De kunst van het loslaten van je ex.. deeltje 82

quote:

Op woensdag 2 september 2009 10:51 schreef Chev het volgende:
Ach wees blij dat je niet net als mij om half 9 op kantoor was ipv half 10 zoals het hoorde en nu al 2 1/2 uur niks aan 't doen ben

Ha! ik zit al sinds 8 uur op het werk en heb nog niks gedaan

quote:

Op woensdag 2 september 2009 11:08 schreef usrfobiwan het volgende:
Ha! ik zit al sinds 8 uur op het werk en heb nog niks gedaan

Hmm niet fijn als je met liefdes verdriet op je werk zit en er geen werk is, spreek uit ervaring..
Maar da's voor mij gelukkig al ruim 'n jaar terug

nee geen liefdesverdriet. Gewoon een normaal ochtend dipje. Voel me tot eigen verbazingwekkend goed eigenlijk.

Ik durf dat mens helemaal niet meer aan te spreken op msn of wat dan ook, terwijl ik zoveel vragen heb, grrrr

Echt gooi haar uit je msn.nu nog. Elke keer als ze online komt of je haar nick ziet dan ga je weer...
Ik heb haar afgelopen zondag uit mijn msn gegooit. kan ik ook niets te vragen, of wachten tot je 100ste dat je een hoopvol bericht krijgt. Let it go. I can, and so can you, i know its so hard but you must!

Dat heeft z'n tijd nodig usrfobiwan, mij heeft het 1 1/2 maand geduurt voordat ik de moed had haar uit m'n msn te verwijderen omdat we nog steeds contact hadden af en toe...

Neem je tijd voor de beslissingen die je maakt

Mijn "ik wil haar terug of ik wil dood" stemming van afgelopen vrijdag is door een goed weekend met m'n zoontje, 2 dagen lekker werken en een paar goede posts hier behoorlijk omgeslagen.
Het gisteren alleen door Utrecht slenteren was zwaar, maar heb me toch ook wel vermaakt en dat had ik voor het weekend zeker niet van mezelf verwacht.

Ik hoop nog steeds dat het goed komt, en geloof er ook nog steeds heilig in dat dat mogelijk is, maar heb op het moment iig de rust en de energie om het naast me neer te leggen en met mezelf verder te gaan.

Dubbel gevoel ex en praten wel weer.
Dat zijn broer vertelde dat die naar psycholoog gaat is raar want ik kan er weinig mee.

Hij schijnt bedonderd te zijn door meisje waar die mij voor dumpte op een niet nette manier en om heel eerlijk te zijn kan ik niet echt meeleven. Voor mij is dit gewoon boontje komt om zijn loontje.
Hij voelt nu hoe ik me toen voelde.

Ergens is dat een heel wrang gevoel.

quote:

Op woensdag 2 september 2009 13:27 schreef formerjellybean het volgende:
Dubbel gevoel ex en praten wel weer.
Dat zijn broer vertelde dat die naar psycholoog gaat is raar want ik kan er weinig mee.

Hij schijnt bedonderd te zijn door meisje waar die mij voor dumpte op een niet nette manier en om heel eerlijk te zijn kan ik niet echt meeleven. Voor mij is dit gewoon boontje komt om zijn loontje.
Hij voelt nu hoe ik me toen voelde.

Ergens is dat een heel wrang gevoel.

Lijkt me ook ja, en kan me goed voorstellen dat je geen medeleven heb met hem die het toekomt

Toch is persoonlijk verdriet altijd erger dan andermans verdriet hè, maar misschien geeft jou dit een ego boost zodat je je weer wat sterker voelt.

Nou nee het is heel dubbel.
Ik geef om hem maar baal ervan hoe hij met me omgegaan is.
Eerder toen hij met dat meisje was ook brief geschreven verteld dat die mij niet zo kon behandelen en dat die ook van mij niet kon verwachten dat ik gewoon tegen hem zou doen en uitgelegd dat ik gevoelens voor hem en dus ook te gekwetst ben.
Hij heeft dat gevoelens gedeelte onthouden zoekt contact met me. Zijn broer ga ik goed mee om en die vertelde van de psycholoog en daarin zei die ook van doe maar net of je het niet weet.
Daarin heb ik zo iets van waarom word mij dit verteld.

De klapper is helemaal terwijl zijn broer en ik samen in de kroeg waren en gewoon praten (wat hij wist hij zat erbij eerder op de avond) om te checken waar die was om ook na te gaan of die niet met me naar huis ging. Zijn broer maakte er een grapje over tegen mij maar ik weet dat er een kern van waarheid in zit.

