Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deeltje 82

Aah hier zijn we.

KD, wat naar dat je nog steeds afvalt. Stoppen zou ik ook niet zomaar doen. Inderdaad een dietist, die kan je vast goede tips geven mbt eten. Mijn kraamverzorgster begon tegen mij al over volle melk, volle yoghurt, slagroom, kortom vet eten (gezonde veten dan dus) en niet suikers, daar heb je niets aan. Ik was echter pas 1 kilo onder mijn startgewicht ongeveer een week na de bevalling, dus ik heb er niets mee gedaan, Vond het wat overdreven Nu zit ik op 2 kilo onder mijn startgewicht, maar ik had wel wat overgewicht voor ik zwanger werd, dus kwaad kan het niet.

Wat vervelend dat je zoveel afvalt Kleurdoos. Kan je niet via een arts van die shakes met extra veel calorieen erin krijgen ofzo?

Ik heb zo´n leuke opbergdoos gekocht, en daar doe ik nu allerlei spulletjes in van Graeme. Zijn eerste pakje (nou ja, die zit er nog niet in, want dat vind ik zo erg dat hij die niet meer past ), alle kaarten, geboortekaartje, eerste flesje, dat soort dingetjes. Word er helemaal emo van Ik vind het zo snel gaan, hij wordt zo snel groot! Over 5 dagen is hij gewoon al 2 maanden!

pfff Tessie, het gaat ook echt zo snel! En in het begin helemaal.
En telkens weer zie je hem met heel andere ogen. Dan zit ie in maatje 104 jou te vertellen over van alles en nog wat, kan hij al van alles zelf en toch voelt de verwondering nog net als toen, toen dat je hem voor het eerst bekeek, rook, hoorde en aanraken kon...

Ow nu moet ik écht huilen

Kleurdoos, jeetje wat een extremen, +25 of -15 kilo. Vervelend ook, dan weten ze niet hoe het precies komt en komen ze maar met zo'n advies Kan me voorstellen dat je dat niet klakkeloos opvolgt. Goed dat je naar een diëtiste gaat, ik hoop dat je ermee geholpen kan worden!

Miss sly, jij gaat ook hard dan, al 2 kilo onder je startgewicht

Tessie, omg 2 maanden alweer Zó snel Willow is vandaag één week oud, mijn hemel wat gaat dat snel zeg.

Bedankt voor alle lieve berichtjes wb mijn vader. Ik vond het echt heel moeilijk, maar we hebben het weer overleefd. Het was een rare combinatie van situaties: aan de ene kant is hij iemand met wie ik helemaal niets heb, die ik niet begrijp, die mij niet begrijpt, de man die nog altijd even wereldvreemd is als altijd. En ik heb gelukkig eerlijk kunnen zijn over bepaalde dingen, eerlijk kunnen zeggen dat meer dan oppervlakkig contact er niet inzit voorlopig omdat er mij nog veel te veel dwarszit en diep zit. Aan de andere kant is hij wél nog een beetje mijn vader, duidelijk ontroerd bij het aanschouwen van zijn kleindochter, wat mij dan ook weer ontroerde. Maar het grootste gedeelte was gewoon awkward, een gesprek in de trant van: Goh, hoe lang woon je hier nu al? (Drie jaar!) En wat doe je tegenwoordig, studeer je nog? Dat soort dingen. En dat is op zich heel makkelijk om te doen, gewoon feitjes vertellen.
Maar andere momenten, dat hij zachtjes weltrusten fluistert tegen Willow, en dat ie dan mij een knuffel geeft en zegt dat ie me echt gemist heeft, en weet dat hij heel veel goed te maken heeft... pfooehh zeg... ik heb geen kraamtranen gehad, maar dat bezoekje gooide een boel emoties overhoop.
Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan, of hij inderdaad gaat proberen contact op te nemen, of hij inderdaad alles uit wil en kán praten _{zonder de wereld te verdenken van complottheorieën en dergelijke} , of hij inderdaad een opa wil zijn zoals hij zegt. Ik zal het verder uit dit topic houden, dat hoort hier helemaal niet, maar bedankt voor de steun iig.

