Oh jemig, meiden, wat doen jullie me aan zeg, ik loop achter!

Dan moet ik nu héél veel typen!
MsDynabyte, wat leuk, ontzettend gefeliciteerd en welkom hier! Alstijd gezellig als er mensen met ons mee komen posten

Meimeltje, wat een práchtig plaatje heb je daar

Zo mooi! Daar kun je toch niet anders van dan heel verliefd zijn?

Rocka, je foto's zijn echt gewéldig, wat superlief en mooi en prachtig om te zien

We zien je snel weer aan de andere kant van de tunnel (vrij letterlijk zelfs voor de dames die nog in dit topic 'wonen'

).. Dagdag, geniet van je kleine ventje (zal het missen om 's-nachts wakker te liggen en een postje van jou hier terug te vinden)
Freecell, wat een bagger dat de pijn nu helemaal niet meer weggaat. Ik heb het helaas ook.. Ik hoop voor je dat je misschien toch manieren kunt vinden om het rustigeraan te doen, op deze manier is het geen feestje he? Heb je al gesproken met de mensen voor wie je gastouder bent ondertussen?
Xenia, dikke

voor jou! Nog heel eventjes! Ik begrijp heel goed dat je tegen de keizersnede opziet, maar dat kleine beebje in je buik gaat het vast allemaal héél erg goed maken

Heb je nog iemand kunnen spreken over dat badje direct na de geboorte?
Twinkly, bak zand lenen?

Ennuhm, grats met je persoonlijke mijlpaal, ik denk dat ik wel kan begrijpen dat dat zo voelt. Laat die beeb lekker nog maar ff rondzwemmen daro

Co_Ol, wat leuk!! Gefeliciteerd!!

mama_papa, ook een meisje, wat superleuk!

En de plaatjes zijn werkelijk práchtig

Sc0rpi0n, ik wilde even zeggen dat ik het gezellig en hip vind dat je zo actief met ons meepost

En de kleding die jullie hebben aangeschaft is móói!!
Sorbootje, 8 pond, wow.. Kan me voorstellen dat je droomt van reuzenbaby's..

Och Tan, naar van die blaasontsteking, ik hoop echt voor je dat het uiteindelijk allemaal zonder die kuur kan

Het gaat in elk geval al beter, da's fijn..
En Lijnloos moet dus minder gaan werken.. Vind je het vervelend? Ik bedoel, de bloeddruk natuurlijk sowieso, maar als ik zo lees hoe het op dit moment bij jullie op het werk is lijkt het me niet vervelend om eerder naar huis te moeten. Dikke

voor jou!
Octopussy, leuk dat je lief de schoppen ook kan voelen, maar het verhaal erachteraan over harde buiken en aandrang tot plassen is wel echt een beetje minder. Ik heb hier ook zo'n trampolinespringer, beetje jammer.. Hoop dat je geen BO blijkt te hebben

Troel, ik denk tussen de regels door te lezen dat het infuus in elk geval minder pijnlijk was, daar wil ik wel even een

voor doen! en al bijna 37 weken, wow!
Takkembah, onze nieuwe lijst-aanvoerster

En Asy,

voor jou nog een keer, het blijft worstelen voor jou he? Wel jammer dat je lief de beeb nog niet heeft kunnen voelen, maar die harde schop die je had? Zulke ga je echt vaker krijgen hoor, en dan voelt hij het vanzelf ook een keer (mijn lief heeft al een keer een schop voor zijn kaak gekregen

)..
Martine, ARGH! Wat een bluh actie van de aannemer zeg

Dat zou ik niet zo goed kunnen handelen ook denk ik.. En ik kan wel zeggen dat ik hoop voor je dat het snel wordt opgelost, maar deze week wordt het sowieso niet meer

Sjucht..

Nouja, je hebt in elk geval een stickertje zullen we maar denken dan..

Davinia

voor de sticker!
Lunastar, in elk geval goedgekeurd, fijn! Wel vervelend van het wroeten en de harde buiken
Och Freubelmuts, die misselijkheid is wel echt vervelend he? Succes ermee, ik weet uit ervaring dattie wel overgaat, maar ondertussen kun je er zeker nog flink last van hebben

Keshet

Een medestander
En Happy, jeuj voor veel plopjes! Lief is dat he?

Hiero even een klein dipje. Het is niet heel erg, ik had een tijdje terug al zo'n vermoeden dat dit zou gaan komen en ik weet dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat ik dit gevecht met mezelf voer, maar het is voor de laatste keer toch nog even een beetje confronterend. Een dagje minder werken in de week gaat 'm naar alle waarschijnlijkheid niet worden. Gisteren met lief uitgebreid besproken terwijl we in bed lagen en het is stiekum wel duidelijk: met een dagje in de week minder werken ga ik er gewoon niet komen. Als ik heel eerlijk tegenover mezelf ben is het alweer zo ver afgegleden dat ik, net als Freecell, geen momenten meer heb zoals een paar weken geleden, dat het lichaam voldoende tijd heeft gehad om te herstellen van inspanningen. Na een weekend, na een nacht rusten, na een middag op de bank, het maakt allemaal niet meer zo veel uit.
Vandaag op mijn werk weer een prachtigmooi dieptepunt toen ik net nadat ik was begonnen alweer 3 x achter elkaar door mijn heup zakte en toen wist ik het nog zekerder: dit is klaar voor mij, werken zit er gewoon niet meer in. Vandaag dus heel stilletjes alle dingen die ik nog had liggen afgemaakt of voorbereid voor degene die het van me over zal nemen en zonder dat iemand het door had gevoelsmatig afscheid genomen. Toen ik wegging heb ik tegen mijn (nog steeds briljant begrijpende en superlieve) vervangend leidinggevende gezegd dat het niet meer gaat en dat ik de bui al zie hangen (hoewel ik denk dat mijn trillipje en rode ogen ook best een weggever waren

) en ze drukte me op het hart vooral te doen wat goed voor mij en de koter is en dat wat niet kan nu eenmaal écht niet kan. Lekker even lopen snotteren op de fiets naar huis en heel bibberig nu, maar ik weet gewoon dat de VK me hierin morgen zal steunen en dan is het nu dus gewoon klaar, geloof ik.. Zomaar ineens..
Sorry voor het hele verhaal, maar ik moet het echt even kwijt.. Toen ik de laatste keer op de rem trapte vroeg ik me al af of ik september qua werk nog wel vol zou maken, maar toen het even beter ging had ik echt wel weer ff goede hoop.. Maar helaas. En het is niet eens dat ik nog héél erg graag wil werken ofzo, maar met verlof weggaan voelt heel anders als dit, ik voel me alsof ik faal en dat slaat nergens op, maar ik moet er wel ff overheen komen geloof ik.