R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Even een kloontje aangemaakt, zou natuurlijk niet fijn zijn als vriendinlief meeleest.
Zo, ik zal maar meteen van wal steken. Ik ben nu anderhalf jaar zielsgelukkig met mn vriendin. Helaas, is ze alleen vorig jaar zomer toen ze op vakantie was, aangerand, of eigenlijk gewoon verkracht. Ik zal niet ingaan op de details, want die zijn niet fijn..Sindsdien is ze echt heel erg veranderd, wat natuurlijk ook wel begrijpelijk is. Ze reageert veel sterker op dingen, veel emotioneler.
Zij wil er uiteraard niet aan terugdenken. Ik vind het daarom echt heel moeilijk om er over te beginnen, omdat ik weet dat ze het dan weer allemaal voor zich ziet. Ik voel me nu alleen zo nutteloos. Ze heeft soms wel gesprekjes met het vertrouwenspersoon van haar school en daar knapt ze soms tijdelijk even van op. Toch heb ik ook het idee dat ze er zelf niet veel aan doet. Ze probeert het zoveel mogelijk te negeren en te vergeten maar dat lukt volgens mij niet echt. Het heeft natuurlijk tijd nodig maar toch.
Mijn grote vraag is dus. Wat kan ik nou voor haar doen? Ik probeer echt zo lief mogelijk voor haar te zijn. Ik wil haar laten zien dat ze hartstikke speciaal is, dat ik van haar houd, dat ze mijn lieve meisje is en dat ze niet zo maar een 'gebruiksvoorwerp is voor genot', zoals ze het zelf voelde. Toch heb ik het idee dat het niet heel erg helpt..
Even wat anders, door die gebeurtenis is ons seksleven ook zo goed als stil komen te liggen. Op het begin ging het nog wel, maar de laatste paar maanden is het echt steeds minder geworden. Als we het al deden probeerde ik juist haar de macht te geven en haar echt op haar gemak te laten voelen. Natuurlijk snap ik dat ze er nu veel minder zin in heeft, en dat het veel tijd nodig heeft om te helen, maar ik begin mezelf nu ook een beetje verwaarloosd te voelen. Misschien juist ook omdat ons seksleven voor die gebeurtenis echt geweldig was, vind ik zelf tenminste. Wellicht dat ik nu heel verkeerd over kom, maar seks is wel belangrijk voor mij in een relatie en ik krijg nu zelf zo goed als geen aandacht meer op dat gebied, en als ik haar wil verwennen word ik ook vaak afgewezen..Ik heb er zelfs meerdere keren aan gedacht het uit te maken om deze reden. Alleen denk ik dan bij mezelf: Ik kan het toch niet uitmaken alleen maar omdat ik vind dat we te weinig de liefde bedrijven? Maar wat moet ik nu dan? Gewoon wachten en hopen dat het over 5 jaar misschien ooit weer hetzelfde wordt als eerst?
Alvast bedankt voor de serieuze reacties.
Zo, ik zal maar meteen van wal steken. Ik ben nu anderhalf jaar zielsgelukkig met mn vriendin. Helaas, is ze alleen vorig jaar zomer toen ze op vakantie was, aangerand, of eigenlijk gewoon verkracht. Ik zal niet ingaan op de details, want die zijn niet fijn..Sindsdien is ze echt heel erg veranderd, wat natuurlijk ook wel begrijpelijk is. Ze reageert veel sterker op dingen, veel emotioneler.
Zij wil er uiteraard niet aan terugdenken. Ik vind het daarom echt heel moeilijk om er over te beginnen, omdat ik weet dat ze het dan weer allemaal voor zich ziet. Ik voel me nu alleen zo nutteloos. Ze heeft soms wel gesprekjes met het vertrouwenspersoon van haar school en daar knapt ze soms tijdelijk even van op. Toch heb ik ook het idee dat ze er zelf niet veel aan doet. Ze probeert het zoveel mogelijk te negeren en te vergeten maar dat lukt volgens mij niet echt. Het heeft natuurlijk tijd nodig maar toch.