Rocka, je hebt gelijk. Toen ik vanmorgen Morris stond aan te kleden, stond Anna zich naast mij zelf aan te kleden. En toen moest ik echt even slikken, ze is al zo groot (maar toch ook nog zo klein). Dat haar spijkerrokje achterstevoren zat vond ik gewoon aandoenlijk!

En met mij gaat het ook goed. Ik ben nu in 2 weken tijd 6,7 kilo afgevallen. Ik kan weer broeken aan die ik niet meer aan kon, ik voel me top. Ik ga zo door en heb mezelf een mooie leren of suede jas voor de winter in het vooruitzicht gesteld als ik dan bijna op gewicht ben.

en of dat het snel gaat Innepin

quote:

Op zaterdag 15 augustus 2009 13:43 schreef innepin het volgende:
Kleurdoos, jeetje wat een extremen, +25 of -15 kilo. Vervelend ook, dan weten ze niet hoe het precies komt en komen ze maar met zo'n advies Kan me voorstellen dat je dat niet klakkeloos opvolgt. Goed dat je naar een diëtiste gaat, ik hoop dat je ermee geholpen kan worden!

Miss sly, jij gaat ook hard dan, al 2 kilo onder je startgewicht

Tessie, omg 2 maanden alweer Zó snel Willow is vandaag één week oud, mijn hemel wat gaat dat snel zeg.

Bedankt voor alle lieve berichtjes wb mijn vader. Ik vond het echt heel moeilijk, maar we hebben het weer overleefd. Het was een rare combinatie van situaties: aan de ene kant is hij iemand met wie ik helemaal niets heb, die ik niet begrijp, die mij niet begrijpt, de man die nog altijd even wereldvreemd is als altijd. En ik heb gelukkig eerlijk kunnen zijn over bepaalde dingen, eerlijk kunnen zeggen dat meer dan oppervlakkig contact er niet inzit voorlopig omdat er mij nog veel te veel dwarszit en diep zit. Aan de andere kant is hij wél nog een beetje mijn vader, duidelijk ontroerd bij het aanschouwen van zijn kleindochter, wat mij dan ook weer ontroerde. Maar het grootste gedeelte was gewoon awkward, een gesprek in de trant van: Goh, hoe lang woon je hier nu al? (Drie jaar!) En wat doe je tegenwoordig, studeer je nog? Dat soort dingen. En dat is op zich heel makkelijk om te doen, gewoon feitjes vertellen.
Maar andere momenten, dat hij zachtjes weltrusten fluistert tegen Willow, en dat ie dan mij een knuffel geeft en zegt dat ie me echt gemist heeft, en weet dat hij heel veel goed te maken heeft... pfooehh zeg... ik heb geen kraamtranen gehad, maar dat bezoekje gooide een boel emoties overhoop.
Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan, of hij inderdaad gaat proberen contact op te nemen, of hij inderdaad alles uit wil en kán praten _{zonder de wereld te verdenken van complottheorieën en dergelijke} , of hij inderdaad een opa wil zijn zoals hij zegt. Ik zal het verder uit dit topic houden, dat hoort hier helemaal niet, maar bedankt voor de steun iig.

In, wat een verhaal zeg! Zo herkenbaar ook 'al'.

Hoewel ik mijn vader af en toe nog wel spreek, kan ik me voorstellen straks net zoveel dubbele emoties te ervaren als jij. Ik weet namelijk zeker dat ie erg ontroerd zal raken door ons ons kleine meisje en dezelfde dingen zal zeggen en beloftes zal doen als jouw vader.

Pas je op dat hij niet teveel overhoop gooit en hij je niet teveel afleidt van het genieten van Willow?

