!!
hij liet me al duwend los en liep weg naar boven…ik snikte, snakte bijna naar adem.. zo hart huilde ik. Wat had ik misdaan? wie heeft hem dit allemaal verteld? Hij had me niet gezien.. want ik had mijn neef niet eens aangeraakt… iemand moest dit hebben verteld.. en overdreven gemaakt. Zodat het leek alsof ik een relatie had, met een andere man… ik ging naar de woonkamer en zat in de zetel… mijn tranen waren ondertussen op… dus keek ik voor me uit… ik dacht na, wie zat hier achter??
Riad:
Ze deed eerst alsof ze niet wist waarover ik het had…ze was bang.. maar het kon me niet schelen. Als het waar was wat mij zus gezien had, dan is het voorbij. klaar. Ik was zo woedend dat het me niet kon schelen dat ze was aan het huilen. ik nam haar bij de armen en deed haar opzettelijk pijn, ramde haar door elkaar… het was haar neef…en ze stond een meter bij hem vandaan… nou mijn zus zei helemaal iets anders. ze beweerde het tegenovergestelde.. wie moest ik geloven? ze smeekte me haar te geloven.. ik liet haar los en ging naar boven… wist niet wat ik moest doen, wat of wie ik moest geloven. Ik bedaarde.. en had spijt… ze huilde zich kapot… als ik woedend ben, hou ik rekening met nix of niemand; kraak harten en soms gezichten. Meskeena… in plaats van dat ik haar eerst aan hoor.. nee… oh my god… zij beweert dat ze haar neef geen overdreven salam had gezegd, mijn zus beweert van wel…wie moet ik geloven? mij zus, of mijn vrouw? mijn familie… of mijn vrouw? wat een dilemma..
Rafika:
Hij bleef weg… de deur van de kamer had hij toegegooid. Ik ging languit op de zetel liggen en dacht aan de afgelopen ruzie… mijn ogen vulden zich weer op met tranen… ik begon weer zachtjes te snikken. Net toen het goed ging… net wanneer we van elkaar beginnen houden, gebeurt er iets die ons uit elkaar haalt. Ik vroeg me nog steeds af vanwaar hij het haalde. Waar is hij geweest na zijn werk… hij gaat normaal altijd bij zijn ma langs…een belletje ging rinkelen… zijn ma….zij had hem zo opgestoken. vroeg me af wrm ik het niet eerder doorhad. Ik hoorde de kamerdeur open gaan. en hoorde hem traagjes de trappen af komen. Ik lag in een bolletje in de zetel. met mijn gezicht gedraaid naar de leuning…ik hoorde hem dichter naar me toe komen en uiteindelijk ging hij naast me zitten…
Riad: Rafika…
ik zei nix… en begon weer hevig te huilen… hij had me echt gekwetst. Hij wreef over mijn rug…
Rafika: laat me met rust…
Riad: sorry schatje…
ach sorry… sorry komt altijd te laat riad.. dacht ik. Hij gelooft zijn moeder meteen… Zijn moeder zou moeten zeggen dat ze me achter een raam gezien had als een bimbo, dan zou hij dat waarschijnlijk ook geloven. Hij vertrouwd me niet… een relatie is tog gebaseerd op vertrouwen naast liefde?
Riad: rafika…kijk me aan aub…
hij deed me omdraaien en keek me aan… mijn gezicht zag knalrood als mijn ogen…mijn ogen puilden bijna uit… hij nam mijn gezicht in zijn handen…
Riad: schatje het spijt me… wollah… hij trok mijn hoofd naar zijn borstkas… ik bied geen weerstand nog ging ik hem niet terug omhelzen… liet me gewoon doen, net als een lappenpop.
riad: ik was boos… aub begrijp me. Ik hoorde iets anders… en zag je voor me ogen met een andere kerel… je bent van mij… rafika schatje… ik ben van je gaan houden, wollah… je doet mijn hart kloppen lieverd…aub vergeef me… ik kan niet zonder jou…
ik negeerde zijn woorden en trok me van zijn borstkas weg…
Rafika: van wie hoorde je iets? vroeg ik dit keer neutraal… niet snikkend niet nix
Riad: dat doet er niet toe…
Rafika: wel voor mij…van wie hoorde je dit verhaal?
Rafika: van wie hoorde je dit verhaal?
Ik zal het weten…
Rafika: is het je moeder?
Hij zweeg en keek de andere kant op…
Riad: aub hou gewoon op en laten we het vergeten…
Rafika: dat doe ik niet. Je hebt me hier van overspel beschuldigd jij als je moeder. Ik heb nix misdaan. Ik kan zelf bewijzen dat ik geen schuld tref. Mijn neef is bij ons thuis… bij mijn moeder. Dan gaan we daar heen… en vraag je het zelf maar.
Riad: dat hoeft niet
Rafika: ik vraag het je de laatste keer, heeft je moeder het jou verteld? En het hoeft wel, want je geloofde me niet toen ik eerst zei dat het niet waar was. Zeg me niet dat je van me houd. Want dat was ver van houden van. In plaats van dat je het me gewoon eerst vraagt… nee je beschuldigd me onmiddellijk.
Riad: pfff ja ik was thuis en khadija had je gezien…samen met een vriendin van haar. Dus vertelden ze me alles…
Rafika: en jij ging ze domweg geloven?
Riad: het spijt me, het is mijn familie Rafika, begrijp me dan tog…als jou moeder iets zou vertellen over me, zou je het tog ook onmiddellijk geloven?
Rafika: nee riad… ik zou het jou eerst gewoon vragen, en met dat ik je vertrouw, zou ik je wel geloven… ik ga slapen…je eten liggen op tafel
Riad: pfffff
Ik stond verder op en liep meteen naar boven. Ik kroop in bed en viel meteen in slaap…
Smorgens vroeg werd ik wakker… het bed was zoals gewoon… niemand had naast me geslapen… Riad dus niet. Ik liep de trappen af en vond de keuken netjes opgeruimd… zijn dekens waren opgeplooid en lagen op de zetel. Hij was blijkbaar gaan werken. Weer boende ik alles netjes;.. van boven tot onder. Ik had zin om weer ff naar het centrum te gaan. Maar deed het tog maar niet. Wou geen ruzie. Strax zal zijn zus me zogezegd zien liggen op 1 of ander jongen. Ik keek wat tv…en viel in slaap.. rond 17 uur ging de bel.. wielie heb ik zolang geslapen. Ik liep naar de deur en deed open…oh my god… wat deden zij hier?? De moeder en Zus van Riad stonden voor de deur.
Moeder v riad: salam 3aleikoom.. zei ze met een sneaky lach… blij met wat ze aangericht had
Rafika: wa3aleikoom salam
Ik deed de deur verder open.. en liet ze binnen. Ze gingen letterlijk inspecteren… de moeder keek in de hoeken of er geen stof was… wat dacht ze dan? Dat ik blind was ffzo? Dat ik niet zag wat ze deed. Ze liep de kamer verder binnen. En installeerde zich op de zetel. Ik ging tegenover haar en haar dochter zitten..
Moeder v riad: ben je net wakker ofzo?
Rafika: was in slaap gevallen op de zetel..
Ze keek me met een gezicht aan van ‘zal wel” wat dacht ze? Dat het de eerste keer is dat ik wakker ben sinds gisterennacht? Ik had nix te zeggen en stond dus op om koffie te zetten.
Moeder v riad: waar is mijn zoon…
Rafika: hij is nog op zijn werk.. hij komt zo thuis
Moeder v riad: ok…
Ik wist wel zeker dat ze wou komen inspecteren hoe het tussen ons was gelopen… of ik misschien geen blauwe plekken had ofzo.. een blauw oog… ik keek ff naar binnen in de salon en zag haar met haar handen strijken over de dressoir…zoekend naar stof…wielie het liefst van al belde ik shie maffia op om haar te ontvoeren. Ze stresseerde meeee!!!! Gelukkig had ik alles opgeruimd…dat ze dus nix vond. Echt een sneaky bitch… dat was ze. Zij en haar dochter… tfoei… wannebé jennifer lopez… echt… haar make up haar haren… net als jenni… khadija was wel een mooie meid… maar te westers.. ze leek eerder op een Belgische dan een Marokkaanse. En ze was een bitch.. ze had een rotkarakter. Haatte meisjes die hoofddoek droegen en zich richtten tot de islaam. Islam was ouderwets voor haar… of schijnheilig zijn. Ik zette alles op tafel…en ging de glazen vol gieten. Ik had er gebakjes bij gelegd. En reikte hun hun glazen toe.
Moeder v riad: moet je niet buiten zijn? .. in het centrum voorbeeld…
Rafika: had gisteren mijn inkopen gedaan, vandaag niet. Ik probeerde echt beleef te blijven…het koste me heel veel moeite.. want deze vrouw haalde mij letterlijk het bloed onder mijn nagels vandaan
Moeder v Riad: jou inkopen… ok… ze keek met een sneaky glimlach khadija aan… de er stond met een smile van hier tot ginder…
We hoorde de deur open gaan en Riad kwam binnen…
Riad: ahlan a ma… hier zit je dus…
Hij gaf zijn moeder een kus op het voorhoofd, en zijn zus een kus op de wang. Hij keek me aan… en ik glimlachte schijnheilig naar m… wou niet laten merken…dat we ruzie hadden. Hij kwam ook naar me toe en kuste me op mijn wang.. en ging daarna meteen naast me zitten…dicht bij me…zijn moeder keek volgens mij jaloers naar ons toe..
Rafika: ewa lieverd je hebt vast honger…
Riad: ja jewel…haffak een glaasje koffie…
Rafika: zeker… zei ik met een smile… gelukkig speelde hij het spelletje mee..
Ik reikte hem liefdevol zijn glas toe.. alsook de bord met gebakjes…
Moeder v riad: zeg me niet dat dit je avondeten zijn?
Rafika: nee hoor… ik ga zo iets klaar maken voor hem..
Riad: nee gek… rafika maakt zo nog iets klaar voor me…
De moeder keek me hatelijk aan…alsook khadija… ze stonden alletwee recht…
Khadija: ewa wij gaan er dan maar vandoor gaan
Gedaan met inspecteren dacht ik. Mission completed. Noujah… eigenlijk niet want volgens hun hadden wij nu geen ruzie. Ik liet hun de deur uit met een bigsmile.. ze reden weg en gooide dan de deur toe…
Rafika: TFOEIIIII
Ik liep boos de trappen op en liet Riad in de woonkamer…stagfieroelah l3adeem… had zelf salat vergeten door hun problemen shit… ik deed de woedoe en begon aan mijn gebed.. beed er extra.. om zo mijn spijt te betuigen voor het vergeten van mijn salaat. Ik liep de trappen af en trof riad in de keuken aan… druk bezig met het snijden van uitjes…wat doet hij nu weer??
Ik kwam beneden en trof Riad in de keuken aan… uitjes aan het snijden… wat doet hij nu weer? Dacht ik. Ik liep de keuken binnen en keek hem gewoon aan…
Rafika: wat doe je?
Riad: eten maken…
Rafika: safie ga maar ik doe wel verder
Riad: nee… doe ik zelf wel.
Rafika: suit yourself…
Ik liep de keuken uit en plofte neer in de zetel…Riad had de tafel al opgeruimd… nou de afwas dan… ik keerde terug naar de keuken en zag de glazen op de keukentafel. Ik zette alles in de goot en begon af te wassen. Riad was druk bezig met het koken van iets… dat allesinds heeeeeerlijk rook, zodat ik er zelf water in de mond van kreeg. Niemand zij geen woord…ik vond het wel lief van m dat hij niet toonde dat we ruzie hadden bij zijn ma en zus.. had hij het dan tog door? Zag hij het dan eindelijk dat ze me niet moesten hebben?
Riad: hoe komt het dat mijn moeder hier was en zus? Zei hij plots…
Rafika: jah… weet ik veel
Riad: is tog lief van hun… bezoekje brengen..
Rafika: wat jij lief noemt… fluisterde ik…
Riad: ik hoorde je wel..
Rafika: ewa leuk voor jou dan…
Ik begon boos te worden…weer was hij blind als een ezel en deed hij alsof er nix was…alsof ze doodgewoon een leuk bezoekje kwamen brengen. Tfoei, ze leken wel van de inspectiedienst… gatverrrr en zeker zijn moeder.
Riad: wrm accepteer je hun niet? Zei hij gedraaid naar me toe?
Rafika: hoezo? Ik accepteer hun niet of wat?
Riad: ja…
Rafika: het is omgekeerd, ach weet je… wollah ik heb hier geen zin in, okay? Wees blind, het gaat mij allang niet meer aan weet je. Tfoeiii 3la bashar
Ik draaide mij om en wou net de keuken uit lopen…
Riad: kom hierrrr… zei hij, hij nam mijn arm beet en trok me terug
Rafika: wat wil je? Zei ik met een verdrietig gezicht
Riad: ik wil dat je het gewoon bijlegt met hun…
Rafika: ik heb hun nix misdaan a3ibadelah!!! Zij doen mij dingen aan… ik niet!!! Wrm doe je alsof je neus bloed??? Wees oprecht verdomme!!
Riad: ewa bewijs het dan, kom mee met mij morgen avond.. dan gaan we bij hun langs… en doe je alsof er nix is…
Rafika: ok is goed… doen we dan… je zult zelf wel zien.
Ik liep de keuken uit… teleurgesteld…over mijn man… die scheel, blind noem maar op was. Maar ma3lish..; Allah kayn… ik liep naar boven en deed de woedoe en ging vervolgens bidden. Daarna deed ik my pyama aan, net toen ik in bed wou kruipen riep Hij me
Riad: RAFIKA!!
Rafika: ja?
Riad: kom eten!!
Ach mijn eetlust was allang weg.
Rafika: geen honger
Riad: het is lekker hoor
Rafika: geen honger riep ik weer
Ik kroop in bed en rustte mijn hoofd op het dikke zachte kussen, waarin mijn hoofd verzonk. Ik ga morgen middag langs bij mijn moeder.. klaar... mijn tante was er nog een paar dagen.. dus kon ik ff gaan groeten. Ik hoorde hem op de trappen komen en keek op… hij had een dienblad met hetgeen hij had gemaakt een fles cola, twee glazen en twee yoghurtjes.
Riad: als jij niet komt, komt het eten wel naar je toe
Hij plaatste zich naast me en reek me een vork…de lekkere geur drong weer in mijn neusgaten… lekkrrrr gewoon delicieus. Ik keek hem aan, hij keek me aan met een lieve glimlach…
Riad: ewa eet zina…
Ik begreep m gewoon niet meer. Eerst nam hij het op voor zijn ma, en zocht hij ruzie, dan komt hij slijmen.. en is hij enorm lief, dan weer asseholl achtig… ik nam de vork aan en prikte wat in het bord.. ik at wat kefta en roerei… met wat salade…dronk een beetje van my cola en zei dat ik genoeg had
Riad:
o weinig ofwat???
Rafika: heb geen honger, dat zei ik je tog
Riad: ok ma3lish…
Hij at verder en nam vervolgens alles mee naar beneden. Hij kwam terug en ging de badkamer in op zich klaar te maken voor het slapengaan. Hij kwam weer terug in zijn lekker boven lichaam met een handdoek om zijn middel… oh my god… hij gaat zich hier tog niet blood omkleden??? Ja hoor… hij liet zijn handdoek zakken…ik deed mijn gezicht snel weer onder het deken… awielie awielie…ik had het gewoon gezien… ik had zijn geslachtsdeel gezien…ik was ff in shock..;
Rafika: Riad
Riad: ja lieverd..
Rafika: wil je voortaan aub in de badkamer omkleden
Riad: ach doe normaal je bent mijn vrouw…zei hij lachend
Hij keek me aan en begon kapot te lachen, aangezien ik vanonder het deken aan het praten was en niet durfde op te kijken.
Rafika: ach stik a junk
Hij ging nog harder lachen… ik hield mijn mond maar en probeerde in slaap te vallen…Hij kroop onder het deken en kwam dicht naar me toe…
Riad: schatje…
Rafika: hmm
Riad: ik wil er geen rush achter zetten… maar ik verlang naar je…
Oh my god… hij gaat tog niet beginnen over sex hebben?
Rafika: nu nog niet riad…ik ben er nog niet klaar voor
Riad: wanneer dan wel? Zei hij een beetje boos..
Rafika: wanneer ik dat wel bel.. zij ik boos terug
Hij ging verder van me vandaan en draaide zich om …met zijn rug naar me toe…dat deed ik ook. Als je hiervoor geen begrip hebt dan blash… ik probeerde in slaap te vallen, hetgeen me aardig lukte
Rafika:
In de ochtend was het weer routine werk. Riad was weer vertrokken en ik meende zelf een kus te voelen op mijn wang vanmorgen… ben alleen niet zeker of het realiteit was of gewoon een droom. Ik boende alles weer op en ging dan een lang lekker bad nemen… hoorde de beldeur beneden gaan, maar sorry, zit in de badkamer wie het ook is…ze moeten maar wachten of terug komen. Ik droogde mezelf af en deed mijn kleren aan. Deed een witte linnen broer met een roze linnen jurkje aan die tot mijn knieën kwam. Ik deed een wit vestje erop. Vervolgens nam ik mijn roze onderhoofddoek en spelde een witte hoofddoek op. Deed mijn roze instappers aan en nam mijn tasje… let’s go. Weer ging ik tot de bushalte en deed my ritje tot thuis. Ik belde aan en mijn neef hafid deed open…
Hafid: ahlannnnn vas y rentre!!! (jalah kom binnen)
Rafika: ca va? T encore la? (alles goed? Ben je er nog?)
Hafid: oui on part demain incha Allah..(ja we vertrekken morgen incha Allah) zei hij met een van die mooie smiles van m
Rafika: aahhh je croyais que vous alliez rester encore plusieurs jours? (ik dacht dat jullie nog meerdere dagen gingen blijven)
Hafida: non je dois travaillé demain soir..(nee ik moet werken morgen avond)
Rafika:ewa manza 3atie? ( waar is tante)
Hafida: g sala ( in de woonkamer)
Ik liep verder met mijn neef achter me aan en klopte op de deur… mijn tante stond recht en gaf me een dikke knuffel… ze feliciteerde me honderduit met mijn huwelijk en excuseerde zich dat ze er niet was… ze had pijn aan haar voet die ze overlaats geopereerd had. Ma3lish zei ik er dan weer op. Ik was het lievelingsnichtje van mijn tante.. maar ik had haar niet graag, aangezien ze het vroeger moeilijk maakte voor me zus karima… ze kwam altijd tussenbeide haar zoon en haar schoondochter, mijn zus dus. Nu is ze veel verkalmerd…ik weet niet hoe mijn zus het geklaard heeft, maar ze respecteren elkaar volkomen. Ik meende ook verandering te zien in reduane ( haar man), hij was veel rustiger… . Ook had mijn tante mijn hand nog gevraagd voor hafid… aangezien we goed met elkaar overweg konden, dacht ze dat we stiekem verliefd waren en we het niet luidop durfden te verkondigen… nou, dat was ik tog allesinds niet.. noujah… in mijn puberjaren wel rond 12 jaar vond ik hem de mooiste jongen op aarde… maar dat ging veranderen, aangezien we elkaar niet veel meer zagen… . Nu zag ik hem alleen nog als een goeie vriend, een broer zeg maar. Ik nam de huistelefoon en belde riad op… zijn telefoon ging over, maar niemand nam op. Dus sprak ik een boodschap in dat hij me na het werk bij mijn ma kwam halen en we zo naar zijn ma gaan. Rond 18 u 30 belde hij aan. Aziz mijn kleine broertje deed open. Ik zat naast Hafid die me honderduit vertelde over een meisje die hij deze zomer leerde kennen in marokko. Ik moest telkens lachen… Riad kwam binnen
Riad: salam 3aleikoom…
Iedereen groette terug… Hij keek mij en hafid snel aan en dan weer weg…. Toen hij bij hafid kwam om te groetten stond die op en groette hem uitbundig… typisch hafid. Riad deed dan heel normaal…bijna hatelijk. Riad ging tegenover ons zitten en sprak met mijn tante, oom, moeder en vader. Hafid ging gewoon verder met zijn vertelling en begon weer over andere dingen te praten, die kapot grappig waren… allemaal flashen die hij tegenkwam op het werk. Ik lag er helemaal in een deuk…
Tante: die twee hebben het echt wel goed he… zei ze in chel7a
Moeder: ewa net als vroeger..
Tante: hahahahha wollahila
Ik kreeg een blos op mijn wangen en keek naar Riad die er ongemakkelijk bijzat en naar beneden keek.
Rafika: ow Riad…
Hij keek me aan… ik zag woede in zijn ogen, maar ik negeerde het
Rafika: dit is hafid… mijn neef die ik in het centrum zag…zei ik in het Nederlands zodat ze me niet begrepen
Riad: ow ok..
Verder keek hij de andere kant op… hij negeerde me?? Plots stond hij recht en keek me aan
Riad: ga je nog mee bij mij moeder?
Rafika: ja is goed…
Rafika: nee…
Riad: kom dichter naar me toe…
Ik deed wat hij vroeg…. Want zelf wou ik het ook wel. Hij sloeg zijn armen weer om me heen… ik voelde zijn lippen op mijn wang… zaligggg gevoel.
Riad: slaaplekker zina
Rafika: slaaplekker…
Ik voelde me gelukkig….verliefd….gewoon de bommmmm…ik vergat alles en viel in een diepe lekkere slaap..
Rafika:
De volgende dagen verliepen heel leuk. Riad en ik deden van alles. We gingen naar pretparken, ff naar Nederland… hij was zo lief voor me. In het pretpark was ik echt moe, dus ging hij me dragen…mijn liefde groeide in een weekje enorm voor hem… maar de woorden heeft nog geen 1 van ons twee gezegd “ik hou van je”. Kussen hadden we ook nog niet gedaan. Alleen maar omhelzen… of een kusje op mijn hoofd. De week erop begon hij weer met zijn werk. Hij werkte bij zijn vader in een winkel… had zelf wel gestudeerd voor projectleider, maar had nog nix gevonden. Ik verveelde me. Had echt helemaal nix te doen. Ik had het huis van op tot neer geboend. En zat nu te zappen voor de televisie…waar er ook maar nix was. De moeder van Riad is raar maar waar, nog geen 1 keertje langs gekomen, en ook ben ik nog geen 1keertje langs geweest. Gewoon geen tijd. Ik hoopte wel dat onze relatie zou verbeteren, want wist totaal niet wrm ze zo vijandig deed tegen me. Khadiga zagen we nog in het centrum, maar die deed alsof ze me niet kende, groette alleen riad uitbundig, mij gaf ze alleen een knikje… vroeg me af of riad dat door had? Had hij het door dat zijn moeder en zus me niet moesten hebben? Of deed hij alsof hij nix zag…alsof hij blind was. Ik durfde er niet over te beginnen. Want hij was wel een moederskindje… dat had ik gemerkt. Hij moest altijd s bellen of langsgaan bij zijn moeder. Mij vroeg hij nooit mee. Noujah zou tog niet mee willen. Ik kleedde me aan en deed mijn jas en schoenen aan… verveelde me kapot. Dus ga ik ff het stad in gaan. Riad vond het okay… hij verplichtte me nooit tot iets…als hij met iets niet akkoord ging, zei hij het me eerst gewoon… maar mocht zelf beslissen of ik ermee verder ging of niet. Ik liep de straat af naar de bushalte waar ik de bus nam tot in het centrum. Ik had 200 euro van Riad gekregen… voor als ik iets wou halen ffzo. Ik liep winkel in winkel uit… in de WE kocht ik een mooie pantalon met een wit effen colbert truitje. Ik liep de panos (broodjeszaak in belgie) binnen en kocht een appelflap.. net toen ik buiten ging botste ik op tegen een jongen die me enorm bekend voorkwam…
Hafid: olaaaaa regarde devant toi!! ( olaaa kijk voor je!!)
Hij keek me heel goed aan… en herkende me waarschijnlijk ook…
Hafid: Rafika???? C toi? ( ben jij het?)
Rafika: duhhhh ca va bien? ( alles goed?)
Hafid: ouiiii ca va hamdoulilah…
Het was Hafid mijn neef… de broer van mijn schoonbroer. Hij vertelde me dat mijn tante bij mijn moeder was… ik vroeg hem of karima mee was… maar blijkbaar niet. Ik kon vroeger heel goed met hem praten. Hij was ook een mooie jongen, leek op zijn broer…. Maar hij had dan een heel super leuk karakter… zeker niet streng… eerder losjes. Ik bleef wat bijpraten…hij vroeg me of we iets gingen gaan drinken… maar het was laat en ik moest naar huis. Ik nam afscheid van hem en liep snel naar de bushalte waar ik mijn bus nam naar huis.
Thuis aangekomen ging ik het eten klaar maken. Want het was al 18 uur en riad komt om 19 uur thuis. Ik maakte een lekkere tagine met kefta en verschillende groenten. Ik dekte de tafel want het was tegen 19 uur… ik ging wat tv kijken en dus tikte de klok verder… over 19 uur… ik bleef wachten tot 20 uur.. Nog altijd geen Riad… ik belde met de huistelefoon naar zijn mobiel nummer, maar die lag uit. Wat is er gaande met hem? Net toen ik aan tafel ging om te eten, want had honger, hoorde ik het slot in de deur… hij kwam stampvoetend binnen..
Rafika: eyyy waar was je zolang gebleven? Het eten staat klaar…
Hij liet me geen eens uit praten..
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG????
Kifach??
Riad:
een weekje weg met mijn schatje…wollah voelde me zo goed bij haar. een gevoel dat ik nooit bij niemand anders gevoeld heb. we gingen overal weg…saampjes. Ik besefte dat ik van haar ging houden. moest maar ff weg zijn en ik miste haar al enorm. de volgende week was het mijn werkweek. Mijn vader had me 1 weekje vrij gegeven. Ik ging ook wel interim in en uit, maar waloe… geen werk als projectleider. Ik schreef me overal in en liet het er daarbij neer. Incha Allah word ik wel gebeld. Ik bleef werken bij mijn pa tot 18 uur en ging dan nog ff snel boodschappen doen in Delhaize. erna reed ik langs bij mijn moeder. Miste haar wel. Ik had nog altijd de huissleutel dus ging ik gewoon binnen. Ik trof mijn zus khadiga aan in de woonkamer met mijn moeder tegenover haar. Ze zwegen snel vanzodra ik binnenkwam…
riad: salam 3aleikoom
Moeder: masalam ma waloe!!
Riad: wat is er? vroeg ik meteen geschrokken en bezorgd…
Moeder: wat er is? je vrouw maakt ons ten schande… dat is het
Riad: pfff 3owtanie mijn vrouw? wat heeft ze dit keer misdaan?
Moeder: Ik zei je nog dat ze een **** is
riad: wat???
ik zei er nix op… ging mijn stem niet verhogen… want het is mijn moeder. ze noemde mijn vrouw wel een ****. Maar het is mijn moeder. en ze had vast wel een reden…
Riad: wat is er a ma, vertel dan
Khadija: wel jou vrouw zit met venten buiten te praten… ik heb haar met mijn eigen ogen gezien. Ze stond in het centrum met een jongen te praten…ik denk dat het haar vriendje is ofzo.. want ze stond er dicht bij… en ik geloof zelf dat hij haar hand vast had…zei ze…
Mijn hart krimpte in…mijn hoofd sloeg op hol…mijn ogen spoten vuur…wat??? Rafika met een andere man? Ik was van kaart en nam plaats op de sedari… dit kan tog niet jarebie? Mijn lieve Rafika…moslima…mij bedriegen?
Riad: waar zag je haar dan
Khadija: in het centrum zeg ik je tog. Ik was er met Ilham… en wij twee zagen haar… je kan het haar vragen.
Ilham… ow die ilham… ik had er totaal niet meer aan gedacht...
ik stond recht en zei dat ik naar huis ging
Moeder: geef haar er maar goed van langs mijn zoon…
dat doe ik zeker… dacht ik. Ik stapte mijn auto in en reed rondjes…tenslotte ging naar huis… ik zag haar met een jongen voor mijn ogen…beeldde het me voor…en de woede wakkerde aan. Ik deed het slot in de deur en stapte boos het huis binnen… ik trof haar aan aan tafel… ze begon te praten over hoe ze bezorgt was over me.. blabla yeah right.. bedriegster!!!
Riad: WAAR WAS JE VANDAAG ??? vroeg ik haar woedend… ze stond geschrokken op en keek me bangelijk aan…
Rafika:
Ik had hem nog nooit zo meegemaakt… zijn gezicht deed me schrikken.
Rafika: hoezo?
Riad: vertel me verdomme!!!! waar was je!!! met wie was je in het centrum????!!!!
Rafika: ik ging er alleen…
Hij kwam naar me toe en nam me ruw beet bij mijn armen…
Riad: lieg niet Rafika!!!
ik kon onmogelijk mijn tranen binnenhouden… waarover had hij het?? ik was alleen gegaan…wrm deed hij zo?
Rafika: ik lieg niet!!! snik snik… ik ben alleen gegaan…
Riad: wie was die jongen dan??
die jongen??? over wat had hij het…. owww…. hafid… had hij me dan gezien? dacht ik?? wrm kwam hij niet naar me toe? wrm was hij in het centrum? hij moest tog werken bij zijn vader?
Rafika: Dat was mijn neef Hafid… snik snik…
Riad: jou neef??!! hebben jullie iets?? of hadden jullie iets samen?
Rafika: wat zeg je allemaal??
Riad: antwoord op mijn vragen!!! vroeg hij al schreeuwend
ik was enorm bang.. wie heeft hem dit allemaal wijs gemaakt?
Rafika: ik heb nix met niemand…snik snik… ik hem mijn neef gezien in het centrum en ik heb gewoon gegroet
Riad: wrm had je dan zijn hand vast en stond je dicht bij hem?
Rafika: wat??? dat heb ik niet gedaan… ik stond een meter bij hem vandaan… geloof me…
hij keek me woedend aan en zei helemaal nix… ik huilde als een gek.. tranen liepen over mijn wangen…wrm vroeg hij zo’n vragen? Ik hield van hem.. had helemaal niemand buiten hem.
Rafika: geloof me!!!
hij liet me al duwend los en liep weg naar boven…ik snikte, snakte bijna naar adem.. zo hart huilde ik. Wat had ik misdaan? wie heeft hem dit allemaal verteld? Hij had me niet gezien.. want ik had mijn neef niet eens aangeraakt… iemand moest dit hebben verteld.. en overdreven gemaakt. Zodat het leek alsof ik een relatie had, met een andere man… ik ging naar de woonkamer en zat in de zetel… mijn tranen waren ondertussen op… dus keek ik voor me uit… ik dacht na, wie zat hier achter??
Riad:
Ze deed eerst alsof ze niet wist waarover ik het had…ze was bang.. maar het kon me niet schelen. Als het waar was wat mij zus gezien had, dan is het voorbij. klaar. Ik was zo woedend dat het me niet kon schelen dat ze was aan het huilen. ik nam haar bij de armen en deed haar opzettelijk pijn, ramde haar door elkaar… het was haar neef…en ze stond een meter bij hem vandaan… nou mijn zus zei helemaal iets anders. ze beweerde het tegenovergestelde.. wie moest ik geloven? ze smeekte me haar te geloven.. ik liet haar los en ging naar boven… wist niet wat ik moest doen, wat of wie ik moest geloven. Ik bedaarde.. en had spijt… ze huilde zich kapot… als ik woedend ben, hou ik rekening met nix of niemand; kraak harten en soms gezichten. Meskeena… in plaats van dat ik haar eerst aan hoor.. nee… oh my god… zij beweert dat ze haar neef geen overdreven salam had gezegd, mijn zus beweert van wel…wie moet ik geloven? mij zus, of mijn vrouw? mijn familie… of mijn vrouw? wat een dilemma..
Rafika:
Hij bleef weg… de deur van de kamer had hij toegegooid. Ik ging languit op de zetel liggen en dacht aan de afgelopen ruzie… mijn ogen vulden zich weer op met tranen… ik begon weer zachtjes te snikken. Net toen het goed ging… net wanneer we van elkaar beginnen houden, gebeurt er iets die ons uit elkaar haalt. Ik vroeg me nog steeds af vanwaar hij het haalde. Waar is hij geweest na zijn werk… hij gaat normaal altijd bij zijn ma langs…een belletje ging rinkelen… zijn ma….zij had hem zo opgestoken. vroeg me af wrm ik het niet eerder doorhad. Ik hoorde de kamerdeur open gaan. en hoorde hem traagjes de trappen af komen. Ik lag in een bolletje in de zetel. met mijn gezicht gedraaid naar de leuning…ik hoorde hem dichter naar me toe komen en uiteindelijk ging hij naast me zitten…
Riad: Rafika…
ik zei nix… en begon weer hevig te huilen… hij had me echt gekwetst. Hij wreef over mijn rug…
Rafika: laat me met rust…
Riad: sorry schatje…
ach sorry… sorry komt altijd te laat riad.. dacht ik. Hij gelooft zijn moeder meteen… Zijn moeder zou moeten zeggen dat ze me achter een raam gezien had als een bimbo, dan zou hij dat waarschijnlijk ook geloven. Hij vertrouwd me niet… een relatie is tog gebaseerd op vertrouwen naast liefde?
Riad: rafika…kijk me aan aub…
hij deed me omdraaien en keek me aan… mijn gezicht zag knalrood als mijn ogen…mijn ogen puilden bijna uit… hij nam mijn gezicht in zijn handen…
Riad: schatje het spijt me… wollah… hij trok mijn hoofd naar zijn borstkas… ik bied geen weerstand nog ging ik hem niet terug omhelzen… liet me gewoon doen, net als een lappenpop.
riad: ik was boos… aub begrijp me. Ik hoorde iets anders… en zag je voor me ogen met een andere kerel… je bent van mij… rafika schatje… ik ben van je gaan houden, wollah… je doet mijn hart kloppen lieverd…aub vergeef me… ik kan niet zonder jou…
ik negeerde zijn woorden en trok me van zijn borstkas weg…
Rafika: van wie hoorde je iets? vroeg ik dit keer neutraal… niet snikkend niet nix
Riad: dat doet er niet toe…
Rafika: wel voor mij…van wie hoorde je dit verhaal?
Rafika: van wie hoorde je dit verhaal?
Ik zal het weten…
Rafika: is het je moeder?
Hij zweeg en keek de andere kant op…
Riad: aub hou gewoon op en laten we het vergeten…
Rafika: dat doe ik niet. Je hebt me hier van overspel beschuldigd jij als je moeder. Ik heb nix misdaan. Ik kan zelf bewijzen dat ik geen schuld tref. Mijn neef is bij ons thuis… bij mijn moeder. Dan gaan we daar heen… en vraag je het zelf maar.
Riad: dat hoeft niet
Rafika: ik vraag het je de laatste keer, heeft je moeder het jou verteld? En het hoeft wel, want je geloofde me niet toen ik eerst zei dat het niet waar was. Zeg me niet dat je van me houd. Want dat was ver van houden van. In plaats van dat je het me gewoon eerst vraagt… nee je beschuldigd me onmiddellijk.
Riad: pfff ja ik was thuis en khadija had je gezien…samen met een vriendin van haar. Dus vertelden ze me alles…
Rafika: en jij ging ze domweg geloven?
Riad: het spijt me, het is mijn familie Rafika, begrijp me dan tog…als jou moeder iets zou vertellen over me, zou je het tog ook onmiddellijk geloven?
Rafika: nee riad… ik zou het jou eerst gewoon vragen, en met dat ik je vertrouw, zou ik je wel geloven… ik ga slapen…je eten liggen op tafel
Riad: pfffff
Ik stond verder op en liep meteen naar boven. Ik kroop in bed en viel meteen in slaap…
Smorgens vroeg werd ik wakker… het bed was zoals gewoon… niemand had naast me geslapen… Riad dus niet. Ik liep de trappen af en vond de keuken netjes opgeruimd… zijn dekens waren opgeplooid en lagen op de zetel. Hij was blijkbaar gaan werken. Weer boende ik alles netjes;.. van boven tot onder. Ik had zin om weer ff naar het centrum te gaan. Maar deed het tog maar niet. Wou geen ruzie. Strax zal zijn zus me zogezegd zien liggen op 1 of ander jongen. Ik keek wat tv…en viel in slaap.. rond 17 uur ging de bel.. wielie heb ik zolang geslapen. Ik liep naar de deur en deed open…oh my god… wat deden zij hier?? De moeder en Zus van Riad stonden voor de deur.
Moeder v riad: salam 3aleikoom.. zei ze met een sneaky lach… blij met wat ze aangericht had
Rafika: wa3aleikoom salam
Ik deed de deur verder open.. en liet ze binnen. Ze gingen letterlijk inspecteren… de moeder keek in de hoeken of er geen stof was… wat dacht ze dan? Dat ik blind was ffzo? Dat ik niet zag wat ze deed. Ze liep de kamer verder binnen. En installeerde zich op de zetel. Ik ging tegenover haar en haar dochter zitten..
Moeder v riad: ben je net wakker ofzo?
Rafika: was in slaap gevallen op de zetel..
Ze keek me met een gezicht aan van ‘zal wel” wat dacht ze? Dat het de eerste keer is dat ik wakker ben sinds gisterennacht? Ik had nix te zeggen en stond dus op om koffie te zetten.
Moeder v riad: waar is mijn zoon…
Rafika: hij is nog op zijn werk.. hij komt zo thuis
Moeder v riad: ok…
Ik wist wel zeker dat ze wou komen inspecteren hoe het tussen ons was gelopen… of ik misschien geen blauwe plekken had ofzo.. een blauw oog… ik keek ff naar binnen in de salon en zag haar met haar handen strijken over de dressoir…zoekend naar stof…wielie het liefst van al belde ik shie maffia op om haar te ontvoeren. Ze stresseerde meeee!!!! Gelukkig had ik alles opgeruimd…dat ze dus nix vond. Echt een sneaky bitch… dat was ze. Zij en haar dochter… tfoei… wannebé jennifer lopez… echt… haar make up haar haren… net als jenni… khadija was wel een mooie meid… maar te westers.. ze leek eerder op een Belgische dan een Marokkaanse. En ze was een bitch.. ze had een rotkarakter. Haatte meisjes die hoofddoek droegen en zich richtten tot de islaam. Islam was ouderwets voor haar… of schijnheilig zijn. Ik zette alles op tafel…en ging de glazen vol gieten. Ik had er gebakjes bij gelegd. En reikte hun hun glazen toe.
Moeder v riad: moet je niet buiten zijn? .. in het centrum voorbeeld…
Rafika: had gisteren mijn inkopen gedaan, vandaag niet. Ik probeerde echt beleef te blijven…het koste me heel veel moeite.. want deze vrouw haalde mij letterlijk het bloed onder mijn nagels vandaan
Moeder v Riad: jou inkopen… ok… ze keek met een sneaky glimlach khadija aan… de er stond met een smile van hier tot ginder…
We hoorde de deur open gaan en Riad kwam binnen…
Riad: ahlan a ma… hier zit je dus…
Hij gaf zijn moeder een kus op het voorhoofd, en zijn zus een kus op de wang. Hij keek me aan… en ik glimlachte schijnheilig naar m… wou niet laten merken…dat we ruzie hadden. Hij kwam ook naar me toe en kuste me op mijn wang.. en ging daarna meteen naast me zitten…dicht bij me…zijn moeder keek volgens mij jaloers naar ons toe..
Rafika: ewa lieverd je hebt vast honger…
Riad: ja jewel…haffak een glaasje koffie…
Rafika: zeker… zei ik met een smile… gelukkig speelde hij het spelletje mee..
Ik reikte hem liefdevol zijn glas toe.. alsook de bord met gebakjes…
Moeder v riad: zeg me niet dat dit je avondeten zijn?
Rafika: nee hoor… ik ga zo iets klaar maken voor hem..
Riad: nee gek… rafika maakt zo nog iets klaar voor me…
De moeder keek me hatelijk aan…alsook khadija… ze stonden alletwee recht…
Khadija: ewa wij gaan er dan maar vandoor gaan
Gedaan met inspecteren dacht ik. Mission completed. Noujah… eigenlijk niet want volgens hun hadden wij nu geen ruzie. Ik liet hun de deur uit met een bigsmile.. ze reden weg en gooide dan de deur toe…
Rafika: TFOEIIIII
Ik liep boos de trappen op en liet Riad in de woonkamer…stagfieroelah l3adeem… had zelf salat vergeten door hun problemen shit… ik deed de woedoe en begon aan mijn gebed.. beed er extra.. om zo mijn spijt te betuigen voor het vergeten van mijn salaat. Ik liep de trappen af en trof riad in de keuken aan… druk bezig met het snijden van uitjes…wat doet hij nu weer??
Ik kwam beneden en trof Riad in de keuken aan… uitjes aan het snijden… wat doet hij nu weer? Dacht ik. Ik liep de keuken binnen en keek hem gewoon aan…
Rafika: wat doe je?
Riad: eten maken…
Rafika: safie ga maar ik doe wel verder
Riad: nee… doe ik zelf wel.
Rafika: suit yourself…
Ik liep de keuken uit en plofte neer in de zetel…Riad had de tafel al opgeruimd… nou de afwas dan… ik keerde terug naar de keuken en zag de glazen op de keukentafel. Ik zette alles in de goot en begon af te wassen. Riad was druk bezig met het koken van iets… dat allesinds heeeeeerlijk rook, zodat ik er zelf water in de mond van kreeg. Niemand zij geen woord…ik vond het wel lief van m dat hij niet toonde dat we ruzie hadden bij zijn ma en zus.. had hij het dan tog door? Zag hij het dan eindelijk dat ze me niet moesten hebben?
Riad: hoe komt het dat mijn moeder hier was en zus? Zei hij plots…
Rafika: jah… weet ik veel
Riad: is tog lief van hun… bezoekje brengen..
Rafika: wat jij lief noemt… fluisterde ik…
Riad: ik hoorde je wel..
Rafika: ewa leuk voor jou dan…
Ik begon boos te worden…weer was hij blind als een ezel en deed hij alsof er nix was…alsof ze doodgewoon een leuk bezoekje kwamen brengen. Tfoei, ze leken wel van de inspectiedienst… gatverrrr en zeker zijn moeder.
Riad: wrm accepteer je hun niet? Zei hij gedraaid naar me toe?
Rafika: hoezo? Ik accepteer hun niet of wat?
Riad: ja…
Rafika: het is omgekeerd, ach weet je… wollah ik heb hier geen zin in, okay? Wees blind, het gaat mij allang niet meer aan weet je. Tfoeiii 3la bashar
Ik draaide mij om en wou net de keuken uit lopen…
Riad: kom hierrrr… zei hij, hij nam mijn arm beet en trok me terug
Rafika: wat wil je? Zei ik met een verdrietig gezicht
Riad: ik wil dat je het gewoon bijlegt met hun…
Rafika: ik heb hun nix misdaan a3ibadelah!!! Zij doen mij dingen aan… ik niet!!! Wrm doe je alsof je neus bloed??? Wees oprecht verdomme!!
Riad: ewa bewijs het dan, kom mee met mij morgen avond.. dan gaan we bij hun langs… en doe je alsof er nix is…
Rafika: ok is goed… doen we dan… je zult zelf wel zien.
Ik liep de keuken uit… teleurgesteld…over mijn man… die scheel, blind noem maar op was. Maar ma3lish..; Allah kayn… ik liep naar boven en deed de woedoe en ging vervolgens bidden. Daarna deed ik my pyama aan, net toen ik in bed wou kruipen riep Hij me
Riad: RAFIKA!!
Rafika: ja?
Riad: kom eten!!
Ach mijn eetlust was allang weg.
Rafika: geen honger
Riad: het is lekker hoor
Rafika: geen honger riep ik weer
Ik kroop in bed en rustte mijn hoofd op het dikke zachte kussen, waarin mijn hoofd verzonk. Ik ga morgen middag langs bij mijn moeder.. klaar... mijn tante was er nog een paar dagen.. dus kon ik ff gaan groeten. Ik hoorde hem op de trappen komen en keek op… hij had een dienblad met hetgeen hij had gemaakt een fles cola, twee glazen en twee yoghurtjes.
Riad: als jij niet komt, komt het eten wel naar je toe
Hij plaatste zich naast me en reek me een vork…de lekkere geur drong weer in mijn neusgaten… lekkrrrr gewoon delicieus. Ik keek hem aan, hij keek me aan met een lieve glimlach…
Riad: ewa eet zina…
Ik begreep m gewoon niet meer. Eerst nam hij het op voor zijn ma, en zocht hij ruzie, dan komt hij slijmen.. en is hij enorm lief, dan weer asseholl achtig… ik nam de vork aan en prikte wat in het bord.. ik at wat kefta en roerei… met wat salade…dronk een beetje van my cola en zei dat ik genoeg had
Riad:
o weinig ofwat???Rafika: heb geen honger, dat zei ik je tog
Riad: ok ma3lish…
Hij at verder en nam vervolgens alles mee naar beneden. Hij kwam terug en ging de badkamer in op zich klaar te maken voor het slapengaan. Hij kwam weer terug in zijn lekker boven lichaam met een handdoek om zijn middel… oh my god… hij gaat zich hier tog niet blood omkleden??? Ja hoor… hij liet zijn handdoek zakken…ik deed mijn gezicht snel weer onder het deken… awielie awielie…ik had het gewoon gezien… ik had zijn geslachtsdeel gezien…ik was ff in shock..;
Rafika: Riad
Riad: ja lieverd..
Rafika: wil je voortaan aub in de badkamer omkleden
Riad: ach doe normaal je bent mijn vrouw…zei hij lachend
Hij keek me aan en begon kapot te lachen, aangezien ik vanonder het deken aan het praten was en niet durfde op te kijken.
Rafika: ach stik a junk
Hij ging nog harder lachen… ik hield mijn mond maar en probeerde in slaap te vallen…Hij kroop onder het deken en kwam dicht naar me toe…
Riad: schatje…
Rafika: hmm
Riad: ik wil er geen rush achter zetten… maar ik verlang naar je…
Oh my god… hij gaat tog niet beginnen over sex hebben?
Rafika: nu nog niet riad…ik ben er nog niet klaar voor
Riad: wanneer dan wel? Zei hij een beetje boos..
Rafika: wanneer ik dat wel bel.. zij ik boos terug
Hij ging verder van me vandaan en draaide zich om …met zijn rug naar me toe…dat deed ik ook. Als je hiervoor geen begrip hebt dan blash… ik probeerde in slaap te vallen, hetgeen me aardig lukte
Rafika:
In de ochtend was het weer routine werk. Riad was weer vertrokken en ik meende zelf een kus te voelen op mijn wang vanmorgen… ben alleen niet zeker of het realiteit was of gewoon een droom. Ik boende alles weer op en ging dan een lang lekker bad nemen… hoorde de beldeur beneden gaan, maar sorry, zit in de badkamer wie het ook is…ze moeten maar wachten of terug komen. Ik droogde mezelf af en deed mijn kleren aan. Deed een witte linnen broer met een roze linnen jurkje aan die tot mijn knieën kwam. Ik deed een wit vestje erop. Vervolgens nam ik mijn roze onderhoofddoek en spelde een witte hoofddoek op. Deed mijn roze instappers aan en nam mijn tasje… let’s go. Weer ging ik tot de bushalte en deed my ritje tot thuis. Ik belde aan en mijn neef hafid deed open…
Hafid: ahlannnnn vas y rentre!!! (jalah kom binnen)
Rafika: ca va? T encore la? (alles goed? Ben je er nog?)
Hafid: oui on part demain incha Allah..(ja we vertrekken morgen incha Allah) zei hij met een van die mooie smiles van m
Rafika: aahhh je croyais que vous alliez rester encore plusieurs jours? (ik dacht dat jullie nog meerdere dagen gingen blijven)
Hafida: non je dois travaillé demain soir..(nee ik moet werken morgen avond)
Rafika:ewa manza 3atie? ( waar is tante)
Hafida: g sala ( in de woonkamer)
Ik liep verder met mijn neef achter me aan en klopte op de deur… mijn tante stond recht en gaf me een dikke knuffel… ze feliciteerde me honderduit met mijn huwelijk en excuseerde zich dat ze er niet was… ze had pijn aan haar voet die ze overlaats geopereerd had. Ma3lish zei ik er dan weer op. Ik was het lievelingsnichtje van mijn tante.. maar ik had haar niet graag, aangezien ze het vroeger moeilijk maakte voor me zus karima… ze kwam altijd tussenbeide haar zoon en haar schoondochter, mijn zus dus. Nu is ze veel verkalmerd…ik weet niet hoe mijn zus het geklaard heeft, maar ze respecteren elkaar volkomen. Ik meende ook verandering te zien in reduane ( haar man), hij was veel rustiger… . Ook had mijn tante mijn hand nog gevraagd voor hafid… aangezien we goed met elkaar overweg konden, dacht ze dat we stiekem verliefd waren en we het niet luidop durfden te verkondigen… nou, dat was ik tog allesinds niet.. noujah… in mijn puberjaren wel rond 12 jaar vond ik hem de mooiste jongen op aarde… maar dat ging veranderen, aangezien we elkaar niet veel meer zagen… . Nu zag ik hem alleen nog als een goeie vriend, een broer zeg maar. Ik nam de huistelefoon en belde riad op… zijn telefoon ging over, maar niemand nam op. Dus sprak ik een boodschap in dat hij me na het werk bij mijn ma kwam halen en we zo naar zijn ma gaan. Rond 18 u 30 belde hij aan. Aziz mijn kleine broertje deed open. Ik zat naast Hafid die me honderduit vertelde over een meisje die hij deze zomer leerde kennen in marokko. Ik moest telkens lachen… Riad kwam binnen
Riad: salam 3aleikoom…
Iedereen groette terug… Hij keek mij en hafid snel aan en dan weer weg…. Toen hij bij hafid kwam om te groetten stond die op en groette hem uitbundig… typisch hafid. Riad deed dan heel normaal…bijna hatelijk. Riad ging tegenover ons zitten en sprak met mijn tante, oom, moeder en vader. Hafid ging gewoon verder met zijn vertelling en begon weer over andere dingen te praten, die kapot grappig waren… allemaal flashen die hij tegenkwam op het werk. Ik lag er helemaal in een deuk…
Tante: die twee hebben het echt wel goed he… zei ze in chel7a
Moeder: ewa net als vroeger..
