De kunst van het loslaten van je ex.. deeltje 80

Hey, laat ik hier ook weer eens posten.

Ik heb eerst een half jaar achter m'n ex aangelopen
Totdat ik zag dat dat nutteloos was. We zijn nu min of meer vrienden en ik hoef haar absoluut niet terug.
Ze heeft mij geflikt door de laatste maand van onze relatie constant met 'n andere knaap te smsen en toen het eenmaal uit was sex met die knaap te hebben. Toen was 't mij wel duidelijk
Dat is nu wel vergeven hoor, maar niet vergeten en we kunnen nu op sommige momenten na goed met elkaar.

Maar goed, ik heb dus een half jaar de vergeefse hoop gehad dat 't ooit wel goed zou komen.
Vooral omdat we 't nog steeds ontzettend leuk hebben samen, we gaan ook best vaak samen op stap en dat is altijd erg lachen.
Alleen heeft ze me een paar keer aan de bar laten zitten omdat ze liever kerels ging versieren of mee aanpappen, oa. die kerel waarvoor ze mij 'n beetje aan de kant heeft gezet. Toen ben ik dus weggegaan (terwijl al haar spul nog bij mij lag) en kwam ik toevallig een ontzettend mooi meisje tegen met wie 't meteen enorm klikte (nu m'n scharrel ). Madam de ex was terecht kwaad omdat ik niet op haar wachtte. Ik ben toen maar met m'n toen toekomstige scharrel op stap gegaan terwijl m'n ex 't wel gezellig had met wat vrienden van haar, maar echt leuk was het niet van me

Alleen m'n ex loopt nu zo kinderachtig te doen daarover.
Ze vindt dat ik op moet passen met die nieuwe vlam van me, en dat ik niet over me heen moet laten lopen.
Sinds ik niet meer achter haar aanhobbel kraakt ze zo ongeveer alles af wat ik doe.
Het is eigenlijk te kinderachtig voor woorden.
Ze gaat bij een brallerige roeivereniging, ik ben sinds een tijdje lid van een studentenwielervereniging en ze is heel erg uit de hoogte daarover. Ze zou er niet aan moeten denken om in de kleding van mijn club rond te lopen omdat het niet zo'n bekende vereniging is
Maar wel in die van haar vereniging omdat je trots moet zijn om je vereniging _
Verder begint ze te zeuren als ze op mijn kamer oorbellen ziet liggen (van een huisgenootje, toen was haar reactie een stuk milder )
Ik kwam een vriendin van haar tegen op stap en heb het erg gezellig gehad met die meid, vond ze ook maar niets. Ik moest het niet wagen wat te beginnen met haar omdat ik haar toch maar zou playen enzo. En een eventuele relatie met die vriendin (daar begon ze al over ) vond ze ook maar niets... Die meid is uberhaupt te jong voor me, dus daar gaat toch niets gebeuren.

Wat denken jullie er van? Ik heb een half jaar kinderachtig achter haar aangelopen en jaloers lopen doen en me eigenlijk gedragen zoals zij nu doet...
Trekt ze 't niet dat ik niet meer achter haar aanhobbel omdat dat was lekker makkelijk was of zou ze stiekem toch nog op een of andere manier gevoelens voor me hebben?

Buiten dit kinderachtige gedoe is ze gewoon 'n leuke vriendin van me, maar ik heb gewoon geen zin in kinderachtige bijbedoelingen.

Eerst maar met jezelf aan de slag (oeh, dat klinkt enorm Viva achtig), dan komen andere later wel weer in de picture.
Ik was altijd het type als Barbusse, ging het met mij kut, dan zag ik wel weer verdriet, pijn of problemen bij andere die groter leken en zodoende kwam ik nooit bij mezelf uit.
Vast onbewust om niet teveel met het verdriet te zitten, ik heb sowieso nogal een aparte wijze qua omgaan met negatieve gevoelens.

Meestal komen bij mij dan ook de grootste problemen op de momenten dat ik alles weer op de rails heb en het rustig is in mijn hoofd, voor zover mogelijk met ADHD.
Zodra alles weer in orde is begin ik pas na te denken over die gebeurtenissen en breek ik alsnog en heeft m'n omgeving geen flauw idee waarom ik ineens instort tijdens een feestje.
Lastig, maarja past wel bij m'n username.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:23 schreef Dein_Gesicht het volgende:

[..]

Mja t is niet zo dat ik dr nu nog dagelijks mee bezig ben, heeft wel n tijdje geduurd. Maar aangezien ik sowieso al enkele trust-issues had, heeft die episode t niet echt geholpen zeg maar. Hou persoonlijke dingen irl altijd voor me, en ik merk wel dat ik dat nu zelfs nog meer doe.

Hoelang was het geleden eigenlijk?
Zelf herken ik het wat betreft de trust-issues (vaak verraden in mijn verleden) en ik kan heel goed begrijpen dat het moeilijk zal zijn.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:25 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Maar je hoeft niks te geven. Das juist het voordeel van een anoniem internetforum. Als we een keer elkaar ontmoeten, trakteer je me op 'n biertje (maal X), oké?