KD, volgens mij heeft Tan op een gegeven moment na Junah of na Jessai ook moeten stoppen omdat haar lichaam toen echt volledig op was. Ik weet geen details meer ofzo, maar mss kan je haar PM-en om te vragen hoe of wat. Mss heeft zij nog tips?

quote:

Op zaterdag 15 augustus 2009 12:40 schreef RockabeIIa het volgende:
en toch voelt de verwondering nog net als toen, toen dat je hem voor het eerst bekeek, rook, hoorde en aanraken kon...

Wat zeg je dat mooi en het is zo waar!

KD was jouw schildklier ook niet op hol? Of herinner ik me dat verkeerd?

Innepin,
KD, lastig dat je zoveel afvalt!
Memmel, wat goed!!
Tessie, ik herken je gevoel! Ik heb met tranen in mijn ogen de kleertjes die Tess niet meer past in een doos gedaan..

4 september heb ik een gesprek bij de spv-er.

quote:

Op zaterdag 15 augustus 2009 20:50 schreef Lois het volgende:

[..]

Wat zeg je dat mooi en het is zo waar!

Dat is met (baby)meisjes vast ook zo

Ik wil wel eens een foto maken van 1 van de eerste dingen die ik aan had. Het is zo'n overslagrompertje en het zit in een heel lief soort van 'schilderijtje' gemaakt door mijn moek. Ze had het bewaard en er wat van gemaakt voor als ik ooit een babytje kreeg en het hangt op B's kamer. Misschien is het wat voor sommigen van jullie?

Oh dat wil ik wel zien ja Rocka

Ik hoop dat ik het niet vergeet Herinner me nu ook dat ik nog een foto voor TF zou maken.

poeh hee vandaag zit ik er echt ff doorheen mijn oma is ws aan de laatste dagen van haar leven begonnen met 85 jaar is de rek er uit, ze slaapt alleen nog maar en is verwarder dan ooit.
Ik ben er verdrietig om maar ooh zo dankbaar dat ze bij ons trouwen, de geboorte van Isa en Ties nog mee heeft kunnen maken en dat ze mijn naam nog wel kende ondanks haar dementie.
Maar morgen ga ik voorzichtig vast afscheid nemen bang dat ik anders de kans niet meer krijg want van de week moet ik weer gaan werken, maar ondanks dat ik dankbaar ben voor al die mooie momenten doet me toch enorm veel verdriet, ik keek zo tegen haar op ... heb al mijn creativiteit aan haar te danken en ze was gewoon echt een oma zoals ze moeten zijn.

Natuurlijk heb je daar verdriet van Marlieske, dat is toch logisch! Je gaat iemand moeten missen waarmee je veel mooie dingen hebt meegemaakt, dat kan je niet verstandelijk wegredeneren!
Veel sterkte met de situatie.

@Kleurdoos: Ik heb in mijn twenties (:-)) een hele poos Fantomalt door al mijn melddrankjes/vlavarianten/etc geroerd, op advies van een diëtiste. Heb mijn hele leven al ondergewicht, dit was een poging om het te doorbreken. Hielp geen zier, maar bij jou misschien wel, je weet het niet. Nutridrink en Fortimel(?) boden wel soelaas. Je kunt die pakjes bij de apotheek kopen. Wel ijskoud drinken, het is niet te naggelen anders.

quote:

Op zondag 16 augustus 2009 09:07 schreef bodpa09 het volgende:
@Kleurdoos: Ik heb in mijn twenties (:-)) een hele poos Fantomalt door al mijn melddrankjes/vlavarianten/etc geroerd, op advies van een diëtiste. Heb mijn hele leven al ondergewicht, dit was een poging om het te doorbreken. Hielp geen zier, maar bij jou misschien wel, je weet het niet. Nutridrink en Fortimel(?) boden wel soelaas. Je kunt die pakjes bij de apotheek kopen. Wel ijskoud drinken, het is niet te naggelen anders.