Echt waar sommige kerels zijn niet te geloven.

uit msn gooien is een simpele maar briljante oplossing!
ahhh, the power of the delete button!

m net weer buitengeschopt en de deur in zn gezicht dichtgegooid toen hij hier in ons huis even wat kwam doen

Ik maak het beetje praten wat we konden steeds verder kapot, maar dat komt alleen maar omdat ie zichzelf niet meer is. IK wil heel graag een beetje on speaking terms kunnen blijven, maar het wil gewoon niet lukken, we worden allebei steeds gemener.. en nu heb ik zelfs de deur in zn gezicht gegooid.. dat heb ik al die 6 jaar daarvoor nooit gedaan en nu ineens doe ik het

ik wil kunnen blijven praten, aan die zes jaar heb ik prachtige herinneringen en ik heb iemand nodig die kan zeggen "weet je nog die keer dat we...." en hij is de enige die dat kan.. en nu is dat ook weg.. alsof zes jaar gewoon nooit geweest is.

waarom kan ik nou niet gewoon mn best doen en aardig doen, ondanks wat er mij geflikt is.

Dat noemen ze nou een psychologisch trauma drummergirl, je wilt iets wel doen maar zodra het moment daar is nemen emoties het over.

Na verloop van tijd word dat minder, tenmiste bij mij ebt het weg na ruim 'n jaar is het bijna weg, maar weet ook niet hoe ik zou reageren als m'n ex opeens zou willen praten, denk niet dat dit gaat gebeuren

Sterkte

Yeeeee, woooooot, mn ex is jarig vandaag.... En raad wie niet is uitgenodigd... Ik begrijp haar haat tegen mij niet. Ik heb zoals afgesproken haar niet meer gecontacteerd over onze verbroken relatie, ik heb haar meegenomen naar mijn verjaardag. Ik snap het niet. Ik ken al haar vrienden enzo... Morgen maar even bellen, even kijken of ze mij mischien uitnodigd, niet dat ik dat eigenlijk wil. Maar het gevoel dat ik nog betrokken word bij haar leven zou mij heel veel goed doen.

Zoveel liefde die in zoveel haat word omgezet, onbegrijpelijk. Voor beide van ons was het onze eerste echte relatie en de liefde tussen ons was zo sterk. Kon echt niemand tussenkomen. Nu mis ik haar eigenlijk het meest, ik maak wat van mn leven, studie, werk enzo en dan is zij er niet om mij te steunen. Ik mis mijn maatje en steun waar ik alles aan vertrouw. Ik probeer anderen te vertrouwen, maar niemand is zo begripvol als zij was. In zoveel mannen/vrouwen die ik ken probeer ik ondersteuning te vinden, maar niemand van mn jaarclub en vrienden snapt echt wat mij dwars zit. Dat kan zij alleen, en zij is weg

Helpt ook niet echt dat ik nu Beyonce luister (aangezien we samen naar een concert zijn geweest), maar de teksten die ze zingt slaan precies op wat ik voel...

Ik ga maar proberen te slapen, weer een drukke dag morgen. Slaap lekker iedereen en tot morgenochtend...

Ga ik foto's kijken, ben nu helemaal kapot. Slecht idee... Mischien zoals anderen van ons maar binnenkort naar de huisarts om dit op te lossen. Wist niet dat je zoveel verdriet en pijn van iemand kon krijgen... Het lukt me gewoon niet om over haar heen te komen, alhoewel het al 4 maanden geleden is (tering, tijd gaat toch best snel...)

Herinner me nog dat ik spontaan haar bij de burger king een zoen gaf, de blik die ze me toen gaf, onbetaalbaar. Dat soort momenten blijven door mn hoofd spoken. Heel mooie momenten maar zo pijnlijk, terwijl ik 2/3 weken geleden erom kon lachen. Godver, ik mis haar en wil haar terug. Mijn meisje...

quote:

Op donderdag 3 september 2009 03:23 schreef dreamzk het volgende:
Ga ik foto's kijken, ben nu helemaal kapot. Slecht idee... Mischien zoals anderen van ons maar binnenkort naar de huisarts om dit op te lossen. Wist niet dat je zoveel verdriet en pijn van iemand kon krijgen... Het lukt me gewoon niet om over haar heen te komen, alhoewel het al 4 maanden geleden is (tering, tijd gaat toch best snel...)

Herinner me nog dat ik spontaan haar bij de burger king een zoen gaf, de blik die ze me toen gaf, onbetaalbaar. Dat soort momenten blijven door mn hoofd spoken. Heel mooie momenten maar zo pijnlijk, terwijl ik 2/3 weken geleden erom kon lachen. Godver, ik mis haar en wil haar terug. Mijn meisje...

Mijn huisarts heeft me goed op weg geholpen, maar aan dit nachtelijke berichtje is te merken dat ik er nog niet ben. Malen is echt niet mijn ding, toch doe ik het zo af en toe.

waarom krijg ik pudding in m'n hoofd op het moment dat ik ons huis in stap? alles wat de dagen ervoor bij me opkwam aan gedachten die ik tegen haar kwijt wil, verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik haar zie, om nog sneller weer terug te keren als ik er weer vertrek.. ARGH!

quote:

Op donderdag 3 september 2009 03:23 schreef dreamzk het volgende:
Ga ik foto's kijken, ben nu helemaal kapot. Slecht idee... Mischien zoals anderen van ons maar binnenkort naar de huisarts om dit op te lossen. Wist niet dat je zoveel verdriet en pijn van iemand kon krijgen... Het lukt me gewoon niet om over haar heen te komen, alhoewel het al 4 maanden geleden is (tering, tijd gaat toch best snel...)