Tante: hahahahha wollahila
Ik kreeg een blos op mijn wangen en keek naar Riad die er ongemakkelijk bijzat en naar beneden keek.
Rafika: ow Riad…
Hij keek me aan… ik zag woede in zijn ogen, maar ik negeerde het
Rafika: dit is hafid… mijn neef die ik in het centrum zag…zei ik in het Nederlands zodat ze me niet begrepen
Riad: ow ok..
Verder keek hij de andere kant op… hij negeerde me?? Plots stond hij recht en keek me aan
Riad: ga je nog mee bij mij moeder?
Rafika: ja is goed…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik stond recht en groette iedereen, mijn tante nam me weer extra vast en kuste me kapot. Mijn oom groette ik beleefd met de hand… en mijn neef ook…
Hafid: ewa pass chez nous une foix..( ewa kom es een x bij ons langs)
Rafika: incha Allah Hafid… je ferai encore (zal ik nog doen)
Hafid glimlachte vriendelijk naar riad, Riad glimlachte kort terug en liep voor me uit. Hij liep met stappen van bijna twee meter naar zijn auto en ik liep bijna achter m aan om hem bij te houden. Hij stapte in de auto en ik dan ook…tijdens de rit keek hij strak voor zich uit. Wat is er nu weer met hem…
Rafika: Riad…
Riad: WAT zei hij snakkend
Rafika: eet me niet op wil je…
Riad: dat moet jou hafidje nog doen zeker?
Rafika: hoezo? Zei ik
Riad: helemaal opgedost…check haar… hij keek me hatelijk aan
Rafika: wat heb ik misdaan?
Riad: dat weet je nooit he? Wat je mis doet? Wrm ben je eigenlijk met me getrouwd he? Wrm trouwde je niet met je neef? Je maakt je nooit zo op voor mij??
Ow… dit ging weer de jaloerse toer op… ik keek gekwetst voor me uit…het deed me pijn als hij tegen me begon te schreeuwen. Ik kon er niet tegen. Mijn hart werd weer zwaar en mijn ogen gingen prikken… pff ik kan,mag en zal niet huilen. Ik wil niet met rode ogen binnen komen bij zijn moeder. Ik hield mijn mond en liet hem gewoon kalmeren… ik keek naar buiten door het raam, zodat ik niet naar hem hoefde te kijken. We kwamen aan bij het huis waar ik mijn henna feest gaf, zijn ouders huis. Hij stapte voor uit en liep meteen door zonder ook maar op mij te wachten. Ik ademde diep in en uit en liep richting de deur. Een mooie audie was geparkeerd voor de deur naast de auto van Khadija… ow nee… daar was ze… ze deed de deur open voor riad en liet die dan op een kier voor mij. Ze3ma… toen ik aan de deur kwam duwde ik die open en liep ik binnen… niemand die me verwelkomde niemand nix. Ik liep de woonkamer binnen en zag als eerst de moeder die me bitchy aankeek…maar het ergste was de persoon naast haar… die ene h.oer van op het trouwfeest… die ene bitch die hem verleidde… terwijl hij naast me zat…was er ook. Ik groette iedereen met de hand, hij gaf iedereen een kus op de wang… jaaaaa iedereen, dus ook die h.oer… ik kreeg een hatelijk gevoel door me heen. Nam plaats op de bank waar niemand zat… en hij tussen zijn moeder en die h.oer….
Riad
In de ochtend stond ik op… ik rekte mezelf uit en keek naast me… ze lag lief te slapen… ik kon het niet laten en gaf haar een kusje op haar wang. Ik nam snel een douche en kleedde me aan, was laat… mijn pa slacht me anders en ik moest de winkel openen. Ik werkte hard door… er kwamen soms bepaalde meiden, die zogezegd iets niet wisten liggen, terwijl ze kwamen er bijna iedere dag.. jaja… goedkoop excuus echt waar. Ik kreeg er veel over de vloer… maar ben een getrouwde man. Heb mijn vrouw… ook al gaf ze mij mijn behoeften niet. Het komt nog… incha Allah. Ik deed lwoedoe in de privé ruimte en deed mijn gebed. Ja, ben overlaatst beginnen bidden. Heb een heel andere wending aangenomen sinds ik getrouwd ben met Rafika. Zag haar soms veel in de koran lezen. Zag haar bidden, en schaamde mezelf. Ik haar man, bid ni…terwijl, zij hield gebed na gebed bij. Mijn liefje…. Hou van haar… heb het haar overlaats gezegd tijdens een ruzie… maar denk dat het niet echt tot haar doordrong. Want ze reageerde er niet enorm op… eerder geloofde ze me niet. Ik wou geen ruzie met haar, en ook niet met mijn lieve moeder en zus. Ik begreep maar niet dat ze vond dat mijn moeder ruzie met haar zocht. Dat kan tog niet? Mijn moeder??? Een ruziemaker? Nee tog? Ze was altijd lief tegen me. Ook wel tegen andere mensen. Wrm dan niet tegen Rafika? Noujah, ze zei wel op het huwelijksfeest dat ze schijnheilig was enzo… maar ok, toen was ze gestressed. Ik nam mijn telefoon en zag dat ik een oproep had gemist…schoonfamilie… ik beluisterde het voicemail berichtje en het was van rafika die me vertelde langs te komen na werk… ze was bij haar moeder en vader langs gegaan. Nou ma3lish… anders zou ze helemaal gek worden alleen in dat kot. Ik reed na werk langs bij hun en Aziz deed open… ik wreef ff door zijn hoofdje… hij leek helemaal op Rafika… maar dan mannelijk en klein . Ik kwam verder en was echt geshockt door wat ik zag… een shock die een gevolg gaf aan een boos, woedend gevoel. Rafika zat bij haar neef neem ik aan, zo dicht… en dan helemaal lachen en doen… alsof ze bezig was met haar man of weet ik veel. Ik groette en haar neef stond recht een groette me uitbundig… rot op man… wat doe je zo dicht bij mijn vrouw… dacht ik. Ik ging tegenover hun zitten… ja , ik die haar man was, moest gewoon tegenover hun zitten, in plaats van dat die junk weg gaat bij haar en mij plaats heeft naast mijn vrouw… nee… hij bleef gewoon zitten. Ik begon een gesprek met mijn schoonouders en hun familie…maar was er niet helemaal bij … luisterde naar de conversatie van rafika en hafid…ze lagen helemaal in een deuk…
wollah het liefst van al versleepte ik hem nu weg en dumpte ik hem in een kanaal offzo. Rafika vertelde me dat dat haar neef was die ze zag in het centrum… owzo…. Khadija had waarschijnlijk gelijk… toen ze zei dat ze dicht bij elkaar stonden.. want nu leek het net alsof ze getrouwd waren. Ik zei dat we door gaan… kreeg er langsomaan genoeg van…ze groette iedereen beslama en die ottenkop moest weer ff blijven slijmen… junk van mijn voeten. Ik was woedend kapot boos… wollah stond op ontploffen. Ze zag er prachtig uit…. En dat voor hem zeker? Bij mij deed ze zelf haar pyama niet uit… ze droeg een lange pyama om bij me te slapen… en bij deze smeerlap ging ze ze3ma mooi combineren. Roze en wit…durfde te wedden dat ze het deed voor hem. Ik moest echt een tijdje nix van haar hebben. Klaar. Opsouten. Ik liep thuis binnen en deed eerst mijn schoenen af… Ik merkte op dat ook Ilham er was…. Ze was echt een schoonheid. Ik groette iedereen met een kus, alsook Ilham… ze drukteIlham: kom hier naast je ma zitten…
Ze schoof op en maakte plaats voor me…. Ik voelde haar dij tegen de mijne… ze had een strakke jeans broek aan en kort truitje.. haar zwarte stijle haren waren naar achter gebonden…. Haar ogen waren niet meer groen, maar blauw… owww kleurlenzen dus… het waren niet haar echte kleur ogen. Rafika ging plaats nemen aan de kant…
Rafika:
Ik zat er echt niet op mijn gemak.. schaamde me een beetje, want niemand moest me in deze kamer hebben. Dus wist ik niet wat gezegd. Plots begon zijn moeder, zoals verwacht.
Moeder: waar was je daarnet?
Rafika: hoezo?
Moeder: nou in de ochtend. Ik belde aan en niemand deed open…
Rafika: ik was waarschijnlijk in de douche…
Moeder: hoorde je me niet ofzo?
Rafika: nee… ik hoorde het niet. Loog ik…
Moeder: ahejana
En ze keek weer weg…. Richtte zich tot Ilham en haar zoon. Khadija keek me venijnig aan.. ik meende een sneaky glimlach te zien…Ilham bekeek me vuil aan. ze lachte met Riad en streek dan over zijn arm… of kletste op zijn been en zei “owww jij bent erggg hahahah” met haar hoeregelach. Ik voelde me echt afgezonderd…echt buitengesloten. Ze gaven me allemaal de rug. En gingen samen lachen en spreken. Ik keek naar beneden… en had echt een brok in mijn keel. Het ergste van al was, dat ook riad mij geen aandacht gaf. Hij kletste maar met hun mee, en bleef maar lachen met Ilham en elkaar betasten. Hij wou het me waarschijnlijk betaald zetten. Maar ik deed het daarnet niet expres..het was niet mijn bedoeling hem buiten te sluiten.. we keken hem aan, maar hij zei nooit nix. Bleef gewoon boos voor hem uitkijken. Ik verlangde om naar huis te gaan. Hield het hier niet meer langer uit. De moeder zette avondeten op tafel… maar ik had echt geen honger en zei het ook. Ze liet me gelukkig verder met rust. Ik bleef naar televisie kijken, terwijl zij luidkeels onder elkaar lachten. Ze spraken over dingen, wist echt niet over wie of wat. Mensen die zij allemaal kenden maar ik niet. Ik keek op en merkte dat Riad me aankeek… ik keek meteen weer naar beneden en speelde wat met mijn tenen…hij heeft mij echt gekwetst. En dan die kus?? Hij is getrouwd for god sake!!! Eindelijk kondigde riad aan dat hij naar huis gaat, want moet morgen vroeg op voor het werken. Ik stond recht en groette iedereen weer met de hand. Ilham deed alsof ik vuil ben en raakte als een seut dat ze was alleen mij vingers aan. ik deed mijn schoenen aan en liep door naar buiten. Wachtte aan de auto. Riad bleef naar mijn gedachten lang weg. Eindelijk kwam hij naar buiten en deed hij de auto open, we stapten in en reden weg. Ik wou echt nix van hem horen, weten. Ik haatte hem op dat moment, was echt teleurgesteld in hem. Ik besefte dat ik helemaal nix waard voor m ben. Voor die bitch, voor zijn moeder en zus, negeerde hij me. Die kwamen allemaal boven mij. Hij zweeg ook en zei ook helemaal nix. Ik deed echt enorme moeite om mijn tranen in te houden. Kennen jullie zo’n gevoel in het hart, zwaar…die je keel dichtsnoert, je kan niet praten, of anders begin je meteen te huilen. Nou dat had ik. We kwamen thuis aan en stapten uit. Riad had me overlaatst mijn sleutel gegeven, hij bleef lang weg in de auto, zodat ik zelf mijn eigen sleutel uithaalde, open deed en de deur toe gooide…. Stik buiten, dacht ik. Ik liep meteen door naar boven. Deed mijn pyama aan en kroop in bed
Riad:
Ik sprak over van alles en nog wat met mijn ma en ilham… ilham leek me ene leuke meid, ze lachte om al mijn grappen. Rafika zonderde zichzelf af. Eerst deed ik alsof ze niet bestond… maar geleidelijk aan, keek ik meer naar haar. Haar gezichtje keek somber naar de tv, of gewoon naar beneden. Had medelijden met haar. Ilham betaste me ook telkens aan, en ik denk dat rafika dat niet leuk vond. We keken elkaar heel ff aan maar zij keek meteen weg. Ze was boos volgens mij… maar dat deed zij mij ook aan daarnet. Ze lachtte maar met haar neef en liet mij stikken. Of praten met de ouwtjes, ipv van dat ze mij aandacht gaf. Mijn moeder zette het eten op tafel, maar Rafika had geen honger. Ze at echt nix. En ik vond zelf dat ze was afgevallen sinds ons huwelijksfeest. Uiteindelijk gingen we ervandoor… Rafika groette iedereen en liep door. Mijn moeder maakte haar uit voor alles en nog wat. Ik zei er nix op en liet haar maar praten. Toen ik een hand gaf aan Ilham stopte ze me iets toe. Ik deed alsof ik nix voelde en stak het papiertje weg in mijn zak. Ik deed mijn schoenen aan en ilham knipoogde naar me. Ik glimlachte en stapte naar buiten. Rafika stond bij de auto te wachten. Ik deed het slot open en we stapten in. In de auto wou ik een gesprek beginnen, maar deed het tog maar niet; Want ik keek haar af en toe aan… en ik durfde te zweren dat ze ging huilen of ik weet niet… haar gezicht stond echt op huilen in ieder geval. Ik wou haar ff strelen… maar hield mijn handen maar op het stuur. Thuis aangekomen stapte ze meteen uit. Ik taste in mijn zak en haalde het kaartje eruit
BEL ME!!
00495 12 34 56
Zo dom als ik was, haalde ik mijn telefoon uit en sloeg ik het nummer op. Ik keek nog snel naar de deur of rafika er niet meer stond en stapte daarna uit. Ik liep het huis binnen en hoorde helemaal nix.. ze was gaan slapen. Ik besloot beneden te slapen, dan kon ik meteen ff ilham opbellen.
Rafika:
Ik kroop in bed en liet mijn tranen de vrije loop gaan… zoals ik altijd vroeger deed. Krop alles op tot in mijn bed liet ik de sluizen open. Ik moet iets doen. Want zo kan het niet meer verder. Ik zag die vonk wel tussen hem en ilham… maar ik vertrouw riad… en ik was zeker dat hij niet vreemd zou gaan ffzo. Hij hield tog van me? Alleen niet genoeg. Want hij liet het telkens toe dat zijn familie mij kleineerde. Ik viel met betraande oogen en wangen in slaap. De volgende ochtend stond ik op. Ik had geen zin om te kuisen… was het kotsbeu. Ik nam een douche en kleedde me netjes aan. net toen ik de trappen afliep ging de bel. Ik liep naar de deur en deed open… mijn gezicht klaarde meteen op… leila en haar zoontje…
Leila: ahlan lieverd je komt nooit, dus besloot ik zelf te komen zei ze vriendelijk
Rafika: hahaha marhbabeek hbiba…
Leila: shokran is je man ook thuis?
Rafika: neeejj hij is gaan werken… je weet de zaken van zij pa..
Leila: oww okay is goed.. ik zal het ff zeggen aan nawfel…
Ze liep naar de auto en vertelde haar man dat riad er niet was… hij knikte en zwaaide nogmaals naar me… ik zwaaide terug.
Rafika: kom verder meid..
Leila stapte binnen en volgde me naar de living. Ze nam plaats en keek me aan… ik nam ook plaats
Rafika: ewa kidaira… lebas?
Leila: lebes rebie ieghaliek a zina
Die kleine soehayb was een enorm vrolijk ventje… ik keek hem met een glimlach aan en was meteen weg van m.
Rafika: mag ik hem ff vasthouden
Leila: zeker
Ze reikte me Soehayb die meteen begon te lachen…
Leila: eyyyy raarrr zeg!! Normaal gaat hij meteen huilen
Rafika: echttt hahaha eyyyy lieveling.. zei ik tegen m… hij was super lief echt een mooi gezichtje
We praatten over van alles en nog wat. Ze vertelde me dat haar schoonzus niet lang is bevallen van een dochtertje… ze werkte bij haar in haar zaak. Wist wel dat ze een dulle meid was die leila. Ik vertelde over hoe ik mijn diploma niet kon halen… door dit huwelijk… nou vertelde haar gewoon alles, want ze gaf me een vertrouwd gevoel. Ze luisterde aandachtig en met medelijden. Het enigste wat ik niet vertelde was de ruzies met riad en zijn familie.
Leila: nou wrm doe je dan geen examen commisie?
Rafika: wat houd dat in?
Leila: nou je krijgt boeken enzo… en je moet op jezelf studeren, dan krijg je een datum van het examen die je moet afleggen in Brussel.
Ik dacht na… en misschien zou ik dat wel doen?
Rafika: incha Allah… komt goed… want wil iets doen met my leven, ben het beu telkens thuis te zitten… tussen die vier muren.. kom echt gek
Leila: ewa ga ff buiten ofzo… je schoonfamilie ga daar langs
Rafika: ach…
Leila: hoezo?
Rafika: neej nix…
Leila: als je je hart wilt luchten…. Dan ga je gerust je gang… jou verhaal blijft bij me wollah.
Rafika: neej gewoon…
me te hard tegen haar toe….Uiteindelijk vertelde ik alles… ik moest het aan iemand kwijt, als ik het blijf opkroppen word ik gek. Ik vertelde met snotteren en snikken dat ze me niet moesten hebben. Leila omhelsde me meteen en siste me… het deed echt pijn. Ze vond al dat er iets mis was, want was enorm vermagerd vond zij. Noujah.. at helemaal nix das wel waar.
Leila: kijk lieverd, je mag gerust bij me langs komen wollah… en als je denkt over geen diploma halen ffzo, of als het je teveel is, dan kom je maar bij me werken… safie, in mijn zaak. Dan regel ik wel iets dat je telkens tot gent kunt komen
Rafika: neej neej.. dat weer niet. Shokran… gent is te ver… ik aprecieer het wollah leila…maar je kan moeilijk zelf altijd tot me komen, ik moet iets doen met me leven, moet mij diploma, rijbewijs halen. Onafhankelijk worden klaar.
Na een uurtje kondigde Leila haar vertrek. Nawfel kwam haar halen. Ik omhelsde Souhayb enorm zodat hij zelf niet meer bij leila terug wou…lieve schat… ze vertrok en ik bleef weer helemaal alleen achter… ik maakte iets te eten voor riad…en liep daarna naar boven… ik kroop in bed en ging denken…ik moest dit allemaal doen, moest mijn diploma halen… werk vinden…ik viel in slaap…en dat weer tot de volgende morgen…
Riad:
Ik belde Ilham op… en we bleven uren aan de telefoon hangen.. ze had een enorme sexy stem in de avond. Ik besefte echt niet waar ik mee bezig was toen… ik bedroog mijn vrouw klaar. De volgende ochtend ging ik meteen werken. Na werk sprak ik af met Ilham in een park… we spraken weer af voor morgen.. zelfde uur. Ik kwam rond 21 uur thuis.. raar dat Rafika me niet had gebeld… wielie waar was ik mee bezig… ik stond er niet 100 procent bij stil… deed gewoon mijn ding. Ik merkte weer eten voor me…wajaw, wat is ze lief. We hadden ruzie, en nog zorgde ze voor me. Ik ging eten en ging naar boven… ik liep de kamer binnen en trof haar al slapend aan…waylie zo lief… ze had puur natuur een prachtig gezicht… geen zonnebank, geen fake kleurlenzen… het was gewoon puur natuur.. puur Rafika… ik wou dolgraag die volle lippen van haar kussen.. maar durfde niet. Ik nam een douche en deed mijn pyama aan. ging weer beneden slapen, want ilham zou me weer bellen. Zo ging het dag in dag uit. Ik had al een hele week geen contact met Rafika. Ze liet mij met rust en ik haar. Zaterdag… sprak ik af met Ilham in een hotel in gent…en ja… ik kreeg mijn lust van haar… we deden het wel 6 maal. Ik stond er totaal niet bij stil wat ik Rafika aan deed. Zij was het brave huisvrouwtje, die telkens op haar man wachtte en eten klaar maakte… zaterdag zou onze dag zijn…en in plaats daarvan ging ik vreemd met een ****. ZE was zelf geen maagd meer. Toen ze naar het toilet ging, liep ze schaamteloos naakt naar de badkamer. Rafika durfde zelf gewoon niet in korte kleren bij me slapen… kijk wat deze **** hier deed. Ik ging meer en meer schuldgevoel krijgen, dus stond ik uiteindelijk op en kleedde me aan… wat doe ik jarebie… wrm heb je sheitan toegelaten mij te misleiden? Toen ze terug kwam keek ze me vreemd aan
Ilham: waar ga je heen schat?
Riad: ik ga naar huis… dit is allemaal een misverstand…
Ilham: misverstand? Zei ze op een lachende manier hahahahahha…. Kom hier joch… dan geef ik je nog veel meer
Riad: klaar… zei ik.. stop… duwde haar van me weg en nam mijn jas… ik wil je nooit meer spreken nog zien ilham… ok…en ik liep weg liet haar achter
Ilham: IK ZET JE HET NOG BETAALD RIAD!!!NIEMAND DUMPT ME!!!!JE HEBT ME GEBRUIKT KLOOTZAK
Rafika:
De volgende dagen zag ik Riad amper… het zal kort afgelopen zijn tussen ons. Want we dreven echt uit elkaar. Ik versleet mijn dagen thuis… miste mijn oud leventje tot en met. Het leventje die ik altijd vervloekte… nou het was allesinds beter dan waar ik nu in zat. Was altijd alleen thuis. Huilde me kapot. Ik begon er meer en meer over te denken om aan die examen comisie mee te doen… ik moest onafhankelijk worden. Was net een invalide… zelf geld had ik niet. Riad liet altijd geld op de dressoir. Als het hem niet was, had ik geen roste cent. Eindelijk naderde het weekend… ik was blij. Hopelijk zouden we het bijleggen… en er iets van maken. Ik kon het zeggen aan riad dat ik wou verder studeren. Iets van mijn leven maken. Maar stond zaterdag op en hij was er niet meer. Hij was niet beneden nog boven. En werken moest hij ook niet doen tijdens het week end. Ik vond het vreemd… noujah hij was waarschijnlijk weer bij zijn moeder. Ik nam de huistelefoon en belde hem op.. maar kreeg zijn voicemail. Dit was echt niet normaal. Ik besloot kleren te wassen. Ik ruimde alle broeken van Riad op en brach die naar de machine… ik keek eerst of er geen papieren inzaten of geld. Vond briefjes van 20 en een papiertje… ik deed het open…en zag Ilham 0495 12 34 56… mijn hart klopte honderd per uur… ik panikeerde… mijn ogen gingen zich opvullen met tranen en liepen over mijn wang;.. ik maakte mezelf plaats op de zetel… daarom gaf hij me geen aandacht… ik ging van alles denken… echt waar…. Gewoon alles… maar plots… nee.. riad zou dat niet doen met me… hij is me trouw…. Doet hij niet. Ik nam het papiertje en stopte het ver weg… onvindbaar.
Riad:
Ik kon niet naar huis… ik schaamde me rot. Het was echt alsof ik dagen zat was en ik totaal niet wist wat ik deed. Ik kon niet naar huis… ik belde Rafika op…en schraapte mijn keel…
Rafika: haloo met rafika
Riad: hallo lieverd
Rafika:….
Riad: ben je er nog?
Rafika: ja
Riad: ik kan niet komen, ik blijf slapen bij mijn moeder, ze hebben hier hulp nodig om kasten te zetten waga…
Rafika: … euhm… ok doe maar…spreek je
Riad: ok ….
Ze had neergelegd… had ze iets door? Ze deed heel bot… ik reed naar mijn moeder. En bleef daar slapen.
Rafika:
Hij belde dat hij bij zijn moeder wou slapen… weer kreeg ik allerlei gedachten door me geen… wat als hij bleef slapen bij Ilham??? A3adobilah inmien sheitan rachiem.. neej.. doet hij me niet aan. ik ging salat doen…. Ging dan slapen…. Wou mijn gedachten los laten die me gek maakten
Rafika:
De volgende dag werd ik vroeg wakker door de bel die beneden maar bleef rinkelen. Ik dacht eerst dat het de telefoon was maar nee het was de deur. Mijn hart stond bijna stil bij het zien van de persoon, het was ilham…wielie wat moest zij van me? Het blaadje kwam boven… ze kwam waarschijnlijk ongegeneerd om Riad vragen
Rafika: wat moet je? Zei ik woedend
Ilham: ik wil met je praten…
Rafika: ewa spreek…
Ilham: mag k niet binnen?
Rafika: rot op… ok.. spreek of rot op!!
Ilham: ajhaj rustig meisje rustig…
Rafika: wat wil je van mijn man? Wrm gaf je jou nummer?
Ilham: hahahahhaha
Rafika: wat zit je te lachen gek wijf
Ze zei helemaal nix en haalde haar telefoon uit. Zo’n nieuw ding, met fototoestel.
Ilham: ik zal je eens tonen, wat je lieve man allemaal doet wanneer hij van huis is…
Ik wou niet kijken, het was alsof ik aanvoelde dat het slecht zal aflopen met me…ik wou niet kijken maar kon niet anders dan horen… ik hoorde haar kreunen en nog een mannenstem… “jaaa ga door” en dat was riad s stem… ik nam de telefoon uit haar handen en fixeerde me op de beelden…het was gewoon ziekelijk wat ik zag. Gewoon discusting, walgelijkk!!! Die vuile smerige klootzak… ik gooide haar telefoon op de grond.
Rafika: rot op!!!! Rot op vuile ****!!! Rot opppp!!! Zei ik al huilend
Ze zag hoe ik hysterisch werd, dus ging ze snel in haar auto en reed ze weg.. ik gooide de deur toe en liep al huilend naar de woonkamer!!! Wold lehram!!! Hij liet me geloven dat hij van me hield, om me gaf!!! De smerige klootzak!!! Omdat ik het hem niet gaf, ging hij buiten zoeken!! ik gooide alles stuk… alles dat voor ons was gooide ik stuk… ik gooide vasen stuk… smeet kussen doorheen het huis…uiteindelijk zakte ik door mijn knieën op de grond en trok aan me haren..
Rafika: wrrmmmmm!!!!! Riad warommm!!!! Schreeuwde ik!!!
Ik voelde mijn hart zwaarder worden en het begon pijn te doen…. Vervolgens zag ik helemaal zwart voor mijn ogen… en wist ik nix meer….Riad:
Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Wielie wielie waar was mijn verstand? De volgende ochtend werd ik wakker, ik bleef niet meer ontbijten en besloot naar huis te gaan. Ik kon haar niet blijven ontwijken. Ik stapte mijn auto af en reed in kleine stappen naar de deur toe… ik voelde me echt slecht… ik weet niet… het was alsof het heel slecht ging aflopen als ik over die drempel van de deur zou gaan. Ik deed de deur open en riep haar naam…RAFIKA! Maar geen gehoor… ging eerst tot boven, en vond het bed leeg, ging weer naar beneden en liep de woonkamer binnen…. Het was alsof adem me werd ontnomen… het was gewoon erg om te zien. alles lag overhoop alsof er was ingebroken. Dat ging ook als eerste door mijn hoofd… maar het ergste was, toen ik rafika haar benen zag net achter de zetel… ik snelde naar haar toe en vond haar languit op de grond…ik panikeerde enorm…dacht dat ik ze kwijt was, dacht dat ze dood was… maar ze ademde nog…Ik kletste op haar gezicht en riep haar…. Rafikaaaa!! Maar nix hielp… ik besloot een ajuintje te nemen en haar te laten ruiken dat deden ze in marokko toen mijn tante telkens van haar stokje viel. Na een paar seconden kniperde ze met haar ogen… ze keek me eerst een tijdje aan en begon plots hard te huilen en schreeuwen…
Rafika: KLOOOTZAKKK!!! Ik haat jeeee!!! Rot op ik haat jeeee
Ze sloeg me… ik kreeg het nooit zo bang…
Riad: rafika hou op… wat is err!!!
Rafika: ilham vuile klootzak is hier geweest!!! Ik haat jeee!! Wat heb ik je misdaan riad!!! Ik zorgde tog goed voor je!! Deed je tog nix verkeerd?? Ik haat jee!!
Rafika:
Ik rook een scherpe geur.. en keek opende mijn ogen… wat deed ik hier… riad keek me bang aan… alles kwam terug… Ilham…. Die vuile h.oer
Ik maakte hem uit… ik haatte hem, weer schreeuwde en huilde ik…. Wrm ik jarebie wrm ik… Riad keek me heel geschrokken aan… hij liet me maar slaan…hij was in fout… ik zag het in zijn gezicht, want hij deed er gewoon nix tegen.
Rafika: heb je me bedrogen ja of nee
Hij keek naar de grond…
Hafid: ewa pass chez nous une foix..( ewa kom es een x bij ons langs)
Rafika: incha Allah Hafid… je ferai encore (zal ik nog doen)
Hafid glimlachte vriendelijk naar riad, Riad glimlachte kort terug en liep voor me uit. Hij liep met stappen van bijna twee meter naar zijn auto en ik liep bijna achter m aan om hem bij te houden. Hij stapte in de auto en ik dan ook…tijdens de rit keek hij strak voor zich uit. Wat is er nu weer met hem…
Rafika: Riad…
Riad: WAT zei hij snakkend
Rafika: eet me niet op wil je…
Riad: dat moet jou hafidje nog doen zeker?
Rafika: hoezo? Zei ik
Riad: helemaal opgedost…check haar… hij keek me hatelijk aan
Rafika: wat heb ik misdaan?
Riad: dat weet je nooit he? Wat je mis doet? Wrm ben je eigenlijk met me getrouwd he? Wrm trouwde je niet met je neef? Je maakt je nooit zo op voor mij??
Ow… dit ging weer de jaloerse toer op… ik keek gekwetst voor me uit…het deed me pijn als hij tegen me begon te schreeuwen. Ik kon er niet tegen. Mijn hart werd weer zwaar en mijn ogen gingen prikken… pff ik kan,mag en zal niet huilen. Ik wil niet met rode ogen binnen komen bij zijn moeder. Ik hield mijn mond en liet hem gewoon kalmeren… ik keek naar buiten door het raam, zodat ik niet naar hem hoefde te kijken. We kwamen aan bij het huis waar ik mijn henna feest gaf, zijn ouders huis. Hij stapte voor uit en liep meteen door zonder ook maar op mij te wachten. Ik ademde diep in en uit en liep richting de deur. Een mooie audie was geparkeerd voor de deur naast de auto van Khadija… ow nee… daar was ze… ze deed de deur open voor riad en liet die dan op een kier voor mij. Ze3ma… toen ik aan de deur kwam duwde ik die open en liep ik binnen… niemand die me verwelkomde niemand nix. Ik liep de woonkamer binnen en zag als eerst de moeder die me bitchy aankeek…maar het ergste was de persoon naast haar… die ene h.oer van op het trouwfeest… die ene bitch die hem verleidde… terwijl hij naast me zat…was er ook. Ik groette iedereen met de hand, hij gaf iedereen een kus op de wang… jaaaaa iedereen, dus ook die h.oer… ik kreeg een hatelijk gevoel door me heen. Nam plaats op de bank waar niemand zat… en hij tussen zijn moeder en die h.oer….
Riad
In de ochtend stond ik op… ik rekte mezelf uit en keek naast me… ze lag lief te slapen… ik kon het niet laten en gaf haar een kusje op haar wang. Ik nam snel een douche en kleedde me aan, was laat… mijn pa slacht me anders en ik moest de winkel openen. Ik werkte hard door… er kwamen soms bepaalde meiden, die zogezegd iets niet wisten liggen, terwijl ze kwamen er bijna iedere dag.. jaja… goedkoop excuus echt waar. Ik kreeg er veel over de vloer… maar ben een getrouwde man. Heb mijn vrouw… ook al gaf ze mij mijn behoeften niet. Het komt nog… incha Allah. Ik deed lwoedoe in de privé ruimte en deed mijn gebed. Ja, ben overlaatst beginnen bidden. Heb een heel andere wending aangenomen sinds ik getrouwd ben met Rafika. Zag haar soms veel in de koran lezen. Zag haar bidden, en schaamde mezelf. Ik haar man, bid ni…terwijl, zij hield gebed na gebed bij. Mijn liefje…. Hou van haar… heb het haar overlaats gezegd tijdens een ruzie… maar denk dat het niet echt tot haar doordrong. Want ze reageerde er niet enorm op… eerder geloofde ze me niet. Ik wou geen ruzie met haar, en ook niet met mijn lieve moeder en zus. Ik begreep maar niet dat ze vond dat mijn moeder ruzie met haar zocht. Dat kan tog niet? Mijn moeder??? Een ruziemaker? Nee tog? Ze was altijd lief tegen me. Ook wel tegen andere mensen. Wrm dan niet tegen Rafika? Noujah, ze zei wel op het huwelijksfeest dat ze schijnheilig was enzo… maar ok, toen was ze gestressed. Ik nam mijn telefoon en zag dat ik een oproep had gemist…schoonfamilie… ik beluisterde het voicemail berichtje en het was van rafika die me vertelde langs te komen na werk… ze was bij haar moeder en vader langs gegaan. Nou ma3lish… anders zou ze helemaal gek worden alleen in dat kot. Ik reed na werk langs bij hun en Aziz deed open… ik wreef ff door zijn hoofdje… hij leek helemaal op Rafika… maar dan mannelijk en klein . Ik kwam verder en was echt geshockt door wat ik zag… een shock die een gevolg gaf aan een boos, woedend gevoel. Rafika zat bij haar neef neem ik aan, zo dicht… en dan helemaal lachen en doen… alsof ze bezig was met haar man of weet ik veel. Ik groette en haar neef stond recht een groette me uitbundig… rot op man… wat doe je zo dicht bij mijn vrouw… dacht ik. Ik ging tegenover hun zitten… ja , ik die haar man was, moest gewoon tegenover hun zitten, in plaats van dat die junk weg gaat bij haar en mij plaats heeft naast mijn vrouw… nee… hij bleef gewoon zitten. Ik begon een gesprek met mijn schoonouders en hun familie…maar was er niet helemaal bij … luisterde naar de conversatie van rafika en hafid…ze lagen helemaal in een deuk…
wollah het liefst van al versleepte ik hem nu weg en dumpte ik hem in een kanaal offzo. Rafika vertelde me dat dat haar neef was die ze zag in het centrum… owzo…. Khadija had waarschijnlijk gelijk… toen ze zei dat ze dicht bij elkaar stonden.. want nu leek het net alsof ze getrouwd waren. Ik zei dat we door gaan… kreeg er langsomaan genoeg van…ze groette iedereen beslama en die ottenkop moest weer ff blijven slijmen… junk van mijn voeten. Ik was woedend kapot boos… wollah stond op ontploffen. Ze zag er prachtig uit…. En dat voor hem zeker? Bij mij deed ze zelf haar pyama niet uit… ze droeg een lange pyama om bij me te slapen… en bij deze smeerlap ging ze ze3ma mooi combineren. Roze en wit…durfde te wedden dat ze het deed voor hem. Ik moest echt een tijdje nix van haar hebben. Klaar. Opsouten. Ik liep thuis binnen en deed eerst mijn schoenen af… Ik merkte op dat ook Ilham er was…. Ze was echt een schoonheid. Ik groette iedereen met een kus, alsook Ilham… ze drukteIlham: kom hier naast je ma zitten…
Ze schoof op en maakte plaats voor me…. Ik voelde haar dij tegen de mijne… ze had een strakke jeans broek aan en kort truitje.. haar zwarte stijle haren waren naar achter gebonden…. Haar ogen waren niet meer groen, maar blauw… owww kleurlenzen dus… het waren niet haar echte kleur ogen. Rafika ging plaats nemen aan de kant…
Rafika:
Ik zat er echt niet op mijn gemak.. schaamde me een beetje, want niemand moest me in deze kamer hebben. Dus wist ik niet wat gezegd. Plots begon zijn moeder, zoals verwacht.
Moeder: waar was je daarnet?
Rafika: hoezo?
Moeder: nou in de ochtend. Ik belde aan en niemand deed open…
Rafika: ik was waarschijnlijk in de douche…
Moeder: hoorde je me niet ofzo?
Rafika: nee… ik hoorde het niet. Loog ik…
Moeder: ahejana
En ze keek weer weg…. Richtte zich tot Ilham en haar zoon. Khadija keek me venijnig aan.. ik meende een sneaky glimlach te zien…Ilham bekeek me vuil aan. ze lachte met Riad en streek dan over zijn arm… of kletste op zijn been en zei “owww jij bent erggg hahahah” met haar hoeregelach. Ik voelde me echt afgezonderd…echt buitengesloten. Ze gaven me allemaal de rug. En gingen samen lachen en spreken. Ik keek naar beneden… en had echt een brok in mijn keel. Het ergste van al was, dat ook riad mij geen aandacht gaf. Hij kletste maar met hun mee, en bleef maar lachen met Ilham en elkaar betasten. Hij wou het me waarschijnlijk betaald zetten. Maar ik deed het daarnet niet expres..het was niet mijn bedoeling hem buiten te sluiten.. we keken hem aan, maar hij zei nooit nix. Bleef gewoon boos voor hem uitkijken. Ik verlangde om naar huis te gaan. Hield het hier niet meer langer uit. De moeder zette avondeten op tafel… maar ik had echt geen honger en zei het ook. Ze liet me gelukkig verder met rust. Ik bleef naar televisie kijken, terwijl zij luidkeels onder elkaar lachten. Ze spraken over dingen, wist echt niet over wie of wat. Mensen die zij allemaal kenden maar ik niet. Ik keek op en merkte dat Riad me aankeek… ik keek meteen weer naar beneden en speelde wat met mijn tenen…hij heeft mij echt gekwetst. En dan die kus?? Hij is getrouwd for god sake!!! Eindelijk kondigde riad aan dat hij naar huis gaat, want moet morgen vroeg op voor het werken. Ik stond recht en groette iedereen weer met de hand. Ilham deed alsof ik vuil ben en raakte als een seut dat ze was alleen mij vingers aan. ik deed mijn schoenen aan en liep door naar buiten. Wachtte aan de auto. Riad bleef naar mijn gedachten lang weg. Eindelijk kwam hij naar buiten en deed hij de auto open, we stapten in en reden weg. Ik wou echt nix van hem horen, weten. Ik haatte hem op dat moment, was echt teleurgesteld in hem. Ik besefte dat ik helemaal nix waard voor m ben. Voor die bitch, voor zijn moeder en zus, negeerde hij me. Die kwamen allemaal boven mij. Hij zweeg ook en zei ook helemaal nix. Ik deed echt enorme moeite om mijn tranen in te houden. Kennen jullie zo’n gevoel in het hart, zwaar…die je keel dichtsnoert, je kan niet praten, of anders begin je meteen te huilen. Nou dat had ik. We kwamen thuis aan en stapten uit. Riad had me overlaatst mijn sleutel gegeven, hij bleef lang weg in de auto, zodat ik zelf mijn eigen sleutel uithaalde, open deed en de deur toe gooide…. Stik buiten, dacht ik. Ik liep meteen door naar boven. Deed mijn pyama aan en kroop in bed
Riad:
Ik sprak over van alles en nog wat met mijn ma en ilham… ilham leek me ene leuke meid, ze lachte om al mijn grappen. Rafika zonderde zichzelf af. Eerst deed ik alsof ze niet bestond… maar geleidelijk aan, keek ik meer naar haar. Haar gezichtje keek somber naar de tv, of gewoon naar beneden. Had medelijden met haar. Ilham betaste me ook telkens aan, en ik denk dat rafika dat niet leuk vond. We keken elkaar heel ff aan maar zij keek meteen weg. Ze was boos volgens mij… maar dat deed zij mij ook aan daarnet. Ze lachtte maar met haar neef en liet mij stikken. Of praten met de ouwtjes, ipv van dat ze mij aandacht gaf. Mijn moeder zette het eten op tafel, maar Rafika had geen honger. Ze at echt nix. En ik vond zelf dat ze was afgevallen sinds ons huwelijksfeest. Uiteindelijk gingen we ervandoor… Rafika groette iedereen en liep door. Mijn moeder maakte haar uit voor alles en nog wat. Ik zei er nix op en liet haar maar praten. Toen ik een hand gaf aan Ilham stopte ze me iets toe. Ik deed alsof ik nix voelde en stak het papiertje weg in mijn zak. Ik deed mijn schoenen aan en ilham knipoogde naar me. Ik glimlachte en stapte naar buiten. Rafika stond bij de auto te wachten. Ik deed het slot open en we stapten in. In de auto wou ik een gesprek beginnen, maar deed het tog maar niet; Want ik keek haar af en toe aan… en ik durfde te zweren dat ze ging huilen of ik weet niet… haar gezicht stond echt op huilen in ieder geval. Ik wou haar ff strelen… maar hield mijn handen maar op het stuur. Thuis aangekomen stapte ze meteen uit. Ik taste in mijn zak en haalde het kaartje eruit
BEL ME!!
00495 12 34 56
Zo dom als ik was, haalde ik mijn telefoon uit en sloeg ik het nummer op. Ik keek nog snel naar de deur of rafika er niet meer stond en stapte daarna uit. Ik liep het huis binnen en hoorde helemaal nix.. ze was gaan slapen. Ik besloot beneden te slapen, dan kon ik meteen ff ilham opbellen.
Rafika:
Ik kroop in bed en liet mijn tranen de vrije loop gaan… zoals ik altijd vroeger deed. Krop alles op tot in mijn bed liet ik de sluizen open. Ik moet iets doen. Want zo kan het niet meer verder. Ik zag die vonk wel tussen hem en ilham… maar ik vertrouw riad… en ik was zeker dat hij niet vreemd zou gaan ffzo. Hij hield tog van me? Alleen niet genoeg. Want hij liet het telkens toe dat zijn familie mij kleineerde. Ik viel met betraande oogen en wangen in slaap. De volgende ochtend stond ik op. Ik had geen zin om te kuisen… was het kotsbeu. Ik nam een douche en kleedde me netjes aan. net toen ik de trappen afliep ging de bel. Ik liep naar de deur en deed open… mijn gezicht klaarde meteen op… leila en haar zoontje…
Leila: ahlan lieverd je komt nooit, dus besloot ik zelf te komen zei ze vriendelijk
Rafika: hahaha marhbabeek hbiba…
Leila: shokran is je man ook thuis?
Rafika: neeejj hij is gaan werken… je weet de zaken van zij pa..
Leila: oww okay is goed.. ik zal het ff zeggen aan nawfel…
Ze liep naar de auto en vertelde haar man dat riad er niet was… hij knikte en zwaaide nogmaals naar me… ik zwaaide terug.
Rafika: kom verder meid..
Leila stapte binnen en volgde me naar de living. Ze nam plaats en keek me aan… ik nam ook plaats
Rafika: ewa kidaira… lebas?
Leila: lebes rebie ieghaliek a zina
Die kleine soehayb was een enorm vrolijk ventje… ik keek hem met een glimlach aan en was meteen weg van m.
Rafika: mag ik hem ff vasthouden
Leila: zeker
Ze reikte me Soehayb die meteen begon te lachen…
Leila: eyyyy raarrr zeg!! Normaal gaat hij meteen huilen
Rafika: echttt hahaha eyyyy lieveling.. zei ik tegen m… hij was super lief echt een mooi gezichtje
We praatten over van alles en nog wat. Ze vertelde me dat haar schoonzus niet lang is bevallen van een dochtertje… ze werkte bij haar in haar zaak. Wist wel dat ze een dulle meid was die leila. Ik vertelde over hoe ik mijn diploma niet kon halen… door dit huwelijk… nou vertelde haar gewoon alles, want ze gaf me een vertrouwd gevoel. Ze luisterde aandachtig en met medelijden. Het enigste wat ik niet vertelde was de ruzies met riad en zijn familie.
Leila: nou wrm doe je dan geen examen commisie?
Rafika: wat houd dat in?
Leila: nou je krijgt boeken enzo… en je moet op jezelf studeren, dan krijg je een datum van het examen die je moet afleggen in Brussel.
Ik dacht na… en misschien zou ik dat wel doen?
Rafika: incha Allah… komt goed… want wil iets doen met my leven, ben het beu telkens thuis te zitten… tussen die vier muren.. kom echt gek
Leila: ewa ga ff buiten ofzo… je schoonfamilie ga daar langs
Rafika: ach…
Leila: hoezo?
Rafika: neej nix…
Leila: als je je hart wilt luchten…. Dan ga je gerust je gang… jou verhaal blijft bij me wollah.
Rafika: neej gewoon…
me te hard tegen haar toe….Uiteindelijk vertelde ik alles… ik moest het aan iemand kwijt, als ik het blijf opkroppen word ik gek. Ik vertelde met snotteren en snikken dat ze me niet moesten hebben. Leila omhelsde me meteen en siste me… het deed echt pijn. Ze vond al dat er iets mis was, want was enorm vermagerd vond zij. Noujah.. at helemaal nix das wel waar.
Leila: kijk lieverd, je mag gerust bij me langs komen wollah… en als je denkt over geen diploma halen ffzo, of als het je teveel is, dan kom je maar bij me werken… safie, in mijn zaak. Dan regel ik wel iets dat je telkens tot gent kunt komen
Rafika: neej neej.. dat weer niet. Shokran… gent is te ver… ik aprecieer het wollah leila…maar je kan moeilijk zelf altijd tot me komen, ik moet iets doen met me leven, moet mij diploma, rijbewijs halen. Onafhankelijk worden klaar.
Na een uurtje kondigde Leila haar vertrek. Nawfel kwam haar halen. Ik omhelsde Souhayb enorm zodat hij zelf niet meer bij leila terug wou…lieve schat… ze vertrok en ik bleef weer helemaal alleen achter… ik maakte iets te eten voor riad…en liep daarna naar boven… ik kroop in bed en ging denken…ik moest dit allemaal doen, moest mijn diploma halen… werk vinden…ik viel in slaap…en dat weer tot de volgende morgen…
Riad:
Ik belde Ilham op… en we bleven uren aan de telefoon hangen.. ze had een enorme sexy stem in de avond. Ik besefte echt niet waar ik mee bezig was toen… ik bedroog mijn vrouw klaar. De volgende ochtend ging ik meteen werken. Na werk sprak ik af met Ilham in een park… we spraken weer af voor morgen.. zelfde uur. Ik kwam rond 21 uur thuis.. raar dat Rafika me niet had gebeld… wielie waar was ik mee bezig… ik stond er niet 100 procent bij stil… deed gewoon mijn ding. Ik merkte weer eten voor me…wajaw, wat is ze lief. We hadden ruzie, en nog zorgde ze voor me. Ik ging eten en ging naar boven… ik liep de kamer binnen en trof haar al slapend aan…waylie zo lief… ze had puur natuur een prachtig gezicht… geen zonnebank, geen fake kleurlenzen… het was gewoon puur natuur.. puur Rafika… ik wou dolgraag die volle lippen van haar kussen.. maar durfde niet. Ik nam een douche en deed mijn pyama aan. ging weer beneden slapen, want ilham zou me weer bellen. Zo ging het dag in dag uit. Ik had al een hele week geen contact met Rafika. Ze liet mij met rust en ik haar. Zaterdag… sprak ik af met Ilham in een hotel in gent…en ja… ik kreeg mijn lust van haar… we deden het wel 6 maal. Ik stond er totaal niet bij stil wat ik Rafika aan deed. Zij was het brave huisvrouwtje, die telkens op haar man wachtte en eten klaar maakte… zaterdag zou onze dag zijn…en in plaats daarvan ging ik vreemd met een ****. ZE was zelf geen maagd meer. Toen ze naar het toilet ging, liep ze schaamteloos naakt naar de badkamer. Rafika durfde zelf gewoon niet in korte kleren bij me slapen… kijk wat deze **** hier deed. Ik ging meer en meer schuldgevoel krijgen, dus stond ik uiteindelijk op en kleedde me aan… wat doe ik jarebie… wrm heb je sheitan toegelaten mij te misleiden? Toen ze terug kwam keek ze me vreemd aan
Ilham: waar ga je heen schat?
