Wanneer kindermishandeling melden?

Nou dat klinkt voor mij een stuk redelijker RedBitch. Ik realiseer me nu ook dat ik spreek vanuit een positie van niet-ouder (ik heb geen kinderen) en dat ik daarom geneigd ben om veel harder te reageren. Misschien als ik kinderen had, dat ik er minder heftig tegenaan zou kijken omdat je dan misschien pas tegenkomt dat er echt wel eens harde woorden vallen.

In ieder geval bedankt dat je een toelichting hebt gegeven.

Ik ben nogal geëmotioneerd, door mijn eigen verleden raakt de vraag van TS en de reacties daarop, mij nogal.

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 22:42 schreef Boca_Raton het volgende:
Nou dat klinkt voor mij een stuk redelijker RedBitch. Ik realiseer me nu ook dat ik spreek vanuit een positie van niet-ouder (ik heb geen kinderen) en dat ik daarom geneigd ben om veel harder te reageren. Misschien als ik kinderen had, dat ik er minder heftig tegenaan zou kijken omdat je dan misschien pas tegenkomt dat er echt wel eens harde woorden vallen.

In ieder geval bedankt dat je een toelichting hebt gegeven.

Ik ben nogal geëmotioneerd, door mijn eigen verleden raakt de vraag van TS en de reacties daarop, mij nogal.

Ieder voedt zijn kind op zoals hij of zij denkt dat het hoort en vaak is niet iedereen eromheen daar mee eens, maar ik vind dat je mensen altijd in hun waarde moet laten, iedereen maakt tenslotte fouten en als het ECHT uit de hand loopt moet je gewoon ingrijpen, maar wel realistisch bekijken of iets daadwerkelijk de grens overschrijdt.
Een persoonlijke grens is vaak gauw overschreden, maar wil niet zeggen dat de kinderen in kwestie daar doodongelukkig mee zijn.

gewoon even bellen, dan heb je dat gedaan en voel je je achteraf niet schuldig dat je niet eerder aan de bel hebt getrokken.

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 22:42 schreef Boca_Raton het volgende:
Nou dat klinkt voor mij een stuk redelijker RedBitch. Ik realiseer me nu ook dat ik spreek vanuit een positie van niet-ouder (ik heb geen kinderen) en dat ik daarom geneigd ben om veel harder te reageren. Misschien als ik kinderen had, dat ik er minder heftig tegenaan zou kijken omdat je dan misschien pas tegenkomt dat er echt wel eens harde woorden vallen.

In ieder geval bedankt dat je een toelichting hebt gegeven.

Ik ben nogal geëmotioneerd, door mijn eigen verleden raakt de vraag van TS en de reacties daarop, mij nogal.

Misschien moet je jezelf dan wat beter in de hand gaan houden.
Je verleden als excuus blijven gebruiken wordt steeds zwakker namelijk.

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 22:04 schreef Ditje het volgende:

[..]

Het wordt je hier lastig gemaakt. De enige die je kunt bellen is het AMK. Die is er voor advies en meldingen. Zij kunnen wederom melden bij de raad van de kinderbescherming. Bemoeizorg is er voor zorgmijdende mensen. Die worden dus weer ingeschakeld door andere hulpverleningsinstanties die geen voet binnen de deur krijgen. Eigenlijk is het helemaal niet zo ingewikkeld

Dat dus. Je KUNT de kinderbescherming niet eens inschakelen, dat kan alleen het AMK. Er is maar één instantie als je je zorgen maakt over de kindjes van de buren en dat is het AMK. En bel je de politie, dan verwijhzen ze dus door naar het AMK of bellen die zelf als ze hebben geconstateerd dat het niet OK is.

en gewoon de politie bellen voor geluidsoverlast?

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 22:37 schreef RedBitch het volgende:

[..]

Omwille van een dagelijkse scheldpartij een instantie opbellen dat ouders slecht voor hun kinderen zouden zorgen vind ik zielig, want het kind komt verder niks tekort, is zelfs enigzins strontverwend en vaak wordt er zelfs teveel van hem getolereerd.
Ieder voedt zijn kind op zijn/haar manier op, ik zal heus ook wel fouten maken en dingen doen die voor een ander niet door de beugel kunnen, maar wij doen het zoals wij denken dat het het beste is en zo denk ik ook over mijn buren.
Mocht het echt uit de hand lopen en dat manneke hele dagen lens geslagen worden is het een ander verhaal, maar in een dagelijkse scheldpartij zie ik nog geen reden om gelijk de kinderbescherming en heel de rotzooi er rond te bellen.