Mijn grote vraag is dus. Wat kan ik nou voor haar doen? Ik probeer echt zo lief mogelijk voor haar te zijn. Ik wil haar laten zien dat ze hartstikke speciaal is, dat ik van haar houd, dat ze mijn lieve meisje is en dat ze niet zo maar een 'gebruiksvoorwerp is voor genot', zoals ze het zelf voelde. Toch heb ik het idee dat het niet heel erg helpt..
Even wat anders, door die gebeurtenis is ons seksleven ook zo goed als stil komen te liggen. Op het begin ging het nog wel, maar de laatste paar maanden is het echt steeds minder geworden. Als we het al deden probeerde ik juist haar de macht te geven en haar echt op haar gemak te laten voelen. Natuurlijk snap ik dat ze er nu veel minder zin in heeft, en dat het veel tijd nodig heeft om te helen, maar ik begin mezelf nu ook een beetje verwaarloosd te voelen. Misschien juist ook omdat ons seksleven voor die gebeurtenis echt geweldig was, vind ik zelf tenminste. Wellicht dat ik nu heel verkeerd over kom, maar seks is wel belangrijk voor mij in een relatie en ik krijg nu zelf zo goed als geen aandacht meer op dat gebied, en als ik haar wil verwennen word ik ook vaak afgewezen..Ik heb er zelfs meerdere keren aan gedacht het uit te maken om deze reden. Alleen denk ik dan bij mezelf: Ik kan het toch niet uitmaken alleen maar omdat ik vind dat we te weinig de liefde bedrijven? Maar wat moet ik nu dan? Gewoon wachten en hopen dat het over 5 jaar misschien ooit weer hetzelfde wordt als eerst?
Alvast bedankt voor de serieuze reacties.
-edit- doe normaal ook om 2 uur 's nachts, het niet gaan omdraaien 
[ Bericht 91% gewijzigd door Re op 24-09-2009 07:53:01 ]
[ Bericht 91% gewijzigd door Re op 24-09-2009 07:53:01 ]
Ik verwacht ook niet dat ze hier in dit subforum gaat kijken of zo, maar ze kent die andere naam en dan is de kans dus ff wat groter dat ze het ziet.
En over die serieuze reacties, tja, ik zat er nu weer heel erg mee en het moest eruit. Dat het half 2 is boeit mij verder niet en anderen hopelijk ook niet.
En over die serieuze reacties, tja, ik zat er nu weer heel erg mee en het moest eruit. Dat het half 2 is boeit mij verder niet en anderen hopelijk ook niet.
Ik begrijp dat dat het eerste gevoel is wat je denkt te moeten doen, maarquote:Op donderdag 24 september 2009 01:21 schreef MTftw het volgende:
Mijn grote vraag is dus. Wat kan ik nou voor haar doen? Ik probeer echt zo lief mogelijk voor haar te zijn. Ik wil haar laten zien dat ze hartstikke speciaal is, dat ik van haar houd, dat ze mijn lieve meisje is en dat ze niet zo maar een 'gebruiksvoorwerp is voor genot', zoals ze het zelf voelde. Toch heb ik het idee dat het niet heel erg helpt..
dat moet je juist dus niet doen, dat helpt totaal niet (zoals je zelf al opmerkt), het werkt zelfs averechts.
Ook niet anders sex gaan hebben dan hoe je het in het begin deed. (afgezien van sexuele ontwikkeling - maar dat is verre van prioriteit nu )
Praat met haar; maak duidelijk hoe jij je erbij voelt - niet door te beschuldigen (jij doet dit, en dat - daarom voel ik me kut), maar door termen te gebruiken als. "ik ervaar dit zus, ik voel me hier zo bij, dit komt op mij over als .. "etc.
Jij komt helemaal niet verkeerd over door seks belangrijk te vinden in een relatie.
Het is superbelangrijk voor het versterken van je intieme band met je partner.
Vertel haar hoe jij dat ziet; -weer belangrijk- vertel haar hoe jij je voelt ; je voelt je afgewezen, ondergewaardeerd, soms zelfs verwaarloosd. Geen verwijten maken.
Je wilt haar steunen erbij, luisterend oor, meegaan/regelen psycholoog etc.
Maar jij kan haar niet helpen, alleen zijzelf.
Als zij er verder niets aan doet voor een lange periode, je hebt haar proberen te stimuleren etc. maar er verandert niets, dan is het zeker geen schande om een einde aan die relatie te maken.