Riad: ik ga naar huis… dit is allemaal een misverstand…
Ilham: misverstand? Zei ze op een lachende manier hahahahahha…. Kom hier joch… dan geef ik je nog veel meer
Riad: klaar… zei ik.. stop… duwde haar van me weg en nam mijn jas… ik wil je nooit meer spreken nog zien ilham… ok…en ik liep weg liet haar achter
Ilham: IK ZET JE HET NOG BETAALD RIAD!!!NIEMAND DUMPT ME!!!!JE HEBT ME GEBRUIKT KLOOTZAK
Rafika:
De volgende dagen zag ik Riad amper… het zal kort afgelopen zijn tussen ons. Want we dreven echt uit elkaar. Ik versleet mijn dagen thuis… miste mijn oud leventje tot en met. Het leventje die ik altijd vervloekte… nou het was allesinds beter dan waar ik nu in zat. Was altijd alleen thuis. Huilde me kapot. Ik begon er meer en meer over te denken om aan die examen comisie mee te doen… ik moest onafhankelijk worden. Was net een invalide… zelf geld had ik niet. Riad liet altijd geld op de dressoir. Als het hem niet was, had ik geen roste cent. Eindelijk naderde het weekend… ik was blij. Hopelijk zouden we het bijleggen… en er iets van maken. Ik kon het zeggen aan riad dat ik wou verder studeren. Iets van mijn leven maken. Maar stond zaterdag op en hij was er niet meer. Hij was niet beneden nog boven. En werken moest hij ook niet doen tijdens het week end. Ik vond het vreemd… noujah hij was waarschijnlijk weer bij zijn moeder. Ik nam de huistelefoon en belde hem op.. maar kreeg zijn voicemail. Dit was echt niet normaal. Ik besloot kleren te wassen. Ik ruimde alle broeken van Riad op en brach die naar de machine… ik keek eerst of er geen papieren inzaten of geld. Vond briefjes van 20 en een papiertje… ik deed het open…en zag Ilham 0495 12 34 56… mijn hart klopte honderd per uur… ik panikeerde… mijn ogen gingen zich opvullen met tranen en liepen over mijn wang;.. ik maakte mezelf plaats op de zetel… daarom gaf hij me geen aandacht… ik ging van alles denken… echt waar…. Gewoon alles… maar plots… nee.. riad zou dat niet doen met me… hij is me trouw…. Doet hij niet. Ik nam het papiertje en stopte het ver weg… onvindbaar.
Riad:
Ik kon niet naar huis… ik schaamde me rot. Het was echt alsof ik dagen zat was en ik totaal niet wist wat ik deed. Ik kon niet naar huis… ik belde Rafika op…en schraapte mijn keel…
Rafika: haloo met rafika
Riad: hallo lieverd
Rafika:….
Riad: ben je er nog?
Rafika: ja
Riad: ik kan niet komen, ik blijf slapen bij mijn moeder, ze hebben hier hulp nodig om kasten te zetten waga…
Rafika: … euhm… ok doe maar…spreek je
Riad: ok ….
Ze had neergelegd… had ze iets door? Ze deed heel bot… ik reed naar mijn moeder. En bleef daar slapen.
Rafika:
Hij belde dat hij bij zijn moeder wou slapen… weer kreeg ik allerlei gedachten door me geen… wat als hij bleef slapen bij Ilham??? A3adobilah inmien sheitan rachiem.. neej.. doet hij me niet aan. ik ging salat doen…. Ging dan slapen…. Wou mijn gedachten los laten die me gek maakten
Rafika:
De volgende dag werd ik vroeg wakker door de bel die beneden maar bleef rinkelen. Ik dacht eerst dat het de telefoon was maar nee het was de deur. Mijn hart stond bijna stil bij het zien van de persoon, het was ilham…wielie wat moest zij van me? Het blaadje kwam boven… ze kwam waarschijnlijk ongegeneerd om Riad vragen
Rafika: wat moet je? Zei ik woedend
Ilham: ik wil met je praten…
Rafika: ewa spreek…
Ilham: mag k niet binnen?
Rafika: rot op… ok.. spreek of rot op!!
Ilham: ajhaj rustig meisje rustig…
Rafika: wat wil je van mijn man? Wrm gaf je jou nummer?
Ilham: hahahahhaha
Rafika: wat zit je te lachen gek wijf
Ze zei helemaal nix en haalde haar telefoon uit. Zo’n nieuw ding, met fototoestel.
Ilham: ik zal je eens tonen, wat je lieve man allemaal doet wanneer hij van huis is…
Ik wou niet kijken, het was alsof ik aanvoelde dat het slecht zal aflopen met me…ik wou niet kijken maar kon niet anders dan horen… ik hoorde haar kreunen en nog een mannenstem… “jaaa ga door” en dat was riad s stem… ik nam de telefoon uit haar handen en fixeerde me op de beelden…het was gewoon ziekelijk wat ik zag. Gewoon discusting, walgelijkk!!! Die vuile smerige klootzak… ik gooide haar telefoon op de grond.
Rafika: rot op!!!! Rot op vuile ****!!! Rot opppp!!! Zei ik al huilend
Ze zag hoe ik hysterisch werd, dus ging ze snel in haar auto en reed ze weg.. ik gooide de deur toe en liep al huilend naar de woonkamer!!! Wold lehram!!! Hij liet me geloven dat hij van me hield, om me gaf!!! De smerige klootzak!!! Omdat ik het hem niet gaf, ging hij buiten zoeken!! ik gooide alles stuk… alles dat voor ons was gooide ik stuk… ik gooide vasen stuk… smeet kussen doorheen het huis…uiteindelijk zakte ik door mijn knieën op de grond en trok aan me haren..
Rafika: wrrmmmmm!!!!! Riad warommm!!!! Schreeuwde ik!!!
Ik voelde mijn hart zwaarder worden en het begon pijn te doen…. Vervolgens zag ik helemaal zwart voor mijn ogen… en wist ik nix meer….Riad:
Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Wielie wielie waar was mijn verstand? De volgende ochtend werd ik wakker, ik bleef niet meer ontbijten en besloot naar huis te gaan. Ik kon haar niet blijven ontwijken. Ik stapte mijn auto af en reed in kleine stappen naar de deur toe… ik voelde me echt slecht… ik weet niet… het was alsof het heel slecht ging aflopen als ik over die drempel van de deur zou gaan. Ik deed de deur open en riep haar naam…RAFIKA! Maar geen gehoor… ging eerst tot boven, en vond het bed leeg, ging weer naar beneden en liep de woonkamer binnen…. Het was alsof adem me werd ontnomen… het was gewoon erg om te zien. alles lag overhoop alsof er was ingebroken. Dat ging ook als eerste door mijn hoofd… maar het ergste was, toen ik rafika haar benen zag net achter de zetel… ik snelde naar haar toe en vond haar languit op de grond…ik panikeerde enorm…dacht dat ik ze kwijt was, dacht dat ze dood was… maar ze ademde nog…Ik kletste op haar gezicht en riep haar…. Rafikaaaa!! Maar nix hielp… ik besloot een ajuintje te nemen en haar te laten ruiken dat deden ze in marokko toen mijn tante telkens van haar stokje viel. Na een paar seconden kniperde ze met haar ogen… ze keek me eerst een tijdje aan en begon plots hard te huilen en schreeuwen…
Rafika: KLOOOTZAKKK!!! Ik haat jeeee!!! Rot op ik haat jeeee
Ze sloeg me… ik kreeg het nooit zo bang…
Riad: rafika hou op… wat is err!!!
Rafika: ilham vuile klootzak is hier geweest!!! Ik haat jeee!! Wat heb ik je misdaan riad!!! Ik zorgde tog goed voor je!! Deed je tog nix verkeerd?? Ik haat jee!!
Rafika:
Ik rook een scherpe geur.. en keek opende mijn ogen… wat deed ik hier… riad keek me bang aan… alles kwam terug… Ilham…. Die vuile h.oer
Ik maakte hem uit… ik haatte hem, weer schreeuwde en huilde ik…. Wrm ik jarebie wrm ik… Riad keek me heel geschrokken aan… hij liet me maar slaan…hij was in fout… ik zag het in zijn gezicht, want hij deed er gewoon nix tegen.
Rafika: heb je me bedrogen ja of nee
Hij keek naar de grond…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Rafika: kijk me aan verdomme!!
Riad: j ja… zei hij stotterend… het spijt me Rafika… schat… aub vergeef het me
Rafika: ROT OP!!!! Ik haat je!!!! Rot op!! Klootzak!!!
Ik stond recht en liep naar boven… ik nam een tas en stak er een paar kleren in… ik moet hier weg… of ik kom gek…. Ging er door me heen… hij stond aan de voet van de trap…
Riad: waar ga je heen??
Zijn ogen zaten rood…hij had waarschijnlijk gehuild…. K antwoorde niet, hetgeen hij mij heeft aangedaan was gewoon veel te erg. Als ik nou een bitch was ok… maar ik behandelde hem gewoon super… en dit was wat ik kreeg? Die h.oer was beter dan mij? Ewa rot op
Rafika: aan de kant…
Riad: waar ga je heen… zei hij panikerig
Rafika: FOK YOU AAN DE KANT ZEG IK
Ik duwde hem met al mijn kracht zodat hij een beetje aan de kant ging. Ik liep snel langs hem en deed de deur open…
Riad: rafika lieverd ik hou van je… ik ga dood zonder jou… aub kom terug…
Weer begon hij te snikken…het deed me eerst wel wat… riad die huilde… maar toen kon het me niet schelen. Ik liep de straten door als een bezetene en ging aan de bushalte staan… ik draaide me om en zag zijn gezicht… al snotterend en huilend…
Riad:
Ik zag haar nog nooit zo. Ze schreeuwde, schelde me de huid vol. Maar gaf haar al het recht. Ik besefte nu hoeveel ze voor me betekende. Ik negeerde het gevoel, hield wel van haar, maar wist niet dat het zo overdreven was. Nog nooit heeft een meisje dit met me gedaan, liefde in 1 klap. Ik begon te huilen… had zo’n spijt… mijn vader ging door mijn hoofd… ach het kan me niet schelen wat hij zou denken van me… ik wil haar terug bij me. Klaar!!ik liep haar achterna al huilend… mensen keken me aan, het kon me niet schelen.
Rafika:
Hij snotterde en huilde dat hij spijt had. En hij opnieuw wou beginnen… rot op klootzak dacht ik. Wat dacht hij? Omdat ik vroegtijdig gestopt ben met school, ik daarom geen verstand had van zaken? Ik dom ben. Ik hem opnieuw zou geloven
Rafika: laat me met rust hoor je me… zei ik streng… ik had genoeg van mijn tranen.
Riad: aub Rafika… snik snik doe me dit niet aan
Rafika: en hetgeen jij mij net aangedaan hebt??? Wat denk je wel van jezelf? Ik wil je uit mijn leven. Ik wil scheiden en nooit meer nix van je horen… nooit meer…
De bus kwam aan en ik stapte in. Mensen keken ons aan, Riad volgde me en ging tegen het raam schreeuwen waar ik zat…
Riad: rafikaaaa aub!!!
Ik keek koelbloedig voor me uit en liet hem gek worden. Nu hoeft hij niet meer te komen. Klaar, hij en zijn rot familie konden de boom in. Dat hij nu maar naar zijn moeder, zus en h.oertje gaat. Kutmensen. Ik nam de bus tot het station en dacht heel even na…moet ik nu de volgende bus nemen naar huis? Of wat moet ik doen… ik besefte dat ik dat niet kon doen. Ik weet niet maar ik wou niet dat mijn ouders het nu wisten…mijn benen begaven zich naar het loket in het station
Rafika: een ticket naar gent aub…
Meneer: heen en terug?
Rafika: nee alleen heen.
De man gaf me mijn ticket en ik betaalde af. Had nog zat geld die riad me gaf. Ik liep naar het spoor en stapte meteen in aangezien de trein er al stond. Ik was gelukkig op tijd want vanzodra ik opstapte vertrok die. Ik taste in mijn tas en haalde het papiertje uit waar Leila haar nummer op schreef. Na een half uurtje kwam ik aan in gent. Ik stapte meteen uit en liep richting een telefooncel waar ik leila opbelde
Leila: hallo met leila
Rafika: Leila…
Leila : Rafika… ben jij het ?
Rafika: ja… ik kon mijn tranen niet bedwingen en begon weer te snikken…
Leila: rafika!!! Wat is er… wrm huil je
Rafika: ik ben in gent… sta op het station aub kom snel naar me toe..
Leila: ok ik ben er over vijf minuten… kom buiten staan
Rafika: ok..
Ik ging meteen met mijn tas naar buiten… ik werd behaapt, maar dat liet me koud. Ik wachte en zag een mercedes parkeren op de parking… leila stapte uit en liep snel naar me toe..; vanzodra ze me zag omhelsde ze me.
Leila: Rafika lieverd… jek lebes?? Vroeg ze geschrokken
Rafika: nee.. het gaat niet Leila…. Het gaat niet
Ik begon weer te huilen en rafika omarmde me en nam me mee naar haar auto waar ik instapte…We reden naar haar huis… een prachtig huis. En gingen binnen. Ik nam plaats in de woonkamer. En zij tegenover me
Leila: vertel me nu … wat is er gebeurt
Ik vertelde haar alles van begin tot einde…ik zag dat ze ervan walgde… en ze enorm medelijden met me had..
Leila: ah…mijn lieverd… wat een klootzak is hij… dit had ik echt niet van riad verwacht.
Rafika: niemand weet dat ik hier zit. En ik wil het graag zo houden… ik stond recht… wou aanstalten maken om weg te gaan
Leila: waar ga je heen?
Rafika: ik wil je niet tot last zijn leila…
Leila: ga zitten gek!! Dat ben je helemaal niet. Je mag hier zolang blijven als je maar wilt…
Ik omhelsde haar en dankte haar enorm.. ik doe alles wat je wilt
Leila: zorg goed voor jezelf… dat kan je voor me doen…
Plots kwam haar man binnen
Nawfel: salam 3aleikoom
Rafika: wa3aleikoom salam… zei ik meteen verlegen.. mijn gezicht zag er niet uit…
Hij keek leila raar aan…
Nawfel: jek lebes?
Leila: vraag die rotvriend van je…
Nawfel: hoezo?
Leila: riad…is vreemd gegaan
Nawfel keek eerst geschrokken…. Maar zijn gezicht veranderde naar woedend… hij nam zijn sleutels weer van de dressoir en liep richting de deur maar Leila riep hem nog op tijd…
Leila: nawfel… kom hier gek!!
Nawfel: ik ga naar hem toe… klaar
Leila: neej… rafika wil niet dat ze weten dat ze hier zit, en als jij naar m toe gaat, zal hij dat meteen weten
Nawfel: dat hij haar dan maar es komt opzoeken… Rafika… dit is je huis, blijf hier zolang je kunt. Je bent welkom..
Rafika: shokran ….. ik dank jullie…
Leila: denia henia lieverd…
Nawfel keek me weer met medelijden aan en reed weg. Leila zei nog iets bij de deur…
Riad:
Ik liep terug naar huis en trapte op alles wat ik voor me zag… ik klopte in de deur, waar er meteen een gat zat. Ik ging uiteindelijk in de zetel liggen… mijn gedachten gingen naar Rafika… de eerste dagen… ons huwelijk…ik hield van haar, dat besefte ik, en niet en klein beetje. Maar enorm. ik zat daar de hele dag… ging nergens heen… tot ik de bel hoorde… ik wou eerst niet open doen, maar hoorde toen nawfel’s stem…
Nawfel:Riad!!!! Ben je daar!!!
Riad:
Ik deed open en het eerste wat ik kreeg was Nawfel die me bij mijn kraag nam.
Nawfel: waar is je verstand klootzak???
Riad: pfff sla maar… sla mij maar je hebt het recht…
Nawfel: a zielige klootzak…
Hij duwde me de woonkamer binnen waar alles overhoop lag…ik begon weer t snikken als een mietje… hij was mijn beste mattie… en het kon me niet schelend dat ik er zo bij zat. Zielig.. een hoopje ellende bijeen. Nawfel keek me aan… en ging dan tegenover me zitten.
Nawfel: waar was je verstand a sahbi??
Riad: ik weeett niet, ik weet niet.. ik heb spijt!!! Pffff…
Nawfel: spijt komt te laat. Ik heb je tog gezegd je levensstijl te veranderen. Die vrouw die je had he… wollah l3abtee biha… en zij is dat helemaal niet waard.
Riad: is ze bij jullie??
Nawfel: ja… maar je komt niet in haar buurt… hoor je me… je bent mijn goeie vriend…. Maar kowtieh l rasek..je hebt het verkloot man, voor jezelf, voor je familie, voor haar familie… ik hoop dat je dat nu wel goed beseft.
Riad: ik kan niet zonder haar nawfel… ik wil een kans… ik heb spijt… wollah l3adeem..
Nawfel: dat is te laat… moheem.. ik moet weer gaan.
Riad: Nawfel… haffak praat met haar… aub… ik heb spijt
Nawfel keek me zielig aan en liep de deur uit…en reed weg.
Rafika:
De eerste dagen versleet ik in de gastenkamer… al huilend en al huilend… vond het enorm zielig wat er van mijn leven was geworden. Ik zweerde bij Allah dat ik nooit meer mijn leven laat bepalen. Klaar… kijk hoe ik er nu bij zat. En dat dankzij die machteloosheid van me. Leila kwam telkens bij me langs… ik was enorm vermagerd.. en begon mezelf ziek te voelen. een week nadat ik bij riad weg was werd ik vroeg wakker. Ik besefte dat dit niet meer verder kon. Ik nam een douche en kleedde me aan. Het was zaterdag ochtend… ik liep de trappen af en hoorde leila bezig met haar zoontje…
Rafika: salam 3aleikoom
Leila: wa3aleikoom salam lieverd
Ze glimlachte meteen bij het zien van mijn gezicht… ze legde souhayb in de box. En bracht eten…;
Rafika: safie, leila… doe ik zelf wel…
Leila: ok lieverd zei ze met een glimlach
Ze was het liefste meisje, die ik ooit heb leren kennen. Echt gewoon de top. Ze vrolijkte me op zodat ik mijn problemen vergat. Ik had de afgelopen tijd gedacht over het feit dat ik mee wou doen aan die examencommisie, en dat vertelde ik leila. Ze was enorm blij. En stelde voor om me te helpen. Maandag gingen we naar brussel en schreef ik me in. Ik kreeg mijn boeken en alles… ik studeerde heel hard… probeerde zoveel mogelijk riad uit mijn hoofd te pompen… hetgeen me aardig lukte. Ik hoorde nix meer van hem. Was wel nieuwsgierig naar hem. Ik miste hem enorm… ook al had hij dat allemaal met me gedaan. Hij was mijn eerste liefde. We waren nu al een maand na het incident, af en toe hielp ik in de zaak van leila. Mijn ouders hoorde ik niet. Ze wisten waar ik verbleef, en dat wist ik via Karima. Want haar contacteerde ik wel. Mijn vader had spijt, dat hij me uithuwelijkte aan riad. … ik had morgen mijn examen…ik bereide me erop voor, wou zeker slagen.
De examen dag verliep super… ik had een goed gevoel, vulde alles in. Was al altijd een goeie student geweest. Ik haalde mijn examen, Leila gaf een feestje voor me. Zo leerde ik haar moeder kennen, haar broer faris en zijn vrouw Rabia met hun kindje… ook zo’n lieverdje. Nawfel’s moeder sprak me telkens moed in… ach wat had Leila geluk. Ze had zo’n perfect leventje tbarkelah. Ze stond klaar voor iedereen. Haar schoonmoeder was super met haar. Ze hield van haar als haar eigen dochter. Dat gevoel had ik in de twee weken die ik getrouwd was nooit kunnen aanvoelen.
Een week erop deed ik een opleiding boekhoudster die zes maanden duurde. Ik ging telkens naar mijn lessen. En deed het vak enorm graag. Alhamdoulilah haalde ik ook mijn diploma boekhoudster. In die tijd studeerde ik ook voor mijn rijbewijs… die ik nu op zak had Nu alleen nog werk vinden. En ik was onafhankelijk. Hetgeen ik altijd gewild heb. Ik wou pas terug naar mijn ouders, als ik mijn werk had, mijn eigen auto. Ow dat vergat ik te vertellen… ik was nog altijd niet gescheiden van riad. Ik besefte dat als ik wou scheiden ik hem weer zou moeten zien… en dat wou ik vermijden. Dat wou ik niet. Ik wilde hem eerst vergeten. En dan pas scheiden. Ook hij diende nix in. Dus waren we nog altijd getrouwd. Ik hield nog altijd veel van hem. Ook al probeerde ik alles toe doen, om hem te vergeten. Het lukte mij niet. Ik solliciteerde overal… tot er op een woensdag ochtend gebeld werd. Een bedrijf tussen Antwerpen en gent… die een vacature vrij had voor me als boekhoudster. Ik stelde me voor… en het eerste gesprek was denderend. Ik ging nog op 2 andere gesprekken… en uiteindelijk werd ik aanvaard. Ik werkte een maand lang en had mijn salaris. Ik kocht nawfel’s auto af… een mercedes. Natuurlijk was die nog altijd niet afbetaald, maar ik kreeg de tijd. Ik kon iedere maand een deel geven, tot ik het volledig bedrag had afbetaald. We waren nu al 9 maanden na het incident van riad en ik… ik had hem nog geen 1 keertje gezien. Ik miste hem… overdreven erg. Maar zoals gewoonte probeerde ik hem te vergeten. Op een zaterdag ochtend besloot ik langs te gaan bij mijn moeder. Ik stapte mijn auto in en reed weg naar Antwerpen. Ik was kapot gestressed… was kapot bang. Wat als ze me buiten gooien. Wat als mijn vader me niet moet hebben? En tog reed ik verder… tot ik aankwam voor mijn ouderlijk huis… mijn broertjes speelde buiten… Aziz…en Omar… ze hadden me eerst niet door… keken ff op en speelden verder. Ik stapte uit… met tranen in mijn ogen… en riep hun…
Rafika: Aziz…Omar…
Ze draaiden zich meteen om en spurten naar me toe… ik nam ze in mijn armen… en knuffelde hun kapot…
Aziz: mooie autoooo!!! Is die van jou?
Rafika: ja lieverd…
Omar: kom je terug rafika??? Blijf je dit keer?
Ik keek mijn broertjes aan die met vragende ogen op mijn antwoord wachtten… ik antwoorde niet en knuffelde hun maar… tot de voordeur open ging…
riad:
Ik versleet mijn dagen thuis… mijn moeder kwam altijd langs en pepte me op..
Moeder: ik regel je wel hanane.. je jeugdliefde… Rafika is tog nix waard.. veel te beter dat ze weg is
Ik liet haar maar praten… ging beseffen dat Rafika gelijk had… mijn moeder moest haar niet hebben. Ik was altijd blind. En geloofde niet wat ik zag. Diep in mijn binnenste wist ik wel dat ze gelijk had. Maar hé, wie geef zijn/haar moeder de schuld van iets? Niemand tog? Wie zegt van zijn eigen moeder dat ze slecht is? Niemand tog? Mijn vader wist dat we uit elkaar waren. Maar niet door het feit dat ik vreemd was gegaan. Alleen ruzie…. Had ik verteld. Ook de ouders van Rafika wisten het niet. Ik ging op mijn knieën om vergiffenis te vragen. De moeder van Rafika gaf me die.. de vader dan weer niet. Hij had zijn eigen dochter verwaarloosd. Hij ging het me nooit vergeven als er iets gebeurd met haar. Ik wist wel dat ze in gent woonde. Dus ging ik er op een dag naar toe. Ik liep door de stad… en zag haar helpen bij Leila… ze zag er zo goed uit…mijn hart klopte hevig… het liefst van al ging ik binnen en was het alsof er nix was gebeurd. Ik ging er bijna iedere dag… telkens reed ik tot gent.. en telkens ging ik haar begluren. Sommige dagen was ze er niet. En tog bleef ik wachten, misschien dat ze tog komt. Nawfel hoorde ik af en toe. Hij wou niet praten over Rafika, wou er nix over kwijt. We zijn nog altijd vrienden, maar niet zo goed als voordien. Ik kreeg op een dag telefoon van een bedrijf. Waar ze een projectleider nodig hadden. Ik sprong een gat in de lucht. Het eerste waarvoor ik ff blij kon zijn. Ik was echt gelukkig. Het was een enorm groot bedrijf verdeeld in twee blokken. Ik had nog nooit in het ander gebouw geweest.. Ik had het huis waar ik woonde met Rafika opgegeven. Mijn moeder heeft alles weg gehaald en verkocht aan een kringloop winkel. Nu woonde ik weer thuis. Ik gaf geen aandacht aan geen 1 meisje. Moest niemand hebben. Rafika bezat mijn hele lichaam. Ilham zag ik af en toe, als mijn zus (die ondertussen gescheiden was met haar man) met haar naar huis kwam. Maar dan ging ik weg. Niemand wist het van ons. Ik haatte haar uit de grond van mijn hart. Het was door haar, dat mijn leven op zijn kop stond. Rafika diende geen scheidingspapieren in. En dat gaf nog een beetje licht in de zaak. Zo wist ik voorbeeld dat ze nog om me gaf… en niet van me wou scheiden
Rafika:
De deur ging open… en daar stond mijn moeder, met tranen in de ogen… ik liet de jongens los en liep op haar af. Ze omhelsde me zo hart… zo stevig…
Moeder: mijn dochter… mijn lieve dochter… kom verder
Ik ging binnen en veegde mijn tranen weg. Mijn vader stond recht bij de deur… ik wist niet wat ik moest doen… dus keken we elkaar ff aan. Uiteindelijk liep ik naar m toe en nam zijn hand, waar ik een kus op plantte…hij begon te snikken… mijn vader die huilde? Dat had ik nog nooit in heel mijn leven gezien. Ik kon mijn tranen onmogelijk binnen houden en liet ze weer de vrije loop gaan… mijn vader omhelsde me… en vroeg het hem te vergeven…
Rafika: ma3lish a ba… ajnag ajdie grab rebie ( het is lmaktab)
In de woonkamer kreeg ik zo’n vertrouwd gevoel. Ik was welkom. Iedereen lachte met me, iedereen was blij voor me. Ik ook natuurlijk; Mijn moeder vroeg me terug in te wonen bij hun. Ik dacht er heel kort over na. Ik wou niet… maar wou mijn moeder een pleziertje doen. Dus stemde ik toe. Ik besefte dat ik mijn schoonfamilie en man zal terug zien; maar wou mijn ouders blij maken. Ik keerde terug naar gent. En nam mijn broertjes mee. Ik ging langs bij de bloemist en kocht een enorm groot bouquet bloemen. Ik reed naar Leila’s huis toe en belde aan. Ze deed open en zag bijna mijn gzicht niet door de bos bloemen.
Leila: Rafika???
Rafika: hahaha ja sorry meid
Leila: kom verder..
Ik ging binnen en legde de bloemen op de dressoir. Daarna omhelsde ik haar zooooo enorm… ze was eerst verbaasd, wist niet wat haar overkwam. Ik bedankte haar…. En huilde wat. Ik was dan ook overgevoelig.
Rafika: dank je voor alles… wollah zal je eeuwig dankbaar zijn;
Leila: ga je ervandoor?
Rafika: ja, ben bij mijn ouders langs geweest en ze willen graag dat ik weer bij hun kom wonen
Leila: en riad? vroeg ze
Rafika: jah hij kan de pot op. Ik moet m niet
Leila: moheem lieve schat, je bent welkom..; en je bent net als my zusje… dus spring altijd eens binnen. En deze bouquet bloemen had je echt niet moeten brengen…
Rafika: shokran lieveling…nee… deed het echt met plezier
Leila: dit zijn dus je broertjes
Rafika: ja dit is Aziz de jongste van de twee en dit is Omar…
Leila nam ze mee naar de keuken en gaf hun snoepjes. Ik liep ondertussen naar boven en ging mijn kleren bij elkaar rapen. Ik kwam na een tijdje met mijn tas naar beneden en kondigde aan dat we ervandoor gingen…
Rafika: ik kom nog incha Allah in de loop van de week… kunnen we nog ff iets samen doen
Leila: incha Allah… hou je goed lieverd en schaf je zelf een telefoon aan… kunnen we bellen
Rafika: ja incha Allah was ik van plan, moheem heb je nummer dan bel ik je wel vanzodra ik mijn nummer heb
Leila: okay lieverd… hou je goed schat..
Rafika: jij ook sweety
We omhelsden elkaar heel lang en ging er dan vandoor. Hopelijk naar een betere toekomst
Rafika:
Het was maandag. Ik was weer thuis gesetteld. Ik stond vroeg op en nam snel een douche, ik deed de salat,kleedde me aan, deed mijn hoofddoek op en reed naar het werk. Het was altijd een tien minutjes onderweg. Op het werk werkte ik met bepaalde Marokkanen. Twee meisjes, die deden alsof ze belgisch waren, en vijf Marokkaanse jongens. Het bedrijf verkocht auto’s. je had het kantoor gedeelte die verdeeld was in twee blokken en dan in de -1ste verdieping het maken van auto’s. De jongens behandelden me met respect, hetgeen ik niet kon zeggen van de andere meiden. Zo raakten ze de meisjes telkens aan op plaatsen waar dat helemaal niet kon. Zij giechelden dan en sloegen terug op hun kruis. Echt kinderachtig. Ik deed telkens mijn verrichtingen. Hield mij bezig met mijn werk. In de middag had ik een vergadering. Ze zouden een nieuwe actie beginnen, om zo meer klanten aan te trekken. Morgen zouden we uitleg krijgen over hoe we tewerk zullen gaan. We zouden een nieuw project starten, en doorgang boeken. Dat was het laatste wat de directeur zei. Ik stond recht nam mijn nota’s en verliet het lokaal. De jongens lieten me eerst voorbij gaan en liepen dan achter me aan… ze3ma ladies First, zolang ze me maar met rust lieten was het goed. Want moest nix van jongens hebben. Ik was wel enorm teruggetrokken op het bedrijf. Praatte niet veel. Vandaag was ik vroeg klaar met werken. Ik reed het centrum in en ging een base winkel binnen. Ik kocht een nieuwe telefoon met nummer. De eerste persoon die ik opbelde was Leila
Rafika: ahlannnnn zina
Leila: rafika? Eyyyyy schat
Rafika: alles goed
Leila: ja hamdoulilah met jou, is dit je nieuwe nummer?
Rafika: ja goed hamdoulilah. Ja dit is my nieuwe nummer ewa sla maar op
Leila: ok… maar schat ik bel je strax terug zit in de winkel en heb een klant..
Rafika: safie is goed ik kom nu naar je toe, waga?
Leila:jaaaaa doe maar.. ik wacht!
Ik reed naar Gent. Parkeerde mijn auto niet ver van een school. En stapte uit. Ik liep eerst voorbij een hugo boss zaak… en zag Faris binnen aan het werk… hij zag me net op tijd en zwaaide naar me… ik zwaaide terug en deed teken of alles goed ging met hem, rabia en hun dochtertje… hij riep “goed hamdoulilah!!), ik zwaaide nog ff en liep door naar Leila dr zaak, die niet ver gelegen was. Ik ging binnen en trof haar nog bezig met een meisje…
Ze stelde verschillende mannenparfums voor onder ander D&G classic…die ze dan uiteindelijk nam… het was voor haar mannetje. Ik bleef luisteren… en mijn gedachte gingen naar Riad.. het was zo lang geleden… vroeg me af hoe het met hem ging. Wat hij nu deed…had hij een nieuwe vriendin? Ach wrm moest hij ook vreemd gaan… ik dacht aan de laatste keer dat ik hem zag… dat was in de bus. Hij huilde toen en riep me hem te vergeven… als hij niet van me hield, zou hij tog niet zo reageren? Pffff
Leila: asebhanelah!!
Rafika: hahah sorry was ff weg..
Leila: ma3lish.. alles goed meid
Rafika: jaaa hamdoulilah, het gaat goed…. Op het werk rustig
Leila: mezian… benb lij voor jou
Ik bleef nog ff hangen bij leila en besloot dan naar huis te gaan; Ik was kapot moe… ik kwam thuis aan en deed mijn woede en gebed…vervolgens hielp ik mijn moeder wat in de keuken.
Riad:
Ik stak me in het werk. Zo hoefde ik niet na te denken over mijn privé leven. Ik werkte met veel marokkanen. Ook veel meiden. Mooie meiden. Maar dat boeide me niet. Iemand als rafika leer ik nooit meer kennen. Zij was iemand uit de miljoenen… Ik voelde me veel beter… vergat mijn problemen ff en deed hetgeen waarvoor ik had gestudeerd. Projectleider. Ik kwam thuis en begon meteen met mijn voorbereiding voor morgen. Moest een reeks mensen leiden in een nieuwe actie die het bedrijf wou beginnen. Ze wilden meer klanten. Noujah… Ik was druk bezig met mijn werk tot mijn telefoon over ging
Riad: hallo met riad
Hanane: ahlan riad…
Riad: shkoon?
Hanane: hanane… je nicht, zei ze in het chel7a
Riad: oww… ewa mayta3neet (ewa hoe gaat het )
Hanane: hamdoulilah goed en met jou,
Riad: ja goed
Vroeg me af wrm ze me belde, hoe ze aan mijn nummer geraakt was…maar vroeg het haar niet. Ik sloot af en zei dat ik teveel werk had. Ze excuseerde zich dat ze me stoorde en wenste me het beste toe. ik legde neer en liep meteen naar mijn moeder
Riad: heb jij mijn nummer gegeven aan hanane?
Moeder: heeft ze je gebeld?
Riad: ja
Moeder: ja ik heb die gegeven, ze vroeg er zelf ook om…
Riad: en je vraagt dat niet eerst aan me?
Moeder: ewa ma3lish mijn zoon, je moet opnieuw beginnen en ga maar scheiden van Rafika.
Riad: dat zijn mijn zaken a ma
Moeder: ik wil je maar helpen mijn zoon…mijn moeder stond weer op het punt een hele fiesta van te maken, dus liep ik gewoon weg en negeerde haar.
Ik besefte dat het ook een deel door haar is dat ik Rafika kwijt ben. ,nu probeert ze me op te zadelen met de dochter van haar zus? Aub… ik moet haar niet.
De volgende ochtend nam ik mijn aktetas en liep richting mijn bmw. Ik reed weg naar mijn werk en maakte me op mijn bureau klaar voor de volgende vergadering.
Rafika:
Riad: j ja… zei hij stotterend… het spijt me Rafika… schat… aub vergeef het me
Rafika: ROT OP!!!! Ik haat je!!!! Rot op!! Klootzak!!!
Ik stond recht en liep naar boven… ik nam een tas en stak er een paar kleren in… ik moet hier weg… of ik kom gek…. Ging er door me heen… hij stond aan de voet van de trap…
Riad: waar ga je heen??
Zijn ogen zaten rood…hij had waarschijnlijk gehuild…. K antwoorde niet, hetgeen hij mij heeft aangedaan was gewoon veel te erg. Als ik nou een bitch was ok… maar ik behandelde hem gewoon super… en dit was wat ik kreeg? Die h.oer was beter dan mij? Ewa rot op
Rafika: aan de kant…
Riad: waar ga je heen… zei hij panikerig
Rafika: FOK YOU AAN DE KANT ZEG IK
Ik duwde hem met al mijn kracht zodat hij een beetje aan de kant ging. Ik liep snel langs hem en deed de deur open…
Riad: rafika lieverd ik hou van je… ik ga dood zonder jou… aub kom terug…
Weer begon hij te snikken…het deed me eerst wel wat… riad die huilde… maar toen kon het me niet schelen. Ik liep de straten door als een bezetene en ging aan de bushalte staan… ik draaide me om en zag zijn gezicht… al snotterend en huilend…
Riad:
Ik zag haar nog nooit zo. Ze schreeuwde, schelde me de huid vol. Maar gaf haar al het recht. Ik besefte nu hoeveel ze voor me betekende. Ik negeerde het gevoel, hield wel van haar, maar wist niet dat het zo overdreven was. Nog nooit heeft een meisje dit met me gedaan, liefde in 1 klap. Ik begon te huilen… had zo’n spijt… mijn vader ging door mijn hoofd… ach het kan me niet schelen wat hij zou denken van me… ik wil haar terug bij me. Klaar!!ik liep haar achterna al huilend… mensen keken me aan, het kon me niet schelen.
Rafika:
Hij snotterde en huilde dat hij spijt had. En hij opnieuw wou beginnen… rot op klootzak dacht ik. Wat dacht hij? Omdat ik vroegtijdig gestopt ben met school, ik daarom geen verstand had van zaken? Ik dom ben. Ik hem opnieuw zou geloven
Rafika: laat me met rust hoor je me… zei ik streng… ik had genoeg van mijn tranen.
Riad: aub Rafika… snik snik doe me dit niet aan
Rafika: en hetgeen jij mij net aangedaan hebt??? Wat denk je wel van jezelf? Ik wil je uit mijn leven. Ik wil scheiden en nooit meer nix van je horen… nooit meer…
De bus kwam aan en ik stapte in. Mensen keken ons aan, Riad volgde me en ging tegen het raam schreeuwen waar ik zat…
Riad: rafikaaaa aub!!!
Ik keek koelbloedig voor me uit en liet hem gek worden. Nu hoeft hij niet meer te komen. Klaar, hij en zijn rot familie konden de boom in. Dat hij nu maar naar zijn moeder, zus en h.oertje gaat. Kutmensen. Ik nam de bus tot het station en dacht heel even na…moet ik nu de volgende bus nemen naar huis? Of wat moet ik doen… ik besefte dat ik dat niet kon doen. Ik weet niet maar ik wou niet dat mijn ouders het nu wisten…mijn benen begaven zich naar het loket in het station
Rafika: een ticket naar gent aub…
Meneer: heen en terug?
Rafika: nee alleen heen.
De man gaf me mijn ticket en ik betaalde af. Had nog zat geld die riad me gaf. Ik liep naar het spoor en stapte meteen in aangezien de trein er al stond. Ik was gelukkig op tijd want vanzodra ik opstapte vertrok die. Ik taste in mijn tas en haalde het papiertje uit waar Leila haar nummer op schreef. Na een half uurtje kwam ik aan in gent. Ik stapte meteen uit en liep richting een telefooncel waar ik leila opbelde
Leila: hallo met leila
Rafika: Leila…
Leila : Rafika… ben jij het ?
Rafika: ja… ik kon mijn tranen niet bedwingen en begon weer te snikken…
Leila: rafika!!! Wat is er… wrm huil je
Rafika: ik ben in gent… sta op het station aub kom snel naar me toe..
Leila: ok ik ben er over vijf minuten… kom buiten staan
Rafika: ok..
Ik ging meteen met mijn tas naar buiten… ik werd behaapt, maar dat liet me koud. Ik wachte en zag een mercedes parkeren op de parking… leila stapte uit en liep snel naar me toe..; vanzodra ze me zag omhelsde ze me.
Leila: Rafika lieverd… jek lebes?? Vroeg ze geschrokken
Rafika: nee.. het gaat niet Leila…. Het gaat niet
Ik begon weer te huilen en rafika omarmde me en nam me mee naar haar auto waar ik instapte…We reden naar haar huis… een prachtig huis. En gingen binnen. Ik nam plaats in de woonkamer. En zij tegenover me
Leila: vertel me nu … wat is er gebeurt
Ik vertelde haar alles van begin tot einde…ik zag dat ze ervan walgde… en ze enorm medelijden met me had..
Leila: ah…mijn lieverd… wat een klootzak is hij… dit had ik echt niet van riad verwacht.
Rafika: niemand weet dat ik hier zit. En ik wil het graag zo houden… ik stond recht… wou aanstalten maken om weg te gaan
Leila: waar ga je heen?
Rafika: ik wil je niet tot last zijn leila…
Leila: ga zitten gek!! Dat ben je helemaal niet. Je mag hier zolang blijven als je maar wilt…
Ik omhelsde haar en dankte haar enorm.. ik doe alles wat je wilt
Leila: zorg goed voor jezelf… dat kan je voor me doen…
Plots kwam haar man binnen
Nawfel: salam 3aleikoom
Rafika: wa3aleikoom salam… zei ik meteen verlegen.. mijn gezicht zag er niet uit…
Hij keek leila raar aan…
Nawfel: jek lebes?
Leila: vraag die rotvriend van je…
Nawfel: hoezo?
Leila: riad…is vreemd gegaan
Nawfel keek eerst geschrokken…. Maar zijn gezicht veranderde naar woedend… hij nam zijn sleutels weer van de dressoir en liep richting de deur maar Leila riep hem nog op tijd…
Leila: nawfel… kom hier gek!!
Nawfel: ik ga naar hem toe… klaar
Leila: neej… rafika wil niet dat ze weten dat ze hier zit, en als jij naar m toe gaat, zal hij dat meteen weten
Nawfel: dat hij haar dan maar es komt opzoeken… Rafika… dit is je huis, blijf hier zolang je kunt. Je bent welkom..
Rafika: shokran ….. ik dank jullie…
Leila: denia henia lieverd…
Nawfel keek me weer met medelijden aan en reed weg. Leila zei nog iets bij de deur…
Riad:
Ik liep terug naar huis en trapte op alles wat ik voor me zag… ik klopte in de deur, waar er meteen een gat zat. Ik ging uiteindelijk in de zetel liggen… mijn gedachten gingen naar Rafika… de eerste dagen… ons huwelijk…ik hield van haar, dat besefte ik, en niet en klein beetje. Maar enorm. ik zat daar de hele dag… ging nergens heen… tot ik de bel hoorde… ik wou eerst niet open doen, maar hoorde toen nawfel’s stem…
Nawfel:Riad!!!! Ben je daar!!!
Riad:
Ik deed open en het eerste wat ik kreeg was Nawfel die me bij mijn kraag nam.
Nawfel: waar is je verstand klootzak???
Riad: pfff sla maar… sla mij maar je hebt het recht…
Nawfel: a zielige klootzak…
Hij duwde me de woonkamer binnen waar alles overhoop lag…ik begon weer t snikken als een mietje… hij was mijn beste mattie… en het kon me niet schelend dat ik er zo bij zat. Zielig.. een hoopje ellende bijeen. Nawfel keek me aan… en ging dan tegenover me zitten.
Nawfel: waar was je verstand a sahbi??
Riad: ik weeett niet, ik weet niet.. ik heb spijt!!! Pffff…
Nawfel: spijt komt te laat. Ik heb je tog gezegd je levensstijl te veranderen. Die vrouw die je had he… wollah l3abtee biha… en zij is dat helemaal niet waard.
Riad: is ze bij jullie??
Nawfel: ja… maar je komt niet in haar buurt… hoor je me… je bent mijn goeie vriend…. Maar kowtieh l rasek..je hebt het verkloot man, voor jezelf, voor je familie, voor haar familie… ik hoop dat je dat nu wel goed beseft.
Riad: ik kan niet zonder haar nawfel… ik wil een kans… ik heb spijt… wollah l3adeem..
Nawfel: dat is te laat… moheem.. ik moet weer gaan.
Riad: Nawfel… haffak praat met haar… aub… ik heb spijt
Nawfel keek me zielig aan en liep de deur uit…en reed weg.
Rafika:
De eerste dagen versleet ik in de gastenkamer… al huilend en al huilend… vond het enorm zielig wat er van mijn leven was geworden. Ik zweerde bij Allah dat ik nooit meer mijn leven laat bepalen. Klaar… kijk hoe ik er nu bij zat. En dat dankzij die machteloosheid van me. Leila kwam telkens bij me langs… ik was enorm vermagerd.. en begon mezelf ziek te voelen. een week nadat ik bij riad weg was werd ik vroeg wakker. Ik besefte dat dit niet meer verder kon. Ik nam een douche en kleedde me aan. Het was zaterdag ochtend… ik liep de trappen af en hoorde leila bezig met haar zoontje…
Rafika: salam 3aleikoom
Leila: wa3aleikoom salam lieverd
Ze glimlachte meteen bij het zien van mijn gezicht… ze legde souhayb in de box. En bracht eten…;
Rafika: safie, leila… doe ik zelf wel…
Leila: ok lieverd zei ze met een glimlach
Ze was het liefste meisje, die ik ooit heb leren kennen. Echt gewoon de top. Ze vrolijkte me op zodat ik mijn problemen vergat. Ik had de afgelopen tijd gedacht over het feit dat ik mee wou doen aan die examencommisie, en dat vertelde ik leila. Ze was enorm blij. En stelde voor om me te helpen. Maandag gingen we naar brussel en schreef ik me in. Ik kreeg mijn boeken en alles… ik studeerde heel hard… probeerde zoveel mogelijk riad uit mijn hoofd te pompen… hetgeen me aardig lukte. Ik hoorde nix meer van hem. Was wel nieuwsgierig naar hem. Ik miste hem enorm… ook al had hij dat allemaal met me gedaan. Hij was mijn eerste liefde. We waren nu al een maand na het incident, af en toe hielp ik in de zaak van leila. Mijn ouders hoorde ik niet. Ze wisten waar ik verbleef, en dat wist ik via Karima. Want haar contacteerde ik wel. Mijn vader had spijt, dat hij me uithuwelijkte aan riad. … ik had morgen mijn examen…ik bereide me erop voor, wou zeker slagen.
De examen dag verliep super… ik had een goed gevoel, vulde alles in. Was al altijd een goeie student geweest. Ik haalde mijn examen, Leila gaf een feestje voor me. Zo leerde ik haar moeder kennen, haar broer faris en zijn vrouw Rabia met hun kindje… ook zo’n lieverdje. Nawfel’s moeder sprak me telkens moed in… ach wat had Leila geluk. Ze had zo’n perfect leventje tbarkelah. Ze stond klaar voor iedereen. Haar schoonmoeder was super met haar. Ze hield van haar als haar eigen dochter. Dat gevoel had ik in de twee weken die ik getrouwd was nooit kunnen aanvoelen.
Een week erop deed ik een opleiding boekhoudster die zes maanden duurde. Ik ging telkens naar mijn lessen. En deed het vak enorm graag. Alhamdoulilah haalde ik ook mijn diploma boekhoudster. In die tijd studeerde ik ook voor mijn rijbewijs… die ik nu op zak had Nu alleen nog werk vinden. En ik was onafhankelijk. Hetgeen ik altijd gewild heb. Ik wou pas terug naar mijn ouders, als ik mijn werk had, mijn eigen auto. Ow dat vergat ik te vertellen… ik was nog altijd niet gescheiden van riad. Ik besefte dat als ik wou scheiden ik hem weer zou moeten zien… en dat wou ik vermijden. Dat wou ik niet. Ik wilde hem eerst vergeten. En dan pas scheiden. Ook hij diende nix in. Dus waren we nog altijd getrouwd. Ik hield nog altijd veel van hem. Ook al probeerde ik alles toe doen, om hem te vergeten. Het lukte mij niet. Ik solliciteerde overal… tot er op een woensdag ochtend gebeld werd. Een bedrijf tussen Antwerpen en gent… die een vacature vrij had voor me als boekhoudster. Ik stelde me voor… en het eerste gesprek was denderend. Ik ging nog op 2 andere gesprekken… en uiteindelijk werd ik aanvaard. Ik werkte een maand lang en had mijn salaris. Ik kocht nawfel’s auto af… een mercedes. Natuurlijk was die nog altijd niet afbetaald, maar ik kreeg de tijd. Ik kon iedere maand een deel geven, tot ik het volledig bedrag had afbetaald. We waren nu al 9 maanden na het incident van riad en ik… ik had hem nog geen 1 keertje gezien. Ik miste hem… overdreven erg. Maar zoals gewoonte probeerde ik hem te vergeten. Op een zaterdag ochtend besloot ik langs te gaan bij mijn moeder. Ik stapte mijn auto in en reed weg naar Antwerpen. Ik was kapot gestressed… was kapot bang. Wat als ze me buiten gooien. Wat als mijn vader me niet moet hebben? En tog reed ik verder… tot ik aankwam voor mijn ouderlijk huis… mijn broertjes speelde buiten… Aziz…en Omar… ze hadden me eerst niet door… keken ff op en speelden verder. Ik stapte uit… met tranen in mijn ogen… en riep hun…
Rafika: Aziz…Omar…
Ze draaiden zich meteen om en spurten naar me toe… ik nam ze in mijn armen… en knuffelde hun kapot…
Aziz: mooie autoooo!!! Is die van jou?
Rafika: ja lieverd…
Omar: kom je terug rafika??? Blijf je dit keer?
Ik keek mijn broertjes aan die met vragende ogen op mijn antwoord wachtten… ik antwoorde niet en knuffelde hun maar… tot de voordeur open ging…
riad:
Ik versleet mijn dagen thuis… mijn moeder kwam altijd langs en pepte me op..
