(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 13

Nee, want dat is vanzelfsprekend en de hond is bijzonder en speciaal.... logisch toch?

quote:

Op zaterdag 19 september 2009 11:54 schreef Oxymoron het volgende:
Over dieren: ik heb er juist heel veel mee. Van jongs af aan was ik al bij de dierentuinen en kinderboerderijen, moeilijk weg te krijgen. Mijn eerste woord was ''kat''!
Vooral met paarden heb ik veel ''gevoel''. Toen ik 13 was ging ik op paardrijden. Nu alweer jaren bij een manege voor gehandicapten, en ik heb het erg naar mijn zin. Angsten overwonnen en geen ''rare buien'' meer. Dat boek De Paardenjongen heeft mij, echt doen beseffen dat ik dat óók heb: meer gevoel voor dieren, dan voor mensen.
Dieren vind ik ook veel duidelijker communiceren. Eenduidig, primair en altijd om je te helpen.

Ik heb eens gelezen dat kinderen die dieren pijn doen, een grotere kans hebben op de Conduct Disorder (gedragsstoornis). Of om later andere grenzen te overschrijden (negatief, en ik bedoel niet per auto/vliegtuig/boot).

Ken je Dr. Temple Grandin, Oxy? Zij heeft dat ook wat jij beschrijft, meer voeling met dieren dan met mensen. Op youtube staan allerlei filmpjes, ze is redelijk beroemd.

quote:

Op zaterdag 19 september 2009 15:04 schreef bodpa09 het volgende:
Ken je Dr. Temple Grandin, Oxy? Zij heeft dat ook wat jij beschrijft, meer voeling met dieren dan met mensen. Op youtube staan allerlei filmpjes, ze is redelijk beroemd.

Ja, ken ik . Ik heb het boek Denken als de dieren. Echt goed!

Loïs, moesten jullie van de week niet naar de kinderarts ? Of zit ik nu verkeerd ?

Komende vrijdag Stout

@Oxy: Ah goed! Herkende je er iets in?

Dag Lois

En dag allemaal Ik werd door Lois op dit topic gewezen en ik kom jullie vergezellen als dat mag. Ik ben 26 en ik heb 3 zoontjes: de oudste is bijna 5 (nog 2 weekjes), de middelste is 3 en de jongste is 13,5 maand.
Mijn oudste zoontje zit op ZML onderwijs omdat hij een geschat iq heeft van 55-60 en omdat hij en autistosche stoornis heeft. Omdat ze nog twijfelen tussen klassiek autisme en pdd-nos, is er nog geen definitieve diagnose, die wordt wss zo rond de 7 jaar normaalgesproken gesteld is mij verteld.
Het is een lief joch, die vroeger echt verschrikkelijk was. Aanvallen, mensen fysiek tot bloedens verwonden, en dat dan echt soms wel 15 keer per dag Ik werd er niet goed van!
Maar nu hij sinds zn 3e naar een kinderdagcentrum ging, is hij 180 graden bijgedraaid en is t een heerlijk joch. Zolang het niet te druk is

Hoi Wazeggie,

Als jij zegt dat je oudste vroeger zo verschrikkelijk was, welke leeftijd spreek je dan?

Hm ik denk dat t echt erg werd met zo`n 20-24 maanden? Maar ik kreeg mn middelste zoon toen de oudste 19 maanden was, dus ik weet het eerst daaraan. Daarvoor waren er ook wel dingetjes (zoals zn vader bijten als die uit werk kwam) maar nooit écht dat ik dacht: alarm.
Na zn 2e werd hij echt een draak, als hij opstond was ik de uren aan het tellen tot hij weer zou slapen Was echt geen land mee te bezeilen, en toen hij naar psz ging werd het nog erger en toen, icm het feit dat hij nog steeds niet verder kwam dan 'mama, dada, ja, nee, die' (met 2,5) stond ik erop dat hij werd getest

Ik kom eens een kijkje nemen hier n.a.v het topic van Wazeggie

Twee vliegen in een klap, Lois

Succes bij de kinderarts Loïs !!

welkom wazeggie....

lois.... succes! hopelijk dringt tot iemand door hoe moeilijk het voor jullie is....