Ze moet eerst haar problemen aanpakken, voor dat ze een gezonde relatie aan kan.
What can change the nature of a man?
Dude, R&P is een typisch wijvenforum. Waarom zou ze daar dan niet kijken?quote:Op donderdag 24 september 2009 01:30 schreef MTftw het volgende:
Ik verwacht ook niet dat ze hier in dit subforum gaat kijken of zo, maar ze kent die andere naam en dan is de kans dus ff wat groter dat ze het ziet.
Anyway, 5 jaar om geestelijk te herstellen is wel lang hoor. Heeft ze al hulp gezocht?
Je moeder is een hamster
www.emdr.nl ,het is even doorbijten, dus ze zal het echt zelf moeten doen en willen, maar het is een mega goede en definitieve therapie,die het beste werkt bij een eenmalig trauma. Voor eens en altijd zal ze die herinneringen hebben maar zonder emotie erbij. Het klinkt vreemd en dat is het ook, het is niks alternatiefs,gewoon plain psychologie. Meer info via pm, sterkte
Ik vind het niet zo gek dat je je verwaarloosd voelt omdat zij geen seksuele aandacht meer aan je besteedt. Alleen is het helaas zo dat ze het niet expres doet, en dat maakt het extra moeilijk.
Ik ben zelf ook aangerand (alleen was ik 14), en ik ben hier vrij hard in: ik heb het ook onderdrukt en genegeerd en dat helpt dus niet. Zeker niet toen iemand daar ook nog misbruik van maakte. Na verloop van tijd ben ik er heel hard aan gaan werken, omdat ik een vriend kreeg en ik niet wilde dat hij de dupe werd van mijn verleden. Daarom zeg ik ook: je mag haar best vertellen dat het niet eerlijk is voor jou dat jij en jullie relatie hier ook een slachtoffer van wordt. Het heeft overduidelijk geen zin dat zij hulp en kans tot verbetering blijft uitstellen onder het mom van 'ja maar dan zie ik het allemaal weer voor me'. Het is gebeurd, het is kut en oneerlijk, maar je ogen dichtknijpen en hopen dat het weggaat lost niets op.
Ik denk dat het goed is dat je hierover praat met haar. Je mag haar best een beetje een duw in de rug geven richting hulp en het hele gebeuren proberen af te sluiten. Alleen moet zij uiteindelijk er mee instemmen en het willen. Daarom zul je misschien ook bereid moeten zijn weg te gaan als ze dit echt niet wil. Je geeft zelf al aan dat jullie relatie er dan kapot aan gaat. Je helpt haar al door geduldig te zijn, maar dat houdt ook op. Je bent echt geen held als je het dan nog 5 jaar aankijkt terwijl zij verder nergens meer aan wil werken, want als er niets gebeurd is het over 5 jaar nog zo.
Ik ben zelf ook aangerand (alleen was ik 14), en ik ben hier vrij hard in: ik heb het ook onderdrukt en genegeerd en dat helpt dus niet. Zeker niet toen iemand daar ook nog misbruik van maakte. Na verloop van tijd ben ik er heel hard aan gaan werken, omdat ik een vriend kreeg en ik niet wilde dat hij de dupe werd van mijn verleden. Daarom zeg ik ook: je mag haar best vertellen dat het niet eerlijk is voor jou dat jij en jullie relatie hier ook een slachtoffer van wordt. Het heeft overduidelijk geen zin dat zij hulp en kans tot verbetering blijft uitstellen onder het mom van 'ja maar dan zie ik het allemaal weer voor me'. Het is gebeurd, het is kut en oneerlijk, maar je ogen dichtknijpen en hopen dat het weggaat lost niets op.
Ik denk dat het goed is dat je hierover praat met haar. Je mag haar best een beetje een duw in de rug geven richting hulp en het hele gebeuren proberen af te sluiten. Alleen moet zij uiteindelijk er mee instemmen en het willen. Daarom zul je misschien ook bereid moeten zijn weg te gaan als ze dit echt niet wil. Je geeft zelf al aan dat jullie relatie er dan kapot aan gaat. Je helpt haar al door geduldig te zijn, maar dat houdt ook op. Je bent echt geen held als je het dan nog 5 jaar aankijkt terwijl zij verder nergens meer aan wil werken, want als er niets gebeurd is het over 5 jaar nog zo.