Is goed. Ik giet er wel wat bij je in.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:26 schreef L.no het volgende:

[..]

Hoelang was het geleden eigenlijk?
Zelf herken ik het wat betreft de trust-issues (vaak verraden in mijn verleden) en ik kan heel goed begrijpen dat het moeilijk zal zijn.

Hier nog eentje, een niet nader te noemen iemand (R. uit Landsmeer, lees je mee?) heeft mij dusdanig verziekt dat ik dusdanig vertrouwensproblemen had gekregen dat ik de meid waar ik erna iets mee kreeg amper een handje durfde te geven, de eerste keer dat ik haar een kus gaf (niet eens een zoen) was na date 7 geloof ik en daar ging een half uur aan inpraten aan vooraf en dan nog nét op het moment dat ze weg moest het uiteindelijk doen.
Niet dat ik niet wilde, gewoon so fucked-up in m'n bovenkamer dat ik gewoon licht trilde als ik de trein uitkwam om haar weer te zien.

Zwaar verliefd maar totaal geblokkeerd, als ze op zo'n bankje in het park bij me kwam hangen trok ik het al bijna niet meer, kon wel janken terwijl ik eigenlijk blij had moeten zijn.
Dat iemand je zover kan verzieken ben ik nog steeds verbaasd over, uiteindelijk is het dankzij haar goedgekomen toen we uiteindelijk begonnen te praten en ik na enkele minuten niet veel verder kwam dan het bekende bibberende lipje en wat gestamel.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:32 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ooh, goede muziek erbij en ik kan misschien wel gelukkig zijn! Waar en wanneer?

Wat vind u goede muziek?

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:30 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Neehee...ik zit momenteel heel erg met mezelf. Maar dat betekent toch niet dat ik me geheel voor anderen af moet sluiten?

Juist niet zou ik zeggen, sociale interactie helpt enorm.
Vooral niet zielig in een hoekje gaan zitten met Marco B. achtige sadness songs, al kan dat ook verleidelijk zijn.

Mogelijk ga ik nu té ver, al is het voor jou geloof ik heerlijk anoniem, voor mij iets minder met alle profielgegevens die ik heb ingevuld haha.
Maar wat ik dus wou zeggen, waar zit je dan het meeste mee, gewoon het feit dat de relatie voorbij is of zoek je het echt bij jezelf?

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:29 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Euh..lang verhaal, maar ze klinkt niet als een echt leuke meid. Hoe komt dat? Jij typt dit verhaal, als je zo weinig met d'r op hebt, waarom ga je nog met haar om? Zat andere mensen om lol mee te hebben toch?

Hij ziet haar nog als een goede vriendin, vandaar.
Maaruh dat meisje weet echt niet wat ze wilt.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:30 schreef Dein_Gesicht het volgende:

[..]

Jaartje tussendoor nog n scharrel gehad, ook niks geworden. Maar ik was stiekem blij dat ze t uitmaakte omdat ik eigenlijk helemaal niks voor de voelde maar ik dr niet wilde kwetsen door t dr te vertellen.

Momenteel toch al n flink stuk vrijgezel, zonder ook maar iets van interesses in t andere geslacht te hebben, en ik mis t ook totaal niet. Ik hoef niet zo panisch per se een relatie te hebben. Maar die instelling samen met mijn verbale verlegenheid bij mensen die ik niet ken, schiet momenteel niet zo op zeg maar Los iets te veel sociale situaties op met grapjes en sarcasme om 'er vanaf' te komen.

Zelf heb ik er ook geen moeite mee om geen relatie te hebben. Geen behoefte daarvoor. Tot ik mijn recente ex kende, was het een ander verhaal.
Ook zeer herkenbaar met de verlegenheid gecombineerd met die instelling. Heb jij dat ook dat je dan wat antisocialer dan overkomt?

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:32 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Hier nog eentje, een niet nader te noemen iemand (R. uit Landsmeer, lees je mee?) heeft mij dusdanig verziekt dat ik dusdanig vertrouwensproblemen had gekregen dat ik de meid waar ik erna iets mee kreeg amper een handje durfde te geven, de eerste keer dat ik haar een kus gaf (niet eens een zoen) was na date 7 geloof ik en daar ging een half uur aan inpraten aan vooraf en dan nog nét op het moment dat ze weg moest het uiteindelijk doen.
Niet dat ik niet wilde, gewoon so fucked-up in m'n bovenkamer dat ik gewoon licht trilde als ik de trein uitkwam om haar weer te zien.

Zwaar verliefd maar totaal geblokkeerd, als ze op zo'n bankje in het park bij me kwam hangen trok ik het al bijna niet meer, kon wel janken terwijl ik eigenlijk blij had moeten zijn.
Dat iemand je zover kan verzieken ben ik nog steeds verbaasd over, uiteindelijk is het dankzij haar goedgekomen toen we uiteindelijk begonnen te praten en ik na enkele minuten niet veel verder kwam dan het bekende bibberende lipje en wat gestamel.