Een scheldpartij die alleen tussen de ouders is vind ik geen reden om de kinderbescherming te bellen, een dagelijkse scheldpartij tegen het kind zelf overigens wel. Je mag zeggen wat je wil, maar als je als kind elke dag uitgescholden en beledigt word, door de mensen die je zouden moeten beschermen en liefhebben. Blijft er gewoon niets meer van je zelfbeeld over. Wat hoogstwaarschijnlijk later (meestal rond de puberteit) wel problemen zal opleveren. Dat vind ik dus wel mishandeling en daar zou eens eerder bij moeten worden ingegrepen.

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 07:45 schreef Netsplitter het volgende:

[..]
Je verleden als excuus blijven gebruiken wordt steeds zwakker namelijk.

Ik ben een méns Netsplitter. Het zou je sieren wat meer respect te hebben voor mijn emoties.

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 08:19 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Ik ben een méns Netsplitter. Het zou je sieren wat meer respect te hebben voor mijn emoties.

Ja en?
Alsof er hier niet meer mensen rond lopen met een verleden.....
Hoor je die dat steeds als excuus gebruiken dat ze heftig reageren?
Je bent niet de enige met een geschiedenis.

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 08:21 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Ja en?
Alsof er hier niet meer mensen rond lopen met een verleden.....
Hoor je die dat steeds als excuus gebruiken dat ze heftig reageren?
Je bent niet de enige met een geschiedenis.

Helemaal waar.

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 22:37 schreef RedBitch het volgende:

[..]

Omwille van een dagelijkse scheldpartij een instantie opbellen dat ouders slecht voor hun kinderen zouden zorgen vind ik zielig, want het kind komt verder niks tekort, is zelfs enigzins strontverwend en vaak wordt er zelfs teveel van hem getolereerd.
Ieder voedt zijn kind op zijn/haar manier op, ik zal heus ook wel fouten maken en dingen doen die voor een ander niet door de beugel kunnen, maar wij doen het zoals wij denken dat het het beste is en zo denk ik ook over mijn buren.
Mocht het echt uit de hand lopen en dat manneke hele dagen lens geslagen worden is het een ander verhaal, maar in een dagelijkse scheldpartij zie ik nog geen reden om gelijk de kinderbescherming en heel de rotzooi er rond te bellen.

Is jouw mening. Je kent de situatie aldaar niet, en ik vind het daarom ook te ver gaan om het te hebben over verwende kinderen en kinderen die niks te kort komen. Die inschatting kun jij niet maken, en om op die inschatting een conclusie te trekken dat er niet gebeld hoeft te worden vind ik te ver gaan.

Waarom je dan opeens zegt dat bij fysieke mishandeling wel gebeld mag worden, vind ik dan ook weer raar, maar dat bevestigd dan meteen eigenlijk ook wel weer dat je inschatting van deze situatie niet correct is.

Ik zou gewoon even AMK bellen. Als er niks aan de hand is heb je in ieder geval je best gedaan. Als er wel wat aan de hand is heb je die kinderen enorm geholpen.

Kijk, ik heb ook geen idee hoe de situatie is, ik kan het niet beoordelen van achter een PC. Maar je spreekt niet meer over een ruzietje als TS en haar vrouw twee huizen verderop het geschreeuw en gehuil kunnen verstaan.

Ik heb het idee dat een aantal mensen geen idee heeft wat er met een kind gebeurt als het dagelijks in zo'n situatie zit. Je hoeft echt niet tégen het kind te schreeuwen om het pijn te doen hoor. De ontwikkeling van zo'n kind gaat scheef lopen. Dat kind gaat aannemen dat als mensen van elkaar houden, ze elkaar pijn horen te doen. Er ontstaat een situatie dat het kind zich geen houding meer weet aan te meten als het geconfronteerd wordt met liefde en warmte. Kan zich niet meer hechten aan mensen, want juist die mensen gaan jou pijn doen. Gaat denken dat verbaal geweld een normale manier van met elkaar omgaan is. En maakt op latere leeftijd vaker wel dan niet de overstap naar fysiek geweld.