Moeder: ik regel je wel hanane.. je jeugdliefde… Rafika is tog nix waard.. veel te beter dat ze weg is
Ik liet haar maar praten… ging beseffen dat Rafika gelijk had… mijn moeder moest haar niet hebben. Ik was altijd blind. En geloofde niet wat ik zag. Diep in mijn binnenste wist ik wel dat ze gelijk had. Maar hé, wie geef zijn/haar moeder de schuld van iets? Niemand tog? Wie zegt van zijn eigen moeder dat ze slecht is? Niemand tog? Mijn vader wist dat we uit elkaar waren. Maar niet door het feit dat ik vreemd was gegaan. Alleen ruzie…. Had ik verteld. Ook de ouders van Rafika wisten het niet. Ik ging op mijn knieën om vergiffenis te vragen. De moeder van Rafika gaf me die.. de vader dan weer niet. Hij had zijn eigen dochter verwaarloosd. Hij ging het me nooit vergeven als er iets gebeurd met haar. Ik wist wel dat ze in gent woonde. Dus ging ik er op een dag naar toe. Ik liep door de stad… en zag haar helpen bij Leila… ze zag er zo goed uit…mijn hart klopte hevig… het liefst van al ging ik binnen en was het alsof er nix was gebeurd. Ik ging er bijna iedere dag… telkens reed ik tot gent.. en telkens ging ik haar begluren. Sommige dagen was ze er niet. En tog bleef ik wachten, misschien dat ze tog komt. Nawfel hoorde ik af en toe. Hij wou niet praten over Rafika, wou er nix over kwijt. We zijn nog altijd vrienden, maar niet zo goed als voordien. Ik kreeg op een dag telefoon van een bedrijf. Waar ze een projectleider nodig hadden. Ik sprong een gat in de lucht. Het eerste waarvoor ik ff blij kon zijn. Ik was echt gelukkig. Het was een enorm groot bedrijf verdeeld in twee blokken. Ik had nog nooit in het ander gebouw geweest.. Ik had het huis waar ik woonde met Rafika opgegeven. Mijn moeder heeft alles weg gehaald en verkocht aan een kringloop winkel. Nu woonde ik weer thuis. Ik gaf geen aandacht aan geen 1 meisje. Moest niemand hebben. Rafika bezat mijn hele lichaam. Ilham zag ik af en toe, als mijn zus (die ondertussen gescheiden was met haar man) met haar naar huis kwam. Maar dan ging ik weg. Niemand wist het van ons. Ik haatte haar uit de grond van mijn hart. Het was door haar, dat mijn leven op zijn kop stond. Rafika diende geen scheidingspapieren in. En dat gaf nog een beetje licht in de zaak. Zo wist ik voorbeeld dat ze nog om me gaf… en niet van me wou scheiden
Rafika:
De deur ging open… en daar stond mijn moeder, met tranen in de ogen… ik liet de jongens los en liep op haar af. Ze omhelsde me zo hart… zo stevig…
Moeder: mijn dochter… mijn lieve dochter… kom verder
Ik ging binnen en veegde mijn tranen weg. Mijn vader stond recht bij de deur… ik wist niet wat ik moest doen… dus keken we elkaar ff aan. Uiteindelijk liep ik naar m toe en nam zijn hand, waar ik een kus op plantte…hij begon te snikken… mijn vader die huilde? Dat had ik nog nooit in heel mijn leven gezien. Ik kon mijn tranen onmogelijk binnen houden en liet ze weer de vrije loop gaan… mijn vader omhelsde me… en vroeg het hem te vergeven…
Rafika: ma3lish a ba… ajnag ajdie grab rebie ( het is lmaktab)
In de woonkamer kreeg ik zo’n vertrouwd gevoel. Ik was welkom. Iedereen lachte met me, iedereen was blij voor me. Ik ook natuurlijk; Mijn moeder vroeg me terug in te wonen bij hun. Ik dacht er heel kort over na. Ik wou niet… maar wou mijn moeder een pleziertje doen. Dus stemde ik toe. Ik besefte dat ik mijn schoonfamilie en man zal terug zien; maar wou mijn ouders blij maken. Ik keerde terug naar gent. En nam mijn broertjes mee. Ik ging langs bij de bloemist en kocht een enorm groot bouquet bloemen. Ik reed naar Leila’s huis toe en belde aan. Ze deed open en zag bijna mijn gzicht niet door de bos bloemen.
Leila: Rafika???
Rafika: hahaha ja sorry meid
Leila: kom verder..
Ik ging binnen en legde de bloemen op de dressoir. Daarna omhelsde ik haar zooooo enorm… ze was eerst verbaasd, wist niet wat haar overkwam. Ik bedankte haar…. En huilde wat. Ik was dan ook overgevoelig.
Rafika: dank je voor alles… wollah zal je eeuwig dankbaar zijn;
Leila: ga je ervandoor?
Rafika: ja, ben bij mijn ouders langs geweest en ze willen graag dat ik weer bij hun kom wonen
Leila: en riad? vroeg ze
Rafika: jah hij kan de pot op. Ik moet m niet
Leila: moheem lieve schat, je bent welkom..; en je bent net als my zusje… dus spring altijd eens binnen. En deze bouquet bloemen had je echt niet moeten brengen…
Rafika: shokran lieveling…nee… deed het echt met plezier
Leila: dit zijn dus je broertjes
Rafika: ja dit is Aziz de jongste van de twee en dit is Omar…
Leila nam ze mee naar de keuken en gaf hun snoepjes. Ik liep ondertussen naar boven en ging mijn kleren bij elkaar rapen. Ik kwam na een tijdje met mijn tas naar beneden en kondigde aan dat we ervandoor gingen…
Rafika: ik kom nog incha Allah in de loop van de week… kunnen we nog ff iets samen doen
Leila: incha Allah… hou je goed lieverd en schaf je zelf een telefoon aan… kunnen we bellen
Rafika: ja incha Allah was ik van plan, moheem heb je nummer dan bel ik je wel vanzodra ik mijn nummer heb
Leila: okay lieverd… hou je goed schat..
Rafika: jij ook sweety
We omhelsden elkaar heel lang en ging er dan vandoor. Hopelijk naar een betere toekomst
Rafika:
Het was maandag. Ik was weer thuis gesetteld. Ik stond vroeg op en nam snel een douche, ik deed de salat,kleedde me aan, deed mijn hoofddoek op en reed naar het werk. Het was altijd een tien minutjes onderweg. Op het werk werkte ik met bepaalde Marokkanen. Twee meisjes, die deden alsof ze belgisch waren, en vijf Marokkaanse jongens. Het bedrijf verkocht auto’s. je had het kantoor gedeelte die verdeeld was in twee blokken en dan in de -1ste verdieping het maken van auto’s. De jongens behandelden me met respect, hetgeen ik niet kon zeggen van de andere meiden. Zo raakten ze de meisjes telkens aan op plaatsen waar dat helemaal niet kon. Zij giechelden dan en sloegen terug op hun kruis. Echt kinderachtig. Ik deed telkens mijn verrichtingen. Hield mij bezig met mijn werk. In de middag had ik een vergadering. Ze zouden een nieuwe actie beginnen, om zo meer klanten aan te trekken. Morgen zouden we uitleg krijgen over hoe we tewerk zullen gaan. We zouden een nieuw project starten, en doorgang boeken. Dat was het laatste wat de directeur zei. Ik stond recht nam mijn nota’s en verliet het lokaal. De jongens lieten me eerst voorbij gaan en liepen dan achter me aan… ze3ma ladies First, zolang ze me maar met rust lieten was het goed. Want moest nix van jongens hebben. Ik was wel enorm teruggetrokken op het bedrijf. Praatte niet veel. Vandaag was ik vroeg klaar met werken. Ik reed het centrum in en ging een base winkel binnen. Ik kocht een nieuwe telefoon met nummer. De eerste persoon die ik opbelde was Leila
Rafika: ahlannnnn zina
Leila: rafika? Eyyyyy schat
Rafika: alles goed
Leila: ja hamdoulilah met jou, is dit je nieuwe nummer?
Rafika: ja goed hamdoulilah. Ja dit is my nieuwe nummer ewa sla maar op
Leila: ok… maar schat ik bel je strax terug zit in de winkel en heb een klant..
Rafika: safie is goed ik kom nu naar je toe, waga?
Leila:jaaaaa doe maar.. ik wacht!
Ik reed naar Gent. Parkeerde mijn auto niet ver van een school. En stapte uit. Ik liep eerst voorbij een hugo boss zaak… en zag Faris binnen aan het werk… hij zag me net op tijd en zwaaide naar me… ik zwaaide terug en deed teken of alles goed ging met hem, rabia en hun dochtertje… hij riep “goed hamdoulilah!!), ik zwaaide nog ff en liep door naar Leila dr zaak, die niet ver gelegen was. Ik ging binnen en trof haar nog bezig met een meisje…
Ze stelde verschillende mannenparfums voor onder ander D&G classic…die ze dan uiteindelijk nam… het was voor haar mannetje. Ik bleef luisteren… en mijn gedachte gingen naar Riad.. het was zo lang geleden… vroeg me af hoe het met hem ging. Wat hij nu deed…had hij een nieuwe vriendin? Ach wrm moest hij ook vreemd gaan… ik dacht aan de laatste keer dat ik hem zag… dat was in de bus. Hij huilde toen en riep me hem te vergeven… als hij niet van me hield, zou hij tog niet zo reageren? Pffff
Leila: asebhanelah!!
Rafika: hahah sorry was ff weg..
Leila: ma3lish.. alles goed meid
Rafika: jaaa hamdoulilah, het gaat goed…. Op het werk rustig
Leila: mezian… benb lij voor jou
Ik bleef nog ff hangen bij leila en besloot dan naar huis te gaan; Ik was kapot moe… ik kwam thuis aan en deed mijn woede en gebed…vervolgens hielp ik mijn moeder wat in de keuken.
Riad:
Ik stak me in het werk. Zo hoefde ik niet na te denken over mijn privé leven. Ik werkte met veel marokkanen. Ook veel meiden. Mooie meiden. Maar dat boeide me niet. Iemand als rafika leer ik nooit meer kennen. Zij was iemand uit de miljoenen… Ik voelde me veel beter… vergat mijn problemen ff en deed hetgeen waarvoor ik had gestudeerd. Projectleider. Ik kwam thuis en begon meteen met mijn voorbereiding voor morgen. Moest een reeks mensen leiden in een nieuwe actie die het bedrijf wou beginnen. Ze wilden meer klanten. Noujah… Ik was druk bezig met mijn werk tot mijn telefoon over ging
Riad: hallo met riad
Hanane: ahlan riad…
Riad: shkoon?
Hanane: hanane… je nicht, zei ze in het chel7a
Riad: oww… ewa mayta3neet (ewa hoe gaat het )
Hanane: hamdoulilah goed en met jou,
Riad: ja goed
Vroeg me af wrm ze me belde, hoe ze aan mijn nummer geraakt was…maar vroeg het haar niet. Ik sloot af en zei dat ik teveel werk had. Ze excuseerde zich dat ze me stoorde en wenste me het beste toe. ik legde neer en liep meteen naar mijn moeder
Riad: heb jij mijn nummer gegeven aan hanane?
Moeder: heeft ze je gebeld?
Riad: ja
Moeder: ja ik heb die gegeven, ze vroeg er zelf ook om…
Riad: en je vraagt dat niet eerst aan me?
Moeder: ewa ma3lish mijn zoon, je moet opnieuw beginnen en ga maar scheiden van Rafika.
Riad: dat zijn mijn zaken a ma
Moeder: ik wil je maar helpen mijn zoon…mijn moeder stond weer op het punt een hele fiesta van te maken, dus liep ik gewoon weg en negeerde haar.
Ik besefte dat het ook een deel door haar is dat ik Rafika kwijt ben. ,nu probeert ze me op te zadelen met de dochter van haar zus? Aub… ik moet haar niet.
De volgende ochtend nam ik mijn aktetas en liep richting mijn bmw. Ik reed weg naar mijn werk en maakte me op mijn bureau klaar voor de volgende vergadering.
Rafika:
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik stond vroeg op en deed weer mijn woedoe en salat. Ik kleede me aan en reed naar mijn werk. Ik parkeerde mijn auto in de ondergrondse parking en nam de lift naar de twaalfde verdieping. Daar aangekomen kreeg ik meteen een hele reeks werkende mensen te horen. Telefoons die rinkelden… kortom het kantoorgeluid. Ik maakte me samen met de jongens een meisjes klaar voor de vergadering. De bespreking van de nieuwe omzetmarkt. We namen allen de lift naar de tweede verdiep en gingen naar de vergaderzaal. De directeur en projectleider waren er nog altijd niet. Dus namen we allemaal plaats, brachten onze nota's boven en wachtten op hun komst….
Rafika:
Ik keek mijn nota’s doorheen toen ik de directeur binnen hoorde komen…
Directeur: hmmmm allemaal op tijd… goede start…
Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug. Ik keek weer naar mijn nota’s…de projectleider kwam ook binnen…. Noujah hoorde zijn voetstappen. De meiden tegenover me keken heel geinteresseert naar de projectleider die achter me liep naar zijn plaats… had hem nog steeds niet gezien. Ik keek op en mijn adem stokte in mijn keel…wat deed hij hier??? Hij had me nog altijd niet gezien… ik keek naar beneden…hij ging de lijst doorheen en zei de namen op…uiteindelijk kwam hij bij mijn naam..
Riad: Rafika Boumale?… zei hij heel traag.. van luid naar stil… hij keek meteen op en ik zei stilletjes “aanwezig”
Hij keek me een lange tijd aan tot iedereen vreemd naar elkaar begon te kijken.
Riad: euhm… jah… en als laatste mohamed elousati..
Mohamed: aanwezig…
Riad: vandaag zijn we samen gekomen… voor een voorbereiding en het horen van ideeën naar een betere afzetmarkt…
Zo begon hij een hele speach. Het liefst van al draaide ik me om en liep ik weg… weg uit dit lokaal. Weg uit dit bedrijf… wat in godsnaam deed hij hier? Was hij me gevolgd? Ik kon onmogelijk mijn hoofd hierbij houden.. maar tog.. het moest. Iedereen moest een idee geven. En zo kwam hij bij mij
Riad: en Rafika, wat denk jij erover… wat zou het hier beter kunnen maken in een relatie tussen klant en verkoper..
Rafika: euhm… promoties… want uiteindelijk koopt een klant goedkoop en goeie kwaliteit…dus kan men voorbeeld promoties krijgen bij het tanken… op kosten van het bedrijf, maar dat bij aankoop van een bepaald bedrag
Riad: excellent…
Directeur: inderdaad… schrijf dat maar op riad…
Ik glimlachtte naar de directeur… maar keek riad niet aan. Ik had zin om ontslag te nemen… maar hij zal me niet weg jagen.. klaar. Heb my geld nodig. De vergadering verliep verder normaal. Ik ontweek riad, terwijl hij constant mijn ogen probeerde op te zoeken. Na 6 uur te hebben vergaderd was het over. Ik raapte alles bij elkaar en maakte aanstalten om weg te gaan. Ik zag hoe riad ook alles snel bij elkaar haalde… ik koerste bijna de lift in…
Riad: RAFIKA!!!
Ik deed alsof ik hem niet hoorde. En hoopte dat de lift voor zijn neus toe zal gaan. En ja hoor… net toen hij aankwam ging de lift deur toe… te laat… ik was echt in shock.. was dit voorbestemd… is dit een teken? Oh my godddd… ik liep mijn kantoor binnen en werkte nog een uurtje verder aan mijn verrichtingen. Ik kalmeerde uiteindelijk wel. Daarna nam ik mijn tas en sloot ik mijn kastje af. Ik liep naar de lift en ging naar de ondergrondse parking. En net alsof het bel3ani was, was zijn auto geparkeerd naast de mijne.. maar hij was er nog niet… nou dat dacht ik… terwijl hij zat in zijn auto…aan de telefoon…
Riad:
Ik volgde de directeur naar de vergaderzaal. Ik ging binnen en liep meteen zonder opkijken naar mijn bureau..; vooraan. Ik haalde mijn papieren uit… mijn nota’s en mijn aanwezigheden. Ik liep de rijen af tot ik de volgende letters ging lezen… ik durfde het niet op te zeggen… bang dat ik aan het dromen was en gewoon dacht dat ze er stond… maar nee het was echt mijn rafika… ik keek op en zag haar bang naar me kijken. Ze had me waarschijnlijk al opgemerkt vanzodra ik binnen kwam. Wat deed ze hier? Ze had tog geen diploma? Ze is tog niet naar school geweest? Wat deed ze hier en dan nog onder een hoge functie? Heeft ze tegen me gelogen toen? Ik herstelde me en begon over de vergadering. Ik wou haar stem horen… dolgraag, want die had ik enorm gemist. Dus stelde ik voor dat iedereen een idee zou geven, over hoe we tewerk zouden kunnen gaan. Uiteindelijk kwam ik bij haar. Keek haar intens aan… maar zij keek telkens weg. Als of ze bang was vast te zitten in mijn ogen. Ik vroeg haar idee… en ze antwoorde gewoon excellent… ik luisterde aandachtig… en ik had haar echt niet zo verwacht. Het was een enorme shock voor me. Eerst was ze een huisvrouwtje die nederlands sprak, maar niets af wist van de wereld… en nu was het een zakenvrouw. Helemaal opgewerkt tot een hoge functie. De vergadering liep ten einde en ik zag haar snel opstaan en alles bij elkaar nemen. Ze wou van me af. Dat zag k meteen; Ik zag die schrik in haar gezicht. Maar ik moest en zal met haar praten. Dus graasde ik ook alles snel bij elkaar en liep haar achterna. Ze sprong bijna de lift in, ik probeerde die nog in te halen maar tevergeefs schoven de deuren toe … mijn gedachten zaten nergens anders dan bij haar. Ze zag er zo profesioneel uit vandaag. Mijn hart klopte hevig en ik voelde me vrolijk. Ik was blij dat ik haar heb gezien. Het gaf me een heel goed gevoel. Tegen het einde van de dag liep ik naar beneden naar mijn auto. Mijn telefoon ging af en weer zag ik een marokkaans nummer. Ik nam op en ja… het was hanane. Het ergste was, dat het bijna marokko tijd was, nog een weekje werken en ik zou met mijn moeder en vader naar marokko gaan. En dan moet ik haar gezicht weer zien, en daar heb ik totaaaal geen zin in. Ik bleef maar praten met haar… gewoon beleeft antwoorden. Ik hoorde de auto naast me starten dus keek ik ff op… wielie… RAfika???? In een auto???? Ik gooide de telefoon dicht op Hanane en stapte mijn auto uit… Rafika reed snel naar achter en scheurde weg… ik stapte mijn auto in en zette het op een achtervolging. Dit is Rafika van vroeger niet meer… helemaaaall veranderd!
Rafika:
Ik besloot ongemerkt mijn auto in te stappen en dan weg te rijden… dat deed k ook.. hij stapte snel zijn auto uit, maar ik was hem slimmer af. Ik reed meteen weg. En liet hem daar achter… oef!! Gelukkig… ik reed de autosnelweg op naar huis… ik keek door mijn spiegeltje om te zien of hij me niet was gevolgd… en ja hoor. Daar reed een bmw metalisé 10 meter van me vandaan. Ik deed wat muziek op en negeerde hem. Hij woonde tenslotte ook in Antwerpen. Maar dan toen hij normaalgezien moest omdraaien om naar huis te gaan reed hij gewoon achter me aan… awielie?? Hij gaat me tog niet volgen tot bij me thuis?? Mijn vader heeft geen contact meer met zijn vader. Ruzie zeg maar. Dus ik denk dat mijn vader zijn ‘jachtgeweer’ (slachtmes voor mgarba) uithaalt en m dood doet… pfff rwina kehla. Ik parkeerde mijn auto voor de deur en hij reed gewoon verder langs me heen, de volgende straat in en weg was hij.
Ik kwam binnen en trof mijn moeder aan in haar kamer. Ze was druk bezig met het maken van mijn broertje hun valise… noujah.. ze gaan eind deze week naar marokko. Ik heb pas over twee weken vakantie. En dan nog vertrek ik pas de derde week met het vliegtuig. Plots begon ze over mijn schoonfamilie
Moeder: weet je wat ze hier rondbazuinen over jou
Rafika: wat dan?
Moeder: dat je met een andere man bent geweest
Rafika: WAT???
Moeder: ja, dat vertellen ze hier rond, en dat door je schoonmoeder en schoonzus..
Rafika: ach ze kunnen de pot op, lie bga ie 7der i 7der ( wie er wil praten, praat)
Moeder: je vader is woest op die familie, wanneer ga je je scheidingspapieren aanvragen?
Rafika: ik weet het nog niet…; zei ik verlegen.. diep in mijn binnenste wou ik niet scheiden.
Moeder: ewa je ziet zelf maar. Ik heb allesinds hafid gevraagd te komen als we weg zijn. Hij gaat ook rond die tijd naar marokko. Denk zelf dat jullie op dezelfde vliegtuig zitten
Rafika: serieus zei ik meteen enthousiast.
Ik had een tijdje mijn neef niet meer gezien … noujah… sinds die dag dat ik ruzie had met riad… die dag die alles op zijn kop zette… maar tog.. dankzij die dag ben ik sterker geworden, werk ik, heb ik mijn rijbewijs, diploma gehaald. Ik dacht weer aan de woorden die mijn moeder zij toen ik in mijn bed lag. Zijn moeder roddelt slecht over me. Raar dat het gaat over vreemd gaan. Heeft riad alles verdraaid soms? Heeft hij gaan zeggen dat ik vreemd ben gegaan ipv hem? Ik was woest en kon weer moeilijk slapen. Ik zal er morgen over spreken. Ik moet het weten. Uiteindelijk viel ik in slaap…Ik kwam aan op het werk en ging meteen aan het werk. Ik had vanalles te doen. dus vergat ik dat gesprek die ik nog wou hebben met riad. Plots kwam de directeur naar me toe en vroeg me te komen naar zijn bureau…
Directeur: dag Rafika J zou je ff willen meekomen naar mijn bureau aub J
Rafika: euhm.. ja hoor.. ik kom er aan
ik stond meteen op en volgde hem. Iedereen keek me aan van (oh my god). En dat maakte het nog bangelijker voor mij. Ik stapte met knikkende knieën zijn kantoor binnen en ging tegenover hem staan
Directeur: neem gerust plaats
ik dacht heel kort na…het ander gebouw.. daar zat Riad….oh nee… maar jah… het gebouw is groot dus waarschijnlijk zit ik in het tweede verdiep en hij op de 12de… ik krijg ook meer… dus kan ik mezelf veel meer permitteren..wrm niet?
Rafika: nou… dat lijkt me prima
Directeur: morgen kan u dan alles verplaatsen. u krijgt ook een vast contract. een goeie werkkracht als u, willen we natuurlijk niet kwijt
Mohamed: ewa mezian… anders verliezen we mooi zicht om de hele werkdag op te staren
Rafika: safieee mo… rot nu maar op…slijmerd
Mohamed: hahaha nee ik ben serieus hoor
Rafika: safie is goed, zei ik met rode wangen…
Mohamed: hmm leuk dat je praat… je bent normaal zo stil… terwijl je hebt echt een mooie stem… je moet meer praten… wat dacht je na het werk… gaan we iets drinken en wat bijpraten???
Riad kwam in mijn hoofd…wat hij me had gelapt… ik vertrouw geen 1 man.
Rafika: nee… ik heb geen tijd
Mohamed: de dag erop dan?
Rafika: nooit….
Mohamed: ok… kan ook… ik probeer later wel opnieuw
zei hij met een glimlach en liep met een hoge dunk weg. hij ging bij de jongens en ging waarschijnlijk alles vertellen… ik lachte in mezelf, ik ben morgen weg sukkel dus is er geen later opnieuw. Ik zag Pol de directeur lopen naar zijn bureau…
Directeur: Mo… ik moet je spreken
Mo: oui chef… zei hij al saluerend net als een soldaat
hij werkte hier al vier jaar, dus normaal dat hij het goed kon vinden met hem. Ook hij kwam terug met een glimlach…
Mohamed: bekijk me maar mensen… bekijk me goed vandaag, want morgen ben ik foetsieeee hahahah
Marokkaan: kifach…Mohamed: heb promotie ennnn ik moet naar het ander gebouw… vanaf morgen
Rafika: dag pol…. zei ik
Mo stond er met mond vol tanden
Pol: jij krijgt een bureau net naast Mo… mo achie…zei hij in het arabisch… toon rafika ff jou bureau
Mo: heb je haar ook verplaatst?
Pol: ja samen met jou
Mo: pfff ik ben je eeuwig dankbaar man… alhoewel… dacht echt dat ze van me hield… grapte hij weer
Ik kon mijn lach niet inhouden, maar die vervaagde meteen bij het zien van een woeste Riad die mijn kant op keek. Riad:
Ik was druk bezig met mijn werk toen die ene klootzak van gisteren binnenkwam… hij had alles bij zich van dozen tot tassen… wat gaat die doen, ik hoorde van tarik, een andere projectleider waarmee ik het goed kon vinden, dat hij overgeplaatst is, samen met nog iemand anders, waarvan hij de naam niet wist. Hij installeerde zich meteen en ging met die kortrokkige blondines, tuneseintjes,alerijntjes en Kongo-girl flirten.. allemaal secretaresjes, waarmee iedereen al van alles mee had gedaan . Behalve ik natuurlijk
Pol: ok hoop dat je het naar je zin krijgt… in ieder geval ik ga je voorstellen aan de persoon waarmee je af en toe samen moet werken. Als je me wilt volgen?
Rafika: ja hoor…
Hij draaide richting riad die nog altijd bezig was met Hajat en liep voor me uit…. Awielie… ik moet tog niet werken met hem zeker???Rafika:
Hij liep net naast de bureau van Riad… Hij keek me met een vraagteken aan. Ik ontweek hem, moest echt nix van hem hebben. Ik ben zijn vrouw nog zei hij gisteren, dus mocht ik niet met mo of iemand anders om gaan. Maar hij mag wel flirten met andere meiden zoals deze goedkope bimbo hajat, hij was tog ook nog mijn man? Was dit jaloersheid die in me opborrelde? Nee tog? Ik hou niet meer van hem…neeeeee doe ik niet. Ik kwam gek door mijn gedachtes.
Pol: euhm riad waar is tarik?
Riad: euhm die is ff naar het toilet… ow kijk daar komt hij
Een donker getinte jongen met lichtbruine haren en donkere ogen kwam onze richting uit.
Pol: Tarik dit is Rafika, rafika tarik..
Tarik: aangenaam zei hij met een grote smile
Rafika: insgelijks hij had zo’n zachte vriendelijk stem…
Ik ging weer terug naar mijn bureau en begon met mijn boekhouding. Ik kreeg grotere taken, meer verantwoordelijkheid. Het leek me eerst allemaal ingewikkeld maar met dat ik een snelle leerder was, lukte het me na een twee uurtjes. Ik voelde Riads ogen prikken in mijn rug…Mo had ondertussen zijn kennismaking afgerond en ook begonnen aan zijn werk.
Mo: vanwaar ben je eigenlijk?
Rafika: Antwerpen
Mo: waar Antwerpen? Borgerhout?
Rafika: nee berchem…
Mo: ow zo… ik ben van Temse
Rafika: heb je daar ook marokanen dan
Mo: ach marokkanen zijn net mieren in de zomer… overalll
Rafika: hahahahah
Mo: hahahah of niet?
Rafika: a gek…
Mo: en in marokko vanwaar?
Rafika: agadir
Mo: owwww sousiaaa
Rafika: chel7a ja
Mo : leukkkk ik ben een pure 3arbi van Casa
Rafika: ewa bsa7tek…
Mo: ajhaj… lay3teek saha a zina
Rafika: choof mo… mij naam is Rafika…. Dus die zina, rwina; tgarbeeka 3affak stop daarmee. Respect a mo….
Mo: je bent een schoonheid, wat kan ik eraan doen? Het is gewoon zo, ik zeg het niet om met je te flirten ffzo…
Ik keek hem aan van ‘yeaaah right’
Mo: hahaha ok ok ik flirt wel met je… maar heeeeel klein beetje… ik meen het, je bent een zina… maar ok als je wilt dat ik je naam zeg… dan doe ik dat ook voor mevrouw zei hij zelfverzekerd
Rafika: nou mevrouw zou dat heel leuk vinden
Mo: ewa zeena… vertel s hahaha neen d7ak m3ak… safie doe verder of pol ontslaat me door jou
Rafika: ahhaha sukkel, jij moet nodig je volume wat stiller zetten a radio gatvrrrr
Mo: hahahahha die was goed…
Hij was echt wel een leuke kerel… ik werkte verder tot Tarik bij mijn bureau kwam staan..
Tarik: heyy rafika… heb je nu ff tijd?
Rafika: ja hoor
Tarik: nou dan kan ik je wat uitleg geven, kijk kom mee naar mijn bureau dan is het makkelijker
Rafika: ok is goed..
Ik volgde hem, raar maar waar, riad keek me niet aan. Hij werkte gewoon verder en deed alsof hij me niet zag. Alsof hij me niet kende. Tarik nam een bureaustoel naast de zijne en wees me ernaar.
Tarik: neem maar plaats…
Hij legde me alles wat uit. En ik zou in feite zijn werken moeten samenvatten enzo…op het eerste zicht leek het me ingewikkeld… maar uiteindelijk geraakte ik er wel aan uit. Riad keek me geen 1 keertje aan. Als er een blonde voorbij liep deed hij extra vriendelijk. Die meid liep dan blij dat ze was weg, omdat ze ff gecommuniceerd had met de knapste projectleider…tazzz 3la dom blondje, hij was geen haar veranderd…gewoon een flirtkont, meidenfreak… tazzz 3leek a hond… mannen zijn honden, klaar. Uiteindelijk begon Tarik persoonlijke vragen te stellen zoals vanwaar ik was blabla. Ik merkte dat hij gewoon vriendelijk wou zijn. Niet dat hij iets wou proberen ffzo. Hij zelf was van Tunesische afkomst en woonde in Hasselt. Gatvrr telkens heen en terug, moest wel zwaar zijn. Uiteindelijk liep ik terug naar mijn plaats waar Mo op me wachtte…
Mo: ga je mee lunchen?
Rafika: nee ik ga wel alleen
Mo: safie Rafika wollah doe je nix aan… gewoon collega’s onder elkaar, wielie ik bijt niet
Rafika: pfff waarom ook niet waar ga je dan eten
Mo: cafetaria
Rafika: jalah
Ik nam mijn tasje en liep naar beneden. Het eten zag er behoorlijk uit… maar sebhanelah moest nix hebben handgemaakt van belgen… iew… die mensen raakten varkensvlees aan en al die stinky shit soms zaten ze in hun haren en deden verder met het eten, nee dank je. Of die vrouwen hadden lange nagels, ik was daar allemaal vies van. Dus, bestelde ik een belegd broodje, die al verpakt was in een doorzichtig plastik, duidelijk zo aangekocht.
Mo: safie? Heb je daar genoeg mee of wat?
Rafika: ja
Mo: doe normaal meid, je gaat echt niet verdikken… gestoorde vrouwen
Rafika: daar ligt het niet aan. Ik eet niet veel, van gewoonte..
Mo: ewa wat jij wilt
We namen met onze plateau’s plaats aan tafel. Ik nam er nog een desertje bij en een flesje cola. Mo prikte maar in de visfilet en at maar van de puree…. Ieww en dat zei ik luidop…
Mo: wat?
Rafika: nix hoezo
Mo: je zei ieww
Rafika: zei ik dat dan
Mo: zei ik dat dan, zei hij me na… vertel op meid
Rafika: waloe eet verder gatvrrr denk aan die volumeknop mo
Mo: hahaha vertel vertel serieus
Rafika: ok als je het echt wilt weten, ik vind die eten ver van smakelijk
Mo: hoezo…hij stopte met kauwen en keek me bangelijk aan
Rafika: ach gewoon, ik vind Belgische vrouwen echt niet hygiënisch… check vb die ene vrouw haar nagels, die vrouw die je bediende…heb je haar nagels gezien
Mo: nee hoezo
Rafika: bijna twee cm lang, wat zou daar niet allemaal onder zitten, ze is waarschijnlijk daarnet naar het toilet geweest… tfoeiiii
Mo: jeu3euuuukkk wollah je bent walgelijk met je gedachten,
Hij gooide zijn vork op het bord en duwde zijn plateau weg
Rafika: ik zei je tog nix nix, maar je moest het weten…
Hij zweeg en keek naar het bord…uiteindelijk stond hij recht en verdween uit de cafetaria… wielie… heb ik iets verkeerds gezegd? Ik keek rechts van me en zag riad met die ene blonde aan tafel… hij zag me niet… ik keek snel voor me uit en at verder van mijn broodje. Hij doet maar… dacht ik. Blondine jager
Riad:
Ik kon mijn gedachten niet vestigen op mijn werk. En ik denk dat zolang rafika hier werkt, ik dat nooit zou kunnen doen. Ze was gewoon doodleuk aan het lachen met mo. Ze hadden het echt wel leuk samen… tfoeiiii het liefst van al ging ik daar naar toe en sleurde ik mo weg door het raam naar buiten. Gatvrrr ik kwam gek. Tarik merkte dat ik prikkelbaar was. Dus zei ik gewoon nix. Ik wil niet dat iemand hier weet dat ik haar man ben en zij mijn vrouw…privé met werk gescheiden houden. Alhoewel… mo zou dat wel s mogen weten. Stel je voor dat je verliefd op m word? Dan ben ik haar kwijt.
Tarik: ik ga rafika ff wegwijs tonen…
Riad: ok
Ik werkte verder en keek niet op naar haar. Was boos, omdat ze zoveel aandacht gaf aan die klootzak. Tarik legde alles uit en dwaalde weer af. Hij vroeg haar van waar ze was enzo en ze antwoorde doodleuk op zijn vragen… wajawwww rafika je maakte me gek van woede. Blonde meiden kwamen voorbij en ik sprak hun aan. Ik hoorde wel af en toe dat ze me “een hot stuk” zoals ze me noemden vonden… ik kreeg veel telefoonnummers, deed alsof ik ze opsloeg en wiste ze dan uiteindelijk in de auto allemaal uit. Ze3ma vriendelijk zijn. Ik sprak met hun omdat ik Rafika boos wou maken. Dat deed ze ook bij mij. Ze deed het waarschijnlijk expres… zo praten met Mo. Ik weet dat ze nog van me houd…ik weet het gewoon. Ze had nog nooit iemand gehad voor me… ben haar eerste liefde… dus dat kan niet dat ze me vergeten is… of wel? Ze liep uiteindelijk weg en nam haar tasje… ze volgde mo naar buiten…waarschijnlijk samen gaan lunchen… ze is van mij vuile zemmel, dacht ik woest.
Sandra: eyyy lekker stuk hahaha
Riad: ow hallo sandra
Sandra: gaan we samen lunchen?
Riad: euhm.. ja is goed
Ik nam mijn pul en liep samen met haar naar beneden. Ik zag mo en Rafika… aanschuiven in de rij dus deden wij dat ook. Rafika nam een belegd broodje…:s is ze op dieet ffzo? Ze had een mooi lichaam, wrm dieeten? Halooo
Rafika:
Mo kwam na tien minuten de cafetaria macho ingewandeld
Rafika: waar was je?
Mo: ik ga een broodje bestellen, kom zo terug
Rafika: ok
Hij bestelde een broodje en kwam terug aan tafel
Rafika: ewa?
Mo: ieww meid… wollah ieww die gedachten van je
Rafika: hahaha jah sorry mo, maar het is gewoonz o
Mo: safie safie, wollah heb net alles overgegeven, wollah eet nooit meer iets van belgen
Rafika: hahahahahahahhahahaha
Mo: wat lach je sukkel
Rafika: hahahahhaha nix…pfffhahahahahhahaha
Mo: ja ja lach me maar uit
Rafika: nee safie…
We aten al lachend verder. We spraken wat over de vakantie, mo ging voor twee weken naar Barcelona, ik dus over drie weken naar marokko.
Mo: owww ga je dan naar agadir
Rafika: ja onder andere…
Mo: Marrakech is echt superrrr!! Ik zweerrr je!!
Rafika: ja een goeie vriendin van me woont daar, incha Allah ga ik er langs dit jaar
Mo: incha Allah
Ik sloeg geen acht meer op riad. keek hem geen enkele keer meer aan, want vond het laag van hem dat hij met blonde meiden ging eten zehma, als hij om me gaf zou hij zich moeten bewijzen, en aantonen dat hij spijt heeft van wat hij gedaan had 9 a tien maand geleden, maar nee, in plaats daarvan bewees hij nogmaals dat hij nix waard was. Allesinds geen tweede kans. Op het einde van de dag reed ik meteen naar huis. De hele week ging het identiek hetzelfde. Soms ging mo met van die vriendinnetjes van hem eten zodat ik gewoon op kantoor bleef. Riad ging telkens met een andere meid eten. Hij sprak me geen 1 keertje aan, en ook wist niemand van onze relatie af. Vrijdag middag was ik vrij. Dus ging ik meteen naar een advocaat die ik van Mo gekregen had. Ik zei dat een vriendin van me wou scheiden… dus gaf hij me meteen een adres van (volgens hem) een super advocaat, nog nooit verloren. Ik kreeg een formulier mee die ik en hij zou moeten tekenen. Mijn handtekening plaatste ik ter plaatse … vervolgens reed ik terug naar huis. In mijn kamer bekeek ik het document… vastberaden stapte ik mijn auto weer in en reed richting hun huis. Ik weet dat ik die moeder zou moeten trotseren, maar daar was ik klaar voor… was veranderd en dat dankzij Leila ik stapte mijn auto uit en liep vastberaden naar de deur waar ik aanbelde. Ik bleef wachten tot de vader open deed… de enige persoon die me verwelkomde in de familie
vader: asalam 3aleikoom
rafika: wa3aleikoom salam a 3amie l7adch
hij bleef beleefd en vriendelijk, ik vroeg of riad thuis was, maar blijkbaar was hij nog altijd op het werk. Net toen ik me wou omdraaien hoorde ik die moeder aan de deur
Moeder v riad: ahjata… kom terug hier
Ik draaide me om, ze was een vrouw met de leeftijd van mijn moeder, dus respecteerde ik haar en ging ik terug naar haar toe
Moeder v riad: wat moet je?
Rafika: ik wou ff met riad spreken
Moeder v riad: waarover
Rafika: persoonlijke zaken
Moeder v riad: a7ejana… je hoeft niet te komen slijmen, want scheiden ga je van hem. Ook al wil je zelf niet
Rafika: a vrouw wat is je probleem? Hou tog eens voor 1 maal je mond en stop eens met te doen alsof je verstand hebt van zaken. Moei je met je eigen zaken. Ik sta hier met een document om te scheiden, het is aan je zoon om ze te tekenen… dus kom me niet vertellen dat ik niet wil scheiden, ca va? En ps: stop met leugens te verspreiden…
ik gaf haar het document die ze weigerde aan te nemen. Ik liet ze gewoon vallen voor de deur en draaide me terug om naar mijn auto en reed weg… tfoei ziekelijk wijf. Ik reed naar huis… hopelijk dat hij tekent en we kunnen scheiden. Zo kan ik opnieuw beginnen, gewoon mijn werk mijn familie en trouwen zat er voor mij niet in, want vertrouwen in mannen was ik Allang verloren.
Mijn ouders vertrokken op reis. Ik was het week-end alleen thuis. Ik verveelde me gewoon rot!! Mijn neef liet weten aan mijn moeder dat hij maandag avond toe zal komen. Ach incha Allah, want kon goed met m praten. En hij deed me lachen. Ik vroeg me af of riad de papieren had gezien. Hij liet allesinds totaal nix van m weten
Maandag ochtend reed ik naar het werk. Was doodop want had gisterenavond films bekeken tot de late avond. Mo stapte zijn golf 3 uit en kwam mee met mij naar boven. Ik kon het goed met hem vinden. Hij was minder flirterig tegenover me, eerder oprecht en vriendelijk… natuurlijk ook gekjes. Riad was er nog niet. Maar hij kwam enkele minuten na mij binnen. Ik schrok van zijn blik. Hij keek me dodelijk aan, kwam voorbij en ging naar zijn bureau. Ik sloeg er geen acht op. Ik besefte dat ik mijn map vergeten ben op mijn achterbank dus keerde nam ik mijn autosleutels en liep ik de lift in. Ik ging naar de ondergrondse parking naar mijn auto toe waar mijn map blonk op mijn achterzetels… ik deed de auto open en nam die eruit. Net toen ik me omdraaide, kwam riad uit de lift… ik liep gewoon met mijn hoofd gericht naar de grond verder tot ik bijna tegen hem op botste
Riad: wacht!! Ik moet met je praten!!
Riad:
Ik werd er gek van. Hoe ze met die mo bleef optrekken en lachen. Ze3ma goeie collega’s… mijn voeten ja. Ik besloot haar gewoon te negeren. Heel de week lang, hield ik het vol. Zij ook wel. Ik hoorde vele mocro’s vragen wie ze was.Want ze was de enige die een hoofddoek droeg en een hoge functie had. Ik had dan altijd telkens zin te zeggen mijn vrouw, dus blijf uit haar buurt. Maar dat zou een opschudding veroorzaken, dus zweeg ik gewoon en deed alsof ik haar niet kende. De enige die wist van onze relatie was Tarik. Ik weet dat hij kan zwijgen, dus ma3lish. Hij schrok wel eerst, ik vertelde hem gewoon alles, hoe ik vreemd was geweest en ze het had ontdekt. Ik had toen ook haar nummer in een hoekje van de lade kast gevonden.. het nummer van Ilham in de tijd toen ze die me gaf. Dus wist Rafika er eigenlijk langer van, alleen zweeg ze. Gatver wat was ik een klootzak. Waar was ik tog met mijn verstand.
Ik kwam terug van het werk en vond mijn moeder in de keuken, boos heen en weer tegen haar zelf aan het praten.
Riad: salam 3aleikoom a ma
moeder: wa3aleikoom salam…. Waar was je??
Riad: werk kifach
Moeder: ewa Rafika is hier geweest
Riad: WAT???
Moeder: ja inderdaad WAT ze was gemeen tegen me. Ik dacht zelf dat ze me ging slaan. Maar tog niet, ze heeft een bruine grote enveloppe op de grond gegooid en weg geweest. Hij ligt op de televisie..
Wat ??? rafika mijn moeder bijna slaan? Nee tog? En dan die Enveloppe??? Ik spurte ernaartoe… mijn hart klopte in mijn keel, want diep in mijn hart hoopte ik dat het niet was wat ik dacht… fokkkk dus tog… ze wou van me scheiden…mijn hart versomberde meteen…ze wou me niet meer thalla Hafid
Hafid: beslama
Met een glimlach rond mijn lippen werkte ik verder aan mijn werk
Mo: dus je bedriegt me met ene fransman… zei mo plots
Rafika: hahahhaha jeh gestoorde
Mo: nix te gestoorde, het is uit rafika…. Hoor je me… het is voorbij en ik wil je nooit meer zien
Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ik vond m echt een leuke gast om mee te werken. Hij praatte wel enorm veel, maar meest van al was het lachen om zijn praat.
Mo: hahah nee serieus, je liefje ofzo?
Rafika: nee is me neef van lille….hij komt een 2 weekjes bij me logeren en we gaan dan samen naar marokko.
Mo: hmmm zorg niet dat ik dingen hoor he
Rafika: hahahaha nene komt goed
Mo: breek me hart niet…
Rafika: zou ik niet durven
Mo: aaaaa zie je wel… liefde is mogelijk tussen ons
Rafika: werk door a sukkel werk door voor pol je weer brengt naar het eerste gebouw
Mo: wollahila… dan kan ik weer terug bij de debielen
Rafika: hahahahaha zieke
De hele dag verliep zwaar. Maar mo hielp me af en toe… Ook moest ik taken finishen voor Tarik. Hij deed anders tegen me vond ik. Ach ja, het zal wel mijn gedachten zijn. Op het eind van de dag hoopte ik op een bruine enveloppe… maar kreeg helemaal nix. Ik merkte af en toe riad’s woedende ogen op. Maar hij kun de pot op. Hij had geen reden om boos op me te zijn. Zijn dikke vette schuld!! Het was alsof ik geen liefde meer voor hem voelde, eerder walging. Hoe mooi hij ook mocht zijn. Het deed me walgen, hij nam het constant op voor zijn moeder. Als ik in fout was, ok.. dan maar normaal. Maar het probleem is, dat zijn moeder zo’n ruziestoker was, ze kon liegen als de beste, stoken als de beste, en nog was het mijn schuld.
Ik liep naar mijn auto en reed weg naar station berchem, want daar zou mijn neef toekomen. Ik wachte in de hal tot ik een typisch Frans geklede gek zag. Schuine petje op, trainingsbroek met 1 pijp ophoog andere naar beneden met zijn witte sportkousjes… en zijn leren jasje.. hahaha grappig zicht eigenlijk…hij liep echt macho, bijna net als mo.
Hafid: salammmm cousineeee!!! Hahahahh ( salam nicht)
Rafika: ahlannn hafid.. ca va bien?
Hafid: hamdoulilah
We gaven elkaar een hand en liepen verder naar mijn auto… hij begon meteen over hoe classevol mijn auto was enzo. Ik liet hem rijden tot thuis. Hij reed weer gangsterachtig.. hahahah ze3ma deed hun na. Thuis aangekomen ging ik wat eten koken terwijl hij een douche nam.
TRing Dong….
Wie zou dat zijn?Rafika:
Rafika:
Ik keek mijn nota’s doorheen toen ik de directeur binnen hoorde komen…
Directeur: hmmmm allemaal op tijd… goede start…
Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug. Ik keek weer naar mijn nota’s…de projectleider kwam ook binnen…. Noujah hoorde zijn voetstappen. De meiden tegenover me keken heel geinteresseert naar de projectleider die achter me liep naar zijn plaats… had hem nog steeds niet gezien. Ik keek op en mijn adem stokte in mijn keel…wat deed hij hier??? Hij had me nog altijd niet gezien… ik keek naar beneden…hij ging de lijst doorheen en zei de namen op…uiteindelijk kwam hij bij mijn naam..
Riad: Rafika Boumale?… zei hij heel traag.. van luid naar stil… hij keek meteen op en ik zei stilletjes “aanwezig”
Hij keek me een lange tijd aan tot iedereen vreemd naar elkaar begon te kijken.
Riad: euhm… jah… en als laatste mohamed elousati..
Mohamed: aanwezig…
Riad: vandaag zijn we samen gekomen… voor een voorbereiding en het horen van ideeën naar een betere afzetmarkt…
Zo begon hij een hele speach. Het liefst van al draaide ik me om en liep ik weg… weg uit dit lokaal. Weg uit dit bedrijf… wat in godsnaam deed hij hier? Was hij me gevolgd? Ik kon onmogelijk mijn hoofd hierbij houden.. maar tog.. het moest. Iedereen moest een idee geven. En zo kwam hij bij mij
Riad: en Rafika, wat denk jij erover… wat zou het hier beter kunnen maken in een relatie tussen klant en verkoper..
Rafika: euhm… promoties… want uiteindelijk koopt een klant goedkoop en goeie kwaliteit…dus kan men voorbeeld promoties krijgen bij het tanken… op kosten van het bedrijf, maar dat bij aankoop van een bepaald bedrag
Riad: excellent…
Directeur: inderdaad… schrijf dat maar op riad…
Ik glimlachtte naar de directeur… maar keek riad niet aan. Ik had zin om ontslag te nemen… maar hij zal me niet weg jagen.. klaar. Heb my geld nodig. De vergadering verliep verder normaal. Ik ontweek riad, terwijl hij constant mijn ogen probeerde op te zoeken. Na 6 uur te hebben vergaderd was het over. Ik raapte alles bij elkaar en maakte aanstalten om weg te gaan. Ik zag hoe riad ook alles snel bij elkaar haalde… ik koerste bijna de lift in…
Riad: RAFIKA!!!