SPACE AND TIME ARE NO OBSTACLE TO CAT_TANK
Cat_Tank is strong
Cat_Tank is strong
Ik vond dit net toevallig op nu.nl, misschien heb je er wat aan. Ik wens je alle succes toe, en hoop dat het goed komt. Uiteindelijk zal zij over de situatie heen moeten komen, en kan jij daar niet/amper iets zelf aan bijdragen.
http://www.nu.nl/internet(...)seksueel-trauma.html
[ Bericht 33% gewijzigd door Goldfoxx op 24-09-2009 09:46:01 ]
http://www.nu.nl/internet(...)seksueel-trauma.html
quote:Uit onderzoek blijkt nu dat de online behandeling zeer effectief is: 72 procent van de behandelde seksueel getraumatiseerde jongeren tussen de 14 en de 25 jaar raakte ermee van hun klachten af. Ze voelden zich na de behandeling bovendien sterker. De behandeling is vanaf vandaag landelijk beschikbaar.
Vergoeding
De online behandeling duurt 12 weken, wordt geheel vergoed door alle zorgverzekeringen en kent geen wachtlijst. Jongeren die seksueel bedreigd, aangerand of verkracht zijn kunnen informatie over de online behandeling vinden op www.interapy.nl.
[ Bericht 33% gewijzigd door Goldfoxx op 24-09-2009 09:46:01 ]
Ik kan meestal vrij snel weer verder met m'n leven. Wel hoef ik die meisjes voorlopig niet meer te zien.
Oke matige grap; ik denk dat professionele hulp wel noodzakeljik is in deze situatie.
Oke matige grap; ik denk dat professionele hulp wel noodzakeljik is in deze situatie.
-
Je kunt vrij weinig voor haar doen behalve een luisterend oor geven. Gezien het feit dat het sexleven *stil* is komen te liggen acht ik hulp van buitenaf wel nodig, het opkroppen of verstoppen zal haar in de toekomst opbreken.
Ow en die beelden, die raak je nooit meer kwijt. Het enige wat je kunt is ze accepteren en met de tijd verdwijnen ze naar de achtergrond.
Ow en die beelden, die raak je nooit meer kwijt. Het enige wat je kunt is ze accepteren en met de tijd verdwijnen ze naar de achtergrond.
Vorig jaar zomer, dat is dus een dik jaar geleden. Dus van anderhalf jaar relatie is het eigenlijk al dik jaar pet. Props dat je het zo volhoudt, maar ergens houdt het op, denk ik. Zeker als ze weinig genegen is echte hulp te aanvaarden.quote:
Ik ben nu anderhalf jaar zielsgelukkig met mn vriendin. Helaas, is ze alleen vorig jaar zomer toen ze op vakantie was, aangerand, of eigenlijk gewoon verkracht.
<...>
Even wat anders, door die gebeurtenis is ons seksleven ook zo goed als stil komen te liggen.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
EMDR lijkt me ook een goede. Maar probeer haar alsjeblieft naar een psycholoog te laten gaan. Dit kun je niet alleen.
Jij kunt hier niets mee. Begrip enzo is wel leuk, maar dit is niet de relatie waar je voor tekende.
Niemand is geholpen met de constatering dat zji nu zielig is. Want jullie relatie is op sterven na dood.
Zij heeft het probleem; zij moet daarom ook voor een oplossing zorgen.
Dat kan zijn dat ze er mee om leert gaan, of het negeert, of hulp zoekt; het maakt niet uit. Maar je relatie gebruiken om begrip uit te putten zonder iets te veranderen werkt niet.
Het kan goed zijn dat ze dit pas doorkrijgt als de relatie (hierdoor) op de klippen loopt. Want bij een volgend vriendje zal ze haarfijn aanvoelen dat die geen 1.5 jaar begrip gaat tonen.
En dan zal ze er waarschijnlijk eerst iets aan gaan doen.
Klinkt een beetje hard allemaal, maar het is een feit dat zij een probleem met zich meedraagt en dat dat jullie relatie doodslaat. Alleen maar iemand over de bol aaien in de hoop dat het probleem vanzelf minder wordt is bij deze geprobeerd, en het werkte dus niet.