Misschien dramatiseer ik het nu, maar ik heb familie die met dit soort kinderen werkt. En die verhalen die je soms hoorde waren te triest voor woorden. Zij werkt met met pubers, en die zijn op die leeftijd na jaren in die situatie geleefd te hebben eigenlijk bijna niet meer te helpen.

Goede post!

_{Het topic loopt hier iig niet over van de ontwikkelingspsychologen, zeg maar}

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 09:54 schreef Vivi het volgende:
Goede post!

_{Het topic loopt hier iig niet over van de ontwikkelingspsychologen, zeg maar}

Bedoel je nou die van mij?
Het gaat vaak echt zoals ik hierboven gepost heb. En de ouders snappen dan vaak ook niet wat er mis is. "Maar wij hebben hem toch altijd goed verzorgd? Waarom heeft hij dan zoveel problemen met mensen en komt hij dagelijks in aanraking met de politie en kan hij geen vrienden maken en mislukt hij op iedere school waar we hem naartoe sturen? Hoe kan het nou dat hij zo onhandelbaar is?" Ze willen hun kinderen niet mishandelen, maar onbewust beschadigen papa en mama de kinderen voor het leven.

_{En nee, ik ben inderdaad geen ontwikkelingspsycholoog, maar ik wou gewoon even mijn visie op het probleem schetsen.}

Ja, ik bedoelde jouw post, eerder in deze topic gaf ik iets dergelijks ook al aan.

_{En met die opmerking over "ontwikkelingspsychologen" probeerde ik aan te geven dat er hier een aantal personen posten die niet geheel doorhebben in welke mate zoiets door kan werken in zo'n klein breintje maar ipv daarvan op een stupide manier aan het blaten zijn dat kinderen daar hard van worden etc.}

Ik zit een beetje met eenzelfde vraag. 8 maanden geleden is hier aan de overkant een meisje geboren. De laatste maanden viel mij al op dat ik dat kind nogal vaak en langdurig hoorde huilen. Heb dat al een paar keer uitgesproken tegen mijn vriendin, maar die zei dat het misschien een huilbaby is.

Maar gisteren paste mijn vriendin op het kindje van haar broer en toen kwam ze de vader van dat kindje tegen. Die man, Duitser, begon in het Duits te vragen of haar nichtje al praatte. Dus zij vertelt dat het nichtje, dat dik tien maanden is, wel al dingen als papa en mama zegt, en bal en dat het nieuwst project het woord lamp is.

Wijst hij op zijn eigen kind met de mededeling dat zijn dochter 8 maanden is en helemaal niets zegt. Maar, zo voegt hij eraan toe: 'ik zeg ook de hele dag niks tegen haar, want ze praat toch niet'.

Dus mijn vriendin zo van 'sorry?, je MOET tegen je kindje praten'.

Zag hij het nut niet van in; ze zegt niks terug, snapt toch niets van wat hij zegt, waar moet hij het over hebben met een kind van 8 maanden.

Nou legt mijn vriendin uit: zo LEREN ze praten. Zij wijst dingen aan, zegt wat het is, babbelt over dat ze een flesje gaat maken, lig je lekker, ben je lekker aan het spelen, gaan we zo je luier verschonen. Ook wel momenten dat ze even niet praat, natuurlijk, maar in principe moet je wel doorlopend communiceren.

Ja, maar wat is het nut? Ze praat toch niet terug.

En deze lul is dus fulltime thuis met dat kind, omdat zijn vriendin de hele week werkt. Ook al zo'n liefhebbend kreng, dat de hele zwangerschap op het balkon heeft staan paffen, en nu ook als ze het kind in een draagzak voor zich heeft de ene na de andere opsteekt. En ook niet wordt gezien terwijl ze leuk met dat kind communiceert.

Maar het allerleukste komt nog: die gozer wijst op dat dochterje van hem en zegt dat ze al wel kan kruipen.... Maar dat ze wel een beetje lui is. Want als hij haar flesje maakt en zegt dat ze maar naar hem toe moet komen, gaat ze zitten huilen. 'Nou, dan heeft ze geen honger, want anders zou ze wel naar me toe komen'. Nou, dan laat ik haar huilen, net zo lang tot ze naar mij toe komt.

