quote:
Op dinsdag 28 juli 2009 13:13 schreef Doc het volgende:Laatste post vorig topic
[..]
Ik denk een combinatie van die twee.
Het is lastig als de geinterviewden vaak stil vallen omdat ze eerst onderling willen zien wie de vraag nou gaat beantoorden, maar het gehalte van de vragenwas ook zodanig dat je als geinterviewde soms ook alleen maar ja of nee kon zeggen. Het stikte van de gesloten vragen, en als ze een open vraag stelde, dan vulde ze die vervolgens zelf in, zoiets als "wat trok jullie aan in de mode? Waren het de mooie stoffen, de kleuren, het maken van iets nieuws?". Ik bedoel: die eerste vraag is prima, maar dan moet je die niet vervolgens zelf in willen vullen. Het doorvragen was ook heel matig (gebeurd amper).
Zoals gezegd - niet de makkelijkste gasten - maar het interviwe zelf was ook niet sterk. Ik ben benieuwd of het door die gasten kwam of dat ze zo altijd haar vragen stelt. Een aardige reden om volgende keer weer te kijken.
ik had ook het vermoeden dat zij niet zoveel met de wereld van V&R kon. een wereld waar de vrouw tenslotte niet meer als een aankleedpop (prinsesjes en anorexia-meisjes). jammer dat ze het niet vanuit haar feministische standpunten probeerde om V&R tot uitspraken te verleiden. het werd daardoor een beetje kleurloos gesprek. de boys kwamen neit verder dan wat algemeenheden over mode - dat mode gaat over transformatie en creeeren van een sprookjeswereld (ja dat is mode, denk je dan) en eigenlijk weinig vertelden over hun eigen ideeen over mode.
maar misschien had ze met een meer feministische benadering de jongens helemaal dichtgeklapt gekregen. zij hadden duidelijk van te voren alles heel netjes ingestudeerd, soms was er even een moment waarop ze elkaar aankeken met een blik van "wat gaan we hierop zeggen ,dit hadden we neit verwacht", maar veel verder kwam het niet.
maar is ook moeilijk als het je eerste interview is met twee mensen die allebei en introvert zijn en in hun concept (in de kast) willen blijven.
het voorstukje van de hoofdfilm 'maurice' toonde trouwens dat ze hun mannenkleding-lijn daarop geinspireerd hebben. ik had geen zin meer om rond die tijd nog een keurige engelse kostuumfilm te kijken, ook als was het met hugfh grant in semi-homo-rol.