Wow, dat is wel extreem zeg. Ik was een paar jaar niet eens meer in staat om aan een relatie meer te beginnen/ andere mensen snel te vertrouwen.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:37 schreef Dein_Gesicht het volgende:

[..]

Op die manier heb ik t niet. Bij mij is t meer alsof ik een 'rol' speel. Overal mee grappen, sarcastisch reageren, om maar het (gespreks)onderwerp van mijn persoonlijke dingen af te houden. Sla ook helemaal dicht als iemand iets persoonlijks vraagt en ik het niet af kan wenden. Ga ik stotteren, rood worden etc en wil ik er z.s.m. vanaf zijn terwijl ik juist normaal verbaal (heel) sterk sta. Maar dat is dan juist weer die rol

En dit kunnen echt de meest bizar kleine dingen zijn, zoals mn ex die me vraagt naar welk cafe ik liever ga (toen we nog samen waren dan he ). Dan wil ik niet iets kiezen wat de ander niet wilt, en vind ik mn eigen voorkeur niet zo belangrijk. Cijfer mezelf in dat opzicht gewoon weg, is 'makkelijker' voor me.

Had ook niet het idee dat je het op die manier had hoor.
Dát heb ik wel gehad in het verleden, kwam ik met van die loze antwoorden als "Maakt mij niets uit schat" terwijl ik daar zelf een grafhekel aan heb en ook altijd gehad heb.
Kon inderdaad ook over de simpelste dingen gaan, bij het uit eten gaan tot aan het muziekje wat aan moest als schoonouders langskwamen.

Kon er zelf vroeger niet tegen als men persoonlijk werd, kwam meer doordat ik vroeger altijd op een negatieve manier benaderd werd omdat ik afweek van de rest.
Als dat een tijdje aanhoudt krijg je vanzelf wel een systeem aangeleerd waarbij je er automatisch vanuit gaat dat iedere interesse bij voorbaat al niet oprecht is en enkel om lullig te kunnen doen.
Als ik mijn post in deze reeks samenvat lijkt het trouwens wel alsof het een grote hel is geweest die jeugd, de liefde en relaties.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 00:40 schreef Dein_Gesicht het volgende:

[..]

behoorlijk. Ik weet dat een paar mensen me gewoon echt een zak vinden, terwijl ik het nooit zo zou bedoelen.

Ben eigenlijk een vrij rustig iemand die best veel met gevoelens & emoties bezig is. Maar omdat ik in sociale situaties altijd alles oplos met grappen en sarcasme vinden sommige mensen me idd soms wat asociaal of arrogant overkomen, terwijl t juist t tegenovergestelde is.

Mn vrienden e.d. prikken daar doorheen en grappen en grollen gewoon met me mee, maar mensen die me niet kennen krijgen dan vaak de verkeerde indruk.

Wow, dat komt heel erg goed overeen met mij.
Veel mensen vinden mij een bitch of iets dergelijks. Altijd verkeerd begrepen door de mensen.
Zelf ben ik een stille type dat nooit denkt om iemand kwaad te doen.

quote:

Ben eigenlijk een vrij rustig iemand die best veel met gevoelens & emoties bezig is. Maar omdat ik in sociale situaties altijd alles oplos met grappen en sarcasme vinden sommige mensen me idd soms wat asociaal of arrogant overkomen, terwijl t juist t tegenovergestelde is.

Zo word ik ook gezien door veel mensen in mijn omgeving, niet mijn échte vriendenkring trouwens die weten wel beter.
Meer de gasten waar je mee gaat stappen, potje voetbalt op straat en wat mee ouwehoert in de wijk, bij mij wekte dat júist de interesse van de meiden trouwens gek genoeg.
Ook opvallend dat ik veel meer smsjes van diezelfde meiden krijg op de momenten dat ik bezet ben, is het dan echt zo dat bezette mannen beter in de markt liggen omdat ze aantonen dat ze [...] enz.

quote:

Maar dat had ik dus met die scharrel waar ik t over had. Voelde er eigenlijk niks voor (behalve dan als gewone vriendin), maar zij leunde wel hevig naar mij, en ik vond het toen wel 'makkelijk' zeg maar om die relatie te hebben. Ik zat nog met mn ex in mn maag en dan had ik n aardige meid waar ik wat tegenaan zaniken en leunen, zonder dat ik al te veel emotionele investering erin hoefde te doen.

Zo ben ik aan mijn huidige vriendin gekomen, precies hetzelfde eigenlijk.
Ik zat met allerlei shit, emoties en problemen en zij kwam langs en vond me geweldig en ik vond het wel makkelijk.
Weet nog dat ik tegen me ma zei "Tsja, zie wel wat 't wordt, denk niet al teveel want zoveel delen we niet maar we hebben lol" en de teller staat alweer op aardig wat maanden.

Zul je misschien denken, wat doe je nog in dit topic? Meld dát dan even, verklaar ik het.