Nu wil ik zo'n gast op zijn bek slaan, maar dat leidt nergens toe en nu zit ik ook met het dilemma: kinderbescherming bellen? Mijn vriendin wil dat niet omdat dan duidelijk is dat het bij ons vandaan komt (alle info is gisteren in het gesprek met haar naar voren gekomen), maar dit lijkt mij verre van okee...

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 21:04 schreef vosss het volgende:

[..]

Hierom:
[..]

ik denk dat puur ruzie misschien ook niet eens zo schadelijk is, het probleem is echter dat het enige wat je merkt de ruzie is.
Dat duidt erop dat er iets mis is met die lui, en dat kan zich op allerlei manieren uitten. Geven ze het kind eten als ze ruzie hebben? Loopt de moeder na de zoveelste ruzie een week lang weg, en laat harteloze papa (of omgekeerd) met fulltime baan met de kinderen achter.

het duidt op problematiek, en als je dat meld is het in elk geval bekend. Als er dan meerdere meldingen of signalen binnen komen is het duidelijk dat er echt een probleem is.

De bedoeling van melden is niet dat je het werk van proffesioneels overneemt, die beoordeling of het echt mishandeling is heof je niet te maken! daarom bel je ze juist....

Overigens vind ik wel dat je recht hebt op je eigen al dan niet kortzichtige mening en die ook mag posten

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 09:18 schreef Barbusse het volgende:
Ik zou gewoon even AMK bellen. Als er niks aan de hand is heb je in ieder geval je best gedaan. Als er wel wat aan de hand is heb je die kinderen enorm geholpen.

Kijk, ik heb ook geen idee hoe de situatie is, ik kan het niet beoordelen van achter een PC. Maar je spreekt niet meer over een ruzietje als TS en haar vrouw twee huizen verderop het geschreeuw en gehuil kunnen verstaan.

Ik heb het idee dat een aantal mensen geen idee heeft wat er met een kind gebeurt als het dagelijks in zo'n situatie zit. Je hoeft echt niet tégen het kind te schreeuwen om het pijn te doen hoor. De ontwikkeling van zo'n kind gaat scheef lopen. Dat kind gaat aannemen dat als mensen van elkaar houden, ze elkaar pijn horen te doen. Er ontstaat een situatie dat het kind zich geen houding meer weet aan te meten als het geconfronteerd wordt met liefde en warmte. Kan zich niet meer hechten aan mensen, want juist die mensen gaan jou pijn doen. Gaat denken dat verbaal geweld een normale manier van met elkaar omgaan is. En maakt op latere leeftijd vaker wel dan niet de overstap naar fysiek geweld.

Misschien dramatiseer ik het nu, maar ik heb familie die met dit soort kinderen werkt. En die verhalen die je soms hoorde waren te triest voor woorden. Zij werkt met met pubers, en die zijn op die leeftijd na jaren in die situatie geleefd te hebben eigenlijk bijna niet meer te helpen.

En dit is nou de enige echte juiste reactie!

Bel ze gewoon, leg het uit (gewoon anoniem) en vraag hun advies, vinden ze het belangrijk genoeg om er iets mee te doen, kun je over gaan tot echte melding.

Er lopen hier inderdaad heel veel mensen rond die geen flauw benul hebben van hoe de ontwikkeling van een mens/kind werkt. Erg om te merken dat sommige ook daadwerkelijk kinderen hebben.

Iedereen moet zijn of haar kinderen opvoeden zoals hij/zij denkt dat het ok is, maar er zijn wel een aantal basis-dingen. Een stabiele omgeving is bijvoorbeeld van groot belang. Bij een stabiele omgeving hoort geen dagelijkse ruzie, geen dagelijks geschreeuw, geen dagelijks slaan met de deuren, etc etc. Ookal is het niet tegen het kind gericht! Het werkt 100% door in het ontwikkelende brein van het kind. In de jonge jaren, maakt het brein van mensen allerlei, zeg programma's aan, beinvloed door de omgeving. In het latere leven wordt teruggegrepen op die eerder gevormde programma's. Het is niet moeilijk voor te stellen dat ruzie en geschreeuw en het dus omgaan met elkaar, niet echt positief zal doorwerken in het latere leven.