Lief zijn jullie! Ik reageer later uitgebreider op de nieuwe mensen (welkom! Leuk!) maar even snel:
ivm de begrafenis van Belana's schoonvader hebben we de afspraak met de kinderarts verzet naar 13 oktober.

Nou dat is logisch lijkt me, 13-10 ga ik wel onthouden

Dan gaan we duimen dat ze 13 oktober oplossingen gaan aandragen.
En voor de nieuwelingen. Welkom en hopelijk vinden jullie hier steun en kunnen jullie leuke in minder leuke ervaringen uitwisselen.

Wazeggie jij hebt ook al het nodige meegemaakt, mensen verwonden en je stelt het heel nuchter
Hoe is dat om de (tijdelijke) diagnose te horen en te weten dat je nog 2 kleintjes hebt? Ben je dan extra alert op hun gedrag?

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 21:40 schreef Lois het volgende:
Wazeggie jij hebt ook al het nodige meegemaakt, mensen verwonden en je stelt het heel nuchter
Hoe is dat om de (tijdelijke) diagnose te horen en te weten dat je nog 2 kleintjes hebt? Ben je dan extra alert op hun gedrag?

Nee helemaal niet eigenlijk. Toen ik mn 2e zoon kreeg, wist ik meteen dat hij heel anders was. Hij is nu 3 dus, zindelijk (mn oudste niet) en een echte jongen van 3 die alles wil weten ('waarom heb jij borstels mama? Zit daar melk in voor papa? ) Ik heb me daar, vreemd genoeg nooit zorgen om gemaakt. Bij mn jongste ook niet eerlijk gezegd, maar die heeft ook wel een andere vader.
Het is wél een reden dat ik er sowieso geen kind meer bij zou willen want ik ben gek op mn oudste, maar 2 van die exemplaren poeh haha.

Het was ook heel zwaar hoor, toen, en nu nog wel. Alleen gaat het nu meestal goed, en daardoor kan ik die slechte dagen dan ook beter hebben. Maar goed, als ik weer eens `s morgens om 7.15 met een emmer sop de boel sta te schrobben omdat hij zn poep in t rond heeft gesmeerd, ben ik ook niet de ideale geduldige moeder hoor. En op vakantie zijn we al jaren niet geweest omdat ik bang ben dat het niet gaat.

Het moeilijkst van al vind ik denk ik een balans vinden tussen mn oudste en de andere twee kinderen. Mijn oudste blijft het liefst altijd thuis, de middelste is het liefst altijd op stap, ik kan ze niet beiden altijd tegemoetkomen. Herkennen jullie dat?

quote:

Op zaterdag 26 september 2009 15:15 schreef Wazeggie het volgende:

[..]

Nee helemaal niet eigenlijk. Toen ik mn 2e zoon kreeg, wist ik meteen dat hij heel anders was. Hij is nu 3 dus, zindelijk (mn oudste niet) en een echte jongen van 3 die alles wil weten ('waarom heb jij borstels mama? Zit daar melk in voor papa? ) Ik heb me daar, vreemd genoeg nooit zorgen om gemaakt. Bij mn jongste ook niet eerlijk gezegd, maar die heeft ook wel een andere vader.
Het is wél een reden dat ik er sowieso geen kind meer bij zou willen want ik ben gek op mn oudste, maar 2 van die exemplaren poeh haha.

Het was ook heel zwaar hoor, toen, en nu nog wel. Alleen gaat het nu meestal goed, en daardoor kan ik die slechte dagen dan ook beter hebben. Maar goed, als ik weer eens `s morgens om 7.15 met een emmer sop de boel sta te schrobben omdat hij zn poep in t rond heeft gesmeerd, ben ik ook niet de ideale geduldige moeder hoor. En op vakantie zijn we al jaren niet geweest omdat ik bang ben dat het niet gaat.

Het moeilijkst van al vind ik denk ik een balans vinden tussen mn oudste en de andere twee kinderen. Mijn oudste blijft het liefst altijd thuis, de middelste is het liefst altijd op stap, ik kan ze niet beiden altijd tegemoetkomen. Herkennen jullie dat?

