quote:
Op dinsdag 20 oktober 2009 09:55 schreef Twinky het volgende:maar het blijft toch ook een 'stoornis'? er is gewoon iets 'mis' in je hersenen waardoor je je vrouw voelt als je er als man uitziet... om het plat te zeggen. Of in ieder geval zullen de psychologen het zo zien...
Misschien een beetje laat maar ik wil hier toch nog even op reageren.
Ik denk niet dat er iets 'mis' is in mijn hersenen... Ik heb ooit en theorie gelezen (volgens mij was het een onderzoek van dr Swaab) dat in het begin van de zwangerschap, in de eerste paar weken, de geslachtsorganen van de foetus zich in mannelijke of vrouwelijke richting ontwikkelen. Pas veel later gaan de hersenen zich ontwikkelen, onder invloed van hormonen. Heeft de moeder in het latere stadium van de zwangerschap een laag testosterongehalte dan ontwikkelen de hersenen zich in de vrouwelijk richting, of omgekeerd. Zo kan er ondanks een fysieke gezonde ontwikkeling een kind geboren worden met bijvoorbeeld mannelijke genitaliën maar met vrouwelijke hersenen. Er is volgens mij dan ook niets mis met mijn hersenen, ze komen alleen niet overeen met de fysieke geslachtskenmerken.
Mijn hersenen bevatten mijn ikje en die is vrouwelijk. En ik hou echt heel erg van mijn vrouwelijke ikje, want mijn ikje maakt mij namelijk mij.
Ik vind het niet storend dat mijn ikje vrouwelijk is, is vind dat juist fijn! Het voelt namelijk heel eigen, het voelt gewoon als ik.
Wat mij stoort is dat mijn lichaam anders reageert en eruit ziet dan andere mensen met een vrouwelijk ikje. En daarom laat ik ook iets doen aan mijn lichaam i.p.v. aan mijn ikje.
Ik denk ook niet dat geestelijk gezonde mensen zouden willen dat er iets aan hun persoonlijkheid wordt veranderd, toch? Dus evident lijkt mij dat er dan ook geen stoornis in de hersenen is. Mijn hersenen functioneren namelijk prima, ze hebben zich alleen in de tegenovergestelde richting van mijn lichaam ontwikkeld. In mijn ogen is het dan ook geen geestelijke stoornis, maar een lichamelijke stoornis. De ontwikkeling van je hersenen namelijk een lichamelijk ontwikkeling is.
Een beetje zoals er bijvoorbeeld vrouwen zijn die heel veel lichaamshaar hebben doordat ze te veel testosteron aanmaken in hun bijnieren. Alleen heeft die hormonale onbalans zich in mijn geval in een veel vroeger stadium voor gedaan waardoor mijn hersenen zich in een andere richting hebben ontwikkeld dan mijn geslachtsorganen. En die geslachtsorganen zijn in de puberteit testosteron gaan aanmaken.
Met als gevolg dat mijn lichaam zich nog verder in de mannelijke richting heeft ontwikkeld, terwijl mijn hersenen zich vroeger in de vrouwelijke richting hebben ontwikkeld.
Je kunt je dus wel voorstellen dat ik de effecten van de hormonen die ik nu neem ook weer als heel eigen ervaar, in tegenstelling tot de effecten die zich in mijn eerste puberteit hebben voor gedaan.
Misschien een beetje raar om te zeggen, maar ik zie bijvoorbeeld mijn gehate balletjes eigenlijk ook meer als ingedaalde eierstokken dan als testikels. Bij onderzoek in het AMC, ik wilde zaadcellen laten opslaan, bleek ook dat die balletjes van mij vocht produceren dat 0,0% zaadcellen bevat. Compleet onvruchtbaar dus, en zal ook nooit vruchtbaar worden. Ik vond dat toen verschrikkelijk om te horen want het betekend dat ik dus nooit eigen kinderen zal kunnen krijgen.
Maar achteraf vind ik het eigenlijk alleen maar een enorme bevestiging op het verhaal hierboven. Eierstokken horen geen zaadcellen te produceren, toch?
[ Bericht 0% gewijzigd door Ilse2602 op 24-10-2009 11:25:18 ]