quote:
Op woensdag 26 augustus 2009 17:32 schreef ranja het volgende:wanneer speelden die, zondag? dan zou het Wilco kunnen zijn
indien juist dan weet ik ook waarom het contact met publiek strandde, het geluid stond veel te hard
Ranja +1Wilco
Het is vaker beweerd: Wilco is één van de beste, zoniet dé beste liveband van dit moment. Het getuigschrift daarvan verscheen onlangs nog op dvd. Dat daar niets aan geknutseld is, blijkt wel uit deze show op Lowlands. Vanaf 'Wilco the Song' als onvermijdelijke opener wordt er vrijwel aan één stuk door geboomd op ongeëvenaarde wijze. Met nummers als 'Impossible Germany, At Least That's What You Said' en het onnavolgbare 'Via Chicago' is duidelijk waar Wilco de klemtoon legt: veel en hard gitaargeweld. Al kunnen meezingers als 'Heavy Metal Drummer' en 'Jesus Etc.' ook niet ontbreken. Sportief is het dat er van de nieuwe plaat maar drie nummers worden gespeeld, en des te meer van de beproefde albums, die het op festivals nu eenmaal beter doen.
Erg spraakzaam is frontman Jeff Tweedy dit keer niet. Een incidentele poging tot contact met het publiek strandt, en wat volgt is Wilco op de automatische piloot. Die routineuze aanpak doet echter niets af aan de energie die deze band het publiek geeft. Drummer Glenn verzuipt in zijn eigen zweet, gitarist Nels speelt zijn vingers stuk en alles bij elkaar klinken die alom bekende liedjes alsof je ze voor het eerst hoort. Is het de dynamiek? De instrumentale perfectie? De geur van bloed, zweet en tranen? Wilco heeft iets dat zich niet laat vangen in een beeld- of geluidsopname. Dat maakt ze dan ook tot de beste liveband die Lowlands dit jaar rijk is. (JH)
Ik vond het ook een geniaal optreden, ondanks dat het geluid wellicht ietwat hard stond