Niemand is geholpen met de constatering dat zji nu zielig is. Want jullie relatie is op sterven na dood.
Zij heeft het probleem; zij moet daarom ook voor een oplossing zorgen.
Dat kan zijn dat ze er mee om leert gaan, of het negeert, of hulp zoekt; het maakt niet uit. Maar je relatie gebruiken om begrip uit te putten zonder iets te veranderen werkt niet.
Het kan goed zijn dat ze dit pas doorkrijgt als de relatie (hierdoor) op de klippen loopt. Want bij een volgend vriendje zal ze haarfijn aanvoelen dat die geen 1.5 jaar begrip gaat tonen.
En dan zal ze er waarschijnlijk eerst iets aan gaan doen.
Klinkt een beetje hard allemaal, maar het is een feit dat zij een probleem met zich meedraagt en dat dat jullie relatie doodslaat. Alleen maar iemand over de bol aaien in de hoop dat het probleem vanzelf minder wordt is bij deze geprobeerd, en het werkte dus niet.
Bedankt voor de reacties! Stom ook eigenlijk dat ik er nu pas over denk om er een topic over te maken. Aangezien ik het hiervoor nooit echt met iemand over heb kunnen hebben.
Ik ga er zeker wat mee doen want zo gaat het gewoon niet meer. Ik moet ook zeggen dat we de laatste 3-4 maanden ook steeds vaker ruzie hebben en ik denk ook dat dit er zeker indirect mee te maken heeft. Nu verzwijgen we het alle twee namelijk gewoon en zo komen we echt niet verder.
Ik zal proberen er weer met haar over te praten, dat alleen tijd niet genoeg is enz. Ik zal haar ook zeker die site laten zien van die online behandeling! Ik houd jullie op de hoogte!
Stom ook eigenlijk dat ik er nu pas over denk om er een topic over te maken. Aangezien ik het hiervoor nooit echt met iemand over heb kunnen hebben. Ik ga er zeker wat mee doen want zo gaat het gewoon niet meer. Ik moet ook zeggen dat we de laatste 3-4 maanden ook steeds vaker ruzie hebben en ik denk ook dat dit er zeker indirect mee te maken heeft. Nu verzwijgen we het alle twee namelijk gewoon en zo komen we echt niet verder.
Ik zal proberen er weer met haar over te praten, dat alleen tijd niet genoeg is enz. Ik zal haar ook zeker die site laten zien van die online behandeling! Ik houd jullie op de hoogte!
Online behandeling is leuk en aardig, maar vaak niet voor altijd voldoende.
Ik heb zelf ook ervaring met EMDR. Dat is een paar keer een behandeling van een uur, heel intensief wel, daarna ben je echt kapot. Maar het helpt echt als een tierelier! PM maar als je meer wilt weten.
Ik heb zelf ook ervaring met EMDR. Dat is een paar keer een behandeling van een uur, heel intensief wel, daarna ben je echt kapot. Maar het helpt echt als een tierelier! PM maar als je meer wilt weten.
1. Professionele hulp zoeken. (Huisarts > GGZ)quote:Op donderdag 24 september 2009 01:21 schreef MTftw het volgende:
OP
2. Wat kun jij doen? Steunen, geen hulpverlener willen gaan spelen! Niet haar willen gaan verbeteren en niet jezelf gaan wegcijferen voor haar.
Ze voelt zich nu als een gebruiksvoorwerp en het gaat nog heel lang duren voordat dat redelijk uit haar hoofd is. Met therapie kunnen die gedachtes een stuk worden verzacht, maar helemaal weggaan zal het niet.
En wat betreft seks, ik vind het al knap dat jullie dat nog hebben. Je geeft zelf al aan dat het minder wordt en dat je vaker wordt afgewezen; wen er maar aan als je dit wilt doorzetten. Voor iemand die seks belangrijk vindt in een relatie is dat (bijna) niet te doen.
Mijn leven ging ook niet altijd over rozen (tja, wie zijn/haar leven wel? 
). Indertijd ben ik wel in therapie geweest, en heb, veel steun gehad bij de gedachte dat iedere situatie die ik heb meegemaakt, duizenden, al dan niet miljoenen mensen ook hebben meegemaakt.