Ik deed alsof ik hem niet hoorde. En hoopte dat de lift voor zijn neus toe zal gaan. En ja hoor… net toen hij aankwam ging de lift deur toe… te laat… ik was echt in shock.. was dit voorbestemd… is dit een teken? Oh my godddd… ik liep mijn kantoor binnen en werkte nog een uurtje verder aan mijn verrichtingen. Ik kalmeerde uiteindelijk wel. Daarna nam ik mijn tas en sloot ik mijn kastje af. Ik liep naar de lift en ging naar de ondergrondse parking. En net alsof het bel3ani was, was zijn auto geparkeerd naast de mijne.. maar hij was er nog niet… nou dat dacht ik… terwijl hij zat in zijn auto…aan de telefoon…
Riad:
Ik volgde de directeur naar de vergaderzaal. Ik ging binnen en liep meteen zonder opkijken naar mijn bureau..; vooraan. Ik haalde mijn papieren uit… mijn nota’s en mijn aanwezigheden. Ik liep de rijen af tot ik de volgende letters ging lezen… ik durfde het niet op te zeggen… bang dat ik aan het dromen was en gewoon dacht dat ze er stond… maar nee het was echt mijn rafika… ik keek op en zag haar bang naar me kijken. Ze had me waarschijnlijk al opgemerkt vanzodra ik binnen kwam. Wat deed ze hier? Ze had tog geen diploma? Ze is tog niet naar school geweest? Wat deed ze hier en dan nog onder een hoge functie? Heeft ze tegen me gelogen toen? Ik herstelde me en begon over de vergadering. Ik wou haar stem horen… dolgraag, want die had ik enorm gemist. Dus stelde ik voor dat iedereen een idee zou geven, over hoe we tewerk zouden kunnen gaan. Uiteindelijk kwam ik bij haar. Keek haar intens aan… maar zij keek telkens weg. Als of ze bang was vast te zitten in mijn ogen. Ik vroeg haar idee… en ze antwoorde gewoon excellent… ik luisterde aandachtig… en ik had haar echt niet zo verwacht. Het was een enorme shock voor me. Eerst was ze een huisvrouwtje die nederlands sprak, maar niets af wist van de wereld… en nu was het een zakenvrouw. Helemaal opgewerkt tot een hoge functie. De vergadering liep ten einde en ik zag haar snel opstaan en alles bij elkaar nemen. Ze wou van me af. Dat zag k meteen; Ik zag die schrik in haar gezicht. Maar ik moest en zal met haar praten. Dus graasde ik ook alles snel bij elkaar en liep haar achterna. Ze sprong bijna de lift in, ik probeerde die nog in te halen maar tevergeefs schoven de deuren toe … mijn gedachten zaten nergens anders dan bij haar. Ze zag er zo profesioneel uit vandaag. Mijn hart klopte hevig en ik voelde me vrolijk. Ik was blij dat ik haar heb gezien. Het gaf me een heel goed gevoel. Tegen het einde van de dag liep ik naar beneden naar mijn auto. Mijn telefoon ging af en weer zag ik een marokkaans nummer. Ik nam op en ja… het was hanane. Het ergste was, dat het bijna marokko tijd was, nog een weekje werken en ik zou met mijn moeder en vader naar marokko gaan. En dan moet ik haar gezicht weer zien, en daar heb ik totaaaal geen zin in. Ik bleef maar praten met haar… gewoon beleeft antwoorden. Ik hoorde de auto naast me starten dus keek ik ff op… wielie… RAfika???? In een auto???? Ik gooide de telefoon dicht op Hanane en stapte mijn auto uit… Rafika reed snel naar achter en scheurde weg… ik stapte mijn auto in en zette het op een achtervolging. Dit is Rafika van vroeger niet meer… helemaaaall veranderd!
Rafika:
Ik besloot ongemerkt mijn auto in te stappen en dan weg te rijden… dat deed k ook.. hij stapte snel zijn auto uit, maar ik was hem slimmer af. Ik reed meteen weg. En liet hem daar achter… oef!! Gelukkig… ik reed de autosnelweg op naar huis… ik keek door mijn spiegeltje om te zien of hij me niet was gevolgd… en ja hoor. Daar reed een bmw metalisé 10 meter van me vandaan. Ik deed wat muziek op en negeerde hem. Hij woonde tenslotte ook in Antwerpen. Maar dan toen hij normaalgezien moest omdraaien om naar huis te gaan reed hij gewoon achter me aan… awielie?? Hij gaat me tog niet volgen tot bij me thuis?? Mijn vader heeft geen contact meer met zijn vader. Ruzie zeg maar. Dus ik denk dat mijn vader zijn ‘jachtgeweer’ (slachtmes voor mgarba) uithaalt en m dood doet… pfff rwina kehla. Ik parkeerde mijn auto voor de deur en hij reed gewoon verder langs me heen, de volgende straat in en weg was hij.
Ik kwam binnen en trof mijn moeder aan in haar kamer. Ze was druk bezig met het maken van mijn broertje hun valise… noujah.. ze gaan eind deze week naar marokko. Ik heb pas over twee weken vakantie. En dan nog vertrek ik pas de derde week met het vliegtuig. Plots begon ze over mijn schoonfamilie
Moeder: weet je wat ze hier rondbazuinen over jou
Rafika: wat dan?
Moeder: dat je met een andere man bent geweest
Rafika: WAT???
Moeder: ja, dat vertellen ze hier rond, en dat door je schoonmoeder en schoonzus..
Rafika: ach ze kunnen de pot op, lie bga ie 7der i 7der ( wie er wil praten, praat)
Moeder: je vader is woest op die familie, wanneer ga je je scheidingspapieren aanvragen?
Rafika: ik weet het nog niet…; zei ik verlegen.. diep in mijn binnenste wou ik niet scheiden.
Moeder: ewa je ziet zelf maar. Ik heb allesinds hafid gevraagd te komen als we weg zijn. Hij gaat ook rond die tijd naar marokko. Denk zelf dat jullie op dezelfde vliegtuig zitten
Rafika: serieus zei ik meteen enthousiast.
Ik had een tijdje mijn neef niet meer gezien … noujah… sinds die dag dat ik ruzie had met riad… die dag die alles op zijn kop zette… maar tog.. dankzij die dag ben ik sterker geworden, werk ik, heb ik mijn rijbewijs, diploma gehaald. Ik dacht weer aan de woorden die mijn moeder zij toen ik in mijn bed lag. Zijn moeder roddelt slecht over me. Raar dat het gaat over vreemd gaan. Heeft riad alles verdraaid soms? Heeft hij gaan zeggen dat ik vreemd ben gegaan ipv hem? Ik was woest en kon weer moeilijk slapen. Ik zal er morgen over spreken. Ik moet het weten. Uiteindelijk viel ik in slaap…Ik kwam aan op het werk en ging meteen aan het werk. Ik had vanalles te doen. dus vergat ik dat gesprek die ik nog wou hebben met riad. Plots kwam de directeur naar me toe en vroeg me te komen naar zijn bureau…
Directeur: dag Rafika J zou je ff willen meekomen naar mijn bureau aub J
Rafika: euhm.. ja hoor.. ik kom er aan
ik stond meteen op en volgde hem. Iedereen keek me aan van (oh my god). En dat maakte het nog bangelijker voor mij. Ik stapte met knikkende knieën zijn kantoor binnen en ging tegenover hem staan
Directeur: neem gerust plaats
ik dacht heel kort na…het ander gebouw.. daar zat Riad….oh nee… maar jah… het gebouw is groot dus waarschijnlijk zit ik in het tweede verdiep en hij op de 12de… ik krijg ook meer… dus kan ik mezelf veel meer permitteren..wrm niet?
Rafika: nou… dat lijkt me prima
Directeur: morgen kan u dan alles verplaatsen. u krijgt ook een vast contract. een goeie werkkracht als u, willen we natuurlijk niet kwijt
Mohamed: ewa mezian… anders verliezen we mooi zicht om de hele werkdag op te staren
Rafika: safieee mo… rot nu maar op…slijmerd
Mohamed: hahaha nee ik ben serieus hoor
Rafika: safie is goed, zei ik met rode wangen…
Mohamed: hmm leuk dat je praat… je bent normaal zo stil… terwijl je hebt echt een mooie stem… je moet meer praten… wat dacht je na het werk… gaan we iets drinken en wat bijpraten???
Riad kwam in mijn hoofd…wat hij me had gelapt… ik vertrouw geen 1 man.
Rafika: nee… ik heb geen tijd
Mohamed: de dag erop dan?
Rafika: nooit….
Mohamed: ok… kan ook… ik probeer later wel opnieuw
zei hij met een glimlach en liep met een hoge dunk weg. hij ging bij de jongens en ging waarschijnlijk alles vertellen… ik lachte in mezelf, ik ben morgen weg sukkel dus is er geen later opnieuw. Ik zag Pol de directeur lopen naar zijn bureau…
Directeur: Mo… ik moet je spreken
Mo: oui chef… zei hij al saluerend net als een soldaat
hij werkte hier al vier jaar, dus normaal dat hij het goed kon vinden met hem. Ook hij kwam terug met een glimlach…
Mohamed: bekijk me maar mensen… bekijk me goed vandaag, want morgen ben ik foetsieeee hahahah
Marokkaan: kifach…Mohamed: heb promotie ennnn ik moet naar het ander gebouw… vanaf morgen
Rafika: dag pol…. zei ik
Mo stond er met mond vol tanden
Pol: jij krijgt een bureau net naast Mo… mo achie…zei hij in het arabisch… toon rafika ff jou bureau
Mo: heb je haar ook verplaatst?
Pol: ja samen met jou
Mo: pfff ik ben je eeuwig dankbaar man… alhoewel… dacht echt dat ze van me hield… grapte hij weer
Ik kon mijn lach niet inhouden, maar die vervaagde meteen bij het zien van een woeste Riad die mijn kant op keek. Riad:
Ik was druk bezig met mijn werk toen die ene klootzak van gisteren binnenkwam… hij had alles bij zich van dozen tot tassen… wat gaat die doen, ik hoorde van tarik, een andere projectleider waarmee ik het goed kon vinden, dat hij overgeplaatst is, samen met nog iemand anders, waarvan hij de naam niet wist. Hij installeerde zich meteen en ging met die kortrokkige blondines, tuneseintjes,alerijntjes en Kongo-girl flirten.. allemaal secretaresjes, waarmee iedereen al van alles mee had gedaan . Behalve ik natuurlijk
Pol: ok hoop dat je het naar je zin krijgt… in ieder geval ik ga je voorstellen aan de persoon waarmee je af en toe samen moet werken. Als je me wilt volgen?
Rafika: ja hoor…
Hij draaide richting riad die nog altijd bezig was met Hajat en liep voor me uit…. Awielie… ik moet tog niet werken met hem zeker???Rafika:
Hij liep net naast de bureau van Riad… Hij keek me met een vraagteken aan. Ik ontweek hem, moest echt nix van hem hebben. Ik ben zijn vrouw nog zei hij gisteren, dus mocht ik niet met mo of iemand anders om gaan. Maar hij mag wel flirten met andere meiden zoals deze goedkope bimbo hajat, hij was tog ook nog mijn man? Was dit jaloersheid die in me opborrelde? Nee tog? Ik hou niet meer van hem…neeeeee doe ik niet. Ik kwam gek door mijn gedachtes.
Pol: euhm riad waar is tarik?
Riad: euhm die is ff naar het toilet… ow kijk daar komt hij
Een donker getinte jongen met lichtbruine haren en donkere ogen kwam onze richting uit.
Pol: Tarik dit is Rafika, rafika tarik..
Tarik: aangenaam zei hij met een grote smile
Rafika: insgelijks hij had zo’n zachte vriendelijk stem…
Ik ging weer terug naar mijn bureau en begon met mijn boekhouding. Ik kreeg grotere taken, meer verantwoordelijkheid. Het leek me eerst allemaal ingewikkeld maar met dat ik een snelle leerder was, lukte het me na een twee uurtjes. Ik voelde Riads ogen prikken in mijn rug…Mo had ondertussen zijn kennismaking afgerond en ook begonnen aan zijn werk.
Mo: vanwaar ben je eigenlijk?
Rafika: Antwerpen
Mo: waar Antwerpen? Borgerhout?
Rafika: nee berchem…
Mo: ow zo… ik ben van Temse
Rafika: heb je daar ook marokanen dan
Mo: ach marokkanen zijn net mieren in de zomer… overalll
Rafika: hahahahah
Mo: hahahah of niet?
Rafika: a gek…
Mo: en in marokko vanwaar?
Rafika: agadir
Mo: owwww sousiaaa
Rafika: chel7a ja
Mo : leukkkk ik ben een pure 3arbi van Casa
Rafika: ewa bsa7tek…
Mo: ajhaj… lay3teek saha a zina
Rafika: choof mo… mij naam is Rafika…. Dus die zina, rwina; tgarbeeka 3affak stop daarmee. Respect a mo….
Mo: je bent een schoonheid, wat kan ik eraan doen? Het is gewoon zo, ik zeg het niet om met je te flirten ffzo…
Ik keek hem aan van ‘yeaaah right’
Mo: hahaha ok ok ik flirt wel met je… maar heeeeel klein beetje… ik meen het, je bent een zina… maar ok als je wilt dat ik je naam zeg… dan doe ik dat ook voor mevrouw zei hij zelfverzekerd
Rafika: nou mevrouw zou dat heel leuk vinden
Mo: ewa zeena… vertel s hahaha neen d7ak m3ak… safie doe verder of pol ontslaat me door jou
Rafika: ahhaha sukkel, jij moet nodig je volume wat stiller zetten a radio gatvrrrr
Mo: hahahahha die was goed…
Hij was echt wel een leuke kerel… ik werkte verder tot Tarik bij mijn bureau kwam staan..
Tarik: heyy rafika… heb je nu ff tijd?
Rafika: ja hoor
Tarik: nou dan kan ik je wat uitleg geven, kijk kom mee naar mijn bureau dan is het makkelijker
Rafika: ok is goed..
Ik volgde hem, raar maar waar, riad keek me niet aan. Hij werkte gewoon verder en deed alsof hij me niet zag. Alsof hij me niet kende. Tarik nam een bureaustoel naast de zijne en wees me ernaar.
Tarik: neem maar plaats…
Hij legde me alles wat uit. En ik zou in feite zijn werken moeten samenvatten enzo…op het eerste zicht leek het me ingewikkeld… maar uiteindelijk geraakte ik er wel aan uit. Riad keek me geen 1 keertje aan. Als er een blonde voorbij liep deed hij extra vriendelijk. Die meid liep dan blij dat ze was weg, omdat ze ff gecommuniceerd had met de knapste projectleider…tazzz 3la dom blondje, hij was geen haar veranderd…gewoon een flirtkont, meidenfreak… tazzz 3leek a hond… mannen zijn honden, klaar. Uiteindelijk begon Tarik persoonlijke vragen te stellen zoals vanwaar ik was blabla. Ik merkte dat hij gewoon vriendelijk wou zijn. Niet dat hij iets wou proberen ffzo. Hij zelf was van Tunesische afkomst en woonde in Hasselt. Gatvrr telkens heen en terug, moest wel zwaar zijn. Uiteindelijk liep ik terug naar mijn plaats waar Mo op me wachtte…
Mo: ga je mee lunchen?
Rafika: nee ik ga wel alleen
Mo: safie Rafika wollah doe je nix aan… gewoon collega’s onder elkaar, wielie ik bijt niet
Rafika: pfff waarom ook niet waar ga je dan eten
Mo: cafetaria
Rafika: jalah
Ik nam mijn tasje en liep naar beneden. Het eten zag er behoorlijk uit… maar sebhanelah moest nix hebben handgemaakt van belgen… iew… die mensen raakten varkensvlees aan en al die stinky shit soms zaten ze in hun haren en deden verder met het eten, nee dank je. Of die vrouwen hadden lange nagels, ik was daar allemaal vies van. Dus, bestelde ik een belegd broodje, die al verpakt was in een doorzichtig plastik, duidelijk zo aangekocht.
Mo: safie? Heb je daar genoeg mee of wat?
Rafika: ja
Mo: doe normaal meid, je gaat echt niet verdikken… gestoorde vrouwen
Rafika: daar ligt het niet aan. Ik eet niet veel, van gewoonte..
Mo: ewa wat jij wilt
We namen met onze plateau’s plaats aan tafel. Ik nam er nog een desertje bij en een flesje cola. Mo prikte maar in de visfilet en at maar van de puree…. Ieww en dat zei ik luidop…
Mo: wat?
Rafika: nix hoezo
Mo: je zei ieww
Rafika: zei ik dat dan
Mo: zei ik dat dan, zei hij me na… vertel op meid
Rafika: waloe eet verder gatvrrr denk aan die volumeknop mo
Mo: hahaha vertel vertel serieus
Rafika: ok als je het echt wilt weten, ik vind die eten ver van smakelijk
Mo: hoezo…hij stopte met kauwen en keek me bangelijk aan
Rafika: ach gewoon, ik vind Belgische vrouwen echt niet hygiënisch… check vb die ene vrouw haar nagels, die vrouw die je bediende…heb je haar nagels gezien
Mo: nee hoezo
Rafika: bijna twee cm lang, wat zou daar niet allemaal onder zitten, ze is waarschijnlijk daarnet naar het toilet geweest… tfoeiiii
Mo: jeu3euuuukkk wollah je bent walgelijk met je gedachten,
Hij gooide zijn vork op het bord en duwde zijn plateau weg
Rafika: ik zei je tog nix nix, maar je moest het weten…
Hij zweeg en keek naar het bord…uiteindelijk stond hij recht en verdween uit de cafetaria… wielie… heb ik iets verkeerds gezegd? Ik keek rechts van me en zag riad met die ene blonde aan tafel… hij zag me niet… ik keek snel voor me uit en at verder van mijn broodje. Hij doet maar… dacht ik. Blondine jager
Riad:
Ik kon mijn gedachten niet vestigen op mijn werk. En ik denk dat zolang rafika hier werkt, ik dat nooit zou kunnen doen. Ze was gewoon doodleuk aan het lachen met mo. Ze hadden het echt wel leuk samen… tfoeiiii het liefst van al ging ik daar naar toe en sleurde ik mo weg door het raam naar buiten. Gatvrrr ik kwam gek. Tarik merkte dat ik prikkelbaar was. Dus zei ik gewoon nix. Ik wil niet dat iemand hier weet dat ik haar man ben en zij mijn vrouw…privé met werk gescheiden houden. Alhoewel… mo zou dat wel s mogen weten. Stel je voor dat je verliefd op m word? Dan ben ik haar kwijt.
Tarik: ik ga rafika ff wegwijs tonen…
Riad: ok
Ik werkte verder en keek niet op naar haar. Was boos, omdat ze zoveel aandacht gaf aan die klootzak. Tarik legde alles uit en dwaalde weer af. Hij vroeg haar van waar ze was enzo en ze antwoorde doodleuk op zijn vragen… wajawwww rafika je maakte me gek van woede. Blonde meiden kwamen voorbij en ik sprak hun aan. Ik hoorde wel af en toe dat ze me “een hot stuk” zoals ze me noemden vonden… ik kreeg veel telefoonnummers, deed alsof ik ze opsloeg en wiste ze dan uiteindelijk in de auto allemaal uit. Ze3ma vriendelijk zijn. Ik sprak met hun omdat ik Rafika boos wou maken. Dat deed ze ook bij mij. Ze deed het waarschijnlijk expres… zo praten met Mo. Ik weet dat ze nog van me houd…ik weet het gewoon. Ze had nog nooit iemand gehad voor me… ben haar eerste liefde… dus dat kan niet dat ze me vergeten is… of wel? Ze liep uiteindelijk weg en nam haar tasje… ze volgde mo naar buiten…waarschijnlijk samen gaan lunchen… ze is van mij vuile zemmel, dacht ik woest.
Sandra: eyyy lekker stuk hahaha
Riad: ow hallo sandra
Sandra: gaan we samen lunchen?
Riad: euhm.. ja is goed
Ik nam mijn pul en liep samen met haar naar beneden. Ik zag mo en Rafika… aanschuiven in de rij dus deden wij dat ook. Rafika nam een belegd broodje…:s is ze op dieet ffzo? Ze had een mooi lichaam, wrm dieeten? Halooo
Rafika:
Mo kwam na tien minuten de cafetaria macho ingewandeld
Rafika: waar was je?
Mo: ik ga een broodje bestellen, kom zo terug
Rafika: ok
Hij bestelde een broodje en kwam terug aan tafel
Rafika: ewa?
Mo: ieww meid… wollah ieww die gedachten van je
Rafika: hahaha jah sorry mo, maar het is gewoonz o
Mo: safie safie, wollah heb net alles overgegeven, wollah eet nooit meer iets van belgen
Rafika: hahahahahahahhahahaha
Mo: wat lach je sukkel
Rafika: hahahahhaha nix…pfffhahahahahhahaha
Mo: ja ja lach me maar uit
Rafika: nee safie…
We aten al lachend verder. We spraken wat over de vakantie, mo ging voor twee weken naar Barcelona, ik dus over drie weken naar marokko.
Mo: owww ga je dan naar agadir
Rafika: ja onder andere…
Mo: Marrakech is echt superrrr!! Ik zweerrr je!!
Rafika: ja een goeie vriendin van me woont daar, incha Allah ga ik er langs dit jaar
Mo: incha Allah
Ik sloeg geen acht meer op riad. keek hem geen enkele keer meer aan, want vond het laag van hem dat hij met blonde meiden ging eten zehma, als hij om me gaf zou hij zich moeten bewijzen, en aantonen dat hij spijt heeft van wat hij gedaan had 9 a tien maand geleden, maar nee, in plaats daarvan bewees hij nogmaals dat hij nix waard was. Allesinds geen tweede kans. Op het einde van de dag reed ik meteen naar huis. De hele week ging het identiek hetzelfde. Soms ging mo met van die vriendinnetjes van hem eten zodat ik gewoon op kantoor bleef. Riad ging telkens met een andere meid eten. Hij sprak me geen 1 keertje aan, en ook wist niemand van onze relatie af. Vrijdag middag was ik vrij. Dus ging ik meteen naar een advocaat die ik van Mo gekregen had. Ik zei dat een vriendin van me wou scheiden… dus gaf hij me meteen een adres van (volgens hem) een super advocaat, nog nooit verloren. Ik kreeg een formulier mee die ik en hij zou moeten tekenen. Mijn handtekening plaatste ik ter plaatse … vervolgens reed ik terug naar huis. In mijn kamer bekeek ik het document… vastberaden stapte ik mijn auto weer in en reed richting hun huis. Ik weet dat ik die moeder zou moeten trotseren, maar daar was ik klaar voor… was veranderd en dat dankzij Leila ik stapte mijn auto uit en liep vastberaden naar de deur waar ik aanbelde. Ik bleef wachten tot de vader open deed… de enige persoon die me verwelkomde in de familie
vader: asalam 3aleikoom
rafika: wa3aleikoom salam a 3amie l7adch
hij bleef beleefd en vriendelijk, ik vroeg of riad thuis was, maar blijkbaar was hij nog altijd op het werk. Net toen ik me wou omdraaien hoorde ik die moeder aan de deur
Moeder v riad: ahjata… kom terug hier
Ik draaide me om, ze was een vrouw met de leeftijd van mijn moeder, dus respecteerde ik haar en ging ik terug naar haar toe
Moeder v riad: wat moet je?
Rafika: ik wou ff met riad spreken
Moeder v riad: waarover
Rafika: persoonlijke zaken
Moeder v riad: a7ejana… je hoeft niet te komen slijmen, want scheiden ga je van hem. Ook al wil je zelf niet
Rafika: a vrouw wat is je probleem? Hou tog eens voor 1 maal je mond en stop eens met te doen alsof je verstand hebt van zaken. Moei je met je eigen zaken. Ik sta hier met een document om te scheiden, het is aan je zoon om ze te tekenen… dus kom me niet vertellen dat ik niet wil scheiden, ca va? En ps: stop met leugens te verspreiden…
ik gaf haar het document die ze weigerde aan te nemen. Ik liet ze gewoon vallen voor de deur en draaide me terug om naar mijn auto en reed weg… tfoei ziekelijk wijf. Ik reed naar huis… hopelijk dat hij tekent en we kunnen scheiden. Zo kan ik opnieuw beginnen, gewoon mijn werk mijn familie en trouwen zat er voor mij niet in, want vertrouwen in mannen was ik Allang verloren.
Mijn ouders vertrokken op reis. Ik was het week-end alleen thuis. Ik verveelde me gewoon rot!! Mijn neef liet weten aan mijn moeder dat hij maandag avond toe zal komen. Ach incha Allah, want kon goed met m praten. En hij deed me lachen. Ik vroeg me af of riad de papieren had gezien. Hij liet allesinds totaal nix van m weten
Maandag ochtend reed ik naar het werk. Was doodop want had gisterenavond films bekeken tot de late avond. Mo stapte zijn golf 3 uit en kwam mee met mij naar boven. Ik kon het goed met hem vinden. Hij was minder flirterig tegenover me, eerder oprecht en vriendelijk… natuurlijk ook gekjes. Riad was er nog niet. Maar hij kwam enkele minuten na mij binnen. Ik schrok van zijn blik. Hij keek me dodelijk aan, kwam voorbij en ging naar zijn bureau. Ik sloeg er geen acht op. Ik besefte dat ik mijn map vergeten ben op mijn achterbank dus keerde nam ik mijn autosleutels en liep ik de lift in. Ik ging naar de ondergrondse parking naar mijn auto toe waar mijn map blonk op mijn achterzetels… ik deed de auto open en nam die eruit. Net toen ik me omdraaide, kwam riad uit de lift… ik liep gewoon met mijn hoofd gericht naar de grond verder tot ik bijna tegen hem op botste
Riad: wacht!! Ik moet met je praten!!
Riad:
Ik werd er gek van. Hoe ze met die mo bleef optrekken en lachen. Ze3ma goeie collega’s… mijn voeten ja. Ik besloot haar gewoon te negeren. Heel de week lang, hield ik het vol. Zij ook wel. Ik hoorde vele mocro’s vragen wie ze was.Want ze was de enige die een hoofddoek droeg en een hoge functie had. Ik had dan altijd telkens zin te zeggen mijn vrouw, dus blijf uit haar buurt. Maar dat zou een opschudding veroorzaken, dus zweeg ik gewoon en deed alsof ik haar niet kende. De enige die wist van onze relatie was Tarik. Ik weet dat hij kan zwijgen, dus ma3lish. Hij schrok wel eerst, ik vertelde hem gewoon alles, hoe ik vreemd was geweest en ze het had ontdekt. Ik had toen ook haar nummer in een hoekje van de lade kast gevonden.. het nummer van Ilham in de tijd toen ze die me gaf. Dus wist Rafika er eigenlijk langer van, alleen zweeg ze. Gatver wat was ik een klootzak. Waar was ik tog met mijn verstand.
Ik kwam terug van het werk en vond mijn moeder in de keuken, boos heen en weer tegen haar zelf aan het praten.
Riad: salam 3aleikoom a ma
moeder: wa3aleikoom salam…. Waar was je??
Riad: werk kifach
Moeder: ewa Rafika is hier geweest
Riad: WAT???
Moeder: ja inderdaad WAT ze was gemeen tegen me. Ik dacht zelf dat ze me ging slaan. Maar tog niet, ze heeft een bruine grote enveloppe op de grond gegooid en weg geweest. Hij ligt op de televisie..
Wat ??? rafika mijn moeder bijna slaan? Nee tog? En dan die Enveloppe??? Ik spurte ernaartoe… mijn hart klopte in mijn keel, want diep in mijn hart hoopte ik dat het niet was wat ik dacht… fokkkk dus tog… ze wou van me scheiden…mijn hart versomberde meteen…ze wou me niet meer thalla Hafid
Hafid: beslama
Met een glimlach rond mijn lippen werkte ik verder aan mijn werk
Mo: dus je bedriegt me met ene fransman… zei mo plots
Rafika: hahahhaha jeh gestoorde
Mo: nix te gestoorde, het is uit rafika…. Hoor je me… het is voorbij en ik wil je nooit meer zien
Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ik vond m echt een leuke gast om mee te werken. Hij praatte wel enorm veel, maar meest van al was het lachen om zijn praat.
Mo: hahah nee serieus, je liefje ofzo?
Rafika: nee is me neef van lille….hij komt een 2 weekjes bij me logeren en we gaan dan samen naar marokko.
Mo: hmmm zorg niet dat ik dingen hoor he
Rafika: hahahaha nene komt goed
Mo: breek me hart niet…
Rafika: zou ik niet durven
Mo: aaaaa zie je wel… liefde is mogelijk tussen ons
Rafika: werk door a sukkel werk door voor pol je weer brengt naar het eerste gebouw
Mo: wollahila… dan kan ik weer terug bij de debielen
Rafika: hahahahaha zieke
De hele dag verliep zwaar. Maar mo hielp me af en toe… Ook moest ik taken finishen voor Tarik. Hij deed anders tegen me vond ik. Ach ja, het zal wel mijn gedachten zijn. Op het eind van de dag hoopte ik op een bruine enveloppe… maar kreeg helemaal nix. Ik merkte af en toe riad’s woedende ogen op. Maar hij kun de pot op. Hij had geen reden om boos op me te zijn. Zijn dikke vette schuld!! Het was alsof ik geen liefde meer voor hem voelde, eerder walging. Hoe mooi hij ook mocht zijn. Het deed me walgen, hij nam het constant op voor zijn moeder. Als ik in fout was, ok.. dan maar normaal. Maar het probleem is, dat zijn moeder zo’n ruziestoker was, ze kon liegen als de beste, stoken als de beste, en nog was het mijn schuld.
Ik liep naar mijn auto en reed weg naar station berchem, want daar zou mijn neef toekomen. Ik wachte in de hal tot ik een typisch Frans geklede gek zag. Schuine petje op, trainingsbroek met 1 pijp ophoog andere naar beneden met zijn witte sportkousjes… en zijn leren jasje.. hahaha grappig zicht eigenlijk…hij liep echt macho, bijna net als mo.
Hafid: salammmm cousineeee!!! Hahahahh ( salam nicht)
Rafika: ahlannn hafid.. ca va bien?
Hafid: hamdoulilah
We gaven elkaar een hand en liepen verder naar mijn auto… hij begon meteen over hoe classevol mijn auto was enzo. Ik liet hem rijden tot thuis. Hij reed weer gangsterachtig.. hahahah ze3ma deed hun na. Thuis aangekomen ging ik wat eten koken terwijl hij een douche nam.
TRing Dong….
Wie zou dat zijn?Rafika:
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik liep naar de deur en deed open…Riad stond aan de deur, met de bruine enveloppe in zijn handen. We keken elkaar eerst een poosje aan…
Riad: hier heb je jouw enveloppe… maar ik zeg je, ik heb getekent om jou blij te stellen, niet met mijn hart. Ik wil het opnieuw proberen, dolgraag, maar jij wilt niet…
Ik zag dat hij het er echt moeilijk mee had. Zijn ogen zagen rood… vroeg me af of hij gehuild had, of gewoon verkouden was ffzo.
Hafid: c ki? (wie is het)
Hafid stond naast me en Riad keek me meteen aan… met een vraagtekenend gezicht.
Hafid: quesque tu veux? (wat moet je) vroeg hij tegen Riad… oh nee… zolang hier maar geen ruzie uitbreekt.
Riad: je suis venu pour parlé a rafika (ik ben gekomen om met rafika te praten)
Hafid: Rafika tu veux que je reste? (rafika wil je dat ik blijf?)
Rafika: non ca va…(nee het is goed)
Hij gaf Riad nog een dodelijke blik en liep weg naar de woonkamer.
Riad: je maakt het je wel gezellig he nu je ouders weg zijn?
Rafika: wat bedoel je daar weer mee?
Riad: eerst mo, nu hafid
Rafika: het is niet omdat jij van alles doet met andere meiden, dat ik het daarom ook doe met andere jongens. Je kunt ook gewoon een vriendschapsrelatie hebben ipv een sexrelatie.. okay,
Dat was een klap in de roos. Opsouten, hij hoeft mij niet te beledigen.
Rafika: ik moet gaan… vaarwel en deed de deur toe op zijn neus. Ik was grof, dat besefte ik wel. Ik deed ook mezelf pijn door zo te zijn tegen hem. Maar hij had me enorm geraakt, door vreemd te gaan. Dat was het ergste wat je een vrouw kon aan doen, vreemd gaan. En dan nog op de koop toe mij in de steek laten.
Ik liep naar de woonkamer waar ik mijn neef op de zetel trof tv kijken.
Hafid: wat zei hij? Vroeg hij in het chelha
Ik had een brok in mijn keel…hij had de papieren getekent… diep in mijn binnenste wou ik dat hij die niet tekende…ach het is mijn eigen schuld. Ik moest nu de scheiding verder zetten.
Rafika: nix… waloe…
Hafid wist wel dat ik alleen wou zijn, dus zei hij verder nix meer. Ik liep naar de keuken en nam plaats aan de eettafel… ik haalde de papieren uit en zag zijn krabbel…zonder dat ik het zelf wou, liepen de tranen over mijn wangen…ik besefte dat ik nog om hem gaf… maar hij had me gekwetst en het was onmogelijk voor mij om hem nog te vertrouwen. Hij had die geschonden… ik wou de papieren terug steken toen ik een klein blaadje zag. Ik haalde die ook uit en vouwde het open
Ik hou van je… zal het altijd doen…ik teken niet met mijn hart, maar doe het om jou gelukkig te stellen, aangezien je dit echt wilt. Ik hoop dat je een goeie man leert kennen, iemand die je zal geven wat je wilt. Ik weet dat ik in fout ben, en ik weet dat ik een klootzak was. Maar ben veranderd. Moheem het doet er allemaal niet meer toe. Ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven en me niet zult vergeten, want dat doe ik nooit van mijn leven…je blijft in mijn hart…
Ik hou van je, i always will
Riad
Een traan druppelde op het blaadje… oh my god wat deed hij tog met me. Hij had me zoveel pijn bezorgt, en nog hield ik van hem. Pffff mijn neef kwam binnen en ik stak alles weg… ik veegde mijn tranen af en stond recht.. hij zag dat ik had gehuild dus probeerde hij me te troosten
Hafid: eyyy rafika.. safé.. tu vas recontré quelqu un d autre….mieux que Riad..(je zult iemand anders leren kennen, beter dan riad)
Ik wou niet huilen… ik wou sterk zijn en hem vergeten, ik wou een grove bitch zijn en hem pijn doen… maar kon het niet. Ik had een te zacht karakter, was over gevoelig. Hafid nam me in zijn armen en probeerde me te troosten…uiteindelijk liet ik hem los en ging ik het eten opdienen. Ik wou alles vergeten. Wou opnieuw beginnen. Ik zou nog een week werken, de volgende week van alles klaar maken en dan op reis. Dus nog een weekje geduld hebben… en dan zou ik hem een poosje niet meer zien.
De volgende dag bracht Hafid me naar het werk, dus gaf ik hem mijn auto zodat hij overal kon gaan, anders zou hij zich dood vervelen. Ik liep naar de lift terwijl hij wegreed. Ik nam plaats aan mijn bureau en begon meteen aan het werk. Ik kreeg een uitnodiging tot een vergadering, die ik moest bijwonen. Vandaag nog om 10 uur en het zou kunnen uitlopen tot na de middag.. pfff. Dit moest wel serieus zijn. mensen kwamen binnen, maar ik keek niet op. Blijkbaar kwam Mo vandaag niet. Ziek zeker ffzo. Ik moest naar het toilet mijn blaas scheurde bijna… ik spurte ernaartoe. Toen ik klaar was liep ik de ruimte weer in. Ik kon het niet laten te kijken naar Riad. Hij keek me zielig aan. Ik kon hem niet meer aankijken, want het deed mezelf ook pijn. Ik liep vlug naar mn plaats en maakte mezelf klaar voor de vergadering. In de zaal aangekomen nam ik plaats. Het was alsof ik de pest had ffzo, niemand kwam naast me zitten. Jah uiteindelijk had ik meer plaats voor mezelf wrm moest het ook zo lopen. De directeur kwam binnen en begon aan zijn speach. Plots kreeg ik een papiertje toegestopt.. ik nam het aan en probeerde het zo min mogelijk opvallend te lezen.
‘heb je mijn briefje gelezen’
Ik deed alsof ik notities nam en schreef terug
‘ja, dank je dat je getekent hebt’
Ik gaf het terug en keek naar zijn gezicht die meteen verging toen hij mijn zin las. Ik keek weer voor me. Ik voelde me echt fokked up. Wrm moest hij ook naast me komen zitten. Mijn ogen gingen naar zijn haar zijn zijkant van het gezicht… aangezien hij keek naar voor…zag ik maar de helft. Hij was elegant gekleed… pfff…het leven is hard.. ik voelde plots zijn dijbeen tegen de mijne, deed hij het expres? Of was hij er bewust van? Het voelde goed aan allesinds…ik trok mijn been niet terug… ik kon er niets aan doen maar dacht aan die troela… die ons uit elkaar bracht, die ilham…en ook zijn moeder. Het was haar gelukt. We zijn uit elkaar. Ik trok mijn been meteen terug… hij keek gewoon verder voor zich uit. Mijn buik knorrde.. awielie hechma… ik had honger. Alleen Riad hoorde het gelukkig. Hij keek me aan en ik keek gewoon voor me uit, ze3ma het is ik niet.. hahaha. Natuurlijk knorde het weer en uiteindelijk was de vergadering ten einde. Ik had geen zin in een belegd broodje die ik al dagen at. Hafid had mijn auto. Dus zou ik het moeten stellen zonder eten. Ik had nog een appel in mijn tas. Daar zou ik het ff mee moeten doen. Ik nam alles bij elkaar en liet riad achter met een Marokkaanse meid. Die plots iets moest vragen. Ik liep naar boven en nam plaats aan mijn bureau nam mijn appel uit en begon te eten. De ruimte was echt leeg… bijna iedereen was gaan eten op een paar collega’s en ik na, die broodjes van thuis mee hadden of gewoon een appel ik dus. Plots kwam Riad boven… hij liep naar zijn bureau en liep dan uiteindelijk terug naar de lift… hij keek me aan, en kwam naar me toe…
Riad: wrm ga je niet eten?
Rafika: ik ben aan het eten.
Riad: een appel?
Rafika: ja en dan heb genoeg
Riad: ik hoorde je buik wel, dus met een appel denk ik niet dat dat genoeg is
Rafika: en dat is het dus wel
Riad: wrm praat je niet normaal? Hou privé en werk gescheiden
Rafika: ik praat normaal…
Hij had wel gelijk, ik behandelde hem gewoon als mijn man waarvan ik aan het scheiden was.
Terwijl we waren op het werk…
Riad: jalah naar de cafetaria
Rafika: ik moet dat eten daar niet
Riad: hoezo?
Rafika: gewoon ben er niet aan
Riad: ewa ga dan ergens anders eten
Rafika: ik kan niet
Riad: hoezo?
Rafika: mijn neef heeft mijn auto
Riad: ewa hier mijn sleutels en ga met mijn auto
Rafika: nee dank je
Riad: we zijn nu alleen collega’s ok… neem mijn auto en ga eten dan. Je hebt enorm honger ik weet het wel.
Ik vond het lief van hem. Maar deed weer dom en koppig…mijn buik gromde weer… en ik had dus echt degelijk honger, had gisteravond heel weinig gegeten en vanmorgen at ik nix. Probleem is waar moet ik gaan eten?
Rafika: ik weet niet waar ik moet gaan eten
Riad: kijk ik wil je wel voorstellen mee te gaan met jou, maar dat zal je niet willen
Rafika: werk en privé gescheiden… zei ik weer om hem te kloten…
Riad: laten we dan samen gaan, ik weet wel een lekkere plaats.
We waren allebei bezig ons zelf voor de gek te houden, ze3ma werk en privé gescheiden… terwijl we wilden gewoon bij elkaar zijn. Ik negeerde het gewoon en deed alsof ik nix verkeerd deed, ik ging eten met een collega… hij was mijn man niet.. klaar
Rafika: ok is goed
Hij keek me aan, alsof hij niet geloofde wat hij hoorde…
Riad: jalah
Ik nam mijn jas en tasje en volgde hem naar de lift toe
Rafika:
Ik volgde hem naar zijn bmw toe…hij deed mijn deur open en liet me instappen. Vervolgens stapte hij in aan zijn kant. Pffff dit deed me denken aan maanden geleden, kersverse bruid…
Riad: het is een eindje op in gent… we zijn er zo hoor. En we hebben extra langer pauze door de uitgelopen vergadering, dus ma3lish
Rafika: jah is goed, zolang we er maar geraken, heb honger
Riad: mevrouw ging dan een appel eten…
Ik kon mijn glimlach niet inhouden… hij keek me heel snel aan en glimlachte terug… verder tijdens de rit zei niemand nog iets. Hij zette een muziekje op van cheelab en Leki. One luv… ik voelde de spanning wel aan. We kwamen aan in Gent en gingen een Marokkaans restaurant binnen. We namen allebei plaats en keken elkaar aan….
Riad: ewa wat wil je eten
Ik nam de menukaart en ging bladeren…hij kwam dichter bij me zitten en keek mee in de kaart… ik voelde tintelingen in mijn buik… zijn wang was ongeveer 2 cm verwijderd van de mijne…we besloten een tachine te eten. De ober kwam die Riad blijkbaar kende, en hij bestelde waarvoor we hadden gekozen.
Riad: ewa naar marokko dit jaar?
Rafika: jah incha Allah over twee weekjes
Riad: ow met hafid ofzo.. vroeg hij … hij sprak hafid uit alsof het iets naars was
Rafika: ja en jij
Riad: ik ga volgende week al… dit is mijn laatste week werken
Rafika: owzo… jah van mij ook mijn laatste week maar vertrek pas later
Riad: ow leuk…
Rafika: jep…
We keken elk de andere kant op… we hadden helemaal nix te zeggen… plots schraapte Riad zijn keel…
Riad: uhum… euhm Rafika… ivm die scheiding..
Rafika: pffff nee begin er niet over
Riad: pfff luister gewoon… ik … pffff… wollah heb het er moeilijk mee…ik heb echt spijt weet je…
Ik keek de andere kant op… wou dit allemaal niet meer aanhoren. Ik mocht niet plooien. Ik kon het hem niet vergeven. Hij had me teveel aangedaan.
Rafika: het spijt me Riad… ik wil scheiden. Spijt komt te laat weet je. Ik was telkens goed voor jou. Je liet je moeder tussen ons komen, doe niet alsof… doe niet alsof je nix zag, alsof je blind was. Diep in je binnenste weet je zelf ook wel dat je moeder en zus me het niet makkelijk maakten. Ze stoken jou op, en jij gaf toe aan hun leugens. Geloofde hun boven mij… en op de koop toe ga je nogmaals vreemd met …. Met… die ene sloerie. Sorry.. en dat allemaal, terwijl ik er het beste van probeerde te maken. Ook ik was uitgehuwelijkt remember? Ik trouwde niet omdat ik het zelf wou… maar gedwongen.
Mijn tranen prikten achter mijn oogleden… ik stond ongewillig op en liep richting de wc’s… waar ik snel een toiletcabine binnenstapte en begon te snikken…pfff wrm ben ik ook mee geweest… met mijn stomme hoofd. Ik bleef er een paar minuutjes staan en veegde snel mijn tranen. Ik keek in de spiegel, en friste mezelf wat op. Vervolgens liep ik terug naar de tafel waar Riad zat met zijn ellebogen op tafel zijn hoofd in zijn vingers, en diep peinzend voor zich uit keek. Vanzodra ik aan tafel schoof excuseerde hij zich
Riad: sorry… sorry het was mijn bedoeling niet, dit boven te halen… soryy…
Rafika: ma3lish…
De ober redde ons uit de bedroefde sfeer door het eten op tafel te plaatsen. Hij haalde de zilveren deksel van onze borden
Ober: bsa7tkoom
Rafika: lay3teek saha
Riad: shokran lay3teek sha
Ik zei bismillah en begon aan mijn eten.
Riad: hmm echt lekker deze plaats
Rafika: ja idd
Riad: ik kwam hier vroeger veel met my vrienden enzo
Jouw vriendinnen zeker, dacht ik in mijn hoofd… gelukkig sprak hij niet meer over “ons” of de scheiding. We spraken alleen over het werk.. klaar. Of over marokko. Na het eten vroeg ik Riad mij ff bij Leila te brengen want had haar een poosje niet meer gezien. Hij stemde meteen toe. De ober kwam voor de afrekening en ik haalde mijn geld boven…
Riad: steek je geld weg gek
Rafika: ik ga betalen
Riad: nee wollah niet doe normaal awielie
Hij stak de ober briefjes toe en zei dat hij de rest kon houden. Ik stak mijn geld weer weg en we stapten op. Bij leila aangekomen zag ze de auto van Riad buiten staan, ze keek me eerst vragend aan… maar ik schudde mijn hoofd. Ik wist dat ze dacht dat we weer samen waren, dus legde ik haar de situatie uit. Ik bleef nog een tien minuutjes en zei dat ik ervandoor moest, duty calls. Ik stapte de auto weer binnen en trof Riad aan de telefoon… hij kreeg een rood gezicht toen ik naar hem keek… hoorde ik een vrouwenstem???
Riad:
Vergadering… pff weer die onnodige praat van de directeur.. echt soms maakten ze zich druk om de stomste dingen. Tijdverspilling gewoon. Rafika trof ik druk aan het werk… ze keek niet op.. was niet bewust van mijn aanwezigheid…ze liep naar de wc en kwam toen terug… ik volgde iedere beweging van haar. Haar neef zat bij haar thuis…en dat maakte mij gek gisteravond… wat zouden ze nu doen… dacht ik. Die moeder vertelde me dat ze het heel goed konden vinden samen. Ze is niet meer van jou Riad… sprak ik mezelf toe… ik kon het niet accepteren, kon het niet aanvaarden dat het over was tussen ons. Ik wil haar terug, dolgraag, maar zij wou me niet meer… en dat terecht. Ik moest mijn … maar binnenhouden. Ik liep richting de vergaderzaal en zag Rafika alleen zitten… ok dit is mijn kans om naast haar te zitten. Ik vroeg beleefd of dat kon. En ze antwoorde me beleeft terug dat ik plaats kon nemen… ow yeah…jammer genoeg stond de directeur voor mij en zat rafika naast me dus kon ik niet naar haar kijken. Ik wou weten wat ze vond van mijn klein briefje die ik bij de papieren plaatste… ik had me kapot gehuild, toen ik mijn handtekening plaatste… wajaw dit meisje heeft mijn wereld compleet veranderd. Ze bedankte me dat ik mijn krabbel plaatste… tfoei, daar wou ik niet aan herinnerd worden. Ik keek triestig voor me uit. Ik hoorde plots haar buik knorren… hahaha meskeena ze had waarschijnlijk honger, en het gegrom hield maar niet op. Na een poosje schoof ik mijn been naar haar toe… ik wou haar gewoon tegen me aan voelen. Ze verzette zich eerst niet, maar erna wel. Tfoei… eindelijk de vergadering was over. Ik dacht dat ik ter plaatse in slaap ging vallen. Ik wou Rafika inhalen en met haar lopen naar onze bureaus maar Samira hield me weer tegen. Zij had mij ook al haar nummer toe gestopt…
Samira: ey.. euhm… riad wrm belde je me niet ffzo.. heb gewacht hoor
Riad: jah sorry te veel werk enzo..
Samira… ok ma3lish… maar dan nog iets, het doet hier de ronde, dat die ene hoofddoekmeid je vrouw is? Is dat waar?
Mijn hart stond stil… wie had dit verspreid.. wie had dit laten uitlekken?
Riad: euhm… nee hoezo?
Samira: noujah, ik hoorde het ook maar hoor…
Riad: van wie dat?
Samira: van sandra…
Riad: ow.. ok
Ik liep verder naar boven en ging mijn geld halen voor de lunch…vroeg me in de lift af wie dit zou kunnen verspreid hebben. Rafika haalde me uit mijn gedachten. Ze zat aan haar bureautje te kauwen op een appel?? Je kon haar buik horen knorren tot in Tokio, en ze stilde haar honger met een appel ffwat? Ik vroeg het haar ook… maar ze antwoordde kribbig. Ik zei dan ook dat we collega’s waren… die vijandigheid doet ze dan maar buiten de werkuren. Gelukkig trapte ze erin, en praatte ze normaler tegen me. Ik wou het tog proberen, misschien wil ze me nog terug? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik overhaalde haar om samen te gaan eten. Ze stemde toe. Dus gingen we naar gent. Ik met mijn stomme hersens ook, begon over de scheiding… ze moest weten dat ik nog van haar hou. Ook al tekende ik, ik deed het om haar blij te maken. Dat had ik dus beter niet gedaan, want ze liep weg naar de toilet… toen ze terug kwam zag ik wel aan haar ogen dat ze een traantje had gelaten. Ik verontschuldigde me, want het laatste wat ik wou is haar in huil toestanden zien. toen de hakim kwam om af te rekenen, wou zij betalen… awielie 3la schande.. wat moest die jongen niet denken van me? Het was onmannelijk om een vrouw laten betalen. Ik gaf hem 80 euro met tien euro fooi. Ma3lish had genoeg geld. Alhamdoulilah allemaal hallal geld. Rafika vroeg me haar langs te brengen bij Leila… geen probleem, doe alles voor haar. Ze ging binnen in de winkel,terwijl ik op haar wachtte. Net toen Rafika de deur naderde van de winkel om te vertrekken ging mijn telefoon… oproep privé, ik nam op …. Hanane s stem groette hallo… Rafika kwam binnen en ik kon onmogelijk toe gooien…het zou anders opvallen… tfoeiii ze viel me de laatste tijd constant lastig met haar telefoons. Ik had haar nog nooit opgebeld, zij bleef het maar doen, ze wist niet van ophouden.
Rafika:
Ik bleef voor me uit kijken, terwijl hij het gesprek probeerde af te ronden… ik keek naar buiten… want had een brok in mijn keel en ik ademde hevig, door de schok. hij had net de papieren getekent en hij had het al aangepapt met een andere… en dan houd hij nog van me en had hij het er zogezegd moeilijk mee. Kowed sukkel!!! Het liefst van al stapte ik nu uit en vroeg leila me op het werk af te zetten, maar dat kon ik moeilijk doen.
