Ik vind het maar raar Books, klagen over zoiets natuurlijks als het omgaan met de dood... Het hoort er nou eenmaal bij, hoe vreselijk ook. Mensen en dieren die je vaak ziet en waar je van houdt blijven niet voor altijd leven helaas. Als je er zo´n taboe van maakt, dingen in feite doodzwijgt... Lijkt me ook niet een gezonde manier om ermee om te gaan.
Ah, nog meer kindjes die moeite hebben met het afscheid (en autoriteit

). Is vaak toch sneuer voor de ouder dan voor het kind, Devin was 2 minuten nadat we weg waren weer vrolijk aan het rondrennen gelukkig.
En hij heeft een favoriet speelkameraadje: de grote witte knuffelbeer. Toen ze cracker gingen eten had hij hem naast zich neergezet op het bankje en voerde hij hem hapjes
Karin, Meike leert het heus wel om voor zichzelf op te komen en (figuurlijk) van zich af te bijten. Zodra ze d'r plekje heeft gevonden in de groep komt het vast wel goed hoor
.... met gevoel voor drama....