Nu is het zo, dat er naast dit verhaal zich nog een ander verhaal speelde, waar ik nooit met iemand over durfde te praten, wat ik zelf ook niet geloven wou. Emotioneel gezien, zou dit een veel grotere impact op mij moeten hebben dan het topic thema. In eerste instantie dacht ik dus ook dat het verwerken van deze situatie langer zou duren.
Toen ik het uiteindelijk durfde uit te spreken, bevestiging had gekregen, had ik mezelf 's avonds in slaap gehuild
. Maar, nu komt het, de volgende ochtend, voelde ik me kiplekker!
Eerst dacht ik, dat als je het een en ander meemaakt, het allemaal wel went.
Daarna dacht ik, dat, omdat ik dit altijd al vermoedde, ik dit onbewust reeds een plek had gegeven.
Maar in een keer begreep ik het, het zit m in het accepteren!
Door te accepteren is er ook geen verwerking nodig, hoeft iets geen plek te krijgen, ontstaan er geen angst-, haat-, of wraakgevoelens (als men weet dat iedereen denkt en handelt naar de persoon die hij/zij op dit moment is). Want we kunnen wel hoog en laag springen, moeilijk doen, als er iets is gebeurt, dan is het gewoon gebeurt, daar verander je niets aan.
De toekomst heb je echter zelf in de hand. Mochten er beelden bij je vriendin voorbijkomen, dan is het van belang het onderscheid te maken dat die gebeurtenis toen was met die persoon, en dat jullie nu een relatie hebben en nu werken aan jullie relatie.
Laat de moed niet in de schoenen zakken,
zet een dikke streep.
Nu hebben jullie een relatie met liefde,
wat ten alle tijde los staat van die liefdeloze gebeurtenis toentertijd!
). Indertijd ben ik wel in therapie geweest, en heb, veel steun gehad bij de gedachte dat iedere situatie die ik heb meegemaakt, duizenden, al dan niet miljoenen mensen ook hebben meegemaakt.Nu is het zo, dat er naast dit verhaal zich nog een ander verhaal speelde, waar ik nooit met iemand over durfde te praten, wat ik zelf ook niet geloven wou. Emotioneel gezien, zou dit een veel grotere impact op mij moeten hebben dan het topic thema. In eerste instantie dacht ik dus ook dat het verwerken van deze situatie langer zou duren.
Toen ik het uiteindelijk durfde uit te spreken, bevestiging had gekregen, had ik mezelf 's avonds in slaap gehuild
. Maar, nu komt het, de volgende ochtend, voelde ik me kiplekker!Eerst dacht ik, dat als je het een en ander meemaakt, het allemaal wel went.
Daarna dacht ik, dat, omdat ik dit altijd al vermoedde, ik dit onbewust reeds een plek had gegeven.
Maar in een keer begreep ik het, het zit m in het accepteren!
Door te accepteren is er ook geen verwerking nodig, hoeft iets geen plek te krijgen, ontstaan er geen angst-, haat-, of wraakgevoelens (als men weet dat iedereen denkt en handelt naar de persoon die hij/zij op dit moment is). Want we kunnen wel hoog en laag springen, moeilijk doen, als er iets is gebeurt, dan is het gewoon gebeurt, daar verander je niets aan.
De toekomst heb je echter zelf in de hand. Mochten er beelden bij je vriendin voorbijkomen, dan is het van belang het onderscheid te maken dat die gebeurtenis toen was met die persoon, en dat jullie nu een relatie hebben en nu werken aan jullie relatie.
Laat de moed niet in de schoenen zakken,
zet een dikke streep.
Nu hebben jullie een relatie met liefde,
wat ten alle tijde los staat van die liefdeloze gebeurtenis toentertijd!
Je bent een animefreak en de vriendin van TS moet niet zeiken. Aanranding is vaak niets meer dan borrelpraat, een honger naar aandacht. Iets waar een vrouw sowieso niet vies van is.quote:Op vrijdag 25 september 2009 20:59 schreef SG-sam het volgende:
De toekomst heb je echter zelf in de hand. Mochten er beelden bij je vriendin voorbijkomen, dan is het van belang het onderscheid te maken dat die gebeurtenis toen was met die persoon, en dat jullie nu een relatie hebben en nu werken aan jullie relatie.