Hier hebben we tegen ondergewicht van manlief ook Nutridrink, Fortimel en zelfs slimfast als drinken bij zijn ontbijt geprobeerd. Het nadeel was dat hij dan meteen helemaal vol zat en daardoor minder ging eten
Hielp ook niet dus. Nog steeds een BMI van onder de 15...

Oei, das best laag ja. Ik heb het niet lager dan 17 geschopt. Overgewicht is niet fijn, maar ondergewicht ook niet. Nu weeg ik 66 bij 1.80, een gezond gewicht geloof ik.

Mijn schoonmoeder kwam ook nooit aan, zelfs niet met die pakjes. Op een gegeven moment werd ze opgenomen in het ziekenhuis en mocht ze er pas uit als ze 40 kilo zou wegen. Ze kreeg toen ook sondevoeding. Na 5 weken ziekenhuis woog ze nog steeds geen 40 kilo en werd ze toch maar ontslagen
Soms is het gewoon heel moeilijk om mensen aan te laten komen. Nu is ze aan het dementeren en woont ze in een verpleegtehuis en sindsdien komt ze wel aan. Waar het nou allemaal aan ligt

quote:

Op zaterdag 15 augustus 2009 20:50 schreef Lois het volgende:

[..]

Wat zeg je dat mooi en het is zo waar!

KD was jouw schildklier ook niet op hol? Of herinner ik me dat verkeerd?

Dat meen ik mij ook te herinneren idd!

En ik vind de afkorting KD verwarrend, dan moet ik steeds denken aan KD-fotografie
Maar die post inmiddels onder een andere naam, dus we komen er wel

Kleurdoos, wat vervelend dat je blijft afvallen!
Ik ben geen arts hè, maar voor zo ver ik weet is het geven van BV an sich eigenlijk bijna nooit de hoofdreden van veel afvallen of slap voelen enzo. Zo héél vreselijk veel energie vergt het produceren van moedermelk namelijk niet en met de manier waarop de meeste westerse mensen eten heb je die calorieën (en nog wel meer ook, vaak) zo weer bij gegeten.

Dat neemt niet weg dat het natuurlijk wel calorieën kost dus áls er iets mis is met je stofwisseling dan komt de BV er wel bovenop.

Maar ook als je dus stopt met de BV dan is het misschien raadzaam om te proberen te achterhalen of er niet toch iets anders speelt qua stofwisseling want het wegnemen van de BV-energievraag neemt niet per definitie de hoofdreden van het afvallen weg.

Overigens is het dus niet mijn bedoeling om te zeggen dat mensen niet moeten stoppen met BV hè, daar heb ik niets mee te maken. En er zullen ook vast echt wel vrouwen zijn die puur door het geven van BV veel af vallen. Of dat er echter zo veel zijn als sommige huisartsen voor het gemak maar aannemen is een tweede en als je dus graag door wilt voeden dan kan het de moeite lonen om eerst nog wat dingen uit te laten zoeken voor je iets doet wat je eigenlijk niet wil en wat eigenlijk niet nodig is

Vandaag is Senna 4 weken
Ongelofelijk dat ik 4 weken geleden nu naar het ziekenhuis ging, nog een beetje met de angst dat het vals alarm was. En nu ligt ze hier naast me, ons meisje

Vandaag is de eerste dag dat schaap werken is en ik alleen ben met Senna. Ik weet dat het sowieso al luxe is dat het met 4 weken pas voor het eerst zover is, maar het blijft toch een mijlpaal en een beetje eng. Ik weet natuurlijk best hoe ik voor Senna moet zorgen en kan dat ook best, maar de wetenschap dat ik dit nu de hele dag alleen moet doen en haar niet even aan schaap kan overlaten, is toch een beetje eng. Maar het komt vast goed, hoor