Riad: waga safie… thallay.. beslama
Hij deed zijn telefoon in zijn zak en starte de wagen. Niemand zei iets. Hij durfde ook niet te praten. En beter ook, want zou hem echt afgesnakt hebben. Klootzak. Vrouwenfreak. Tfoeiiiii!!!!! Wrm ben ik mee geweest met hem… die vuile smerige sukkel. Op het werk aangekomen stapte ik meteen uit.
Riad: Rafika wacht!!
Ik wachtte op hem om te tonen dat het me ze3ma nix deed..
Riad: het is niet wat je denkt
Rafika: wat is niet wat ik denk? Waarover heb je het vroeg ik neutraal
Riad: je weet wel… doe niet alsof je neus bloed…. Dat telefoontje…
Rafika: ow… we staan op het punt te scheiden Riad, dus ma3lish als je al op zoek bent.
Riad: dat is niet zo… pfff aub Rafika…
Ik wou dat ik nooit geboren was. Ken alleen maar pijn. Altijd maar mensen die me pijn doen. In de lift probeerde hij het weer uit te leggen… ik werd echt razend
Rafika: HOU JE MOND!!!DOE WAT JE NIET LATEN KUNT!!!
Hij schrok van mijn uitbarsting… hamdoulilah gingen de liftdeuren open ik stapte de ruimte binnen en liep meteen naar mijn bureau waar ik aan het werk ging.. na een kwartiertje hoorde ik iemand naast me praten.
Mo: en heb je me gemist?
Rafika: eyyy gek!! Waar ben je geweest
Mo: wist van die vergadering, en heb me ziek gemeld… dus zwijg
Rafika: hahaha serieus… en je kon nix laten weten
Mo: zehma jij zou thuis blijven?
Rafika: misschien
Mo: noujah… k ga maar aan het werk gaan, hamdoulilah laatste week en dan op reis naar barcelonaaa
Rafika: ewa incha Allah…
Riad: hier heb je jouw enveloppe… maar ik zeg je, ik heb getekent om jou blij te stellen, niet met mijn hart. Ik wil het opnieuw proberen, dolgraag, maar jij wilt niet…
Ik zag dat hij het er echt moeilijk mee had. Zijn ogen zagen rood… vroeg me af of hij gehuild had, of gewoon verkouden was ffzo.
Hafid: c ki? (wie is het)
Hafid stond naast me en Riad keek me meteen aan… met een vraagtekenend gezicht.
Hafid: quesque tu veux? (wat moet je) vroeg hij tegen Riad… oh nee… zolang hier maar geen ruzie uitbreekt.
Riad: je suis venu pour parlé a rafika (ik ben gekomen om met rafika te praten)
Hafid: Rafika tu veux que je reste? (rafika wil je dat ik blijf?)
Rafika: non ca va…(nee het is goed)
Hij gaf Riad nog een dodelijke blik en liep weg naar de woonkamer.
Riad: je maakt het je wel gezellig he nu je ouders weg zijn?
Rafika: wat bedoel je daar weer mee?
Riad: eerst mo, nu hafid
Rafika: het is niet omdat jij van alles doet met andere meiden, dat ik het daarom ook doe met andere jongens. Je kunt ook gewoon een vriendschapsrelatie hebben ipv een sexrelatie.. okay,
Dat was een klap in de roos. Opsouten, hij hoeft mij niet te beledigen.
Rafika: ik moet gaan… vaarwel en deed de deur toe op zijn neus. Ik was grof, dat besefte ik wel. Ik deed ook mezelf pijn door zo te zijn tegen hem. Maar hij had me enorm geraakt, door vreemd te gaan. Dat was het ergste wat je een vrouw kon aan doen, vreemd gaan. En dan nog op de koop toe mij in de steek laten.
Ik liep naar de woonkamer waar ik mijn neef op de zetel trof tv kijken.
Hafid: wat zei hij? Vroeg hij in het chelha
Ik had een brok in mijn keel…hij had de papieren getekent… diep in mijn binnenste wou ik dat hij die niet tekende…ach het is mijn eigen schuld. Ik moest nu de scheiding verder zetten.
Rafika: nix… waloe…
Hafid wist wel dat ik alleen wou zijn, dus zei hij verder nix meer. Ik liep naar de keuken en nam plaats aan de eettafel… ik haalde de papieren uit en zag zijn krabbel…zonder dat ik het zelf wou, liepen de tranen over mijn wangen…ik besefte dat ik nog om hem gaf… maar hij had me gekwetst en het was onmogelijk voor mij om hem nog te vertrouwen. Hij had die geschonden… ik wou de papieren terug steken toen ik een klein blaadje zag. Ik haalde die ook uit en vouwde het open
Ik hou van je… zal het altijd doen…ik teken niet met mijn hart, maar doe het om jou gelukkig te stellen, aangezien je dit echt wilt. Ik hoop dat je een goeie man leert kennen, iemand die je zal geven wat je wilt. Ik weet dat ik in fout ben, en ik weet dat ik een klootzak was. Maar ben veranderd. Moheem het doet er allemaal niet meer toe. Ik hoop dat je me ooit zult kunnen vergeven en me niet zult vergeten, want dat doe ik nooit van mijn leven…je blijft in mijn hart…
Ik hou van je, i always will
Riad
Een traan druppelde op het blaadje… oh my god wat deed hij tog met me. Hij had me zoveel pijn bezorgt, en nog hield ik van hem. Pffff mijn neef kwam binnen en ik stak alles weg… ik veegde mijn tranen af en stond recht.. hij zag dat ik had gehuild dus probeerde hij me te troosten
Hafid: eyyy rafika.. safé.. tu vas recontré quelqu un d autre….mieux que Riad..(je zult iemand anders leren kennen, beter dan riad)
Ik wou niet huilen… ik wou sterk zijn en hem vergeten, ik wou een grove bitch zijn en hem pijn doen… maar kon het niet. Ik had een te zacht karakter, was over gevoelig. Hafid nam me in zijn armen en probeerde me te troosten…uiteindelijk liet ik hem los en ging ik het eten opdienen. Ik wou alles vergeten. Wou opnieuw beginnen. Ik zou nog een week werken, de volgende week van alles klaar maken en dan op reis. Dus nog een weekje geduld hebben… en dan zou ik hem een poosje niet meer zien.
De volgende dag bracht Hafid me naar het werk, dus gaf ik hem mijn auto zodat hij overal kon gaan, anders zou hij zich dood vervelen. Ik liep naar de lift terwijl hij wegreed. Ik nam plaats aan mijn bureau en begon meteen aan het werk. Ik kreeg een uitnodiging tot een vergadering, die ik moest bijwonen. Vandaag nog om 10 uur en het zou kunnen uitlopen tot na de middag.. pfff. Dit moest wel serieus zijn. mensen kwamen binnen, maar ik keek niet op. Blijkbaar kwam Mo vandaag niet. Ziek zeker ffzo. Ik moest naar het toilet mijn blaas scheurde bijna… ik spurte ernaartoe. Toen ik klaar was liep ik de ruimte weer in. Ik kon het niet laten te kijken naar Riad. Hij keek me zielig aan. Ik kon hem niet meer aankijken, want het deed mezelf ook pijn. Ik liep vlug naar mn plaats en maakte mezelf klaar voor de vergadering. In de zaal aangekomen nam ik plaats. Het was alsof ik de pest had ffzo, niemand kwam naast me zitten. Jah uiteindelijk had ik meer plaats voor mezelf wrm moest het ook zo lopen. De directeur kwam binnen en begon aan zijn speach. Plots kreeg ik een papiertje toegestopt.. ik nam het aan en probeerde het zo min mogelijk opvallend te lezen.
‘heb je mijn briefje gelezen’
Ik deed alsof ik notities nam en schreef terug
‘ja, dank je dat je getekent hebt’
Ik gaf het terug en keek naar zijn gezicht die meteen verging toen hij mijn zin las. Ik keek weer voor me. Ik voelde me echt fokked up. Wrm moest hij ook naast me komen zitten. Mijn ogen gingen naar zijn haar zijn zijkant van het gezicht… aangezien hij keek naar voor…zag ik maar de helft. Hij was elegant gekleed… pfff…het leven is hard.. ik voelde plots zijn dijbeen tegen de mijne, deed hij het expres? Of was hij er bewust van? Het voelde goed aan allesinds…ik trok mijn been niet terug… ik kon er niets aan doen maar dacht aan die troela… die ons uit elkaar bracht, die ilham…en ook zijn moeder. Het was haar gelukt. We zijn uit elkaar. Ik trok mijn been meteen terug… hij keek gewoon verder voor zich uit. Mijn buik knorrde.. awielie hechma… ik had honger. Alleen Riad hoorde het gelukkig. Hij keek me aan en ik keek gewoon voor me uit, ze3ma het is ik niet.. hahaha. Natuurlijk knorde het weer en uiteindelijk was de vergadering ten einde. Ik had geen zin in een belegd broodje die ik al dagen at. Hafid had mijn auto. Dus zou ik het moeten stellen zonder eten. Ik had nog een appel in mijn tas. Daar zou ik het ff mee moeten doen. Ik nam alles bij elkaar en liet riad achter met een Marokkaanse meid. Die plots iets moest vragen. Ik liep naar boven en nam plaats aan mijn bureau nam mijn appel uit en begon te eten. De ruimte was echt leeg… bijna iedereen was gaan eten op een paar collega’s en ik na, die broodjes van thuis mee hadden of gewoon een appel ik dus. Plots kwam Riad boven… hij liep naar zijn bureau en liep dan uiteindelijk terug naar de lift… hij keek me aan, en kwam naar me toe…
Riad: wrm ga je niet eten?
Rafika: ik ben aan het eten.
Riad: een appel?
Rafika: ja en dan heb genoeg
Riad: ik hoorde je buik wel, dus met een appel denk ik niet dat dat genoeg is
Rafika: en dat is het dus wel
Riad: wrm praat je niet normaal? Hou privé en werk gescheiden
Rafika: ik praat normaal…
Hij had wel gelijk, ik behandelde hem gewoon als mijn man waarvan ik aan het scheiden was.
Terwijl we waren op het werk…
Riad: jalah naar de cafetaria
Rafika: ik moet dat eten daar niet
Riad: hoezo?
Rafika: gewoon ben er niet aan
Riad: ewa ga dan ergens anders eten
Rafika: ik kan niet
Riad: hoezo?
Rafika: mijn neef heeft mijn auto
Riad: ewa hier mijn sleutels en ga met mijn auto
Rafika: nee dank je
Riad: we zijn nu alleen collega’s ok… neem mijn auto en ga eten dan. Je hebt enorm honger ik weet het wel.
Ik vond het lief van hem. Maar deed weer dom en koppig…mijn buik gromde weer… en ik had dus echt degelijk honger, had gisteravond heel weinig gegeten en vanmorgen at ik nix. Probleem is waar moet ik gaan eten?
Rafika: ik weet niet waar ik moet gaan eten
Riad: kijk ik wil je wel voorstellen mee te gaan met jou, maar dat zal je niet willen
Rafika: werk en privé gescheiden… zei ik weer om hem te kloten…
Riad: laten we dan samen gaan, ik weet wel een lekkere plaats.
We waren allebei bezig ons zelf voor de gek te houden, ze3ma werk en privé gescheiden… terwijl we wilden gewoon bij elkaar zijn. Ik negeerde het gewoon en deed alsof ik nix verkeerd deed, ik ging eten met een collega… hij was mijn man niet.. klaar
Rafika: ok is goed
Hij keek me aan, alsof hij niet geloofde wat hij hoorde…
Riad: jalah
Ik nam mijn jas en tasje en volgde hem naar de lift toe
Rafika:
Ik volgde hem naar zijn bmw toe…hij deed mijn deur open en liet me instappen. Vervolgens stapte hij in aan zijn kant. Pffff dit deed me denken aan maanden geleden, kersverse bruid…
Riad: het is een eindje op in gent… we zijn er zo hoor. En we hebben extra langer pauze door de uitgelopen vergadering, dus ma3lish
Rafika: jah is goed, zolang we er maar geraken, heb honger
Riad: mevrouw ging dan een appel eten…
Ik kon mijn glimlach niet inhouden… hij keek me heel snel aan en glimlachte terug… verder tijdens de rit zei niemand nog iets. Hij zette een muziekje op van cheelab en Leki. One luv… ik voelde de spanning wel aan. We kwamen aan in Gent en gingen een Marokkaans restaurant binnen. We namen allebei plaats en keken elkaar aan….
Riad: ewa wat wil je eten
Ik nam de menukaart en ging bladeren…hij kwam dichter bij me zitten en keek mee in de kaart… ik voelde tintelingen in mijn buik… zijn wang was ongeveer 2 cm verwijderd van de mijne…we besloten een tachine te eten. De ober kwam die Riad blijkbaar kende, en hij bestelde waarvoor we hadden gekozen.
Riad: ewa naar marokko dit jaar?
Rafika: jah incha Allah over twee weekjes
Riad: ow met hafid ofzo.. vroeg hij … hij sprak hafid uit alsof het iets naars was
Rafika: ja en jij
Riad: ik ga volgende week al… dit is mijn laatste week werken
Rafika: owzo… jah van mij ook mijn laatste week maar vertrek pas later
Riad: ow leuk…
Rafika: jep…
We keken elk de andere kant op… we hadden helemaal nix te zeggen… plots schraapte Riad zijn keel…
Riad: uhum… euhm Rafika… ivm die scheiding..
Rafika: pffff nee begin er niet over
Riad: pfff luister gewoon… ik … pffff… wollah heb het er moeilijk mee…ik heb echt spijt weet je…
Ik keek de andere kant op… wou dit allemaal niet meer aanhoren. Ik mocht niet plooien. Ik kon het hem niet vergeven. Hij had me teveel aangedaan.
Rafika: het spijt me Riad… ik wil scheiden. Spijt komt te laat weet je. Ik was telkens goed voor jou. Je liet je moeder tussen ons komen, doe niet alsof… doe niet alsof je nix zag, alsof je blind was. Diep in je binnenste weet je zelf ook wel dat je moeder en zus me het niet makkelijk maakten. Ze stoken jou op, en jij gaf toe aan hun leugens. Geloofde hun boven mij… en op de koop toe ga je nogmaals vreemd met …. Met… die ene sloerie. Sorry.. en dat allemaal, terwijl ik er het beste van probeerde te maken. Ook ik was uitgehuwelijkt remember? Ik trouwde niet omdat ik het zelf wou… maar gedwongen.
Mijn tranen prikten achter mijn oogleden… ik stond ongewillig op en liep richting de wc’s… waar ik snel een toiletcabine binnenstapte en begon te snikken…pfff wrm ben ik ook mee geweest… met mijn stomme hoofd. Ik bleef er een paar minuutjes staan en veegde snel mijn tranen. Ik keek in de spiegel, en friste mezelf wat op. Vervolgens liep ik terug naar de tafel waar Riad zat met zijn ellebogen op tafel zijn hoofd in zijn vingers, en diep peinzend voor zich uit keek. Vanzodra ik aan tafel schoof excuseerde hij zich
Riad: sorry… sorry het was mijn bedoeling niet, dit boven te halen… soryy…
Rafika: ma3lish…
De ober redde ons uit de bedroefde sfeer door het eten op tafel te plaatsen. Hij haalde de zilveren deksel van onze borden
Ober: bsa7tkoom
Rafika: lay3teek saha
Riad: shokran lay3teek sha
Ik zei bismillah en begon aan mijn eten.
Riad: hmm echt lekker deze plaats
Rafika: ja idd
Riad: ik kwam hier vroeger veel met my vrienden enzo
Jouw vriendinnen zeker, dacht ik in mijn hoofd… gelukkig sprak hij niet meer over “ons” of de scheiding. We spraken alleen over het werk.. klaar. Of over marokko. Na het eten vroeg ik Riad mij ff bij Leila te brengen want had haar een poosje niet meer gezien. Hij stemde meteen toe. De ober kwam voor de afrekening en ik haalde mijn geld boven…
Riad: steek je geld weg gek
Rafika: ik ga betalen
Riad: nee wollah niet doe normaal awielie
Hij stak de ober briefjes toe en zei dat hij de rest kon houden. Ik stak mijn geld weer weg en we stapten op. Bij leila aangekomen zag ze de auto van Riad buiten staan, ze keek me eerst vragend aan… maar ik schudde mijn hoofd. Ik wist dat ze dacht dat we weer samen waren, dus legde ik haar de situatie uit. Ik bleef nog een tien minuutjes en zei dat ik ervandoor moest, duty calls. Ik stapte de auto weer binnen en trof Riad aan de telefoon… hij kreeg een rood gezicht toen ik naar hem keek… hoorde ik een vrouwenstem???
Riad:
Vergadering… pff weer die onnodige praat van de directeur.. echt soms maakten ze zich druk om de stomste dingen. Tijdverspilling gewoon. Rafika trof ik druk aan het werk… ze keek niet op.. was niet bewust van mijn aanwezigheid…ze liep naar de wc en kwam toen terug… ik volgde iedere beweging van haar. Haar neef zat bij haar thuis…en dat maakte mij gek gisteravond… wat zouden ze nu doen… dacht ik. Die moeder vertelde me dat ze het heel goed konden vinden samen. Ze is niet meer van jou Riad… sprak ik mezelf toe… ik kon het niet accepteren, kon het niet aanvaarden dat het over was tussen ons. Ik wil haar terug, dolgraag, maar zij wou me niet meer… en dat terecht. Ik moest mijn … maar binnenhouden. Ik liep richting de vergaderzaal en zag Rafika alleen zitten… ok dit is mijn kans om naast haar te zitten. Ik vroeg beleefd of dat kon. En ze antwoorde me beleeft terug dat ik plaats kon nemen… ow yeah…jammer genoeg stond de directeur voor mij en zat rafika naast me dus kon ik niet naar haar kijken. Ik wou weten wat ze vond van mijn klein briefje die ik bij de papieren plaatste… ik had me kapot gehuild, toen ik mijn handtekening plaatste… wajaw dit meisje heeft mijn wereld compleet veranderd. Ze bedankte me dat ik mijn krabbel plaatste… tfoei, daar wou ik niet aan herinnerd worden. Ik keek triestig voor me uit. Ik hoorde plots haar buik knorren… hahaha meskeena ze had waarschijnlijk honger, en het gegrom hield maar niet op. Na een poosje schoof ik mijn been naar haar toe… ik wou haar gewoon tegen me aan voelen. Ze verzette zich eerst niet, maar erna wel. Tfoei… eindelijk de vergadering was over. Ik dacht dat ik ter plaatse in slaap ging vallen. Ik wou Rafika inhalen en met haar lopen naar onze bureaus maar Samira hield me weer tegen. Zij had mij ook al haar nummer toe gestopt…
Samira: ey.. euhm… riad wrm belde je me niet ffzo.. heb gewacht hoor
Riad: jah sorry te veel werk enzo..
Samira… ok ma3lish… maar dan nog iets, het doet hier de ronde, dat die ene hoofddoekmeid je vrouw is? Is dat waar?
Mijn hart stond stil… wie had dit verspreid.. wie had dit laten uitlekken?
Riad: euhm… nee hoezo?
Samira: noujah, ik hoorde het ook maar hoor…
Riad: van wie dat?
Samira: van sandra…
Riad: ow.. ok
Ik liep verder naar boven en ging mijn geld halen voor de lunch…vroeg me in de lift af wie dit zou kunnen verspreid hebben. Rafika haalde me uit mijn gedachten. Ze zat aan haar bureautje te kauwen op een appel?? Je kon haar buik horen knorren tot in Tokio, en ze stilde haar honger met een appel ffwat? Ik vroeg het haar ook… maar ze antwoordde kribbig. Ik zei dan ook dat we collega’s waren… die vijandigheid doet ze dan maar buiten de werkuren. Gelukkig trapte ze erin, en praatte ze normaler tegen me. Ik wou het tog proberen, misschien wil ze me nog terug? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik overhaalde haar om samen te gaan eten. Ze stemde toe. Dus gingen we naar gent. Ik met mijn stomme hersens ook, begon over de scheiding… ze moest weten dat ik nog van haar hou. Ook al tekende ik, ik deed het om haar blij te maken. Dat had ik dus beter niet gedaan, want ze liep weg naar de toilet… toen ze terug kwam zag ik wel aan haar ogen dat ze een traantje had gelaten. Ik verontschuldigde me, want het laatste wat ik wou is haar in huil toestanden zien. toen de hakim kwam om af te rekenen, wou zij betalen… awielie 3la schande.. wat moest die jongen niet denken van me? Het was onmannelijk om een vrouw laten betalen. Ik gaf hem 80 euro met tien euro fooi. Ma3lish had genoeg geld. Alhamdoulilah allemaal hallal geld. Rafika vroeg me haar langs te brengen bij Leila… geen probleem, doe alles voor haar. Ze ging binnen in de winkel,terwijl ik op haar wachtte. Net toen Rafika de deur naderde van de winkel om te vertrekken ging mijn telefoon… oproep privé, ik nam op …. Hanane s stem groette hallo… Rafika kwam binnen en ik kon onmogelijk toe gooien…het zou anders opvallen… tfoeiii ze viel me de laatste tijd constant lastig met haar telefoons. Ik had haar nog nooit opgebeld, zij bleef het maar doen, ze wist niet van ophouden.
Rafika:
Ik bleef voor me uit kijken, terwijl hij het gesprek probeerde af te ronden… ik keek naar buiten… want had een brok in mijn keel en ik ademde hevig, door de schok. hij had net de papieren getekent en hij had het al aangepapt met een andere… en dan houd hij nog van me en had hij het er zogezegd moeilijk mee. Kowed sukkel!!! Het liefst van al stapte ik nu uit en vroeg leila me op het werk af te zetten, maar dat kon ik moeilijk doen.
Riad: waga safie… thallay.. beslama
Hij deed zijn telefoon in zijn zak en starte de wagen. Niemand zei iets. Hij durfde ook niet te praten. En beter ook, want zou hem echt afgesnakt hebben. Klootzak. Vrouwenfreak. Tfoeiiiii!!!!! Wrm ben ik mee geweest met hem… die vuile smerige sukkel. Op het werk aangekomen stapte ik meteen uit.
Riad: Rafika wacht!!
Ik wachtte op hem om te tonen dat het me ze3ma nix deed..
Riad: het is niet wat je denkt
Rafika: wat is niet wat ik denk? Waarover heb je het vroeg ik neutraal
Riad: je weet wel… doe niet alsof je neus bloed…. Dat telefoontje…
Rafika: ow… we staan op het punt te scheiden Riad, dus ma3lish als je al op zoek bent.
Riad: dat is niet zo… pfff aub Rafika…
Ik wou dat ik nooit geboren was. Ken alleen maar pijn. Altijd maar mensen die me pijn doen. In de lift probeerde hij het weer uit te leggen… ik werd echt razend
Rafika: HOU JE MOND!!!DOE WAT JE NIET LATEN KUNT!!!
Hij schrok van mijn uitbarsting… hamdoulilah gingen de liftdeuren open ik stapte de ruimte binnen en liep meteen naar mijn bureau waar ik aan het werk ging.. na een kwartiertje hoorde ik iemand naast me praten.
Mo: en heb je me gemist?
Rafika: eyyy gek!! Waar ben je geweest
Mo: wist van die vergadering, en heb me ziek gemeld… dus zwijg
Rafika: hahaha serieus… en je kon nix laten weten
Mo: zehma jij zou thuis blijven?
Rafika: misschien
Mo: noujah… k ga maar aan het werk gaan, hamdoulilah laatste week en dan op reis naar barcelonaaa
Rafika: ewa incha Allah…
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik voelde me beter nu mo er was, vrolijker, hij deed me telkens aan het lachen. Ik belde rond 18 uur naar huis, hafid nam op en ik zei dat hij me kon komen halen. Hij zou er zo staan zij hij.
Ik ruimde alles bij elkaar op en liep naar beneden ging wachten op de parking. Net toen Hafid aan kwam rijden,hoorde ik riad mijn naam roepen. Ik deed alsof ik hem niet hoorde en liep richting mijn vertragende auto. Ik stapte in en we reden weg.
De rest van de week ontweek ik Riad zoveel mogelijk als ik maar kon. Hij probeerde telkens redentjes te vinden om bij me te lopen of gewoon tegen me te praten. Maar ik draaide me telkens om of liep weg en deed alsof ik het niet hoorde. Klootzak. Player. Dinsdag avond ging ik nog langs bij mijn advocaat en gaf ik de papieren, ik zei dat we het verder zouden zetten als ik terug kwam van marokko. Want hij is ook zo weg op reis. Vrijdag avond, wenste de helft van het bedrijf de ander een goeie vakantie. Mo gaf me een knuffel zonder dat ik het zag aankomen en wenste me een goeie vakantie, hij zou me missen zei hij. De gek. Ik zag riad wachten aan de lift, waarschijnlijk wou hij met me praten. Dus liep ik ongemerkt de toiletten binnen en bleef ik wachten tot hij weg was. Gelukkig ging hij er kort daarna vandoor. Hij dacht waarschijnlijk dat ik de trappen genomen had. Ik zou moeten uitkijken voor een nieuw werk. Want het kon zo niet meer verder, of gewoon dat ze me overplaatsen. Ik verbracht een vijf minuten al ruikend van urine in de wc. Tfoei begon er bijna high van te worden. Ik liep naar de lift en zo naar de parking. Gelukkig had k vandaag mijn eigen auto. Dus kon ik er meteen vandoor gaan. Net toen ik de lift uitstapte pakte iemand me ruw bij de armen… ik viel op de persoon die niemand anders dan riad was
Riad:
Ze had me door… ze had het gehoord.. het gesprek met Hanane… gatvrr ik voel me echt sucked… die drol heeft het gefinished voor me. Nu we ons goed gingen gedragen tegenover elkaar… misschien zou ze me geloven, dat ik veranderd ben en van haar hou. Maar daar kon ik nu achter fluiten… de hele week ontweek ze me… ze was deftig razend op me. Maar 1ding wist ik zeker, ze hield nog van me aangezien ze boos op me was. Was ze jaloers? Of kwam alles weer boven van vroeger? Dat ze me niet wou spreken? De laatste dag… vrijdag vooraleer ik op vakantie zou gaan. Mijn moeder sprak me over een verloving met Hanane… maar ik wou niet… ik ben nog getrouwd, zei ik als smoes. Scheid dan zo snel mogelijk, zei mijn moeder. Ze zou van alles plannen dat was zeker. Ik moest Rafika spreken. Ik zag ze plots niet meer… ze was tog niet vertrokken bij god??? Ik liep naar beneden en zag haar auto nog staan op de parking… ze was er deftig nog. Ik bleef wachten bij de lift… ze verstopte zich al heel de week voor me, dus nu moest het ook het geval zijn. Auto’s minderen tot haar auto en nog een drie tal plus de mijne de enige waren op de parking. De liftdeuren gingen open en ik zag haar slank lichaam uit de lift lopen; Ik nam haar onmiddellijk vast, te hard naar mijn gedacht tot ze op me viel… ze keek eerst geschrokken en daarna fonkelden haar ogen van woede
Rafika: grrrr stomkop!!! Zie tog wat je doet
Riad: sorry… het was niet mijn bedoeling
Rafika: jaaajaa bespaar me jou niet-bedoelings gatvrrrr
Rafika:
Ik had pijn aan mijn arm… hij had me ook stijf vast. Ik was woedenddd!!
Riad: wrm ontwijk je me constant?
Rafika: wrm stel je domme vragen?
Riad: lijkt me een normale vraag
Rafika: ach ik heb hier geen tijd voor… beslama
Ik draaide me om maar hij liet me niet gemakkelijk gaan…
Riad: Rafika die telefoon was echt niet wat het leek… ik weet dat je daarvoor boos op me bent
Rafika: ach je belt wie je wilt bellen, kom alleen niet met je praat over dat je het goed wilt maken en blablabla spijt spijt spijt
Riad: ik wil het ook goed maken en die telefoon was me nicht hanane, zij belde me op niet ik
Een raar gevoel ging door me heen bij het horen van die naam. Ik weet dat het die ene feeks was waarmee zijn moeder hem het liefst zag trouwen dan met ik. Een gevoel van haat,jaloersheid, verdriet en pijn…ik wou doen alsof het me nix deed, maar mijn gezicht verraadde mijn gevoelens.
Riad: lieverd, aub…het was echt niks…
Rafika: ach rot op… en mijn naam is Rafika,
Ik wou me omdraaien want mijn tranen gingen over mijn wangen lopen, ik had echt zin om te huilen. Wou het gewoon allemaal loslaten. Maar hij hield me tegen en nam mijn middel vast… hij keek me diep in mijn ogen aan…
Riad: ik zie dat je nog om me geeft… ik kan het gewoon voelen
Hij nam mijn hand en plaatste die op zijn hart… het klopte zo heftig… ik keek op naar zijn ogen…die mooie groene ogen… die me al van het eerste moment gek maakten…
Riad: lieverd, mijn schatje, wollah ik hou van jou…aub vergeef het me, geef me nog een kans…
Hij keek me intens aan en kwam dichter en dichter naar me toe, tot onze lippen elkaar raakten… ik verzette me niet, dit was in feite onze eerste kus… ik bood geen weerstand en kuste hem terug… mijn hart klopte hevig… de beelden van ilham kwamen voor mn ogen… hoe hij zijn lusten bevredigde met Ilham… ik duwde hem van me af…een traan droop van mijn wang… ik hou van hem, maar het kon gewoon niet meer… hij had me in de steek gelaten, en dat kon ik hem niet vergeven. Ik draaide me om en spurtte naar mijn auto… gelukkig liep hij me niet achterna… ik stapte snel in terwijl hij mijn naam riep
Riad: RAFIKA!!!!
Met gierende banden reed ik weg, ik schokte van het huilen… ach hopelijk maakte ik een ongeluk en zal ik op slag dood zijn. Weg van de myserie weg van alles.. … ik bedaarde wat en deed een muziekje op… deed wat rai op… ik kwam thuis aan en vond hafid niet… hij was blijkbaar weg. Ik belde hem op… hij zat in de bioscoop… ik hoorde een meid naast hem… ??? hij had tog een vriendin? Ik zei dat ik eten klaar zal maken, dus of ik wat moest overlaten voor hem, of hij gaat uit eten. Hij zei dat hij er zo aankwam. Ik begon aan spaghetti… dacht ondertussen aan mijn kus van daarnet… pffff hij gaat op vakantie… waarschijnlijk naar die Hanane… ik was hem kwijt… dat besefte ik nu maar al te goed… pfff uiteindelijk was ik beter af met hem uit mijn leven dan erin… probeerde ik mezelf op te fleuren. Hafid kwam na een halfuurtje binnen… hij had boodschappen gedaan, hoefde helemaal niet want had genoeg in huis.
Rafika: c koi?
Hafid: ah non rien que des truc a mangé
Rafika: c T pas besoin hein…
Hafid: ma3lish…
Ik wou hem vragen of hij bij een meid zat daarnet, maar zweeg gewoon. Het zijn tenslotte mijn zaken niet, en hij was oud genoeg om te weten wat goed en slecht was. Tog was ik boos op hem….wrm ging hij vreemd? Ik kon mijn mond niet houden… en barste op hem uit
Rafika: vous les hommes…. Vous etes tous les meme… tu sais? (jullie de mannen, jullie zijn allemaal dezelfde, weet je dat?)
Hafid keek me geschrokken aan, hij dacht waarschijnlijk dat ik aan het doordraaien was.
Rafika: regarde moi biennn ( kijk me maar goed aan) tu croix que j’ai pas entendu la fille que T T avec? (dacht je dat ik het meisje niet gehoorde heb waarmee je was?)
Hafid: pffff non Rafika… tu comprend mal.. (nee rafika, je begrijpt het verkeerd)
Rafika: t un sal couchon… conard… (je bent een vuil varken… klootzak) ik had hem nog nooit uitgemaakt… nog nooit had ik ook maar een vuil woord naar zijn hoofd geworpen…hij keek me ongelovig aan
Hafid: toi t malade dans la tete, tu sais? (jij, jij bent gek in je hoofd, weet je dat?)
Rafika: alors casse toi, quesque tu fais avec une malade alors… tier toi… (wel rot op, wat doe je met een zieke dan? Rot op…)
Hafid: c normale que ton mari veut pas resté avec toi…(het is normaal dat je man niet bij je wil blijven)
Dat was een klap in mijn gezicht…Ik had zin om de hele pot spaghetti in zijn gezicht te gooien, maar bedacht me. Ik liep langs hem heen naar boven… de tranen branden in mijn ogen. Ik haatte mannen die vreemd gingen, haatte mannen in het algemeen… allemaal 1 zelfde soort… klootzakken… klaar, 1 potje nat.Ik werd gek in mijn kamer… huilde me kapot… mijn ogen kon ik bijna niet meer openhouden van de opgezwollenheid. Mijn hart leed zoveel verdriet… wat had hij tog met me gedaan. Ik was nog altijd gek op hem… dat besefte ik wel na die kus… hij maakte me gek… Ik heb mijn woede afgereageerd op Hafid…meskeen… wie weet was het een meisje die naast hem zat…. Awielie.. wat had ik tog gedaan. Ik bleef een poosje in mijn kamer en besloot naar beneden te gaan. Ik moest dit rechtzetten, want uiteindelijk heb ik hem niet laten uitspreken, en wist ik het verhaal niet. Ik schoffelde de trappen af en liep de woonkamer binnen. Hafid zat voor de tv te zappen… Hij keek op toen ik binnenkwam en keek weer voor zich uit. Ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Rafika: ta déja mange? (heb je al gegeten?)
Hafid: oui…
Ik liep naar de keuken en warmde wat voor mezelf op. Ik nam er een glas cola bij en ging aan tafel in de keuken. Hij was nog boos op mij. Dus met rust laten, dat wist ik goed genoeg, ken hem al heel my leven lang om dat te weten. Na een kwartiertje kwam hij de keuken binnen en schonk zichzelf ook een glas cola in… ik dacht dat hij de keuken weer ging verlaten zonder iets te zeggen, maar dat deed hij gelukkig niet. Hij schoof aan aan tafel en keek me aan… ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Hafid: ewa… tu es un peux calme? (ben je een beetje gekalmeerd?)
Ik stopte met eten en verontschuldigde me voor mijn uitbarsting…ik kon mijn tranen niet in houden dus begon ik weer te snikken… hij stond meteen recht en sloeg zijn armen om me heen… hij verontschuldigde zich ook voor zijn woorden, die me echt wel pijn deden… ik droogde mijn tranen en vroeg het opnieuw
Rafika: t t avec une fille tout a lheure? (was je met een meisje daarstrax?)
Hafid: oui… mais écoute avans de jugé (ja… maar luister alvorens te judgen)
Rafika: j ecoute
Hij vertelde me heel het verhaal, namelijk dat zijn vriendin is vreemd gegaan, hij kocht een ring, en wou haar suprisen… ze woonde wat verderop in tourqcoin (een stad naast rijsel) Telkens als hij bij haar op bezoek wou gaaan, belde hij haar alvorens dat te doen. Dit keer niet. Hij ging het winkelcentrum binnen om nog een bos rozen te kopen… en trof haar met een jongen in een tearoomtje… verliefd bij het raam, elkaar aan het beminnen… Hij heeft het meisje als de jongen kapot geslagen. Daarom dat hij die maanden nix van zich liet horen. Ik had meteen spijt van mijn uitbarsting. Ik wou dat ik het meisje kende, zodat ik haar nog wat klappe bij gaf, want ten eerste er valt niet te sollen met mijn neef en ten tweede a3ibadelah ze had iemand die haar echt wou, met zijn hart, niet zoals ik…waarvan de man tijdens zijn tweede huwelijksweek vreemd ging… . pffff… mensen zaten echt raar in elkaar… Ik was moe, dus ging ik vroeg gaan slapen. Mijn neef bleef nog kijken naar tv. In het weekend ging ik langs bij Leila die zondag avond op reis ging vertrekken naar marokko. Ze nodigde me uit naar het huwelijksfeest van haar schoonbroer Moustafa, die gehouden zal worden in Marrakech. Ik zal zeker komen, zei ik haar. In de daaropvolgende week hoorde ik nix meer van Riad, hij was vertrokken op reis. Klaar. Weg uit mijn leven, grote deels aan mezelf te danken. Ik ruimde heel het huis op. Maakte mijn koffers klaar. Want maandag was het mijn vertrek. Zondagavond gingen we vroeg slapen aangezien we om 5 uur smorgens naar zaventem moesten. Onze vlucht was om 9 uur… tegen ik had ingecheckt en de hele bimbam… In het vliegtuig zat er een jongen die me telkens aanstaarde…. Hafid kreeg het door en wierp hem een kwade blik toe. Ook in marokko werd hij gek… hij ging ff naar toilet en een jongen liep voorbij en begon met de algemeen bekende flirt… tsss tss a zina… achie n7dar m3ak… de jongen bleef aan me plakken als ultra lijm… en dus kwam hafid uit de toiletten en zag hij het gebeuren… hij sloeg de jongen bijna in elkaar, ik trok hem weg terwijl hij de jongen nog aan het uitmaken was in zijn streettalk Frans. Mijn oom kwam ons halen… hij was mijn lievelingsoom , de rest van mijn hele familie moest ik niet hebben. Allemaal stokers. Thuis aangekomen groette ik iedereen beleeft… ik zag dat mijn nichtjes hun tiptop in orde hadden gemaakt, en dat door de komst van Hafid natuurlijk. Ik wist dat ze bijna allemaal stiekem verliefd op hem waren. Hij had het ook door… maar het boeide hem niet. Ik had mijn broertjes enorm gemist… ze waren mooi gebruind door de zon…
Omar: Rafikaaa gaan we strax naar de zee?
Rafika: neej schat morgen incha Allah ik ben moe..
Mijn neef ging al meteen naar buiten. Hij wou geen serieuse relatie meer, aangezien die ene meid het hem had geflikt. Mijn nichten kwamen 1 voor 1 pochen over hun rijbewijs die ze haalden, en hun gouden ringen die ze hadden gekregen. En vroegen me honderduit over Hafid. Gelukkig vroeg niemand naar Riad. Had geen zin om erover te praten. Zeker niet aan deze aljazeera omroepsters. Het huwelijksfeest van Moustafa zou zoals Leila me had verteld volgende week dinsdag gegeven worden in een groot hotel te Marrakech. Ik vertelde het mijn ouders en ze gingen akkoord als hafid met me mee zou reizen. Ik wist dat dat geen probleem zou zijn. Hafid ging meteen akkoord en zou met me mee gaan en terug komen. Ondertussen was ik er al vijf dagen.. het was vrijdag vandaag. Ik had zin om ff een ommetje te maken, naar het centrum te gaan. Ik wou niet met me nichten, aangezien ze te graag met jongens flirten van Europa… dus ging ik met mijn broertjes Aziz en Omar. We kuierden door het centrum en met de hitte besloten we ergens een drankje te drinken… we stapten een cafétje binnen en gingen aan tafel. Er zaten vijf andere jongens tegenover onze tafel… ze hadden alle vijf een hollands accent… allemaal mooi gekleed… 1 ding maakte het bekakt voor die Nederlanders… die strakke truitjes… dat was er echt teveel aan. moheem ieder zijn eigen smaak.
Jongen: ey fouad kijk op 6 uur… die ene meid met hoofddoek…zeker zo’n wijfie met kinders die een man zocht van buitenland.. hahaha en komt ze die hier zoeken hahahaha
Fouad: hahahaha wollahila…
Jongen: ey moet ik naar dr toe gaan, ik ga zeggen dat ik haar paspoortje ga regelen enzo… en uiteindelijk flashen we haar…
Fouad: tazzz a sukkel vakantie a nerd, je hebt weer nix te doen met je domme ideeen.
Ik hoorde hun conversatie en zei er helemaal nix op. Ze konden de pot op stomme sukkels. Mijn broertjes leken inderdaad heel veel op me en je zou zeggen dat het mijn kindjes waren… want behandelde ze ook alsof ze mijn kindjes zijn. Ik sprak geen nederlands met mijn broertjes in marokko alleen chel7a, zodat er minder jongens zouden komen flirten…want vakanciat… zoals ze ons noemden, trekken teveel aan. We stonden recht om weg te gaan, toen ik Salwa zag… een buurmeisje van Nederland… die net tegenover me woonde.. ik had haar al jaren niet gezien, en vroeger trokken we altijd met mekaar op.
Salwa: neeeeeeeeeee RAfikaaaaa!!!! Ben jij dat???
Rafika: Salwa??? Dat meen je niet??? Kom hier a sulletje van me
We sprongen tegen elkaar op en omhelsden elkaar kapot… ik keek ff naar de jongens waarvan Fouad met een rood gezicht zat alsook die andere…
Fouad: wielie wielie.. a nerd…. 7echemtie biena… ze praat nederlands… wielie wielieeeee zei hij stil maar begrijpbaar
Rafika: ewa meid; fayn??? Waar zat je al die tijd
Salwa: hahaha waar zat jij ja…jij bent al jaren niet meer naar marokko gekomen
Rafika: ja is wel waar
Salwa: ewaaa maar vertel… hoelang ben je hier al?
Rafika: ach een 5 dagen… maar blijf niet voor lang.. nog een weekje en paar dagen dan keer ik terug naar belgie…
Salwa: achzooo… ja is begrijpelijk… ewa ik ga nu… ey ja meid, ben verloofd… riep ze me nog na…
Ik glimlachte naar haar de gek… ze liep naar een jongen, die er stijlvol uitzag en liepen samen weg.
Rafika: Jalah omar.. waar is Aziz?
Ik keek in het rond en zag m nergens.. awielie?? Waar is hij???
Riad:
Ik zat op mijn kamer… normaal gezien moest ik voort maken en mijn koffers pakken aangezien ik zondagavond vertrek… wayaw… had voor het eerst haar zachte lippen geproefd… ik hunkerde meteen naar meer… maar ze raasde weg… ik stond vastgenageld aan de grond.. was ff van kaart… ik voelde haar terug kussen… dit was mijn bewijs dat ze gewoon nog gek op me was… dat ze gek op me isss echmen… maar ik begreep het niet.. ze kust me terug, maar trok zich meteen terug en begon te huilen. Ik zag haar schokken… ik maakte me echt zorgen, was bang dat ze shie ongeluk zou maken ffzo. Dus reed ik een paar auto’s achter haar aan. Ze kwam ongedeerd thuis aan, hamdoulilah. Ik reed verder naar huis… mijn moeder was druk in het weer… met het klaarleggen van alles en nog wat. Ik zou met mijn moeder en vader gaan in de auto. Ze begon meteen met het laden ervan. We zouden niet lang blijven dus hadden we geen immense koffers mee. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en zei dat ik voort moest maken. Dus nam ik meteen mijn kleine koffer en deed wat polo’s erin, shorts, enzovoort… ik besloot Rafika met rust te laten, ze wist dat ik om haar gaf…en ik weer opnieuw wou beginnen, ze kuste me terug, maar trok zich weg en verdween. Ze wou me wel, maar dan weer niet. Pfff normaal gezien dropte ik de meiden, liet ik ze doodgaan van hartzeer, maar nu bleef ik maar achter deze meid jagen… ik moest en zou haar terug krijgen. Was geen falings gewoon. Was nooit een loser altijd een winner. Maar ze kon me niet vergeven… ze wou wel, maar kon het niet. Dat kon ik afleiden aan die kus.. ze wou me wel kussen, maar er was teveel gebeurd, om zomaar weg te vegen. Zondagavond vertrokken we… het voelde zwaar aan in mijn hart, zo ver weg van Rafika… duizenden kilometers. Ze was er alleen met die neef van haar… wie weet wat er gebeurd… tfoei konden haar ouders geen nicht nalaten ffzo? Mijn moeder sprak gelukkig niet meer over Hanane… maar dat zou nog komen, dat was zeker. De reis op zich verliep goed maar vermoeiend… mensen liepen rond als zombies… nou jah… bepaalde dan, je had er ook paris hiltons, typisch zo’n meiden die in de kijken wilden lopen voor de jongens… Ik kende hun soortjes, had er genoeg gehad. Op de boot sliep ik 2 uurtjes uit, natuurlijk was er geschreeuw aan alle kanten, en moest ik eerst een uur aanschuiven voor mij pasport check nzo.. tfoei hatelijk. Aangekomen in Tanger rook ik meteen de geur van Marokko…mensen op straat… wajaw wat had ik dit hier gemist… vrouwen kwamen meteen naar de auto’s bedelen… ik was een appel aan het eten door het raam en plots werd die uit mijn hand gerukt… ik keek op en zag een zielig vrouwtje die het gaf aan haar klein kindje…van ongeveer 2jaar. Ik vroeg mijn moeder nog een paar appels en wat eten… ik gaf haar een biljet van 200 dirham en het eten. Gatvrrr ik kreeg er bijna kippenvel van… die bescheten koning maakte het alleen zijn dikke ass goed, de bevolking kon stikken in z’n eigen stront… walgelijk die hoge mensen. Verder rezen we nog een hele dag door naar marakkech… natuurlijk met tussenstops. We hadden gelukkig ons eigen huis, dus moesten we niet letten op polo shirts die plots werden gejat terwijl de kleren uithangen op het dak. Gatvrrr daar had ik nou een hekel aan, jatters.. die sneaky neefjes of nichten… die op de loer stonden en gebruik maakten van iedere jat gelegenheid. Gelukkig hadden we elk een douche en hoefde ik niet te wachten tot mij ouders gedaan hadden. Ik deed mijn witte polo hemd aan en witte linnen broek met witte schoentjes. Net een engel. Mijn haren deed ik in de gel. Pikobello… ik had ondertussen een sikje laten groeien die me prachtig stond. Ik wou net ff een wandeling maken toen mijn moeder aankondigde dat we meteen zouden gaan naar de familie… dat betekende dat ik hanane zou zien… ow nee…
Rafika:
Ik keek panikerig rond… waar is Aziz!!!! De ene jongen die Fouad moeste zijn riep me… vanwaar hij mn naam kende weet ik niet… noujah Salwa riep die ook voor heel marokko
Fouad: Rafika, zoek je je kleintje
Rafika: ja..
Fouad: hij is naar het toilet
rafika: ok dank je wel..
IK nam mijn broertje bij de arm en liep naar de toiletten… Aziz!!!
Aziz: jaaa lafika… (hij kon de R niet uitspreken)
Rafika: kun je het niet zeggen dat je naar het toilet moet?
Aziz: ja soly lafika…
Sorry sorry… pfff… ik wachtte tot hij eruit kwam en nam ze allebei bij de hand en liep het cafétje uit. De jongens keken me een voor een aan maar schijt aan hun. Sukkels, dachten dat ze de enige buitenlanders waren in heel marokko… domme snollen. Ik nam de bus terug naar huis, want had genoeg van de warmte… in de vijf dagen die er waren was ik mooi gebruind ik was al zes maal naar de zee geweest, en had al aardig een mooie bruine kleur gekregen. Ik kwam binnen en mijn broertjes liepen meteen naar mijn ma om te vertellen wat we hadden gedaan. Mijn kleinste broertje vertelde mijn moeder ook van de jongens die af en toe flirtten… awielie awielie, hij wil me dood. Ik liep snel naar boven en ging naar mijn kamer. Ik sloot die natuurlijk altijd. Ik nam een handdoek en kleren om te douchen. Na gedouched te hebben liep ik naar beneden en bleef in de woonkamer met de familie.. plots begon mij rottante over mij… mijn huwelijk… mijn vader ging aan het woord. Ik had hier geen zin in. Ik stond recht en liep weg. Mijn moeder had het door en wierp me een kwade blik toe. Ze haatte het als ik weg liep van zo’n gesprekken, ze vond dat ik moest mee praten. En mezelf verdedigen anders leek het alsof ik in fout was. Ach me no care. Ik ging voor de deur zitten en tuurde naar de straat. Zag mijn neef van de verte komen. Hafid… We kletsten wat bij en vanzodra mijn nichten (zeker fadwa) zijn stem hoorden kwamen ze meteen aan de deur… Hafid kon het ook niet met hun vinden, net als ik. Allemaal gespuis, zei hij.
In het Frans gesproken dan:
Hafid: gaan we een ommetje maken?
Rafika: wollah kom net van buiten
Hafid: ewa laten we dan ergens ff eten, jalah… haat het hier bij hun… jalah
Fadwa: Rafika waar ga je heen? (in het chelha)
Rafika: ff weg
Fadwa: ja dat zie ik ook wel, maar naar waar…(in het chelha)
Rafika: zijn je zaken niet, vind je ook niet… ik haatte het als ze mamie gingen spelen. Wat in de wereld gaat hun dat aan…
Fadwa: tch iegfnem (eet je hoofd op) het was maar een vraag…
Rafika: tech wienem (eet jij de jouwe)
Hafid: safie ow… ga naar binnen jij…jalah Rafika
Ik ruimde alles bij elkaar op en liep naar beneden ging wachten op de parking. Net toen Hafid aan kwam rijden,hoorde ik riad mijn naam roepen. Ik deed alsof ik hem niet hoorde en liep richting mijn vertragende auto. Ik stapte in en we reden weg.