Ja, ik herken dat wel. Bij ons is het niet zo extreem, zijn het meer periodes/buien dat hun belangen erg botsen. Ik probeer het voor mijn gevoel goed te doen en het hen duidelijk te maken dat ik ook maar één mens ben. Die van mij kunnen dat meestal redelijk aan. Natuurlijk minder goed als ik net voor het belang van de ander kies

quote:

Op zaterdag 26 september 2009 15:15 schreef Wazeggie het volgende:
Het moeilijkst van al vind ik denk ik een balans vinden tussen mn oudste en de andere twee kinderen. Mijn oudste blijft het liefst altijd thuis, de middelste is het liefst altijd op stap, ik kan ze niet beiden altijd tegemoetkomen. Herkennen jullie dat?

Daarom ben ik ook zo vaak bij mijn opa en oma, nu om mijn ouders te ''ontlasten'' (ook al woon ik al 7 jaar niet meer thuis) en, vroeger om mijn jongere broer wat ''ademruimte'' te geven. Mijn broer is heel anders dan ik, maar nu hij volwassen is, is hij liever en begripvoller.
En ik naar hem, want hij heeft ook een heel ander leven dan ik, en hoewel ik me er niks bij voor kan stellen (vrienden, uitgaan, een eigen bedrijf) hebben we altijd wel, gespreksstof.

Ik hoop dat je met hulp van anderen; familieleden bijv. een soort ''netwerk'', kunt maken voor al je kinderen.
Speciale aandacht van een oom of tante kan ook positief werken.
En uitleggen: wat is autisme, wat is een handicap, alle mensen zijn anders, etc. Brusjesclub, wellicht?

Brusjesclub heb ik al weleens naar gekeken maar veel dingen zijn voor kinderen vanaf een jaar of 6, daar zijn mijn kinderen nog te jong voor. En hoezeer ze overdag ook botsen (thuisblijven van de een vs lieft op de Dam kamperen van de ander), ze willen dus niet zonder elkaar ergens logeren
Nu lossen we het meestal op door te spiltsen: mn partner blijft dan vaak met de oudste en de jongste thuis en ik ga weg met de middelste (of soms met de middelste en de jongste, afhankelijk van wat we doen). Maar het is dan wel jammer dat je dus nog maar heel weinig echt doet als gezin op die manier

Wij hebben morgen weer een gesprek met school , vorige week ook al naar aanleiding van een heftige uitbarsting van mijn jongste. Ik ben eigenlijk bang dat ze misschien gaan zeggen dat ze hem niet meer kunnen of willen handhaven op school.

Het is heel herkenbaar Wazeggie, hoewel ik moet zeggen dat we heel veel vooruitgang zien bij Eva mbt ergens heen gaan. Tuurlijk, sommige dingen kunnen nooit (bioscoop, veel herrie,veel drukte) maar andere dingen gaan ineens wonderlijk goed. Toch doen wij ook heel veel opgesplitst om de jongste ook tegemoet te komen.

Livelink.... pfff wat moeilijk... Kun je nog wel slapen vannacht?

Ja, het is ook maar een gevoel. Ik kan me gewoon niet bedenken waarom we anders weer moeten komen. Sinds vorige week is er niks veranderd. Er is inmiddels afgelopen week een psycholoog bij ons geweest om hem thuis te observeren en die psycholoog gaat donderdag op school observeren. Volgende week maandag hebben we een gesprek met die psycholoog naar aanleiding van die observaties, dus morgen valt er eigenlijk niks te vertellen. En dat is de reden waarom ik me zorgen maak. Maar ja, we wachten het maar gewoon af.

quote:

Op zondag 27 september 2009 21:12 schreef livelink het volgende:
Wij hebben morgen weer een gesprek met school , vorige week ook al naar aanleiding van een heftige uitbarsting van mijn jongste. Ik ben eigenlijk bang dat ze misschien gaan zeggen dat ze hem niet meer kunnen of willen handhaven op school.

Oh heftig zeg Zit hij op regulier onderwijs nu?