Dat heeft niks te maken met of ze er "hard" van worden

Zoals een paar posts hierboven: die vader snapt het niet helemaal, je kindje gaat pas praten, als het voorgedaan wordt! Je hoeft niet 24 uur per dag de oren van de kop van je baby te lullen, maar in interactie moet je natuurlijk wel gewoon praten (niet op kinderlijke, babytoon, dat hekpt niks!), zo leert je kindje dingen herkennen en begrijpen (natuurlijk niet na 1 week..)

Goed zo.

Succes!!

Herkenbaar, helaas speelt er in mijn omgeving iets soortgelijks.
Nadat er een aantal meldingen zijn binnengekomen bij het AMK van buurtbewoners, werd zij voor de keuze gesteld weg te gaan met haar kinderen bij haar man, of bij haar man blijven en de kinderen zouden uit huis worden geplaatst.

In eerste instantie schrik je als je dit hoort en wil je dit 'niet op je geweten hebben' als beller, maar zij was juist opgelucht, dat de keuze nu opgedrongen werd. Een kans om te vluchten van die tiran van een vent. Rust, voor de kinderen en voor haar. Ze was dankbaar, voor de telefoontjes!

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 20:08 schreef Nirak het volgende:

Ik laat jullie dus nog weten hoe het afloopt

Goed zo meid! Ik weet dat je er over aan het twijfelen bent, maar je neemt een goede beslissing. Eerlijk gezegd ben ik erg benieuwd naar de afloop, maar zolang je doet wat goed is doe je wat goed is!

_{het gaat toch nog steeds om de kinderen toch? Wie wil dat zij in de shit eindigen?}

Moeilijke situatie! Moeilijk om te oordelen over anderen. Alle ouders hebben wel eens ruzie, als kinderen huilen is het wel moeilijk om je dan rustig te houden als buitenstaander.
Wat ik zou doen?
Ik denk dat ik een website zou zoeken waar men folders verstuurd naar adressen, over hulp bij problemen bij relaties whatever dat soort zaken en dit naar hun adres sturen!
Toch?
AMK is niet een simpele instelling waar niet veel mensen graag mee te maken krijgen lijkt me.
Heeft veel impact als de kinderen er goed bijlopen, geen blauwe plekken vertonen etc, tjah dan is een stap naar melding idem moeilijk hoor.
Denk dat je niet weet wat je aanricht.
Heb laatst ook iets gezien waarvan ik dacht woei, wat is daar loos, ik let er nu wel op als ik weer wat merk maar misschien was het eenmalig dat hoop ik dan maar.
Kind in verwendheidperiode, lastig is etc....en ouders zat van dus hou je bek kutkind schreeuw ok..
kan gebeuren een keer...maar niet te vaak want dan meld ik het wel.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2009 01:51 schreef zhe-devilll het volgende:
Moeilijke situatie! Moeilijk om te oordelen over anderen. Alle ouders hebben wel eens ruzie, als kinderen huilen is het wel moeilijk om je dan rustig te houden als buitenstaander.
Wat ik zou doen?
Ik denk dat ik een website zou zoeken waar men folders verstuurd naar adressen, over hulp bij problemen bij relaties whatever dat soort zaken en dit naar hun adres sturen!
Toch?
AMK is niet een simpele instelling waar niet veel mensen graag mee te maken krijgen lijkt me.
Heeft veel impact als de kinderen er goed bijlopen, geen blauwe plekken vertonen etc, tjah dan is een stap naar melding idem moeilijk hoor.
Denk dat je niet weet wat je aanricht.
Heb laatst ook iets gezien waarvan ik dacht woei, wat is daar loos, ik let er nu wel op als ik weer wat merk maar misschien was het eenmalig dat hoop ik dan maar.
Kind in verwendheidperiode, lastig is etc....en ouders zat van dus hou je bek kutkind schreeuw ok..
kan gebeuren een keer...maar niet te vaak want dan meld ik het wel.

Met alle respect, maar je kunt "voelen" wanneer er sprake is van meer dan slechts een echtelijke ruzie.. Gezien de posts van TS denk ik dat daar ook sprake van is. En als je weet hoe het zó makkelijk in de fout kan gaan met kinderen denk ik "better safe then sorry."