De rest van de week ontweek ik Riad zoveel mogelijk als ik maar kon. Hij probeerde telkens redentjes te vinden om bij me te lopen of gewoon tegen me te praten. Maar ik draaide me telkens om of liep weg en deed alsof ik het niet hoorde. Klootzak. Player. Dinsdag avond ging ik nog langs bij mijn advocaat en gaf ik de papieren, ik zei dat we het verder zouden zetten als ik terug kwam van marokko. Want hij is ook zo weg op reis. Vrijdag avond, wenste de helft van het bedrijf de ander een goeie vakantie. Mo gaf me een knuffel zonder dat ik het zag aankomen en wenste me een goeie vakantie, hij zou me missen zei hij. De gek. Ik zag riad wachten aan de lift, waarschijnlijk wou hij met me praten. Dus liep ik ongemerkt de toiletten binnen en bleef ik wachten tot hij weg was. Gelukkig ging hij er kort daarna vandoor. Hij dacht waarschijnlijk dat ik de trappen genomen had. Ik zou moeten uitkijken voor een nieuw werk. Want het kon zo niet meer verder, of gewoon dat ze me overplaatsen. Ik verbracht een vijf minuten al ruikend van urine in de wc. Tfoei begon er bijna high van te worden. Ik liep naar de lift en zo naar de parking. Gelukkig had k vandaag mijn eigen auto. Dus kon ik er meteen vandoor gaan. Net toen ik de lift uitstapte pakte iemand me ruw bij de armen… ik viel op de persoon die niemand anders dan riad was
Riad:
Ze had me door… ze had het gehoord.. het gesprek met Hanane… gatvrr ik voel me echt sucked… die drol heeft het gefinished voor me. Nu we ons goed gingen gedragen tegenover elkaar… misschien zou ze me geloven, dat ik veranderd ben en van haar hou. Maar daar kon ik nu achter fluiten… de hele week ontweek ze me… ze was deftig razend op me. Maar 1ding wist ik zeker, ze hield nog van me aangezien ze boos op me was. Was ze jaloers? Of kwam alles weer boven van vroeger? Dat ze me niet wou spreken? De laatste dag… vrijdag vooraleer ik op vakantie zou gaan. Mijn moeder sprak me over een verloving met Hanane… maar ik wou niet… ik ben nog getrouwd, zei ik als smoes. Scheid dan zo snel mogelijk, zei mijn moeder. Ze zou van alles plannen dat was zeker. Ik moest Rafika spreken. Ik zag ze plots niet meer… ze was tog niet vertrokken bij god??? Ik liep naar beneden en zag haar auto nog staan op de parking… ze was er deftig nog. Ik bleef wachten bij de lift… ze verstopte zich al heel de week voor me, dus nu moest het ook het geval zijn. Auto’s minderen tot haar auto en nog een drie tal plus de mijne de enige waren op de parking. De liftdeuren gingen open en ik zag haar slank lichaam uit de lift lopen; Ik nam haar onmiddellijk vast, te hard naar mijn gedacht tot ze op me viel… ze keek eerst geschrokken en daarna fonkelden haar ogen van woede
Rafika: grrrr stomkop!!! Zie tog wat je doet
Riad: sorry… het was niet mijn bedoeling
Rafika: jaaajaa bespaar me jou niet-bedoelings gatvrrrr
Rafika:
Ik had pijn aan mijn arm… hij had me ook stijf vast. Ik was woedenddd!!
Riad: wrm ontwijk je me constant?
Rafika: wrm stel je domme vragen?
Riad: lijkt me een normale vraag
Rafika: ach ik heb hier geen tijd voor… beslama
Ik draaide me om maar hij liet me niet gemakkelijk gaan…
Riad: Rafika die telefoon was echt niet wat het leek… ik weet dat je daarvoor boos op me bent
Rafika: ach je belt wie je wilt bellen, kom alleen niet met je praat over dat je het goed wilt maken en blablabla spijt spijt spijt
Riad: ik wil het ook goed maken en die telefoon was me nicht hanane, zij belde me op niet ik
Een raar gevoel ging door me heen bij het horen van die naam. Ik weet dat het die ene feeks was waarmee zijn moeder hem het liefst zag trouwen dan met ik. Een gevoel van haat,jaloersheid, verdriet en pijn…ik wou doen alsof het me nix deed, maar mijn gezicht verraadde mijn gevoelens.
Riad: lieverd, aub…het was echt niks…
Rafika: ach rot op… en mijn naam is Rafika,
Ik wou me omdraaien want mijn tranen gingen over mijn wangen lopen, ik had echt zin om te huilen. Wou het gewoon allemaal loslaten. Maar hij hield me tegen en nam mijn middel vast… hij keek me diep in mijn ogen aan…
Riad: ik zie dat je nog om me geeft… ik kan het gewoon voelen
Hij nam mijn hand en plaatste die op zijn hart… het klopte zo heftig… ik keek op naar zijn ogen…die mooie groene ogen… die me al van het eerste moment gek maakten…
Riad: lieverd, mijn schatje, wollah ik hou van jou…aub vergeef het me, geef me nog een kans…
Hij keek me intens aan en kwam dichter en dichter naar me toe, tot onze lippen elkaar raakten… ik verzette me niet, dit was in feite onze eerste kus… ik bood geen weerstand en kuste hem terug… mijn hart klopte hevig… de beelden van ilham kwamen voor mn ogen… hoe hij zijn lusten bevredigde met Ilham… ik duwde hem van me af…een traan droop van mijn wang… ik hou van hem, maar het kon gewoon niet meer… hij had me in de steek gelaten, en dat kon ik hem niet vergeven. Ik draaide me om en spurtte naar mijn auto… gelukkig liep hij me niet achterna… ik stapte snel in terwijl hij mijn naam riep
Riad: RAFIKA!!!!
Met gierende banden reed ik weg, ik schokte van het huilen… ach hopelijk maakte ik een ongeluk en zal ik op slag dood zijn. Weg van de myserie weg van alles.. … ik bedaarde wat en deed een muziekje op… deed wat rai op… ik kwam thuis aan en vond hafid niet… hij was blijkbaar weg. Ik belde hem op… hij zat in de bioscoop… ik hoorde een meid naast hem… ??? hij had tog een vriendin? Ik zei dat ik eten klaar zal maken, dus of ik wat moest overlaten voor hem, of hij gaat uit eten. Hij zei dat hij er zo aankwam. Ik begon aan spaghetti… dacht ondertussen aan mijn kus van daarnet… pffff hij gaat op vakantie… waarschijnlijk naar die Hanane… ik was hem kwijt… dat besefte ik nu maar al te goed… pfff uiteindelijk was ik beter af met hem uit mijn leven dan erin… probeerde ik mezelf op te fleuren. Hafid kwam na een halfuurtje binnen… hij had boodschappen gedaan, hoefde helemaal niet want had genoeg in huis.
Rafika: c koi?
Hafid: ah non rien que des truc a mangé
Rafika: c T pas besoin hein…
Hafid: ma3lish…
Ik wou hem vragen of hij bij een meid zat daarnet, maar zweeg gewoon. Het zijn tenslotte mijn zaken niet, en hij was oud genoeg om te weten wat goed en slecht was. Tog was ik boos op hem….wrm ging hij vreemd? Ik kon mijn mond niet houden… en barste op hem uit
Rafika: vous les hommes…. Vous etes tous les meme… tu sais? (jullie de mannen, jullie zijn allemaal dezelfde, weet je dat?)
Hafid keek me geschrokken aan, hij dacht waarschijnlijk dat ik aan het doordraaien was.
Rafika: regarde moi biennn ( kijk me maar goed aan) tu croix que j’ai pas entendu la fille que T T avec? (dacht je dat ik het meisje niet gehoorde heb waarmee je was?)
Hafid: pffff non Rafika… tu comprend mal.. (nee rafika, je begrijpt het verkeerd)
Rafika: t un sal couchon… conard… (je bent een vuil varken… klootzak) ik had hem nog nooit uitgemaakt… nog nooit had ik ook maar een vuil woord naar zijn hoofd geworpen…hij keek me ongelovig aan
Hafid: toi t malade dans la tete, tu sais? (jij, jij bent gek in je hoofd, weet je dat?)
Rafika: alors casse toi, quesque tu fais avec une malade alors… tier toi… (wel rot op, wat doe je met een zieke dan? Rot op…)
Hafid: c normale que ton mari veut pas resté avec toi…(het is normaal dat je man niet bij je wil blijven)
Dat was een klap in mijn gezicht…Ik had zin om de hele pot spaghetti in zijn gezicht te gooien, maar bedacht me. Ik liep langs hem heen naar boven… de tranen branden in mijn ogen. Ik haatte mannen die vreemd gingen, haatte mannen in het algemeen… allemaal 1 zelfde soort… klootzakken… klaar, 1 potje nat.Ik werd gek in mijn kamer… huilde me kapot… mijn ogen kon ik bijna niet meer openhouden van de opgezwollenheid. Mijn hart leed zoveel verdriet… wat had hij tog met me gedaan. Ik was nog altijd gek op hem… dat besefte ik wel na die kus… hij maakte me gek… Ik heb mijn woede afgereageerd op Hafid…meskeen… wie weet was het een meisje die naast hem zat…. Awielie.. wat had ik tog gedaan. Ik bleef een poosje in mijn kamer en besloot naar beneden te gaan. Ik moest dit rechtzetten, want uiteindelijk heb ik hem niet laten uitspreken, en wist ik het verhaal niet. Ik schoffelde de trappen af en liep de woonkamer binnen. Hafid zat voor de tv te zappen… Hij keek op toen ik binnenkwam en keek weer voor zich uit. Ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Rafika: ta déja mange? (heb je al gegeten?)
Hafid: oui…
Ik liep naar de keuken en warmde wat voor mezelf op. Ik nam er een glas cola bij en ging aan tafel in de keuken. Hij was nog boos op mij. Dus met rust laten, dat wist ik goed genoeg, ken hem al heel my leven lang om dat te weten. Na een kwartiertje kwam hij de keuken binnen en schonk zichzelf ook een glas cola in… ik dacht dat hij de keuken weer ging verlaten zonder iets te zeggen, maar dat deed hij gelukkig niet. Hij schoof aan aan tafel en keek me aan… ik wist niet hoe ik moest beginnen…
Hafid: ewa… tu es un peux calme? (ben je een beetje gekalmeerd?)
Ik stopte met eten en verontschuldigde me voor mijn uitbarsting…ik kon mijn tranen niet in houden dus begon ik weer te snikken… hij stond meteen recht en sloeg zijn armen om me heen… hij verontschuldigde zich ook voor zijn woorden, die me echt wel pijn deden… ik droogde mijn tranen en vroeg het opnieuw
Rafika: t t avec une fille tout a lheure? (was je met een meisje daarstrax?)
Hafid: oui… mais écoute avans de jugé (ja… maar luister alvorens te judgen)
Rafika: j ecoute
Hij vertelde me heel het verhaal, namelijk dat zijn vriendin is vreemd gegaan, hij kocht een ring, en wou haar suprisen… ze woonde wat verderop in tourqcoin (een stad naast rijsel) Telkens als hij bij haar op bezoek wou gaaan, belde hij haar alvorens dat te doen. Dit keer niet. Hij ging het winkelcentrum binnen om nog een bos rozen te kopen… en trof haar met een jongen in een tearoomtje… verliefd bij het raam, elkaar aan het beminnen… Hij heeft het meisje als de jongen kapot geslagen. Daarom dat hij die maanden nix van zich liet horen. Ik had meteen spijt van mijn uitbarsting. Ik wou dat ik het meisje kende, zodat ik haar nog wat klappe bij gaf, want ten eerste er valt niet te sollen met mijn neef en ten tweede a3ibadelah ze had iemand die haar echt wou, met zijn hart, niet zoals ik…waarvan de man tijdens zijn tweede huwelijksweek vreemd ging… . pffff… mensen zaten echt raar in elkaar… Ik was moe, dus ging ik vroeg gaan slapen. Mijn neef bleef nog kijken naar tv. In het weekend ging ik langs bij Leila die zondag avond op reis ging vertrekken naar marokko. Ze nodigde me uit naar het huwelijksfeest van haar schoonbroer Moustafa, die gehouden zal worden in Marrakech. Ik zal zeker komen, zei ik haar. In de daaropvolgende week hoorde ik nix meer van Riad, hij was vertrokken op reis. Klaar. Weg uit mijn leven, grote deels aan mezelf te danken. Ik ruimde heel het huis op. Maakte mijn koffers klaar. Want maandag was het mijn vertrek. Zondagavond gingen we vroeg slapen aangezien we om 5 uur smorgens naar zaventem moesten. Onze vlucht was om 9 uur… tegen ik had ingecheckt en de hele bimbam… In het vliegtuig zat er een jongen die me telkens aanstaarde…. Hafid kreeg het door en wierp hem een kwade blik toe. Ook in marokko werd hij gek… hij ging ff naar toilet en een jongen liep voorbij en begon met de algemeen bekende flirt… tsss tss a zina… achie n7dar m3ak… de jongen bleef aan me plakken als ultra lijm… en dus kwam hafid uit de toiletten en zag hij het gebeuren… hij sloeg de jongen bijna in elkaar, ik trok hem weg terwijl hij de jongen nog aan het uitmaken was in zijn streettalk Frans. Mijn oom kwam ons halen… hij was mijn lievelingsoom , de rest van mijn hele familie moest ik niet hebben. Allemaal stokers. Thuis aangekomen groette ik iedereen beleeft… ik zag dat mijn nichtjes hun tiptop in orde hadden gemaakt, en dat door de komst van Hafid natuurlijk. Ik wist dat ze bijna allemaal stiekem verliefd op hem waren. Hij had het ook door… maar het boeide hem niet. Ik had mijn broertjes enorm gemist… ze waren mooi gebruind door de zon…
Omar: Rafikaaa gaan we strax naar de zee?
Rafika: neej schat morgen incha Allah ik ben moe..
Mijn neef ging al meteen naar buiten. Hij wou geen serieuse relatie meer, aangezien die ene meid het hem had geflikt. Mijn nichten kwamen 1 voor 1 pochen over hun rijbewijs die ze haalden, en hun gouden ringen die ze hadden gekregen. En vroegen me honderduit over Hafid. Gelukkig vroeg niemand naar Riad. Had geen zin om erover te praten. Zeker niet aan deze aljazeera omroepsters. Het huwelijksfeest van Moustafa zou zoals Leila me had verteld volgende week dinsdag gegeven worden in een groot hotel te Marrakech. Ik vertelde het mijn ouders en ze gingen akkoord als hafid met me mee zou reizen. Ik wist dat dat geen probleem zou zijn. Hafid ging meteen akkoord en zou met me mee gaan en terug komen. Ondertussen was ik er al vijf dagen.. het was vrijdag vandaag. Ik had zin om ff een ommetje te maken, naar het centrum te gaan. Ik wou niet met me nichten, aangezien ze te graag met jongens flirten van Europa… dus ging ik met mijn broertjes Aziz en Omar. We kuierden door het centrum en met de hitte besloten we ergens een drankje te drinken… we stapten een cafétje binnen en gingen aan tafel. Er zaten vijf andere jongens tegenover onze tafel… ze hadden alle vijf een hollands accent… allemaal mooi gekleed… 1 ding maakte het bekakt voor die Nederlanders… die strakke truitjes… dat was er echt teveel aan. moheem ieder zijn eigen smaak.
Jongen: ey fouad kijk op 6 uur… die ene meid met hoofddoek…zeker zo’n wijfie met kinders die een man zocht van buitenland.. hahaha en komt ze die hier zoeken hahahaha
Fouad: hahahaha wollahila…
Jongen: ey moet ik naar dr toe gaan, ik ga zeggen dat ik haar paspoortje ga regelen enzo… en uiteindelijk flashen we haar…
Fouad: tazzz a sukkel vakantie a nerd, je hebt weer nix te doen met je domme ideeen.
Ik hoorde hun conversatie en zei er helemaal nix op. Ze konden de pot op stomme sukkels. Mijn broertjes leken inderdaad heel veel op me en je zou zeggen dat het mijn kindjes waren… want behandelde ze ook alsof ze mijn kindjes zijn. Ik sprak geen nederlands met mijn broertjes in marokko alleen chel7a, zodat er minder jongens zouden komen flirten…want vakanciat… zoals ze ons noemden, trekken teveel aan. We stonden recht om weg te gaan, toen ik Salwa zag… een buurmeisje van Nederland… die net tegenover me woonde.. ik had haar al jaren niet gezien, en vroeger trokken we altijd met mekaar op.
Salwa: neeeeeeeeeee RAfikaaaaa!!!! Ben jij dat???
Rafika: Salwa??? Dat meen je niet??? Kom hier a sulletje van me
We sprongen tegen elkaar op en omhelsden elkaar kapot… ik keek ff naar de jongens waarvan Fouad met een rood gezicht zat alsook die andere…
Fouad: wielie wielie.. a nerd…. 7echemtie biena… ze praat nederlands… wielie wielieeeee zei hij stil maar begrijpbaar
Rafika: ewa meid; fayn??? Waar zat je al die tijd
Salwa: hahaha waar zat jij ja…jij bent al jaren niet meer naar marokko gekomen
Rafika: ja is wel waar
Salwa: ewaaa maar vertel… hoelang ben je hier al?
Rafika: ach een 5 dagen… maar blijf niet voor lang.. nog een weekje en paar dagen dan keer ik terug naar belgie…
Salwa: achzooo… ja is begrijpelijk… ewa ik ga nu… ey ja meid, ben verloofd… riep ze me nog na…
Ik glimlachte naar haar de gek… ze liep naar een jongen, die er stijlvol uitzag en liepen samen weg.
Rafika: Jalah omar.. waar is Aziz?
Ik keek in het rond en zag m nergens.. awielie?? Waar is hij???
Riad:
Ik zat op mijn kamer… normaal gezien moest ik voort maken en mijn koffers pakken aangezien ik zondagavond vertrek… wayaw… had voor het eerst haar zachte lippen geproefd… ik hunkerde meteen naar meer… maar ze raasde weg… ik stond vastgenageld aan de grond.. was ff van kaart… ik voelde haar terug kussen… dit was mijn bewijs dat ze gewoon nog gek op me was… dat ze gek op me isss echmen… maar ik begreep het niet.. ze kust me terug, maar trok zich meteen terug en begon te huilen. Ik zag haar schokken… ik maakte me echt zorgen, was bang dat ze shie ongeluk zou maken ffzo. Dus reed ik een paar auto’s achter haar aan. Ze kwam ongedeerd thuis aan, hamdoulilah. Ik reed verder naar huis… mijn moeder was druk in het weer… met het klaarleggen van alles en nog wat. Ik zou met mijn moeder en vader gaan in de auto. Ze begon meteen met het laden ervan. We zouden niet lang blijven dus hadden we geen immense koffers mee. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en zei dat ik voort moest maken. Dus nam ik meteen mijn kleine koffer en deed wat polo’s erin, shorts, enzovoort… ik besloot Rafika met rust te laten, ze wist dat ik om haar gaf…en ik weer opnieuw wou beginnen, ze kuste me terug, maar trok zich weg en verdween. Ze wou me wel, maar dan weer niet. Pfff normaal gezien dropte ik de meiden, liet ik ze doodgaan van hartzeer, maar nu bleef ik maar achter deze meid jagen… ik moest en zou haar terug krijgen. Was geen falings gewoon. Was nooit een loser altijd een winner. Maar ze kon me niet vergeven… ze wou wel, maar kon het niet. Dat kon ik afleiden aan die kus.. ze wou me wel kussen, maar er was teveel gebeurd, om zomaar weg te vegen. Zondagavond vertrokken we… het voelde zwaar aan in mijn hart, zo ver weg van Rafika… duizenden kilometers. Ze was er alleen met die neef van haar… wie weet wat er gebeurd… tfoei konden haar ouders geen nicht nalaten ffzo? Mijn moeder sprak gelukkig niet meer over Hanane… maar dat zou nog komen, dat was zeker. De reis op zich verliep goed maar vermoeiend… mensen liepen rond als zombies… nou jah… bepaalde dan, je had er ook paris hiltons, typisch zo’n meiden die in de kijken wilden lopen voor de jongens… Ik kende hun soortjes, had er genoeg gehad. Op de boot sliep ik 2 uurtjes uit, natuurlijk was er geschreeuw aan alle kanten, en moest ik eerst een uur aanschuiven voor mij pasport check nzo.. tfoei hatelijk. Aangekomen in Tanger rook ik meteen de geur van Marokko…mensen op straat… wajaw wat had ik dit hier gemist… vrouwen kwamen meteen naar de auto’s bedelen… ik was een appel aan het eten door het raam en plots werd die uit mijn hand gerukt… ik keek op en zag een zielig vrouwtje die het gaf aan haar klein kindje…van ongeveer 2jaar. Ik vroeg mijn moeder nog een paar appels en wat eten… ik gaf haar een biljet van 200 dirham en het eten. Gatvrrr ik kreeg er bijna kippenvel van… die bescheten koning maakte het alleen zijn dikke ass goed, de bevolking kon stikken in z’n eigen stront… walgelijk die hoge mensen. Verder rezen we nog een hele dag door naar marakkech… natuurlijk met tussenstops. We hadden gelukkig ons eigen huis, dus moesten we niet letten op polo shirts die plots werden gejat terwijl de kleren uithangen op het dak. Gatvrrr daar had ik nou een hekel aan, jatters.. die sneaky neefjes of nichten… die op de loer stonden en gebruik maakten van iedere jat gelegenheid. Gelukkig hadden we elk een douche en hoefde ik niet te wachten tot mij ouders gedaan hadden. Ik deed mijn witte polo hemd aan en witte linnen broek met witte schoentjes. Net een engel. Mijn haren deed ik in de gel. Pikobello… ik had ondertussen een sikje laten groeien die me prachtig stond. Ik wou net ff een wandeling maken toen mijn moeder aankondigde dat we meteen zouden gaan naar de familie… dat betekende dat ik hanane zou zien… ow nee…
Rafika:
Ik keek panikerig rond… waar is Aziz!!!! De ene jongen die Fouad moeste zijn riep me… vanwaar hij mn naam kende weet ik niet… noujah Salwa riep die ook voor heel marokko
Fouad: Rafika, zoek je je kleintje
Rafika: ja..
Fouad: hij is naar het toilet
rafika: ok dank je wel..
IK nam mijn broertje bij de arm en liep naar de toiletten… Aziz!!!
Aziz: jaaa lafika… (hij kon de R niet uitspreken)
Rafika: kun je het niet zeggen dat je naar het toilet moet?
Aziz: ja soly lafika…
Sorry sorry… pfff… ik wachtte tot hij eruit kwam en nam ze allebei bij de hand en liep het cafétje uit. De jongens keken me een voor een aan maar schijt aan hun. Sukkels, dachten dat ze de enige buitenlanders waren in heel marokko… domme snollen. Ik nam de bus terug naar huis, want had genoeg van de warmte… in de vijf dagen die er waren was ik mooi gebruind ik was al zes maal naar de zee geweest, en had al aardig een mooie bruine kleur gekregen. Ik kwam binnen en mijn broertjes liepen meteen naar mijn ma om te vertellen wat we hadden gedaan. Mijn kleinste broertje vertelde mijn moeder ook van de jongens die af en toe flirtten… awielie awielie, hij wil me dood. Ik liep snel naar boven en ging naar mijn kamer. Ik sloot die natuurlijk altijd. Ik nam een handdoek en kleren om te douchen. Na gedouched te hebben liep ik naar beneden en bleef in de woonkamer met de familie.. plots begon mij rottante over mij… mijn huwelijk… mijn vader ging aan het woord. Ik had hier geen zin in. Ik stond recht en liep weg. Mijn moeder had het door en wierp me een kwade blik toe. Ze haatte het als ik weg liep van zo’n gesprekken, ze vond dat ik moest mee praten. En mezelf verdedigen anders leek het alsof ik in fout was. Ach me no care. Ik ging voor de deur zitten en tuurde naar de straat. Zag mijn neef van de verte komen. Hafid… We kletsten wat bij en vanzodra mijn nichten (zeker fadwa) zijn stem hoorden kwamen ze meteen aan de deur… Hafid kon het ook niet met hun vinden, net als ik. Allemaal gespuis, zei hij.
In het Frans gesproken dan:
Hafid: gaan we een ommetje maken?
Rafika: wollah kom net van buiten
Hafid: ewa laten we dan ergens ff eten, jalah… haat het hier bij hun… jalah
Fadwa: Rafika waar ga je heen? (in het chelha)
Rafika: ff weg
Fadwa: ja dat zie ik ook wel, maar naar waar…(in het chelha)
Rafika: zijn je zaken niet, vind je ook niet… ik haatte het als ze mamie gingen spelen. Wat in de wereld gaat hun dat aan…
Fadwa: tch iegfnem (eet je hoofd op) het was maar een vraag…
Rafika: tech wienem (eet jij de jouwe)
Hafid: safie ow… ga naar binnen jij…jalah Rafika
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik stond recht en keek haar bitchy aan, vroeger staken ze altijd hun ma op tegen me… en die ma dan mijn moeder. Ik haatte hun gewoon allemaal, sneaky asses… ze haatte me al van vroeger alleen omdat ik het goed kon vinden met hafid… ewa rot weg in je jaloersheid . ik kon niet weigeren, hchoma voor heel de familie…
Riad: kom je mee, of blijf je liever?
Hanane: nee ik kom met je mee
Iedereen keek ons aan met een glimlach, dachten waarschijnlijk dat er liefde aan het groeien was, noujah allesinds bij mij niet , miste haar nu al erg. Wielie zo ver van me verwijderd….
Rafika:
Hafid en ik vertrokken zondagavond met de reisbus naar marakech. We kwamen maandagochtend aan in marrakech. Hafid had er een vriend van hem wonen, dus gingen we eerst daar langs. Het waren hele relaxte mensen. Heel vriendelijk. Younes, die vriend dus, had hele lieve nichten en zussen… ze hadden zo’n goed contact, had ik die maar. Ik kreeg snel genoeg van mijn familie. Zij waren van Parijs. Morgen was het de huwelijksdag. Dezelfde middag nog vertrokken we naar leila toe. Ik had gelukkig hun nummer, dus belde ik leila op om te zeggen dat we aan de koutoubia stonden, een tien minuutjes erna kwam ze aangereden. Ze stapte uit en omhelsde me hevig, we hadden elkaar een tijdje niet meer gezien, en haar gair die ze me deed vergeet ik nooit van mijn leven. Hafid gaf ze een hand. We stapten allemaal in en ze reed ons naar haar huis. Ze woonde op zich heel luxueus.. prachtig gewoon. Een enorme villa met zwembad en een immense tuin, waar je verdwaalt in kon raken. Ik groette de hele familie die bij haar was. Velen kende ik van mijn tijd toen ik bij hun woonde. Moustafa was er ook
Rafika: hey ewa proficiate he met uw huwelijk
Moustafa: ewa t werd tijd he hahaha
Rafika: neeee ewa ma3lish, leeftijd heft er nix meet e maken hoor
Moustafa: inderdaad. Maar in mijn geval wel geloof me hahahaha
Rafika: hahaha gek
Zijn aanstaande was weg, ewa jah ze moest er pikobello uitzien natuurlijk. Maandag avond vroeg Hafid of ik met hem mee wou naar de jeme7 lefna… ik stemde meteen in vroeg aan leila en Nawfel of ze niet mee wilden gaan, ze hadden nog van alles te doen, dus wensten ze ons een fijne tijd… ik nam samen met hafid de bus en we reden tot jeme3 lefna zelf, in de avond was er zoveel volk, bomvol mensen van het buitenland, dat zag je typisch aan de kledij maar natuurlijk ook aan de taal die ze spraken, ofwel nederlands, Frans…dat waren de hoofdtalen. Ik nam plaats aan de middenste kraantjes waar je soep kon blijven drinken of kefta eten, of andere gerechten. We namen plaats… en bestelden iets… ik zag iemand lopen die me enorm bekend voor kwam… keek er heel goed naar en mijn hart stond bijna stil… ik was in shock, het liefste van al stond ik recht en liep ik weg… Riad liep hand in hand met een hele mooie meid… opvallend gekleed met lange style zwarte haren. Mijn hart brak in duizend stukken…ik had plots geen zin meer om te eten, nog om te wandelen…ik zag hem onze kant afkomen… jarebie;… jarebie laat hem draaien… jarebie…. Aub….zorg niet dat hij hier komt
Riad:
Volgende dagen verliepen rustig aan, ging af en toe het centrum in met Nawfel of gewoon met mijn moeder, die mijn oren afzaagde met hanane. Wat ik ervan vond, wanneer we haar hand zouden vragen, en al de bijhorende bullshit. Ik begon meer en meer na te denken over mijn moeder. Ze wou alleen haar zinnen verder zetten, niet dat ze mijn mening wou uithoren, niet dat ze gewoon ff eens aanziet wat ik over iets denk of voel. Het was altijd haar eigen gedachten zonder rekening te houden met mij. Vroeger deed het me nix, het was mijn moeder, klaar. Maar nu ik Rafika erdoor kwijt ben… deed het me nadenken, en ging ik er meer bij voelen. Wat deed Rafika haar ooit verkeerd? Helemaal nix. Ze sprak amper tegen mijn moeder. Ik nam het altijd op voor mijn moeder, zag haar fouten niet tegenover Rafika, terwijl ze was zo goed als schuldig. Mijn lieve Rafika…pfff ze heeft me zo doen veranderen. Het leven nader inzien. Vanuit een ander punt. Eerst was het voor mij dik feesten, playing gigolo aka hartenbreker. Later zou ik wel recht zijn… maar misschien ga ik wel dood en is er geen later meer weggelegd voor mij, ik was islamitisch opgevoed, en deed tegelijkertijd haram. Ben dankzij Rafika gaan bidden, open ik voor het eerst in mijn leven het Heilig Boek De Koran en ga ik erin lezen en dat allemaal in een hele korte periode… in de twee weken tijd waarin we getrouwd waren. Ik wou niet denken aan mijn fout die ik deed, want het deed me huilen van spijt en schaamte.
Ik lag op mijn bed… het was maandag, morgen het huwelijk van Moustafa…ewa een beetje feest voor de verandering… mijn moeder kwam plots de kamer binnen.
Moeder: wat doe je?
Riad: ik ben moe, lig te slapen
Moeder: ewa nger nger (ewa sta op sta op)
Riad: wrm?
Moeder: ga met je nicht wandelen…
Riad: 3owtanie hanane?? Wanneer hou je eens op met je dommigheden
Moeder: wat????
Riad: jaaa je dommigheden, ben het kotsbeu met je hanane… ik wil haar niet, klaar…
Moeder: jek a weldie… snik snik… dit doe je me aan jek. Ik heb er al over gesproken met je tante, en nu ga je me schande aandoen… snik snik…
Ik zag mijn moeder heel af en toe huilen, maar nooit door mij. Dit was de eerste keer dat ze huilde door mij, en het sneed in mijn hart. Ik was wel boos… want weer deed ze iets, zonder mijn mening erover te vragen. Ik kon het niet meer aanzien en stond recht…
Riad: saf saf… ik ga al…
Ik liet mijn moeder in de kamer en liep de trappen af
In het chelha:
Riad: hanane!!
Hanane: jaaa!!
Riad: waar ben je
Hanane: aan de deur
Ik liep verder de verdiepingen af en kwam bij de deur waar ik Hanane vond. helemaal opgemaakt. Pikobello, nix lag verkeerd. Weer had ze tonnen make-up aan. Ze stond blijkbaar klaar en wist er al eerder van.
Riad: jalah we gaan naar jeme3 lefna
Hanane: ow, ok… wacht ik ga me eerst opmaken
Riad: wat???
Hanane: ik zie er niet uit…
Riad: loop voor me, je ziet er goed uit
Hanane: echt??
Oh my god ik haatte dit soort vrouwen!! Ze heeft zichzelf helemaal opgedosd en deed ze3ma alsof ze er in het dagelijks leven zo uit zag. Ze liep voor me uit en ik achter haar aan. ze liep met een hoge dunk naar mijn auto en zwaaide luchtig naar haar vriendinnen aan de overkant. Ze stapte de auto in alsook ik. Ze bleef maar doorratelen over het buitenland, hoe ze er dolgraag wou wonen. Ze vroeg me hoe het leven was in België… ik had weinig zin om te antwoorden, want ze deed me gewoon gneun aan. En ze had een gatvrrrrr stinkend parfum aan. ttfoeii mijn oma’s geurtjes van henna en kruiden rook beter. Gatvrrr we kwamen aan in jeme3 lefna en mevrouw ging meteen naast me staan en nam mijn hand in de hare… ik wou me losmaken, maar dat liet ze niet snel toe. Dus liet ik het er gewoon zo bij. Ik zag iemand die kapot veel leek op Rafika… ik wou dichterbij lopen maar Hanane moest weer de andere kant op lopen…
Rafika:
Gelukkig, shokran jarebie… hij draaide de andere kant op. Hafid had het fix dat er iets aan de hand was… hij keek me raar aan… ik schudde mijn hoofd en at verder aan de ondertussen geplaatste borden met eten. Uiteindelijk betaalde hafid en trokken we verder. We liepen de kraampjes af en gingen uiteindelijk binnen in een tassenwinkel. Hafid discuteerden over de prijs van een handtas terwijl ik wat verder keek… ik hoorde een bekende mannenstem die voorbij liep… ik durfde niet om te draaien, bang dat mijn gedachten gelijk zullen krijgen, namelijk dat het Riad was. Hafid riep me en zei dat we verder zouden gaan. De man riep Hafid terug en gaf toe aan de prijs die hafid hem eerst zei. Ik betaalde de handtas en we liepen verder…. Uiteindelijk hadden we beter gewacht… want een kraampje verder stond Riad met zijn schoonheid te praten met de verkoper… het moest net lukken dat hij onze kant op keek… ik wou weg kijken maar het was te laat, hij had me gezien. Zijn vriendin of wie het ook was ( ook al gingen mijn gedachten naar die ene nicht hanane) sprak tegen hem en volgde uiteindelijk zijn blik die wees naar mij. Ik keek naar beneden, want het brak mijn hart. Hij had het al aangepapt met iemand anders snik snik
Leila: eyyyy meisje wat is er…
Rafika: Riad heeft iemand anders…
Leila: hoe weet je dat?
Rafika: ik heb m 2 maal gezien op het jeme3 lefna plein, hand in hand met een meisje
Leila: hoe zag ze eruit?
Rafika: lange zwarte stijle haren, mooi slank…ze was echt mooi…snik
Leila: ow dat kan niet anders dan hanane zijn
Rafika: ik wist het!!! Wollah ik wist het!! Snik…
Leila: safie zina… doe jezelf geen pijn… ga verder met je leven lieverd, hij is je gehuil niet waard weet je. Er komt wel iemand anders in je leven, die je zal respecteren, liefdevol behandelen en om je geven…
Rafika: pffff wat doet het pijn leila… wollah dit doet echt pijnnn…
Leila stopte me onder en bleef bij me tot ik in slaap viel, meskeena…ze had genoeg aan haar hoofd kwa voorbereiding, en ik ging haar hoofd nog ff bijpompen met mijn mysery. Zo zie je maar… wat jongens ons niet allemaal aan doen. Wij denken met ons verstand, hun met hun onderste… de volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Het henna feest en grote feest ging in 1 dag gegeven worden. Dus vanaf 12 uur tot 18 uur henna feest en daarna het grootfeest allemaal in dezelfde hotel. Vond het wel appart… maar jah, ieder zijn eigen ding. Ik haalde mijn crèmekleurig kaftan met korset uit de kast en spreide het op mijn bed. Ik nam eerst een uitgebreide douche en ging in normale kleren naar beneden. Iedereen was aan de ontbijttafel
Rafika: salam 3aleikoom…
Iedereen: wa3aleikoom salam
Leila: lekker geslapen
Rafika: ja jewel hamdoulilah, jullie ook?
Moustafa: voor een bruidegom heb ik eigenlijk veel te goed geslapen… nix van stress ffzo, of hoeft een bruid dat alleen te doen?
Nawfel: skoot skoot, eet en zwijg layrham bak
Moustafa: wat? Ik vind het alleen abnormaal malek?
Leila: hahahaha wollah je spoort niet
Ik merkte op dat mijn neef er niet was. Dus vroeg ik Leila waar hij was. Blijkbaar naar het centrum… noujah ma3lish. Het was ondertussen 9 uur toen de bruid naar beneden kwam…ik had haar nog niet ontmoet… ze was een hele mooie meid. Ze deed me denken aan die ene Indische actrice, met groene ogen… . Ze liep arrogant de trappen af en keek me raar aan. ze zei heel stil sba7lgeer en nam plaats. Iedereen was het blijkbaar gewoon dat ze zo deed. Want niemand keek raar op ofzo. Ik keek ff naar Leila die voor haar keek en door at. Plots huilde Soehayb
Nawfel: safie lieverd eet jij maar, ik haal m wel
Leila: dank je
Nawfel liep de trappen op ‘hanie chay a lehbieb djalie’ (ik kom eraan schat van me). Nadat iedereen had gegeten ruimde de kuisvrouw de tafel af. Iedereen ging een kant op om zich klaar te maken voor het huwelijk. Ik volgde leila die me teken deed. We gingen mijn kamer binnen en ze plofte op de zetel neer…
Leila: wajawww ik kan haar niet zien!!
Riad:
Ik wist het gewoon!!! Ik wist dat zij het was. Ze keek me verdrietig aan en keek snel weg. Hanane volgde mijn blik. En keek haar nijdig aan. ja ze is mooier dan jouw, accepteer het maar, dacht ik. Toen Rafika voorbij liep begon ze met haar speach
Hanane: wat zit je naar andere meiden te kijken als ik bij je sta? Vind je dat normaal?
Riad: wow wow rustig aan, heb ik iets met jou? NEE ik heb nix met jou. Ik neem je mee als nicht en neef, niet wat jij denkt. Ewa bla mat dierie schreeuwen op mij.
Ik liep verder terwijl ze me snel volgde. Ze zei geen woord meer. Ewa mezian, dat was er nog aan te kort, dat ze me wat de les ging spellen. Rafika zag er prachtig uit… ze had zo’n mooi huidskleurtje en was echt mooi gekleed. Haar hoofddoek mooi op, gecombineerd met haar kleren, echt prachtig en zomers. Ik keek mijn ogen uit op het plein, zocht haar maar vond haar niet meer terug. Uiteindelijk liep ik chagrijnig naar de auto terwijl hanane me volgde
Hanane: riad!!! Waar ga je?
Riad: naar huis, genoeg gewandeld
Hanane: maar we zijn nog niet naar koutoubia geweest!!
Riad: wat zaag je a mens? Je woont hier, je ziet het iedere dag awielie?
Hanane: ja maar niet samen met jou
Ik stapte de auto in en liet haar maar doordrammen en doordromen. Uiteindelijk zette ik een cd’tje op hopelijk dat ze de boodschap door krijgt. Ik begon haar echt beu te worden. Gatvrrr wat een zaag. Thuis aangekomen liep ik meteen naar boven en ging douchen. Daarna ging ik meteen slapen. De volgende ochtend keek mijn moeder me nors aan. waarschijnlijk had hanane een hele scène gemaakt, noujah niet dat het me veel kon schelen. ik trouw niet met haar klaar. Lima3achbo lhal, ha lbab… klaar. ik keek op de klok en zag dat het bijna twaalf uur was, mijn moeder en ondertussen toch aangekomen zus khadiga maakten zich klaar. ik nam op het gemak een douche. Ik deed een mooi zwart pak aan van hugo boss die ik nog bij Nawfel’s zwager kocht en een zwarte strakke shirt onder. Ik deed mijn zwarte klassieke schoenen aan die ik nog liet oppoetsen en bekeek mezelf in de spiegel… hmm nu mij haren in de gel en sikje bijknippen. Ik spoot nog wat d&g en liep de trappen af. Mijn nicht was uitdagend gekleed. Ze had een mauwloze strakke jurk aan met een diep uitgesneden hals. Haar stak ze deels omhoog en liet slierten naar beneden hangen. Ze had hoge naaldschoentjes aan met haar o stinkend parfum. Dit moet ze tog wel ff te horen krijgen
Riad: wat voor parfum draag jij eigenlijk?
Hanane: ik weet die naam niet meer
Riad: kattepis zeker zei ik stilletjes in het nederlands…
Hanane: wat?
Riad: waloe jalah a ma… we gaan
Mijn zus vertaalde ondertussen wat ik zei tegen hanane… noujah kan mij niet schelen, zolang ze me maar met rust lieten. Aangekomen aan het hotel stapten we uit. Nawfel stond aan de deur te praten met … hafid… ja dit is m. Ik kwam erbij staan en groette ze terwijl mijn moeder, zus en hanane binnen gingen. Hafid gaf me een hand en excuseerde zich bij Nawfel. Hij liep weg. Nawfel keek me raar aan
Nawfel: wesh hebben jullie ruzie ola
Riad: ewa je weet wel, hij is rafika s neef
Nawfel: ow jah, is waar ook…
Rafika:
Rafika: hoezo haat je ze?
Leila: ze is een feeks weet je, ze is met Moustafa voor zijn geld. De enige die me gelooft is mij man, voor de rest niemand. Ik had nog ruzie met mijn schoonbroer erover, maar ik moei me er niet meer mee. Ik heb het hem gezegd, heb mijn job gedaan, klaar.
Rafika: zo erg, vanwaar ken je ze dan?
Leila: ewa ze is een vriendin van mijn vroegere vijanden. Had vroeger op school veel problemen met een paar meiden enzo. Moheem dit is 1 van hun nieuwe vriendinnetjes, ze praat telkens slecht over mijn familie tegen die meiden, ik hoor het via mijn vaste klanten. Ze brengt hun de nieuwtjes over mij en nawfel, over mijn broer en rabia. En daar kan ik niet tegen.
Rafika: ow das pas erg… moheem je hebt hem gewaarschuwd, je hebt gedaan wat je moet doen. Als hij verder niet wil luisteren dan is dat zijn probleem.
Leila: ja ik weet het, maar tog het is mijn schoonbroer, ik wil niet dat hij gaat scheiden, begrijp je. Hij was er altijd voor me als ik hulp nodig had. Maar moheem… mijn man gelooft me, staat aan mijn kant, dat is het voornaamste voor me.
Rafika: inderdaad, geloof me, als hij dat niet is, doet het enorm pijn, dus wees blij.
Ze wist dat ik het over mijn situatie had, dus omhelsde ze me en streek zacht over mijn arm
Leila: het komt goed met je af… incha Allah spreek je schat
Rafika: doei tot strax
Ik nam mijn tasje en liep de trappen af naar buiten. Een paar straten verder hadden ze een téléboutique en daar belde ik mijn moeder op. Ze vroeg me voorzichtig te zijn en wenste me verder plezier. Ik keerde terug thuis en nam nogmaals een douche. Ik keek op de klok en zag dat het al bijna 13 uur was. Mensen zullen nu al wel gearriveerd zijn. Ik deed mijn kaftan aan en riep de kuisvrouw om mijn korsette achteraan aan te spannen. Ze zei dat het kleed me prachtig stond. Ik was mooi getint dus stond het me heel mooi. Ik accentueerde mijn lichtbruine ogen met zwarte oogpotlood en deed zwarte oogschaduw op mijn ooglid. Vervolgens deed ik mascara en verspreide mooi mijn wimpers, die meteen langer werden. Ik bracht wat lipglos op mijn lippen aan en deed blush op mijn wangen… vervolgens nam ik mijn cremecleurige hoofddoek die ik mooi opspelde en deed ik mijn witte puntschoentjes aan… klaar is kees. Ik bekeek mezelf in de spiegel en schrok wel van de verandering… ik vond dat ik er goed uit zag. Ik nam de huistelefoon en belde mijn neef om me te komen halen. Hij zei zo aan te komen. Ik groette de kuisvrouw nog en liep naar buiten. Daar wachtte ik mijn neef op die meteen aangereden kwam aangezien het niet al te ver was. Ik stapte in terwijl hij me maar bleef aan staren
Rafika: ewa vasy démare (ewa komaan geef gas)
Hafid: oooolaaa comment T belllllll (olaaa wat ben je mooi)
Rafika: safie c bon arrete ( ok het is al goed stop)
Hafid: hahaha non wollah t tres joli
Awielie hij bleef maar doorpraten over hoe ik eruit zag. Ik begon me verlegen te voelen… en dat zag hij meteen
Hafid: safie jalah on y va
We redden naar het hotel. Daar aangekomen stapten we af. Ik wachte op mijn neef want zag in de verte dat er een hele reeks jongens voor de deur stonden. Ik stak nam hafids arm vast om niet te vallen en we liepen zo naar de ingang
Rafika:
Ik liep samen met hafid naar de voordeur, natuurlijk zag hij weer paar van zijn vrienden tussen de bende en groette hij die. Ik schaamde me verrot want voelde allerlei ogen op mij gericht. Ik kneepte ff in de arm van Hafid want hij bleef maar door praten, dat als teken om te vertrekken. Hij had gelukkig de boodschap begrepen en liep samen met mij naar binnen. Met dat er catering was enzo, hoefde de familie nix te doen. Ik bleef aan de kant staan want durfde niet naar binnen te gaan.
Hafid: jalah on va rentré (jalah we gaan naar binnen)
Rafika: non je peux pas… j’ai honte (nee ik durf niet… ik schaam me)
Hafid: ewa safie vasyy
Ik hoefde niet buiten te blijven staan, want Leila zag me en begon naar me te roepen en teken te doen. Ik zag allerlei gezichten naar me draaien dus kon ik niet anders dan binnenstappen. Ik nam mijn onderkleed in mijn hand zodat ik er niet overviel en liep richting Leila. Er zaten bepaalde jongens binnen aan tafel, die me vriendelijk toekeken… één van hun kwam me enorm bekend voor… ik besloot niet verder te kijken dus gaf ik verder al mijn aandacht aan leila, die me al meteen de dansvloer op trok en met me wou dansen. Ik schaamde me eerst wel, want echt waar, iedereen keek me aan. Ik danste eerst wat houterig, maar dat was de opwarming zeg maar
Leila: ewa je weet wel, wat vet kwijt raken
Rafika: ok…
hij kon er echt wel wat van.. gewoon superrrr.
Fouad: jalah meid, niet verlegen zijn
Ik zag mijn ex schoonfamilie bitchy naar me kijken en zag hun uiteindelijk de hoofden bij elkaar schuiven, waarschijnlijk om over me te roddelen… Noujah, schijt aan hun. Ze geven me geen eten of zorgen voor een dak boven mij hoofd. Ik zei aan leila dat ik ff naar het toilet zou gaan… ik liep naar de uitgang zonder echt op te kijken, want schaamte weer. Ik liep heel die gang af om de wc te zoeken maar vond die niet, dus keerde ik terug naar de ingang en zocht mijn neef. Misschien wist hij iets… Hafid stond er te praten met een paar jongens, ik durfde niet naar m toe te gaan. Dus ging ik naar Nawfel die (naar wat ik dacht) alleen stond. Vanzodra ik dichter ging zag ik hem net achter de muur. Ik wou terugkeren maar het was te laat… Riad stond er… met…. Awielie…. Met een sigaret in zijn vingers????????????????Riad
Uiteindelijk ging ik binnen om ff mij familie te groeten. Mij moeder nam er een stoel bij, dus nam ik plaats. Ik bleef praten tot een prachtige meid de zaal binnenkwam… nogal verlegen… ik keek heel goed en zag dat het Rafika was. Ik was aan het praten met me tante, maar echt raar, ik wist nix meer, kon niet meer verder praten, was mijn woorden kwijt. Ze trok wel de aandacht met haar schoonheid en verlegenheid… dat was een feit. Maar haar beauty in die hoofddoek…ze was de ster van de avond… gewoon een parel. Leila duwde haar meteen de dansvloer op waar ze begon te dansen, en eerlijk gezegd, ze kon het heel mooi. Ik zag vrouwen naar haar glimlachen, jongens naar haar staren… jarebie wat heb ik tog laten schieten? Mijn tante zwaaide met haar handen voor me gezicht
Tante: asebhanelah!!
Riad: ow sorry
Moeder: shofie shofie… kijk kijk, dat is die bent lehram… de ex vrouw van mijn zoon
Tante: ewa ngoolo sa7 (laten we eerlijk zijn) ze is een schoonheid
Moeder: eechhmen schoonheid!!!!!
Riad: safie a ma, doe normaal
Mijn tante keek me zielig aan… zij was de liefste die ik had. Al mijn andere tantes waren echte bitchen. Deze vrouw had geen kinderen, kon er geen krijgen. Maar ze was nog altijd gelukkig getrouwd. Ik keek terug naar de dansvloer en zag Rafika niet meer?? Mijn zus en Hanane stonden op, om zehma de show te stelen, aub meiden. Uiteindelijk deed khadija teken naar me, ik zei dat ze moest normaal doen en verder dansen, maar nee, ze kwam me halen. Iedereen keek me aan, dus kon ik niet anders dan rechtstaan en mee dansen. Mijn zus, de cheitana koppelde me met Hanane. Ik danste om geen choha te doen. Hanane bleef maar aan me hangen, en me behandelen als haar vriendje, of haar man. Ze schuurde maar tegen me aan als een goedkope ho. Gatfrrrr de dansvloer raakte vol. Ik keek naar de plaats van Rafika, maar die was leeg. Dus is ze ook rechtgestaan. Een beetje verder stond ze te dansen met Leila… maar dat duurde niet lang of een jongen kwam naar haar toe, die ze waarschijnlijk kende. Ik kreeg enorm veel gneun… ik wou Hanane loslaten en naar hun toe gaan, maar ze blokte mijn weg… wajawww ze danst er nog mee ook??? Ik duwde zonder dat ik van mijn kracht bewust was hanane weg, en liep de zaal woedend uit. Nawfel zag me toekomen en wist meteen dat er iets was
Nawfel: malk? Jek lebes?
