Vandaag eens even drie seizoengidsen gekocht. Kijk en vergelijk.
Als eerste traditioneel de Seizoengids van VI, die elk jaar dikker lijkt te worden. Nieuw sinds een paar jaar zijn de statistieken van het vorige seizoen en een bladzijde clubgeschiedenis met ook vooral statistieken en records. Verder staan natuurlijk alle spelers erin met hun cv en staat er wat standaardinformatie over de club en een klein verhaaltje over de trainer. Een vooruitblik op het seizoen ontbreekt echter, iets wat je toch zou verwachten in zo'n dik boekwerk dat gericht is op het komende seizoen. Wat moeten we met de statistieken van AZ-Volendam van vorig jaar? Qua fotografie is het ook weinig bijzonders, met slechts statische spelersportretten en elftalfoto's. Tussen de clubpagina's door soms eens een kalender, kaartje of ranglijst, maar veel is het allemaal niet. Het enige enigszins voorbeschouwende artikel is de voorspelling van de eindstand door een aantal journalisten, maar zij krijgen niet de kans hun keuze te onderbouwen. Iets leuks, iets grappigs, iets origineels, in de seizoengids van VI vind je het niet terug. Zakelijk, statistisch en compleet kun je de gids wel noemen, maar verder? Lezen doe je het niet, je kijkt hoogstens even de transfers na of zoekt nog eens iets op, waarna de gids in de kast of bij het oud papier belandt.
Nee, dan ELF, het voetbalblad dat dit jaar voor het eerst met een aparte seizoengids op de proppen komt. Half zo dik als de gids van VI, maar een stuk leuker en beter. Het blad opent met een (onderbouwde!) voorspelling van de belangrijke posities op de ranglijst (1-3, 16-18 en eigen club) door 18 prominente spelers uit de geschiedenis van elke club. Kees Kist voorspelt een nieuw kampioenschap voor AZ. Per club zijn er geen negen, zoals bij VI, maar slechts drie pagina's gereserveerd. Spelersprofielen en overbodige statistieken ontbreken immers. Daarvoor in de plaats een voorbeschouwend stukje tekst, enkele aardige foto's, en de gebruikelijke clubgegevens, de selectie en het programma. Statistieken zijn er wel, maar ze zijn interessanter dan bij VI en ze krijgen niet al te veel aandacht en ruimte. Ook grappig zijn de trivia's, zoals de stadionkroeg van elke club en de opkomstmuziek. Heel Nederland weet nu dus dat de landskampioen het veld betreedt onder de angst inboezemende tonen van, jawel, Marco Borsato. Ook een leuk aspect zijn de plussen en minnen die ze elke club geven. Bij AZ zijn de klappers en de wind in het stadion ruk, maar wordt het stadion zelf erg mooi en positief gevonden. Den Haag wordt geprezen om de vele spelers uit de regio en het verbeterde imago, Heerenveen wordt bekritiseert om het Thialf-publiek. Met deze gids ben je tenminste even zoet omdat er tenminste wat te lezen valt, en het is nog interessant ook.
De gids van ELF is ook uitgebreider in het aantal competities dat belicht wordt. De clubs uit de Eerste Divisie krijgen net als de Eredivisieclubs drie pagina's. De vrouwenploegen is daarnaast elk een pagina toebedeeld. Ook de zes Hoofdklasses komen aan bod, met selecties en clubgegevens (3 clubs op een pagina). Zelfs het zaalvoetbal krijgt een plek in deze seizoengids. Tussendoor staan nog enkele tweepaginabrede artikelen over onder meer het Nederlands Elftal en zaalvoetbal. Al met al een veel bredere en vooral ook leukere en mooiere gids dan die van VI. Liever wat mooie foto's, artikelen en wetenswaardigheden dan eindeloze statistieken die toch bar weinig zeggen over het komende seizoen.
Als derde gids heb ik ook maar eens een Duitse gids gekocht, en wel de seizoengids van het blad 11 Freunde. In Nederland is deze voor 5,40 te koop, en dat is het zeker waard (VI is 4,95 en Elf 4,75). Een magazine van de dikte VI-gids plus een klein handzaam boekje dat de eigenlijke seizoengids is. In dit boekje worden de clubs van de 1. en 2. Bundesliga behandeld, alsmede die van de 3. Liga. De Bundesligaclubs krijgen in dit boekje van ongeveer ¼ A4 elk vier pagina’s. Eentje met het een foto van het logo op het shirt, eentje met de selectie en wat clubgegevens, eentje met een voorbeschouwing/interview met een fan wat natuurlijk altijd erg leuk is en waardoor je een beetje weet wat er écht speelt, en ten slotte een met een mooie foto van het stadion en informatie over leuke fankroegen, fanclubs met aparte namen, het grappig bedoeld ‘clubmotto’ met een hoog inside-joke gehalte en wat reisinformatie.
Het bijgevoegde magazine lijkt meer op een reguliere uitgave, met als verschil dat dit nummer een stuk uitgebreider en ook voorbeschouwender is. Elke club wordt op geheel eigen wijze onder loep genomen, terwijl het magazine doorspekt is met mooie foto’s en sfeerreportages, interviews met fans, logo’s door de jaren heen en wat al niet meer. Met humor geschreven, en ook met aandacht voor de charme van het echte voetbal in de lagere liga’s, ver weg van de commercie van de hoogste divisie. Aanrader!
Samenvattend: VI is precies hetzelfde als vorig jaar en dus weer vooral saai, Elf is een goede debutant met een sprankelender gids dan VI en als je eens op een leuke manier wat over Duits voetbal wilt lezen of gewoon foto’s wilt kijken koop je de uitstekende gids van 11 Freunde. Laten we hopen dat VI ook eens buiten de deur gaat kijken, en volgend jaar met een verbeterde gids komt.
AZ LANDSKAMPIOEN 2008-2009