Herinner me nog dat ik spontaan haar bij de burger king een zoen gaf, de blik die ze me toen gaf, onbetaalbaar. Dat soort momenten blijven door mn hoofd spoken. Heel mooie momenten maar zo pijnlijk, terwijl ik 2/3 weken geleden erom kon lachen. Godver, ik mis haar en wil haar terug. Mijn meisje...

The end where i begin

Is all i can say...

quote:

Op woensdag 2 september 2009 00:13 schreef Liefde_ het volgende:
Ik zoek een vrouwlijke ex

Je mag mijn ex wel hebben hoor....

quote:

Op donderdag 3 september 2009 08:04 schreef JoeBravo het volgende:
waarom krijg ik pudding in m'n hoofd op het moment dat ik ons huis in stap? alles wat de dagen ervoor bij me opkwam aan gedachten die ik tegen haar kwijt wil, verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik haar zie, om nog sneller weer terug te keren als ik er weer vertrek.. ARGH!

ik heb dat ook hoor, wil zoveel dingen nog zeggen, doen en regelen, maar ineens ploef weg.. sta ik daar als een sukkel voor me uit te kijken, of te janken als een kind..

Hmm dit topic ook ontdekt. Dacht dat ik zo ongeveer de enige op deze aardkloot was die zich momenteel zo bagger voelt . Ex heeft twee maand geleden de relatie verbroken om onverklaarbare redenen, relatie van 6 jaar waarvan 2½ samenwonen naar de mallemoeren . Nooit gedacht dat ik me ooit zo klote zou voelen

quote:

Op donderdag 3 september 2009 15:07 schreef Flugel83 het volgende:
Hmm dit topic ook ontdekt. Dacht dat ik zo ongeveer de enige op deze aardkloot was die zich momenteel zo bagger voelt . Ex heeft twee maand geleden de relatie verbroken om onverklaarbare redenen, relatie van 6 jaar waarvan 2½ samenwonen naar de mallemoeren . Nooit gedacht dat ik me ooit zo klote zou voelen

hier bijna hetzelfde verhaal...

je bent verre van alleen hier

Heb trouwens nog nooit een ex verwijdert uit m'n MSN, andersom ook nog niet voorgekomen.
Overigens ook in dit topic weer voldoende zaken waarbij ik denk, ja dát had ik nou ook en wie weet komt dat moment ook wel weer, alles kan kapot zullen we maar zeggen.

Ik liep vanochtend met spierpijn heerlijk in de regen, onweer en hagelstenen mijn postbodewijkje en had er amper last van.
Tshirt aan, hesje eroverheen van de TNT en een muziekje op, deed er spontaan een uur langer over als de vorige keren.
Dat heb ik altijd met muziek, word ik relaxter en loop ik blijkbaar ook minder vlot, krijg ook altijd de neiging om mee te gaan zingen en dat vind niet iedereen in die wijk even prettig haha.

Om maar een lekker nummer op deze pagina te gooien:


Verder heb ik eindelijk een afspraak bij de psych omtrent mijn vriendin-issues en de intake volgende week al en ik kan volgende week ook terecht bij het UWV voor een WSW traject zodat ik beter begeleid wordt op mijn werk en ik af en toe gewoon kan zeggen, het wil niet en ik ga naar huis.
Nu maar hopen dat ik daarvoor wordt aangenomen natuurlijk.
Maar het gaat de goede kant op, vrolijkheid ten top hier.

Dat heb ik gemerkt bij het terugbladeren van de voorgaande topics. Zo ontzettend veel herkenbaarheid in diverse reacties, damn . Misschien dat ik morgen een poging ga doen om me ei hier kwijt te raken

quote:

Op donderdag 3 september 2009 15:25 schreef Flugel83 het volgende:
Dat heb ik gemerkt bij het terugbladeren van de voorgaande topics. Zo ontzettend veel herkenbaarheid in diverse reacties, damn . Misschien dat ik morgen een poging ga doen om me ei hier kwijt te raken

Kan absoluut geen kwaad. Je zult merken dat je hier veel begrip en zelfde soort situaties terug zult vinden.
Je schiet er misschien geen moer mee op maar toch geeft het een beetje een goed gevoel dat je niet alleen staat. Dat het niet alleen jou overkomt. Pijn doet het bij ons allemaal. Zelf weet ik me na 11 dagen nog steeds geen raad. Verdriet wordt niet minder en het gemis gaat niet weg. Kost tijd, heel veel tijd.