Riad: nee man!! Zei ik woedend
Ik vertelde hem alles. Hij vond dat ik geen recht had te trippen. Ik zag een jongen roken, en liep er gewoon naar toe en vroeg een sigaret… ik had vroeger toen ik 18 was veel gerookt, maar was ermee gestopt, omdat ik ziek werd. Nawfel keek me verbaasd aan… maar liet me begaan… ik rookte aan die sigaret, die totaal niet lekker smaakte. Ik keek voor me uit tot ik haar zag naderen… ik was woedend… nog altijd..
Rafika:
Ik sloeg geen acht op hem en keek alleen Nawfel aan.
Rafika: nawfel, aub de toiletten, weet je waar die zijn?
Nawfel: ow ja hoor, ga maar boven meteen op je rechterkant
Rafika: ow waga shokran
Ik was in shock van die sigaret. Want haatte echt enorm mannen die rookten. Gewoon vies en junkachtig. Ik had m liever, hoe hij voordien was. Netjes, proper. Geen junkstyl. Ik liep naar boven en hoorde iemand achter komen. Vanzodra ik de eerste verdieping bereikte duwde iemand me ruw een kamer in. Ik wou schreeuwen maar die persoon had zijn hand voor me mond… ik draaide me geschrokken om en zag Riad… met bloeddoorlopende ogen… awielie??
Rafika: zal het gaan ja??? Tripper!!!
Riad: en? Lekker gedanst?
Rafika: duw je me daarvoor geweldig een kamer in?
Riad: wie is die jongen?
Rafika: wat gaat jou dat aan?
Riad: vanwaar ken je hem he? Safie mevrouw is in marokko safie he… zoekt zichzelf een nieuwe man jeki?
Rafika: rot op ben niet hopeloos of zielig... gatvrrr ik streek over mn pijnlijke arm
Riad: je hebt mijn vragen nog niet beantwoord
Rafika: OMDAT ZE JOU OOK NIET AANGAAN, shitt man, rot tog op junk!!
Riad: wat zit je me uit te schelden? Maak ik je uit?
Rafika: jaa scheld je uit, je bent een junk, wat zit je te roken a junk?
Riad: wat gaat het jou aan als ik rook ff niet?
Rafika: nou als mij dat niet aangaat dan hoef je me ook geen domme vragen te stellen en ga nu aan de kant
Ik wou voorbij lopen naar de deur maar hij stond ervoor…en hield het klem met zijn voet
Riad:” zodat je wat kunt doen? Terug gaan dansen met je nieuw vriendje? Echt goedkope actie weet je? Mevrouwtje is op zoek… echt zielig”
Rafika:” fok jou… ok? Fok jou, ik ben niet op zoek. 1 maal gelepeld door een klootzak geen twee keer, weet je…” che7 klap in de roos
Hij keek me eerst boos aan, maar zijn gezicht verzachte.
Rafika: laat me voorbij ik wil naar het toilet
Hij ging aan de kant en ik trok snel de deur open en vloog er bijna uit. Tfoeiiiii ik ging het toilet binnen en sloot snel… mijn hart bonkte als een gek… wajawww!!! Was dat een jaloerse actie??? Of was dat een jaloerse actie??? Shittt man!!
Ik liep voorzichtig de trappen weer af en liep de zaal binnen. Ik botste tegen een vrouw op die bijna in de grond lag…ik ging snel naar haar toe en vroeg of alles goed gaat…
Rafika: ghaltie jek lebes… semhilia bezaf… wollah…
De vrouw keek me eerst aan… ik dacht dat ik haar shie geheugensverlies geregeld heb met mij dikke ass ook. En glimlachte toen vriendelijk naar me
Vrouw: ma3lish a jelie.. mahlish mijn dochter
Rafika: tgiet tachelhiet? (ben je chelha)
Vrouw: èh owd gemien jem (ja jij ook he)
Rafika: èh…
De vrouw glimlachte naar me en streek over mn wang… ze draaide zich om en ging naar haar tafel. Mijn hart stond bijna stil… Riad keek me aan… ik zag haar aan hun tafel aanschuiven… de moeder van Riad begon onmiddellijk boos te praten tegen haar. Ik draaide me om en liep naar mijn plaats. Jarebie? Wat was dat? Ze is familie van hun, of kennis. En ze deed zo vriendelijk tegen me?
Riad:
Ik liet rafika buiten, en liep zelf weer naar beneden. Ik voelde me enorm slecht door die sigaret die ik rookte. Ik rook nooit nog eentje… wollah nooit. Rafika was er ook wel boos voor. Ze schrok zich ook rot. Dat zag ik aan haar gezicht. Beneden aangekomen liep ik meteen binnen en ging bij mijn zus zitten. Hanane schoof dichter bij me toe. Tfoe ik haatte het hoe ze deed alsof ze mijn vrouw of aanstaande was. Tfoe!! Echt hatelijk. Mijn tante stond recht en ging een vrouw aan de overkant groetten. Net toen ze zich wou omdraaien en terug keren botste ze op tegen RAFIKA??? Gatverrr… ik hield mijn hart vast, nu zou mijn moeder trippen… mijn tante was ik niet echt zeker, aangezien ze de liefste was. Ik zag hoe Rafika zicht verontschuldigde en bekommerde om haar; Typisch mijn schatje, telkens bezorgd. Mijn tante streek over haar wang... duidelijk goedgekeurd door haar. Mijn moeder liep te flippen en wou ernaar toe maar ik nam haar bij haar arm en duwde haar terug, de stoel in. Ze keek me boos aan
Riad: we zitten bij mensen… je maakt me ten schande bij mijn vriend, doe normaal.. siste ik haar toe
Ze trok zich los en keek nors voor haar uit. Mijn tante kwam met een glimlach naar de tafel toe en nam plaats. Ze knipoogde naar me.
Moeder: heeft ze je pijn gedaan?
Tante: neeee helemaal niet… Riad…wat is er gebeurt tussen jullie? Dit meisje lijkt me enorm lief.
Moeder: jaja schijn bedriegt. Ze is een shmata…hmara
Tante: aub fatma… doe normaal…
Mijn moeder draaide zich om en keek voor haar uit. Mijn tante was duidelijk enorm weg van Rafika. Ze keek ze telkens aan en glimlachte in haar richting. Ik keek ook af en toe… mijn spijt… pfff wollah het wrat aan me. Rafika:
Ik nam plaats aan de tafel en vertelde alles aan Leila, die geschrokken luisterde. Vervolgens draaide ik me naar hun toe en glimlachte de vrouw heel vriendelijk naar me. Ik glimlachte terug. Die vrouw was heel apart. Waarschijnlijk geen familie. Want anders zou ze niet zo lief tegen me doen. Fouad liep bij me voorbij en knipoogde naar me. Ik glimlachte alleen maar en keek weer weg. De 3rousa kwam binnen met Moustafa. Nou een bruidegom als moustafa heb ik nog nooit in heel mijn leven meegemaakt. Terwijl ze naar hun stoel liepen, liet hij zijn vrouw los en ging hij dansen met de jongens. De negaffa moest hem telkens terug halen. Ik zag dat zijn vrouw er pissed off van werd. Ook toen hij op de stoel zat klapte hij in zijn handen en stond uiteindelijk recht om te gaan dansen met zijn vrienden en familie. Nawfel liep naar onze tafel toe en trok leila recht. Ze dansten er alle twee op los… echt lief gewoon. Heel mooi zicht. Ze waren gewoon een heel super koppel. Nawfel was zo breed en ook groter dan haar… het was echt schattig. Ik klapte in mijn handen… leila deed teken dat ik ook recht zou staan. Ik schudde mijn hoofd… vervolgens kwam Hanane dicht bij me dansen, alsook Khadija, maar ik keek niet naar hun op. Opsouten met hun stomme kinderspelletjes. Had er langsom aan genoeg van. Vervolgens kwam Riad en danste mee. Ik vond dat hij er geweldig uitzag. Ik had een verdrietig gevoel in me. Als we nu geen ruzie hadden, zouden we samen dansen. Samen plezier maken. Hanane danste weg van Khadija duidelijk richting Riad. Riad draaide zich weg van haar en danste met een andere meid, zodat ze voor schut stond. Ik moest tegelijkertijd lachen maar was ook wel boos. Weer zocht hij andere meiden op. Noujah… het was tog maar dansen? Een trouw? En erbij we zouden scheiden, dus zijn mij bizz ’s niet meer. Nou was het dat ooit wel geweest? Plots riep Leila en Nawfel naar me… ik was echt beschaamd, want bijna iedereen keek mijn richting uit… ook Riad. Ik stond beschaamd recht. Er werd mij een sjaal aangeboden, die ik rond mijn kont aanspande. Iedereen was ondertussen in twee reken gaan staan, tegenover elkaar. Het was een chleu7 liedje… dus moesten we tegenover elkaar staan en met de schouders shaken. Ik stond tegenover Fouad… heel raar. Volgens mij opzettelijk, want zag hem wel staren naar me… vervolgens moest je elk op de beurt in het midden dansen met de danspartner tegenover je. Ik dus met Fouad. Volgens mij plakte hij te veel tegen me. Ik durfde echt niet op te kijken… dus keek ik naar de borstkas van Fouad. Hij was ook groter dan me... uiteindelijk schoven we aan bij de laatste. Ik keek op en zag dat het Riad en Hanane’s beurt was. Hij nam Hanane overdreven dicht bij zich en danste erop los. Mijn hart krimte in. Ik wou niet meer kijken. Want wollah ik had zo’n zin om te ontploffen… Hanane danste bij me voorbij en keek me bitchy aan. Ik glimlachte naar haar, om te laten weten dat het me ze3ma nix deed. Ze keek snel weg en schoof aan in de rij… en zo ging het maar verder. Ik ging uitgeput zitten op mijn plaats. De avond verliep verder telkens hetzelfde, ik danste en riad danste met een meid of hanane. Ik had geen zin meer om hem te zien, want hij vermaakte zich blijkbaar… het was ondertussen 6 uur in de ochtend, alleen familie bleef nog over. Ik was kapot en vroeg Hafid me thuis te brengen. Leila kwam ook mee. Ik viel uitgeput op mijn bed… en dacht aan de hele avond…mijn ogen werden nat en een traantje begaf zich naar mijn wang. Het deed me pijn, pfff en ik wou dan scheiden. Ik wou dan opnieuw beginnen. Terwijl ik dacht gewoon dag en nacht aan hem….damn..Riad:
Ze danste met ene klootzak, waarmee ze voordien danste. Ik ken rafika om te weten dat ze zich schaamde. Ze was zo dicht bij die jongen… ik knarste mijn tanden op elkaar…kreeg het echt jaloers…Ik was boos, dus liet ik haar hetzelfde voelen. Danste uitbundig met Hanane, meskeena ze dacht waarschijnlijk dat ik verliefd op haar was geworden, terwijl gebruikte haar ff om iemand terug te pakken. Rafika. Ik bekeek haar de hele avond. een 1 keertje verliet ik de zaal. Ik wou zien wat ze deed, hoe ze danste, en het voornaamste met wie. Die ene jongens slijmde al te veel tegen haar, naar mijn gedacht. Ik zag hem de zaal uitlopen… en liep hem achterna. Hij ging buiten staan bij paar vrienden van m en begon zijn gesprekje
Fouad: wollah ze is gewoon een beauty
Jongen: wollah heb je haar nummer?
Fouad: hahaha nee gek, maar komt nog. Volgens mij vind ze me leuk…
Jongen: ewa waarop wacht je?
Fouad: nee man… alles op zijn tijd
Ik kon het niet meer aanhoren, en liep naar m toe…
Riad: mag ik je ff spreken
Fouad: euhm ja
Hij zonderde zich af en ik begon met mijn praat
Riad: die meid, waarover je spreekt…is mijn vrouw…
Fouad: wat? Die meisje met haar crèmekleurige jurk en hoofddoek?
Riad: exactly
Fouad: ow.. sorry.. wollah dat wist ik niet
Riad: ewa je weet het nu.
Fouad: smehlia
Riad: kom je mee, of blijf je liever?
Hanane: nee ik kom met je mee
Iedereen keek ons aan met een glimlach, dachten waarschijnlijk dat er liefde aan het groeien was, noujah allesinds bij mij niet , miste haar nu al erg. Wielie zo ver van me verwijderd….
Rafika:
Hafid en ik vertrokken zondagavond met de reisbus naar marakech. We kwamen maandagochtend aan in marrakech. Hafid had er een vriend van hem wonen, dus gingen we eerst daar langs. Het waren hele relaxte mensen. Heel vriendelijk. Younes, die vriend dus, had hele lieve nichten en zussen… ze hadden zo’n goed contact, had ik die maar. Ik kreeg snel genoeg van mijn familie. Zij waren van Parijs. Morgen was het de huwelijksdag. Dezelfde middag nog vertrokken we naar leila toe. Ik had gelukkig hun nummer, dus belde ik leila op om te zeggen dat we aan de koutoubia stonden, een tien minuutjes erna kwam ze aangereden. Ze stapte uit en omhelsde me hevig, we hadden elkaar een tijdje niet meer gezien, en haar gair die ze me deed vergeet ik nooit van mijn leven. Hafid gaf ze een hand. We stapten allemaal in en ze reed ons naar haar huis. Ze woonde op zich heel luxueus.. prachtig gewoon. Een enorme villa met zwembad en een immense tuin, waar je verdwaalt in kon raken. Ik groette de hele familie die bij haar was. Velen kende ik van mijn tijd toen ik bij hun woonde. Moustafa was er ook
Rafika: hey ewa proficiate he met uw huwelijk
Moustafa: ewa t werd tijd he hahaha
Rafika: neeee ewa ma3lish, leeftijd heft er nix meet e maken hoor
Moustafa: inderdaad. Maar in mijn geval wel geloof me hahahaha
Rafika: hahaha gek
Zijn aanstaande was weg, ewa jah ze moest er pikobello uitzien natuurlijk. Maandag avond vroeg Hafid of ik met hem mee wou naar de jeme7 lefna… ik stemde meteen in vroeg aan leila en Nawfel of ze niet mee wilden gaan, ze hadden nog van alles te doen, dus wensten ze ons een fijne tijd… ik nam samen met hafid de bus en we reden tot jeme3 lefna zelf, in de avond was er zoveel volk, bomvol mensen van het buitenland, dat zag je typisch aan de kledij maar natuurlijk ook aan de taal die ze spraken, ofwel nederlands, Frans…dat waren de hoofdtalen. Ik nam plaats aan de middenste kraantjes waar je soep kon blijven drinken of kefta eten, of andere gerechten. We namen plaats… en bestelden iets… ik zag iemand lopen die me enorm bekend voor kwam… keek er heel goed naar en mijn hart stond bijna stil… ik was in shock, het liefste van al stond ik recht en liep ik weg… Riad liep hand in hand met een hele mooie meid… opvallend gekleed met lange style zwarte haren. Mijn hart brak in duizend stukken…ik had plots geen zin meer om te eten, nog om te wandelen…ik zag hem onze kant afkomen… jarebie;… jarebie laat hem draaien… jarebie…. Aub….zorg niet dat hij hier komt
Riad:
Volgende dagen verliepen rustig aan, ging af en toe het centrum in met Nawfel of gewoon met mijn moeder, die mijn oren afzaagde met hanane. Wat ik ervan vond, wanneer we haar hand zouden vragen, en al de bijhorende bullshit. Ik begon meer en meer na te denken over mijn moeder. Ze wou alleen haar zinnen verder zetten, niet dat ze mijn mening wou uithoren, niet dat ze gewoon ff eens aanziet wat ik over iets denk of voel. Het was altijd haar eigen gedachten zonder rekening te houden met mij. Vroeger deed het me nix, het was mijn moeder, klaar. Maar nu ik Rafika erdoor kwijt ben… deed het me nadenken, en ging ik er meer bij voelen. Wat deed Rafika haar ooit verkeerd? Helemaal nix. Ze sprak amper tegen mijn moeder. Ik nam het altijd op voor mijn moeder, zag haar fouten niet tegenover Rafika, terwijl ze was zo goed als schuldig. Mijn lieve Rafika…pfff ze heeft me zo doen veranderen. Het leven nader inzien. Vanuit een ander punt. Eerst was het voor mij dik feesten, playing gigolo aka hartenbreker. Later zou ik wel recht zijn… maar misschien ga ik wel dood en is er geen later meer weggelegd voor mij, ik was islamitisch opgevoed, en deed tegelijkertijd haram. Ben dankzij Rafika gaan bidden, open ik voor het eerst in mijn leven het Heilig Boek De Koran en ga ik erin lezen en dat allemaal in een hele korte periode… in de twee weken tijd waarin we getrouwd waren. Ik wou niet denken aan mijn fout die ik deed, want het deed me huilen van spijt en schaamte.
Ik lag op mijn bed… het was maandag, morgen het huwelijk van Moustafa…ewa een beetje feest voor de verandering… mijn moeder kwam plots de kamer binnen.
Moeder: wat doe je?
Riad: ik ben moe, lig te slapen
Moeder: ewa nger nger (ewa sta op sta op)
Riad: wrm?
Moeder: ga met je nicht wandelen…
Riad: 3owtanie hanane?? Wanneer hou je eens op met je dommigheden
Moeder: wat????
Riad: jaaa je dommigheden, ben het kotsbeu met je hanane… ik wil haar niet, klaar…
Moeder: jek a weldie… snik snik… dit doe je me aan jek. Ik heb er al over gesproken met je tante, en nu ga je me schande aandoen… snik snik…
Ik zag mijn moeder heel af en toe huilen, maar nooit door mij. Dit was de eerste keer dat ze huilde door mij, en het sneed in mijn hart. Ik was wel boos… want weer deed ze iets, zonder mijn mening erover te vragen. Ik kon het niet meer aanzien en stond recht…
Riad: saf saf… ik ga al…
Ik liet mijn moeder in de kamer en liep de trappen af
In het chelha:
Riad: hanane!!
Hanane: jaaa!!
Riad: waar ben je
Hanane: aan de deur
Ik liep verder de verdiepingen af en kwam bij de deur waar ik Hanane vond. helemaal opgemaakt. Pikobello, nix lag verkeerd. Weer had ze tonnen make-up aan. Ze stond blijkbaar klaar en wist er al eerder van.
Riad: jalah we gaan naar jeme3 lefna
Hanane: ow, ok… wacht ik ga me eerst opmaken
Riad: wat???
Hanane: ik zie er niet uit…
Riad: loop voor me, je ziet er goed uit
Hanane: echt??
Oh my god ik haatte dit soort vrouwen!! Ze heeft zichzelf helemaal opgedosd en deed ze3ma alsof ze er in het dagelijks leven zo uit zag. Ze liep voor me uit en ik achter haar aan. ze liep met een hoge dunk naar mijn auto en zwaaide luchtig naar haar vriendinnen aan de overkant. Ze stapte de auto in alsook ik. Ze bleef maar doorratelen over het buitenland, hoe ze er dolgraag wou wonen. Ze vroeg me hoe het leven was in België… ik had weinig zin om te antwoorden, want ze deed me gewoon gneun aan. En ze had een gatvrrrrr stinkend parfum aan. ttfoeii mijn oma’s geurtjes van henna en kruiden rook beter. Gatvrrr we kwamen aan in jeme3 lefna en mevrouw ging meteen naast me staan en nam mijn hand in de hare… ik wou me losmaken, maar dat liet ze niet snel toe. Dus liet ik het er gewoon zo bij. Ik zag iemand die kapot veel leek op Rafika… ik wou dichterbij lopen maar Hanane moest weer de andere kant op lopen…
Rafika:
Gelukkig, shokran jarebie… hij draaide de andere kant op. Hafid had het fix dat er iets aan de hand was… hij keek me raar aan… ik schudde mijn hoofd en at verder aan de ondertussen geplaatste borden met eten. Uiteindelijk betaalde hafid en trokken we verder. We liepen de kraampjes af en gingen uiteindelijk binnen in een tassenwinkel. Hafid discuteerden over de prijs van een handtas terwijl ik wat verder keek… ik hoorde een bekende mannenstem die voorbij liep… ik durfde niet om te draaien, bang dat mijn gedachten gelijk zullen krijgen, namelijk dat het Riad was. Hafid riep me en zei dat we verder zouden gaan. De man riep Hafid terug en gaf toe aan de prijs die hafid hem eerst zei. Ik betaalde de handtas en we liepen verder…. Uiteindelijk hadden we beter gewacht… want een kraampje verder stond Riad met zijn schoonheid te praten met de verkoper… het moest net lukken dat hij onze kant op keek… ik wou weg kijken maar het was te laat, hij had me gezien. Zijn vriendin of wie het ook was ( ook al gingen mijn gedachten naar die ene nicht hanane) sprak tegen hem en volgde uiteindelijk zijn blik die wees naar mij. Ik keek naar beneden, want het brak mijn hart. Hij had het al aangepapt met iemand anders snik snik
Leila: eyyyy meisje wat is er…
Rafika: Riad heeft iemand anders…
Leila: hoe weet je dat?
Rafika: ik heb m 2 maal gezien op het jeme3 lefna plein, hand in hand met een meisje
Leila: hoe zag ze eruit?
Rafika: lange zwarte stijle haren, mooi slank…ze was echt mooi…snik
Leila: ow dat kan niet anders dan hanane zijn
Rafika: ik wist het!!! Wollah ik wist het!! Snik…
Leila: safie zina… doe jezelf geen pijn… ga verder met je leven lieverd, hij is je gehuil niet waard weet je. Er komt wel iemand anders in je leven, die je zal respecteren, liefdevol behandelen en om je geven…
Rafika: pffff wat doet het pijn leila… wollah dit doet echt pijnnn…
Leila stopte me onder en bleef bij me tot ik in slaap viel, meskeena…ze had genoeg aan haar hoofd kwa voorbereiding, en ik ging haar hoofd nog ff bijpompen met mijn mysery. Zo zie je maar… wat jongens ons niet allemaal aan doen. Wij denken met ons verstand, hun met hun onderste… de volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Het henna feest en grote feest ging in 1 dag gegeven worden. Dus vanaf 12 uur tot 18 uur henna feest en daarna het grootfeest allemaal in dezelfde hotel. Vond het wel appart… maar jah, ieder zijn eigen ding. Ik haalde mijn crèmekleurig kaftan met korset uit de kast en spreide het op mijn bed. Ik nam eerst een uitgebreide douche en ging in normale kleren naar beneden. Iedereen was aan de ontbijttafel
Rafika: salam 3aleikoom…
Iedereen: wa3aleikoom salam
Leila: lekker geslapen
Rafika: ja jewel hamdoulilah, jullie ook?
Moustafa: voor een bruidegom heb ik eigenlijk veel te goed geslapen… nix van stress ffzo, of hoeft een bruid dat alleen te doen?
Nawfel: skoot skoot, eet en zwijg layrham bak
Moustafa: wat? Ik vind het alleen abnormaal malek?
Leila: hahahaha wollah je spoort niet
Ik merkte op dat mijn neef er niet was. Dus vroeg ik Leila waar hij was. Blijkbaar naar het centrum… noujah ma3lish. Het was ondertussen 9 uur toen de bruid naar beneden kwam…ik had haar nog niet ontmoet… ze was een hele mooie meid. Ze deed me denken aan die ene Indische actrice, met groene ogen… . Ze liep arrogant de trappen af en keek me raar aan. ze zei heel stil sba7lgeer en nam plaats. Iedereen was het blijkbaar gewoon dat ze zo deed. Want niemand keek raar op ofzo. Ik keek ff naar Leila die voor haar keek en door at. Plots huilde Soehayb
Nawfel: safie lieverd eet jij maar, ik haal m wel
Leila: dank je
Nawfel liep de trappen op ‘hanie chay a lehbieb djalie’ (ik kom eraan schat van me). Nadat iedereen had gegeten ruimde de kuisvrouw de tafel af. Iedereen ging een kant op om zich klaar te maken voor het huwelijk. Ik volgde leila die me teken deed. We gingen mijn kamer binnen en ze plofte op de zetel neer…
Leila: wajawww ik kan haar niet zien!!
Riad:
Ik wist het gewoon!!! Ik wist dat zij het was. Ze keek me verdrietig aan en keek snel weg. Hanane volgde mijn blik. En keek haar nijdig aan. ja ze is mooier dan jouw, accepteer het maar, dacht ik. Toen Rafika voorbij liep begon ze met haar speach
Hanane: wat zit je naar andere meiden te kijken als ik bij je sta? Vind je dat normaal?
Riad: wow wow rustig aan, heb ik iets met jou? NEE ik heb nix met jou. Ik neem je mee als nicht en neef, niet wat jij denkt. Ewa bla mat dierie schreeuwen op mij.
Ik liep verder terwijl ze me snel volgde. Ze zei geen woord meer. Ewa mezian, dat was er nog aan te kort, dat ze me wat de les ging spellen. Rafika zag er prachtig uit… ze had zo’n mooi huidskleurtje en was echt mooi gekleed. Haar hoofddoek mooi op, gecombineerd met haar kleren, echt prachtig en zomers. Ik keek mijn ogen uit op het plein, zocht haar maar vond haar niet meer terug. Uiteindelijk liep ik chagrijnig naar de auto terwijl hanane me volgde
Hanane: riad!!! Waar ga je?
Riad: naar huis, genoeg gewandeld
Hanane: maar we zijn nog niet naar koutoubia geweest!!
Riad: wat zaag je a mens? Je woont hier, je ziet het iedere dag awielie?
Hanane: ja maar niet samen met jou
Ik stapte de auto in en liet haar maar doordrammen en doordromen. Uiteindelijk zette ik een cd’tje op hopelijk dat ze de boodschap door krijgt. Ik begon haar echt beu te worden. Gatvrrr wat een zaag. Thuis aangekomen liep ik meteen naar boven en ging douchen. Daarna ging ik meteen slapen. De volgende ochtend keek mijn moeder me nors aan. waarschijnlijk had hanane een hele scène gemaakt, noujah niet dat het me veel kon schelen. ik trouw niet met haar klaar. Lima3achbo lhal, ha lbab… klaar. ik keek op de klok en zag dat het bijna twaalf uur was, mijn moeder en ondertussen toch aangekomen zus khadiga maakten zich klaar. ik nam op het gemak een douche. Ik deed een mooi zwart pak aan van hugo boss die ik nog bij Nawfel’s zwager kocht en een zwarte strakke shirt onder. Ik deed mijn zwarte klassieke schoenen aan die ik nog liet oppoetsen en bekeek mezelf in de spiegel… hmm nu mij haren in de gel en sikje bijknippen. Ik spoot nog wat d&g en liep de trappen af. Mijn nicht was uitdagend gekleed. Ze had een mauwloze strakke jurk aan met een diep uitgesneden hals. Haar stak ze deels omhoog en liet slierten naar beneden hangen. Ze had hoge naaldschoentjes aan met haar o stinkend parfum. Dit moet ze tog wel ff te horen krijgen
Riad: wat voor parfum draag jij eigenlijk?
Hanane: ik weet die naam niet meer
Riad: kattepis zeker zei ik stilletjes in het nederlands…
Hanane: wat?
Riad: waloe jalah a ma… we gaan
Mijn zus vertaalde ondertussen wat ik zei tegen hanane… noujah kan mij niet schelen, zolang ze me maar met rust lieten. Aangekomen aan het hotel stapten we uit. Nawfel stond aan de deur te praten met … hafid… ja dit is m. Ik kwam erbij staan en groette ze terwijl mijn moeder, zus en hanane binnen gingen. Hafid gaf me een hand en excuseerde zich bij Nawfel. Hij liep weg. Nawfel keek me raar aan
Nawfel: wesh hebben jullie ruzie ola
Riad: ewa je weet wel, hij is rafika s neef
Nawfel: ow jah, is waar ook…
Rafika:
Rafika: hoezo haat je ze?
Leila: ze is een feeks weet je, ze is met Moustafa voor zijn geld. De enige die me gelooft is mij man, voor de rest niemand. Ik had nog ruzie met mijn schoonbroer erover, maar ik moei me er niet meer mee. Ik heb het hem gezegd, heb mijn job gedaan, klaar.
Rafika: zo erg, vanwaar ken je ze dan?
Leila: ewa ze is een vriendin van mijn vroegere vijanden. Had vroeger op school veel problemen met een paar meiden enzo. Moheem dit is 1 van hun nieuwe vriendinnetjes, ze praat telkens slecht over mijn familie tegen die meiden, ik hoor het via mijn vaste klanten. Ze brengt hun de nieuwtjes over mij en nawfel, over mijn broer en rabia. En daar kan ik niet tegen.
Rafika: ow das pas erg… moheem je hebt hem gewaarschuwd, je hebt gedaan wat je moet doen. Als hij verder niet wil luisteren dan is dat zijn probleem.
Leila: ja ik weet het, maar tog het is mijn schoonbroer, ik wil niet dat hij gaat scheiden, begrijp je. Hij was er altijd voor me als ik hulp nodig had. Maar moheem… mijn man gelooft me, staat aan mijn kant, dat is het voornaamste voor me.
Rafika: inderdaad, geloof me, als hij dat niet is, doet het enorm pijn, dus wees blij.
Ze wist dat ik het over mijn situatie had, dus omhelsde ze me en streek zacht over mijn arm
Leila: het komt goed met je af… incha Allah spreek je schat
Rafika: doei tot strax
Ik nam mijn tasje en liep de trappen af naar buiten. Een paar straten verder hadden ze een téléboutique en daar belde ik mijn moeder op. Ze vroeg me voorzichtig te zijn en wenste me verder plezier. Ik keerde terug thuis en nam nogmaals een douche. Ik keek op de klok en zag dat het al bijna 13 uur was. Mensen zullen nu al wel gearriveerd zijn. Ik deed mijn kaftan aan en riep de kuisvrouw om mijn korsette achteraan aan te spannen. Ze zei dat het kleed me prachtig stond. Ik was mooi getint dus stond het me heel mooi. Ik accentueerde mijn lichtbruine ogen met zwarte oogpotlood en deed zwarte oogschaduw op mijn ooglid. Vervolgens deed ik mascara en verspreide mooi mijn wimpers, die meteen langer werden. Ik bracht wat lipglos op mijn lippen aan en deed blush op mijn wangen… vervolgens nam ik mijn cremecleurige hoofddoek die ik mooi opspelde en deed ik mijn witte puntschoentjes aan… klaar is kees. Ik bekeek mezelf in de spiegel en schrok wel van de verandering… ik vond dat ik er goed uit zag. Ik nam de huistelefoon en belde mijn neef om me te komen halen. Hij zei zo aan te komen. Ik groette de kuisvrouw nog en liep naar buiten. Daar wachtte ik mijn neef op die meteen aangereden kwam aangezien het niet al te ver was. Ik stapte in terwijl hij me maar bleef aan staren
Rafika: ewa vasy démare (ewa komaan geef gas)
Hafid: oooolaaa comment T belllllll (olaaa wat ben je mooi)
Rafika: safie c bon arrete ( ok het is al goed stop)
Hafid: hahaha non wollah t tres joli
Awielie hij bleef maar doorpraten over hoe ik eruit zag. Ik begon me verlegen te voelen… en dat zag hij meteen
Hafid: safie jalah on y va
We redden naar het hotel. Daar aangekomen stapten we af. Ik wachte op mijn neef want zag in de verte dat er een hele reeks jongens voor de deur stonden. Ik stak nam hafids arm vast om niet te vallen en we liepen zo naar de ingang
Rafika:
Ik liep samen met hafid naar de voordeur, natuurlijk zag hij weer paar van zijn vrienden tussen de bende en groette hij die. Ik schaamde me verrot want voelde allerlei ogen op mij gericht. Ik kneepte ff in de arm van Hafid want hij bleef maar door praten, dat als teken om te vertrekken. Hij had gelukkig de boodschap begrepen en liep samen met mij naar binnen. Met dat er catering was enzo, hoefde de familie nix te doen. Ik bleef aan de kant staan want durfde niet naar binnen te gaan.
Hafid: jalah on va rentré (jalah we gaan naar binnen)
Rafika: non je peux pas… j’ai honte (nee ik durf niet… ik schaam me)
Hafid: ewa safie vasyy
Ik hoefde niet buiten te blijven staan, want Leila zag me en begon naar me te roepen en teken te doen. Ik zag allerlei gezichten naar me draaien dus kon ik niet anders dan binnenstappen. Ik nam mijn onderkleed in mijn hand zodat ik er niet overviel en liep richting Leila. Er zaten bepaalde jongens binnen aan tafel, die me vriendelijk toekeken… één van hun kwam me enorm bekend voor… ik besloot niet verder te kijken dus gaf ik verder al mijn aandacht aan leila, die me al meteen de dansvloer op trok en met me wou dansen. Ik schaamde me eerst wel, want echt waar, iedereen keek me aan. Ik danste eerst wat houterig, maar dat was de opwarming zeg maar
Leila: ewa je weet wel, wat vet kwijt raken
Rafika: ok…
hij kon er echt wel wat van.. gewoon superrrr.
Fouad: jalah meid, niet verlegen zijn
Ik zag mijn ex schoonfamilie bitchy naar me kijken en zag hun uiteindelijk de hoofden bij elkaar schuiven, waarschijnlijk om over me te roddelen… Noujah, schijt aan hun. Ze geven me geen eten of zorgen voor een dak boven mij hoofd. Ik zei aan leila dat ik ff naar het toilet zou gaan… ik liep naar de uitgang zonder echt op te kijken, want schaamte weer. Ik liep heel die gang af om de wc te zoeken maar vond die niet, dus keerde ik terug naar de ingang en zocht mijn neef. Misschien wist hij iets… Hafid stond er te praten met een paar jongens, ik durfde niet naar m toe te gaan. Dus ging ik naar Nawfel die (naar wat ik dacht) alleen stond. Vanzodra ik dichter ging zag ik hem net achter de muur. Ik wou terugkeren maar het was te laat… Riad stond er… met…. Awielie…. Met een sigaret in zijn vingers????????????????Riad
Uiteindelijk ging ik binnen om ff mij familie te groeten. Mij moeder nam er een stoel bij, dus nam ik plaats. Ik bleef praten tot een prachtige meid de zaal binnenkwam… nogal verlegen… ik keek heel goed en zag dat het Rafika was. Ik was aan het praten met me tante, maar echt raar, ik wist nix meer, kon niet meer verder praten, was mijn woorden kwijt. Ze trok wel de aandacht met haar schoonheid en verlegenheid… dat was een feit. Maar haar beauty in die hoofddoek…ze was de ster van de avond… gewoon een parel. Leila duwde haar meteen de dansvloer op waar ze begon te dansen, en eerlijk gezegd, ze kon het heel mooi. Ik zag vrouwen naar haar glimlachen, jongens naar haar staren… jarebie wat heb ik tog laten schieten? Mijn tante zwaaide met haar handen voor me gezicht
Tante: asebhanelah!!
Riad: ow sorry
Moeder: shofie shofie… kijk kijk, dat is die bent lehram… de ex vrouw van mijn zoon
Tante: ewa ngoolo sa7 (laten we eerlijk zijn) ze is een schoonheid
Moeder: eechhmen schoonheid!!!!!
Riad: safie a ma, doe normaal
Mijn tante keek me zielig aan… zij was de liefste die ik had. Al mijn andere tantes waren echte bitchen. Deze vrouw had geen kinderen, kon er geen krijgen. Maar ze was nog altijd gelukkig getrouwd. Ik keek terug naar de dansvloer en zag Rafika niet meer?? Mijn zus en Hanane stonden op, om zehma de show te stelen, aub meiden. Uiteindelijk deed khadija teken naar me, ik zei dat ze moest normaal doen en verder dansen, maar nee, ze kwam me halen. Iedereen keek me aan, dus kon ik niet anders dan rechtstaan en mee dansen. Mijn zus, de cheitana koppelde me met Hanane. Ik danste om geen choha te doen. Hanane bleef maar aan me hangen, en me behandelen als haar vriendje, of haar man. Ze schuurde maar tegen me aan als een goedkope ho. Gatfrrrr de dansvloer raakte vol. Ik keek naar de plaats van Rafika, maar die was leeg. Dus is ze ook rechtgestaan. Een beetje verder stond ze te dansen met Leila… maar dat duurde niet lang of een jongen kwam naar haar toe, die ze waarschijnlijk kende. Ik kreeg enorm veel gneun… ik wou Hanane loslaten en naar hun toe gaan, maar ze blokte mijn weg… wajawww ze danst er nog mee ook??? Ik duwde zonder dat ik van mijn kracht bewust was hanane weg, en liep de zaal woedend uit. Nawfel zag me toekomen en wist meteen dat er iets was
Nawfel: malk? Jek lebes?
Riad: nee man!! Zei ik woedend
Ik vertelde hem alles. Hij vond dat ik geen recht had te trippen. Ik zag een jongen roken, en liep er gewoon naar toe en vroeg een sigaret… ik had vroeger toen ik 18 was veel gerookt, maar was ermee gestopt, omdat ik ziek werd. Nawfel keek me verbaasd aan… maar liet me begaan… ik rookte aan die sigaret, die totaal niet lekker smaakte. Ik keek voor me uit tot ik haar zag naderen… ik was woedend… nog altijd..
Rafika:
Ik sloeg geen acht op hem en keek alleen Nawfel aan.
Rafika: nawfel, aub de toiletten, weet je waar die zijn?
Nawfel: ow ja hoor, ga maar boven meteen op je rechterkant
Rafika: ow waga shokran
Ik was in shock van die sigaret. Want haatte echt enorm mannen die rookten. Gewoon vies en junkachtig. Ik had m liever, hoe hij voordien was. Netjes, proper. Geen junkstyl. Ik liep naar boven en hoorde iemand achter komen. Vanzodra ik de eerste verdieping bereikte duwde iemand me ruw een kamer in. Ik wou schreeuwen maar die persoon had zijn hand voor me mond… ik draaide me geschrokken om en zag Riad… met bloeddoorlopende ogen… awielie??
Rafika: zal het gaan ja??? Tripper!!!
Riad: en? Lekker gedanst?
Rafika: duw je me daarvoor geweldig een kamer in?
Riad: wie is die jongen?
Rafika: wat gaat jou dat aan?
Riad: vanwaar ken je hem he? Safie mevrouw is in marokko safie he… zoekt zichzelf een nieuwe man jeki?
Rafika: rot op ben niet hopeloos of zielig... gatvrrr ik streek over mn pijnlijke arm
Riad: je hebt mijn vragen nog niet beantwoord
Rafika: OMDAT ZE JOU OOK NIET AANGAAN, shitt man, rot tog op junk!!
Riad: wat zit je me uit te schelden? Maak ik je uit?
Rafika: jaa scheld je uit, je bent een junk, wat zit je te roken a junk?
Riad: wat gaat het jou aan als ik rook ff niet?
Rafika: nou als mij dat niet aangaat dan hoef je me ook geen domme vragen te stellen en ga nu aan de kant
Ik wou voorbij lopen naar de deur maar hij stond ervoor…en hield het klem met zijn voet
Riad:” zodat je wat kunt doen? Terug gaan dansen met je nieuw vriendje? Echt goedkope actie weet je? Mevrouwtje is op zoek… echt zielig”
Rafika:” fok jou… ok? Fok jou, ik ben niet op zoek. 1 maal gelepeld door een klootzak geen twee keer, weet je…” che7 klap in de roos
Hij keek me eerst boos aan, maar zijn gezicht verzachte.
Rafika: laat me voorbij ik wil naar het toilet
Hij ging aan de kant en ik trok snel de deur open en vloog er bijna uit. Tfoeiiiii ik ging het toilet binnen en sloot snel… mijn hart bonkte als een gek… wajawww!!! Was dat een jaloerse actie??? Of was dat een jaloerse actie??? Shittt man!!
Ik liep voorzichtig de trappen weer af en liep de zaal binnen. Ik botste tegen een vrouw op die bijna in de grond lag…ik ging snel naar haar toe en vroeg of alles goed gaat…
Rafika: ghaltie jek lebes… semhilia bezaf… wollah…
De vrouw keek me eerst aan… ik dacht dat ik haar shie geheugensverlies geregeld heb met mij dikke ass ook. En glimlachte toen vriendelijk naar me
Vrouw: ma3lish a jelie.. mahlish mijn dochter
Rafika: tgiet tachelhiet? (ben je chelha)
Vrouw: èh owd gemien jem (ja jij ook he)
Rafika: èh…
De vrouw glimlachte naar me en streek over mn wang… ze draaide zich om en ging naar haar tafel. Mijn hart stond bijna stil… Riad keek me aan… ik zag haar aan hun tafel aanschuiven… de moeder van Riad begon onmiddellijk boos te praten tegen haar. Ik draaide me om en liep naar mijn plaats. Jarebie? Wat was dat? Ze is familie van hun, of kennis. En ze deed zo vriendelijk tegen me?
Riad:
Ik liet rafika buiten, en liep zelf weer naar beneden. Ik voelde me enorm slecht door die sigaret die ik rookte. Ik rook nooit nog eentje… wollah nooit. Rafika was er ook wel boos voor. Ze schrok zich ook rot. Dat zag ik aan haar gezicht. Beneden aangekomen liep ik meteen binnen en ging bij mijn zus zitten. Hanane schoof dichter bij me toe. Tfoe ik haatte het hoe ze deed alsof ze mijn vrouw of aanstaande was. Tfoe!! Echt hatelijk. Mijn tante stond recht en ging een vrouw aan de overkant groetten. Net toen ze zich wou omdraaien en terug keren botste ze op tegen RAFIKA??? Gatverrr… ik hield mijn hart vast, nu zou mijn moeder trippen… mijn tante was ik niet echt zeker, aangezien ze de liefste was. Ik zag hoe Rafika zicht verontschuldigde en bekommerde om haar; Typisch mijn schatje, telkens bezorgd. Mijn tante streek over haar wang... duidelijk goedgekeurd door haar. Mijn moeder liep te flippen en wou ernaar toe maar ik nam haar bij haar arm en duwde haar terug, de stoel in. Ze keek me boos aan
Riad: we zitten bij mensen… je maakt me ten schande bij mijn vriend, doe normaal.. siste ik haar toe
Ze trok zich los en keek nors voor haar uit. Mijn tante kwam met een glimlach naar de tafel toe en nam plaats. Ze knipoogde naar me.
Moeder: heeft ze je pijn gedaan?
Tante: neeee helemaal niet… Riad…wat is er gebeurt tussen jullie? Dit meisje lijkt me enorm lief.
Moeder: jaja schijn bedriegt. Ze is een shmata…hmara
Tante: aub fatma… doe normaal…
Mijn moeder draaide zich om en keek voor haar uit. Mijn tante was duidelijk enorm weg van Rafika. Ze keek ze telkens aan en glimlachte in haar richting. Ik keek ook af en toe… mijn spijt… pfff wollah het wrat aan me. Rafika:
Ik nam plaats aan de tafel en vertelde alles aan Leila, die geschrokken luisterde. Vervolgens draaide ik me naar hun toe en glimlachte de vrouw heel vriendelijk naar me. Ik glimlachte terug. Die vrouw was heel apart. Waarschijnlijk geen familie. Want anders zou ze niet zo lief tegen me doen. Fouad liep bij me voorbij en knipoogde naar me. Ik glimlachte alleen maar en keek weer weg. De 3rousa kwam binnen met Moustafa. Nou een bruidegom als moustafa heb ik nog nooit in heel mijn leven meegemaakt. Terwijl ze naar hun stoel liepen, liet hij zijn vrouw los en ging hij dansen met de jongens. De negaffa moest hem telkens terug halen. Ik zag dat zijn vrouw er pissed off van werd. Ook toen hij op de stoel zat klapte hij in zijn handen en stond uiteindelijk recht om te gaan dansen met zijn vrienden en familie. Nawfel liep naar onze tafel toe en trok leila recht. Ze dansten er alle twee op los… echt lief gewoon. Heel mooi zicht. Ze waren gewoon een heel super koppel. Nawfel was zo breed en ook groter dan haar… het was echt schattig. Ik klapte in mijn handen… leila deed teken dat ik ook recht zou staan. Ik schudde mijn hoofd… vervolgens kwam Hanane dicht bij me dansen, alsook Khadija, maar ik keek niet naar hun op. Opsouten met hun stomme kinderspelletjes. Had er langsom aan genoeg van. Vervolgens kwam Riad en danste mee. Ik vond dat hij er geweldig uitzag. Ik had een verdrietig gevoel in me. Als we nu geen ruzie hadden, zouden we samen dansen. Samen plezier maken. Hanane danste weg van Khadija duidelijk richting Riad. Riad draaide zich weg van haar en danste met een andere meid, zodat ze voor schut stond. Ik moest tegelijkertijd lachen maar was ook wel boos. Weer zocht hij andere meiden op. Noujah… het was tog maar dansen? Een trouw? En erbij we zouden scheiden, dus zijn mij bizz ’s niet meer. Nou was het dat ooit wel geweest? Plots riep Leila en Nawfel naar me… ik was echt beschaamd, want bijna iedereen keek mijn richting uit… ook Riad. Ik stond beschaamd recht. Er werd mij een sjaal aangeboden, die ik rond mijn kont aanspande. Iedereen was ondertussen in twee reken gaan staan, tegenover elkaar. Het was een chleu7 liedje… dus moesten we tegenover elkaar staan en met de schouders shaken. Ik stond tegenover Fouad… heel raar. Volgens mij opzettelijk, want zag hem wel staren naar me… vervolgens moest je elk op de beurt in het midden dansen met de danspartner tegenover je. Ik dus met Fouad. Volgens mij plakte hij te veel tegen me. Ik durfde echt niet op te kijken… dus keek ik naar de borstkas van Fouad. Hij was ook groter dan me... uiteindelijk schoven we aan bij de laatste. Ik keek op en zag dat het Riad en Hanane’s beurt was. Hij nam Hanane overdreven dicht bij zich en danste erop los. Mijn hart krimte in. Ik wou niet meer kijken. Want wollah ik had zo’n zin om te ontploffen… Hanane danste bij me voorbij en keek me bitchy aan. Ik glimlachte naar haar, om te laten weten dat het me ze3ma nix deed. Ze keek snel weg en schoof aan in de rij… en zo ging het maar verder. Ik ging uitgeput zitten op mijn plaats. De avond verliep verder telkens hetzelfde, ik danste en riad danste met een meid of hanane. Ik had geen zin meer om hem te zien, want hij vermaakte zich blijkbaar… het was ondertussen 6 uur in de ochtend, alleen familie bleef nog over. Ik was kapot en vroeg Hafid me thuis te brengen. Leila kwam ook mee. Ik viel uitgeput op mijn bed… en dacht aan de hele avond…mijn ogen werden nat en een traantje begaf zich naar mijn wang. Het deed me pijn, pfff en ik wou dan scheiden. Ik wou dan opnieuw beginnen. Terwijl ik dacht gewoon dag en nacht aan hem….damn..Riad:
Ze danste met ene klootzak, waarmee ze voordien danste. Ik ken rafika om te weten dat ze zich schaamde. Ze was zo dicht bij die jongen… ik knarste mijn tanden op elkaar…kreeg het echt jaloers…Ik was boos, dus liet ik haar hetzelfde voelen. Danste uitbundig met Hanane, meskeena ze dacht waarschijnlijk dat ik verliefd op haar was geworden, terwijl gebruikte haar ff om iemand terug te pakken. Rafika. Ik bekeek haar de hele avond. een 1 keertje verliet ik de zaal. Ik wou zien wat ze deed, hoe ze danste, en het voornaamste met wie. Die ene jongens slijmde al te veel tegen haar, naar mijn gedacht. Ik zag hem de zaal uitlopen… en liep hem achterna. Hij ging buiten staan bij paar vrienden van m en begon zijn gesprekje
Fouad: wollah ze is gewoon een beauty
Jongen: wollah heb je haar nummer?
Fouad: hahaha nee gek, maar komt nog. Volgens mij vind ze me leuk…
Jongen: ewa waarop wacht je?
Fouad: nee man… alles op zijn tijd
Ik kon het niet meer aanhoren, en liep naar m toe…
Riad: mag ik je ff spreken
Fouad: euhm ja
Hij zonderde zich af en ik begon met mijn praat
Riad: die meid, waarover je spreekt…is mijn vrouw…
Fouad: wat? Die meisje met haar crèmekleurige jurk en hoofddoek?
Riad: exactly
Fouad: ow.. sorry.. wollah dat wist ik niet
Riad: ewa je weet het nu.
Fouad: smehlia
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
|
|