Laat de moed niet in de schoenen zakken,
zet een dikke streep.
Nu hebben jullie een relatie met liefde,
wat ten alle tijde los staat van die liefdeloze gebeurtenis toentertijd!
BE YOUR DOG
gebruik je rechterhand (of linker) wat vaker....
Zij heeft tijd nodig , misschien 1,2 jr misschien wel langer. Als jij echt om haar geeft etc... dan wacht je wel en op den duur zal zij het ook zeker waarderen. Echter veel van dit soort meisjes krijgen met borderline te maken. Dit kan jezelf ook opbreken en jezelf doen veranderen. Heel lastig hiermee om te gaan maar je moet vooral geduld hebben en begrip opbrengen.
Veel sterkte en geluk.
Zij heeft tijd nodig , misschien 1,2 jr misschien wel langer. Als jij echt om haar geeft etc... dan wacht je wel en op den duur zal zij het ook zeker waarderen. Echter veel van dit soort meisjes krijgen met borderline te maken. Dit kan jezelf ook opbreken en jezelf doen veranderen. Heel lastig hiermee om te gaan maar je moet vooral geduld hebben en begrip opbrengen.
Veel sterkte en geluk.
Inmiddels heeft ze het wel aan haar ouders vertelt. Ze heeft er nu al spijt van omdat dr ouders debiel reageerden, maar ik denk dat het op de lange termijn wel beter is. Ze gaat binnenkort naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de psycholoog. Hopelijk wordt het dan allemaal beter.
Succes man. Mijn vriendin heeft ook te maken gehad met verkrachting in haar jeugd, maar nu ze een tijdje bij psychiaters loopt gaat het een stuk beter met haar! + meer plezier in bed omdat ze inderdaad de gebeurtenissen van TOEN en NU kan scheidden om het zo te zeggen. Het is het geduld meer dan waard geweest voor mijquote:Op maandag 11 januari 2010 16:01 schreef MTftw het volgende:
Inmiddels heeft ze het wel aan haar ouders vertelt. Ze heeft er nu al spijt van omdat dr ouders debiel reageerden, maar ik denk dat het op de lange termijn wel beter is. Ze gaat binnenkort naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de psycholoog. Hopelijk wordt het dan allemaal beter.
Ik wens jouw hetzelfde toe!!
Goede voortgang, hou ons op de hoogte!quote:Op maandag 11 januari 2010 16:01 schreef MTftw het volgende:
Inmiddels heeft ze het wel aan haar ouders vertelt. Ze heeft er nu al spijt van omdat dr ouders debiel reageerden, maar ik denk dat het op de lange termijn wel beter is. Ze gaat binnenkort naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de psycholoog. Hopelijk wordt het dan allemaal beter.
Maakt fantastische podcasts voor jouw bedrijf bij https://podcast-fabriek.nl
Hoe reageerden ze dan eigenlijk? Geloofden ze het niet of..?quote:Op maandag 11 januari 2010 16:01 schreef MTftw het volgende:
Inmiddels heeft ze het wel aan haar ouders vertelt. Ze heeft er nu al spijt van omdat dr ouders debiel reageerden, maar ik denk dat het op de lange termijn wel beter is. Ze gaat binnenkort naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de psycholoog. Hopelijk wordt het dan allemaal beter.
Ik vind jouw reactie echt diep triestquote:Op zaterdag 26 september 2009 03:42 schreef AAAAAA het volgende:
[..]
Je bent een animefreak en de vriendin van TS moet niet zeiken. Aanranding is vaak niets meer dan borrelpraat, een honger naar aandacht. Iets waar een vrouw sowieso niet vies van is.
Wat heeft borderline hier mee te maken?quote:Op zaterdag 26 september 2009 07:32 schreef jxbe84 het volgende:
gebruik je rechterhand (of linker) wat vaker....
Zij heeft tijd nodig , misschien 1,2 jr misschien wel langer. Als jij echt om haar geeft etc... dan wacht je wel en op den duur zal zij het ook zeker waarderen. Echter veel van dit soort meisjes krijgen met borderline te maken. Dit kan jezelf ook opbreken en jezelf doen veranderen. Heel lastig hiermee om te gaan maar je moet vooral geduld hebben en begrip opbrengen.
Veel sterkte en geluk.
|
|
